Unlucky Cupid ?

_________________

Prologue

???

She is smart,

HE's intelligent.

She's gorgeous,

HE's sizzling hot.

She's popular,

HE has huge resemblance to a world-wide known teen-age superstar.

She's snob but somehow nice,

while HE is the gentleman every girl will die for.

Will rivalry cross their fate? Or Love will play their lives?

He was always mistaken for the popular singer, whom She really hates.

Will Her high school life end up just like those typical one's? Or will He make the best, or even worst out

of it?

_____________________________________________________________________________

CHAPTER 1: Interference

***

/KATHERINE'S PERSPECTIVE

First day of school, sigh. Simula na naman ito ng hectic schedule, little time, less fun, and whatsoever

bothersome school works. Pero first day of school sometimes is not that bad, kasi usually pupunta ka

lang sa unahan at magpapakilala. Orientations, introductions, chit-chats - yeah, that's pretty much it.

Kaya on second thought, I'm going to enjoy this first day lalo na dahil makikita ko na ang aking mga

hmm, how should I describe my friends? Loud speaker-like? Loquacious? Nah, pero siguro ganyan nga

sila - love ko naman. Yiiiee. :))

I guess back na kami sa routine namin. Si Lindsay, medyo brat, madaldal (as I've said), okay naman pag

dating sa academics, mabait, at sabihin na nating medyo war-freak. Di sya close sa parents nya gawa ng

wala lagi sa bahay nila. So ayun, siguro yun ang dahilan kung bakit parang naging "Play Girl" itong si

Lindsay. Pero all in all - she's one of a kind. Si Lindsay din ang laging sumusundo sa amin ni Yna, my other

friend. Since wala pa akong sariling ride, nag-insist sya.

My other friend, AlynaYna as we call her, loud-speaker din ito eh. She's the funny one. Loyal sya

pagdating sa amin, so kahit ano kaya nyang ipag-palit dahil lang sa friendship. I'm one heaven of a lucky

girl for having them, right?

*Beeeeeeeeeeeep!*

May bumusina sa labas, and I'm guessing that it's Yna and Lindsay. I kissed my parents good bye at tsaka

dali nang lumabas.

"Hey, Kath!" bati ni Yna as I opened the car's door.

"Oh, Hi." yan lang nasabi ko, halatang di ako nakatulog ng maayos kagabi. Umupo na ako sa passenger

seat sa unahan ng sasakyan ni Lindsay.

"Oh? Mukhang inaantok ka pa yata? O baka naman may problema ka?" tanong sa akin ni Lindsay.

"Ahh, eh. Wala naman." Ngumiti nalang ako.

Binuksan ni Lindsay ang radio ng kanyang sasakyan at ayun jamming silang dalawa ni Yna sa kanta ng

isang famous heart throb na si Jake Flynnteka Jake Flynn nga ba? I'm not sure. Miske pangalan nung

singer, ayokong maalala eh. Bleurgh!

"Lipat mo nga ng radio station yan. Nakakairita yung kumakanta e!" Ayoko kasi kay Jake Flynn. Ayaw na

ayaw! Mukha namang play boy yan eh, drug-addict, attention-seeker at nagpapaimpress lang sa

harapan ng mga tao. Pero siguro pag wala ng media e lumalabas na ang kanyang tunay na ugali. Lahat

naman ng artista o singer ganyan diba? I think.

"Ayoko nga! Maki-kanta ka nalang kase." sabi ni Lindsay in between of singing the obnoxious lyrics of

that obnoxious singer.

"Tama! Kasi naman, hindi naman lahat ng celebrity ay katulad ng iniisip mo." Diin ni Yna

"Eh teka, paano mo naman nasabi yan Alyna ha? Nakilala mo na ba sya?" I raised an eyebrow at them

two.

"Hehehe! Sabagay. Pero hinde! Love na love na love na love namin yan e. Kaya no doubts." Nagpatuloy

lang sila sa pagkanta. "Pero teka, bakit ikaw nakilala mo na ba si Jake para sabihan mo ng ganyan?"

Dagdag nya.

"There's nothing wrong with stating a hypothesis, right? No, scratch thata theory maybe." I uttered

silently. Tss. Ayoko ng makipag-talo. Para naman kasi akong nagiging against the world kapag yang

teenage singer na yan ang topic eh.

Nilabas ko nalang iPod ko at nag-soundtrip magisa, pero nilakasan pa ng sobra ni Lindsay ang radio nya.

TCH! Konting tiis nalang Kath, malapit na sa school.

Wala pa namang naa-assign na seating arrangement kaya kanya-kanyang upuan muna. As usual sa may

likod kami pumwesto para hindi daw sila makita pag nagdadaldalan. SACRIFICE!

Yna, Lindsay, Ako, vacant. Yan ang pwesto namin sa second to the last row ng room.

May pumasok na teacher. Nakataas ang buhok at may salamin. Mukhang matanda na ah. Sana wag

strict katulad nung mga napapanuod ko sa TV. Wag naman po!

"Good Morning, class. I am Ms. Lady Ramos. I will be your adviser for this school year. I'll also be your

teacher-in-charge for the English subject."

"Ms.? Ibig sabihin, matandang-dalaga pala itong si Ma'am. Ang taray!" sabi ni Yna sabay tawa nila ni

Lindsay.

"What's the commotion all about there, Miss..." Hindi nya pa naman kami kilala kaya tinuro nalang nya.

"You!" Si Yna ang itinuro. Gahd, wag naman sana akong madamay dito. I want to make a good

impression, first day of school pa naman.

"Nothing, ma'am." Nagsmile nalang kami sa kanya, innocently.

Ma'am Ramos carried on. "Since it's our first day and I don't know all of you at all, I want you to go

straight here in front, introduce yourself. And as much as possible, use the English language."

What?! Kailangan talaga English noh? Pero ok lang naman, I guess.

"Grabe naman itong si ma'am oh. Kabuong umaga papaduguin ilong natin. Tch!" Bulong samin ni Yna.

"Shall we start? YOU!" Tinuro si Sharlyn, na nakaupo sa first seat ng first row. "Let's start with you and

you, then next you, and so on. Clear?"

"Yes, Ma'am." Sabay sabay naming sagot, kahit sa kaloob-looban namin ay masakit. Psh. Haha.

Halos mali-mali ang grammars ng mga classmates namin na nauna nang magpakilala. Kinabahan tuloy

ako. So kailangan talagang ipahiya na mali ang grammar noh? Gash. Tumahimik nalang ako kesa sa

pakinggan yung mga nagpapakilala, e kilala ko na kasi, konti lang naman ang bago samin. Huminga ako

ng malalim, then I started to compose my words.

"Eeeep! Ako na susunod!" Sigaw ni Yna. Nawala tuloy ako sa concentration ko. Tch!

Mukang kinabahan si Yna, pero nakaraos na rin sya. Si Lindsay na tapus ako. Pressure much?

"You may now sit down Ms. Lindsay, Next!" Gash, next na daw sabi ni Ma'am.

Tumayo na ako, medyo nanginginig. Bakit ganito? Siguro ayoko lang kini-criticize ang grammars ko. Eh

ano naman kasi kung mali-mali, pwedi namang mapag-aralan diba? Pero kung tutuusin dapat nga medyo

maayos na kami pagdating sa mga ganyan, third year na eh.

"Top of the morning, everyone! As you can see, many of you knew me already. But since some of you

just transferred here, I might as well continue. Hi, I'm Katherine Villanueva. But Kath will do. I am"

Napatigil ako ng may lalaking kumatok sa pinto.

"Excuse me, ma'am. Is this room Twenty A.?" Tanong nung lalaking bigla nalang sumulpot sa gitna ng

pagpapakilala ko. Bakit sakin pa? Panira naman to oh!

Nagtilian yung mga girls sa room. Halos lahat, kasama na sila Yna at Lindsay. Well, except me! No man

deserves my scream after interfering my moment!

"Ang pogi nya!"

"Oo nga, single pa kaya?"

"Siguro yan. At kung hinde, edi pag-break-in natin. HAHAHA"

"May kamuka sya!"

"Si JAKE FLYNN!"

"OO NGA! Kaso blonde si JF e. Pero pwedi na rin sya. Kamuka naman ng Prince Charming ko e."

"ANO? Akin si JF!"

"NOOO. Akin!"

Mga pinagtatalunan ng girls sa room. Pero I kinda agree dun sa sinabi nilang medyo kamuka nya si Jake.

E ano naman? As I've said, ayaw ko kay JF.

"Yes, why?" Tanung ni ma'am Ramos.

"Dito po kasi ako. Sorry for being late, I got lost. I'm new here." Sabi nung lalaki. In fairness, ang cute

magsalita ng tagalog, halatang hindi ito sanay.

Nag-chit-chat muna sila ni Ma'am. Umupo na ako, syempre alangan namang magmuka akong weirdong

nakatayo sa unahan na nag-aantay ng kung ano.

"Uyyy, ang pogi nun ah. Ang bongga nga lang at sa moment mo pa sya nag-interfere. Hahaha!" asar

sakin ni Lindsay.

"Oo nga. Haha! Pero medyo bagay kayo, kung tutuusin." sabi naman ni Yna.

"Woy! Grabe kayo ha? Ewan ko sa inyo." I rolled my eyes.

"Class, seems like you have another classmate. Since he's standing here in front already, might as well

introduce yourself now, hijo." Sabi ni ma'am.

"Sure po, ma'am." at nagpunta na sya sa gitna. "Pleasant day to all of you!" tapos ngumiti sya. Grabe

lang. Pamatay! "I'm Kenneth, by the way. From Los Angeles, but moved here a week ago. I don't speak

Tagalog much. But I already knew some words. And I can understand some when it's uttered slowly.

Hope we could all get along together." Nagsmile nanaman na nagbigay ng urge sa mga babaeng tumili.

But not me!

"Thank you, Kenneth. Go find yourself a seat. Next!" Utos ni Ms. Ramos

Teka, sa lapit ko nalang vacant ah. 'Sana may iba pang vacant! Sana may iba pang vacant!' - Paulit ulit

kong sinasabi sa utak ko ng bigla naman syang lumapit sa harapan ko. He's smiling. Naman! Ngitian ko

din ba? Wag na! Tss.

"Excuse me, is this seat taken?" He's reffering to the seat beside me. Wala kayang nakaupo oh, edi

malamang hindi taken. Shush! Sobrang nakakainis na ngayong araw. Tapus dumating pa itong nilalang

na to na nagpapaalala sakin sa isang obnoxious singer. Err. Kainis!

Hindi nalang ako nagsalita, I shook my head instead. Then umupo na sya sa tabi ko.

"Psst!" Sinit-sitan ako ni Yna, "Ikaw ha? Ka-first day first day nanlalalaki ka kaagad." Sabay silang tumawa

ni Lindsay, pero syempre mahina lang.

"Baliw ba kayo? Alam nyo namang walang appeal sa akin ang mga ganitong klaseng lalaki. So alam nyo

na naman siguro kahit pogi tong kalapit ko eh wala tong binatbat." Binelatan ko nalang sila.

"Sus! Ewan namin sayo, if I know..." I glared at Lindsay kaya di na nya tinuloy pero tinawanan pa rin nila

ako.

Tapus nang magpakilala ang lahat. Medyo natagalan din dahil sa pagko-correct ng grammar ni Ma'am.

NapakaPerfectionist.

"As I was saying, this is your first day. I do not have anything for you to do, yet. So I'm giving you

permission to go outside and wander around the campus. Just here inside the school premises. Are we

clear?"

Sumigla ang buong klase nang nai-announce yun. Nag-deal naman kami kay ma'am, kaya yun nai-dismiss

na kami.

Teka, nawawala ata CP ko? Hala!

"Ano Kath, let's go?" Tanong ni Lindsay.

"Sige una na kayo ni Yna, may hahanapin lang ako." umuna naman na sila.

Nasaan na ba cellphone ko?! The hell, first day of school mawawalan agad ako ng gamit? Ang lucky ko

naman. SOBRA!

Habang naghahanap ako sa paligid, napansin kong nandito pa pala yung Kenneth na yun at kausap si

Ma'am. Pinakinggan ko naman. Hahaha!

"So, I guess you need a guide Kenneth." Narinig kong sabi ni Ma'am Ramos kay Kenneth.

"Yeah, I think so po." He replied. Wow! Magalang ha? Marunong magsabi ng 'po'.

"How about you, Ms. Villanueva," Oh sheet of paper! Nakita ako ni ma'am na nakatingin sa kanila.

"Come over here, Katherine."

Lalapit ba ako or tatakbo o ano? WAAAA! Lumapit na rin ako, baka bungangaan pa ako eh.

"Yes, ma'am?" tanong ko, smiling. Syempre dapat good impression.

"I need you to guide Mr. Verge in this school. He's not yet familiar, obviously. So that's your first

assignment." utos nya sakin. Ang swerte ko naman, gagawing yaya? Yaya?

"But ma'am" I tried to protest.

"No buts. Go on. I dismiss you two." Hindi na nya pinakinggan kung ano mang gusto kong sabihin.

Nakakaasar.

Chapter 2: I'll take you home

***

Lumabas na kami. Pero nawawala pa din ang cellphone ko. GAH!

Pinagkaguluhan sya ng mga babae. Tch. Desperate people. Pero di ko nalang pinansin, syempre dahil

nawawala ang phone ko. Ano pa bang mas uunahin ko? Malamang phone. Pero ayan na, papasin na.

Lumapit na sya sakin leaving his GIRLS behind. Naman eh! Ayoko nga sabi ng attention, or anywhere

within it.

"Are you ok, miss? You look kind of worried." tinanong nya ako. It took me a couple of second para mag

sink-in sakin yung tanung nya.

OO! Kanina fine pa ako. Nung lumapit ka, patay na!

"Ah. Yes, I'm fine. I think." sagot ko habang tumitingin sa daan, hoping na makita ko na iPhone ko.

"Are you looking for something, Miss?" nagtanung nanaman sya.

"Ang tanung tanung mo rin noh?"

"Sorry, I didn't catch that." sabi nya, looking confused.

"Uhm," How should I start this ba? Tsk! "Yes, I am looking for something, my phone."

"Maybe I can help you?" Then he smiled yung pamatay. Pumayag din naman ako sa huli, hindi naman

ako papayag mawala ang aking pinakamamahal na iPhone.

"Oh, and by the way please call me Kath." Miss kasi sya nang miss. Nakakainis! Haha. Rhyme nanaman.

***After hours;

"Seems your phone is nowhere to be found." sabi nya sakin. Teka! Joke yun, right? Tsk.

"It's ok, I can find it myself. You can go wherever you want now. Go back to your girls." I rolled my eyes

at him, pero in a friendly way. Yung hindi masyadong harsh tapus ngumiti na din ako nang konti. Basta

ganun na yun.

Hindi pa rin sya umalis sa tabi ko, ano kayang problema nito? Ay! Nga pala, ako ang guide nya. Ano to,

nagto-tour sya? Sosyal naman ng tour guide nya. Eh! Teka muna, asan na ba talaga phone ko?!

Papaiyak na ako nang...

"Kaaaaath!"

Tumigin ako sa likod ko, si Lindsay lang pala yun. Lumapit sya samin, baka may isipin itong mga ito. Naku

naman. Hala.

"Here's your phone, naiwan mo sa sasakyan ko kanina." binigay nya sakin, "Ikaw naman kasi, wag kang

pabaya. First day na first day ehOh! Hello Kenneth." Nakita na nya si Kenneth sa likod ko, naku patay

na. Baka naman kung anong isipin nitong dalawang ito.

"Hmmm? I think I smell something fishy." Yna shot a confusing look at me.

"Oh really? Wala po tayo sa pala-isdaan, Yna. Wake up! Tara na nga." Bigla ko na lang iniba ang topic.

"Teka! Mukhang tumatakas ka ah, hindi mo manlang ba kami ipapakilala dyan sa... sa ano mo." Lindsay

wiggled her eyebrows. Halatang nang-aasar na sya. Naman eh!

"Ha? Bakit pa? E kilala nyo nanaman sya. At isa pa, classmate nyo RIN yan." Mukhang naging defensive

naman ako dun ah. I turned to look at Kenneth, "Kenneth, kindly explain to them why we're together?"

"Oh, that. You see, the reason why Kath and I are together is because... she likes me." tumawa sya,

tapus napatili naman yung dalawa.

So I glared at Kenneth and he eventually stopped laughing and now looking innocent.

"I'm just kidding, guys. She was assigned to tour me around the campus. I'm sorry if I'm ruining your first

day by having her the whole day with me and" Bigla ko syang siningitan.

"Wait! Whole day?" Nanlaki ang mga mata ko. Whole day ba naman e, ano ba to! "You've got a map.

You can go on by yourself." then I crossed my arms.

Pumunta sa likod ko si Lindsay, hinawakan ako sa dalawang balikat tapus bumulong, "Ano ka ba naman,

pagkakataon mo na to!" Ha? Anong pagkakataon?

"Nababaliw ka na ba Lindsay? Anong pinagsasasabi mo dyan?" Pabulong kong sinabi pero may konting

pagsigaw pa rin sa tono.

"Chance mo na para magka-boyfriend. tapos tumawa naman siya. May pa-NBSB ka pa kasing

nalalaman dyan e. Plus kamukha pa ni Jake Flynn."

"Salagay ayoko e, wala na namang matinong lalaki dito sa mundo. Meron ba? Ay meron, syempre si

Daddy dahil pinanganak nya ang isang nilalang na tulad ko. At isa pa ayoko nga dun sa jake flynn diba?!

Psh. Kainis!

Tumawa nang malakas si Lindsay, yung hindi na pabulong. "HAHAHA! Baliw ka na talaga, nanay mo kaya

nag-luwal sayo. At ano naman kung ayaw mo kay JF? E kamuka lang naman nya yan. Pati blonde si JF e

medyo brown ang hair nyan, kaya wag mong pagbuntunan ng galit si Mr. Pogi. At isa pa, pogi naman ang

JF namin ah, ba't ba ayaw mo dun?"

"Eh kasi nga, una

"Hep hep! Tigil na, alam ko nanaman yang isasagot mo e. Baka abutin pa tayo ng linggo-linggo dito pag

sinagot mo pa. Oh sya!" pigil sakin ni Lindsay. Alam nanaman nya kasi kung bakit ayaw ko dun.

"So, Kenneth. You can have her." sabay nag-grin si Lindsay at tinulak ako papalapit kay Kenneth.

"That's not nice of you Lindsay!" I exclaimed pero tumawa silang tatlo. So, ano ako? Alien. Nako!

"Bye, guys! Enjoy your day together!" Sabi ni Yna, emphasizing the word together. Ang saya, yipeee.

Shet, sarcasm.

"Teka lang!" I tried to stop them, kaso mga tumakbo na papalayo. Saan naman kaya pupunta ang

dalawang yun?

Eto na, eto nanaman, kaming dalawa nalang ulit.

"They've found your phone. Now, can you give me your number?" tanung nya sakin nang nakangiti.

"Why should I?" Nagtaray ako syempre. Kailangang maging hard. Pati, di naman ako nagre-register sa

unlimited texting eh. Wala naman akong mapapala dun diba?

"Because you're my tour-guide." He protested.

"Will you quit that tour-guiding thing? It's kind of getting into my nerves." Feeling ko namula ako sa inis.

I've never done this before. Etong ako yung nag-gui-guide sa mga new students. Plus, bakit pa kasi ako?

Pwedi namang yung iba nalang dyan. Ayyy! Nga pala, dahil sa hinahanap ko ang phone ko. Naman oh,

gusto ko na tuloy itapon tong iPhone e. Pero wag na pala, love ko to eh. Sariling allowance ko ang

ginamit ko para bilin to.

"Oh, I'm sorry." Sabi nya na para bang bata na pinapagalitan.

"Alright, here's my number." Binigay ko naman sa kanya. Kawawa naman e. Syempre joke lang. And then

he gave his.

Nai-tour ko na si Kenneth sa loob ng Campus. Sa Auditorium, Lobby, Gym, Oval, Theater at kung saan-

saan pa. Nakakapagod, kaya bumili na din kami ng mga snacks sa Cafeteria at nagpunta sa Garden ng

school. Tahimik dito, medyo konti lang kasi ang mga dumadaan. Umupo kami sa damuhan habang

kinakain ang binili naming snacks, though lunch na ngayon. Tinignan ko sya, nage-Enjoy naman sya sa

pagkain ng cupcakes. Iba daw kasi yun sa mga nakakain nya back in L.A. Nakaka-amuse rin syang

panuoring kumain. Err, what am I saying? Tch.

"So, Kenneth, tell me about yourself." Request ko sa kanya bago ako mag-sip sa coke-in-can na mabilis

kong binili kanina, dahil bigla nalang nya akong hinigit na para bang may humahabol sa kanya kanina.

Weird lang. Hinga, Kath, hinga! -o- -.- -o- -.-

"I already did introduce myself in front of the class this morning, didn't I?" sagot nya, emotionless pero

ang masculine pa rin ng boses nya.

"Oh-kay. Then tell me something aside those things about you that you've mention earlier."

"Why should I?" Sungit na pero nakangiti pa rin? Ayos ha! No, wait. Wala namang pagsu-sungit sa voice

nya, pero yung sagot mismo yung nagsa-sound na masungit. Hindi ko na sya sinagot. Nakakairita! Pwede

namang sabihin nalang na ayaw nya e.

Tahimik. *cough*

"Fine, I'll tell you something." After what felt like a gazillion years, nagsalita na rin sya. "What do you

want to know?" Dagdag nya.

"Why did you move here? I mean, here in the Philippines? I always thought that education in states is

much better than"

"It's not about the education, ok?!"

Oh?! Anu nanamang nangyayari sa kanya? Parang nagbibigay lang ng opinion e. Talo mo pa ang nagme-

menopause.

Tumahimik nalang ako ulit.

"I'm sorry. I didn't mean to. It's just that... That... you know," Pilit nyang kinukumpleto yung gusto nyang

sabihin habang tumitingin-tingin siya sa paligid, siguro nag-hahanap ng alibi.

"It's okay. You don't need to continue. Besides, I know it's rude for me to contravene into one's life since

I already got mine." Nagsmile nalang ako sa kanya. Muka namang may problema sya at kaya hindi nya

masabi ng diretso.

"Salamat!" He responded, smiling.

"Ha?!" Nagulat ako! Marunong pala siyang magtagalog?! Kainis naman oh. Nagpapakahirap magEnglish

dito yung tao e.

"Marunong ka palang magtagalog? Mokong ka rin ah." tsaka ko sya tinawanan. Pero hindi sya nakitawa,

tinitigan nya lang ako and that made me stop.

"I can't quite understand what you're saying. I only know some basics that are spoken slowly, and clearly

as well."

Ay. Ano ba naman to. Akala ko makakapag-tipid na ako sa tissue, hindi pa pala. Ayos naman ako sa

English, hindi lang talaga ako fluent pagdating sa pagsasalita. Mas ok pa pag written.

Natapos na ang lunch break. Pero nandito pa rin kami sa garden. Kanina pa nakahiga si Kenneth,

nakatulog na ata.

"Kenneth!" Tinatapik-tapik ko yung braso nya. Nakatulog nga sya. "Kenneth!!! Are you awake?"

Ano ka ba naman, Kath. Tulog nga oh, alangang sumagot yan tapus tatanungin mo? Ayyy! Mukang wala

naman kaming gagawin buong araw dito sa school kaya hinayaan ko nalang muna syang matulog.

***Thirty minutes passed... 1:32pm;

"Are you awake now? Get up! They might be doing something now!" Actually, wala naman siguro. Sinabi

ko lang para tumayo na sya. Kaso parang antuk na antok siya ah.

Tinitigan ko lang sya. Ayos ah, kamukha nya nga si Jake Flynn. Kung hindi nga ba naman mapaglaro ang

tadhana, eh noh? Talagang may ipinasok pa dito sa school na tona classmate kona tour-guide ako

dito sa school kong ito. Tsk! Nakakainis ka...

"JAKE FLYNN!"

Napakalakas yata ang sigaw ko at nagising si Kenneth. Di ko rin alam na maisisigaw ko iyun. Siguro sa

sobrang inis. Ay! Sana may makaintindi nalang din sa akin sa nararamdaman kong pagka-inis.

"Huh? Jake Flynn? Who is he? I don't know what you're talking about." Bigla-bigla nalang sabi ni

Kenneth. At napaupo sya sa kinahihigaan nya. Ang weird din nya sa totoo lang. Pero a good weird

naman. Nakakapagtaka nga lang, bakit naman kaya nya sasabihin yun agad? Wag mong sabihing...

Nababading na din sya kay Jake Flynn? Oh noeess! Pero what can I say? Talagang maraming gwapong

lalaki na gustong maging ganap na babae. Hahaha!

"Hahh! Don't mind me." sabi nya. Tumayo na rin sa wakas at nag-unat. Yung muscle oh. Gadh! Eeep!

Look away! Look away!

Pabalik na kami sa room, baka nga may ginagawa na sila. Kaya naman hinawakan ko na ang kamay ni

Kenneth at hinigit ng mabilis papunta room. Ang hirap nyang higitin ah, ang bigat ng katawan nya, para

kasing tulog pa eh. Ayun hihikab-hikab sa likod ko habang higit-higit ko pa rin yung kamay. In fairness,

ang smooth.

"Chansing. Is that what you're doing to me right now?" sabi nya nang malapit na kami sa room. Nakuha

mo pang tumawa ha? Hampasin kaya kita! Ang kapal lang! Asa sya. Hindi porket may kamuka syang

artista eh sasantuhin ko na sya. Plus, ayoko rin naman kay JF eh. Mukhang babaero, at wala na akong

balak pa na dumagdag sa JF's GF. Oh diba, sounds pathetic?

"What?! Chansing mo yourself! Bahala ka na nga dyan." Binitawan ko agad yung kamay nya. Bigla bigla

naman syang pinagkaguluhan ng mga babaeng galing nowhere. Paki ko?!

"Hey! Wait up!" sigaw nya from behind, tinatakasan yung mga babae nya. Kainesss!

Pagkapasok ko ng room. Wala namang tao, asan kaya sila Yna at Lindsay? Maitext nga.

Me

"Hey! Asan na ba kayo? Ni hindi ko manlang kayo nakasama ngayong first day. Iniwan-iwan nyo pa kasi

ako. Ano? Asan na kayo?"

*Message sent!*

Lumabas muna ako sa corridor at umupo sa may railing.

Alyna

"Di ka naman atat girl noh? Ako na nagreply, nagpaparty si Lindsay, kasama boyfriend nya. Ay ewan ko

pala kung boyfriend nya nga yun. Kani-kanina lang kasi, kaya ako loner ngayon dito. TT.TT"

Ano ba naman yan. Tinatanung kung asan sila tapus napaka-ganda ng sagot. Psh. Nai-dial ko na yung

number ni Yna. Sinagot nya in first ring. Mukang loner nga talaga.

(Hoy! Samahan mo naman ako dito. Loner na talaga ako. Nakakaasar naman kasi itong si Lindsay, hindi

manlang ako hinanap ng someone I can call mine.) sabi agad ni Yna pagkasagot niya.

"Can call mine ka dyan, ewan ko sayo Yna. Ang landi nyo lang." tinawanan ko sya nang malakas. Siya

naman itong umaangal. "Oh, e asan na ba talaga kayo?"

(Promise mo munang pupuntahan mo ako dito?)

Mukhang may kutob na ako kung asan sila ah. NO WAY!

"Che! Kung nasa bar o club man kayo, bahala kayo dyan. Tsaka hindi pa tapus ang school hour ah, bakit

kayo umalis ng Campus?"

(Iiiihhh! Punta ka na dito. Mapilit kasi itong si Linds, party daw at wala ang parents nya.)

"Bahala kayo dyan. Hindi kita pupuntahan. Oh kaya balik ka nalang dito sa school. Iwan mo na si Linds

dyan."

(Papatayin ako nun. Eh! Sige na, wag ka nang pumunta. Gawa lang siguro ni Kenneth kung bakit ayaw

mong umalis noh?)

"Yung mokong na yun? In his face! Sige na, I'll hang-up."

Kahit kelan talaga itong si Lindsay. Nagiging wild pag wala ang parents nya.

"HEYYY!"

Lumingon ako, naku po naman. Ready ko na tissue ko. Humarap ako sa kanya, "Oh? What's your

problem Mr.?" nasungitan ko tuloy.

"Nothing. At ngumiti lang siya. Naman oh?! Wag mo akong daanin sa ganyan.

Tinalikuran ko na sya. Pupunta sana akong parking lot ng maalala kong wala na nga pala sila Linds dito sa

school. Yung sasakyan nya, wala din. Naku naman! Kamalasan ba itong araw na to?! I swear, pag nakuha

ko na ang student's license ko. TCH!

Lakad ako nang lakad, and guess what? Alam na! Sinusundan pa din ako nitong mokong na to.

"What?!" Napatigil sya.

"Nothing." Walang expression yung mukha at boses niya.

Eh? Nag-iba ang expression? At nothing nanaman? Nako. Baka kung anong magawa ko sa kanya eh.

Wag, baka hindi na magka-girlfriend kawawa naman. De, joke!

"Will you please mind your own business? I'm having trouble with mine, so will you quit adding so much

more to it?" I spat sarcastically. E nakakainis na e. Kung nasa bahay na lang ba ako ngayon, nagbabasa.

Yes! Reading, running for Valedictorian, remember?

"I'm sorry! I'll go now." He looked down but smiled weakly. Eh ano naman? As a matter of fact, hindi ako

maawain sa mga lalaki. Kaya nga ba naging ganon si Lindsay e, gawa ng ex nyang manloloko. Lagi naman,

ano pa bang pinagkaiba.

Hay Cupid! Sana lang wag na pana ang gamit mo para magawa ang iyong match-making stuff.

Nakakarindi na sa utak e. Papana-panain mo with a wonderful feeling at the start, yun pala ang kapalit

ay isang bitter ending. Kaya nga ba hindi ako basta mai-in love, pwedi na sakin ang maging madre.

Umalis na nga sya. At wala na akong balak alamin kung saan man sya pupunta. May sarili akong

problema, wala akong sasakyan pauwi. Ayokong mag-commute for pete's sake!

Lumabas na ako ng school gate. Nag-aantay ng milagro. Kuya Kevin naman, kung kelan kita kailangan e.

Ano ba namang buhay itech! Hindi high-tech. Haayy. Walang connect, I know. Para lang mag-rhyme.

Chos. Grabe kasi, isang oras na ako nag-aantay dito. Five pm na. Hala!

"Hija, bakit hindi ka pa nauwi? Mag-gagabi na ah?" tanung sakin ni Manong Guard.

Ayun! Baka matulungan ako ni Manong Guard. "Ahhh, ehh. Manong, pwedi nyo po ba akong ihatid sa

amin?" And then I wore my puppy-dog eyes.

"Hindi pwedi hija. Tawagan mo nalang ang iyong boypren. Malang naman siguro meron ka eh." Tsaka

tumawa si Manong Guard, "Sige, mauuna na ako. Darating na din naman yung kapalit ko rito maya maya

lang." Paalam nya sakin.

Six na, mapapatay ako nila Mommy. I know maagap pa, pero hindi naman ako yung tipong pa-party-

party lang. Mas nae-Enjoy ko pa ang pagbabasa. It's my kind of drug. Anyway, I'm really doomed! Dito

nalang kaya ako matulog?

Naupo muna ako sa may waiting shed na malapit sa school entrance, nang may bumusina sa harap ko.

Bumukas yung bintana nya, lumantang ang muka ng isang gwapong nilalang.

"I'll take you home."

Chapter 3: Conceited Monkey

***

Instead of having to respond, I just stood there.

"I get it, you want me to open the door for you. Alright!" Lumabas sya sa kanyang Silver Porsche Carrera

GT. Ok, edi si Kenneth na ang may ganyang sasakyan at my student's license.

Binuksan na nya yung pintuan ng sasakyan nya. Take note, sa likod! Likod, hindi sa passenger seat sa

unahan. Maiirita ba ako o matutuwa dahil may maghahatid na sakin sa bahay?

I walked automatically towards Kenneth. Shet naman oh, bakit lumapit pa ako?! Ayos lang. Bayad na nya

to sa pagto-tour ko sa kanya this morning. Swerte nya! Bago nya isara yung pintuan, nilapit nya muna

yung muka nya sa may tenga ko at bumulong, "And now we're even."

Bakit kailangan pang bumulong? Gumaganon? Sus. So Tinuro ko na yung direction pauwi sa amin. Ang

bilis nyang magpatakbo, muntik na tuloy kaming magkaligaw-ligaw. Di kasi bagalan ng hindi magkamali

sa pag-turn eh.

"Right!No, left!"

"Make up your mind, missy."

"Turn left then right again, then another right, left and then lastly left. That's it!"

"Huh?"

Napatigil sya pagda-drive ng makita nyang may tumawag sa kanya, na-shock ata. He turned to look at

me and then spoke, "Get out and walk." Seryoso yata sya, mukang galit pero hindi halata sa muka at

boses nya. Kaya naman nagmatigas ako.

"No! You offered me a ride home, and then you're taking it back? You simply can't afford the rules of

keeping promises." Tumalikod na sya sakin. Mukhang kumalma na sya at sinagot yung tawag.

"Hey!WHAT?!"

Nagulat ako, bigla ba namang sumigaw eh. Well ako naman itong si eavesdropper at medyo lumapit ng

konti para makakuha ng inside-scoop. Mehehehe.

"Don't do it!NO BUTS! I swear if that happens, I won't really come back, do you understand? - I ASKED,

DO YOU UNDERSTAND?!" Sumigaw na talaga sya sa tono, pero mahina pa rin ng boses nya. Yung para

bang sinusubukan mong magalit pero hindi lang talaga halata sa boses mo, dahil hindi mo nature yung

ganung ugali.

Lumigon sya sakin, nahuli nya akong nakatingin sa kanya. Gee! Baka ako naman ang sigawan nito, kaya

tumigin agad ako sa paligid na kunwaring hindi nakinig sa usapan nila. Pero pagkatingin ko ulit sa kanya,

I was suprised to see him wearing a weak smile.

"I'm sorry if you get to hear that."

Woah? Nag-sorry. Sabi na eh, hindi sya siguro sanay magalit ng ganun. Don't get me wrong, nagiging

observative lang.

"It's okay. Your voice is kind of divine though you're trying to be angry, so it didn't mind me." Did I blurt

that out? Kaya naman I looked away. Hindi ko naman talaga dapat sasabihin yun eh, wala akong balak.

Ok, tatangkad na siguro nang sobra ang kanyang ego, for sure yan. Psh.

He chuckled. Gosh! Pati ba naman pagtawa ay angelic din? Anghel ka ba? No! Of course not.

"I... uhh. I'm just going to walk home." Nagprisinta na ako, ang awkward na kasi ng ambiance.

"No, let me take you home, I insist."

"It's okay, my house is just blocks way from here. Thanks again." pero ang totoo ang layo layo pa. Ang

dami pang lilikuan.

Bago pa sya makasagot, lumabas na ako ng sasakyan. Mage-eight na pala ng gabi ng makarating ako sa

bahay. Lagot na ako. I took all of my remaining courage and headed to dining room. Dinner na, at alam

ko namang I have to face the consequences sooner or later. Pero I chose the sooner one, at isa pa

gutom na rin ako.

Pagpasok ko ng dining room, parang wala lang. Nagtatawanan lang sila. Si Lyka, ang first year kong

kapatid, ay nagblu-blush. Siguro binu-bully nanaman ni Kuya Kevin. Eh eto namang sila mom at dad

panay tawa lang.

HELLO?! I'm already here. Hindi nyo pa ba ako pagagalitan? Naiinip na ako, bilis na! Nang mawala na

tong kaba ko.

At last, tiningnan na nila ako. Hindi pa rin nawawala yung ngiti sa muka nila.

"Isa pa yan oh, mukhang nakahanap ng ka-date kaya late ng umuwi." Biro sakin ni Kuya Kevin. Tawa

naman silang apat.

"Mukhang meron na nga, third na oh." Sabi naman ni mom.

I glared at them. Pero hindi pa rin sila tumitigil. Ano ba, pagalitan nyo na ako. Swear, hindi ako

magagalit. Wow! Ang lakas ng fighting spirit ko at ako pa ang may ganang magalit if ever.

Umupo na ako sa lapit ni Lyka. Hindi ko na napigilan, tinanung ko na talaga, "Ehh. Mom, dad. Hindi nyo

pa ba ako pagagalitan?" Tanung ko ng mahina.

"Bakit naman kami magagalit? Masyado ka ng subsob sa pagaaral, eh hindi ka naman namin pine-

pressure. It's time to take a break, anak. I-enjoy mo na habang may time ka pa. Madaling tumanda, pero

hindi na pweding bumalik sa pagkabata." Lecture sakin ni Dad.

I couldn't be happier. Na-realize nila na hindi na ako bata. Yay!

"Pero being on top of my academics is my choice, dad. At nage-enjoy naman po ako ah. So what do you

mean my your 'Enjoy'?"

"Fall in love, anak." Mom

Natawa lang ako, "Ew, mom. Alam nyo namang wala sa vocabulary ko yang Love na yan, except ang

pagmamahal ko sa inyo."

"Ang corny mo ate! Nakaka..." - Lyka

"Ewan ko sayo. Magsama kayo ni Kuya!"

Panay tawa lang kami ngayong dinner. Far more enjoyable than our past dinners. Pinayagan na ako ng

parents ko about that nonsense love thing. Isa nalang ang problema,

Si Heart. Ayaw talaga eh. Masisisi mo ba? Hayy hypothalamus.

Umakyat na ako at pumunta sa terrace ng kwarto ko. Ang gaganda ng mga stars. Sana naging isa nalang

din ako sa kanila. Maiba naman ako...

"Cupid. Kung naririnig mo man ako. Sana tulungan mo naman ako. Tulungan mo akong mahanap kung

sino ba talaga ang makakapagpatibok ng puso ko. Ew. Ang korni ko. Natawa nalang ako. Ang tagal

tagal ko ng walang love interest. Kahit sign lang, ok na ako." Sinabi ko na parang may kinakausap lang

eh. Pero nakatitig lang ako sa mga stars.

Pumasok na ako. At may nakita akong kulay red na medyo pink na small envelope sa kama ko. Ano kaya

ito? Ang cute naman. Inamoy ko, ang bango bago din. Heart-shaped sticker na may nakasulat na CC ang

seal ng envelope. Binuksan ko at binasa.

***

It shall be love;

"The guy who'll take you anywhere, is whom you'll need just like air."

***

Ha? Akala ko naman love letter na to. Pero sino naman kaya maglalagay nito dito sa kwarto ko, ay hindi!

More like sino ang magbibigay? Pati ano kayang ibigsabihin nito? Gahd Katherine! Sa pagka-genius mong

yan eh hindi mo malaman kung anong meaning? WAAAHHH! Eh hindi ko talaga magets e.

Hinalungkat ko ang loob ng envelope, hoping to find another note.

Wala. As in wala na.

Anyway, I'll keep this. Sayang naman ang kinaganda ng letter.

Tinabi ko na sa pangatlong drawer ng study table ko ang cute na letter, at bumalik na sa daily-schoo-

routine. Ano pa? Edi mag-aral kahit wala pang assigned assignments or task. Mauuna na ako, para

pagdating ng college ay hindi ako hirap. Dalawang year nalang din naman ang pagtitiisan ko.

Sya ang first love ko, ang pag-aaral. Yuck ba? Eh sa gusto ko eh. Wala naman akong ibang

pagbubuntunan ng pagmamahal ko. Dito nalang ako sa pag-aaral, hindi pa ako masasaktan.

Mahihirapan, oo. Pero iba pa rin yun, kasi once I got the solution, it's easy to leave my depression. Di

katulad sa love, aabutin ka pa yata ng new era bago makapag-move on.

***Next Day;

As usual sinundo ulit ako nina Lindsay at Yna.

Ang ingay, ang ingay sa classroom. Palibhasa tatlo lang ang bagong lipat sa klase namin kaya wild pa rin

silang lahat. Eh ako? Eto umiiwas ng tingin dito sa kalapit kong mokong.

"Could you stop that?!" Umiiwas pa din ako ng tingin.

"Why, is there something wrong?" Tapus nag-smirk pa sya. Urgh!!!

"Stop it Kenneth! You're freaking me out. Go stare at someone." Nakakailang kaya.

"But you are someone." Ngumiti naman. Shemay naman oh!

"I meant, someone ELSE! Just shut up! I'm trying to review here!" Ayos yun. Ayos na palusot yan.

"Review? But the class haven't even started?"

Hay, oo nga. Eh ano naman?! Hindi pa nga pala nya alam na ako ang running for Valedictorian.

"I'm rank one, and I tend to maintain it. So if you could just please zip your mouth shut, the valedictorian

is reviewing." Take that monkey!

"Valedictorian, huh? A challenge. I want it too."

Want it to? Yun lang palaWANT IT TOO?!!! He's nuts!

"You have got to be kidding me!!!" Nanlaki mata ko sa sinabi nya. Halata naman eh.

"Yes! I mean no! Yes and no. Yes because I want it too, I love challenges. And no, I'm not kidding."

Sheet of paper from trees! Nakuha pa nyang ngumiti ha?! Nawawala na ba sya sa mundong ito? Taga-

Mars ba sya? HAYYY!

"Sure, say or do whatever you want. But there's no way you can beat me Mr. I won't let you!" Ako

naman ang nag-devil smirk sa kanya. HAH!

"Mister huh? I like it. Miss No. Two!" Nag-smirk din sya. So ganon? Smirk-an lang kami ng smirk-an?

Teka! Number TWO?! No way. I'm always number one. I am number ONE! You've done it, man. You.

Have. Insulted. Me!

"Number two?!!! You monkey!" Napatayo na ako sa sobrang inis. And guess what? Saktong pasok ni Ms.

Ramos. Biglang upo ko naman. Nakakahiya, sana hindi ako nakita.

Nagstart na ang klase. Sya palang siguro ang unang mago-open ng lesson sa klase namin. Karaniwan kasi

two to three days after first day nagbibigay ng gawain ang ibang mga teachers. Ayos lang. Mukang mas

lalo akong nacha-Challenge mag-Aral. Well challenged naman ako dati, kaso nagpapatalo lang talaga si

Sharlyn. Haha. Totoo naman eh. Pero kahit ganun e hindi pa rin naman kami nagaaway pagdating sa

Academics, I mean oo naglalabanan kami sa pwesto, pero never pa kaming nagaway nyan Physically.

And I thank her for being an innocent foe. Scratch the foe part.

"A handsome Monkey, I am." Bulong sakin ni Kenneth. Pangasar lang eh!

"Conceited!" Sinigaw ko nang mahina.

***

Lumipas na ang one month sa Sermounth University. Aral pa din ako nang aral. Ayokong matalo sa isang

conceited monkey na kamukha ng isang smug, probably arrogant, stubborn, flirt and heart-throb-

wannabe na si Jake Flynn. Anyway, enjoy naman ako sa pagaaral. Kaya lagi akong nandito sa College

Library, para walang ibang makakita sa akin na co-highschool ko. Hah! Wait, Nage-enjoy nga ba ako?

"WAAAHHH!"

Hala ano yun? Bakit sumisigaw mga tao dito sa LIBRARY?! Lumilindol ba? May sunog? May namatay,

nahimatay? ANOOOO?! Tumayo na ako at hinanap kung asan man yung mga maiingay. Nasa may

entrance ng Library.

"Ano bang meron dito?" Tanung ko sa kalapit kong babae na sobrang pula ang muka. Napano kaya ito?

"AHHH! SI KENNETH VERGE NANDITO EH!"

Shemay naman, kailangan pang sumigaw? Hayy! Yun lang pala eh, akala ko naman kung ano ng

nangyari. Eh teka, teka! Why the hell is he here? Bahala na nga sya! Bumalik nalang ako sa may History

Books section ng library, tutal wala naman akong magagawa sa ingay na dinudulot ni conceited monkey.

Nasan ang Librarian? Ayun nakikigulo din imbis na pigilin yung ingay. Kainis! Kumuha na ako ng books at

naghanap na ng upuan. Tinawag ako ni Kenneth, pero syempre deadma lang.

*Walk*

*Walk*

*Walk*

"KATH!"

*Snob, walk*

*Snob, walk*

Papalayo pa sana ako ng may kumapit sa balikat ko. Tiningnan ko at, "WHAT THE?!" Sino pa nga ba? Si

Monkey na kasunod ang lahat ng girls sa likod nya. Kainis! Tinalikuran ko nalang ulit sya at umupo na.

Umupo pa rin sa tabi ko. Shemay!!! Hoy! Umalis ka na pwedi ba?! Sama mo tong mga babae mo! Di ako

makapag-concentrate eh!

"Why the hell are you here?" Tanung ko ng medyo cold ang tono.

"To study, what else?"

"No! I mean, HERE! There's a High School Library. Go and suit yourself there!" Sabay snob at basa ulit.

"No! I like it in here."

"Then please maintain DISTANCE!" Tinulak ko sya palayo. Dang! He's strong. Sa may abs nya ko pa yata

sya nahawakan.

Tinawanan lang nya ako. Naman eh! Umalis ka na. Please?! With girls around him giggling, A SINGLE

WORD CAN'T EVEN SINK IN MY BRAIN!

"Kenneth! Do you have a girlfriend?"

"Yeah, do you?"

If you don't, I am single"

"I'm single too!"

"Me too!"

Tanong ng mga babaeng flirt na nasa harapan namin, or more like ni Kenneth. Hindi naman sya umiimik.

Hayy! Hindi na ako nakapagpigil. Tumayo na ako at lumayo sa library dala yung books na hiniram ko

nalang muna. Sinubukan ulit akong sundan ni Kenneth, pero thanks to his annoying fan girls eh

nakatakas naman ako. Eh bakit nga ba nya kasi ako sinusundan? Epal sya!

Nandito ulit ako sa Garden ng school. Buti naman talaga at wala masyadong tumatambay dito. PEACE AT

LAST!

Makalipas ang ilang minuto...

May nagsasalita. Kenneth nanaman?! Nasa may likod sya ng barrier na malapit sa entrance ng Garden.

Lumapit ako nang konti.

"I will never get back to LA! NEVER!If you could just give me a break!WHY IS EVERYONE BEING SO

ANNOYING?! I think I want to quit the"

"Is there something wrong?" Tanung ko nalang bigla bigla sa kanya. Gulat na gulat na humarap sa'kin si

Kenneth. Bakit ko pa kasi natanung?! Edi halatang nakinig ako? Sensya naman. Concern lang. Woah.

Marunong na pala akong maging concern sa mga lalaki ngayon?

Binaba na nya yung phone. "It's none of your business."

Sungit! Nagtatanung lang naman eh. Bakit parang pag may kausap sya sa phone eh lagi nalang syang

galit? Or nadadala ng galit? Ang gulo nya!

"Oh, okay." Sabay walk-out ako.

"Look! I'm sorry, Katherine."

Bakit ba sya laging nagsosory after every of his phone calls? Whatever! Bumalik nalang ulit ako sa

damuhan na inupuan ko kanina at nagbasa nalang ulit. Sinuot ko ang white reading glass ko. Ayos

naman sakin e.

"Woah! You look like my grand ma. HAHAHA!" Sabi ni Kenneth na nakaupo na sa harap ko. Kainis ha?!

Grand ma your face!

"What the hell?! It looks good on me."

Tumawa sya habang hinahalungkat yung mga books na hiniram ko sa library.

"What's all this?" Tanung nya.

"Books!" Hindi ba obvious, Kenneth?

"I know."

Tatanung-tanong pa kasi eh.

"It's your turn now." Ha? Anong turn ko na?

"What do you mean?"

"To tell about yourself. I haven't asked about it, but that doesn't mean you couldn't share. Right? And I

barely know you so... It's your turn now."

"Why should I tell you something about myself?"

"Because I already did. And you haven't. It's not fair you know."

"But can't you see? I'm busy."

"Dude, don't you know it rhymes. HAHAHA!" Ewan ko sayo Kenneth. Kainis ka!

"Ok, I'll tell. Just to shut your mouth." Binaba ko na yung book ko at tinanggal muna yung reading glass.

"I'm Katherine. Just Kath! Fourteen years of doing mischiefs. I love music, digital arts, reading, and I

guess you could add singing to the list. Hear this, if there's one thing I hate the most..." Tinignan ko

muna sya nang masama.

"...It is BOYS!"

I was kind of hoping that he would be scared. My infamous death glare works all the time, but it seemed

to be just like a joke to him. MALAS! At tumawa pa siya. Tch!

"Why do you hate boys so much?"

Chapter 4: Aminan Part I

***

"It's none of your business!" He's much more inquisitive than I thought he was.

"Oh c'mon. Answer it."

"Why is that you want to know it that bad?"

Hayan, natigilan sya. Buti nga!

"Because if you do, I'll let you ask me any question and answer it honestly."

Nyee, humirit pa. Eh ano namang itatanong ko sa-- AHA! Oo nga. Alam ko na.

"Fine. I hate boys because they're the most stupid thing a girl can have."

"But we are the ones who's giving you that cloud-nine feeling." Sabat nya.

"A feeling that doesn't last long!" Take that!

"Yes, because we have so much more in store for you girls."

"But it's not enough. You'll probably run out of it anytime soon. And when you did, you'll leave us girls

for some other one that haven't experience any of your charms. And then repeat. That's your cycle!

Right?!"

"No. We never get tired of having girls to feel like they're the one. The one that we'll share the rest of

our life with. You just girls are so dumb enough to think such absurd things. Girls never let guys explain.

Girls rarely appreciate our sweat that dripped because of the thousand things we've sacrificed for you."

Nadadala na ako sa kanya. Mukang may point sya. Pero ewan ko, how am I suppose to understand love,

if me myself haven't experienced it yet? Ahh ewan! Pero di ako papatalo sa kanya. Member ako ng

Debate team. AJAness.

"Well, we wouldn't have to bombard you all with doubts if you guys just stick to one. One second your

eyes are locked on us, but the moment someone better pass by you'll return our hearts with band aids!"

"Girls always think the most naive things! That statement made me realized that maybe, just maybe, the

girls are the one's who doesn't seal a commitment with a trust. Forgive us boys but we're not perfect."

NAIINIS NA AKO HA! Yung mga sagot ko mismo kasi nagbibigay ng point sa kanya.

"Nobody else is perfect!" Yan lang ang nasabi ko. Ang haba diba?! Tsss.

"Good then you've got my point. But I just want to let you know that every single imperfection of girls,

are perfect in our eyes. We're just stupid enough to hide behind our shadows and not let our girls know

that."

Kalma pa rin ang boses nya, pero ako kanina pa pikon. Kasi naman eh, kung pwedi lang bang bigyan nyo

ako ng makakapag-iba ng point of view ko sa mga lalaki? Shemaay! Wala na akong masabi sa kanya. I

guess there's one left thing to do at ito ang pinakang ayaw ko sa lahat. TCH!

"Fine! I accept defeat!" Tsaka ko sya inisnaban.

Tumawa lang sya, this time hindi yung pang-asar. Yung bang parang may relief sa tawa nya. Eh teka,

bakit ba parang ang expert nya? Nagka-GF na kaya to? Malamang! Halata naman sa itsura eh.

Teka, time ko namang mag-ask sa kanya. Bwawawa! *Evil smirk*

"It's my turn to ask. You promised!"

"Ok, fine. Ask away!" Then he smiled. Wag kang ngumiti pwede ba?! Katunaw. Tch.

"What's with you and the phone attitude?"

"Huh? What do you mean?"

"Oh for heaven's sake! I mean, why do you suddenly get cold when you're having your phone calls?"

"That I cannot answer."

Nag-fade yung ngiti nya at tumungo sya. Gash! Anong ginawa ko? Wag kang iiyak! HAHAHA! Ang gay

naman nun.

"Uhm. Okay. Let me ask a different one. Hmmm. What could it be- AHA! How may girl friends you

already had?"

"One."

Ilang talaga? Kung totoo man yan, edi mali pala ako ng tingin sa kanya. Grabe lang. Kaso, muka namang

imposible eh.

"Look," Dagdag nya. "Being handsome doesn't make me a player ok? If that's what you're thinking."

Ngumiti na ng malapad, yung nakakainis na ulit.

Langya! Binabawi ko na sinabi ko nung una. I'd rather date a devil than be with him.

"Whatever!"

Long pause. Eto nanaman, awkward na ulit.

After ten minutes,

"Have you been in love?" Tanong nya.

Nak ng! Anong isasagot ko? Wag kang sasagot mouth, wag kang sasagot! Wag kang...

"YES."Nasabi ko?

"Oh. With whom?"

"I'd tell if you'll tell yours."

"No. Ugh! Never mind."

Problema nun? Bahala sya eh.

"Ok, I'll tell. I was in love with someone whom I know can't be mine." Ayan sinagot ko na sya. Pero hindi

naman specific kaya ayos na.

"Really?! Who is it? Just tell his name. It's not like I know him. Right?" Nagpupumilit nyang sabi.

Ok, wala naman masama kung magpapanggap akong in love or na-in love diba? As if he cares.

"You know him."

"Huh? Is he our classmate?

"Eww no! I'm not into anyone in our class. I don't like PDA."

Choosy ko ba? Ganoon talaga. Kadiri kasi yung bleurgh! Basta! Basta kadiri ang PDA. Karaniwan kasing

mga nagpPDA yung iba naming kaklase kaya pumasok sa utak ko yun.

"Don't over react. I'm just asking. Well, come on tell me."

Kulit mong nilalang ka. Nakakainis!

"As I've said, I will tell you if--"

"Yeah, I know. And fine, I will tell mine. Go start first."

Magpapanggap pa ba ako? Come to think of it, wala naman kasing dapat ikahiya ang hindi pa

nakakaranas ma-in love. Haaay! Wala na eh, huli na. I already made my word. Kailangang may masabi

ako sa kanya.

"Promise you won't tell anyone?" Nahihiya at naguiguilty na agad ako!

"I promise!"

Mukang inosente naman kaya pagkatiwalaan na. Hahaha!

"He is...

Jake Flynn."

Tungo Kath! Tungo! May reason naman ako eh. Bahala sya!

Hindi sya nagsalita. Inangat ko muka ko para tingnan sya, at ANG LAPAD NG NGITI. Nakakainis ang itsura

nya kahit pogi. Di tatalab ang charms nya sa'kin. Urgh! Buti na pipigilan ko pa sarili ko dito sa mokong na

'to.

"Why are you smiling like that?! You're such a creeper!"

"Oh it's nothing. From what I've heard, you hate the guy right? But why is that you're in love with him?"

"Correction, I WAS. Was in love with him."

Medyo lumiit yung smile sa muka nya. Oh? Anong meron?

"Oh. May I ask why?"

"Apparently, NO!"

Inayos ko na yung mga gamit ko at pinagpatung-patong yung books. Tumayo na ako hawak-hawak ang

gabundok na books na hiniram ko.

"Let me help you." Kinuha ni Kenneth yung books na hawak ko.

"No thanks. I can handle this." Hinigpitan ko yung hawak sa mga books pero hinihigit pa din nya. "HEY!

Didn't I say I can handle this?!"

"I insist, ok? Don't be such a brat."

Brat?! Brat pa ang itinawag sakit? Bwisit!

Nagaagawan pa din kami. Pero mas malakas sya kaya nakuha nya pero nabitawan din naman kaya

nahulog yung mga libro. Kaya ayun nagkalat. My gosh naman, hiniram ko lang yan.

Umupo ako at pinulot yung mga books. Tinulungan pa rin nya ako.

*Pick up*

*Pick up*

*Pick up*

Hanggang sa...

Sabay naming nahawakan yung huling libro na nasa lapat. Ayokong magblush. Ayokong matulad dun sa

napapanood ko sa movie na, err -- basta 'yun. At isa pa, kamuka lang sya ni Jake Flynn. Kamuka lang. At

isa pa, ayoko sa kanya. Ayoko sa kanilang dalawa.

Inalis ko kaagad yung kamay ko kaya sa kanya napunta yung last book. I looked away quickly at nag-walk

out na.

As usual sinundan pa rin nya ako hanggang nasa may hallway na kami kung nasaan ang locker ko.

Walang katao-tao kasi matatapos na ang free period, kaya nagmadali na rin ako. There, ayos na.

Binilisan ko na ang kilos ko baka mahuli pa ako at tsaka baka kung ano ng gawin sakin nina Lindsay at

Yna, di ko manlang naitext.

"What?!" Bigla kong naitanong kay Kenneth na nakatayo lang sa gilid ko at nakatitig. Nagulat ako eh.

Wooh. Hinga!

"Here." At inabot nya sakin yung books na napulot nya kanina. Nalimutan ko nga palang kunin. Gosh,

pahiya tuloy ako.

"Thanks." Binuksan ko nanaman locker ko.

Hula ko susundan nanaman nya ako. Gee! Bilisan ko nga ang paglalakad. Epal naman kasi to!

Alone at last! Leche naman kasi oh, bakit pa kasi sa kabilang building pa ang ITC?

[A/N: Information Technology Center yung amin kasi. :)]

Lakad lang ako ng lakad ng mabilis. Nakaliko na ako sa isang hallway at hindi ko na tanaw si Kenneth.

Peace na!

"ARAY!"

Nadapa ako. Ano ka ba naman Kath?! Katatanda mo na eh, nadadapa ka pa? Shemay na buhay naman to

oh.

I looked back at the hallway, may nakita ako... PANA? Nandito ba si Cupid? Kainis sya! Nadapa ako ng

dahil sa arrow nya.

Sinubukan kong tumayo. Pero ARAY! Bakit ang sakit ng paa ko? Parang simpleng pagkakadapa lang eh.

HEEEEELP! Tulong!

Tumingin ako sa paligid, naghahanap ng tao. Kaso sa sobrang LUCKY ko eh walang tao. Great, JUST

GREAT! Ugh!

Sinubukan ko ulit tumayo. Nakatayo naman ako at sumandal sa isang, teka ano ba to? Ah! Isang maliit

na puno na nasa batong paso. I know this thing won't support my weight much longer, kaya naglakad na

ako. Pero hala!

I'M FALLING...

I'M FALLING...

I'M FALLING...

"HUH?"

Chapter 5: Lift

***

Nasambot ako ni Kenneth? Pero paano sya nakapunta dito nang mabilis?

"Uhm, thanks. You could put me down now."

"No, I'll take you to class."

"Just like this?" Buhat pa rin nya ako na parang bridal-style. GAHH! I'm mentally screaming at this point!

"Yep!"

Magsasalita pa sana ako pero tinakpan nya bibig ko. So isang kamay nalang ang sumusuporta sa katawan

ko. Baliw ba sya?! Paano pag nahulog ako, edi mas malala pa?

Kaya bigla akong napayapos sa leeg nya. WALANG MALISYA! Nakarating na kami sa room. Late na nga

kami, ayan pinagtitinginan pa.

"Sila na ba?"

"OMG! WAG!"

"Wag talaga! Pero paano nakatagal si Kenneth kay Kath? Eh diba allergic yan sa lalaki, kaya lahat ng

lumapit sa kanya pinagtatabuyan nya?"

"Ang weird. Pero infairness may chemistry sila."

"Oo nga. Shet! Pero NO! Dapat sa atin lang si Kenneth!!!"

Narinig kong pinagbubulungan ng mga babae. Nako naman, wag nyong sabihing aawayin nyo ako dahil

dito sa lalaking to? Edi inyo na! Tch.

"Sorry we're late, Sir. Kathy sprained her ankle, I think."

"You may sit now. However, you two will stay in my class much longer, for some extra works." Sabi ni

Prof. Santos, prof. namin sa IT. Pumunta na kami sa likod, at syempre buhat pa rin nya ako.

"Kathy? My name's KATH. Exclude the -Y. Okay?"

"No. I'd like to call you that. It's better than Kath."

"Oh, so now you're questioning my name by having to change it? UGH!"

"I'm not changing it. Besides, I'll be the ONLY ONE who'll call you that."

HAY ANG KULIT.

"I don't want to sit here!" Nagpupumigwas na ako. "I want to sit next to Yna and Lindsay, of course. So

let me go!"

Binitawan nya ako. At thankfully, hindi na masyadong masakit yung paa ko. Hanggang ngayon hindi ko

pa rin malaman kung bakit sumakit ng ganoon yung paa ko. Sprained lang ba talaga? Hmmm. Pumunta

na ako sa harapan ng isang computer na kalapit ni Yna.

"Hoy! San ka nanaman nanggaling? Di ka manglang nagtetext?" Yna

"Nagbasa nga lang. Sa library, ay hinde! Sa garden pala."

"Eh bakit kasama mo si Kenneth? Ayiiee! Edi in love ka na rin sa wakas!" Lindsay

"Pwe! Tigilan nyo nga ako. Bahala nga kayo dyan. Yang computer ang tutukan nyo." Kinuka ko na yung

paper works at tumutok na sa computer. Pero alam kong pinagbubulungan pa rin ako nitong dalawang

to. Kainis lang eh.

Tapos na ang period na to. Kaso nga lang maiiwan nga pala kami ni CM. Conceited Monkey, kaya wag

kayong magtaka.

"Una na kami ha? Good Luck! Hihihi." Pang-asar ni Lindsay, sarap batukan eh. Pacute pa kung tumawa.

"Eh teka, aantayin nyo din naman ako diba? Sino nanaman maghahatid sa akin pauwi mamaya?"

"Eh sino bang naghatid sayo dati nung hindi mo ako sinipot sa club?" Yna

"Si ano... Si. Ano. Si..." Teka hindi ko masabi. Psh!

"Sino nga kase?" Lindsay

"Oo na nga. Edi kung sino yung iniisip nyo. Kaya pwede wag nyo akong iwanan ha?"

"Ms. Lindsay and Yna. You may go now. Kenneth and Kath need some privacy." Sabi ni Sir mula sa

unahan ng room.

"Uyyy! Privacy daw oh, ano kayangARAY!" Yna

"Baliw ka! Kung ano anong iniisip mo! Umalis na nga kayo."

"Excited much Kath? HAHAHA!" - Lindsay

"Bwisit! Hinde. Sige na. Basta antayin nyo ako."

"Oo nga, oo na! Sige alis na nga kami para makuha nyo na ang inyong privacy atARAY NAMAN! Isa

pang batok Kath, gagantihan na kita." Yna

"Ang soft kasi ng ulo mo eh, sarap batuk-batukan. HAHAHA."

Nakakatawa yung dalawa. Umalis na tuloy. Ok, so nawala na yung tawa ko ng naalala kong kami nalang

ni Kenneth ang magkasama dito sa room. Syempre kasama din si Sir.

"Sir, may I skip this offense? I really need to go. I have some important"

"Sorry Mr. Verge. You have to keep tracks of your acts. I won't let this one pass."

"But this is just my first offense. And it's not my fault that"

"Yes, Sir. It's not his fault. Please let him be excused." Siningitan ko na, mukang may mahalaga syang

gagawin eh.

"I see you're with him Kath. I'll let him go if you'll handle his works. It's a double work for you. Will you

do it?"

Sacrifice, "Yes."

"Thank you Sir. And Kathy, thank you as well." Nagtatalon na sya at ...

Nai-kiss nya ako sa cheeks. Chansing ka boy!

"Sorry. Ok, I gotta go. See you!"

At naglaho na sya na parang bula. Ginawa ko na ang paper works namin. I spent my three hours looking

for graphic tutorials on the internet and then put them into works using Graphics software of course, oh

and this video tutorials sucks! I have to do this. Kasalanan ko naman eh. Teka, hindi rin pala. Di ko

naman kasalanan na nadapa ako ng ganun eh. Or is it?

Napahikab naman ako. Time check, 07:03pm...

Ang tagal tagal ko na palang nakatutok dito. Kasalanan din to ni kenneth eh! Kung hindi naman nya ako

tinulungan kanina edi sana hindi sya nadamay at konti lang ang ginagawa ko ngayon. Wala na akong

magagawa, nangyari na eh.

Sir, hindi nyo pa po ba ako paaalisin? PARANG NA-LATE LANG EH. Nagugutom na akooooooo.

"Ms. Villanueva." Tawag sakin ni sir.

YAY! Papauwin na yata akooooo.

"I'm going home. Continue your work. And I expect that to be e-mailed to me immediately after you

finished it." At lumabas na si sir. WAAAAAAHH! Wala kang awa sir! GUTOM NA GUTOM NA AKO EH.

Teka, SILA YNA AT LINDSAY?!

Inaantay pa rin ba nila ako? O iniwan na? Ay, malamang yan iniwan na ako. Tiningnan ko ang iPhone ko

at oo! Oo nga, iniwan na ako. Nasa bar nanaman daw sila Yna at Lindsay. Lagi nyo nalang akong iniiwan.

Wala na ba kayong awa sakin?

*Beeeeeeep beeeeeep!*

"Hello, Yna!"

(Oy Kath! Nasa school ka pa rin ba?)

"Pano mo alam?"

(Haaay! Basta alam ko, baka ka kasi magalit pag sinabi ko sayo naAy wala pala. Hehehe. Punta ka dito

sa Bar sige na please?)

"Oo na sige. May pagkain ba dyan?"

(Malamang at syempreWAIT?! PUPUNTA KA TALAGA?)

"Oh? Bakit ka gulat?"

(D-U-H, duh! Never ka pang pumunta sa mga ganitong place. Pero YAY! Bilisan mo dyan. Aantayin ka

naming.)

"Okay, bye!" Ang matipid kong sagot. Gutom eh.

At binaba ko na yung phone at inilagay ko na sa bag. May nakita nanaman akong letter na nakalagay sa

envelope na katulad nung nakita ko sa kwarto ko.

Binuksan ko...

***

WEDD-nesday,

"The rules of love, he will truly abide. Just so forever he can treat you as his bride."

***

Ano ito? Promise hindi ko na magets. I REALLY GOT NO CLUE. Pangpasakit lang sa ulo to eh.

Though I really didn't fully understand the message of the letter, I still kept it. At bumalik na sa ginagawa

hanggang sa nai-email ko na kay sir.

Yes! Tapus na. SA WAKAS, MAKAKAKAIN NA AKO.

***Sa Bar,

Teka! Nakikita ko ba ang nakikita ko?

BAKIT SYA NANDITO?!!

________________________________________________

Chapter 6: She's gone and the Mystery Guy appeared

***

"Kenneth?" Bulong ko sa sarili ko. Maya maya may humawak sa balikat ko.

"Kath! Buti nakapunta ka." Si Yna lang pala.

"Uh, yeah. I think I... I..." Gusto kong umiyak sa totoo lang. Sabi ko na nga ba eh. Katulad lang din sya ng

iba, si Kenneth I mean.

"Huy! Anung nangyayari dyan?" Lumapit na din sa amin si Lindsay.

"Ewan ko nga dyan eh. Baka gutom lang? Hoy! Kath, tara dun sa upuan namin. Kain tayo?" Yaya sakin ni

Yna.

"Sorry, I think I just lost my appetite. I'm going home." Tumalikod na ako sa kanila ng may tumawag sa

akin.

"KATHY!!!"

Iisa lang naman ang tumatawag sa akin nyan. Bahala sya. Hirap na hirap ako kanina sa ITC, tinulungan ko

pa syang makatakas kasi akala ko may mahalaga syang pupuntahan. YUN PALA! Yun pala dito lang.

Tutulo na luha ko. NO! Ayoko! Wag! I don't want anybody to see me crying. They'll just think I'm weak.

At hindi tama yun, dahil alam ko sa sarili ko na malakas ako. Hindi pa ako umiiyak sa harapan na kasi na

sino. Miske kina Yna at Lindsay. Meron pala...

Yung school mate ko dati na... Basta ka-school mate ko, you get the point. Pero dati na naman yun.

Lumakad na ako palayo. Sinabi ko kina Lindsay na pabayaan nalang muna ako.

"Kathy! Kathy!!!"

"Didn't I told you that MY. NAME. IS. KATH! Why the hell can't you understand a simple thing?!"

Nagsisimula ng mamasa ang mata ko. Hindi na ako makakita ng maayos, pero pinilit ko pa ring tumakbo

papunta sa kabilang kalsada.

*BEEEEEEEEP!*

A-ang s-sakit!

/KENNETH'S PERSPECTIVE

I was about to go back inside the bar until I heard a car beeped loudly and bumped into someone. My

effin' gad!

KATHY!!!

I ran towards the car and started to bombard the driver with cusses. Just so you know, I never cuss this

bad, just this time. Gahd!

"HEY YOU MORON! ARE YOU EFFIN' BLIND?!!! LOOK AT WHAT YOU'VE DONE!!!" Then I start kicking the

front wheel, inflating it a little.

Then the guy finally got out of his car. I saw a hint of schock and horror combined on his face.

"GOD! Si Kath ba to?" O.O He said while looking at Kathy. I just like calling her that. I think it's cute.

Anyway...

HE KNOWS HER? I'm not pretty sure about what he said but it's obvious that he really knows her.

"Wait! You know her?" I still asked. You know, for confirmation.

"Yes. She is my

"WAIT?! HOLD ON! YOU'RE GONNA PAY FOR THIS, B*ST*RD!"

I was completely shocked at the moment that I forgot about Kathy! I punched the guy's shoulder and

then headed quickly to Kathy.

"Kathy!!! Kathy!!! Are you alright? PLEASE WAKE UP!" I didn't know what's gotten into me. I shed a tear.

Man, that's so gay!

I carried her and was about to head straight to my car, I'm taking her to the nearest hospital.

"Wait," The guy stopped me. "Let me take my Kath to the hospital. I insist."

MY Kath?! HIS Kath?! The hell does that even mean? I felt my face burn. Who the hell is he?

"NO! I WILL TAKE HER MYSELF!!!"

"Dude, ako na nga magdadala sa kanya sabi eh!" The guy said. Oh sh*t! I'm not even sure if I understood

it correctly. The only thing I'm sure of is, well, the dude part of courseWait! On to reality...

"I'M NOT SURE ABOUT A WORD YOU'VE SAID, BUT PLEASE BACK THE HELL OFF!!!" I said with extreme

anger.

I was about to walk away when he grabbed my shoulder.

"DUDE! GET YOUR HANDS OFF MY

He punched me and I lost my balance and fell off... while holding Kathy. Please kill me, just don't do

anything to her. But no! I won't let the guy caught me off guard.

I stood up, leaving Kath on the ground, and punched him back harder. So hard that my hand hurts.

Ouch! And don't you even think that I'm gay. It's just that I'm not really into this fight thing. But since

this girl is worth fighting for-- WAIT?! What am I saying?

We exchanged foul movements until...

"Aaawh. Kath forcingly uttered something and then she again lost her consciousness. Oh gad! I forgot

about her.

I let go of this stupid guy and carried Kath again. But before I walk away, I threaten the guy, "DO NOT

EVER COME NEAR ME OR HER AGAIN!"

He seemed unafraid. So instead of backing off, he stepped closer to me. His eyes were pierce, but mine

was deathly.

"Watch me!" He said and smirked afterwards. I bumped my shoulder to his and finally got into my car. I

rushed to the nearest hospital. It's a good thing that this hospital was just straight ahead from the bar.

I'm not familiar with the country. I do not know any landmarks so if I were to roam around myself, I'd

probably be lost and there's no way of getting back.

I immediately talked to the nurse at the front desk, or whatever you call it. I don't fancy Hospitals and

it's groggy smell, who does? The nurse called some assistance. They confined and took care of Kathy.

We're on room 113. She still hasnt fully recovered yet, but the doctor stated that she'll be fine and will

gain her consciousness in to time.

I waited...

So, is this the NO time that the doctor was referring to? Oh, God. Please no.

Still, NOTHING.

No, Kathy?

Chapter 7: Playing fair

***

/KATHERINE'S PERSPECTIVE

Ano ba itong nararamdaman ko? Gustong gusto kong gumalaw, pero sobrang nahihirapan ako. Gustong

gusto kong imulat ang mga mata ko, pero natatakot ako na baka may kung anong sumilaw sa akin. Pinilit

ko ng mag-mulat. Ang sakit! Ang sakit ng liwanag. Asaan ba ako? Ang huli ko lang naalala ay nabundol

ako ng sasakyan.

Oo tama! At kasalanan lahat iyun ni KENNETH!!! Pag nakita ko sya, ay talgang ah!

Nung umaliwalas na ang paningin ko, nakita ko si Kenneth. Nakatungo sa tabi ng kama ko. Tulog ata. Ang

himbing himbing, para syang anghel naTEKA! KENNETH?! Diba sabi ko pag nakita ko tong mokong na

to baka hindi ko mapigilan sarili ko?! Anak ng!

Tatabigin ko na sana sya ng kamay ko, kaso yung isa may dextrose. Ano? Para san naman yun? Hayyy! At

yung isa naman ay medyo nanghihina pa. Ang sakit sakit ng buong katawan ko. Buti nalang hindi ako

namatay. *tok* *tok* *tok* Mumultuhin ko talaga sya pag natuluyan ako.

"KATH?!" Oh? Ano't mukang gulat itong mokong na to?

"OH?"

Niyayakap nya ako?

Susubukan ko sana syang itulak, kaso wala pa nga pala talaga akong lakas. Swerte sya at nakakachansing

sya. Upakan ko nalang sya pag malakas na ako.

"Great, now you're awake! I'm really really glad!" Then he smiled.

Anong ngiti yan? So hindi na ako nagsalita. Kaso naiilang ako eh, tinititigan nya ako. Ang tyan ko naman

ay tumunog. Haha. Tumunog talaga. Hindi pa nga pala ako nakakakain.

"Kenneth."

"Yes?"

"I'm starving."

"Yeah, I thought so. You've been unconcious for about two days and"

"Woah, woah, woah?! TWO DAYS?" Tumungo at tumango lang sya.

"Uhh. Okay." Wala na akong iba pang masabi. At ano namang sasabihin ko? Thank you?! Thank you dahil

nagsinungaling ka, pinahirapan mo ako, muntik mo na akong paiyakin, at dahil sayo nabundol ako ng

sasakyan? YAN BA?! One... Two... Three...

Ayan, kalma na ang isip ko.

"Here." Tinapat nya yung spoonful of rice porridge sa bibig ko. Sige kakainin ko yan dahil gutom ako, but

it doesn't mean na ok na at napatawad ko na sya.

Sinubuan nya lang ako hanggang sa naubos na yung nasa bowl. Ang sarap sarap. Ang galing ng nagluto

ah, san kaya nya binili to? Makabili din sometime.

"You want more?"

"No. I'm full." Kahit gusto ko pa, tumanggi ako kasi baka sabihin nyang inaabuso ko sya. At hindi pa rin

ako magth-thank you. Nek nek nya! HAHAHA!

"Well, I'm going home for a while. I've got to change my clothes." He caressed my head for a second and

then left.

Ayoko ng magisip ng kung ano. Ayoko muna. Teka, wala akong kasama dito? Ganun ganun nalang yun?

Sila Yna at Lindsay, hindi manlang ba nila ako dinalaw?

Ay, kasi pala class hours pa. Ang dami ko ng na-miss na class. Baka matalo pa ako ni Kenneth sa pagiging

Valedictorian. Every grading kasi sa school namin ay merong nagaganap na Recognition, kaya apat na

beses akong pweding maging Valedictorian. Ganito school namin eh. Enjoy ko naman kasi syempre ako

ang first. Pero... baka magbago na yun.

Eh, sila Mommy? Daddy, Kuya Kevin at Lyka? Wala ba silang pakielam sakin? Mukang forever alone na

ako dito.

Bubuksan ko sana yung TV, kaso malayo sakin yung remote kaya matutulog nalang ako.

"AHHHH! KATHERINE!"

HUH? Nagising tuloy ako. Si Lindsay lang pala. ano ba yan.

"FRIEND, OK KA NA BA?" Yan ang bati sakin ni Yna.

"Pwede wag sumigaw?"

"Oh, em, gee! Ang sungit na nya." Lindsay

"Oo nga. Baka hindi na nya tayo nakikilala. Baka may amnesia na sya? HUHUHU!" Iyak ni Yna.

"Oo nga." Isa pa rin namang umiyak itong si Lindsay.

"Tapos, tapos... Baka may butas na ang brain nya. Tapus bukas baka wala na sya, taposARAY!"

Binatukan ni Lindsay si Yna.

HAHAHAHA! Nakakatuwa sila. Teka, makikilaro nga ako sa kanila.

"Sino ba kayo? At anong ginagawa nyo dito? Ang iingay nyo eh, pwedi ng lumabas." At tsaka ko sila

tinaasan ng kilay. Psh. Di yata bagay sa'kin.

"OMG! Mukang tama ka nga Yna. Wala na ang memory nya, tapus bukas, bukas... WAAAAHHH!" Umiyak

na yung dalawa. At pinipigilan ko naman ang tawa ko.

Maya maya ay bumukas yung pinto. At pumasok si Kenneth. Kenneth nanaman?! Mas ayos pa pag wala

yang mokong na yan eh.

"Oy Kenneth, bakit ka nandito?!" Tanong ko sa kanya. At tumahimik si Yna at Lindsay sa kanilang iyak na

wala namang mga luha. Mga loko lang eh.

"Teka... Kung naaalala mo si Kenneth, bakit kami hindi?" Tanong ni Yna. Nako patay. Hindi ko na mae-

enjoy ang mga nakakatawang muka nila. Hahaha.

"Aha!" Dagdag ni Yna. "Siguro lagi mo lang iniisip si Kenneth bago ka maaksidente kaya sya lang ang

naaalala mo?"

Binatukan ulit ni Lindsay si Yna. "Tangerks! Baliktad ka naman eh. Dapat kung sino yung hindi maalala eh

yun ang laging iniisip." Yan, tama yan Lindsay. Pagtanggol mo ako.

"Pero sige, we'll make an exception in Kath's case."

OUCH naman! Akala ko pa naman pinagtatanggol ako ni Lindsay. Shemay Siomai!

"Heh! Tumigil na nga kayo! Joke lang yun ano ba. Wala namang masakit sa ulo ko eh. Katawan meron!"

"Oh, sya! Kelan ka pa makakaalis dito sa hospital?" Tanong ni Yna.

"Well, she still has to stay here for about two days or so." Si Kenneth yung sumagot. Hinayaan ko na, di

ko rin naman kasi alam isasagot ko.

Teka?! Bakit ba alam nya? Ang pakielamero pala nitong lalaking ito.

"Bakit mo alam yang I mean, how did you know that?! WAIT! Don't tell me you work here Kenneth?"

Nakakatawang tanong ni Yna kay Kenneth. HAHAHA! Eh sa nakakatawa eh.

"No. I'm just... Just...

Nevermind."

Walanja! Napakahaba ng dramatic pause mo, tapus ayan lang ang sasabihin? What a creeper!

"Teka, Kath. Ang dami mo nang na-miss na subjects." Sabi ni Lindsay. Oo, alam ko. Kailangan pa talagang

ipa-muka eh, noh?

"Oo nga. Pero wag kang mag-alala kasi nan-" Hindi naituloy ni Yna yung sinasabi nya kasi tinakpan ni

Lindsay yung bibig nya.

Bakit? Anong meron? Ang ayoko pa naman sa lahat eh yung magsasabi ng kung ano tapus hindi naman

pala itutuloy. Kainis lang eh!

"Ah, eh Kath. Wala lang iyun. HEHEHE!" Tumawa pa ng obvious na defensive si Lindsay. Bahala na nga

sila.

" 'Kay."

Matutulog na sana ulit ako nang nagpaalam na sila.

"Kath. Alis na kami ha? Alam mo naman, class hours. Dumalaw lang kami kasi eto nga, gising ka na."

Paalam ni Lindsay. Peace at last!

Nakalabas na ng kwarto si Lindsay at Yna. Pero... bakit hindi pa din umaalis si Kenneth?

"Why are you still here? You're going to miss classes."

It took him a couple of seconds before responding.

"Uhh. Because..." He snapped his fingers at, "Yeah! You know, because I'm playing fair. That's right!"

Playing fair ka dyan? AAHHH! Gusto nya nga palang palitan ako bilang Valedict. Gusto nya sya nalang

pumalit dito sa kalagayan ko ngayon eh. Buwisit lang.

"Creeper! Go to school." Sabi ko at nagtalukbong na ng kumot. Matutulog na ulit ako.

"I'll stay here. I'lljdosfdkskj..."

Hindi ko na narinig yung sinabi nya sa huli dahil tinulugan ko na siya.

Chapter 8: Flashback Part I

***

Dalawang araw na din ang nakaraan. Wala ding masyadong naganap dito sa hospital. Paulit-ulit lang

naman kasi. Matutulog, kakain. Dadalaw si Kenneth pati na rin sina Lindsay at Yna. At kasama ko naman

lagi dito sa hospital si Kuya Kevin. Wala sila mom at dad, busy as usual.

Sa wakas, makakaalis na din ako dito sa hospital. Nandito na naman si Kenneth. Kung WALA lang syang

kinalaman sa pagka-confine ko dito eh baka may naisip na akong kung ano dahil sa mga kinikilos nya.

"I'll just carry you instead." Sabi ni Kenneth habang inaalalayan ako pag-baba sa kama.

Sinusuportahan nya ako pagbaba sa kama habang nakakapit ang isa nyang kamay sa waist ko at yung isa

naman sa kamay ko.

Wala na akong magagawa. Pabababain ko muna ang pride ko. Mahina pa katawan ko pero kaya ko na

naman sigurong makapaglakad. Pero all in all, wala itong malisya. Wala!

My heart is thudding fast, but I know this thing won't last. Sigh.

Pagkatapos kong makababa sa kama. Binuhat na nya ulit ako ng pa-bridal style. No choice eh. Woah,

dja vu?! Parang naulit lang ah. And hey! Hindi ko nae-enjoy ito ha? NO WAY!

Si Kenneth lang nag-uwi sa akin sa bahay. Sabi kasi nila kuya eh busy daw sila, at naiintindihan ko

naman. Nang makarating na kami sa bahay, ang tahimik. Wala yatang tao?

"Thanks, Kenneth. You can go home now." Sabi ko sa kanya nang nai-upo na nya ako sa couch. And I

smiled as a thank you. There, I gave him a hint of my thank you. Words won't be blurted out, take note.

Tch. Ayaw ko eh.

"Oh," Sabi nya na walang expression sa boses nya. "Ok, I'll go. Take care of youself." Dagdag nya at

lumabas na. Parang ang sama ko naman yata. Inalagaan na nya ako't lahat pero hindi ko pa rin sya

magawang imbitahan manlang mag-stay dito kahit sandali lang. Pero, KASALANAN naman kasi nya eh.

Pumunta na akong kitchen at nakitang nandoon sila kuya at sila Linsay at Yna din.

"KATH!" Bati sakin nina Lindsay at Yna habang papalapit.

"Na-miss ko kayo. Sobra!" I exclaimed, sabay yakap sa kanila. Medyo masakit pero tiniis ko nalang, dahil

bumisita nga sila sa noon eh kaso sobrang panandalian lang naman.

"Namiss daw? Parang ilang araw lang nasa hospital eh. Oh e kamusta ka naman? Totoo ba namang na-

miss mo kami ha?" Tanong at pang-aasar ni Lindsay.

"Nako! If I know hindi yan. Kasama nya palagi si Kenneth. Kaya no doubt, kay Kenneth lang umiikot ang

isip nya. HAHAHA!" Sabat ni Yna. Kahit kelan talaga itong babaeng ito.

And na-uh! NEVER PANG UMIKOT LAGI ANG ISIP KO KAY KENNETH NOH!

Okay! Pero siguro SLIGHT lang. WAH! At dahil iyun sa PAGKA-INIS. Ok?! Wala ng iba.

"Heh! Ewan ko sa inyo. Ang sakit!" Biglang may sumakit sa tyan ko. "Ang sakit! Shet." Pabalik-balik ang

sakit na nararamdaman ko sa tyan. Mawawala ng sandali tapus babalik nanaman. "Ang sakit!" Eto

nanaman, nakakairita na ah!

"Ang OA naman Kath! Pwede namang sabihin nalang 'aray' eh." Pang-asar ni Yna.

Yan ang mabuting kaibigan. Imbes na maging concern eh nagbiro pa. Pero napatawa din naman ako. But

this laugh is concealed by two emotions; a bit of jolliness and hatred. Kasi, ayoko lang naman talagang

sinasabi ang salitang 'Aray'. Masyadong maraming memorya ang nakatanim dito.

*FLASHBACK*

Grade six kami noon ng una akong makaroon ng crush. Pero paghanga lang ito at hindi pa ako bitter

noon pagdating sa love. I'm like any other girls when it comes to crushes back then. Tumitili pag dumaan

o kaya naman nakita si crush, naglalaro ng kung anong games including crush's name or whatsoever

about him.

Nagsusulat ako sa papel noon. Naglalaro ng flames, at syempre name ko at name ni Crush ang isinulat

ko.

***

KATHERINE C. VILLANUEVA

?

JAKE ANTHONY T. PERIO

***

Iyan din ang dahilan kung bakit ko sinabi kay Kenneth na na-inlove ako kay Jake Flynn. Kasi ang totoo,

ayoko talaga kay JF at never pa akong nahumaling sa kanya. Kaya naman ang tinutukoy ko sa Jake na

sinabi ko kay Kenneth noon ay si Jake Anthony Perio, na JAP ko kung tawagin. Sinabi ko lang na si JF

yun dahil wala na akong iba pang maidahilan at ayoko nang magtanong pa sya tungkol kay Jap.

Nakita ako ni Lindsay na nagsusulat.

"Ano iyan?" Masayang nyang tanong sa akin. At masaya ko rin naman itong ipinakita. Pero pagkakita nya

sa papel ay lumungkot ang muka nya. Nagtaka naman ako. Nangingilid na ang mga mata nya habang

binalik nya sa akin ang papel na pinagsulatan ko. Bakit naman kaya?

Umalis sya ng classroom. Ano bang problema nya? Darating na ang next subject teacher namin ah?

Lumapit sa akin si Yna at nagtanong. "Kath, nakita mo ba si Lindsay?"

Umiling lang ako dahil miske ako ay tinatanong ko sa sarili ko kung nasaan na ba sya. "I-excuse mo

nalang ako kay ma'am mamaya pag dumating ha? Lalabas lang ako ng room."

"Wait lang! Anong sasab" Pahabol na tanong ni Yna, pero hindi ko na din narinig yung kaduktong ng

sinabi nya dahil nagmadali na akong lumabas.

Chapter 9: Flashback Part II

***

Hinanap ko na kung nasaan si Lindsay. Una kong pinuntahan ang CR, na lagi nyang tambayan pag magulo

ang buhok nya o kailangan nyang mag-refresh ng sarili. Hayyy.

Wala sya dito. Puntahan ko kaya sa may third floor ng building B? Dun naman kasi ang lagi naming

taguan o laging pinupuntahan pag gusto naming mga mag-solo.

AYOS! Nandito ata? Kaso hindi ko makita. May nakaharang na kahoy, mukang tinakpan ata ang daan

para may privacy?

May nagsasalita...

Pero lalaki?

Sino naman kaya?

"Totoo? Gusto mo ako?" Tanong nung lalaki.

"Hindi lang kita gusto. Mahal na kasi kita!" Sagot naman nung babae.

"Pero alam mo namang gusto ko ang kaibigan mo diba? Bakit hindi ka pa sumuko?"

"Kasi alam ko na kapag pinagpatuloy ko ito ay may posibilidad na magustuhan mo din ako. Hindi ba?

Pwedi naman yun diba? Matututunan mo din naman akong mahalin, diba?" Sunod-sunod na tanong

nung babae. At narinig kong umiyak na sya.

"Pero sa tingin ko hindi. Siguro, io-open ko nalang ang puso ko sa iba kung malalaman kong ayaw sa akin

ng kaibigan mo. Pero sa ngayong hindi ko pa alam kung ano talagang nararamdaman nya, eh wala akong

choice kundi sabihing...

I'm sorry."

Patuloy na umiyak yung babae. Mas lumakas pa ito nung papaalis na ako. Hindi naman siguro si Lindsay

iyun diba? Hindi sya ganyan sa isang lalaki alam ko. At isa pa, kung may maghahabol man, ay yung lalaki

iyun. Karanasan kasi si Lindsay ang hinahabol ng mga lalaki dito sa school namin. Umalis na ako at

bumalik na sa room. Natapos ang afternoon classes ng wala si Lindsay. Hinanap ulit namin sya nang nag-

bell, ibigsabihin dismissal na.

"Ano, nakita mo na ba si Lindsay?" Tanong ko kay Yna.

"Hindi eh. Saan-saan ka na ba pumunta?"

"Nako! Nilibot ko na ata ang buong school. Teka, baka naman umuwi na?" Tumalikod ako at nakita na si

Lindsay. Medyo namamaga ang mata. Hindi kaya sya yung babae sa third floor kanina? Wag naman

sana. Nilapitan namin sya. Pero dumistansya sya ng konti. "Lindsay, saan ka ba nag-punta? Bakit ganyan

ang mata mo? May nang-away ba sayo?" Sunod sunod kong tanong sa kanya.

"Ah, wala ito. Napuwing lang talaga. Eh kinamot ko ng sobra kaya eto sumakit at napaiyak ako." Sabi nya

ng may konting ngiti sa labi nya.

Alam kong hindi sya ok. May nangyari, kaso hindi ko alam kung may karapatan ba akong magtanong.

Pero since kaibigan ko naman sya, at kaibigan naman nya ako eh itatanong ko na talaga. "May nangyari

ba, Lindsay?" Tanong ko with an extreme sincerity.

Tumungo lang sya. "Eh paano kung sabihin kong OO, pero wala naman kayong magagawa?" Tumutulo

na ang luha sa kanyang mata.

"Sabihin mo nalang Lindsay. Siguro naman may maitutulong kami kahit paano." Sabi ni Yna.

"Oo nga." Nag-agree naman ako dun.

"Wala. Wala kasi kayong magagawa. Sige, guys una na ako." Lumakad na palayo samin si Lindsay.

Sinubukan ko syang sundan pero pinigilan ako ni Yna. "Kath, siguro mas mabuting mapag-isa muna sya.

Pag okay na sya baka sabihin na nya sa atin kung anong problema."

Tama naman si Yna. Kaya hindi ko nalang muna sya sinundan.

Isang linggo na ang lumipas. Pero bakit ganun, hindi ako pinapansin ni Lindsay? May nagawa ba ako,

mukhang wala naman ah?

Sinubukan ko syang i-PM sa facebook, ym, skype, msn at nagpost din ako sa wall nya. Sa dami daming

chat services na yan eh ni isang reply wala talaga. Miske mga messages ni Yna ay hindi din nya

pinapansin. Ano ba kasi talagang nagawa namin sa kanya?

"Tingnan mo si Lindsay oh, kasama ni Lindsay sila Frixie. Eh parang nung isang araw lang eh hate na hate

natin si Frixie ah. Ano kayang nangyari kay Lindsay?" Sabi ni Yna.

"Oo nga eh. Kausapin na kaya natin ng personal?" Suggestion ko.

"Sige. Mamayang break para wala masyadong tao dito sa room."

Itong subject nalang at pagkatapos nito ay lunch break na. Makakausap na namin si Lindsay, well

hopefully.

"Class, did you understand?" Tanong saamin ni ma'am pagkatapos mag-discuss.

"YESSSS!" Sagot namin kahit halata namang wala kaming naintindihan. Normal lang yun diba? Haha.

May kumatok sa pintuan ng room namin. OMG! Si Jake Anthony Perio.

"Excuse me, ma'am. Can I go out?" Tanong nya kay ma'am.

Go out? Eh first year sya ah, grade six lang kami. Di kami magkaklase pero bakit dito sya nagsasabi kay

ma'am ng ganyan? Pero ok lang, nakasilay na naman ako. Eeeeep! Di ko mapigilan ang sarili koooooo!

"What, Mr. Perio?"

"Can I go out," Ulit nya. "...With Katherine." Sabay tingin sa akin. Okay, so kinikilig na talaga ako ng sobra

sobra.

At naghiyawan naman ang mga kaklase ko. Halos lahat sila ay nadala sa sinabi ni Jake Anthony Perio.

Parang yung sa commercial lang ah, pero para sa akin eh mas sweet ang pagkakasabi nya.

*Thud-thud thud-thud*

Tumawa naman si ma'am at tumango nalang sya. "Sure, you can."

Naman?! Bakit pumayag si ma'am. Gusto ko nga si Jake Anthony Perio, kaso lang crush lang naman eh.

Crush lang talaga, di pa to love. I've never been in love.

Pumunta sa may upuan ko si Jake at inaalok ang kamay nya, causing my classmates to burst into

'awwws'. Kinuha ko naman at sabay kaming lumabas ng room. Ewan ko kung bakit ako sumama sa

kanya, pero feeling ko kailangan ko talaga.

Nang nasa may terrace na kami sa third floor, umusap na sya. "Hi, Katherine."

Ang pogi ng boses nya. Sheet of paper from trees talaga. Wala akong masabi, pero pinipilit kong

magsalita. Ayokong ma-bore sya sakin. "Uh, eh... Hi Jake Anthony Perio." OMG! Ang OA ko na. Full

name pa kasi nasabi ko. Pasensya, kinikilig eh.

Tumawa sya ng napakapoging tawa. "Kailangan talaga full name?" Tumawa ulit sya.

"Uh, eh kasi..." Di ko na alam ang sasabihin ko, hiyang hiya na ako.

"It's okay. Tawagin mo nalang akong Jap." :)

"Ah. Sige." Ano ba naman itong ngiti ko, wagas eh noh? Hahaha. Sorry naman, kinikilig lang talaga eh.

"May sasabihin sana ako sayo eh." Tinitigan nya ang mga mata ko. Mukang kinakabahan ako ah. Hindi na

sya nagantay pa ng sagot ko. "Gusto kita."

Tama ba naririnig ko? GUSTO NYA AKO? OMG! PULA NA AKO!

_____________________________

Chapter 10: Flashback Part III

***

Gusto nya nga ako? Matutuwa ba ako o hindi? Pero parang may mali, hindi ko nga lang maproseso kung

ano. Nang hindi ako nakasagot agad sa sinabi nya, nagsalita ulit sya. "Gusto mo rin ba ako?"

May halong kaba sa muka nya. At hindi ko naman alam kung anong isasagot ko talaga. Crush ko sya, oo.

Pero ayokong mauwi ito sa seryosong bagay. Hindi pa ako handa sa mga ganoon.

"Oo."

Hindi ko akalaing masasabi ko yan. Pero pagkasabi ko ng aking OO ay ngumiti si Jap ng sobra.

Nakakadala naman, kaya't napangiti din ako.

"Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga. We'll take

this one step at a time." Sabi nya.

WAAAAAH! Gusto nya talaga? Tama na. Ayoko munang kiligin. Baka maging permanenteng pula na itong

mukha ko eh. Haha! De, joke.

Nag-usap lang kami hanggang sa matapos ang subject period namin before lunch. Ang bait ni ma'am

ngayon ha, karaniwan kasi strict sya. Pero bakit kanina eh pinayagan nya si Jap? Hayaan nalang. Haha.

Inihatid na ako ni Jap sa may labas ng room namin at hinalikan ang kamay ko. NAMAN EH? Ang sagana

ko na sa kilig ngayon. Haha.

Pagpasok ko sa room eh nagkukumpulan sila sa may gilid ng room. Bakit naman kaya? Lumapit ako at

sumingit sa mga classmates ko.

"Teka lang, ano ba kasing nangyayari?" Sinabi ko na nang hindi talaga ako makasingit sa loob ng

kinagigitnaan nila. Pero ayan, isa isa na silang umalis. Pero bakit ganun?

Umiiyak na naman si Lindsay?

Nilapitan ko sya at hinaplos ang likod nya. "Anong problema Lindsay? Please naman oh, sabihin mo na."

Pinunasan na nya ang luha nya. "Ah, wala lang to. Masakit lang siguro ulo ko kaya naaapektuhan ang

mata ko. Pero wala talaga ito." Akala ko sisigawan nya ako o ano, pero kalma sya at ngumiti pa sya.

Niyakap ko sya. God, I missed this. I missed her. Umalis na din ang mga etchosera kong classmates para

mag-lunch.

"So, ok na tayong tatlo?" Tanong ni Yna.

"Oo naman." Sabi ni Lindsay.

Ang saya ko. Pinapansin na ulit kami ni Lindsay, kaya sabay sabay kaming nag-lunch sa