ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Λίνα η λαγουδίνα……………………………………………………………………………2

Αυλωνίτη Σοφία

Βενουζίου Ισαάκ

Γραμμένος Φώτιος

Γιόφκα Δήμητρα

Ζαχαριάδου Ευωδία

Μάθημα πτήσης……………………………………………………………………………..6

Άνθιμος Μόδεστος

Αποστολίδη Κατερίνα

Γεωργιάδης Μάριος-Κωνσταντίνος

Γιαννακού Ευριδίκη

Δαδούλης Γεώργιος

Μιρέλ η γοργόνα……………………………………………………………………………10

Αρτεμιάδης Αντώνιος

Βαλμά Μαρία-Νεφέλη

Δούμας Χαρίλαος

Ζαχαροπούλου Μαρία

Ράλλης Βασίλειος

Η ιστορία του Σαμύρ………………………………………………………………………14

Αυγερινού Λυδία-Παρασκευή

Βουλγαρούδης Κωνσταντίνος

Γαλαρινιώτης Δημήτριος

Γιαννόπουλος Αντώνιος

Γκιώνη Νικολέτα

Ο Πόλεμος δεν είναι για τα παιδιά…………………………………………………18

Βαλαβανίδης Αλέξανδρος

Βάλτσης Θεόδωρος-Μάριος

Βυζαντιάδου Αλεξάνδρα

Γιέχου-Βλάχου Φωτεινή

Ζάχος Ιωάννης

Editor/Master Editor Υπεύθυνη τμήματος 1Α/Α

Ζαχαροπούλου Μαρία

Εξώφυλλο Παναγιώτα Χαλκιά

Άνθιμος Μόδεστος (Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής

Ζαχαροπούλου Μαρία

Κολλέγιο ΑΝΑΤΟΛΙΑ Θεσσαλονίκης / ANATOLIA College of Thessaloniki

-1-

ΛΙΝΑ Η ΛΑΓΟΥΔΙΝΑ

-2-

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό ζούσε ένα μικρό λαγουδάκι η

Λίνα η Λαγουδίνα ευτυχισμένη μαζί με την οικογένεια της. Όμως η ζωή της άλλαξε

δραματικά όταν πήγε στο καινούριο της σχολείο.

Η Λίνα από μικρό λαγουδάκι είχε ένα πρόβλημα…. Τα δόντια της ήταν πολύ

μεγαλύτερα από αυτά των υπολοίπων λαγουδιών. Και όταν πήγε στο λαγουδοσχολείο,

τα αλλά λαγουδάκια έβαλαν τα γέλια όταν αντίκρισαν τα τεράστια δόντια της. Από τότε

η Λίνα ντρεπόταν για τα δόντια της γιατί όχι μόνο την κορόιδευαν, αλλά και κανένα

άλλο λαγουδάκι δεν της έκανε παρέα και οι φίλοι που είχε, τώρα την απέφευγαν για να

μην τους δει κανείς μαζί της και αρχίσουν να τους κοροϊδεύουν κι αυτούς.

-3-

Επιπλέον, ένας συμμαθητής της, ο Λάκης ο Λαγουδάκης , την πείραζε πιο πολύ από

όλους, της έλεγε πικρά λόγια και την στενοχωρούσε. Να, δηλαδή μια φορά που γύριζε

στο σπίτι της από το σχολείο την είδε ο Λάκης και η παρέα του και άρχισαν να την

πειράζουν. Όταν είδαν πως τους αγνοούσε άρχισαν να την σπρώχνουν βίαια με

αποτέλεσμα να πέσει και να χτυπήσει άσχημα το πόδι της. Ή μια άλλη φορά, της

γρατσούνισε το αυτί της επειδή ζήλευε που αυτή ήταν καλύτερη μαθήτρια από αυτόν.

Κάθε φορά που η Λίνα γυρνούσε σπίτι της, ξεσπούσε σε κλάματα και οι γονείς της

προσπαθούσαν να την παρηγορήσουν, αλλά τίποτα! Δεν κοιμόταν το βράδυ γιατί έβλεπε εφιάλτες και

ξυπνούσε. Δεν έτρωγε

καρότα, δεν αθλούταν,

δεν έκανε καν τα

μαθήματα της για το

σχολείο, αφού πολλές

φορές δεν πήγαινε στο

σχολείο γιατί

ντρεπόταν για τα

δόντια της.

Μια μέρα όμως

εκεί που έπαιζαν τα

υπόλοιπα λαγουδάκια

ανέμελα, ξαφνικά πιαστήκαν σε μια κυνηγητική παγίδα. Η Λίνα η Λαγουδίνα παρόλο

που είχε κάθε λόγο να μην τους βοηθήσει, μόλις άκουσε τις κραυγές τους έτρεξε

γρήγορα και με τα κοφτερά δόντια της έκοψε τα σκοινιά της παγίδας στην οποία

παγιδεύτηκαν τα λαγουδάκια και έτσι τα ελευθέρωσε όλα.

-4-

Επιτέλους έδειξε της μοναδικές ικανότητες που της προσφέρουν τα μεγάλα δόντια της.

Με μιας όλα τα λαγουδάκια μαζί και όλα Λάκης ο Λαγουδάκης άρχισαν να την

ζητωκραυγάζουν και να λένε <<Ζήτω η Λίνα η Λαγουδίνα. Ζήτω η ηρωίδα μας!>>.

Από εκείνη τη μέρα η Λίνα η Λαγουδίνα ήταν πάντα χαμογελαστή και δεν

ντρεπόταν για τα δόντια της, διότι όλα τα λαγουδάκια την αγαπούσαν και την

σέβονταν. Και πρώτος πρώτος ο Λάκης ο Λαγουδάκης, με τον οποίο έγιναν αχώριστοι

φίλοι. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

-5-

ΜΑΘΗΜΑ ΠΤΗΣΗΣ

-6-

Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε σε ένα μακρινό δρακοχωριό ένα μικρό

δρακάκι, ο Τεμπέρ. Ο Τεμπέρ είχε την ατυχία να γεννηθεί με ένα φτερό

μικρότερο από το άλλο, πράγμα που τον δυσκόλευε να πετάξει.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε πολύ ξέγνοιαστα, μέχρι που ήρθε η

πρώτη μέρα του σχολείου. Μόλις τον αντίκρισαν οι υπόλοιποι δράκοι

άρχισαν να τον κοροϊδεύουν λέγοντας του πως δεν θα μπορέσει ποτέ να

πάρει μέρος στους δρακοαγώνες. Απογοητευμένος, γύρισε στο σπίτι του και

συζήτησε το θέμα με τους γονείς του. Μαζί αποφάσισαν να βρουν ένα τρόπο

να πετάξει ο Τεμπέρ.

Λίγες μέρες αργότερα, επισκέφθηκαν έναν προπονητή, τον κύριο Στελδοράν.

Εκείνος πήρε τον Τεμπέρ έξω στην αυλή και άρχισαν αμέσως σκληρή

δουλειά. Στην αρχή ξεκίνησαν με απλές ασκήσεις εδάφους κι έπειτα ήρθε η

μεγάλη ώρα: η πτήση.

Ο Στελδοράν έδεσε μερικά μπαλόνια με ήλιον στην πλάτη του Τεμπέρ και

αυτός άρχισε να αιωρείται. Όμως εκεί κοντά βρίσκονταν μερικοί από τους

συμμαθητές του και για να κάνουν πλάκα μεταξύ τους, πήραν μια μυτερή

βελόνα και άρχισαν να σκάνε τα μπαλόνια του Τεμπέρ.

-7-

Αυτός αμέσως πανικοβλήθηκε και άρχισε να χτυπάει με δύναμη τα φτερά

του μήπως και μπορέσει και σωθεί. Κόντευε όλο και περισσότερο το έδαφος

ώσπου… κάτι μαγικό συνέβη: ο Τεμπέρ αρμονικά πετούσε! Άργησε να το

συνειδητοποιήσει όμως όταν πια το κατάλαβε ένιωσε μαγεμένος! Αμέσως

έκανε ελιγμούς στον αέρα, καθώς και τούμπες αλλά και απότομες στροφές. Ο

Τεμπέρ πραγματικά το ένιωθε! Έμεινε για αρκετή ώρα στον αέρα κι όταν

κατέβηκε δεν είχε λόγια, δεν ήξερε τι να πρωτοπεί, τι να πρωτοπεριγράψει, τι

να πρωτοσκεφτεί. Ο Στελδοράν έμεινε με το στόμα ανοικτό. Τα υπόλοιπα

παιδιά είχαν την ίδια αντίδραση. Χωρίς να μιλήσουν μεταξύ τους

απομακρύνθηκαν σιγά-σιγά.

Αφού προσγειώθηκε, κατέφτασαν κι οι γονείς του οι οποίοι είχαν ήδη

ενημερωθεί από τον Στελδοράν για αυτό το περιστατικό. Ο Τεμπέρ ήταν

έτοιμος για τους δρακοαγώνες!

Η ημέρα των δρακοαγώνων ξημερώνει και βρίσκει τον Τεμπέρ πολύ

αγχωμένο. Όσο πλησίαζε το αγώνισμα ταχύτητας, τόσο πιο πολύ η αγωνία

κορυφωνόταν. Τελικά, έφτασε η μεγάλη στιγμή της εκκίνησης. Οι

αγωνιζόμενοι πήραν θέση, ανάμεσά τους και ο Τεμπέρ.

Το σύνθημα δόθηκε κι όλα τα δρακάκια έφυγαν με όλη τους την δύναμη. Ο

Τεμπέρ σκόνταψε, με αποτέλεσμα να μείνει αρκετά πίσω. Πετούσε όσο πιο

γρήγορα μπορούσε για να καλύψει αυτή την απόσταση. Κατάφερε να

περάσει αρκετούς δράκους από τα πρώτα κιόλας μέτρα. Τώρα του έμενε να

περάσει μόνο έναν, τον Ντράκο, τον τριών συνεχόμενων χρόνων

πρωταθλητή. Έδωσε σκληρή μάχη, τραυματίστηκε, όμως κατάφερε να

κατακτήσει την πρώτη θέση.

-8-

Ο Στελδοράν και οι γονείς του πανηγύρισαν μαζί του και φυσικά, μαζί με το

χρυσό κύπελλο! Από τότε, ο Τεμπέρ είχε πολλούς φίλους, και κυρίως, τον

Ντράκο.

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Αν θέλεις κάτι πραγματικά, πρέπει να

προσπαθήσεις πολύ για να τα καταφέρεις!

-9-

ΜΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ

-10-

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ έναν τόπο μακρινό και μαγικό, ζούσαν οι γοργόνες

πλάσματα μυθικά με ουρά ψαριού & σώμα ανθρώπου.

Κάτω από τη θάλασσα στην όμορφη πολιτεία τους, ζούσε η Μιρέλ μια πολύ

μοναχική γοργόνα. Ήταν διαφορετική από τους άλλους, γιατί της έλειπε η μισή

ουρά και όλοι την κορόιδευαν για αυτό. Από μικρή γοργονίτσα, δεν μπορούσε

να κολυμπήσει όπως τα υπόλοιπα γοργονόπαιδα της ηλικίας της.

Στο σχολείο τα παιδιά είχαν σκαρφιστεί ένα παιχνίδι για να διασκεδάζουν.

Έφτιαχναν μπάλες από φύκια και τις πετούσαν στην Μιρέλ ώστε να της είναι

ακόμη πιο δύσκολο να κολυμπήσει.

Οι γονείς της Μιρέλ είχαν μια φίλη νεράιδα η οποία της μάθαινε να κολυμπάει.

Αυτή η ‘ιδιαίτερη’ φροντίδα έκανε τα άλλα παιδιά να γελούν και να λένε πως

είναι φρικιό για να χρειάζεται τη βοήθεια μιας νεράιδας για κάτι τόσο εύκολο

όπως το κολύμπι.

Μετά από έναν μήνα δεν άντεξε άλλο. Αποφάσισε να φύγει από αυτήν την

πολιτεία μια για πάντα! Ετοίμασε τα πράγματα της και ξεκίνησε για την μεγάλη

πύλη της εξόδου, στην άλλη άκρη της γοργονούπολης.

Στον δρόμο συνάντησε έναν ναυαγό, o οποίος την κοίταξε με θαυμασμό και τη

ρώτησε που βρίσκεται και τι είδους πλάσμα ήταν η ίδια. Εκείνη δεν του

απάντησε. Κάτι μέσα της είχε αλλάξει. Η καρδιά της χτυπούσε πιο γρήγορα από

ότι συνήθως!

-11-

«Πρώτη φορά μου μιλούν έτσι» σκέφτηκε.

«Πρώτη φορά με κοιτούν έτσι» συμπλήρωσε.

Το στόμα του ναυαγού άνοιγε ένα εκατοστό κάθε λεπτό που περνούσε. Στο

τέλος έμεινε να την κοιτάζει σαν χάνος. Η Μιρέλ τον έπιασε από το χέρι και με

τα μαγικά της, κατάφερε να τον κάνει να αναπνέει κάτω από το νερό. Τον

οδήγησε μέσα στην θαλάσσια πολιτεία.

Οι υπόλοιπες γοργόνες την παρακολουθούσαν και η πιο όμορφη η Ζούλα,

αποφάσισε να πάει να γνωρίσει ‘ανισσόροπο’ που δεν είχε ουρά.

Ο ναυαγός είχε καρφωμένα τα μάτια του στη Μιρέλ. Η Ζούλα ζήλεψε και

τυφλωμένη από οργή είπε στη Μιρέλ ότι οι κουτσοί δεν πάνε με τους

όμορφους και ότι πρέπει να πάει να χωθεί κάτω από καμιά πέτρα και να την

αφήσει μονή της με τον ‘ομορφούλη’ όπως τον αποκαλούσε τώρα.

Ο ναυαγός που το όνομα του ήταν Πίτερ είπε στην Ζούλα πως δεν τον ένοιαζε

αν η Μιρέλ ήταν ‘κουτσή’ κι ότι ήταν πολύ πιο όμορφη σε σχέση με εκείνη.

Επίσης δεν τον ένοιαζε τόσο η ομορφιά αλλά ο ταπεινός και γλυκός χαρακτήρας

που είχε αναγνωρίσει από την πρώτη στιγμή στη Μιρέλ.

Η Μιρέλ του χαμογέλασε. Η Ζούλα τότε κατάλαβε ότι η ειδική φροντίδα της

Μιρέλ την έκανε να πιστεύει στον εαυτό της και να βγάζει έξω τον πραγματικό

της χαρακτήρα, γιατί σταμάτησε να είναι ντροπαλή μπροστά της.

Αποφάσισαν να γίνουν φίλες και από τότε δεν ξανακορόιδεψε κανείς, κανέναν

στην όμορφη πολιτεία των γοργόνων.

-12-

Ηθικό Δίδαγμα: Δεν πρέπει ποτέ να κατακρίνουμε το

διαφορετικό και πρέπει όλα τα παιδιά με ειδικά προβλήματα και

ανάγκες, να προστατεύονται από το δικαίωμα της ειδικής

φροντίδας, ώστε να μπορούν να βρίσκουν τον εαυτό τους ακόμη

και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.

-13-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΑΜΥΡ

-14-

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα δεκάχρονο αγοράκι από τη Καντούνα

στην Νιγηρία, ο Σαμύρ . Το παιδί αυτό ήταν άστεγο, καθώς οι γονείς του

είχαν πεθάνει από μία αρρώστια που έπληξε όλο το χωριό και αυτός

φοβόταν να ξαναγυρίσει σπίτι του. Ο μόνος τρόπος λοιπόν, για να μπορέσει

να τραφεί, ήταν να πουλάει νερό και μπανάνες στον κεντρικό δρόμο της

αγοράς, μιας περιοχής, την οποία είχε επισκεφτεί και στο παρελθόν. Κανένας

δεν τον ρώτησε ποτέ τι του είχε συμβεί και αυτός ντρεπόταν να ομολογήσει

το δράμα του όπως και να ζητήσει από κάποιον να τον φιλοξενήσει στο σπίτι

του, έστω και για μία μόνο ημέρα.

Ο καιρός περνούσε πιο αργά και από χελώνα και οι ημέρες ήταν πολύ

κουραστικές, αφού έπρεπε να περπατά καθημερινά μέχρι τον μικρό ποταμό

που βρισκόταν χιλιόμετρα μακριά από το χωριό εκείνο και μέχρι το δάσος με

τις μπανανιές, που δεν ήταν και τόσο κοντά στο ποτάμι αυτό. Ο Σαμύρ

αναγκαζόταν μερικές φορές να κοιμάται πάνω σε μία στρώση από τα

χαρτόκουτα που είχαν πεταχτεί μετά το τέλος της εργάσιμης για όλους

ημέρας, επειδή δεν έβρισκε ούτε παγκάκι να ξαπλώσει.

Άλλες στιγμές, τα χρήματα που μάζευε δεν ήταν ούτε τα μισά από αυτά που

χρειάζονταν για να αγοράσει φαγητό και προτιμούσε να τα κρατήσει και να

αγοράσει την επόμενη μέρα.

Οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν άσχημες, με τον καιρό πάρα πολύ

υψηλό και τον ήλιο να καίει κάθε ημέρα πάνω από το κεφάλι του. Το βράδυ η

θερμοκρασία μπορεί να έφτανε μέχρι και 10 βαθμούς κάτω από το 0!

-15-

Κάποια μέρα, ένας μικρόσωμος νεαρός άντρας, σκουρόχρωμος, με κοντά

σγουρά μαλλιά και έντονα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, που είχε το

κατάστημά του όπου πουλούσε τα προϊόντα του δίπλα στο μικρό παιδί,

θέλησε να σταθεί κοντά του και να του μιλήσει. Οι δυο φίλοι γνωρίστηκαν

πολύ καλά, μέχρι που κάποια στιγμή, τον ρώτησε ο άντρας γιατί δούλευε,

αντί να περνάει τον χρόνο του με την οικογένειά του ή να τον διδάσκει ο

πατέρας του τις δουλειές που θα έπρεπε να γνωρίζει πριν κάνει οικογένεια.

Λυπημένος ο Σαμύρ του απαντά πως οι γονείς του είχαν πεθάνει και από

εκείνη την ημέρα ήταν πάντα συνεργάτες.

Λίγο καιρό αργότερα, ο άνδρας τον προσκάλεσε - αφού δεν είχε πού να

μείνει - να ζήσει μαζί με αυτόν και την οικογένειά του στο δικό τους σπίτι. Ο

άντρας είχε μια τετραμελή οικογένεια , αυτόν, τη γυναίκα του Μαριάνα και

τα δυο παιδιά τον Αμπντούλα και τον Ασίκ. Η οικογένεια τον καλωσόρισε στο

σπιτικό τους. Μετά από λίγο καιρό, ο Σαμύρ έμαθε όλες τις απαραίτητες

δουλειές. Δεν είχε όμως την ευκαιρία να μάθει την πραγματική και χρήσιμη

γνώση, αυτή που θα τον βοηθούσε να είναι έξυπνος και μορφωμένος και

αυτήν θα την αποκτούσε μόνο αν πήγαινε στο σχολείο.

-16-

Μετά από λίγο καιρό, ο Σαμύρ πήγε στο δημοτικό σχολείο της Μαλάλη -

μια άλλη πόλη κοντά στην Καντούνα. Αναγκάστηκε να μετακομίσει εκεί

εξαιτίας της αρρώστιας που υπήρχε στην περιοχή εκείνη ,την πόλη στην

οποία γεννήθηκε. Ο Σαμύρ ήταν άριστος στο σχολείο! Ήταν ο καλύτερος

μαθητής της τάξης του κι έτσι κατάφερε αργότερα να πάει στο πανεπιστήμιο

και βρει δουλειά.

Η ζωή του ήταν υπέροχη. Είχε ένα όμορφο σπιτικό και μια οικογένεια που

τον αγαπούσε και τον στήριζε σε όλες του τις δύσκολες στιγμές της ζωής του.

Δεν εγκατέλειψε ποτέ την παλιά του θετή οικογένεια, αφού το καινούριο

σπίτι τους βρισκότανε δίπλα ακριβώς από το άλλο. Ήταν πανευτυχής! Από

τον δρόμο, είχε φτάσει να έχει στέγη, μόρφωση, οικογένεια, αλλά και τη

ζεστασιά της! Η ζωή του είχε γίνει τέλεια και αυτό που την έκανε ακόμη πιο

όμορφη ήταν τα δύο του παιδιά, που είχε αποκτήσει με την πολυαγαπημένη

του γυναίκα την Αχάντη.

-17-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

-18-

Χρώμα, Αγάπη, Ειρήνη και……… φυσικά Δικαιοσύνη!

Αυτό το βιβλίο μας διδάσκει για τα δικαιώματα και για τις αξίες που πρέπει να τηρούν όλοι

οι άνθρωποι στον κόσμο. Δικαιώματα καταπατώνται και οι αξίες δεν διδάσκονται στα

παιδιά. Μέσα στα μικρά μας παραμύθια υπάρχουν κρυμμένα δικαιώματα, περιμένωντας

όλους εσάς να τα ανακαλύψετε μέσω ξεχωριστών ηρώων και χαρακτήρων, αλλά και

διδακτικών ιστοριών.

Ένα βιβλίο από το τμήμα του 1Α/Α του Κολλεγίου ΑΝΑΤΟΛΙΑ, για παιδιά Β’ και Γ’ Δημοτικού

που θέλουν να αλλάξουν τον Κόσμο σε έναν πιο Δίκαιο για όλους μας!