نـور طـریـق نامـه‌هـای

توئیچل: پال نویسندهارژنگ: مینو مترجم

1شماره�: April_1966

دوستـان عـزیـز باستانی علم " اکنکار" عرضه می گردد وهنامه های طریق نور خدمتی است که ماهانه به دوستداران را

به دانش شما در مورد روش های برتر روحانی برای رسیدن به ملکوت آسمـان هـا مـی افـزایـد.

اولین مبحثی که به آن می پردازیم، و یکی از بحث برانگیزترین آنها نیز می باشد تسلیم است. تنها معدود افرادی می دانند" تسلیم به چه معناست. به طور کلی طرز فکر عمومی مردم نسبت به تسلیم

به سه بخش تقسیم می شود: اول آنها که ایده� کمرنگی از آن دارند. دوم آنان که ایده ای ذهنی از آن دارند.

ن را احساس کرده اند. آسوم کسانی هستند که اما هیچ یک از اینها تسلیم حقیقی نیست. تسلیم کلید واقعی موفقیت روحانی در حالت خارج از بدن

است. اگر کسی خواستار موفقیت در هر یک از جهانهای نادیدنی است، تنها راه همین است. چرا که تنها با "تسلیم" است که اشراق، بصیرت و دانش حقیقی روحانی کسب کرده و صد البته به پادشاهی

خدا قدم می نهیم. حال سئوالی که به ذهن می رسد این است که به چه کسی باید تسلیم شویم؟ جوابc مشخص است تسلیم به استاد درون. البته نه به شکل ظاهر او که با چشم فیزیکی دیده می شود کامًال

بلکه آن کسی که در کالبدی نورانی به سویتـان می آیـد، "استـاد حقیـقی" اوست.

c پیچیده دارد و هر آنکه تسلیم به استاد حقیقی یکی از اصولی است که بر خًالف ظاهرش معنایی کامًالc همه پویندگان به واالترین قلمرو اولوهیت وارد می شود با آن روبرو خواهد شد. مشکلی که تقریبا واقعی مسیر خداوند با آن مواجه هستند همین مسئله تسلیم است. بدون تسلیم واقعی زمانی که

انتظار رسیدن به اهدافمان و یا تابیدن نوری بر مشکًالتمان را داریم و کمکی دریافت نمی کنیم، عصبیو سرخورده می شویم و ناامیدانه دچار تضاد می شویم.

در میان همه� عارفان و عاشقان خداوند فقط یک راه عملی و جهان شمول وجود دارد و آن راهی استساده که از سرچشمه� اصلی نشأت می گیرد، به همین دلیل به آن توجهی خـاص مبـذول می داریـم.

c با نشستن در سکوت این راه افراد با شهامت، جسور و مشتاق است. به طور کلی استاد درون معموال و نگریستن به چشم روحانی یافت می شود، البته با شکیبایی و مًالیمت باالخره بعد از مدتی نور،

همچون پرده ای بیننده را در بر می گیرد و گوش درون باز شده و جریان صوتی را می شنود و اغلبحرکت مًالیمی نیز در بدن احساس می کنیم ـ گویی بر روی صندلی تابی نشسته ایم.

( می شناسیمش به چشمSpiritual Travelerسپس استاد درون یا آن که به نام" مسافر معنوی" ) روحانی مان قدم نهاده و بیننده را از آگاهی فیزیکی به طبقات نامرئی می برد. خوب، روند کار تا اینجا

ساده است اما هیچ یک از اینها " تسلیم حقیقی" به شکل روحـانی " مسـافـر معنـوی" ) استـاد درون (نیـست.

شخص، گاه از حضور مسافرین معنوی بهر ه مند می شود در حالی که هنوز به آنان تسلیم نیست و این همان طبیعت در ظاهر متناقض، اما پر محتوای پروردگار است و همچون رشته ای زندگی مان را در بر

گرفته و موقعیت های فیزیکی را به تجربیات واالی معنوی تبدیل می کند. یا اینکه شاید فرد خدا را در زندگی احساس کند. اما از حضورش بهره مند نباشد و شاید استاد درون در زندگی فردی حضور داشته

باشد اما او از آن بهره مند نگردد. به هرحال اگر در این تضاد به درستی عمیق شویم، خود به خود موضوع حل خواهد شد. اولین اصل تمرکز، توجه بر خویش درون است چرا که استاد درون نیز در واقع

روح است و مـا بـه کمـک شکل ظاهرش او را در این جهـان می شناسیـم که به ما مسیر فتــحآسمـان هـا را مـی آمـوزد.

اولین گام تسلیم، رها کردن تمام تنش ها و تضادهاست. سپردن همه� مشکًالت و مسائل به استاد درون و جالب اینجاست که درست هنگامی فرد بدین مرحله ) یعنی تسلیم حقیقی ( رسیده است که یقین

داشته باشد روح ) استاد درون ( کنترل او را به دست گرفتـــه است و او را در رسیـدن بـه خــداونـدراهنمـایی می کنــد.

او همه� مسائل جهان فیزیکی را کنترل نموده و همچنین از هر نوع موقعیت احتمالی او در طبقات درون مراقبت به عمل می آورد. البته این دانشی است ماورای تشخیص حواس و درکی ماورای جهان حواس

و به همین سادگی، فرد وسیله ای می شود که روح از طریق آن به راحتی جریان می یابد و می تواندc خود درمانی کند و یا دیگران را در زمینه های مختلف یاری اعمالی فراسوی انتظار انجام دهد. مثًال

رساند. او در این مرحله خود را سوار بر جریان الهی می بیند که به اوج آسمانها و قلمرو خداوند بهپرواز در می آید و سپس به بـدن فیـزیکـی در جهـان تحتـانـی بـاز مـی گــردد.

به هر حال سلیم شدن به "استاد درون"، "مسافر معنوی"،" روح" یا هرچه بنامیدش، چیزی بیهوده نیست بلکه در جهت " اهداف معنوی" از آن استفاده می شود. توجه بر شکل درونی استاد متمرکز می شود. بنابراین شخص بر اساس خرد راهنمایی که از طبقات درون دریافت می کند تصمیم گیری

می نماید. اینجاست که قوه� خًالقیت و اختیار به کار می آیـد. این دو استعداد نیز همچون دیگر توانایی های بشر، الگو و نمونه ای نیز در طبقات درون دارند و از این الگوها و نمونه ها، نیرویی به سوی استعداد هم ترازشان در ذهن فیزیکی جاری می گردد. به هر حال اگر فرد در سکوت بنشیند در انتظار اینکه "

c مأیوس خواهد شد. در حالی که مسافر معنوی" بیاید و او را به جهان های ماوراء ببرد، احتماال می بایست اراده و میل قوی باطنی اش را نیز بکار گیرد و مطمئن باشد که به هر کجا که مایل است

می رود و آنچه انتظار دارد اتفاق می افتد. البته تحت هدایت " مســافـر معنــوی".

c به خواسته تان می رسید، اگر به صًالح شما باشد که به طبقه مورد عًالقه تان سفری داشته باشید، حتماc به یاد داشته باشید که برای رفتن و دیدن آنچه پیش روی تان قرار می گیرد اما این موضوع را نیز کامًال می بایست از قوه� خًالق روح نیز سود جویید، باید تصمیم بگیرید و بدانید که چه می خواهید. بر اساس

قاتون جهانهای ماوراء، همه چیز بر طبق تجـربـه و عقیـده شمـا از آن مـکان خـواهـد بـود. انسان، استاد زندگی خویش است. تنها هنگامی که قوه� اختیـارمان را با روح الهی هماهنـگ کنیـم

مـی توانیـم مسیـر روح را بپیمـائیـم.

همیشـه با شمـا هستـم

دوستـدار شما پال توئیچل

2شمـاره�: May_1966

دوستـان عـزیـز اکنکار دیدگاه وسیعی است که آگاهی را گسترش داده و به همه� آنان که قادرند ماورای جسـم و ذهـن

بـه پـرواز در آینـد، آزادی اعـطاء می کنـد.

این همان آزادی است که همه در جستجوی آنند، البته با رهایی از قید و بندهای جهان مادی، قادریم در جهانهای آسمانی به پرواز درآییم. این بدان معناست که ما خود را به هیچوجه سرگرم طبقات پایین تر از

روح نمی کنیم و فقط به منظور آشنایی، گذری از این جهـان هـای پـایـین داریـم.

به طور کلی اکنکار نه مذهب است و نه یک فلسفه یا سیستم متافیزیکی، بلکه راهی است به سوی خدا. راهی است برای همه اشخاص، چرا که راه، درون هر یک از ماست، درون آگاهی یعنی همان

روح. بنابراین انسان چیزی نیست جز آگاهی و به هیچوجه نمی توان او را موجودی فیزیکی، ذهنی و یا هر چیز دیگر نامید. روح کانالی است برای انسان که در صورت باز بودن، حقیقت به واسطه � آن به

جهان های بیرونی جریان پیدا می کند. در این صورت، ما چیزی را به ظهور می رسانیم که آرزوی قلبی ماست و قصد داریم اوج شکوفایی مان در جهان فیزیکی باشد. بنـابـراین هریک از ما همان وضعیتـی از

آگاهـی را بـه ظهـور مـی رسـانیـم کـه هـم اکـنـون در آنیـــم.

c مطابق با وضعیت به خصوصی از آگاهی است که در آن بنابراین زندگی ما در جهان بیرونی دقیقا هستیم. پس می بینیم به این ترتیب زندگی چقدر ساده می شود. یعنی اگر ما عًالقه ای به آنچه هستیمc در صدد رسیدن به وضعیت نداریم می توانیم آگاهیمان را تغییر دهیم. پس بنابراین از آنجا که ما واقعا خدایی هستیم، بادی در آگاهی خداوند زندگی نماییم. پس وقتی می گوییم زیستن در آگاهی خدا ساده

است، بدین معنی است که فقط با نام خدا اندیشه و عمل نماییم. با این کار در حالی که هنوز در کالبد فیزیکی به سر می بریم در واالترین مکان های آسمانی قرار می گیریم و این همان گسترش آگاهی است

که همیشه در دیسکورس های " طریق نور" در باره اش صحبت کردیم. اما متأسفانه خیـلی هـا آن راهنـوز درک نکـرده انـد.

c می پندارند، تنها مختص افراد زیرک و باهوش نیست بلکه تنها در حقیقت سفر روح، بدان گـونه که اکثرا

گسترش آگاهی است به مکانهایی که می خواهیم در آن باشیم و هیچ ربطی به سفر اثیری ) که شکل محدودی از حرکت است( و یا کالبد ذهنی و دیگر کالبدهای جهان های پایین که به منظور حفاظت از

روح در جهانهای پایین به دورش پیچیده شده، ندارد. به همین منظور می دانیم که روح می تواند به کوچکی یک دانه� بلوط یـا بـه وسعت کل عـالـم باشـد و این فقـط بستگـی بـه آرزو و تـصمیـم قلبـی

خودش دارد.

360cروح قادر است ما را در هر موقعیتی یا هر وسعتی که آرزو کنیم قرار دهد با دیدی درجه، این واقعا به خود ما بستگی دارد که در هر زمان آرزوی چه مقدار آگاهی را داشته باشیم. این همان پدیده ای

Being in all places at once, with totalاست که به آن " همزمان همه جا بودن با آگاهی کامل") awareness .می گوییم )

Modus Operandiاین همان نقطه هدف ما، یعنی آگاهی کامل یا آگاهی خدایی است که به عنوان ) شیوه یا طرز کار ( نیز موسوم است که خیلی از مسافرین معنوی در آن مشغول به کارند. نقطه ای

از آگاهی که هر یک از ما شاید روزی به آن برسیم. البته کار مشکلی نیست و تنها باید وضعیت خدا آگاهی مان را پرورش دهیم و این با نماینده خداشدن در زمین امکانپذیر است یعنی هرچه عمل

می کنیم، می گوییم و می اندیشیم فقط باید در جهت اراده � خـدا باشـد. از آنجـا که گاه خدا برای خیلی ازc می توان با در نظر گرفتن او به عنوان روح ما موجودی خیالی است پس باید چیزی واقعی بنا کنیم. مثًال

مسئله را ساده تر کرد و این روح هنگامی که او را خیرخواهی، خرد و آزادی غیر شخصی بدانیم در مقیاسی بزرگتر در ما جریان پیدا می کند. بنابراین برای گشودن وضعیت آگاهی می بایست به ذکر اسامی مقدس بپردازیم. اسامی مقدسی همچون ـ اوووم ــ هیـــو ــ سـوگمـاد کـه آگاهـی مـا را

ارتقـاء مـی بخشـد.

کلمه" ارتقاء" در واقع همان باز شدن آگاهی است، وقتی مسیح می گفت: " هر کس به سمت من بیاید او را ارتقاء می بخشم" منظورش این بود که آگاهی مردم را می گشاید تا روح الهی به بهترین نحو در

جهان ماده را پیدا کند. این بدان معناست که قادریم هرگاه مایل باشیم منعکس شویم یا آگاهی مان را به جایی منتقل کنیم که می خواهیـم در باره � آن مکان چیزی بـدانیـم و حتی بر کسانی ظاهر شویم که

قادر به دیدن کالبد روحانی ما هستنـد. این توانایی، یعنی دیدن دیگری در کالبد روح، شبیه تله پاتی است (Telepathyیعنی اینکه اگر بتوانیم در طول موجی هم سطح با کسی که می تواند روح خود را به .)

دیگران منعکس کنـد، قـرار بگیـریـم، در دیـدن یکدیگـر مشکلی نخواهیـم داشت. البته بعضی به علت عدم توانایی در چنین عملی، قادر به دیدن استاد و یا احساس حضو او نیستند در

حالی که استاد در نزدیکی آنان به سر می برد و اگر این توانایی پرورش داده شود که بستگی به باز بودن آگاهی فرد نیز دارد، او قادر به دیدن، شنیدن، و درک هر آن کس کـه در کالبـد روح بـه دیـدن او

مـی آیــد خــواهـد بــود.

c این همان آزادی است که همه به دنبال آن هستیم و به ما فرصت می دهد تا از سطحی از آگاهی که فعًال در آن به سر می بریم به سطحی باالتر حرکت کنیم. دیدن نوری در حال گسترش و یا دیدن مسافر معنوی در کنارمان دلیلی است بر صح�ت گفته های من که کمک می کند به قلمرو واقعی الهی واردc در خواب اتفاق می افتد چون به هنگام خواب، دیگر مسائل دنیوی شویم. البته این عملکرد معموال

مزاحم ما نیست و به راحتی می توانیم آگاهیمان را همچون کانالی به سوی روح بگشائیم و با استادمانبه دیگر مکام ها به سفر و مطالعـه بپـردازیـم، و همچنـین راه جدیـدی بـرای زنـدگـی بیـابیـم.

بنابراین دیگر هیچ نیازی نیست که به طبقات اثیری، ذهنی، و یا دیگر طبقات پائینی توجهی نمائیم. اگر برای یادگیری انعکاس در طبقات اثیری یا ذهنی تًالش کنیم از آگاهیمان کاسته شده و سرعت یادگیری

سفر روح به شدت کاهش می یابد و شاید به احساسات روانی ما نیز آسیب وارد شود. مگر اینکه مدت های مدیدی آن را تمرین کرده باشیم. البته این موضوع در مورد افرادی که در طبقات پائین و یا

کالبد اثیری مسائل روانی را می خوانند نیز مصداق دارد. بنابراین هر نوع سفری باید با کالبد روح انجامگردد تـا ضـامن آگاهـی حقیـقی بـاشـد.

بدین ترتیب فرد برای کار با مسافر معنوی، باید تصویر او را پیوسته پیش روی خود داشته باشد تا همچون کانالی مغناطیسی آگاهی اش را ارتقاء بخشد چرا که تصویر فردی واال، جایگزینی برای روح

��ر شده و بوده و راهنمایی خواهد بود در جهان های برتر. این تصویر به موقع به وسیله� " مسافرمعنوی" پکمک فوق العاده ای در تجربیات معنوی و امور دنیوی خـواهـد کـرد.

همیشه با شما هستم دوستدار شما

پال توئیچل

3شماره�: May_ 1966

دوستـان عـزیـز اعتقاد و دانش به تجربیات ما در زندگی بستگی دارد، مگر اینکه فرصتی دست دهد تا به راحتی و بدون

به وجود آمدن انحرافی، یک برهه یا یک تجـربـه را بگذرانیـم که در آن صورت دریافتی که بتوان آن را دانش نام نهاد، به دست نخـواهیـم آورد. ولی در هر صورت ایمان و اعتقادی را کسب خـواهیـم نمود

که به واسطـه � آنها متوجه می شویم که آیا آمادگی پـذیـرش تجـربیـات را به صورت مثبت و یا منفی آن در زندگی خود داریم یا نه. در حقیقت اعتقاد و دانش از یـادگیـری و دریافت های غیرارادی ناشی

نمی شود بلکه از انجام کارهای طاقت فرسا یا آزمون های سخت، مـاجـراهـا و مـراحلـی که درزندگی مان تحمـل مـی کنیـم بـه دست مـی آیــد.

این سختی ها همان چیزی است که در زمان و فضا توسط کًالم منتقل شده و به آن " تجربیات"c به زندگی معنوی ما می گوئیم ولی اعتقاد، دانش و تجربه ربطی به زمان و فضا ندارند بلکه قطعا

بستگی دارند. به همین دلیل، اکنکار به عنوان یک " مبحث" به تجربه نزدیک تر است تا به اعتقاد و دانش (Fait and knowledge .)

c جایگاه ویژه ای در مذاهب، متافیزیک و فلسفه به خود اختصاص داده اند، اما وقتی اعتقاد و دانش دقیقا ما در ارتباط خود با خدا، اعتقاد و دانش را به عنوان فعالیت های آگاهی انسانی می پذیریم، آمادگی

( داریم. می دانیم که چیزی هست.knowingness بیشتری جهت استفاده از عبارت دانستن ) می دانیم که خدا هست و این "هستی" اینجا و حاال وجود دارد و در همه زمان ها یا هر موقع که قصد کنیم می توانیم در آگاهی الهی زندگی کنیم. بنابراین توسط تجربه و در این هستی است که آموزش

می بینیم، نه توسط کتاب ها و سخنـرانـی هـا و تـعلیمـات.

مشکل اصلی ما با تجربه، این است که آنقدر اطًالعات اندکی در مورد زندگی معنویمان داریم که خودمان را با خواندن کتابه ها، گوش سپردن به سخنرانی ها و مراجعه از یک معلم به معلم دیگر به منظور کسب معلومات، وجود خود را ار آنچنان اطًالعاتی انباشته می کنیم که موجب می شود بار

سنگین پریشانی و سردرگمی بر دوش ما سنگینی نماید و در نتیجه امید خود را از دست بدهیم. به هر میزانی که فردی در مورد زندگی معنوی قلم فرسایی نماید، در واقع باز هم درباره تجربه شخصی

خودش نگاشته است و این نگرش برای دیگران کمتر مفید واقع خواهد شد، مگر اینکه از آن به عنوانوسیله� سنجش و انـدازه گیـری تجـربیـات خـودمـان استفـاده کنیـم.

صرف نظر از اینکه تا چه حد شخص بتواند تجربیاتش را به نحو احسن به رشته ق تحریر در آورد، تاc مشابه آن تجربیات را نداشته باشیم، نمی توانیم به این تجربیات ایمان آوریم. زمانی که خود ما شخصا آشنایی و نزدیکی ما با هر تجربه ای، ما را به سوی ارتباط با آن تجربه یا مسیر سوق می دهد، بنابراین،تجربه و ارتباطی را به دست خواهیم آورد که بـرای مـا اعتقـاد، آگاهـی و ادراک به ارمغـان مـی آورد.

بدون تجربه ــ اعتقـاد، آگاهی و ادراک به دست نخواهیم آورد. از آنجا که با این سه وجه آشنایی چندانی نداریم، بنابراین به دنبال دستیابی به ارتباط با وضعیت باالتری از آگاهی برخواهیم آمد. زیرا اعتقاد،

آگاهی و اداراک به عنوان دستاوردهای تماس ما با موضوعی ملموس و محک زدن خـودمـان با آن، بـهآگاهـی انسـانی وارد مـی شـونـد.

به عنوان مثال، اگر از طریق سفر روح به یکی از جهان های باال وارد شویم و با شخصی که در زمین می زیسته و حاال درگذشته است مًالقات کنیم، بًالفاصله به این فکر خواهیـم افتـاد که آیا این سفـر

c یک فـرآینـد فکــری است و یا یـک تلـه پـاتـی؟ صـرفـا این سفر، تجربه ای است که از آن متـوجـه می شـویـد، در وضعیت رؤیا اتفاق نیفتاده است چرا که در

c به خـوبـی احساس می شد. البته دست آوردهای این طول این مـًالقـات احساس حقیقت و ادراک کامـًال تجـربـه زمانی که در آگاهی انسانی به سر می بریـم و از طـریـق عقل و احساس تجـربـه می شود

c فقط در این سطح از آگاهی. این تجـربـه ما را به همـانا ایمان ـ دانش و دانستن است. اما صـرفـا سوی دانستن هدایت می کند. چرا که می دانیـم چه مـوضـوعـی اتفاق افتاده و هیـچ چیز نمی تواند ما را

وادار به ترک این حقیـقت زنـدگـی نمـایــد.

بنابراین ، بر اعتقاد خود پا بـرجا هستیـم، زیرا شناخت داریم و آنرا تجـربـه نموده ایم، ما از بقا و حقایق دیگر سطـوح زندگی جهان های فراتر مطلع می باشیم، در نتیجه به مرحله ای دست می یابیم که می دانیم

خ خواهد داد. بدین معنا که چه اتفاقی برای اشخاصی که قدم به وضعیت آگاهی الهی می گذارند، ر� شخص ارتباطی با حقیقت مطلق بـرقـرار می کند. اما این که چقدر شخص بتواند خود را در این

وضعیت از آگاهی نگاه دارد، بستگی به درک و دریافت خودش از این حقیقت به عنوان بخشی از وجودش دارد. شخص نمی تواند از طریق امید و آرزو که کیفیاتی از ذهن تحتـانـی برای دستیـابی به

خواستـه هایش می باشد، به این و ضعیت از آگاهی دست یابد. این وضعیت آگاهی از طریق شناخت خـداونـد و ارتباط با او به وسیله� تجربه دست می دهد، بدین معنا

که، ما نه در اشتیـاق کاذب خـداونـد هستیـم و نه حتی ارتباطی با تجلـی هـای پـائین او داریــم، بلکه وابستگی و خویشی مستقیمی با خود او داریم. به هر حال زمانی که این ارتباط برقرار گردید، چه

کسی با ما به بحث و نزاع برخواهد خواست؟ شخصی که تجربه کرده؟ کسی که همه گفته های او راناشی از وهم و خیال می دانند؟!

به هر حال هر کس که در ارتباط با خدا باشد، نمی تواند تجربه اش را به کًالم درآورد. این تجربه فراتر از وصف کًالمی و ذهنی است. آنقدر عظیم و وصف ناپذیر است که آگاهی انسانی نمی تواند این تجربه را

به دوش کشد، بنابراین شخص یا باید تجربه اش را در درون خود حفظ کند یا انسان وقف شده ای گردد که دیگران را که گوشی شنوا دارند تحت تأثیر قرار دهد. بطور قطع، جدا نمودن او از ایمانش، آگاهی و

تجربه شخصی اش غیر ممکن خواهد بود. شکی نیست که فهم و درک این فرد، بسیار فراتر از فهم ذهن بشری می باشد و هیچ کس قادر به تشخیص و درک سخنان وی نخواهد بود. در بسیاری از موارد

تعداد اندکی از مردم، تنها عًالقمند به گوش کردن، به گفته های وی می باشند و بسیاری دیگر از سخنان و رفتار او آشفته و پریشان خواهند شد. مثال غیرممکن بودن عبور یک شتر از سوراخ سوزن که در

انجیل قید شده است، نشان دهنده �� دشواری تجربه وضعیـت آگاهـی خـداونـد مـی بـاشـد.

c به اثبات رسیده است که وضعیت آگاهی انسانی، هرگز قادر به دریافت هرآنچه که این موضوع کامًال وضعیت آگاهی خدایی سعی در به انجام رساندن آن برای ما دارد نمی باشد. به همین دلیل اختًالف

فاحشی میان وضعیت های باالتر و پایین تر آگاهی وجود دارد و به همین دلیل، تعداد اندکی از انسان ها بدین درک نائل آمده اند که، شخصی که در مورد طبقات باال صحبت می کند چه پیامی برای جهانیانc چنین شخصی، به دلیل آشفتن و مضطرب نمودن افراد و انسانها و برهم زدن دنیای دارد. معموال

کوچک واقعی شان، مورد تمسخـر و استهـزا واقـع می شـود و از جلـوی نظـر هـا رانـده خواهـد شـد.

موضوعی که در اینجا بایستی خاطرنشان نمود، بدین قرار است که ما همگی، در وضعیت های پایین آگاهی به سر می بریم. کتاب خواندن، مطالعه زیر نظر معلمین مختلف و مراجعه از فردی به فرد دیگر برای یافتن حقیقت راه معمولی است که همه مردم آن را برای دستیابی به حقیقت طی می کنند. اما وقتی فرصت یا شانس نهایی برای هریک از ما به منظور دریافت و درک آغاز ارتباط از راه می رسد،

بایستی شجاعت و جسارت الزمه را برای درک این ارتباط داشته باشیم، بایستی به سوی این دربقدم برداریم، به درون آن نــور طـًالیـــی و صـــوت جهـان هـای معنـــوی.

همیشه با شما هستــم

دوستـدار شمـا پال توئـیچل

4شمـاره�: July _ 1966

دوستـان عـزیـز در نامه ها یی که به دستم می رسد، کلمه " کارمــا " بسیار به چشم می خورد. بنابراین بهتـر می بینم که

نامه این ماه را به بحث پیرامون این موضوع اختصاص دهم.

موضوعی که حس کنجکاوی بسیاری از ما را تحریک کرده است. درغرب تعداد زیادی از مذاهب و گروه های ماوراءالطبیعه وجود دارند که از لغت برای توضیح مواردی که هیچ اطًالعی از آن ندارند یا

اطًالع اندکی دارند، استفاده می کنند. به یاد می آورم که برای یک معلم درباره� مشکًالتم نامه ای نوشتم و تنها پاسخی که دریافت کردم این

بود: این کارمای تو استـ این پاسخ به هیچ وجه رضایت بخش نبود. زیرا صحیح نیست که معلمی بادرجات معنوی باال پیروانش را بدین صورت دست به سر کند.

هر کس از معلمش بپرسد، چرا در چنین کارمایی گرفتار شده، باید به خوبی برایش تـوضیـح داده شـودر آن خًالص شود و اگر خًالصی امکان پذیر نیست، چـرا؟ کـه چطور از ش�

c در کارما، چیزی نیست جز قانون عمل و عکس العمل، در جایی شروع به انجام عملی می نمائیم و بعدا زندگی باید نتیجه� آن را ببینیم، چه در این زندگی چه د تناسخ بعدی، این قانونی است که تا موقعی که

در جهان های تحتانی هستیم می بایست از آن اطاعت نمـائیـم. ( یانگ و ئین )Yin Queکارما نام های مختلفی دارد: قانون مکافات، قانون موازنه، خوب و بد، ئین کو )

Yang & Yinو بسیار اسامی دیگر. این تمرین بازپرداخت در جهت قانون ثابتی از طبیعت است. در ) حقیقت این قانون منفی می باشد زیرا در جهان های روحانی چنین قـانـونـی وجـود نـدارد.

کارما و تناسخ اصل دو جانبه� حیات هستند و دست آورد همه مسائل جهانهای فیزیکی، اثیری، عل�ی و همه� طبقات تحتانی. هر دو جنبه این اصل به زندگی فرد تا قبل از طبقه� روح یعنی پنجمین منطقه

خدایی، مربوط می شود. به دلیل گستردگی بحث تناسخ در اینجا بحثی از این مقوله به میان نمی آورم، فقط به همین بسنده

می کنم که کارما قانون عمل و عکس العمل است با حرکتی مساوی اما در جهت مخالف، چرا که هر عملی که انجام می گیرد، تأثیری در گیرنده� ان می گذارد، و گیـرنـده نیـز بـر روی اولین عـامل تـأثیـر

متقـابل دارد.

فرد عمل کننده، همیشه دریافت کننده همان عمل است. بنابراین عمل و عکس العمل، اشکال دوگانه� کارما هستند. همان طور که گفته شد، قانون کارما فقط در طبقات ذهن و ماده حاکم است. اما در

جهان های باال، جایی که "روح خالص" حاکم است، جایگاهی ندارد. بدین دلیل که قانون واالی عشق و نیکوکاری یا هرچه بنامیدش، همه قوانین دیگر را تحت الشعاع قرار می دهد، به همین دلیل است که

می خواهیم با سفر روح بدان جهان ها برسیم. چرا که توسط سفر روح از بند کارما که انسان را بدینجهان فیزیکی زنجیـر کـرده رهـا مـی شـویـم.

کارمـا چهـار نـوع است: ( کهBani( کارمای اولیه که شامل عمل نیروی خًالق می باشد. کلمه� بنی ) Adi Karmaـ آدی کارما )1

وظیفه اش هبوط روح از خانه اصلی اش به طبقات مادی است، به طوری که بتـوانـد تجـربـه کسبنمـایـد.

( به معنای کارمای سرنوشتی است. این همان کارمایی می باشدProradh Karmaـ پراراد کارما ) 2که در یکی دو زندگی گذشته کسب شده و زندگی کنونی بر مبنای آن استوار شده است.

( که به آن کارمای ذخیره می گیند. می توان آن را به یک حسابSinchit Karmaـ سینشیت کارما ) 3پس انداز تشبیه نمود که خدایان کارما هرگاه بخواهند آن را به جریان می انـدازنـد.

( که همان کارمای روزانه است. کارمایی که روزانه و در هرkyriman Karmaـ کریمان کارما ) 4 لحظه از زندگی بدان شکل می دهیم و برای خًالص شدن از آن یا باید رنج بکشیم و یا پاداش آن را

ببینیم و گاهی اوقات نیز به آینده ای در همین زندگی منتقل می شود و البته امکان هم دارد ذخیره گرددc و به کارمای سرنوشتی تبدیل گردد و بازپرداخت آن به زندگی دیگر موکول شود. به هر حال اینها تماما

بستگی به میل و خواست " خدایان کارمـا" دارد.

با گذر به سوی جهان های برتر از طریق سفر روح می توانیم همه� کارما را بشکنیم. وقتی روح یک بار به این جهان های برتر وارد شود، تبدیل به نماینده ای آزاد می شود که می تواند دراین جهان ها تا آنجا که

بخواهد و شرایط اجازه دهد به سیر و گردش بپردازد. همه� " مسافرین روح" می توانند کارمای هریک از چًالها را تا آنجا که می شود بشکنند، اما بهتر است شخص بار کارماهایش را به تنهایی خود بر دوش

c نیاز باشد که کارمایش توسط استاد شکسته شود. شخص باید به تنهایی به سراغ کشد. مگر آنکه واقعا کارماهایش بـرود تـا بتـواند بـا مسئولیـت هـای روزانــه بـه آمـوختن و کسب تجـربـه در زنـدگی

بپـــردازد.

هیچ استادی بار کارمای دیگران را به عهده نمی گیرد، زیرا فقط آنان که راه بهتری نمی دانند چنین می کنند. استاد، با یه عهده گرفتن کارمای دیگران، تنها به بار کارمای خود می افزاید و در نتیجه خود باید

بهای آن را بپردازد. این یکی از راه هایی است که می تـوانیـم " استـاد واقعـی" را از استـاد کاذبتشخیـص دهیـم.

هر روحی می بایست کارمای خاص خود را بپردازد بدین جهت که اگر استاد آن را به گردن بگیرد، روح را از تجربه ای که باید کسب می کرده محروم نموده است. بنابراین هیچ مسافر معنوی عًالقه ای به بر

دوش گرفتن کارمای کسی ندارد، مگر اینکه شخص برای کسب تجـربـه و گـرفتن راهنمـایی هـا درمسیـر صحیـحی قــرار گـرفتـه باشـــد.

این هم توضیحی بود در ارتباط با "کارما". البته در دیسکورس های درک کارما توضیح بیشتری به آن اختصاص خواهم داد. در نامه های بعدی به بحث پیرامون تناسخ می پردازیم و تأثیر آن را از جهانهای

ذهن و ماده تا جهان روح را مورد بررسی قرار مــی دهیـــم.

اکنکار، آهسته جهان را فرا می گیرد، اما متأسفانه افراد بسیاری از کشورهای خارجی نامه می نویسند و از مادیات سئوال می کنند. در استرالیا، انگلیس، فرانسه، گروهایی هستند که اکنکار را مطالعه می کنند.

در بسیاری از کشورها و نقاط بسیاری از ایاالت آمریکا، نمایندگانی منصوب شده اند و من نیز دانشجوی اکنکار مشغول گذراندن درس ها12مسافرت هایی را ترتیب می دهم که به هر کجا که حداقل

باشند سفر کنم. همچنین نـوارهـای سخنـرانـی، در دستـرس هـر یک از دانشجـویـان و یـا گـروه هاقـرار گـرفتـه است.

همیشـه بـا شمـا هستـم

دوستـدار شمـا پـا تـوئیچـل

5شمـاره:August_ 1966

دوستـان عـزیـز من همیشه و به شدت نخالف عقیده� متافیکی ها بوده ام، چرا که عقیه شان مبنی بر این است که به جای درک خداوند باید ابتدا در جستجوی خرد بود. در حالی که قانون معنوی این چنین است که ابتدا

باید به دنبال پادشاهی الهی یعنی همانا درک خداوند باشیم. چندان نیازی نیست که در جستجوی خصلت های او یعنی عشق، خرد و درک باشیم چرا کـه با مشعشع شـدن از حقیـقت الهـی خـواه و

ناخـواه این صفـات حـاصل خـواهـد شـد.

با اینکه مسیح این را قانونی معنوی خواند، اما گاهی افراد آن را در درجه � دوم اهمیت قرار می دهند. به هنگام "موعظه ای در کوهسار" بود که او به همه تأکید نمود: " ابتدا پادشاهی آسمان ها را جستجو کنیـد،

سپس همـه چیـز بـه طـرف شمـا مـی آیـد. " از آن پس در تمـام سخنرانی های عمومی اش دوباره برکـن زنـدگـی فـرد تأکیــد نمـود و آن نکتـه ای بـود که او قـانـون معنـوی درک الهـی، به عنـوان اولین ر�

می خواست به گوش هر آن کس که گـوشـی شنـوا داشت، بـرسـانــد.

اگر از کودکی نیاموخته باشیم که ابتدا در جستجوی آگاهی حقیقی باشیم بعدها، برای پرورش این عادت خیلی مشکل خواهیم داشت. آنچه می خواهم بگویم، آن است که ما الگوهای ذهنی مان را در

اوایل زندگی شکل می دهیم و بقیه عمر را بر اساس آن زندگی می کنیم. اما اگر بخواهیم می توانیم با کمی تًالش این عادت شکل گرفته را تغییر دهیم. انسـان هیـچ گاه از جستجـوی خـداونـد و حقیـقت

نـاامیـد نمـی شـود.

در اینجا مابین آگاهی الهی که به دنبال آنیم و آگاهی انسانی تفاوت وجود دارد. در وضعیـت آگاهـیانسـانی یعنی شکل پائین تـر آگاهی، مـا به هزاران آرزو توجـه می کنیم.

آرزوهایی همچون، شفا و سًالمتی، کسب پول بیشتر، داشتن جفت مناسب که به او عشق ورزیده و یکدیگر را درک کنیم و آرزوهای دیگری که می توان آنها را در لیستی گنجاند. حال مشکل در اینجاست که متافیزیکی ها عقیده دارند که خداوند هر آنچه آرزو داریم به ما می دهد و با این کار حس طمع ما را

تحریک کرده اند. این نگرشی است غیرصادقانه برای حل مشکًالت افرادی که در سختی به سر می برند. این دیدگاه برای بسیاری از افراد پریشانی زیادی به وجود آورده و هرگز آرزوی کسانی که طالب رهایی

از سختـی هستنـد را بـرآورده نمــی ســازد. اغلب اوقات کوتاهی معلم باعث می شود تا تقصیر بر گردن دانشجو بیفتد. در نتیجه از لحـاظ

احسـاسی و ذهنـی ناتـوان شمـرده شـود.

البته حقیقت امر تکان دهندهاست زیرا، خداوند اهمیتی به آگاهی انسانی نمی دهد فقط ادامه حیات برایش ارزش دارد. برای " او " فوق العاده مهم است که آگاهی انسانی را باز نگه دارد تا روح از آن

جریان یافته و به جهان بیرون یعنی، ماده، انرژی، زمان و مکان راه یابد. او از هر آنچه در جهان هایش اتفاق می افتد آگاه است حتی از افتادن برگی از درخت. اما به مشکًالتی که آگاهی انسانی برای خود می سازد عًالقه های ندارد. یافتن راه حل برای مشکًالت این سیاره فیزیکی به عهده� خود ما می باشد.

کار دشواری نیست که تمام مشکًالت را با پیروی از قانون معنوی حل نمائیم و به وسیله� کسانی که ازاین قـانـون آگاه نیستنـد اغفـال نشـویـم.

راه ساده آن است که از دستورالعمل های مسیح و دیگر ناجیان تاریخ پیروی نمائیم. و طبق روش خودمان بیاموزیم، چرا که راه خداوند از طریق آگاهی فردی امکان پذیر است. مسیح هم در مدت

رسالتش به این امر اشاره کرد که خویش فردی، راه هر انسانی است. او گفت: " من راه و حقیقت هستم و هیچ کس به پادشاهی آسمان ها راه نمی یابد مگر آنکه به سوی من بیاید". جوهر کًالم او این

است که مسیح مشابه آگاهی برتـر هـر شخص می باشـد و راهی است که هـریـک از مـا بایـد ازطـریـق آن عبـور کنیـم.

در هر زمان می بایست این موضوع را مد� نظر داشته باشیم که، باید طریق آگاهی شخصی مان، پادشاهی الهی را جستجو کنیم. این تنها راه است و چیزی است که اک به ما می اموزد، این موقعیتی

c همان موقعیتی می باشد که باید است که عیسی از آن عیسی به عنوان مسیح سخن گفته است و دقیقا هر کدام از ما راه خود را بر آن بنا نهیم. بنابراین در چنین وضعیتی است که از آگاهی مسیح سخن

می گوئیم و در وضعیت درک خـداونـد بـه سـر مـی بـریـم.

این بدان معناست که شخص می بایست آگاهی اش را معنوی کند تا بتواند خود را در وضعیت درک خداوند قرار دهد. او با عمل به تکنیک های زیر از دیدگاهی پائین به دیدگاه باالتری منتقل می شود. یعنی

با معطوف کردن دائم ذهن بر خدا و انجام هر کاری به نام " او ".

شرقی ها به این حالت از وجود، شخصیت می دهند یعنی شخصی را با بدن فیزیکی انتخاب می کنند که همیشه در آغوش خداوند منزل داشته باشد. آنان این افراد را نماینده نیروی خدا و یا کانالی می دانند

جهت عبور روح مقدس با برکات فراوان. به عنوان نمونه ای از این دست می توان مسیح، وجود ازلی و

بودا نام برد که به او عنوان هایی همچون سـات گـورو، سـری مهـاراجـا، بابجـی . استـاد بـرتـر دادهشـده است.

c صحیح نیست زیرا که هریک از ما می توانیم کانالی باشیم برای روح مقدس که با البته این عقیده کامًال جریانی سهمگین به سوی همگان در جریان است. اشتباه شرقی ها در آن است که فردی را به عنوان

کانال واضحی برای قدرت خداوند برمی گزینند و به او وابسته اند تا برکات را به جای این که برای خودc باید سعی کنیم کانال بیابد، به آنان عطا کند. در حالی که قانون معنوی می گوید که هریک از ما شخصا

واضحی باشیم تا روح مقـدس از آن جهـان بـه خـارج جـریـان پیــدا کنــد.

نباید همچون خیلی از شرقی ها به عبادت کالبد فیزیکی آن کسی که دیگر در قید حیات نیست بپردازیم. البته احترام به خاطر کسب روشنایی الهی صحیح است. اما نباید این موضوع به مرحله ستایش برسد چرا که این مأموریت همه� ما در اینجاست که خود را در این وضعیت آگاهی باالتر قرار دهیم. هریک از

ما آگاهی برتر اوئیم و می بایست در نهایت به این حقیقت پی ببریم و لحظه ای که به آن پی بردیم، بدان معناست که پذیرفته ایم، تا در آن زندگی کنیم. چنین چیزی جای دیگری نیست، بلکه اینحا و اکنون

است. همیشه با ذکر برخی از اسامی مقدس یا آیات مقدس ) مربوط به کتاب مقدس ( به آرامی یا به صدای بلند هم چنین با انجام همه اعمال به نام خداوند و بدون انتظار هیچ گونه پاداش می توانیم خود را در چنین جایگاهی قرار دهیم. به محض این که خود را در چنین وضعیتی از آگاهی قرار دهیم، پادشاهی

آسمان ها را یافته ایم و نیازی نیست به دنبال چیز دیگری بـاشیــم.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچل

6شمـاره: September _ 1966

دوستـان عـزیـز مسافرین معنوی هیچ گاه خود را واسطه ای میان خدا، ذهن کیهانی و یا انسان نمی دانند. شکی نیست

که آنان نماینده خدا هستند. اما هیچ گاه اجازه نمی دهند دیگران به منظور حمایت شدن به آنها تکیه کنند و هدفشان هم این است که به هر انسان بیاموزند که مسئوایت خویش را به عهده گرفته و همیشه و

همه جا روی پاهای خویش بایستـنـد.

نقطه نظر اکنکار استقًالل کامل روح است. بنابراین به گفته یکی از مهم ترین پایه گذاران ذهن بودیسم ( باید از پروردن هر نوع عقیده ای بپرهیزیم. بنابراین جوهر و طبیعت " اکSeng T S’anسنگ تسان)

" آزادی از همه چیز است . چسبیدن به هر عقیده ای، عاملی است که ذهن شما را شرطی کرده و روح را در بند می کند. همچنین ترجیح دادن فقط یک عقیده بر دیگری و یا یک نقطه نظر دیگر و یا ارزش

گذاشتن یکی بر دیگری، همه فاکتورهایی است که روح را بـرده� ذهن مـی کند، بنابراین حقیقت الهی رابه جنبه های پایین تر از خـداونـد بـدل مـی ســازد.

روح حقیقت مرکزی هر فرد است و برای همیشه در آگاهی کیهانی اولیه یعنی درک خداوند به سر می برد. البته تا زمانی که ذهن، خیلی قوی و وحشی نشده و آن را به سطوح پائیین عالم نکشانده

است. که چنین چیزی به ندرت اتفاق می افتد. چون در غیر این صورت روح عقب نشینی کرده و هدایتc بـه ضـرر کالبـد کالبد را به عهده� ذهن می سپارد که ذهن نیز چنـین مـی کنـد، امـا این رونـد کامـًال

انسـانـی است.

c موجودی شادمان است، هیچ چیز به جز روح مقدس قادر به کنترل آن نیست. پس باید خود را روح ذاتا وقف امور روزمره� زندگی کرده و سعی نمائیم راهنمایی های روح را در هر یک از امور درک نمائیم. این

بستگی به برخوردی غیر وابسته و درک این موضوع دارد که هر کار را برای کل عالم یا تمامیت خدا انجام دهیم. از لحظه ای که هر نکته، ایده، یا امتیازی خلق می کنیم خود را از وضعیت آگاهی الهی

محروم نموده و آزادی بی انتهای حقیـقت را از دست مـی دهیــم.

در واقع، با دقت به تعلیمات " اک " درمی یابیم که طریق " نور به سوی خدا " هیچ مشکلی در پی ندارد به جز این که وابسته شدن به هر عقیده و سلیقه ای را مردود می داند. همان طور که بودا بیان کرد:

تفاوت مابین آسمان و زمین به آندازه� تار مویی است. وقتی از فقدان یک عقیده آگاه می شویم، زمانی است که چیزی جز خدا را جستجو می کنیم و در حیطه� مراسم و عقاید دینی زندگی می کنیم و از

c هیــچ ارزشـی در بــر نــدارنـد. آرزوهایی رنج می بـریـم کـه واقعـا

از آنجا که آزادی روح مربوط به اینجا و حاال می باشد، فقط باید بر اساس دانش خود ارزیابی و زندگی کنیم. باید حساسیت فوق العاده � رابطه مان با آزادی را حس کنیم. اما به هرحال برای متفکرین مذهبی

صحبت از " آزادی روح " سئوال برانگیز خواهد بود. چراکه اینان وجود آزادی اصولی و ذهن غیرشرطی

c اهل مباحثه و جدال است، از عقاید و نظراتش دفاع کرده و با را غیر ممکن می دانند. فردی که واقعا بحث و جدل به خود هویت می بخشد. اما نکته در اینجاست: ما چیزی نداریم که از آن دفاع کنیم، چون

نسبت به هیچ چیز عقیده� شخصی نداریم. ما هیچ نداریم. بنابراین دلیلی ندارد بجنگیم، چون خرد در (The philosophy of Nothingعدم پرورش عقاید شکل می گیرد. این فلسفه " هیچ بودن " )

Pureچیزی نیست که مسافرین معنوی به آن تظاهر کنند، بلکه آنان می دانند آزادی خالص ) Freedom .و پاک، قانون ضروری خداوند است و چنین آزادی به هیچ وجه قـابل درک نیـست )

ای آزادی وجود دارد، اما تنها با محو شدن تمامی نظرات و عقاید است که می توانیم بدان دسترسی یابیم. البته در اینجا علیه عقاید و اصول مذهبی جبه گیری نمی کنیم، اما به روح اجازه می دهیم تا کانالی غیر شخصی برای روح مقدس و وسیله ای برای ارتقاء جهان ماده باشد. در این صورت قطبی از قدرت

خداوند خواهیم شد تا آگاهی هر آن کس را که با او تماس داریم تغییر دهیم. دیگر فرق بین بیداری و خواب، نور و ظلمت، آزادی و بـردگـی را مـی دانیـم و بـرای مسـافـر طـریـق نـور شـدن راهی کوتاه تـر از این وجود نـدارد. گـذر از وضعیـتـی به وضعیـت دیگـر نیـازمنـد، متـحـول شـدن است، استـحــالــه ــ

(Transmutationبنابراین برای شخی که " درک خداوند " و آزادی روح را تجربه نموده این تغییر .) ضروری و ناگهانی خواهد بود. تجربه " درک خداوند "، اغلب ناگهانی، خود به خود، غیر منتظره و بی

اختیار است. وقتی ذهنی تنش های درونی را رها می کند، این تجربه نور و صوت همچون صاعقه ای روح را در بر می گیرد و ما را به بلندای پادشاهی حقیقی رهنمون شده و از خواب گران به آگاهی و

�ل رمز قدرتمان در این هوشیاری می رساند. بدین گون حیات می یابیم و داد حقیقت سر می دهیم. کنست که راز آن را می دانیم بلکـه متـوجـه مـی شـویـم کـه آن راز در خـود زنـدگـی نه�فتــه است.

بنابراین مشکل اکثر قدیسین و مذاهب سازمان یافته آن است که، در زمانی که به بی شکلی ــ پادشاهی حقیقی آسمان ها ــ می رسند، خود را در قالب ها و محدودیت های عقاید قرار می دهند. همه

تجربیات اهل تصوف مذاهب نیز به همین شکل است. ذهن مداخله گر آن را محدود کرده و درسمبل های واالی دیداری و شنیداری بـی شکل، تنـش و خلـل ایجـاد مـی کنـــد.

پس این افراد علی رغم افکار واالیشان، فقط قادر به ظهور رساندن، حدود طبقه � ذهنی هستند، جایی که سمبل ها و عقاید و اشکال وجود دارند. اغلب، احساسات صوفی گری شان نتیجه� تغییر شکل ساده� انرژی های بدن به طبقه � ذهنی بوده و نفسانیاتی فیـزیکـی همراه با تجربه ای روانی دارند. مطالعه در

تجـربـه� تصـوف گواهی بر همـین مـدعـاست.

مسافر معنوی نیازی به ریاضت ندارد. همچنین درک او از خویش روحانی، از قماش احساسات یا ذهن نیست. او ورای ذهن به پرواز درمی آید و خود را به خصوص از قید هویت بدن، ذهن و اندیشه ها رها

می سازد. این وضعیتـی است که ما در جستجوی آن هستیـم. جایگاهی در غایی ترین قلمرو آسمان ها، جایی که هم اکنون در آنیـم و تنها نیاز به خودشناسی دارد تا از این وضعیـت اطمینان حاصل نمائیـم.

پس همگان می تـواننـد در آگاهـی الهـی به سـر بـرنـد، اینجـــا و اکنــــون.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

7شمـاره: October _ 1966

دوستـان عـزیـز c از رؤیاها و معنای معنوی آن می پرسندـ بنابراین در مانه� این ماه به بحث پیـرامـون خیلی ها اخیرا

خـواب و رؤیـا و دیگـر عـوامل مـربـوط به این پـدیـده� ناخـودآگاه مـی پـردازیـم.

بسیاری از مکاتب اسراری می اموزند که اگر بتوانیم راز خواب را بفهمیم، آزادی به راحتی به دست می اید. اما این سئوال پیش می آید که چرا انسان می خوابد؟ و خیلی ها بر این اعقیده اند که خوابc صحت چیزی جز یک عادت نیست و انسان پذیرفته است که برای بقاء ضروری می باشد. اما کامًال

ندارد، چرا که بسیاری از ما خیلی می خوابیم زیرا که خـواب راه سـاده ای است بـرای گـریـز ازواقعیـت هـای این جهـان.

به هنگام خواب، مواد شیمیـایـی و قوای زندگی متعادل شده و نه تنها این کالبد، بلکه کالبـدهـای مختـلف بـدن تعـادل عمـومـی حـاصـل مـی کنـد. بسیاری از آموزگاران معنوی و آنان که در جستجوی

حقیقت واال هستند، در سطح باالیی از آگاهی به سر می برند. بنابراین، با هماهنگی با روح کیهانی است ساعت از روز را کار کنند بدون اینکه احساس خستگی نمایند. برای آنان سه یا20 یا 19که قادرند

چهار ساعت خواب کافی است. آنها به تمام معنا زندگی می کنند و از آرامش کامل برخوردارند. آنان بار فشارهای ذهنی را تحمل نمی کنند چون آموخته اند که چطور افکار روزانه شان را بر جریان کیهانی

روح بنهنــد و در وجــود خــدا بیـاسـاینـــد.

حال می پردازیم به سطوح مختلف رؤیا، بعضی ها خیلی واضح و رنگی خواب می بینند و از هر آنچهc آگاهند. رؤیای برخی دیگر سیاه و سفید بوده و تنها قسمتـی از حـواسشـان از اتفاق می افتد کامًال

تجــربــه� رؤیــا آگــاه است. به هرحال بعضی مکانه ها نیز از اهمیت ویژه ای در طبیعت رؤیاها برخوردار هستند. می توانید به مسائل روزانه توجه داشته باشید و ارتباط مابی رؤیاها و وضعیت بیداری را دریابید، همچون، جی دبلیو دون )

J.W. Dunne .که بـا زمــان چنـین تجــربــه ای داشت )

این صحت دارد که رؤیا و وضعیت بیداری با هم مرتبط هستند. چراکه رؤیا از مسائلی که در وضعیت بیداری اتفاق می افتد تشکیل می شود. اکثر رؤیاها بخشی از حافظه های نیمه آگاه است که باید به دقت به تجزیه و فهم آنها بپردازیم. تعبیرهای متداول در اکثر موارد از ارزش کمی برخوردار است. اما وقتی

کسی همچون " دون " خارج از کالبد و ماورای زمان به سر می برد، فرصت کسب آگاهی های جدید وپیشگویی و همچنین کسب دانش الهی را خواهد داشت. به طور کلی چهار نوع رؤیا می شناسیم:

. احساسی 1. انعکاسی 2. مربوط به حافظه 3. روحانی. 4

سرانجام خواهید دید که کنترل رؤیاها و خواب، ما را از ابهامات خًالص کرده و به خداوند نـزدیـک تــرمی کنــد.

فروید به تفضیل پیرامون رؤیاهای احساسی تحقیق کرده و ثابت نموده است که این رؤیاها برخًالف تصور همگان چندان ربطی به مسائل جنسی ندارد و آن، رؤیای لذت بخشی است که اغلب بستگی به

چیزهایی دارد که برای کالبد خوشایند می باشد. مثل خوردن و آشامیدن و غیره. سه بخش مهمی که دراین نوع رؤیا از اهمیت ویژه ای بـرخـوردار است عبــارتنـد از:

هویت یا شخصیت ( به معنای خویش تحتانی مهار نشده و یا خویشی که هیچ نوع قانونIDـ) 1 اجتماعی نمی شناسد. این خویش با جنایت و خشونت و اعمال تعمدی بر علیــه انسـان هـا خــو

گــرفتــه است. ا گو ) ) خویش انسانی ( این بخشی است که اعمال روزانه فرد را همچون تصمیــم گیـری هـاEgoـ )2

و غیــره بـه عهـده دارد. این بـخش خــودآگاه و هــوشیــار است. ( نیروهایی که قوانین اخًالقی و نیروهای خدایی را به اگو می رسانند.Super Egoـ سوپر اگو ) 3

) هویت یا شخصیــت( واقــع شــود. IDبنابراین این سوپر اگو به خود اجازه نمی دهد تحت تأثیر

) هویت یا شخصیــت( مبارزه می کند که اغلب متافیزیکی ها آن را با آگاهیIDاین بخش با اعمال مسیح اشتباه می گیرند. در اینجا حول محور بسیاری از موارد مربوط به رؤیاها بحث خواهیم کرد. در

) هویت یا شخصیــت( بیش از همه خودنمایی می کند. بنابراین دو بخش رؤیایIDوضعیت رؤیا، بخش احساسی عبارتند از: رؤیای واضح ) رؤیای به یـاد مـانـده کـه از سمبـل هـا شکل گـرفتــه است( و

رؤیــای نهــان. c شامل حیوانات و شرایط می شود، c رؤیایی است از مسائل روزمره که اکثرا رؤیای احساسی معموالc مار که سمبل اصلی گناه است، نمــایانگــر خشـم و مسـائـل شرایطی از برخی مراحل زندگی، مثًال

جنـسـی است.

( است. در مکاتب اسراری این نوع رؤیاProjection Causedدومین نوع رؤیا، رؤیای انعکاسی ) شناخته شده و مورد مطالعه قرار می گیرد. این نوعی از رؤیا است که فرد بنا بر انرژی، روح و معلمین

IDخود آن را تجربه می کند. هر معلم یا راهنما می تواند با بلوکه کردن و یا ) مسدود کردن ( بخش ) هویت یا شخصیــت( و فرستادن پیامش به هنگام رؤیا به ما آموزش دهد و یا هم چنین فرد را به

منظور مطالعه در معابد خرد زرین به جهان های دیگـر ببــرد، بـه طـوری کـه چـًال بتـوانـد دانش کافـیبـرای خـود کسب کنــد.

c شامل زنـدگـی های گذشته می شود، این نوع رؤیـا سومین نوع رؤیا، رؤیای حـافظـه است که اساسانشـان دهنده� کارمـای زنـدگی مان بـوده و بیـان می کنـد چـرا اینجا هستـیــم.

c اگر بخواهید این رؤیا را تجربه کنید، به هنگام به خواب رفتن مسلم بدانید که رؤیایی خواهید داشت مثًال از دوره� بخصوصی از تاریخ گذشته، که زندگی های گذشته شما را نیز در بــر مـی گیـرد. در این صـورت

c چنین رؤیـایـی خـواهیـد داشـت. احتمـاال

چهارم رؤیای روحـانـی است که شامل دانش پیشگـویـی، سفـر روح و پیش بینی نیز می شود. این رؤیا آینده را برای ما می گشاید تا بتـوانیـم آن را ببـینیـم. در این وضعیـت مفهوم زمان و مکان حذف

خ مــی دهــد. می شود و به ماورای زمان و مکان وارد می شویم و می بیـنیـم کــه چــه ر�

پیامبران دارای کتاب قدیمی، برای نشان دادن آینده به مردمان، از این نوع رؤیا سود می جستند. مامی توانیم آینده مان را در رؤیا ببینیم و همزمان آن را تغییر دهیم.

وقتی بتوانیم رؤیا ببینیم و از آن آگاه باشیم، استاد رؤیا خواهیم بود و می بینیم که وضعیت بیداری نیز رؤیایی بیش نیست. در وضعیت رؤیا می آموزیم که محیط خودمان را بسازیم، تنها با اعتقاد به این که آنچه اراده کنیم، انجام می شود، می توانیم هرآنچه آرزو داریم انجام دهیم. در نتیجه در وضعیت بیداری

نیز همین اتفاق می افتد. بطور کلی باید این حقیقت را بپذیریم که رؤیایی آگاهانه خواهیم داشت، و مسئولیت رؤیاهایمان را نیز به عهده خواهیم گرفت و بدانیم که وقتی در حال دیدن رؤیا هستیم، اگر

بخواهیم می توانیم حوادث را تغییر داده و هر طور بخواهیم عمل می نمایی و رؤیاهایمان را تغییرمی دهیم. سرانجام، هـرگـونه آرزویـی را که داشتـه بـاشیـم مـی تـوانیــم بـه آن دستـرسی یـابیــم.

بنابراین تنها به این دلیل در این محیط و وضعیت به خصوص از زندگی هستیم که در حال حـاضـرپـذیـرفتــه ایـم، چنـین چیــزی واقعــی و مستحـکــم است.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

8شمـاره: November _1966

دوستـان عـزیـز گه گاه نامه ای بر روی میزم می بینم با این پرسش که عبارت " همیشه با شما هستم " که همیشـه در

پـایـان صحبـت هـایـم بـا شمـا، بـه کار مـی بـرم یعنــی چــه؟ خوب، این عبارت برای هرکس که با من در تماس است معنای مشخصی دارد که برایتنا تـوضیــح

مـی دهــم.

معلمی مثل من، باید با تمام کسانی که مایلند در مطالعه� دانش سفر روح با او باشند، کار کند و آنان را در اتصال به قدرت کیهانی که از او به سوی دیگران جریان دارد، یاری رساند. این بدان معناست که به

محض اینکه چًال برای اولین با ر با معلم تماس حاصل کرد، روح کیهانی او را لمس کرده و استاد به�ل ) الهی (، روحفردی سوزاندن کارماها و مسائل او در طبقات مختلف می پردازد. به عبارت دیگر روح ک

را به طبقات باالتر می برد. البته شاید خیلی از اوقات فرد متوجه این حقیقت نشود اما مطمئن است که اتفاقی می افتد که به نفع اوست. ذهنش پاک و شفاف می شود و وجوه مادی زندگی او به جای

ضـرر، سـود در پـی دارد و زنـدگـی روحـانی اش نسبـت بـه گـذشتـه پیشـرفت مـی کنـد.

معلم ابزار یا مرکزی است که از طریق آن، این روح کیهانی به صورت هزاران جریان دیگر به سوی کسانی که در اطرافش هستند جریان می یابد، هم چون چرخی که معلم در مرکز و چًالها در شعاع های

آن قرار دارند و سخنانش نمایانگر خطوط معنویی است که از معلم به سوی هر یک از آنان کشیده می شود و این همان روشی است که هر یک از اساتید با چًالها کار می کنند و اجازه می دهند، روح کیهانی که به درون آنان می ریزد به سوی هر یک از چًالها راه پیدا کند، بنابراین در حالی که خویش

فیزیکی استاد در طبقه� محدودیت ها مشغول به کار است، می تواند با هزاران چًال از طریق کالبد روحانی در تماس باشد و به زبان جهانی با آنان صحبت کند، یعنی این که همیشه در آتماساروپ ) کالبد روحانی ( با شما هستم. فرق نمی کند کجا باشید و چه بکنید. پس متوجه می شوید همه� اساتیدی که به

اصول اولیه دانش الهی آگاهند به زبان جهانی صحبت می کننـد. یعنـی این که آنان از طبقات درونصحبت می کنند و نه از طریق حواس فیـزیکـی.

می توان در اینجا نتیجه گیری کرد که وقتی مسیح گفت " همیشه با شما هستم " به زبان روحانی می گفت که او به عنوان روح همیشه و همه جا با پیروانش باشد، چه در طبقات فیزیکی و چه در طبقات

درون. بودا، فیثاغورث، آپولومینوس، میترا، زرتشت، و دیگر معلمین راستین دانش جهانی، همین حقیقت را به زبان های مختلف بیان داشتند. آنان از طبقات درون سخن می گفتند و نه از خویشتن

فیزیکی که پیروان آنان، آنها را با چشمــان بیــرونــی می دیـدنــد.

پس این بدان معناست که هرگاه شخصی مطالعه� اکنکار را آغاز می کند، خط معنوی بخصوصی، بین او در روح الهی و آتماساروپ من کشیده می شود، بنابراین همه ما در دایره ای هستیم و همه کسانی که با

آن در ارتباط هستند می توانند توسط استاد، دانش درون را فرا گیرند، همانطور که با تلفن ارتباط برقرار می کنند. هنگامی که چًال پا به میدان می گذارد، معلم رابطه اش را با او استوار ساخته و چًال

می تواند او را همچون جهان فیزیکی، در طبقات درون نیز مشاهده کند. در این راستا، چًال نمی تواند منفعل باشد، او باید فعالیت های درونی بخصوصی داشته باشد که او را در هرچه بهتر دریافت کردن

تعـالیــم یـاری رسـانـد.

استاد هم چـون جهان خارج، از راه درون نیز به سوی چًال می رود. او همیشه در طبقه � فیزیکی جهت آموزش یا برطرف کردن پیچیدگی های ذهنی چًال، در دسترس است ولی به هرحال همه� تعالیم و پاسخ ها

در این جهان بیرونی داده نمی شود، زیرا که استاد باید از راه درخشان طبقات درون برای رسیدن به چًال سود جوید. چون چًال در این طبقات، قابلیت و گیرایی بیشتری دارد. بنابراین می دانیم که تعالیم از طریق وضعیت رؤیا حاصل می شود، اما همین که چًال تعالیم بیشتری دریافت کرد، به دانش مقدس راه یافته و قادر است از طریق درون به واسطه� استاد آموزش ببیند و سرانجام در نهایت می تواند با خود

روح الهـی ارتبـاط بـرقـرار کـرده و خــود را در قلمــرو حقیـقت الهـی قــرار دهــــد.

بنابراین، یادآوری می کنم، که ابتدا پادشاهی الهی را بجویید چون در ابتدا نیازمند دانش برتر هستیم. این�ل جوهر منبع الهی است و می خواهد که از او دانش به سوی چًال می آید، به این جهت که روح ک

به عنوان کانالی استفاده کند، پس نیازمند یک استاد راستین هستیـم تـا بتـوانـد در طبقـات درون نیـزهـم چـون جهـان خـارج بـه مـا آمـوزش دهــد.

من تعالیم برونی را از طریق صحبت ها و نوشته هایم ارائه می دهم، اما در طبقات دیگر، این شکل درونی من است که با روح کیهانی همکاری کرده و تعالیم را ارائه می دهد و بر هر آن کس که توجه کند

ظاهر می شود و به آنان که هنوز در شکل درون قادر به دیدنش نیستنـد تأثیـر می گذارد و همه اینها بهوسیله� خطوط روحانی که بین من و چًال کشیـده شـده انجـام می گیـرد.

پیام واقعی حقیقت نه از طریق کانال فیزیکی بلکه از طریق آتماساروپ با کالبدهای روحانی دیگران است که ارسال می شود. به هرحال من به عنوان پل ارتباطی مابین روح کیهانی و جهان خارج، در این

شکل به خصوص قادر به انجام هر کاری هستم، اما در بدن فیزیکی محدویت دارم. تعالیم به هر کس در�ل برای رسیدن به چًالها از کالبد هر یک از طبقات که خواستار کمک باشد، اعـطا می شـود. پس روح ک هوشیار آموزگار عبور می کند و با پیامش، احسـاسـات معنـوی دریـافت کننـدگان را تحـت تأثیـر قـرار

مـی دهــد.

بنابراین چنین چیزی برای آنان که زندگی ای معنوی را تجربه می کنند، ضروری است. به هرحال برای کسب پیشرفت های واالی معنوی، نمی توانیم شکل خارجی و یا آداب مربوطه به این جهان استفاده

کنیم. همانطور که نمی توانیم تنها با اتکاء به درون، انتظار دریــافت همـه� دانش و پیشـرفت هـایبـاطنـی را داشتـه باشیـم.

به هر تقدیر برای رسیدن به خدا، نیازمند هر دو هستیم. تنها افراد قلیلی قادر به کسب اولین مراحل شکوفایی هستند. مگر اینکه استادی را بیابند تا از دو جهت و دو طریق با آنها کار کند، در نهایت این که

فرد می بایست در زندگی فیزیکی و همچنین درونی، پیشـرفت شخصـی از خود نشـان دهـد و بتـوانـددانش خود را بـه دیگـران نیـز منتقل کنـــد.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

9شمـاره: December_1966

دوستـان عـزیـز این ماه، ماهی است مهم برای جهانیان، چراکه یادآور تولد عیسی مسیح است. بنابراین مناسب

می دانم درباره جیوان موکتی، آزادی کامل یا آزادیی که اینجا و حاال می توانیم از آن بهره مند باشیم صحبت نمایم. آزادی روح در این زندگی قابل دستیابی است. گاه به این آزادی نام های دیگری نیز

می دهیم مثل" رستگاری"، اما این کلمه� مناسبی نیست چـراکـه تعبیـر ارتـودکس از آن، با مفهومـی کهc متفاوت است. ما به آن اعتقـاد داریم کامًال

آزادی که ما می جوئیم، جیوان موکتی و یا رهایی از چرخ هشتاد و چهر است و این همان چرخ تناسخ است که رنج های این زندگی و یا هر زندگی که ما در این طبقه دنیوی بر اساس آن زندگی می کنیم را�ل از چرخ بی رح هشتاد و چهار رها می شویم، چرخی که منجر به همراه دارد. با ورود به جریان روح ک

به تولد و مرگ بدن فیزیکی شده و روح در آن قرار می گیرد تا زمانی که یاد بگیرد منزلش اینجا در اینجهان پائین نیست، بلکه در آسمـان هـاست.

هر مسافر روح، چًالهایش را به جریان کیهانی زندگی متصل می کند، این اتصال به رنج های او در اینجا و این طبقه� فیزیکی پایان داده و توجهش را به جهان های آسمانی معطوف می دارد. در صورتی که چًال در

بدن فیزیکی موفق به یافتن معلم نشود، معلمی که با او از راه درون و بیرون کار کند، تًالش هایش�ل بیهوده خواهد بود. او این حقیقت را در طبقات پایین دیگر نیز برای رسیدن به جهان خالص روحک

خواهد یافت. تولد دوباره و یا حضور روح در منطقه� اثیری نیزی هیچگاه باعث رهایی از چرخ هشتاد و چهار نخواهد شد همچنین با زندگی در هریک از جهانهای پایین، هرگز از این چرخ هولناک در امان

نخواهد بود، بلکه با پیروی از استاد حق است که به واسطه� نقطه تماسش با قلمرو فیزیکی می تواند ما

�ل ببرد، بنابراین معلم درون و بیـرون کسی است که را از جهان های پایین عبور داده و به جهان روح کبـرای شکوفـایـی معنـوی با مـا ارتبـاط بـرقـرار مـی کنـد.

تمامی گروه های فلسفی و مذهبی که سعی دارند چًالها را در جریان زندگی یعنی روح کیهانی قرار دهند، می بایست معلمی در قید حیات داشته باشند. به همین دلیل آنهایی که وابسته به استادان صعود کرده به جهان های نادیدنی هستند، راه حقیقی را نمـی یـابنـد. آنان به عنوان دانشجو، تمام عمرشان را

به دنبال چیزی هستند که عملی نیست و در نهایت درمی یابند که این اساتید غیرقابل رؤیت برایشان کافی نمی باشد. پس می فهمیم که تنها معلم بیرونی کافی نیست، چراکه استاد حقیقی معلم درون

است. او شما را ناامید نمی کند، در حالی که انتظار چنین عملی از دیگر اساتید سرمی زند. آنها مسئولیت عمده شان مرتبط کردن روح با این جریان زندگی است. او ترتیبی می دهد تا روح کیهانیجزئی از وجود ما باشد، به طوری که همه ما از رنج تنـاسـخ در این جهـان فیـزیکـی آزاد شـویــم.

�ل در چنین صورتی است که چًال خودآگاهی می یابد، او درمی یابد که کیست و چطور می تواند بر ک زندگی اش تأثیر گذارد، ارزش های جدید می یابد و به محض این که از بیرون به مسائل مادی زندگی

نگریست، وجود روحانی خویش را در جهان های حقیقت روحانی باور می کند. در واقع روح کیهانی زمام امور را به دست گرفته و زندگی اش را به راه هایی رهنمون می شود که بیش از گذشته برای جسم و روح او مفید بوده است. او هم اکنون به دلیـل این وصـل یا ارتبـاط بـا روح کیهـانـی در راه شنـاخت

خـدا قـدم بـرمـی دارد.

در این وضعیت است که ماورای ظاهر فریبنده� اطرافمان را می بینیم. در خواهیم یافت که بیشتر نوشته های مذهبی و فلسفی، بحث و جدلی وهم انگیز بیش نمی باشد. به محض این که به جریان زندگی

یعنی روح کیهانی متصل می شویم، در واقع در راه خدا قرار می گیریم. بنابراین چنین چیزی به هیچ وجه خیالی نیست، چراکه تصورات را در طبقه� اثیری باقی گذاشته ایم. بنابراین مشکًالت زندگی ابهاماتی

دنیوی هستند و نباید آنها را بپذیریم، اما از آنجا که این ابهامات همیشه با ما هستند، کنترل آنها رابه دست می گیــریـم.

این وضعیت جیوان موکتی یا آزادی روح و یا به اعتقاد بعضی، تولد نور مسیحایی درون فرد است. به هرحال به محض اینکه جرقه �الهی، اختیار را به دست می گیرد منجر به بلوغ روح می شود و ما

نمونه هایی زنده خواهیم بود از خود زندگی روحانی. چرا که ارتقاء به طبقات باالتر موجب آزادی روح از تمام بیماری های انسانی می شود. درست همانند پیمودن راهی به واسطه� هواپیما در آسمان که فرد را

�ل یـا نـور را بـا از زحمت پیاده رفتن خًالص می کند. بنـابـراین، معلـم نـور جهـان است، چـون روح کخـود بـه ارمغــان مــی آورد.

بنابراین اگر فرد توجه خود را بر این نور متمرکز کرده و به آن قدم بگذارد، هیچ تیرگی ای در وجودش نخواهد بود. اگر چًال آن طور که باید در وجود خویش دروازه های نور را بگشاید، بدون هیچ گونه مانعی به

پادشاهی خدا وارد خواهد شد و تنها با عبور نور استاد در قید حیات از او، چنین چیزی میسر است. ( وNicodemusچنانچه مسیح به یکی از فریسیان)یکی از متعصبین یهود ( به نام نیکودموس )

مسئول بخش خودش گفت: اگر انسان دوباره متولد نشود نمی تواند پادشاهی خداوند را ببیند. یعنی این که با عملکرد روح کیهانی درون هر یک از ما، باید از تیرگی به نور، از غفلت به اشراق و از نابینایی به

بصیرت انتقال پیدا کنیم. این یکی از اصول اساسی زندگی است و از تعالیم ابتدایی می باشد که هر استادی سعی دارد به هر آنکه به حوزه� آگاهی اش وارد می شود، بیاموزد. پس مرگ، آخرین ابهام زندگی

است که باید بر آن غلبه کرد. یک روح آزاد، در پایان سفر فیزیکی، از بدنش قدم به بیرون می گذارد، گویی ردایی کهنه را درمی آورد. بنابراین با پی گیری دروس پیشرفت معنوی و یادگیری ترک بدن به

صورت آگاهانه و سفـر بـه جهــان هـای مــاورا مـــرگ بـه ســادگـی در زیـر بــاران زنــدگـی ناپــدیــدمـی شــود.

با ورود به طبقات روحانی در آگاهی کامل، تمام ابهامات مربوط به مرگ از بین می رود، پس کلمه یا روح الهی تا آنجا که آگاهی چًال پذیرای آن باشد، در او باقی می ماند. البته بستگی به این دارد که تا چه

شـد خــواهیــم شد آن گسترش داده باشیـم و تنها بـه انـدازه� آگاهـی مـان ر� حد آگاهی مان را برای ر�کــرد.

و این همان جریان خالص کننده ای است که به ما زندگی تازه می دهد و ما را در کسب معنویت و رسیدن به جهانهای آسمانی یاری می رساند. این همان نیروی فوق العاده و تطهیر کننده همه� جهان ها و نیروی خًالقی است که هریک از ما را به این جهان هی حقیقی خداوند ارتقاء می دهد. بنابراین جستجو کردن آن، تنها مقصود عملی زندگی است. این رسالت حقیقی ماست که جیوان موکتی یا آزادی کامل

روح را اینجا و حاال تجـــربــه کنیـــم.

همیشـه بـا شمـا هستـم

دوستـدار شمـا پال تـوئیچـل

10شمـاره: January_1967 دوستـان عـزیـز

سال جدید آغاز می شود و ما در جایگاه فردی جدید با ایده آلهای بزرگتری در کالبد کیهانی خود خواهیم بود. اکنون ردای کهنه سفسطه ها و اشتباهات از تنمان بدر آمده و با دیـدگاهـی تـازه مـی بیـنیـم کـه

همـه چیــز در خــدا است. (. که می توانیم آنراSoul_Spirit_Godالهی و خداوند ) روح پس هیچ چیز اهمیت ندارد. به جز روح،

تثلیث بنامیم. اما این اساس زندگی و معمای زندگی روحانی است. وقتی این سه اصل را به تمامیت در وجودمان احساس کنیم، تمامی عوامل در دنیای ما دست به دست هم داده و هر موردی، اعم از

روحانی، اقتصادی و سًالمتی به نفع ما عمل خـواهــد کــرد. دیگر چه خواسته ای غیر از ساکن شدن دراین واالترین قلمرو وجود خـواهـد داشت؟

( عمل می نمائیم، باید پدیده ای به نام آگاهیTotal Awarenessاز آنجا که در حوزه� هشیاری کامل ) ( را تجربه کنیم. چیزی که به اشتباه آن را آگاهی خداوندCosmic Consciousnessکیهانی )

می خوانیم. به این وضعیت باید از نقطه نظر جهانی بنگریم، چراکه این تفاوت مابین دو وضعیتی است که ما به عنوان دو راه مجزا به سوی خداوند مطالعه می نمـائیـم. این راه ها، همان عقـایـد مذهب هندو

و اکنکار می باشد. در این مقایسه کوتاه مـی تـوانیـم از همـه� عقـایـد مـذهبـی دگـم، متـافیـزیکی وتعالیـم فلسفـی دست بشوئیـم.

هشیاری کامل و آگاهی کیهانی دو خصوصیت متفاوت خداوند در جهان روحانی است. البته گاه هشیاری ( نیز نامیده می شود. این هدفی است که ما برای رسیدن بهAbsolute Stateکامل، وضعیت مطلق )

آن تًالش می کنیم و اگر به این سطح که همان قطب مخالف وضعیت فیزیکی است نرسیم، در رسیدن به نقطه� بعدی یعنی خداوند موفق نخواهیم شد. این آگاهی، آگاهی خداوند، آگاهی کیهانی و یا آنچه به�ل همـه� اینها در هستی خداوند موجود است. تضاد نام آگاهی مسیـح می شنـاسیـم نیست، بلکـه جمع ک

این هدف در اینجاست که هم مشکل است و هم آسان، اما وقتی درک می کنیم که هر دو یکی است، از انتخاب کردن و جدا کردن، دوست داشتن و دوست نداشتن اجتناب می ورزیم و خود را سرگرم "

درست "یا " غلط "نمی نیم. در این صورت درخواهیم یافت که راه کامل " اک "است. این راه ما را به قلمرو ماورایی خداوند رهنمون می کند. خواهیم دید که تضاد بین درست و نادرست تنها خطای ذهن

است. همچنین درخواهیم یافت که آنچه پیروان مذهب هندو به عنوان تمامیت و تکامل روح در خداوند جستجو می کنند از کیفیات جهان های پایین است. هم چنین می دانیم با اینکه مذهب هندو راه دیگری

برای رسیدن به خـداست، اما انرژی های واصل را خیلی زود سـوزانـده و او را با انبـوهـی از مشـکًالترهـا مـی سـازد.

آگاهی کیهانی که مذهب هندو در راه خود به دنبال آن است، پدیده ای است مربوط به طبقه� چهارم و آن طبقه ای است که " مسافر اک " به هنگام سفر در جهانهای آسمانی از آن می گـذرد. از آنجا که

رسیدن به اینجا با حالتی از شعف و خلسه همراه است فرد احساس می کند طبقه� چهارم همان آسمانی است که آن را می جوید و آرزو می کند آنجا بماند و بر اساس عقیده فلسفه� هندو با خدا یکی می شود. درمی یابیم که مذهب و روش زندگی هندی برای ذهن غربی مناسب نیست. این مذهب در

مقایسه با مذهب ارتودکس، چندان موفقیتی در این کشور نداشته است. اگر به درستی به سیستم یوگا بنگریم، می بینیم که تمام هدف آن یک قطبی کردن ذهن است. وقتی روی یک قالیچه به شکل لوتوس )

�ل نیلوفر ( می نشینیم و با حالتی به خصوص به نوک بینی می نگریم و آواز " اوم " سـر مـی دهیـم، گ ذهـن را کنتـرل کــرده ایــم. در صورتی که این روش نه تنها برای همگان کار مشکلی است بلکه عاملی

است ناامید کننده، زیرا این تمرین مرتاضانه به ندرت ما را از طبقه� چهارم آگاهی باالتـر می بـرد. حال ( قرار دارد. این فلسفـه آموزشMonismدریافتـه ایم که هنـدوئیسم و یـوگا در حوزه� توحید فلسفی )

�ل ارگانیک متحد که هیـچ یک از می دهد که حقیـقـت غـائـی، یک نوع عنصر یا ماده است یعنی یک ک اجزایش مستقل نیست. این فلسفه، همه� تفکرات مـذهبـی ما را در این جهان غرب تحت تأثیـر قرار

داده است و هم چنین مبنای همه� مذاهب شرقی هم چون یهـودیـت است که تأثیـر بـه سـزایـی بـرمسیـحیـت داشتــه است.

اولین کلیسای مسیحی، عقیده یک جدایی را از یهودیت اتخاذ کرد. این بدان معناست که خداوند، خود را در قالب شکل و ماده می ریزد و این در حقیقت عقیده� ودایی ها نسبت به خلقت است. زیرا ما می بینیم

که در زبان سانسکریت لغت " ودا " نیز به معنای افکندن است. دانشمندان باستانی نمی توانستند بپـذیـرنـد که چیزی از هیـچ بـه وجود می آید پس خداوند باید به درون همه� اشیاء به عنوان جوهـر و زندگی

ریخته شود، پس هـرچـه که مـوجـود است، واحـدی است در تمـام وجــود عـالـم.

این بدان معناست که ارتعاشات او تا مرتبه � فیزیکی پایین آورده شده تا بتواند در این طبقه متجلی شود. مذهب هندو ادعا می کند که تمرکز، راه حل است و این وضعیت اساس آن است، چرا که آنان به

فرد می آموزند وقتی تمرکز می کنیم شرایط و موقعیت ها بر طبق رفاه و آسایش مان شکل می گیرد و با القای این تصور ما را فریب می دهند. البته در اینجا نمی خواهم تمرکز را نفی کنم، اما از آنجا که کارc متفاوت با آن روبرو شویم و این مراقبه و انعکاس است. با این بسیار مشکلی است باید با دیدی کامًال روش نیازی به تًالش زیاد برای تمرکز روی هدف نیست. برای بسیاری از فًالسفه هندوستان، مفاهیمی چون زمان، مکان، و رابطه� علت و معلولی اهمیت دارد. این مفاهیم نظم و هماهنگی جهان را تـضمین

مـی کنـد.

اما در جهانی که ما می خواهیم مستقر شویم، چنین محدودیت هایی وجود ندارد. بر مسافرین معنوی پوشیده نیست که وقتی به جهانهای فوقانی قدم می نهیم ناخودآگاه زمان و مکان از بین می رود زیرا

c واقعی نیست و فقط ما آنرا برای تفکیـک چیـزهـا و اتفـاقـات بـه کـار زمان و مکان اموری کامًالمـی بــریـم.

اگر روح از زمان و مکان آزاد شده باشد، هیچ چیز قادر نیست آنرا محدود کند. چراکه تمامی دانش، تمامی قدرت و تمامی جوهر معنویت از آن اوست در نتیجه فرد درجه به خصوصی از شکوفایی روحانی را کسب می کند. همچنانکه بسیاری از قدیسین، این نوع شکوفایی را کسب کرده اند. این افراد کسانی

Dharmaهستند که گفته می شود، نور و دانش از خـود منـعکس مـی کننـد یعنـی دارمــا مـگا )Megha .)

( است. یعنی جذب خویش در موضمع مدیتیشن با وارستگی کامل ازSamdahiاین نوعی سمدهی ) جهان و آنچه در اوست. گفته می شود چنین فردی نوری همچون هاله ای از شکوه از خود منعکس

می کند. در این حالت روح چه درون بدن و چه خارج از آن، از طریق وارستـگی کامـل از همـه�جهـان هـای مـادی، از فعـالیـت آزاد است.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

11شمـاره: February_1967

دوستـان عـزیـز دو اصل جاودانگی و عدم جاودانگی موضوعی است که برای این ماه انتخاب کرده ام. با توضیح این دو

اصل، نسبت به ادراکات روحانی زندگی دیدگاهی تازه می یابیم. از آنجا که با دو خصوصیت خداوند یعنی قطب مثبت ) قلمرو خداوند ( و قطب منفی ) ماده محض ( سروکار داریم، بهتر است آن را دو وجه

جهانهای روحانی خالص و جهانهای ذهنی خالص بدانیم. یعنی جهانهای باال و جهان های پایین که به وسیله �طبقه � پنجم و یا طبقه� روح از هـم مجــزا مــی شــونـد.

تمام مذاهب به مطالعه� این دو اصل زندگی می پردازند. اما یا احساسی با آن برخورد می کنند و یا آنقدر زود از آن می گذرند که نمی توانیم جز ایمان به چیز دیگری متکی باشیم. تمامی مجادالت، صرف نظر از

اینکه در چه برهه ای از تاریخ اتفاق واقع شده است به ریشه های جامعه برمی گردد. مسیحیت به دلیل این که به اصل جاودانگی عقیده داشت بر امپراطور روم غلبه کرد. چرا که رومی ها به هیچ چیز جز

ماده گرایی اعتقاد نداشتند. بنابراین هر مذهبی که قائل به اصل جاودانگی باشد، هر نوع حزب وسازمانی را کـه بـر سـر راهش سبـز شـود، شکـست مــی دهــد.

وجد اصل جاودانگی در فرد به معنای آن است که او در حالی که در بدن فیزیکی اش از طریق ذهن عمل می کند در طبقات باالی معنوی نیز رفت و آمد دارد. او شادمان است، زندگی مادی اش را تحت

کنترل داشته، به زندگی به دیده� شعف می نگرد و می داند که او این بدن فیزیکی نبوده، بلکه روحی است که پس از مرگ بدن به زندگی ادامه می دهد.او از توانایی خود جهت ترک آگاهانه� بدن و رفتن به

آتماساروپ و دیدن جهان های باالتر بـه خـوبــی آگـاهـی دارد.

وجود اصل عدم جاودانگی در فرد یعنی این که او با جهان های پایین سروکار دارد. روح او در مادیات ( افتاده است. او ناخشنود، دلتنگKalطبقه� فیزیکی محصور شده است و او به دام عناصر ذهن کل )

�لی می داند که روح، بدن را و بی عاطفه است. نسبت به محیط و مشکًالتش کنترل کمی دارد، به طور ک زنده نگاه می دارد، اما از آنجایی که در زمینه� سفـر روح هیـچ تجـربـه ای نـداشتـه است، مـرگ را

پـایـان همـه� زنـدگـی مـی دانـد.

خیلی ها در زنجیر مایا ) ابهـامـات قدرت منفی ( گـرفتـار و به وضعیت عدم جـاودانگـی سقوط کرده اند. نامه های زیادی از افرادی با این وضعیت دریافت می کنـم. همه به این امیـدنـد که اتفاقیc به ذکر تجـربـه هـایشان می پـردازنـد تا از زندگـی ماورا خبری کسب کنند یا در رابطه با بیفتد. مثـًال شکل، خـانـه، ازدواج مـوفـق و کنترل کردن دیگران و قـدرت هـای روانـی و دیگـر خـواستـه هـا بـه

مـوفقیــت بـرسنـــد.

مشکلی که با چنین افرادی داریم، این است که آنان به انتظار معجزه اند، آنان اغلب مأیوس اند، چراکهc مشکًالت آنان را حل نمی کند و این کمک بًالعوضی است که افراد تابع اصل عدم معلم یا گورو فورا

جاودانگی انتظار دارند از افرادی دارای قدرت، شفابخشی، توانگری و کمک دریافت نمایند. چنین افرادی که سنگین از بار گناه ناخشنود از زندگی هایشان هستند، از استاد درخواست ایجاد تغییر در

زندگی و شرایط بیرونی را می کنند. البته این در مورد بسیاری از ما صدق می کند. گه گاه به دام مایا گرفتار شده و قادر نیستیم برای آغاز کاری مسئولیت بپذیریم و از استادی واال، نیازهای مادی را طلب

می کنیم. هیچ استادی حاضر نیست برای کسی که او را بدین دیده می نگرد کار زیادی انجام دهد. او سعی خواهد کرد، فرد را به راهی درست راهنمایی کرده و او را از درون یاری دهد و نه این که آشکارا برایش چیزی به ضهور رساند. برای مثال اگر سًالمتی مان به مخاطره افتاده باشد و از استاد بخواهیم

c استاد امتناع می کند، چون ممکن است فرد در حال سوزاندن کارما این مشکل را حل کند، معموال باشد. گاه دلیل دیگری برای امتناع او این است که شاید چًال با بازگشتن سًالمتی اش چیزی نیاموزد،

چون او باید روش صحیـح غـذاخـوردن و قـوانین بهـداشت عمـومـی را یـاد بگیــرد.

استاد اغلب بدین شکل با مشکًالت چًال روبرو می شود که او را وادار می سازد تا تمام دردسرها را رها کرده و مشکًالت را به دست قدرت کیهانی ای بسپارد که از شخص عبور مـی کنـد و بـدین وسیـلـه

مسـائل را حـل نمـایــد.

c چنین کنید، زیرا او c آرام باش و بگذار به مشکًالت رسیگی کنم " حتما وقتی استاد به ما می گوید " لطفا سعی دارد از ما کانالی گشوده بسازد، به طوری که بتواند ما را به جهانهای برتر ارتقاء دهد تا بتوانیم ازc با مطالعه متافیزیک، علوم خداوند در زندگی مادی و معنوی بهره مند گردیم. البته بعضی افراد معموال

c مورد اسراری، معنویت و فلسفه و به کار گیری قوانین آن در زندگی، احساسات افراد را فورا سوءاستفاده قرار می دهند تا به اهداف خود برسند. بنابراین می بینیم که اغلب آمادگی چنین تعالیمی را

نداریم و یا به عبارت بهتر این تعالیم با وضعیت آگاهی فردی ما مطابق نیست. تمامی حقیقتc در آنیم متناسب باشد. بنابراین فقط باید به دنبال یک چیز می بایست با وضعیت آگاهی ای که ما شخصا

باشیم. به جای همهc مسائل جنبی باید ابتدا خدا را بجوئیم، مگر نه این که مسیح گفت " ابتدا درجستجوی پادشاهی خداوند باشید، چیزهای دیگر به دست خــواهــد آمــد.

c به حل مشکًالتمان در طبقات از آنجا که این قانون زندگی است، پس نمی توانیم از استاد بخواهیم فورا پایین بپردازد، اما می توانیم از او بخواهیم برای حل آن مشکل کنترل اوضاع را به دست بگیرد و مسیر

پادشاهی آسمان ها را به ما نشان دهد. اگر خوش شانس باشیم او ما را تا قلمرو آسمان ها باال می برد و اجازه می دهد تا با استفاده از آن به جهان های آسمانی برسیم. در ابتدا با کمک او، اما پس از کسب

تجربه� کافی به تنهایی و این است آزادی روح که او می خواهد به هر یک از ما اعطاء نماید. این آزادی باهیـچ چیـز در این جهـان قابـل قیـاس نیـست.

آنان که در وضعیت عدم جاودانگی هستند، توجه خود را به پایین و به جنبه های منفی آگاهی انسانی معطوف می دارند. اینان در این حالت قادر به دیدن یا درک چیزی ماوراء حواس پنجگانه نیستند و به آن

بها نمی دهند. البته این امری طبیعی است، اما اینان اگر چشم درون را به سوی شکوه آسمان ها نگشایند، مجبورند طی تناسخات بی شماری در همین وضعیت از آگاهی باقی بمانند. اینان به محض این که پذیرای دست یاری و نصایح او شوند در راه خداوند قرار می گیرند و همه� امور زندگی اعم از

معنوی و مادی به نفـع آنـان پیـش خـواهــد رفـت.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

12شماره: March_1967

دوستـان عـزیـز در این ماه به مطالعه� دشمن زندگی که همان رویارویی روح خالص در مقابل قدرت منفی است

( می نامیم که در دو قطب مخالف هستنـد. آکل ازAkal ( و آکل ) Kalمی پردازیم، اغلب این دو را ) قلمـرو خـدایـی و کـل از جهـان ذهـن است.

c بر ضد یکدیگر بوده و به محض رویارویی با هم بنابراین ما با در نیرو سر و کار داریم که کامًال می جنگند. این همان اساس مباحثه میان کریشنا یا تناسخ هندی ویشنو یعنی خدای هندی ها و آرجونا

می باشد که در مقابل اقوام و خویشان صف آرایی کرد ـ البته با این که چنین داستانی تمثیلی ادبی بیشنیست، اما مبارزه میان نیروی روحانی و قدرت ذهن را بــه خـوبـی بـه تصـویـر می کشـد.

در اینجا الزم به ذکر است که این وضعیت آگاهی بشر می باشد که به میدان جنگ روح و ذهن تبدیل شده است. شرایط به گونه ای است که روح سعی می کند به آگاهی انسانی وارد شود در حالی که

آگاهی انسانی با مادی گرایی شدیدی فسیل شده، به طوری که قدرت ذهن در برابر القای این جوهر روحانی خالص از خود مقاومت نشان می دهد و در نتیجه مبارزه� شدیدی آغاز می شود و ما در میان این

دو نیروی متضاد، از دو سو کشیده می شویم. از طرفی نیروی روح که سعی دارد به آگاهی پایین تر رخنه کند و از طرفی دیگر نیروی ذهن که مقاومت نشان می دهد. بنابراین فرد مابین این دو نیرو ضربه

خورده، از هم گسیخته می شود و این مسئله باعث می گردد تا او به فردی غمگین، سرخورده و گریانc در این هنگام نسبت به شرایط و مسائل خشونت نشان داده و دچار مشـکًالتـی تبدیل گردد که معموال

جــدی مـی شــود.

این وضعیتی است که نباید ساده از آن بگذریم. می بایست زحمت آموختن خیلی چیزها را در این مورد به خود بدهیم، چراکه این دوره ای است که اکثر مردم به هنگام آغاز راهی معنوی با آن برخورد

می کنند. اغلب در این زمینه خیلی مطالعه می کنیم. دوره های متعددی را می گذرانیم و راه های مختلفی را مورد مطالعه قرار می دهیم. گاهی اوقات در یک زمان دو راه متفاوت را در پیش می گیریم. به دو

c در راه خدا قرار داریم به عبادت قدرت های معلم متفاوت گوش می سپاریم و یا در حالی که واقعا روانی می پردازیم و اینها تنها پاره ای از مواردی است که شعله� این جنگ را می افروزد، آن چنان که

سًالمتی مان را نیز به خطر انداخته، برایمان مشکًالت مالی ایجاد کرده و باعث گسسته شدن پیوندهای خانوادگی و دوستی هایمان می گردد. هنگامی که نیروی معنوی در آگاهی انسانی وارد می شود و زمام امور را به دست می گیرد، همچون توله سگی شکاری که موشی را شکار می کند، آنچنان آگاهی را به لرزه درمی آورد که پایه های قدرت ذهن را در فرد س�ست می نماید، با این وجود خیلی از ما می پنداریم

c که با در پیش گرفتن راهی معنوی زندگی ای آرام، راحت و فوق العاده خواهیم داشت. البته اگر اصًال چنین چیزی صحت داشته باشد، استثناء زیاد دارد. روح الهی قصد که وارد وجود فرد شده و او را

خالص گرداند، به طوری که فرد کانالی خالص برای عبور قدرت خداوند و رسیدن به این جهان باشد. در حالی که قدرت ذهن در بیشتر عمر کنترل فرد را به دست داشته و به هیچ وجه نمی خواهد از این سمت

کنار رود. او درست به همان میزان که قدرت معنوی سعی در نفوذ به آگاهی انسانی دارد، به مبارزه می پردازد، ولی آگر آرام باشیم و بگذاریم قدرت معنوی کنترل ما را به دست بگیرد، مبارزه و جنـگ

کمتـری در بین خـواهـد بـود، تـا این کـه بـه شـدت بـه مطالعـه بپـردازیـم.

به هرحال، استاد آنچه که در چًال می گذرد را مشاهده می کند، اما اغلب در صورت درخواست چًال جز نصیحت کاری انجام نمی دهد. او می داند که چًال باید به کسب تجربیات زندگی بپردازد، اما اگر او با ایزارهای مصنوعی ای همچون پیروی از دو راه در یک زمان یا وصل گرفتن از چند استاد مختلف به

کسب این تجربیات بپردازد، تجربه های سختی در پیش روی خواهد داشت. تا زمانی که بیاموزددانشجوی معنوی نمی تواند همچون دانشگاه هـم زمـان در چنـد زمینـه� مختـلف بـه تحصیـل بپـردازد.

c در این هنگام زندگی معنوی چًال، متوقف می شود. دلیل آن هم این است که او حد اشباع بنابراین غالبا رسیده است و حداقل این که نمی تواند بیش از این ادامه دهد تا زمانی که نیروهایش را جمع کرده و

وجودش را از ناخالصی ها پاک کند و فقط به احساسات معنوی اجازه� ورود دهد. هیچ استادی چًال را از ظرفیت آگاهی اش فراتر نمی برد. او از خطر تحریف جریان قدرت های معنوی که به محض ورود با

نیروهای تحتانی برخورد پیدا می کند آگاه است و به همین دلیل نیز می باشد که او فرد را در وضعیت فعلی آگاهی اش رها می سازد، چون می داند به محض این که او را به باال ارتقاء دهد، زندگی اش به خطر

می افتد،بنابراین بهتـر آن است کـه اجـازه دهـد فــرد بـه روش خــود بــرود.

البته خیلی ها معنای این جمله� مسیح را نمی دانند که " من با شمشیری می ایم تا برادر را در مقـابـلبـرادر، پسـر را در بـرابـر پـدر و مل�ت را در بـرابـر مل�ت قــرار دهــم".

هنگامی که مسیح در شکل روحانی اش در وجود کسی قدم می نهد، تمامی الگوهای گذشته� زندگی او را از بین می برد. او دیگر در سطح آگاهی پدر یا برادر خود نیست. عًالئقش تغییر می کند و ارتباطاتش کم

( به مبارزه با می پردازد و می خواهد او را دوباره به مرتبه� پایین یعنیKalل " ) َمی شود و قدرت" ک همان وضعیت قبلی تنزل دهد و همچون پیش از ورود قدرت روحانی او را تبدیل به یکی از اعضای نژاد

آگاهی انسانی کند. بنابراین جنگ آغاز می شود و چنین به نظر می رسد که همه چیز در روی زمین بر علیه اوست. دوستان، خانه، خانواده و پس اندازش را ار دست می دهد. هیچ چیز مثل سابق نخواهد بود.

او هیچ ندارد و هیچ کس نیست که به او تکیه کند جز خدا. در وحشتی که متعـاقب این مـاجـراست او هیـچ نمـی بیند و حتی خـداونـد را نقطه� امنیت واقعی نمی پنـدارد. همه چیز از دست رفته، به نظر

می رسد، حتی استادش او را رها کرده است. اما به زودی او بینش خود را دوباره به دست می آورد و می فهمد که همه� این ها خیالی بیش نبوده است. او درمی یابد " واقعیت حقیق " تنها چیزی است که در

زندگی می توان بر آن تکیه کرد. او عًالقمند می شود که همه چیز را رها کرده و ستاره اش را دنبال کنــدکـه او را بـه پـادشـاهـی آسمـانـه هـا رهنمــون مـی سـازد.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

13شمـاره�: April _ 1967

دوستـان عـزیـز در این ماه می خواهیم درباره� مهم ترین پرسش ابدیت که همان خدمت به حقیقت غائی است، بحث

کنیم. سئوالی که همه� ما از خود پرسیده ایم، چطور می توان به خدا خدمت کرد؟ خدمت به " حقیقت غائی " موضوع ساده ای است، با این حال از دقیق ترین و حساس ترین جنبه های راه " خدا " به شمار می رود. ما آن چنان درگیر مسائل روزمره مان هستیم که بین خدمت به خود و

خدمت به خداوند چندان تمایزی قائل نیستیم. پس ببینیم تفاوت این دو نـوع خـدمت در چیـست؟ در اینجا با دو اصل اساسی روبرو می شویم که همان عالم صغیر ) انسان ( و عالم کبیر ) جهان ( است که

به آن صغیر و کبیر و یا انسان و جاهان نیز گفته می شود. به عبارت دیگر به این دو نقطه نظر می توان وضعیت انسانی و وضعیت خدایی نیز اطًالق کرد. اگر به وضعیت آگاهی انسانی در انسانخدمت کنیم،

به نفع قدرت منفی عمل نموده ایم که همان هدف آگاهی انسانی است و اگر به آگاهی جهانی و یاc خـدمت مـا در جهت ذات مطلـق خـواهـد بـود. خدایی خدمت نمـائیـم مسلمـا

c تعریف در هرحال ممکن است در این راستا به اشتباه بیفتیم، پس می بایست کلمه� خدمت را دقیقا کنیم. به عنوان یک قانون معنوی، فرد از طریق استادش می تواند به خداوند خدمت نماید. از آنجا که

استاد از طریق معنوی نمایانگر " ذات مطلق " می باشد و چون کانالی است که " ذات مطلق " از آن به تمامی نوع بشر جریان می یابد و همچنین واسطه ای مابین " آگاهی حقیقت غائی " و آگاهی انسانی

است، بنابراین خدمت به او، به عنوان خویش روحانی و نه فیزیکی، خدمت به خداوند و همه� بشریتاست. حال مـی خـواهیـم ببیـنیـم چطـور بـه استــاد خــدمت کنیــم ؟

خیلی ساده، باید از قدرت معنوی ای که دراو جریان دارد آگاه باشیم و بدانیم به تنهایی نمی توانیم در مسیری معنوی گام برداریم، مگر این که بخواهیم سختی ها و روش های آزمایش و خطای بسیاری را تجربه نماییم. بنابراین با درخواست راهنمایی از استاد در مسیر خداوند، به جنبه روحانی او خدمت

کرده ایم، که در این صورت قدرت خداوند به عنوان ابزار و یا نقطه � کانونی در این جهان به کار می رود. استاد انتقال دهنده� قدرت، به فردی است که با او ارتباط برقرار می کند. او دنیای هر آنکه به سویش

c خود را در قالب انسان متجلی می کند، همچون بیاید را متحول و منقلب می نماید. خداوند معموال کریشنا، مسیح، بودا و بسیاری دیگر از ناجیان. استاد، زاده� تکامل است و چنین مقدر است که با

اعمالش رستگاری را تأمین نماید. او برای این امر از قبل م�هیا شده و آماده است تا به هر کس که درتعلیمـاتش شـرکت مـی جـویـد آزادی و رهــایــی اعـطــا نمــایــد.

او غــم خــوار همــه� بشــریـت است.

هنـگامـی که یک نـوآمـوز، پیروی از استـاد را بـرمی گـزیـنــد، نبـایـد آنقدر احمــق بـاشــد که این راه یا استـاد را نفی کرده و یا از آن انتقاد نمـایـد، در غیر این صورت می بـایست منتظر بازگشت نتیجه�

عملش نیز باشد. استـاد هیـچ گاه مـانـع فـرستـادن اعمال و رفتار ظاهـری و پنهان دیگران به سوی خـودشـان نمی شود، چـراکـه می داند فرستنـده بر علیه خویش عمل کرده و مـانـع رسیـدن قدرت

روحـانـی استاد به خودش می گردد. روح الهی علیه او وارد عمل شده، چرا که او سعی دارد به کانالی که این روح از آن استـفـاده می نمـایـد، لطمه بـزنـد. ممـانـعت در بـرابـر روح الهی به وسیـلـه�

نـوآمـوز، مشکل سـازتـرین چیــزی است که او در راه خــود بـه سـوی خــدا مـی تـوانــد انجــام دهــد.

استاد به عنوان خـدامـردی که ابزاری راستین برای حقیقت غـائـی است مسئـولیـت نـوآمـوز را به دوش می کشد. چًال می تواند تا زمانی که مسئولیت خودش را به عهده بگیرد، در رابطه با مسائل معنوی اش روی او حساب کند. وقتی چًال به طبقه� پنجـم رسیـد و در آن جای گرفت، از قید طبقات روانی پائین

آزاد شده و قادر است مسئـولیـت خویش را به عهده بگیرد و هدف واقعی استـاد نیز همین است و اگر قادر به انجام آن نبـاشـد، در واقع خـدامـرد نیست. بدین تـرتیـب استـادان " اک " تنها به خـودشنـاسـیچًال و ارتباط آسمـانــی اش بـا حقیـقت غـائــی کـه مـا آن را سـوگمــاد مـی نـامیــم تــوجـه مـی کننــد.

استاد در وضعیت آگاهی بسیار باال به سر می برد و درست به همین دلیل است که اعمال آشکار دیگران به او لطمه ای نمی زند و همچنین به همین دلیل است که آرزو می کند دیگران نیز هم چون او، لذت

شکوه خدایی را بچشند و از منافع این وضعیت شکوفایی آگاهی بهره مند شوند. در این وضعیت او مایل است به علت جهانی و ارتقای بشریت تکیه کند. او به پایین آمده تا اکثریت کوته فکر انسان ها را ارتقاء بخشد. هم چون سنت فـرانسیس که یک جذامی را در آغوش گـرفته و بـوسیـد، چون می دید که مسیـح حـامـی بــی کسـان است. هدف استاد ارتقای افرادی از وضعیت پایین آگاهی به وضعیت متعالی است

و به همین دلیـل اسـاتیــد اک، وقت بیشتــری صــرف ض�عفــا، فقـــرا و نـاتـوانـان مــی کننـــد.

" ربازارتارز " به وقف خود برای ارتقای دیگران معروف است، وقف کسانی که نمی توانند خود را به سطحی برسانند که مسئولیت خویش را به دوش کشنـد. و این یکی از وظائف استاد است که چًال را در

یافتن خویش و ماندن در را " اک " یاری دهد تا زمانی که او به "خودشناسی" برسد او به عنوان

خدامرد در خدمت واالترین حقایق است و می بایست آن حقایق را به کسانی برساند که ارتقائشان به هر وضعیتی از آگاهی امکان پذیر است. مهمتر از همه آنکه، استاد عاشق خداوند است. او همچنین به

بارقه� آسمانی درون هر شخص عشق می ورزد و درست به این دلیل است که او می تواند باالترینc آنان را شفا بخشد، فداکاری ها را برای کسانی که مابل به پیروی در راه " اک " باشند، انجام دهد. مثًال به آنان شکوفـایـی معنوی عطا کند، اعمال خالص شان را دوست داشتـه و ارج نهد و به آنـان آزادی، "

خــودشنـاســی " و " خــداشنــاســی " اعـطـاء نمــایــد.

بنابراین هنگامی که ارتباط نوآموز با استاد برقرار می شود و به عنوان چًال در راه اسراری اک قدم می نهد، وصلی در درون او اتفاق می افتد. این وصل ها مراسمی اسراری هستند که از اصول اساسی

کلمه و نور خداوند به شمار می روند، به طور کلی در دانش باستانی اک، وقتی آتماساروپ ) کالبد روح ( در جهانهای خدا به سوی پادشاهی آسمان ها سفر می کند، معلـم مسئـولیـت وصـل چــًال را بــه

عهــده مـی گیـــرد.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

14شمـاره�: May 1967

دوستـان عـزیـز درک هر فرد نسبت به تجربیاتش، مهمترین جنبه� اکنکار است که این به معنای توانایی فرد بـرای

شنـاخت و تجـزیـه� تجـربیـاتش در جهان روح و جهـان هـای ماوراء طبقه� فیزیکی است. وقتی به هنگام عمل سفر روح یا هشیاری مطلق بتوانیم این استعداد را در خود پرورش دهیم که بدون اتکاء بر گوروخ داده قضاوت نمائیم، گام مهمی برداشته ایم. می دانیم که اگر فرد خدایش را در مورد آنچه برایمان ر� در زمین یافت نکند، در جهان های روحانی نیز او را به راحتی نخواهد یافت. مهمترین مشکل ما در این حقیقت نهفته است که هر فرد خدا را متفاوت از دیگری می بیند،، در نتیجه خداوند ای بی نهایت عقیده تشکیل شده است، اما پیروان اکنکار، سوگماد را به عنوان نور و صوت می شناسند و قبول دارند و ما می دانیم که اگر معادل خداوند در زمین یافت نشود در جهان های روحانی نیز معادلی برای او نخـواهـد

بـــود.

بنابراین درمی یابیم، موضوع اصلی راه مقدس اک، کلمه یا آنچه صوت می نامیم و هم چنین نماینده� خداست که آن را استاد می نامیـم. وقتی خداوند خود را به عنوان روح متجلی می کند، بنابراین تعـریف

نور و صوت در برخی از قطب های انسـانـی بـرگـزیـده، به معنـای نماینده� او در جهان فیزیکی می باشد که اغلب این نماینده یا معلم را خدامرد یا فرد باستانی می نامیم. فرد باستانی تناسخ اساتید در قید حیات یا آنچه که ما در ادبیات باستانی خـدایـان خـورشیـد مینـامیـم، می باشد. این همان موضوعی

است که نویسندگان مسیحی آن را " تنها فرزندان اعطاء شده " می نامند. عبارتی که می توان در خیلیc روح خدا خود را در قالب انسانی متجلی می نـمـایـد که تحمل رهنمون موارد از آن استفاده نمود، مثًال

شدن به جهان های ماورائی را داشته باشد و آن را تا منـزلـگاه حقـیـقـی خــدا همـراهــی کنــد.

�درت به چًال فرمان می دهد، بلکه با او از طریق کلماتی از نور صحبت می کند، کلماتی که از استاد به ن�لی برای ارتباط نیازی به کلمات نیست، او به سوی چًال همچون رشته ای باریک در جریان است. بطور ک

چرا که چًال با آمادگی کامل، آموزش های استاد را فرا گرفته، به آن بدون چون و چرا عمل می نماید.c به طور ناخودآگاه چنین می کند. برای استاد رساند آموزش ها بدین طریق بسیار ساده تر آری چًال معموال

از ارتباط کًالمی است. استاد به خوبی می داند نقطه ای که در آن افکار برای تبدیل به کلمات تجزیه�دها و انگیزش انسانی شان قوی تر می شود، بسیار مشکل ساز است. به خصوص در مورد چًالهایی که ک می باشد. به همین دلیل است که بسیاری از چًال ها برای رسیدن به درکی خاص مشکل دارند و یا بعضی

�دهای رفتاری است که بستـگی بـه c در تفاوت ک به حیطه� ذهن گرفتار می شوند. دلیل آن هم اساساوراثـت و نــژاد آنـان دارد.

البته بعید است که استاد با چًالیش بنشیند و درباره� هریک از ضعف های شخصی او بحث کند، همین�درت استادی خطای کسی را گوشزد می نماید. بلکه بر آن متمرکز شده و در پی آن است که طور به ن

خ می دهد را به جهان های بیرون منتقل نماید، بدون این که برای چًال درد یا تحوالتی که درون او ر� مشکلی دربر داشته باشد و یا این که برایش حالتی هشیارانه و آگاهانه داشته باشد. به هرحال استاد بر

این مسئله واقف است که متأسفانه بیشتر افراد، امور مربوط به این زندگی را مورد پرستش قرار می دهند، چرا که اموری با طبیعت معنوی را نمی شناسند، با این حال پس از مرگ این بدن فیزیکی،

این جهان معنویات است که می بایست به آن نقل مکان کنیم، پس هدف واقعی ما آن است که در طی حیات مان در این کره خاکی، از طـریـق سفـر روح خود را با قلمرو روحـانـی، خـودشنـاسـی و در

نهــایـت خــداشنـاســی آشنـا ســازیــم.

c بنابر وظیفه� خودش سعی می کند تا به احساساتی که در زیر شخصیت ظاهری چًال محفوظ استاد صرفا و مسکون است، دست یابد. به طور کلی مشکل اساسی در این حقیقت نهفته است که چًال از دیدگاهی

غیر شخصی با همه� مسائل برخورد می نماید. او بدون این که به سهم خود تًالشی کند، برای دریافت بصیرت و آگاهی از استاد پافشاری زیادی می کند. او می خواهد بدون این که کاری برای استاد انجام

دهد، استاد او ار در همه� موارد یاری دهد، از برنده شدن در بلیط بخت آزمایی گرفته تا رسیدن به�لی استاد عًالقه ای به ظهور رساندن مسائل زندگی فیزیکی چًال ندارد، بلکه خودشناسی. به طور ک

�ر پیچ و تاب احساسات مزاحم را در دوست دارد تا با دقت و بررسی مسائل به او یاری رساند، تا فنر پ چًالیش شل تر کرده و به اعمالی مثبت و همراه با عشق تبدیل نماید. به هر تقدیر این کمبود عشق

است که در ابتدای کار مانع هدایت صحیح اعمال و رفتار شخص می شود، به طور کلی فرد باید چیزی را دوست داشته باشد، چیزی همچون شغل، خـانـواده، همسـایـه، انسـانیت و یا خـدا، تـا این که به بقـای

معنـوی منـاسبـی دست یـابـد. بنابراین توجه به هریک از بخش های خویش تحتانی، فرد را به حیطه�تمایًالت ضد اجتمــاعـی هـم چــون احسـاس حقـارت و یـا خــودمحــوری ســوق مــی دهـــد.

به هرحال، این مسئولیت استاد است که قلب هر آن که به سویش می آید را بگشایـد. او به آنان که مایلند از وی پیروی کنند می گوید " مرا دوست بدار " چرا که آنان نیاز دارند تا چیزی را در خارج از

خویش دوست بدارند. چیزی که گرانمایه تر از طبیعت آنان باشد. او از عشق به " استاد " می گوید. گاه می گوید " این همان استادی است که باید آن را دوست بداریم ". البته منظورش این نیست که شخص او را دوست بداریم، بلکه به " روحی " که او متجلی می کند نظاره کنید و نه هیچ چیز دیگر. او می داند

که آگاهی انسانی از عهده هیچ چیز برنمی اید و یا بهتر است بگوییم از همه چیز قاصر است، اما " آگاهی معنوی " که همان آگاهی الهی است، هرگز خطا نمی کند و شکست نمی خورد. این تنها نقطه� آرامش بشریت است که در آغوش خداوندی باشد که هیچ گاه شکست نمی خورد. خداوندی که او را خلق کرده و او را به ماورای هرآنچه در این جهان تحتـانـی، آگاهی ذهنی و یا آگاهی انسـانـی است

سـوق مـی دهــد.

مادامی که فرد آرامشش را در خدا جستجـو کند، هیـچ نوع شکستی در بین نخـواهـد بود. این آرامش در عشق نه�فته است، چون مـادامـی که بتـوانیـم به چیزی واالتر از خـودمـان نثار کنیـم، هم چون آگاهی

اک در معلم، از همه� طـوفـان ها و هیـجـانـات آگاهـی انسـانـی مصـون خواهیـم بود. از امور فیـزیکـی�رد. از توصیـه های معلم معنوی پیروی �سستـه و در صلح و هماهنـگی و عشق به سر خـواهیـم ب زندگی گ کنید. آن که به شما می گوید " مرا دوست بدار " چون من آمده ام تا بار سنگینـت را بردارم و تو را به

سـرمنـزل حقیقی ات یعنی خـداونـد بــرســانــم. همیشـه بـا شمـا هستـم

دوستـدار شمـا پال تـوئیچـل

15شمـاره�: June _ 1967

دوستـان عـزیـز نامه این ماه ایده� جدیدی از یاری استاد در حل مشکًالت و ارتقاء به جایگاه روح ارائه می دهد که با

c از c اخیرا تصویر استاد ارتباط پیدا می کند، البته نه به آن صورتی که ما از تصویر استفاده می کنیم. مثًال یکی از شاگردانم که به او توصیه کرده بودم در تمام طول روز از تصویر من استفاده کند، نامه ای

دریافت کردم. گفته بودم استفاده از تصویرم باید بدین شکل باشد که دانشجو آن را پیش روی خویش نگاه دارد و اجازه دهد تا از طریق این صفحه همه چیز از درون به بیرون و همچنین از بیرون به درون

او جریان پیدا کند. او از این روش استفاده کرد و ماجرا را بدین گونه شرح می دهد که:" در محل کارم، مأموریتی به من محول شد. پس از دو ساعت مأیوس و غمگین شدم. اما در آن لحظه به یاد

آوردم که گفته بودید تصویرتان را در ذهن داشته باشم و مسائل را به شما بسپارم با این کار ظرف سی دقیقه ورقـه هـا را روی میـز رئیسم قرار دادم و او به خاطر شایستگی و تًالشم به من تبریک

گفـت." آنچه که بدان می پردازم این است که به محض این که فرد تصویر مرا برمی دارد و با خود حمل می کند، سودمند بودن آن را درمی یابد. این امر حقیقت و دانشی باستانی می باشد که از اعصار گذشته به جای مانده است. کسی که چنین می کند می تواند با من صحبت کند و پاسخ دریافت نماید. او درمی یابد که

این تصویر به عنوان ماتریسی ) قالب (، برای روح الهی عمل می کند تا به جریا افتاده و او را به طبقاتواال ارتقاء داده و به او عشق و حیــاتـی عظیــم تـر اعـطاء نمــایــد.

�عدی جهان شمول سخن می گویم، حقیقتی که همه آن را می جویند از آگاهی " اک "، یعنی ابته من از ب�لی سخن واالترین وضعیت که همان هشیاری مطلق خداوند است. بنابراین اک از اصول و دیدگاهی ک

می گوید چیزی ندارد که از آن دفاع کند یا به خاطرش بجنگد. اک از جایگاه مستقل و غیر متعصبانه اش با هر ذهنی که با چسبیدن به عقیده� خاصی شرطی شده باشد مقابله می کند. آنها که در " اک " زندگی

می کنند دارای هیچ عقیده� شخصی نمی باشند، همانطور که هویتشان را نیز با هیچ باور به خصوصی

شکل نداده و از آن حمایت نمی کنند. اساتید " اک " نیز چیزی ندارند که از آن دفاع کنند. فقط به خاطراین که مالک هیــچ چیــز نیـستنــد.

ما هیچ نداریم جز خودمان، ما در جایگاه آزادی خالص زندگی می کنیم. چون قانون ضروری روح این�ل زیسته و از آن چنین ایجاب می کند. به هرحال با زیستن در تصویر خالص وجود معنویمن، در روح ک

سود می جوئیم. اما باالخره روزی فرا می رسد که دیگر نیازی به این تصویر هم نداشته و قادر خواهیمc دریافت کنیم. بدون این قالب و البتـه در وضعیـت هشیـاری مطلـق یعنـی بود روح الهی را مستقیما

واالتـریـن حـاالت یـک انسـان.

به هر حال حکمت با تفتیش عقاید حاصل نمی شود و به همین دلیل نیز زنده و پـویـاست. حکمت عین آزادی است. از طـریـق حکمت است که با واالترین آرزوهای روحـانـی، روح الهی را طلب می کنیـم و

هیـچ بودن مطلق، هم انضبـاطـی است که با عدم وابستـگـی آن را مـی آمـوزیـم. این، از اصـول اســراری اکنکار است. در نتیجه استفاده از شکل روحانی استاد به عنوان ) قالب ( ما را در انتقال از

جهانهای تحتانی به بع�د پنجم یعنی طبقه� روح یاری می دهد. البته این تصویر روحانی تنها در صورت عدم�لی وابستگی به آن و از طریق اندیشیدن غیرشرطی برای نوآموز " اک " نقش بیدار کننده دارد. بطور ک

حقیقت، همیشه سالکین راه خدا را می جوید تا طبیعت ژرف خویش را متجلی سازد. در این طبیعت ژرف است که وضعیت خًالق، هشیار و پویای شخص نه�فته است، یعنی وضعیتی که او تا ابد در آن

زیست می کند. اما در فهم مسائل روحانی، این وضعیت از چنان شفافیت روحانی بـرخـوردار است که�ل از آن آگاهی ندارد. ما در واالترین جـایـگاه هـای ابـدیـت و ورای هر آن که در آن به سر می برد در ک

زمـان و مـکان زنـدگـی مـی کنیــم.

استاد به وضعیتی از آگاهی نائل آمده که ما آن را در زبان " اک " به نام " اکشار " می شناسیم، وضعیت آگاهی فوق العاده ای که آن را " اکشار " می نامیم، یهنی هشیاری مطلق خداوند. در " اک "

کسی را که به این نقطه رسیده باشد ـ وای گورو، گوروی بزرگ یا سات گورو و یا دهنده� نور می نامند. (، اهوراBaalaمذاهب دیگر، این وضعیت را مسیح، بودا، میترا، ) مؤسس میترائیسم (، باب ) مؤسس

مزدا ) که در فارس باستان به وضعیت خدایی اطًالق می شد ( آهرات یا روح معنوی برتر، در میان ( و بسیاری دیگر که به دلیل زیاد بودن از ذکر نامشانJainismپیروان مذهب جینیسم در هند )

خودداری مـی کنیــم و این حـالتـی است که مـا تشنــه� رسیــدن بــه آنیــم.

به همین دلیل است که ما از تصویر معنوی استـاد استفـاده می کنیم تا همیشه ما را حفاظت کرده و به مرحله� روح سوق دهد. تا زمانی که بتـوانیـم آنجا به طور کامل مستقـر شـویـم و آزادی مان را به دست

آوریم و در نهـایـت برای چنین محـافظت و نور و لـذتـی که در خًالل اولین سفـرهـا به مناطق پایینسـریـر خـداونـدی یعنی جهان ذهن تجـربـه مـی کنیــم، بـایـد سپـاسگــزار بـاشیـم.

البته در این مکان دام هایی نیز گسترده است که از مهمترین آن می توان به دام عقل اشاره کرد. این دام ها ما را به بحث هایی مکانیکی و نابخردانه رهنمون می شود که چیزی بیش از ابهام نیست و برای روح هایی مهیا شده که در جهان های پایین به سر می برند. در این حال ما در چنان هشیاری ابدی به سر

می بریم که به دام نیروی منفی و یا کل نخواهیم افتاد. این قدرت مطلقه " کل نیرانجان " نامیده می شود که مسیحیان آن را شیطان می نامند. او تنها شکل و یا ماتریس از قدرت تحتانی است که ذهن

جهانی از آن سرچشمه گرفته و منتشر می شود. به هرحال آنان که راه " اک " را برگزیده اند و قصد دارند به وضعیت " اک " یعنی همان هشیاری مطلق الهی برسند. البته در ابتدا این حالت را در سات

گورو و یا استاد می یابیم و پس از اینکه به مرحله� خودشناسی رسیدیم به شکوفایی معنوی نائل شده و برای خداشناسی به پادشاهی آسمانها قدم می نهیم. در این میان به تدریج تبدیل به روح آزاد و رهــایــی

شـده ایـم کـه آزادیــم تـا در شـرایـط مطلـق ابـدی زیسـت کنیــم.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

16شمـاره: July _ 1967

دوستـان عـزیـز در این ماه از چًالهایی که به شکوفایی معنوی شان می اندیشند پرسش هایی دریافت کرده ام.

�ل این پرسش هایی پیرامون انظباط های فیزیکی که در طریق اکنکار می بایست رعایت نمود. در ک انظبا ها عبارتند از تمرینات تنفسی، گیاه خواری، روزه و همچنین سئواالتی در مورد انگیزه های سفر روح

و عدم توانایی در عزیمت به کالبد. این موارد در این نامه به تـرتیـب مـورد بـحث قـرار مـی گیــرد.

در ابتدا باید بگویم که تمرینات تنفسی که دراکثر سیستم های یـوگا عـرضـه شده قابل بحث است. مقررات تنفسی می تواند فرد را به وضعیتی نامتعادل سوق دهد و چندان ارتباطی به توانایی در سفر

روح ندارد. این عمل می تواند عامل ایجاد احساساتی قوی همچون نگرانی، گناه، خشم و تضادهای ذهنی باشد. این در مورد بیشتر افرادی که به تمرینات تنفسی فوق العاده شدید می پردازند صدق

می کند. البته بحث هایی بر تأئید و مخالفت با این موضوع انجام می شود، اما همیشه بستگی به وضعیت آگاهی خاص خود فرد دارد. این تنها بستگس به خودش دارد که بتواند تمرینات تنفسی سنگین و منظم

را انجام دهد و از آن آسیبی ببیند یا خیر. دوم اینکه رژیم سبـزیجـات نیز در میان همه انظباط های فیـزیکـی بیش از همه باز هم به خود فرد بستـگی دارد. چرا که معده� انسان برای هضـم انواع گـوشت،

سبـزیجـات، میوه ها و حبـوبـات آفـریـده شده است، اما فرد باید به خـاطـر داشتـه باشد که با شروع گیاه خواری با اصولی سروکار دارد که متعلق به روش زندگی حیـوانـات است و این همان چیزی است که سالکین راه خدا را می آزارد. البته در اینجا از کسی نمی خـواهـم که برای پیوستن به " اک " عادات

خویش را کنار بگذارد، بلکه می خـواهـم صبـر کند، چرا که دیر یا زود " روح الهی " آنان را خالص گـردانیـده و همه� عادات از جمله گوشتخـواری از سرشان خـواهـد افتاد. این امر بسیار طبیعی و خود

به خود انجام می شود و زندگی فرد معنویت بیشتـری به خود می گیرد. در اینجا تأکید می کنـم که اعتدالو میـانـه روی بهتـرین راه پـابــرجـا مـانـدن در طــریــق است.

سوم اینکه روزه از عوامل مهم داشتن زندگی معنوی است. پیشنهاد می کنم که حداقل هفته ای یک بارc هر جمعه به بدن فیزیکی خود استراحت داده و هیچ چیز به جزء آب انگور و یا کمی روزه بگیرید. مثًال

c خیلی ها نمی توانند روزه بگیرند. انگور نخورید. روزه های طوالنی بستگی به شخص و شرایط دارد. مثًال البته روزه شرط الزم سفر روح نیست، چرا که خیلی ها بدون تحمل سختی و ریاضت هم به جهانهای

آسمانی گام می نهند. این مسئله ای است که هرکس باید برای خودش آن را حل کند. اما به عقیده� من�ت روزه مـی کنیــد " روح " خــود مـا را بــدان رهنمــون مــی شــود. وقتی نی

انگیزه� عبور از وضعیت پائین آگاهی از طریق " اک " از اهمیت ویژه ای برای ما برخوردار است. انگیزه� حقیقی، رسیدن به پادشاهی خداوند است و نه چیز دیگر. کانالی پاک برای روح الهی شدن و دریافت

هرآنچه که هست، و دریافت آزادی کامل روح. اگر فاقد هریک از این انگیزه ها در رابطه با هدفمانc خیلی ها می گویند می خواهیم سفر روح یاد بگیریم تا با باشیم، سفر روح اهمیتی نخواهد داشت. مثًال

گذشتگانمان در جهان دیگر دیدار کنیم و یا انگیزه هایی دیگر از این دست. آنان به هرحال به خواسته هایشان می رسند و این خواسته های روانی سطح پائین، به تدریج بـرطرف خـواهـد شد. پس چرا باید نگران رسیـدن به آن باشیـم؟ چرا که این آرزوها جزئی از کل هستند. به طور مثال وقتی در

یکی از جلسات " اک " به توضیح این مسئله می پرداختم، یک نفر گفت که او هیچ گونه انگیزه ای نداردc فردی از گذشتگانش را در آن جهان مًالقات نماید. بنابراین او c برایش اهمیتی ندارد که مثًال و اصوال

هیـچ گونه انگیزه ای برای سفر نداشت و به همین دلیل عًالقه اش بـه سفـر روح را نیــز از دست داد.

عدم توانانی انتقال از آگاهی فیزیکی به آگاهی معنوی اغلب، عامل ایجاد مانع بر سر راه فرد برای سفر روح است. این موضوع همان کلید حقیقی آگاهی از وضعیت خارج از کالبد می باشد. به عبارتی

دیگر این عدم خویش انظباطی فرد است که موجب می شود فرد کنترل فرآیند فکری اش را از دست بدهد. در واقع تنها چیزی که باید بدان توجه نمائیم آگاهی و توجه و همچنین توجه و تمرکز بر جایی دیگر

است. برای مثال اگر از ما بخواهند که توجه خود را به سقف معطوف کنیم و از این موقعیت همه جا را ببینیم، تنها کاری که در این حال انجام می دهیم آن است که دیدگاهمان را از آن محل تعیین می کنیم. ما تنها از جایگاه آگاهیمان در آن نقطه به هر چه بخواهیم نظر می افکنیم. پس دیگر با چشمان فیزیکی نگاه نمی کنیم بلکه با چشمانی درونی به هرچه که بخواهیم، می نگریم. به عبارتی دیگر همچون عدسی

یک دوربین هر آنچه را که در حیطه� دیدمان باشد می نگریم و می بینیم. بنابراین برای نگریستن به مناظر دلخواهمان از چشمان تیزبین و یا چشمان نامرئی مان سود می جوئیم. این تجربه همچون نگریستن به

همه چیز از باالست. آن چنان که وقتی از باال به فضا می نگریم گویی از باال به چاهی چشم دوخته ایم. در این گونه موارد خویش ما در هیچ جای به خصوصی واقع نیست. انبوهی از ستارگان اطرافمان را در برگرفته و آنها را می بینیم، اما نه چندان نزدیک بلکه همچون دیدی با تلسکوپ داریم. حال مثل یک

ستاره، همچون خًالئی شناور در فضای الیتناهی. ناگهان می بینید در کنارتان مسافری ایستاده چونان ستاره ای با نوری سفید رنگ، به گذشته که باز می گردی احساسی به تو می گوید که ما یکی هستیم. در

حالی که در خًالئی تیره نمی دانی چه کنی، مسافر را می نگری و او نیز تو را. در این لحظه به حالت تعادل درمی آئیم و در موقعیت خود، ساکن می مانیم. اگر هشیاری را موقعیتی بدانیم، این موقعیت ما

را در تعادل و موازنه نگاه می دارد. این ماجرا مدتی به طول می انجامد. این دو موجود مثل هم در فضا، زمان و ابدیت معلق مانده اند به صورتی هم گون اما در دو سوی مختلف و فارغ از هر گونه معنا و یا احساس. هیچ زیبایی، اولوهیت و یا احساسی فیزیکی وجود ندارد، تنها اثر اینجا بودن و نگریست به پائین وجود دارد. البته خیلی چیزهاست که باید ثبت شود و هنگام بازگشت به حواس فیزیکی با خودc طبیعی و راحت به ذهن تحتانی برده شود. بنابراین حواس روحانی همه این وقایع را به صورتی کامًال

منتقل می کند و این کار از طریق ریسمان نقره ای و یا کالبد ذهنــی انجــام مــی گیــرد.

به هر حال در این نقطه چیزی قوی تر را احساس می کنیم حالتی حاکی از پیشرفت، خود را همچون چشمه و یا گردابی می یابیم که از آن نور می جوشد. درمی یابیم این هشیاری خالصی است که از طریق

آن همه چیز را می دانیم و در این کالبد روحانی در همه جهات حرکت می کنیم. البته شاید این ماجرا،

برای لحظه ای فیزیکی تصور شود اما این توصیفی است که به هیچ وجه در کلمات نمی گنجد. هیچ زبانی که بر سمبل ها، اهداف و ارزش های واقعی بنا شده باشد قادر به توصیف " هشیاری او " نیست.

کلمات همچون زنجیر ما را عقب نگاه می دارند، اما ما حقیقت الیتناهی را تجربه می کنیم، حقیقتی که هیچ خوبی، بدی، زشتی و یا زیبایی و یا تنفر و یا حتی دلسوزی در آن نیست. ما در ماورای زمان،

مـکان و ادراکـات ذهنــی بـه پــرواز در مــی آئیـــم.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

17شماره: August_ 1967 دوستـان عزیـز

اگـرچـه بسیاری از مردم تا به حال در مورد "علم معانی" دقت زیادی ننموده اند، ولی این علم نقش مهمی در سفـر روح ایفا می کند. این علم رابطه� میان عًالئم و لغات اصلی است که به واکنش های

انسان در مقابل این عًالئم و نشانه ها اطًالق می شود به عبارت بهتر شامل یک سری رفتـارهـای غیردهـا ـ� ارادی و قوانین اجتـمـاعـی و اخـًالقـی می شود که در نتیجـه� استفـاده از این لغـات و ک

مـی بـاشــد.

به هر حال هر نویسنده، طرفدار و حامی موضوعات معنوی و متافیزیکی ـ یا کی سری از لغات خارجی را پذیرفته اند و از این لغات استفاده می کنند یا خودشان لغاتی را ابداع می کنند. البته استفاده و ابداع

چنین لغاتی گاهی اوقات باعث سر در گمی پیروان این طریق مختلف نیز می شود، چرا که با انبوهی از سخنان و لغات غیر مصطلح یا بی معنی مواجه می شوند که به هیچوجـه نمی توان آنها را کوچک تر یا

ساده تر نمود تا شخص مفهوم اصلـی آنهـا را دریابـد.

به هرحال همه� ما بیشتر به آنچه که ساده ترین لغات نامیده می شوند، عًالقمندیم و به معانی آنها در ارتباط با سفر روح توجه داریم. ولی به هرحال باید معانی و مفاهیم آنها را در رابطه با فضا و زمان

دریابیم. برای مثال، زمانی که ماورای آگاهی پایین تر فعالیت می کنیم، زبـان جهـان هـای فـراتـر رابـایستـی بفهمیــم.

اجازه دهید لغات " اینجا " و " آنجا " را در نظر بگیریم. اگر ما به آتماساروپ ) کالبد روح ( متعلق شویم و سپس بـرگـردیـم و به کالبد جسمـانـی نگاه کنـیـم، هرگز از نقطه نظر فیـزیکی نخـواهیـم

گفت که " من آن باال هستـم " در واقع ما همیشه " اینجا " هستیـم و به عبارت دیگر " من اینجا هستـم". به عبارتی دیگر تفاوت در این لغات به مـوضـوع مـوقعیــت و مکـان بـرمـی گــردد.

هرگز کسی نمی گوید که قصد دارد، آن گوشه در آنجا خودش را تصور کند چرا که او هم اکنون در همان موقعیت می باشد و تنها باید متوجه شود که برای همیشه " اینجا و حاال " حضور دارد. در بیشتر مواقع عبارت یا جمله� مورد استفاده درست به کار برده نشده است. برای مثال، در نظر بگیرید عبارت "روح

من " یا " روح تو " پیوسته در موضوعات مذهبی مورد استفـاده قــرار مـی گیــرنـد.

c آنهــا از کـدام مـوقعیـت و وضعیــت صحبــت مــی کننــد. چـــرا؟ واقعــا چون این سخنان از وضعیت آگاهی پایین تر ناشی می شود و باید بدانیم که این مطلب، حس مالکیتی را

بر دوش مهمترین قسمت وجودی انسان که از روح سرچشمه می گیرد قــرار مــی دهـد. این حس مالکیت در پس حواس فیزیکی می ماند و به روح همانند مقوالت جهان پایین نگاه می کند. البته قانون

اشتباهی است، چرا که بایستی در خویش بلند مرتبه ) روح مان( زندگی کنیم و از آن باال به تمامی حواس و بدن فیزیکی خود نظر بیافکنیم. بایستی در موقعیتی که مسیح در آن قرار داشت و می گفت "

�ن و در طی سه روز من آن را دوباره بنا خواهم نمود" قرار بگیریم. او از قلمرو این معبد را ویران کبلند مرتبه� خداوند که خـودش در آن قــرار داشت بـا مـا صحبـت مــی کــرد.

می بایست از بلندای قلمرو خداوند که سرزمین آزادی و استقـًالل و اختیار می باشد س�خن بگوئیـم، زیرا مناطق پائین آگاهی، فـانـی و تحت تسلط و استیـًالی نیروی منفی می بـاشـد. این مقـولـه ای است که

در تمـامـی مـواقــع بـایستــی بـه آن عمـل کنیــم. در حقیقت می توان مـوقعیـت هر شخص را در زندگـی با مقیاس بقاء معنوی، از طـریـق همان

شیـوه هایی که او از آن صحبـت می کند مورد ارزیابی قرار داد. او از همان زبان استفـاده خـواهـد نمـود کـه مـن نیــز هم اکنون به آن اشاره کرده ام. به خصـوص در مورد واژه� "روح تـو". روحـانیـون شـاخـه �

ارتودوکس در مسیحیـت، در به کار بردن این اشتبـاه بسیـار مقصـر می باشنـد به طوری که اگرc اغلب متوجه بخـواهیـم از این عبارت استفاده کنیـم گناهـی علیه نوع بشر مرتکب شده ایم. مثًال

می شـویـم که استفـاده از این گـونـه عبارات زیــرکانـه تـوسط شخصـی کـه بــر مــا سلطـه دارداستفــاده مــی شـود.

بنابراین این حمله ای بسیار زیرکانه به آگاهی فردی دیگر است، که شخص سلطه جو توسط آن تمایل دارد دیگران را از نردبان بقاء به وضعیت آگاهی ای بکشانـد که خودش یا سازمـانش بتوانند او را تحت کنترل درآورند. در این صورت شخص، خودش را بدون هیـچ گونه فضـای ذهنـی که متعلق به خـودش

باشـد مـی یـابـد و قـادر بـه نفس کشیـدن هـم نیـست. این روشی است برای کسب قدرت و انرژی از اشخاص مختلفی که به او تسلیم محض شده اند چرا که به او به واسطه� ریزشهای درونی انرژی این

افراد به قلمرو یا حیطه ای جدید به سوی باال قدم می گذارد. بنابراین هر فردی باید به خاطر داشته باشد ـ که وقتی قابلیت خود را برای کسب قدرت افزایش می دهیم، ظرفیت خود را برای دریافت عشق

پایین می آوریم و زمانی که توانایی خود را برای عشق ورزیدن پرورش می دهیم دیگر قادر نمی باشیم موفقیتی در کسب قدرت و افزایش آن به دست آوریم. بنابراین، متوجه مـی شـویـم کـه این دو نیـرو

در تضـاد مستقیــم بـا یکـدیگــر هستنــد.

بنابراین، زمانی که می بینیم افرادی که از واژه� عشق استفاده می کنند مانند عبارت " دوستت دارم"،c به ظرایف بایستی درصدد برآئیم که این عبارت از کدامیک از طبقات آگاهی برگرفته شده است. مجددا

نهفته در پس معنای این لغات می نگریم. برای مثال، عشق می تواند به سلطه جویی و فرمانروایی توجه کنید. کودکی بنام هیتWuthering Heightsبینجامد. به مثالی در داستان بلندی های ووترینگ

که در محله هایی بی بضاعت و کثیف لندن زندگی می کرد، توسط خانواده� ممولی بهHeathcliffکلیف فرزندی پذیرفته شد. او به خاطر وضعیت اجتماعی اش درصدد گرفتن انتقام برمی آید و با کتــــی ازدواج

می کند، بنابراین بدین وسیله می توانست بر همه� خانواده و همچنین امًالک و دارایی ها تسلط و فرمانروایی داشته باشد. البته این کتی بود که تحت تسلط و استیًالی او قرار گرفت و هیت کلیف او را

حتی بعد از مرگش نیز کنترل می کرد به جای این که او را آزاد بگذارد تا بعد از مرگ به طبقات بعدی وباالتر برود، ولی او را آنجا برای مدت ها نگه داشت.

البته این مثالی مبالغه آمیز در مورد سلطه جویی می باشد. اما نشانه ها و معنای نه�فته در آنها، اغلب اشخاص را وادار به دنبال نمودن مسیر مشخص و معینی می کنند. به هرحال، زمانی که ما زیر نظر

معلمین باالتر عمل می نماییم، به عهده گرفتن مسئولیت افکار و زندگی ما برای آنهایی که در وضعیت های پایین به سر می برند غیر ممکن می باشد، حال در اینجا به دو مطلب مهم پی می بریم که

یکی اصرار به سلطه جویی و دیگری تمایل به تن در دادن ) تسلیـم شـدن ( بـه این کنتـرل هـامـی بـاشــد.

این مطلب یعنی سلطه جویی در شاخه� های سیاسی نیز بسیار به چشم می خورد، ولی بیشتر از آن در حیطه� مذهب که اغلب تهدید به روز جزا در آن وجود دارد دیده می شود و به قــول آنهـا زمـانـی

رستگاریـم کـه از خـواستـه های معین و مشخص این رهبران پیروی کنیـم. خـــوب، در نهـایت کجـایاین مطلب ربطــی به سفـر روح دارد؟

به هر حال این بخش اصلی وضعیت های آگاهی ما را تشکیل می دهد که آیا با آن لغات کلیدی که در ذهن و فکرمان جاری شده و استعـدادهـا و توانـایـی های نیمه ه�شیـارمـان را تشکیل مـی دهـد، تطبـیـق و

همـاهنـگـی داریــم یـا نـــه. وقتی شخصی این عبارت را مطرح می سازد که "مسیر من به سوی خدا تنها راه به سوی اوست"

ه�شیار باشید که او سعی دارد ما را به طرف تسلیم شدن به خودش سوق دهد که راه او را بـه عنـوانc زمانی که فردی به ما می گوید که ما در اشتباه هستیم یا مرتکب گناهی تنهــا مسیــر بپـذیـریـم. یا مثًال

شده ایم، بدون این که از ما سئوالی در این زمینه بپرسد یا همینطور اگر با شخصی مشورت می کنیم که ما را متهم به انجام اشتباهی می کند، شاید در چنین مواقعی بهتر باشد که انگیزه � درونی و عمقی او را

در مورد بیان چنـین اظهـاراتــی جـویـا شـویــم.

به هرحال باید قوه� تفکر خود را در سطوح باال متمرکز کنیم تا همیشه بتوانیم در موقعیت سفر روح واقع شویم. در آن صورت به ماورای زمان و فضا صعود خواهیم نمود و لغات و نشـانـه هـایـی کـه مـا

را پایین تـر از این سطـوح قـرار مـی دهنـد را بـه زبـان نخـواهیـم آورد. البته بیشتر مردم در انجام سفر روح ناموفق می باشند، چرا که نمی توانند حواس فیزیکی شان را از حواس معنوی جدا سازند. بنابراین،

چنین عدم موفقیتی بارها اتفاق خواهد افتاد، چرا که این تفکر و این واژگان یا اصطًالحات ما را در وضعیت های پایین تر نگاه می دارد. بنابراین می بایست جستجو در افکار را درباره� این موضوع که

خودمان را در کجای این مطالب قرار داده ایم، آغاز کنیم. به طور مثال خودتان را با چند آرزو و خواسته در زمان آینده در نظر بگیرید. از آنجا که خـداونـد همیشه با ماست" اینجا و حاال "، همیشه در ابدیت و

جاودانگی زندگی می کنیم، بنابـراین تنها کاری که بایستـی انجام دهیـم، هر لحظه زندگی کردن در زمان حال است در هر کجا که آرزو داریم، نه در آن باال، بلکه اینجا در آتمـاساروپ ) کالبد روح (، یک بار که

این کار را انجام دهیـم به سفـر روح دست خواهیـم یـافـت.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

18شماره: September_ 1967

دوستـان عـزیـر یکی از جالب ترین جنبه های قانون معنوی رابطه� بین قدرت اراده در برابر تخیل است. این دو موهبت

در انسان همیشه در تضاد با یکدیگر بوده، چرا که نمایانگر دو قطب مخالف خلقت خداوند است. قدرتاراده از قدرت های تحتانی است اما تخیل به جهانهای های باال اختصــاص دارد.

c هم توضیح داده شد، مابین این دو جنبه از قدرت های درونی همیشه اصطکاک بوده همانطور که قبًال است. اراده مربوط به بخش خارجی یا ذهن بشر است درحالی که رکن تخیل مربوط به حوزه� درون و یا قلمرو خدایی ماست. این دو نمی توانند جداگانه عمل کنند بلکه اگر بخواهیم در حوزه� ماده و وقایع و

مسائل خارجی عمل کنیم باید مکمل یکدیگر باشند. اما اراده از عناصر تحتانی بوده و قادر نیست بیشتر از حیطه� ذهن فرد عمل نماید. پس تنهـا با اهـداف و اشکـال مـادی ســر و کـار دارد. به عبارت

دیگر قدرت تخیل شکل واالتری از خلقت بوده و در طبقات باال، به خصوص در ارتباط با روح سریعتر عمل می کند، یعنی تخیل قدرت شکل دهنده و اراده نیروی نگه دارنده است و به همین دلیل است که

این دو در این جهان باید همراه یکدیگر باشند، در غیر این صورت از نعمات این زندگی محروم خـواهیـمبـود.

در جستجوی حقیقت توسط انسان، بع�د عقًالنیش با قدرت عجین شده و از حقیقت به عنوان وسیله ای در جهت رسیدن به هدف استفاده می کند. به هرحال جوینده� معنوی از تخیل خود جهت فراموش کردن قدرت اراده ) عقل ( سود ج�سته، توجهش را تنها بر حقیقت معطوف می دارد. او می داند که خداوند از

طریق موهبت تخیل در انسان عمل کرده و او را به واالترین قلمروها رهنمون می شود. او همچنین می داند که جوهر اشکال و وقایع در این جهان فیزیکی حقیقی نبوده و ابهامی بیش نیست و " حقیقت خداوند " از طریق الگوهای اصلی رکن تخیل اوست که ) عادات و عقاید ( کهنه را شکسته و زندگی

معنوی و مادی تـازه ای بـرای او پـایـه گـذاری مـی کنـد.

افًالطون از این استانداردهای " حقیقت " آگاه بود چرا که او موهبت تخیل درون خویش را پرورش داد و توانست علم فلسفه و سیاست نوینی را بنیانگذاری کند که تا به امروز پس از گذشت دوهزار و

پانصد سال هنوز تاریخ کره� زمین را تحت تأثیر قرار می دهد. به هر حال آن کس که ذره ای از شهد الهی را چشیده باشد در طریق شکوفایی معنوی و یا آنچه ما "درک الهی" می نامیم به همین نتیجه رسیده

است. ما در فردیت خود با رکن تخیل و یا از طریق موهبت خًالقیت، ر�شد می کنیم و دیدگاه وسیعتری نسبت به جهان های درونی پیدا می کنیـم و با این روش نمـونـه� اصلـی زنـدگـی در طبقـات دیگــر بـه

دست مـی آیــد. البته به دالیلی، مذهبیون و متافیزیکی ها به ما نمی آموزند که چطور رکن خًالقیت درونمان را گسترش

دهیـم. برخی معلمین معـاصـر بر این نکته تأکید دارند که مواد مخدر و هیپنوتیـزم چنین گستـرشی را به ما اعطا می کند، اما این گسترش، محدود و برای سًالمتـی م�ضـر خـواهـد بود، چرا که فرد عادت

می کند که به این موارد متکی بوده و تنها در جهان رؤیاها زندگی کند بدون این که در این جهان مسئـولیتـی به عهده بگیرد. بطور کلی هدف از پرورش خًالقیت این است که به فرد توانایی بیشتـری

برای زندگی در این جهان اعطا شود و بتـوانـد به راحتی و به اراده� خویش سفـر کند که این امر بستگی به کارما و تنـاسـخ نیز دارد. به هر حال این دو عنصـر یعنی " اراده و تخیل " نه تنها از هم مجزا و بطور بالقوه با هم در ارتباطند بلکه با یکدیگر نیز در تضـادنـد. تخیل، اراده را تهـدیـد می کند و اختیــار

خــًالقـه را.

قدرت اراده برای این که مؤثر واقع شود باید چیزی غیر از آنچه هست به نظر برسد یعنی فریب، آری فریب دیگران و فریب خویشتن جزء الینفک وجود اختیار است. به گفته� جان آدامز " قدرت اراده

پیوسته می پندارد روح بزرگی دارد و دیدی وسیع که دست هیچ گونه ضعف بدان نمی رسد و می پندارد که در خدمت خداست". درحالی که " قوانینش" خدایش را نیز نقض می کند. شهوت، جاه طلبی، طمع،

وابستگی و خشم و دیگر خصوصیات ما آنچنان حالت متافیزیکی به خود گرفته و از چنان فصاحتی قوی برخوردار است که به راحتی خود را به جای درک و آگاهی جا می زند که حتی، هم اراده و هم قدرت

احساسات را تحـریـف مـی کنـد و واژگـونــه جلـوه مـی دهــد.

به طور مثال در یکی از سمینارهای اکنکار با خانم جوانی روبرو شدم که اظهار می داشت که برون رفتن از کالبدش برایش امری ساده بوده اما برای بازگشت مشکل دارد، به طوری که وقتـی به بدن

نزدیک می شود دشواری و زحمت زیادی برای وارد شدن متحمل می گـردد.

بنابراین به او خاطر نشان کردم که او با زور سعی می کند تا کالبد روح را به کالبد فیزیکی بازگرداند در صورتی که در این جهان قدرت اراده ) عقل ( و نیروی حواس هرگز چنین قدرتی را ندارند. این موهبت

تخیل است که خیلی بیش از اختیار ما را یاری می دهد. به او گفتم که برای بازگشت، باید درست در لحظه� رسیدن به بدن از نیروی تخیلش استفاده نموده و ار به کار گرفتن قدرت اراده بپرهیزد. در این لحظه خود را در کالبدش خواهد یافت. چند روز بعد او گفت این روش برایش فوق العاده مفید بوده،

چرا که آن را مداوم و برای همه موارد در جهـان هـای درونـی انجـام داده است.

البته نیاری نیست که فرد در رکن تخیلش هدفی را با اصرار نگه دارد. او تنها باید تصویری را در چشم معنوی خود داشته باشد. به وضوح به آن بنگرد و سپس رهایش کند. حتی نیازی نیست که او به قالب

خواسته� خود توجهی کند، بلکه آن را به حال خود واگذارد تا در فرصت کافی در حوزه� اتریک عمل کرده و به سویش بازگردد. حتی اگر طرح و فرم خاصی را نیز بدان ببخشید احتمال رسیدن به خواسته اش

کمتر می شود بنابراین، این روح الهی است که او به کار می گیرد، وسیله ای که بسیار خردمندتر از همه� ما بوده و به طریق خاص خودش آن خواسته را وارد زندگی ما می کند. البته شاید هر آنچه طلب

می کنیم به دست نیاوریم و یا ممکن است به همان شکلی که انتظار داریم به خواسته هایمان نرسیم، به همین دلیل است که باید هشیار باشیم و از هر تصویر کاذب و دروغینی که در چشم معنوی و یا

تیسراتیل ظاهر می شود پیروی نکنیم. هیچ گاه نباید چیزی به جز خداوند را در زندگی طلب نماییم و این راهی است که ما در آن با استاد معنوی در سفرهایمان همراه می شویم. بنابراین، این روشی مطمئن در زندگی هر یک از ما محسوب می شود زیرا او در کالبد ظریفتر خود جواب گوی تمامی سئواالت ماc همانطور که ارشمیدس به می باشد. به هرحال قدرت اراده ) عقل ( از حوزه� تخیل جدا می شود. مثًال

سرباز رومی می گوید، "قلمرو من را آشفته نساز " و نظیر همین جمله را لئوناردو ویشی در حالی که به دلیل بی تفاوتی نسبت به سرانجام و تقدیر فلورانس ) شهر ایتالیا ( توبیخ می شود گفت: مطالعـه�

زیبـایـی تمـام قـلب مــرا اشغــال کــرده است.

بنابراین، این عکس العمل ها عقب نشینی از برج عاج نیست بلکه یافتن حقیقت از طریق قدرت درونی روح است. چیزی را که روح به سادگی و سهولت به آن جواب می دهد عقل جواب گوی آن نیست. همه� آنهایی که خدا را می شناسند آن را توسط اولین حرکت با استفاده از قدرت تخیل در تیسراتیل یافته اند.

این همان راهی است که ما می توانیـم به قلمــرو خـدایــی وارد شــویـم.

همیشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پال تـوئیچـل

19شماره: October _ 1967

دوستـان عـزیـز از میان انبوه نامه هایی که روی میزم سرازیر می شود، چند روز پیش نامه ای بدستم رسید که اشاره بهc به طریقت مهمترین بخش آموزش های الهی اک داشت. نامه از طرف چًالیی ارسال شده بود که اخیرا

اکنکار پیوسته بود. به نظر می رسید که او کلید درک معنویتی که من برای عًالقمنـدان، دربـاره اشبسیـار نـوشتـه ام و سخنـرانـی کـرده ام را بـه دست آورده بـود.

کًالمش گواهی بر این مدعا بود، که در هر عملکرد معنوی تجربه� الزمه باور است. هر کس می بایست خود کلید خودش را برای گشودن دریچه� معنوی بیابد تا به سمت تجربیات معنوی باالتر رهنمون شود.

گورو ) استاد ( راه را نشان می دهد اما این مسئولیت چًالست که تًالش کنـد. نویسنده� نامه اینچنین می گوید:هنگامی که در حال تمرین تکنیک اک هستم متوجه جلوه های مختلف

آگاهی می شوم، مانند آگاه شدن از کالبد، شعور، احساس و عواطف. او از روند حذف )Elimination.چه باقی می ماند و چه چیزی از آن تشکیل می شود c ( استفاده می کند تا ببیند نهایتا

سپس قبل از اینکه ذهنش گسترش یابد بوسیله� نیرویی به جلو کشیده می شود. او می بیند که این گستره در شکل هایی جاری است و ناگهان یک شکل در میان عدم و نیستی متجلی می شود. " سپس بین او و ـ آن ـ احساس وحدت و یگانگی بوجود می آید طوری که پس از مـدتی این احساس یگانگـی

بین خودش و استاد و پس از آن بین خودش و همه پدیدار مـی گــردد." این جان کًالم است. همان نکته ای که سعی دارم به کسانی که پیرو اک هستند، گوشزد نمایم. این چًال

کلیدی به چنگ آورده است که آگاهیش را به سوی خداوند می گشاید و نتیجه� سبقت گرفتن در ربودن فرصتی است که از آستـانـه� جهان معنوی عبور کرده تا روند آگاهی درون را بیـازمـایـد. و همچنین

راهی است که من به عنوان استـاد معنوی در طبقات نامـرئـی با آن کار می کنـم. این تجـربـه گـواه بـرواقعیـت اکنـکار است.

�هی شده اند او می تـوانـد بـوسیلـه� در این مرحله هنگامی که چًال دریافت که فـرآینـد های ذهنش ت آتمـاساروپ ) کالبد روح ( آنچه که اتفاق افتاده است را از نظر بگـذرانـد. او می تواند افکار را در لحظه�

تشکیل مشاهـده نمـایـد و کافی است سئـوالـی برایش مطرح شود تا بـًالفـاصلـه به جوابش پی ببرد. (Examination of the primitive function of mindاین از آنچه که آزمون عملکرد اولیه� ذهن )

می نامیـم منتـج می شود. مـاننـد ساختـار ذهن، ادراک و جـریـان علت و معلـول که از میـان آناحسـاس دانستن نشـأت می گیــرد...

در اینجا متوجه می شویم که چًال فراتر از زمان و مکان قرار دارد، زیرا در طول آگاهی، حالت یکی بوده است این وحدانیت در طبقه� روح وجود دارد طوری که فرد قابلیت به چنگ آوردن دانش الهی را بدون تًالش بدست می آورد. صعودی فراتر از طبقات روانی، طبقاتی که آنها را جهانهای تحتانی می نامیم. تا

خویشتن خویش را در طبقه� روح بیابیم در جایی که مشکًالت عدیده� زندگی از جمله کارما از میان می رود. این تعادل بسیار ظریف آتماساروپ مابین آگاهی فیزیکی . آگاهی معنوی است. چًال نوشته بود

�درت متـوجـه مـی شـویـم و که او نمی دانست چه اتفاقی افتاده و این حقیقت دارد. زیرا ما به نمـی دانیـم کـه چـه چیـزی اتفـاق افتـاده است!

اغلب وصف ناپذیر و مبهم است. تجربه ای متفاوت برای هر یک از ما که آنرا پشت سر می گذاریم. اما Knowمی دانیم که آموزشه های اک آنرا " خوشناسی" می نامد. سقراط آن را " خود را بشناس" )

thyselfمی نامد. به هر حال از این نامه متوجه می شویم که موقعیت چًال در خویش واقعی بدینصورت ) است که آتماساروپ در پس سر در حال مشاهده� نمایش ذهن و افکار بوده است. نکتـه ای که او

آمـوخت و از آن سـود ج�ـست این است کـه آتمـاساروپ عـامل کنتـرل بـود. هویت خویش باید از احساسات فیزیکی به آتماساروپ منتقل شود تا مشخص گردد که هویت همان دیدگاه است و آن روح

واقعیت است. هنگامی که کسی خود را مانند " آن " و " آن " را ماننـد خـود ببینـد. البتـه این فقطبستگـی بـه دیـدگاه و جـایـگاه تمـاشـاگـر دارد.

می دانیم که از این منظر تماشاگر در حال نگریستن به خویش واقعی است، در حال که خویش واقعی در حال مشاهده شدن می باشد که ماورای احساسات فیزیکی است. سرانجام مشاهده کننده به

مشاهده شونده تبدیل می گردد. چنانچه تماشاگر همان خویش واقعی می شود. بطوری که به سمت طبقه� باالتری حرکت کرده و از آن نقطه مشاهده کننده� دیگری می شود. به عبارت ساده تر وقتی حرکت به سمت آگاهی باالتر پیش می رود هرچه پایین تر از این مرحله قرار دارد مشاهـده می شود. اگر مایلیـم

که این فـرآینـد را به هوشیـاری نهایـی حمل کنیـم، متـوجـه می شـویـم که ما از یک آگاهـی به آگاهـیدیگر عبور می کنیـم تا اینکه به مـرحلـه� خــداشنـاسـی مــی رسیــم.

این روش عملی است که سعی دارم چًالهایی که در رابطه با آموزش های اک قرار دارند آنرا بیاموزند. روندی که آگاهی فیزیکی از میان هر طبقه به سمت مرحله� خدا ــ آگاهی در حرکت است. همانطور که

ما از طبقات تحتانی به سمت جهان های باالتر عبور می کنیم، درمی یابیم که تجربیات مختلف، ما را برای مراحل مشکل تر آماده می کند و در این مورد هیچ شکی وجود ندارد. این راه صحیح برای رسیدن به مراحل بهشتی است. وقتی صحبت از انعکاسات می کنیم ) انعکاس بیرون از کالبد یا تغییر وضعیت

c همانی است که سعی داریم مطرح شود نه آن روش انعکاسات اثیری یاProjectionآگاهی ( وافعا ذهنی که خیلی از نویسندگان مدرن راجع به آن صحبت می کنند و هیچ ارتباطی هم به طریقت اک ندارد. در این دو نوع تجربه که در مورد آن بحث شد تجربه� سومی هم وجود دارد که آندریافت نور است. این رایج ترین تجربه� تصوف است که آنها در مورد این پدیده بسیار قلـم فـرسـایـی نموده اند. فقط آن دسته از خداجویان به مراتب غیر قابل دسترسی می رسند که این نوع تجربه را پشت سر

گذاشته باشند. وقتی حقیقت نادر خداوند به بشر نازل می شود به جای نور به تنهایی او ترکیبی از صوتc یک بارقه� درخشان است و گاهی بسیار درخشنده می شود طوری که و نور را خواهد داشت. نور عموما

بیننده را کور می کند، همان موضوعی که در مورد سنت پال در جاده� دمشق اتفاق افتاد. و اما صوتc با نور همراه است زیرا صوت، موسیقی بهشت می باشد و صدای محض خداست صدایی که خدا غالبا

آتماساروپ را تا جهـانش و فـراتـر از آن متعـالـی مــی گـردانــد.

می توانیم بگوئیم فقط کسانی حقیقت را یافته اند که در طول این مسیر ها قدم برداشته باشند و یک به یک آنها را تجربه کرده باشند. می توانیم از درون، از تجربه� مًالقات با استاد معنوی برخوردار باشیم تا جائی که در جهان های درون به آسمان ها سفر کنیم. این در واقع پنجمین تجربه ای معنوی از جهان های

طبقه� پنجم است. در این حالت استاد حضور دارد و تجربه را به کسانی که شایستگی آنرا دارند عرضه می دارد، در موارد دیگر زمانی که چًال در حال تجربه است استاد مانند یک محـافـظ و یـک تمـاشـاگـر در

مـواقـع لــزوم آمــاده� خـدمـت است.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

20شمـاره�: November_1967

دوستـان عـزیـز ( که یکی ازSelf Criticismدر این ماه می پردازیم به مطالعه و طرح حل مشکل انتقاد از خود )

مضرترین عادت ها می باشد، به خصوص برای چًالیی که در طریقت اکنکار است. این یک روش برای به دام انداختن روح در جهانهای تحتانی است زیرا اثر آن به روی فرد باقی می ماند، به خصوص که اگر

کسی بخواهد برای انگیزه های خودش از ما استفاده نماید. البته ممکن است مطالب بی شماری درباره�

حل چنین مشکلی نوشته شده باشد اما سعی ما بر این است که این موضوع را از نقطه نظر روانیc نکته ای است که بشتـر مشکًالتمـان از آن ناشی می شود، یا از بین بررسی نمـائیـم زیرا این دقیقا

می رود و یا ادامه می یابد. بنـابـراین اکثر ما مشکًالت گـوناگـونـی را برای خـودمـان حفظ می کنیـمc تغییر می دهیـم تا اینکه به مشکًالت بی شماری در ذهنمان بطوری که یک مشکل را انتخاب و آنرا مـرتبـا

تبدیل می شود. در صورتـی که همه� آنها به تنهـایـی فقط یک مشکل است اما با شکل های متفاوت. مشکًالت با حفظ هدف اصلی شان سعی در فـریـب ما دارند. اما می بایست روش عملی خـودمـان را

طوری گستـرش دهیـم تا فـرصت نگاه مستقیـم به اصــل مــوضــوع را بـه مــا بـدهـــد.

این معمای حل همه� مشکًالت است. طوری که قادر باشیم مشکل را در جای مناسبش قرار دهیم و آنراc در درون شخص قرار از پای درآوریم. این مرحله� دانستن و دیدن است. به طور معمول مشکل عمیقا

می گیرد و هرگز بطور واضح نمودار نمی شود تا هنگامی که از استاد درخواست شود تا جای مناسب آنرا برای چًال تعیین نماید. اگر، و زمانی که استاد مشکل را از چًال بیرون کشید و حتی وقتی این مشکل

�لی یک فرد به خصوص برطرف شد، پیامد بزرگتری ظاهر شود. چه چیز جایش را خواهد گرفت؟ بطور ک نباید تنها به برداشتن مشکل اکتفا کند بلکه این حفره مـی بـایست بـه شکل منـاسب و مفیـدی بــرای

چــًال پُـر شـود.

�درت، تا زمانی که از استاد درخواست نشود او هرگز جای مشکل را به چًال نمی گوید البته خیلی به ن شایـد استـاد این مشکل را از سر راه بردارد. اما این به نفع خود چـًالست که آنها را بشنـاسـد یا سعی

c برای گـذرانـدن کارمای مشکل خود به دیگران از جمله استـاد کند آنها را بـرطـرف نمـایـد. اگر چًال دائما تکیه کند، مانند کودکـی می شود که به طور م�داوم با همان چـرخـه� کارمای مشابـه روبرو می شود، تا

روزی که به اندازه� کافی قدرت و شجـاعت روبرو شدن با کارمـاهـا را به تنهایی به دست آورد و عـاقبـتc پیــروی از دستـورات استـاد است. آنها را به زانو درآورد. بنـابـراین آنچه که او باید انجام دهـد صــرفا

به محض درخواست کمک از طرف چًال، استاد به آرامی توضیح می دهد که ابتدا او باید یاد بگیرد که�هم به نظر آید ولی به هرحال این تمام مشکًالتش را رها کند البته این جمله برای افراد عامی شاید مب

بدین معنا نیست که چًال باید رفتاری بی تفاوت نسبت به خود و زندگی داشته باشد. معنای این بی تفاوتیهمانی نیست که تصور می شود، بلکه بیشتر جدایی از رفتار عـاطفـی نسبـت بـه مشکًالت است.

هنگامی که او به درجه ای از رهایی مشکًالتش رسید باید گام بعدی برداشته شود که این گام همان چرخش مشکًالت به سمت استاد است. ما در مورد استاد بیرون صحیت نمی کنیم، بلکه در مورد استاد درون که جلوه� بزرگتری از خودش است سخن می گوئیم. استاد درون کالبد معنوی است و از چًالیش

حمایت می کند و قادر مطلق است. به تدریج استاد درون شروع به رفع مشکًالت می کند اما باید از همکاری کامل چًال نیز برخوردار باشد. در غیر این صورت موفقیتی وجود نخواهد داشت البته برای از

بین بردن اثر دائمی یک محرک زمان الزم است. چًال ممکن است بی حوصله شود و برای حا مشکلش از دیگران تقاضای کمک کند و ممکن است نقض آشـکاری را بـا استـاد آغـاز کنـد چـون فکـر مـی کنـد

کـاری بـرایش انجـام نشـده است.

Spiritهنگامی که چًال توانست مشکًالتش را به سمت چیزی که آن را روح جاری از طریق استاد )flowing through the Masterمی نامیـم، هدایت کند بسیاری از مشکًالتش را می تـوانـد در طبقه� )

روانی از میان بردارد. استاد ابزاری است که خـداونـد او را برای روح جاری به سمت تمام کسانـی که از وی پیروی می کنند استفـاده می نمـایـد. او بیدار کننده و شتـاب دهنده� زنـدگـی است. کسانی که به وی می گـرونـد و وصل را به وسیلـه� ) بنی ( دریافت می کنند در می یـابنـد که زنـدگـی به آرامی در آنها

به جوشش در آمده، کارمـاهـایشان در حال استهـًالک است و بـه طـوری کـه بـه نظـر مــی رسـدنمـی تــوان آهنـگ حــرکت را با آن حفــظ نمــود.

c نگـرانـی چًال را سبب می شود اما چًال با علم به اینکه کارمایش در مقیـاسی و این مـوضـوع غـالبـا سریعتـر در حال م�ستهلـک شدن است باید اعتماد داشتـه باشد، او بـاید اجازه دهد که روح الهی بر او

مسلط شود و در جهان های باالتـر راهنمایش باشد. در این صورت با تعجب درمی یابد که بیشتـرین مشکًالتش در طبقه� اثیری از بین رفته است. مشکًالت زمانی در رؤیا و زمانی دیگر در بیداری از بین می روند ـ همانطـور که بعضی ها یک الهام یا شوک ذهنی را تجـربـه کرده اند. در این دوران کابوس ها

اغلب در نتیجه� از میان برداشتن مشکًالت در طبقه� اثیری بـوجـود مـی آینـد، در این صـورت چـًال ازتجـربـه کـردن آن مشکًالت در طبقـه� فیـزیکـی خـًالص مـی شـود.

مکانیزم این تکنیک شامل جنبه های ذیل می باشد. از آنجایی که چًال از چسبیدن به مشکل دست برداشته است لذا حل آن در نیـروهـای کیهانی آغاز می شود. با این وصف اگر هنوز کارمایی وجود دارد که باید تجربه کند روح کیهانی خواهد دید که در حال از بین رفتن است. اما این مکانیـزم بیشتـر در سطـوح

باالتـر در شـرایـط ذهنـی صـورت مـی پـذیـرد تـا در شـرایـط فیـزیکـی یـا عینـی. برای مثال اگر ببینیم چًالیی باید تجربه � بًالیای کارمای مرگ را بگذراند بهتر آن است که او این کارما را در طبقه� روانی پشت

c روی سیستم فیزیکی اش کمتر اثر خواهد داشت و باعث خدشه دار شدن سر گذارد. این روش مسلما

سًالمتی وی نمی گردد. ورود این چنین تجربیاتی به سطح فیــزیکـی خسـارات و لطمـات جبــراننـاپـذیــری بـه بــار مــی آورد.

بنابراین بهتر آن است که با همکاری چًال این چنین تجربیاتی از میان برود. به هر حال خط و مشی استاد دخالت در آگاهی چًال نیست مگر اینکه او تقاضا نماید. چًال باید مسیرش را خودش انتخاب و آنرا با

ضرب آهنگ زندگی اش تنظیم نماید در غیر اینصورت روح های دیگر آنرا برایش انجام می دهند، او باید به کمک نیروی کائنات قادر به کنترل سرنوشت خود باشد. او به سمت و سوی موقعیت ها و شرایطc برایش بهترین است به وسیله� دستان خداوند برایش انجام می پذیرد مشخص با علم به اینکه یقینا

رهنمون می شود. بنابراین او خوب می نگرد، می شنود، و اطاعت خواهد کرد. اما حق انتخاب دارد از آنچه که مورد عًالقه اش است پیروی نماید. آزادی در تصمیم گیری همیشه یکی از اولین مبادی و اصول

است. زیرا که او دانش الهی مشخصی را کسب کرده است و می تواند آینده اش را از پیشببیند و همکاری با روح الهی را انتخاب نماید. او می تواند برخًالف آنچه که در آینده اش دیده شده به بهترین شکل آنرا تغییر دهد، اما هم چنان نیز می داند کــه چــه بهـای سنگینـی دارد و آیا مـایل است بهــای

آنــرا بپــردازد؟

c این راهی است برای استفاده� کسانی که مایلند تا ما خًالصه برگردیـم به موضوع انتقاد از خود. معموال را بدام بیاندازند. آنها ما را به زور وارد بازی اعتراف و اقرار به خطاها و بدترین عادت هایمان می کنند تا جائی که تصورمان از خودمان پاره پاره می شود. هنگامی که این عادت آغاز شد مشکل بتوان آنرا نقضc ما به اشتباه اعتراف می کنیم اما یک بار آنهم به کشیش مذهبی، اما انتقاد از خود آن کرد. البته معموال

c انجام می دهیم تا جایی که مثل حقیقت در وجودمان قلمداد می شود. این چیری است که مستمراc کسانـی که می خـواهنـد افـکار و اذهـان مـردم را تحـت تسلـط شبیــه شستشوی مغزی است و اکثرا

خــود درآورنــد از این شیــوه استفــاده مــی کننــد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

21شمـاره�: December_1967

دوستـان عـزیـز این نامه در مورد اشتبـاهـاتـی است که ما در طول سفـرهایمـان در طریق اک به سوی خدا مرتکب

c در آن گـرفتـار م ( هستنـد که سهـوا c دام های نیروی مـایـا ) توهـ� می شویم. بسیاری از این خطاها صرفامـی شـویـم.

یکی از اشتبـاهات بارزی که هر چًالیی مرتکب می شود این است که او تجـربیـاتش را با دیگران درc درکی غلط از قانون معنوی است. زیرا تحت هیـچ شرایطی، کسی نبـایـد در میان می گذارد. این یقینا مورد خودش و نامـًالیمـات مسیـر معنوی اش سخنـی به میان آورد چرا که این خود نوعی بی پـروایـی است که نبـایـد اجازه دهیـم بر ما مسلط شود. دامی است که نیروی منفی فراهـم نموده است تا ما

را در آن گرفتار سازد و می تـوانـد پیشرفت اکتسـابـی ما را خنثی سازد. این خطای عمده ای است که مانند مگس ها ما را به دام می اندازد. نیروی منفی در میان سایـر مراحل آگاهی ما را به خودستـایـی

تـرغیـب می نمـایـد. تا اینکه در مورد پیشرفت معنوی مان مغرور شده و آنرا با دیگران مطرح سازیـم.شد معنوی مان را به نمایش بگذاریـم. به نحوی که بر دست آوردهای و بدین سان از ما می خواهد که ر� معنوی مان در مراتب باالی آگاهی وابستـه شویـم و سعی کنیـم تا تجـربیـات حیرت آور را به دیگران

بازگـو نماییـم. بطوری که به واقعیتی منـجـر می گردد که باعث تغییر پیشینـه� آکاشیک مان می شویـم و به دیگران اجازه می دهیـم تا آنها را قـرائـت کنند. بدین صورت این موضوع ما را از دست اوردهای ناشی

از مطالعات و مشاوره ها محروم می سازد در هر صورت این نتیجه� عمل کرد خودمان می باشد. کارهای شخصی خودمان متعلق به خود ما می باشد و نباید در معرض انظار عمومی و یا احساسـاتـی که به

سمت نیروی منفـی جـاری می شود قرار گیرد و یا اینکـه اجــازه� ورود شـک را بـه حــوزه� آگـاهـی مــانبــدهیــم.

این ها راه کارهای نیروی منفی است. این راه کار، در مورد دیگری نیز عمل کرد دارد یعنی زمانی که اکیستی اجازه می دهد تا شخص دیگری که پیرو اکنکار نیست دیسکورس هایش را مطالعه نمـایـد.

هنگامی که کسی ابتدا طریقت اک را بـرمـی گزیند و مطالعه� دیسکورس ها را آغاز می نمـایـد او وصل درون را دریافت کرده است که بعضی ها این مـراسـم درونی را تشخیص داده اند و از قوه� ادراکشان

سپـاسگـزارنـد. این وصل بین استـاد و چًال ریسمـانـی نامـرئـی بـوجـود می آورد که هر دو دوستـانـه و بـرادرانـه و در قالب وحدت روح به یکدیگـر می پیـونـدنـد. همانطوری که چًال در مسیـر مطالعه�

c بعد از دو سـال مطالعه، دیسکورس پیش می رود، وصل های باالتـری را نیز دریـافـت می دارد. اما دقیقا وصل بیـرونـی را هم دریافت خـواهـد کرد مشـروط بر این که شرایطش را داشتـه باشــد. وصل های

درون او را برای وصل بیرون آماده می سازد. او به تدریـج به قدرت معنوی استاد متصل می شود وc هر شش ماه یا هر شش سال به او داده خواهد شد. این بخش از اک حیرت آور است اما وصل ها دقیقا

خیلی از افراد در جستجـوی شان برای خدا فقط تمرین های معنوی و مکانیـزم اجرای آنرا در نظر

می گیـرنـد. بدین تـرتیـب شکست در دریـافت نتایـج تمـرینـات معنوی باعث می شود که آنها مسیـر را رها کنند و به راه دیگری بپـیـونـدنـد. با دیدی عمیق تر درمی یـابیـم که مشکل اصلی آنها در این واقعیت

نه�فته است که آنهـا از قوه� ادراکشان بهره نمی گیـرنـد، تا دست آوردهـای اک را در زنـدگــی شـان مشـاهــده کننــد. البته همه� مردم قادر نیستنـد به نتایـج نهـایـی آنچه که می اندیشنـد، دسترسی یابند.

ما در معرض تعالیـم بسیاری از نویسندگان و معلمیـنـی بوده ایم که تأثیـرات آنها امری بدیهی بوده است. در صورتی که چنین روشی به هیـچ وجه صحیـح نیست برای هر یک از ما تجـربـه ای بر حسب

وسعت آگاهـی مان وجود دارد. بعضی ها انعکاس واضح و روشنـی به فضـای دیگری را دارا می بـاشنـد و عده ای دیگر فقط یک انبساط آگاهی را احساس می کنند. یا بـرخـی فقط احساس آرامشی از شنیـدن صوت یا دیدن نور دارند. و تعداد کمی نیز مـوفـق به دیدن مناظـر و یا شنیـدن صدای بعضی مکان ها یا

موجودات دیگر می شونـد. کسانی هم هستنـد که سعـادت دیدار استـاد درون را داشتــه و قــادرنــد بــااو سفــر نمــاینـــد.

د معنوی شان تجـربیـاتـی اما روی هم رفته همه� چًال ها فقط در ارتباط با شخص خودشان و تکامل رش� خـواهنـد داشت این ما را به نکته ای از علم معـانـی رهنمون می سازد. برای مثال در گذشته از کلمه� "

( استفـاده می کردیـم. اما اکنون اک آن کلمه را مردود می داند وBi _ Locationدو ــ جایــــی " ) لغت مناسب تری برای آن به نام سفـر روح در نظر گـرفتـه است. دلیلش هم این است که استفـاده از

آن لغت آگاهی محدودی را شامل می شود. خـًالصـه این که این کلمه به سفــر اثیـری بسیــار نـزدیک ترc عـًالقـه ای به آن نـداریـم. ولی سفـر روح ما را �لی و محدودش ابدا است، پـدیـده ای که به دلیل تصـور ک

از این مقـولـه جدا می سازد بنـابـراین، این کلمه بـایـد از دایـره� لغات ما حذف گردد. به هر حال اینکلمه را وسعت بخشیــده ایم و اکنون تا ژرفــای خـــدا آگـــاهــی پیـش رفتـــه ایـــــم.

مـرحلـه� خداگونگی چیزی نیست که ما را به جستجوی یکی شدن با جوهر الهی بکشانـد بلکه ماc هم گفتیـم، ما نمی تـوانیـم با به عنوان همکاری با خدا وارد عمل می شـویـم. همانطوری که قبـًال

خـداونـد یکی شویـم، همان چیزی که مـذهبیـون آنرا تـوصیـف می کنند اما نمی توانیـم با روحی که جوهر�لی مذهب هندو و اک از الهی از آن سرچشمـه می گیرد، وحدت یابیـم. این تفـاوتـی است بین تصـور ک

رسیــدن بــه خــداگــونـه گـی، کــه وجــود دارد. بر طبق نظـریـه هندو، هدف مذهب این است که همگی ما در راه رسیـدن به مکان غائـی به وحدت رسیـده و با آن یکی شـویـم. البته گاهی اوقات نیز این موضوع به عنوان نابـودی فـردیت تفسیـر شده است و تبدیل شدن انسان به بخش وسیعـی از اتم

کامل شده در دریای آگاهی را شامل می شود. این حقیـقت ندارد زیرا هر چه ما به مـرحلـه� خـداگـونـه گی نـزدیـک تر می شویـم، فـردیـت ما بیشتــر شکل گـرفتـه و به عنوان عنصـر کاملـی کـه

آزادی و انتخــاب عمـل بیشتــری داریــم، خــدمت مــی کنـیــم. این وضعیـت ما را به موقعیت پرسش و پاسخ یا آنهایی که اطًالعات چندانی از اک نـدارنـد، سوق

می دهد. متـأسفـانـه پیشوایـان دیگر رشتـه ها، مستعـدنـد تا شخص را دلسرد کنند زیرا آنها فقط بهc برای شان حکم یکی از آمـوزش های روانی را هدف یکی شدن با خدا می انـدیشنـد و سفر روح صـرفـا

دارد. این اشتبـاه را ممکن است یک چًالی مسیـر اک نیز مـرتکب شود. متـأسفـانـه خیـلی از چـًالهـا نیز سعی کرده اند درمورد آن با دیگران بحث کنند که البته فقط مصیـبت و رنجش نصیـب آنها می شود چرا که هر چیزی را که آنها در زمینه� اک آمـوخته اند و تجـربـه کرده اند بطور کلی به وسیله آگاهی منفی

جاری دیگران، بی اثر گـردیـده است. و سپس در آن زمان است که چـًالهـای مصیـبت دیده تـوضیحـاتـی ". در رابطه با تجـربیـات و مطالعـاتت باراز‌دار‌باش‌را از من طلب می کنند جواب این است، "

دیگران صحبـت نکن. هر چقدر کسی راجع به پیشـرفت معنوی، مشکًالت یا امورات شخصی کمتر صحبت کند در نزد خـداونـد بـزرگتـر خـواهـد بود. قدرت مافـوق و بـرتـر، او را تغـذیـه نموده و

بنابـراین به زودی می آموزد که زنـدگـی خود یک لذت است. و دیگر بیش از این در جستجوی چیزینخـواهــد بـود و خـود را در مــرحلــه� آگـاهــی بهشتــی مــی یـابــد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

22شمـاره: January _1968 دوستـان عـزیـز

آغاز سال جدید، زمان بسط و توسعه� روح مان است، زندگی و حیات اطرافمان مبسوط می گردد طوری که ممکن است هر کس یا هر چیز با تماس دست ما متبرک شود. این همان چیزی است که "

فضـای شخصـی " نـامیـده مـی شـود، مقـولـه ای کـه خـارج از دایـره� اک ناشنـاختـه می بـاشـد. به�لی فضای عبارت ساده تر، این همان حقی است که به دیگران داده می شود تا خودشان باشند. به طور ک شخصی دادن به دیگران، دوران را متأثر ساخته و باعث ارتقاء هریک از ما می شود، عقیده� منحصر به

فردی که تا کنون نه تاریخ و نه مذاهب نمونه اش را ندیده اند. متأسفانه همه� ما، می خواهیم دیگران همانی باشند که پنداره� ما می گوید ـ اما این روش دیکتاتور مـآبـانـه ای است که باعث ارتباط

ضعیـف تری بین افراد می شود. البته این رویه در خـانـواده هایی بیشتـر مصداق دارد که پدر یا مادر بر دیگر اعضای خانواده مسلط هستند. البته این یک موقعیت منفی است و کسی که سعی دارد دیگران را

کنترل کند الجرم برده� شیـوه� مقاومتـی خـویش مـی گـردد.

در اینجا ما به بخش عمیق تر آزمایشگاه روانشناسی در ژرفای ذهن و روح وارد می شویم. شخص پریشانی که احساس می کند در تنگنا قرار گرفته است، با تًالشش دیگران را نیز در تنگنا قرار می دهد تا خود احساس امنیت نماید ولی سرانجام خود در تنگنای زندگی، به غم و رنج مبتًال خواهد شد. ما باید

در سطوح معنوی باالتری به تکامل دست یابیـم زیرا فقط در این موقعیت است که زندگی امنیتی تسلی بخش با تمام هستی به ما می بخشد. با این تفـاسیـر ما می تـوانیـم برای دیگران فضـایـی بـوجود

آوریم و از آنها دعوت کنیـم که در این فضـا احساس آرامش نمایند در این موقعیت به خصوص ساختن فضایی برای دیگران، برقراری امنیت در پهنه� آگاهی است، این بخشش به ما اطمینان قلبی می دهد که

دوستـان و همسایـگانمـان احسـاسـات به دام افتـاده� آنچنـانـی از نقطـه نظــر ذهنــی و عـاطفــی،نــداشتــه بـاشنـد.

c " احساس می کنم به دام افتاده ام" یا اینکه " او مرا در ما خود را قربانی چنین واقعیتی می بینیم مثًال مقابل مشکًالت حمایت می کند ". برای مثال اگر بخواهیم مردم در حضور ما به طور گسترده و عمیق تر

فکر کنند، باید فضایی مناسب و کافی برای آنها فراهم آوریم تا به افکار و عواطفی که احساس می کنند حقشان است که به کار برند، اجازه� ظهور دهیم. اگر از آنها بخواهیم که تمام جوانب یک

موضوع را در نظر بگیـرند بـایـد فـرصت ذهنی برای بررسی تمام جوانب به آنها داده شود. برای ما نبـایـد تفاوت داشتـه باشد که آیا کسی قصـد غلبه کردن بر ما دارد یا می خواهد از ما بگریزد. به هر حال باید بتـوانیـم بنشیـنیـم و با او بحث کنیـم. می خـواهیـم همه� کسانی که با ما در ارتباط هستنـد مـردمـی

با بصیـرت باشنـد، بنـابـراین باید بگـذاریـم آنها بهترین بینـش را نسبـت بــه راهمــان پیــدا کنـنــد.

این را می دانیم که انرژی هایی که برای دفاع از خود، حمله یا گریز، بسیج شده اند، همزمان با افکار آرام، عًالقه و قدردانی یا شفقت، یک جا جمع نمی شوند. ما کسی را وادار به اطاعت از فـرمـان

نمی کنیـم و هم چنین نیز سعی نمی کنیـم تا او را به دام انـداختـه و از او یک احمق بسـازیـم. بـایـد م�صمـم باشیـم تا فضـای روحانـی پـویـایـی به او ببخشیـم. به عبارتـی، بگذاریـم که دیگران حالت

تـدافعـی خود را از دست داده تا فضـایی برای احترام به خود و مشکًالت عـاطفـی ومحـدودیـت هـای شـان بـوجـود آورنــد.

حداقل بوجود آوردن فضای معنوی برای دیگران، ساختن فضایی برای افکار و عواطفی می باشد که�هی و خودفریب باشیم زمانی گرچه ممکن است زیبا و اصیل نباشند ولی خالص هستند. وقتی ما میان ت احساسات و افکارمان منفجر و یا منحرف می شوند و این برایمان زیانبار است و بنابراین درمی یابیم

زمانی اقرار به ترس و بازگشت به دنیای واقعیت، بهتر از فخر فروشی به قـدرتـی است که فـاقـدآنیـم. در این هنگام می تـوانیـم با ترس ها مقـابلـه کرده و کمتر در اوهام خـودفـریبـی اصــرار ورزیــم.

افراد پیـرامـون مان، به فضـای بیشتـری برای تشخیـص دادن و شنـاخت افکار و عواطفشان نیاز دارند تا بتـواننـد کنترل آنها را بدست گیـرنـد. هم چنین زمـانـی که خود را در مسیـر اشتبـاهـی می یـابنـد این

فضا برای اصًالح اشتبـاهـات ضروری است، ما بـایـد به واقعیت بنگـریـم، صرف نظر از اینکـه چـه میــزان بـرای مــان نـاخـوشـاینــد جلـوه کنــد. جایگاه بشر در آگاهی تحتانی، به عنوان یک مخلوق،

مدافع نفس می باشد. هنگامی که شخص مرتکب خطایی می شود نفس مورد تهدید واقع می گردد. اگر او تمسخر، تنبیه، یا در نقش یک احمق قرار داده شود، و یا از شغلش اخراج گردد و با این قماش موقعیت ها مواجه شود، مستعد توسعه� تاکتیک های دفاع از خود ـ شامل خودفریبی و خود تفریحی

می گردد و یاد می گیرد که چطور اشتباهاتش را انکار کند یا آنها را توجیه نماید و کم اهمیت جلوه دهد. بنابراین در صدد جبران برآمده و به یک نقاد نکته سنج دیگران بدل شده و از موقعیت هایی که برایشc او به شخصیـتـی ضد اجتماعی بدل می شود و در به منزله� بوته� آزمایش است دوری می جوید. معموال

زندگی غرورش را در راهی که به خًالف منـجــر مــی شـود صــرف مــی کنــد.

بدین تـرتیـب ما مجبور می شـویـم تا به کسانـی که به وسیلـه� تـرحـم به خود، خصـومـت و سـرسختـی، خـودشـان را به دام می انـدازنـد، بپـردازیـم. ما هم چنین وادار می شـویـم با شیـوه ای مشابـه به

خـودمـان فکر کنیـم، زیرا ما فضـای معنوی خـودمـان را نیز انکار می کنیـم. بدن تـرتیـب قادر نیستیـمc قـائـل بــه فضــا �لی سیـاستمـان این است که کـُـًال که برای دیگران فضـایـی قائل شویـم زیرا به طور ک

دادن نیـستیـــم. بنابراین در بخش دوم سری دیسکورس های اکنکار، راه پنهان، مطالعه� ذهن و روندهایش ادامه می یابد. اما در اینجا می بایست به نتایج مصیبت بار خود سرزنشی، خصومت و نظارت بر دیگران افزون بر خودمان بپردازیم. طرز رفتارمان با بکارگیری سرزنش طوری در جایی دیگر گره

خورده که باعث تأخیر در پیشرفت معنوی مان می شود. برای مثال شخصی که برای شکوفـایـی معنوی تًالش می کند اما در همان زمان قادر نیست تنفرش را نسبت به همسرش از خود دور نمـایـد مشکل عمیقی بر سر راه خـواهـد داشت. او با همه نوع سختـی مـواجـه خـواهـد شد تا اینکه به نقطـه ای از

بخشش بـرسـد کـه هـم بتـوانـد خـودش و هـم آن منـبـع خشـونــت را ببخشــد و رهـا کنــد.

شکل دیگر به دام انداختن خود، خودمحوری است. شخص خودمحور معتقد است همه� دنیا حول محور

او می چرخد. این خصوصیت در او آنقدر زیاد است که می تواند ترتیبی دهد تا مردم بر طبق تصمیمات او عمل نمایند. بطوری که جوهر� انسانی را فراموش کرده است و خود را از هم نوعش متمایز می کند. او از دانش مردمی محدودش استفاده می کند تا از درخواست تجربیات عاطفی اجتناب ورزد، تجربیاتی

که به او می آموزد. به امیدها ارزش نهید و به دیگران احترام بگـذاریـد، همـانقـدر کـه بـرای خـود ارزش و احتـرام قـائل هستید، او در دام تکبر و خودمحوری، خودستایی و نـاتـوانی اش گـرفتـار است و

همیشـه بایـد باالجبـار در مقـابل دیگـران تا باالترین نقطه پیش رود.

آخرین دام در مورد ذهن بسته و متعصب است. بویژه فرد مذهبی متعصبی که ادعا دارد راهش یگانه راه نجات است و همه باید از آن پیروی نموده یا اینکه تا ابد در جهنم بمانند. این هم طرز رفتاری

متناقض است به صورتی که نه احترامی برای دیگران قائل است و نه ارزشی برای اعتقاد دیگران به خدا. او هم سرانجام به شخصیتـی سرسخت، خود سرزنش کننده و نـاراضـی تبدیل مـی شـود کـه در

نهـایـت یـأس و بـدبینـی و عـدم هـویت تمـام وجـودش را فـرا مـی گیــرد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

23شماره�: March_1968

دوستـان عـزیـز c از دو طریق به هم مربوط هستیم بطوری که یک فرد می تواند فرد دیگر را تحت ما انسان ها معموال اختیار و کنترل خود داشته باشد. اول وفاداری از روی ترس و دوم وفاداری از روی عشق. این دو

روش شیـوه هـایـی اصـولی بـرای پیـوستن دیگـران بـه یـک نفــر مـی باشــد. با نظری دقیق به موضوع، ما خود را در موقعیتی که تحت کنترل به مراتب فراتر از خودمان است

c وقتی کسی از روی می یابیـم، که به خصوص در رابطه با وفاداری از روی ترس مصداق می یابد. مثـًال ترس و ترس از تنبیه شدن، نسبت به فرد دیگری وفادار است تمامی ایمان و تًالشش به کسی که امر

شـد معنـوی بـی پـایـه به وفاداری نموده است، تعلق می یـابـد که در این صورت تمامـی ریشـه و بنیان ر�و اسـاس خـواهـد بـود.

در وفاداری از روی عشق که بعضی اوقات " عشق و عاشقی " هم نامیده می شود، متوجه می شویم،c به دیگری عشق می ورزد، به گونه ای در دام نیروی منفی گـرفتـار آمده است. البته این کسی که شـدیـدا

مـوضـوع ربطی به اینکه ما به دیگران عشق می ورزیم ندارد. اما مـوضـوع این است کـه آیـا مـا کـورکـورانـه عشـق مــی ورزیـــم؟ ایـن مـاهیـت و ذات عشق است. آیـا مـا بـه خــداونـد هـم

همین طـور کـورکـورانـه عشق مــی ورزیــم؟ آیا به استاد و همسرمـان نیز با بی بصیـرتـی شگـرفـی که هر نوع قدرت تبعیـض و تشخیـص اصـولی

مبتـًال بــه را دور مــی سـازد، عشــق مــی ورزیــم؟ c او را جستجـو می کند، مطرح این سئـوالی است که اغلب، استـاد برای چـًالیـی که به واقع و م�صـرا

می نمـایـد. زیرا او از قرار معلوم عشق خود را در احساسـات فیـزیکـی از دست داده است و شکستخــورده است.

آنچه که من سعی دارم بگویم این است که ما نمی تـوانیـم هم زمان با ترس و عشق سوزان زندگی کنیم زیرا دیر یا زود ممکن است به ناامیدی محض مبتـًال شـویـم. آنچه در اینجا در این طبقه� فیـزیکـی

کسب کرده ام این است که ما همه می تـوانیـم به دور از این دامها زنـدگـی کنیـم، این نـوع عشـقدوامـی نخـواهـد داشت و به مـوقعیـت نـاامیـد کننـده ای بـدل خـواهـد شـد.

حال می بایست به یکـدیگـر عشق بـورزیـم آن هم عشقـی شگـرف ولی فارغ از عـاطفـی بودن و این عشق، عشقی است که سعی نکنیـم نسبـت به هم دیگـر احساس مالکیت و چسبیـدن داشتـه باشیـم،

این عشقـی است که ما را از آشفتگـی های ذهنی که باعث تأخیـر در امور معنـوی مـان مـی شـود، رهـامـی ســازد.

من به شما می گویم که باید بدون وابستگی به یکدیگر عشق ورزیم و به یکدیگر آزادی دهیـم، همانطـوری که در نامه� احترام گذاشتن به حـریـم دیگران راجع به آن صحبـت کردم. در غیر این صورت

c من به تمام ــر شور است، گـرفتـار می شویم. طبیعتا ـ� در دام احساسات خـودمان که نتیجه� عشقی پ زندگی عشق می ورزم اما نه عشق احساسـاتـی که مرا به دام خود کشـانـده و وابستـه نمـایـد.

وفاداری من به شما از روی عشق است آن هم به خـاطـر تـوانـایـی بخشیـدن کمـک معنـوی بـه تمـامهستـی، مشکـًالت شمـا مشکـًالت مـن است.

در عشق من چهارچوبی است که شما در آن آزادید آنچه را که انتخاب می کنید انجام دهید. هر آنچه کهc در شما یافت می شود و در این صورت از شدت عشقم شما انتخاب می کنید تا به انجام برسانید کامًال

نسبت به شما و خانواده تان کاسته نمی شود. اگر شما اک را رها می کنید تا راه دیگری انتخاب کنید، به آن معنی نیست که ما در راه مجزایی از یکدیگر فاصله گرفته ایم. آزادی انتخاب حق مسلم شماست.

نکته ای که سعی دارم در میان مردم گسترش دهم این است که تـصمیـم گیـرنـده بـودن ومسئـولیـت پـذیـر بـودن امـکان نـدارد مگــر بـا قــائـم بـه ذات بــودن.

قدیمی ترین تکنیک حفظ وفاداری چًال استفاده از روش ترس به وسیله� اکثر استادان بوده است. این در مورد روش استادانی صادق است که در سطوح تحتانی مشغول به کار هستند. زیرا خطر از دست دادن

چًالهایشان در سطوح باالتر افزایش می یابد. روش های قدیمی ترس برای کسانی که مایلند از عناصر طبقات روانی دور شده و به سمت طبقات خداوند بگروند اغلب استفاده می شود. این تهدیدات بسیار

c این جمًالت را بر زبان می رانند " اگر شما مرا ترک کنید در عالم اثیری مرسوم است. آنها معموال گرفتار خواهید شد و دیگر راه نجاتی برای تان وجود نخواهد داشت ". جمله� کلیشه ای دیگر " من یگانه

راه نجات را به دست آورده ام و اگر شما آنرا ترک کنید در رنج و عذاب فراوانی خواهید ". عبارت دیگر، " من استاد واقعی هستم و شما را وصل کرده ام و تا ابد با شما خواهم بود ". یا " من همیشه استـاد

شما هستـم ". این ها چند نمـونـه استفـاده از روش های ترس هستنـد که توسط اکثر استـادانجهان های روانی به کار می رود و می تـوانیـم آنها را بـه سـادگـی تشخیـص دهیـم.

در واقع استفاده از چنین روش هایی برای حفظ شاگردان این است که آنها واهمه دارند که در مقابل استاد واقعی شکست بخورند در حالی که استاد واقعی هرگز در فکر انتقامجویی از کسی که آزادی اراده و اقتدار تفکرش را نشان می دهد، نمی باشد. او هرگز چیری به چًال نمی گوی مگر اینکه از وی

سئوال شود. او هرگز چیزی به چًال نمی گوید مگر اینکه از وی سئوال شود. واقعیتی که دو چًال یکدیگر را دوست نداشته باشند مورد توجه استاد نمی باشد، برای او تمایل امیدوارانه نسبت به رها سازی

مطالب این است که آنها بیاموزند کسی نمی تواند هم زمان در دو مسیر مسافرت نماید. او از صمیم قلب عشقش را می بخشد اما عشقی غیر وابسته. اگر زمانی که چًالیی در موقعیتی که خودش مسبب

آن بوده گرفتار شود استاد هرگز علتش را جویا نمی شود امـا اگـر چـًال درخـواست کمک معنـوی نمـایـداز طـرف وی عمـل مـی شـود.

او همیشه می داند که در قلب چًال چه می گذرد اما به هیچ ترتیبی سعی نمی کند روی او اثر بگذارد. چون این عمل تخطی از قانون معنوی به شمار می رود. مواقعی پیش می آید که ممکن است رفتار استاد غیر عادی به نظر برسد، اما باید پذیرفته شود که او از نقطه نظر معنوی در حال کارکردن به روی چًالست.

آنچه که او انجام می دهد نسبت به آنچه که کسی در جهان فیزیکی انجام می دهد تفاوت چشم گیری دارد. او مشغول ساختن خانه ای معنوی برای چًالست. محلی که تمام آنهایی که در طریقت اک هستند

در حالی که از جهانهای دیگر عبور می کنن به آنجا خواهند رفت. استاد فقط در حال آماده کردن راهبرای چًالهایی است که ورود به منزل واقعی معنـوی را ممکن سـازد.

این منزل معنوی یک واقعیت می باشد زیرا مکانی است که همه� چـًالهـای اک به منظور رسیـدن به قلمـرو واقعی خـداونـد به آنجا باز می گـردنـد. استـاد چـًالهـا را برای این قلمرو پـادشـاهـی و

c به وسیلـه� تمـرین های معنوی اک آماده می محـرمـانـه از طـریـق روش های مثـبـت و آشکار و اسـاسـا سازد. بسیـاری از چـًالهـا دوره های اک را شروع می کنند با اعتقاد به اینکه این هم رشتـه ای است

مـاننـد سایـر رشتـه ها که توسط آمـوزگاران طبقات روانی تـعلیـم داده می شود که البته چنین چیری به هیـچ وجـه صحیـح نیـست زیـرا مـادامـی که آنها تمـرینـات را سبـک بشمـارنـد شکـوفـایـی

معنـوی شــان بـه تـأخیــر خـواهــد افتــاد.

ما کسـانـی هستیـم که نه از روی عـواطـف و ذهنـمـان، بلکـه از صمیـم قلب به همه عشـقمـی ورزیـم و بـرای ورود بـه جهـان هـای بهشتــی مـوفـق خــواهیــم بــود.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

24شماره�: April_1968

دوستـان عـزیـز چند روز پیش نـامـه ای از طرف یکی از چـًالهـای عـًالقمنـد و محبـوبمـان دریافت داشتـم او به این نکته اشاره می کرد که " نظم و تـرتیـب آزادی را به ارمغان می آورد " به راستـی این برای کسی که طـریـق

خـدا را بـه وسیلـه� اک طـی مـی کنـد، کشـف بـزرگـی محسـوب مـی شـود.

حال برای درک بیشتر مطلب، موضوعی را باید ذکر کنم. مدتی پیش سخنرانی در لوس آنجلس داشتم

در بین حضار فردی بود که یک نوآموز اک محسوب می شد او سئوالی کرد که اینجا مطرح می کنم. او گفت که هر استادی می تواند به راحتی و با لمس کردن، آگاهی گیهانی را به هر کس که بخواهد اعطاء

کند و تمام چیزی که او در جستجویش بود، همین بود. البته این درست است که یک استاد اک به راحتی می تواند آنرا انجام دهد و حتی می تواند با یک چشم برهم زدن باعث وقوع این امر شود، اما باید ما

کیفیت و توانایی الزم را داشته باشیم. کسی که در حال دریافت است می بایست آگاهیش را از مراحل باالتر گرفته باشد. هیچ استادی قصد ندارد که از بی راهه عبور نماید تا تحت هر شرایطی چًال به این

سطح از آگاهی برسد. اگر بدهی کارمیکی وجود دارد که چًال باید با پشت سر گذاشتن کارمایش، آنرا بپردازد یا اینکه حقش را بدست آورد ولی به واسطه� فقدان شکوفایی معنوی تا به حال نتوانسته به آن درجه دست یابد استاد باید او را در این سطـح از آگـاهـی پـرورش دهـد تـا بـه تـدریـج از نـقطـه نـظـر

معنـوی شکـوفـا و آمـاده گـردد.

آنهایی که می خواهند به سطوح آگاهی باالتر برسند، باید به نوعی مجنون و عاشق باشند زیرا می بایست قادر باشند همه چیز را در زندگی رها کرده تا این مجال را به دست آورند، اما تعداد کمی مایلند که به این صورت عمل نمایند. آنها تمایلی ندارند که به منظور به دست آوردن آزادی خودشان را به نظم و ترتیب عادت دهند. رسیدن به قلمرو الهی به شیوه� تماس دست یک استاد، روش مردان تنبل است.

بسیاری از این مردان تنبل بوسیله� کسانی که هرگز تجربه ای از مراحل باالتر نداشته اند موعظه شده اند و خیلی از این مطالب بیهوده نیز برای چنین افراد خامی در کتابها نوشته شده است که خداوند آنچه راc به درگاهش استغاثه نمائیم یا اینکه وقتی به که درخواست کنیم به ما می دهد مشروط بر اینکه شدیدا

مرحله� روشنی از معنویت رسیدیم خـداونـد بـرکـاتـش را بـه سـادگـی بـر سـر مـا نـازل مـی گـردانــد.

این به هیچ وجه صحیح نیست. ما نمی توانیم در افکارمان س�ست باشیم و هر چیزی را که مایلیم انجام دهیم زیرا ممکن است از نقطه نظر اخًالقی اشتباه باشد و به همین صورت نیز نمی توانیم انتظار

c انجام می دهیم ( و نه اینکه متوقع باشیم تا داشته باشیم که قانون کارما را فریب دهیم ) کاری که اکثزا قبل از آماده بودن، از دریافت امتیازات خدا آگاهی بهره مند شویم واقعیت دشوار حاکی از آنست که "

باید به خویش انضباطی عادت کنیم تا آزادی را به دست آوریم" این فرمان اصلی روح است و تا زمانی که از فرمانش پیروی نکنیم نمی توانیم انتظار داشته باشیم که به مرحله� خدا آگاهی رسیده ایم. استاد می خواهد که همه گی این مرحله� شگفت انگیز را تجربه کنند اما او می داند چه کسی شایستگی

دریافت آن را دارد و چه کسی هنوز آمادگی دریافت آن را ندارد، هم چنین تبلیغ علنی خود به عنوان کسی که قصد عبور از نقاط اصلی که روح الهی در او تعبیه نموده چه برای همه� کسانی که به او

مرتبطند و چه برای خودش اشتباه است. همه� آنچه که استاد می تواند انجام دهد این است: طی طریق چًال و به آرامی راهنمایی کردن او در فراز و نشیب طریق معنوی و هدایت مجدد او به سمت جهان

بهشتی. استـاد هـرگـز به چـًال در مـورد آنچـه کـه او مـی تـوانـد یـا نمـی تـوانـد انجـام دهـد امـر نمـی کنـد، امـا به هـر تـرتیـب چـًال خـودش یاد مـی گیـرد تـا زمـانـی کـه وقت معیـنـی را برای انجـام

تمـرینـات معنـوی اک صـرف نکنـد و از اصـولـی که در دیسکـورس ها وجود دارد پیـروی ننـمــایـدمنظـم نخـواهـد بود. بنـابـراین فقـدان ایـن نـظـم و تــرتیــب او را از داشتـن آزادی بـاز مــی دارد.

تعداد اندکی از ما برای منظم بودن وقت صرف می کنیم. زیرا نمی دانیم که چگونه آنرا انجام دهیم البته این تنظیم نه اندیشیدن درباره� افکار مثبت و نه در خلوت نشستن و به دست گرفتن کنترل ذهن

c به دست گرفتن کنترل توجه و اجازه� ولگردی ندادن به آن است که همان کنترل می باشد، بلکه عمًال خویش حقیرمان در سرتاسر جوهر� پایین تر می باشد. ما می خـواهیـم کنترل خـودمـان را تا آنجا که

ممکن است به دست گیـریـم و قادر باشیـم هنگامی که در سکوت نشستـه ایـم تـوجـه خـود را بـه روینقطـه� دلخـواه منعـکس نمـائیــم.

وقتی کسی در یک جلسه� تمرین معنوی اک شرکت می کند روی نقطه ای معین از جسمش تًالش نمی کند. برای مثال بعضی ها اظهار داشته اند که در نتیجه� تًالش در تمرکز افکارشان روی تیسراتیل

"محلی در بدن انسان که ما به عنوان چشم سوم آنرا می شناسیم" به سردرد مبتًال شده اند. این همان چیزی است که آنرا تمرکز سنگین و وارد آمدن فشار روی خویش یک فرد می نامیم. ما به این شکل تمرین نمی کنیم بلکه به شیوه ای آرامتر و با عًالقه ای بیشتر به خودمان این کار را انجام می هیم. ما بیشتر به بر عهده گرفتن مسئولیت افکار ) که توجه نامیده می شود( و با کار کردن آن برای حفظ

تمرکز روی یک چیز عًالقمند هستیم. این شیوه با ذکر کًالم مقدس، یا چند آیه کوتاه از کتاب آسمانی عملی می شود. اگر توجه منحرف شود به جای استفـاده از روش هـای زورمـدارانـه آنـرا بـه آرامـی و

مـًالیـمت بـازمـی گـردانیــم.

همه� ما خوب می دانیم که تأثیر تشویق از شدت عمل بیشتر است. بنابراین باید با درون خودمان به شیوه� تشویق رفتار نمائیم. چرا که این قدرت درونی که به تناهیی به روح تعلق دارد قرار نیست به زور به جلو رانده شود. به هرحال استفاده از زور و قدرت فقط برای مدت کوتاهی کاربرد دارد. و به زودی درمی یابیم که هیچ کس ما را باور نداشته و یا ممکن است به طرز بدی حالت تدافعی به خود بگیرند. در

هر صورت ما به عنوان موجودی که مسئولیت این نیروی شگفت انگیز را به عهده دارد می بایست از طریق عشق و تکاپوی درونی دائمی کنترل آنرا به دست بگیریم. ما به هیچ وجه نمی توانیم با توسل به

زور بر آن مسلط شویم تا مسیرش را طی نماید که در این صورت ممکن است مـا را بـه مسیـریاشتبـاه بیـافکنــد.

بدین ترتیب، می آموزیم که به جوهره� فردی درون خودمان عشق بورزیم، و پس از آن است که آزاد بودن را تجربه می کنیم. این آزادی ) رهایی ( همانقدر برای دیگران آشکار و بیرونی است که از درون برای خودمان. از آن پس یاد می گیریم که به جهان های ماورای این طبقه فیزیکی سفر کرده و شکوه

پادشاهی آسمانها را تجربه نماییم و تا زمانی که غیر از این عمل کنیم درمی یابیم که ما به وسیلـه� چیزی متفاوت از خـودمـان و از خارج کنترل می شـویـم نه به وسیلـه� نیروی معنوی واقعی درونی مان.

هنگامی که ما خومان را منـظبـط نمـائیـم اک را دریافت و به ابزار واقعـی خــداونــد تبـدیـلمـی شـویــم.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

25شمـاره: May_ 1968

دوستـان عـزیـز در این ماه به مهم ترین بخش اک، یعنی مبحث آموزش های درونی می پردازیم، آموزشی که بیشتر چًالها به آن بی توجه اند. در واقع این آموزش ها در تعالیم اک دستاوردهای فراوانی دارد، چرا شاگردان از این

نکته غفلت می ورزند، بدون شک این مبحث شامل موضوعات بی شماری است. به هرحال ما قصـدداریم تا راجع به آموزش های درونی که در هـالـه ای از ابهـام بـاشـد، صحبـت کنـیــــم.

در ابتدا می خواهم به این نکته اشاره کنم، از آنجایی که هر فردی مسیر مطالعاتی اک را با مطالعه� سری دیسکورس های سفر روح و طریق نور آغاز می کند بنابراین احساس می کند که او می بایست به

روش های فرافکنی اثیری دست یابد، در حالی که این موضوع به هیچ وجه صحیح نمی باشد. زیرا در اینc رشته ما سعی داریم تا اصولی از اک را مطرح کنیم که به فرد ثبات و استحکام می بخشد. متعاقبا

می کوشیم تا به چًال نشان دهیـم که بقاء وجود دارد و شخصـی که بتـوانـد شکـوفـایـی معنـوی داشتـهبـاشـد، این قـدرت را بـه دست مـی آورد.

پس سعی می کنیم به چًال بیاموزیم که ما با پدیده های فیزیکی سر و کار نداریم، اما به هرحال احساسات درونی که احساسات معنوی بشر است در این مطالعات لحاظ می شود. البته باید بدانیم که

این پدیده فراتر از درک اثیری و ذهنی می باشد. ما به احساسات و عواطف و ادراکاتی که شاملشد بیشتر احساسات معنوی است، می پردازیم. این بینش و فهم دیدگاه های درونی می شود و باعث ر�

درونی در دنیای ما و در دنیای وسیع تر از آن نیز رخنه ونفوذ می کند. به عبارتی دیگر ما با جهان های شخصی و همگانی سر و کار داریم. و با این توانایی از طریق هوشیاری و آگاهی که خویش درون یا

روح نامیده می شود به سمت درون حرکت می کنیم. و سپس هنگامی که به این مرحله رسیـدیـمتـعلیمـات درون را که با دیسکورس های سفـر روح و طـریـق نـور کامل مـی شــود، آغــاز مــی کنیــم.

بنابراین همانطور که در مسیر شکوفایی معنوی گام برمی دارید قادر خواهید بود این آموزش های درونی که اغلب از آن سخن می گویم را دریافت کنید. به هرحال این آموزش ها ادامه می یابد، تا جایی که چًال به اصرار روح نسبت به زندگی و افراد انعطاف بیشتـری احساس می کند و به تدریـج به ارتباطات درونی

حساس تر شده و عادت می کند تا از آنها در زندگی روزمره استفاده نمـایـد. البته در بیشتر آثاری که منتشر کرده ام و یا در سمینارها و سخنرانی ها، مبحث استاد درون و بیرون توضیح بسیار داده شده

c این پیــــام را درک است و بارها و بارها این پیام را در طول سخنرانی ها متذکر شـده ام، امـا اکثــرانکــرده ایــــد.

شکل فیزیکی من که مقابل تماشاچی ایستاده و جد و جهد می کند تا تعالیم درون و بیرون را منتقل کند محدود به زمان و مکان است و می بایست در تطابقی با قوانین جهان های پایین تر زندگی کند. آن را

می توانیم ببینیم، با آن صحبت کنیم و به آن غذا بدهیم. اما آن چیزی که مربوط به استاد درون است به مراتب بهتر از شخص خودم می باشد. آن بخشی است که می تواند با اک ارتباط داشته باشد و

آموزش هایش را از الیه های درون شما عبور داده تا جایی که احساسات فیزیکی شما را هم متأثر کند.c به این نکته اشاره می کنم که شد معنوی تان درک خواهید کرد. مجددا البته این ارتباطات را متناسب با ر� استاد درون خود را در باالترین جایگاه معنوی به ثبوت می رساند درست همانند مرکز چرخی که بین چًال

و استاد درون ارتباط برقرار می کند. بدین معنا که استاد درون از آنچه که در قلب چًال می گذرد با خبر است. خواسته هایش را می شنود و او را در مسیر درستی راهنمایی می کند. این راهنمایی که استاد

درون مسئولش می باشد همان تعالیم درونی است، و چًالیی که از نقطه نظر باطنی و درونی هوشیار گردیده است قادر می باشد تا این دستورالعمل ها را درک کرده و متوجه می شود، البته این آموزش های درونی مرتبط با تعالیم بیرونی است. بنابراین هیچ چًالیی نمی تواند سریع تر از آگاهی اش حرکت کند به

همین دلیل اکنکار آموزشی منحصر به فرد محسوب می شود. چًال از آموزش های بیرونی به اندازه�

سطح آگاهی اش برداشت می کند و تعالیم درونی را نیز به اندازه� درک و فهمش متوجه می شود. استـادهـر چـًالیـی را بـه آرامـی بـر حسـب سـرعتـش شکـوفــا مـی کنــد.

او نمی تواندغیر از این عمل کند، زیرا این یک قانون معنوی است و گشودن کامل دریچه های آگاهی و قوانین معنوی برای چًال مصیبت بار خواهد بود. او نمی تواند به سادگی برای پذیرش چنین قوانینی آمادهز خیلی به آهستگی به غنچه می نشیند در حالی که سایر ز، زیرا گل ر� گردد، درست مثل باز شدن گل ر�

c باز شده اند و عمر طوالنی هم ندارند. آنها بًالفاصله پس از باز شدن پژمرده می شوند. c تقریبا �ل ها قبًال گ البته با همه� این اوصاف ما با اعتراض چًالهایی روبرو هستیم که نه تنها قادر به درک روش استاد درون نیستند بلکه درکی از آموزش های درونی هم ندارند. البته اساس این اعتراضات به خاطر این است که

آنها فکر می کنند روش استاد به این ترتیب است کـه: نـخست: سفــر اثیــری،

دوم: دریـافت ســود هـرچــه بیشتــر در زنــدگــی بــدون تــًالش، سـوم: متکی بودن به استاد درون در تمامـی طول زندگی شان. به هرحال می پنـدارنـد که استـاد قرار است به طـریقـی که آنها مـایلنـد خدمت کند، به طوری که هرچه بیشتـر از خدمـات استـاد بهره مـنـد

شـونــد. چهــارم: اکثر جویندگان معتقدند، در حالی که به آموزش دیسکورس های اک مشغولند، می توانند برای

�تب، و شرکت در سرعت بخشیدن به شکوفایی معنوی خود به دیگر رشته های معنوی، مطالعه� کc خطاست، زیرا این فرد مسئول سخنرانی های دیگر روش ها رجوع کنند در صورتی که این روش کامًال دیرهضمی ذهنی و معنوی خودش بوده به طوری که با عدم پیشرفت در مسیر خـدا مـواجـه خـواهــد

شــد. پنـجــم: فقدان ایمان در طریق اک یکی از مهمترین دالیلی است که یک چًال هرگز به درک معنوی

نمی رسد او می بایست ایمانی قوی به استاد درون داشته باشد در غیر اینصورت در کارهایش باشکـست روبـرو مـی شـود. زیـرا استـاد درون خـودش تجـلی کـامـل اک مـی بـاشـد.

به هر تقدیر اک در شکل فیزیکی استاد درون به سمت بیرون جریان یافته و به صورت چهره، گفتار، کردار، و رفتار او ظاهر می شود. او این توفیق با ارزش خدا را از هر چًال عبور می دهد تا این که چًال در روح متعالی شده و بتواند فراتر از دنیای مادی و فیزیکی زندگی کند. او همچنین وصل درونی را به هر

چًالیی که به سمت او می آید تا طریق اک را بپیماید، اعطاء می کند. البته بعضی ها قـادرنـد تا آن را تـجـربـه کنند اما دستـه ای دیگر به آنچه که بر آنها از طـریـق وصـل مـی گــذرد آگــاهــی نـــدارنـــد.

حال وقت آن است که همگی آگاه باشیـم و استـاد درون و آمــوزش هــای درون را درک کنیــم.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

26شمـاره: June_1968

دوستـان عـزیـز c از طرف یکی از محبوب ترین چًالها دریافت کرده ام، این بود که او برای مضمون نامه ای که اخیرا

c به عبارت" همیشه با شما هستم" که در پایان مدت های طوالنی است که پیرو اک می باشد و اخیرا نامه ها به کار می برم، پی برده است. این چًال با گذر از مرحله� شک و تـردیـد و احساس گناه مشکًالت

زیادی را پشت سر گـذاشتـه، و درست زمـانـی که به پایین ترین نقطه� پیشرفت خود رسیـد. استـاد درون بر او ظاهر شده و او را از اعماق نـاامیـدی بیرون آورده و به سمت پیشرفت های معنوی سوق داد. اما حاال او در وضعیـت آگاهی، و اطمینان خاطر قرار گرفته و کمترین فکری که داللت بر شک و

تـردیـد در ضمیـر خـودآگاهش جایـی که استـاد درون همیشه برای کمک معنوی حضور دارد، از بین رفته است. البته این آگاهی خود به تنهـایـی شادی بسیـاری به ارمغان می آورد، زیرا مشکًالت عاطفی را دور می کند. برای این چًال، این واقعیت بیشتـر عجیب بود، هنگامی که استـاد درون را تشخیص داد

c برایش متـوجـه شد که استـاد به طور مستمـر با اوست، مفهوم عبارت" همیشه با شما هستـم" کامـًال تغییر کرد. از آن زمان به بعد آرامش حضـور استـاد درون، در جای جای زنـدگـی اش همواره او را

حمـایت کرده است، متـوجه شد که این شک و تـردیـد تنها یک نیروی ذهنی بود. اما نکته� اسـاسی در اینجا این است که هر چـًالیـی دارای دانستـه هـای مطمئـنـی مـی بـاشـد کـه بخشـی از حقیـقـت بـزرگ

خـداونـدی است. شفقت بیش از حد استاد درون برای چًالیی که مورد توجهش باشد عمیق تر از آن است که کسی خارج از مدار اک بتواند آن را درک کند. آرامش، صفا و وقار ناشی از آزادی روح

شالوده � آموزش های اساتید اک می باشد. رنج بشر در زندگی زمینی اش تنها به خاطر فقدان توانایی او در هماهنگی با جهان های باالتر از آن می باشد و فقط این استاد درون با توجه خاصش به چًال قادر است

که برایش الهامی درونی به ارمغان آورد، کانالی فروتن بودن، این فرصت را به استاد می دهد تا با چًال ارتباط برقرار کند و به آنهایی که مشتاق هستند کمک و آسایش اعطاء کند. البته متأسفانه اکثر مردم ذهن گرا هستند و این علت وجود تمامی نارضایتی ها در این دنیاست. بنابراین بهتر است که ما سئوال

کردن از استاد، خودمان و دیگران را قطع کنیم و دکترین اک را بدون تأمل با ایمانی عمیق پذیرا باشیم

که این خود اولین مرحله به سمت عنایت الهی است و این پذیرش می بایست مانند عادت به نفس کشیدن با ما یکی شود. به هرحال آنچه که باعث نارضایتی است مسائل اجتناب ناپذیر زندگی می باشد. از جمله درخواست های غیر منطقی، درخواست هایی که با آگاهی انسانی منطبق است و آنها را از خدا،

خودمان و اطرافیانمان انتظار داریم. انتظاراتی که نه ما شایستگی آن را داریم و نه استادان قادر به دادن هستند. به همین دلیل بیشتر اوقات استاد درون برای اکثر آکولیت ها ) نوآموزان ( قابل دسترسی نیست. در حین اولین سال، تقاضایهای خودخواهانه و غیر واقعی، ما را به غم ها و رنج های غیر ضروری

سوق می دهد. چرا که چًال آمادگی پیشـرفت معنوی را ندارد و درخواست هایی غیـرمعقـوالنـه در سر می پـرورانـد. بنـابـراین درخواست های خـودخـواهـانـه و غیـر واقعـی سبـب افسـردگـی ما می شود و ما

را به طرف راه هـایـی می کشـانـد که باعث زحمت اطـرافیـانمـان نیـز مـی شـود. پس می بایست این اشتیاق خودخواهانه را تغییر دهیم و آن را به سمت اشتیاقی برای خدا متمایل کنیم

و یا این که آنها را به دست استاد درون کسی که مشکًالت را در اک به موقع برایمان حل می کند�لی وقتی ما به مرحله ای برسیم که دیگر هیچ آرزویی نداشته باشیم، به حالت عدم بسپاریم. به طور ک

وابستگـی رسیـده ایم، که البته این طبیعت استـادان وایـراگـی می باشد و مقـامـی است که ما هم روزی به آن خـواهیـم رسیـد و در مدار پیران اک قرار خـواهیـم گـرفت و به این تـرتیـب مـریـدان اک

نـامیـده می شـویـم و واصل نظام باستـانـی وایراگ. و ایـن خـود افتخــاری بـزرگ محسـوب مـی شـود.

با وجود این، همگی ما می بایست مراسم خاص مذهبی آب و آتش تصـوف را بگذرانیـم. این مـراسـم، آزمـونـی سخت همراه با رنج، احساسات و اشک می بـاشـد. مـرحلـه ای که می پنداریـم بیهوده و

c ما رنج عمیق، بی مصـرف شده ایم و در مسیر پیشرفت معنوی راهی بی نتیجه را می پیمائیم. اما باطنا شوک ها و گریه های هیجانی رای خدا را می شناسیم و احساس می کنیم. تمامی قدیسان، پیامبران،

ناجیان و قهرمانان مذهبی یعنی کسانی که به آرامشی نزد خدا دست یـافتـه انـد، این دوره هـای Rites of Ayam or the Ritesرمـزآلـود و مقـدس را کـه مـراسـم ایـام یـا مـراسـم خـودشنـاسـی )

or self Realizationنامیده می شوند، گذرانده اند. هم اکنون ما در موقعیتی که استاد اعظم، فوبی ) کوآنتز قرار داشت، قرار داریم. او در سال های اوائل طلبگی اش در اک در معبد ساکاپوری )

Sakapori Monasteryت، نسبت به� ( واقع در دورافتاده ترین بخش غربی کوه های هیمالیا در شمال تب پیشرفت معنوی اش دلسرد شده بود. در یک بعدازظهر خود را به سختی به طرف باالترین نقطه� قله

رساند، دل شکست با یان امید که برای طی طریق از یاری سوگماد برخوردار خواهد شد، دست ها را به سمت آسمان بلند کرد و فریاد زد: " ای قدرت الهی چرا مرا ترک کرده ای؟ " ناگهان صدای واضح و

رعد آسایی در آسمان طنین افکند . به صورت بارقه ای از نور در او رسوخ کرد و به او پاسخ داد: " من تو را فراموش نکرده ام بنده� من! تو را از ابتدای به وجود آمدنت می شناسم و در حال حضر صدایم را می شنوی! ". فوبی کوانتز به معبد بازگشت و در طول راه همه از هاله� روشنی که اطراف سرش بود

شگفت زده شدند. او نمی توانست صحبت کند چرا که صورت خداوند هنوز با او همراه بود. فقط راهب پیری که دست خود را بین دیوار قدیمی برای چًال نگاه داشته بود می دانست چه اتفاقی افتاده است.

رهرو جوان روزها را در اتق کوچکش می گذراند تا راهب های دیگر مزاحمش نشوند، تا بتواند در مورد حقیقتی که در قله� کوه به او رسیده بود تعمق کند. به هر حال زمانی که پس از مدت ها اتاقش را ترک کرد تا به وظائف دیگری بپردازد، هیچ سئوالی از او پرسیده نشد زیرا همگـی مـی دانستنـد کـه او بـه

رمـز عبـارت " مـن همیشـه بـا تـو هستـم " پـی بــرده است.

به هر حال، چه با الهامی ناگهانی و مستقیم توسط خداوند همانند استاد اعظم فوبی کوآنتز این حقیقتc آهسته و زیرکانه، به آرامی به را بیاموزیم و چه این الهام مانند وارد شدن ) دزدی در شب ( یعنی کامًال ما برسد، می بایست استاد درون را به عنوان واقعیتی حقیقی بپذیریم. می بایست درک کنیم که او هرگز

ما را فراموش نمی کند. از آن زمان که در جهان های پایین تر به شکل کالبد فیزیکی متولد شده و با گذار از زندگی های زیاد با آب و آتش تصفیه شده و رنج برده ایم، باید بدانیم که حقیقت همیشه

آنجاست، همانطور که خدا در صفحات شریعت کی سوگماد می فرماید " من طفل در رحم و انسان ستمدیده را متعالی کرده و به آنها زنـدگــی مـی بـخشــم ! "بـایـد تشخیـص دهیـم کـه استاد درون

همیشه در طول زندگی مان راهنـمـای حقیـقـی مـا مـی بـاشـد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

27شمـاره� : July_ 1968

دوستـان عـزیـز این موضوع همیشه سئوالی بوده است که چرا افراد مسائل شخصی شان را بر روی کارت پستال

می نویسند تا نامه رسان بتواند آنرا بخواند، اما می بایست بـرخـًالف نگاه انتقاد آمیـزی که به این

مـوضوع و افرادی که از این روش استفاده می کننـد، نظری به پاسخ آن نیز معطوف داریم. ما در حالی که در آگاهی انسانی زندگی می کنیم با این حال می خواهیم جوابی برای مطلق ها بیابیم. این مطلق ها

اغلب مجرد ترین چیزها هستند که خدا نامیده می شود. در حقیقت آنچه را که ما سعی داریم انجام دهیم بوجود آوردن ارتباطی است که با خدای متعال، اما متأسفانه افرادی که خود را استادان و معلمان

می نامند این ارتباط را از بین می برند، ولی خوشبختانه در اک این چنین عمـل نمـی شـود. واقعیت اصلی در مورد کیفیت آگاهی انسان این است که به علت وجود سطوح متنوع آگاهی در

c زمانی که فردی می گوید من اینجا هستم تا برقراری ارتباط، افراد با یکدیگر مشکًالت زیادی داریم، مثًال برای دنیا صلح به ارمغان آورم، ما به عنوان اکیست می دانیم که این فرد یا صادق نیست یا اینکه در

مورد عوامل ارتباطی که ناشی از نژاد، محیط و فاکتورهای اجتماعی می باشد، فردی خام و بی تجربهc ما نباید انتظار داشته باشیم که یک اسکیمو بتواند ارتباط بسیار فعال و خوبی با مدیر است. مثًال

اجرایی یک شرکت عظیم کشت و صنعت داشته باشد. برخًالف اینکه جامعه شناسان معتقدند که این توقع ممکن است و غیر قابل تصور نمی باشد. تنها مرز مشترک دو نفر که به هم می پیوندند مشترکات

اخًالقی است. از سوی دیگر، صرف نظر از تربیت مان، اما قادر به برقراری ارتباط با خدا نیستیم. بیشتر اوقات احساس می کنیم راهمان به سمت خدا طریق نهایی است. البته این در صورتی درست می باشد

که تًالش و وقت خود را برای به دست آوردن الهامات، درست مصروف داریم که البته این موضوع با انجام تمرینات معنوی اک میسر خواهد بود. نکته ای که در اینجا به آن پی می بریم این است که ما

می توانیم در هوشیاری مان به عنوان کانالی گشوده عمل نمائیم تا مفاهیمی که از طریق درونمان جاری می شود را دریابیم و به حقیقتش آگاه شویم. با گوش کردن به موسیقی درونی، می توانیم صدای خدار

( هستیم که به معبدی رفت تا یکی اط اساتیدAcolyteبشنویم. ما شبیه به آن آکولیت ) نوآموز اک ـ اک را مًالقات کند و به او گفت که می خواهد با خدا رابطه ای داشته باشد. پیر اک به او گفت فقط با رسیدن به مرحله� اکشار یا خدا آگاهی است که می تواند این ارتباط را با خدا برقرار کند. سپس او به آکولیت یک سری تمرینات معنوی به شکل مع�ما داد و گفت زمانی برگرد که جواب ها را یافته باشی او

مدت ها کار کرد. اما پاسخی برای معما ها پیدا نکرد و از این بابت بسیار ناراحت شد. اما زمانی کهc پاسخی وجود نداشت (، او دریافت که جوینده با موفقیت، معما را برای خود حل کرد ) اگر چه واقعا

c مانعی برای ارتباط با خوا وجود ندارد. چرا که در اصل هیچ قید و بندی وجود ندارد، مگر اینکه ما اساسا خودمان آنرا به وجود آورده باشیم. به این دلیل است که استاد اک هیچ محدودیت و یا شرایطی را برای چًالهایی که پیرو راستین راه خدا هستند قرار نمی دهند. او قصد دارد تمام مردم را از این دنیای مادی رها ساخته و آنها را به قلمرو خدا بازگرداند. او هیچ عًالقه ای به این دنیا ندارد و معتقد است که آزادی

روح ها، آنها را از استبداد و پیروی کردن بیهوده از الگوهایی که آکولیت در آن گرفتار شده است را رها می سازد. ما می بینیم که همه� مردم چه ماهرانه در تًالش هستند، تًالشی که نیازهایشان آن را به آنها

دیکته می کنند. آنها خود را غرق در قدرت، شغل، سکس و یا مذهب ساخته اند، در صورتی که صرف نظر از مشغله هایمان که می بایست انجام دهیم چیزها و موارد زیاد دیگری نیز برای گردن نهادن به آن وجود

دارد. البته تصمیم آن به عهده� خود شخص می باشد که مابل است چه کاری را انجام دهد، به راستی، چرا یک زندگی با سـاختـاری همراه با دروغ، عذر و بهـانـه، مـانـورهـای زیـرکانـه، تـهمـت متقـابـل و

خشـم بـرای خــود بســازیــم، تـا زنــدگــی را بــرای خــود قــابـل زیستــن کنیــــم؟ چـرا بـرای چیــزهـای بیهــوده رنــج بکشیــم و در یـک بـازی بــی انتهــا وارد شـــویـــم؟

مگر اینکه مایل باشیم این بازی را ادامه دهیم که در این صورت ارتباطی با خدا نخواهیم داشت. اما برخًالف آن می توانیم گاهی به درون خود بدون خجالت و شرمندگی نظری افکنیم و صادقانه تمرین

c به چه چیزی اعتقاد داریم. اگر نتوانیم این چنین عمل کنیم زندگی به کام مان تلخ کنیم و دریابیم که واقعا می شود، که این خود ناامید کننده است و باعث به وجود آمدن اوهام، ناخوشی، حالت تدافعـی و

نگـرانـی و تـرس می گــردد. به این تـرتیـب نمـی تـوانیــم بـا خــداونـد ارتبــاط داشتــه و تــوانـایـیشنیــدن صـــوت جـــاری را نیـــز از دسـت خـــواهیــــم داد.

به هر حال قدرت برقرای با خدا یک راز است. البته ما به دنبال بصیرت ةایی که با وضوح و روشنی فراموش نشدنی که چشم باطن را حیرت زده می کند و پس از مدتی به خودشناسی برسد نیستیم،

بلکه در جستجوی راهی معقول برای ارتباط با خدا هستیم. دیگر نمی خواهیم که به سایرین و یا چیزهایی فراتر از این دنیا در قالب خدا و یا مشکًالتمان نظر اندازیم . البته این همان چیزی است که

عُــرفـای ریــزبیـن و موشکاف در آن نظر دارند. آنچه که می خواهیم انجام دهیم، این است که به حالتی کودکانه با همام احساسات و دیدگاه پاک قبل از سن شش سالگی یا قبل از سن مدرسه

دسترسی پیدا کنیم، سنی که ما می توانستیم با خداوند و طبیعت ارتباط برقرار کنیم. این همان مرحله� آگاهی است که حضرت مسیح تشخیص داد و گفت که: کسی نمی تواند وارد پادشاهی بهشت شود مگر

اینکه هم چون یک بچه� پاک و خالص باشد. برخًالف اینکه می بایست همه چیز را در حالت هـوشیـاری بپـذیـریـم و با این پـذیـرش است که می تـوانیــم از طـریـق صــوت ارتبــاطی بـا مقــام متعــال

بــرقـرار کنیـــم.

هدف واقعی اک این است که معنویت را در دنیای فیزیکی ترجمه کرده و پیام حقیقت را به همگان برساند و این در صورتی میسر است که به ارتباط با خداوند دست یابیم. اک شادی است و روزانه به

قلمرو ذهن و جوهر فرد فرستاده می شود. استاد همان اک است، زیرا او قادر می باشد تا روزانـــهدنیــای مــاده را ارتقـــاء داده و بــا خـــدا رابطـــه داشتـــه باشـــد.

c او مانند چــراغـی است که اتاق تاریک را روشن می کند، ولی مأموریت اصلی اش همانطور که قبًال

گفته شد، قرار دادن هر یک از ما در جایگاهی است تا قــادر باشیـم با خــدا ارتبـاط داشتـه باشیــم تــاروزی کــه بــه قلمــرو خــــدا بـازگـــردیـــم.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

28شمـاره: August_1968 دوستـان عـزیـز

این نامه را در شهر استکهلم سوئد، هنگامی شروع به نوشتن کردم که الهام درونی داشتم مبنی بر این که تمامی افرادی که می خواهند راه را با آثار اک آغاز کنند می بایست و تکرار می کنم می بایست با

ابزار شک راه را آغاز نمایند. در الس وگاس، اوائل ماه ژوئن، برای گروه کـوچکـی پیــرامـون اینمــوضــوع م�هــم سخنــرانـی داشتــم.

شک به تنهایی جنبه� منفی ایمان است البته آن زمانی منفی تلقی می شود که بدون دلیل و تحقیق تمام دست آوردهای روحانی را رد کنیم. بنـابـراین، مشخص است که آدم شکاک قبل از اینکه وارد طریق اک

شود، کامل تر از دیگران بر روی آثار اک تمرین می کند. به نظر من فرد شکاک بهتر از کسی است که کـورکـورانـه بدون اینکه فکر کند و یا برای کارش دلیلی پیدا کند وارد اک شـده تـا راه حلـی بـرای

مشـکًالت شخصـی اش و یـا کسب مـوفقـیـت های خــداگــونـه شـدنـش بیـــابــد. به همین ترتیب استاد اک نیز از این اشخاص پرهیز می کند، زیرا او می بایست بیشتر با افرادی کار کند که از قوه� ذهنی تمیزدهنده شان به خوبی بهره برداری می کنند. بدون اینکه فردی به نقطه� مطلوب قوه تمیز دهنده برسد، حالت ذهنی او برایش ایجاد آشفتگی و مشکل می کند. در اینجاست که اک از شک به صورت فاکتور بازدارنده استفاده می کند و به اندازه ای که دیگران فکر می کنند، منفی نیست. اگر

کسی ابتدا به آثار اک شک کند یعنی اگر او به هر درجه ای آن را مطالعه و تمرین کند چًالیی به مراتب پیشرفته تر از کسانی است که از همان ابتدا فقط به خاطر رستگاری شان وارد این طریق می شود. در

c او به این نتیجه می رسد که ایمان واقع هیچ کس بیش از این نمی تواند به خودش خدمت کند. قاعدتا تنها کلید سعی و کوشش است. در حقیقت او فراتر از مرحله� ایمان صرف رفته و به مرحله� دانایی

وارد می شود که فراتر از ایمان است. ایمان مهم است اما تنها شالوده واقعی آنچه که ما آرزویش را داریم نیست، بلکه نتیجه نهایی دانایی است، اگر او این مرام اخًالقی را در خود و به خوبی بنا نکند، در

نهایت مبارزه بزرگتری برای کسب این مطلق شناخته شده یعنی خدا، در او رخنه کرده تا این که زمانی او از هر روش انسانی و ذهنی شناخته شده برای به دست آوردن آن حقیقت نهایی استفاده

می نماید و باالخره در نهایت به این نتیجه واقف می شود که هدفش در جهان های معنوی با استفاده از مراحل ذهنی قـابـل دستـرســی نیــست، بنابراین دست از مبارزه برمی دارد. حال راه خدا برای او

همانند چنگال چند شاخه به نظر می رسد. از این اتصال سه جاده منشعب می شود: جاده� سمت چپ به راه فیزیکی و جاده� سمت راست به جهانهای ذهنی منتهی می گردد. اما جاده ای که مستقیم به سمت جلو پیش می رود، او را به طرف قلمروهای معنوی رهنمون می سازد. بیشترین علتی که افراد سمت

راست را برمی گزینند، این است که در سراسر عمرشان فکر می کردند که از طریق مراحل ذهنی می توانند به قلمرو های معنوی برسند. اما به هر حال زمانی یاد می گیرند که مراحل ذهنی تنها گامی به سوی قلمرو های معنوی هستند و زمانی این حقیقت را درمی یابد که تمام زندگی اش به دانایی به دانایی تبدیل شده باشد. عقیده و ایمان دومین مقصود است، او درکی از دانایی به دست می آورد،

به طوری که متوجه می شود همه� اینها فقط کلمات، روش ها، و تکنیک ها هستند. او به این درک می رسد که زمانی می تواند بدین سطح دست یابد که راهش را با شک شروع کند این درست مانند فردی است که سفری با اتوبوس را آغاز کند. سفری که فقط اسم و جای آن روی نقشه مشخص است. او امیدوار

است، جایش رضایتبخش بوده و ایمان دارد که راننده� اتوبوس او را به مقصد می رساند و خطری نیز اتوبوس را تهدید نمی کند. اما نه می داند و نه متوجه می شود که این سفری پُــر مخـاطـره است یا نه؟

و در مدتی که در مقصد به سر می برد، آیا خطری او را تهدید می کند یا نه؟ یا این که با همه نیازها و خواسته هایش، رضایت او جلب می شود یا نه؟ بنابراین او در مرحله� شک است، که برخًالف دانستن

است و برایش بیم و تردید به همراه دارد. اما اگر او با خود صادق باشد، متوجه می شود که این سطحی از آگاهی است. اولین نیاز طریق اک راستی و درستی است. البته یکی ممکن است خود را فریب دهد و بگوید که این از قوانین اصولی اک نیست. بنابراین مبارزه واقعی نوآموز، در این راه با میزان آگاهی خودش خواهد بود و نه با قوانین معنوی و اصول اک. او به زودی می آموزد که اک در او

مقاومتی را گسترش می دهد تا در مقابل هرچه که مخالف اهداف اک باشد به دفاع برخیزد. بنابراین ما از قانون دقیق اک آگاه می شویم که: اک پیروز می شود، قانونگذاری می کند و اک فرماندهی می کند.

به طوری که بزرگترین قدرت معنوی اعصار و واالترین آثار معنوی خواهد شد. بنابراین کسی که در ابتدا شک می کند می آموزد که پیروز نخواهد شد، مگر اینکه جوهره� اصل اک را در خود داشته باشد. آنچه کهخ می دهد این است که ما وارد مرحله� خودآگاهی می شـویـم و آن مـرحلـه ای است آرام و دردنـاک و ر�

مـی بـایست از خـود بپـرسیــم: c از زنـدگـی چــه مــی خـواهـم؟ مـن حقیـقتـا

چـه احتیــاج دارم؟

کـه هستــم؟ آیـا ایـن راه حقیـقـی بـه سـوی خــداست؟

وقتی فردی از ذهن گرایی که مرحله� شک و اتًالف وقت است و همچنین از عقل گرایی در مورد مردم، احساسات و چیزهای دیگر خسته شد آن وقت است که از مرحله� شک بیرون آمده و به مرحله� معنوی

رسیده است. او یاد می گیرد که بارهای اضافی را رها کند. درست مثل زمانی که کفش نویی می خریم،�هنه را دور بیاندازیم . راه استفاده از کفش جدید را پیــدا کنیــم. یاد می گیریم که کفش ک

بنابراین اگر زمانی کسی دچار مشکل شک شد، نبایست در مورد او احساس گناه کنیم، تنها او را به حال خود بگذارید، که این خود آسایش معنوی و احساس خوبی در زندگی به همراه دارد و قدرتی به ما می دهد که خودمان باشیم و به ما می آموزد که در حال انجام کاری هستیم که برایمان مفید است. اگر

ما کاری را که به نظرمان خوب است به خاطر خود فرد انجام دهیم، عشقمان را به آنها ثابت کرده ایم.c نمی توانیم دیگران را هم شاد کنیم. ما به عبارت دیگر اگر ما راه شاد کردن خود را ندانیم ـ مسلما

می دانیم که پیروان اک می بایست درستی و راستی بکارند تا در جهانهای پایین تر ما را شکست ناپذیر سازد. بنابراین اک بر علیه تهدید قدرت های منفی، عظیــم صف آرایـی مـی کنـد. انجام دادن هر چیـز به�لی آگـاهـی است که ما را در قلب خـدا جـای می دهـد که البته چنین عملکردی دانایی نام اک قـانـون ک را به ارمغان می آورد که پیوسته شالوده� زندگی معنوی می باشد. با این اصل قوی است که به حیطـه� آگاهـی وارد شـده و پـس از آن قــادر خـواهیــم بــود کــه در ســوگمــاد بـه ســر بـُــرده و زنـدگــی

کنیــم.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

29شمـاره�: September_1968

دوستـان عـزیـز هر از گاهی سئوال مهمی در مورد استعمال دخانیات و چگونگی وضعیت چًال مطرح می شود. در این

نامه برای افرادی که ممکن است شکی در باره� این موضوع داشته باشند، بحث می کنیم. بنابر دالیلی، بیشتر جویندگان معتقدند که می توانند هم از طریق معنوی خداوند پیروی کنند و هم عادات گذشته شان

c دخانیات است ادامه دهند. در عین حال وظیفه� من نیست که بگویم افراد، این عادات را که اساسا زننده را ترک کنند. اما برای هر چًالیی در اک روشن است که این عادت، علت تأخیر واقعی رشد

معنویشان می باشد و این تأخیر با ادامه دادن به کشیدن سیگار ادامه خواهد داشت. استعمال دخانیات جزء زیرمجموعه کاما، یکی از پنج اغراض نفسانی مرگبار ذهن و انحرافات اخًالقی می باشد. این واژه در زبان انگلیسی به معنی هوس است، عمل طبیعی ذهن که اجازه می دهد فرد به سمت خواسته ای

غیر طبیعی روی آورد. به همین دلیل استعمال دخانیات مخرب و پست کننده می باشد. به طور کلی معنای گسترده تر کاما، تمامی خواسته های غیر طبیعی از قبیل: مواد مخدر، الکل، غذاهای عجیب و

غریب و دخانیات می باشد.

استعمال دخانیات، نه تنها برای سًالمتی زیان آور است، بلکه مانع تعالی معنوی چًال نیز می شود. این یکی از عادات دوران بربریت است که هنوز نژاد انسان از آن تبعیت می کند. این عادت از سرخپوستان

اولیه گرفته شده است و توسط ملل به اصطًالح متمدن اروپا توسعه یافته است. دخانیات ارتعاشات چًال را خشن کرده و او را به سطح حیوان تنزل می دهد و بر روی قوه� ادراکش سایه افکنده و میزان

قوه� تعقل او را کاهش می دهد.

اصلی ترین عمل کاما، این است که قربانی خود را در پایین ترین سطوح زندگی متوقف می نماید، درست همانند حیوانات و افراد عقب مانده� ذهنی. کاما چًال را وادار می سازد تا توجهش را به نقاط

مشترک بین انسان و حیوان معطوف دارد، چراکه ذهنش به هر چه توجه کند بخشی از او می گردد. بههمین خاطر ارتعاشاتش پایین می باشد.

به هر حال این قانون فکر است که: ما تبدیل به همان چیزی می شویم که به آن می اندیشیم. به عبارت بهتر، ما در نهایت شبیه آن چیزی می شویم که مغزمان به طور مداوم روی آن تمرکز دارد. بنابراین

�ند کرده و جذبه ای را استاد اک از این قانون در تمرینات اک بهره می گیرد. سیگار سرعت ذهنمان را ک برای افراط در احساساتمان به وجود می آورد، و در این صورت اشتیاق برای خداوند را فراموش

می کنیم و به چیزی می رسیم که مشتاق آن هستیم. با این اشتیاق اشباع شده و به دنبال سوژه� مورد عًالقه که همان تنباکوست می رویم، به هرحال همین اشتیاق می بایست ما را از وجود قدرت منفی آگاه کند که مشغول بازسازی عاداتی است که در میان الیه های درونی فرد وجود دارد. هدف نیروی منفی این است که احساسات را کور کرده و روح را در طبقات فیزیکی با ارتعاشات پایین تری که ناشی از

استفاده از تنباکو می باشد، در بند بکشد.

زمانی که ما در دام افراط ) نیروی منفی ( گرفتار می شویم به سطح زندگی حیوانات تنزل می کنیم. به

هر حال خداوند این فرصت را به ما داده است که با گذر از طریق معنوی اک به سمت او باز گردیم و این امتیاز ویژه ای است که از آن بهر بگیریم. اما اگر این فرصت را از دست بدهیم و از شیوه های

استعمال دخانیات پیروی کنیم خود را به یک وسیله� افراط گر تنزل داده و انرژی مان را تلف می کند این عادت آنقدر بر ذهن مان سایه می افکند که، تا مرحله� حیوانات کودن پیش می رویم که این همانا

مسمومیت معنوی است. استعمال دخانیات مانند باال رفتن از سرباالیی تندی با حمل بار اضافی است که باعث فرسوده تر شدن باال رونده ای است که بهتر از هر کسی می داند، می بایست بار اضافی را به

دور اندازد، در حالی که سعی دارد آن را حمل کرده و با خود تا باال بکشاند. در واقع بار اضافی کارمایی است که مصرف کننده� دخانیات با خود حمل می کند و مانند وزنه ای سنگین بر گردن او آویخته است.

استعمال دخانیات در طی زندگی های بی شماری شریک فرد سیگاری بوده است این موضوع آنقدر ادامه می یابد تا به شکل یک عادت زشت از بین برود. چًالیی که وارد طریق اک می شود و عادت سیگار کشیدن را از سر خود می اندازد کارماهای بسیاری را پشت سر می گذارد و به نظمی نیاز دارد تا آن را به خوبی تمرینات معنوی اک انجام دهد. به طور کلی صرف نظر از اینکه فردی اکیست باشد یا نباشد او

هرگز نباید در حضور استاد، سیگار بکشد. هم چنین هنگام سخنـرانـی و یا مصـاحبـه� خصوصـی وفعالیـت هـای اجتمـاعـی استـاد، او هـرگـز مجــاز بـه کشیــدن سیـگار نمــی بــاشـــد.

c تًالش به این ترتیب سیگار کشیدن تشعشع نورانی معنوی را از اطراف فرد سیگاری دور کرده و غالبا او را در جستجوی طریق از بین می برد. او اکثر اوقات در حالی که سیگار می کشد، با نامه و یا حتی در

حضور استاد درخواستی از استاد می کند، البته استاد درخواستش را گوش می کند، اما می داند که به دلیل بار کارمیکی که بین آنها وجود دارد، اندکی از درخواست وی اجابت می شود. استاد می داند که

شخص باید کارمای خود را بگذراند و نمی تواند در این مورد دخالتی داشته باشد، پس بنابراین تقاضای شخص سیگاری به طور کامل انجام نمی شود. از این رو شخص درخواست کننده، بعد از مدتی متوجه

c می شود که کمکی دریافت نمی کند و سراغ فرد دیگری با همان درخواست می رود که باز مجددا شکستی را در مقابل خود می بیند. بی توجه به این که او به تنهایی مسئول تغییر خود می باشد. به هر

حال اک فرمانده ق سخت گیری است و از ما می خواهد احترام بگذاریم و مسئول اعمالمان باشیم، او به زودی تمام عادات زشت و ناپسند را از ما دور خواهد کرد. استعمال دخانیات هم یکی از چند عاداتc نشانه هایی است مضر است که با چًال هنگام ورود به طریق اک با او همراه می باشد. اشتیاق او عموما

از عمل کرد مخرب کاما، عادات مضر بسیارند اما عادت به استعمال دخانیات یکی از پست ترین آنهاست که انسان را شکم پرست، تنبل، غیرعادی و تا حدودی پر حرف ) وراج ( بار می آورد. چًالهایی که می خواهند به سوگماد تسلیم باشند و اجازه می دهند که استاد درون و بیرون با آنها کار کند متوجه

مـی شـونـد که چینین تغییـراتـی شـادی و سـًالمتـی و خـرد بـرای آن هـا بـه ارمغـان مـی آورد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

30شمـاره�: October_1968

دوستـان عـزیز بایستی در این ماه کمی فراتر رفته و بخش جالب توجهی از امور معنوی اک را که به نظر می رسد،

بسیاری از ما را ناراحت می کند مورد بحث و گفتگو قرار دهیم. این مبحث " ناشکیبایی" در مسیـرشکـوفـایـی معنـوی مـان مـی بـاشـد.

ناشکیبایی در مطالعه� موارد مختلف موضوعات معنوی، بزرگترین ناتوانی) نقص( آنهایی به شمارمـی آیـد کـه خواستـار مـوفقیـت در مطالعـه� این مبـاحث معنـوی مـی باشنـد.

من همیشه افراد را از فراگیری اک، به خاطر این وضعیت خاص ذهن منع می کنم. این وضعیت کیفیتی از خویش ذهنی است و ما آن را خشونت در وضعیت درونی و مغایر با صبر و شکیبایی می دانیم. این خشونت بر اثز کمبود یا فقدان تحمل و بردباری، کمبود استراحت، و همچنین آرزو و اشتیاق غیرقابل

وصف برای به دست آوردن یا یافتن باالترین شکل خداوند در همین لحظه مـی بـاشـد. این موضوع سئواالت مطرح شده توسط افراد مختلف، برای هر فرد در هر مقامی یا در هر درجه ای از پیشرفت در

c مشهود است که شخص نامه نوشته، و امور معنوی مشهود می باشد. این ناشکیبایی زمانی کامًال دریافت دیسکورس ها یا دریافت دو دیسکورس در یک زمان را به یک بـاره طلب مـی کنـد. این مثال یکی

از موارد مشترک و متداول ناشکیبایی در افرادی می باشد که در فعالیت های مخرب ذهنی که هیجان) خشم و تغیرات نفسانی( نامیده می شود، گرفتار شده اند. فهرست این هیجانات را در بخش

( ذکــر کـرده ایــم. Secret Wayمطالعه� روان شناسی معنوی انسان در دیسکورس هـای راه پنهـان )

در واقع این کیفیت ویژه� یکی از همان پنج فعالیت مخرب ذهنی، یعنی کرودها یا خشم می باشد. ( یا همان قدرتKalبنابراین درمی یابیم که ناشکیبایی همان خشم است که بنده و غًالم وفادار کــل )

منفی می باشد. از زمانی که خشم به ذهن تحکم می کند، برای هیچ کس پیشرفت در مسیر معنوی امکان پذیر نمی باشد. این خشم تنها در تاریکی و مرگ و تناسخ در چرخه� هشتاد و چهار به پایان

می رسد. یعنی اینکه خشم کارمایی است که به سادگی پایان نمی پذیرد، ناشکیبایی نیز درست همانند کرودها در اشکال گوناگونی خودنمایی می کند. یکی از صور مختلف ناشکیبایی زمانی خودنمایی می کند

که دانشجویی تمامی دسکورس های موجود در یک سـری را بـه طـور همـزمـان بـا هـم تقـاضـامـی نمـایـد.

او ناشکیباست، چرا که احساس می کند چیزی او را عقب نگاه داشته و او بایستی این مانع را از سر راه بردارد. او به دریافت دیسکورس به صورت ماهیانه و مطالعه و هضم آن قبل از دریافت تمرینات

بعدی قانع نمی باشد. به همین دلیل من در هر ماهبه طور جداگانه دیسکورسی طراحی نمودم تا چًال را از پیشرفت بیش از حد در امور معنوی دور نگاه دارم. اگرچه من هیچ گونه اعتراضی به این که شخصی

چقدر سریع می تواند یاد بگیرد و از لحاظ معنوی پیشرفت کند، ندارم. اما من معتقدم که شخص بایستی به آهستگی قدم بردارد، حتی آهستـه تر از زمـانـی که یک رشتـه� تـحصیـلی را در جـامعـه�

کنـونـی مـان مـی گــذرانـد.

مطالعه� حجم زیادی از مطالب و خواندن موضوعات معنوی در این رشته در زمان هایی که شخص فرصتش را دارد، ممکن است به جای اینکه برای او مفید واقع شود بیشتر مضر باشد. به همین دلیل،

آنهایی که به امور معنوی عًالقمند می باشند مورد هدف اشخاصی که خودشان را به عنوان معلم یا استاد معرفی می کنند، قرار می گیرند. این پیامبران دروغین، اطًالعات اشتباهی در مورد توانایی های جوینده

در جهت یادگیری امور معنوی ارائه می دهند. در حالی که یادگیری امور معنوی به هیچ وجه مشابه یادگیری امور علمی نمی باشد. ما قادریم تنها به اندازه ای مطالعه مطالب در حیطه� یادگیری های معنوی

بپردازیم که بیش از اندازه خودمان را خسته نکنیم یا دچار ســوء هـاضمـه� معنــوی نشـویــم.

c افراد زیادی به من مراجعه می کنند که عًالقمند به دریافت همه� دیسکورس ها در یک سری یا همه مثًال را در آن واحد یا دریافت دو سری دیسکورس در یک زمان می باشنـد، اما من به خـوبـی می دانم که قبل از به اتمام رسـانـدن مطالعه هر یک از آنها، شخص این تمـرینـات را رها خـواهـد کرد. زیرا او خستـه و

بی حـوصلـه است و برای یافتن خدا بی صبـر است و تمـامـی تـوجـه اش را به آن چه در دست دارد معطوف نخواهد کرد و با خودش نیز صادق نمی باشد. برای مثال زمـانـی که شخصی کتـابـی را در زمینه� امور معنوی مطـالعـه می کنـد بایستـی به این مـوضـوع پی ببـرد که این مطالب آگاهـی او را

برای دریـافت انرژی جـاری رو بـه پایین عـالـم هستـی خـواهنـد گشـود. هر کتاب یا دیسکـورس و حتیگوش دادن و نشستن در محضـر استـاد مـدارجـی از آگـاهـی را بـه ارمغــان خـواهـد آورد.

اگر شخصی برای دریافت جریان انرژی عالم هستی آمادگی نداشته باشد، احتمال دارد که این انرژی به جای مفید بودن برای او مضر واقع شود. این موضوع هنگامی که شخصی با ناشکیبایی شروع به

اصرار کردن به استاد اک یا فشار آوردن به خواندن مطالب و دسکورس ها می کند نیز صـدقمـی نمـایـد.

در این ماجرا افرادی را هم داریم که معتقدند توسط گرفتن انواع درس های گوناگون از چندین مؤسسه معنوی مختلف، قصد دارند سریعتر به خدا دست یابند. در حالی که این کار درست مثل این می ماند که قصد مسافرت داریم و برای سریعتـر رسیدن در نیم دوجین راه مختلف در یک زمـان اقـدام به حرکت

کنیم. معموال شخصی که مطالعاتش را به این صورت انجام می دهد با سردرگمی و ناخشنودی و درc c اگر او اساسا نهایت با انتقاد بیش از حد از امور معنوی، به مطالعه و تحقیقاتش پـایـان مـی دهـد. مثًالc این حجم از کار) فعالیت در امور معنوی( مضطرب و دلواپس و یا فردی با خوی عصبی باشد، مطمئنا

به گونه ای او را از خط خارج خواهد نمود ) روان او را به هم خواهد ریخت ( که حتی ممکن است موجب بستری شدن وی در بیمارستان شود. و در نتیجه زمانی که چنین موردی پیش می آید متأسفانه

این مسیر معنوی است که مورد مًالمت قرار می گیرد نه خود شخص.

بنابراین هیچ استادی در اک اجازه نخواهد داد که چًالیش بدین صورت خودش را از مطالب مختلف معنوی پُـر کنـد، ولی نظاره خواهد نمود که چًال مطالبش را همانطور که در مسیر پیش می رود آهسته

دریافت کند و آنها را هضم نماید.

c بنابراین اولین موردی که چًال بایستی انجام دهد، به وجود آوردن و تقویت بنیه� معنوی است که یقینا بسیار متفاوت از آن چیزی است که ما در دنیای فیزیکی، احساسات و ذهن می دانیم. او بایستی برای

دریافت درست و کامل نیروی عالم هستی و تبدیل شدن به یک کانال انتقال خروجی بدون تغییر یا یک نواخت، به خوبی تربیت شود. این مطلب از اهمیت به سزایی برخوردار است زیرا او می تواند دانش الهی و دانش معمول را در ذهنش ذخیره نماید و نگاه دارد نه قدرت هالم هستی را. او بایستی کانالی

برای اک باشد که در بردارنده� قدرت و خرد می باشد یا بایستی به کمبود و فقدان آن تن در دهد و یااینکه نامًالیمات ناشی از وفور بیش از اندازه� این نیـرو و خــرد را بپــذیــرد.

استاد با لبخند از چًالیش می خواهد که در مطالعه امور معنوی اک آهسته تر قدم بردارد. او مشاهده خواهد کرد که چًال کم کم به سوی باال کشیده می شود و با تمامی مشکًالتی که بر سر راهش قـرار

مـی گیـرد بـا یـک خـوی معنـوی منطقـی و یـک عقـل سلیـم مـواجـه مـی شـود.

چًال با قدم نهادن بر روی هر پله از مسیر توسط استاد، روشن گری دریافت می کند. او اجازه نمی دهد که ناشکیبایی یا دلسردی در چًال به وجود آید. در نتیجه استاد چًالیش را در مسیر میانه نگاه می دارد و به

او اجازه نمی دهد که در اثر مطالعه بیش از اندازه و کسب بیش از آن چیزی که از طریق پیشرفت معنوی به دست می آید از مسیر اک منحرف شود. او چًال را از عقب ماندن محفظت می نماید. این

مطلب در ارتقاء معنوی هر جوینده ای که سعی در پیشرفت در هر مسیـری را دارد از اهمیـتبـه سـزائـی بـرخـوردار است.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

31شمـاره�: November_1968

دوستـان عـزیـز

موضوعی که این ماه برای بحث انتخاب کرده ام یکی از مهم ترین موضوعات به نام خودپسندی است. خودپسندی عاملی در خویش هر شخص می باشد مبنی بر این که هر چیز در دنیا می بایست حول محور

�یت و خودستایی نیز گفته می شود. این فرد دور بزند. در واقع این همان خودگرایی است که آن به من ویژگی ذهنی، اغلب در افرادی که معیاریدر زندگی ندارند یافت می شود، کسانی که مشتاق به تظاهر

Mentalارزش های خودشان به دنیا می باشند، به هر حا به این ویژگی در واقع عادت ذهنی عصر ) Habit oh the Ageنیز گفته می شود. البته با این عقیده موافقم که در عصر ما علوم گوناگونی )

c وقتی فردی به عنوان یک با قدرت چون خداشناسی با ماهیتی متعصب پیشرفت داشتـه است. مثـًال مطلق روی مـوضـوعـی کار می کند در خور این است که نمـونـه� بـارزی از خـودپسنـدی بـاشـد.

بنـابـراین زمانی که چًال سفرش را به سمت و سوی خداوند تحت لوای استاد حق در قید حیات آغاز می کند درست همانند اعتماد داشتن به خلبان هواپیماست. او پس از شروع سفر می بایست به استاد

اعتماد داشته باشد، زیرا انتخاب دیگری برایش وجود ندارد. البته گاهی اوقات ممکن است او در نتیجه� تسلیم خواسته هایش بگرید، و در غمی جانکاه به سر برد اما این گـریـه، گـریـه� نفس است. هشـداری

�لی چًال هـرگـز چیزی را به استـاد نمـی سپـرد تا آن را برایش پـوچ که ارزشی در رندگی ندارد. به طور ک حفظ نمـایـد. بلکه فقط اعتمادی محض با عًالقه� وافـر است که در اختیار استـاد معنوی قرار می گیرد. به این تـرتیـب او در راهی ناشنـاختـه راهنمـایـی استـاد را می پـذیـرد. حاال او می داند که استـاد هـرگـز فـرمـان نمی دهـد، بلکه به سـادگـی نصیـحت مـی کنـد. در واقع منّـیـت همان بـرداشت غلـط و اشتـبـاه

از خــرد و عقــل مـی بـاشـــد.

( قدرتی است که روح از آن به عنوان ابزار اصلی تفکر استفاده می کند. و در نتیجه�Budhiبودهی ) قدرتی که روح به آن می دهد، بودهی فکر را تولید می کند، تمیز می دهد و سپس تصمیم می گیرد. در

نتیجه قضاوتش را به سمت آهنکارا هدایت کرده تا تصمیم به اجرا درآید. اما در چنین موقعیتی اگر ذهن با خودپسندی آلوده گردد این تصمیم منجر به به موضوعی می شود که هم خـود و هـم تمـامـی

پیـرامـونش را گـرفتـار مـی سـازد.

آهنکارا یکی از چهار بخش ذهن است. یعنی همان بخش جدا کننده� خویش فردی و هم چنین عًالق� هرچه�یت می باشد که وقتی در مورد آن به بیشتر به خویش نسبت به دیگران. این همان خودگرایی یا من مبالغه و زیاده روی می پردازیم به غرور و خودبینی تبدیل می شود. البته نفس به خودی خود خوب

است، اما در گستره� بزرگتری تبدیل به بیماری شده و باعث تباهی انسان می گردد و جایگاه آن اغلب بین افرادی است که دچار فقر معنوی می باشند. وقتی غرور شروع می کند تا قربانی خود را هدف قرار

c جدا از دیگران تصور می کند و سعی دهد، ذهن از آرامش نسبی برخوردار می گردد، او خود را کامًالc در افرادی که دارای ارزش های �لی غرور معموال می کند تا در هر چیزی اولین نفر باشد. به طور ک

سطحی و پایین مادی و معنوی هستند توسعه می یابد. به همین دلیل بسیاری از کسانی که از قدرت های روانی برخوردارند، مردمی را که در جستجوی توجیه وجود خودشان می باشند و در حاالت

�لی حق به جانبی ) (Self Righteousnessپستی به سر می برند را به خوبی شکار می کنند. به طور ک خود یکی از شایع ترین و بارزترین شخصیت های نفس است. نامه هایی که اغلب به دفترم سرازیر

می شود، خود نشانگر این نکته است که متأسفانه اکثر مردم در وضعیت دشوار این بیماری نفرت انگیز ذهن به سر می برند و وقتی که نمی توانند اضهاراتشان را اثبات کنند، مدعی اداره کردن دنیا هم

می شوند. گروهی نیز بیانات مبالغه امیزی در مورد قدرت هایشان به کار برده و این خود سدی مستحکم در مقابل حقیقت را به وجود می آورد. غرور خرافات را حمایت کرده به طوری که روابط متعصبی را بنا

نهاده و باعث بـرهـم زدن روابط خـانـوادگـی می شود. و در چنین مـوقعیـتـی وانمود به عقل و خـردکـرده و زنـدگـی را بـرای قـربـانـی اش دشـوار مــی ســازد.

در واقـع اغلب این افـراد به الگـوهـای ذهنـی مـاننـد اختـًالل عصبـی، پـاراتـوئیــد و سـایـر نـاهنجـاری هـای دوره ای ذهنـی کـه جـوامـع امـروزی بـا آن دست بـه گـریبـاننـد مبتـًال مـی بــاشنــد.

c غــرور، لغـزش نـاپـذیـری و منـزه بـودن از گنـاه را از خـود نمـایـان مـی سـازد، امـا در پس ظـاهــرا این نقـاب به عصبـانیـت، خـودپسنـدی، تـعصـب، سلطـه جـویـی، بـد دهـانـی و عیـب جـویـی پـی

مــی بـریــم. در واقع غرور اولیه از همان تصور لغزش ناپذیری اولیه سرچشمه می گیرد، به طوری که قربانی تصور می کند تقوایش با انگشت گذاشتن روی خطاهای دیگران افزایش می یابد، در حالی که او

هم زمان نقطه� ضعف خود را به ظهور می رساند. به هرحال پادزهر این بیماری فروتنی است. شخصی که به خودبینی مبتًال شده باشد، اجازه نمی دهد تا استاد هدایت زندگی اش را با اطمینان خاطر به عهده

( گرفتار می شود و زندگی هایمتمادی رنج می برد. بنابراین خودبینیKalبگیرد، بنابراین در دام کل ) قادر به هدایت شخص نمی باشد ولی با اطاعت کردن از قوانین می توانیم از سقوط به سطوح پایین تر جلوگیری نماییم. متأسفانه شکاف بزرگی در تفکر بشر به وجود آمده است. اکثر مردم عقیده دارند که

با مطالعه� متافیزیک، روش فلسفـه و سـایـر مطـالعـات در این زمینـه مـی تـواننـد بـر قـوانیـن اینجهـان تفـوق یـابنـد.

در صورتی که این طرز تفکر به هیـچ وجـه صحیـح نمی باشـد زیـرا می بایست دریـابیـم، زمـانـی که در هـوشیـاری به سر می بریـم همه چیز از قوانیـن فیـزیکـی این جهان تبعیت می کند، ما نمی تـوانیـم بر

ظرف زمان و مکان غلبه کنیـم، مگر در کالبد روح. بنـابـراین جنـبـه� فیـزیکـی ما می بایست از قوانین ذهن و کالبد تبعیت نمـایـد، همان طوری که روان از قوانین روح تبعیت می کند. این مـوضـوع در واقـع

همـان چیـزی است کـه باعث شکست خیلـی هـا شـده و در ریشـه یـابـی علل زجـرهـا و رنـج هـای خـودمـوفــق نشـده انـــد.

گهگاه نامه هایی از افرادی که دچار مشکًالت ناشی از آمیختگی قوانین مادی و معنوی می شوند به دستم می رسد. آنها گرفتار سرگردانی هولناکی در زندگی گشته و ناامیدند. آنها در جستجوی راه نجات

از این مرداب می باشند، و کتب زیادی مطالعه کرده اند و رشته های مختلف متافیزیک زیادی را تحتـرسنـد پس چرا ـ� تعلیم مربیانی چند گذرانده اند، ولی هنوز مشکل به قوت خود بـاقـی است. آنها می پ

خـداونـد در زنـدگـی شـان قـدم ننـهـاده تـا امـوراتشـان بـر طبـق انتـظـاراتشـان از " او " تنـظیــمشــود؟!

c c آنها توقع دارند تا با مطالعه کتب و دانش ذهنی بر قوانین فیزیک این جهان چیره شوند. ثانیا زیرا، اوال به خدا دستور چگونگی رسیدگی به اموراتشان را صادر می کنند! آنچه در اینجا خطا می باشد این است

که هیچ کس نمی تواند جوهره� قوانین را نقض کند تاز مجازات آن بگریزد، درست مانند اینکه چون نمی دانیم قانون چیست از قوانین رانندگی تبعیت نکنیم، جهل به قانون عـذر مـوجهـی نیـست. بـه هـر

جهـت مـی بـایـست تـاوانـش را بپــردازیــم.

اشتباه دیگر این است که خودبینی ما را به این تفکر جهالت آمیـز سوق می دهد که احساس کنیم فراتر از قوانین جهان قرار داریم. به هر حال، نفس چًال را در تاریکی پرتاب کرده و بدون هیچ نوری او را رها

می کند. اگر چًال یک واصل است، در این مواقع کلمه� رمز می تواند با نور حقیقت، نفس او را روشن�لی زمان سرکشی چًال بر علیه استاد حق در قید حیات ساخته و مورد استفاده قرار گیرد. به طور ک

زمانی است که او به خطاهایش آگاه نیست. به هرحال اکثر چًالها یادگیرنده ایی آرام و تا حدودی سرکش هستند سرکش هستند که نیاموخته ایشان با آموخته هایشان هم سنگ است. ما می بایست به

ندای استاد درون ارج نهیم چرا که چاره ای به جزء گردن نهادن نداریم. اما دیر یا زود چًال می آموزد که "ـل می باشد و آنچه که به صًالح است را می داند. زمانی که چًال آمادگی شنیدن را ـ� آن " خــرد حکـمت ک داشته باشد، ندای استاد درون همیشه آماده� سخن گفتن است. این ندا ایشان را به سمت نیکی بزرگتر

جهان هدایت کـرده و شـروع بـه دریـافت معنـی عبــارت " همیشـه بـا شمـا هستـم " مـی گـردنـد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

32شمـاره�: December_1968

دوستـان عـزیـز آخرین نامه� امسال را به یکی از مهمترین نکاتی که هر چًال می بایست آن را درک کند، اختصاص داده ام.

نکته ای مبنی بر این که اک کاری با مقوله� گناه ندارد ـ زیرا که گناه جنبه ای از شخصیت است نه شخص، البته هدف اکنکار محکوم کردن گناه نیست، بلکه محکوم کردن عمل معنوی خطایی است که

در هر زنـدگـی کارما آفـریـده و دستـرسـی روح را به مرحله� خـداآگاهـی از طـریـق سفـر روح�نش غیر معنوی بار کارمیک را افزایش می دهد که مهمترین آنها غرور و پس دشوارتـر می سازد. هر ک از آن شهـوت، خشـم و وابستـگـی می بـاشـد که به تـرتیـب از درجه� اهمیـت کـم تـری بـرخـوردارنـد.

البته من به عنوان استـاد فـراتـر از این پنـج انحراف اخـًالقـی طبیـعت بشـری قرار دارم. اما چًالc می بـایست در مسیر خدا از معبر اک، این پنـج نفسانیـات را تحت کنترل خود داشتـه باشد و مستمـرا

c توجهی را که ما در مسیر خدا برای گـرفتـار c مـراقـب این انحـرافـات بـاشـد، چرا که آنها مـرتبـا دائما نشـدن در دام قدرت منفی نیاز داریم، منحرف خـواهنـد کـرد. این انحـرافـات، هـدایای قـدرت کل

هستنـد و از طـرف چًالی اک نبـایـد پـذیـرفتـه شـود. در عوض می بایست آماده� دریافت نعمات خداوندی از قبییل: بخشایش، بردباری، قناعت، قوه� تمیز، عدم وابستگی و فروتنی باشیم. این

قابلیت های معنوی در هر کس وجود دارد و اک سعی می کند آنها را فعال کرده و در زندگی مطرح نماید. مثًال هنگامی که چًال مشکلی همانند افتادن در دام نیروهای منفی دارد و یا حتی سفـر روح را

خودش تجـربـه می کند، می بایست استـاد را فـراخـوانـده تا او را یاری نمـایـد و یا او را به عنوان مسـافـر روح در جهان های معنوی همراهی نمـایـد. استـاد حق در قید حیات مـأمـوریتـی به عهده دارد

که هر ندایـی را پـاسـخ می دهد. اگر چًالیی در طی طـریـق منـحـرف شود با فـراخـوانـدن استـاد درونc متکی به می تـوانـد بار دیگـر خـود را در مسیـر خـداآگـاهـی قـرار دهـد. یعنی اینکه چًال می بایست کامًال

خود بوده و بـا استـاد درون تمـاس بـرقـرار نمـایـد.

در مواقع مورد نیاز استاد قابل دسترسی است، اگرچه چًال اغلب قادر به دیدن او نمی باشد ولی می تواند حضور الهی او را احساس کند. او گاهی هم چون ابر آبی رنگ و گاهی هم چون نور یا نوارهایی

روشن در بینایی درونی متجلی می شود. اکثر اوقات چًال می تواند حضور او را در دنیای فیزیکی به صورت بارقه� آبی، در چشم انداز شب و یا ظهور ناگهانی درمیدان یا حیاطی با فاصله� کم گـواهـی دهـد. گاهی اوقات استاد حضورش را برای کسانی که چشم انتظار او و یار معنوی اش هستند آشکار

می کند. زمانی که موهبت های خداوند بر کسی نازل شود، چون بذری در وجود او جای می گیرند و�ل می شود تا ر گ ـ� احساس رضایت و خشنودی را به بار می آورد. این استعدادها به آرامی شکوفا و پ

روزی که دریافت کننده� این نعمات، از آنها به زیباترین شکلی استفاده کرده و خود را سرشار از شادی می بیند و هر آنچه در جهان اویند از این نعمات بهر ه مند خواهند شد و در نتیجه به دلیل تأثیر شگفت اور

آنها او بی دریغ و بی چشمداشت می بخشد و بی دریغ شاد می کند. شایان ذکر است که تجربه و تعبیر بیشترین عنصر موجود در نعمات خداست. پس درمی یابیم این یک تعبیر شخصی نیست که تجارب

معنوی برخاسته از این نعمات در زندگی روزمره، به کار گماشته می شوند، بلکه به واسطه� ماهیت و طبیعت جهانی آن است. پس باید به خاطر داشته باشیم که الهامات و اصوات در زمره� بخشایش با

اهمیت خدا نمی باشند، بلکه به خاطر توسعه� روانی خود فرد است. اینجا نکته� حائـز اهمیت این است که آگاهـی اک، حـالتـی خـداگـونـه است و هم چنین تـوفیـقـی برای افرادی که در مسیـر معنوی

پیشرفت کرده اند تا به مـراتب بـاشکـوه خــدا صعــود نمـاینـد.

اشتبـاه بـزرگـی که توسط خـداشنـاسـان مطرح می شود این است که آنها معتقـدنـد تـوفیـق یا موهبت ها از طریق خداوند به افراد نازل می شود. درحالی که این عقیده برای پیشرفت روح و تعالی

آن به سوی جها ن های بهشتی هـرگـز صحیـح نمی باشد، " کسی که به سمت من بیـایـد تا بلندتـرین مـرتبـه� خـداوندی اوج می گیرد ". این عبارت را ربازار تاررز در یک شب تابستـانـی دلپـذیـر در حالی که

نزدیک کلبه� گلی کوچکش در کنار دره� باریـکـی با دورنمای اطراف شهـر و کوه های سر به فلک کشیـده، نشستـه بود به من گفت: " روح ممکن است از نعمت های خـداونـد بهر مند شود، اما باید

خیـزشی به سمت باال داشته باشد و به باالتـریـن نقطه� اوج کوه رسیـده تا قابلیت بهره گیری از آنهـا رابیـابـد. خـداونـد نعمـاتـی را کـه افـراد سعـادتمنـد کسب نمـوده انـد هـرگـز پس نمـی گیـرد".

با توجه به این مطالب، ما می بایست عقاید محکم و تعصب گونه� خود را با روش کار شکوفایی معنویc ممکن است در میدان پدیده های روانی با استفاده از ضمیر حسی ذهنی در روح جایگزین نمائیم. مثًال

قدرت هایی از قبیل: نعمت رؤیاها، اصوات، تله پاتی، الهام قبل از وقوع امری و روشن بینی س�کنا گـزیـده باشیـم، اما دیر یا زود این نوع قدرت های روانی از ما جدا شده و فقط روح خالی به جای

می ماند. به طوری که از آن پس نعمت های جهان های معنوی کانالی را برای وارد شدن می یابند. به این ترتیب متوجه می شویم که این نوع آگاهی متفاوت از چیزی است که تا به حال با آن برخورد داشته ایم. البته تعداد محدودی می توانند این موضوع را درک کنند، زیرا تنها تعداد محدودی نیز هستند که می توانند

به درون اک نفوذ کنند چنین افرادی حتی قادر به بیان خودشان در کًالم نیستند، همین طور در بیان تجربیاتشان، به طوری که تمامی سخنان آنان در مقـابل مـردم عـادی بیهـوده و بی معنـا تصـور

مـی شـود.

به عبارت دیگر آنها دریافته اند، آنچه که در هر چیز وجود دارد خود خدا نیست، بلکه ذاتی است که از آن جریان می یابد و ما آن را اک می نامیم. " آن " را به هر نامی که دوست داشته باشید، بنامید. " آن " یکسان باقی می ماند، همان نیرویی را که اجسام جهان ها را به هم می پیوندد و متحـد مـی کنـد و بـه

شکل صحیـح تمـامـی زنـدگـی را سـر و سـامـان مـی دهـد. عنصر اصلی این نیروی زندگی جوهره� چسبنده ای است که هان زنجیرهای اتم را در سیستم زندگی بنا می کند. " آن " کل زندگی را تغذیه و تقویت می نماید، در حالی که هم زمان عناصر تشکیل دهنده� جوهر

زندگی را در همه جهان های خدا به هم پیوند می دهد. خداوند سرچشمه� تمام چیزهایی است که از اک نشأت می گیرد، بنابراین " آن " زندگی را تجهیز کرده و به موجودات و مخلوقات خودش با هر سطح آگاهی انرژی می رساند. به هر حال می بایست به تمام معنا این واقعیت را که، خدا روح را به مرحله�

واالی خودش بازمـی گـردانـد بپذیـریـم و از آن پس، بعـد از مـدتـی کـوتـاه، در جهان های پایین تر مواهب

الهی بر روی روح گشوده می شود. این مواهب میراث روح در ملکوت آسمان است، مگر این که تا گشوده شدن مجدد راه بپذیریم که می بایست آنها در گوشه ای باقی بمانند. اما هیچ کس نباید دلسرد

شود، زیرا فرصت همیشه وجـود دارد و تنهـا جـوینـدگاننـد کـه آن را تشخیـص مـی دهنـد.

همیـشـه بـا شمـا هستـم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

33شمـاره�: Junuary_1969 دوستـان عـزیـز

آغاز سال جدید در آگاهی چًالها و شکوفایی معنوی شان به سوی طبقات باالتر خداوند با تغییراتی همراه است که داللت بر اندیشه ای دارد مبتنی بر این که مرتبه� هر چًال در وابستگی به استاد حق لحاظ

می شود. در اینجاست که شخص ممکن است درگیر علم معانی شده به خصوص در ارتباط با خطاب کردن استاد حق در قید حیات، بدین منظور که بتواند با او در نظمی روحانی ـ روانی قرار گیرد و

هم چنین شاید برای ارتباط برقرار کردن با فرم درونی و بیرونی استاد از همان نام باستانی و قدیمی تمامی اساتید اک یعنی ماهانتا استفاده کند. این عنوانی برای تمامی اساتید حق محسوب می شود که

از ابتدای تأسیس آئین باستانی اساتید وایراگی اک از آن استفـاده مـی شـده است. به بیانی ساده معنی این کلمه همان معلم الهی " سات گورو یا آواتار زمان " می باشد. او با هر چًال در

طول زندگی ها و تناسخات گذشته شان و حین اقامت موقت در این جهان فیزیکی همراه بوده است. اکنون او در این زندگی به چًال کمک می کند تا کارمایش را از بین ببرد و دیگر مجبود به بازگشت به این

دنیا نباشد، البته این حفاظت و راهنمایی در تمامی طول زندگی های آینده و در سیارات دیگر یا جهانهای معنوی نیز با آنها همراه خواهد بود. با این حال آنهایی که مسیر و طریق اک را برگزیده اند، می بایست بسیار دقیق و هوشیار باشند و برخًالف آنچه که می بینند و می شنوند هرگز نباید از راه صرف نظر کنند.

چرا که خیلی از اکیست ها با اساتیدی روبرو می شوند که علیه اک و ماهانتا سخن می گویند، اما به هرحال ماهانتا و تمام کسانی که از او پیروی می کنند به وسیله� اک الهی محافظت می شوند.

محافظتی که کسی قادر به دیدن آن با چشمـان فیـزیکـی نیـست ولـی هـم چـون پـوششی عظیـماطـراف پیـروان اک را فرا گرفته است.

به هرحال واقعیت محافظت و امنیت اک را که حقیقتی زنده و پویاست و تمامی چًال های ماهانتا آن را تجربه کرده اند، می بایست پذیرفت. به بیانی دیگر این حضور ماهانتا می باشد که امنیت و محافظت چًالهای خود را در هر جا که باشند، چه در جهان فیزیکی، چه در دیگر سیارات و یا جهان های وعنوی

تأمین می کند. او از همه پیروان خود مراقبت می کند و چًال نیز می بایست به کـًالم مـاهانتـا صـرف نظـراز آنچـه مـی گـویـد، ارج نهــد.

c پیشنهاد باشد، زیرا او هرگز آمرانه عمل نمی کند، بلکه درست برخًالف این مراقبت ممکن است مثًال عملکرد دیگر رهبران، او با استفاده از بیانات غیر مستقیم منظور خود را رسانده و آنچه که باید انجام شود را مطرح می کند. البتهگاهی هم این پیشنهاد به صورت هشدار است. به هرحال برخًالف اینکه این

هدایت چقدر آرام پیش می رود، و چه مدت طول بکشد، چًال مـی بـایست آن را بپـذیـرد.

البته گاهی اوقات ممکن است چًال به خاطر عدم پذیرش، پیشرفت معنویش را مخاطره اندازد، بنابراین درمی یابیم آن کسانی که اک را سبک می شمارند و یا حتی مسیر اک را ترک می کنند، کسانی هستند که

با رفتار و گفتار ماهانتا به احساساتشان آسیب رسیده است. با این حال هیچ چًالیی نباید غرور یا نفسش را بخشی از ارتباط با ماهانتا قرار دهد، چرا که در این صورت این غرور به عنوان مانه مستحکم

سر راه رشد معنوی چًال قرار می گیرد و پیشرفت او را قطع می کند. البته در بعضی مواقع ماهانتاc بدان جلب کند، صرف ممکن است این معضل را از چًال بیرون بکشد به طوری که توجه چًال را کامًال

�لی فرق نمی کند که رابطه� بین ماهانتا نظر از اینکه این عملکرد چقدر دردناک و ناگهانی باشد. به طور ک و چًال چه رابطه ای از روی ایمان و وفاداری باشد یا از روی شک، به هرحال اعتماد به ماهانتا اصلضروری است و اگر این اعتماد وجود نداشته باشد پیشـرفت چـًال بسیـار نـاچیــز خـواهــد بـــود.

به هر تقدیر زمانی که چًال به طور جدی معبرش را از طریق اک به سوی خدا برمی گزیند درصد زیادی از کارمایش به آرامی روند اضمحًالل در پیش می گیرند. او زیر بار مشکًالتی که هرگز تجربه نکرده است

قرار می گیرد. عًالوه بر آن اگر حساسیتی در او افزایش یابد به خاطر این است که ماهانتا او را در بوته� آزمایش گذاشته است تا به منظور زندگی در جهانهای معنوی مجهز و مقید شود. بنابراین هرچه با

آغوش بازتری از امتحانات و آزمایشات استقبال کنیم، مشکًالت کمتری را متحمل خواهیم شد و آنانی که زندگی را با شکایت، خشم، ناخرسندی، غرور، و بهانه جویی می پذیرند چیزی جز سقوط در

انتظارشان نخواهد بود. بنابراین یکی از بزرگترین خطاها غرور است. چًال نمی تواند راه ماهانتا را در زندگی اش بی توجه به چگونگی آن بپذیرد. ماهانتا طرز رفتار چًال را نسبت به خودش گاهی با بی تفاوتیc با احترامی خالص می پذیرد. نوع پذیرش هرچه باشد، چًال می بایست اعتماد خود و گاهی باعشق و اکثرا را حفظ کند. استاد مانند واسطه ای است بین او و خدا تا هنگامی که چًال بتواند خود رابطه ای با قدرت

الهی برقرار سازد. اساس آموزش های اک اعتماد به ماهانتا می باشد، زیرا اگر چًال به او اعتماد نداشته�ب سایر فرق و مذاهب دیگر به دست آورد، در این صورت وقت خود باشد و اطًالعاتش را با مطالعه کت

را جهت شکوفیی معنوی تلف نموده است. خیلی واضح و روشن بگویم که ماهانتا در ارتباط با کسی�ب و روش های دیگر سر می زند و دائم که سعی می کند خیلی سریع به خداشناسی برسد و به تمام کت از این شاخه به آن شاخه می پرد کاری ندارد که انجام دهد، هم چنین این امر نیز در مورد پیوستن به

( نیروهای غیر ارگانیک که جوینده را در مـراحلEntitiesروش های روانی و ارتباط برقرار کردن با ) پـایـین اسـراری متـوقـف مـی کنــد نیـــز مصـــداق دارد.

ماهانتا سعی دارد که چًالیش را تا باالترین مراتب جهان های معنوی ارتقاء بخشد. او چًالیش را به آرامی متعالی کرده و ذهن و درون او را به طریقی شکوفا می نماید تا در جهان بیرونی و عینی هیچ چیز باعث

c در حال تغییر است، اما روند این تغییر بسیار آرام و در عین حال تشویش او نگردد. چًال مستمرا محسوس است. بنابراین اگر اجازه دهد که بی صبری و ناشکیبایی او را شکست دهد، تمامی سعی و

شد معنوی به هدر می رود. فقط با کمک ماهانتا است که چًال می تواند درحالی که در تًالشش در جهت ر� آگاهی انسانی به سر می برد، در جهانهای معنوی پیشرفتـی داشتـه باشـد. نـه اینکـه او بـه طـریقـی کـه

خــود مـی خـواهـد کـانـال معنــوی خـــداونــد شــود.

همیـشـه بـا شمـا هستــم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

34شمـاره�: February_1969

دوستـان عـزیـز این ماه قصد داریم دالیل محرمانه ای را که سبب می شود تا یک چًال نتواند دیسکورس های خود را با

دیگر چًالها عوض نماید، برایتان مطرح کنم. به طور کلی هیچ دانشجویی نمی تواند در مورد آنها صحبت کرده و یا محتوای دیسکورس خا را برای کسی که خارج از اک است فاش نماید. به همین ترتیب یک چًال

نمی تواند بیش از یک دیسکورس دریافت و مطالعه کند و همچنین صًالح نیست در مورد اصطًالحات به خصوص اک با دیگران وارد بخث شود. به هر حال همانطور که گفتم، چًالها مجاز نیستند

دیسکورس هایشان را با کسی رد و بدل کنند. به خصوص کسانی که در رابطه با تعلیمات اک قرار ندارند، البته به جزء اعضای خانواده که زیر یک سقف زندگی می کنند. در غیر این صورت چًال پیشرفت

معنوی خویش را خنثی نموده و ماهانتا نیز نمی تواند در این مورد برایش کاری انجام دهد. البته اگرc بـرای مـاهانتـا ماهانتا مجو�ر به خصوصی به او داد این امکان پذیر است، اما مشروط بر اینکـه کتبـا

نـوشتـه شـود و جـوابـی هـم از طـرف او ) مـاهـانتـا ( دریـافت شـود. دیسکورس ها آموزش هایی محرمانه بین چًال و ماهانتا می باشند. اجازه دادن به کسی که بدون اولین

مکاتبه با ماهانتا آنها را بخواند و باعث افشای مطالب آن گردد، هم به چًال و هم به معلم لطمه می زند. زمانی که چًال مطالعه� دیسکورس ها را آغاز می کند باید بداند که ریسمانی بین خود و استادش برقرار

می گردد. این ریسمانی نامرئی و محرمانه است که ماهانتا از آن برای برقراری ارتباط با چًال استفاده می کند. هنگامی که چًالیی اجازه می دهد شخص دیگری دیسکورس ها را بخواند یا آنها را با کسی که

خارج از طریق اک است رد و بدل می کند، درخور قطع شدن ریسمان ارتباطی بین خود و استاد می باشد. ماهانتا از این ریسمان برای اهداف بسیاری از قبیل: هدایت کردن چًال هنگام سختی ها و

خطرات، دادن آموزش های محرمانه و پاسخ به درخواست ها استفاده می کند. بنابراین هیچ کس به جزیک چًالی رسمی نمی تواند از این ریسمان ارتباطی معنوی با استاد برخوردار باشد.

تحت هیچ شرایطی چًال نباید به خودش اجازه دهد که پیرامون مطالب دیسکورس ها با افرادی که استاد حق در قید حیات را به عنوان رهبر معنوی شان قبول ندارند، بحث کرده و یا آنها را فاش کند. از

آنجایی که مطالب، مطالبی محرمانه اند از قبیل چگونگی تکنیک های سفر روح، پس هرگز نباید فاش شوند. اگر چنین شود ممکن است او همه چیز را از دست داده و عاقبت نیز از مسیر اک خارج گردد.

c زمانی بنابراین چًال اجازه ندارد بیش از یک سری دیسکورس در زمان معین شده را مطالعه نماید. مثًال که شما مشغول خواند یک سری دیسکورس ها هستید نمی توانید تقاضای سری دیگر را نیز داشته باشید

�لیچًال نباید با تًالش زیاد اگر این کار را انجام دهید مسلم بدانید که تقاضای شما رد می شود. به طور ک سعی در هضم مطالعات معنوی بیش از حد نماید. الته خود چًال معتقد است که توانایی مطالعه� تمامی

c غلـط است. �تب و جزوات اک را دارد، که به سادگی می توان دریـافت این مـوضـوع کامـًال ک

c شبیه به چًال نمی تواند مقدار زیادی مطالب معنوی را در یک زمان مطالعه نماید، زیرا این عمل دقیقا زیاد خوردن غذاهای چرب و شیرین است. بنابراین در صورت عدم هماهنگی با این قانون، شکوفایی

خ می دهد شگفت زده می شود. به همین ترتیب معنوی چًال متوقف شده و سپس از اتفاقی که برای او ر� چًال می بایست مطالعاتش را به آهستگی پیش برده و در هر ماه یکی را مطالعه کرده و زیاد عجله به

خرج ندهد. برخًالف تمام این ها من با چًالهای بی شماری برخورد داشتـه ام که با عجلـه می خـواهنـد بـهمـرحلـه� خـداشنـاسـی دست یـابنـد.

اگر زندگی های جسمانی را طی قرن های متمادی پشت سر گذاشته تا سرانجام استاد حق در قید حیات مًالقات شود بنابراین می بایست به پیروی کردن از او و جهت دادن زندگی درونی به سوی او و انجام

دادن همان چیزی که او می گوید عمل شود. اما معدود افرادی این چنین عمل می کنند و بیشتر مایل به مطالعه� شیوه های دیگر و در حد امکان مطالعه� کتب فراوان در مورد دیگر سیستم ها و عقایدند، تا اینکهc گیج و در گرداب مشکًالت غرق شوند. و جالب اینجاست که در این موقع ماهانتا را فرا می خوانند کامًال

تا آنها را از این وضعیت دشوار برهاند، ولی وقتی ماهانتا در این موقعیت به کناری می ایستد و نظارهمی کند و اجازه می دهد تا خود چًال از عهده� حل مشکـًالت بـرآیـد، او بـرآشفتـه و نـاراحت مـی شـود.

به هر حال فرد می بایست تکلیف خود را روشن کند یا می بایست به استاد حق در قید حیات عقیده داشته باشد، یا نداشته باشد. اگر چًالیی در مدت زمان معقولی به استاد اعتماد نکرد، می بایست از مسیر خارج شود باید بدانیم که این راهی است جد�ی و می بایست تنها راه رسیدن به خدا محسوب

شود. سپس در آن زمان است که اگر مشکًالت از راه رسیدو ادامه پیدا کرد، ماهانتا آماده یاری رساندن است ولی اگر قرار است که چًال از مشکًالت کارمیک گذر کند باز هم به او کمک داده می شود

اما باز این خود فرد است که باید مسئولیت تمام اعمال خویش را بپذیرد و از این مرحله عبور نماید. اساس همه� اینها باور به استاد حق در قید حیات و قبول این نکته است که ماهانتا همیشه به منظور شفا

دادن، یاری رساندن و راهنمایی کردن برای عبور از موانع زندگی با چًال است.

c چًالیی درخواست می کند نامه اش به آدرس دیگری ارسال شود، زیرا نکته� شایان ذکر دیگر، اینکه مثًال�لی اگر کی به این شکل عمل کند، این خانواده اش مخالف این قبیل مطالعات معنوی هستند. به طور ک خود نیز نوعی متوقف کردن خودمان در مسیر معنوی محسوب می شود. زیرا ما خودمان را در اختیار

اک نمی گذاریم تا دیگران را فریب دهیم، ضمن آنکه سعی نداریم به دیگران نیز کمک کنیم. اگر خانم خانه داری تقاضا می کند که نامه اش به منزل دوستش ارسال شود، به دلیل اینکه شوهرش موافق

نیست، این روش، روشی صادقانه با همسرش نمی باشد. اگر هر دو آنها نقطه نظر مشترکی در موردc آنرا دریافت نکند. به هر آن مطالب در منزلشان را نـداشتـه بـاشنـد من تـرجیـح می دهـم کـه چًال اصـًال حال ما می خـواهیـم به عنوان الگو عمل کرده و مخالفتـی بین اعضـا یک خـانـواده بـر سـر مسـائل اک

وجـود نـداشتـه بـاشـد.

نکته� دیگر اینکه چًال، قبل از اینکه واجد شرایط وصل گردد باید مدت دو سال مطالعه کند. یعنی دیسکورس های سفر روح و راه پنهان را فبل از درخواست وصل بگذراند. اگر او از این قاعده پیروی

نماید برای واصل شدن کفایت می کند ولی حداقل آن دو سال است. البته اهمیت ندارد که او چقدر در مورد مذهب و گروه های دیگر مطالعه داشته است زیرا آن مطالعات هیچ گونه ارتباطی با سیر

مطالعاتی اک ندارد، اگر چه آنها زمینه � خوبی برای چًال محسوب می شوند ولی به زودی چًال درمی یابد که نمی تواند آن مطالب را همراه با آنچه که در اک به او داده می شود، حفظ نماید. اما او تصور می کند

این شیوه، شیوه� خوبی است ولی به هر حال ماهانتا تشخیص می دهد که این روش بـه ضـرر اوست واین اجـازه بـه او داده نخـواهــد شـد.

دلیل دیگر برای شکست در تکنیک ها این است: نامه هایی از بعضی دوستان دریافت می دارم که معتقدند راه را باید با سفر روح آغاز کنند. در واقع کسانی که خود را در رابطه با فلسفه و تکنیک های

c می خواهند c آنها به سفر اثیری می اندیشند، ثانیا اک ناموفق می بینند دو راه در پیش می گیرند: اوال به زودی یاد بگیرند تا فراتر از ژرفای معنوی شان قرار گیرند. درصورتی که می بـایست بـر حسب راه و

روش اکنـکـار راه را آغـاز کنـنـد. به هر حال در حال حاضر ما کًالس های سری اول ست سنگ را برگزار کرده ایم، افراد می توانند از این

کًالس هـا شـروع کننـد کـه از اتخـاذ هـر شیـوه� غیـر معمـول انفـرادی بهتـر است.

همیـشـه بـا شمـا هستــم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

35شمـاره�: September_1969

دوستـان عـزیـز اکثر افرادی که قدم در راه معنوی می گذارند امیدوارند تا راه فرای از واقعیت در زندگی پیدا نمایند، که

این خود خطایی بزرگ محسوب می شود، اما نه غیر عادی. در اکثر آثار و کتب متافیزیک و مذاهب، مردم به اتخاذ روش مطالعاتی ترغیب می شوند می شوند تا سختی و مشقت را از آنها دور کند و شادی و خوشی برایشان به ارمغان بیاورد. بنابراین وقتی از چًالیی که به تازگی مطالعات اک را شروع کرده،

c پاسخ یکی است: داشتن تـوانـایـی رسیـدن به ماوراء می پـرسیـم که آرزوی معنوی او چیست عمـومـا قلمرو فیـزیکـی و آموختن روش پـدیـده های روانی و یا تبدیل به یک معلم معنوی بزرگ، البته این ها

آرزوی های با ارزشی هستنـد اما اغلب فـراتـر از ظرفیتشان می باشد. در واقع اکثر مردم فاقد آمادگی کامل در جهت شکوفایی معنوی هستند تا دریچه ای به سوی سرزمین های دور، به رویشان گشوده گردد. اما با این وجود، از طریق متـافیزیست ها و مذهبیون به آنها گفته می شود مه همه آمادگی فهم درست

زندگی را دارند. این به راستی یک مشکل بزرگ محسوب می شود. در افکار عمومی گفته می شودc هر کس دارای ) ESP: Extra Sensory Powerscعمًال ( یا قدرت های مافوق بشری است، اما حقیقتا

این طور نیست. حتی هیئت رئیسه های تجاری و صنعتی نیز بر اساس این طرز تفکر اغوا شده اند و اکثر کارمندانشان را تحت یک برنامه� آموزشی دقیق و حساس تربیت می کنند که البته بعد از یک یا دو سال

c آن چیزی نیست که آنها افرادی که در معرض این نوع آموزش ها بوده اند می اموزند که زندگی ابدا معتقد بودند. و در نتیجه با وحشت و ترس از کارفرمان و خانواده هایشان جدا شده و خرقه� مسئولیت را به دور می اندازند و در وادی استفاده از لباس های جین، صندل، و ریش های بلنـد سـرگـردان شـده و

از اجتمـاع دور مـی شـونـد.

سالهای متمادی است که من تأکید فراوانی روی حساس شدن ) یا بهتر بگویم درگیر شدن با نیروهای روانی( دارم و این خود نکته� مهمی است زیرا چًالها بیش از حد تحت تأثیر قرار می دهد، البته خیای ها

معتقدند که این نکته در زندگی شان بسیار با اهمیت است ولی هیچ چیز در زندگی با اهمیت تر از حقیقت نمی تواند باشد. در واقع برخی از مردم آمادگی پیشرفت به سوی قلمرو خداوندی را ندارند و

چنانچه به این امر اصرار ورزند با مشکًالت بیشتری مواجه خواهند شد. در اینجا منظورم این است کهc زمینه را برای مشکًالت در موارد مختلف فراهم سعی در افزودن بر حساسیت یک فرد مشخصا

می سازد. به عبارت دیگر در زندگی اجتماعی امروز شکستن استادندارد های اخًالقی موجود، روش غلطی است. افرادی که بسیار حساس مشکًالت را به سوی خود جذب می کنند زیرا آنها در معرض

نیروهای روانی که نمی توانند از عهده� آنها برآیند قـرار مـی گیـرنـد.

c با مطالعه و تدریس جادو و پی بردن به اسرار و موضوعاتی شبیه به آن در �لی من اصوال به طور ک دانشکده و دانشگاه ها مخالف هستم. این روش غلطی است، زیرا این نیروها مشکًالت فراوانی را برای

افرادی که سعی در یادگیری و پیشرفت معنوی دارند، سبب می شوند. اگر کسی تاریخ نژاد بشر را مطالعه نماید درمی یابد که علت سقوط تمدنها ناشی از ضعیف شدن ساختار جامعه توسط تأثیر روانی دریافت آن جامعه بوده است. برای مثال امپراطوری روم به علت هجوم بربرهای جنوب به سمت شهر روم شکست نخورد بلکه به خاطر انجام تمرین های عجیب و غریب شرقی و بکار گیری دانش روانی ای

بود که سربازان رومی از شرق به ارمغان آورده بودند. مانویت، راز مـذهب یـونان، میتـرائیسم، فـرهنگمصــر، و زرتشت اسـامـی انـدکـی از آنهـا مـی باشنـد.

این استدالل در مورد امپراطوری بریتانیا هم صدق می کند زیرا زمانی که سربازان بریتانیا در هند مستقر شدند دانشی سطحی از ادیان هند را با خود بردند که بعدها کم کم این نیروها در ساختار

اجتماعی ملت جای گزین شده و در زمان خود باعث سقوط امپراطوری بریتانیا گردید. باید به خاطر داشت که همین روش امروزه نیز ممکن است در ساختار اجتماعی این ملت ) آمریکا ( بکار رود. نفوذc به شکل های جدید تبدیل خواهند شد بطوری که همیشه برای فرد و نیروهای روانی تجزیه شده و مجدداکشورش مفید نخواهد بود. این مسئله مشکل ماست چنانچه باید به طـور جـد�ی با آن مقـابلـه نمـائیـم.

حال می خواهم در مورد چًالیی که پیرو اک است و می خواهد همه چیز را به درستی انجام دهد برای تان مثالی بزنم. او شاگرد جد�ی و خوبی است بطوری که همه چیز را مطالعه کرده و تمام دستور العمل ها را به دقت دنبال می کند. از طرفی او هیچ حرکتی بدون مشورت با لوح طالع بینی انجام نمی دهد. و در حالی که رفیع ترین آثار معنوی الهی را مطالعه می کند می خواهد تا از طریق لوح طالع بینی که بوسیله�

نیروهای روانی کنترل می شود راهنمایی جوید. یعنی از یک طرف با در اختیار قرار دادن خود به نیروهای معنوی باالتر حساس شده از طرف دیگر خود را در اختیار نیروهای روانی قرار می دهد. این چًال دیر یا

زود می بایست به این روش خاتمه دهد. زیرا در این صورت او به یک کشتی شکسته� طوفان زده ای می ماند که سعی دارد تا ذهن و زندگی فیزیکی اش را متعادل نگه دارد و قادر نخواهد بود که به این

روش ادامه دهد زیرا در این صورت ممکن است به یم بیمار روانی تبدیل گردد. بعضی از چًالهایمان این مشکل را تجربه کرده اند زیرا از طرفی سعی در مطالعه� سایر دیسکورس های روانی دارند و از سوی

�تب زیادی را مطالعه کرده و یا به جای اینکه خود را به دست استاد اک بسپارند و بگذارند تا او دیگر ک راهنمایی شان نماید به طالع بینی روی آورده تا به زندگی شان جهت دهد. فرد نمی تواند در بکارگیری

نیروهای روانی زیاده روی نماید و اجازه دهد تا آنها عنان زندگیش را به دست گیرند و هم چنین چًالیی که طریقت اک را برگزیده و در جستجوی خدا نیز می باشد نمی تواند هم زمان از کل کمک بگیرد و با لوح طالع بینی برای انجام کارهای روزمره مشورت نماید. نیروهای خدا معنوی هستند ولی نیروهای کل )

Kalروانی و منفی می باشند. به این ترتیب ما نیروی مثبت را بر علیه نیروهای منفی به مبارزه فرا ) می خوانیم به امید این که از نتیجه� مثبت آن در زندگی مان بهر ه مند شویم. این شیوه هرگز عملی نخواهد

شد. به طور کلی خداوند با هیچ چیز به جز خودش به مصالحه و تـراضـی نمـی رسـد.

حساسیت فرد بستگی به حوزه� روانی او دارد. این نعمت خداوند است که ما تا حدودی حساس باشیم

اما چًال باید به آهستگی پیش رود در غیر این صورت دچار مشکًالتی بزرگتر از پیش خواهد شد. وقتی او تحت نظارت صحیح استاد حق در قید حیات پیشرفت معنوی خود را آغاز می کند هم زمان حساسیت او

هم توسعه می یابد اما با یک روش صحیح، و تحت مراقبت و حفاظت استــاد.

همیـشـه بـا شمـا هستــم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

36شمـاره�:October_1969 دوستـان عـزیـز

چًالی اک به قانون محیط است، قانون معنوی ای که برای دانش پژوهان ماورء الطبیعه و مذهبیون شناخته شده می باشد. البته این موقعیت همان اندازه که برای دیگران مضر است، برای کسانی که از اکنکار پیروی می کنند دارای امتیازاتی می باشد. کسی که از قانون معنوی حمایت می کند مانند حمایت متافیزیسین ها و مذهبیون، می داند که آنها با قوانین عجین شده اند و مجبورند به آن احترام بگذارند. به

همین عل�ت هفتاد درصد افرادی که در زندگی به دنبال خدا هستند با شکست مواجه می شوند و به همین دلیل نیز افراد به این قانون کذایی خدا، بیحـرمتـی کرده و آنرا نقض می نمـاینـد و جنـایت هایـی نیز بر

علیه مخلـوقـات خـداونـد مـرتـکب شـده و مجـازات هـم نمـی شـونــد. البته تعداد کمی دلیل آنچه که بیان داشتم را دریافته اند ) زیرا بشر بطور عام فکر می کند قانون خدا

باید محترم شمرده شود ( و همچنین تعداد بسیار کمی هستند که بدانند واقعیت این اصل مهم چیست. سراسیمگی بشر این است که تا کنون آنچه که به عنوان قانون خدا به آن می اندیشیده و اظهار

c احساس می کنند قانون الهی که ما در می کرده اشتباه بوده است. اشتباهش هم همین است که اکثرا اینجا راجع به آن بحث می کنیم همان قانون اخًالقی است. قانون طًالیی همان، قانون خداست که نقل

می کند. " با دیگران همانطور رفتار کن که دیگران با تو. عـدالت را بـا زیـر دستـان رعـایـت کن در غیـراین صـورت از مجـازاتـش رنـج ببــر ".

این عبارت معمائی از درک اشتباه در مورد قانون خداست. برای درک بیشتر منظورم، بهتر است بگویم، منظور من پایه و اساس قانون طًالیی و عشق برای خداست بدون اینکه بدانیم به چه عشق

می ورزیم. عشق ورزیدن به " آن " از صمیم قلب، ذهن، روح، و عشق ورزیدن به همسایگان، ببخشید .. مثل اینکه داریم از بحث اصلی دور می شویم. البته این عبارات بخشی از قـانـون است نـه

بـخش عمـده� آن.

الئی تسه استاد اک و محافظ کعنوی شریعت کی سوگماد و یک بخش از معبد خرد زرین در طبقه� اتری، قانون خدا را به این شیوه بیان می کند: ثابت ماندن در موقعیت روح اساس قانون خداست. این تمام حقیقت قانون معنویی است که همه نوع بشر از آن صحبت می کنند. اساس قانون خدا این است که روح زمانی که به طبقات باالتر برسد کانل می باشد. این تمام آن چیزی است که استاد اعظم اک در

اینجا بیان می کند. هنگامی که روح به این مرحله رسید ثابت و پا برجا می ماند یا اینکه در ابدیتاستـراحت کـرده و قـوانین خـودش را وضـع می کنـد، این است قـانـون خـویشتن.

بـ ه دلیل این واقعیت است که ما قانونی برای خودمان هستیم یعنی جان و ریشه� قانون خدا، اما تعداد کمی آنرا فهم می کنند. حتی معدود افرادی هستند که حقیقت آنچه که واقعـا هستند را می پذیرند. با

عدم پذیرش این واقعیت آنانی که در جهان های معنوی مسئولیت شان را درک و قبول نکرده اند از سـرازیـر شدن نعمات الهی در طبقات باالتـر خود را بی نصیـب می گـذارنـد. علتش هـم فقدان درکی

است که باعث می شود هر کس نتـوانـد اصول پنهان و جاری قـانـون خـداونـد را فهـم کنــد.

زمانی که شما آنرا دریافتید دیگر در باورهای مادی قوانین اخًالقی محبوس نخواهید شد. نه اینکه آن جامعه دیگر نیاز به رعایت قوانین اخًالقی نداشته باشد. نه، بلکه شما باالتر از اینچنین قـوانیـنـی که

متعلـق بـه جهـانهـای تحتـانـی است، قـرار داریـد.

شما باید همیشه به خاطر داشته باشید، کسانی که در پله های معنوی باالتر قرار دارند کسانی هستند که اخًالقیات را بیشتر رعایت می کنند. او هم چنین بیش از این نمی تواند در موارد خویش کهنه اش اصرار

ورزد و باید معتقد باشد و بداند که قانون رفیع معنوی تر او را به سمت خویشتن تعـالـی و تکـاملبخشیـده و سبـب مـی شـود تـا او بـه فـردی متعالی تر و متکامل تر بدل مـی شـود.

( کتاب مناسب برای مطالعه در اوقات فراغت به منظور پیشرفت معنوی وKandjurکانجور ) گسترش آگاهی است. این کتاب قابل حمل در کیف و جیب می باشد به طوری که در وقت اضافی

اتوبوس و یا منزل می توان آنرا مطالعه نمود. این کتاب آگاهی شما را به ارتعاشات باالتری می رساند، و این تعالی به دلیل باالتر قرار گرفتن نسبت به قوانین دنیا و قوانینی است که به وسیله� مـذهب

�رتـدکس وضـع شـده و بسیـار مهـم مـی بـاشـد. ا

c جسم باید در دنیای فیزیکی زندگی کند و این بخشی از آگاهی بشر است که ما باید آنرا بپذیریم طبیعتا و درک کنیم. جسم به زمان، مکان و انرژی فیزیکی محدود است. اما بخشی از ما که روح است و

همان جرقه � الهی خدا در همه� ماست، محدودیت نداشته و می تواند آزاد باشد. روح بخشی از بشر میc از قوانین آزاد باشد همان مـذهبیـون و متـافیـزیسین هـا باشد که می تواند در جهانها سیر کرده و کامًال

آنـرا قـانـون معنـوی خـدا مـی نـامنـد.

تا زمانی که در کره� خاکی و کالبد فیزیکی هستیم باید از قواننین وضع شده اجتماع و تمدنمان پیرویc نمائیم. ولی در خویش معنوی، از قید همه� آنها رها هستیم. امیدوارم این توضیحات عقاید من را کامًال

روشن سازد، عقایدی که باعث به ستوه آوردن افرادی شده است که نمی توانند بین قوانین ساخت بشر و قانون خدا تفاوت قائل شوند. در قانون خدایی ساخته شده� دست بشر ما در آگاهیمان نیز آزاد

نیستیم اما به هر حال آنچه را که گفته اند، انجام دهید، چرا که ما به هر حال باید پیروی نموده و همنوایی کنیم و مادامی که در جهانهای فیزیکی زندگی می کنیم این تبعیت قهری است. در هر صورت

کلیسا برای کنترل کردن بشر از بزور گرفتن احشام همسایه گرفته تا کشتن یک دیگر قوانین اخًالقی را وضع نموده است. که البته می تواند روش خوبی باشد ولی آنانی که فراتر از آگاهی بشر در

سرزمین های دور زندگی می کنند و در حیطه� فهم معنوی قرار دارند به این چنین قوانینی نیاز ندارند زیراآنها احترام به همسایگان و افراد ضعیف تر را خیلی زودتر آمـوختـه انـد.

این افراد نه نیازی به گرفتن اموال همسایگان خود دارند و نه نیازی به اینکه به زور چیزی را در این دنیـا تصـاحب کننـد. آنها آنچه را که برای زندگی روزمره احتیاج دارند از طریق خداوند برایشان فراهمc اشتیاق مال دنیا و شخصیت های مادی از آنها جدا شده است، به طوری کهچیزهایی را می شود. معموال

که بشر مشتاق داشتن آن است بخشی از آگاهی اش می گردد. زمانی که چًال تجربه� ذکر را در سایر جهانها آغاز می کند، طرز تفکرش عوض شده و از قوانین کهنه نوع بشر رها می گردد و خود را در چهارچوب قانون جدید قرار می دهد. این درک صحیح معنوی از قـانـون

خـداست.

همیـشـه بـا شمـا هستــم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

37شمـاره�:November_1969

دوستـان عـزیـز این باور نکردنی است که بیشتر مردم از خدا همه چیز می خواهند در صورتی که هرگز حاضر نیستند

بهایی در مقابل آن بپردازند. این خود مشکل عًالج ناپذیری است که در حال از بین بردن ریشه� بشریت است. بشر بواسطه� جهالتش از زمانی که وارد کره� خاکی شده است، همیشه به خدا عجز و البه کرده

تا وسائل رفاه مادی اش توسعه یابد. اما به نظر می رسد در مقابل، هرگز حاضر نیست چیزی بپردازد. انسان نمی تواند بیش از آنی که می بخشد، دریافت نماید. این خود حقیقتی از هر مرحله آگاهی است.

قانون معنوی می گوید، " وقتی کسی تقاضایی مبنی بر بخشایش معنوی از سوگماد دارد باید مایل باشد تا به طریقی بهای آنرا بپردازد. " این جان کًالم است و مشکلی جهانی که همیشه مورد اعتراض نوع

بشر می باشد. تعداد کمی، آنهم اگر وجـود داشتـه بـاشـد حـاضـرنـد ایثـار کننـد.

به طور کلی بخشیـدن بدون ستـادن مهمترین جنـبـه � پیشـرفت معنوی است. هیـچ روحی به مـرتبـه� کمـال نمی رسد مگر اینکه بیـامـوزد که خودش را از طـریـق استـاد اک در اختیار خـداونـد قرار دهد. البته این بخشایش بـایـد بـوسطـه� کار و عمل باشد و نه اختـًالس و دزدی، راهی کـه خیلی از مردمc عشـق سعـی در اجرای آن دارند. ابتـدا مـرحلـه� عشـق بشـری پس از آن عشق جهـانـی و نهـایتـا

الهـی است که تمام زندگی را شامل می شود. اما تعداد معدودی، اگر آنهـم وجـود داشتـه باشـد، بـهمــرتبــه� نهــایـی ) عشـق الـهـــی ( خـواهنــد رسیــد.

این را باید بدانید که هیچ کس نمی تواند فقط به خودش اهمیت داده و انتظار داشته باشد که فقط و فقط به روی آگاهی خود متمرکز شده و سپس از خداوند طلب دریافت چیزی نماید. بخشش خداوند باc فرمان عشق ورزیدن به خداوند و سپس کسانی که این شیوه منافات دارد. در کتب مقدس جهانی ابتدا

c پدر یک خانواده می بایست به خانواده اش در طبقه� فیزیکی می باشند، وجود دارد. بدین معنا که مثًال صمیمانه عشق ورزد و همزمان خود را به قادر متعال بسپارد. بنابراین، این عشق ورزیدن به خدا نباید

او را نسبت به خانواده غافل کند. همچنین اگر او تًالش کند که به جهان عشق ورزد قبل از اینکه بیاموزد به خانواده اش بیش از خودش عشق بورزد، در اینصورت تًالش او با شکست مواجه خواهد شد.

این مشکل تمام کسانی است که سعی می کنند تا از طریقت اک پیروی نمایند، به هر حال می بایست زمانی آن را بیازمایند و این آزمونی است برای تمام افراد، بدین معنا که اگر فرد در ارتباط با

رشته هایی پایین تر از اکنکار قرار گیرد مشکًالت فراوانی برایش بوجود خواهد آمد، زیرا نمی تواند درc به این مـوضـوع راهی پیشرفت نماید که نسبت به توجیه خودش بی تفاوت باشد. او می بایست یا عمیقا

بنـگـرد و این وابستگی را اصًالح نماید و یا اینکه در طول مسیر دست و پا زده و از اینکه چرا هیـچ پیشرفتـی ندارد سرگـردان و حیران باشد. این بیماری مزمن متـداولـی است بین چـًالهـایـی که سعی

می کنند از اک پیروی نمـاینـد: داشتن تعلق خاطـر به آنچه که آنها به عنوان طـریـق معنوی به آن می نگـرنـد و از آن منصـرف هم نمی شونـد. آنها سعی می کنند تا کاری را که فـراتـر از ظـرفیـت شان

است به عهده بگیـرنـد. بنـابـراین با قصـور ورزیدن در ترک مسائل غیر ضروری، شخص در شکوفـایـیمعنوی اش شکست مـی خـورد.

به هرحال بار اضافی برای فرد غیر قابل تحمل است. او نمی تواند بیش از چیزی که به واسطه� طریق اک به او داده می شود باری را حمل کند، و اگر چنانچه به دلیل مشارکت چًال در کارهای اک کارمایش

شروع به مستهلک شدن با سرعتی بیش از تصور وی نماید تصور می کند می تواند مطالب و مباحثc در همین مرحله است که او با بار اضافی سایر مکاتب عقیدتی را نیز همزمان مطالعه نماید. و دقیقا

بیش از ظرفیتش مواجه خواهد شد، و به استقبال مشکًالت غیر ضروری می رود و عجیب اینجاست کهc هم به شکوفایی معنوی راه یابد. بدین ترتیب، می بینیم که مشکل او می خواهد از این طریق سریعا

c همین باشـد. بنـابـراین مـی بـایست از بـه زور بـاز بی صبری است و شاید هم مشکل کارمیک او دقیقاکـردن درهـای روح ممـانـعت نمـود.

نکته� دیگر این است که می بینیم، چًال گاهی اوقات به نیروی کل اجازه می دهد تا به عنوان مجرا از اوc انتقاد از آثار اک، سعی در بدوش کشیدن مسئولیت آثار اک، انتقاد از ماهانتا، ناراضی استفاده کند. مثًال

c در این مقوله می گنجد. به طور کلی مباحث علوم ماوراء الطبیعی )متـافیـزیک( بودن از اک، تماما طـریقتـی در سطـوح پاییـن تـر از اک است و بـه هیـچــوجـه نمی توانیم به عنوان یک چًال به آنها تسلیم

c شیـوه� غلطی را پیش c در مورد شفا، اگر کسی خارج از قوانین اک شفا یافت مسلما شویم. مثًالc از طـریـق گــرفتـه است و شفـایش دوام نخـواهـد داشت بنـابـراین شفـا دادن مـی بـایست دقیـقــا

سفـر روح انجـام پـذیــرد.

بنابراین هر زمان که چًال به عنوان کانالی برای دریافت، عمل می کند می بایست کانالی برای بخشیدنc خیلی از مردم هم باشد او می بایست خود را همیشه در یک وضعیت متعادل و خنثی نگه دارد. مثًال

می توانند برای دیگران دعا کنند و نتیجه بگیرند، اما قادر نیستند به خودشان کمک کنند. این حقیقتی است قابل بحث که البته به خاطر عدم موفقیت شان، آنان همیشه بدترین شاکیان هستند. موفقیت آنها

c شبیه مادری است که تشخیص می دهد او در خانواده، آخرین فردی است که مورد توجه قرار کامًال می گیرد. بیشترین توجه او می بایست مخصوص شوهر باشد کسیکه منبع درآمد خانواده می باشد. پس

از آن باید وسائل رفاه فرزندان را جهت تربیت و ورودشـان بـه جـامعـه فـراهـم آورد و در آخـرینمـرحلـه خـود او قـرار دارد.

c در به هر حال، اگر کسی مدت زیادی وقت صرف خود کند و دائم در مورد خودش بیاندیشد یقینا سراشیبی سقوط قرار می گیرد. هیچکس نمی تواند چنین عمل کند و در موقعیت خوبی از آگاهی هم باقی بماند. این وضعیت توجه به درون در بدترین شکل آن می باشد و متأسفانه اکثر مردم در چنین

موقعیتی گرفتار هستند. آنها آثار اک را مطالعه کرده و می گویند خوب این که مشکل دیگران است نهمشکل من، در نتیجه تمام آموزشی را که برای او در نظر گرفته شده است را از دست مـی دهـد.

c یک هنر است، البته من نمی گویم کسی از به طور کلی سپردن خویشتن خویش به خداوند حقیقتا خانواده و عًالقه اش نسبت به مادیات دست بشوید بلکه سعی کند که هیجانات ناشی از زندگی دنیوی را از وجود خود بـزدایـد. او می بایست هـدیـه استـاد را به شکل نعمات پـذیـرفتـه و از این امتیاز که

شامل حالش گـردیـده راضی و خشنـود بـاشـد. اگر او خشنـود است بنـابـراین حقیـقت خدا از آن او خـواهـد بـود و بـه واسطـه� عشـق استـاد بـه رفیــع تـریـن درجـات خـواهـد رسیــد. بنابراین وقتی کسی در این مرحله به شکـوفـایـی رسیـد، به موجب آن آموزش ها می تـوانـد تا درونی ترین سطـوح او رسوخ

کند و به این تـرتیـب او سعـادت منـدتـرین افراد خـواهـد بود. از آن پس می آموزد که ستـانـدن وc مسـاوی از آگاهـی کـه مـی بـایست بـه وسیـلـه� چـًال متعـادل بخشیـدن مـرحلـه ای است که کامـًال

گــردد. بدین تـرتیـب فردی که بیشتـریـن بخشش ها را دارد کسی است که همـراه با استـاد در طبقـاتمعنـوی آمـوزش های محـرمـانـه را دریـافـت مــی دارد.

همیـشـه بـا شمـا هستــم دوستـدار شمـا

پـال تـوئیـچـل

38شمـاره�:December_1969

دوستـان عـزیـز رسالت و وظیفه� اک متعلق به طبقه� آتما )روح( و جهـانهـای باالست. این طبقه مـافـوق قلمرو ذهن و

c در آن آگاهـی وقف شده و عشق می تـوانـد وجـود داشتـه مـاده مـی باشـد، جهـانهـایـی کـه صـرفـابـاشـد.

این نـوع مرحله یعنی وقف عشق ) فدایی عشق ( مرحله ای بدون کارماست و هرگز خود را با شور مذهبی و تعصب و احساسات ابراز نمی کند و بسیار برتر از مرحله� احساسات عشقی و عاطفی است. بدون وقف این جوهر، فرد درمی یابد که تمام اشتیاق و آرزوی او در جهت آزادی تنهـا ژستـی بـی محتـوا

است.

وقف عشق تنها می بایست براى ماهانتا، استادحق در قید حیات و استاد درون باشد. اینها اسامی مختلفی هستند که استاد به وسیله� آن شناخته می شود. استاد بیرون در این دنیا به شکل فیزیکی و برای

به کار گیری کًالم در قالب گویش و نوشتار ظاهر می گردد. چًال باید از بخش فیزیکی استاد عبور کردن تا به کالبد درونی استاد حق در قید حیات دسترسی یابد. این همان خویش درونی است و از کسانی که

پیرو استاد زمان خویش هستند، مراقبت می کند. تا وقتی که کسی عشق و صمیمیت را در رفتاریc نمی تواند به وسیله� قدرت و اراده� خویش ساده و آرام و عشق غیر شخصی به استاد تقدیم ندارد مسلما

برای سفر اک تجهیز شود. او حتی قادر نیست گـره هـای کـارمیـک رنـدگـی اش را گشـوده و درطبقـات آتمـا ) روح ( متعـالی گـردد.

بنابراین زمانی که چًال یاد می گیرد تا عشق گرم ولی غیر شخصی خود را به ماهانتا تقدیم دارد او یک مبلغ اک محسوب خواهد شد. چًال توسط ماهانتا به منظور انجام کارهای معنوی اک به کار گمارده

می شود. به طوری که هریک از شما به منظور وصل و در لیست قراردادن چًالهای جدید هدایت می شوید. در مقیاسی کوچک تر، هریک از شما صدایی برای استاد می باشید بطوری که آثـار اک را در دستـرس

سـایـرین قـرار داده تـا عـًالقمنـد شـونـد.

فردی که از طریق اک پیروی می نمـایـد آن چنان ارتباط تنگاتنـگـی با کارهای معنوی پیدا می کند کهc و به مرور زمان به یک مبلغ حـرفـه ای تبدیل می شود. البته منظورم فردی نیست که تعصبـات تـدریجـا

مـذهبـی داشتـه بـاشـد، بلکه آن کسی که به اک باور دارد و قادر است خود را به استـاد درون تسلیــم نمـایـد. چًال می بـایست یک رفتار و منـش فردی نسبـت به زنـدگـی را در خود بپـرورانـد در حـالـی کـه بـه طـور هم زمان رفتاری جهانی را نیز برای تمام چًالهایی که در حقیقتی واحد به هم مرتبطند، بسط و گسترش دهد. او می داند و می فهمد که این ارتباط چیزی شبیه به یک غًالف است برای شکستن نوری

سفید که بر ذهن درونی اش گذاشته شده است تا بتواند با چشمان درونی ببیند اگر چه هیچ شخص دیگری قادر به دیدن آن نمی باشد و حتی نمی تواند در قالب کًالم و یا استنتاج آن را توصیف نماید. تنها

(.IT, Just ISچیزی که می توان گفت تا برای دیگران قدری ملموس باشد این است: آن فقط هست ) البته این تجربه، تجربه ای شخصی است که تنها مختص او می باشد، به طوری که هیچگاه دو نفر

نمی توانند در رابطه با واقعیـت هـای درونـی تجـربـه ای یـک سـان داشتـه بـاشنـد.

از طریق مطالعه� کتاب کانجور می توانیم به گسترش خویش فردی دست یابیم. کانجور کتابی کوچک، شامل کًالم استاد است. کتابی مناسب برای مطالعه� سریع و قابل حمل در کیف و جیب می باشد. چًال می بایست در اوقات اضافی در منزل، محل کار، یا زمان استفاده از وسائط نقلیه عمومی کانجور را بدقت مطالعه نموده تا آگاهی اش گسترش یابد. مطالعه� کتاب کانجور مانند غذایی برای روح و ذهن

می باشد و مطالعه� آن بسط و گسترش آگاهی، شادی و خرسندی بـه همـراه مـی آورد.

برای بهره وری بیشتر بهتر است مطالب این کتاب کوچک را حفظ نموده و برای حل مشکًالت روزمره از آن استفاده نمود. به این ترتیب این کتاب به طور واضح و روشنی آگاهی فرد را نسبت به آثار اک

بسط داده و نشان می دهد که بهشت همین جا و همین حاالست. به هر ترتیب اکیست با انجام تمرینات معنوی هر روز می میرد او کالبدش را ترک کرده و در جهانهای بهشتی سیر می کند و منتظر مرگ و امتیازات آن نمی شود. بنـابـراین آنچه که ما داریم روی آن کار می کنیـم راه های آزادی است. ابتدا

انتقال آگاهی از احساسات درونی موجود در خویش فرد و پس از آن رهـایـی از قـالب هـای قـراردادی است کـه تـوسط قـوانین اجتمـاعـی بـر آن تحمیـل شـده است. البته این به معنای پناه جستن به

صومعه های مشرق زمین نیست تا با استفاده از متدهای ریـاضـت کشـی، و یـا دستـورالعمـل هـای یـوگـاآزادی را فـرا گیــریــم.

آنچه که می بایست انجام دهیم پیروی از دستورالعمل هایی است که در دیسکورس های مختلف اک مطرح می شود ا. همچنین می بایست خویش انضباتی را افزایش داده بطوری که مسئولیت هایش را

به عهده بگیرد. به عبارتی دیگر استاد تنها می تواند چًال را راهنمایی کند، به او کمک نماید و مراقب باشد تا تمرینات معنوی اک را انجام دهد اما به هیچوجه نمی تواند چًال را به انجام کاری که مایل است وادار

نماید. انجام دستورالعمل های معنوی و اطاعت از خواسته ق استاد یا قصور ورزیدن در خویش انضباطیc بــروز در جوهره� خود سبب می شود تا در مقابل اک قرار گیـریـم بـه طـوری کـه نتـایـج آن سـریعــا

مـی کنــد.

بعضی مواقع ممکن است چًال از دلتنگی، اظطراب ذهنی، آشفتگی درونی، و بی خوابی های شبانه رنج برد. زیرا اتفاقاتی رخ داده است که رفتارها و عکس العمل هایی بر خًالف طریق اک را سبب شده که

c c ناشی از عدم خویش انضباطی خود فرد بوده است به هر ترتیب راه درست و میانه حقیقتا نتیجتا طریق اک می باشد. به هر حال وقتی کسی وارد اکنکار می شود به عنوان یک چًال هرگز تنها نخواهد بود

زیرا استاد همیشه با اوست. بنابراین استاد آماده است تا در مواقع لزوم به او یاری رساند. اما به هرحال در سلسله مراتب روحانی قوانینی وجود دارد که الزم است پیروی شود. هیچ کس نمی تواند با

نفسانیاتی نظیر کاما) شهوت (، کرودها) خشم (، لوبها) حرص (، موها) وابستگی (، یا آهنکارا ) غرور ( سرسازگاری داشته باشد. اگر چًالیی اجازه دهد هر یک از این پنج فعالیت ذهنی در وجودش فعال شود

به طور حتـم سنـد نابـودی خویش را امضـا کرده است. بنـابـراین اگر او نسبت به اک ناشکیبـا و یاc بعد از مـدتـی دچار عصبـانـی شود و یا سایر آموزش ها را همـزمـان با تمرینات اک انجام دهد، مسلمـا بحران روحی شـدیـدی می شود که تنها راهش بازگشت به مسیـر شکیبـایی است. اما اگر او با زندگی از طـریق آگاهـی " وقف عشق " و یا " فـدایـی" روبـرو شود با خود می گویـد " من پـذیـرای هر چیزی هستـم چه خـوشـی چـه سختـی و مشقـت " بنـابـراین با چنیـن روحیـه ای او هـرگـز خـود را مغلـوب و

شکـست خـورده نمـی بیـنـــد.

همیـشـه بـا شمـا هستــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

39شمـاره�: January_1970 دوستـان عـزیـز

م و محدودیت آگاهی بشر برایتان ٱاین ماه قصد دارم تا در مورد مسائل و مشکًالت مرگ و مفهوم صحبت کنم. البته اگر بتوانم کلیه� آثار شریعت کی سوگماد که شامل دوازده جلد است را به زودی

برایتان آماده خواهم کرد. اما جلد دوم کتاب از سمبل هایی استفاده کرده که ما تحت عنوان " کتاب پیش به سوی نور " با آن آشنا هستیم. بدین معنا که وقتی روح از خطرها و مشکًالتی که در دنیاهای کل

با آن روبرو می شود عبود کرد، وارد جهانهای نور می شود. این همان معنی پیش به سوی نور است سمبلی از روح در جهانهای پاک و خالص نور و صوت، به هر حال روح می بایست قبل از ورود به

جهانهای روشن تر از آفتاب سوگماد از شب تاریک جهانهای کل عبور نماید. آگاهی بشر به این دنیا محدود شده است، به طوری که با تولد آغاز و با مرگ خاتمه می یابد و مداری از سختی ها،نارضایتی ها، و آشفتگی ها انسان را در بر می گیرد. زندگی در میان این مدار آگاهی، از کیفیتی غیر واقعی برخوردار است. ما هم مانند فوبی کوانتز هستیم او می گوید زمانی در رؤیا دیدم که یک روباه هستم و هر چیز را

c مانند یک روباه احساس می کردم ولی مطمئن نبودم کـه آیـا در رؤیـا خـود را یـک روبـاه مـی دیدم دقیقاc یک روباه بودم که رؤیای فوبی کوانتز را مـی دیـد. یا واقعا

c برای شان چنین اتفاق می افتد که البته این مرحله به هر حال کسانی که هوشیارانه تجربه می کنند گاهاc نتیجه آن هم درک بسیار قوی می باشد. اگر کسی اینچنین زندگی خروج آگاهی از کالبد است و معموال

کند متوجه خواهد شد که همه� مادیات در این زندگی به گونه ای بی ارزش است زیـرا بصیـرتـشبـه مـراتـب بیـش از اطـرافیـانـش است.

همه� اکیست ها می دانند روشی که هر فردی جستجو می کند تا وارد سرزمین های بهشتی شود تنها از طریق استاد حق در قید حیات به دست خواهد آمد. مهمترین نکته این است که انسان به خاطر ساختار

روح و روانش، فی نفسه قادر می باشد تا ارتباط هوشیارانه ای با تمام جهانهای کائنات هم به شکل جسمانی و هم در قالب روح داشته باشد. بنابراین اگر به درستی راهنمایی شده و مشتاق باشد که

تمرینات معنوی مورد نیازش را انجام دهد ممکن است با این جهانها ارتباط برقرار نماید. این یک اصل شنـاختـه شده در اک محسوب می شود که هر شخصـی که به خوبی تـربیـت یـافتـه باشد قادر

می بـاشـد در حالـی که زنده است و در سًالمت کامل به سر می بـرد از کالبـد فیـزیکـی جـدا شـده و بـهسـرزمین هـای دور یا جهـان هـای نـامـرئـی سفـر کنـد.

البته همه� مردم این قدرت را دارند چه آنهایی که از آن آگاهی دارند و چه آنهایی که آگاهی ندارند اما اکثر مردم به مرور زمان و طی تناسخات بی شمار در جهان های فیزیکی، دانش چگونگی انـجـام آن را

از دست داده انــد.

cc آموخت. بنابراین، این هم اکنون می باسیت این هنر از دست رفته را از استاد حق در قید حیات مجددا شیوه ممکن است از طریق صرف توجه به تمرینات معنوی اک صورت پذیرد. ارتباط با استاد اک در طبقات درون با مراقبه روی تیسراتیل ) چشم معنوی ( یا چاکرای تاج امکان پذیر است. در هر یک از

این مراکز آگاهی های خفته بیدار می شود و از آنجا با استاد به سمت باال و به سوی جهان های لطیف حرکت آغاز می شود. البته تعدا کمی از مردم دک می کنند که سفر روح به عنوان یک هدیه به آنها اهدا می شود. آنها در طول سفر روح جدایی از مابقی جهان، و هم چنین مناطق وسیع ناشناخته ای که محل

سکونت موجودات بی شمار یا موجوداتی شبیه به خودمان یا برتر از ما هستند را به خوبی احساس می کنند.. به هرحال این واقعیتی است که ما می توانیم به جهانهای معنوی در ارتباط باشیم البته اگر

تصمیم بگیریم که این چنین عمل کنیم. انسان دارای قابلیت های سازمان یافته شده ای توسط سوگماد می باشد بطوری که در درونش دنیـای کـوچکـی بـا مـراکـزی مـربـوط بـه جهـان معنـوی تعبیـه کـرده

است.

بنابراین بشر عالم صغیر است، یک جهان کوچک از عالم کبیر که جهان خداست. هریک از کالبدهای فیزیکی، اثیری، عل�ی و ذهنی بشر یک رابطه� تعریف شده ای دارد، یک قابلیت با چند بخش به خصوص از

جهان بزرگتر. این کلیدی است که اغلب من در نوشته هایم به آن اشاره داشته ام. در هر فرد قابلیتی وجود دارد که لطیف تر از جسم و نامرئی تر از احساس بشر است. بشر طوری تنظیم و سازگار شده

است که می تـوانـد به عنـوان یک وسیـلـه� ارتبـاطـی مشـابـه عـالـم کبیـر خدمت نمـایـد. به این طـریـق ما به مفـاهیـم ارتبـاط با جهـان های درون پی می بـریـم. اما اگر این مـراکـز را در خـودمـان نداشته

باشیم، هرگز به چیزی در مورد جهانهای خـداونـد پـی نخـواهیـم بـرد.

بشر هرگز از جهان های معنوی جدا نمی شود، برخًالف اینکه اغلب احساس می کند که از آنها جداست. در او جهان های کوچکتری هم هستند که هریک رابطه � مشخصی با بعضی از طبقات در جهان معنوی

دارند. بنابراین زمانی که قابلیت هایش توسط استاد حق در قید حیات بیدار شد، می تـوانـد آگاهی اش را از طبقه� فیـزیکـی ) عـالـم صغیـر ( به سمت سفـر روح سوق داده و به جهـان هـای بـزرگتــری صعــود

نمــایـد. بنـابـراین ما دارای توانایی ارتباط آگاهانه و واقعی با دورترین طبقات بهشتـی برای کشف دورترین

منـاطـق را دارا می باشیـم که البته این ارتباط تنها در مورد جهـان های فیـزیکـی، سیـارات و ستـارگان کاربـرد ندارد بلکه این ارتباط تمامی طبقات اثیری و طبقات باالتـر معنـوی و تا خـود خـدا را در بــر

مـی گیـرد.

بشر همانند سلولی در جهانهای معنوی است و با این وصف به عنوان یک فرد و یک جهان کوچک نیز مطرح می باشد. در او اسرار تمام کائنات نهفته است. او دیگر نیازی به جستجوی بیشتر ندارد. حاال که

شما مسیر اک را برگزیده اید دیگر یک جوینده نیستید بلکه یک فرد دانا هستید. شما دیگر نیازی به مطالعه� کتب بی شمار ندارید، تناه کافی است که به مطالعه� خود و ارتباط خـودتـان بـا جهـان روحـانـی

و معنـوی ) عـالـم کبیـر ( بپـردازیـد.

تمام سیستم کائنات در خودتان وجود دارد. هر سلول تان حکم جهان کوچکتـر را دارد و هر اتم در هرc سلول به مراتب جهانی کوچکتـر است. شما باید در مورد آن آنقدر به تفکر و تعقل بپـردازیـد تا واقعــا

بخشـی از آگاهـی تـان گــردد.

همیـشـه بـا شمـا هستــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

40شمـاره�: february_1970

دوستـان عـزیـز الگوی رفتاری معنوی می بایست برای تمام چًالها به دور از تناقض و گوناگونی باشد به طوری که با

اراده� خداوندی نیز هماهنگ بوده و به وسیله� ماهانتا نظارت شود. البته این الگویی است در جهت بقای زندگی هر فرد، چه در دنیای فیزیکی و چه در جهان های فراتر از آن. همه� چًالها باید بدانند که آنچه

مسیرهای هدایت سفر روح را استمرار می بخشد، وجود رفتار صحیح در جامعه� معنوی اکنکار است. ما این واقعیت را که حیوانات برای ادامه� بقا، مجبورند شکار کنند یا اینکه مثل گل آفتاب گردان همیشه به

سمت آفتاب بچرخد، درک می کنیم. این ها عوامل ادامه� حیات برای حیوانات و گیاهان محسوب می شوند اما از آنجایی که بشر به مراتب پیشرفته تر از گونه های طبیعی است، بنابراین به منظور بقاء

خود در اینجا و جهان های معنوی به غذا و پناهگاه بیشتری نیازمند است. او برای حفظ کالبد فیزیکی اش به غذا نیاز دارد، و همچنین غذایی برای ذهن ور روح. مادامی که او با کل ) نیروی منفی ( یا عناصر

c خـودش را در مـرحلـه� فنـا قـرار داده است. متشکله آن همراه و هم فاز باشد، مسلما

متأسفانه بسیاری، از جمله چًالهای اک به الگوی فنا مبتًال می شوند. البته خیلی ساده است که اجازه دهیم در دام کل گرفتار شویم. اینجا یک جهان منفی است و هر شخصی که در این طبقه زندگی می کند

مورد لطف نیروی کل قرار می گیرد چه از آن با خبر باشد یا نباشد و یا اینکه چه آن را دوست داشته باشد یا نداشته باشد. با این حال انتقاد کردن، شکایت کردن، جو� نگرانی و نارضایتی به وجود آوردن نیزc مشکل من از مشکل دیگری بزرگتر است بدین ترتیب با کار ساده ای است و یا اینکه اگر فکر کنید مثًال

نفرت، غرور، خشم، و خصوصیات بی شمار منفی دیگر خود را آلوده می کنیـد. از طرفی راضی و

خشنود و امیدوار بودن و داشتن نگاهی بی تفاوت و غیر احساسی بر همه، منجمله اعضا خانواده به همان اندازه نیز ساده است. این راز بقاست که نکته� مهمی در زندگی هر فرد محسوب می شود. اگر

c قادر نخواهد بود در کالبد شخص نتواند الگوهای رفتاری مثبتش را در زندگی گسترش دهد، مسلما فیزیکی به مدت طوالنی ادامه� حیات دهد. بله، او مدت کوتاهی در جهت خصوصیات منفی برده وار

زندگی می کند و سوژه� پیشامدها و مستعد بسیاری از مشکًالت می شود تا به کسانی که در مرحله� فنا س�کنی گزیده اند، منتقل شود. چنانچه او این طرز رفتار را تا هنگامی که کانالی برای نیروی منفی باشد

ادامه دهد به طور مرتب کالبد و ذهنش به وسیله� طوفانی از امیال و خواسته ها که دست آورد نیرویمنفی است، ضـربــه مــی خـــورد.

بنابراین هیچ چًالیی نباید نسبت به چًالی دیگر احساس منفی داشته باشد، چرا که در این صورت کارمای منفی او در زندگی اش تفزایش می یابد. این عمل درست مانند چیزی پنهان یا احساسی آشکار بر علیهc صورت می گیرد، و تا زمانی که چًالی مقصر رفتار استاد حق در قید حیات است که مجازات آن سریعا

خود را تصحیح نکند، تعادل و هماهنگی او از بین خواهد رفت. ما باید از قانون اطاعت کنیم. قانون برای شخصیت و موقعیت اجتماعی خاصی وضع نشده است. قانون کسانی را که در رفتار منفی گونه�

خود مص�ر هستند، مجازات می کند و این امری انکاناپذیر است. بنابراین باید به خاطر داشته باشید، فقط نیروی کل است که مجازات می کند نه اک، اما اگر کسی باالتـر از طبقـات قـانـون گـذاری کل

نیـرانجـان بـه سـر ببـرد، از هـر قـانـون و مقـرراتـی آزاد است.

هرکسی می تواند هر راهی را که به سوی خدا منتهی می شود دنبال کند، اما به جز طریق اک او نمی تواند به عالم نهایی، اقیانوس عشق و رحمت، دسترسی یابد. طریق دیگری وجود ندارد اما اکثر مردم در اشتباه اند و از میان مطالعات و باورهای مذهبی به دنبال چیزی هستند که به آسانی و سریع

آنها را به مقصد برساند. به هر حال برخًالف اشتیاق سوزان ما به بهشت، خداوند تمایلی ندارد تا آن را به سادگی در اختیار ما قرار دهد. همه� ما پس از زندگی های متمادی و قرن هایی همراه با سختی ها،

مشقات، جستجوها، مبارزات فراوان به بهشت دسترسی خواهیم داشت. اما البته فقط زمانی که ما بهاکنکار برخورد می کنیم می توانیم انتظار رسیدن به پادشاهی بهشت را داشتـه باشیــم.

با این وصف اکثز مردم از دشواری راه شکایت می کنند، دسته ای دیگر نیز از اینکه اطاعت از فرامینc یکی از دوستان در مورد خانمی مثالی می زد که می خواست خدا برای شان دشوار است گله دارند. مثًال

به خدا خدمت کند در صورتی که از نقطه نظر معنوی پیشرفت چشـم گیـری نداشت. بنابراین چنینc می داند پیشرفت معنوی چیست و به چه وضعیتی این سئوال را در اذهان زنده می کرد که آیا او لصًال معناست، که البته شک دارم. در اینجا تأکیدی غلط در پیشرفت معنوی برای او جا افتاده بود که طرز

( است. علت اینکه او در پله های ترقی رشد معنوی قرار نداشتKalisticرفتاری منفی و کل گونه ) شـد معنــوی. البته اکثر مردم مستعد این این بود که او بیشتر به خود پیشرفت توجه داشت تا مفهـوم ر�

د و پیشرفت دارند تا طرز رفتار مثبت که پایه و چنین رفتاری هستند. آنها تأکیدی وافری بر روی رش�شد کند، اساس پیشرفت معنوی ماست. ما کشاورزانی را که با این امید نشسته باشند تا خرمن شان ر�

سراغ نداریم. آنها دائم در کار و فعالیت، وجین کردن، حاصلخیــز کردن، و کشت کردن می باشند. بنابراین اگر چًالیی می خواهد رشد معنوی داشته باشد باید از مفاهیمی که خداوند فراهم نموده است

بهره مند شود. این مفاهیم، تمرینات معنوی اک ـــ دیسیپلین های مـراقبـه ای، خدمت و تسلیـم به استـادحـق در قیـد حیـات مـی بـاشنـد.

c خطا می اندیشند، آنها به طور کـلی بعضی از مردم در رابطه با پیروی کردن از اراده� خدا کامًالc انجام نشود. به هر حال می گویند، این پیروی یا باید با خوشرویی و خوشحالی انجام شود و یا اینکه اصًال

شد معنوی وجود اگر ادامه راه همراه با شکایت و نارضایتی باشد مطمئن باشید که موفقیتی در ر�c وقتی فردی می گوید اطاعت از فرمان خدا برای وی دشوار می باشد این بدان نخواهد داشت. یا مثًال

معناست که برای او غیر ممکن است تا بخش کوچکی از نفس را نادیده بگیرد. بخشی که می خواهد هر چیز را شگفت انگیز و خوشحال جلوه دهد، اما همه� آنها به یک اسطوره بدل گشته و او را به ورطه� یأس و نومیدی عمیقی سوق می دهد. می توان این طور مثال بزنم که اگر کسی به دیگری صمیمانه

عشق بورزد، تمامی ذهن و روحش در این صدد هستند تا آن شخص را را راضی و خشنود گرداند و آنچه را که او مایل است همان را انجام دهد، و این امر برای وی به هیچ وجه دشوار نمی باشد. اما تنها

زمانی این کار برای او مشکل است که خودش را بیش از هر چیز و هر کس دیگری دوست داشتـه باشد. بنـابـراین، این مثال در مورد خـدا هـم صــدق مـی کنـــد. اگـر مـا به خـــدا عشــق بــورزیــم و بخــواهیــم او را خشنـود سـازیــم سختــی هــا و مشقــات در بـرابـر آن عشـق چیـــزی نخــــواهـــد

بــود.

به هر حال زمانی که ما طریق بازی را یاد گرفتیم که همانا پیروی از قوانینی است که به وسیله� اصول اخًالقی اک وضع شده هاند، تازه درمی یابیم که وارد شدن به ابدیت مشکل است. در هر طریقتی ادامه دادن به بقای روح نیاز به نظم و ترتیب دارد. ما نمی توانیم در این دنیا در یک مدار ناامیدی و بد طینتی

باقی بمانیم. زمانی که از این چرخه رها شویم ما دیگر در دام کل نیستیم و دیگر در دنیای ماده، زمان وc ترتیب قطعی و جود ندارد. روح برای خودش یک قانون است مکان محصور نخواهیم بود. طبیعتا

به طوری که می بایست خودش را به نظم و ترتیب طریق اک عادت دهد و مـادامـی کـه از اراده� خـداونـد

فـرمـانبـری نکنـد از چـرخـه� کـارمـا رنـج خـواهـد بـــرد.

همیـشـه بـا شمـا هستــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

41شمـاره�: March_1970

دوستـان عـزیـز این حقیقتی است، در عصری که مملو از ارتباطات محرمانه و غیر محرمانه، جائیکه انسان از همه

طرف با عقاید، فلسفه ها و آموزش های ماوراء طبیعی بمباران می شود، کمی درنگ کنیم تا هدفصحیـحـی روح در این جهـان را مـورد بـررسـی قـرار دهیـم.

در میان همه� درخواست ها به سوی عقل گرایی، بشر دلیل وجود روح در این کره� خاکی را فراموش کرده است. خداوند همه� جهان های تحتانی از قبیل فیزیکی، اثیری، عل�ی، و ذهنی را آفرید تا روح بتواندc مشابه آکادمی های آموزش و پرورش در این دنیای خودمان. زمانی که روح تجربه ای کسب کند ـ دقیقا هم مانند یک شهروند دائم در پادشاهی خداوند قلمداد می شود می بایست با یک جامعه� معنوی منطبق

c وقتی او تنها در مسیرها و زمینه های اخًالقی تربیت یابد، نمی تواند یک شهروند معنوی باشد. بوده و یقینا به نظر می رسد اخًالقیات سرچشمه� اصلـی مـذاهـب در این دنیـا است کـه از آغـاز زمـان تـا بـه امـروز

هنـوز کـارآیـی دارد.

با این وجود، برای نظام نامه� اخًالقی یک دلیل وجود دارد. اگر به انسان جوهـره و ذات اخـًالقیـاتc به سمت خشونت، بدرفتـاری، و تخـریـب منـاسبـات اجتماعی پیش می رود. آموزش داده نشود، یقینا

در طول ایام گذشتـه، کشیش ها و پادشاهـان از روی قوانین الهی یک سری منـاسبـات اجتمـاعـی را تدوین نمـودنـد و آنها هم بـراسـاس پیشنهـاد اساتیـد اک کسانـی که نـظامنـامـه� اخـًالقـی را وضع

کرده اند، عمل نمـودنـد. این عمل انجام شد چـراکـه حتی امروزه، تعداد کمی از مردم، عدالت و عشق را که ساده ترین مفهوم اخـًالقـی قانـون طـًالیـی است را نسبت به همنوعانشان رعایت می کنند.

هرکس که از طـریقـت اک پیروی می کند می داند که روح فـراتـر از قوانین تمدن، نظـامنـامـه های اخـًالقی و قوانین داخلی است. اما این را هم می داند، مـادامـی که در این دنیا زندگی می کند می بایست

از قوانین ساختـه� دست بشر نیز تبعیت نمـایـد. او نمی تواند به هر استـاد دروغینی که می گـویـد از قوانیـن دنیوی باالتـر است گوش فرا دهد یا مواد مخدر که حقیقت کاذبـی از زندگی به او عرضه

می دارد، را مصـرف نمـایـد. او باید در طـریـق میـانـه حـرکت کرده تا تعادل خـود را حفـظ کنـد. درغیـر اینصـورت، انتظـار مـی رود کـه از پـی آمـدهـای آن در رنـج و عـذاب بـاشــد.

چًال ی اک این مشکل را ندارد، چـراکـه به زودی می آموزد که انسان باید خود را کامل نمـایـد، بنـابـراین با این جهان و جهان روح منطبق می شود، و هر دو با یک دیگر حـرکـت می کنند مـاننـد گـروهـی از

اسبـان قـدرتمنـد که قدرت هـریک دیگری را کامل می کند. قدرت کشش، مسـاوی است اگر چه یکی قدرتش بیشتــر از دیگری می بـاشـد. این درست در زنـدگـی طبقات جهـان تحتـانـی نیـز صـدق می کند.

c متـوازن و متعـادل زنـدگـی مـی نمـایـد، c یک نفر در اینجا از نقطه نظـر روحی و جسمـی کامـًال مثـًال اگـر چـه از لحـاظ روحـی قـدرت و کشش بیشتــری احسـاس مـی کنـد. همیشـه آرامش، مشارکـت و همکاری با زندگی فیـزیکـی وجود دارد البته شایـد هـدایـت و راهنمـایـی آن در ظاهر خیـلـی مشخص

نبـاشـد. هر تجــربـه� جـدیـد در زنـدگـی، و هر مـوقعیـت، نقطه نظر عینی را وسعت داده و دگـرگـونـیc در حال تغیـیـر است نه فقط به خـاطـر لطیـفـی به همـراه دارد. بدین تــرتـیـب جـوهـره� بشر مستمــراc بـه دلیـل ادراک جـدیـدی که بـاعث دگـرگـونــی و پیچیــدگــی بیشتـــر شـرایـط زنـدگـی، بلکه صــرفـا

ذهنـش مـی گــــردد.

به هر حال هر نسلی مشکل خودش را دارد، و باید راه حل را خودش پیدا کند. مشکًالت و راه حل هایشان می بیاست از دل شرایطی بیرون آید که ماحصل زندگی های گذشته بوده است و در این

رابطه فرد نباید اجازه دهد که به وسیله� آنها شناسایی و هویت داده شود. که در این صورت، ممکن است مشکل دائمی که همانا در اختیار کل و نیروی منفی بودن است پیش آید، نیرویی که هرگز اجازه نمی دد

c دسـت آورد زندگی آن طور که هست دیده شود و با اوهام افراد را نابینا می سازد. مشـکًالت حقیـقتـامحـض رونـد مستمـر و دائـم سـازگـاری فـرد بـا زنـدگــی است.

بنابراین ما باید به شکوفایی معنوی خویش نیز به همان شیوه بنگریم. به هر حال ما به مشکًالت معنوی چه به دیده� پیشرفت بنگریم چه سقوط در هر صورت برای کامل تر شدنمان ضروری اند، بطوری که

فی نفسه نمی توانند با فرمولی جدی و بدون تغییر و به زور انجام شوند. تجربیات بزرگ دنیای دیگر از دانش بقای روح نشأت می گیرد. این تجربیات که دارای جوهره ای محرمانه هستند به انسان گرایش

عمیق ریشه داری نسبت به دانستـه هـای مـأمـوریـت الهی مان می دهد و آنچـه که از عقاید سازنـده� ما،

تجــربیـات عمیق و بصیـرت ژرف ما نشأت می گیرد ـ همه برای تمـامـی نـوع بشـر سـودمنـد و نـافـعمـی بـاشـد.

بدین ترتیب ما درمی یابیم که آنچه که تجربه گر کسب می کند بر اساس جوهره� قانون تکامل بشرشد و شکوفایی این چنین عقاید می تواند در طول نسل های بی شمار ر�شد چشم گیری داشته باشد. اما ر�شد است. نسل های الهی به زمان و تکامل نیاز دارد. این راه اکنکار است که در دنیای امروز در حال ر�

موفق از آن یک درخت کامل خواهند ساخت و اگرچه این درخت کامل بالقوه دارای دانه است اما زمان نیاز دارد تا آن درخت رشد کند. این دلیلی است برای آنهایی که کًالس های ست سنگ اک را تدریس

شد و کمال آثار اک می کنند، یا بحث های گروهی را اداره می کنند ـ آنها می دانند که نقش مهمی در ر� دارند. به این دلیل والدین در چهارچوب معنوی اکنکار نقش بسیار مهمی دارا هستند. فرزندانشان باید

آثار اک را را به صورت ناب ترین و خاص ترین شکل بدون در نظر گرفتن مقطع سنی، دریافت دارند زیرا نسلشان می خواهد روح اک را ادامه داده و بـه شکـل قـابـل فهـم و درک آنـرا بـه جهـانیـان عـرضــه

دارنــد.

آنچه که استاد حق در قید حیات در کًالمش می تواند آموزش دهد فقط بخشی از چیزی است که او با حضورش، شخصیتش و مثال زنده اش تعلیم می دهد. او به محدودیت و کاستی های کًالم و سخنرانی ها واقف است و از اینکه حکمت اک به طرز دقیق و عمیق با استفـاده از منطق معمولی و دالیل بشـری

در کًالم گـذاشتـه شود، درنگ می ورزد. به هر حال متـأسفـانـه کسـانـی هستنـد که چیزی بـرتـر از سفـر روح در اک نمی شنـاسنـد. در نتـیجـه خود را در دام روانی کل نیـرانجـان پـادشـاه منفـی محـدود

مـی کنند. این همان گـذاشتـن خویش فـرد در معـرض دنیـای مـادی و محـدود نمـودن خـود در سـوءتفـاهمـات از حقیـقـت و آنچـه کـه بـرایـش وجـود دارد، مـی بـاشـد.

با اینکه، استاد حق در قید حیات قادر است حقیقت را فاش کند، اما تعداد معدودی آنرا می پذیرند، درک می کنند و می دانند ـ ولی عده ای دیگر، با حقیقت مبارزه کرده و آنرا طرد می نمایند و خودشان را در

شکل عملی مشکًالت آگاهی انسانی محدود می سازند. او همیشه اک را با در نظر گرفتن فهم کًالمش نسبت به ظرفیت و اذهان پرسش گر توضیح می دهد. برای کسی که حقیقت را می داند و درک می کند ــ

شک و تردید و سئوالی وجود ندارد زیرا او بـه سـادگـی حکـمت و خـرد اک را درک مـی کنـد و بـه آنمعتقـد است.

همیـشـه بـا شمـا هستــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

42شمـاره�:April_1970

دوستـان عـزیـز هنگامی که چًال به اکنکار وارد می شود حاصلش پیشرفت از وصل اول تا حلقه� پنجم و تجربه کردن و

پی بردن به حقایق عجیب دنیای روح و آتمالوک ) طبقه� روح ( می باشد. تجربه ای مبنی بر اینکه دیگر از این پس دنیای مرئی را حقیقی و دنیای نامرئی را را رؤیا تلقی نمی کنیم. مایا و توهمی که در این دنیای

c آگاه ـ ولی نسبت به مادی هوشیاری ما را آنچنان تغییر داده است که نسبت به واقعیت بیرونی کامًال واقعیت درونی ناآگاه می باشیـم. در دنیایی که در مقابل دردهای جسمانی، دلواپسی، نگرانی و بیماری

بسیار هوشیار هستیم و وقت کم تری برای شـادی و خـوشـی صـرف مـی کنیـم. متأسفانه به ندرت می توانیم کسانی را بیابیم که با مًالحظه و مهـربان باشند، افرادی که به خاطر خودمان به ما عشق

بورزند. و به خاطر خودشان دوستشان بداریم. به عبارت دیگر این دنیا فقط قلمرو نیروی منفی است. بنابراین بعد از وصلمان به طبقه� پنجم که همانا وصل به حلقه� پنجم می باشد درکی از این دنیا و جهان

معنوی کسب می کنیم. همان طوری که در باال ذکر شد، دنیای قابل رؤیت دیگر یک رؤیا محسوب نمی شود. به بیانی دیگر تا زمانی که در این کالبد زندگی می کنیم، م�رده ایم، اما زمانی که به طور فیزیکی

بمیریم در واقع زنـده خـواهیــم بـود.

جمله ای متناقض، ولی حقیقتی، زیرا واقعیت تمام زندگی را برای واصلین بازگو می کند. همچنان که مجبوریم زندگی روزانه را در اینجا سپری نمائیم، ولی اغلب موقعیت های آزار دهنده، مضطرب کننده و

c برای افرادی پدید می اید که در شهرهایی غیر ضروری هم بوجود می آوریم ـ البته این شرایط اکثرا بزرگ زندگی می کنند، شهـرهـایـی که نگـرانـی و سایر ناراحتـی های عصبـی در آن بیشتـر است.

c با نگـرانـی، دلهره و اضطراب رابطه� مستقیـم تحقیقات نشان داده است که دردهای جسمانی کامـًالc منـیـزیـم و c کمبود مواد معدنی مشخص با پایین بودن مواد بخصوصـی در بدن ـ خصـوصـا دارند. اساسا

منگنـز، بیشتـر سبـب بیمـاری افسـردگـی و اختـًالالت عصبـی و روانـی مـی شـود. بنابراین اگر مشتاقیم که زندگی معنوی در جهان های پاشته باشیم، جالب است که بدانیم شرایط جسمانی که ما را

به این دنیا مربوط می سازد، همیشه باید در نقطه� مطلوب قرار گیرد. معدودند افرادی که می توانند در مقابل درد به هر شکل مقاومت نموده و از قرص های مسکن ساده استفاده کنند. با این وجود، با درکc نظر افکنیم البته معدود اعتراض بدن بر علیه بیماری و درد، باید بتوانیم و قادر باشیم به خودمان عینا افرادی هستند که بتوانند این چنین باشند. زمانی که کسی آگاهانه در خارج از کالبدش قرار می گیرد،

می آموزد که چطور و چگونه درد و نگرانی را از بخش آگاهی انسان نشأت می گیرد، کنترل نماید. البته با این ترتیب درد، بیماری، و ناراحتی های مزمن، متوقف نمی شود اما فرد در موقعیتی قرار می گیرد که

c قـادر است شـرایـط بـوجـود آمـده را مهـار کنـد. بتواند آنهـا را کنتـرل کنـد و غـالبـا

بنابراین درمی یابیم که تنها قدرت واقعی موجود، در آگاهی هـوشیـار و درک صحیـح جوهـره� آن، در اک می باشد، و با رهنمود های استـاد حق در قید حیات صرف نظر از شرایط جسمـانـی، شادی، آرامش و

خوشحـالـی به زنـدگـی مان وارد می شود. با داشتن فهـم معنـوی جـوهـره� اک، شخص به زودی می آموزد که این مـوقعیـت به او دانش عمیق بخشیـده و فـرصتـی است برای سازگار نمودن خـود

نسبـت بـه قانـون خـدا، قـانـونـی کـه در زنـدگـی شـادی و رضـایـت بـه ارمغــان مـی آورد. البته کسی که یک چًالی اک محسوب می شود ممکن است در ابتدا متوجه نباشد که هدف صحیح از

وارد شدن به این طریقت چه بوده است. اما دیر یا زود به مرحله ای می رسد که به موجب آن تجربه ثابت خواهد کرد که مأموریت روحش احیا کردن آگاهی برتر و در نتیجه توسعه� آگاهی فرد است تا

جائیکه بگوید " من زندگی می کنم، نه من، بلکه " اک " در من زندگی می کند. البته این هدف، فقط با ساکن شدن، زندگی کردن، تحرک داشتن و داشتن مـوجودیـت فـردی و پـایـداری مستمـر در کـًالم

خـدا مـی تـوانـد بـه دست آیــد.

بنابراین به دلیل ذات و جوهره� دنیای کل ) منفی ( هیچ یک از ما در آن آزاد نیستیم مگر اینکه اک را بیابیم و سعادت وصل به اک را به دست آوریم. ممکن نیست بتوانیم از قید و بند ها آزاد شویم مگر اینکه

بیاموزیم تا از حیطه� آگاهی انسانی رها شده و وارد جهان های بهشتی شویم. ما هر روزه شاهد این هستیم که هزاران نفر سعی می کنند تا خود را از قید و بند این دنیا برهانند ــ قیدو بندهایی همچون

همسر، شغل، و یا بیماری. آنها تصور می کنند که وقتی به ازادی و رهایی مورد نظرشان برسند، سرنوشتشان بهتر خواهد شد ولی حتی اگر این چنین هم شود متأسفانه دوامی ندارد، چرا که راه حلی است که از آگاهی انسانی نشأت گرفته و دائمی نیست. و در واقع، واقعیتی در این قبیل آزادی ها وجود ندارد زیرا او وابستگی را اصل می داند و به دیگران وابسته است. بنابراین رهایی امکان ندارد. تنها راه

رهایی وصل به حقیقت غائی یعنی اک مـی بـاشـد.

طًالق همسر و ازدواج با همسری دیگر، رفتن از شغلی به شغل دیگر، در واقع یافتن آزادی در جایی و گرفتار شدن در جای دیگر است. بنابراین هیچ کس برای یافتن آزادی نمی تواند آنرا با تغییر شغل و یا همسر به دست آورد. همین روش در مورد کسانی که یک دین را رها کرده و به دین دیگری می پیوندد

c هم پی می برد که به آزادی کمتری رسیده است. به طور کلی گرفتار نیز مصداق پیدا می کند. و معموالc به معنای c ازادی نمی باشد. تغییر محض موقعیت ها، محل و رابطه ها لزوما شدن در چیز دیگر صرفا کسب کردن آرامش، شادی، و امنیت نیست. هرگز تغییر موقعیت ها در دنیای آگاهی بشر، آرامش،

شادی، رضایت و امنیت خاطر به ارمغان نمی آورد. فقـط درک عمیـق خـداونـد است کـه مـی تـوانـد فـردی را از تـرس شـرایـط و مـوقعیـت ها رها سـازد. بنابراین، درمی یابیم که شکوفایی معنوی به

همراه خود هماهنگی و تعادل به ارمغان می آورد. البتـه این همـاهنـی با تغییر یک شرط و پذیرش قید و بند شرط دیگری حاصل نمی شود بلکه با بیرون آمدن از دنیای منفی است کع به نتیجه می رسیم.

بسیارند کسانی که نمی توانند به مدارج باالی معنوی برسند تا اینکه همه راه های تحتانی از قبیل فیزیکی، ذهنی، اخًالقی، و مالی را طی نمایند. برخی ممکن است مسافتی از آن را بپیمایند و عده ای دیگر کمتر.

با این وجود هرچه این ژرفا در فرد بیشتر باشد او درمی یابد که برای از بین رفتن کارمای بیشتر ودستـرسـی م�مکنـه بـه پـادشـاهـی خـداونـد، کـسـب تجــربــه ضـــرورتـی انــکار نـاپــذیــر است.

همیـشـه بـا شمـا هستــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

43شمـاره�:May_1970

دوستـان عـزیـز c شیوه ای نیست که به وسیله� آن بتوانید از طریق سفر روح در جهانهای اک برای شما واصلین صرفا

دیگر سیر کنید بلکه طریق زندگی محسوب می شود، همه� کسانی که در اکنکار هستند می توانند به واسطه� آن معیارهای روزانه زندگی شان را چه مادی و چه معنوی ارزشیابی نمایند. به هر حال ما

مجبوریم در این دنیا زندگی کنیم. پس پذیرفتن معیارهای معنوی اک به عنوان نیـروهـای درونی واجتمـاعـی زنـدگـی روزمره در روی کـره� خـاکـی، و نیـز سایـر جهـان هـا بهتـریـن شیـوه مـی بـاشـد.

اگر می خواهید که دیگران نسبت به اک بردبار و صبور باشند شما باید شروع کنید و نسبت به دیگران بردبار باشید. دیر یا زود متوجه خواهید شد که بردباری اولین قدم به سوی طریق عشق است. چًال

هرگز آزادی را پیدا نخواهد کرد مگر اینکه شروع به یادگیری بردباری نماید. این تمامی مشکل آگاهی انسانی است که همیشه مشغول تحمیل کردن و نسبت دادن تصورات و پنداره� خویش به دیگران است

به طوری که نمی تواند به وضوح آنچه را که باید، ببیندـ دریچه � آگاهی این فرد عجول همیشه تیره استc برده� نقطه نظرات آگاهی خودش به طوری که چیز دیگری به جزء دیدگاه بی گذشت خود نمی بیند و یقینا می باشد. این مثال در مورد کسانی هم که دائم گریه و زاری کرده که دیگران آنها را برده� خود کرده اند

c صدق می کند. آنها دیوارهای محدودیت را خودشان ساخته و از رها شدن و آزادی وجود ندارد، کامًالامتناع می ورزند و معتقدند که دیگران هم درست مثـل خـودشـان هستنـد.

البته این موضوع در مورد چًالی اک صدق نمی کند. چرا که او به خودش اجازه نمی دهد که با چنین دیدگاهای محدودی خودش را محبوس نماید او درمی یابد که بیشتر این بیانات توسط مردمی ساخته

شده اند که به سادگی به واسطه� س�نت ها، محیط و قید و بندها و باورهای اعتقادی خانواده بارور گشته اند. آنها از دنیای مادی ای که از ماده، انرژی، زمان ومکان درست شده است، ازادذی ندارند.

بنابراین درست نیست که چًال اجازه دهد که در دام اوهام نیروی منفی کل بیافتد. او قصد دارد به تمام زندگی با بردباری نظر افکنده و هر آزمایشی را که استاد حق در قید حیات برایش در نظر می گیرد با

c یک آزمایش است و اگر در مقابل آن سرسختی احترام و خوشحالی بپذیرد. او می داند که آن صرفا نشان دهد با مشکًالت، کشمکش و عقبگرد در شکوفایی معنوی اش روبرو خواهد شد. خیلی وقتها یک

چًال روی شنهای زمان و انرژی در این دنیای مادی دست و پا زده است چون درک نمی کرد که مشکًالتی که گریبان گیرش بوده ند، ساخته و پرداخته� خودش بوده اند و نوعی آزمایش برای او تدارک دیده شده

است که آیا او بنیه� از عهـده بـر آمـدن مشـکًالتـی را کـه خـودش سـاختـه را دارد یـا نـه ؟

c معتقدند، استادحق در قید حیات همیشه آرام، گرم و مهربان شاید دلیل شکشست ها این باشد که اکثرا است وبا آنها بر اساس خواسته هاشان رفتار می کند. آنها تصور می کنند که از هنگامی که وارد مسیر اک

می شوند می بایست تمام زندگی برای شان صاف و شفاف بوده و آن چیری باشد که آنها انتظارش راc همه مردم وظیف دارند تا آنها را دوست بدارند و تأئیدشان دارند، درست شبیه بچه ها، بطوری که، مثًال کنند و بگذارند آن چیزی را که مایلند انجام دهند. البته همه می دانیم که این فقط یک راه فرار است و

چنین دیدگاهی با مطالعه� متافیزیک و طریق ارتـدکـس بـه سـوی خـدا خیـلـی متفـاوت نیـست. خیلی ها به خاطر این خدا را عبادت می کنند که مشکًالت از سر رهاشان برداشته شود و به شادی و

خشنودی برسند و هرگز از نقطه نظر مادی و احساس محتاج نباشند، البته این این طرز تفکر نیز بسیار بچه گانه است چون اگر ما همه چیز ذر زندگی داشتیم هرگز کسی خدا را به خاطر نمی آورد. این درست شبیه به افسونگر خوبی است که چیزهایی را که به آن نیاز داریم بدون در نظـر گـرفتـن معیـار

آن خـواستـه، بـه مـوقـع در اختیـارمـان قـرار دهــد.

به تقدیر این مشکل اساسی اکثر جویندگان خدا است. تمام چیزی که آنها آرزو دارند برقراری ارتباطیc دعایشان مستجاب شده و رضایت خاطرشان فراهم گردد. این است که به محض درخواست، فورا

مشکلی است در حیطه� آگاهی انسانی، بطوری که فرد را همیشه ناراضی نگه داشته تا دائم به دنبال راه فرار باشد البته بعضی از روحانیون مذهبی نیز به جوینده� خدا اطمینان خاطر مـی دهنـد کـه اگـر او

در ارتبـاط بـه خـدا بـاشـد تمـام مشکًالتـش بـرطـرف خـواهـد شـد. آنچه که افراد درک نمی کنند این است که آنها استاد حق در قید حیات را از دیدگاه خودشان می بینند دیدگاهی که ممکن است به وسیله� انحراف کدر شده باشد. به این دلیل، آنچه که آنها می توانند درک

شد معنوی شان می باشد. زمانی که خویش انظباطی به آگاهی فرد نفوذ کرده کنند برخواسته از سطح ر� باشد پیشداوری و قضاوت نسبت به وقایع پیرامون و اعمال دیگران به تأخیر می افتد. اگر او بتواند یاد

بگیرد که این چنین عمل کند، به میزان قابل مًالحظه ای استرس و فشارها را از خود دور می کندو سپسc می تواند دنیای بیرونش را نیز کنترل کند. این یکی از می اموزد که اگر درونش را کنترل نماید مسلما

قدیمی ترین بخش های متعارف دانسته های اهل تصوف می باشد که کمتر روی آن کار شده است. بنا بر دالیلی به نظر می رسد مردم، به خصوص جویندگان خداآگاهی، فکر می کنند همیشه ار هر کرداری که

به صورت قانون درآمده است چه در مرحله� فیزیکی و یا ذهنی، معاف هستند و متأسفانه این چنین اعمالی در میان افرادی که می خواهند به خداگونگی برسند بسیار متداول است، چنانچه تصور می کنند

قوانین، متعلق به دیگـران است و شـامـل حـال آن هـا نمـی شـود.

یکی دیگر از دالیل شکست نیز می تواند بیش از حد احساساتی بودن باشد. اگر چًالها از عهده� مشکًالت خود برنیایند و دائم به آن توجه کنند و یا راجع به آن با دیگران صحبت کنند تا همدردی دیگران را

c هیچ کس نمی خواهد چنین برانگیزانند به طور قطع، روشی متناقض همراه با شکست خواهد بود. مسلماری است و مانند بیماری واگیردار به دیگران شخصی در اطرافش حضور داشته باشد زیرا منش او مس�

c اگر مادر خانواده و یا حتی پدر مشکلی دارد و در جمع آنرا بازگو کند، و م�دام سرایت می کند. مثًال شکایت کرده و تقاضای همدردی نماید و تا حتی محیط خانه را ترک کند، دیر یا زود کسانی که در آن

جمع ناراحت شدند، از شکایتی مشابه آن بر علیه وی استفاده خواهند کرد این قانون دنیای کل است. بنابراین چًالی اک یعنی کسی که در طریق زندگی اش زیرک است، می آموزد تا به رفتار بدی که با او

شده است اهمیت ندهد، شکایت نکند و دهانش را بسته نگه دارد. او بدون نوبت صحبت نمی کند، در مورد دیگران گفتگو نمی کند به خصوص در مورد رفتار و اعمال آشکاری که مخالف خودش است، زیرا

او به خوبی می داند که در این صورت پیشرفتش به تأخیر افتاده و غمی دیگر به غم هایش اضافه می شود. او می داند که دنیا کجـراهـــه ای است که هر یک از ما کم یا زیاد اینجا هستیم و مجبوریم در

آن زندگی کنیم و دنیــای جـالبــی نیـست.

c ایجاد مشکل را برای خودشان در بر به طور کلی همه باید به خاطر داشته باشند ک شکایت کردن صرفا دارد نه دیگران. و این تنها راهی است که پیشرفت معنوی فرد را برای رسیدن به خداآگاهی متوقفc با شادی بیشتر با تمرکز افکارمان بـه روی می نماید. بنابراین ما باید به آرامی، مؤثر و کارآمد و یقینا

خـودمـان زنـدگـی کنیـم.

همیـشـه بـا شمـا هستــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

44شمـاره�:June_1970

دوستـان عـزیـز باید بگویم افرادی که عقیده دارند زندگی استاد حق در قید حیات راحت و بی دردسر است افکار

ساده لـوحـانـه ای در مورد آثار معنوی اک در سر می پـروراننـد. چرا که مـاهـانتـا همیشـه مورد حمله و یورش نیـروی کل قرار داشتـه، نیـرویـی که به انحاء مختـلـف به پیام اک در جهـان های تحتـانـی

c جهـان فیـزیـک حمـلـه ور مـی شـود. خصـوصـا

این مسئـولیـت مـاهـانتـا استـاد حق در قید حیات است که به میان فقرا، نـاراضیـان، سالمنـدان، جـوانـان، و آنهایی که به عشق نیاز دارند، برود ولی رسالت وی به درستـی درک نشده و به استهـزاء گـرفتـه می شود و هر نوع ادعایـی را بر علیه وی روا می دارند. او تهـدیـد شده، و هم چنین تمهیـداتـی

نیز علیه وی صورت می گیرد و سوژه� خیلی از شـایعـات خوب و بد قرار می گیرد. اما بـایـد بـدانیـم که این اعمال همه نیـرنـگ های نیـروهـای کل بر علیه اک است. کل نیـرانجـان از هـر نیـرویـی و هــر

فــردی بـر علیــه قــدرت اک استفــاده مــی کنــد.

البته این طریق زندگی در طبقات تحتانی است چرا که قدرت منفی پادشاه جهان های تحتانی از طبقه� ذهنی تا پائین ترین جهان ها می باشد. به منظور کامل شدن روح، سوگماد طبقات پائین تر را که جهان های منفی می نامیم، بنا نهاد. روح می بایست از جائی که آفریده شده یعنی آسمان نزول کند و زندگی پس از

زندگی را بگذراند، تا به تکامل دست یابد و سپس به جهان های بهشتی بازگشته و به عنوان همکاری برای خدا جای مناسب خود را بیابد، زمین هم چون مدرسه ای برای آموزش و پرورش روح می باشد و

پس از ترک جهان های تحتانی می بایست خود را بـا جـامعـه� معنـوی سـازگـار نمــایــد.

آموزش و پرورش نوینی که به هریک فرصتی برای منطبق کردن خود با مناسبات اجتماعی موجود را می دهد تا پس از تربیت گران بار معنوی روح در این دنیا نمونه باشد و همزمان که به رسالت صحیـح

خـود مـی پـردازد در جهـان هـای دیگـر نیــز فعــال بـاشــد.

موضوعی که باعث تربیت صحیح روح می شود بنا بر ادعای مذهب ارتدکس به اخًالقیات بستگی ندارد ولی یکی از ویژگی های شاخص هر روح برای نیرومند شدن می باشد. کل نیرانجان در این دنیا استقرار

یافته و به عنوان یک مدافع یا مأمور اجرا عمل می کند، بطوری که وضیفه اش ایجاد مانع و دردام نگه داشتن روح است تا اینکه روح به سطح پیشرفت های معنوی رسیده و بتواند با استاد حق در قید حیات

c به سمت خدا پرواز نماید. تا این هنگام، روح انواع و اقسام اوهامات، سختی ها، و مًالقات، و مجددا دام هایی که او را در این دنیا گرفتار نموده، پشت سر گذاشته است. به همین دلیل است که می بایست

c دقت کنم به چه کسی گوش می دهیم. او در هوشیاری هر آنکس که در دسترس باشد منزل کامًال می گزیند و او را در دام خویش گرفتار می نماید. او هر آنچه از دستش برمی آید انجام می دهد تا فرد راc احساس بی عدالتی کرده و به اشتباه اندازد، آنچنان توهمی را در ذهن او جایگزین می کند که فرد کامًال

دست به خطاهایی می زند که در مپوقعیت متعادلش هرگز چنین کارهایی از او سر نمی زد. او غرور افراد را تحریک می کند و آنها را وادار می کند تا به روند پیشرفت اک لطمه بزنند ـ جالب اینجاست که

فرد خاطی هرگز فکر مجازات هم به ذهنش خطور نمی کند. کل بدون اطًالع مردم برای رسیدن به هدفش از آنان، استفاده کرده و حمًالت، تهاجم، بحث و نارضایتی، فقر و شک، می آفریند. هدف استاد

حق در قید حیات کمک به روح است تا فراتر از نیروهای کل قرار گرفته و قادر باشد که جهانها را باچشم معنـوی ) بصیـرت ( و واقعیتـی معنـوی مشـاهـده نمـایــد.

بـه هـرحـال کســی یــا چیــزی کــه بــه اک حمـلـه ور مـی شود نیــاز بـه همــدردی مـا دارد نــه

خصـــومــت مـــان. هیچ یک از ما استطاعت این را نداریم که به مردم به جز عشق چیز دیگری ببخشیم، صرف نظر از

این که آنها برای اک اهمیت قائل باشند یا نباشند. همانطور که نباید به طور اخص شخصیتی را دوست بداریم، در یک ج�و خصمانه نیز نباید با او برخورد کنیم. وقتی کسی به اک حمله ور می شود و یا برخًالف آن چیزی می گوید بهتر است او را همان طور که هست پذیرفت و جوابی نداد. در غیر این صورت، ما به

سمت شبکه� کارمای آنها رانده می شویم و هیچ یک از ما حاضر نیستیم که چنین اتفاقی رخ دهد. توجه کمتر داشتن به عمل کرد کل بهترین شیوه برای پیشرفت معنوی است. این همان هدفی است که کل

نیرانجان به وسیله� آن، هم به چًال و هم به استاد حق در قید حیات حمله می کند و مایل است که چًال را بابحث کردن در دام خویش گرفتار سازد، این عمـل چـاره� دیگـری جـز ایجـاد کـارمـا نـدارد.

اگر ما مجبور نبودیم که در کالبد فیزیکی زندگی کنیم هرگز خسته نمی شدیم، از پای درنمی امدیم، و حتی بار اضافی که ما را به سمت کارمای بیشتری سوق می دهد را نمی پذیرفتیم. این ها همه نمودهایی

است از عمل کرد نیروی منفی یا آنچه که کل نامیده می شود که شامل بخشهایی به نام تثلیث نیز می شود. تثلیثی که در مذاهب دنیای غرب شناخته شده و سبب منازعات مذهبی نیز گردیده است. اما

مفهوم حقیقی آن پنهان می باشد. در واقع این تثلیث سـوگمـاد، استـاد حـق در قیـد حیـات و اک یا همـان جـریـان صـوت مـی بـاشـد. اما در جهانهای منفی یا جهان هایی که ما آنها را قلمرو تحتانی

می نامیم این تثلیث معنـای متفـاوتـی دارد و بـه عنـوان فرمانبران جهان کبیر، و نیروی منفی از آن یاد می شود. تثلیث معـروف هنـدوهـا عبـارتنـد از: بـرهمــا، ویشنـو، و شیــوا، کـه بـه پسـران کـل

نیـرانجـان مشهـورنـد.

شـرقـی هـا همیشـه بـه جـای تـوضیــح دادن هـر عبـارت آنهـا را تا مـرحلـه� رابطـه� بشـر تنـزل مـی دهنـد. نقطـه� مقـابل مـؤنـث کل نیـرانجـان، شـاکتـی است که آفـریـدگار جـریـان صغیـر است. از

وحدت این دو جـریـان بـزرگ، جـریـان سـوم کوچکتـری سـربـرآورده که به سمـت جهـان هـای تحتـانـی جاری است و افتـخـار آفـرینـش آن جهان هـا را دارد. بـراهمـا، منشـأ نیـروی خـالق، ویشنـو نیروی

نگه دارنده و شیــوا نیـروی تخـریـب کنـنـده است. امـروزه این سه نیـرو آفـریـدگـار را تشکیـل داده، خـدایان و حکمـرانـان همـه� جهـان هـای تحتــانـی نیــز تـحـت تسلــط پــدرشــان بـراهـم و مـادرشـان

شـاکتـی مــی بــاشنــد.

c ارتدکس غرب درمی یابید که این نیروها با نیروهایی که خدا نامیده در آزمون همه� مذاهب خصوصا می شوند برابرند. هر مذهبی این نیروها را دارد. و آنها را خدا یا الهه می نامند مانند مـاری و کـالــی و

اسـامـی دیگـر. این ها همان قوانین طبیعت هستند که هیچکدام باالتر از طبقات ذهنی نبوده، اما هریک در مدار خود صاحب قدرت و امتیازات ویژه ای هستند. چیزی را که باید به خاطر داشته باشیم این است

که این قدرت ها با نامهای ویژه ای، شبیه به نام انسانو با شکل های به خصوص جهت مسئولیت هایبه خصوصی می باشند.

بـا علـم بـه این مـوضـوع، حـال مـا مـی تـوانیـم بگـوئیـم چگـونـه نیـروی کـل از سـایـریـن بـرای استـهــزاء و بـدخـواهـی اک استـفـاده مـی کنـد. بـا این حـال او بـه هیـچـوجــه نمـی تـوانـد بـه اک یـا

اکیـسـت آسیــب بــرســانـــد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

45شمـاره�:July_1970

دوستـان عـزیـز چند روز پیش نامه ای دریافت کردم که حاوی سئوال مهمی بود مبنی بر اینکه " نمی دانم، به فرض اینکه

c راز آنرا بـرایـم من اک را در همه چیز ببینـم، چگـونـه سبـب تـوسعـه� روشن بیـنـی من می شود، لطفا�دیسه در سال c فیلمی را دیدم به نام " ا c اخیـرا 2001cتـوضیـح دهیـد، مثـًال " به نظر می رسید که کًال

درباره� اک بود و همچنین دو کتاب که نویسنده� آنها هرمان هسه بود به نام " سفـر به سرزمیـن های ( تا آنجا که به خاطر دارم در مورد نویسندهJourney to the East and Damineشرق و دامایـن " )

c در کتاب سفر به شرق از چیزی گفته نشده بود، ولی تمامی مطالبش مشائلی درباره� اک بود. مثًال گروهی نام می برد که استـادانش همان اساتید اک بودند آیا آنهـم طـریـق اکنـکار را معــرفـی و

نمـایش مــی نمــود؟

دوست عزیز، به راستی مطالب شما صحیح است چرا که شما کشفق در حوزه� آگاهی خودتانc به آن پی برده اند. و در حال حاضر، به مرحله ای از شکوفایی معنوی رسیده اید داشته اید که خیلی ها قبًال

که مرتبه� مهدیس می باشد. این وصل پنجم است و شما را به طبقات روح سوق می دهد. به هرحال برای روشن تر شدن این مرحله از شکوفایی بهتر است، نظری دوباره به کتاب اکنـکار کلیـد جهـان هـای

اسـرار بیـانـدازیــد. در این کتاب شما معنی و مفهوم اک را اینطور می خوانید " جریان شنیدنی و قابل سماع زندگی، ذات و

جوهره� خدا و همچنین دانش خداشناسی که از آگاهی تجربه سفر روح سرچشمه می گیرد. او در سرزمین های مافوق زمان و مکان س�کنی دارد، به طوری که واقف به همه چیز، حاضر در همه جا، و

قادر مطلق که همان خدا آگاهی است، می باشد. همه� مذاهب، فلسفـه هـا و عقـایــد مقـدس از اکـنـکارسـرچشمــه مـی گیــرنـد."

این همان دلیلی است که اک را در همه چیز می بینیم، قلب زندگی و روح و بخشی از بشری که در طبیعت رسوخ کرده و همه چیز را می دند و همه چیز نامرئی را به خوبی مشاهده می کند. ما نیز مانند

نویسنده� این نامه، در می یابیـم که یکی از بـزرگترین قوانین زندگی این است که " روح وجود دارد چون خدا به آن عشق می ورزد." این بدان معنا است که اک قلب و عنصــر اصلـی زنـدگـی است و از

تحتـانـی تـریـن تـا فـوقـانـی تـریـن طبقـات جهـان هـای خـدایـی را بنـا مـی نهـــد. از این جهت است که هر چیز از دل اک برمی خیزد. منشأ همه� مذاهب، فلسفه ها، و مرام های مقدس اکنکار می باشد. بنابراین

اگر کسی به این موضوع پی ببرد که اک سر منشأ هر چیزی در زندگی است به بزرگترین کشف ) شناخت ( خود در جستجویش نائل آمده و به این ترتیب جستجویش کامل شده چون او اک را پیدا

کرده است و وقتی که او اصل اساسی زندگی را پیدا کرد به زودی خود را در طبقه� پنجم خواهد یافت. او به درک خویش و مقام معنوی خودشناسی رسیده است. او حاال به مرتبه� شناخت خود رسیده است زیرا او حاال می داند که کیـست و بـدون هیــچ پـرسشـی مــی دانـد کـه رسـالــت او در تمـام زنــدگــی

چیــست.

او حاال به مرحله ای از زندگی رسیده که می تواند اولین گام رادر جهان های معنوی بردارد. وقتی کسی به این مرحله رسید می توانیم بگوئیم به روشن فکری یا روشن ضمیری دست یافته است و می تواند به

خودش نه به دیگران، بگوید که در حد مهدیس واصل حلقه� پنجم می باشد. او این را می داند و نمی تواند باورش را از خود دور کند. گرچه نیروی کل ممکن است مداخله� بی جا نموده و بگوید که این روش

اشتباه است تا او را متقاعد کند که لذت دنیوی فراتر از چیزی است که ماهانتا به تو می دهد. اما در چنین موقعیتی او نباید هیچگونه تصمیم گیری داشته باشد و باید آنقـدر بـا عقیـده� خـود کلنجــار رود تـا

c حقـیقـت را بیــابـد. نهـایتــا

به هرحال هم چنان که چًال در حال صعود از نردبان خداست، محک های آزمایش به سراغش می ایند و سپس شک و تردید در وجودش می خزد. بارها و بارها کل سعی می کند شک را در چًال برانگیزاند اما چًال

نباید اجازه دهد که او را نسبت به دانسته هایش متزلزل نماید و در وظایف و مسئولیت هایی که باید به عنوان کانالی برای ماهانتا عمل نماید تا پیام اک را به دنیا برساند خدشه ای وارد شود او مباید به

هیچوجه به کل اجازه� مداخله بدهد. البته شایعات و صحبت ها و چیزهای بسیاری وجود دارند که می تواند باور کسانی را که می خواهند به استاد حق در قید حیات و پیام اک ایمان آورند، تخریب نماید. اما برای یک لحظه هم که شده چًال هرگز نباید در دامی که نیروی کل برای او فراهم آورده است گرفتار شود.

هدف کل حفظ و برقراری تله و دامه هایی است که برای چًال مهیا نموده است. خداوند جهان های تحتانی را آفرید و کل را بر آن مسلط نمود. در عوض به هر روح فرصتی داد تا متکامل شود و خارج ازc بـه سـوگمـاد بـرسـد و همکـاری بــرای خــداونــد این جهان ها متعالی گردد و بـا کمـک مـاهـانتـا مجـددا

شــود.

از این رو متوجه می شویم که چرا نویسنده� نامه، اک را در هر چیز می بیند. زیرا اک همه� زندگی است وc از چشمان کفرآمیز مردمان عادی مخفی می باشد البته غیر از این هم نمی تواند باشد. او باید از اساسا این پس بداند که ماهانتا، استاد حق در قید حیات، هر زن، مرد و فرزندی می باشد. او شهروند کشوری نیست اما در کشور بخصوصی زندگی می کند که می بایست قوانین آن کشور را پذیرفته و از آن تبعیت

نماید. خدامردی است که به جهان تعلق دارد و نمی تواند در چهارچوب قوانین این دنیا محدود شود، ولی در عین حال فراتر از آن قوانین بوده تا به همه� مردم کمک رساند. چًالیی که آن نامه را نوشت، جذبه ای از روح درونی دارد که آنرا اک می شناسیمش زیرا او هر چیز را در زندگی مرتبط با اکنکار

c به علت مشکًالت می بیند. این مرتبه ای است که مشتاقم چًالها به آن برسند گرچه می دانیم اکثراc به خاطر تًالش های نیروی کل می باشد و نه شخصی نمی توانند آن را درک کنند. البته این مشکًالت صرفا

چیز دیگری. اگر شخص نگاه عمیقی به کارهای مخفی اک داشته باشد درمی یابد که در لحظات اولیه تماس با ماهانتا، صرف نظر از منطقه� فیزیکی یا آتماساروپ، همه چیز شروع به تغییر می کند. بنابراین زمانی که شخص عادت های قدیمی را کنار گذاشته و جامه ای جدید از خلوص و درک را در بر می کند،c این را درک نمی کنند و از اینکه چرا مشکًالت گریبان گیرشان c آغاز می گردد. البته اکثرا آزمایش سریعا

c فکر کنند چون اگر شده است، متحیر و سرگردانند. آنها نیازی ندارند که در مورد این موضوعات شدیدا فقط یک بار بتوانند از شریط جسمی و ذهنی عبور کنند، از آن پس نور حقیقی خدا درونشان شروع به کار می کند. از آن پس همه چیز تغییر کرده و بهتر می شود و پس از آن تعداد معدودی از چگونگی زندگی شکایت دارند. آنها درمی یابند که عشق بزرگتر از هر چیز دیگری است و می دانند که ماهانتا

همیشه به هر چًال می باشد و عشقش را به همه تقدیم مـی دارد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

46شمـاره�:August_1970 دوستـان عـزیـز

از زمانی که چًال شروع می کند تا درباب خودشناسی به تعقل بپردازد به دو نوع ادراک نائل می آید،دانش عقًالنی و حکمت یا دانایی.

قصد دارم که درمورد این دوجنبه ازدانش الهی که هرروح باید آنرا بداند و بتواند برای درک خود آن را " تشخیص" دهد بحث کنم. دانش عقًالنی همان دانشی است که ما زندگی را از جنبه عقًالنی درک کرده

و می شناسیم و مرکب است از"دانش نفس" که اغلب چًال را به سمت تفکراتی متفاوت با آنچه که بطور واقع در دنیای بیرونی وجود دارد، سوق می دهد. بر اساس نفس، او فکر می کند و عقیده دارد که

می تواند ازنقطه ای در بی نهایت به نقطه ای دیگر رفته و اعًالم کند که خدایی وجود ندارد! و خدایی را می پذیـرد که نسخه� دوم خودش باشد!. او نمی تواند هیچ موجودی را باالتر ازخود ببیند و حتی نمی بیند "

ماهانتا" چگونه زندگی می کند و در تصوراتش " ماهانتا " را در جای خودش تعویض کرده و خودش را�لیتی جانشین او قرار می دهد! نفسش از اینکه به چیزی فراتر ازجذبه قلمرو ذهنی اش اعتراف بعنوان ک

کند " بیزار" است!

کسی که " خودپـرست" است از تسلیم نمودن خود به ماهانتا امتناع می ورزد زیرا به چیزی بجز" احساسات فیـزیکـی" قابل درک نمی تـواند اعتماد داشته باشد. این بخشی از چهار توانایی ذهنی است که " آنتـیش کاران" نامیده می شود. چًال، آنرا به عنوان چهارمین قابلیت که " آهنــکار" است می شنـاسد به طوری که تصمیـمـاتی را که سه بخش دیگر پی درپی و متـواتـر به وسیله " بودهی" به آن می رسانـد

تا به مورد اجرا گذارد قبول دارد. اما وقتی بی جهت در وظایفش مبالغه شود، مبدل به غرور و خودپـرستـی می شود. غرور که در چهارمین بخش ذهن توسعه می یابد و معنایی مضاعـف دارد. ابتدا

بخشی از ذهن است که به ما قدرت آگاهی از خویش، تمـایـز و بودن را می دهد. و هم چنین بخشی که در زمینه� عـًالقـه به خویش، فـرمـان" بودهـی" را به مورد اجرا می گذارد. مبـالغـه بیش ازحد برای هـر

فـرد " غـرور" به بار می آورد به طور کلی نفس با استفاده از هزاران شیوه می تواند قوه� درک را از قـربانی آش بگیرد. بطوری که سم مـرگبـارش به تمام هستـی تراوش کرده و از کودکی تا مرگ ادامه

دارد و قـربـانـی می بـایست تاوانش را در" زندگی های آینده اش" بپردازد. مگر اینکه اجازه دهد تا "شد معنوی اش شده ماهانتا" عنان زندگی اش را به دست گـرفتـه تا از بد طینـتـی ای که باعث اختـًالل ر�

رهایی یابد. اما مهم ترین کار نفس،"مسدود کردن مسیـر به سمت حقیـقت است و همـاننـد دوستc قـربـانـی خود را فـریب داده و در زمانی که باید در پی شکوفـایـی معنوی باشد صمیـمی اشتبـاه، کامًال

c درمی یابیـم که به تلخی از تمام کوششی که آنها را از خود راضی و خودپسنـد نگه می دارد. نتـیجتـا برای تعلیم دادن به کار رفته رنجیده، همه چیز را اشتبـاه قلمداد می کنـد و یا خـود را نیـازمنـد روش

فکــری و تـعلــم مــی دانـــد. جنگ ها به وقوع می پیـونـدنـد، زیرا شخص خـودپـرست احساس می کند که دفاع از موقعیتش حتی با

سًالح و "مرگ هزاران بی گناه" ضروری است. او هـرگـز به حقوق افراد دیگر نمی انـدیشـد و به راحتی " قانون شکنـی" کرده، زودرنج و حساس است و هیـچ نـقطـه ضعفـی درخودش نـدیـده و هیـچ گاه در بزرگ کردن" تقصیـرات" دیگران قصـور نمی ورزد. اما وقتی که مشکًالت سـرازیـر می شـونـد، اولین

نفری است که از" مـاهـانتـا" تقـاضـای کمک بسیـاردارد! او در موقعیـتـی محدود است و نسبـت بهمشکًالتـش که همیشه او را می آزارد بــی تـوجــه است.

بـرخـًالف ادراک، نوع اول حکمت و دانـایـی است که هم چون شعلـه� مقـدسی می بـاشـد که در قلب چًال زبـانـه گـرفتـه، چـًالیـی کـه عشق و اعتماد خود را به مـاهـانتـا و آثـار اکنـکار تسلیـم نموده است.

البته کاربـرد کلمه حکمت در اینجا به نحوی اشتباه است. اما درک و جذب دانش را کـه چــًال در شنـاخت ش بـه کـار مــی بــرد کـه درست هـم است بـه خـوبـی تـوصیـف مـی کنـد. او باور و ایمانش را

در راه کامل شدن به سمت سوگماد ارزانی کرده اما می داند که این مسیر به وسیله سفـر از طـریق " مـاهـانتـا" به سمت مرکز اقیانوس عشق و رحمت صورت می گیرد او درمی یـابـد که " راه و شخص دیگری نیست که از قوه� درک او سؤاستفاده کرده تا سطـح معنوی " مکتسبه اش" را از درجهÏ اعتبار ساقط نماید. هیـچ تـوضیحـی وجود ندارد و هـرگـز نبـایـد سوژه ای بـرای بحـث احسـاسـات و عقـل

شـود.

حکمت و خرد، ضعف و فتور نمی پـذیـرد. مشفق، کاردان، و فعال بودن از بـزرگتـرین کیفیت هایشمی باشد. زمانی که چًال جوهر خرد را تجربه کرد، هـرگـز" شکـی" درمورد

خ می دهد " مـاهانتـا " برایش وجود نخواهد داشت و چگونگی اک و آنچه که در مسیر سوگمـاد برایش ر� را می پذیرد. هر مذهب مـریـدانـی دارد که به " دانش تجـربـی" خود اعتماد دارند به طوری که در نهایت

به همان دانش عقًالنی دستـرسـی می یـابنـد! ازسوی دیگر کسانی که از طـریقـت اکنکار پیروی می کنند کسـانـی هستنـد که به " جهـان های مأورای فیـزیکـی با هوشیـاری کامل و حتی فوق هوشیـاری

درست شبیـه بیدار بودن در این طبقه وارد می شونـد " او اساتیـد اک و حکمـرانـان این طبقات را باشکـوه و جًالل می شنـاسد و نظاره می کند و افسون مـوسیقـی طبـقات فـوقـانی می شود و همراه با

مـاهانتـا استاد حق در قید حیات به راحتی مـذاکـره می نمـایـد. او می آید که بـدانـد، نه اینکه فقطاعتقاد به درستـی آن داشتـه بـاشـد!"

بنـابـراین" امید" بخشـی از دایره� لغات چًال نیست بلکه او در می یـابـد که یک کیفیت منـفـی است که متعلق به طبقات روانی و ذات کل گـونـه است چونکه حکایت از خـواستـه� کسی را دارد که آرزوی

تحقق رؤیایش را در سر می پـرورانـد. چًال کسی است که دریـافتـه این سطح از شکوفـایـی در دنیای دانش عقـًالنـی وجود دارد. اما کسی که فـراتطر از این پیـش رفته دیگر به کیفیت امید اعتقادی ندارد.

او آنچه را که هست را می داند و بیانـی محکم تر از این نمی بـاشـد. از آنجـایی که سوگمـاد هست و فقط او را می توان این چنین تـوصیـف کرد پس در جهان جهان ها همه مـوجـودات در مقـولـه ای مشـابـه

هستنـد. حقیـقت: سوگمـاد، اک، مـاهـانتـا، این است که آنها در مـوجودیتـی واحد هستـی دارند. جمله ای باالتـر از این نیست که حکمت و دانایـی را برای هـر چـًالیطی که از آن آگاه است، و به سطـح

معیـنـی ازشکوفـایی معنوی رسیـده است، بیان دارد.

این سطـح فـراتـر از قلمرو ذهنی است چون شامل آثار اک و ذات معنوی واقعی سوگماد می باشد. هنگامـی که کسی در قلمروی ذهنی ساکـن می شود در خور این است که در مـرحله� دانش اولیه و

دانش عقـًالنـی باقـی بمـانـد زیرا او در تحیـر و سرگـردانـی است و با خود و دیگران نزاع دارد! او دائم سئـوال و بحث می کند و هـرگـز نمی گذارد که ذهن آرام و قرار داشتـه بـاشـد. اما زمـانـی که او به

جوهـر خـرد و حکمت دست می یـابـد، می داند، می پـذیـرد، و درک مـی کنـد کـه زنــدگـی همین لحظــهاست و بـایـد از آن بهــره ور شـود.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

47شمـاره�:September_1970

دوستـان عـزیـز اولین کتاب شریعت کی سوگماد ) راه جاوید ( ترجمه و در حال کامل شدن است و حرکتش را از طبقات درون به سمت مرحله� فیزیکی و بصری آغاز کرده است، به طوری که بتوان آنرا خواند و

حقـایقـش را جـذب و درک کــرد.

اولین کتاب شریعت کی سوگماد " تاریخچه� اک " نامیده شده است. اولین بخش از این کتاب مقدس شامل حکمت و حقایقی است در معبد کاتسوپاری که تحت محافظت فوبی کوآنتز پیر دیر و استاد اک می باشد. این کتاب به منظور ارائه� حقایق الهی به کسانی که تا به حال موفق به مطالعه� حکمت از این معبد زرین نشده اند. ترجمه شده است. شریعت کی سوگماد در دست ترجمه، شامل دوازده تا پانـزده

جلـد خـواهـد بـود تا به بشریت و دنیـا حقـیقـت را تقـدیـم نمـایـد. در دنیا هیچ کتاب مقدس دیگری حقـیقـت را به طور کامل آشکار نکـرده است. آنها تنها انعکاس کـًالم خـدا در این دنیـای فیـزیکـی

هستـنـد. شـریعـت کـی سـوگمـاد حقیقت است یعنی سریعترین روش برای نائل شدن به درک و گفتار و نوشتار الهی. البته از آ<جایی که این حقایق از دنیای درون گرفته می شوند و می بایست طبق نگارش

دنیای فیزیکی برگردان شوند، بنابراین نگارش خیلی سلیس و روانی نخواهد داشت. بنابراین این همیشه بهترین شیوه این است که شریعت کی سوگماد را همراه با ماهانتا و در محل اصلیش یعنی معبد خرد زرین هر طبقه، قرائت و مطالعه نمائید. چون این روش به واصل فرصتی می دهد تا تحت نظارت

هر استاد اک ـ کسی که محـافظـت بخش هـای مختـلف شـریـعـت است، قــرار گیــــرد.

دومین کتاب شریعـت کی سوگمـاد، تـرجمـه اش آغاز شده است و هر ماه یک فصـل از آن بـرای کسـانـی کـه مـی تـواننـد مشتــرک شـونــد آمـاده مـی گردد. عنـوان بـخـش دوم " تـاریخـچـه� کــروس

( "The Records of Krosنام دارد که حاوی مطالب پیدایش جهان ها، قوانین نامرئی جهان های ) روانی، مطـالعـه� تنـاسـخ روح در طول سفـرش به جهان های تحتـانـی، پنـج رکن اکنکار، راز بزرگ

زندگی، تاریخچه� کروس، حکمت تبـعیـض، آئیـنـه� زنـدگـی، آزادی از خـویش، قـوانـین دنیـای روان و حـقیـقـت سـوگمــاد مـی بـاشــد. شما از طریق پال کانال و مجرای استاد معظم اک یائوبل ساکابی، از

این مطالب بهره مند می شوید. او محافظ بخشی از شریعت کی سوگماد است که مربوط به قسمت دوم محراب و خلوتگاه درونی معبــد گـاره هیـــرا می باشد که همان معبد خرد زرین در شهر آگــام دس

می باشد، یعنی همان شهر باستانی معنوی اکیست ها و اساتید اک که در کوه های دور دست هیمالیا واقع

شده است و به معنی" سرزمین های دور " نیز می باشد و ما در قالب آتماساروپ ) کالبد روح ( برای گوش فرا دادن و مطـالعـه� خـرد زرین و دومیـن کتـاب شـریـعت کـی سـوگمـاد بـه آنجـا سفـر

مـی کنـیــم.

آگام دس منزلگاه آشـوار ــ خـانــوال یا خدا خواران است. همانطور که اکثر مردم غذا می خورند آنها هم از نیروی حیاتی اک بهره مند می شوند. خداخواران برای این به این نام دست یافته اند چون آنها

به جای غذایی که مردم این سیاره از ترکیب گیاهان و غذاها می خورند، انرژی های اک را جذب کرده و استفاده می کنند و به همین دلیل دارای طول عمر های بسیار می باشند. درست همـاننـد ریـش

سفیـدهـای انجیـل قــدیــم و در بـعضــی مــوارد حتــی طــوالنــی تــر از آنهــا.

حال این افرادی که رسالت ماهانتا، استاد حق در قید حیات را به دوش می گیرند، می بایست تاوان شرایط آشـوار ــ خـانــوال را بدهند، زیرا آنها می بایست در ضمن آنکه فعالیت های معنوی را در

آتماساروپ به عهده دارند در این دنیا نیز با کالبد فیزیکی زندگی کنند. او شرایطی را که همراه با ارائه� خدمت به دنیا و همه� مردم و موجودات است، می شناسد و درک می کند. و به رنجی که بـه واسطـه�

c اذیـت کنـنـد واقـف است. برای جهـالـت از طـرف کسـانـی که می خـواهنـد او و پیـروان اک را دائمـاc با خود خلوت همین است که همیشه می گوید " پادشاهی من در این دنیا نیست ". به این دلیل اکثرا کرده و ترجیح می دهد که کمتر در مجامع عمومی ظاهر شود زیرا توده� مردمی که نادان هستند، آنها بهچهارپایان وحشی می مانند که، هرچه را که دوست نداشته باشند، نابود می کنند. بشر امروزه، یا از

c فلسفه و مذهبش را منبعی از تعصب، ناشکیبایی و اهرم های پر قدرتی ساخته است آغاز بشریت، اکثرا تا مردم را یا به صف پیروان خود درآورند، و یا از پیامد هایش رنج برند. نه اک و نه شریعت کی سوگمتد

این روش را موعظع نمی کنند و هرگز به خشنوت متوسل نمی شود تا دیگران را وادار کند که بهپیروان آنها بگــرونـد، درست بـرخـًالف آنچــه کـه مـذاهـب ارتُـدکـس عمــل مــی کننــد.

شریعت کی سوگماد هرگز مرجعی برای استفاده سیاست مداران قدرتمند و افرادی که می خواهند بهc برای شکوفایی معنوی روح و زیردستان تسلط داشته باشند، نبوده است. کتابی است مقدس که صرفا

کمال نژاد بشر استفاده می شود. آموزش های روحانی اک، به صورت کتب چـاپ شـده است، مـاننـد کتاب شریعت کی سوگماد که همه� چًالهای اک می توانند با آن پیشرفت کنند. به راستی که کتابی

باشکوه تر از این کتاب مقدس وجود ندارد و ما به عنوان چًالی اک مـی بـایـست چـون کتـاب منبـع، وانجیـل زنـده ای از ایمـان و بـاورهـایمـان از آن استفـاده کنـیــم.

سئوالی نیست که پاسخش در کتاب شریعت کی سوگماد پیدا نشود و سعادتمند کسی است که می تواند نسخه های اصل آنرا بخواند و سعادتمند تر کسانی هستند که این کتاب باشکوه در اختیارشان باشد.

اغلب باید کوشش کنم تا طرز جمله بندی و مفهوم آنرا به شکل دست ونشته های بیرونی تصحیح نمایم. البته بعضی اوقات به سادگی انجام می شود ولی بعضی اوقات به صورت ابهام و معانی اسراری نوشته می شود. گاهی اوقات من در روزهای مشخصی به دفترم می آمدم تا صفحـاتـی را که در هنگام غیـبتـم نـوشتـه مـی شد پیدا کنـم و زمـانـی کـه در اتاق دیگری از دفتـرم حضـور داشتـم صفحـات بـه مـوقـع در

مـاشیـن تحـریـر نمـودار می شـدنـد که همه� اینها یاری اک در به ظهور رسـانـدن کتب شـریـعت کی سـوگمـاد را نشان می دهد. من به عنوان مجـرایـی متـواضـع و فروتن این طور احساس

می کنـم که می بایست در زنـدگـی خـدمـت بـه سـوگمــاد را در رأس امــور قــرار دهـــم.

هنگامـی که روح رسالتش را برای هم کاری با سـوگمـاد انتخاب کرده و به عنوان مـاهـانتـا، استـاد حق در قیـد حیات تصـمیـم بـرگشت به دنیا را داشتـه بـاشـد قبـل از کسب این عنـوان مـی بـایـست بـرای

مـدت طـوالنــی تـحـت تـعلیــم قـــرار گیــرد.

او تحت تعالیم اساتید اک برای نظم و ترتیب، تعلیم و تربیت حتی در بعضی اوقات به مدت چندین قرن قرار می گیرد. اک بدون اینکه اکثر اوقات بداند که او چه کسی است و چرا باید از میان مشقات و

رنج ها عبور کند می بایست تناسخش را در این دنیا تجدید نماید و باالخره در زمانی معین حجاب های عالم در برابر او فرو می افتد و قبل از اینکه اساتید اک به او نظم و ترتیب را بیاموزند او ناخودآگاهانه

آنرا رعایت می کند. حال وقت آن است که ردای ماهانتا استادحق در قید حیـات را بـر تن کنـد. کــًالم آخــر اینکــه پـاســخ همــه� سئــواالت در شــریـعـت کــی ســوگمـــاد مـــوجـود است.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

48شمـاره�:October_ 1970 دوستــان عــزیــز

این روزها، شاخه های مذهبی ارتدوکس و متافیزیک در مورد ذهنیتی صحبت می کنند که این مفهوم را در بر دارد که هر شخصی می تواند در آگاهی وضعیت انسانی به آرامش میان ذهن و درون ) قلب ( دست یابد. البته این موعظه ها، فرضیه� اشتباهی است که قصد دارد، نفس فردی را فــرو بنـشــانـد. این فرضیه � غلط به گونه ای عمل می کند که با تعریف رفتار مخاطره آمیزی برای آن فرضیه، افراد را

c او وجود ندارد گمراه می کند و وقت و انرژی های با ارزش شان را به دنبال یافتن صلح و آزادی که اصًالc از ابتدا در آنجا وجود نداشته است. بنابراین اگر مصرف می نماید. آنها در پی چیزی می گردند که اصًال شخص بداند، آنچه که به وی گفته شده است چیزی به غیر از یک برنامه� عرضه� جنس برای فروش به

c شگفت زده منظور جلب و جذب پیروان تازه در انجمن های مذهبی و متافیزیک بیش نیست، کامًال خواهد شد. هر شخصی به هر میزانی که بتواند به هر آنچه که ممکن است موجبات خوشی و

خوشحالی را در این جهان برای او فراهم کند چنگ می اندازد و هر مطلبی را که توسط اشخاصی کهبه نظر با تجربه می ایند به او گفته می شود با تأثیــر بسیــار زیــاد و عمیــق جــذب مــی کنــد.

هر اکیستی آگاه است که عبارت " ارامش ذهن و درون " یک وضعیت کاذب است و بسیار مشابه یک شعار تبلیغاتی است. البته بسیاری از کشیشان مبلغ که در حال حاضر انجام وظیفه می کنند به دلیل

کمک به تفهیم این حیله� زیرکانه کل ) نیروی منفی ( در ذهن افراد مقصر می باشند. کل ) نیروی منفی ( از آنها فقط در جهت اجرای شیوه� زیرکانه� خود استفاده می نماید تا توده� مردم را به زیر یوغ

c قادر بندگی خود بکشاند. چنین دام هایی متعارفند و اشخاصی که در آنها گرفتار می شوند احتماالc آزادی شان را به دست آورنــد. نمی باشند جهت نجات از این دام ها مبارزه کنند و مجددا

می توانیم بگوئیم حداقل تا زمانی که یک واصل حلقه� دوم در اکنکار نباشند، نمی توانند از این دام ها برهند. این یکی از راه های تًالش در به وجود آوردن اصول ذهنی ) روانی ( در این جهان ات. هر یک از

چًال های اک می دانند که ذهن بستر بسیار مساعدی برای رشد پنج نفسانیات یعنی شهوت، خشم، حرص، و طمع، وابستگی و غرور و خودبینی است. بنابراین بسیاری از فرضیه های طراحی شده در

جهان ذهنی نحکوم به فنار می باشند، چرا که ذهن وسیله ای کمی پیشـرفتـه تـر از یـک مـاشیـنمـی بـاشـد کـه همـاننـد یـک خـدمـت کار یا بنـده بـرای فـرد کـار مـی کنــد.

متأسفانه در مطالعات مذهبی غرب، ذهن و روح اشتباه گرفته می شوند. افراد معدودی، البته اگر وجود ( اصطًالحیDivine Mindداشته باشند، تفاوت میان آنها را می دانند. اصطًالح " ذهن الهی " )

مشترک میان دانشمندان علوم ماوراء الطبیعه می باشد. اما چنین اصطًالحی همانند ذهن الهی برای " ( که فراتر از محدوده� ذهن می باشد، وجود نــدارد. ذهن نهSupreme Divinityالوهیت برتر" )

خودآگاه است و نه تصمیم گیرنده. هیچ قدرت تصمیم گیری خودکار یا توان ابتکاری ندارد. اگرچه ازc یک ماشین است و زمانی که توسط اک برانگیخته حساسیت باالیی برخوردار می باشد، اما حقیقتا

می شود بسیار قدرتمند است. هیچ کاری به غیر از آنچه که برای انجام آن ساخته شده و تربیت شدهاست، انجام نمی دهد و همانند تمامی دستگاه های دیگر در انجـام اعمـالش خـودکـار است.

بنابراین نمی توانیم اعمالمان را بر اساس آرامش میان ذهن و درون در جهان های پاین پایه ریزی کنیم. ( از طریق اکنکار به واسطه� تمام آگـاهـی،Peace of heartاما به وجود آوردن، " آرامش قلبی " )

نـور و قـدرتـی کـه از سطـح روح سـرچشمـه مـی گیـرد، ممکـن مـی بـاشـد.

این مطلب بی اغراق و به طور کلی صحیح و مطلق است زیرا تمامی روشنگری، آگاهی، هم آهنگی، آهنگ موزون، زیبایی، خرد، عشق و قدرت از روح برمی خیزد. اما روح همیشه تحت موانع سخت فعالیت می کند، چرا که جهان های پایین تر منزلگاه اصلی آن نمی باشند. در این جهان مادی، روح مجبور به

فعالیت در درون و از طریق یک سری کالبدهایی می باشد که شبیه به لباس های غواصی سنگین است، پوششی از فکر و ماده، بنابراین در زیر تمامی این پوشش ها، روح ادامه� مسیر خود را در این دنیا

فوق العاده مشکل می یابد. به طوری که اغب کنترل و بازداشتن ذهن غیر ممکن می نماید. زیرا�سیـختــه مـی شـود. به واسطه� تسلط نیروی کل و احساسات برآشفته، ذهن وحشی و افسـار گ

c قابلیت روح برای تفهیم خودش بستگی به واکنش ابزار اصلی آن یعنی اجزای تشکیل دهنده� اساسا ذهن دارد. به هر حال اگر ذهنی نافرمان، معیوب یا بیمار شود، روح قدرتی نخواهد داشت همچنین در

مورد دیگر کالبدهایی که توسط روح بر تن شده اند تا به روح خدمت کنند نیز همین مـوضـوع اتفـاقمـی افتـد و قـدرت و تـوانـایـی تجـلـی روح را تـضعیـف مـی کننــد.

این کالبد ها به ترتیب کالبد فیزیکی، عل�ی و ذهنی می باشند که همگی در جهان های پایین برای روح بسیار مهم می باشند. ولی از میان همه� آنها ذهن بیشترین اهمیت را دارا می باشد، زرا اگر این کالبد از شکل طبیعی اش خارج شود یا سرکش و نافرمان گردد، روح به صورت طبیعی نمـی تـوانـد از طـریـق

آن عمـل کنـــد.

بنابراین نیروهای ظریف تر ذهن و روح بایستی دارای ابزارهای منطبق بر هم باشند در غیر این صورت آنها نمی توانند در طبقات مادی فعالیت کنند. مفهوم حس تعادل میان روح و ذهن بسیار ظریف و

حساس است. پنج غرایز نفسانی را می توان به عنوان مزاحمتی برای ذهن برشمرد که بارها آنها را نام برده ایم و دوباره در اینجا ذکر می شود. آنها عبارتند از شهوت، طمع، وابستگی، و غــرور و خــودبیـنـی.

این ها پنج خدمت کار وفادار نیروی منفی ) کل ( می باشند که قلمرو و حیطه� کشور دشمن شان را برای روح می سازند. این ها توسط نیروی منفی برای گمراه نمودن کالبد و ذهن مورد استفاده واقـع

می شـونـد و برای روح مشکل و زحـمـت به وجود می اورند. بدتر از همه این که به نظر می رسد ذهن از نوسان میان پنج انحراف لذت می برد و به نجواهای آنها گوش فرا می دهد. روح همیشه در حال

پاسداری در برابر عادات ذهنی پر از تـوطئـه کـه همـاننـد مـار می خـزنـد و خـودشـان را در ذهـن بـاتجـدیـد و تکــرار محکـــم می کنند، مـی بـاشـــد.

محافظتی که شخص بر ضد این نجواها انجام می دهد، همانی است که روح بر ضد این نیروهای ذهن که مسئولیت اداره� بدن را به عهده دارد به کار می برد که البته از طریق اک می باشد. به طور کلی هیچ

چیزی آن روحی را که در اک ظهور می کند، نمی تواند شکست دهد، زیرا که لغات یا ذکــرهـا و آواهــایمقــدس، عظیـم تــر از هـر نیروی قدرت منفی است.

شکست ناپذیری، زمانی تحقق می یابد که ما تمامی ایمان و اعتقاد خود را به ماهانتا و اکاین البته بسپاریم، در آن صورت تمامی حفاظت ها بر ضد کل ) نیروی منفی ( غالب خواهد آمد. بدون حفاظت

روحانی ماهانتا، هیچ چیزی در برابر قدرت کل، زمانی که به مسلط شدن بر ذهن عًالقمند می باشد تاب تحما نخواهد داشت و روح را با هر کوششی در مقابل خوبی های موجود در این جهان شکست خواهد

داد. به هرحال همه� این ها در مسئولیت شخصی خًالصه می شود و هــر فـردی بـایـد تـصمیــم خـود را درمـورد این کـه چـه راهــی را انـتخــاب مــی کنـد بگیـــرد.

البتـــه، راه آرامـش قلبــی، اکنـکـار مـی بـاشــد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

49شمـاره�:November_ 1970

دوستــان عــزیــز اکنون زمان آن فـرا رسیـده است که در باره� مشکًالتـی به بحث بپردازیـم که هریک از استـادان اک از

�لی مشکل خود فرد است که زمانی که کار با افراد را شروع کرده اند با آنها روبرو بوده اند. به طور ک نمی تـوانـد با زندگی روزانه خود روبرو شود و با خودش زندگی کند. به عبارتـی او بـدتـرین دشمن

خودش می باشد. این " دشمنی با خویش، درمورد بیشتر انسان ها صدق می کند. مشکل اینجاست کهفرد اصًال از خویش انصباطی بـرخـوردار نبوده و قربانی نیروی منفی یـا ) کل ( مـی شـود.

آنچه که اینجا سعی در بیان آن دارم این نکته می باشد که فرد باید خودش انضباطی کافی داشته باشد تا توان ایستـادگـی در مقابل نیروی کل را بدست آورد و به خودش اجازه ندهد تا به عنوان کانالی برای

نیروی منفی مورد استفاده قرار گیرد. او می بـایست درست را از غلط که همان تفاوت میان اک و نیروی منفی است از یک دیگر تشخیص دهد بنابراین شخص می تواند به اک اجازه دهد تا از وی در جهت�ل جهان هستـی از خدمت او بهره مند می شونـد در حالـی که منافعش استفـاده کند که در آن صورت ک

هم زمان خودش را در جهت منافع شخصـی اش نیز سـوق داده است.

نیروی منفی) کل ( نفس را در شخص به وجود آورده و آن را گسترش می دهد تا جایی که او را به این باور بـرسـانـد که نقطه� مـرکـزی جهان هستـی است و وی عظیـم الشأن تر از دیگران است حتی بلنـدمطرتبـه تر ازخدایان، وجـودها و هستـی ها و بعضی از مـواقع این احساس را به شخص القاء

می کند که جـاودانـه است. در این حالت است که در قلب او هیچ فضای خالی برای عشق خـداونـدی و عشق به دیگران باقـی نمی مـانـد اما این نیـرنـگ درست در همان زمانـی کـه فـرد نـه به خودش

c عشق به جهان را اظهار می دارد. ساده لـوحانـه است می تـوانـد عشق بورزد و نه به خانواده اش، علنا که اعًالم کنیم عشق، تمامی مشکًالت جهان را سر و سامان خواهد داد و بـایستـی بـه طـور یک سـان

عشـق را بیـن همـه تـقسیــم کنیــم.

این تنها شیوه ای مـاهـرانـه با ابتکاری ظـریـف نسبت به زندگی است، در نظر چنین افرادی نه علم و آگاهی نسبت به اینکه زندگی چیست اهمیت دارد و نه اینکه طبیعت انسانی چگونه از چنین شیوه های

به خصوصی سود می جـویـد. این یک شیوه� قـدیـمی است که برای قـرن ها تـوسط سیـاست مداران

حیله گر و رهبران مکاتب فلسفی و انجمن ها و مسلک ها، جهت هم سـو نمودن توده های مردم، گاهی برای آرام نمودن پیروان خـودشـان و اغلب جهت فـرونشانـدن مـلت های مخالف ایشان مورد استفـاده واقع می شده است. این شیوه، بخصوص در میان جوانـان همـه� مل�یت ها به کار گـرفتـه می شده است.

به بیانی دیگر این افراد از طـرفـی عشق، سخـاوت و بخشش را مـؤعظـه می کنـنـد ولی ازطرف دیگرخشونـت را تـمـرین می دهند.

انسان در طول زندگی اش از میان چندین مرحله از گهواره تا گور عبور می کند. او زندگی اش را به عنوان کودکی که به توجه نیاز دارد شروع می کند و اگر این توجه به او مبذول نشود کج خلقی و

گریه هایش آغاز می شود. او به سمت اولین یا نخستین مـرحلـه� زندگـی حـرکـت می کند در آن مـرحله هیـچ چیز غیر از امکاناتـی که پدر و مادرش برای او تهیه دیده اند را تشخیـص نخواهد داد. سپس به

سمت دیگر زندگـی پیش می رود که با مدرسه� ابتدایـی آغاز می شود و آنجا زندگی را به عنوان یک تضاد می پذیـرد و به سختـی در مقابل آن ایستـادگـی نشان می دهد. در طول اولین سنین نـوجوانـی در می یابد

که انهدام و تخـریـب جـالب تر ازخـًالقیـت است. در اواخر سنین نـوجوانـی یاد می گیـرد که عضًالت برای برای استفـاده در مسابقـات یا تخـریب زندگـی و دارایی ها کارآیـی خـوبـی دارند. به دنبال این، کم

کم متـوجـه می شود که استفـاده از فکر و تـعقل فضـای بیشتـری در اختیار او قرار می دهد تا زور و بازو ــ بنابـراین شروع به استفـاده از آنها می کند. در طول مدت جوانی یا اوایل بلوغ به دنبال یک روزنه�c زمان ازدواج در این بُـرهـه فرا می رسد یا مدتـی را تا یافتن برای فعـالیـت های جنسی می گردد. احتماال

جفت ایده آلش در سرگـردانـی می گـذرانـد.

در طول دوره میان سالی به گذشتـه، به زمان جوانی اش نظری می افکند و سعی می نماید خودش را با جریان عادی زندگی همساز کند و فـرزندانش را به گوشزدها و راهنمایی از تجارب خود پرورش دهد

اما جوانان به چنین هشدارها و تجاربی گوش فرا نمی دهند و بایستی تجارب خود را بـدون انـدرز،به خصـوص از جـانب بـزرگ تـرهـا بـدست آورنـد.

در این جهان هیچ چیز بی پـرواتر از جوانان وجود ندارد، چرا که هنوز ضربات و سختی های زندگی را نچشیـده اند. او حمایت خانواده را همراه خود دارد و بدون این سقف، اغلب آنها در مقابل زندگی ناشاد

و تندخو می شوند. گاهـی اوقات متـأسفـانـه جـوانـان ترجیـح می دهند پند و اندرزها را از فردی می خواره کنار جوی و یا غـریبـه ها بشنـونـد تا اینکه از والدین خودشان به هرحال این عدم پذیـرش اندرزها

از والدین به خاطـر همان زمینه های خـانـوادگـی و خویشاونـدی است. این حقیقت در ضرب المثل هایc درخانـواده ها قدیمی وجود دارد که خویشاونـدی و نزدیکی عدم توجه به بار می آورد. این مثل کامًال

صدق می کند اما معدودی از پدرها و مـادرهـا به آن توجه مـی کننـد.

�هنسـالی. انسان در این دوران در تاریک و روشن سالهـایـی از عمرش حال می رسیـم به زمان پیری و ک بسر می برد که متـوجـه می شود مرگ خیلی هم دور نیست و کار زیادی در مورد آن نمی تـوانـد انجام

دهد، بنابراین تمامی افکارش را بر آنچه که راحتی و آسایش می آفـرینـد قرار می دهد. دوباره در خاطراتش زندگی می کند یا با الف زدن و خـودستـایـی از آنچه که در طول مدت زنـدگـی اش انجام داده است اعتماد به نفس خود را تقویت می کند. اما با این وجود ضعف و عدم تـوانـایـی در متوقفنمودن زمان و بـرگشتن مجدد به دوران جـوانـی را در خودش تشخیـص می دهد و احساس می کند.

البته اهمیتی ندارد که چقدر زندگی در آن زمان به او سخت گرفته باشد ولی ترک کردن این جهان برای وی مشکل است، مگر اینکه او یک " اکیست" بـاشـد. همه ما می دانیـم که زندگی به غیر ازسختی ها و مشقـات در این جهان چیزی به ارمغان نمی آورد. بنابراین انسان نبـایستـی توجهش را به غیر از خدا به هیـچ چیز دیگری معطوف کند آنهایـی که با مشکًالت روزانه شان به من مراجعه می کنند از دلسوزی و

غم خـواری من بـرخوردار می شونـد، اما باز هـم متـوجـه می شوم که آنها به موقعیت ها عشق انسانی و کاالهای دنیوی وابسته می باشنـد، تا این کاالها و موقعیت ها از ایشان حمایت کنند. به هرحال زمانی که

شخص متـوجـه این مطلب می شود که بـدتـرین دشمن خویش ــ خودش می بـاشـد، به این بازی خـاتمـه می دهد و به این نقطه نظر دست می یـابد که عاشق همه� زندگـی باشد، اما باالتـریـن مهـر و

محبـت او از بـرای خـداونـد است. البته عشقش را به صورت مشهود بین همـه پـراکنـده نمی کند اما بازندگی به نحوی برخورد می نمـایـد که برای همه بهترین ها را با نیات خیر در نظر می گیرد.

در اینجا مشکل او با نیروی ) کل ( ازمیان می رود و نمونه بارزی برای بسیـاری از انسان ها می شود. اغلب افراد در یکی از مراحل اولیه� زندگی شان مثل تخـریب زنـدگـی و استعـداد به صورت معلق باقـی می مـاننـد. بنـابـراین ممکن است این فرد دشمن آشکاری در اجتماع شود و یا تبدیل به شخص زیرک و

حیله گری برای کسب منـفعـت از همنوعش گردد.

استاد اک، همه� این موارد را در افرادی که به او مراجعه می کنند تا مشکًالت آنها را رفع کند و از پـریشـانـی رهایـی شان دهد مشاهـده می کند. من در بسیاری ازموارد مسئولیـت کـارمـای این افراد را

بدوش می گیرم و سپس سرازیـر شدن فشـار زیادی به کالبد فیـزیکـی و خویش درونـی من آغاز می شـود به طـور معمول مسئولیـت کارمـاهـای چـًالهـا را به عهده می گیرم و هر روز این کارمـاهـا را به

اک می سپـارم تا از بین بـرونـد. البته این کارها بدون کـوشش هم به انجام نمی رسـد بلکه با مسرت و وقـوف آگاهـی به انجام می رسـد تا شادی و خـرسنـدی را برای بسیـاری از افــراد بـه ارمغــان بیـاورد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

50شمـاره�:December_ 1970

دوستــان عــزیــز همیشه در این مواقع از سال، زمان آن می باشد که در مورد به پایان رسیدن سال قدیمی و آغاز سال جدید صحبت کنیم. به هر حال صحبت بسیار است، با آغاز سال جدید، ما از وجوه احساسی زندگی که احساسات ستاره ای ) فلکی ( می باشند نیز گذر می کنیم و ب سوی چیز مهمتری حرکت می کنیم. البته بسیاری از شما هنوز تفاوت میان نیروهای روحی و ذهنی و به ویژه تجربیات را متوجه نشده اید. برخی

c از افراد اک را به دلیل اینکه نمی توانند پدیده ای ذهنی در آن بیابند ترک می کنند و این مطلب واقعا ناراحت کننده است، زیرا ک آنها به دنبال پدیده ای ذهنی می گردند که حواس پنج گانه شان را خیره کند و

به جای معتقد بودن به سمت و سوی معنوی زندگی به بخش مادی آن معتقدند و تعداد معدودی هم عًالقمند به مطالعه� وجه معنوی زندگی می باشند، فقط عًالقه دارند خودشان را از نظر فیزیکی تحت

تربیت قرار دهند تا به این وسیله به درون قلب سوگماد پیش روند. بسیاری از افراد معتقدند کهc وقتی پای پدیده های ذهنی به میان می اید ریاضت و تحت انضباط در آوردن لزومی ندارد، بله مسلما

این ریاضت ضرورتی ندارد. هر اکیستی که به دیدن فال بین ها اصرار می ورزد و یا از دیگر امکانات برایدانستن آینده� خودش استفاده می کند، در مسیر اک خیلی پیشرفت نخواهد کرد.

همه� آنانی که تا سطح مهدیس ) وصل حلقه� پنجم ( پیشرفت نموده اند، تنها از روش های خویش انضباطی و حفظ خودشان در مسیر درست معنوی سخن به میان می اورند و این روشی برای از میان بردن عادت های قبلی می باشد که در سیاره های ذهنی به سختی جایگزین شده اند و هـم چنـین تـًالشـی

بـرای بـه وجـود آوردن زمیـنـه هـای جـدیـد در زنـدگـی مـی بـاشـد.

c از اولین دوره های تولد و البته طبق البته ما با عادات فیزیکی به اندازه� عادات ذهنی که حدوداc اگر مادری سیگار بکشد، مًالحظه عادت های والدین و خانواده در ما بوجود آمده اند، نمی جنگیم. مثًال می شود که فرزند او نیز به دلیل آن عادت ذهنی که به تدریج از زمان تولد درون او القاء شده است،

سیگاری می شود. حاال کمی فراتر می رویم و به عادت گله و شکایت ها و پنج نفسانیات ذهن نثل غرور، وابستگی، شهوت، طمع و خشم نظری می افکنیم. اینها همه نیروهای ذهنی می باشند که در درون

انسان مشغول فعالیت هستند و توسط نیروهای کل القاء شده اند و نیروی منفی آنقدر به این فعالیتc با گوش فر دادن ادامه می دهد تا اکیست باالخره آرزوی خًالصی از دست آنها را داشته باشد. او احتماال

و اطاعت نمودن از خواسته های ماهانتا، استـاد در قیـد حیـات اک ــ شـروع بـه جـدا نمـودن ایننفسـانیـات از خـودش مـی نمـایـد.

در ضمن اگر او زمانی در هر یک از سمینارها شرکت می کند و هنوز هر نوعی از عادات بد خود را به همراه دارد این عادت نبایستی در معرض دید عموم قرار گیرد. درست مثل مهدیسی که در ستیز با عادت سیگار کشیدن پیروز نشده است. او نبایستی در مکان های عمومی که چًال ها ممکن است حضور

داشته باشند و همین طور زمانی که کًالس ست سنگ را تدریس می کند، سیگار بکشد. همین طور در مقابل ا فرادی که از او انتظار دارند تا شبیه به فردی مورد نظر ماهانتا باشند نیز سیگار بکشد. به هر

c به خواسته های ماهانتا توجه نکند، امکان دارد که وصل هایش را از دست داده و حال اگر او مکرراc بگذراند. بنابراین توجه ماهانتا نسبت به خودش را از دست داده و مجبور شود تمامی آنها را مجددا شاید دوباره موقعیت قبلی خود را به دست نیاورد. البته این موضوع در مورد خیلی از واصلین که

اصرار دارند قوانین ساده ای را که توسط ماهانتا، استاد در قید حیات اک وضع شده را نقض کنند، نیزc روی گله و شکایت هایشان، تقاضاها، سیگار کشیدن و غرورشان سمجت مصداق دارد. آنها مرتبا

می کنند، تا اینکه استاد در قید حیات اک درمی یابد که آنان دیگر الیق نیستند. بنابراین از دیسکورس ها محروم می شوند. و حتی حضورش را نیز ممکن است از آنها دریغ دارد و البته انسان خطاکار این

موضوع را به سادگی متوجه نمی شود و شکایـاتـش را بلنـد تــر عنــوان مــی کنــد.

اما استاد با صبوری به شکایات او گوش می دهد و تصمیم خود را در مورد این شخص بدون کوچک ترین تغییری به اجرا می گذارد. چنین افرادی به هیچ چیز خارج از طیف محدود تجربیات خودشان اعتقاد

ندارند. به همین خاطر محروم شدن از وصل های اک فراوان دیده می شود. رهبر معنوی اکنکار هیچگاه اجازه نمی دهد که ) واصلین پایین تر ( خودشان را در امور عظیم تر جهان خودشان دخالت دهند. هر

چقدر چًال از نردبان معنویت باالتر رود، فردگرایی اش به حقیقت نزدیکتر می شود. مشکل اصلی بشر،موجودات انسانی ضعیفی هستند که توسط کل ) نیروی منفی ( کنتـرل مـی شـونـد.

بنابراین ما نمی بایستی با ترحم با آنها روبرو شویـم بلکه بایستی ببـینـیـم که پیام اک در مقابل آنها قرار گرفته است. در این صورت، فـرصت پذیـرش یا رد آن را دارند. اگر او خود مـرکـز باشد، ممکن است

در دایـره هـای بسیـار کـوچـک حـرکـت کنـد و فـرصتـش را از دست بـدهـد. اما اگر فردی متهور یا اهل ریسک باشد، متـوجـه خواهد شد که ریشه� اصلی هر یک از تًالش های مهم انسان بایستی توانایی معنوی

و بخشندگی باشد. در این صورت، فرصت را مغتنم خواهد شمرد و بًالفاصله شروع به تًالشی براید دست یافتن به جهان های معنوی خواهد کرد. به هرحال ایمان به مـاهانتـا، استـاد حـق در قیـد حیـات اک مـی تـوانـد بـه رفـع هـر مشکلی کمـک کنـد. ما در زمانه� ترس زندگی می کنیم و به نظر می رسد که هر رسانه ای که ما را هدف قرار می دهد، مثل خواندن لیستی از یادآوری کننده های ترس، چیزهای نگران

کننده می باشد، فقط به این دلیل که به اندازه� کافـی بـرای خـودمـان نمـی تـوانیـم تفکـر کنیـم.

پـادزهـر ) داروی ( بیماری روانی ترس ـ این است که شما یک بار قلب خود را از اک پُــر کنیـد،c باید بدانید که ترس و ایمان نمی توانند در یک بنابراین دیگر ذهنی مملو از ترس نخواهید داشت. اصوال

زمان، یک فضا را اشغال نمایند. ایمان همیشه قوی تر از ترس می باشد. به این معنا که ترس همیشه بهc اک می باشد، دور می شود. واسطه� ایمان به ماهانتا، استاد حق در قید حیات اک که خودش تماما

زمانی که شما به گروه واصلین روحانی وارد شدید، ترس به تدریج به کناری می رود و امپراطوری اک جزئی از زیبایی شما می شود. البته در حال حاضر، ما به جز مفاد معنوی همانند ایمان در مقابل ترسع

بر روی موضوع تضادها کار نمی کنیم. به خصوص که مشخص شده است، دو اندیشه در برخورد با یکدیگر می توانن نیرو تولید کنند، بنابراین نیروی عظیم تری که از این دو اندیشه بوجود می اید از جنس ایمان می باشد که هدف بلند مرتبه اک است. در آمریکا این عقیده بسیار شناحته شده است که تعداد بسیار کمی از مردم به شما اعتماد می کنند مگر اینکه شما فردی ناشایست و زیرک باشید. این یامی به یادگار مانده از یک مرز نشین

The out law isغربی پیر می باشد که یک ناقض قانون ) یاغی ( از یک کًالنتر با ارزش تر است، ) worth more than the sheriffاما مردم به ندرت فکر می کنند که ایمان داشتن مشکًالتی در بر .)

ندارد و مشکل اصلی ایمان، اصرار بی صدا ) خاموش ( و مداوم آن برای نگاه داشتن چًال در مسیر اک است. این کشمکش آنقدر ادامه دارد تا هر یک از اعضای ایمان از راه خود دست بـردارنـد و مسیـر

ترس را دنبال کنند. این موضوع همیشه یکی از نیـرنـگ هـای کل ) نیروی منفی ( بـرای بـه انجـام رساندن این کار می باشد. این موضوع همیشه برای کل کمال مطلوبی است که فرد را قبل از اینکه به

وی اجازه رفتن بدهد، تا آنجا که ممکن باشد در قلمرو پادشاهی اش نگاه دارد. آنهایی که حیله ها و شیوه های کل را متوجه می شوند و تشخیص می دهند هرگز با تًالش های ماهرانه� او اغفال نمی شوند. اما

آنهایی که حیله ها را نمی شناسند و تشخیص نمی دهند، محکوم به پریشانـی ) اندوه و محنت (، تـردیـدهـا و تلخ کامی ها می باشنـد. بنابـراین راه منـاسب، ایمان به اک و دنبـال نمـودن دستــورات آن بدون چون و چـرا می بـاشـد. و بـدانیـد کـه همه چیز به خـوبـی تـدارک دیـده مـی شود تـا شمـا ایمـان

خــود را در راه اک حفـظ کنـیـــد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

51شمـاره�: January_1971 دوستــان عـزیـر

c گفتگوهای بی اساس زیادی در میان برخی از چًالها رواج پیدا کرده است مبنی بر اینکه آنها قرار اخیزا است ماهانتای بعدی ــ استاد حق در قید حیات باشند. اما هر آنچه در مورد این ادعا می شنوید به قول

یک ضرب المثل قدیمی آن را همانند یک دانه� برف بدانید، این ادعاها به هیچـوجـه صحـت نـدارد.

ماهانتای بعدی حدود پانزده سال دیگر معرفی می شود. او هم اکنون در حال تعلیم دیدن می باشد، اما در مکانی که هیچ کس از آن مطلع نمی باشد و برای مدت زیادی هم کسی از آن با خبر نخواهد شد.

درخًالل این مدت، من به عنوان ماهانتا، استاد حق در قید حیات خدمت می کنم تا اینکه زمان انتخاب یک استاد فرا رسد. البته این شخص ممکن است به طور موقتی خدمت کند تا ماهانتای بعدی منصوب شود.

بنابراین آنهایی که ادعای چنین عنوانی معنوی را دارند، افراد الف زنـی مـی بـاشنـد و بـه صفـات مشخص هـر یـک از اسـاتیـد اک تجـاوز مـی کننـد. اساتید اک به هیچوجه در رفتار خود گستاخ

c کم رو هستند ولـی در صحبـت کـردن و بـرخـوردشـان نمی باشند، بلکه آنها همیشه ساکت و آرام و ذاتابسیـار محکـم مـی بـاشنـد.

موضوع عجیب در مورد چنین افرادی که ادعا می کنند بعد از من عنوان ماهانتایی را کسب خواهند نمود این است که چرا آنها هرگز به آینده� خود نمی اندیشند البته آنهایی که چنین ادعاهایی دارند به طرق

مختلف تنبیه خواهند شد و در واقع همان ادعایی که برایش هیچ گونه پایه و اساسی ندارند آنها را رهاc اظهارات کذب بر زبان آورده اند و این خود عدم وجود رشد معنوی کرده و نشان می دهد که آنها عمدا

را در ایشان نشان می دهد. بنابراین، چًالها می بایست به هر آنچه که گفته می شود به صورت سخنیc بی اساس بنگرند و توجهی به اظهـارات این افــراد نـنمــاینــد. کامًال

البته، سخنی از ایام قدیم باقی است که بسیاری از پیامبران دروغین در آینده ادعای پیامبری خواهند نمود و به عنوان ماهانتا سخن خواهند گفت ولی هیچ کس نمی بایست به آنان گوش فرا دهد. باز هم

تأکید می کنم بسیارند افرادی که سخن خواهند گفت و ادعا خواهند کرد، اما هیچ یک از کسانی که اکیست می باشند، نباید به آنها گوش بسپارند. در گذشته افراد بسیاری بودند که ادعا می کردند از

استادان اک می باشند، اما بعدها به دست فراموشی سپرده شدند و دیگر سخنی از آنها شنیده نشد. البته تعدادی از آنها بیشتر دوام آوردند اما تنبیهات به خصوصی نیز برای هریک از آنها در نظر گرفته

شدو حقیقت این است که همه� آنهایی که چنین اظهاراتی را بیـان نمـود ه انـد، پـایـه و اسـاس درستـیبـرای بیـانـاتشـان ارائه نـداده انـد.

اگر شخصی به چنین داستان هایی که توسط این پیامبران دروغین گفته می شود، گوش فرا دهد، به همان اندازه در معرض وارد شدن نیروی منفی ) کل ( به آگاهیش قرار می گیرد. نیروی منفی از هر

طریقی که بتواند خود را وارد آگاهی فرد می کند.

c کل عاشق این است که نفس را تقویت کند، به خصوص آنهایی را که در مسیر اک قدم برمی دارند. مثًالخ کشیدن دانش و رشد معنوی مان به دیگران را شروع می کنیم، همیشه این امکان وجود وقتی به ر�

دارد که به بن نست بیافتیم و زمان سختی را برای خارج شدن از آن بگذاریم و این درست همان زمانی است که حلقه� درونی اک بسته می شود و احساس می کنیم که هر چه کوشش و تقًال می کنیم قادر نیستیم دوباره به زندگی و آگاهی معنوی قبلی دست یـابـیـم. وقتی چًال به این نقطه می رسد به

سطح ذهنی سقوط می کند و تازه دردها و رنج های احساساتی بودن شروع می شود. او فراموش کرده است که لب های سخنـگـوی خـرد بـه جـزء برای گوش های شنـوا، بستـه مـی بـاشـنـد. عامل اصلی در

ذهن چنین افرادی که ادعای مـاهـانتـایـی می کنند، نفس است. نفس نه تنها در مورد این اظهارات دروغیـن، حضـور دارد، بلکـه در این واقعیت نیز دست اندر کار است که بسیـاری از افراد با عمیق تـریـننها تنـاسخـات بـرخـی از شخصیـت های بزرگ مـذهبـی و یا سیـاسـی ٱاحساسـات شان اظهار می دارند:

مـی بـاشنـد کـه زمـان هـای گـذشتـه زنـدگـی مـی کـــرده انــد.

البته این واقعیت دارد که ما افرادی را یافته ایم که با قدرت، خلوص و رک گویی خاصی گفته اند که آنها�لن، سنت پیتر، و .... می باشند. اما اینها نیز همانند c تناسخ حضرت مریم، مادر عیسی، ناپلئون، لین ک مثًال کسانی که ادعا می کنند عنوان معنوی ماهانتا را دارند، افرادی ساده لوح می باشند و سعـی دارنـد خـود

را در مقـابـل هـم نـوعـانشــان مهــم جلــوه دهنــد.

c می گویند مسیح متناسخ شده ــ می باشند. اما به هر حال تا به حال با کسانی برخورد داشته ایم که علنا اعمال و حرکات آنها ثابت نمی کند که ذره ای شبیه به این وجود برتر باشند. در واقع چنین افرادی کهc افرادی بسیار عادی هستند. ولی قصد دارند خودشان را بزرگانی از زمانهای گذشته می بینند، عموما

کسی باشند، بنابراین اقداماتی را به انجام خواهند رساند تا خودشان را وجودی متناسخ شده که زمانی اسم و رسمی در تاریخ نژاد بشری داشته است اعًالم کنند. این عمل را می توان به عنوان یک عامل�ت نیز به حساب آورد که آنها معتقدند وجود آنها الــزامـی است، جلب توجه و یا یک تشدید کننده� منی چون حاال آنها روی نردبان جامعه� انسانیت برا ی خودشان کسی هستند. البته شاید فقط چند تن از

دوستانشان از این مطلب با خبر باشند. ولی برای آنها مهم نیست، چرا که همین افراد میزان مشخصیc در هر کجا که دموکراسی و یا یک اعتماد را جلب کرده و توجه زیادی برای آنها به بار می آورد. معموال

اجتماع آزاد حکمرانی می کند، چنین افرادی بیشتر مستعد عمل کردن هستند حاال این اجتماع، چه بزرگ باشد، چه کوچک. به هر حال او در این اجتماع از آزادی خـاصـی بـرخـوردار است که در اجتماعـی

بستـه یا محدود این امـکـان وجـود نـداشت تـا نـفسش را در آنجــا مطــرح کنـد.

این مطرح نمودن نفس، به نظر یکی از انگیزه های اصلی مشکًالتی است که در جوامع آزاد به وجـودc به واسطه� سطح دانش عموم مردم به وجود می آید که افراد را تشویق می آینـد. این مشکًالت، اساسا

c یا از طـریـق بعضـی از رسانـه هـا مطرح نمـاینـد. به هر حال، تحصیـًالت از می کنند تا خـودشـان را علنا مـزیت ویژه و کًالنی بـرخطوردار نیست چرا که برای بیان اهدافش در جهت تًالش برای تعلیـم جـوانـان

به منظور رفتار نمودن و عمل نمودن در حیطه� رفتاری معیـنـی محدود بـه نظـر مـی رســد، منظـور رفتــاری است که جـامعـه را به سـوی مسیـرهـای ویـژه ای راهنـمـایـی کنـد، البته در چنین وضعیتی

رسانه های عمومی وارد بحث می شوند به طوری که اگر شخصی شکایتی دارد راحت می تواند از رسانه های عمومی سود جوید. که البته کار درستی نیست چرا که به کل ) نیروی منفی ( اجازه می دهد

تا به جریان فکری مردم رخنه کند و آشفتگی و آزارهایی را میان آنانی که به دنبال فکری آسوده

می باشند، منتشر نماید. این همان کاری است که ممکن است مدعیان مقام ماهانتایی نیز انجام دهند.c گروهی از افراد که در مسیر اک هستند، ناخشنودی و نارضایتی را دامن می زنند. هنوز البته آنها احتماال به من اعًالم نشده است که چه کسی جانشین من به عنوان ماهانتا خواهد بود. اما چند نفری هستند که

به ایشان پیشنهاد شده است تا بعد از من ماهانتا باشند، ولی این بدین معناست که فقط یک نفر کـه هنـوز دوران کـودکـی اش را بـه پـایـان نـرسـانـده است این سمت را بـه عهـده خـواهـد گـرفـت. در این

میان، ممکن است الزم باشد یک استاد اک به طور موقتی انتخاب شود که نه ماهانتا خواهد بود و نه استاد حق در قید حیات، اما در طول مدت زمانی که ماهانتای بعدی دوران تـکامل را مـی گـذرانـد این

فـرد بـه عنـوان استـاد اک خـدمت خـواهـد کـرد. c بدانند که یک فرد چه دشواری هایی را البته من معتقد نیستم آنهایی که ادعای ماهانتایی می کنند واقعا

بایستی متحمل شود تا به این مقام دست یابد. مسئولیت های این سمت آن چنان سنگین و خدمت کردنc کالبد نمی تواند چنین فشارهایی را تحمل کند. مشکًالتی در این جهان به قدری مشکل است که معموال

که رخ می نمایند و ماهانتا باید با آنها مواجه شود آنچنان گسترده است که گویی هرگز پایانی ندارندو بعضی مواقع این حجم از مشکًالت برای ماهانتا بسیار زیاد است. به هر حال هر چه توجه کمتری به

افرادی که چنین ادعاهایی می کنند، نشـان دهیــد، در مـوقعیـت بهتــری از نظــر معنـوی قــرارخـواهیــد گــرفـت.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

52شمـاره�: february_1971 دوستــان عـزیـر

بارها بارها گفته ام که عشق پر قدرت ترین جنبه� اک می باشد. کسی می تواند نام خود را اکیست بگذارد که عشق را در وجودش تمرین کند و اجازه دهد که این عشق هر لحظه در قلبش بتپد. در غیر

این صورت نمی تواند خودش را به عنوان عضوی از اکنکار که منحصربه فردترین انجمن درونی در تمامی جهانها ی خداوند است، تصور نماید. به طور کلی عشق باالترین و با ارزش ترین خصوصیت های رفتاری در اک می باشد و می بایستی همانند گوهری گران بها با آن روبرو شد. و در حفظ و حراست آن کوشید

و تعادل ارزشمندی که یک اکیست با آن زندگی می کند، می بایست به صورت مشخصی در زندگی هر روزه� او مشاهده شود. این تعادل بدین معناست که یک اکیست نه می تواند در نقطه� اوج احساسات

عاشقانه قرار گیرد و نه در نقطه� حضیظ و نفرت نسبت به هم قطارانش. او هم چنین نمی بایست بدوندلیل اکیست های دیگر را به باد انتقاد بگیـرد و تـوجهـی هـم بـه عـواقبـش ننـمـایـد.

من هریک از شما را با عمیق ترین احساساتم دوست می دارم که فقط برخی از افراد می توانند آن را بدون حضور فیزیکی من تجربه کنند. به هرحال بخش معنوی وجود من که همان ماهانتا می باشد همیشه

با شماست و این موضوعی است که بسیاری از شما از آن مطلع می باشید و احساسش می کنید، اما افرادی نیز از این حالت مطلع نبوده و این عشق عمیقی که به سوی آنها جاری می باشد را حس

نمی کنند و قادر نیستند کالبد معنوی مرا همراه خودشان احساس کنند. اما به منظور آگاهی داشتن از حقیقت واقعی عشق، نمی توانید این عشق مرا پیوسته به درون هریک از شما و در هر نقطه از روز

جریان دارد را نادیده بگیرید و از آن محروم شوید. بسیاری از شما تنها هستید و هیچ چیز ندارید و عشقی برایتان وجود ندارد، چشمان درونی تان با بگشائید، درون چشمان معنوی تان نگاه کنید، من آنجا منتظر شما هستم، با این آگاهی که شما نیاز به عشق و تکمیل یا ن عشق دارید عشقی که همیشه بر

تمام جهان چیره می شود. اگر شخصی نتواند استاد درون را ببیند یا نزدیکی او را احساس نماید یا به واسطه � ایمانش پی نبرد که او همیشه حضور دارد، بنابراین هنوز او تمامی اهداف اولیه ای را که اک

توسط آنها موجودیت می یابد را از دست داده است. از آنجایی که ماهانتا، استاد حق در قید حیات خود اک می باشد، بنابراین فرد بایستی بداند که کالبد های استاد اک به نحوی عمل می نماید که در همه

مواقع با شما می باشد. ماهانتا برای آنانی که اکنکار را پذیرفته اند به عنوان روح زنده� سوگماد که در این جهان تجلی یافته است و آنان را در جهت بازگشت به خانه ق بهشتی شان پرورش می دهد، شناخته شده

است.

به هر حال افراد تنهایی وجود دارند که آرزوی بودن با استاد اک در کالبد فیزیکی اش را دارند. اما یک بار که یاد بگیرد و بیاموزد که این همراهی فیزیکی الزم نمی باشد، هر یک از آنها از زندگی خود خشنود

و راضی خواهند شد. چراکه او حضور استاد را پیوسته احساس می کند و سپس آن حس تنهایی مهیب و وحشتناک از بین می رود. تنهایی و انزوا دشمنان آزادی می باشند، اما به هر حال بیشتر افرادی که درc هر یک از ما این وضعیت آگاهی انسانی به سر می برند، این تنهایی و انزوا را تجربه نموده اند. عموما

مرحله� سخت را به دنبال جستجو در جهت درک، شادی و به ویژه همراهی گذرانده ایم و یا خواهیم گذراند. این تنهایی و انزوا شخص را مجبور می کند تا به دنبال چیزی بگردد تا این خًالء معنوی را پر کند.c انسان در جستجوی درک و مصاحبت با نزدیک ترین عشقش می باشد که البته ممکن است یک معموال

زن یا مرد و شاید ژرفایی در خداوند باشد، اما بسیاری از مواقع هیچ یک از آنها برای وی ذره ای آسودگی ) رهایی ( از تنهایی به ارمغان نمی آورند. بنابراین بسیاری از ما می دانیم که تنها راه تسکین این رنج از طریق ماهانتا، استادحق در قید حیات امکان پذیر است، البته به دلیل موقعیت ها و شرایط،

همیشه این امکان وجود ندارد که از نظر فیزیکی با او باشیم. اما این امکان وجود دارد که بنا بر توانایی ماهانتا برای قرار دادن کالبد درونی اش در کنار هر یک از ما که چًالی وی محسوب می شویم، بتوانیم

همیشه با او باشیم. با پذیرفته شدن چًال در اک، ماهانتا چًال را با حضورش آشنا می سازد و اغلب او را از این حضور آگاه می سازد ولی بسیاری از مواقع چنین عمل نمی کند. این بستگی به درجه� ر�شد

معنـوی چـًال دارد کـه آیـا می تـوانـد و قـادر است این حضـور را احسـاس نمـایـد یـا خیـــر.

به هر حال این درک جوهره و ذات اکنکار می باشد و هنوز بسیاری از افراد در شناخت آن حتی بعد از سالها مطالعه شکست می خورند. چنین افرادی بصیرت و استعداد الزم را برای مشاهده� استاد حق در

قید حیات در درون خود ندارند. آنها می بایست پیوسته حضور فیزیکی استاد را جستجو کنند تا دوباره اطمینان یابند که بله او آنجاست و قادر است آسایش، راحتی و دست گیری در هنگام تنهایی و

افسردگی را به ایشان اعطاء کند. اگر ماهانتا اجازه دهد که همه� چًالها بتوانند با وی تلفنی صحبت کنند و یا با او مًالقات نمایند و از هر یک نامه ای خصوصی دریافت کند به زودی در بدن فیزیکی فرسوده شده

و مجبور خواهد شد سریع تر از زمان اصلی اش به جهان دیگر منتقل شود. اغلب گفته شده است که اگر مسیح به صلیب آویخته نشده بود، با توجه به توانایی ها، انرژی ها و وقت وی، ممکن بود توده های

مردم با تقاضاهایشان مسیح را به کشتن دهند ... متأسفانه از آنجایی که اغلب مردم فقط عًالقمند به آسایش و راحتی خودشان می باشند، این عًالقمندی یکی از مشکًالت اصلی در جهت محافظت و کمک

رساندن به آنها شده است. به هر ترتیب مسیر معنوی دیگری وجود ندارد که یه اندازه� اک این چنین کمک و آسایشی را در اختیار رهروانش قرار دهد. و این توانایی به وجود ماهانتا بستگی دارد که قادر

است در همـه مـواقــع بـا چـًالهـایـش بـاشــد.

این اصطًالح دقیق و ظریف که " من همیشه با شما هستم "، به راستی حقیقتی بنیادی است کهc ماهانتا استاد حق در شخص وقتی شروع به نگریستن به درون خود می نماید، دخواهد یافت که واقعا

قید حیات پیوسته در کنار وی می باشد. او همانند تنفس و همانند ضربان قلب به آدمی نزدیک است. به هر صورت آنهایی که با نیت یک پیرو واقعی، چًالی اک می شوند، این نزدیکی را تجربه خواهند نمود و

هرگز نمی خواهند این مسیر را ترک گویند و البته آنهایی که به دنبال برخی از دریافت های شخصی از اک�درت، تجربه� می باشند و با این مسیر نیز همانند برخی از شیوه های متافیزیک برخورد می نمایند، به ن

حضور ماهانتا را خواهند داشت این را بدانید که ماهانتا همیشه با شماست تا از شما در مقابل آسیب ها محافظت کند و یا زندگی کامل تر و همچنین عشق عظیم تری را برای شما به ارمغان آورد وقتی این

عشق یک بار توسط چًال دریافت شد همین برای رسیدن به طبقات بهشتی کفایت می کند. این یک طپش، یک احساس عمیق از وجد و خلسه می باشد که همیشه با ماهانتا، استاد حق در قید حیات

c هم گفته شد مسیر دیگری برای c به چًال اهدا می شود. همانطور که قبًال پیوسته عجین است و دائما رسیدن به خداوند وجود ندارد که با اک قـابـل مقـایسـه بـاشـد، چـراکـه این تنهـا راه بـه سـوی

خــداونــد است.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

53شمـاره�: March_1971

دوستــان عـزیـر ‌این‌موضوع‌جالبی‌است‌که‌فقط‌تعداد‌معدودی‌از‌مردم‌متوجه‌ظرافت‌قانون‌معنوی

می‌شوند.‌ این مطلب را با حروف بـزرگتـر نگاشتـم، زیرا این مـوضـوع از اهمیت به سـزایـی بـرخـوردار است و می بـایست هر یک از ما به جای تـوجـه به ظاهـر و کلمات قـانـون، به روح و جـوهـره� قانـون معنـوی

دقـت کنـیــم. نکته� مهمی که می خـواهـم در اینجا مطرح کنـم، بدین قرار می باشد که تعداد بسیـار انـدکـی از ما متـوجـه می شـویـم که با عنوان نمودن شکایـات، ناامید شدن، دلگیـر شدن از دیگران و

یا از کوره در رفتـن و عصبـانـی شدن از فرد دیگر هیـچ مشکلی را حل نمی کنیـم و فقط کارمای خـودمـان با دیگران را مستحکـم تر می نمائیـم. به عبـارتـی دیگر این مـوضـوع کارمای جـدیـدی را با

شخصـی که هـرگـز حتی به او فکر نکرده ایم و از ابتدا هم هـرگـز هیـچ کدام از ما قصـد نـداشتـه ایم که چنین پیـوستـگی به وجود آید، را دامن می زند. همه بایستـی بـداننـد یکی از اصول مهم اک، نگـریستن

به همه چیز و سپس سکـوت اختیار نمودن است. جهان چنان به سرعت در حال تحول می باشد که اگر بخواهیـم در زندگی پیش بـرویـم، هیــچ کس نمی تواند از عهده� مطابقت خویش با فرد دیگر و یا عقاید مادی گرایانه و در واقع با هیچ یک از نقطه نظرات دهنی برآید. این مطلب بسیار عجیبی است، چرا که

وقتی یک اکیست این موضوع را لمس می کند، ناگهان درمی یابد که تعدا بسیار کمی از مردم عقیده ای از خودشان دارند یا در مورد مسائل می دانند و یا حتی درباره� آنها احساسات عمیق دارند بسیاری از

و موضوعات ذهنی را برمی گزینند، به هیچوجه ثبات شخصیتی ندارند. این عقیده�ESPآنانی که مطالعه� در آنان مستولی می شود که می توانند دیگران را از طریق کنترل ذهن اداره کنند یا در فروش

c عقایدشان موفق شوند و دیگران را از طریق برخی از تله پاتی های ذهنی که توسط یک فـرد کامـًالغـریبـه بـه آنهـا تـدریس شـده است را در خـلسـه فــرو بـــرنـــد.

بــه ایـن نکتــه می رسیم که چون بسیاری از افراد در پدیده های ذهنی محصور می باشند و یا قدرتی ندارند که رفتاری مبنی برا صول مستحکمی را از خود نشان دهند، لذا هیچ اکیستی عًالقه ای ندارد که

از لحاظ کارمیکی با آنها پیوند بخورد. به بیانی دیگر، چه کسی عًالقمند است که با کارمای شخص دیگری را متحد شود که از حداقل عًالقه یا هر احساس مشترکی در مورد هر چیزی در زندگی برخوردار

است. این به معنای سقوط معنوی یا عقب گرد در پیشرفت به سویکما معنوی می باشد. البته به نظر می رسد هیچ کس این مطلب را متوجه نمی شود. اما وقتی در یک فروشگاه از کارمندی که رفتارش درc از راننده ای که سعی دارد به زور c گستاخانه می باشد، ناراحت می شویم یا مثًال برابر درخواست ما کامًال سبقت بگیرد عصبانی می شویم بهترین کار در آن لحظه این است که آرام و بی طرف باشیـم زیرا اگر

عصبـانـی شویـم تنها خـودمـان را با آنهـا درگیــر کـارمـا کـرده ایـم.

البته اغلب ما از این نکته مطلع نمی باشیم که این کار یکی از قدیمی ترین حیله های نیروی کل ) منفی ( می باشد که می تواند روی هر فردی آنچنان کار کند تا او را در این جهان از طریق گره های

کارمیک جدیدی به دام اندازد. به هرحال هر چه از پله های معنوی باالتر رویم و هر چه از نقطه نظر معنوی آگاهی بیشتری پیدا می کنیم، وسوسه ها و موقعیت های بیشتری برای درگیری کارمیکی با دیگران

c از روی سادگی و بی گناهی به انجام می رسد. این موضوع اغلب چنان نابهنگام خواهیم داشت و اکثرا پیش می اید که کاری از دست کسی در مورد آن برنمی اید. این شیوه ای است که ناگهان با نیروی کلc هرگز او را ندیده ایم و در هیچ یک از درگیر می شویم و خودمان را با شخصی درگیر می یابیم که قبًالc بـا او در هیـچ یـک از زنـدگـی هـای تناسخات قبل هم مًالقاتش نکرده ایم و ممکن است هـرگـز مجـددا

آینـده هـم بــرخــوردی نــداشتــه بـاشیــم.

یک اکیـست شبـیـه بـه فـردی ایـده آلیـست است که با وسایل فیزیکی موجود عقاید انقًالبی اک را انتشار می دهد. او مأمور و نماینده ای برای آماده سازی محیط است هدف اصلی او ارتقاء سطح جامعه قبل از وقوع انقًالب اک است، نقطه و زمانی که نام اک و عقیده� اک در تمام جهان گسترش یابد. اگرc به این نقطه از رهایی و آگاهی او اجازه دهد که دیگران در پیامدهای بی ثمر بااو درگیر شوند، مطمئنا

،ESPنخواهد رسید. او باید بداند که به وسیله� تمامی پدیده های ذهنی از جمله خواب هیپنوتیزمی، c در بخش ذهنی قرار دارند، از مسیر اصلی اش منحرف خـواهـد تله پاتی و موارد اینچنین که مستقیما

شد. متـأسفـانـه گاهـی اوقات به نظر می آید بسیـاری از افراد حتی در اک قصـد دارند متـوقـف شونـد�لی بچـیـننـد، به جای اینکه به مسیـر خود در جهت افتـخـارات معنــوی ادامــه دهنــد. و گ

به هر تـرتیـب بسیـاری از آنانـی که در مورد مشـکًالت شخصـی شان می گـرینـد و گله و شکایـتc طبیـعت خود را نمی شنـاسنـد و قصـد هم نـدارنـد نـگاهـی به این طبیـعت درون خود می کنند مسلمـا

بیـافکنـنــد. بسیـاری از مـواقع این گناه خود شخـص است. متـأسفـانـه تعـداد معـدودی از ما، گناه خود را در هر موردی پـذیـرا می شـویـم، چـراکـه خـودمـان را به عنـوان فـردی متـکامـل قبـول داریم و

وقتی چیـزی نـاگهـان این تصـویـر را بر هم می زند ما نـاراحـت و بسیـار پـریشـان می شـویـم. به هر حال برای همه آنانی که در مسیـر اک می بـاشنـد و در جهت کسب تـکامـل تـًالش مـی کننـد، این

مـوضـوع هستـه و نکتـه� اصـلـی در مـورد مشـکل گنـاه شخصــی مـی بـاشـد. اما بسیاری از افراد سعی دارند با اعمال زور این کیفیت ) تکامل ( را در درون خود بوجود آورند. به هر حال برخـًالف میل

و عـًالقـه مـان نمی تـوانیـم چنیـن کنیـم، چـراکـه تـکامـل بـا زور بـه دست نمـی آیـد. کمـال همـاننـد�فتـه شـود، نـه اینکـه بـه واسطـه� شیـوه هـای زی مـی بـاشـد کـه مـی بـایـست بـه مـرور شک غنـچـه� گـل ر�

گلخـانـه ای مجبـور بـه بـاز شـدن شـود. با همه� این اوصاف همه� ما می دانیم که تمام افرادی که پیرو اک هستند می بایستی روزی روی پاهای خود بایستند و مسئولیت اعمال خود را بپذیرند ولی متأسفانه

همیشه افرادی هستند که یا نمی توانندد و یا نمی خواهند این مسئولیت را قبول کنند. این افراد هرگز تحت تعلیم انظباط های قطعی قرار نگرفته اند تا از پس چنین مشکًالتی برآیند. ما باید قادر باشیم روی پاهای خود بایستیم و با مشکًالت این جهانی مواجه شویم ولی در عین حال باید از این آگاهی برخوردار باشیم که ماهانتا استاد حق در قید حیات همیشه با ماست و قصد دارد تمامی کمک های ممکن را به ما

هدیه کند. اما بایستی به خاطر نیز داشت که استاد مشکًالت چًالها را به دوش نمی کشد مگر اینکه ضرورت آن را احساس کند. به هر حال این موضوع درگیری با افراد و بوجود آمدن گره های کارمیکc از تنهایی و انزوا ناشی می شود. مگر اینکه چًالها به این عقیده چیز عجیب و غریبی است که معموال

باور داشته باشند که استاد همیشه، به خصوص در مواقع بروز مشکًالت با اوست.

باز هم اگر فرد اتکا به نفس یک اکیست را داشته باشد آن وقت او مشکل تًالش نمودن برای ارتباط برقرار کردن با دیگران را در بعضی طرق خواهد داشت. هرچند که این ارتباط به نوعی تبدیل به یک ستیزه می شود. به هر حال برای ارتباط برقرار نمودن همیشه نزاعی وجود دارد و بسیاری از مواقع،

c موضوعی ما را آزار می دهد و ما ناگهان بدون مقدمه شروع به این یک نبرد محسوب می شود، مثًال نزاع با فرد دیگری می کنیم. البته دلیلی برای آن وجود ندارد، مگر اینکه شاید در آن روز به خصوص

c منفی به سر می بریم. اما مطلب اصلی که همگی انرژی های ما به قدری پایین باشد که در آگاهی کامًال ما می بایست به خـاطـر داشتـه باشیـم، از این قرار است که همه� ما انسـان هستـیـم و در آگاهـی

انسـانـی زنـدگـی مـی کنــیـم، بنـابـراین یـا بـایـد در مقـابـل قـوانـین آگـاهـی انسـانـی تـاب بیـاوریـم یـابـا قـوانـین اک که بـخـش مثـبـت همـه� چیـزهـاست همـاهنـگ بـاشیــم.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

54شمـاره�: April_1971

دوستــان عـزیـر در زندگی امروزی انسان, هنوز هیچ چیز مهم و واقعی دیده یا شناخته نشده است تا اینکه اکنکار،

c خودش را در این جهان بر پا ساخت تا شاید انسان " آگاهی الهی " را دانش باستانی سفر روح مجددا بدون همه� آرایش ها و شاخ و برگ های مـذهبـی و متـافیـزیکـی دوباره کسب کنـد. انسان خودش را

به منظور کسب شکـوفـایـی معنوی در مسیـرهـای سفـری که ادعا می شد راه قابل اعتمادی به قلب سوگماد می باشند، ناامید یافته است. اما به هر حال قرن ها آموخت که هیچ یک از این مسیرها به اندازه�

کافی اشتیاق او را برای زیستن در آگاهی کامل خداوندی یاری ننموده است. این مـوضـوع همـاننـد مشکلـی درون مشکل دیگر بـاقـی مـانـده است، مشکلـی که می بـایست آن را حل کند، مشکلـی که

از زمان درگیـری و ستـیـز او با خـواست هـا و وابستـگی هـای این جهـان مـادی و ذهنـی تـا بـه حـالپـایـانـی نــداشتــه است.

بعد از اینکه چًال، دو سال اولیه� مطالعاتش را در اک پشت سر گذاشت، متوجه می شود که این مرحله تنها به منزله� یک دوره� کارآموزی بوده است، دوره ای که او را به مرحله� وصل هدایت کرده است. این

موضوع همچنین در مورد کًالس های ست سنگ و مطالعات شخصی نیز صادق است. با به اتمام رساندن دو سال مطالعه در کًالس های ست سنگ یا مطالعه� سری دو دیسکورس های شخصی، سپس وی به

عنوان کانالی برای خدا محسوب می شود. بعد از آن متوجه می شود که تغیرات از راه می رسند، البته اگر زودتر از این وصل تغیراتی در وی رخ نداده باشد. در آنجا حقیقت وجودی سوگماد شروع به بروز دادن خود می کند. اما این بار برای تعداد انگشت شماری حقیقت واقعی خود را به نمایش می گذارد تا برای گذر کردن از طبقات جهانی دیگر وصل های معینی را در خود به وجود آورند. واصلی که وصل به طبقه� دوم یا باالتر را دریافت نموده است، متوجه می شود که شب تاریک روح سپری شده است و او

اکنون یک بار دیگر به نور خالص و باشکوه اک وارد شده است. در این موقعیت مسر�ت، برکت و خوشحالی جای گزین وجوه منفی ذهن می شود و انسان خودش را در انجام وظائفش برای خداوند

بدون دودلی و با قدرتی که هرگز پیش از این برای او شناخته نشده بود، قادر می بیند. او همچنین متوجه می شود که اکنون دیدش نسبت به زندگی تغییر یافته است و دیگر به بخش ذهنی زندگی نظر

نمی افکند، بلکه به عقاید بلند مرتبه معنوی و بصیرت هایی کـه حـاال بخشـی از وجـود اوست نظـر دارد.

این تغییر ــ در گفتـار او نیز مشاهده می شود. حاال او با وجه مثبت خداوند صحبت می کند، بدون اینکه حتی در مورد آنچه که در ذهنش می گذرد تا در جهان بیرونی به کًالم درآید، فکر کند او دیگر از واژه� "

( حرفی به میان نمی اورد، بلکه حاال به عنوان روح صحبت می کند، چراکه اوMy Soulروح من " ) اکنون در سطح آتما ) روح ( قرار دارد. او دیگر به عنوان " روح من " نه فکر می کند و نه صحبت می کند ــ زیرا او خودش روح است. بنابراین زمانی که کسی از اضطًالح " روح من " یا یک روح

استفاده می کند، مشخص است که از دید طبقه� جسمانی سخن می راند. بدین ترتیب وقتی به سطوح باالتر دست می یابد، دانش معانی او نیز تغییر یافته و به شخصی بدل می شود که حاال می تواند از واژه�

" جسم من یا ذهن من و غیره " صحبـت نمـایـد. زیـرا او روح است و از منـطقــه� روح سخـنمـی گــویــد.

نکات دیگری، به خصوص در مورد کانال بودن نیز وجود دارد. به این ترتیب که وقتی فردی به سطح معینی در اک دست می یابد، می تواند مجرایی برای ماهانتا محسوب شود. اما به نظر می رسد، بعضی

این کانال بودن را با قدرت های مدیومی ) واسطه ای ( اشتباه می گیرند. در صورتی که این طرز تفکر به هیچوجه صحیح نمی باشد، چرا که ما در اینجا با همکاری اک، که همانا قدرت معنوی حقیقی است

انجام وظیفه می نمائیم. در حالی که مدیوم ) واسطه ( یا معتقدین به ارتباط با ارواح و مردگان، تنها با قدرت های ستاره ای سر و کار دارند که ناشی از نیروهای ذهنی و احساسی می باشند. به هر حال این

دو عملکرد، یعنی کانال اک بودن و واسطه بودن به هیچوجه نقطـه� مشتــرکـی با یک دیگــر نـدارنـد. به

هر حال انسان بر خًالف این همه پیشـرفت و کشفیـاتش هنوز بر سطـوح اولیه� زنـدگـی بـاقـی مـانـده است. و این دلیلی نـداشت جز اینکه برای هزاران سال از مسیـر اک منـحـرف شد، و هر آنچه از

اعمال مـذهبیـون، جـادوگـران و غیره مشاهـده کرد ــ ضبـط و ثبت نمود و نامش را تـاریـخ گـذاشتیعنی تـمـامـی آنچـه کـه جـزء تصــورات منقــوش چیــز دیگــری نبــودنـد.

بنابراین همانطور که ربازار تارز زمانی اظهار داشت که: " اگر طالب آگاهی می باشی، می بایستی در تمرین تغییر واقعیت مشارکت کنی. اگر می خواهی طعم سیـبـی را بچشی بایستـی آن آگاهی را با

خوردن آن سیـب به دست آوری. اگر قصـد داری واقـعیـت زنـدگـی معنوی را بشنـاسـی می بایست در آن زنـدگـی کنی " پس تمام حقیـقت همین است که مـی بـایـست در آنچـه انجـام مـی دهیـم مشـارکـت

کنیــم و سهیــم بـاشیــم. در این صورت تنها راهی که می توان مصیبت قریب الوقوع دنیا را توسط آن دفع کرد همانا برپا نمودن ست سنگ های بیشتر و افزودن تعداد چًالهای اک می باشد. این کار به منظور

داشتن کانال های فردی و کانالی به هم پیوسته برای اک می باشد تا فرصتی برای بوجود آمدن مکانی بهتر برای زندگی باشد و صلح و امنیت را برای همه به ارمغان آورد. راه دیگری برای انجام این مهم

موجود نمی باشد. البته از همکاری شمابرای کمک به ماهانتا جهت گسترش حقیقت و پیامش به جهان نیز می توان نام برد. این کمک به تمامی نوع بشر است. این همان دلیلی است که ما می خواهیم ست سنگ هایاک در دهکده ها، روستاها و شهر ها و در تمام جهان وجود داشته باشد. همکاری شما

وسیله ای برای خود اک است و شما را در امور مربوط به اک سهیم می گرداند. این را بدانید که اک بهc سال چندین میلیون1985شما نیاز دارد همانطور که شما به اک نیاز دارید. ما می بایست حدودا

اکیست در سراسر جهان داشته باشیم. البته معتقدم رقم پنجاه میلیون نفر غیر ممکن نمی باشد و به هر حال متأسفانه انسان همیشه به جای اینکه سعی کند ابزار یا کانالی برای خدا باشد به قدرت های

ذهنی تکیه کرده و در صدد یافتن نفع شخصی و زندگی مادی بوده است. این عمل کرد همان لوبــها یا حرص و طمع می باشد که عمل کرد آن اسیر نمودن قربانی اش در بند مسائل مادی و تیره نمودن ذهن

نسبت به ارزش های واالتر می باشد. زمانی که یک اکیست شروع به درگیر شدن در تله های ذهنی از این نوع می کند، به بن بست یا شب تاریک روح می رسد و در این وضعیت زندگی را می گذراند تا زمانی

که دایره� دیدش دوباره به سمت بیرون بچرخد. بنابراین به جای اینکه سعی نماید کاری برای همه یاc با دید کوتاه تر و محدودتری نسبت به زندگی برای خودش کار برای تمامی زندگی انجام دهد مجددا

c انجام وظیفه ای برای نوع بشر نمی باشد، چرا که این نقطه نظری محدود و منفی می کند. که مشخصا است. اما فردی که برای همه زندگی تمام و کمال انجام وظیفه می کند وظیفه� او، تمامی انسانها،

چهارپایان، حشرات، گیاهان، معدنیات و غیـــره را در بر می گیرد و نه فقط روی این سیاره بلکه به روی هر سیاره یا سطحی از کائنات که نیاز باشد همکاری و انجام وظیفه می نمـایـد. بنابـراین دور نمـا و

چشـم انـداز زنـدگـی تـوسـط چنـین اکیـستـی بـا هیــچ چیــز محــدود نمــی شــود. او شبیه به عنوان On a Clear Day این فیلم سینمایی می باشد " در یک روز روشن برای همیشه می توانید ببینید." )

You Can See Foreverبه بیانی دیگر، او قادر است ابدیتی را ببیند که آغازی نداشته، پایانی نیز ) c خود را در جاده ای طوالنی و درخشان می یـابـد که تا دور دست ها و قله ها امتـداد یـافتـه ندارد. او نهایتا

است او می تـوانـد تـمـامـی این مسیـر را ببیـنـد و مشـاهـده کنـد کـه چطــور حقیـقـت را بـهجستـجـو گــران اعـطـاء کــرده است.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

55شمـاره�:July_1971

دوستــان عـزیـر نامه� این ماه در باب اهمیت وقف هایی است که پیروان اک در جهت تمامی اهداف اک انجام می دهند.c مفهوم این مطلب را درک می کنند. چراکه اکثر مردم بیشتر ترجیح البته تعداد معدودی از افراد واقعا

می دهند چیزهایی در مورد خودشان و یا خواسته های کم اهمیت تر و زودگذر بدانند. به هر حال زمانی که ما با افرادی در سطوح طبقاتی مختلف سر و کار داریم، نبـایستـی انتظار داشتـه باشیـم که به نتایـجـی صد در صد مـوفقیـت آمیز در دیدن و درک مـرحلـه� آکشـار کــه همـان آگـاهـی فنـانـاپـذیـر است، نـائـل

شـویــم.

اک سـرچشمـه� تمامـی مذاهب می بـاشـد و تمـامـی زنـدگـی را در بر مـی گیـرد. بنـابـراین طبـق قـانـون الهـی تمـامـی مـذاهـب، دانـش هـا و هـم چنیـن تمـامـی نـوشتـه هـای مقـدس و نیـز تمـامـی

قـوانیـن زنــدگـی از اک مشتـق شـده انـد. چــرا کــه اک جـوهــره� زنـدگــی است.

از این رو هرگز نبایستی در این اندیشه باشیم و ببینیم که اک برای ما چه کاری انجام داده است بلکه باید در صدد این باشیم و ببینیم که ما چه خدمتی برای اک می توانیم انجام دهیم. بدین ترتیب متوجه

c از عشق و بخششی که درون هر یک از ما می باشد، جاری می شود. البته این می شویم که وقف ــ کًال

وقف می تواند با خدمت به همنوعان، نژاد بشری، و یا به ماهانتا استاد حق در قید حیات، حـاصـل گردد، و این زمـانـی به دست می آیـد که دیگـر بـه چیـزی بـه نـام مـالکیـت شخصـی و چسبیـدن بـه آن

خـاتمــه دهیـــم و با قلبـی بـاز و عشقـی گـرم بـه دیگــران خـدمت کنـیــم.

به هر حال شمـا در انجـام این وقف تنهـا نمی باشیـد، چـراکـه مـاهـانتـا ـــ استـاد حق در قید حیـات نیز به تمامـی مردم، مـوجـودات و مخلـوقـات از جمله تمـامـی گـونـه های گیاهی ــ حیـوانـات به روی هر

سیـاره ای در این کهـکشان و در هر سطحی مشغـول انجام وظیـفـه و خـدمـت به خـداونـد است. وقفی که توسط او انجام می رسد به صورت عشقی عمیق برای همه� زندگی، انسان و موجودات و

حتی تمامی موجودات در سیارات دیگر می باشد. او نه تنها به تمامی نوع بشر بلکه به هر روح فردی و هم چنین روح همزادش از کره خاکی گرفته تا اقیانوس عشق و رحمت خدمت می کند. او تمامی وقت و سًالمتی اش و هر آنچیزی که به عنوان عًالقه، پناه و یا نقطه� اتکایی در ذهنش باشد را وقف می کند. او

همانند سایر انسانها نمی باشد، چراکه تعلقاتی ندارد، هیچ چیزی در این جهان وجود ندارد که قلب و روح او را عًالقمند و وابسته نگاه دارد، مگر عشقی که برای چًالهایش دارد و عشقی که چًالهایش به وی

c ندارد یا اگرداشته باشد بسیار ناچیز است و اگر دارند. او چیزی که بتوان آنرا از آن وی دانست یا اصًال این مقدار کم نیز متعلق به نزدیکان وی نباشد، معلوم نیست که او حتی به مقدار کافی غذا برای

خوردن دارد یا ندارد. از این رو، این چًالهای وقف شده� او می باشند که تنها به خاطر عشق، این امکانات را در اختیار او می گذارند و او را حمایت می کنند و او نیز عشق آنان را بیـش از آنچـه کـه بتـوان بـا

هیـچ یـک از پـاداش هـای مـادی ارزیـابـی کـرد بـه ایشـان بـاز مـی گـردانــد. به هرحال او باالترین و بیشترین وقف خود را برای چًالهای خود به کار می بندد و همچنین در مورد

ملیت های مختلف که همواره گلوی یکدیگر را بر سر مسائل سیاسی و جنگ با تهدید، می فشارند، او همچنین توجه خاصی را بر ضد دیکتاتوری ها و پریشانی هایی که آزادی های فرد را از بین می برند نیز،

مبذول می دارد. ماهانتا، استاد حق در قید حیات، فردی در سلسله� مراتب استادان اک می باشد که سعی می کند فرد را از تمامی محیط های اجتماعی و سیاسی دور نگاه دارد و به او آزادیی بدهد تا بتواند

از اک پیروی نماید. تمامی استادان اک که بر روی این کره� خاکی خدمت کرده اند، به ویژه هر یک از مـاهـانتــا ها همیشه مورد آزار و شکنجه قرار گرفته اند. در این زمان برخی زندگی شان را وقف کردند و برخی دیگر مورد شکنجه های حقیقی قرار گرفته اند و همیشه این کل ) نیروی منفی ( محرک اینگونه

اعمال و شکنجه ها و آزارها بوده است چون به هرحال این وظیفه� اوست که تًالش نماید این مجرای انسانی را که از طریق آن آکشار یعنی باالترین آگاهی که خودش را در درون آن مستقر نموده است و

به عنوان مـاهـانتـا در جهان شنـاختـه شده است را نابـود نمـایـد. کل از تمامـی شکل های حیات که شامل شکل انسانی نیز می باشد استفـاده می نمـایـد تا این کالبد انسانی را که مـاهـانتـا در آن مسکن

گـزیـده است را نابود نماید. از این رو ستـیـز پیـوستـه ای برای بقـاء شکـل انسـانـی مـاهـانتـا وجـوددارد تـا پیـامش را بـه جهـان اعـًالم نمــایــد.

بدین ترتیب ماهانتا نمی تواند قوانین الهی را به اندازه ای که شما یا شخص دیگری می تواند زیر پا بگذارد، نقض نماید. به همین دلیل است که او در باالترین سطوح قرار دارد و به طور هم زمان بر روی

همه� طبقات با همان کالبد به خصوصی که در هر یک از این طبقات مورد استفـاده قـرار مـی دهـد، حضـور دارد . از این رو، ماهانتا بیشتر از انسان در معرق قوانین الهی قرار دارد. چون انسان تنها در

پنـج کـالبـد ساکن است و در حالی که ماهانتا تثلیث سوگماد، اک و پیام اور معنوی است که به طور هم زمان در قلمرو تمامی جهان های خداوندی حضور دارد. بنابراین قانونی بر خودش می باشد که

نمی تواند این قانون را نقض نماید چرا که خود او قانون است و این ریشه� اصلی، ستیز بین ماهانتا ونیروی کل در جهان های پایین تر مـی بـاشـد.

به هر صورت کل نیز به خودی خود نمی تواند کاری به غیر از انجام وظیفه بر ضد استاد حق در قید حیاتاک انجام دهد، چرا که این طبیعت اوست که بر ضد استاد فعالیت نماید.

کل نیرانجان در جهت محروم نمودن روح از کسب تکامل در این جهان مستقر شده است و مقابله� او با ماهانتا درست در حیطه� مسئولیتش می باشد. این تنها ماهانتا می باشد که می تواند نژادهای جهان را

تثبیت نماید. تنها او می باشد که می تواند خوشحالی را با توسعه� دنیای اک بین آنهایی که در طبقاتc اگر او در مورد یک لغت مستمندتری هستند، بین متفکران و جوانان جهان به طبقات پایین تر بیاورد. مثًال

عشق با شما صحبت کند، این لغت می بـایست تـوسط هر شخصـی که آن را شنـیـده است به عنوان عشـق پـذیـرفتـه شود. سپس متـوجـه می شوید که این واقـعیـتـی صحیـح است که او می تـوانـد جهان

�ت هایش را، مردمش را، هم چنین فرد را فقط با حضـور در اجتماعی یا شهـری یا در میان مـردم را، ملیملیّــتی تغیـیـر دهـد.

بسیـاری مـواقـع سفــرهـای فیـزیکـی او ) مـاهـانتـا ( بـه کشـورهـای خاص، برای بیـننـدگـان معمـولـی نکتـه� خـاصـی را بـه ارمغـان نمـی آورد و آنهـا دریـافتـی از حضـور وی نـدارنـد اما او می دانـد که در پس این پـرده اتفـاقـی در حـال وقوع مـی بـاشـد که تنهـا تعـداد معـدودی می تـواننـد آن را ببـیننـد و

درک کنـنـد. مـاهـانتـا مـی تـوانـد نیـروهـای ذهنـی و معنـوی را که بـر روی مل�ت خـاصـی کـار مـی کننـد، ببـینـد، امـا تنهـا حضـور وی مـی تـوانـد کمـکـی بـاشـد در رفـع هــر مشکلـی کـه آن مـلّـت را

بـه عنـوان یـک گـروه معنـوی از پیـشـرفـت بـازداشتــه است. برای مثال اگر یک حکومت دیکتاتوری بر این مل�ت حکم فرما است که یک نفر در رأس آن حکم رانی

می کند و آزادی مردم را محدود می نماید، حضور ماهانتا در آنجا ممکن است راه حلی را فراهم آورد،c برای کسی مشخص نیست و او نیز افتخار و شهـرتـی از آن بـه دست گرچه این راه حل ظاهرا

نمـی آورد. به هر حال حضور او به عنوان ماهانتا، استاد حق در قید حیات و کانال و ابزار اصلی خداوند، به صورتی می باشد که اهداف و نیات اک از طریق او جاری می شود و تغیراتی را در جهت بهبود وضعیت تمامی ساکنان این کشور خاص فراهم می آورد. البته ماهانتا ممکن است به دلیل دیون

کارمیکی که آن کشور و مردمش به وجود آورده انددچار رنج شود. او ممکن است مجبور شود رنجc در جهت از میان بـرداشتـن کـارمـای یـک ملّـت و مـردمـش انجـام درازمدتی را تحمل کند که اساسا

مـی شـود. c ممکن است بیماری بر وی عارض شود که متخصصین پزشکی و به ویژه پیروانش را متحیر سازد، مثًال

چرا که آنان باور نمی کنند و می پرسند که اگر او کانال تمام و کمالی برای خداوند است، پس چطور بیمار می شود، در حالی که چنین بیماری هایی از علت های به وجود آورنده� بیماری های معمول انسانی

سرچشمه نمی گیرند، بلکه به دلیل کارمایی است که ماهانتا برای خودش به وجود آورده تا قرض هایc در شاخه های اقتصادی، سیاسی، سًالمتی، و یا �ی را برطرف سازد و مشکًالت این مل�ت را احتماال ملت معنوی حل نماید. وقتی ماهانتا، مسئولیت چنین بارهای کارمیکی را به عهده می گیرد، ممکن است با

سیلی از مشکًالت که به عنوان کارمای آن مل�ت پذیرفته شده است مواجه شود و می بایست روی آمر آنها خًالص شود. او گاهی اوقات تًالش می نماید این کارما را به جریان اک مشکًالت کار کند تا از ش�c برطرف شود چراکه تحمل این بار سنگین اغلب می تواند او را از نظر فیزیکی بیمار بسپارد تا کامًال کند. البته در موارد دیگر نیز ممکن است بعضی از موجودات و نیروهای منفی یک سری از وقایع و

مسائل را به طرف او نشانه بگیرند که در چنین مواردی نیز نتایج مشابهی را بـه همـراه دارد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

56شمـاره�:October_1971 دوستــان عـزیـر

هر چًالیی در اکنکار می بایست تواضع و سپاسگزاری را فرا گیرد و شجاعت الزم برای ایمان آوردن و اعتماد به ماهانتا ــ استاد حق در قید حیات را کسب نماید. این شجاعت هم چنین برای دست یافتن به

قدرت مطلقی که با تحوالت عظیمی در جهت یک هدف متعالی هماهنگ است نیز ضروری می نماید. او همچنین می بایستی مهربانی و رحم و شفقت را نیز بیـامـوزد و معنای زاری نمودن در شب را تجـربـه

نمـایـد. او می بایست بیـامـوزد که در عین حال بسیـار امیدوار باشد. امیدوار باشد که ممکن استc به وسیـلـه و کانالی مـؤثـر برای مـاهـانتـا تبدیل شود که البته شـایـد در بعضی مـواقـع آنچنان نهـایتـا

کانال مـؤثـر با روشنـگـری و تیـزبیـنـی مـورد نظـر مــاهـانتـا نبـاشـد ولـی حــداقـل مـی تــوانـدوسیـلـه ای در جهت ادراک نهــایــی بـاشــد.

�لی دو مانع بزرگ میان چًال و فضائلی که در باال ذکر شد، وجود دارد. اولین مانع همان جهان به طور ک ( و منفی گرایی هاست. همان موجوداتی کهentitiesذهنی است که مملو از موجودات غیر ارگانیک )

منتظر آن کسانی هستند که خود را نسبت به نفوذ و تأثیرات آنها باز و بی دفاع نگه داشته اند. این نیروی منفی همان نیروی کل می باشد که همانند اقیانوس و گرداب عظیمی عمل می نماید و هر

آن کس را که در اعماق آن به آب تنی بپردازد توسط جریان ها و کشش های مداوم خود به تدریج به درون می کشد و می بلعد. البته جهان ذهنی زمینه و بستری برای مًالقات میان انسان و خداست،

خطرات جد�ی و صدمات روحانی بسیاری در مقابل کسانی وجود که قوانین معنوی را نقض کرده و از پدیده های ذهنی و قـدرت هـای مـاوراءالطبـیعـه بـرای سـودجـویـی هـای مـادی و این جهــان استفـاده

مـی نمـاینـد.

اما دومین مانع: همانا عقاید متعصبانه� او می باشد که میان انسان و بسیاری از فضائل نیکویی که نیاز دارد، قرار می گیرد، عقاید متعصبانه دشمن آزادی انسان است. که می بایستی در هر وضعیتی از مسیر

پر پیچ و خم زندگی مراقب آن باشیم و از آن برحذر باشیم. البته افراد معدودی تشخیص می دهند که زندگی از عقاید متعصبانه زیادی تشکیل شده است، زیرا این عقاید را می توان حاصل نوعی عدم

بردباری دانست. به طوری که انسان متعصب عقیده دارد که تمامی وقایع زندگی می بایست در یک قالب محدود بگنجد. این قالب محدود باعث می شود تا انسانـی که خود را در آن زنـدانـی کرده به هیـچ

طـریقـی، هیـچ راه و انـدیشـه� دیگـری بـه جـزء دیـد گـاه هـای خـود و اطـرافیـانش را نبـینـد. به هر حال هر اکیستی باید بداند که او به نسل برگزیده ای از وجودهای برتر تعلق دارد و مابقی همه

به عنوان بیگانگانی مطرح می شوند که هنوز موفق نشده اند تا به طور داوطلبانه در مسیر قرار گیرند. آنها بیگانگانی هستند که با حقیقت دشمن هستند و نمایندگان کل نیروی منفی محسوب می شوند. ما به

ابدیت و جاودانگی می اندیشیمة ما نیاز انسان را برای بقاء از محدودیت سالهای زودگذر عمر، درک

می نمائیم. هر اکیستی مایل است با همسایه اش در صلح و هماهنگی زندگی کند. حال او چه اکیست باشد چه نباشد. اما این به آن معنا نیست که اجازه بدهیم همسایه� ما از عشق ما در مورد صلح و

هماهنگی سـوء استفـاده نمـایـد.

ما خود را در جایگاهی قرار می دهیم که او بتواند این اطًالعات را کسب کند و متوجه شود که اک در دسترس اوست تا بتواند خود را رها کند و به ذات خویش حقیقی اش در محدوده� مرزهای زندگی باز گردد. ما در این جایگاه قرار داریم تا ببینیم که او این اطًالعات را کسب می کند که اک در دسترس

اوست تا خودش را رهایی بخشد و به ذات خویش حقیقی اش در محدوده� مرزهای زندگی باز گردد. مـا اصـرار روح در یـک جـاودانـگـی متـحـد بـا خـالـق و یـا تبـعیـدش را از جـایـگـاه خـالـق تـصــدیــق

مــی کنـیــم.

اما باز هم فراتر می رویم و به انسان وعده� حفظ و نگه داری از هویت و پیروزی عاجل او را حتی در مورد چیزی به نام ترس از مرگ، می دهیم. به هر حال آنچه که همسایه� ما بیشتر اوقات در فهم درست

آن دچار نقصان و کمبود می شود، از این قرار است که جاودانگی می بایست به فرد سرچشمـه های معنوی داده شود تا بتواند زنده بمـانـد قبل از اینکه روح قـادر بـاشـد بـرای خـواهش هـایـش در جهـت

شــد نمــایـد. بقـاء فیـزیـکـی بیـشتــر ر�

به هر صورت هر فردی در اک، دیر یا زود یاد خـواهـد گـرفـت تا حصـاری را در مقـابل آنچـه کـه بـه عنـوان افکـار عمـومـی بـر ضـد پیـروان اکنـکـار مشهـور است، بـوجــود آورد. هیچ هیوالیی

بی رحم تر و فاسدتر از افکار عمومی وجود ندارد. این ذهنیت و افکار توده� مردم است که نبوغ را نابود می کند و ابتکار را در نطفه خفه می نماید، میانه گی را ترویج می دهد و بی عدالتی و ظلم را گسترش

می دهد. و اما، به هر صـورت این روزنـامـه ها، م�خـبـرین و سیـاستـمـداران هستنـد که افکار عمومی را به وجود می آورند و مردم تنها دنباله رو افکار عمومی ای هستند که توسط رسانه های همگانی بنا نهاده

شده اند. افکار عمومی هم به صورت ساختگی توسط افراد خبـره ای کـه در این رشتــه زبـردستمـی بـاشنــد، بـه وجــود مــی آیـد.

بنابراین بایستی یاد بگیریم که چگونه بر روی هر طوفانی سوار شویم یا از سر راه آن کنار رویم. بسیاری از نوابغ توسط افکار عمومـی نـابـود می شوند. چنین مـردانـی، آثار خـدا را به عموم عـرضـه

کـرده انـد، اما این آثار چنان فـراتـر از فهـم عموم بـوده است که در نهایت یا به باد نمسخر گرفته شده و یا در بیابان فراموشی رها شده اند و سپس در چنین وضعیتی یا به نـوشیـدن مشـروبـات الکـلـی گـرفتـار می شـونـد یا به دیـوانـگـی خود ایمـان مـی آورنـد و خـودشـان را می کشنـد. اما ما هـرگـز

اجـازه نخـواهیـم داد که چنین موردی برای اک اتـفـاق بیـافتـد. البته اگـرچـه در قرن های گـذشتـه در روم قـدیـم، یـونـان و چیـن نـزاع هـای خشـونـت آمیـز و عجـیبـی بـه وقـوع پیـوستـه است تـا خـودمـان

را بـاالتـر از خطـر حمـًالت افـکـار عمـومـی نـگـاه داریــم.

به هر حال همه� آن کسانی که از اک پیروی می کنند، پیـوستـه به طور گستـرده ای پیرو مـذاهـب ارتُـدکـس بـوده انـد. به همین خاطر است که آنان به تنهایی می توانند افکار عمومی را بر ضد چًالهای

اک به وجود آورند و سبب شوند که اک در زمان هایی به منظور حفظ خویش پنهان شود. اما بدون اینکه کسی متوجه شود چه چیزی به وقوع پیوسته است، یک اکیست استوارانه این نکته را درمی یابد که رنج

کشیدن برکت است، البته نه به آن معنا که مـازوخیـست از درد کشیـدن لـذت مـی بـرد.

از شریعت کی سوگماد چنین مستفاد می شود که چًال بدون اینکه از وظایفش شانه خالی کند یا بدون انحراف از اصولش هر موقع که بتواند از سختی ها دوری می کند. او همچنین هر زمان که بتواند، تًالش

می نماید تا رنج های دیگران را هم بهبود بخشد. وقتی گفته می شود که رنج کشیدن برکت است، به این معنا نمی باشد که باید از مسیر خود خارج شویم تا نکبت ) بدبختی ( را تحمل کنیم. آنچه که در این

خصوص م�د نظر است، از این قرار می باشد که وقتی هر مشکلی بر سر راه ما قرار می گیرد برخًالف همه� کوشش هایمان برای دوری ج�ستـن از آن مـانـع، مـی تـوانیــم در درون آن خیــر و مصـلحتــی

نـهفتــه را بیــابیــم.

اجازه دهید به شما یادآور شوم که در هیچ یک از امور مربوط به اک این قوت قلب و دلگرمی به اعتقاد متداول میان مردم که هر شخصی می تواند تنها با فاکتور انسان خوبی بودن حفاظت الهی را در مقابل

c برعکس، چرا که ماهانتا، استاد حق در قید رنج کشیـدن خـریـداری کنـد، عـرضـه نشـده است. کامًال حیات اک، بیش از هر شخص دیگری رنج می کشد و اگر باز هم شما از او بدرستی پیروی کنید، شما را

در جریان رنج هایش قرار خواهد داد، زیرا با درد و رنج، به وجود چیزی فراتر از این خشنودی و خرسندی فیزیکی پی می بریم. بعد از پی بردن به این موضوع است که می توانیم خودمان را از آن

چیزهایی که احساساتمان را اسیر نگاه داشته اند، منفک کنیم و چشمان خود را بر روی ابدیت بگشائیمو در نهایت برکتی که نصیب می شود یکی از برکات لحظه� حاضر است که در اوج رنج، اتفاق می افتد.

در بعضی مواقع به مسائلی در گذشته نظری بیافکنید، زمانی که شما آرام و قانع ) خشنود و راضی (

بوده اید و به نظر می آمد که همه چیز برایتان مساعد بود. اما اگر دریابید که در همان زمان ها خودخواه، سنگدل، تنها، و بدون توجه به خدا زندگی را سپری کرده اید آیا دوست مـی داشتیـد کـه بـرای تمـام

عمـر زنـدگـی بـه همیـن صـورت بـاقـی بمــانــد؟ خودتان را برای توضیح دادن رنجی که در این زندگی متحمل شده اید، آزار ندهید. فکر نکنید که تعدای

نمایندگان الهی شمار اتنبیه می کنند یا تحت تربیت قرار گرفته اید و یا اینکه خداوند شما را نپذیرفته است، این را بدانید که حتی در اوج رنج و درد شما در درون قلمرو فرمانروایی بهشتی به سر می برید.شما همیشه فرزند اک هستید و در درون دست های نگه دارنده و حفـاظـت کننـده� آن قـــرار داریـــد.

همیـشــه بـا شمــا هستـــم

دوستـدار شمـا پـال تـوئیـچـل

پایان