The Story of God’s Church

Derick Parfan

A 12-part sermon series

based on selected stories in

the Book of Acts

1

THE STORY OF GOD’S CHURCH

A 12-Week Sermon Series Based on Selected

Stories in the Book of Acts

DERICK PARFAN

http://pastorderick.com

2

TABLE OF CONTENTS

PART 1 – JESUS AND HIS CHURCH 3

PART 2 – THE SPIRIT AND THE CHURCH 17

PART 3 – WITNESSING AND WONDERS 29

PART 4 – PERSECUTION AND BOLDNESS 44

PART 5 – UNITY AND PURITY 58

PART 6 – LEADING AND SERVING 71

PART 7 – RADICAL TRANSFORMATION 86

PART 8 – LISTENING AND GOING 100

PART 9 – SENDING HELP 114

PART 10 – JOINING GOD’S WORK 128

PART 11 – GOSPEL-DRIVEN MINISTRY 141

PART 12 – ADVANCING GOD’S KINGDOM 155

3

PART 1 – JESUS AND HIS CHURCH January 20, 2013 | Derick Parfan | Luke 22:14-20; 24:46-53; Acts

1:1-14

The Story of God's Church

Maraming tao ang akala nila kapag sinabing "church" ito yung

"building." Kaya kung wala pang building, wala pang church.

Akala naman ng iba, ang involvement sa church ay kapag

Sunday lang. Kaya kapag Sunday mo lang sila makikita. Akala

naman ng iba, makikinig ka lang ng sermon, mabe-bless ka na.

Akala ng iba ang involve lang sa missions ay ang mga mature at

mga leaders ng church. Akala ng iba growing ang isang church

kapag dumadami ang members o busy sila o maraming

activities. Akala ng iba puwede silang lumago sa espirituwal na

buhay kahit wala silang kinabibilangang church. Pwede

namang makinig ng sermon sa radio o sa Internet. Akala ng iba

ang buhay Cristiano ay yung tanggapin mo lang si Jesus bilang

Tagapagligtas at hintaying mamatay para mapunta sa langit.

Akala ng iba okay lang namang hindi maging committed

member ng isang church. Kaya kapag may hindi nagustuhan sa

church nila o may nakatampuhan, madali namang lumipat sa

iba.

Marami tayong mga akala na may kinalaman sa kung ano ba

ang church. Ang tanong, "Tama ba ang mga akalang ito?" May

kasabihan nga tayo, maraming namamatay sa maling akala.

Ganoon din kapag tungkol sa church. Kung mali ang mga akala

natin, walang buhay o walang sigla ang buhay natin o ng church

natin. Para magkaroon tayo ng tamang pananaw kung ano ang

church at ano ang kinalaman natin dito, simula ngayon

magkakaroon tayo ng 12 bahaging pag-aaral ng "The Story of

God's Church" na hango sa mga kuwento ng mga unang

4

nangyari sa unang church sa book of Acts. Ang problema kasi

hindi alam ng maraming Cristiano kung ano ang bahagi ng

Church sa Story of God, at kung ano ang bahagi ng bawat isang

Cristiano sa Church. Dalangin ko na ito ang ilan sa mga

mangyari pagkatapos ng series na ito:

1. Mas tumibay ang pananampalataya natin. Hindi lang

kuwento sa Acts ang maririnig natin, kundi ipapakilala

ng Dios ang sarili niya kung paano siya gumagawa sa

pamamagitan ng church. Titingnan din natin ang ilang

may kinalaman sa Statement of Faith natin para maging

malinaw sa atin kung bakit ito ang pinaniniwalaan

natin.

2. Mas maunawaan natin kung ano ang church at ang

layunin ng Dios para dito. Kung meron man tayong dapat

tularan o meron mang prinsipyong dapat tayong

tingnan, hindi ang CCF o VCF o GCF o ang G-12, kundi

ang unang church sa book of Acts. Makikita natin kung

paano nagliyab ang church na iyon at kumalat sa iba't

ibang dako ng mundo hanggang ngayon.

3. Mas tumibay ang commitment natin bilang member ng

church na ito. Titingnan natin kung ano ang tungkulin o

responsibility na gusto ng Dios na gawin natin bilang

member ng church. Kaya babalikan din natin ang

pinirmahan nating "church covenant" at kung may

kailangan mang baguhin o idagdag, gagawin natin. Kung

hindi ka pa member, ang prayer ko ay makita mo ang

inam at saya ng pagkakaroon ng commitment sa isang

local church. Para bang bumisita ka sa isang bahay tapos

5

napansin mong ang saya-saya ng pamilya nila, sabi mo

sa sarili mo, "Gusto ko ganito din!"

4. Mas maging mahusay at epektibo tayo sa church

formation at church planting. Matututunan din natin ito

sa Book of Acts. Kaya dapat pag-usapan natin ang mga

kuwentong ito sa small groups, sa K-Group ninyo

ngayon, at sa mga nakatapos na ng 12-Week Story of

God para matulungan silang maging member ng church

o kung nasa ibang lugar makabuo ng panibagong

churches.

Sabi ni Thabiti Anyabile: “Whether your Christian life began

yesterday or thirty years ago, the Lord's intent is that you play

an active and vital part in his body, the local church. He intends

for you to experience the local church as a home more

profoundly wonderful and meaningful than any other place on

earth. He intends for his churches to be healthy places and for

the members of those churches to be healthy as well” (What is

a Healthy Church Member?, page 14).

Continuing Acts of Jesus

Ngayon, tingnan na natin ang unang bahagi ng kuwentong ito.

At habang pinapakinggan natin, tingnan n'yong mabuti kung

sino ang nasa sentro ng kuwentong ito. Kung sino talaga ang

bida. Hindi naman ang church. Hindi naman ang mga apostol.

Ito kasi ang nagiging problema ng maraming churches ngayon,

nawawala tayo sa sentro. Minsan ang nagiging sentro ay ang

pastor. Minsan ang mga programa sa church. Minsan ang pera

naman. Pero hindi ba't nagkakaisa tayong ang sentro nito ay

ang Panginoong Jesus, wala nang iba! Huwag na tayong

humanap pa ng iba. Ito ang isa sa mga burden ni Luke, ang

6

sumulat ng Book of Acts at sumulat din ng Gospel of Luke. "In

the first book, O Theophilus, I have dealt with all that Jesus

began to do and teach" (Acts 1:1). Ang sinasabi niya, sa Gospel

of Luke daw ang isinulat niya ay ang sinimulang gawin at ituro

ni Jesus. Ibig sabihin, dito sa Acts, ang sinulat niya ay ang

ipinagpapatuloy na gawin ni Jesus, sa buhay ng iglesia noon

hanggang sa church natin ngayon. Bahagi naman ito ng

pangako niya, "I will build my church" (Matt. 16:18). Sa

kanyang iglesia ito, siya ang gagawa dito.

Maraming purposes si Luke bakit niya ito isinulat. Pero isa sa

layunin niya ay patunayan sa pamamagitan ng mga kuwentong

ito, mga totoong nangyari, kung paanong kahit si Jesus ay hindi

na nakikita o pisikal na nakakasama ng iglesia, nagpapatuloy

siyang gumagawa at dapat manatiling nasa kanya ang sentro ng

buhay ng iglesia. Kaya kung nakikinig tayo ng kuwento, hindi

tamang ang tingnan lang natin ay iyong "Acts of the Apostles"

kundi "Acts of the Risen and Reigning Christ."

The Story of Jesus and His Church

Napakahalaga ng unang bahagi ng kuwentong ito para makita

natin kung saan ba nagsimula ang church, na ano ang dahilan

kung bakit may church. Galing ito sa Luke 22:14-20; 24:46-53;

Acts 1:1-14:

Sa huling gabi ni Jesus bago siya patayin, nakasama

niya ang labindalawang tagasunod niya sa hapunan.

Dumampot siya ng tinapay, nagpasalamat sa Dios,

pinagpira-pisaso iyon at sinabi, "Ito ay simbolo ng

aking katawan na ibinibigay ko para sa inyo. Gawin

ninyo ito para maalala ninyo ang ginawa ko para sa

inyo." Pagkatapos kumain, kinuha niya ang inumin at

sinabi, "Ang inuming ito ay simbolo ng bagong

7

kasunduang pinagtibay sa pamamagitan ng aking

dugong ibinubuhos para sa inyo. Gawin ninyo ito para

alalahanin ang ginawa ko para sa inyo."

Kinabukasan, ipinako si Jesus sa krus, namatay,

inilibing. Sa ikatlong araw, muli siyang nabuhay. Lahat

ng ito ay nangyari bilang katuparan ng mga

ipinangako ng Dios. Ilang beses din siyang nagpakita

sa mga tagasunod niya sa loob ng 40 araw para

patunayan sa kanila na muli siyang nabuhay at turuan

sila tungkol sa kaharian ng Dios. Sa panahong ito, nag-

iwan siya ng mga utos sa kanila.

Isang araw, nakasamang kumain ni Jesus ang kanyang

mga tagasunod. Sinabi niya, “Huwag muna kayong

umalis sa Jerusalem. Hintayin n’yo ang pagdating ng

Espiritu na ipinangako ng Dios Ama. Ito ang sinabi ko

na sa inyo noon na kung paanong nagbautismo si Juan

sa tubig, ako naman ang magbabautismo sa inyo sa

Espiritu.”

Nang magkatipon sila ulit sa may Bundok ng Olibo,

tinanong si Jesus ng kanyang mga tagasunod,

“Panginoon, ito na po ba ang panahon na ibabalik n’yo

ang kaharian ng Israel?” Sumagot si Jesus, “Hindi

pinahihintulutan ng Ama na malaman ninyo kung

kailan mangyayari ang mga bagay na itinakda niya.

Ngunit pagdating ng Banal na Espiritu sa inyo,

bibigyan kayo ng kapangyarihan. At ikukuwento ninyo

sa iba ang mga bagay tungkol sa akin, mula sa

Jerusalem hanggang sa buong Judea at Samaria, at

hanggang sa buong mundo.”

Pagkasabi nito, umakyat na si Jesus pabalik sa langit,

natabingan ng mga ulap, at di na nila nakita. Habang

nakatingala pa sila, may lumitaw na dalawang anghel

8

at sinabi sa kanila, “Si Jesus ay muling babalik sa

mundo kung paano n'yo rin siya nakitang umakyat sa

langit.”

Pagkatapos noon, masayang-masayang bumalik ang

mga tagasunod ni Jesus sa Jerusalem – gaya ng ibinilin

niya sa kanila. Sa loob ng halos isang linggo, palaging

nagtitipon sa isang kuwarto ang 120 sa kanila para

sumamba at manalangin kay Jesus. Kasama dito ang

labing-isang apostol, si Mariang ina ni Jesus pati ang

iba pang babaeng tagasunod niya, at ang mga lalaking

kapatid niya.

All About Jesus our King

Tungkol kanino ang kuwentong ito? It's all about Jesus! Mula

simula pa nga ng Story of God sa Old Testament, isinulat na ang

mga tungkol sa kanya (tingnan ang Luke 24:44), hanggang sa

pagtupad niya nito sa kanyang kamatayan at muling

pagkabuhay. Hanggang pag-akyat niya sa langit hanggang sa

pagbabalik niya. The Story of God's Church is the story of Jesus.

He is the gospel, the good news, the good story. "Now I would

remind you, brothers, of the gospel I preached to you, which

you received, in which you stand, and by which you are being

saved, if you hold fast to the word I preached to you—unless

you believed in vain. For I delivered to you as of first

importance what I also received: that Christ died for our sins in

accordance with the Scriptures, that he was buried, that he was

raised on the third day in accordance with the Scriptures" (1

Corinthians 15:1-4). Dahil diyan, kaya nakalagay sa Statement

of Faith natin tungkol sa pinaniniwalaan natin tungkol kay

Jesus: "Ang ating Panginoong si Cristo Jesus ay Diyos at tao sa

iisang Persona. Siya lamang ang tanging Tagapamagitan sa

Diyos at tao. Isinilang Siya ng isang birhen at nabuhay nang

9

sakdal at walang bahid kasalanan, gumawa ng mga himala at

namatay sa krus kapalit natin bilang kabayaran sa ating mga

kasalanan. Siya ay nabuhay na mag-uli mula sa mga patay at

iniakyat sa langit sa kanan ng Diyos Ama."

Bago siya umakyat sa langit, Jesus was talking to his disciples

about the kingdom. At isang mahalagang bagay na

pinatutunayan niya ay ang katotohanan na he is the king of this

kingdom. He gives commands all throughout the 40 days. Bago

siya mamatay, sabi niya, gawin ang Lord's Supper para

alalahanin siya. Bago siya umakyat sa langit, "Maghintay kayo..."

Tapos, "Ikuwento sa iba ang tungkol sa akin." Ang buhay ng

iglesia ay nasa pagsunod sa mga salita ng Panginoon. Kaya nga

"tagasunod ni Jesus" ang tawag sa mga Cristiano. Everything in

the story of Acts flow from Jesus' works and words. Nawawala

sa sentro ang church kung hindi niya masyadong kilala si Jesus.

Sa narinig nating kuwento, paano ba ipinakilala kung sino si

Jesus? At bilang bahagi ng iglesia na binubuo ng mga tagasunod

niya, ano dapat ang response natin doon?

Remembering the Redeemer-King

Una, ipinakilala si Jesus dito na Redeemer-King. Ang kamatayan

niya ay ayon sa plano ng Dios simula't simula pa. Ito ay upang

tubusin tayong mga makasalanan at maging bahagi ng kanyang

kaharian. "Iniligtas niya tayo sa kapangyarihan ng kadiliman at

inilipat sa kaharian ng kanyang minamahal na Anak, na

nagpalaya at nagdulot sa atin ng kapatawaran sa ating mga

kasalanan" (Col. 1:13 MBB). Ito ang dahilan bakit tayo

nabubuhay. Ito ang dahilan kung bakit nalapit tayong muli sa

Dios. Ito ang dahilan kung bakit wala na tayong takot na

maparusahan pa. Ito ang dahilan kung bakit tayo ngayon

merong church.

10

"Dati, kayo'y malayo sa Diyos at naging kaaway niya dahil sa

inyong paggawa at pag-iisip ng masasama. Ngunit sa

pamamagitan ng pagkamatay ni Cristo, kayo ay ginawang

kaibigan ng Diyos, nang sa gayon ay maiharap niya kayong

banal, walang kapintasan at walang dungis. Subalit kailangan

ninyong manatiling tapat at matatag sa inyong

pananampalataya at huwag pabayaang mawala ang pag-asang

dulot ng Magandang Balita na inyong narinig" (Col. 1:22-23).

Si Jesus ang basehan ng ating pananampalataya. Hindi lang ito

usapin para sa mga bagong Cristiano, kahit sa matagal na.

Kailangan nating manatiling tapat at matatag sa

pananampalataya. "Naligtas kayo sa pamamagitan nito, kung

matatag ninyong pinanghahawakan ang salitang ipinangaral ko

sa inyo; dahil kung hindi, walang kabuluhan ang inyong

pananampalataya" (1 Cor. 15:2).

Paano magiging matibay ang pananampalataya natin kung

kinakalimutan natin ang pagiging sapat ng ginawa ni Jesus para

sa atin? At paano natin maaalala palagi iyon? Sa pamamagitan

ng regular (minsanan isang buwan ginagawa natin dito nang

sama-sama; kung pwede rin sa mga small groups ninyo sa

bahay-bahay linggu-linggo) na Lord's Supper. Sa pamamagitan

nito, we remember Jesus, the Redeemer-King. Sabi ni Jesus,

"Gawin ninyo ito para alalahanin ang mga ginawa ko para sa

inyo." Sabi niya, hindi minsanan lang, kundi palaging gawin,

tuluy-tuloy, para hindi makalimutan at sa gayo'y tumibay ang

pananampalataya. Hindi lang kapag Lord's Supper, pero kahit

sa mga ordinary daily conversations natin. Sa tingin n'yo ano

ang pinag-uusapan ng mga disciples noon? Kahit sa pagtuturo

natin ng Salita ng Dios, huwag dapat mawala sa sentro ang krus

ni Cristo. Kaya nakalagay sa church covenant natin ang

11

pangakong: "Uugaliin ko ang pagdalo sa pagsamba" at "Uugaliin

ko ang pagdalo sa isang Kaagapay Group." Paano mo nga

naman maaalala ang ginawa ni Cristo kung walang iba na

nagpapaalala sa iyo?

Proclaiming the Risen King

Ikalawa, ipinakilala sa kuwentong ito na si Jesus ay buhay at

mananatiling buhay magpakailanman. Jesus is the Risen King.

"Inilibing siya at muling nabuhay sa ikatlong araw, ayon din sa

Kasulatan; at siya'y nagpakita kay Pedro, at saka sa

Labindalawa. Pagkatapos, nagpakita siya sa mahigit na

limandaang kapatid na nagkakatipon" (1 Cor. 15:4-6). Kaya nga

40 araw pa siyang nanatili sa kanila para makita nila,

mahawakan, makausap, at mapatunayang buhay ang hari nila.

Napakahalaga nito kaya sinabi ni Pablo, "At kung si Cristo'y

hindi muling binuhay, walang kabuluhan ang aming

pangangaral at walang katuturan ang inyong

pananampalataya...At kung hindi muling binuhay si Cristo,

kayo'y hindi pa nalilinis sa inyong mga kasalanan at walang

katuturan ang inyong pananampalataya" (15:14, 17). Pero

totoong nabuhay si Jesus! May kabuluhan ang pag-asa natin,

ang pananampalataya natin, ang pangangaral natin. May

kabuluhan ang church natin! Pinatawad na tayo sa ating

kasalanan. Meron na tayong bagong buhay at may pag-asa na

may buhay na walang hanggan.

Kung buhay ang Panginoon natin, ano ngayon ang response

natin bilang isang church? We proclaim Jesus, the Risen King.

Ano ang sabi ni Jesus? "You shall be my witnesses..." (Acts 1:8).

Hindi lang ito ipamamalita nila ang kamatayan ni Jesus. Noong

panahong iyon, alam ng mga tao iyon. Pero ang maraming hindi

nakakaalam at hirap paniwalaan ng marami ay ang muli niyang

12

pagkabuhay. Kaya kung ano ang nakita nila, iyon din ang

ikukuwento nila sa iba. Sasabihin nila sa ibang tao, "Buhay si

Jesus!" Ito rin ang sasabihin natin sa ibang tao. Lahat tayong

naniniwala na siya'y muling nabuhay. Lahat tayong

nararanasan ang bagong buhay na dulot ng gawa ni Jesus sa

atin. Lahat tayo ay sasanaying ikuwento sa iba ang Story of God.

Iyan din naman ang unang pangako natin sa church covenant

natin: "Mag-aakay ako ng mga tao kay Cristo bilang kanilang

Panginoon at Tagapagligtas sa pamamagitan ng aking mabuting

halimbawa at pagsaksi."

Worshipping the Reigning King

Ikatlo, Jesus is the reigning King. Namatay si Jesus para sa atin.

Sa ikatlong araw, nabuhay siyang muli. Pagkatapos ng 40 araw,

umakyat siya sa langit. Anong ginagawa niya doon? Sabi ni

Pedro sa sermon niya sa chapter 2, "Pinaupo siya sa kanan ng

Dios" (2:33). Ibig sabihin, naghahari siya bilang Panginoon.

Hindi pa lubos ang paghahari niya, pero sa lahat ng kumikilala

sa kanya bilang Panginoon, nakaluklok na siya sa trono ng

buhay nila. Ibig sabihin, he is the head of the church (Col. 2:18).

Dahil siya ang ulo, siya ang masusunod. Kaya nang umakyat si

Jesus sa langit, nakatingala sila. Sa kanyang pagbabalik,

nakatingala pa rin sila. Sa pagitan ng kanyang pag-akyat sa

langit at pagbabalik, nakatingala pa rin.

Iyon din ang dapat nating gawin in response. "At dahil dito,

siya'y lubusang itinaas ng Diyos, at ibinigay sa kanya ang

pangalang higit sa lahat ng pangalan. Sa gayon, sa pangalan ni

Jesus ay luluhod at magpupuri ang lahat ng nasa langit, nasa

lupa, at nasa ilalim ng lupa. At para sa ikaluluwalhati ng Diyos

Ama, ang lahat ay magpapahayag na si Jesu-Cristo ang

Panginoon" (Phil. 2:9-11). We worship the reigning King.

13

Ganoon naman ang ginawa ng mga tagasunod niya nang makita

siyang buhay. "Nang makita nila si Jesus, siya'y sinamba nila"

(Matt. 28:17). "Siya'y sinamba nila at pagkatapos ay masayang-

masaya silang bumalik sa Jerusalem" (Luke 24:52). Sa Acts

1:14, ano ang ginagawa nila? Di ba't nananalangin? Sino ang

kausap nila? Hindi ba't si Jesus na nakaluklok sa trono ng Dios

at namamagitan para sa kanila?

Sino ang isang babaeng binanggit doon na karaniwang

kinakausap ng maraming Pilipino kapag nananalangin sila? Si

Maria! Bakit sino ba si Maria? Dito nga siya huling nabanggit sa

Bibliya. Wala nang ibang talata sa Bibliya na nabanggit siya.

Wala na siya sa eksena. Pero si Jesus nananatili sa eksena. Siya

ang nasa sentro. Hindi si Maria. Si Jesus ang tulay sa Dios. Di na

natin kailangan pa ng ibang tulay (o tulay para makarating sa

tulay). Si Maria nga nananalangin kay Jesus, sumasamba kay

Jesus, sumusunod kay Jesus. Jesus is the King of his Church.

Walang Queen. Walang Mother. Siya lang ang dapat sambahin.

The church, the true church worships only one Man (who is

also God), Jesus Christ! So, pray to Jesus. Sing to Jesus. Offer

gifts to Jesus. Do everything in the name of Jesus.

Anticipating the Returning King

Ikaapat, Jesus is the returning King. Pag-akyat ni Jesus sa langit,

habang nakatingala pa sila, may lumitaw na dalawang anghel at

sinabi sa kanila na babalik si Jesus sa katulad na paraan din ng

kanyang pag-alis. Ibig sabihin, glorious. Ibig sabihin, visible.

Ibig sabihin, reigning in power. Ibig sabihin, bodily din kasi

nanatili siyang tao na may katawan nang siya'y bumalik sa

langit. Siguradong babalik siya. Sabi sa Statement of Faith natin

tungkol sa Pagbabalik ni Jesus: "Ang ating Panginoong Hesu-

Kristo ay personal na babalik, makikita natin ang Kanyang

14

kapangyarihan at maluwalhating pagbabalik at Siya ay

maghahari sa sanlibutan." Pag-uusapan pa natin iyan sa Part 12

ng series natin.

Kung babalik siya, ano ang dapat gawin ng church? Sabi ni

Jesus sa kanila, maghintay sila sa Jerusalem para sa pagdating

ng pangako ng Ama. Ang tinutukoy niya ay ang bautismo sa

Espiritu Santo na pag-uusapan natin sa susunod. Pero ang

gusto kong ipakita sa atin ay iyon bang kapag may pinangakong

darating ang Panginoon, inaabangan, hinihintay,

pinananabikan. Hindi iyong parang nasa airport ka at naiiinip

na naghihintay ng flight mo. Kundi iyon bang may sasalubungin

kang parating at sabik na sabik ang puso mong makita ang

inaabangan mong darating. We anticipate Jesus, our Returning

King. "Doon (sa langit) magmumula ang Tagapagligtas na

hinihintay natin nang may pananabik, ang Panginoong Jesu-

Cristo" (Phil. 3:20; tingnan din ang 1 Thes. 1:10). Nang itinuro

ni Jesus ang tungkol sa kanyang kaharian, sabik ang mga

tagasunod niya. Nagtanong pa nga, "Ngayon na ba iyon?"

Bagamat sinabi ni Jesus na hindi para sa kanila malaman kung

kelan, kung sabik silang dumating iyon, tatapusin nila ang

misyong bigay sa kanila na ipangaral ang mabuting balita

hanggang sa lahat ng bansa (Matt. 24:14; 28:19; Luke 24:47).

Pagbalik sa Jerusalem, ano ang ginawa nila? Hindi ba't

nanalangin? Ano kaya ang mga panalangin nila? Tungkol sa

trabaho nila o sa business o sa tuition fee o sa sakit? Hindi

kaya't tungkol sa pagdating ng Espiritu, tungkol sa muling

pagbabalik ni Jesus, tungkol sa kaharian ng Dios! "Our Father in

heaven, hallowed be your name, your kingdom come, your will

be done on earth as it is in heaven" (Matt. 6:9-10). Iyan ang

panalanging turo ni Jesus. Iyon malamang ang ginawa nila at

dapat din nating gawin hanggang ngayon kung nasasabik talaga

15

tayo sa pagbabalik niya. At kaya din tayo nag-cecelebrate ng

Lord's Supper dahil sabik tayong bumalik siya at personal,

mukhaan, pisikal natin siyang makakasalong kumain. "For as

often as you eat this bread and drink the cup, you proclaim the

Lord’s death until he comes (1 Corinthians 11:26).

The Jesus-Centered Church

Jesus. This church is all about Jesus - the Redeemer-King, the

Risen King, the Reigning King, the Returning King. Ang

dalangin ko sa Baliwag Bible Christian Church ay maging Jesus-

Centered Church. It would be helpful for us if we will ask

ourselves these three questions to help us evaluate if we are

being a Jesus-centered church:

1. Ang ginagawa ba natin ay dahil sa natapos nang ginawa

ni Jesus sa krus at sa kanyang muling pagkabuhay - na

sapat na ang kanyang ginawa para sa atin at hindi na

natin dapat dagdagan pa? O ginagawa natin ito na nag-

aakalang sa pamamagitan nito ay makukuha natin o

madaragdagan ang pagpapala ng Dios sa atin?

2. Ang ginagawa ba natin ay bilang pagkilala at pagsunod

kay Jesus na ngayon ay naghahari mula sa langit? O ang

ginagawa natin ay pagsunod na nakalakihan lang natin

na tradisyon o bilang paggaya sa ginagawa ng ibang

churches?

3. Ang ginagawa ba natin ay nagpapakita na nasasabik

tayo sa muling pagbabalik ng Panginoong Jesus at

ipinapakita natin sa mga tao kung ano ang klase ng

buhay sa ilalim ng kanyang paghahari?

16

Marami pang bagay tayong pag-uusapan tungkol sa church.

Marami pang dapat baguhin. May mga bagay na dapat

tanggalin. May mga bagay na dapat idagdag. May mga

programang dapat gawin. May mga ministries na dapat pag-

igihan. Pero lahat iyan ay secondary lang. Ang primary, ang

sentro, ay ang karangalan ng Panginoong Jesus. Huwag na

huwag ninyong ipagpapalit ang Panginoong Jesus. Huwag ninyo

siyang tatanggalin sa sentro ng iglesiang ito. Wala nang ibang

pwedeng ipalit sa kanya. Nakikiusap ako nang ganito kasi ang

nararamdaman ko ay tulad ng kay Pablo, "Ang pagmamalasakit

ko sa inyo ay katulad ng pagmamalasakit ng Diyos. Ang katulad

ninyo ay isang malinis na dalagang ipinakipagtipan ko sa isang

lalaki, walang iba kundi si Cristo. Ngunit nag-aalala akong baka

malason ang inyong isipan at mailayo kayo sa tapat at dalisay

na pananampalataya kay Cristo, tulad ni Eva na nalinlang ng

ahas" (2 Cor. 11:2-3). May this church have "a sincere and pure

devotion to Christ."

"He is the image of the invisible God, the firstborn of all

creation. For by him all things were created, in heaven and on

earth, visible and invisible, whether thrones or dominions or

rulers or authorities—all things (the church included!) were

created through him and for him. And he is before all things,

and in him all things hold together. And he is the head of the

body, the church. He is the beginning, the firstborn from the

dead, that in everything he might be preeminent. For in him all

the fullness of God was pleased to dwell, and through him to

reconcile to himself all things, whether on earth or in heaven,

making peace by the blood of his cross" (Colossians 1:15-20).

17

PART 2 – THE SPIRIT AND THE CHURCH January 27, 2013 | Derick Parfan | Acts 2:1-47

The Problem of Not-So-Amazing Church

Kung naaalala ninyo, itinuro ko na ang Acts 1-2 last Nov. 11

bilang bahagi ng "Story of God" sermon series natin. Last week

binalikan natin ang chapter 1. Ngayon naman ay ang chapter 2.

Ang kaibahan ngayon ay mas nakafocus tayo kung paano mas

magiging biblikal ang church natin at kung paano maaayon

sa malaking plano ng Dios sa buong mundo. Hindi lang ito para

sa BBCC, kundi pati sa church natin sa Barangca, at pati sa lahat

ng iba pang church na maitatayo ng church natin sa

pagtutulungan ng bawat isa sa atin.

Last week nakita natin na dapat ang church ay Jesus-centered

church. Wala nang ibang bagay, wala nang ibang isyu na mas

mahalaga pa kaysa ang ginawa ni Jesus at patuloy niyang

ginagawa. Ngayon, ano ang mangyayari kung hindi si Jesus ang

nasa sentro? Kung pastor ang nasa sentro, kapag namatay na

ang pastor o umalis na, mamamatay na rin ang church at mag-

aalisan na rin ang iba. Kapag pera naman ang nasa sentro,

away-away ang mangyayari sa church kapag hindi nagkasundo.

Kapag mga activities at programs naman, magpapakabusy na

lang tayo at makakalimutan na ang panahon para sa

Panginoon. Kapag building ang nasa sentro, hindi na natin

maiisip na kapag nasa bahay ay church din pala. Pumupunta na

lang tayo sa "church" kapag Linggo at hindi na tayo

namumuhay bilang "church" mula Lunes hanggang Sabado.

This is a not-so-amazing church.

18

The Story of the Spirit and the Church

But when Jesus remains at the center of the church, something

amazing will happen. In fact, something amazing happens in

the life of the early church. Let's now look at the story of Acts

chapter 2.

Tulad ng ibinilin ni Jesus, nanatili sa Jerusalem ang

mga tagasunod ni Jesus para hintayin ang

ipinangakong Espiritu.

Habang naghihintay sila, may 120 tagasunod ni Jesus

ang nagtipon sa isang kuwarto para manalangin isang

araw makaraan ang pitong linggo nang muling

mabuhay si Jesus. Habang nananalangin sila, bigla na

lang may dumagundong, parang isang malakas na

hangin at kulog, sa bahay na pinagtitipunan nila.

Bigla na lang may parang mga dilang apoy ang

dumapo sa bawat isa sa kanila. Bawat isa sa kanila ay

napuno ng Espiritu ng Dios at nagsimulang magsalita

sa mga wikang hindi naman nila nakasanayan!

Lumabas sila sa kalye at nagsimulang ibalita ang lahat

ng nakita nilang ginawa ni Jesus.

Narinig ang malakas na tunog na ito sa buong

siyudad, at dumagsa ang maraming tao sa labas ng

bahay para makita kung ano ang nangyayari. Sa mga

panahong iyon, maraming mga Judio (mga galing sa

lahi ni Abraham) na galing pa sa iba't ibang bansa ang

nasa Jerusalem para sa isang pista.

Nang marinig ng mga tao na nagsasalita ang mga

tagasunod ni Jesus sa iba't ibang wika, nagtaka sila,

“Paano nangyari ‘to? Hindi ba't mga taga-rito sila,

19

pero paanong nakapagsalita sila wika ng mga

bansang pinanggalingan natin tungkol sa mga

kamangha-manghang bagay na ginawa ng Dios?”

Namangha sila at nagtanungan sa isa't isa, "Anong

ibig sabihin nito?"

Pero ang ilan ay kinutya ang mga tagasunod ni Jesus

at sinabi, "Mga lasing lang iyan!"

Nagsalita si Pedro, isa sa mga pinakamalapit na

tagasunod ni Jesus, at ipinaliwanag sa mga tao kung

ano ang nangyayari, “Akala n'yo ba'y lasing ang mga

ito? Nagkakamali kayo. Maaga pa masyado, alas-

nuwebe pa lang. Ang nakikita n'yo ngayon ay

katuparan ng mga sinabi ng Dios sa mga mensahero

niya daan-daang taon na ang nakakaraan. Sinabi

nilang darating ang araw na ibubuhos ng Dios ang

kanyang Espiritu sa lahat ng uri ng tao - lalaki man o

babae, bata man o matanda - para ipahayag nila ang

kanyang mga salita."

"Makinig kayong mabuti," tuloy ni Pedro.

"Pinatunayan ng Dios na siya ang nagpadala kay Jesus

sa pamamagitan ng mga himalang ginawa niya. Pero

anong ginawa ninyo? Pinatay n'yo siya! Pero, muling

siyang binuhay ng Dios. Nakita namin ang lahat ng ito.

Kaya ngayon, nakaupo siya sa pinakamataas na

posisyon sa langit, sa kanang kamay ng Dios. At dahil

sa ginawa niya, ipinadala ng Dios ang Espiritung

ipinangako niya, gaya ng nakikita at naririnig n'yo

ngayon. Malinaw na ang Dios ang nagpasyang si Jesus

- na inyong pinatay - ang siyang Panginoong at

Tagapagligtas."

Nabagabag ang mga tao sa narinig nila, kaya

tinanong nila, "Ano ang dapat naming gawin?"

20

Sumagot si Pedro, “Bawat isa sa inyo ay dapat

tumalikod na sa inyong mga kasalanan, magsimulang

lumapit sa Dios, at magpabautismo sa pangalan ni

Jesus para sa kapatawaran ng inyong mga kasalanan.

Pagkatapos, matatanggap n'yo ang regalo ng Dios -

ang kanyang Espiritu. Ang pangakong ito ay para sa

inyo at sa inyong mga anak at maging sa mga hindi

lahi ni Abraham."

Nang araw ding iyon, tatlong libo ang naniwala sa

sinabi ni Pedro, nagsisi sila at nagtiwala kay Jesus.

Tumalikod sila sa mga kasalanan nila para sumunod

kay Jesus at mamuhay sa paraang gusto ng Dios.

Binautismuhan sila at naging kabilang sa iglesia - ang

pamilya ng Dios. Binigyan din sila ng kapangyarihang

maipamuhay ang pangako ng Dios na maging

pagpapala sila sa lahat ng mga tao.

Inilaan ng mga tagasunod ni Jesus ang kanilang buhay

para sa Dios at sa isa’t isa…kung may

nangangailangan, tinutulungan...nagtitipon sa mga

bahay-bahay para magkakasamang nakikipag-usap sa

Dios, sama-samang nag-aaral kung paano mamuhay

sa paraang gusto ng Dios. Masayang-masaya nilang

ginagawa ang mga ito, at hindi sila maramot sa isa’t

isa. Araw-araw magkakasama silang kumakain para

bigyang karangalan at alalahanin ang buhay ni Jesus

na ibinigay para sa kanila.

A Grace-Community Church

Sa simula ng kuwento, nakita nating magkakasama ang 120 sa

isang kuwarto at nananalangin para hintayin ang pagdating ng

Espiritu. Ang ginagawa nila ay pagsunod sa ibinilin ni Jesus. At

21

talaga namang grabe ang mga sumunod na nangyari. Kapag si

Jesus ang nasusunod sa church, kamangha-mangha ang

mga nangyayari. Ganito din ang i-expect nating mangyayari sa

church natin.

Una, naging grace-community church sila. Anong ibig sabihin

noon? Bukod sa 120 tagasunod ni Jesus sa simula ng kuwento,

sa dulo nadagdagan sila ng 3,000 sa loob lang ng isang araw.

Isang araw! Anong amazing dito? Hindi lang iyong dami ng tao.

Kundi kung ano ang klase ng buhay nila na sama-sama.

Subukan n'yong gawin ito...tipunin n'yo ang 3,000 tao mula sa

iba't ibang bansa...magkakaiba ang salita niyan...magkakaiba

ang ugali...ang social status...ang family background...may

babae...may lalaki...may bata...may matanda...may

mayaman...may mahirap...subukan n'yo. Anong mangyayari?

Magkakagulo iyan. Mag-aaway-away. Pero iyon ba nangyari sa

kuwento? Hindi!

Iyon ang amazing. Nagbigay si Luke ng summary sa Acts 2:42-

47 kung ano ang klase ng buhay nila. Isipin n'yo ha...ang iba

dito bago pa lang nagkakilala. Pero sama-sama sila sa iba't

ibang bahay siyempre. Kasi ang dami nila. Ang iba siguro hindi

muna bumalik sa bansa nila. Kasi sobrang na-enjoy nila ang

para bang "pamilya." Magkakasama silang kumain. Dahil sila'y

mga anak ng Dios, nakikinig sila sa kanilang Ama sa

pamamagitan ng mga turo ng apostol. Nakikipag-usap sila sa

Dios nang magkakasama. Sumasamba magkakasama. They do

life together. Araw-araw ito ha. Hindi lang lingguhan. The

church is for Monday thru Sunday. Kasi nga pamilya,

magkakapatid kay Cristo. We are family. "Biblical community is

first of all the sharing of a common life in Christ. It is when we

22

grasp this truth that we are in a position to begin to understand

true community" (Jerry Bridges, True Community).

Paano sila magiging isang pamilya? Hindi ba't ang dami nila?

Pumupunta sila sa templo nang sama-sama (2:46). Pero sa

kanya-kanyang bahay, nagkakainan sila doon at nagpipira-

piraso ng tinapay na maaaring ang tinutukoy ay ang Lord's

Supper na ibinilin ni Jesus bago siya patayin. Kainan! Kasi nga

mahalaga ang sama-samang kumain sa pagpapakita ng

magandang relasyon sa bawat isa. Kapag ang isang pamilya,

hindi na nagkakasama-sama sa pagkain, ano ang masasabi

natin sa relasyon nila? Pero kung lagi silang magkakasama,

nagkukuwentuhan, nagkukumustahan, nagtatawanan,

nananalangin nang sama-sama, nag-aaral ng Salita ng Dios na

sama-sama, nagpaplano, anong klaseng relasyon ang nabubuo

doon?

Kaya mahalaga ang Lord's Supper sa buhay ng iglesia.

Nakalagay din iyan sa Statement of Faith natin: "Ang

Panginoong Hesus ay nagtagubilin sa iglesia upang tuparin at

isagawa ang dalawang ordinansa: ang pagbabautismo sa tubig

at ang Banal na Hapunan. Ang mga ito ay hindi paraan upang

maligtas, sa halip ito’y mga simbulo lamang ng kaligtasang

ipinagkaloob ng Diyos. Tanging ang mga mananampalataya

lamang ang maaaring makiisa at makibahagi sa dalawang

ordinansang nabanggit ."

Ang tanong sa atin ngayon, saan natin ginagawa ang Lord's

Supper? Dito lang ba sa worship center natin every first

Sunday? Pag-isipan natin 'to. Baka ngayon sinasabi ng Dios

base sa nakita natin sa kuwento na bakit hindi natin simulang

gawin ito sa bahay-bahay kasama ang ibang mga kapatid kay

Cristo, tulad ng Kaagapay Group? Kaya nga nakalagay sa church

23

covenant natin na nangako tayong uugaliin ang pagdalo sa

pagsamba at sa Kaagapay Group. Because we share a common

life together. Dahil kay Cristo naligtas tayo, dahil sa biyaya niya.

Kaya ibabahagi din natin ito sa iba. Kapag may

nangangailangan tutulungan. Iyon ang grace-community

church. Iyon ang amazing. Kapag may bumisita sa atin,

magugulat sila at sasabihin, "Kay sasaya naman ng mga taong

ito! Ngayon lang ako nakakita ng ganito sa buong buhay ko!"

Paano nangyari 'to? Ang hirap kaya niyan na iba-iba ang

backgrounds, iba-ibang edad at educational background, may

mayaman at mahirap, tapos magkakasama na parang isang

pamilya. Parang imposibleng mangyari? Iba-iba man, pero

merong isang nagbubuklod sa kanila at sa atin. The Story of

God! Hindi basta pagkain ang nagbubuklod sa atin, kundi ang

pagkain ng Salita ng Dios.

A Story-Formed Church

Ganito ang nangyari sa kuwento. Noong araw ding iyon, 3,000

ang naniwala sa sinabi ni Pedro. Nabuo sila dahil sa Story na

sinabi ni Pedro. Kaya pagkatapos noon, nabuo ang church, iyon

ang nagbuklod sa church. They were Story-formed. We also

must be Story-formed.

Ano ang kuwento? Una sinabi niya na ang mga nangyayari at

mga nangyari ay bahagi ng katuparan ng mga pangako ng

Dios. Mga Judio ang mga kausap niya, galing sa iba't ibang

bansa. Pamilyar na sila sa sinasabi ng mga propeta sa

Kasulatan (OT sa atin ngayon). Pero kung tayo naman ang

magkukuwento nito sa iba, dapat sabihin natin ang kuwento ng

Old Testament, kaya nga halos limang linggo ang inilalaan natin

para maikuwento ang mula sa paglikha ng Dios hanggang sa

mga mensahe ng mga propeta sa 12-Week Story of God natin.

24

Pagkatapos noon, sinabi ni Pedro kung paano natupad ang

plano ng Dios sa pagdating ni Jesus. Sa buhay niya, mga

himalang ginawa niya, ang pagkamatay niya sa krus, ang

kanyang muling pagkabuhay, at pag-akyat sa kanang kamay ng

Dios sa langit. Sa buong kuwento ni Pedro, patungo lahat kay

Cristo. Dahil kay Cristo kaya siya nagkukuwento sa kanila. At ito

ang nag-iisang Kuwentong pinaniwalaan ng 3,000 katao sa

araw ding iyon. Ito ang nag-iisang Kuwentong pinaniwalaan din

natin at lahat ng mga Cristiano. Ito ang kuwentong bumubuo sa

church natin. We are Story-formed. Ito ang amazing. Kahit pa

marami na tayong iba't ibang mga kuwento at mga aral na

narinig, merong Isang Kuwento na lahat sa atin ay

pinaniniwalaan natin. This is the Story of God!

At kung ganoong ang naranasan natin, gusto nating ang ibang

tao ganoon din. Ganoon din si Pedro, kaya nga sinabi niya sa

kanila na sila ang pumatay kay Jesus dahil siyempre sa kanilang

mga kasalanan. Dahil doon, nabagabag ang mga tao at

nagtanong kung anong gagawin nila. Hindi puwedeng marinig

lang ang kuwento. Kailangan may desisyon. Tumalikod sa

kasalanan, sumampalataya kay Cristo, at magpabautismo

bilang pagsunod sa utos ni Jesus. Kaya naman sa simula ng

covenant natin ganito ang nakasulat: "Dahil sa patnubay ng

Banal na Espiritu, tinanggap ko si Jesu-Cristo bilang aking

sariling Tagapagligtas at Panginoon, at ipinahayag ko sa madla

ang aking pananampalataya sa pamamagitan ng salita at ng

bautismo sa tubig."

Hindi ba't ganito rin ang gagawin natin pagkatapos maibahagi

ang 12-Week Story of God sa mga kaibigan natin. Aayain na

silang sumunod kay Jesus at maging part din ng Story. At

pagkatapos ay patuloy na ipamuhay iyon. Tapos sasanayin sila

25

na sila rin naman ang magkuwento noon sa iba. Bakit? Si

Pedro lang ba sa tingin n'yo ang nagkuwento noon? Tatlong libo

kayang mahigit ang nakarinig, hindi ba't ang 120 sa kanila

ganoon din ang ginagawa? We are Story-formed. Lagi tayong

nakikinig sa kuwentong iyan. Sa worship, sa kaagapay group, sa

mga kuwentuhan lang natin araw-araw, sa bahay. Kasama iyan

sa covenant natin: "Makikipagtipan ako nang regular sa Diyos

sa pampamilya at pansariling debosyon na may pag-aaral ng

Biblia at pananalangin."

A Spirit-Empowered Church

Tapos ipapakita natin sa mga tao na binabago tayo ng Story of

God. At siya namang ikukuwento natin sa iba. Ang tanong, kaya

n'yo ba? Hindi? Yan ang tamang sagot. Hindi talaga natin kaya

sa sarili natin. Alam ni Jesus iyon. Kaya nga sabi niya sa kanila,

"Tandaan ninyo, isusugo ko sa inyo ang ipinangako ng aking

Ama, kaya't huwag kayong aalis sa Jerusalem hangga't hindi

kayo napagkakalooban ng kapangyarihang mula sa langit"

(Luke 24:49). Tapos bago niya sabihing magiging saksi sila ng

lahat ng nakita nila, sabi muna niya, "Subalit tatanggap kayo ng

kapangyarihan pagbaba sa inyo ng Espiritu Santo, at kayo'y

magiging mga saksi ko sa Jerusalem, sa buong Judea at sa

Samaria, at hanggang sa dulo ng daigdig" (Acts 1:8). Maliwanag

na ang intensiyon ni Jesus para sa church ay maging Spirit-

empowered, hindi money-empowered, hindi human

resources-empowered, hindi technology-empowered, kundi

Spirit-empowered. Iyon ang amazing na nangyari sa church

noon at nangyayari din sa atin ngayon. We are missionaries

empowered by the Spirit.

Tandaan nating ang Spirit ay ang third person of the Trinity.

Siya ay Dios din. Nakalagay sa Statement of Faith natin: "Iisa

26

lamang ang Diyos, magpasawalang-hanggang namamalagi sa

pamamagitan ng tatlong namumukod [ngunit pantay-pantay]

na mga Persona: ang Ama, ang Anak, at ang Banal na

Espiritu...Ang Banal na Espiritu ay Diyos din. Nangungusap Siya

sa tao tungkol sa kasalanan at bumabago sa buhay ng lahat ng

nagsisisi at nagtitiwala kay Hesu-Kristo."

Tandaan din nating ang Spirit ay katuparan ng pangako ng

Dios, regalo ng Dios sa atin. Ang pagdating ng Espiritu ay

pagtupad ni Jesus sa pangako niya na hindi niya sila iiwan at

hahayaang nag-iisa. “And I will ask the Father, and he will give

you another Helper, to be with you forever, even the Spirit of

truth, whom the world cannot receive, because it neither sees

him nor knows him. You know him, for he dwells with you and

will be in you. I will not leave you as orphans; I will come to

you” (John 14:16-18). At ang paghiling ni Jesus sa Ama na

ipadala ang Espiritu ay ayon naman sa pangako ng Dios: “‘And

in the last days it shall be, God declares, that I will pour out my

Spirit on all flesh, and your sons and your daughters shall

prophesy, and your young men shall see visions, and your old

men shall dream dreams; even on my male servants and female

servants in those days I will pour out my Spirit, and they shall

prophesy" (Acts 2:17-18; from Joel 2:28-32).

Tandaan din nating ang Spirit ay ang mismong presensiya ng

Dios na nasa atin. Kung paanong ang presensiya ng Dios ay

nanahan sa Garden of Eden kasama sina Adan at Eba, sa

Tabernacle habang ang Israelita ay naglalakbay sa disyerto, sa

Temple sa panahon ni Haring Solomon – gayundin ang Espiritu

ng Dios ay nananasan sa bawat isang sumasampalataya kay

Cristo, simula nang siya ay magtiwala kay Cristo bilang

Panginoon at Tagapagligtas. Sa lahat - ibig sabihin, bata man o

27

matanda, babae man o lalaki, bago ka mang Cristiano o leader

na sa church, kasambahay ka man o manager, college graduate

ka man o high school dropout. That's the amazing thing na

nangyayari sa church - ordinary people can do

extraordinary things because of the Spirit.

Dahil sa Spirit na nasa atin, there is so much power available

for each of us. We can do the impossible. Kaya nga parang may

dilang apoy na dumapo sa kanila, para ipakita ang

kapangyarihan ng Espiritu ng Dios. This is the power available

for all disciples. Uulitin ko – all disciples! Ibig sabihin, kung

wala ang Espiritu, hindi natin magagawa ang mga bagay na nais

ng Dios. Makakapagsalita ba sila sa iba’t ibang wikang hindi

naman nila napag-aralan pa? Hindi sinasabi sa kuwentong ito

na komo nasa atin ang Espiritu makakapag-speaking in

tongues na tayo tulad ng sinasabi ng ilang grupo. Desisyon iyon

ng Espiritu kung ano ang gusto niyang gawin sa atin. Hindi tayo

ang may kontrol noon. Nagulat din nga ang mga disciples noon

na bigla na lang silang nakapagsalita ng iba't ibang wika. The

point is the unmistakeable power available for them. With

amazing results!

Kaya nabuo ang church at nagsama-sama bilang isang pamilya

dahil din sa Spirit. Kaya 3,000 ang naniwala sa mensahe ni

Pedro dahil din sa Spirit. Obvious ang work ng Spirit noong

araw na iyon. Kaya nga nagtaka ang mga tao. Sabi pa ng iba,

lasing lang iyan! Kasi nga parang hindi sila ang gumagawa,

kontrolado sila ng Espiritu, na para bang isang lasing na

kontrolado ng espiritu ng alak. Kaya nga sabi ni Pablo sa

Ephesians 5:18, "Do not get drunk with wine; but be filled with

the Spirit." This is the Spirit-empowered church. At kung

28

ganoon ang mangyayari sa church natin, something very

amazing will happen.

Waiting for Something Amazing

Kapag may church na ang miyembro ay nagkakanya-kanya,

walang pakialaman, hindi amazing iyon. Pero kapag Grace-

community sila, that's amazing. Kapag may church na ang

miyembro ay hindi naglalaan ng panahon sa salita ng Dios o sa

Story of God - na alalahanin ito at ibahagi sa iba, hindi amazing

iyon. Pero kapag Story-formed ang church, that's amazing.

Kapag may church na ang mga members ay hindi mo ma-feel

ang work ng Holy Spirit at para bang ibang espiritu ang na-

sesense mo, hindi amazing iyon. Pero kapag Spirit-empowered

ang church, that's really amazing.

Merong tag-line ang NBA, “Where Amazing Happens.” Isa ako

sa mga fans ng basketball. Talaga namang amazing kapag

nakita mo ang mga players na parang lumilipad at nagda-dunk.

Kapag nakakaiskor ng marami ang mga superstars at nananalo

ang team nila. Pero iilan lang naman ang talagang “amazing”

diyan. Ang 20,000 sa loob ng stadium ay mga nanonood lang.

Pero kapag ang church, hindi lang iilan ang “superstars” kundi

lahat halos ay nakagagawa ng mga bagay na humanly

impossible, Spirit-empowered na mga gawa, iyon ang amazing.

Tulad halimbawa ng mga nangyari last week. Naospital ang isa

sa mga members natin, ang nanay niya kababaptize lang at ang

tatay naman next week magpapabaptize. Pero sinugod sila ng

maraming members sa ospital para dalawin, ipagpray,

palakasin ang loob, para ipadama kung ano ang pagdadamayan

ng isang pamilya.

29

Last Sunday din, nakatapos tayo ng Story of God Training para

sa pamilya Bautista. Ang pinakabata sa kanila (12 yrs old) ay

nakapagkuwento sa mga kaklase niya at sa Sabado ay

nakaschedule silang magsimula ng Story of God. Tulong-tulong

sila ngayon bilang pamilya na aabot sa iba pang pamilya na

kung paanong binago at binabago sila ng Story of God, ganoon

din ang maexperience ng ibang family.

Ganyan ang nangyayari kapag ang church natin ay Jesus-

centered. Nagiging Grace-community tayo, Story-formed, at

Spirit-empowered. Something amazing is happening in this

church. And if we remain Jesus-centered, more amazing

things will happen. Natural lang, dahil we have an amazing

God at work in our church. Sana nandito pa rin kayo at kasama

sa ating pamilya kapag nangyari ang mga bagay na iyan.

PART 3 – WITNESSING AND WONDERS February 3, 2013 | Derick Parfan | Acts 2:43-47; 3:1-26; 4:1-4

One Body, Many Members

Sa part 1, nakita natin ang pagiging sentro ni Jesus sa church.

Sa part 2 naman, nakita natin ang kapangyarihan ng Espiritu

kapag ang church ay nakasentro kay Cristo. Nakita nating

pinakamahalaga sa church ang ginagawa ng Dios – Ama, Anak

at Espiritu. Pero dahil baka isipin ng iba sa inyo na, “Ay ganoon

pala, ibig sabihin ba noon, hindi na mahalaga ang ginagawa ko.”

Lalo na sa ilan sa inyo na hindi directly involved sa mga

“espirituwal” na ministries ng church, kundi doon sa paglilinis

o pagkukumpuni o pagdidisenyo ng ating building. Hindi ko

sinasabing hindi mahalaga ang mga iyon. Pero nililinaw lang

natin na kahit ano man ang ginagawa natin – preaching man

30

o cleaning – basta ginagawa natin para kay Cristo at sa

kanyang misyon, at sa kapangyarihan ng Espiritu, hindi

masasayang iyon. “Therefore, my beloved brothers, be

steadfast, immovable, always abounding in the work of the

Lord, knowing that in the Lord your labor is not in vain” (1 Cor.

15:58)

Kaya hinihikayat namin kayo na pumirma na sa membership

application at sa church covenant dahil dito. Oo nga’t kung

Cristiano ka na ay kabilang ka na sa “universal church”:

“Mayroong pagkakaisang espirituwal ang lahat ng mga tunay

na mananampalataya sa ating Panginoong Heus-Kristo,

bumubuo ng isang pandaigdig at di-nakikitang iglesia, kung

saan si Kristo ang ulo” (Statement of Faith). Pero hindi mo

mararamdaman iyon kung hindi ka miyembro at magcocommit

sa isang “local church”: “Ang iglesia lokal ay isang

organisadong grupo ng mga mananampalataya sa isang tiyak

na lugar na binubuo ng mga nagpapahayag ng kanilang

pananampalataya kay Kristo at kusang-loob na nagsama-sama

at pinanglilingkuran ng mga tagapamuno na pinili sang-ayon sa

panuntunan ng Biblia (Statement of Faith). Na sa pamamagitan

ng local church, ito ang commitment natin: “Paglilingkuran ko

ang Panginoon nang bukal sa loob, matiyaga, at matapat ayon

sa ibinibigay na kalakasan at kakayahan sa akin ng Panginoon”

(Church Covenant).

Tayo’y isang pamilya. We are one body with many members at

bawat tungkuling ginagampanan ng bawat isa ay mahalaga

(Eph. 4:4-6; Rom. 12:4-8; 1 Cor. 12:11-12). But we must keep

the goal in mind. Hindi lang magturo ng Bibliya, hindi lang

tumugtog, hindi lang magbigay, hindi lang magpagod, kundi sa

lahat ng gagawin si Jesus ang mabigyan ng karangalan.

31

“The Lord Added”

Mahalaga ang ginagawa natin. Hindi naman puwedeng wala

tayong gawin. Pero ang point ng Book of Acts ay ipakita sa atin

unang-una kung ano ang ginagawa ng Dios. Iyon ang

pinakamahalaga sa lahat. Kahit magsasalita tayo, kahit mag-

ubos tayo ng oras, kahit gumastos tayo ng maraming pera, kahit

tumagaktak ang napakaraming pawis natin, kahit sumakit ulo

natin sa kapaplano, kung hindi naman powerfully kikilos ang

Dios, balewala ang lahat. Ito ang nakita nating ginagawa ng

Dios…

So those who received his word were baptized, and

there were added that day about three thousand souls

(2:41); And the Lord added to their number day by day

those who were being saved (2:47); But many of those

who had heard the word believed, and the number of

the men came to about five thousand (4:4).

Malinawag na si Lord ang nagdadagdag sa bilang nila at sa

bilang natin ngayon. Pero may paraan para mangyari iyon. Iyon

naman ang nais niyang gawin natin. May bahagi din ang

bawat isa sa atin. Hindi naman nakatunganga lang itong mga

Cristiano noon nang mangyari iyon. May pakikibahagi sila.

Ganito ang nangyari...

The Story of Peter’s Healing of the Lame Beggar

Galing ang kuwentong ito sa Acts 2:43-47; 3:1-26; 4:1-4:

Araw-araw, parami nang parami ang mga

idinaragdag ng Dios sa bilang ng mga tagasunod ni

Jesus. At patuloy na gumagawa ang Dios ng maraming

mga himala at mga kamangha-manghang bagay sa

pamamagitan nila para ipakilala kung sino talaga si

Jesus.

32

Isang hapon, kasama ni Pedro si Juan na pumunta sa

bahay-sambahan (templo) para manalangin. Nang

malapit na sila, may isang pulubi - lumpo mula pa

pagkabata - na buhat-buhat ng ilang lalaki. Araw-

araw kasi, dinadala siya rito para humingi ng limos sa

mga taong papasok dito.

Nang makita niya sina Pedro at Juan, humingi siya ng

limos. Tinitigan silang dalawa ng lalaking lumpo, at

naghihintay na malimusan.

Pero sinabi ni Pedro sa kanya, "Wala akong perang

maibibigay sa iyo. Pero ibibigay ko sa iyo kung anong

meron ako. Sa pangalan ni Jesus, tumayo ka at

maglakad!"

Pagkatapos, hinawakan ni Pedro ang kamay niya at

tinulungang tumayo. Ang dating lumpo ay magaling

na ngayon!

Tumayo siya agad, nagpalakad-lakad, tumalun-talon,

at nagpupuri sa Dios.

Nang mapansin ng mga tao na ang lalaking ito ang

lumpong namamalimos, lubos silang namangha dahil

magaling na siya.

Ito namang lalaking ito, parang ayaw nang humiwalay

kina Pedro. Lagi siyang kasama kung saan sila

magpunta. Kaya lahat ng mga namangha sa nangyari

ay nagtakbuhan palapit sa kanila.

Sinamantala ni Pedro ang pagkakataon, at sinabi niya

sa mga tao, "Mga kababayan ko, bakit kayo nagtataka

sa nangyari? Bakit kayo ganyang makatitig sa amin na

para bang napalakad namin siya dahil meron kaming

33

espesyal na kapangyarihan o dahil mabuti kami sa

harapan ng Dios. Hindi!"

"Ang Dios ang gumawa nito para parangalan si Jesus.

Oo, si Jesus na itinakwil n'yo at pinatay - siya na

nagbigay ng buhay sa inyo ang pinatay n'yo - ngunit

muli siyang binuhay ng Dios!

"Kami mismo ang makapagpapatunay na nangyari

nga ito. At kayo rin ang mga saksi na dahil sa

pangalan ni Jesus - sa pamamagitan ng

pananampalataya sa kanya - kaya lubos na gumaling

ang taong ito."

"Kaya ngayon," tuloy ni Pedro, "Magsisi na kayo at

lumapit sa Dios, para patawarin niya ang inyong mga

kasalanan, at matanggap n'yo ang bagong buhay mula

sa Panginoong Jesus."

Habang nagsasalita pa sina Pedro at Juan, nilapitan

sila ng ilang mga pinuno ng kanilang relihiyon.

Nabahala kasi sila dahil nagtuturo sila tungkol kay

Jesus. Ipinaaresto sila at ipinakulong. Pero kahit ganito

ang nangyari sa kanila, marami sa mga nakarinig sa

kanilang mensahe ang sumampalataya. Umabot ng

5,000 lalaki ang nadagdag sa lumalaking pamilya ng

Dios.

Multiplication, not Mere Addition

Mamaya, madadagdagan na naman ang bilang natin dahil sa

limang magpapabautismo. Maganda ang nangyayari sa church

natin. Buwan-buwan may dinaragdag ang Dios. Pero wala pa

tayo sa level noong nangyari sa Acts. Addition pa lang ang

nangyayari. Hindi pa multiplication. Nasa 10,000 hanggang

20,000 siguro ang bilang nila. Talagang sumabog sa dami.

34

Ipinapakita lang nito na ang lahat ng nangyari ay gawa ng Dios.

At walang makapipigil sa Dios!

Sa dulo ng kuwento, inaresto silang dalawa. Hindi ba't

karaniwang kapag may isang religious movement na

nakasentro sa lider, kapag nawala na ang lider, ikinulong o

ipinapatay, nawawala na rin ang mga miyembro? Pero dito

anong nangyari? Dumami pa lalo! Sinong maygawa? Nasa

kulungan na nga ang dalawa. Iyan ang kapangyarihan ng Dios

at ng kanyang salita. Parang ulan, hindi babalik sa langit na

hindi nakapagdilig at nakapagpatubo (Isa. 55:10-11). Ikulong

mo man ang mga mensahero, "the word of God is not bound"

(2 Tim. 2:8-9; tingnan din ang Phil. 1:12-14).

Throughout the book of Acts, we will see how God is

sovereign over all the things happening in the growth and

expansion of his church. Malinaw din nating makikita ang mga

paraan na ginagamit niya para mangyari ang kalooban niya,

pangunahin na dito ang church na ginagawa ang sang-ayon

sa kanyang kalooban, church na nagiging salamin ng karakter

ng Dios.

There’s Mercy, not Apathy

Nakita na natin kung paanong sa church, kahit sarili nilang ari-

arian binebenta nila para makatulong sa mga kapatid nilang

nangangailangan (2:45). Nakikita ng ibang tao na sila nga ay

mga tagasunod ni Jesus sa klase ng pagmamahal nila sa bawat

isa (John 13:35). Pero hindi ibig sabihing ang love na ito ay sa

kanila lang. Hindi ito exclusive, kundi overflowing pati sa ibang

tao. Kaya nga sabi sa Acts 2:47, they were "having favor with all

the people." Kasi nga, they extend mercies to those in need,

kahit pa hindi pa members ng church.

35

Ganito ang ipinakita ni Pedro at Juan. May nadatnan silang

namamalimos sa may pasukan ng templo. Pumunta sila doon

para manalangin tulad ng ginagawa nila bilang mga Judio. Pero

hindi nila binilisan ang lakad nila at sinabing, "Huwag na nating

pansinin iyan, late na tayo." Huminto sila. Hindi nila iniwasan

ng tingin ang pulubi, tulad ng normal na ginagawa natin kapag

may namamalimos sa atin. Kundi tinitigan pa nila at sinabing,

"Look at us" (3:4). Nakita nilang may pangangailangan ang

pulubi. Nakita nilang may pagkakataong ipakita hindi ang

awa nila, kundi ang awa ng Dios.

Sa Old Testament, maging hanggang sa New Testament,

inaasahan ng Dios na gagawin ng kanyang mga anak ang

kanilang obligasyon na magbigay ng tulong sa mga

mahihirap. Hindi ko alam kung paano nag-iba ang pag-iisip

natin ngayon doon. Nagdadahilan pa tayo na, "Hindi naman

makakatulong sa kanila ang barya na maibibigay ko." Ano ang

alternative natin? Hindi na magbigay? O kaya, "Ay, bawal na sa

batas ang maglimos." Iyon ba talaga ang intensiyon natin, ang

sumunod sa batas? O ang umiwas lang sa obligasyon natin sa

Dios? Ano ba ang mahalaga? Ang batas ng Dios o ang batas ng

tao?

Ito ang mercy: na maibigay natin sa isang tao ang kailangan

nila (hindi lang ang gusto nila) ayon sa ating kakayahan.

Kung ano ang kailangan! Ano ang kailangan ng namamalimos?

Pera lang ba? Hindi! Mas higit na kailangan niyang makalakad

at sa pamamagitan noon ay makakilala kay Jesus. Ayon sa

kakayahan natin! Kaya ba ni Pedrong sustentuhan ang pulubing

iyon at bigyan ng kayamanan? Wala naman siyang ganoon

karaming pera. Pero ano ang meron siya? Meron siyang

36

kapangyarihang galing kay Jesus. Iyon ang ibinigay niya. Sabi

niya, "Sa pangalan ni Jesus, tumayo ka at maglakad!" (3:6).

Hindi naman sinasabi sa atin dito na sabihin natin sa iba na

nangangailangan ng tulong natin, "Sorry, wala akong

maibibigay sa iyo." OK lang kung wala talaga. Pero paano kung

meron naman. Tapos sabihin lang natin, "I will pray for you." "If

a brother or sister is poorly clothed and lacking in daily food,

and one of you says to them, 'Go in peace, be warmed and

filled,' without giving them the things needed for the body,

what good is that" (James 2:15-16)?

Isang paraan ng pagpapakita ng awa ay ibigay kung ano ang

kailangan nila. But the greatest act of mercy is to give them

what they need most, na kapag wala sila noon ay balewala na

ang lahat ng bagay. Walang iba kundi ang Panginoong Jesus - na

higit na kailangan natin kaysa healing from cancer o material

riches. Siya mismo ang nagsabi, "Ano ang mapapala ng isang

tao kung makamtan man niya ang lahat ng kayamanan sa

mundo kung mapapahamak naman ang kanyang kaluluwa"

(Mark 8:36)?

Kung si Jesus ang ibibigay natin sa mga tao, siguradong may

himalang mangyayari...

There’s a Miracle, not Ordinary Human Effort

At ganoon ang nangyayari sa unang church. Bahagi ito ng

pangako ng Dios na mangyayari sa pagdating ng Espiritu. "And I

will show wonders in the heavens above and signs on the earth

below, blood, and fire, and vapor of smoke" (Acts 2:19; cited

from Joel 2:30). Bumaba ang Espiritu. Ano nangyari? Bigla

silang nakapagsalita sila sa iba't ibang wika na hindi naman

37

nila pinag-aralan. Himala iyon. "And awe came upon every soul,

and many wonders and signs were being done through the

apostles" (Acts 2:43). Hindi lang ilan, kundi maraming

nangyayaring ganito.

Isa rito ay ang nangyari sa kuwento natin ngayon. Sinabi ni

Pedro sa pulubi, "In the name of Jesus, rise up and walk."

Puwedeng sabihin nitong lumpo, "Kala ko may ibibigay kayo sa

akin, wala naman pala, titingin-tingin pa kayo. Tapos sabihan

mo pa kong tumayo at maglakad, ni mula nga pagkabata hindi

ko naranasan iyon. Nang-aasar ba kayo? Joke, joke, joke ba

iyan?" Hinawakan ni Pedro ang kamay niya. Itinayo at iyon,

nakatayo siya, nakahakbang, naglakad-lakad na at nagtalun-

talon pa na nagpupuri sa Dios. Bakit nga hindi magpupuri sa

Dios, e alam niyang walang ibang makagagawa noon kundi ang

Dios lang.

Isa iyan sa mga "wonders and signs" na ginagawa ng mga

apostol. "Wonders" kasi kung makita mo nga naman ang

nangyari, anong magiging reaksyon mo? Kaya ang mga taong

manghang-mangha sa nangyari, dinumog sina Pedro. Pero ang

goal ng mga miracles na ito (kahit sa panahon pa ni Jesus) ay

hindi lang para kunin ang interes at atensiyon ng mga tao. Kaya

nga tinawag din na "signs" kasi isa itong marka at palatandaan

na may itinuturo - at ang itinuturo ay walang iba kundi si Jesus!

Kaya sabi nila Pedro, “Men of Israel, why do you wonder at this,

or why do you stare at us, as though by our own power or piety

we have made him walk" (3:12)? Hindi naman si Pedro ang

nagpagaling, kundi si Jesus na ang kanyang kapangyarihan

ay dumaloy sa pamamagitan ng pananampalataya nina

Pedro. "And [Jesus'] name—by faith in his name—has made

this man strong whom you see and know, and the faith that is

38

through Jesus has given the man this perfect health in the

presence of you all" (3:16).

May himala pa ba ngayon? Totoo ngang may mga grupo na

nagsasagawa ng mga "miracle crusades" o "healing services"

pero ang iba naman ay peke o iba naman ang motibo. Pero

hindi ibig sabihin noon na babalewalain na natin ang mga

himala. Hangga't gumagawa pa rin si Jesus, hangga't nasa atin

pa rin ang Espiritu, hindi imposibleng may mga himalang

mangyari. Oo nga't sinasabi nating himala ang "changed lives"

pero kung naniniwala tayong kayang baguhin ng Dios ang puso

ng tao at himala din iyon, hindi ba't mas madaling gawin na

tanggalin ng Dios ang cancer o muling makalakad ang pilay?

Araw-araw may himalang nangyayari. Hindi natin nakikita kasi

hindi tayo nagmamasid. Or, we don’t believe.

Dahil sa nangyari, puwedeng ipagmalaki nila Pedro ang sarili

nila. Pero hindi nila ginawa. Pwedeng samantalahin din para

mapagkakitaan, tulad ng ginagawa ng ilan ngayon na mga

"miracle-workers" daw. Pero din nila ginawa. Kasi nga ang

point ng miracles ay ituro kung sino si Jesus. Hindi sapat na

gumagawa lang ang church ng mabuti sa kapwa, hindi sapat na

may himalang nangyayari. Kailangang maipakilala natin kung

sino si Jesus. Iyon ang mahalaga. Iyon din ang ginawa ni Pedro.

There’s the Message, not Silence

Nakita ng mga tao ang mabuting ginawa nila. Nakita ng mga tao

ang himalang ginawa nila. Dinumog sila ng mga tao.

Sinamantala ni Pedro ang pagkakataon para ipahayag sa kanila

ang mensahe tungkol kay Cristo. At hindi ba't ganito din ang

dapat nating gawin, samantalahin ang lahat ng pagkakataon

para maikuwento si Jesus sa iba. Hindi pwedeng tahimik lang.

39

Tulad ng una niyang sermon sa Acts 2, ganoon din ang ginawa

niya. Sinabi niya sa kanila na ang nangyari ay dahil kay Cristo.

Na siya ang "Holy and Righteous One" (3:14). Kung

magkakaroon man tayo ng kabanalan at katuwirang kailangan

para makalapit sa banal na Dios, siya ang kailangan natin.

Sinabi din niyang si Jesus ang "Author of Life" (3:15). Kung

magkakaroon man tayo ng buhay sa halip na kamatayan dahil

sa atin mga kasalanan, siya ang kailangan natin. Kaya nga

ibinalita ni Pedro na siya'y pinatay nila ngunit muling binuhay

ng Dios.

Hangal ang tao. Sa halip na piliin si Jesus, kasalanan pa ang

pinili nila. Sa halip na tanggapin si Jesus bilang Panginoon,

itinakwil nila at sinabing, "Ako ang panginoon ng buhay ko. Ako

ang masusunod." Ang nagsasabi niyan ay malala pa sa isang

lumpo mula sa pagsilang.

Pero may mabuting balita. Binayaran na ni Jesus lahat.

Ginawa na niya ang hindi natin magawa at ayaw nating gawin.

Ang tugon natin ay ano, "Repent therefore, and turn again" to

God (3:19). Anong pangako ng Dios? Patatawarin ang lahat ng

kasalanan natin, buburahin na, wala na (3:19). At magkakaroon

tayo ng bagong buhay na malulubos hanggang sa pagbabalik ni

Cristo (3:20).

Iyan ang mensahe ni Pedro. Iyan ang mensaheng

pinaniniwalaan natin at ikinukuwento natin sa iba. Iyan ang

mensaheng dapat tanggapin ng bawat isa sa inyo na ngayon ay

hindi pa tumatanggap kay Cristo. Kung ayaw n'yong makinig sa

kanya, tandaan n'yo to, "You shall listen to him [Jesus] in

whatever he tells you. And it shall be that every soul who does

not listen to [him] shall be destroyed...’ (Acts 3:22-23). It is not

40

a joke. It is not a light matter. Your life, your eternity depends

on him.

In the Name of Jesus

The important thing is not just what we do even if what we are

doing is right. But why we do it, and how we do it. Ang point ng

story ngayon ay hindi iyong ginawa nilang pagpapakita ng awa,

pagpapakita ng himala, at matapang na pangangaral. Kundi

kung bakit at paano nila ginawa iyon. They did it "in the name

of Jesus." Ito ang paulit-ulit nating naririnig sa kuwento, at

marami pa sa mga susunod.

Ano ba ang ibig sabihin ng "pangalan ni Jesus"? Sa ngayon, pag

sinabing pangalan, parang ID lang iyan, o kung ano ang tawag

sa iyo ng tao. Pero noon, kapag sinabing "pangalan"

kumakatawan ito sa karakter o sa tao mismo na nagdadala ng

pangalang iyon. Kapag sinabing "pangalan ni Jesus," ibig

sabihin, "si Jesus mismo...wala nang iba."

Kapag ginawa nila "sa pangalan ni Jesus" - tatlo ang

implikasyon noon. Una ay ang dahilan: because of Jesus - who

he is, what he has done. Lahat ng ginawa nila Pedro ay dahil

kay Cristo - sa kanyang kamatayan at muling pagkabuhay. Bakit

mo ginagawa ang mga ginagawa mo? Bakit natin ginagawa sa

church ang mga ginagawa natin? Dahil ba sa ginawa ni Cristo?

Ikalawa ay ang paraan: through Jesus - through his power

mediated by the Spirit. May sariling kakayahan ba si Pedro

magpagaling? Galing din kay Jesus iyon. Paano ba natin

ginagawa ang mga ginagawa natin? Nakadepende ba tayo sa

Dios o sarili nating pera o kakayahan o karunungan?

41

Ikatlo ay ang layunin: for Jesus, for his glory and his glory

alone. Ginawa ito ni Pedro hindi para itaas ang sarili niya, kundi

itanghal kung sino si Cristo. Iyon din naman ang gusto ng Dios

Ama na mangyari, "The God of Abraham, the God of Isaac, and

the God of Jacob, the God of our fathers, glorified his servant

Jesus" (3:13). Ang Espiritu, di ba't ganoon din ang ginagawa?

Minsan nga may narinig akong isang pastor na nagsabi na

kapag hindi natin pinapansin ang Spirit sa church natin, hindi

tama iyon, hindi daw puwedeng puro Jesus na lang. Sabi nga ni

Jesus tungkol sa Espiritu, "He (the Spirit) will glorify me, for he

will take what is mine and declare it to you" (John 16:14). Kung

nasa spotlight si Jesus sa church natin, hindi magseselos ang

Dios Ama at Dios Espiritu, kasi iyon naman ang misyon niya na

mangyari sa church.

Ngayon, sa nakita natin sa kuwentong ito, anu-ano ang gusto ng

Dios na gawin natin sa pangalan ni Jesus? Show deeds of

mercy in his name. Sabi natin sa covenant natin, “Mag-aakay

ako ng mga tao kay Cristo bilang kanilang Tagapagligtas at

Panginoon sa pamamagitan ng aking mabuting halimbawa at

pagsaksi.” Hindi lang salita, kundi may gawa. Ang gagawin

nating mabuti sa iba hindi para ipakitang mabuti tayo kundi

para ipakita ang kabutihan ng ating Panginoon. "And whatever

you do, in word or deed, do everything in the name of the Lord

Jesus" (Col. 3:17). Kung halimbawa mamaya, habang

nagkakainan tayo, may dumating na mga pulubing Badjao,

mabaho kasi di pa naliligo. Kung palalayasin natin, ano ang

masasabi nila tungkol kay Cristo? Pero kung tatabihan natin,

papakainin, kukumustahin, ipagpepray, ano ang masasabi nila

tungkol sa Jesus na sinusunod natin. Ang pangalan niya ang

nakasalalay dito.

42

Hindi ba’t may pangako tayo sa covenant natin: “Ipananalangin

ko nang regular ang paglago at mga gawain ng iglesia”? So,

pray in his name. Hindi mangyayari ang mga himala kung

hindi tayo mananalangin. Hindi tayo masyadong nananalangin

kasi hindi na tayo naniniwala sa himala. Pero hindi ba't totoo

ang pangako ni Jesus, “Truly, truly, I say to you, whoever

believes in me will also do the works that I do; and greater

works than these will he do, because I am going to the Father.

Whatever you ask in my name, this I will do, that the Father

may be glorified in the Son. If you ask me anything in my name,

I will do it." (John 14:12-14). Ganyan manalangin ang church

noon, "While you stretch out your hand to heal, and signs and

wonders are performed through the name of your holy servant

Jesus” (Acts 4:30). [Tawagin ko si Ptr. Ronnie, para ikuwento sa

atin kung ano ang nangyari sa kanilang pamilya na nagpakita

kung paanong ang panalangin sa pangalan ni Jesus ay

makapangyarihan...]

Nakita ni Ptr. Ronnie na si Jesus ang maygawa nito. Nakita ito

ng kanyang pamilya. Pwede ba namang tatahimik lang sila?

Hindi siyempre. So preach the name of Jesus. Huwag mo nang

hintaying may himalang mangyari bago mo gawin. Hindi ba't

may himala nang nangyari sa buhay mo? Paano mangyayari

ngayon ang himala sa buhay ng mga kapamilya mo kung hindi

nila maririnig ang pangalan ni Jesus?

Ngayon, lahat ng mga may gustong hilingin sa Panginoon na sa

tingin n'yo ay imposible sa tao, lumapit kayo sa harap. Kung

hihilingin natin ito sa pangalan niya - ayon sa kanyang

kalooban, para sa kanyang karangalan, at naniniwalang walang

imposible sa kanya - sabi niya, nangako siyang ipagkakaloob

niya. Ipanalangin natin ang bawat isa. Sa bawat isa sa atin

43

ibinigay na ang kapangyarihan na makagawa ng mga bagay na

imposible sa tao. Tapos, kapag nakita n'yong sumagot ang Dios

at ginawa ang imposibleng hinihiling n'yo, sabihin n'yo sa iba,

ipamalita n'yo kung ano ang ginawa niya. Let us bear witness

about him and cause people to wonder in his life-transforming

power.

44

PART 4 – PERSECUTION AND BOLDNESS February 10, 2013 | Derick Parfan | Acts 4:5-31; 5:12-42

Comfortable Church

Minsan akala ng mga Christians ang church parang sofa. Parang

ang sarap maupo, mahiga, magpahinga. We have a natural

desire for comfort and convenience. Kesa nga naman pagod at

nahihirapan. Pero ang church ay hindi parang comfortable na

sofa.

Kung iisipin natin ang mga nakaraang pinag-usapan natin.

Kung ang church ay Jesus-centered, Spirit-empowered, united

as one Family doing God's mission, maraming mga kamangha-

manghang bagay ang mangyayari. Kasi there is power in Jesus'

name. So we show mercy in his name, pray in his name, preach

in his name. May pang-apat pa na hindi ko nabanggit last week.

"Be comfortable in Jesus' name!" Amen? No, of course. What's

ironic about this? Pag sinabi kasi nating in Jesus' name, ibig

sabihin in whatever we do, we represent Jesus. Now, can you

represent Jesus in mere comfort and convenience? If you say

yes, are you sure we are following the same Jesus? Si Jesus,

walang sariling bahay, sariling pamilya di naniwala sa kanya,

pinaratangan siya ng masama, ipinaaresto, nilitis nang wala

man lang sapat na ebidensiya, pinatay. Christ-centered does not

mean comfort-oriented, but cross-centered. If you want

comfort in life now, don't follow Jesus.

Sabi ni Dietrich Bonhoeffer, "When Christ calls a man, he bids

him come and (sit in chair every Sunday? No!) die" (Cost of

Discipleship). The church in the Book of Acts knows that. And

they are prepared to face that - to suffer in Jesus' name!

45

The Story of the Persecution of Peter and John

Ganito ang nangyari sa Acts 4:5-31:

Kinabukasan, matapos na ipakulong sina Pedro at

Juan ng mga pinuno ng kanilang relihiyon,

inembistigahan sila at tinanong, "Sa anong

kapangyarihan o sa kaninong pangalan ninyo

pinagaling ang lalaking ito?"

Sumagot si Pedro, na puspos ng Espiritu, "Ang lalaking

ito ay gumaling sa pangalan at sa kapangyarihan ni

Jesus. Wala nang ibang ibinigay ang Dios na paraan sa

buong mundo para maligtas tayo malibang sa

pamamagitan ni Jesus."

Namangha sila sa lakas ng loob nina Pedro at Juan,

lalo na nang malaman nilang mga ordinaryong tao

lang ang mga ito at walang mataas na pinag-aralan.

Napansin din nilang sila'y kasa-kasama ni Jesus noon.

Magsasalita pa sana sila pero dahil nakatayong katabi

nila ang lalaking pinagaling, wala na silang masabi.

Pagkatapos nilang mag-uusap-usap kung anong

gagawin kina Pedro at Juan, pinatawag ulit sila at

sinabihang huwag na ulit magsalita o magturo

tungkol kay Jesus.

Pero sumagot sila, "Isipin nga ninyong mabuti kung

alin ang tama sa paningin ng Dios: ang sumunod sa

inyo o ang sumunod sa Dios? Hindi puwedeng hindi

namin ipagsabi ang mga kamangha-manghang bagay

na nakita namin at narinig."

Pagkatapos silang pagbawalan ulit, pinaalis na sila

baka kasi magkagulo ang mga tao dahil nagpupuri

46

ang mga ito sa Dios dahil sa pagpapagaling sa

lumpong 40 taong gulang na.

Pagkatapos, dali-daling pumunta sina Pedro at Juan sa

iba pang mga tagasunod ni Jesus at ikinuwento sa

kanila kung anong nangyari. Pagkatapos, sama-sama

silang nanalangin, "Panginoong makapangyarihan sa

lahat, kung paanong natupad ang noon pang binalak

ninyo tungkol sa pagsasabwatan ng mga pinuno laban

kay Jesus, ganoon din ang ginagawa nilang

pagbabanta sa amin ngayon. Pero alam din naming ito

ay ayon sa inyong kalooban. Kaya dalangin namin na

bigyan mo pa kami ng dagdag na lakas ng loob para

magpatuloy sa pangangaral. Gumawa ka pa ng

maraming mga himala sa pangalan ni Jesus."

Pagkatapos nilang manalangin, nayanig ang bahay na

kinaroroonan nila. Lahat sila'y napuspos ng Espiritu at

buong tapang na nangaral ng salita ng Dios.

The Persecuted Church

Nabubuwisit ang mga religious leaders kina Pedro at Juan

("greatly annoyed," 4:2). Pinaaresto nila. Ikinulong ng isang

araw. Pinagbawalan pa silang magsalita o magturo tungkol kay

Jesus. This was a case of persecution - kapag may mga taong

pumipigil sa iyo, pinagsasalitaan ka ng mga di magandang

salita o sinasaktan ka dahil sa paniniwala mo.

Bakit sila ginaganito? Hindi dahil nakapagpagaling sila ng

lumpo o dahil lang basta naiinggit sila sa popularity nila.

Puwedeng kasama iyon. Pero ang kinaiinis nila ay ang mensahe

ni Pedro. Hindi maganda sa pandinig nila. Mas OK sa kanila

kung tatahimik na lang sila. Mas OK pa sana kung tulad ng ilang

mga preachers ngayon na puro mabubulaklak ang lumalabas sa

47

bibig - "Yayaman ka! Gagaling ka! Magiging maayos ang takbo

ng buhay mo!" Sino nga naman ang ayaw noon.

Oo nga't ginagamit din ng ibang tao ang pangalan ni Jesus. Pero

ang offensive sa mga tao ay kung sabihin mong tulad ni Pedro,

"And there is salvation in no one else, for there is no other

name under heaven given among men by which we must be

saved” (Acts 4:12). Ok lang sa iba kung sabihin mong "Jesus

saves." Iyon din ba pinaniniwalaan natin? Hindi! Jesus alone

saves! Wala nang iba. "Ang ating Panginoong si Cristo Jesus ay

Diyos at tao sa iisang Persona. Siya lamang ang tanging

Tagapamagitan sa Diyos at tao...Kailangan niyang (ng tao)

magsisi at sumampalataya sa Panginoong Hesu-Kristo lamang

upang maligtas at magtamo ng buhay na walang hanggan"

(Statement of Faith).

OK sa mga tao kung sabihin mong, Jesus and religion/tradition,

Jesus and you, Jesus and prosperity/health, Jesus and business,

Jesus and entertainment, Jesus and Mary. Pero ibang usapan na

kapag "Jesus alone"! Pero hindi ba't iyon naman ang ibig

sabihin ni Paul kay Timothy, "For there is one God, and there is

one mediator between God and men, the man Christ Jesus (1

Tim. 2:5)?

Kung maririnig sa salita natin sa iba, "Jesus alone saves," kung

makikita nila sa buhay natin na, "Jesus alone is Lord,"

siguradong uusigin tayo ng ibang tao. Sigurado iyan. Normal na

bahagi ng buhay Cristiano ang persecution. Kaya ko nasabi iyon

ay dahil hindi lang naman isang beses ito naranasan nila Pedro

at Juan, at hindi lang sila ang nakaexperience nito.

48

The Story of the Persecution of the Twelve (5:12-

42)

Ganito ang ilan pa sa nangyari sa Acts 5:12-42:

Samantala, ang Labindalawa ay gumagawa ng

maraming mga himalang kinamamangha ng

maraming mga tao. Regular na nagtitipun-tipon ang

mga tagasunod ni Jesus. At parami nang parami ang

mga nadadagdag sa kanila. Dahil doon, inggit na

inggit ang mga pinuno ng kanilang relihiyon. Inaresto

nila ang Labindalawa at ikinulong.

Pero, isang gabi, may isang anghel na galing sa Dios

ang dumating, binuksan ang pintuan ng kulungan, at

inilabas sila. Sabi ng anghel, "Pumunta kayo sa templo

at ipahayag ang mensahe ng bagong buhay na galing

sa Dios." Ganoon nga ang ginawa nila, kaya maagang-

maaga pa, pumunta na sila sa templo at nagsimulang

magturo.

Nang ipapatawag na ng mga opisyal ang

Labindalawa, nagulat ang mga guwardiya nang

makitang wala na sila sa kulungan samantalang

nakakandado naman ito. Hindi maintindihan ng mga

opisyal kung paano nangyari iyon.

Nang makarating sa kanila ang balitang nagtuturo

ulit ang Labindalawa, ipinaaresto ulit sila at tinanong,

"Hindi ba't pinagbawalan na namin kayong mangaral

tungkol kay Jesus? Tingnan ninyo't kumalat na ang

inyong aral sa buong Jerusalem at pinagbibintangan

mo pang kami ang pumatay sa kanya!"

Pero sumagot si Pedro, "Ang Dios ang dapat naming

sundin, hindi ang tao. Oo nga't pinatay ninyo siya pero

49

muli siyang binuhay ng Dios. Itinaas siya ngayon ng

Dios bilang Panginoon at Tagapagligtas, para tayong

mga Judio ay magsisi at maibalik sa magandang

relasyon sa Dios. Kami at ang Espiritu ang saksi sa

lahat ng ito."

Galit na galit ang mga opisyal at gusto na silang

patayin. Pero isa sa kanila ang nagpayo, "Pabayaan na

lang natin sila at huwag pansinin. Kung galing lang

iyan sa tao, mawawala din iyan. pero kung sa Dios

galing iyan, hindi natin sila mapipigilan. At baka

lumabas pa na ang Dios ang kalaban natin."

Nakinig naman sila sa payong ito. Kaya't pagkatapos

nilang ipabugbog sila, muli silang pinagbawalang

magturo sa pangalan ni Jesus, at pinaalis na.

Umalis ang Labindalawa na masayang-masaya, dahil

binigyan sila ng Dios ng pribilehiyong magtiis ng hirap

alang-alang sa pangalan ni Jesus. Araw-araw pa rin

silang pumupunta sa templo at sa mga bahay-bahay,

at patuloy na nagtuturo ng ganito, "Ang ipinangakong

Tagapagligtas na hinahanap at inaabangan ninyo ay

walang iba kundi si Jesus."

Persecution is a Normal Part of Obedient Christian

Life

Sa unang kuwento natin, pinakawalan sila at akala siguro nila

matatakot nila ang mga disciples. Kaya ngayon, labindalawa

naman ang ipinakulong nila. Pinalaya sila ng anghel, tapos

pinahuli na naman sila. Nang tinanong sila, lalo pang nagalit

itong mga opisyal sa mga sagot nila dahil puro tungkol kay

Jesus ang sinasabi nila. "When they heard this, they were

enraged and wanted to kill them" (5:33). Hindi naman sila

mapatay, kaya ginawa nila bago man lang sila paalisin, "they

50

beat them and charged them not to speak in the name of Jesus,

and let them go" (5:40).

Ang persecution ay normal sa buhay ng Cristiano. Hindi ko

sinasabing ikukulong din tayo at bubugbugin. Iba't iba ang

klase ng persecution. Pangkaraniwan 'to. Hanggang sa dulo ng

Acts ganoon makikita natin. Kasi ganito din naman ang sinabi

ni Jesus sa kanyang mga tagasunod: If the world hates you,

know that it has hated me before it hated you. If you were of

the world, the world would love you as its own; but because

you are not of the world, but I chose you out of the world,

therefore the world hates you. Remember the word that I said

to you: ‘A servant is not greater than his master.’ If they

persecuted me, they will also persecute you. If they kept my

word, they will also keep yours. But all these things they will do

to you on account of my name, because they do not know him

who sent me" (John 15:18-21).

Hanggang ngayon din ganito ang nararanasan ng mga kapatid

natin sa buong mundo. "Between 200 million and 230 million

believers face daily threats of murder, beating, imprisonment

and torture, and a further 350 million to 400 million encounter

discrimination in areas such as jobs and housing. A

conservative estimate of the number of Christians killed for

their faith each year is around 150,000...Christians were

'harassed' by government factors in 102 countries and by

social factors, such as mob rule, in 101 countries...Christians

faced some form of harassment in two-thirds of all countries,

or 133 nations" (http://www.charismamag.com/site-

archives/570-news/featured-news/12292-christian-

persecution-tops-world-list-who-knew-).

51

Why are we not persecuted as much as other Christians in

other countries? Probably because of the freedom we have in

our country to practice our religion and preach the gospel. Or

also probably because we are disobedient. We are becoming

like the world, the world likes us so much because they don't

see anything different. Di ba sabi ni Jesus, "If you are of the

world, the world would love you as its own." Baka hindi

nakikita ng mga tao na iba tayo. Sabi ni Pablo kay Timothy,

"Indeed, all (not some, not many, but all) who desire to live a

godly life in Christ Jesus will be persecuted" (2 Tim. 3:12). One

possible explanation why we are not being persecuted is

because we don't live a godly life, but a worldly one. This calls

for personal evaluation. Huwag mong sabihing walang

kinalaman ang mensaheng ito tungkol sa persecution sa buhay

mo na kumportable. Baka iyon nga ang problema. Sobrang

kumportable ng buhay Cristiano mo. Kung normal ang

persecution sa mga Cristiano, ibig sabihin marami palang

Cristiano ngayon ang abnormal ang nararanasan.

How to Respond

God is calling us to more commitment to Christ. The more

committed we are, the more persecution we will experience. As

your pastor, I want to prepare you to face that. Maaaring ang

iba sa inyo ngayon may nararanasan nang pagtuligsa ng

pamilya n'yo o mga dating kabarkada n'yo, makinig kayong

mabuti. Sa inyo na kumportableng-kumportable pa, tandaan

n'yo, abangan n'yo, darating ang persecution. Dapat handa

tayong lahat. Paano nagrespond ang mga disciples sa

persecution na dapat din nating maging response ngayon?

Persevere. Kapag pinagbawalan, tapos binugbog pa't tinakot,

natural na hihinto mo na ang kinagagalit nila. Pero hindi iyon

52

ang ginawa nila. "And every day, in the temple and from house

to house, they did not cease teaching and preaching Jesus as

the Christ (5:42). Hindi nila sinabing, "Monthly na lang tayong

mag-preach," kundi "every day." Hindi rin, "Ay, sa loob ng bahay

na lang para hindi marinig ng iba," kundi maging sa templo, sa

maraming tao. Parang si Daniel na pinagbawalan nang

tumawag sa Dios niya pero bukas pa ang bintanang nagpray,

kahit makita ng iba. That's perseverance. Walang hihinto. No

turning back, no turning back. Kalalabas lang sa kulungan, sige

ulit. Iyon ang ibig sabihin ng "matiyaga" sa pinirmahan nating

covenant: "Paglilingkuran ko ang Panginoon nang bukal sa

loob, matiyaga, at matapat ayon sa ibinibigay na kalakasan at

kakayahan sa akin ng Panginoon." Hindi sumusuko.

Persevering Obedience. Pinagbawalan sina Pedro, pero sagot

nila, “Whether it is right in the sight of God to listen to you

rather than to God, you must judge, for we cannot but speak of

what we have seen and heard” (4:19-20). Kaya noong nakulong

ang labindalawa tapos pinalaya sila ng anghel, nang utusan sila

na ipangaral ulit si Jesus oras na lumiwanag, ganoon nga ang

ginawa nila (5:19-21), hindi nagkamot ng ulo at sinabing,

"Teka, uwi muna ko sa pamilya ko, kawawa naman sila baka

makulong na naman ako." Pagharap nila sa mga opisyal at

pinagbawalan ulit sabi nila, “We must obey God rather than

men" (5:29). Hindi ba't ganyan din ang covenant natin,

"Susundin ko ang Salita ng Diyos sa lahat ng bahagi ng aking

buhay." Sa lahat ng panahon, kahit may pressures. Tama ngang

may tungkuling tayong "ipanalangin ang mga nasa

kapangyarihan sa pamahalaan at maging masunurin sa kanila,"

pero "maliban sa mga bagay na taliwas at di-naaayon sa

kalooban ng Diyos" (Statement of Faith). Hindi sarili, hindi

pamilya, hindi boss sa trabaho, hindi teacher ang masusunod

53

unang-una, kundi ang Dios. Mainam nang sumuway sa gusto ng

tao, wag lang sa gusto ng Dios.

Persevering Boldness. Ordinarily, kapag mga matataas na tao na

ang nanggigipit sa iyo, baka mabawasan ang tapang mo. Pero

kitang-kita ng mga opisyal ang tapang nina Pedro (4:13). Hindi

lang sila Pedro, kundi lahat ng members ng church nila, hindi

natinag, "They continued to speak the word of God with

boldness" (4:31). Kapag sinabi kong boldness, hindi ito iyong

tulad ng ginagawa kong pagtayo sa harap ninyo, kahit pa

magbitaw ako ng mga salitang matatapang. Kundi tulad ng

pangangaral sa harap ng mga taong may hawak na mga bato

para ipukol sa iyo o mga warrant of arrest para ipakulong ka.

That's boldness.

Persevering Joy. Normally, kapag humihirap ang buhay at

nagigipit tayo, nababawasan ang joy natin. Lalo na kung

maexperience mo ang mga verbal at physical torture. Pero

itong mga apostol? Aba, mga nakangiti pa. "Then they left the

presence of the council, rejoicing that they were counted

worthy to suffer dishonor for the name" (Acts 5:41). Kaya din

nasabi ni James, kapatid ni Jesus na naging leader ng Jerusalem

church, sa kanyang sulat, "Count it all joy, my brothers, when

you meet trials of various kinds" (James 1:2).

Paano nangyari 'to? Sa kabila ng pressures sa kanila, tuluy-

tuloy pa rin sila sa pagsunod, lalo pa silang tumapang, at mas

naging masaya pa. Kung titingnan nung ibang tao iyan, para

atang mga baliw 'to. Paano nangyari iyon?

Pray. Nanalangin sila. Dapat ganoon din ang response natin

kapag persecuted tayo. Pray! Anumang hardships

54

naeexperience natin, we must always depend on God through

prayer.

Bakit sila nanalangin? Kasi naniniwala sila na kung sa sarili

nila, hindi sila magiging ganoon katapang, alam nila na sa sarili

nila, baka sumuway sila sa utos ng Dios, at hindi ganoon

kadaling manatili ang joy nila sa oras ng kagipitan. At

naniniwala sila kung sino ang Dios na kinakausap nila. Pagka-

report ni Peter at John, "they lifted their voices together to God

and said, 'Sovereign Lord, who made the heaven and the earth

and the sea and everything in them...' (4:24). Siya ang

Panginoon ng lahat, hindi ang mga government officials. Ang

kasangga nila ay ang lumikha ng lahat ng bagay, kaya walang

kahit sinuman ang puwedeng kumalaban sa kanila. He is

sovereign, everything is under God's control. Kung ang

nangyari nga kay Jesus ay ayon sa balak ng Dios, ganoon din sa

nangyayari sa church. That is why they prayed. Kaya nang

makulong ulit si Pedro, "So Peter was kept in prison, but

earnest prayer for him was made to God by the church" (12:5)

Anong pinagpray nila? Una, they prayed for boldness. And now,

Lord, look upon their threats and grant to your servants to

continue to speak your word with all boldness..." (4:29).

Ikalawa, they prayed for a demonstration of God's might.

"...while you stretch out your hand to heal, and signs and

wonders are performed through the name of your holy servant

Jesus” (4:30). They prayed for power. Mahina tayo, sa sarili

natin wala tayong magagawa. Kaya tayo nananalangin, lalo pa

kapag dumaraan tayo sa matinding persecution. Kung hindi ka

nananalangin, ibig sabihin, naniniwala ka na malakas ka at di

ka naniniwala na makapangyarihan ang Dios.

55

Practice God’s Presence. Anong nangyari pagkatapos nilang

manalangin? "And when they had prayed, the place in which

they were gathered together was shaken…" (4:31). God

answered with a demonstration of his unmistakeable presence.

Nakapagsalita nang may katapangan si Pedro kasi ano? He was

“filled with the Holy Spirit” (4:8). Pagkatapos magpray, “they

were all filled with the Holy Spirit and continued to speak the

word of God with boldness” (4:31). Alam nilang nasa kanila ang

Espiritu, at ito rin ang pangako ni Jesus noon, “And when they

bring you before the synagogues and the rulers and the

authorities, do not be anxious about how you should defend

yourself or what you should say, for the Holy Spirit will teach

you in that very hour what you ought to say” (Luke 12:11-12).

Ang Banal na Espiritu, ayon naman sa Statement of Faith natin,

“ay nananahan sa lahat ng tunay na sumasampalataya simula

sa oras na sila ay maligtas, tinutulungan sila upang mamuhay

nang may kabanalan at pinalalakas sila para sa ministeryo o

paglilingkod.” Ito ang sikreto bakit sila ganoon katapang at

hindi natatakot. Wag mong sabihing ordinaryong tao ka lang at

wala namang masyadong training sa ministry o sa evangelism.

Sina Pedro at Juan ganoon din. Ang kaibahan lang? “They

recognized that they had been with Jesus” (4:13). The presence

of Jesus sa kanila, through the Holy Spirit, ang susi para

magpatuloy sila sa paglilingkod gaano man kahirap.

Why God Allows Persecution

Bakit nga naman hinahayaan ng Dios ang persecution? Bakit

hindi pwedeng wala na lang ganito? Dapat alam natin ilan sa

mga dahilan o motivations niya para maging ganito din ang

motivations natin at sa gayo’y maging handa tayo sa pagharap

ng mga persecutions.

56

It is for God’s world. Tingnan n’yo ang obvious na pattern sa

Acts after episodes of persecution: "But many of those who had

heard the word believed, and the number of the men came to

about five thousand" (Acts 4:4); "The disciples were increasing

in number" (6:1). Kumakalat lalo ang mabuting balita. Mas

maraming nakakakilala sa Panginoon at naliligtas. That’s good

news for the world.

It is for God’s church. Ang intensiyon ng Dios ay hindi lang

dumami ang makakilala sa Panginoon, kundi para sa atin din,

para mas tumibay at mas maging puro ang ating

pananampalataya. Ito iyong “tested genuineness of our faith” (1

Pet. 1:6-7). Hindi ba't sa pamamagitan nito, mas naging masaya

sila, mas nakilala nila ang kapangyarihan ng Panginoon, mas

naging buo ang loob nilang sumunod hanggang kamatayan,

mas naging katulad nila ang Panginoong Jesus. Tulad ng

hangad ni Pablo, “That I may know him and the power of his

resurrection, and may share his sufferings, becoming like him

in his death. (Phil. 3:10).

It is for God’s glory. Ito ang pinakamahalaga sa lahat. Na sa

pamamagitan ng persecution mas nakikilala ang Dios. Mas

naitataas ang pangalan ni Jesus. No other name but Jesus! Sabi

pa ng isang opisyal, “If this plan or this undertaking is of man, it

will fail; but if it is of God, you will not be able to overthrow

them. You might even be found opposing God” (5:38-39)! Our

mission is "to build local and global grace-communities of

committed (not convenient, not comfortable) followers of

Christ for the glory of God.” The world is not impressed with

our affluence, but with our joy in the midst of sufferings and

persecutions.

57

Dati parang naiinggit ako sa mga churches na ang lalaki, libu-

libong umaattend. Parang ang sarap magpastor doon! Pero

ngayon, di na ko naiinggit. Binago ng Dios ang perspective ko

tungkol sa kung ano ba ang nais niya sa church at sa

ministeryo. Ano nga naman ang inam nang isang libo ang nasa

church mo kung karamihan ay gustong parang nakaupo lang sa

sofa? Hindi ba’t mas mainam na isandaan lang ang miyembro

pero lahat naman ay handang makipaglaban sa giyera, kahit pa

tamaan ng bala.

58

PART 5 – UNITY AND PURITY February 17, 2013 | Derick Parfan | Acts 4:32-37; 5:1-16

Uncomfortable Story

Apat na kuwento na ang napag-aralan natin sa series natin sa

Acts. So far, so good. Magagandang kuwento ito ng

magagandang nangyayari. Umakyat si Jesus sa langit at

nangakong babalik siya. Bumaba ang Espiritu at nagbigay

kapangyarihan sa iglesia para maging matatapang na saksi ng

muling pagkabuhay ni Jesus. Libu-libo na ang bilang ng mga

miyembro nila. Namumuhay sila na parang isang pamilya.

Masayang-masaya. Bagamat may hindi magandang nangyari

tulad ng pagkakulong ng mga apostol, pag-uusig sa kanila, at

pambubugbog, masaya pa rin sila kasi alam nilang ito ang

kalooban ng Dios at may magandang nangyari pagkatapos nito.

Obviously what we're seeing here is a picture of an ideal

church, what God intends for his church to be. Gusto natin

ganyan din sa atin. Pero malayo pa tayo diyan. Kahit na

intention ng series natin ngayon ay makita ng mga hindi pa

members na dapat kayong magpamember sa BBCC, hindi ko

sinasabing this is a perfect church. Walang perfect church. At

kung meron ka mang makita, wag kang magpamember doon,

hindi na magiging perfect iyon. Hangga't nandito pa ako sa

church, this is far from perfect. Mangyayari lang iyon sa

pagbabalik ng Panginoong Jesus.

Kaya wag natin ding iisiping "perfect church" ang church sa

Acts. Katunayan ang maririnig nating kuwento ngayon ay hindi

kumportableng pakinggan. Tungkol sa pera (na sensitibong

topic sa maraming tao) na nauwi sa kasalanan (na iniiwasan

nating pag-usapan) na nauwi sa kamatayan (na kinatatakutan

59

ng marami). This is not a comfortable story because it is so

close to the issues of our hearts. But we need to hear these

kinds of stories. Unang-una na ay dahil ito ay salita ng Dios

para sa ating iglesia at para sa lahat ng naririto kahit hindi

members ng church.

The Story of Barnabas and Ananias

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 4:32-37; 5:1-16:

Noong panahong iyon, nagkakaisa ang damdamin at

isipan ng mga tagasunod ni Jesus. Itinuturing nilang

ang mga pag-aari nila ay hindi kanila kundi para sa

lahat.

Walang kinakapos sa kanila dahil ibinubuhos ng Dios

ang kanyang pagpapala sa kanilang lahat at bawat isa

ay ibinabahagi ang kanilang pagpapala sa mga

kapatid na nangangailangan.

Ganyan din ang ginawa ng isang lalaki na ang

pangalan ay Barnabas. Ipinagbili niya ang kanyang

bukid at ibinigay sa mga apostol ang pinagbilhan para

ibigay sa kung sinuman ang nangangailangan.

Mayroon pang isang lalaki na ang pangalan ay

Ananias. Ibinenta nila ng kanyang asawang si Safira

ang ilan sa kanilang pag-aari. Ibinigay niya ang ilan sa

mga napagbilhan sa mga apostol, pero ang sabi niya

ay iyon na ang buong halaga ng napagbilhan.

Kasabwat niya ang kanyang asawa sa panlolokong ito.

Kaya't sinabi ni Pedro, "Ananias, bakit ka nagpadala

kay Satanas at nagsinungaling ka sa Espiritu Santo?

Bakit mo binawasan ang pinagbilhan mo ng lupa?

Bago mo ipinagbili ang lupa, hindi ba iyo iyon? At nang

60

maipagbili na, hindi ba iyo rin ang pinagbilhan? Bakit

mo naisipang gawin iyon? Hindi ka sa amin

nagsinungaling kundi sa Diyos."

Nang marinig ito ni Ananias, siya'y patay na

bumagsak, at lahat ng nakabalita sa pangyayaring

iyon ay pinagharian ng matinding takot. Lumapit ang

ilang binata, binalot ang bangkay, at siya'y inilibing.

Pagkaraan ng may tatlong oras, dumating naman ang

kanyang asawa na walang kamalay-malay sa

nangyari. Kinausap siya ni Pedro, "Sabihin mo sa akin,

ito nga ba lamang ang kabuuang halagang

pinagbilhan ninyo ng inyong lupa?" "Oo, iyan lamang,"

sagot ng babae.

Kaya't sinabi sa kanya ni Pedro, "Bakit nagkaisa

kayong subukin ang Espiritu ng Panginoon? Hayan!

Kadarating pa lamang ng mga naglibing sa iyong

asawa, at ikaw naman ngayon ang isusunod nilang

ilibing!"

Noon di'y nabuwal si Safira sa paanan ni Pedro at

namatay. Pagpasok ng mga binata, nakita nilang

patay na siya kaya't inilibing siya sa tabi ng kanyang

asawa.

Nakadama ng matinding takot ang buong iglesya at

ang lahat ng nakabalita nito.

Marami pang mga himala ang ginawa ang mga

apostol - nakapagpapagaling sila ng mga maysakit na

dinadala sa kanila pati mga inaalihan ng mga

demonyo. Namamangha ang mga tao dito. Parami

nang parami ang bilang nila, pero mayroon ding ibang

61

hindi mangahas na sumama sa kanila. Regular silang

nagtitipun-tipon bilang magkakapatid sa Panginoon.

Barnabas or Ananias?

Ano ang nangyari sa mag-asawa Ananias at Safira? Ipinagbili

nila ang property nila at ang ilan sa pinagbilhan ay binigay sa

mga apostol para ibahagi sa mga nangangailangan, tulad ng

ginagawa ng marami sa kanila noong panahong iyon. Mainam

naman ang ginawa nila. Pero ang hindi mainam ay ang sabihin

nilang ang ibinigay nila ay 100% nang pinagbilhan

samantalang hindi naman. Mamaya makikita natin kung ano

ang kasalanan nila. Ngayon alam natin na dahil doon. Namatay

silang mag-asawa bilang hatol ng Dios.

Alam n'yo ba na ang ibig sabihin ng "Ananias" ay "Yahweh has

been gracious"? Pero nakita ba sa response niya ang nag-

uumapaw na grace ni God? Hindi. At sa halip na pagpalain siya

ng Dios, hinatulan siya. Si Safira? Ang pangalan niya ibig

sabihin "sapphire" o "beautiful," siguro maganda talaga siya,

pero lumutang ang pangit na nasa puso niya. Imbes na

bumango ang pangalan niya, naging isang mabahong bangkay.

This story is indeed an ugly story. And scary, too.

Nagsimula ang chapter 5 sa salitang "but," ibig sabihin ang

ipinapakitang larawan sa kuwento ng nangyari kina Ananias at

Safira ay salungat ng larawang ipinakita ni Barnabas. Ang isa ay

pangit, ang isa ay maganda. Ang isa ay di dapat tularan, ang isa

ay dapat tularan. Ang isa ay discouraging, ang isa ay

encouraging. Ang isa ay salungat sa nais ng Dios sa kanyang

iglesia, ang isa ay ayon sa kalooban ng Dios.

Bakit, ano ba ang ginawa ni Barnabas? Pareho din ni Ananias

na ipinagbili ang ari-arian niya, pero ang kaibahan lahat

62

ibinigay niya alang-alang sa mga kapatid na nangangailangan.

Hindi lang si Barnabas ang ganito, kundi lahat ng mga kaanib

ng iglesia na nagmamay-ari ng mga bahay at lupa (4:34). Ang

ibig sabihin ng pangalan ni Barnabas ay "son of

encouragement" (4:35). Talaga namang maraming

maeencourage sa ginawa niya lalo na ang mga naghihirap sa

church nila. He was living true to his name, unlike Ananias and

Sapphira.

This is a reminder for us Christians, that we bear the name of

Christ. Na ang ginagawa ba natin ay totoo o ayon sa pangalan ni

Jesus o salungat sa kanyang kalooban? Tulad nga ng sabi ni

Pablo, "Only let your manner of life be worthy of the gospel of

Christ" (Phil. 1:27). Tulad ni Barnabas. Hindi tulad ni Ananias.

Believers or Unbelievers?

Obviously si Barnabas ay isang tunay na Cristiano. Hindi lang

siya basta kabilang sa local church nila, kundi maging sa

universal, invisible church. Kung saan kabilang ang lahat ng

tunay na sumasampalataya kay Cristo. At ganito ang picture ng

church na lahat ay tunay na Cristiano: "Now the full number of

those who believed were of one heart and soul, and no one said

that any of the things that belonged to him was his own, but

they had everything in common...There was not a needy person

among them, for as many as were owners of lands or houses

sold them and brought the proceeds of what was sold and laid

it at the apostles’ feet, and it was distributed to each as any had

need" (4:32, 34-35).

Ipinapakita ng larawang ito na merong unity sa church. Hindi

na makasarili ang mga tao. Ang pag-ibig ni Cristo ay bumago at

nag-uumapaw sa puso nila kaya malaya na silang magmahal ng

iba, kahit pa mga dati nilang kaaway, kahit pa mga taong may

63

utang sa kanila na matagal nang hindi bayad. Bukod doon,

malaya na rin sila sa pag-ibig sa mga material na bagay.

Mahirap ang ginawa nilang iyon na ibenta ang ari-arian nila at

ibigay sa mahihirap na members nila. Imposible sa tao iyon.

Pero dahil sa pag-ibig ni Cristo, masaya nilang nagagawa iyon

dahil hindi na pera ang dinidiyos nila. This is a picture of a true

Christian Church. Si Barnabas ay isa sa magandang halimbawa

niyan.

How about Ananias? Siyempre hindi siya ganoon, pati asawa

niya. Kaya nga pinarusahan sila ng Dios. Ang tanong, Cristiano

nga kaya ang mag-asawang ito? Maaaring mga tunay na

Cristiano sila dahil hindi naman sila ibinilang o itinuring na

tulad ng mga di sumasampalataya. Members sila ng church,

may relasyon kay Cristo at sa Espiritu. Kung Cristiano sila,

parang ang lupit naman ng ginawa ng Dios at ni Pedro sa

kanila. Patay agad. Wala man lang disciplinary procedure?

Dapat nating marecognize na ito ay unique sa history ng

church, hindi na ito naulit pa sa Acts na dinisiplina ng Dios ang

isang Christian at pinatay.

Pero paalala ito sa atin na kahit sa church, oo nga't mga tunay

na tayong Cristiano, pero umaasta tayo na parang mga hindi

Cristiano. Warning ito sa atin na may disiplina ang Dios.

Gagamitin niya ang church tulad ng ginawa ni Pedro para

kumprontahin kayo. Kaya nga pinirmahan natin sa covenant

natin, "Tatanggapin ko at magpapasakop ako sa pagdidisiplina

ng iglesia." Kung umiwas ka man sa pagdidisiplina ng iglesia,

hindi mo malalampasan ang disiplina ng Dios at alalahanin

nating isa sa form of discipline niya ay ang kamatayan o

premature death (see 1 Cor. 11:30; 1 John 5:16).

64

Meron namang ilang nagsasabi na maaaring ang mag-asawang

ito ay hindi mga tunay na Cristiano. Pwede kasi parang sa halip

na mapuspos sila ng Espiritu, si Satanas na ang kumontrol sa

kanila, parang tulad ng ginawa niya kay Judas. Saka ang form of

punishment ng Dios ay reminder sa mga taong nagsasabing

Cristiano sila pero hindi naman na hindi man sila mamatay

agad, pero ito rin ang sasapitin nila balang araw. The local

church is composed of both believers and unbelievers. Hindi ko

alam kung sino sa inyo ang tunay, although I hope and pray na

lahat kayo. But there are those who professed to be believers

but they were really unbelievers. If this is the case of Ananias,

then what happened is a picture of future judgment for all false

professors of faith.

Sabihin man nating Cristiano sila o hindi, let's not waste more

time debating that. Tulad ng mga nagtatanong din sa akin kung

Cristiano ba ang tao na iyon kung ganoon ang ginagawa niyang

mga kasalanan. But let this story serve as a warning to us na

iwasan ang kasalanan nila at tularan ang kay Barnabas. That

we all be serious in matters about the church and what God

intends for his church. This is a serious story, calling for a

serious re-commitment to Christ. Peter was not playing games

with the couple. So, "Let us stop playing games with the

church" (David Platt).

Ano ba ang dapat nating iwasan sa ginawa ni Ananias? Ano ba

ang kasalanan niya? Ano naman ang kaibahan dito ni Barnabas

na siya namang dapat nating tularan?

Freedom or Sense of Duty?

Not out of duty. Hindi ko alam kung paano nalaman ni Pedro

ang ginawa nitong mag-asawa. Pero nang kumprontahin muna

niya si Ananias, sabi niya, "While it remained unsold, did it not

65

remain your own? And after it was sold, was it not at your

disposal? Why is it that you have contrived this deed in your

heart? You have not lied to men but to God" (5:4). Hindi naman

batas sa church na dapat ibenta ang bahay at lupa para ibigay

sa church. Those were voluntary in their part, not compulsory.

Hindi ito sapilitan. Nang ibenta nila, hindi naman din

requirement ibigay lahat. Voluntary din. Pero ang problema

nila, dahil siguro nakikita nilang ganito ang ginagawa ng

marami, feeling nila kailangan sila din dapat ganoon. Ayaw ng

Dios ng ganoon.

But out of the freedom we have in Christ. Ang gusto niya iyong

malaya at masaya sa pagbibigay. "Each one must give as he has

decided in his heart, not reluctantly or under compulsion, for

God loves a cheerful giver" (2 Cor. 9:7). Ganoon ang ginagawa

ng mga tulad nina Barnabas. Masaya sila. Ganoon din sa

panahon noon ni Haring Hezekiah na nag-umapaw ang mga

offerings for the temple, "And Hezekiah and all the people

rejoiced because God had prepared for the people, for the thing

came about suddenly" (2 Chronicles 29:36).

Maraming mga tao, ang nagiging factor sa decision nila kung

magjojoin sa isang church ay ang sagot sa tanong na, "Anu-ano

ba ang bawal diyan?" Hindi iyon ang main issue sa atin. Kundi

iyong transformed hearts. Anu-ano ba ang gagawin mo na

magpapakita na binago na ng Dios ang puso mo. Malaking

bagay dito ang tungkol sa pagbibigay. Kaya nga nakalagay sa

members' covenant natin: "Uugaliin ko ang pagkakaloob sa

gawain ng BBCC nang masaya ayon sa pagpapala sa akin ng

Diyos." Naniniwala po tayo na biblical ang "tithing" o giving at

least ten percent of our gross income to the Lord - sa church, sa

missions, sa Christian causes. Ginagawa po namin iyang mag-

66

asawa. At ng marami sa members natin na siyang talaga

namang pinakamasaya sa church. Pero hindi ito dapat ituring

na isang "batas" kundi maipakita natin kung gaano tayo kasaya

sa pagbibigay, kung gaano kalaki ang pagpapala ng Dios, kung

gaano natin kamahal ang church natin at ang mga taong

hanggang ngayon ay hindi pa nakakarinig ng mabuting balita.

Sana po mapalitan na ang tanong ng marami na, "Kailangan ba

talagang 10% ang ibigay?" ng ganitong tanong, "Pwede bang

hindi lang 10% ang ibigay ko, kundi lagpas-lagpas pa?"

Generosity or Love of Money?

Not love of money. Oo nga't ibinigay ng mag-asawa ang bahagi

ng napagbilhan sa mga apostol, hirap na hirap silang

pakawalan ang iba pa. They love their money and the things

that money can buy. Ito ang problema nila. Ito rin ang problema

ng marami ngayon kaya hirap na hirap mapakawalan ang pera

para sa pagbibigay. Kaya payo ni Pablo, "But if we have food

and clothing, with these we will be content. But those who

desire to be rich fall into temptation, into a snare, into many

senseless and harmful desires that plunge people into ruin and

destruction (like what happened to Ananias!). For the love of

money is a root of all kinds of evils. It is through this craving

that some have wandered away from the faith and pierced

themselves with many pangs" (1 Timothy 6:8-10).

But overflowing generosity. Kapag ganito na ang nangyayari sa

church tulad ng sa Acts, kapag may lumapit na isang kapatid na

hirap na hirap sa buhay at nangungutang ng malaki, hindi mo

pinautang kasi sabi mo, "Hindi ako nagpapautang, pero

ibebenta ko ang iPad at laptop ko para ibigay ko sa iyo. Wag mo

nang babayaran. Sa iyo na iyon." That's overflowing generosity.

Kapag may pagawain sa simbahan o may kailangang

67

suportahang missions project at malaki naman talaga ang

kailangan, tapos marami sa inyo sinabi, "Hindi muna ko bibili

ng kotse ngayon, hindi ko muna ipapaayos ang bahay namin,

magfafasting ako para makatipid, para maibigay ko sa misyon,"

that's overflowing generosity. At kung ganoon ang mangyayari

sa bawat isa sa atin, we will really be free from the love of

money. And we will be truly happy.

Tulad ng iglesia sa Macedonia: "We want you to know, brothers,

about the grace of God that has been given among the churches

of Macedonia, for in a severe test of affliction, their abundance

of joy and their extreme poverty have overflowed in a wealth of

generosity on their part. For they gave according to their

means, as I can testify, and beyond their means, of their own

accord, begging us earnestly for the favor of taking part in the

relief of the saints" (2 Corinthians 8:1-4).

Integrity or Hypocrisy?

Not Hypocrisy. Ang problema kasi nitong mag-asawa ay hindi

naman iyong kulang ang bigay nila. Pero iyong sabihing

ibinigay nila lahat pero hindi naman. Iyon bang ipakita sa tao

na generous ka pero hindi naman pala. Kaya nga sabi ni Pedro

sa kanya, hindi ka sa tao nagsinungaling kundi sa Espiritu.

Bakit? Kasi naman, ang pagiging generous ay obvious work of

the Spirit in a person's life. Pero kung ipakita mo sa tao na

Spirit-filled ka, pero hindi naman pala, that's hypocrisy.

Kinumpronta na nagsinungaling pa. Kaya sabi ni Pedro, "You

have agreed together to test the Spirit of the Lord" (5:9). Diyan

galit ang Panginoon. Yes, God loves a cheerful giver. But he also

hates a deceitful giver. Hindi mo pwedeng lokohin ang Dios.

Hindi tayo pwedeng magpanggap na mahal natin ang Dios kung

ang nasa puso naman pala natin ay ang pag-ibig sa sarili natin.

68

Hindi tayo pwedeng magpanggap na mapagbigay, kung ang

nasa puso naman natin ay pagkamakasarili. Be warned of the

danger of hypocrisy. God hates it so much, God abhors it. This

story is proof of that.

But Integrity. Gusto ng Dios na makita sa atin iyong saganang

pagbibigay na nanggagaling sa pusong masaya, nagmamahal sa

Dios, sa iglesia at sa mga taong hanggang ngayon ay di pa

nakakakilala kay Cristo. Sa lahat ng ginagawa natin, overflow

ng kung ano ang nasa puso natin. What is seen outside is what

is going on inside. That's integrity.

Spirit-Filled or Satan-Filled?

Spirit-filled. Obviously, ang Espiritu ay Dios din. Sabi ni Pedro

na nagsinungaling sila sa Espiritu, nagsinungaling sila sa Dios.

Ipinapakita sa atin dito na hindi mo pwedeng maliitin o

balewalain ang Espiritu. Siya nga ang dahilan kung bakit

nagkakaisa ang iglesia, siya nga ang dahilan kung bakit

nagiging mapagbigay ang mga Cristiano. "The fruit of the Spirit

is love, joy..." (Gal. 5:22). Ito ay panawagan sa lahat ng Cristiano

na mamuhay nang puspos ng Espiritu (Eph. 5:18), na

ginagabayan, na pinangungunahan, na pinalalakas, na

kinokontrol ng Espiritu sa lahat ng bahagi ng buhay, sa lahat ng

oras.

Not Satan-Filled. Kung hindi, maaaring ibang espiritu ang

makaimpluwensiya sa atin. Tulad ng nangyari kay Judas. Tulad

ng nangyari kay Ananias. Sabi ni Pedro sa kanya, "Why has

Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit" (5:3)? They let

Satan take charge, instead of the Spirit. Wag din nating

balewalain si Satanas. Totoo siya. Totoong "Si Satanas ang

69

kaaway ng Diyos at kasama ng mga demonyo, ay humahadlang

sa mga gawain ng Diyos at umaatake sa mga mananapalataya"

(Statement of Faith). Kaya naman, "Ang mga mananampalataya

ay dapat lumaban sa Diyablo at umiwas sa lahat ng uri ng

kapangyarihan o karunungan na nagmumula sa kanya"

(Statement of Faith). We are commanded to resist him, firm in

faith, and submit to God (1 Peter 5). Hindi ito nagawa ni Adan

at Eba nang tuksuhin sila ng ahas. Hindi ito nagawa ni Ananias

at Safira nang maipluwensiyahan sila ni Satanas. Sa pagkain

man o sa pera o sa Internet o sa TV o sa trabaho, gagamitin ni

Satanas para ilayo tayo sa Dios, para sumuway tayo sa Dios,

para sirain ang misyon ng Dios, para guluhin ang pagkakaisa sa

iglesia. Pero magtatagumpay ba siya?

The Greatness of God

Great fear because of great judgment. Siyempre hindi

magtatagumpay si Satanas. At isa sa dahilan kung bakit ganito

kagrabe ang nangyari dito ay para ipakita ng Dios kung gaano

siya kadakila. Hindi kayang sirain ni Satanas ang plano ng Dios

para sa iglesia. Gusto ring ipakita sa atin ng Dios na seryoso

siya sa kasalanan at hindi natin puwedeng sirain ang templo ng

Espiritu - ang iglesia. "Do you not know that you are God’s

temple and that God’s Spirit dwells in you? If anyone destroys

God’s temple, God will destroy him. For God’s temple is holy,

and you are that temple" (1 Corinthians 3:16-17). Kaya nga si

Achan pinatay din ng Dios (Joshua 7). Pati si Adan at Eba, dahil

sa isang kasalanan nila, pumasok ang kamatayan. Dito sa story

ngayon, ipinapaalala ng Dios na he is the great judge. At ano

dapat ang response natin doon? "And great fear came upon all

who heard of it" (Acts 5:5). Inulit ulit, "And great fear came

upon the whole church and upon all who heard of these things"

70

(5:11). Tama lang ito sa mga tao - kahit Cristiano na - na

nawawala na ang takot sa Dios at sa kanyang kabanalan.

Great power because of great grace. Pero hindi naman takot

lang ang gusto ng Dios na maramdaman natin. Na sa

pamamagitan nito we experience his great power and great

grace. "And with great power the apostles were giving their

testimony to the resurrection of the Lord Jesus, and great grace

was upon them all" (4:33). Paano mangyayari ito? Hindi ba't

kung magkakaisa tayo, magmamahalan sa isa't isa, at

matututong magbigay nang sagana at masaya. Oo nga't may

nabawas na dalawa. Pero dahil sa ginagawa ng Espiritu sa unity

at purity ng church, higit na marami pa ang nadadagdag.

Ganyan ang kapangyarihan ng Dios na hindi kayang pantayan

ng Kaaway. "And more than ever believers were added to the

Lord, multitudes of both men and women" (5:14). Ganyan din

ang mangyayari sa church natin kung magtutulungan tayong

panatilihin ang unity and purity sa church natin.

Team Barnabas for Team Cambodia

Money is a test for our church's unity (free to love each other)

and purity (free from the love of things). Hindi ko iiwasang

pag-usapan natin ito, kahit pa sensitive na topic sa marami.

Dahil para din naman ito sa church natin. Ngayon taon, we

approved a monthly budget na more than 100,000 pesos.

Makikita kung nagkakaisa talaga tayo at mahal natin ang iglesia

(hindi ang sariling bulsa) kung magiging tapat tayo sa pag-

iikapu at pagbibigay ng mga offerings.

Tanda rin ng pagpapala ng Dios ang makapagbigay pa tayo

nang higit sa regular nating ibinibigay. Halos 170,000 na ang

71

nakalaan para sa target na 250,000 para sa ating Training

Center Project. Pagkatapos ng concert sa Sunday, baka 40,000

na lang ang kailanganin natin. Nagiging posible ang parang

imposible dahil sa pagkilos ng Espiritu sa church at espiritu ng

pagkakaisa at pagbibigay.

Hindi pa tapos. Sa May 3-17, pupunta naman tayo sa Cambodia

para makapartner ng mga Christians doon sa pag-abot sa mga

Cambodians na karamihan ay mga Buddhists. At hopefully

merong isa o dalawa sa kasama sa team ang iconsider na

maging long term missionary doon. Keep in mind that this is a

short-term trip with a long-term vision. Kaya nga kahit malaki

ang kailangang i-raise (240,000), gagawin natin, kasi ito ay

kalooban ng Dios.

We really encourage you to be partners with us in this work by

giving, not just praying. Hindi dahil gusto lang naming may

makuhang pera sa inyo. Kundi para marealize natin na ang

perang malilikom para dito ay "God's money from God's people

to do God's work." It's not really about Cambodia or our church

or your money but it is about God. That story of Ananias and

Sapphira will make sense if we know that it is about God. The

missions to Cambodia will make sense when we know it is

from him, through him and for him. At bilang tugon, let us not

be like Ananias. Let us all be like Barnabas.

PART 6 – LEADING AND SERVING March 3, 2013 | Derick Parfan | Acts 6-8

72

Problems and the Growth of the Church

Nag-eenjoy ako sa ministeryong ipinagkatiwala sa akin ng Dios

bilang pastor ninyo, lalo na sa pagsasanay ng mga disciples at

pagtuturo ng Salita ng Dios. Lalo na kapag nakikita kong

lumalago at nagiging mas committed ang mga members ng

church. Pero hindi ibig sabihin noon na walang mga problema.

Marami rin.

Ilan na mga nakarating na balita sa akin tungkol sa sexual

immoralities ng ilang mga members - at nagrespond tayo doon.

May mga dinisiplina para maituwid. May mga tampuhan na rin,

pero naayos din dahil napag-usapan. May ilan din na mga

members na hindi na natin nakikita, o kung nakikita man natin,

hindi naman aktibo sa paglilingkod. Pero nitong mga

nakakaraang buwan, parami nang parami ang sabik na

maglingkod sa Panginoon. Nitong mga nakaraang araw lang,

may nabalitaan kaming gawa ng Kaaway para sirain ang

magandang ginagawa ng Dios sa iglesia. Pero nagtutulungan

ang mga liders ninyo para labanan anumang tangka ng Kaaway

na manira dito.

Lumalago ang iglesia, hindi dahil magaling tayo, kundi dahil sa

gawa ng Espiritu sa atin, kahit sa mga panahong may mga

maling desisyon tayong nagagawa o may mga problemang

nangyayari sa loob at labas man ng church natin. Ganoon talaga

ang nangyayari sa isang church kapag hinayaan nating ang Dios

ang kumilos. Ganito na ang nakita nating nangyayari sa church

sa Acts:

So those who received his word were baptized, and there were

added that day about three thousand souls (2:41).

And the Lord added to their number day by day those who were

being saved (2:47).

73

But many of those who had heard the word believed, and the

number of the men came to about five thousand (4:4).

And with great power the apostles were giving their testimony

to the resurrection of the Lord Jesus, and great grace was upon

them all (4:33).

And every day, in the temple and from house to house, they did

not cease teaching and preaching Jesus as the Christ (5:42).

Kumilos man si Satanas para sirain ang iglesia, usigin man ang

mga tagasunod ni Jesus, sumulpot man ang mga immorality sa

loob ng church, magkaroon man ng mga tampuhan at alitan,

walang problema na hindi kayang lagpasan ng isang iglesiang

nagpapasakop sa Dios at hinahayaang siya ang kumilos. Basta

nandoon ang patuloy na pangangaral ng Salita ng Dios,

pagkakaisa, at pagmamahalan sa iglesia.

Ganito ang sumunod na nangyari, nagkaroon ulit ng problema:

"Now in these days when the disciples were increasing in

number..." (Acts 6:1). Pero naging maganda ang naging

response ng church sa dumating na problema kaya, "And the

word of God continued to increase, and the number of the

disciples multiplied greatly in Jerusalem, and a great many of

the priests became obedient to the faith" (Acts 6:7). Titingnan

natin kung ano ang problema at ano ang naging tugon nila.

Bago iyon, ilagay muna natin sa isip natin na paano kung tayo

ang nakarinig ng ganitong problema o nakakita ng ganitong

pangangailangan, ano ang magiging tugon natin? Sasabihin ba

natin, "Hmmm. Bahala na lang sila pastor diyan. Ah, hindi para

sa akin iyan. Magpray na lang ako. OK na ko dito."? Hindi

siyempre!

The Story of the Seven Men

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 6:1-7:

74

Nang panahong parami na nang parami ang mga

tagasunod ni Jesus, nagreklamo ang mga Judiong

nagsasalita ng Griego laban sa mga Judiong

nagsasalita ng Hebreo. Hindi kasi nabibigyan ng mga

tulong ang mga biyuda nila.

Kaya ipinatawag ng mga apostol ang lahat ng mga

tagasunod ni Jesus at sinabihan sila, "Hindi mabuting

mapabayaan namin ang pangangaral ng salita ng Dios

para mag-asikaso ng mga materyal na tulong. Pumili

kayo sa mga kasamahan n'yo ng pitong lalaki na may

magandang reputasyon, marunong, at puspos ng

Espiritu. Sila ang mangangasiwa sa gawaing ito, at

ilalaan naman namin ang mga oras namin sa

pananalangin at pag-aaral ng salita ng Dios."

Kaya pumili sila ng pitong lalaki, iniharap sa mga

apostol, ipinanalangin sila, at pinatungan ng kamay

bilang pagtatalaga sa tungkulin.

Kaya patuloy na kumalat ang salita ng Dios at patuloy

na dumami ang bilang nila, kasama na dito ang

maraming mga pari.

Three Dimensions of Serving

Sa kuwentong ito, bago natin tingnan ang problema, pansinin

muna natin ang iba't ibang klaseng ministries na gagampanan

ng bawat isa sa atin. Merong tatlo, na naniniwala ako na bawat

isang Cristiano ay may tungkuling gampanan sa iba't ibang

paraan. Merong klase na mas pagtutuunan mo ng pansin, pero

lahat ay dapat na ginagampanan natin bilang paglilingkod sa

Dios.

75

Prophetic Ministry of the Word. Ito ang ginagawa ng mga

apostol dito sa kuwento natin. Ang salita na galing sa Dios ay

dinadala nila sa mga tao - Cristiano man o hindi. The direction

of this ministry is God to Man. Ito rin ang ginawa ng

Panginoong Jesus. Siya mismo ang Salita ng Dios at ang

mensahe niya sa tao ay ang salita ng Dios. Mga apostol lang ba

ang gumagawa nito? Hindi! Lahat ng mga Cristiano gumagawa

nito. Ikinuwento sa iba ang mga kamangha-manghang ginawa

ng Dios. Tinutulungan natin ang bawat isa na mas maging

attentive sa salita ng Dios. Bahagi ito ng covenant natin: "Mag-

aakay ako ng mga tao kay Cristo bilang kanilang Tagapagligtas

at Panginoon sa pamamagitan ng aking mabuting halimbawa at

pagsaksi."

Priestly Ministry of Prayer. Ito rin ang minodelo ng mga

apostol sa kuwentong ito. Ang ministeryo nila ay ilapit ang

mga tao sa Dios - dalhin sa trono ng Dios ang mga kailangan,

mga problema, mga sakit ng tao. The direction of this ministry

is Man to God. Ito rin ang ginawa ng Panginoon. Siya ang

Tagapamagitan sa Dios at sa tao. Ang mga apostol lang ba ang

gumawa nito? Hindi! Lahat ng mga Cristiano ay

makapaglilingkod sa bawat isa sa pamamagitan ng

pananalangin sa bawat isa. Bahagi ito ng covenant natin:

"Ipananalangin ko nang regular ang paglago at mga gawain ng

iglesia."

Kingly Ministry of Love. Isang dahilan kung bakit powerful

ang witness ng early church ay dahil kitang-kita ang

pagmamahalan nila sa isa't isa. Kaya noong nakakaligtaang

bigyan ng tulong ang mga biyuda ng mga Judiong nagsasalita

ng Griyego (Hellenists), big deal sa kanila iyon. Dahil isang

bahagi ng paglilingkod ay iyong pagtulong sa pangangailangan

76

ng iba. The direction of this ministry is Man to Man. Ito ang

ipinakita ng Panginoon. Bagamat siya ay Hari, nagpakababa

siya, namuno siya nang may pagkalinga sa pangangailangan ng

mga tao. Obviously ito ang ginagawa ng lahat ng Cristiano. At

sobrang powerful nito. Hindi ba't binanggit sa kuwento na

maraming mga pari ang naligtas. Bakit? Kasi ang mga pari sa

panahon nila, maraming mahihirap at neglected ng mga

religious leaders. Ibang iba ang nakita nila sa pag-ibig ng mga

Cristiano. Ito rin ang sabi ng Panginoon, "Love one another. By

this all people will know that you are my disciples if you have

love for one another" (John 13:35).

Commitment in Serving

Tatlong klase o dimensions ng ministry - love, Word, prayer -

lahat dapat involve tayo. Ngayon ang tanong sa atin, Paano tayo

maglilingkod? Ano dapat ang maging focus natin? Kasi itong

mga apostol, bakit ayaw nilang tumulong sa mga biyuda? Ibig

sabihin ba kulang sila sa love, servanthood and sacrifice? Hindi

iyon ang binabanggit sa kuwento, kasi ang commitment sa

ministry ay commitment...

Sa anumang pagkatawag ng Dios. Hindi tayo ang

magdedesisyon kung ano ang gagawin natin. Ang Dios ang

tumatawag. Siya ang tumawag sa 12 apostol. Siya ang tumawag

sa pitong lalaki para mangasiwa sa paglilingkod sa mga biyuda

at iba pang mga kailangang gampanan sa iglesia. Lahat

mahalaga sa iglesia. Tayo ay isang katawan na maraming

bahagi. Ito ang pangako natin sa covenant natin:

"Paglilingkuran ko ang Panginoon nang bukal sa loob, matiyaga,

at matapat ayon sa ibinibigay na kalakasan at kakayahan sa

akin ng Panginoon." Sabi ni Pedro,

77

As each has received a gift, use it to serve one another,

as good stewards of God’s varied grace: whoever

speaks, as one who speaks oracles of God; whoever

serves, as one who serves by the strength that God

supplies—in order that in everything God may be

glorified through Jesus Christ. To him belong glory and

dominion forever and ever. Amen (1 Peter 4:10-11).

Sinabi ng mga apostol, kasama doon si Pedro, sa mga

nagrereklamo, “It is not right that we should give up preaching

the word of God to serve tables" (6:2). Hindi dahil ayaw niyang

maglingkod sa mga biyuda, kundi dahil alam niya kung saan

siya tinawag ng Panginoon. At kung tinawag siya para sa

pangangaral ng Salita ng Dios at panalangin, iyon ang unang-

unang paglalaanan niya ng atensiyon. Dahil ang commitment sa

ministry ay commitment din...

Na paglaanan ito ng sapat na atensiyon. Kung ano ang nais

na ipagawa sa iyo ng Panginoon, iyon ang pagtuunan mo ng

pansin. Sabi ng mga apostol na pumili sila ng pitong lalaki,

"whom we will appoint to this duty" (6:3). Kung sino ngayon

ang maitalaga sa ganoong gawain, sila ang magbubuhos ng

lakas, oras, at atensiyon sa gawaing iyon. At para naman sa mga

apostol, "But we will devote ourselves to prayer and to the

ministry of the word" (6:4). Ganito din ang bilin ni Pablo kay

Timoteo, "Until I come, devote yourself to the public reading of

Scripture, to exhortation, to teaching. Do not neglect the gift

you have" (1 Timothy 4:13-14). Merong gustong ipagawa ang

Dios sa iyo bilang bahagi mo sa misyon ng iglesia sa mundo. At

binigyan ka niya ng mga espirituwal na kaloob para magawa

ang mga iyon. Ang tanong sa iyo ngayon, Pinaglalaanan mo ba

ng sapat na panahon ang nais ng Dios ipagawa sa iyo? O baka

binabalewala mo? O baka distracted ka ng maraming mga

78

alalahanin sa buhay at nakakaligtaan mo na ang higit na

mahalaga ang maglingkod sa Panginoon, kaysa magpakapagod

lang sa makamundong bagay?

The Story of Stephen

Hanggang saan ngayon ang nais na commitment ng Dios sa

atin? Hindi lang atensiyon, oras at lakas ang pinag-uusapan

dito. Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 6:8-15; 7:1-

2, 51-60; 8:1-2:

Si Esteban ay isa sa pitong lalaking ito. Pinagkalooban

siya ng Dios ng pambihirang kapangyarihan. Kaya

maraming mga namamangha sa mga himalang

ginagawa niya, pero ang ilan ay kumakalaban sa

kanya. Pero kahit makipagtalo sila sa kanya, hindi nila

matalo si Esteban dahil sa karunungang bigay sa

kanya ng Espiritu.

Kaya pinaratangan nila si Esteban na nagsasalita ng

laban sa Dios at kay Moises. Dinala siya sa Korte at

pinagpaliwanag. Sinabi niya sa kanila, "Mga kapatid

at mga magulang, makinig kayong mabuti sa akin..."

Pagkatapos noon ay ikinuwento niya ang mga bagay

na ginawa ng Dios simula kay Abraham hanggang sa

pagdating ni Jesus. Sabi pa niya, "Matitigas talaga ang

mga ulo ninyo. Hindi kayo nakikinig sa mga mensahe

ng Dios. Hindi kayo sumusunod sa mga utos niya."

Nang marinig ito ng mga miyembro ng Korte, galit na

galit sila kay Esteban. Sinugod nila si Esteban,

kinaladkad palabas ng lungsod at pinagbabato.

Habang nangyayari ito sa kanya, nanatili siyang

puspos ng Espiritu, hanggang siya ay mamatay.

79

Inilibing siya at marami ang labis na nagdalamhati sa

pagkamatay niya.

Commitment in Serving

Hanggang saan ang commitment? Hindi pa ba obvious iyan sa

kuwento ni Stephen? Ang commitment sa ministry ay

commitment na buong buhay, habang buhay. Teka, baka

sabihin ng iba, oo nga't pambihira ang ganyang klaseng

commitment, pero para lang sa mga apostol iyan. Bakit?

Apostol ba si Stephen? Hindi ba't isa siya sa pinagkatiwalaang

mangasiwa sa pagpapakain sa mga biyuda? Anong ginagawa

niya ditong nakikipagtalo sa religious leaders nila? Napatay

tuloy. Hindi siya apostol. Pero alam niya kung ano ang

pinapagawa sa kanya ng Panginoon. He was a witness for Jesus.

Ang salitang "witness" ay galing sa Griyego na martus, kung

saan galing ang salita natin ngayon na martyr. Na karaniwan

nating tinutukoy sa mga pinapatay dahil sa pananampalataya

at pagsaksi kay Cristo. Pero noon, ang salitang ito ay tumutukoy

sa lahat ng Cristianong matapang na ipinapangaral si Cristo.

Stephen was the first martyr to die for his faith.

Ganyan ang commitment sa ministry, na sumunod sa

ipinapagawa ng Panginoon, buhay man ang maging kapalit. Di

tulad ng ibang mga Christian ngayon, sa oras lang di pa

makatupad, hirap na hirap pang bumangon nang maaga at

isakripisyo ang oras at pera para sa paglilingkod. Paano pa ang

buhay? Hindi ba't ganyan ang halimbawa ng paglilingkod na

ginawa ni Cristo? He came "not to be served but to serve and

give his life as a ransom for many" (Mark 10:45). Hindi ba't

iyon ang ibig sabihin ni Jesus ng, “If anyone would come after

me, let him deny himself and take up his cross and follow me"

80

(Mark 8:34). Serve with commitment. And be ready to die.

Walang retirement sa ministry. Huwag na nating hintaying

magkaroon ng magandang opportunity na maglingkod. Lagi

namang may opportunity. Si Stephen, sinabi ba niya, "Teka lang,

medyo mainit pa ang sitwasyon, di muna ko magsasalita,

delikado. Hihintayin ko munang maging acceptable na sa kanila

ang Story of God." Hindi. Sugod agad. He served like Jesus. He

died like Jesus. Pangit ba ang nangyari sa kanya? Hindi! "To live

is Christ, to die is gain" (Phil. 1:21).

The Story of Philip

Sa paglilingkod, hindi lang energy o effort ang pinag-uusapan

natin, kundi ang tamang motibo o puso sa paglilingkod.

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 8:1-26:

Sa pangunguna ni Saulo na sumang-ayon sa pagpatay

kay Esteban, nagsimula na ang matinding pag-uusig

sa mga mananampalataya sa Jerusalem. Nagsumikap

siyang wasakin ang iglesia. Pinapasok niya ang mga

bahay-bahay, dinadakip ang mga mananampalataya,

lalaki man o babae, at ikinukulong. Kaya kumalat sila

sa buong lalawigan ng Judea at Samaria at doon

nagpatuloy na mangaral ng Magandang Balita.

Isa sa mga ito si Felipe, na isa rin sa pitong lalaking

napiling mangasiwa sa pamamahala ng mga gawain

sa iglesia. Sa isang lungsod sa Samaria, nakikinig na

mabuti ang mga tao sa kanyang ipinapangaral

tungkol kay Cristo at humahanga sa mga himalang

ginagawa niya - nakapagpapalayas siya ng mga

masasamang at nakapagpapagaling ng mga maysakit.

81

Dahil doon, maraming sumampalataya at

nagpabautismo. Isa na rito si Simon na maraming

napapahanga dahil sa kahusayan sa salamangka. Pati

siya ay hangang-hanga sa ginagawa ni Felipe. Kaya

masayang-masaya ang mga tao doon.

Nang mabalitaan nina Pedro at Juan ang nangyari sa

Samaria, pinuntahan nila ito. Ipinatong nila ang mga

kamay nila sa mga mananampalataya roon at

natanggap nila ang Banal na Espiritu.

Nakita ito ni Simon, kaya inalok niya ng pera sina

Pedro at Juan at sinabi, "Bigyan ninyo ako ng ganyang

kapangyarihan, para sinumang patungan ko ng kamay

ay makatanggap din ng Banal na Espiritu."

Sumagot si Pedro, "Hindi mo mabibili ng pera ang

kaloob ng Dios. Wala kang bahagi sa gawain namin,

dahil marumi ang puso mo sa paningin ng Dios.

Pagsisihan mo ang masamang balak mo at

manalangin kang patawarin ka ng Dios, dahil nakikita

kong pinaghaharian ka ng inggit at ng kasalanan."

Pagkatapos nilang mangaral ng mensahe ng

Panginoon, bumalik na sina Pedro at Juan sa

Jerusalem. At nangaral din sila ng Magandang Balita

sa mga baryo na nadaanan nila pabalik. Habang si

Felipe naman ay pumunta kung saan sabihin sa kanya

ng Espiritu.

Commitment in Serving

Sa punto ng story sa Acts, pansinin n'yo na ngayon nakalabas

na sila sa Jerusalem. Hindi nila sariling pasya ito, kundi

napilitan sila dahil sa mga persecution na nangyayari. Matagal

82

na kasing nasa Jerusalem lang sila. Gumawa ang Dios ng paraan

para mas maging sabik ang puso nila sa paglilingkod at

lumawak pa hindi lang sa iisang lugar kung saan baka maging

kumportable na sila. Hindi ba't ang sabi ni Jesus sa Acts 1:8,

"But you will receive power when the Holy Spirit has come

upon you, and you will be my witnesses in Jerusalem and in all

Judea and Samaria, and to the end of the earth.”

Ginagamit ng Dios ang mga persecutions at iba pang mga

pagsubok para ituro sa atin na ang paglilingkod sa ministry ay

isang commitment na buong puso at may malinis na puso.

Nakita natin iyan sa katauhan ni Felipe. Hindi rin siya isa sa

mga apostol. Isa siya sa pitong lalaki - kasama ni Stephen - na

nangangasiwa sa paglilingkod sa mga biyuda. Maaaring dahil sa

persecution, naiba ang focus ng ministry niya. Napunta siya sa

Samaria. Ipinangaral niya si Jesus doon. Hindi ba't malaking

pag-ibig iyong ipinakita niya sa paglilingkod? Ito kasing mga

Samaritans ay itinuturing ng mga taga-Judea na hindi purong

Judio. Para bang mga Fil-Am. E ayaw nila ng ganoon. Ang

pinakita ni Felipe at iba pang Cristiano ay ang pag-ibig na tulad

ng kay Cristo sa kanyang pag-reachout sa Samaritan woman sa

John 4. Maging sina Pedro at Juan narecognize na iyon ay galing

sa Dios.

Pero makikita rin natin sa eksena ang dating magician na si

Simon. Maaaring hindi siya talaga tunay na mananampalataya

dahil sa tindi ng rebuke sa kanya ni Pedro. Pero anupaman,

warning ito sa atin na siyasatin ang puso natin sa paglilingkod.

Maaaring maraming oras nga ang ginugugol mo, o mataas ang

posisyon mo sa ministry, o tinitingala ka ng tao. Pero hindi ito

pagalingan, pataasan, at pagkuha ng approval ng tao. Ang

83

paglilingkod ay dapat na mula sa puso, buong puso, at galing sa

isang pusong dalisay. Na ang hangarin lang ay ipakita ang pag-

ibig sa Dios at pag-ibig sa kapwa.

The Spirit in Our Serving

Ang iba sa inyo sa tingin n'yo hindi n'yo kaya ang ganitong

klaseng commitment sa ministry. Ang iba naman sa inyo na

nagcommit na nang sobra sa ministry, pero nararamdaman

n'yo pa rin ang panghihina o mga struggles. Tandaan nating

hindi natin ito gagawin sa sariling lakas natin kundi sa lakas na

galing sa Dios. We serve "by the strength that God supplies" (1

Peter 4:11). Si Pablo sabi niya, "For this I toil, struggling with all

his energy that he powerfully works within me" (Colossians

1:29). Saan pa manggagaling iyon kundi sa Espiritung nasa atin

na, "There are varieties of activities, but it is the same God who

empowers them all in everyone...All these are empowered by

one and the same Spirit, who apportions to each one

individually as he wills" (1 Corinthians 12:6, 11).

Hindi ba't ang Espiritu ang gumabay sa bawat hakbang na

ginawa ng mga believers noon? Sa pagpili ng pitong lalaking

mangangasiwa, gabay ng Espiritu. Kaya pinatungan nila ng

kamay para marelease ang power ng Spirit sa buhay nila. Kay

Stephen, hindi ba't dahil puspos siya ng Espiritu kaya naging

buo ang loob niya na humarap sa mga umusig at pumatay sa

kanya? Kay Felipe, hindi ba't kung saan siya dalhin ng Espiritu

doon siya pumupunta? Kay Juan at Pedro, hindi ba't ipinatong

nila ang kamay nila sa mga kapatid sa Samaria para bumaba

ang Espiritu sa kanila?

84

Ang lahat ng kailangan nating qualification at resources sa

ministry, nasa atin na, dahil nasa atin na ang Espiritu. Iyan ang

pinaniniwalaan natin, "Ang Banal na Espiritu ay nananahan sa

lahat ng tunay na sumasampalataya simula sa oras na sila ay

maligtas, tinutulungan sila upang mamuhay nang may

kabanalan at pinalalakas sila para sa ministeryo o paglilingkod"

(from BBCC Statement of Faith). Kaya nga ang hinanap nilang

mangangasiwa sa ministeryo ay dapat na "full of the Spirit"

(Acts 6:3). Ang description kay Stephen, "a man full of faith and

of the Holy Spirit" (6:4). Hanggang bago siya mamatay, "full of

the Holy Spirit" pa rin (7:55).

Kung nasa atin na ang Espiritu, ibig sabihin, nasa atin na

ang...Grace. Hindi mo na pwedeng sabihing, "Mukhang wala

naman akong maibibigay o maitutulong. Mukhang hindi naman

para sa akin yan." Grace nga iyan ng Panginoon. Magagawa mo

kasi gusto niyang gawin mo. Ano ang description kay Stephen?

"Full of grace and power" (6:8). Power. Kaya hindi na natin

pwedeng sabihing, "Mukhang imposible yata iyon." Faith. Ito

rin ang description kay Stephen, "a man full of faith" (6:4). Ito

rin ay regalo na galing sa Dios (Eph. 2:8-9), hindi lang para

maligtas tayo, kundi para makapaglingkod (2:10). Wisdom.

Hindi mo na puwedeng sabihing, "Hindi ko alam kung ano ang

kailangang gawin at paano gagawin iyon." Ang piniling

mangasiwa sa gawain ay "full of the Spirit and of wisdom"

(6:3).

Think about this: if the Spirit, grace, power, faith and wisdom

will control us in the ministry, sa halip na mga reklamo at mga

excuses, anong magiging resulta noon? If we respond to the

leading of the Spirit and serve where he leads us, we will be

85

more committed to serve others. And what is the result? "So

there is much joy in the city" (8:8). "The fruit of the Spirit is

love, joy..." (Gal. 5:22). Ito dapat ang gusto nating mangyari -

joy! Ito ang motive ni Pablo sa ministry, "We work with you for

your joy" (2 Cor. 1:24).

Yes, there are too many entertainment in our society, but not

much joy. Anong gagawin nating mga Cristiano kung ganoon?

Where is the Spirit leading you? In serving the church? In

serving non-Christians? In serving Cambodians? Pag-isipan at

pag-usapan nating mabuti. Huwag kang uuwi nang hindi

nasasagot ang mga tanong na iyan.

86

PART 7 – RADICAL TRANSFORMATION March 10, 2013 | Derick Parfan | Acts 8:1-3; 9:1-31

Impossible?

Merong isang salita na ginagamit natin - hindi man sinasabi

pero nasasaisip natin - na nagpapakita ng kakulangan ng

pagtitiwala natin sa Diyos. Ito ay ang salitang "imposible."

Maaaring meron sa inyo ngayon na ngayon lang nakadalo sa

church namin, napilit lang kayo ng kaibigan n'yo, pinagbigyan

n'yo lang. Pero sa isip-isip mo, "Imposible na akong

magbago." Lalo na kung iisipin mo ang napakaraming

kasalanang nagawa mo o mga kasalanan at pang-aabusong

ginawa sa iyo ng ibang tao. O kahit sa tingin mo Christian ka na,

nagsisi ka na sa kasalanan mo at nagtitiwala kay Jesus, pero

kapag naiisip mo ang mga patuloy na struggles mo sa

kasalanan at mga sakit na nararamdaman mo sa puso mo,

sinasabi mo rin, "Imposible na akong magbago. Ganito na lang

siguro hanggang mamatay ako makapiling ang Diyos sa langit.

O kaya naman, kapag nakikita mo ang ibang tao - asawa mo

siguro, o tatay, o anak, o kaibigan - tapos puro kabulastugan

ang ginagawa at sayang na sayang na ang buhay. Sasabihin mo

sa sarili mo, kahit na minsan ay naipagpray mo siya,

"Imposible nang magbago iyan!" Wala nang pag-asa iyan. Sa

impiyerno na ang tungo niyan. Tsk, tsk, kawawa naman.

O kaya naman, maaaring naniniwala kang posible pang

magbago ang kaibigan mo at kayang-kaya ng Diyos na gumawa

ng paraan para mangyari iyon. Pero ang pinagpepray mo ay

ganito, "Lord, sana po merong isang tao na kasama ko sa

church na gamitin mo para maishare sa kanya ang Story of

87

God." Ganoon ang prayer mo kasi sa isip-isip mo, "Imposibleng

gamitin akong instrumento ng Diyos para sa mga kamag-

anak o mga kaibigan ko. Kasi alam nila ang buhay ko dati."

Kapag pinag-uusapan natin ang pagbabago, hindi lang

pagbabago ng ugali, pagkawala ng bisyo, pagbabago ng gawain

ang pinag-uusapan natin. We are talking about true

transformation. A transformation of the heart. Puso mo man o

puso ng ibang tao. At kung sasabihin nating imposibleng

mangyari, baka nakakalimutan na natin ang napakaraming

kuwentong pinagdaanan natin sa Story of God's Church sa

Book of Acts.

Anu-ano ang parang imposibleng mangyari na nangyari?

[Hintaying sumagot]. Nabuhay muli ang Panginoong Jesus.

Nagsalita ang mga Christians noon sa iba't ibang wika na hindi

naman nila pa pinag-aralan. Nakalakad, nakatakbo at

nakalundag ang lumpo. Napalayas ang mga masasamang

espiritu. Nabago ang buhay ng mga tagasunod ni Jesus - sa

relasyon nila sa Diyos, sa relasyon sa isa't isa, pati sa relasyon

sa mga taong umaaway sa kanila.

Bakit nangyari ang mga ito? Tulad ng sa tanong ni Pedro noon

kay Jesus, "Sino na lang ang maliligtas (o magbabagong-

puso)?", ang sagot ay, "Imposible ito sa tao pero hindi sa Dios,

dahil ang lahat ay posible sa Dios" (Mark 10:26-27 ASD).

Posible kahit na sobrang grabe na ang kalagayan ng puso ng

tao? Kung hirap pa rin tayong maniwala doon, pakinggan n'yo

ang kuwentong ito, kung paanong binago ng Diyos ang puso ng

isang taong ang pangalan ay Saulo, na mas kilala natin sa

pangalang Pablo. This is true radical heart transformation.

88

The Story of Saul’s Conversion

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 8:1-3; 9:1-31:

Si Saulo, isang pinuno ng relihiyon ng mga Judio, ang

siyang pumayag sa pagpatay kay Esteban. Habang ang

mga tagasunod ni Jesus ay kung saan-saan

nakakarating para ipamalita ang tungkol kay Jesus, ito

namang si Pablo ay kung saan-saan din nagpupupunta

para subukang wasakin ang iglesia.

Patuloy ang pagbabanta niya sa buhay ng mga

tagasunod ni Jesus. Pinuntahan pa niya ang punong

pari para humingi ng mga sulat bilang katibayan na

binibigyan siya ng kapangyarihang hulihin ang

sinumang sumusunod kay Jesus.

Nang malapit na siya sa lungsod ng Damascus, bigla

siyang napalibutan ng nakakasilaw na liwanag mula

sa langit. Natumba siya at may narinig siyang boses na

nagsasabi, "Saulo, Saulo! Bakit mo ako inuusig?"

Sumagot si Saulo, "Sino po ba kayo?" Sinagot naman

siya, "Ako si Jesus na iyong inuusig. Tumayo ka at

pumunta sa lungsod, at doon ay may magsasabi sa iyo

kung ano ang dapat mong gawin."

Natahimik lang ang mga kasama ni Saulo dahil

nakarinig lang sila ng boses, pero wala silang nakita.

Nang tumayo si Saulo, napansin niyang hindi na siya

makakita. Kaya inakay siya ng mga kasama niya

hanggang sa Damascus. Tatlong araw siyang hindi

nakakita.

Sa lungsod na iyon, nagpakita si Jesus kay Ananias, isa

sa mga tagasunod niya. Sinabi sa kanya ni Jesus sa

isang pangitain, "Puntahan mo si Saulo. Nananalangin

89

siya sa akin ngayon. At pinakita ko sa kanya sa isang

pangitain na pupunta ka sa kanya at ipapatong mo

ang kamay mo sa kanya para muli siyang makakita."

Pero sumagot si Ananias, "Panginoon naman, marami

po akong nabalitaan tungkol sa kalupitan ng taong

iyon sa mga kapatid ko sa Jerusalem."

Pero sinabi ng Panginoon, "Lumakad ka na at gawin

ang pinapagawa ko, dahil pinili ko siyang maglingkod

sa akin, para ipakilala niya ako hindi lang sa mga

Judio, kundi pati sa mga hindi Judio at sa mga hari

nila."

Kaya pinuntahan ni Ananias si Saulo. Ipinatong niya

ang kamay niya kay Saulo at sinabi, "Kapatid na Saulo,

pinapunta ako rito ng Panginoong Jesus para muli

kang makakita at mapuspos ng Banal na Espiritu."

Pagkatapos noon, biglang nakakita ulit si Saulo.

Tumayo siya at nagpabautismo.

Ilang araw siyang nanatili roon kasama ang iba pang

kapatid sa Panginoon. Pumunta siya sa mga bahay-

sambahan ng mga Judio at nangaral, "Si Jesus nga ang

Anak ng Diyos!" Nagtaka ang mga nakarinig sa kanya

at sinabi, "Hindi ba't ito ang taong umuusig sa mga

tagasunod ni Jesus sa Jerusalem?"

Lalong humusay si Pablo sa pangangaral. Pinatunayan

niya sa kanila na si Jesus nga ang Ipinangakong

Tagapagligtas. Paglipas ng ilang araw, nagplano ang

mga pinunong Judio para patayin siya. Pero may

nakapagsabi sa kanya ng plano nila, kaya isang gabi,

90

isinakay siya ng ilang mga kapatid sa isang malaking

basket at ibinaba sa labas ng pader ng lungsod.

Pagdating niya sa Jerusalem, gusto niya sanang

makisalamuha sa mga tagasunod ni Jesus doon, pero

takot sila sa kanya. Akala nila ay nagpapanggap lang

si Saulo na isa na sa kanila. Pero isinama siya ni

Bernabe at dinala sa mga apostol. Ikinuwento ni

Bernabe sa kanila kung paanong nagpakita ang

Panginoon kay Saulo. Ikinuwento din niya kung

paanong buong tapang siyang nangaral tungkol sa

Panginoon tulad din ng iniutos sa kanya.

Pagkatapos siyang tanggapin ng mga apostol, patuloy

siyang matapang na nangaral tungkol kay Jesus. Ilang

mga lalaking nakadebate niya ang nagplanong

patayin siya. Nang malaman ito ng ilan, pinauwi muna

nila si Saulo sa Tarsus, sa bayang kinalakhan niya.

Pagkatapos noon, naging matiwasay ang pamumuhay

ng iglesia sa buong Judea, sa Galilea at sa Samaria.

Lalo pa silang dumami nang nagpatuloy na lumakas

ang kanilang pananamapalataya, namuhay na may

takot sa Panginoon, at pinalakas ng Banal na Espiritu.

Radical Life Transformation

Obviously, napakalaking pagbabago ang makikita natin sa

buhay ni Saulo (o Pablo later on). Kung titingnan natin ang

relasyon n'ya sa mga Christians, malaki ang pagbabago. From

zealous murderer to faithful brother. Siya ang pumayag para

patayin si Stephen. Siya ang nagpapadampot sa mga tagasunod

ni Jesus - lalaki man o babae - para ikulong sila. Ang life mission

statement n'ya ay ganito: "I will destroy the church!" Kaya lahat

ng dapat niyang gawin para mabura sa mundo lahat ng

91

tagasunod ni Jesus gagawin niya. Siya na rin ang nagsabi,

"Inusig at nilait ko ang mga sumasampalataya sa kanya" (1

Timothy 1:13 ASD). "Inusig ko ang iglesia ng Dios" (1 Cor. 15:9;

pati Phil. 3:6).

Pero nagbago iyon. Hindi na niya sisirain ang pamilya ng Diyos

dahil isa na siya sa kabilang sa pamilya ng Diyos. Ang mga

members ng church ay itinuturing na niyang mga kapatid kay

Cristo. Kahit pa ang ilan ay medyo naiilang at natatakot sa

kanya noong una kasi pinagdududahan kung tunay ang

pagbabagong nangyari sa kanya. Pero pinakita niyang kahit

maging sarili niyang buhay ibibigay niya para sa kapakanan ng

iglesia. Siya mismo ay inusig. At sa mga susunod na kuwento

makikita nating, ikukulong siya at mapapatay dahil sa

pagmamahal niya sa iglesia. Sa halip na wasakin ang iglesia,

ang mission statement na niya ay gawin ang lahat ng magagawa

niya para maitaguyod ito at maiharap na ganap kay Cristo (Col.

1:28). Devotion to the church. That's radical transformation.

Kung sa relasyon naman sa mga taong hindi niya kalahi, ito ang

malaking pagbabago: from being a proud Jew to being a

gospel preacher to the Gentiles. Sabi niya, "Ako'y tinuli noong

walong araw pa lamang ako (sign of the covenant with

Abraham). Ako'y isang Israelita mula sa lahi ni Benjamin. Kaya

kung pagiging tunay na Judio ang pag-uusapan, talagang tunay

akong Judio" (Phil. 3:5). Pero ang kanyang pagmamalaki sa

sarili niyang lahi ay binago ng Panginoon nang gawin siyang

mangangaral para sa mga hindi Judio. Dati wala siyang

pakialam sa kanila, pero ngayon ang ambisyon niya ay ito:

"through [Jesus] we have received grace and apostleship to

bring about the obedience of faith for the sake of his name

92

among all the nations" (Romans 1:5). Compassion and

passion for the nations. That's radical transformation.

Kung sa relasyon naman sa Panginoong Jesus ito ang malaking

pagbabago, from Jesus-hater to Jesus-lover. Sabi niya sa 1

Timothy 1:13, "Nilapastangan ko siya (si Jesus!) noong una"

(ASD). Kasi hindi siya naniniwalang si Jesus ang Messiah, ang

ipinangakong tagapagligtas. Para sa kanya, impostor lang si

Jesus. He hates this Jesus. That's why he hates his followers.

Pero nagbago iyon. Pagtayo niya sa bahay sambahan ng mga

Judio ang sabi niya, "Jesus is the Son of God" (Acts 9:10). Dati

nilalapastangan niya ang Diyos mismo dahil si Jesus ay Diyos na

nagkatawang tao. Ngayon, sabik niyang sinasabi sa iba, "Ito ang

tunay na tagapagligtas at Panginoon. Maniwala kayo sa kanya."

That's devotion to Jesus. That's radical transformation.

Kung titingnan naman natin ang pagtingin ni Pablo sa sarili

niya, napakalaki din ng pinagbago, from trusting in his self-

righteousness to trusting in Jesus-righteousness. Noong

una naman kasi, hindi naman tinitingnan ni Pablo o ng mga

kababayan niya na masamang tao siya. Katunayan ang

ginagawa niyang pag-uusig sa iglesia, para sa kanila, ay

pagsunod sa Diyos. At iyon ang pinakananais ni Pablo, ang

makasunod sa mga utos ng Diyos. Kaya sabi niya, "At kung

pagsunod sa Kautusan ng mga Judio naman ang pag-uusapan,

talagang sinunod ko ito dahil dati akong Pariseo. Kung tungkol

naman sa sigasig ng pagsunod ko sa relihiyon ng mga Judio,

inusig ko ang iglesya. Walang maipipintas sa akin pagdating sa

pagsunod sa Kautusan" (Phil. 3:5-6). Para sa kanya "blameless"

siya. He was trusting in his own righteousness. Pero nagbago

iyon. Sabi niya sa verse 9, "Hindi na ako nagtitiwala na maging

93

matuwid sa pamamagitan ng pagsunod sa Kautusan kundi sa

pananampalataya kay Cristo. Ang pagiging matuwid ko ay

kaloob sa akin ng Dios nang sumampalataya ako kay Cristo."

Ang nangyari kay Paul ay radical transformation. Heart

transformation ang pinag-uusapan natin dito. Hindi lang

behavior modification. Kaya kung meron man ditong sa tingin

n'yo ay relihiyoso kayo, mabait na, hindi naman masama ang

ugali, pino kung kumilos, wala akong pakialam kung ganoon

kayo. Hindi iyon ang isyu. Hindi n'yo puwedeng sabihing,

"Hindi ko kailangan ang ganyang radical transformation, hindi

naman ako kasing grabe ni Pablo noon." Well, have you looked

at your heart lately? Hindi ba't may mga ginagawa tayong

mabuti at sa tingin natin ay para sa Diyos o para sa kapwa natin

pero ginagawa natin para maitaas ang sarili natin? We all have

heart issues. Kailangan nating lahat ng heart transformation. At

para mangyari ito, talaga namang major heart surgery ang

kailangan. This is the essence of the New Covenant, kung saan

ipinangako ng Diyos, "I will give you a new heart."

Because of Jesus

Paano nagbago ang puso ni Pablo? Because of Jesus, because he

met Jesus. Ganito ang naexperience ni Pablo nang makatagpo

niya ang Panginoong Jesus sa daan papunta sa Damascus.

Radical Mercy. "But I received mercy..." (2x in 1 Tim. 1:13, 16).

Kung tayo ang huhusga sa sitwasyon, sino ang mas nakakaawa

ang kalagayan? Ang mga taong ipinapakulong ni Saulo o siya na

nagpapakulong? Natural, iisipin natin mas kaawa-awa ang mga

Cristianong nagdurusa sa kulungan at ang iba ay ipinapapatay.

Pero naranasan ni Pablo ang kabutihan ni Cristo, na tumingin

94

sa kanya at naawa dahil si Pablo ang mas kahabag-habag ang

kalagayan dahil hiwalay siya sa tunay na buhay na nakay Cristo.

Hindi sinabi ni Jesus sa kanya, "Tumigil ka na, awang-awa na

ako sa aking iglesya na hirap na hirap na." Parang ang sabi niya,

"Tumigil ka na, awang-awa na ako sa iyo."

Radical Grace. Dahil sa ginagawa ni Saulo sa iglesia, ang

karapat-dapat na hatol sa kanya ay parusahan ng Diyos. Pero

hindi iyon ang naranasan niya kundi grace, God's goodness to

those who don't deserve it. Sabi pa niya, "And the grace of our

Lord overflowed for me with the faith and love that are in

Christ Jesus" (1 Tim. 1:14). "By the grace of God I am what I

am" (1 Cor. 15:10). "To me, though I am the very least (lit., "less

than the least") of all the saints, this grace was given" (Eph.

3:8). Hindi sinabi sa kanya ni Jesus na may hawak na espada,

"Heto ang para sa iyo!" Parang nakaunat ang kamay ni Jesus na

gustung-gusto na siyang yakapin at ilapit sa kanya, although

Paul deserves the opposite.

Radical Patience. "But I received mercy for this reason, that in

me, as the foremost, Jesus Christ might display his perfect

patience as an example to those who were to believe in him for

eternal life" (1 Tim. 1:16). Hindi niya sinabi kay Pablo, "Tama

na! Inuubos mo ang pasensiya ko. Hindi ko na palalagpasin ang

ginagawa mong kasamaan." Kundi isang malumanay at

mahinahon na, "Saul, Saul, why are you persecuting me?" Hindi

lang ito isang tanong na sinasabi ni Jesus, "Paki-explain please."

Hindi ganoon. Kundi isang invitation na isuko na ang sarili niya,

lumapit kay Jesus, sumunod sa kanya, maglingkod sa kanya.

95

Hindi lang naman si Pablo ang nakaexperience nito. Lahat

tayong naranasan at nararanasan ang radical transformation sa

atin. We are transformed into the image of Jesus as we behold

the glory of the Lord (2 Cor. 3:18) - his radical mercy, his

radical grace, his radical patience. Kaya napapakanta si Pablo,

"To the King of ages, immortal, invisible, the only God, be honor

and glory forever and ever. Amen" (1 Tim. 1:17).

Through the Church

Hindi man magpakita sa atin si Jesus nang mukhaan tulad ng

kay Pablo, bagamat may mga nababalitaan tayo sa ibang

mission fields na nagpapakita si Jesus sa pamamagitan ng

panaginip, pero may instrumentong ginagamit ang Panginoon

para sa ganitong klaseng radical transformation. And I am

talking about the church, na hinuhubog ng Panginoon para

maging kawangis niya. In his image. Ibig sabihin, kung paano si

Jesus humarap sa mga taong tulad ni Pablo, ganoon din dapat

ang ipakita nating mercy, grace and patience. Bakit nga hindi?

Pansinin n'yo ang mga salitang ginamit sa Acts 9 na tumutukoy

sa iglesya o sa Christians.

"The disciples of the Lord” (9:1). Kapag sinabing disciples,

Jesus will show you the way to live and you will follow his lead.

Ganyan ang mga members ng church. Nagpakita din si Jesus

kay Ananias, isa sa mga disciples (hindi ito ang Ananias na

asawa ni Sapphira sa Acts 5, patay na iyon). Sabi ni Jesus sa

kanya, "Puntahan mo si Saulo, para patungan ng kamay, para

makakita at mapuspos ng Espiritu." "Wait lang, Lord. Sure ba

kayo diyan? Si Saulo ba kamo? Hindi ba kayo nagkakamali?"

Hindi naman ganoon ang sinabi niya, pero parang ganoon din

ang idea. Siyempre hesitant siya, kahit sino sigurong Christian.

96

Lalo na kung isa sa kamag-anak o kaibigan mo ang pinakulong

o pinapatay niya. Pero sabi sa kanya ni Jesus, "Kung ano ang

sinabi ko, iyon ang gawin mo." Sumunod si Ananias. And that's

what a disciple of Jesus does. Follow his Lord.

“Belonging to the Way” (9:2). Ito ang first time na ginamit ang

"The Way" para tukuyin ang Christianity o ang Christian

church. Ilang beses pa itong ginamit sa Acts. Pero dito,

nagpapaalala ito siguro sa atin ng sinabi ni Jesus, "I am the way,

the truth and the life. No one comes to the Father except

through me" (John 14:6). Bilang mga Christians, ang tungkulin

natin ay ituro sa mga tao kung saan ang daan, ang nag-iisang

daan para maligtas at para makapamuhay nang ayon sa

kalooban ng Diyos. We point everyone to Jesus, the Way.

In union with Christ: “Why are you persecuting me?” (9:4).

Pansinin n'yo ang tanong ni Jesus kay Saulo. Hindi, "Why are

you persecuting my church?" Kasi para sa kanya, kung anong

ginagawa ni Saulo laban sa iglesya, kay Cristo niya ginagawa.

Nagpapakita ito ng napakagandang relasyon natin sa

Panginoong Jesus. We are in Christ, united with Christ. Parang

mag-asawa na hindi mo mapaghihiwalay. Kaya naman posible

ang radical transformation sa atin, because of our union with

Christ. Kaya posible din tayong maging agents of

transformation para sa ibang tao, dahil kay Cristo na nasa atin.

“Jesus’ saints” (9:10). Kapag sinabing "saint" hindi ito tulad ng

idea natin ngayon na mga ginawang santo at santa ng Romano

Katoliko tulad ni Pedro Calungsod. Sa New Testament, ang

"saint" ay tumutukoy sa lahat ng Christian. Ang basic idea nito

ay iyong pinabanal o ibinukod mula sa kasalanan at likong

97

pamumuhay tungo sa kabanalan at pagsunod sa Diyos. Ibig

sabihin, ang puso natin, ang lifestyle natin, ang treatment natin

sa ibang tao ay iba sa mundong ito. Pansinin n'yo kung ano ang

tawag ni Ananias kay Saulo, "Brother Saul..." (9:17). If Jesus was

not ashamed to call us "brothers" (Heb. 2:11), ganoon din ang

pinakita ni Ananias. Noong natatakot ang mga believers sa

tangka ni Saulo na makisalamuha sa kanila, ano ang ginawa ni

Barnabas? Hindi ba't ikinuwento sa kanila kung ano ang

ginawa ni Jesus sa buhay ni Saulo? Tamang-tama sa ibig sabihin

ng pangalan niya na nakita natin sa Acts 4, "son of

encouragement." Bakit ganito sila kay Saulo? Kasi naman, the

church is...

Bearing “the name” of Jesus (3x in 9:14-16). Sa verse 14, ang

tawag sa mga Christians, those who "call on his name." Si Pablo,

ano ang magiging calling niya? "To carry his name" (v. 15) sa

mga Gentiles at "to suffer for his name's sake" (v. 16). Ang

iglesya - bawat isa sa atin - ay nagiging instrumento ng Diyos

para sa radical transformation ng mga tao sa paligid natin kung

sa bawat salita natin, bawat gawa natin, dala-dala natin ang

pangalan ng Panginoong Jesus.

Telling a Radical Story

Kung dala-dala natin ang pangalan ng kaisa-isang pwedeng

bumago sa buhay ng mga tao, siyempre ikukuwento natin ito sa

iba. Si Pablo tumahimik ba siya? Hindi! Kahit sa harap ng mga

hari at mga pinuno at mga kaaway niya ikinuwento niya kung

ano ang ginawa sa kanya ng Panginoon (see Acts 22; 26). Ang

pangarap niya sa buhay ay matapos ang ministeryo

ipinagkatiwala sa kanya - "to testify to the gospel of God's

grace" (Acts 20:24). Si Barnabas, hindi ba't ikinuwento din niya

98

sa mga apostol ang ginawa ni Jesus para kay Saulo? Ang mga

members ng church noon, sa tingin n'yo ba'y hindi nila ito

pinagkukuwentuhan din? Sa tingin n'yo ba'y hindi nila ikinalat

ang balitang ito sa mga taong hindi pa naniniwala kay Cristo?

Hindi ba't nagbigay ito ng kumpiyansa sa kanila na patuloy na

ibahagi si Cristo sa iba?

Ano ang naging epekto sa church nitong kuwento ng radical

transformation na nangyari kay Pablo? Makikita natin sa dulo

ng kuwento ngayon, sa verse 31, na sa halip na kaguluhan ang

mangyari sa church nagkaroon ng kapayapaan, sa halip na

mawasak ang iglesya lalo pang tumibay, sa halip na sa tao sila

matakot sa Diyos sila patuloy na sumamba, at sa halip na

matalo sila ng pag-atake ng Kaaway naranasan nila ang

pagkilos ng Banal na Espiritu, at sa halip na kumonti ang bilang

nila, lalo pang dumami at marami ang nakakilala kay Cristo.At

hindi ba't ganito din ang mararanasan ng church natin kung

ikinukuwento din natin sa iba kung paano tayo binago at

patuloy pang binabago ng Panginoon?

Radical transformation is possible (and certain) because of the

radical grace of Jesus at work through the Spirit and the

Church. Dahil diyan, huwag tayong magsasawang ikuwento ang

pagbabagong ginawa at ginagawa ng Panginoon sa buhay natin.

Sa ilan sa inyo na talaga namang kitang-kita ang karumihan at

kaguluhan ng buhay n'yo noon, obvious ang pagbabagong

ginawa sa inyo ng Panginoon. Pero sa mga katulad ko na lumaki

na sa church, sa isip-isip siguro natin, "Ano naman ang

ikukuwento ko sa kanila, e hindi naman ako lasenggo noon,

hindi naman ako mabisyo, hindi naman ako nag-adik?"

Tandaan natin heart transformation ang pinag-uusapan dito.

99

Laking simbahan ka man, pero kung dati'y hiwalay ka kay

Cristo, masasabi natin sa iba, "Patay dati ang puso ko, ngayon

buhay na buhay dahil kay Cristo. Ang tiwala ko dati sa sarili ko,

ngayon kay Cristo na. Walang kuwenta ang buhay ko noon,

ngayon maikukuwento ko na sa iba dahil kay Cristo."

Posible dahil kay Cristo. Iba na ngayon ang sasabihin at iisipin

mo, “Posibleng magbago ako dahil kay Cristo!”; “Posibleng

magbago ang taong iyan dahil kay Cristo!”; “Posibleng gamitin

akong instrumento ng Diyos para sa mga kamag-anak at

kaibigan ko dahil kay Cristo.” Panahon na, mga kapatid kay

Cristo, para tanggalin ang salitang "imposible" sa bokabularyo

nating mga Cristiano.

100

PART 8 – LISTENING AND GOING March 17, 2013 | Derick Parfan | Acts 10:1 – 11:18

An Ear Problem

Meron tayong lahat na sakit sa tenga. Anong ibig kong sabihin?

We have a problem listening to God. We have a problem

hearing God's voice. Naniniwala ako na kinakausap tayo ng

Diyos sa iba't ibang paraan. Pero maraming tao ang hindi

nakikinig, nagbibingi-bingihan, para bang walang naririnig.

Marami tayong boses na naririnig araw-araw. Balita sa TV.

Tsismis ng kapitbahay. Sermon ni Nanay. Paulit-ulit na bilin ni

misis. Buhay-buhay ng ibang tao na nasa Facebook. Pero hindi

ba't ang first priority natin bilang mga Cristiano - mga anak ng

Diyos, mga tagasunod ni Jesus - ay makinig sa sinasabi ng

Diyos?

Kelan mo huling narinig na nagsalita sa iyo ang Diyos nang

malinaw na malinaw? Bago ka gumawa ng desisyon - tungkol

sa trabaho, sa pera, o sa pamilya - naging basehan ba ng

desisyon mo ang sinasabi ng Diyos o ang sarili mo lang gusto o

pangarap sa buhay? Yes, we have a problem listening to God.

Akala natin noon lang nagsasalita ang Diyos. Kay Moises sa

burning bush. Kay Daniel sa panaginip. Kay Maria sa

pamamagitan ng isang anghel. Akala natin noon lang iyon,

ngayon hindi na.

Sa iba naman na naririnig pa ang sinasabi ng Diyos, meron

pang isang problema. We also have a problem responding to

God's voice. Malinaw ang instruction niya na nakasulat sa

Bibliya. Malinaw ang plano niya sa buong mundo na gusto

niyang makibahagi ka doon. Alam mo iyon. Hindi mo

maikakaila iyon. Pero you're not responding kung ano ang

101

sinasabi niya. Hindi lang tenga ang problema natin. We have a

problem of the will. Alam na natin kung ano ang gusto ng Diyos

pinipili pa natin ang sa sariling gusto natin. Madali naman para

sa lahat sa atin sumunod sa Diyos - basta ang gusto niya ay

gusto din natin. Pero ibang usapan na kung ang pinapagawa

niya ay ayaw na natin o hindi kumportable sa atin.

Isang bagay na matututunan natin sa Book of Acts, sa buhay ng

unang iglesia ay itong pattern ng listening to God and

responding to God. Sa chapter 1, sinabi ni Jesus sa kanila na

maghintay sila na dumating ang Espiritu. Narinig nila iyon,

kaya naghintay nga sila. Sinabi din ni Jesus na sila ang magiging

mga saksi niya, ganoon nga ang ginawa nila sa mga sumunod

na chapters ng Acts. Sa Acts 2, sinabi ni Pedro sa sermon niya

na nakasulat sa Old Testament, sa book of Joel, na lahat ng

tatawag sa pangalan ng Panginoon ay maliligtas. Narinig nilang

iyon ang sabi ng Diyos, kaya ginawa nila ay inanyayahan ang

mga taong tumawag sa pangalan ni Jesus.

Sa chapter 4, pagkatapos ng prayer meeting nila, nayanig ang

lugar na pinagtitipunan nila. Narinig nilang para bang sinasabi

ng Diyos, "Nandito ako. Ako ang bahala." So ang response nila,

naging mas matapang pa silang mangaral sa kabila ng mga

pagbabanta ng mga kaaway nila. Sa chapter 5, habang

nakakulong ang mga apostol, nagpadala ang Diyos ng anghel

para iligtas sila at sinabihan silang mangaral ulit. Narinig nila

ang sinabi ng Diyos sumunod sila. Sa chapter 8, sinabi ng

Espirtu kay Philip na puntahan ang isang eunukong taga-

Ethiopia. Pinaliwanag naman ni Philip sa kanya ang sinasabi ng

Bibliya tungkol kay Jesus. Sa chapter 9, kinausap ni Jesus si

Saulo at si Ananias. Nakinig sila at sumunod sa sinasabi niya.

102

God speaks. We listen to him. We respond in obedience. Iyon

ang pattern. Simple lang ang Christian life. Ganoon ang pattern.

Ngayon tingnan natin kung paano natin makikita ang ganitong

pattern sa isa sa pangyayari sa buhay ni Pedro.

The Vision of Peter and Cornelius

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 10:1-23:

Habang inihahanda ng Diyos si Pablo na dalhin ang

Mabuting Balita tungkol kay Jesus sa mga hindi Judio,

inihahanda rin niya ang mga taong ito para

sumampalataya kay Jesus at matanggap ang kanyang

Espiritu.

Merong isang lalaking ang pangalan ay Cornelius. Isa

siyang kapitan ng batalyon ng mga sundalong

Romano. Hindi man siya isang Judio, siya at ang

kanyang pamilya ay may takot sa Diyos. Tumutulong

siya sa mga Judio at palagi siyang nananalangin sa

Diyos.

Isang hapon, may nagpakita sa kanya na isang anghel

ng Diyos. Tinawag siya nito at sinabi, "Cornelius!"

Tumitig siya at takot na takot na sinabi, "Ano po iyon?"

Sumagot ang anghel, "Pinakinggan ng Diyos ang mga

panalangin mo at natutuwa siya sa pagtulong mo sa

mga mahihirap. Ngayon, magpadala ka ng mga tao

mo at hanapin ang isang lalaking ang pangalan ay

Pedro. Nasa ibang lungsod siya at nasa isang bahay na

nasa tabi ng dagat. Ipasabi mo sa kanyang puntahan

ka at bisitahin." Pag-alis ng anghel, agad niyang

ginawa ang sinabi nito.

103

Kinabukasan, habang ang mga tauhang ipinadala ni

Cornelius ay papalapit na sa lungsod, umakyat si Pedro

sa bubungan ng bahay para manalangin. Tanghaling

tapat noon, kaya gutom na siya. Habang hinihintay

niya ang tanghalian, may ipinakita ang Diyos sa

kanya. Nakita niyang bumukas ang kalangitan at

parang may bumababang malapad na kumot na may

dala-dalang iba't ibang uri ng mga hayop - mga hayop

na ipinagbabawal sa kanilang kanin. Pagkatapos

noon, narinig ni Pedro ang salitang nagsabi sa kanya,

"Pedro, tumayo ka! Katayin mo ang mga ito at kainin."

Sumagot si Pedro, "Panginoon, hindi ko magagawa

iyan dahil hindi po talaga ako kumakain ng mga hayop

na itinuturing na marumi at ipinagbabawal kainin."

Sabi ng Diyos, "Huwag mong ituring na marumi ang

anumang bagay na nilinis na ng Diyos." Tatlong ulit

itong nangyari, at pagkatapos, hinila agad iyon pataas.

Naguluhan si Pedro. At habang iniisip pa niya kung

ano ang ibig sabihin nito, dumating na ang mga

tauhan ni Cornelius. Sinabi sa kanya ng Espiritu, "May

mga taong naghahanap sa iyo. Bumaba ka na at

sumama sa kanila. Huwag kang mag-alinlangan, dahil

ako ang nag-utos sa kanila."

Kaya bumaba si Pedro at hinarap ang mga bisita niya.

Listening to God’s Voice

Obvious sa kuwentong ito na nagsasalita ang Diyos. Ang

tanong, kanino siya nagsasalita? Nagsasalita ang Diyos sa lahat

ng uri tao. Malinaw dito na walang itinatangi ang Diyos.

104

Naintindihan din ito ni Pedro, "Truly I understand that God

shows no partiality" (10:34).

Mataas man o mababa ang social standing ng isang tao,

kinakausap siya ng Diyos. Si Cornelius ay isang high ranking

military officer. Kinausap siya ng Diyos. Si Pedro, maaaring ang

turing sa kaniya ay mababa ang social status dahil isang

fisherman dati. Pero kinakausap siya ng Diyos. This is part of

God's new covenant promise na binanggit din ni Pedro sa Acts

2, galing kay Prophet Joel, "And in the last days it shall be, God

declares, that I will pour out my Spirit on all flesh, and your

sons and your daughters shall prophesy, and your young men

shall see visions, and your old men shall dream dreams; even

on my male servants and female servants in those days I will

pour out my Spirit, and they shall prophesy" (2:17-18). Hindi

mo na puwedeng sabihing, "Hindi makikipag-usap sa akin ang

Diyos."

Maging Judio man o hindi Judio, kinakausap ng Diyos.

Obviously, dahil chosen nation ang Israel, ang mga Judio ay

kinakausap ng Diyos mula pa sa Old Testament. Pero ang point

ng story ngayon ay para ipakita na ang mensahe ng Diyos ay

bukas sa lahat ng tao, kahit ang mga hindi Judiong tulad ni

Cornelius at ng kanyang pamilya. Ito ang gustong ituro ng Diyos

kay Pedro. Kaya nga nakakita siya ng isang vision na may

kumot na maraming pagkain. Para sa mga Judio, marumi iyon.

Pero nilinis na ng Diyos. Hindi diet ang pinag-uusapan, kundi

ang pakikisalamuha sa mga hindi Judio. Pati sila ay dapat ding

makapakinig ng mensahe ng Diyos.

105

Sa mananampalataya man o hindi, nakikipag-usap ang Diyos. Si

Cornelius ay hindi pa ligtas sa simula ng kuwento. Bagamat

ipinakilala siya bilang isang taong may takot sa Diyos,

nananalangin, at nagbibigay ng tulong sa mga mahihirap

(10:2), at para bang ganoon din naman ang mga ligtas na, pero

hindi ibig sabihin noong meron na siyang matuwid na relasyon

sa Diyos. Malinaw sa kuwento ni Pedro sa mga believers sa

Jerusalem na nagpakita ang Diyos kay Cornelius para ipasundo

si Pedro dahil, "Sasabihin niya sa iyo kung paano ka maliligtas

at ang iyong buong pamilya" (11:14). At sa mensahe ni Pedro sa

bahay ni Cornelius, sinabi niya tungkol kay Jesus, "To him all

the prophets bear witness that everyone who believes in him

receives forgiveness of sins through his name” (10:43).

Kung wala pa ang Espiritu kay Cornelius at hindi pa siya ligtas,

bakit nakipag-usap sa kanya ang Diyos?

Sa mga hindi pa Cristiano, nakikipag-usap ang Diyos to prepare

their hearts to receive the message. Naalala n'yo ang parable of

the soils ng Panginoon? Merong apat na klase ng lupa, at ang

isa ay handang-handa sa pagtanggap ng mensahe ng kaligtasan

kaya namunga. Hindi ba't noong kausapin ni Pedro sina

Cornelius, handang-handa na! Tinanong siya ni Pedro kung

bakit siya ipinatawag. Heto ang sagot, "So I sent for you at once,

and you have been kind enough to come. Now therefore we are

all here in the presence of God to hear all that you have been

commanded by the Lord” (Acts 10:33). Sarap lang mag-Story of

God sa mga katulad nila na handang-handa na, hindi na

kailangan ng 12-Week SOG; 12-min SOG lang tumanggap na

agad sa mabuting balita. Ito ang ipanalangin natin, na bago pa

106

natin kausapin ang mga kaibigan natin, kausapin na sila ng

Diyos para handang-handa sa ibabalita natin sa kanila.

At sa atin namang mga Cristiano na, bakit tayo kinakausap ng

Diyos? Para iayon at tiyaking nakaayon ang puso natin sa

misyon niya. Para sabihin sa atin, "Ito ang gusto kong mangyari.

Gusto kong kasali ka dito." Ganito ang ginawa niya kay Pedro.

Bago ang kuwento kay Cornelius, may nauna pang nangyari.

Pinagaling ni Pedro ang isang pilay na ang pangalan ay Aeneas

(9:32-35). Binuhay niya ang isang patay, si Dorcas (9:36-43).

Ginagawa niya ang ginawa ni Jesus noon. Pero ang mga

naunang ito ay puro mga Judio, mga kababayan din niya.

Kinausap siya ng Diyos para sabihing ang puso ng Diyos ay nasa

mga katulad din ni Cornelius na hindi Judio. Ganoon din dapat

ang maging puso ni Pedro para sa kanila. Kinakausap tayo ng

Diyos para itama ang puso natin at iaayon sa puso niya.

Paano ba nagsasalita ang Diyos? Through Scripture (primarily).

Kaya nga ang tawag natin sa Bibliya ay Salita ng Diyos. Dati

akala ko sa Bible lang nagsasalita ang Diyos. Basahin ko lang

'to, gawin ang sinasabi nito, iyon na iyon. Pero habang mas

binabasa ko ang Bible, mas nakikita kong may iba pang paraan

kung paano nagsasalita ang Diyos. Para ba mas maging buhay

ang sinasabi niya, mas personal. Pero siyempre, hindi dapat

sumalungat sa sinasabi ng Bible.

Through the Holy Spirit. Sabi ni Pedro sa explanation niya kung

bakit siya pumunta kay Cornelius, "...the Spirit told me to go

with them" (Acts 11:12). Kaya nga ibinigay sa atin ang Espiritu.

Para kausapin tayo. Para sabihin sa atin ang mga bagay tungkol

sa Diyos at sa layunin niya sa buhay natin. Ang Espiritu din ang

107

nagpapaalala ng isinulat niya sa Bibliya. He's the Author,

remember?

Through visions, pictures and dreams. Ganito ang nakita ni

Pedro. A vision from God. May picture din ng mga hayop sa

isang malaking kumot. Ang point ay hindi tungkol sa pagkain,

kundi may meaning behind the symbol. Ang point ay sabihin sa

kanya ng Diyos na dapat siyang makisalamuha kahit sa mga

hindi Judio.

Through angels. Kay Cornelius may ipinakita ring vision ang

Diyos. At nakita niya ang isang anghel. Ang mga anghel naman

kasi ay mensahero na galing sa Diyos. May mensaheng ibinigay

kay Cornelius.

Through his messengers, preachers. Ang pamilya at mga

kaibigan ni Cornelius ay tumanggap ng Salita ng Diyos

("received the word of God," 11:1). Sino ang naghatid ng balita?

Hindi na anghel, kundi si Pedro. Ito ang itinalagang paraan ng

Diyos para kausapin ang mga tao tungkol kay Cristo - sa

pamamagitan ng Church. God speaks to us; he also speaks

through us.

Through the Body, the Church. Ang narinig ni Pedro mula sa

Diyos ay naconfirm din ng iba pang mga believers. Hindi

puwedeng si Pedro lang ang nagsasabi noon, tapos sabi ng

ibang members ng church na hindi naman pala iyon ang gusto

ng Diyos. Hindi ko puwedeng sabihin four years ago, "Sinasabi

sa akin ng Diyos na ako ang tinatawag niyang maging pastor

n'yo." Tapos sabihin naman ng majority ng church, "Ang dinig

namin sa Diyos ang sabi niya hindi ikaw ang magiging pastor

namin."

108

Through circumstances. Mamaya sa susunod na kuwento

makikita natin kung paanong mas naconfirm ni Pedro at ng

mga kapatid niya sa Jerusalem na ang misyon sa mga hindi

Judio ay tunay ngang galing sa Diyos. Iba't ibang paraan ang

ginagamit ng Diyos noon para makipag-usap sa tao, lalo na sa

church. Ngayon din iba't ibang paraan. Dapat maging attentive

tayo sa sinasabi niya. Hindi natin puwedeng limitahan ang

paraan ng pakikipag-usap ng Diyos sa atin.

At kung narinig natin kung ano ang sinasabi niya, dapat may

response tayo. Ano dapat ang response natin? Sinabi ng Diyos

kay Pedro nang ipakita ang vision tungkol sa mga hayop, "Rise,

Peter. Kill and eat." Anong unang response niya, "By no means,

Lord." Tapos may mga dahilan pa siya. E sinabi na nga ng Diyos

na kainin niya. Anong ironic sa response ni Peter? Tinawag

niyang Lord si Jesus, tapos sinabi niyang no! Dalawang

response lang sa salita ng Diyos ang pwede nating sabihin, "No"

or "Yes, Lord." Please don't say, "No, Lord." That doesn't make

any sense. Si Pedro kaya ano ang naging response?

The Meeting of Peter and Cornelius

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 10:23-48; 11:1-

18:

Kinabukasan, sumama na si Pedro at ang ilan sa iba

pang tagasunod ni Jesus sa mga tauhan ni Cornelius at

nagsimulang maglakbay papunta sa lungsod na

tinitirhan nito. Nakarating sila doon nang sumunod na

araw. Pagdating nila Pedro, nandoon sa bahay ni

Cornelius ang pamilya niya pati mga kamag-anak at

mga kaibigang inimbitahan niya.

109

Nagsalita si Pedro, "Alam ninyong labag sa tradisyon

naming pumasok sa bahay ng mga hindi Judio. Pero

ipinakita sa akin ng Diyos na hindi ko dapat isiping

marumi ang sinuman. Kaya pumunta ako rito. At

ngayon, gusto kong malaman kung ano ang sadya n'yo

sa akin."

Ikinuwento sa kanya ni Cornelius ang mga sinabi sa

kanya ng anghel. Sinabi pa niya, "Sinabi sa akin ng

anghel na ipasundo kita dahil ikaw ang magsasabi

kung paano ako maliligtas at ang aking buong

pamilya. Kaya ngayon, naghihintay na kaming marinig

kung ano ang mensahe ng Diyos sa amin."

Sumagot si Pedro, "Kitang-kita ko na na walang

pinapaboran ang Diyos. Sa anumang lahi, tinatanggap

niya ang sinumang may takot sa kanya at gumagawa

kung ano ang mabuti." Sinabi pa ni Pedro sa kanila

ang tungkol sa Mabuting Balita ni Jesus, kung paanong

mapapatawad ang kasalanan ng lahat ng

sasampalataya kay Jesus.

Habang nagsasalita pa si Pedro, dumating ang

Espiritu ng Diyos at pinuspos ang lahat ng nakinig sa

mensahe niya. Nagpuri silang lahat sa Diyos at

nagpabautismo kaagad. Sina Pedro naman ay nanatili

sa bahay ni Cornelius nang ilang araw.

Agad na nakarating sa iba pang mga apostol at mga

tagasunod ni Jesus ang balitang pati mga hindi Judio

ay tumanggap na sa mensahe ng Diyos. Pero pagbalik

ni Pedro sa Jerusalem, mayroong ilang mga

kasamahan nila ang pumuna sa kanya, at sinabi,

110

"Pumasok ka sa bahay ng mga hindi Judio at kumain

ka pang kasama nila!"

Ikinuwento naman ni Pedro sa kanila ang lahat ng

nangyari. Sabi niya, "Kung ganoon ang gustong

mangyari ng Diyos, sino ba naman ako para

hadlangan siya?" Nang marinig nila ang paliwanag ni

Pedro, hindi na sila sumalungat pa at nagsimula silang

magpuri sa Diyos. Sabi nila, "Kung ganoon, ibinigay din

ng Diyos sa mga hindi Judio ang tunay na pagsisisi

para makatanggap din sila ng buhay na walang

hanggan."

Responding to God’s Voice

Kapag Diyos na ang nagsasalita, wala nang ibang tamang

response maliban sa pagtitiwala at pagsunod sa kanya. Sabi ni

Leanne Payne, "To listen to God is to obey him." Hindi ka talaga

nakinig sa kanya kung hindi mo sinunod kung ano ang gusto

niya. Tandaan natin sa pakikinig sa Diyos kung sino siya. He is

God; we are not. He is our Father; we are his children. He is

Lord; we are not. So, what does it mean to follow him in

obedience? Paano natin ito nakita sa story ngayon?

Following God's way, not opposing God. Noong unang

narinig niya ang sinasabi ni Lord, ayaw niyang sumunod. Pero

sinabi sa kanya na pwede niya nang kainin ang nilinis na ng

Panginoon. Ganoon din naman ang turo ni Jesus sa kanila noon

sa Mark 7:18-22 ("He declared all foods clean."). Pero hindi diet

ang concern ng Panginoon dito, kundi relasyon sa mga Gentiles

na itinuturing ng mga Judio na marumi, kaya hindi sila

nakikihalubilo sa kanila. Pero nilinaw ng Diyos, kaya tatlong

beses inulit ang vision, para "ma-gets" na ni Pedro. Natutunan

111

na rin sa wakas ni Pedro na hindi pwedeng ang gusto niya ang

masunod. Naalala n'yo dati nang sabihin ni Jesus na papatayin

siya, sabi ni Pedro, "Hindi mangyayari iyan Panginoon." Nang

sabihin din ni Jesus na lahat sila ay iiwan siya nang panahong

iyon at idedeny siya ni Pedro, sabi ni Pedro na hinding-hindi

niya iiwan ang Panginoon. Nang huhugasan ni Jesus ang paa ni

Pedro, sabi ni Pedro na hindi dapat si Jesus maghugas sa paa

niya. He was frequently found opposing God's will.

Pero ngayon naintindihan na niya. Kaya sabi niya pagharap

kina Cornelius. “Truly I understand that God shows no

partiality, but in every nation anyone who fears him and does

what is right is acceptable to him" (10:34-35). Kaya sinunod

niya ang ipinapagawa ng Panginoon. Sabi niya sa mga disciples

sa Jerusalem, "If then God gave the same gift to them as he gave

to us when we believed in the Lord Jesus Christ, who was I that

I could stand in God’s way?” When they heard these things they

fell silent. And they glorified God, saying, “Then to the Gentiles

also God has granted repentance that leads to life” (11:17-18)

Kung ang plano pala ng Diyos ay maligtas ang lahat ng lahi at

maraming pang tulad ng sa Cambodia na hindi pa nakakakilala

kay Jesus. Susunod tayo sa ipinapagawa niya. Kung malinaw na

ito ang sinasabi niya sa atin, to do nothing in response is not

just to do nothing, but to oppose his will. Kung malinaw din sa

kuwentong ito na ang concern ng Diyos ay hindi lang maligtas

ang isang tao kundi pati ang buong pamilya niya at mga

kaibigan, kung hindi natin ikukuwento ang Story of God sa

pamilya natin at tuturuan ang mga nandito na na ikuwento

naman ito sa iba, we are opposing God's way. We listen and we

follow his way, not our way.

112

Without hesitation or objection. Sinabi ng Espiritu kay Pedro

nang may dumating na mga lalaking galing kay Cornelius sa

bahay niya, "Rise and go down and accompany them without

hesitation, for I have sent them” (10:19-20). Without hesitation.

Wala nang excuses. Wala nang patumpik-tumpik pa. Sunod

agad. Hindi na nag-atubili pa si Pedro, sumama na siya. At

pagpunta kay Cornelius, sabi niya, , “You yourselves know how

unlawful it is for a Jew to associate with or to visit anyone of

another nation, but God has shown me that I should not call

any person common or unclean. So when I was sent for, I came

without objection.” (10:28-29). Kapag ang Diyos na ang

nagsalita, wala nang objection, walang negotiation, kahit pa

against sa traditional way of doing things.

Even if it goes against tradition. Nang sabihin niyang

"unlawful" hindi ibig sabihing labag sa Kautusan ng Diyos,

kundi sa tradisyonal na pagkaintindi nila sa Kautusan. E mali

naman pagkaintindi nila. Hindi naman sinabing bawal

pumasok sa bahay ng mga hindi Judio. Hindi pa rin madali para

sa kanya ang pinapagawa ng Diyos, kasi counter-cultural. Hindi

naman tayo sa tao makikinig, di ba? We must obey God rather

than men or our tradition. Kapag ginawa natin iyon, may mga

kokontra. Pero hindi bale, susunod pa rin tayo.

Even if there will be opposition. Pagkabalita ng mga ilang

believers sa Jerusalem, nacriticize siya ng mga taong ang

paniwala ay dapat pa ring tuliin ang mga hindi Judio para

maging lubos ang kanilang membership sa church (11:1-3).

Hindi lang mga non-Christians ang pwedeng kumontra sa atin,

pati mga Christians din. Kasi minsan may sasabihin sa atin ang

Diyos na gawin natin, pero hindi comfortable para sa ibang

113

Christians. Pero ano naman kung may kumalaban sa atin, alam

naman natin kung sino ang kakampi natin, alam naman natin

kung sino talaga ang Boss natin.

Not Tasks, But Relationship

Ang pakikinig sa sinasabi ng Diyos ay huwag n'yong isiping

parang ginagawa tayong utusan ng Diyos. Alam kong ang iba sa

atin allergic sa ganoon lalo na kapag ang experience ninyo ay

sobrang kulit ng nanay ninyo, utus nang utos sa inyo. Pero our

listening to God is not about tasks or duties we must perform

but about relationship. Iyon ang gusto ng Diyos - intimate

relationship with us, to draw us closer to him. Hindi ba't

ganoon ang naexperience nila Cornelius. They were "baptized

in the name of Jesus" (10:48). Ibig sabihin, pinakita nila ang

relasyon nila kay Jesus bilang siyang nagpatawad na sa

kanilang mga kasalanan. Nasa kanila na ang Diyos sa

pamamagitan ng Espiritu. "The Spirit fell..." (10:44). "...the gift

of the Holy Spirit was poured out..." (10:45). "...who have

received the Holy Spirit, just as we have" (10:47). At ano pa ang

naging resulta? They were praising God, "extolling God"

(10:46). Ang church noon, nakita nila na ang Diyos ang

mismong nagbigay ng kanyang sarili para sa atin (11:17). And

they glorified God (11:18).

Keep that in mind. Listening to God's voice and responding in

obedience is about an intimate relationship with God. Naririnig

natin siya at susundin natin siya dahil tayo ay mga tupa ng

isang Pastol: "The sheep hear his voice, and he calls his own

sheep by name and leads them out. When he has brought out

all his own, he goes before them, and the sheep follow him, for

they know his voice" (John 10:3-4). At dahil meron pang mga

114

tao na hindi pa kabilang sa kawang ito ng Diyos at gusto nating

sila din marinig ang sinasabi ng Diyos, aabutin natin sila. "And I

have other sheep that are not of this fold. I must bring them

also, and they will listen to my voice. So there will be one flock,

one shepherd" (10:16).

That's why we must make "listening prayer" as part of our daily

walk with God. This is the Christian life. This is the life of the

Church.

PART 9 – SENDING HELP March 24, 2013 | Derick Parfan | Acts 11:19 – 12:24

Breaking Selfish Hearts

The greatest threat to our church's mission is not persecution

or any outside problem. But a selfish heart. The problem is not

outside, but inside of us. Malinaw na gusto ng Diyos na lahat

tayo ay may bahagi sa misyon niya. Pero kung nagrerespond

tayo doon sa paraang ang dami-dami nating mga excuses, it

reveals selfishness sa heart natin. Bakit? Nakikita ang

selfishness sa heart natin kapag sinasabi natin, "Wala akong

oras para diyan. Wala akong oras para sa kanila." "Pagod na ko.

Magpapahinga na lang ako." "Wala na akong matitirang pera.

Dami ko pang kailangang bilhin at bayaran. Next time na lang.

Magpray na lang ako." Kahit sa prayer life natin, "Tulungan mo

ako, Lord. Bigyan mo ako nito..."

Obviously, there's a problem sa puso ng bawat isa sa atin.

Kasama ako doon. At ang nakikita kong ginagawa ng Diyos sa

church natin ay inihahanda ang bawat isa sa atin sa kanyang

"global mission" - iyon bang makita ng maraming tao sa iba't

ibang bansa kung sino ang Diyos na Lumikha, Nagbibigay,

115

Nagliligtas, at Naghahari. And for us to be effective witnesses of

his kingdom, we must get rid away of selfishness from our

hearts.

Throughout the story dito sa book of Acts, ito ang nakikita

nating ginagawa ng Diyos. Kaya nga ipinadala niya ang Holy

Spirit sa atin para unti-unti tayong baguhin at maging tulad ni

Jesus - the most selfless man the world has ever known. He

came not to be served but to serve and give his life as a ransom

for many (Mark 10:45). Walang selfishness sa kanya. Ang sa

kanya ay ibigay kung ano ang kailangan natin, sariling buhay

man niya ang maging kapalit. At gusto niya lahat ng mga

tagasunod niya ganoon din.

Kaya nga ganoon ang makikita nating ginagawa ng Diyos sa

church sa Acts. Hindi ba't simula pa lang nakita na nating they

were sharing life together? Sama-sama silang kumakain sa

bahay-bahay. Hindi nila itinuturing ang mga possessions nila na

sa kanila lang, kundi kung kailangan ng mga kapatid nila,

ibinabahagi nila. Meron pa ngang ilan sa kanila na ibinebenta

ang lupa't bahay para ipamigay sa mga mahihirap. Hindi ba't

ganoon ang ginawa ni Barnabas? Pati sariling buhay nila

ibibigay nila para ang mga kababayan nilang Judio ay

makakilala din kay Jesus. Hindi ba't ganoon ang ginawa ni

Stephen? Si Saulo naman, na dating umuusig at nagpapakulong

at nagpapapatay sa mga Christians noon, ay tinawag ng Diyos,

para siya naman ang magbigay ng buhay para sa mga hindi

Judio. Ang paghahatid ng blessing ng Panginoon sa mga hindi

Judio ay hindi madali para sa mga Judio kasi naging selfish na

sila at akala nilang ang blessing na ipinangako kay Abraham

noon ay para sa kanila lang. Kaya nagbigay ng vision ang Diyos

kay Peter para magsimula na silang abutin ang mga hindi Judio

116

at ikalat ang mabuting balita ni Cristo sa iba't ibang lahi sa

buong mundo. God is obviously at work breaking the

selfishness of the hearts of his children to be his effective

witnesses to the world.

The Church in Antioch

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 11:19-30:

Samantala, ang mga tagasunod ni Jesus na nangalat

noong panahong inuusig sila pagkatapos mamatay si

Esteban ay kung saan-saan pumunta. Ibinalita ng

karamihan sa kanila ang tungkol kay Jesus sa ibang

mga kapwa nila Judio. Pero may ilan din na pumunta

sa Antioch at ibinalita ang tungkol kay Jesus pati sa

mga hindi Judio. Dahil sa kapangyarihan ng Diyos,

maraming mga tao roon ang tumanggap sa

mensaheng narinig nila at nagbalik loob sa Panginoon.

Nang marinig ng iglesia sa Jerusalem ang nangyari,

ipinadala nila si Bernabe sa Antioch. Pagdating niya

doon at nang makita niya ang mabuting pagkilos ng

Diyos doon, tuwang-tuwa siya at hinikayat niya ang

mga kapatid doon na manatiling tapat kay Jesus.

Mabuting tao si Bernabe, pinapatnubayan ng Espiritu

at malakas ang pananampalataya. Dahil doon, lalo

pang dumami ang mga tagasunod ni Jesus sa lugar na

iyon.

Pagkatapos, hinanap ni Bernabe si Saulo at isinama sa

Antioch. Sa loob ng isang taong pamamalagi nila doon,

tinuruan nila ang maraming tao. Dito sa Antioch

unang tinawag na Cristiano ang mga tagasunod ni

Jesus.

117

Sa panahong ito, may ilang mga propeta (mga

mensahero ng Diyos) mula sa Jerusalem ang nagpunta

sa Antioch. May isa sa kanilang nagsabi, ayon sa sinabi

ng Espiritu, na may darating na matinding taggutom

sa maraming mga lugar. Kaya nagpasya ang mga

Cristiano sa Antioch na magpadala ng tulong sa mga

kapatid nila sa Jerusalem at sa paligid nito, at bawat

isa sa kanila ay nagbigay ayon sa kaya nila.

Kaya dinala nina Barnabas at Saulo ang mga kaloob

na ito sa iglesia sa Jerusalem at ipinaubay sa mga

namumuno sa iglesia.

Sending Needed Help

Maisusulong natin ang misyong ibinigay sa atin ng Diyos at

hindi natin mahahadlangan kung hindi tayo magiging selfish. At

dito sa kuwentong ito, makikita natin kung paano nagrespond

ang mga Christians noon sa mga nakita nilang

pangangailangan.

The need: Meron sa kanilang nakakita na kailangan ding

marinig ng mga Gentiles ang mabuting balita ni Cristo. Ang

problema kasi, kahit na ipinakalat na sila ng Diyos gawa ng

persecution na nararanasan nila, karamihan sa kanila ay mga

kapwa-Judio pa rin ang mga kinakausap tungkol kay Cristo.

Siguro ang iba sa kanila hindi pa alam ang tungkol sa vision ni

Peter. Siguro din naman ang iba sa kanila kahit alam na nila,

reluctant pa rin. Ang hirap nga namang baguhin ng

nakasanayan na nila.

The response: Pero merong ilan sa kanila ang kahit na mahirap

sa kanila (culturally speaking) ay hindi naging selfish at sinabi

sa sarili nila, "Kailangan din nitong mga Hentil na marinig na si

118

Jesus ang Panginoon." So ganoon nga ang ginawa nila, sinabi sa

mga di-Judio, "Si Jesus ang Panginoon at Tagapagligtas." Iyon

ang application ng vision na pinakita ng Diyos kay Pedro. Iyon

din ang atas na bigay ng Diyos kay Pablo, na siya ang magiging

mensahero niya sa mga di-Judio.

The result: "A great (polus) number who believed turned to the

Lord" (11:21). Hindi lang isa, hindi lang dalawa, kundi

sangkatutak ang kumilala kay Jesus bilang Panginoon. Ganyan

ang mangyayari kapag hindi tayo magiging selfish.

Application: Sa atin din kasi ngayon, merong ilan na maaaring

magsabi, "Bakit ba pupunta tayo sa Cambodia, gagastos ng

malaki, magpapadala ng misyonero? Dito nga sa atin,

maraming kailangang pagkagastusan, maraming kailangang

manggagawa." I hope wala sa inyo na ganyan ang mindset.

Dahil ang blessing na tinanggap ng mga Filipino galing sa Diyos

hindi natin dapat sarilinin. Malaki ang pangangailangan sa

Cambodia. Kailangan nila ang tulong natin. Excited din ang

church doon na pumunta tayo at malaking encouragement sa

kanila.

The need: Dahil marami ang bagong mga believers doon sa

Antioch. Marami ding kailangang turuan at sanayin para

maging matibay sa pananampalataya. Hindi lang mga

unbelievers ang kailangang tulungan. Pati mga bagong

believers.

The response: Nabalitaan ito ng church sa Jerusalem kaya

nagpadala sila ng tulong. They sent Barnabas (11:22). Ang

salitang "sent" doon ay galing sa Griyegong exapostello kung

saan galing ang salitang "apostle." Hindi man siya tulad ng 12

Apostles, pero ang ibig sabihin nito ay may ipinadala (si

119

Barnabas iyon), may nagpadala (ang church sa Jerusalem), at

merong misyong dapat tapusin (iyon ay para maencourage ang

mga believers doon). Tamang-tama naman ang pagkakapili sa

kanya. He's a "son of encouragement" (4:36). Naging

encouragement na siya sa maraming believers sa Jerusalem,

pati kay Pablo noong bago pa lang siyang naging follower of

Christ (9:27). Here in Antioch, Barnabas exhorted them to

remain faithful to the Lord (11:23). Ang ginawa niya ay ayon sa

kanyang character, "good man, full of the Holy Spirit and of

faith" (11:24).

The result: Maganda ang response ng church, maganda ang

ginawa ni Barnabas, anong naging resulta? "Great many people

were added to the Lord" (11:24). Lalo pa silang dumami.

Application: At ganito din ang gagawin ng Diyos kung ang mga

nadadagdag sa bilang natin ay hindi natin papabayaan, kundi

tutulungan, aakayin, gagabayan, palalakasin. Hindi po tayo

dapat makuntento na nabaptize lang sila tapos tapos na.

Turuan din natin sila. Sanayin din natin sila. Isama din natin

sila sa ministeryo. Lahat po tayo ay pwedeng maging Barnabas

sa mga kapatid natin kay Cristo. Meron tayong ilang mga dating

kasama na bihira na natin makita. Ano po ang dapat nating

gawin? Ireport kay pastor, "Pastor, di ko na nakikita si kapatid

na ganito, dalawin n'yo naman po"? O, "Hindi ko na siya

nakikita, madalaw nga at makumusta"?

The need: Dahil parami nang parami ang mga bagong

Christians, marami rin ang kailangang magtulung-tulong sa

ministry. Hindi na kaya ni Barnabas na mag-isa. Nang

maramdaman niya iyong need na ito, hinanap niya si Pablo.

120

The response: Tinulungan naman siya ni Pablo. Hindi niya

sinabi kay Barnabas, "Kayang-kaya mo na iyan. Dito na lang

ako. Mukhang mahirap ang ministry mo diyan." Sa halip

naglaan sila bilang magkapartner ng isang taon na nakikipag-

meet sa church at tinuturuan ang marami sa kanila (11:26).

The result: In Antioch the disciples were first called Christians

(11:26). Kung sila-sila ang magtatawagan, hindi Christian ang

ginagamit nila kundi "brothers and sisters" or "disciples".

Malamang na ito ang sinimulang itawag sa kanila ng mga nasa

labas ng church. Ibig sabihin, "mga kabilang kay Cristo, those

who belong to Christ's party." This is the church's identification

with Christ. Nakikita na ng mga tao na hindi ito Jewish church,

kundi universal, the church of Jesus. Para mangyari ito,

kailangang makita ng mga tao na tulung-tulong tayo, anumang

lahi, anumang social status, anumang kalagayan sa buhay.

Application: Para mangyari ito, kailangang makita ng mga tao

na tulung-tulong tayo, anumang lahi, anumang social status,

anumang kalagayan sa buhay. Meron po sa ating nagsisimula ng

mga bagong group ng The Story of God. Kailangan nila ng

tulong, ng mga kapartners. Meron po tayong mga ministry

teams na kulang ng tao, tulung-tulong po tayo doon.

The need: Merong isa sa kanila na binigyan ng mensahe ng

Diyos at sinabi sa church na magkakaroon ng "great famine"

(11:28) na makakaapekto sa maraming bansa. Ito ay future

need pa, pero nalaman na nila. Sinabi kaya nila, "Hmmm...ala pa

naman, hindi pa siguro kailangan ang tulong natin ng iba"?

Hindi!

The response: Sa halip ang naging response ng church sa

Antioch ay magpadala ng tulong sa mga kapatid nila na nasa

121

Jerusalem at sa paligid nito (11:29). Nakita nilang may

pangangailangan, kahit na sila rin naman ay may

pangangailangan at maaaring datnan din sila ng taggutom, pero

hindi iyon ang inisip nila. Inisip nila ang mga kapatid nila sa

Panginoon. Ang selfishness ay iyong sabihin nilang, "Tayo nga

ang dami nating pangangailangan dito, bakit pa tayo tutulong

sa kanila?"

The results: Ano ang naging resulta nito? Hindi man binanggit

sa kuwento, pero obvious. Kung tayo man iyon, hindi ba't

matutugunan ang pangangailangan natin ng tulong na ibinigay

nila at saka magpapasalamat tayo sa Diyos? Na iyong tulong

nila, ayon kay Paul sa 2 Corinthians, "supplying the needs of the

saints" and "overflowing in many thanksgivings to God" (9:12).

Bakit nga, kung maisip mong, "Grabe naman sila kung

tumulong sa atin. Sila rin naman dumaranas ng mga iba't ibang

kahirapan at pagsubok sa buhay. Pero kitang-kita na mahal nila

tayo. Purihin ang Diyos."

Application: One of the best ways to break selfishness in our

hearts is by giving. Paano ngayon tayo magbibigay? "So the

disciples determined, everyone according to his ability, to send

relief to the brothers living in Judea. And they did so, sending it

to the elders by the hand of Barnabas and Saul" (Acts 11:29-

30).

Recognize the needs. Marami pong pangangailangan sa

ministry. Hindi tayo mauubusan ng opportunity na magbigay.

Meron tayong mga missions trip, isang local (Candelaria,

Quezon) at global (Cambodia). Nagpapasalamat tayo sa

Panginoon kasi marami na ang nagrerespond doon. Pero as

your pastor, I want to remind you na priority pa rin natin ang

sustentuhan ang church funds natin. Meron tayong approved

122

budget at para din ito sa mission ng church. Hindi natin 'to

pwedeng kaligtaan.

Determine how much to give. Wala namang strict guidelines sa

NT kung paano tayo magbigay. Meron tayong freedom. Pero

para magkaroon tayo ng maayos na sistema sa church at para

matuto tayong maging lifestyle ang giving, here's my pastoral

advice. Give at least 10% sa regular fund the church natin. Kung

may magsabi sa inyo na hindi naman tithing ang sa church sa

Acts, heto ang sagot ko: "Tama ka, ibinebenta nila ang

properties nila at iyon ang iniaabot sa mga apostol para ibigay

sa mga nangangailangan." So, start with the tithe. Tapos kung

tumataas ang blessing ng Diyos, dagdagan mo. At para

mastretch pa ang faith mo, give beyond the tithe. Give to

missions and other church projects. Pero wag po nating

kukunin sa tithes natin ang ibibigay sa ibang projects.

Masasakripisyo naman ang regular budget natin. It's not wise, I

believe.

According to ability. "According to their means...beyond their

means" (2 Cor. 8:3). Ibig sabihin, ayon sa blessings na bigay sa

iyo ng Diyos. Pero wag mo naman sabihing 2% lang ang kaya

mo. Baka ibig mong sabihin, 2% lang gusto mong ibigay. Kaya

mo ang 10% at higit pa, pero ayaw mo.

Entrust to your leaders. Hayaan n'yo pong mga leaders n'yo ang

magpasya kung saan dapat gastusin ang mga ipinapadala

n'yong offerings. Kaya tayo may budget. Ganoon din sa church

sa Acts. Noong una sa mga apostol. Pero sa part ng story natin

ngayon, may mga elders na sa church. Let us trust our leaders

pagdating sa finances.

123

Let us send all the help we can give. Alam ko na maraming

mga matatanda sa church natin at baka kulang na ang lakas na

maibigay sa kailangan sa ministry. At meron ding ilan na wala

naman talagang trabaho at walang maibibigay na pera.

Sasabihin n'yo, "Ang hirap. Ang laki ng kailangan. Mukhang

wala naman akong masyadong maitutulong." Pero tandaan

natin, hindi lang human resources o financial resources ang

pinag-uusapan natin dito..

The Church in Jerusalem

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 12:1-24:

Nang panahon ding iyon, nagsimulang usigin ni

Haring Herodes (Herodes Agrippa I na apo ni Haring

Herodes nang ipanganak si Jesus) ang mga Cristiano.

Ipinapatay niya si James (Santiago), isa sa

labindalawang apostol. Ipinaaresto din niya si Pedro

at ipinakulong. Habang nakakulong si Pedro,

masigasig namang nananalangin ang iglesia para sa

kanya.

Isang gabi, habang natutulog si Pedro, nakagapos at

mahigpit na binabantayan ng mga sundalo, biglang

may lumitaw na isang nakakasilaw na liwanag sa loob

ng kanyang selda. At may isang anghel ang humarap

kay Pedro. Ginising siya nito at sinabi, "Dalian mo!

Tumayo ka!" At biglang nalagot ang pagkakatali ng

kanyang mga kamay. Sinabi ng anghel sa kanya,

"Magbihis ka na at sumunod ka sa akin."

Kaya lumabas na si Pedro ng kanyang selda at

sinundan ang anghel. Akala ni Pedro noong una ay

nananaginip lang siya. Nilagpasan nila lahat ng mga

guwardiya at dumaan sa mga pintuang kusang

124

bumukas. Nang nasa kalye na sila, biglang nawala ang

anghel.

Pagkatapos, sigurado na si Pedrong hindi panaginip

ang nangyari. Sabi niya sa sarili, "Totoo nga! Ipinadala

ng Diyos ang anghel niya at iniligtas ako.

Pagkatapos ay pumunta si Pedro sa isang bahay kung

saan maraming mga kapatid niya ang

magkakasamang nananalangin. Kumatok siya at isang

babae at nagtungo sa may pintuan para pagbuksan

siya. Nang marinig niyang boses ni Pedro iyon,

masayang-masaya siya kaya imbes na buksan ang

pinto, pumasok siya ulit at sinabi sa lahat, "Nandoon si

Pedro sa may pintuan!"

Pero sabi nila, "Nahihibang ka ba? Baka anghel iyon ni

Pedro."

Samantala, patuloy sa pagkatok si Pedro. Nang sa

wakas ay pagbuksan na nila si Pedro, namangha sila.

Ikinuwento sa kanila ni Pedro kung ano ang nangyari

at kung paano siyang pinalabas ng Diyos sa kulungan.

Sabi niya sa kanila, "Ikuwento n'yo rin sa iba kung

anong nangyari." At pagkatapos ay pumunta na si

Pedro sa ibang lugar.

Ito namang si Herodes ay pinarusahan ng anghel ng

Panginoon dahil sa kanyang pagmamataas. Inuod siya

at namatay. Patuloy namang kumalat ang salita ng

Diyos at lalo pang dumami ang mga tagasunod ni

Jesus.

125

God Sends Needed Help

Sabi ni Pedro sa sarili niya, "Now I am sure that the Lord has

sent (exapostello) his angel and rescued me...” (Acts 12:11).

Hindi na human help o financial help ang issue dito. Kahit ba

naman kasi gaano kadami ang magigiting na lalaki sa church o

kahit gaano karaming pera, walang magagawa sa sitwasyon ni

Pedro. Inilalagay ng Diyos ang church sa ganitong sitwasyon

para marealize natin na God sends all the help we need.

At hindi lang ito sa mga sitwasyong wala na tayong magagawa.

This is not about "do your best and God will do the rest." Kahit

sa mga nauna nating kuwento makikita nating ganoon din ang

ginagawa ng Diyos. Hindi ba't dahil sa sovereignty ng Diyos

kaya hinayaan niyang ang persecution ang magkalat sa mga

disciples (11:19)? Bakit ba maraming tumatanggap ng

mensahe? "The hand of the Lord was with them" (11:21).

Anong nakita ni Barnabas sa Antioch? He saw the grace of God

(11:23). Bakit naging malaking encouragement si Barnabas?

He was full of the Holy Spirit and of faith (11:24). Bakit sila

nakapagbigay ng tulong? Tulad din ng believers sa Macedonia,

"the grace of God that has been given among the churches of

Macedonia" (2 Cor. 8:1).

Need: Anong nangyari sa church sa Jerusalem? Problema nila si

Haring Herodes (apo ng Herodes nang ipanganak si Jesus). Si

apostle James pinatay na. Si Pedro ipinakulong na at ilang araw

ay maaaring ipapatay din. Ang problema ng church,

nakakulong ang isa sa key leaders nila. Ang kailangan, sa tingin

ng church, ay mailabas itong si Pedro.

126

Response: Hindi sila umupo at nagplano kung paano ipupuslit

si Pedro. O kaya gumawa ng letters of appeal kay Herodes.

Hindi naman nila kayang ipuslit itong si Pedro. Wala namang

magagawa ang mga appeals nila sa hari. So they sent their

appeals to God: "Earnest prayer for him was made to God by

the church" (12:5).

Result: Dahil doon, nagpadala ang Diyos ng anghel para iligtas

si Pedro. Nagpadala din ang Diyos ng anghel para patayin si

Herodes. Kapag ang church ay humihiling sa Panginoon,

tatanggalin niya ang anumang balakid sa pagtupad ng misyong

ibinigay niya sa atin.

Application: Mga kapatid, manalangin tayo. How do we pray for

others' need? Trust his good will. Siyempre ang desisyon

nakasalalay sa Diyos. Maaaring ang church nagpepray din para

kay James, pero hinayaan ng Diyos na mapatay. Nagpray sila

para kay Pedro, iniligtas ng Diyos.

Believe that God sends help where needed. Alam ng Diyos kung

ano ang kailangan natin. Humihiling tayo, pero siya ang

nasusunod.

Don't be surprised at answered prayers. Alam ni Pedro na

nananalangin ang church para sa kanya. Pero tingin niya noong

una, panaginip lang ang nangyayari. Ang church may prayer

meeting, pero hindi sila makapaniwalang si Pedro ang

kumakatok. Naniniwala din sila na pinapatnubayan ng mga

anghel ng Diyos ang kanyang mga anak, pero nagtaka sila na

ganoon kabilis sumagot ang Diyos sa panalangin. Let us pray

expecting answers.

127

Tell others how prayers are answered. Ibinalita ni Pedro. Sinabi

niya sa kanilang ibalita din nila sa iba. Huwag nating sarilinin

ang gawa ng Diyos. Ibalita natin sa iba.

We send all the help we can give because God sends all the

help we need. Kung ang nag-iisang Anak niya naipadala na

niya at naibigay para sa atin (Gal. 4:4). Kung ang presensiya

niya at kapangyarihan ay naipadala na at naibigay sa

pamamagitan ng Espiritu (Gal. 4:6), paano pa kaya ang

anumang tulong na kailangan natin (Rom. 8:32)? The task is

great. But we have human resources. We have financial

resources. At kung hindi man sapat ang mga maibibigay natin,

we have all the resources of heaven at our disposal to finish the

mission. No one can stop us. Nothing can stop us. Only a selfish

heart.

128

PART 10 – JOINING GOD’S WORK April 14, 2013 | Derick Parfan | Acts 13-14

Sending Teams in Cambodia and Candelaria

Mula 1975 hanggang 1979, 3 million out of the 8 million

population of Cambodia were killed. Pinatay ng mga kababayan

din nila - Khmer Rogue - sa pangunguna ni Pol Pot. Gusto niya

kasing magkaroon ng ideal society through communism. Lahat

ng mga professionals, educated, mga teachers, mga religious

(Christians or Buddhists), lahat ng may influence ng West,

tinanggal nila. Last week, mas naramdaman ko kung anong

paghihirap ang dinanas ng mga Cambodians noon. Nagpunta

kami sa Toul Sleng S21 Torture Museum. Dito sila muna

ikinukulong at tinotorture. Tapos dinadala sila sa mga killing

fields. Pinuntahan namin ang isa - Cheong Ek Genocidal Center.

Dito sila pinatay at itinambak na parang mga hayop. Hindi bala

ang ginagamit sa pagpatay sa kanila, magastos daw. Kaya

pinapalakol nila ang ulo ng bawat isa. Ang mga babae

ginagahasa muna bago patayin. Ang mga bata inihahampas sa

puno na may pako. Grabe. Heart-breaking. Ito ang isa sa mga

dahilan kung bakit magpapadala tayo ng team doon. That is a

dark place. We are going there in that dark place because we

have the light of Jesus. "Let you light shine before men..." (Matt.

5:16). Para sa atin, hindi na killing field ang Cambodia kundi

harvest field.

Ang iba naman sa atin, ayaw dito pumunta dahil doon. Pero

magpapadala din tayo ng team as Candelaria, Quezon. Doon din

naman ay may nadiscover na mass graves kung saan

pinapapatay ng mga rebeldeng NPA ang mga kumakalaban sa

kanila. Pero pupunta tayo doon next week bilang New People's

Army of God - para tulungan ang church doon na ialok ang

129

buhay at kapatawaran na nakay Cristo sa mga taong

nagrebelde sa Diyos.

Ngayong summer (April-May), magiging abala tayo sa

pagmimisyon, at hopefully, this will set a pattern for months to

come. Kasi narealize natin na may ginagawa ang Diyos, mga

bagay na hindi man kapani-paniwala sa maraming tao, pero sa

ating mga tagasunod ni Jesus, masaya tayo at sabik na

makibahagi doon. God is at work in our nation and among the

nations. Ito ang mensahe din ng Diyos na sinabi ni Pablo sa mga

taga-Antioch sa Pisidia, “Look, you scoffers, be astounded and

perish; for I am doing a work in your days, a work that you will

not believe, even if one tells it to you" (Acts 13:41). Galing ito sa

Habakkuk 1:5, “Look among the nations, and see; wonder and

be astounded. For I am doing a work in your days that you

would not believe if told" (Hab. 1:5).

Ang context nito noon ay ang judgment ng Panginoon sa Judah

sa pamamagitan ng ibang mga bansa. Pero ngayon, God is

working out for the salvation of the nations. "I am doing a

work..." Oo, may warning dito. May ginagawa ang Diyos, kung

ayaw n'yong maging bahagi noon at gusto n'yong lumihis ng

landas, nasasa inyo iyon. Pero may encouragement din, sa atin

na sabik na gawin ang gawain ng Panginoon, na hindi ito sa atin

nakasalalay kundi sa Diyos na siyang unang-unang gumagawa

para iligtas ang lahat ng mga lahi at lipi sa iba't ibang mga

bansa.

At mula noon hanggang ngayon, ang church ang ginagamit na

paraan ng Diyos para abutin ang iba't ibang lahi sa buong

mundo. Yes, the local church like BBCC. At magagawa lang iyon

kung bawat isang miyembro nito ay makikibahagi sa ginagawa

ng Diyos. May ginagawa ang Diyos at ang dapat nating gawin ay

130

kung ano din ang ayon sa ginagawa niya. Ang dami nating mga

ginagawa na wala namang kinalaman sa misyon ng Diyos,

kundi sa sarili lang nating ambisyon. Pakinggan n'yo ang

kuwento ng pagmimisyon ng iglesia sa pamamagitan ni Pablo

at Barnabas, at pakinggan n'yo kung ano ang gustong ipagawa

ng Diyos sa church natin at sa lahat ng members nito.

Paul’s First Missionary Journey

Pakinggan n’yo kung ano ang nangyari sa Acts 13-14:

Kabilang sina Pablo at Bernabe sa mga tagapagturo sa

iglesia sa Antioch. Habang sumasamba sila sa

Panginoon at nag-aayuno, sinabi ng Espiritu sa kanila,

"Ibukod ninyo para sa akin sina Pablo at Bernabe para

sa nais kong ipagawa sa kanila." Kaya pagkatapos

nilang manalangin, pinatungan nila ng kamay ang

dalawa at pinahayo na.

Ayon sa sinabi ng Espiritu, pumunta sila sa Seleucia.

Mula doon, naglayag sila patungo sa isla ng Cyprus.

Pagdating sa bayan ng Salamis, nangaral sila ng salita

ng Diyos sa bahay-sambahan ng mga Judio. Inikot nila

ang buong isla hanggang makarating sila sa Paphos.

Nakasama din nila si Juan Marcos.

Doon, may isang salamangkerong Judio na

nagkukunwaring propeta na ang pangalan ay Elimas.

Ginagawa niya ang lahat ng paraan para hindi

sumampalataya ang gobernador kay Jesus.

Pero itong si Pablo, pinapatnubayan ng Espiritu, ay

tinitigang mabuti si Elimas at sinabi, "Anak ka ng

diyablo! Kinakalaban mo ang mabubuting ginagawa

ng Diyos. Mandaraya at manloloko! Parurusahan ka

131

ngayon ng Panginoon!" Noon di'y nagdilim ang

paningin ni Elimas at nabulag. Nang makita ng

gobernabor ang nangyari, sumampalataya siya at

namangha sa salita ng Diyos.

Pagkatapos, bumiyahe na sila papuntang Perga.

Pagdating nila roon, iniwan na sila ni Juan Marcos at

bumalik siya sa Jerusalem. Nagtuloy naman sina Pablo

sa Antioch na sakop ng Pisidia. Sa isang bahay-

sambahan ng mga Judio, nagkaroon ng pagkakataon si

Pablong magsalita. Sa mga kapwa niya Judio at

maging sa mga hindi Judio, ikinuwento niya sa kanila

ang mga ginawa ng Diyos mula sa pagliligtas sa kanila

sa Egipto hanggang sa pagdating sa lupang pangako

hanggang sa panahon ng mga hari at mga propeta

hanggang sa pagdating ng ipinangakong

Tagapagligtas na si Jesus.

Sabi niya, "Kaya nga mga kapatid, dapat ninyong

malaman na sa pamamagitan ni Jesus ay

ipinapahayag namin sa inyo ang balita na

patatawarin tayo ng Diyos sa ating mga kasalanan.

Ang sinumang sumasampalataya kay Jesus ay

itinuturing ng Diyos na matuwid. Hindi ito magagawa

sa pamamagitan ng pagsunod sa Kautusan."

Pagkatapos nito, inanyayahan pa silang bumalik ulit

sa susunod na linggo. Maraming mga Judio at mga di-

Judio ang sumunod sa kanila. Pinayuhan sila ni Pablo

na magpatuloy sa pagtitiwala sa biyaya ng Diyos.

Nang sumunod na linggo, marami nang pinuno ng

mga Judio ang naiinggit sa kanila. Sinalungat sila at

pinagsalitaan ng masama. Kaya sabi ni Pablo, "Mula

132

ngayon sa mga hindi Judio na kami mangangaral ng

Magandang Balita." Nang marinig ito ng mga hindi

Judio, natuwa sila at namangha sa salita ng

Panginoon. At ang lahat ng itinalaga ng Diyos para sa

buhay na walang hanggan ay naging

mananampalataya.

Kumalat ang salita ng Panginoon sa lugar na iyon.

Dumami din ang mga sumasalungat sa kanila kaya

pinalayas sila sa lugar na iyon. Kahit saan sila

magpunta - sa Iconium, Lystra at Derbe - maraming

kumakalaban sa kanila habang ipinapangaral nila ang

salita ng Diyos.

Mula sa Derbe, binalikan nila ang mga lugar na

napuntahan nila at pinatatag nila ang kalooban ng

mga tagasunod ni Jesus doon at pinayuhang

magpatuloy sa kanilang pananampalataya. Sinabi pa

nila, "Maraming kahirapan ang dapat nating danasin

para mapabilang sa paghahari ng ng Diyos." Pumili

sila ng mga mamumuno sa bawat iglesya at

ipinanalangin sila at ipinagkatiwala sa Diyos.

Pagkatapos, nagpaalam na sila sa kanila at bumalik sa

Antioch.

Pagdating nila sa Antioch, tinipon nila ang mga

mananampalataya at ikinuwento sa kanila ang lahat

ng ginawa ng Diyos sa pamamagitan nila, at kung

paanong binigyan ng Diyos ang mga hindi Judio ng

pagkakataong sumampalataya. At nanatili sila nang

matagal doon kasama ang mga tagsunod ni Jesus.

133

Preaching the Word

Gustong sabihin ng Diyos sa mga tao ang kanyang mga

ginawa at kung paano sila dapat tumugon dito. Kaya nga

ang tawag natin sa Bibliya ay Salita ng Diyos. Ibig sabihin, may

sinasabi sa atin dito ang Diyos tungkol sa kanya at sa mga

ginawa niya. Sa panahon nila, nasa kanila na rin ang Lumang

Tipan, nababasa na nila iyon at napapakinggan.

Kung gayon, ang ikukuwento natin sa kanila ay kung anu-

ano ang mga kamangha-manghang ginawa ng Diyos at

aanyayahan natin silang maging bahagi ng kuwentong ito.

Anong pangunahing ginagawa nina Pablo sa misyon nila? "They

proclaimed the word of God" (13:5). Pero hindi lang ito basta

tulad ng pinag-aaralan ng karaniwang Judio noon. Pagpunta

nila sa bahay-sambahan ng mga Judio, nagbabasa sila mula sa

Kautusan at mga Propeta (katumbas ng OT natin ngayon)

(13:5). Pero dahil alam ni Pablo na ang story doon ay kulang pa

at hindi pa tapos, tinapos niya. Ikinuwento niya kung anu-ano

ang ginawa ng Diyos mula sa pagpili sa Israel at pagliligtas sa

kanila mula sa Egipto (17), kung paanong nagtiyaga ang Diyos

sa katigasan ng ulo nila habang naglalakbay sila sa disyerto

(18), hanggang sa paggapi ng Diyos sa ibang bansa para

maibiga sa kanila ang lupang ipinangako niya (19). Hanggang

sa pagpapadala niya ng mga hukom na nagligtas sa kanila (20),

hanggang sa haring ibinigay niya na si Saul na tinanggal din

niya (21-22), hanggang sa pagbibigay niya ng haring si David

(22), hanggang sa matupad ang plano niya sa pamamagitan ni

Jesus (23), kahit pa siya'y pinatay natupad noon ang plano ng

Diyos (27-29). Binuhay siyang muli ng Diyos (30, 33, 34, 37)!

134

At ngayon, tayo na mga kumikilala sa kanya ang kanyang mga

saksi (31). Mabuting balita ang ikinukuwento natin dahil

tinupad ng Diyos ang pangako niya sa pamamagitan ni Jesus

(32) upang magkaroon tayo ng kapatawaran at kalayaan (38-

39). We are now his witnesses (31). We bring good news of

God's fulfillment of his promise in Jesus (32).

Ang misyon ni Pablo ay hindi iba sa misyon nating lahat: "To

make the word of God fully known" (Col. 1:24). Kaya nga

ikinukuwento natin ang buong Story of God sa mga tao dahil

doon. Hindi kung anu-anong kuwento lang na mga wala

namang kuwenta! "Sapagkat wala akong inilihim sa inyo sa

aking pagtuturo tungkol sa buong layunin at plano ng Dios"

(Acts 20:27 ASD). "For I will not venture to speak of anything

except what Christ has accomplished through me to bring the

Gentiles to obedience—by word and deed, (Romans 15:18);

"Him we proclaim" (Col. 1:28).

Ginagawa natin iyan ngayon dito sa Bulacan at sa Pampanga sa

pamamagitan ng mga members natin na ginagamit ang story of

God para ibahagi si Cristo sa ibang tao. Ganyan din ang gagawin

natin sa Candelaria at sa Cambodia.

Reaching the Unreached

Gusto ng Diyos na ipakilala si Jesus sa lahat ng mga lahi sa

buong mundo. Nang tinanggihan sina Pablo ng maraming

Judio, ito ang sabi nila, “It was necessary that the word of God

be spoken first to you. Since you thrust it aside and judge

yourselves unworthy of eternal life, behold, we are turning to

the Gentiles. For so the Lord has commanded us, saying, 'I have

made you a light for the Gentiles, that you may bring salvation

135

to the ends of the earth'" (Acts 13:46-47). To the ends of the

earth! Ibig sabihin gusto ng Diyos na ipakilala si Jesus sa lahat

ng lahi sa buong mundo - kasama doon ang mga Tagalog sa

Luzon, kasama rin doon ang Khmer people sa Cambodia.

[Show figures]

Kung gayon, ang ambisyon natin ay ipakilala si Jesus sa

lahat ng mga lahi sa buong mundo. Tulad ni Pablo, "I make it

my ambition to preach the gospel, not where Christ has already

been named, lest I build on someone else’s foundation, but as it

is written, 'Those who have never been told of him will see, and

those who have never heard will understand'" (Romans 15:20-

21). Ito ang priority natin kung gusto nating matapos ang Great

Commission at muling magbalik ang Panginoon Jesus. Sa

pagpunta natin sa Candelaria, bagamat may church na doon,

ang goal natin ay masanay silang gamiting ang Story of God

para sanayin din ang ibang ibahagi si Jesus sa iba - and hoping

and praying na sila rin ay magkaroon ng vision to reach the

unreached peoples of the world.

Trusting God’s Sovereignty

2000 years nang pinagtatrabahuhan ng church ang pag-abot sa

mga unreached peoples. Marami pang kailangang abutin

hanggang ngayon. Matatapos ba natin ang pinapagawa ng

Panginoon? Hindi kung sa atin ito nakasalalay, ngunit kung sa

Diyos, oo. Gusto ng Diyos na lahat ng kanyang piniling

maligtas ay makarinig ng salita niya, maniwala at

magkaroon ng buhay na walang hanggan. Walang

makakahadlang sa plano ng Diyos. Kahit tangkain ni Elimas na

136

hadlangan ang gobernador na maniwala kay Jesus, wala siyang

magagawa. Makapangyarihan ang salita ng Diyos.

At bakit kumakalat ang mabuting balita? Bakit maraming

naniniwala? "And when the Gentiles heard this, they began

rejoicing and glorifying the word of the Lord, and as many as

were appointed to eternal life believed. And the word of the

Lord was spreading throughout the whole region" (Acts 13:48-

49). Sinu-sino daw ang naniwala? Hindi ba't iyong mga

itinalaga na noong una pa ng Diyos na makakilala kay Jesus?

Kaya naman, ang kumpiyansa natin ay nasa kanyang

kapangyarihang tumawag sa mga taong pinili niya upang

maligtas. Ibig sabihin, bago pa man tayo pumunta sa

Candelaria o sa Cambodia o kahit sa Candaba, inihahanda na ng

Diyos ang mga taong pinili niya para makarinig ng kanyang

salita, maniwala at sumunod kay Jesus.

Oo nga't may bahagi tayo sa misyon ng Diyos, pero hindi natin

dala itong lahat sa balikat natin. Nakasalalay ang tagumpay nito

sa plano at kapangyarihan ng Diyos. Makakaasa tayo diyan.

Pero ginagamit niya ang iba't ibang paraan tulad ng

persecutions na kailangan nating tiisin...

Enduring Persecution

Gusto ng Diyos na maisulong ang kanyang misyon sa

pamamagitan ng mga pag-uusig na daranasin ng mga

tagasunod ni Jesus. Hindi lang sa kabila ng pag-uusig kundi sa

pamamagitan din nito. "But the Jews incited the devout women

of high standing and the leading men of the city, stirred up

persecution against Paul and Barnabas, and drove them out of

their district. But they shook off the dust from their feet against

137

them and went to Iconium. And the disciples were filled with

joy and with the Holy Spirit" (Acts 13:50-52). Dahil sa pag-

uusig, umaalis sila sa isang lugar at lumilipat sa iba, dahil doon

lalong kumakalat ang mabuting balita. Mas nararanasan din

nila ang kagalakan at patnubay ng Espiritu. Dahil doon, ang

desisyon natin dapat kung gagawin ba natin ang gusto ng Diyos

ay hindi nakasalalay kung mahirap o madali. Kundi kung ano ba

ang gusto niya.

Kaya naman, titiisin natin ang anumang hirap alang-alang

kay Jesus at sa misyong maipakilala siya sa lahat ng lahi.

"When they had preached the gospel to that city and had made

many disciples, they returned to Lystra and to Iconium and to

Antioch, strengthening the souls of the disciples, encouraging

them to continue in the faith, and saying that through many

tribulations we must enter the kingdom of God" (Acts 14:21-

22). Sufferings are necessary. It is part of our calling. Sabi ni

Pablo, "Now I rejoice in my sufferings for your sake, and in my

flesh I am filling up what is lacking in Christ’s afflictions for the

sake of his body, that is, the church" (Colossians 1:24). Alang-

alang sa iglesya, alang-alang sa mga taong hanggang ngayon ay

hindi pa nakakarinig tungkol kay Cristo, titiisin natin ang

anumang hirap, hindi man kumportable sa atin ang bagong

lugar na pupuntahan natin, mawala man ang inipon natin para

makabili tayo ng bagong cellphone o gadgets, balewala lahat

iyon kung ikukumpara sa kagalakang mararanasan natin at ng

mga taong makakarinig tungkol kay Jesus.

Being God’s Church

Oo nga't hindi naman lahat sa atin ay aalis. Pero hindi ibig

sabihin noon na wala na tayong bahagi sa misyon ng Diyos.

138

Gusto ng Diyos na ang iglesia at lahat ng miyembro nito ay

mamuhay para sa Diyos at sa kanyang misyon saan mang

lugar sila naroroon. Merong mga itinalaga ang Diyos na

mananatili sa iglesiya para pamunuan ito - tulad ng mga elders:

"And when they had appointed elders for them in every church,

with prayer and fasting they committed them to the Lord in

whom they had believed" (Acts 14:23). Meron din namang

sinasabi ang Espiritu na dapat ibukod para sa pagmimisyon:

“Set apart for me Barnabas and Saul for the work to which I

have called them” (13:2). Merong mga aalis, merong mga

maiiwan. Pero magkapartner palagi ang dalawang iyan. May

bahagi tayong lahat sa misyon - either we send or we are being

sent. Or else, we disobey.

Kaya naman, patuloy tayong lahat na sasamba sa Diyos at

makikibahagi sa kanyang misyon. The goal of missions is to

see the nations worship. Habang nandito tayo - saan man tayo

naroroon - we keep worshipping and praying and focusing on

God. Ganoon ang ginagawa ng Antioch church. Just be the

church - just let God work in and through the church - local and

global. Kaya nga gusto nating hatiin ang church natin sa mas

maliliit na churches sa iba't ibang lugar para maranasan talaga

natin kung ano ang church, paano sumamba nang sama-sama

bilang isang pamilya, paano magtulung-tulong sa pagsisimula

pa ng iba't ibang churches sa iba't ibang barangay.

Joining God’s Work

"And from there they sailed to Antioch, where they had been

commended to the grace of God for the work that they had

fulfilled. And when they arrived and gathered the church

together, they declared all that God had done with them, and

139

how he had opened a door of faith to the Gentiles. And they

remained no little time with the disciples" (Acts 14:26-28).

Ginawa nila ang mga bagay na ipinagagawa ng Diyos sa kanila.

But it is by the grace of God. Tapos pagdating nila sa church sa

Antioch, nireport nila hindi ang ginawa nila kundi ang ginawa

ng Diyos na kasama sila. Lahat tayo kasali, walang etsapuwera.

It is all about God's work, and we are called to join God's

work. Nakita ito ni John Mark, kaya sumama siya kina Pablo.

Pero ang nakalulungkot, sa kalagitnaan ng misyon umuwi na

siya sa kanila. Hindi sinabi kung ano ang dahilan, pero isa itong

bagay na ikinasama ng loob ni Pablo at naging dahilan (later

on) ng pagtatalo nila ni Barnabas. Pero sa bandang huli,

nanatili si John Mark sa ministeryo at nakibahagi sa misyon ng

Diyos. Katunayan, siya ang sumulat ng Gospel of Mark. Kaya

sabi ni Pablo kay Timoteo bago siya mamatay, "Get Mark and

bring him with you, for he is very useful to me for ministry. (2

Timothy 4:11)

God opened a door of faith to the Gentiles. If the door is open,

what do we do? You either ignore it and think that it does not

have anything to do with you. Or you close it and hinder the

work. Or you enter through that open door and join in what

God is doing. That's an exciting, joy-filled, fulfilling Christian

life. Much of the life of many Christians are not filled with

excitement because they were just outside the door. Mag-

eenjoy ka ba kung nasa labas ka lang ng stadium habang ang

mga team-mates mo ay naglalaro para sa isang basketball

championship game? No! Gusto mo kasali ka, nasa loob ka,

hindi lang nanonood kundi may ginagawa para makapag-

contribute sa team mo. Yet Christian life and our mission are

140

more than just a game. This is not a game. This is about

relationship.

Kung ano ang ginagawa ng ating Diyos Ama, iyon ang gusto

nating gayahin. Parang ang anak kong si Daniel. Kapag nakita

niyang naglalaba ako, sasabihin n'ya: "Laba tayo." Kapag

nagluluto, "Luto tayo." At hindi hindi trabaho para sa kanya.

He's enjoying it. Kaya kapag pinagbawalan ko, iiyak iyan. Hindi

tayo pinagbabawalan ng Diyos, hindi rin niya tayo basta

hinahayaan, kundi iniimbitahang makibahagi sa ginagawa niya

sa kanyang misyon para sa buong mundo. And he will make

sure that we will enjoy this adventure and journey with him.

141

PART 11 – GOSPEL-DRIVEN MINISTRY April 28, 2013 | Derick Parfan | Acts 15-16

Tiyak May Makakabangga

Pansinin n’yo kung paano nagtapos ang kuwento natin two

weeks ago. Pagbalik nina Pablo at Bernabe sa Antioch matapos

ang ilang buwan ng paglalakbay bilang mga misyonero, tinipon

nila ang mga kasama nila sa church doon at ikinuwento ang

mga ginawa ng Diyos na kasama nila (Acts 14:27). At

napakasarap makarinig ng mga ganitong kuwento. Katulad ng

mga kuwentong dala namin mula sa Candelaria, Quezon kung

saan isang team from our church ang tinulungan ang church

doon na magtraining ng The Story of God.

At isang bagay pa na nakakatuwa dito sa ginagawa ng Diyos ay

sinasabay niya ang mga nangyayari sa church natin sa mga

nadadaanan natin sa kuwento ng Acts. At ito ang natutunan din

ng team natin sa isa sa trainee doon sa Quezon. Na dahil daw

matagal na siyang Christian at ilang ulit na niyang naririnig ang

mga kuwentong iyon, ang ginawa niya para makatulong sa

kanyang maexperience ang kuwento ay tinitingnan niya ang

sarili niya na kasali sa kuwentong ito. At totoo nga naman iyon!

Napakasarap na makita na tayo ay bahagi ng kuwentong

binubuo ng Diyos at tatapusin ng Diyos.

Napakagandang makita na ang buong church natin nagkakaisa

sa misyong ito. Pero dapat ihanda natin ang sarili natin sa mga

kakaharapin natin. Kapag sa misyon ikaw ay gumagawa,

tiyak na meron kang makakabangga. Tingnan n’yo ang

sumunod na bahagi ng kuwento…“But some men came down

from Judea and were teaching the brothers, ‘Unless you are

circumcised according to the custom of Moses, you cannot be

142

saved…But some believers who belonged to the party of the

Pharisees rose up and said, ‘It is necessary to circumcise them

and to order them to keep the law of Moses’ (Acts 15:1, 5).

Maganda ang nangyayari, pero…(salita na nagpapahiwatig na

may problema, may sumasalungat, may nakakabangga sila).

Siyempre karamihan sa ating mga Filipino, hangga’t maiiwasan

ang mga ganitong “banggan” o “salungatan” iiwasan natin.

Ayaw natin ng conflicts. Pero sa misyon natin, hindi natin

maiiwasan. Dapat harapin. Sa simula’t simula pa lang ng

Kuwento ng Bibliya, may mga conflicts na, simula nang

magkasala sina Adan at Eba. Banggaan ng Diyos at ni Satanas,

ng Diyos at ng Tao, ng Tao at ng kapwa Tao. Kapag nakaharap

natin iyan sa paggawa natin ng misyon ng Diyos, paano ngayon

natin haharapin sa paraang makalulugod sa Diyos,

makakapagpatibay ng church natin, makapagpapatunay na si

Jesus lang ang Daan ng Kaligtasan, at makakapagsulong sa

misyon ng Diyos sa buong mundo?

The Jerusalem Council

Tingnan natin kung paano iyan hinarap ni Pablo sa Acts 15:1-

35:

Pagkatapos ng ilang buwang paglalakbay ng mga

misyonerong sina Pablo at Bernabe, bumalik na sila sa

iglesia nila sa Antioch. Ikinuwento nilang lahat sa mga

kasama nila doon ang mga ginawa ng Diyos sa

pamamagitan nila. Maraming natuwa sa narinig

nilang kung paano ibinukas ng Diyos ang pintuan para

sa mga di-Judio.

Pero may mga ilang taong galing sa Judea ang

pumunta doon at nagsimulang magturo na silang mga

143

di-Judio ay hindi maliligtas maliban na lang kung sila

ay patutuli at susunod sa mga Kautusan ni Moises.

Naging mainit ang pagtatalo nila Pablo tungkol sa

usaping ito. Kaya nagkaisa ang iglesya doon na

ipadala sina Pablo at Bernabe sa mga apostol at mga

lider sa Jerusalem para pag-usapan ito.

Pagdating nila sa Jerusalem, natuwa ang mga apostol

doon sa narinig nilang ibinalitang maging ang mga di-

Judio ay sumampalataya na rin sa Panginoong Jesus.

Pero tumayo ang ilang mananampalatayang

miyembro ng grupo ng mga Pariseo at nagsabi,

"Kailangang tuliin ang mga di-Judio at utusang

sumunod sa Kautusan ni Moises."

Nagkaroon sila ng mahabang pag-uusap tungkol dito.

Pagkatapos, tumayo si Pedro at ipinaalala sa kanila

ang pagkatawag sa kanya ng Diyos para ipangaral si

Jesus sa mga di-Judio na tulad ng pamilya ni Cornelio.

Sabi pa niya, "Ngayon, bakit n'yo sinusubukan ang

Diyos? Bakit n'yo pinipilit ang mga di-Judiong

tagasunod ni Jesus na sumunod sa mga kautusan na

kahit ang ating mga ninuno at tayo mismo ay hindi

nakasunod? Naniniwala tayo na maliligtas tayo sa

pamamagitan ng biyaya ng Panginoong Jesus, at

ganito rin naman sa mga di-Judio."

Sabi ni Santiago (James), "Huwag na natin silang

pahirapan sa paglapit nila sa Diyos. Sabihan na lang

natin silang umiwas sa mga pagkaing inihandog sa

mga dios-diosan, sa pagkain ng may dugo at sa

sekswal na imoralidad, alang-alang sa mga kapatid

nilang Judio."

144

Nagkasundo sila at inihatid ang sulat na ito sa

pamamagitan nina Pablo at Bernabe. Pagdating nila

sa Antioch at pagkabasa ng sulat, tuwang-tuwa ang

mga tagasunod ni Jesus doon sa sulat na

nakapagpasigla pa sa kanila.

Paul and the Legalists

Kung makabangga mo ang mga taong may ibang katuruan

at paniniwala, anong gagawin mo? Bago ko sagutin ito, dapat

maging malinaw sa inyo na ang assumption ko lahat ng

nakikinig sa akin ay may iisang paniniwala – na tulad ng sinabi

ni Pedro, “We believe that we will be saved through the grace of

the Lord Jesus…” (15:11). Hindi sa pamamagitan ng pagsunod

sa Kautusan (dahil wala namang ni isa sa atin ang lubos na

makakasunod dito nang may malinis na puso) kundi sa

pananampalataya kay Jesus (na siyang nag-iisang nakasunod sa

buong Kautusan nang may malinis na puso at siyang nagbayad

ng ating mga pagsuway sa Kautusan ng Diyos). At hindi lang

basta naniniwala kundi sabik na ipamalita sa iba kung ano ang

pinaniniwalaan. Kung hindi ka ganito, ang unang-una mong

dapat banggain ay ang sarili mo! Bago ka magpatuloy makinig

sa mga sasabihin ko, pag-isipan mo munang mabuti ito.

Kung makabangga mo ang mga taong may ibang katuruan at

paniniwala, anong gagawin mo? Major doctrine ang pinag-

uusapan dito, hindi mga minors lang. Malaking isyu ang

kinaharap dito ng church sa Antioch kaya pinadala nila sina

Pablo sa Jerusalem para kausapin ang mga apostol doon. May

mga usaping hindi masyadong dapat pagtalunan, pero kung

ang nakasalalay na ay ang integridad ng Magandang Balita

tungkol kay Cristo, ibang usapan na iyon. So, anong ginawa ng

145

church? Pinag-usapan nila, pinagdebatehan, tiningnan ang

ginagawa ng Diyos, pagkatapos nagkasundo sila kasi mula sa

sinasabi ng Kasulatan noon pa hanggang sa kasalukuyang mga

nangyayari, hindi nila maikakailangan ang mga di-Judio ay

mapapabilang din sa pamilya ng Diyos sa pamamagitan ng

pananampalataya kay Jesus at hindi sa pagiging Judio. Kapag

pinag-usapan at pinagkasunduan, magandang ang kalalabasang

resulta tulad ng nakasaad sa sulat na inilabas nila para sa mga

iglesya ng mga di-Judio: “It seemed good to the apostles and

elders, with the whole church...it has seemed good to us, having

come to one accord...it has seemed good to the Holy Spirit and

to us” (15:22, 25, 27).

Ngayon makakabangga din natin ang may ibang paniniwala

tulad ng Romano Katoliko, Iglesia ni Cristo, Ang Dating Daan, at

kung anu-ano pa na naniniwala at itinuturong hindi pa sapat

ang pananampalataya kay Jesus para maligtas. Hindi natin

puwedeng sabihing tama sila. Dapat yayain natin silang

baguhin ang paniniwala nila at sumang-ayon sa malinaw na

turo ng Bibliya tungkol sa salvation by grace alone through

faith alone in Christ alone.

Paul and Non-Jews

Kung makabangga mo ang mga taong may ibang kultura’t

tradisyon, anong gagawin mo? Akala ko ba ang gusto nila

huwag nang bigyan ng pabigat itong mga kapatid nilang di-

Judio, pero bakit sinabihan silang umiwas sa pagkain ng mga

inihandog sa diyos-diyosan at ng may dugo? Yung tungkol sa

sexual immorality ok pa kasi mali naman talaga iyon. Pero bakit

sa pagkain? Tandaan nating hindi na matters of salvation ang

pinag-uusapan dito. Kundi matters of good relations. Kaya nga

146

sabi ni James na dahilan, “For from ancient generations Moses

has had in every city those who proclaim him, for he is read

every Sabbath in the synagogues” (15:21). Merong mga

masigasig sa pagsunod ng kagawiang ito na hindi ganoon

kadaling baguhin. Kung sa isang church may magkahalong Jews

and non-Jews, baka itong mga Jews ay maoffend sa mga non-

Jews dahil sa kinakain nila na para sa mga Judio ay marurumi.

Baka hindi na sumama sa fellowship nila kung magkaganoon.

Sabi sa sulat nila, “If you keep yourselves from these, you will

do well” (15:29). Ibig sabihin, magiging maganda ang

relationship sa church, maiiwasan ang tampuhan at inisan.

Kung sa iyo OK lang kumain ng dugo pero sa kasama mo sa

church hindi pala, kakain ka pa rin ba? Kung sa iyo OK lang

uminom ng beer pero marami sa church ang ayaw nakakakita

ng umiinom, gagawin mo pa rin ba? Kung sa iyo OK lang

kumain ng litson, pero kung may makasama tayo sa church na

dating Muslim na maamoy pa lang ang litson, apektado na,

anong gagawin mo? Kung may makabangga man tayo na iba

ang kultura at nakagawiang tradisyon, huwag tayong maging

mayabang o mapagmalaki. Dapat may pakialam tayo sa isa’t isa.

Dapat concern tayo sa isa’t isa. Dapat hangga’t para sa ikaayos

ng relasyon natin, handa tayong magsakripisyo. Alang-alang sa

mga kapatid natin kay Cristo. Pagkatanggap nila ng sulat sa

Antioch, anong reaksyon nila? “They rejoiced because of its

encouragement” (15:31). Ganito rin ang gusto nating mangyari

sa isa’t isa.

Paul’s Second Missionary Journey

Bukod sa mga ito, marami pang nakabangga si Pablo tulad ng

nasa Acts 15:36–16:40:

147

Makalipas ang ilang araw, inaya ni Pablo si Bernabe

na balikan ang mga lugar na napuntahan nila para

makumusta ang mga kapatid doon. Gustong isama ulit

ni Bernabe si Juan Marcos pero ayaw naman ni Pablo

dahil iniwan niya sila noong unang naglakbay sila.

Matindi ang kanilang naging pagtatalo, kaya

naghiwalay sila. Isinama ni Bernabe si Juan Marcos at

pumunta sila sa Cyprus. Si Pablo naman ay isinama si

Silas papunta sa Syria at Cilicia.

Pagdating ni Pablo sa Lystra, nagkita sila ni Timoteo

na ang tatay ay Griyego at ang nanay ay Judio.

Isinama din ni Pablo si Timoteo pero tinuli muna ito

para walang masabi ang mga Judio laban kay

Timoteo.

Naglakbay sila sa iba't ibang bayan at ipinaalam ang

napagkasunduan sa Jerusalem. Kaya lalong tumibay

ang pananampalataya ng mga iglesya, at araw-araw

ay nadadagdagan pa ang bilang ng mga tagasunod ni

Jesus.

Pagkatapos nagpunta sila sa mga lugar na sakop ng

Phrygia at Galatia dahil hindi sila pinayagang

magpunta sa lalawigan ng Asia. Gusto rin sana nilang

pumunta sa Bitinia pero hindi rin sila pinahintulutan

ng Espiritu, kaya sa Mysia sila dumaan at pumunta sa

Troas.

Nang gabing iyon, pinakita ng Diyos kay Pablo sa

panaginip ang isang taga-Macedonia na nagsabi sa

kanya, "Pumunta ka dito sa amin at tulungan mo

kami." Kaya pumunta sila sa lugar na nais ng Diyos na

puntahan nila.

148

Pagdating nila sa Filipos, isang pangunahing siyudad

ng Macedonia, nangaral sina Pablo sa mga babaeng

nagtitipon sa tabi ng ilog. Isa sa mga ito si Lydia, isang

negosyante at sumasamba sa Diyos ng mga Judio.

Binuksan ng Panginoon ang puso niya para tanggapin

ang mensahe ni Pablo. Nagpabautismo siya at ang

kanyang pamilya.

Isang araw, may sumalubong kina Pablo na isang

dalagitang alipin na sinasaniban ng masamang

espiritung nagbibigay sa kanya ng kakayahang

manghula. Hinarap ni Pablo ang babaeng ito at sinabi,

"Sa pangalan ni Jesus, inuutusan kitang lumabas sa

kanya!" At agad namang lumabas ang masamang

espiritu. Ipinahuli ng amo ng babaeng ito sina Pablo at

ipinakulong.

Pagdating ng hatinggabi, biglang lumindol nang

malakas. Lahat ng pintuan ay bumukas at nakalag ang

mga kadena nina Pablo. Pagkakita ng guwardiya kina

Pablo, sabi niya, "Ano ang dapat kong gawin para

maligtas?" Sabi ni Pablo, "Sumampalataya ka sa

Panginoong Jesus at maliligtas ka at ang iyong buong

pamilya." Pagkatapos ipangaral ni Pablo ang

mabuting balita sa kanya at sa kanyang buong

pamilya, masaya silang sumampalataya kay Jesus at

nagpabautismo.

Paul and Timothy

Kung makabangga mo ang mga taong may ibang kultura’t

tradisyon, anong gagawin mo? Nakita na natin kanina iyan na

dapat isaalang-alang ang relasyon. Pero siyempre without

compromising the gospel. Pero bakit pinatuli si Timoteo? Akala

149

ko ba hindi na requirement iyon? Hindi naman kaligtasan ni

Timoteo ang nakasalalay dito kundi para sa mga Judio na

gustong abutin nina Pablo sa mga siyudad na pupuntahan nila.

Kasi si Timoteo ay may lahing Judio din na para sa kanila ay

isang paglapastangan sa Kautusan kung di magpatuli dahil iyon

ang sign ng covenant ng Diyos kay Abraham. Isinasaalang-alang

ni Pablo dito ang damdamin ng mga taong gusto niyang abutin.

Ito ang damdamin niya pagdating sa adjustments sa kultura at

tradisyon at dapat isaalang-alang din natin:

For though I am free from all, I have made myself a

servant to all, that I might win more of them. To the

Jews I became as a Jew, in order to win Jews. To those

under the law I became as one under the law (though

not being myself under the law) that I might win those

under the law. To those outside the law I became as one

outside the law (not being outside the law of God but

under the law of Christ) that I might win those outside

the law. To the weak I became weak, that I might win

the weak. I have become all things to all people, that by

all means I might save some. I do it all for the sake of

the gospel, that I may share with them in its blessings

(1 Cor. 9:19-23).

Paul and Barnabas

Kung makabangga mo ang mga kapatid na may ibang

gustong gawin, anong gagawin mo? Si Pablo at Bernabe

parehong may puso sa misyon. Partners pa nga ang mga iyan.

Pero di sang-ayon si Pablo sa gusto ni Bernabe. Ayaw niyang

isama si Juan Marcos. May point naman si Pablo kasi noong

una, iniwanan sila. Siyempre gusto nating kapartner sa

ministry yung hindi tayo iiwanan sa ere. May point din naman

150

si Bernabe, na naniniwala sa second chances at nakikita ang

potential nitong si John Mark. Sinong tama sa dalawa? Well,

maybe that’s not the issue. Oo nga’t nagkaroon sila ng mainit na

pagtatalo at maaaring nagkasagutan pa iyan at nagkataasan ng

boses, pero makikita natin ang puso nila sa ministry. Na

parehong silang passionate, kahit magkaiba ang diskarte nila.

Kaya nagkasundo silang maghiwalay na lang ng pupuntahan.

Nakahadlang ba iyon sa misyon ng Diyos? Hindi!

Nakapagpasulong pa nga kasi may maraming lugar ang naabot

sa mas maikling panahon.

Kahit ngayon mangyayari pa rin ang mga ganyan at may

makakabangga tayo na kasama natin na pareho naman ang

hangarin, magkaibang pamamaraan o diskarte nga lamang.

Nangyari na rin iyan sa church, may mga ilang liders na lumipat

ng ibang church kasi hindi nagustuhan ang naging leadership

change dito sa church. Sa tingin natin parang hindi maganda,

pero sa plano ng Diyos makikita natin na patuloy niyang

isinusulong ang misyon niya dito sa church natin at maging sa

ibang lugar na napuntahan ng mga members natin. Kaya kung

may makabangga ka man dito, huwag tayong magpersonalan,

huwag magsiraan, basta focus lang tayo kung ano ang

ipinapagawa sa atin ng Diyos. Kung sinabi niyang magstay ka,

magstay ka. Kapag sinabi niyang lumipat ka ng ibang lugar,

sundin mo siya.

Paul and the Holy Spirit

Kung hindi, Diyos mismo ang makakabangga mo. At kung

makabangga mo ang Diyos mismo, anong gagawin mo?

Obvious naman ang sagot dito. Kung gusto mong kontrahin ang

Diyos nasasaiyo na iyon. Maganda naman ang hangarin ni Pablo

151

sa misyon. May gusto siyang puntahan lugar, sabi ng Espiritu,

“Huwag diyan. Dito ka.” At naconfirm ng Diyos iyon sa

pamamagitan ng isang panaginip na may isang lalaking

humihingi ng tulong sa kanila. Ang point dito ay huwag

ipagpilitan ang gusto mo. Kahit pa mainam namang magmisyon

o magpastor, pero baka sabi ng Diyos sa iyo na wag ka

magresign sa trabaho mo kasi kailangan ko ng magsisilbing

ilaw para sa akin sa madilim na lugar na iyan. Bakit sa

Cambodia tayo pupunta next week at hindi sa Thailand? Kasi

iyon ang sabi ng Diyos. Pareho namang may need pero si Lord

ang masusunod. Siya ang maglalatag ng program sa church na

ito. May Holy Spirit dito sa church. Hindi si pastor ang

masusunod. Kontrahin n’yo na ang pastor n’yo, wag lang ang

Espiritu Santo.

Paul and Satan

Kung makabangga mo ang mga demonyo, anong gagawin

mo? Naku, heto na ang mabigat. Pero teka, bakit magiging

mabigat kung kakampi natin si Jesus? At ito ang

pinanghahawakan ni Pablo. Meron silang nakitang isang

babaeng nakakapanghula dahil sa masamang espiritu na nasa

kanya. At ganyan din maging sa panahon natin ngayon kaya

may mga nanghuhula, mangkukulam, faith healers, atbp., galing

lahat sa mga demonyo iyan. Wag kayong bibilib sa kanila. Kung

may makaharap man tayong mga ganyan tulad ng nakaharap ni

Pablo, tandaan nating dala natin ang pangalan ni Jesus at higit

siyang makapangyarihan kaysa sinumang demonyo. Sinabi ni

Pablo, “Sa pangalan ni Jesus!” Lumayas ang masamang espiritu.

Nang mag-OJT na ang mga natrain namin ng Story of God sa

Candelaria, may nakausap sila Toby na faith healer at

aminadong ibang espiritu ang nasa kanya. Pero hindi natakot

152

sila Toby kasi alam nilang greater is he than is in us than he

that is in the world. Kung makabangga mo si Satanas at

sinumang demonyo, huwag mong atrasan, banggain mo dahil

tiniyak na ni Jesus na malapit na ang katapusan nila. At maging

ang ginagawa nilang paghadlang sa misyon ng Diyos ay siya

mismong gagamiting ng Diyos para maipakita ang kanyang

kapangyarihan sa mga taong gusto niyang iligtas.

Paul and the Heart of Sinners

Kung makabangga mo matigas na puso ng tao, anong

gagawin mo? Natural na ang puso ng tao ayaw magpasakop sa

kagustuhan ng Diyos, ayaw ng magandang balita ng kaligtasan

ni Jesus. Gusto kasi ng tao sa sarili nilang paraan sila maliligtas.

Kahit itong si Lydia ay prayerful at sumasamba sa Diyos,

malinaw sa kuwento na hindi pa siya ligtas. Alam ni Pablo iyon

na kahit sino pang kausapin niya, matigas ang puso, relihiyoso

man o hindi tulad ng guwardiya sa kulungan. Sinasabi niya sa

mga sulat niya na ang tao ay “bulag” (2 Cor. 4:4) at “patay”

(Eph. 2:1) kaya di makita si Jesus, kaya di makatugon sa

panawagan ni Jesus. Pero alam din ni Pablo na “the gospel is

the power of God for salvation” (Rom. 1:16). Walang matigas na

puso na di kayang durugin ng Diyos. Kaya ang ginagawa ni

Pablo, just preach the gospel to them, just tell them the Story of

God, the Story of Jesus. Ang Diyos na ang bahala doon. Kaya

binukas niya ang puso ni Lydia at ng buong pamilya niya. Pati

ang guwardiya sa bilangguan, pinalindol niya para madurog

ang puso niya at ng kanyang buong pamilya. God is calling us to

trust the gospel to do its work in the heart of sinners.

Hindi natin kayang baguhin ang puso ng isang tao. Pero kaya

nating lahat na ikuwento ang Story of God sa iba. Una sa

153

pamilya natin tulad ng ginawa ni Lydia at ng guwardiya.

Siyempre iyon ang unang misyon nila. Sa pagmimisyon hindi

mo pwedeng basta lundagan ang sarili mong bakuran. Kahit

mga bata, dapat isipin nating may pusong matigas iyan,

kailangang marinig ang gospel. Ang problema maraming

magulang kahit naniniwala tayong salvation is by faith parang

by works ang itinuturo natin sa bata. Sasabihin ng iba, “Kapag

hindi mo ito ginawa, hindi ka na love ni Jesus, lagot ka sa

kanya.” Sa halip na sabihin sa kanila tulad ng sabi ni Pablo sa

guwardiya, “Believe in the Lord Jesus and you will be saved.”

Gospel-Driven Ministry

Kapag sinabi nating matigas na puso ng tao, kasama ka doon.

At iyan ang pinakamahirap mong makakabangga. Kung

makabangga mo ang sarili mo, anong gagawin mo? Nakikita

natin sa kuwento na si Pablo sumusunod sa Diyos, pero dapat

aware din tayo na sa loob ng puso niyan may nangyayaring

struggles. Tulad ng sinasabi niya sa Romans 7 na kung ano ang

gusto niyang gawin, iyon ang hindi niya ginagawa; kung ano

ang ayaw iyon naman ang ginagawa. Aware siya sa battle na

nangyayari between the flesh (his sinful nature) and the Spirit

(Galatians 5). Pero merong greater power within him kaya

nagtatagumpay siya. He has the gospel. Iyong ipinapangaral

niya sa iba, ipinapangaral din niya sa sarili niya. Nagmimisyon

siya at ibinibigay ang buhay niya para sa Panginoon hindi para

pagtrabahuhan ang kaligtasan, kundi para ipamuhay ang

kalayaang meron na siya. Meron nang gumawa para sa kanya.

Iyon ang magandang balita. Magmimisyon tayo sa Cambodia o

sa Candaba o sa bakuran ninyo hindi para magkaroon ng bonus

points sa Panginoon. Kundi dahil alam natin na ang dala nating

Magandang Balita ay nagtagumpay na. The gospel drives us in

154

the ministry. We have a gospel-driven ministry. Kaya kahit

sino ang makabangga natin, basta dala-dala natin ang balitang

ito tungkol kay Jesus alam nating kaya nitong durugin ang gawa

ng Kaaway, basagin ang matigas na puso ng tao, at labanan

maging ang sarili nating katigasan ng puso.

Kung sa misyon ikaw ay gumagawa, tiyak meron kang

makakabangga. Pero hangga’t dala-dala mo ang

Magandang Balita, wala kang dapat ipag-alala.

155

PART 12 – ADVANCING GOD’S KINGDOM June 9, 2013 | Derick Parfan | Acts 17:16-34; 19:8-20

The Church and the Kingdom of God

Ito na ngayon ang huling sermon natin sa series. Hindi na natin

tatapusin hanggang sa Acts 28. I hope and pray na sa

pamamagitan ng series na 'to, mas naintindihan natin kung ano

ang church, ang misyon nito, at paano tayo makakabilang at

makakapagparticipate doon. Sana naging mas malawak ang

pagkaunawa natin sa church. Hindi iyon bang paupu-upo lang,

pasama-sama lang. Kundi iyong naiisip palagi ang tungkol sa

kaharian ng Diyos. Na ang kingdom of God ay hindi lang basta

iyong church. The kingdom of God is greater than the church -

sakop nito ang buong universe. Kung saan man ang Diyos ang

hari at kinikilalang hari, doon ang kingdom of God. "His

kingdom is an everlasting kingdom, and his dominion endures

from generation to generation" (Daniel 4:3).

Ano ngayon ang misyon ng church natin kung iyon ang

kingdom of God? Ano ngayon ang mag-iiba sa ginagawa natin

bilang members ng church? Kung marami pang mga tao sa

buong mundo hanggang ngayon hindi kinikilala ang paghahari

ng Diyos, ano ngayon ang gagawin natin? Tama lang na ito ang

mga tanong natin kasi ito naman ang concern din ni Luke nang

isulat niya ang Gospel of Luke at Book of Acts. Ito rin ang

concern ng mga disciples nang tanungin nila si Jesus bago pa

siya bumalik sa langit, "Panginoon, ito na po ba ang panahon na

ibabalik ninyo ang kaharian ng Israel?" (Acts 1:6). Tama naman

ang tanong nila at darating naman talaga iyon. Pero hindi pa

iyon ang focus dapat nila. Kundi iyong sinabi ni Jesus sa verse 8,

"Ipapahayag ninyo ang mga bagay tungkol sa akin, mula rito sa

156

Jerusalem hanggang sa Judea at Samaria, at hanggang sa buong

mundo."

Desidido ang Diyos na kilalanin ang paghahari niya sa buong

mundo. "For the earth shall be full of the knowledge of the Lord

as the waters cover the sea" (Isaiah 11:9). At nakita natin sa

church sa Acts na desidido rin silang gawin ito - bagamat noong

una ay hindi pa sila makalabas ng Jerusalem (Acts 1-6), pero

nakarating na sa buong lalawigan ng Judea at Samaria (Acts 7-

12) at maging sa mga bansa sa labas ng Israel (mula Acts 13).

Ituloy natin kung paano umuusad ang kaharian ang Diyos sa

ministeryo ni apostol Pablo.

Paul in Athens

Pakinggan n’yo ang nangyari sa Acts 17:16-34:

Pagdating ni Pablo sa Athens, lubos siyang nabahala

sa nakita niyang maraming dios-diosan doon. Dahil

doon, nakikipagdiskusyon siya sa mga sumasamba sa

bahay-sambahan ng mga Judio doon pati na rin sa

mga tao sa plasa at palengke.

Dalawang grupo ng mga tagapagturo ng pilosopiya

ang nakipagtalo sa kanya - mga Epicureo at Estoico.

Sabi ng ilan, "Ano naman ang dinadaldal ng mayabang

iyan?" Ang sabi naman ng iba, "Iba yatang dios ang

ipinapangaral niya." Sinabi nila iyon dahil

ipinapangaral ni Pablo si Jesus at ang kanyang muling

pagkabuhay.

Isinama nila si Pablo sa Areopagus, lugar na

pinagtitipunan ng mga namumuno ng bayan. Sabi nila,

"Gusto naming malaman iyang itinuturo mong bago sa

157

pandinig namin." Wala kasi silang inatupag kundi

magdiskusyon sa mga bagong aral.

Tumayo si Pablo at nagsimulang magsalita, "Mga

taga-Athens! Napansin kong napaka-relihiyoso ninyo.

Meron pa kayong altar 'para sa hindi kilalang Dios.'

Siya ngayon ang ipapakilala ko sa inyo.

"Siya ang lumikha ng lahat, ang Panginoon ng langit

at lupa. Hindi siya nakatira sa templong gawa ng tao.

Hindi niya kailangan ang tulong natin; siya pa nga ang

nagbigay ng buhay sa atin, at ng lahat ng kailangan

natin. Siya ang gumawa ng lahat ng lahi at nagtakda

ng mga hangganan nito. Ginawa niya ito upang

masumpungan natin siya.

"Huwag nating isiping ang Dios ay gawa sa ginto, pilak

o bato. Oo nga't noon ay pinalampas ng Dios ang

kasalanan ng tao. Ngunit ngayon, inutusan ng Diyos

ang lahat na talikuran na ang kanilang mga

kasalanan. Dahil nagtakda ang Dios na hahatulan niya

ang lahat sa pamamagitan ni Jesus na kanyang muling

binuhay mula sa mga patay."

Nang marinig nila ang tungkol sa muling pagkabuhay,

pinagtawanan siya ng ilan. Ang iba naman sabi,

"Bumalik ka uli rito, gusto pa naming maintindihan

ang itinuturo mo." Meron din namang ilan na sumang-

ayon kay Pablo at sumampalataya kay Jesus.

Only One King

Pagdating ni Pablo sa Athens at nagkaroon siya ng

pagkakataong magsalita sa kanila, sinabi niyang, "Napansin

kong napakarelihiyoso ninyo" (17:22). Sa panahon natin

158

ngayon, kapag relihiyoso ang isang tao, that's a good thing.

Kaysa nga naman basagulero, addict, lasenggo, atbp. Pero para

kay Pablo, hindi naman OK ang basta relihiyoso ka lang. You can

be religious and remain outside the kingdom of God. Bakit? Kasi

sa pagiging relihiyoso mo, baka hindi naman totoong Dios ang

sinasamba mo tulad ng sa Athens na gumagawa sila ng mga

rebulto ng mga dios-diosan nila at iyon ang sinasamba nila

(hindi ba't ganoon din ngayon?) Maaaring nagsisimba ka, pero

wala ka naman sa kaharian ng Dios kasi iba naman ang

priorities mo, iba ang mahalaga sa iyo - ang yumaman

halimbawa (pera ang nagiging dios-diosan mo). Para kay Pablo,

ayon sa salita ng Diyos, ano ang priority dapat ng isang nasa

kaharian ng Dios?

Kingdom Priority. Siyempre walang iba kundi ang Dios - siya

ang nag-iisang Hari ng Kahariang ito. Siya ang priority -

number one at only one. The essence of the kingdom is turning

from idols to worship the one and true God. Kaya nga

ipinakilala ni Pablo sa kanila kung sino ang totoong Dios na

hindi pa naman nila kilala (vv. 24-31).

Source of all creation. "The God who made the world and all

who live in it..." (v. 24); "In him we live and and move and have

our being...we are indeed his offspring" (v. 28). Tayo ay nilikha

ng Diyos. Hindi tayo ang lumikha sa Diyos. Obvious iyon, pero

minsan napapagbaligtad natin. Gumagawa tayo ng sariling Dios

natin sa isip natin, iyon bang medyo kumportable tayo. Kaya

nawawala ang bigat ng holiness niya, ng katarungan at ng galit

niya.

159

Sovereign over all things. Siya ang nagdidikta kung saang bansa

tayo ipapanganak, kung kelan tayo ipapanganak at kung kelan

din tayo mamamatay. Gusto natin kasi kontrolado natin ang

buhay natin pero gusto ng Dios ipagkatiwala natin ang kontrol

sa kanya.

Sufficient in all things. Hindi niya kailangan ng tirahan. Hindi

niya kailangan ang serbisyo natin. Na para bang pagkatapos

mong magbigay o maglingkod sasabihin mo sa Dios, "Ayan ha,

nagawa ko na ang gusto mo, ngayon naman ibigay mo ang

gusto ko." Ha? Kailangan ka ba niya? Ang lakas mo, ang pera

mo, galing din sa kanya, di ba?

Sustainer of all of life. Sa kanya galing ang buhay natin at siya

rin ang dahilan kung bakit nagpapatuloy pa tayong huminga.

Kung sa kanya galing lahat ito, hindi ba't para sa kanya din

natin ito ibibigay para siya ang mabigyan ng karangalan sa

lahat ng bagay? Yes! Pero hindi naman ganoon ang ginawa

natin. "For all have sinned and fall short of the glory of God"

(Rom. 3:23). Kaya nararapat lamang tayong hatulan at

parusahan ng Diyos. Yun ang warning ni Paul sa mga taga-

Athens. Darating ang araw na iyon. Pero hindi tayo kailangang

matakot dahil siya rin ay...

Savior of all who believe. Lahat ng lahi na magtitiwala kay Jesus

- na siya'y namatay at muling nabuhay para tayo'y ibilang na

matuwid ng Diyos - ay kanyang ililigtas. This is our God. He is

our life's priority. Pero ang nakalulungkot, marami sa mga tao

mas pinahahalagahan pa ang ibang tao at ibang bagay kaysa sa

Dios na lumikha sa kanila. Dahil sa problemang iyan kaya may...

160

Kingdom Program. Ang desire ng Dios - kung siya ang Bida sa

kuwentong ito, kung siya ang priority - ay ipakilala kung sino

siya at siya ay kilalanin at sambahin ng lahat ng kanyang mga

nilikha. Kaya nga ang mensahe ni Pablo ay tungkol sa muling

pagkabuhay ni Jesus - nagpapakita na sa pagkabuhay niya ay

ipinapakilala ng Diyos na si Jesus ang Hari ng mga hari at

Panginoon ng mga panginoon. At sa kanyang pagbabalik - noon

ay bubuhayin ang lahat ng mga patay - lahat ay kikilalanin

siyang Hari - hindi na nila maikakaila. Pero hangga't hindi pa

dumarating ang araw na iyon, hindi natin mapipilit ang mga

taong kilalanin siyang hari. Oo nga't ipapaliwanag natin,

makikipagdiskusyon tayo sa mga tao tulad ng ginawa ni Pablo -

sa mga kababayan man niya o sa mga dayuhan. Pero iba't iba

ang mga responses niyan - merong pinagtawanan siya, meron

din namang naniwala, meron din namang interesado at

gustong matuto pa. Pero hindi na natin hawak ang desisyon ng

mga tao. Basta tayo, ituloy lang natin kung ano ang para sa

programa ng kaharian ng Diyos. Basta ang mahalaga, meron

tayong...

Kingdom Perspective. Anong ibig sabihin nun? We must look

at all of life and ministry in terms of the kingdom. Halimbawa,

noong pagpasok ni Pablo sa Athens, may nakita iyang mga

magagandang templo para sa mga dios-diosan, siguro iba gawa

sa ginto, magagandang disenyo, saka meron pang mga

rebultong maganda ang pagkakaukit. Kung papasok siya sa

lugar na iyon na parang turista, sasabihin niya, "Wow! Ang

gaganda naman nito. Ang galing ng gumawa! Sarap picturan at

ipost sa Facebook." Pero pumasok siya doon na isang

misyonero at hindi turista, kaya kingdom perspective ang

response niya. Nabagabag ang puso niya, nabahala siya,

161

maiyak-iyak pa siguro. "Ano ba 'to? Bakit ganito ang mga tao?

Sa halip na Dios ang sambahin, mga pekeng dios."

Noong napunta ako noon sa Bangkok, sa Grand Palace, na halos

puro ginto ang mga structures na para kay Buddha, oo nga't

maganda kung titingnan, pero kung ang iisipin mo ay ang

kalagayan ng mga tao, nakakaantig ng puso, nakakaiyak.

Halimbawa na lang kapag Semana Santa. Mahaba ang

prusisyon ng mga rebulto sa Baliwag. Marami sa inyo

nanonood. Ok lang naman manood, kung ipapanalangin natin

sila, kung may kingdom perspective tayo. Pero kung naaaliw ka

pa at natutuwa, malaking problema na iyon. O kaya naman

kung may hinahangaan kang basketball player, o artista, o isang

mayamang tao at successful, tapos bilib na bilib ka, hindi mo

man lang naiisip na iyan ay malayo sa Diyos. Kulang ka sa

kingdom perspective. We must look at people with the eyes of

God.

Paul in Ephesus

Ganyan ang pagtingin ni Pablo kaya patuloy siya sa misyon

niya. Pakinggan n’yo ‘to galing sa Acts 19:8-20:

Pagdating ni Pablo sa Efeso, tatlong buwan siyang

patuloy na nagpupunta sa bahay-sambahan ng mga

Judio. Hindi siya natatakot sa mga tao roon kahit na

ang iba sa kanila'y matigas talaga ang ulo, ayaw

maniwala, at sinisiraan pa sila. Patuloy pa rin niyang

ipinapaliwanag sa kanila ang tungkol sa paghahari ng

Diyos. Kahit umalis na siya sa bahay sambahan, kahit

sa harap ng madla nakikipagdiskusyon siya. Dalawang

taon niya itong ginagawa kaya halos lahat ng nakatira

sa lalawigan ng Asia ay nakarinig ng salita ng Dios.

162

Maraming pambihirang himala ang ginawa ng Dios sa

pamamagitan ni Pablo. Kahit mga panyo at mga epron

na ginagamit niya ay dinadala sa mga may sakit at

gumagaling sila, at lumalabas din ang masasamang

espiritu.

Samantala, meron namang ilang Judiong gumagala at

nagpapalayas ng masasamang espiritu. Sinubukan

nilang gamitin ang pangalan ng Panginoong Jesus

para palabasin ang masamang espiritu. Sabi nila sa

masamang espiritu, "Sa pangalan ni Jesus na

ipinapangaral ni Pablo, inuutusan ko kayong

lumabas!" Pero sinagot sila ng masamang espiritu,

"Kilala ko si Jesus, ganoon din si Pablo, pero sino

naman kayo?"

At nilundag sila ng taong sinaniban ng masamang

espiritu at sinaktan. Wala silang magawa kaya

tumakbo sila palabas ng bahay na hubad at sugatan.

Nabalitaan ito ng mga taga-Efeso. Natakot sila, at lalo

pang naparangalan ang pangalan ng Panginoong

Jesus.

Marami sa mga sumampalataya ang lumapit at

nagtapat ng kanilang masasamang gawain. At

marami ring mga salamangkero ang nagdala ng

kanilang aklat at sinunog nila mismo ang mga ito sa

harap ng lahat. Ang halaga ng aklat na sinunog ay

umabot ng ilang daang milyon. Dahil sa pangyayaring

ito, lalo pang lumaganap ang kapangyarihan ng salita

ng Dios.

163

Victorious King

Kung meron tayong perspective na nakabatay sa kingdom of

God, ibig sabihin mahalaga sa atin ngayong tanungin natin

kung kabilang ba talaga tayo diyan? Are we one of those...

Kingdom People. Those who belong to God's kingdom are

only those who are repentant sinners - not religious

pretenders. Sabi ko kanina na pwede kang relihiyoso at

sinasabi mo pang mature Christian ka, pero nagpapanggap

lang, fake. Tulad ng mga "Jewish exorcists" noong panahon ni

Paul. Siyempre sikat sila nakakapagpalayas ng demonyo - pero

marahil ay palabas lang ito ni Satanas. Nang mapansin nilang

mukhang mas powerful si Paul, sinubukan nilang gamitin ang

pangalan ni Jesus. Parang sabi ng demonyo sa kanya, "Hehehe.

Sino ka?" Kasi wala namang bisa ang paggamit ng pangalan ni

Jesus kung hindi ka naman kabilang sa kaharian ni Jesus. Tulad

ng mga "magicians" noon na nagsisi at tumalikod na sa mga

kasalanan nila. Hindi ito tulad ng magicians sa panahon natin

sa mga birthday parties. Ito yung totoong gumagawa ng mga

magic sa kapangyarihan ng demonyo. Pero tinalikuran nila

iyon, kahit na nagiging maganda ang negosyo nila. They want to

belong to God's kingdom, kahit pa kapalit ay ang sunugin ang

mga gamit nila sa magic na umabot sa higit 200 milyung piso.

Ganyan ang mga kingdom people, mas mahalaga ang

makapiling ang Dios kahit na mawalay sa limpak-limpak na

salapi. Ano ang ginagawa ng mga kingdom people?

Kingdom Proclamation. We must not stop proclaiming the

good news of the kingdom of God until all people have heard of

it. Tell the Story of God, don't stop. Ganoon naman ang

ginagawa ni Pablo - ikinukuwento sa kanila ang tungkol sa

164

paghahari ng Diyos. Tatlong taon niyang ginagawa iyon sa

Ephesus - hangga't buong probinsiya ng Asia (ngayon ay

bansang Turkey) ay nakarinig ng salita ng Diyos. Paano

nangyari iyon? Naglagay ba ng malaking sound system si Paul?

May Internet ba? Wala! O siguro nagbahay-bahay siya

hanggang malibot ang buong probinsiya? Kahit tatlong taon

hindi niya kakayaning mag-isa iyon. O hindi ba't maaaring

ganito - na ang mga tinuruan niya ay sinanay niyang ituro din

sa iba at siya namang ipinadala niya sa ibang lugar - na sila

namang magkukuwento sa iba? Hindi ba't ganito ang strategy

niya para mag-multiply ang salita ng Diyos: "Ang mga narinig

mo sa akin sa harap ng maraming saksi ay ituro mo rin sa mga

taong mapagkakatiwalaan at may kakayahang magturo naman

sa iba" (2 Tim. 2:2 MBB). As we proclaim the kingdom, God will

demonstrate its...

Kingdom Power. God is mightily at work through us in

demonstrating the power of his kingdom. "Maraming

pambihirang himala ang ginawa ng Dios sa pamamagitan ni

Pablo" (Acts 19:11). Mga himalang nagpapakita na kayang

patalsikin ng Diyos ang lahat ng laban sa kanyang kaharian.

Ang sakit - napapagaling ni Pablo, napapatalsik ng Diyos. Ang

mga masasamang espiritu, napapalayas ni Pablo sa pangalan ni

Jesus. That's kingdom power. Kaya nga kung gagamitin natin

ang "in Jesus' name. Amen" sa dulo ng prayer natin, ilagay natin

sa isip natin ang kapangyarihan ng pangalang iyan at hilingin

natin sa kanya hindi lang iyong paggaling ng sipon o sakit ng

katawan o pagpasa sa exam o pagkakaroon ng trabaho, kundi

tulad ng tinuro ni Jesus, "Our Father in heaven, hallowed be

your name. Your kingdom come. Your will be done on earth as

it is in heaven." At kung iyon ang nasa puso natin, na nasa puso

165

din ng Diyos, patutunayan niya 'to: No one and nothing can

hinder the kingdom from advancing. Kahit nga ikulong nila si

Pablo sa Roma, anong ginagawa ng Diyos sa pamamagitan niya,

"Sa loob ng dalawang taon, nanatili si Pablo sa bahay na

kanyang inuupahan (under house arrest). At tinanggap niya

ang lahat ng dumadalaw sa kanya. Tinuruan niya sila tungkol sa

paghahari ng Dios at tungkol sa Panginoong Jesu-Cristo. Hindi

siya natakot sa kanyang pagtuturo at wala namang pumigil sa

kanya" (Acts 28:30-31). Walang pumigil dahil walang

makakapigil sa Dios sa pagsulong ng kanyang kaharian

hanggang sa dulo ng daigdig.

It’s Our Turn

Kung papansinin n'yo ang progression ng kuwento sa book of

Acts, makikita n'yo kung paano nagsimula ang church sa

Jerusalem sa 120, nadagdagan ng libu-libo, hanggang

makalabas sa Jerusalem at marating ang buong lalawigan ng

Judea, hanggang sa katabing lalawigan ng Samaria, hanggang

makarinig na ang ibang lahi (mga Hentil) at makarating sa iba't

ibang lugar sa Middle East at sa Europa. Obviously, the

Kingdom of God is advancing. Acts 19:20, "So the word of God

(the King of the Kingdom) continued to increase and prevail

mightily." Until now. Lalago iyan, kakalat iyan, magtatagumpay

iyan. So, the church must join God in advancing his kingdom.

We must seek first the kingdom of God (Matt. 6:33).

Ginagamit natin ang salitang "advance" o pagsulong sa iba't

ibang kategorya. Kung sa sports, kapag ang favorite team natin

ay naka-advance sa finals at nagchampion, tuwang-tuwa tayo.

Nasasabik tayo dun, sinusubaybayan natin. Kapag naman ang

isang tropa ng sundalo ay naka-advance, ibig sabihin attack

166

mode na iyan, handang lumaban. Kapag may isang lalaking

nanliligaw at naka-advance o nakaabante na at naeexcite na

siyang sagutin ng nililigawan. Kapag naman meron tayong

pangarap at pinagpaplanuhan kung paano mangyayari, iniiisip

na natin iyan "in advance." Kapag naman short ang suweldo

mo, tatanungin mo ang boss mo kung pwede bang maka-

advance. We used that word to indicate kung ano ang worth

pursuing sa atin, iyong mahalaga, iyon bang ikalulungkot,

iiyakan mo, at ikamamatay mo pa kung hindi mangyari.

Hindi ko sinasabing hindi mahalaga ang mga bagay na ito. Yes,

we need to pursue them. Pero ang makikita natin sa nagdaang

sermon series natin sa Acts ay kung ano ang priority, ano ang

pinakamahalagang i-pursue o pagpursigihan nating isulong o i-

advance. Walang iba kundi ang kaharian ng Dios. "Seek first the

kingdom of God and all these things shall be added unto you"

(Matt. 6:33).

Ito na ang panahon - wag na nating pagtagalin pa - para

magparticipate tayong lahat in advancing the kingdom of God.

Walang mangyayari kung nakapirmi ka lang at kukuyakuyakoy.

Kung titingnan n'yo ang mapa ng Baliwag, huwag mong isiping

ang church natin ay nasa kanto ng Vergel de Dios at Cunanan

streets. Wala diyan. Kundi nakakalat sa iba't ibang barangay sa

Baliwag, Bustos, San Rafael, San Ildefonso, San Miguel, Pulilan,

Plaridel, Candaba, San Luis. Bawat Grace-Community natin,

magmeet tayo sa June 12 para pag-usapan kung paano talaga

tayo mamumuhay na malaya sa kaharian ng Diyos at paano

natin ipapangaral ang kalayaang ito sa barangay natin at sa

mga katabing barangay.

167

At kung ito ang papangarapin ng bawat isa sa atin - darating

ang katapusan, ang pagbabalik ng Panginoon, ang lubos na

kaharian ng Diyos. Matthew 24:14, "And this gospel of the

kingdom shall be preached as a testimony to all nations, and

then the end will come." Darating ang "end" kung mararating

natin ang "ends of the earth" (Acts 1:8). Pagpunta mo sa Acts

28, nakarating na ba si Pablo sa "ends of the earth"? Hindi pa.

Ibig sabihin hindi pa tapos. Ngayon, tingnan n'yo ang Acts

29...it's our turn now to advance the kingdom of God.

Diyan nagtatapos ang sermon series natin. At sana, ito ang

pagsisimula ng marami sa inyo na seryosohin ang bigay na

misyon ng Panginoon sa ating iglesia. God bless you all!