ST-ARTStreet art to the fullest

Op zoek naar echte liefde

Het ontroerede verhaal van een straatmuzikant

Specia

al:

Gast C

olumn

Let’s knit it

De nieuwe schone graffiti

Wie is .....?Banksy

INHOUDIntro Pagina Wat is straat kunst. Volgens Yorick Wagenaar 6 Volgens Leon Mennen 11 Volgens Roy Quaedackers 18

ArtikelenEchte Liefde Wat is echte liefde? 20Urban knitting Wie wild(e) breien? 30Straat Muzikant Sfeermaker of zwerver? 12De nieuwe graffiti Gras op je muur 36 3D illusies 46 Vieze schoonmakers 40Wie is .....? Banksy. 8Review Bomb it. 44

De krant.Wat gebeurde er? Gruwelijke overval Haarlem 15

ColumnsJe Lichaam is je tempel Yorick Wagenaar 17Legale Stadvervuiling Leon Mennen 29 Lang leven oranje Roy Quaedackers 35Gast column Renz van As 49

2417

20

6

Wat is Straatkunst? volgens: Yorick Wagenaar

Als je over straat loopt, doe je veel indrukken op door de dingen die je om je heen ziet.Mensen, kleding, reclames, elk met een ei-gen doel, een eigen perspectief. De buschauffeur ziet de straten anders dan de man die zijn hond uit laat.Zo heeft ook elk mens een ander beeld van kunst.Maar wat is kunst precies? Voor de een is het Picasso aan de wand en voor de ander is het graffiti op een muur of een tattoo op een arm.Zeker is dat achter ieder kunst stuk een ander verhaal, een ander perspectief en verschillende gedachten zitten.

“Street- art” is, zoals de naam al zegt, kunst die ontworpen is op straat. En die niet erkend is. Meestal ook gemaakt door niet erkende, underground- kunstenaars. Street art kan verschillen van de traditionele graffiti- kunstwerken, sculp-turen, 3d- art, stencil- graffiti, sticker- art, tarweplakken en tattoos, videoprojec-tie, kunst- interventie, guerrilla- art en straattmuziek. De meeste artiesten beheersen de kunst in hun eigen stijl tot in de puntjes. Meestal zijn deze werken illegaal vervaardigd en vormt het een soort “kat- en- muis” spel tussen de artiest en de politie.

Artiesten proberen door middel van hun werk te “communiceren” met gewone mensen over maatschappelijk- relevante thema’s, op manie-ren die worden geïnformeerd door esthetische waarden en proberen zo gevoelige thema’s aan te snijden die in het dagelijks leven voorko-men.

Vaak kom je graffiti tegen in minder ontwik-kelde gebieden of buurten van een stad.Net als het maken van “erkende”kunst, is het maken van straatkunst een bijzonder talent. Alleen zal deze artiest veel harder zijn best moeten doen om bekend te worden en hier zijn brood mee te verdienen.Puur omdat dit tegen de cultuur voorwaarden van de hogere bevolkings groepen is. Gelukkig word straat kunst steeds vaker in het stads-beeld terug gebracht, geaccepteerd en geho-noreerd.

Wij hopen door middel van dit tijdschrift sommige van deze artiesten wekelijks een po-dium te kunnen geven en de lezer meer bekend te maken met deze tak van kunst.Persoonlijk vinden wij dat straatkunst veel meer erkenning verdient. Want om als graffiti- tot rapartiest je brood te verdienen is erg moeilijk, omdat het plaatsvindt in een echte underground scene.Misschien is dit ook wel de romantiek van deze kunst vorm en moeten we het zo houden. De toekomst zal het leren.

8

Banksy een van werelds beroemdste street-artist’’ terwijl niemandecht weet wie hij is. Natuurlijk zijn er wel vermoedens. Het ver-haal gaat dat zijn echte naam Robin Banks of Robbert Banks is. Uit het niets duikt hij op en is ongezien weer weg; als een soort van superheld staat er weer

razendsnel een scherp- aangesneden graffiti op de muur.

Zijn kunst is overal ter wereld te zien, van Europa tot America en zelfs in Palastina. Met tekeningen van dieren, zoals ratten en apen in die een stropdas en koffer dragen met toepasselijke, maar vooral har-de teksten zoals: ‘’ let them eat crack’’ gericht tegen de overheid. Ook maakt hij veel ontroerende graf-ftiwerken waarop soldaten met kin-deren te zien zijn. Dit als protest tegen de oorlog en ze zijn dan ook vooral aandoenlijk en zeer aangrij-pend. Verder is Banksy een filmregi-seur, politiek activist en schilder.

In 2010 kwam er film over Banksy uit:“Exit Through the Gift Shop”.

Dit is een film over een fran-se immigrant Therry Guetta die een obsessie creëert over straat-kunst. in 2011 werd de film ge-nomineerd voor de Acedemy Award voor beste documentaire feature.De film ging in première op het Sundance festival in LondenBanksy staat bekend als een plaaggeest voor publiek en het gezag. Hij vindt het heerlijk om voordurend zand in de ogen te strooien van mensen. Tijdens “Sundance” stonden uit

het niets een aantal tekeningen van Banksy op de muren.

Banksy is begonnen als artiest in de underground- scene en was vele malen het gespreksonderwerp van de dag. De politie is lange tijd op zoek geweest naar deze onbekende man; de enige manier om deze man te pakken is op heterdaad. Bijna was het zover dat de grote Banksy ontmaskerd werd.Maar door zich urenlang onder een vuilniswagen te verstoppen, heeft hij uiteindelijk kunnen ontsnappen.ndanks dat Banksy zichzelf nog steeds ziet als underground- ar-tiest, is er wel degelijk een

Wie is .....?

Banksy

9

verdienmodel aan Banksys kunst, hoewel niet voor elk project na-tuurlijk. Maar veel van zijn werk is te koop in een galerij en zeer zeker niet voor kleine be-dragen. Zo is Banksys versie van de “Mona Lisa” verkocht voor zo’n 57.000 pond. Cristina Agualera kocht voor zo’n 25.000 pond schil-derijen van zijn hand; Kate Moss voor een kleine 50.400 pond.Banksy werkt ook veel mee aan goede doelen. Zo maakt hij kunst-werken om aandacht te vragen voor “Green- peace” en heeft hij op een veiling, georganiseerd door Bono, eigenhandig 1.100.000 pond opge-haald. Banksy weet regelmatig de publi-citeit te bereiken met zijn pro-

jecten. Ze zijn mooi, scherp, aan-grijpend, maar vooral illegaal.Zo schreef hij in de London Zoo met twee meter hoge letters “We’-re bored of fish” op de muur bij het pinguïngebied. Ook waren er teksten te vinden in de Bristol Zoo bij de olifantenhokken. Banksy plaatste zelf ook schilderijen in verschillende grote Musea in Ame-rica en London. In Augustus 2005 beschilderde Banksy 9 weken lang de muur tussen Palastina en Israel en nog krijgt hij het voor elkaar om onbekend te blijven. Banksy haalde uit 500 exemplaren van het album van Paris Hilton de originele cover en ver-ving deze door eigen illustraties.Verder heeft Banksy nog een aantal boeken uitgebracht, met foto’suit verschillende landen, eerst in zwart- wit en even later ook in full colour. Voorbeelden zijn: “Banging Your Head Against A Brick Wal”, “Existencilism” en “Cut it Out”.In 2005 verscheen een samenvatting van al zijn voorgaande boeken, ge-naamd “Wall and Piece”. In totaal heeft Banksy zo’n 4 boeken uitge-bracht. Banksy’s doeken hangen te-genwoordig zelfs in meerdere musea.Helaas is Banksy als te commercieel verklaard door zijn originele un-dergroundscene en door de commerci-ele sector als underground gezien.

Wie is Banksy nu?Één ding is zeker: het is een kunstenaar met een on-waarschijnlijk goed- en scherp oog voor detail die weet wat in de media speelt. Hier maakt hij han-dig gebruik van om zijn mening en gedachten te ventileren.

11

Wat is Straatkunst? volgens: Leon Mennen

Je hoort het woord “straatkunst’. Welke gedachtes gaan dan door je heen? De meest voor de hand liggende en de meeste gehoor-de reactie is: Graffiti. Maar alleen bij graffiti blijft het niet. Straatkunst is een heel uitgebreide vorm van kunst. Alleen de planten in het park of een flink “opgetunde” auto is al straatkunst. Het is dus alles wat je tegen komt op straat. Je bent zelf een onderdeel van de straat dus in feite ben je zelf ook onderdeel van het kunstwerk.

Om er achter te komen te komen wat straat-kunst is moet je de woorden “straat” en “kunst” eens los van elkaar gaan bekijken. Wat is “straat”? “Straat” is de openbare ruimte waar men leeft. “Straat” is wat je ziet als je de deur uit gaat. Het begrip “straat” is dus redelijk gemak-kelijk te definiëren, maar dit zit bij het woord “kunst” heel anders.

Kunst is namelijk een groot begrip want niemand kan jou precies uitleggen wat kunst is. Voor de een is kunst een mooie Rembrandt en voor de ander is kunst de in-vorm-geknipte- buxus van de buurman. Het heerlijke aan dit begrip is dus dat je het totaal niet in een hokje kan plaatsen waardoor je alle vrijheid hebt in je doen-en- laten, want buiten het hokje van kunst lopen is onmogelijk.De wereld van straatkunstenaars word gro-

ter omdat iedereen wat achter wil laten. Men wil laten zien: “kijk, hier word geleefd”. “Hier ben ik geweest”. De wil om jezelf te laten zien is er altijd al geweest. Denk maar aan de oermannen die hun grotten ver-sierden met hele verhalen. Men zegt dat het tegenwoordig gaat om zelfexpressie en dat daar van te voren niet veel sprake van was. Dit is volgens mij niet correct. Altijd heeft de mens zich zelf willen laten zien. En de een doet dat door de kunst van het schrijven van een boek; de ander door een “tag” te plaatsen. Straatkunst is dus niet te definiëren, om-dat het begrip “kunst” niet te definiëren is. Het grote verschil tussen de straatkunst en de “normale kunst” is dat iedereen ervan kan meegenieten en je niet hoeft te betalen om ernaar te kijken.Straatkunst kan als versiering dienen maar men kan het ook gebruiken als statement of ten nagedachtenis van iets of iemand. Het kan je na laten denken over iets en je af en toe tot op het bot raken.Hoe zal het leven eruit zien zonder straat-kunst? Dit zou een wereld zijn zonder kleur; een zwart- wit stomme film zonder muziek. Iets waar je snel op bent uit gekeken. Straatkunst blijft je verassen. Al zijn het standbeelden die worden neergezet door de gemeente als stadsverfraai-ing, ofeen piece van een graffiti-artist.Het kleurt de kleurplaat die straat heet.

12

Elke Vrijdagavond, loop ik naar de grote Jumbo in Tilburg Noord en elke vrijdag-avond kijk ik fascinerend naar de straat-arme man die naast de deur van de Jumbo zit.Hij ziet er een beetje afstotelijk uit en stinkt ook wel een beetje.Mensen kijken hem met afschuw aan en denken: ´´daar is weer zo´n bedelaar´´.

Maar mijn gevoel is anders bij deze me-neer; hij zorgt voor sfeer en bedelt niet. Nee, hij maakt muziek. Goede muziek trouwens! Hij maakt de sfeer in de toch al zo koude buitenlucht.Dat is voor mij een reden om elke keer weer één euro in zijn oude grijze hoed te gooien. Nee, dit is geen straatjunkie die voor elke vijf euro drugs gaat halen. Dit is een rasechte straatmuzi kant, blijf ik tegen mezelf zeggen. Hij bespeelt mondharmonica en doet iets wat op drummen lijkt. Nou eigenlijk

slaat hij met stokjes op een pan en geeft het ritme met zijn voeten aan.Op een dag ging ik spontaan naast deze man zitten, hij stopte even met spelen en keek mij lachend aan. Hij had ontzettend dikke wallen onder zijn ogen en uit zijn vermoeide blik merkte ik op dat er een verhaal ach-ter deze man schuilde. Dit was iets waar ik ontzettend benieuwd naar was. Ik legde vijf euro in zijn hoedje en vroeg naar zijn ver-haal. Hij twijfelde even maar vertelde het toch.

“Mijn naam is Mike. Maar voor vrienden Mi-kie- blues. Mijn jeugd speelde zich af in de Jordaan; mijn vader wilde me niet kennen en mijn moeder stierf bij mijn geboorte. Ik ben opgeroeid bij mijn oom en tante met twee neefjes en vijf nichtjes.Hoewel er niets te eten was bleven mijn oom en tante voor mij zorgen.We hadden geen geld voor school of iets der-gelijks, dus klusten we wat in een van de lokale typisch- Amsterdamse bruine café’s.

Straatarm, dankzij talent voor muziek.

13

We poetsten daar de Wc’s en deden andere schoonmaakwerkzaamheden. Hier kregen we weinig voor, maar het was beter dan niks.Tijdens dit werk keek ik altijd op tegen een grote blanke artiest. Hij droeg zwar-te kleding en een grijze hoed. God, wat was deze man goed met zijn mond-harmonica en een schitterend diepe stem. Na een tijdje gespaard te hebben kocht ik zo´n zelfde harmonica. Natuurlijk niet zo´n mooie als deze man had maar het kon er net mee door. Al mijn vrije uren be-steedde ik aan oefenen thuis, op straat en zelfs in de pauze van mijn werk.Totdat een donkere, zware stem mij aan-sprak en zei dat ik talent had. Ik keek omhoog en zag zijn mooie grijze hoed. De man zei mij dat hij Erik heette, maar na-tuurlijk wist ik dat allang, want hij was immers mijn grote idool.Ik trok steeds vaker met hem op en hij gaf mij gratis les, want deze kon ik natuurlijk niet betalen.

Ik werd uitgenodigd voor zijn lokale op-tredens en hielp hem met allerhande klei-ne dingetjes.Het verhaal ging rond dat ik talent had en al snel mocht ik met hem het podium op. Natuurlijk was dit ook goed voor hem want In de Jordaan kende iedereen elkaar. Na een aantal keer bij hem op de achter-grond gespeeld te hebben, waren we ein-delijk partners en was ik bijna net zo goed als hij was. De zaken liepen goed en Erik managede mij tegelijkertijd.We werden steeds vaker geboekt en wer-den ook bekend in andere steden. Maar de verdiensten waren weinig, te weinig om de dingen te doen die ik leuk vond.Erik bleek ook in andere zaken geïnte-resseerd te zijn en dan bedoel ik vooral drugs. Hoever ik mij hier ook afwezig van wilde houden, kon ik dit op een gegeven moment niet meer. De drugsdeals namen de overhand en dan probeer je zelf ook wel

14

eens iets. In het begin leek dit nog redelijk onschul-dig te zijn, want iedereen probeert toch wel eens wat. Dit was de uitweg en verdiende veel beter dan muziek. We gingen naar feesten en hadden de tijd van ons leven.Ik had nog nooit zoveel geld in mijn leven gezien, op een gegeven moment kon ik heel mijn ooms gezin onderhou-den en ik was pas 21 jaar.

Ik herinner me de dag nog goed dat Erik midden in de show van het podium ging. Na de show ging ik kijken waar Erik was, binnen kon ik hem nergens vinden en niemand had hem gezien.

Na een aantal drankjes gedronken te hebben ging ik naar huis en trof ik Erik dood aan in een steeg. Hij bleek een overdosis gehad te hebben. Ik rende hard weg maar wist onderweg wel nog zijn hoed mee te grissen. Deze ge-beurtenis bleef dag en nacht door mijn hoofd spoken.Hierdoor ging ik zelf ook steeds meer gebruiken en mijn carrière liep snel ten einde. Ik gaf al mijn geld uit aan drank en drugs.

Mijn tante was inmiddels overleden en mijn oom kon mijn gedrag niet verdragen.

Inmiddels ben ik al zes jaar clean en heb ik de baan van mijn leven. Want ik ver-tel mijn verhaal in muziek. Nu zit ik hier al verschillende jaren bij de Jumbo op de hoek te wachten tot dat ik genoeg geld heb om naar binnen te gaan voor een broodje en iets te drinken.Ik ben Mikie Blues en dit is mijn ver-haal”.

Dit verhaal sprak mij zo aan, dat ik mijn wekelijkse euro niet meer in zijn pet doe. In plaats daarvan ga ik naar de grote Jumbo in Tilburg Noord en koop voor Mikie een zak broodjes en wat te drinken. Want Mikie Blues is geen bedelaar of Junk. Nee Mikie Blues is een rasechte straat artiest met iets te veel pech.

14

Gruwelijke overval straatmuzikant in HaarlemHaarlem - Vrijdag 19 Maart 2013 is in Haarlem ‘’ Noord- Holland’’.Is een 86 jarige straat muzikant rond de klok van acht op gruwelijke wij-ze beroofd van zijn zwaar verdiende geld. De arme straat muzikant ge-naamd ‘’Peter van Hees’’ beter be-kend als Piet met de fluit kreeg uit het niet een klap op zijn kaak en er is meerdere malen op zijn hoofd en lichaam ingeschopt.

De daders zijn met zijn munten bakje er vandoor gegaan, hoewel hier vrij-wel niets inzat, het was het de da-ders waard om deze arme 86 jarige man half dood te trappen.

‘Als je door het winkel centrum van Haar-lem loopt en je een mysterieuze fluitende melodie hoort, weet je dat Piet in de buurt is. Hij brengt stemming in de stad en ieder-een kent hem. Ik vind het niet normaal dat tegenwoordig zoiets gebeurt en waar voor?’Aldus: Marianne Spong)

‘Ik hoop dat ze gepakt worden, wat een tuig. Als het mijn opa was, dan had ik ze wat aangedaan.Ik kom er niet over uit, zoiets doe je nietHeb je gezien hoe hij eruit ziet.Waar zijn je normen.’ Aldus Marco Nieuwhuis

Inmiddels is bekend dat Peter dit zal overleven, maar deze tragische gebeur-tenis nooit meer vergeten.Hij houd er wel drie gebroken ribben, een verbrijzelde kaak en oogkas aan over.Het is nog maar de vraag op Peter ooit helemaal zal herstellen van zijn letsel.Ondanks zijn 86 jarige leeftijd denkt hij er niet aan om te stoppen met spelen.Maar of dit nog ooit op de straten van Haarlem gebeurt valt te betwijfelen.Gelukkig staat hij er niet alleen voor, hij krijgt veel bezoek en bloemen van buurtgenoten.De politie zegt de zaak dan ook zeer se-rieus te nemen maar hebben helaas nog geen enkel aanknoping punt of idee wiehet was.

Tip zijn meer dan welkom op het volgende nummer: 0900-8844

http : / /bin .snmmd.nl/m/m1cz3kra7xdq. jpg

17

Je Lichaam is je tempel

Je ziet ze wel eens lopen, mensen die van top tot teen zijn bedekt met tattoos.‘’Imponeren ze je niet’’? Eerlijk is eerlijk: dan kijk je toch wel even op. Na-tuurlijk is het opvallender dan anders. Ook al is het tegenwoordig een ingeburgerd straatbeeld omdat de helft van de mensen er wel een heeft. Het is geen rage. Sterker nog: het is een eeuwenoud concept dat mensen hun verhalen op hun lichaam meedra-gen. Het vooroordeel bestaat nog altijd dat mensen met tattoos tuig zouden zijn. In mijn beeld is dit totaal niet zo.Mensen met tattoos zijn normale mensen en hebben naar mijn idee zelfs iets extra’s.Heb je zelf geen tattoos? Even goede vrienden, maar veroordeel niemand die er wel heeft. Ik houd bijvoor-beeld niet van Picasso en vind dat slechte graffiti het stadsbeeld verstoort, en heb daar last van. Nee doe mij maar tattoos; prachtig vind ik het. Of het nu Japans, Indonesisch, of “Oldschool” is. Je doet er niemand pijn mee en draagt iets dat van jou is. ‘’ Jij hangt je kunst aan de muur, ik draag het op mijn lichaam’’.

Op dit moment heb ik er drie en ben ik nog lang niet klaar. Wie ik ben?Ik ben een “tattoo boy”.

Even voor de mensen die geïnteresseerd zijn in tat-toos, maar die er nog niet helemaal uit zijn wat ze willen laten zetten. een paar tips:

1. Denk er goed over na het idee komt vanzelf wel, maak geen overhaast beslissing het zit er voor je hele leven. 2. Neem niet de eerste de beste tatoeëerder, niet ie-dereen is even goed.3. Laat je niets opleggen dat je zelf niet wilt, nog-maals het zit er voor altijd.4 Wees niet te snel tevreden met wat de tatoeëerder tekent , wacht tot het perfect is.Neem bijvoorbeeld mijn tatoeëerder, ‘’Dennis Zeestra-ten’’. Hij heeft geen studio ‘’ er wel in gewerkt trouwens’’.Ik bespreek mijn idee met hem, hij tekent, past aan waar nodig.Welke kleur, hoe groot, welke plaats?Het doet pijn, maar wie mooi wil zijn, moet pijn lij-den.

Maar wat doet Dennis het toch altijd weer geweldig; ik leg mijn vertrouwen in zijn handen en kom terug met weer een nieuw kunstwerk.‘’ Je lichaam is je tempel, waarom zouden we het dan niet versieren’’?

18

Wat is Straatkunst? volgens: Roy Quaedackers

Wat betekent straatkunst voor mij? Bij het schrijven van de eerste editie van St-Art vraag ik mij dit zelf af en kijk ik met andere ogen naar buiten. De muren lijken minder grijs en de kleuren komen op mij af. Dit is geen vandalisme, dit is een schreeuw om aandacht en om hulp. Ik vraag mij af. Wel-ke aandacht? Sommige zetten hun tag puur en alleen voor territo-riale redenen. Hun tag is dan niks anders als een pisvlek van een hond. Bedoeld om aan te geven dat dit hun gebied is en hun territo-rium. Hun ‘kunst’ wordt dan enkel en alleen gevoed door hun territo-riumdrang. Maar soms zijn er men-sen die boven zichzelf uitstijgen en ervoor kiezen om iets moois te plaatsen in het leven van anderen. Deze mensen noem ik kunste-

naars. Voor mij is straatkunst dan ook niets anders als alle kunstvormen die bestaan, maar dan op straat. Straatkunst kun je vinden in een zwerver die een zeer eentonig deun-tje speelt bij de Albert Heijn, in de standbeelden die al eeuwen in het centrum staan en in de graffi-ti die je in tunnels en op muren ziet. Straatkunst vind ik in zang, in verf, in natuurvormen, in vuil, in stof, in papier… Maak het maar zo gek als je zelf wil. Als je mijn hoofd laat draaien en laat nadenken over het ding wat je doet, dan ben je wat mij betreft een kunstenaar.Ik hoop dat dit magazine je inspi-ratie geeft en je aanzet tot crea-tiviteit. Laat mijn hoofd draaien en nadenken. Vrede – Roy Quaedac-kers.

20

Wat is “echte liefde”? “echte liefde” zijn de tags de je overal ziet, ín en dóór Tilburg. Deze tagger heeft een eigen petjes- en T-shirtlijn en op bijna elke lantaarnpaal, stoplicht of verkeersbord pronkt wel een sticker met deze wijze woorden.

De betekenis van “echte liefde”heeft voor iedereen een andere betekenis. Een artikel over dit onderwerp zal door iedereen anders ingevuld worden. Daarom heeft onze redactie ervoor gekozen om elk lid het op zijn eigen wijze te laten belichten. Ieder redactielid heeft zijn eigen verhaal gemaakt. Gaat de een meer over de tags praten; de ander zegt wat echte liefde voor hem persoonlijk betekent. Ieder gaat op zoek naar echte liefde, zowel in hun hart als op straat.Wij willen op deze manier laten zien dat niet alles maar één kant heeft en dat je alles op veel verschilllende manieren kan bekijken, als je er maar voor open staat.

Wij gaan op zoek naar echte liefde.

Als ik de tag van “Echte Liefde” in de stad zie, vraag ik me af wat deze gast bezielt. Is hij zelf tot over zijn oren verliefd? Is hij een cynicus? Is dit serieus, of is dit een grap? Heet hij zo? Is dit zijn alias? Waarom koos hij voor dit kleine tekentje wat z zoveel verhalen vertelt met zo weinig woorden? Ik kan mij enkel maar bedenken wat in mij zelf zou omgaan mocht ik deze tag hebben bedacht.

Misschien zou ik wel tot over mijn oren ver-liefd zijn geweest op het meisje van mijn dromen en haar de liefde hebben verklaard op een zonnige lentedag. Ik zou haar vertel-len wat zij voor mij betekent en als cadeau voor wat ik voor voel, zou ik ervoor kiezen om mijn tag een ode aan haar te laten zijn. Want zij zou de tijger in mij kunnen temmen. Ik zou genoeg hebben aan haar en nooit meer kijken naar een andere vrouw. Ik zou hemel en aarde bewegen om haar duidelijk te maken

Op zoek naar “echte liefde”

21

wat ik voor haar voel…Misschien is het zo wel begonnen? Misschien heeft hij ruzie gekregen met ‘haar’ en haar op deze manier willen terugwinnen?

Maar de cynicus in mij zegt dat de persoon achter Echte Liefde dan een gigantisch “be-tamormel” is. Hij zou een loser zijn die alles in zijn leven zou doen bewegen naar zijn vrouw. Ik weiger echter te geloven dat het de man (of vrouw) achter “Echte Liefde” zo is. Ik zie in ‘Echte Liefde’ een beweging die een warme gloed terugbrengt in Tilburg. De tijd van vroeger, van gezellig praten, met een koekje erbij. Het is duidelijk dat het een graffiti collectief is met een enor-me drift om deze tag over de hele stad te laten verschijnen. Dit zie je ook terug aan de hoeveelheid stickers, tags en petjes in de stad. Echte Liefde is populair in Tilburg en het is een blijvertje. Of Echte Liefde nu van origine een geniale marketing stunt is om de ‘Ech-te Liefde’ kledinglijn te promoten, durf ik niet te zeggen, maar ik denk dat het concept zo goed aanslaat, juist omdat er al zoveel

gezeik in de wereld is, en dan is dit een positieve een manier om het achter je te laten.

Ik heb nog steeds geen idee wat ze precies van plan zijn, wat hun visie of doel van hun graffiti- art is, maar ik blijf mij verbijs-teren over de steun die ze ontvangen in de stad.

Desondanks kun je dus wel een compliment ge-ven aan het Echte Liefde team voor de echte liefde die ze steken in hun movement. ‘

– Roy Quaedackers

“echte liefde brengt een warme

gloed terug in Tilburg”

22

“echte liefde is niet te

koop”

Wat is echte liefde? Is echte liefde “mijn vriendin en ik”?Knuffelen, voor elkaar zorgen, elkaar corrigeren en blind vertrouwen? Is ecte liefde als ik op zaterdagavond tijdens de barbecue, avonturen ophaal en praat over vrou-wen met mijn vrienden? Ik dacht tot kort van wel. Tot mijn vriendin vreemd ging met die maat die toevallig die zaterdagavond niet bij onze barbecue aanwezig was.

Wat is echte liefde ? Is echte liefde dat mijn neven als broers voor mij zijn? Is het echte liefde dat ik bij mijn broer woon?Maar waarom geeft mijn neef niet thuis als ik bij hem tot rust wil komen?

Wat is echte liefde?Echte liefde geef ik aan mijn pa en moeder. Beiden geven ze dit ook terug.Maar wat is echte liefde als zij niet meer voor elkaar bestemd zijn?

Echte liefde is mijn oom die altijd weet wat beter voor mij is. Is echte liefde oma Janssen, die mijn vader de helft van haar eten geeft? Maar als zij niet oplet mijn vader meer dan de helft van haar steelt.Is echte liefde thee drinken bij mijn tante? Of mijn zus die mijn verjaardag nooit vergeet.

Is echte liefde Merrietje laten roken en niks zeggen omdat ze ook te vettig eet. Is echte liefde kijken naar jezelf? Kijken wat je hebt bereikt?Ik studeer, heb een kamer in een hele nette wijk.Nieuwe vrienden waar ik me thuis voel, ook al begrijpen we elkaar niet altijd.Is het dan echte liefde dat ik het staan op straat, het ieder voor zich, Land-graaf, de stress met mijn pa, discussies met mijn moeder, de zorgen voor mijn opa, de zorgen over geld en de toch nog zo vertrouwde kus van mijn ex mis?Echte liefde is een levensstijl, het is een merk, emotie of muziek.

Echte liefde is een groot begrip. Ik denk dat niemand precies weet wat echte liefde is.Pas als mijn moeder belt als het even tegen zit op het moment dat ik haar mis.Vandaar haar gezicht als een tattoo op mijn rug.

Echte liefde is de kroeg in met me broer, ook al heeft hij het veel te druk. Echte liefde is niet te koop, echte liefde is geluk.

- Yorick Wagenaar

22

23

“je vindt het pas

wanneer je het niet verwacht’

Er kwam een nieuw schooljaar en na 4 jaar MBO tijd voor mijn HBO. Dus een nieuwe op-leiding op een nieuwe school in een nieuwe stad. De opleiding werd IEMES op de Fontys in Tilburg.

Voornamelijk de nieuwe stad was voor mij een grote stap vanuit een klein dorpje in Noord-Limburg. Ik voelde me al snel thuis in Tilburg en ik krijg altijd veel prik-kels binnen, dus alles wat ik om mee heen zie neem ik mij op. Ik kwam opvallend vaak deze “echte liefde” tags tegen die mijn behoorlijk fascineren, want waarom is deze man ooit begonnen met deze woorden op de muur te taggen? En hoe komt het dat je als tagger zo groot kan worden en zelfs een eigen T-shirt en petjes lijn hebt?

Ik besluit op onderzoek uit te gaan en stap op mijn fiets op zoek naar echte liefde in Tilburg om op mijn fietsje in de stad de “echte liefde” stickers en tags te

zoeken.Na vele tags gevonden te hebben ging ik ze eens met elkaar vergelijken. Want zijn al deze “echte Liefde” tags wel van dezelf-de persoon? Of zijn het meerdere personen? Of is het een movement die deze tags zet-ten? Of zijn de afwijkende “echte liefde” tags het werk van copycats die deze goede man proberen na te doen en misschien wel een beetje mee willen liften op de eer en het aanzien die deze man in Tilburg heeft?

Na mijn fietstocht door Tilburg dook ik in mijn laptop eens te gaan hoe het zit. Tot de diepste uithoeken van de zoekmachines van het internet moet je gaan om meer over deze man te vinden. Waar ik achter kwam, is dat het één iemand is en de zogenaam-de “neppe tags” waren dus van copycats. Na het vinden van wat belangrijke sites waar nog weinig tot geen informatie opstond, begon mijn filosofische brein te werken,

want misschien is dat wel de bedoeling van deze man! Misschien is echte liefde pas vindbaar als je het heel goed zoekt.

Na een hele dag op pad te zijn geweest en bezig te zijn geweest met z’n tag begonnen mijn nor-maal zo snel functioneerde hersenen nu pas diep filosofisch na te denken over wat echte liefde eigenlijk voor mij is.

Wat is echte liefde? Is echte liefde weten dat ik zonder jou niet leven kan?Is echte liefde weten dat ik niets beters krij-gen kan? Of is echte liefde ieder mens zijn ei-gen plan? Echte liefde is het gevoel dat je gek maakt. Dat je alleen maar kan denken aan háár! Echte liefde zit in je hart.Echte liefde vind je wanneer je het niet verwacht.

24

Ik denk dat het de bedoeling van de tagger was om mensen na te laten denken over wat je in je hart hebt, en dan het maakt niet uit wie deze man is. Deze man is de grootste Brabant-se filosoof van deze eeuw! Hij laat je met 2 woorden nadenken over alles wat er zich in je hoofd en in je hart afspeelt.

Want echte liefde zit in je hart en is heel wat anders dan verliefd zijn. Echte Liefde is houden van.

-Leon Mennen

25

26

27

Even Appeldoorn

bellen

29

Iedere dag fiets ik naar school door het centrum van Tilburg. Dit doe ik nu al 8 maanden, dus zo lang mag ik me al “kruikenzeiker” noemen.Als Limburgs dorpsjongetje kwam ik in de grote stad Tilburg. Als ik over straat loop valt mij altijd meteen van alles op. Zo zag ik al vrij snel dat Tilburg een “tag/graffiti”- stad is, zoals de “Echte- liefde- tag”, die er zelfs petjes en t-shirts verkoopt, maar ook het “M-staartje” dat je overal tegenkomt.Tilburg heeft prachtige straatkunst.Maar alleen de graffiti en tags zijn illegaal, omdat het volgens de wet straatvervuiling is, wat door de gemeente wordt doorgevoerd.Naar mijn menig is degene die de straat vervuilt in Tilburg vooral de gemeente zelf. Ik noem dingen als de grote “mauwmuur” bij het gemeen-te huis. Een paar geroeste letters met 2 brie-venbussen waar de Tilburgse burger kan “mauwen” (klagen) over wat er allemaal fout is. Er zijn in het half jaar dat deze muur er staat maar liefst 39 brieven in deze brievenbussen gegooid met als voornaamste klacht de honden- en kattenpoep. Pak zo’n een drol is op pleur het in envelop en schrijf erop; Dit vind ik vind de mauwmuur. Een grote hoop stront die heel Tilburg vervuilt. Het ergste is nog niet eens de “mauw-muur”. Nee, Tilburg vindt het nodig om door heel Tilburg foeilelijke bankjes te plaatsen. Met mo-tieven in mozaïek erop, gebaseerd op kleuren van Tilburgs tricolore Willem II, of met de kleuren van het resultaat van een gezellig avondje stappen. Ik vraag me dan af hoe de besluitvorming voor het plaatsen deze bankjes is gegaan. Ten eerste is het al erg dat hier over vergaderd wordt. Laten we dat voorop opstellen. Ik zie het al voor mee 2 doorzon- ambtenaren die naast het patiencen een commissie oprichten om het straat-beeld van Tilburg te verfraaien. Maar het moet wel praktisch zijn. Aangezien de Tilburgse be-volking volgens deze commissie een grote be-hoefte heeft om op oncomfortabele, lelijke bankjes te zitten is deze stadsvervuiling het geworden.

Bedankt commissie

Legale stadsvervuiling.

30

“Yarn bombing”, “yarnstroming”, “ guerrila knitting”, “urban knitting” of “graffiti knitting”. Allemaal be-namingen voor een en hetzelfde, name-lijk: breien op straat. Er wordt dan niet bedoeld het lekker in het park zitten met je breiwerkje, maar juist het maken van breisels om het bank-je van het park heen. Het maken van grote breiwerken om deze vervolgens om een standbeeld, brug of bankje heen te breien. Dus heb je breinaal-den en garen nodig en je moet natuur-lijk kunnen breien. Voldoe je aan die voorwaarden, dan kan je wildbreien. Dat zijn de enige vereisten. Of je nu 10 of 92 jaar oud bent, jij kan er voor zorgen dat de wereld een ander beeld krijgt door je brei werk om een lantaarnpaal heen te breien Het is allemaal ontstaan

in Houston, Texas. “Knitta Please” is hier mee begonnen door de halve breiwerken, die ze normaal weg zou-den gooien, door de stad heen op te hangen. Door deze actie kreeg Knitta Please vanuit het stadsbestuur van Houston de opdracht om alle bomen naast de Allen Parkway in te breien. Dit allemaal ter ere van Art Car Pa-rade.

Al snel werd deze manier van versie-ren steeds populairder en kregen ze zelfs een opdracht vanuit Parijs. Na-dat deze opdrachten naar tevredenheid uitgevoerd waren, kregen ze steeds meer bekendheid en verspreidde het “Urban knitting”zich door de hele wereld in grote steden als Berlijn, Sydney en Brussel. Men kan hier met goed zoeken altijd wel een breiwerkje tegenkomen.

Wie wild(e)breien?

31

Wild breien is niet strafbaar omdat de makers niks beschadigen. Het brei-werk doorknippen en je wildbreisel is verdwenen. Dus is het niet zo als bij graffiti of sommige andere vormen van “Streetart” een vorm van vandalisme. Het heeft ook een erg braaf imago en wordt veel meer geaccepteerd. Dit is waarschijnlijk omdat het breien op zich een oubollig imago heeft wat nu door de functie van straatkunst, een stoerder imago krijgt.Bij de opkomst van het wildbreien heeft voornamelijk de social media een grote rol gespeeld. Het is een legale vorm van straatkunst en door over je kunstwerk te “twitteren” of te “facebooken” is een kleine stap. En dit zonder gevolgen voor je por-temonnee of je goede gedrag.Hoe werkt “Urban knitting” nu eigenlijk?

Met “Urban knitting” brei je thuis, of waar dan ook, een grote lap die om of over het voorwerp past waar je omheen wilt breien. Vervolgens ga je naar het voorwerp toe en breit hier de laatste steken aan elkaar vast zo-dat jouw lap stof om het desbetref-fende voorwerp bevestigd zit.Het wildbreien word voornamelijk ge-daan door keurig nette burgers. Het heeft doordat het een legale actie is, totaal geen underground sfeertje zoals je dat veel tegenkomt bij ande-re vormen van straatkunst. Het wild-breien word voornamelijk gedaan om het straatbeeld te versieren en men-sen te verrassen. Het versieren van het straatbeeld heeft een positieve invloed heeft op mensen. Daar is door de politie van Leicester onlangs nog gebruik van gemaakt.

32

Feiten over wildbreien: - Versiert het straatbeeld - Is Streetart - Creatief en inspirerend - Iedereen kan het - Is niet duur - Niet strafbaar - Je kan het overal doen - Populair in Scandinavie - Het woord wildbreien werd in 2011 woord van het jaar

De bewoners van Bede- park ble-ken zich volgens onderzoek min-der veilig te voelen in hun wijk dan de mensen in de rest van de stad, terwijl in Bede-park niet meer misdaden werden gepleegd dan elders in de stad. Daarom deed de politie een oproep om de omgeving eens te versieren met straatbrei-werken. Wat opmerkelijk veel posi-tieve reacties tot gevolgd had. Wil je opvallen, dan zijn creati-viteit en originaliteit erg be-langrijk. Zo is het versieren van een heus standbeeld natuurlijk origineler dan een doodgewone lan-taarnpaal. Om de kinderen in Nederland aan het wildbreien te krijgen schreef

Francine Oomen in 2011 het boek “Hoe overleef ik (wild)breien”. Dit is een boek waar op een kinderlijk eenvoudige manier uitgelegd wordt hoe men moet breien. En zoals al eerder aangegeven, is door het wildbreien breien een stuk stoerder geworden dan vroeger. Al slaat dit boek voornamelijk aan bij meisjes en zal je nog steeds jongens niet snel zien wildbreien.

Hoe denken de “oude breiers” over “Urban knitting”?Om erachter te komen hoe de oude garde denkt over het wildbrei-en gingen we op bezoek bij mijn grootmoeder. Een lieve ouderwetse oma die vanalles kan breien, zo-als sjaals, sokken en truien, om-dat het vroeger wel moest. “An-ders waren er geen kleren”, zoals ze zelf zegt. “Dan moest je in je naakte voeten in je klompen, en dat was geen pretje!”

32

33

V: Vindt u het dan niet jammer dat “Urban knitting” in uw jeugd nog niet bestond?A: Nee hoor absoluut niet. Iedere generatie heeft zijn eigen trends en zijn eigen manier om bijvoorbeeld de straat te versieren.. Als er vroeger bij-voorbeeld een feest was of een bruiloft van mensen in de straat, dan ver-sierden we alle bomen met zelfgemaakte papieren rozen en slingers. Zelf moet ik van graffiti niks hebben. Dit geeft mij vaak een beetje een asoci-aal gevoel. Dan vind ik het wildbreien toch wel een mooie tussenoplossing omdat je niks kapot maakt.

V: Wat maakt breien nu zo leuk?A: Ik vind breien leuk omdat je naar een eindproduct toe werkt. Een pro-duct wat je echt kan gebruiken en wat nut heeft. Je kan er ook totaal je eigen draai aan geven; wil jij paars- met- oranje sokken? Dan maak je paars- met- oranje sokken.

V: Als het er U voornamelijk om gaat een praktisch eindproduct te maken, wat vindt u dan van “Urban knit-ting”? Want bij deze vorm van breien heeft het niet echt een doel?A: Bij “Urban knitting” is er een doel, namelijk je zorgt ervoor dat iets mooier word. Als ik bijvoor-beeld een hoes brei voor over de poef, dan zorgt dit ervoor dat ik de

poef mooier vind. V: Maar wat vindt u dan van “Urban knitting”?A: Ik vind het een heel leuk gezicht maar vind dat je van de spullen van anderen af moet blijven. Al maak je ze niet kapot, je verandert wel iets wat niet van jou is.

V: Als “Urban knitting”al had be-staan toen u nog een kind was, wat had u dan gedaan?A: Dan moet ik eerlijk bekennen dat ik het dan wel gedaan zou hebben! Ik vond het altijd erg leuk om kat-tenkwaad uit te halen. Ik deed geen vlieg kwaad, maar kattenkwaad zat er altijd wel in bij mij.

Graag heten wij u welkom bij een van Nederlands mooiste pop podia ‘’ 013’’.013 heeft veel leuke feesten, concerten en optredens voor u klaar staan, in zeer gevarieerde genres.Poppodium 013 is dagelijks geopend en er is altijd wel wat te doen.Zo komen bijvoorbeeld “The golden Earring” en “the Wu-tang clan” binnen afzienbare tijd bij ons op bezoek.Verder kun je natuurlijk ook terecht voor een leuk housefeestje of een harde Rave party.Buiten drie geweldige feestzalen hebben wij ook een opnamestudio en zes oefenruimtes ter be-schikking.

Jaarlijks bezoeken zo’n 250.000 mensen ons pop podium, gelegen in Tilburg.Natuurlijk is de niet al te grote, maar o- zo- gezel-lige binnen stad, zeker de moeite waard om ook eens een kijkje te nemen.

Poppodium 013 is te vinden in het uitgaanscen-trum van Tilburg en is ongeveer 10 minuutjes lo-pen vanaf het station.

Voor reserveringen, vragen of afspraken kunt u mailen met: Basement@013.nlOok zijn wij telefonisch bereikbaar onder het num-mer: 013-4609551

Graag tot ziens.

35

Lang leven oranje.Hare Majesteit Koningin Máxima, Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, mevrouw van Amsberg en tevens QILF. Deze week keek ik, languit liggend op de bank, met in mijn linkerhand een biertje en in mijn rechterhand een bit-terbal naar de inhuldiging en ik besloot dat Koning Willem een lekker wijf heeft. Terwijl mijn vrienden grappen ma-ken over het statige gedoe en zich afvragen of Willem baas genoeg is om de kroon de gehele dag te dragen, fantaseer ík over hoe Maxima mij bitterballetjes in mijn mond duwt en zachtjes over mijn buikje kroelt. Ik zie haar al lopen door mijn keuken en mij van alle gemak bedienen. Als ik iets fout doe dan krijg ik een zoete blik en zegt ze ‘Ja, dat was een beetje dom’. Ik ga daar vervolgens tegen-in, want het is duidelijk dat ze een grapje maakt. We lachen en giechelen en zijn samen gelukkig. Maar in mijn hoofd is zij gelukkig, getuige haar altijd mooie lach. Die lach waar ik bij weg kan zwijmelen, de lach die mij laat bepalen dat Maxima een verdomd lekker MILFje is.Maar in werkelijkheid is zij niet bij mij. En ik denk dat ze doodongelukkig is, omdat ze geleefd wordt door een ideaal. Het ideaal dat ons koningshuis moet voorstellen. Een fami-lie die op basis van geboorte het voorrecht heeft op enkele miljoenen aan toelages, maar in ruil daarvoor hun leven moe-ten verkopen en in gijzeling zijn van de Nederlandse rege-ring. De oranjes zijn altijd succesvol en zijn altijd netjes gekleed. Lopen ze nooit in een joggingsbroek rond? Ik heb genoeg off-days en als het vrouwelijk geslacht niet zo af-keurend zou kijken als ik mijn grijze versleten joggingbroek draag, dan zou ik hem elke dag rocken. Je vraagt je af waarom? Hebben zij nooit een slechte dag? Hebben zij nooit een “off-day”? Maar ik ben dan ook niet uit de baarmoeder van Prinses Beatrix gekropen. Ik ben maar een simpele jongen uit Limburg, waar ik een hele normale moeder heb die, afgezien van haar grote neus, een prachtmens is. Voor de familie “Oranje” wordt alles geregeld en zij zijn het grootste en rijkste uitkeringsgezin in de grootste pop-penkast van Nederland. ‘Doe wat we je zeggen, anders pakken we je troon af’, dat is het idee. Deze manier van leven is nu aan onze nieuwe Koning geschon-ken en ondanks mijn weerstand, ben ik een beetje jaloers. Mijn jaloezie blijkt niet eens zozeer gericht op zijn lief-je, maar meer op zijn leven waarin alles perfect geregeld is en alles voor hem gedaan wordt. Willem zal nooit iets fout doen en zal nooit een flater slaan. Het enige succes dat hij in zijn leven zelf heeft mogen behalen, is de vrouw die naast hem staat. En zelfs dat schijnt door Bernard in scene gezet te zijn. En de drie kleine succesjes die zij voor hem eruit heeft mogen duwen. Kleine succesjes¬, want de drie dochtertjes lijken angstvallig veel op hun vader en de Argentijnse schoonheid is ver te bespeuren. Maar succes blijft succes, of het nu zelf behaald is, of voor je geregeld.

En liefde blijft liefde. Of je nu uit de Oranje familie komt, of met bitter ballen op de bank ligt. Dus houd ik van mijn moeder en haar veels te grote neus en houden Willem en Maxima van hun mormeltjes. En stiekem, heel stiekem, ben ik toch een beetje koningsgezind. Al is het maar vanwege Maxima.

36

In plaats van Adidas, draag je een sandaal van de plaatselijke schoe-nenenzaak en in plaats van een verse dosis aan Freshcotton kleer-tjes, draag jij die vieze poncho van die indiaan uit dat reservaat in Amerika, waar je véél te véél bier mee hebt gedronken… Je bent geïnteresseerd in alles wat straat is, maar je bent bang voor wat je de natuur aandoet met al die che-micaliën. Je hebt een hekel aan uitbuiting en probeert zoveel mo-gelijk leed in de wereld te voor-komen door je gedrag en de din-gen die je koopt. Maar de wereld is een verschrikkelijk plek en je verliest het gevecht continu. Je bent het zat en jij gaat mensen een stukje natuur teruggeven. Jij hoeft dit artikel niet te lezen, want

jij bent de “moss graffiti’er”. Maar “moss-graffiti”, wat is dat nu? “moss graffiti” is ook wel be-kend als “eco graffiti” en bestaat eigenlijk uit een organische verf gemaakt van melk en mos die het mogelijk maakt om tekeningen of teksten op een muur te maken van, je raad het al, mos… Het mos in combinatie met de bak-stenen muur zorgt voor een leven-de en inspirerende ‘look’. Stad en natuur komen dichter bij elkaar en het surreële effect laat je naden-ken over onze omgang met de natuur en laat je beseffen hoeveel steen er eigenlijk om je heen is.

Een bekende in Londen gevestigde kunstenares met de naam Anna Gar-forth die de kunstwereld op haar kop heeft gezet door haar

Gras op je

muur

37

fascinatie met de natuur,is een veelzijdig kunstenares, maar staat vooral bekend om haar gebruik van moss graffiti.

Ze is op dit moment bezig met ver-schillende zinnen op muren in haar stad te laten verschijnen. ‘Dit is een doorlopend project en ik expe-rimenteer en probeer veel uit met hoe ik het doe en waar ik het doe. Mijn eerste piece is de eerste zin van een gedicht. De tweede zin komt op een andere plek in de stad (Lon-don) en ik zal zo blijven doorgaan totdat het hele gedicht te lezen valt op deze manier. ’ Je beste gok om haar kunstwerken te vinden is om braakliggende terreinen te bezoe-ken. Ze zoekt naar verborgen stuk-jes wildernis in London; ‘Ik vind het tof hoe vlug de natuur haar

plek weer terug eigent. Hoeveel be-ton er ook ligt, de plantjes komen altijd terug!’

Een zeer speciale mos graffiti ar-tieste is Edina Tokodi. Zij is een “green graffiti” artiest, die haar werk publiceert via het door haar opgerichte eco-graffiti netwerk “Mosstika”. Het is een netwerk voor gelijkdenkende eco graffiti arties-ten die er naar streven om de ‘kou-de, wrede stadsjungle’ te verove-ren.Door het laten samensmelten van kunst en natuur. Haar focus ligt op het dichterbij brengen van de natuur. Zij plaatst vooral dieren van mos met haar graffiti en geeft op deze manier de natuur terug aan de stads-mens. Zeis erg gepassioneerd

38

over haar werk en gaat geregeld terug om haar tekeningen aan te passen of te repareren. ‘Ik vraag me af wat mensen ervan vinden? Onderhouden ze het? Ma-ken ze het stuk, of laten ze het gewoon met rust?’ Door haar werk en haar toe-wijding, laat ze ons nadenken over ons leefgebied en geeft ze aan haar straat-kunst een hogere betekenis dan alleen maar een tag die je territorium afba-

kent. Conclusie: Er is meer in deze wereld dan het taggen met verf. Verf is slecht voor de natuur en wij zijn onderdeel van de na-tuur. We moeten dus goed voor haar zorgen. We zouden er dus voor kunnen kiezen om een ge-deelte van onze zelf-expressie te uiten via groen graffiti. Het resultaat duurt misschien wel langer maar je geeft de natuur terug aan mensen om je heen en je boodschap heeft zoveel meer effect met iets dat ‘anders’ is.

38

39

Hoe doe je het?Wat heb je nodig? - Zoveel mogelijk mos- Yoghurt- Suiker- Een blender - Een verfkwast- Een plantenspuit

Vind of koop zoveel mogelijk mos en maak dit schoon. Zorg dat er zo weinig mogelijk grond aan je mos blijft vastplakken. Stop de mos in een blender en gooi hier normale yoghurt bij. Blend dit tot het helemaal fijngemalen is. Om je fijngemalen goedje wat plakkeriger en stroperiger te maken zodat het niet van de muren afvalt, kun je siroop toevoegen. Gebruik een kwast op de muur waarop je moss graffiti wil laten groeien. Als je klaar bent met het aanbrengen van je piece, kom je wekelijks terug en besproei je de tag met water. Groeit het niet zo goed? Breng dan een nieuwe laag mee, of besprenkel het met verdund bier.

39

40

Vieze schoonmakers

“Reverse- graffiti”. Graffiti zonder verf, zonder kwast en zonder eni-ge vorm van viesmakerij. Het is een Streetart vorm waarbij je niks per-manent kapot maakt en geen publieke eigendommen bekladt. Het wijkt dus flink af van normale graffiti, maar toch laat je een afbeelding achter en geef je de omgeving om je heen een andere sfeer. Maar wat is nu precies “eeverse graffti”? Wie beoe-fenen het en wat is het idee erach-ter?

Reverse graffiti is ook wel bekend als “clean- tagging”, “dust- tag-ging”, “grime- writing”, “green- graffiti” of “clean- advertising” en is een methode om tijdelijke afbeeldingen op wanden of andere oppervlak -ken te voorschijn te

toveren door het verwijderen van vuil. Een bekend voorbeeld wat iedereen wel ooit gezien heeft, is de tekst ‘was mij’ op een vuile auto. Je creëert patronen en afbeeldingen doordat je werkt op vuile ondergronden zonder gebruik te maken van spuitbussen, verf en stiften. Het wordt vaak ge-daan door het verwijderen van vuil of stof met de vingertoppen van ramen of van andere vuile oppervlak-ken. Andere kunstenaars gebruiken een doek of een hogedrukspuit om vuil te verwijderen op een groter oppervlakte. Door gebruik te ma-ken van doekjes, sponsjes en hoge-drukspuiten, kun je bijna net zo te werk gaan als je gewend bent. Een minpuntje echter; je bent afhanke-lijk van de kleuren van de viezig-heid, dus je krijgt vaak een

41

zwart-wit tekening als gevolg hier-van. Pluspunt is dat het niet ille-gaal is, want schoonmaken is altijd legaal in Nederland.

De Brit Paul Curtis staat bekend als eerste die werkte met “reverse graf-fiti” en wordt door velen gezien als de aanstichter van het fenomeen.Hij vind de term “reverse graffiti“ echter niet zo geweldig. ‘Mensen noemen het “reverse graffiti”, maar ik vind “clean tag-ging” of “grime writing” beter klinken’ zegt Curtis hierover. Curtis, AKA Moose Wat is AKA Moose? vind vooral de tijdelijke aard van “reverse graffiti” tof. Zijn kunst staat er meteen, maar in de loop van de tijd verdwijnt het weer. Zelf heeft Moose een geheel eigen visie op zijn werk. Hij vergelijkt zijn

“reverse graffiti” met echte graffiti, maar waar hij graffiti ziet het als ‘een van de meest illegale en twijfelach-tige kunstvormen’ ziet hij zijn ei-gen kunstvorm als ‘een van de meest onschuldige activiteiten die je kunt doen, name-lijk schoonmaken’. Door dit schoon-maakelement is het legaal en gaat hij graag de discussie aan met de au-toriteiten die twijfelen aan zijn kunstvorm en het zien als het be-schadigen van publiek eigendom. Maar kun je selectief schoonmaken zien als het beschadigen van publiek eigendom? Nee. Dat kun je niet. Volgens Moose hebbenmensen die een probleem heb-ben met “reverse graffiti”,

42

dus een probleem met zelfexpressie en dit is veelal de basis van zijn kunst.Hij legt zijn mening in de tijdelijke “grime tags”.

Alhoewel Moose de grondlegger is, is er ie-mand anders die “reverse graffiti” in het oog liet springen en alle blogs en websites veroverde. Het gaat om Alexandre Orion, en hij werd bekend nadat hij in Sao Paulo de smog van een tunnel afveegde. Gedurende een tijd van twee weken lang veegde hij elke nacht het vuil van de muren af en tekende een rij van doodshoofden in de tunnel. Mensen reden elke dag door deze tunnel, maar besef-ten niet hoe vies hun omgeving was. Door het schoonmaken én door het aanbrengen van

de skulls gaf dit de filo-sofie van de artiest weer. Het zorgde voor een luguber kunstwerk dat een dieper pro-bleem deed blootleggen. De vervuiling van Sao Paulo en het effect op de bevolking van de stad.

De politie die normaal erg agressief te werk gaat in deze stad en voor elk wisse-wasje een geweer trekt, bleek zich geen houding te kun-nen geven in deze situatie: ’Toen ze door hadden dat ik enkel te werk ging met een witte schoonmaakdoek, ver-anderde hun houding. Ze de-den niet meer zo autoritair en lieten hun wapens zakken. Sommige agenten lachten ze-nuwachtig, maar anderen von-den het tof wat ik deed’, zo vertelde Alexandre in een interview aan “Wired”. Uiteindelijk besloten de au-toriteiten na 2 weken dat het genoeg was geweest en vernie-tigden ze Alexandre’s werk,door (jawel!) de HELE muur schoon te maken. Maar het statement was gemaakt en de gemeente liet alle vieze tunnels en muren in de stad schoonspuiten.

Iedere artiest moet natuur-lijk voor zichzelf bepalen welke statement hij of zij aan zijn werk geeft, maar het is duidelijk dat “rever-se graffiti” zich goed leent voor een boodschap die met vervuiling te maken heeft. Mensen zien op deze manier eerder hoe vies en hoe vuil hun stad is en dat zal hun aan het denken zet over deze thema’s. En dat is misschien wel de verandering die deze “vieze” schoonmakers willen bereiken?

42

43

Hoe doe je het?Allereerst heb je een vieze achtergrond nodig. Vieze, maar gladde metalen oppervlaktes met roet of modder zijn het gemakkelijkste. In dit geval kun je dan heel gemakkelijk met een doekje te werk gaan.Als je iets wil maken wat langer blijft staan, dan heb je een hogedrukspuit nodig. Het is fijn als je dan een sjabloon hebt die je in de juiste vorm hebt gesneden. Omdat je met water werkt, is een sjabloon van een stevig plastic of roestvrij staal aan te ra-den. Met de hogedrukspuit kun je los uit je hand ‘tekenen’ of spuit je de open vlaktes van je sjabloon schoon. Als je dit in Nederland doet en je doet dit als reclame, dan ben je illegaal bezig als je geen vergunning hebt. Als je geen re-clame maakt ben je veilig en kun je je beroepen op het feit dat je bezig bent met iets schoon te maken.

43

44

Film rescensie

Titel: Bomb itRegiseur: Jon ReissRelease datum: 25 april 2009Tijd: 1 uur en 33 minutenGeproduceerd door: Antidote Films

In deze film is te zien hoe de hedendaags straatkunst, graffitikunst, tot stand is gekomen. Voor deze documentaire heeft regisseur Jon Reis gedurende 3 jaar de wereld rond gereisd van New York tot Berlijn, van Parijs tot Kaapstad en van Tokyo tot Philadelphia. In al deze steden worden straatartiesten geïnterviewd met de vraag waarom deze mensen grote risi-co’s nemen zoals arrestaties, gevange-nisstraffen, en soms zelfs de dood.Niet alleen de graffiti- artiesten ko-men aan het woord maar ook de politie, politici, de “gewone” mens op straat en kunsthistorici. De film laat zien dat de mens al vanaf de oertijd de neiging heeft om wat achter te laten voor de volgende generatie, zoals de wandtekeningen in de grotten.De film laat zien hoe de meningen ver-deeld zijn tussen de mensen op straat, maar ook de felle strijd tussen de ambtenaren en de kunstenaars. De ambtenaren vinden het duidelijk vandalisme, terwijl de kunstenaars het zien als hun sociale plicht om de stad kleur

en gratis “kunst” te geven.

De film begint met de opkomst van de graffitikunst rond 1970 in Philadelphia. waar het allemaal begon met “taggen”. Er ontstaat al snel een verplaatsing naar New York en andere grote steden.Men laat zien hoe het taggen er toe leidt dat er heuse kunstwerken ontstaan en hoe de graffiticultuur per land en stad an-ders is. Zo worden er in Spanje voorname-lijk tekeningen gemaakt en gaat het er in England voornamelijk om de maatschappij wakker te schudden of te provoceren.

Het zetten van een “piece” heet ook geen schrijven, maar “Bombing”. De graffiti- artiesten noemen zichzelf ook “bombers” omdat ze hun tag, piece of mening op de maatschappij, projecteren in hun kunstwerken, zoals bombers dat doen.

Alle artiesten die meewerken in de do-cumentaire, spreken openhartig over hun avonturen die ze hebben meegemaakt en met enkelen van hen gaat Reis nog op pad. De identiteit van veel van deze artiesten word niet bekend gemaakt in verband met hun veiligheid en zij verstoppen zich dan ook achter bandada’s of staan in de schaduw van hun trui.

45

Deze film wordt op veel sites als een van de beste, zo niet de allerbeste graffiti-film genoemd. Iedereen komt aan bod in de film maar uiteindelijk staat de graffi-ti-artiest in het algemeen wel het mees-te in de spreekwoordelijke spotlights. En is de film duidelijk “graffiti- min-ded” gemaakt. De film laat een duidelijk verschil zien tussen alle culturen, wat fascinerend. De verschillen te zien in de kunstwerken die de diverse artiesten maken, terwijl ze vaak hetzelfde willen overbrengen aan de maatschappij. In de film is een duidelijk tijdsbeeld te zien, wat erg overzichtelijk is. Je gaat als het ware heel langzaam door verhalen van vroeger tot nu, naar het taggen van de huidige cultuur. Door de overgangen en historische feiten die erbij worden ge-haald laat men zien hoe de graffiticul-tuur zich over de hele wereld heeft ver-spreid.

Mijn uiteindelijk conclusie is dat de film een duidelijk beeld laat zien hoe de graffiti- cultuur in elkaar steekt en dit door goed beeldgebruik laat zien hoe de artiesten en hun kunstwerken verschil-len van elkaar. Het verhaal komt duide-lijk over maar wat mij betreft hadden er meer beelden over graffiti als 3D-anima-tie mogen zijn. Ook is er een erg groot verschil in kwantiteit tussen de spannen-de nachtbeelden wanneer men op pad gaat met de artiesten, en de interviews en de shots die worden gebruikt bij het laten zien van de graffitikunstwerken die er gemaakt zijn.Al met al is het een duidelijke en over-zichtelijke documentaire waarin duidelijk het verhaal en de motieven van de artiest naar voren komen.

46

3d Street Art. Als je het van de ene kant bekijkt zie je niks; be-kijk je het echter van de ande-re kant, dan ontstaat er een diep ravijn waar je naar beneden kijkt. Je weet dat de diepte er niet is, maar je voelt een beangstigend gevoel van hoogtevrees opkomen. Hoe kan dit? Hoe worden je herse-

nen zo voor de gek gehouden en wie heeft uitgevonden? En hoe maak je het zelf?

3D Art is een manier van stoepkrij-ten of verven waarbij je op zo’n manier tekent dat je een optische illusie creëert. Een tekening is over het algemeen erg ?? hier ont-breekt een woord. Als je van een bepaald punt kijkt, lijkt het alsof het kunstwerk driedimensionaal is. Door gebruik van linialen, computer-programma’s, wiskunde en ervaring tekent de 3D Street Artist een teke-ning waarbij het net lijkt alsof je in een afgrond staart of je wordt meegenomen door een wilde rivier. Het is erg arbeidsintensief,

maar als je klaar bent, heb je ook iets om mee te pronken en zal het publiek om je heen maar wat graag met je kunstwerk op de foto willen!

De eerste 3D Steet Artist was Kurt Wenner. Na zijn studie vond hij een baan bij NASA als ‘ad-vanced scientific space illustra-tor’. Een zeer toffe baan waarbij hij tekeningen mocht maken voor de organisatie die een man op de maan zette. Schijnbaar kon hij zijn ei niet kwijt als ruimtetekenenaar bij NASA en nam hij het vliegtuig richting Italië om zijn

voorliefde voor de oude kunstenaars te kunnen voeden. Na jaren van be-studeren en uitproberen, ontwik-kelde hij de stijl die tegenwoor-dig bekend staat als 3D Street Art. Deze techniek, die gebaseerd was op een oudere techniek die al gebruikt werd in theaters uit het oude Grie-kenland, werd bekend als ‘Wenner’s Hyperbool Perspectief’. Door een wiskundige berekening maakte hij het mogelijk om vanuit een bepaal-de hoek de optische illusie van 3D op te wekken. Zijn werk raakte be-kend bij het grote publiek door de in 1985 uitgebrachte documentaire ‘Masterpieces in Chalk’ en zorgde ervoor dat er wereldwijd artiesten

3D-Illusies

47

bekend raakten met 3D Street Art.Door ‘Masterpieces in Chalk’ raak-te 3D Street Art erg bekend en merendeels door Wenner’s ontdek-king zijn er verschillende festi-vals in de wereld ontstaan waar-bij 3D Street Art het thema is. Een festival waar hij zich erg bij betrokken voelt en vaak te zien is, is het Sarasota Chalk Festival in Florida. Het is zeker een leuk interessant? festival om te bezoe-ken. Het is gratis en alle belang-rijke “Street Chalk” artiesten, maar ook alle 3D Street artiesten

zijn er te vinden. De laatste jaren heeft Wenner zich echter afgekeerd van zijn 3D- art en houd hij zich vooral bezig met schilderen, het creëren van beeldhouwwerken en architec-tuur. Maar ook met reclame.

De vraag blijft: is dit een tijde-lijke ontwikkeling, of is de voor-vader van de 3D- Streetart gestopt en heeft hij als de gigant die hij is, plek gemaakt voor zijnvolgelingen?

Hoe doe je het?Omdat Wenner’s Hyperbaal Perspectief een vrij hoog niveau wiskunde is, is het misschien gemakkelijker om een wat praktischere oplossing te geven. Je maakt een tekening op de volgende bladzijde tussen de kolom in het midden. Vervolgens zoek je buiten een vlak stuk waar je kunt werken. Op deze plek ga met dun krijt de zwarte lijnen natrekken. Deze lijnen lopen op het blaadje naar elkaar toe, maar in het echt lo-pen ze naast elkaar. De blauwe lijnen teken je ook, maar deze teken je op basis van de zwarte lijnen. Deze staan op de bladzijde recht, maar zullen als je het goed doet, schuin staan. Deze tekening gebruik je vervolgens als blueprint voor het teke-nen op straat.

49

Mijn naam is Renz van As. In september 2012 kwam ik als eerstejaars IEMES student aan in Tilburg, en verwachte veel van deze gro-te verandering in mijn leven. Genieten deed ik zonder grenzen, en waarom zou ik dat niet doen? Daar draait het toch om in het leven, om genieten? Er was heel veel ge-beurd in korte tijd wat ten koste is gegaan van mijn prestaties op school. Na de 2e tentamenperiode wist ik het zeker, dit jaar zou ik niet meer halen. De opleiding was mislukt. Tilburg heeft me kennis laten maken met mijn creatieve kant. Het klinkt chliché, maar ik meen het echt. Na een tijdje zag ik in ieder object een creatieve kans ver-schijnen. Er zijn al tientallen tekeningen voorbij gekomen op het whiteboard in mijn studentenhuis om mijn huisgenoten te verma-ken. School was mislukt, maar ik moest verder. Omdat ik inmiddels zo gehecht ben aan cre-atieve ondernemingen wil ik de bron ervan gaan opzoeken. De meest inspirerende plaat-sen bezoeken en genieten van het leven. Weg van de westerse cultuur waarin men als jong kind verplicht naar school moet om vervolgens de rest van je leven als slaven voor je baas te moeten leven. De kansen die ieder mens heeft worden helaas bij velen hierdoor geblokkeerd.Mijn plan is gemaakt. Ik heb voor een jaar werk nodig om erna de kans te grijpen om een reis naar Thailand te maken. Waarom kies ik voor Thailand? Simpelweg omdat je daar volgens velen constant word verrast met de meest geweldige en inspirerende om-gevingen. Maar ik moest dus flink gaan sol-liciteren voor die baan. Het heeft me 2 maanden gekost om een baan te vinden. Daar ben ik nog tevreden mee in deze tijd. Nu werk ik bij de Sligro als orderpicker en ik ben hardstikke gelukkig omdat mijn plan om de bron van de creatievi-teit opzoeken goed op weg is.

Gastcolumn.

50

Slotwoord.We hebben met veel plezier aan dit magazinge gewerkt en hopen dat we u geboeid hebben tijdens het lezen en dat wij met dit magazine uhebben kunnen informeren en amuseren. We zijn trots met het eindresultaat. Dit is ons eerste maga-zine en hebben wij al onze creatieviteit en organiliteit erin gelegd om het net door u gelezen reslutaat te kunnen presen-teren. Wij hopen U in de toekomst nog vaker te kunnen verblijden met meerdere van onze St-Art magazines.

Voor dat je tot een goed eindproduct komt is er heel proces dat hiervoor zorgt. Met veel vergaderingen, zakelijk discus-sies en het overtuigen van Piet van Beurden onze leraar copy-writing hoe geweldig onze ideeen waren. Na de eerste 2 we-ken werd ons team al ingekort omdat onze gastcolumnist Renz daarvoor nog deel uitmaakten van onze redactie helaas school moest verlaten. We hadden al redelijk snel de kar weer op de rails want ook zonder Renz moest er een Eindproduct komen. Na het maken van verschillende stijlen voor het magazine hebben wij gekozen voor een strak en redelijk somber stramien omdat dit de foto’s extra laat uit lichten en overzicht creeert. Toen moest er geschreven worden. We hadden al snel door wie we wouden intervieuwen voor onze achtergrondartikelen. Dus meteen afspraken gemaakt met deze 2 mannen die bij allebei tot 4 keer toe werden afgezegd waardoor we het op onze eigen manier moesten gaan invullen. De producten werden gemaakt en alles mocht in de gemaakten stramienen gezet worden. De een keer was het product in een keer goed de andere keer had het 20 versies voordat we allemaal tevereden waren.

Dit magizne is tot stand gekomen door middel van de lessen copywriting en media design.

51

Bronnen.

Bronnen foto’swww.streetartutopia.com

www.loyalkng.comwww.stuffpoint.com

www.utne.comwww.styleitlikeyoustoleit.com

www.inspirates.netwww.coleriann.comwww.trendzar.de

www.blondebutbright.blogspot.comwww.guerrillacafe.nl

www.flickr.comexperimental-theatre.blogspot.com

www.flickriver.comwww. timeisart.org

andreudozphotography.wordpress.comwww. geektyrant.com

www.banksy-wallpaper.comwww.tastelikepizza.com