COMMMtATIOMS · Rev.mus secundu Consultos irn § 1 censet loco « utiles » aliud verbum adhibendum...

PONTIFICIUM CONSILIUM DE L E G U M T E X T IB US I N T E R P R E T A N D A

COMMMtATIOMS

VOL. XXX - N. 2

1998

C O M M N I C A T I O N E S P O N T I F I C I U M C O N S I L I U M DE LEGUM TEXTIBUS INTERPRETANDA

Piazza Pio XII, 10 - 00193 Roma

E X A C T I S I O A N N I S P A U L I P P . I I

LITTERAE APOSTOLICAE M O T U PROPRIO datae De theologica et iuridica natura Conferen-tiarum Episcoporum 139

LITTERAE APOSTOLICAE Incamationis mysterium, quibus anni bismillesimi magnum indi-citur iubilaeum 156

Ex Allocutione ad Sodales Fratemitatis Sacerdotalis Sancti Petri, decimo anniversario M.P. « Ecclesia Dei » occurrente 185

Ex Allocutione ad quosdam Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis Episco-pos (Colorado, Wyoming, Utah, Arizona, New Mexico) in Sacrorum Liminum visitatione 187

Ex Allocutione ad Austriae Episcopos Sacra Limina visitantes 192

SOLLEMNIS C O N V E N T O inter Apostolicam Sedem et Poloniae Rem Publicam 1 7 4

A C T A C O N S I L I I

QUAESTIONES QUAEDAM STUDIO PONTIFICII CONSILII SUBMISSAE 2 0 4

RELATIONES CUM IURIS CANONICI STUDIOSIS 2 0 6

A C T A S A N C T A E S E D I S

CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI

Considerazioni sul tema II Primato del Successore di Pietro 207

E x EPHEMERIDE L'OSSERVATORE ROMANO Il potere del Papa e il matrimonio dei battezzati 217

E X A C T I S P O N T I F I C I A E C O M M I S S I O N E

C O D I C I I U R I S C A N O N I C I R E C O G N O S C E N D O

Coetus studiorum « De Sacramentis » (Sessio III) 222

Coetus studiorum « De Sacramentis » (Sessio IV) 276

OPERA A CONSILII BIBLIOTHECA RECEPTA 3 2 4

276 COMMUN ICA TIONES

C O E T U S S T U D I O R U M

« D E S A C R A M E N T O »

Sessio IV (dd. 1-6 decembris 1969 habita)

Diebus 1-6 decembris 1969, in aula Sedis Commissionis Codici Iuris Canonici recognoscendo, convenerunt Consultores designati ut membra Coetus studiorum ad recognoscendas normas de Sacramentis.

Conventibus intererant Exc.mus A. Charue, Rev.mi I. Sessolo, Geor-gius Medina, Willelmus Bertrams, Otto Semmelroth, Antonius Leite, Pe-trus M. Abellan et Rev.mus D.nus Willelmus Onclin, Commissionis Se-cretarius adiunctus, qui muñere praesidis fungebatur, atque Rev.mus Nico-laus Pavoni, adiutor a studiis; praeterea aliquos conventus participatus est Em.mus Cardinalis Praeses Commissionis.

Non adfuerunt Exc.mi A. Oldani, I. Schneider, I. Matulaitis-Labukas, I. Vaivods, C. Kurteff; Rev.mi V. Carbone, S. M'Bunga et I. Rybczyk, legi-time impediti.

Quaestio proposita, in hac sessione tractanda, erat: legislado canonica « de baptismo » (cann. 737-779).

Vota de quaestione proposita paraverunt Exc.mi Schneider, Vaivods, Charue; Rev.mi Sessolo, Medina, Rybczyk, Bertrams et Abellan.

Antequam de recognoscenda legislatione « de baptismo » agitur, recon-siderantur cánones in sessione antecedente probati.

DISCEPTATIO DE SACRA ORDINATIONE

Caput II D E SUBIECTO ORDINATIONIS

(cann. 968-982 CIC)

Ad textum aliquorum canonum tantummodo, animadversiones fa-ciunt Coetus Consultores, proponentes ut quasdam introducantur muta-tiones in textum, qui in anteriore sessione adprobatus est.

EX ACTIS PONT. COMM. CIC RECOGNOSCENDO 277

Can. 2

Rev.mus primus Consultor animadvertit in nova lege fundamentali quaedam de hac re statui. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod in lege fundamentali sermo fit sensu generali de libertate in eligendo proprium statum.

Canon placet omnibus uti iam probatus est.

Can. 3 Rev.mus Secretarius ad. quaerit utrum praescripta huius canonis sint

enuntianda in forma singulari an in plurali. Rev.mi secundus, tertius et quartus Consultores praeferunt ut omnia forma plurali dicantur, quia agi-tur de principio generali.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod etiam in codicibus civilibus principia generalia modo singulari exprimuntur.

Rev.mus primus Consultor mavult ut omnia forma plurali dicantur, quia sermo fit de assumendis ad ordinationem.

Rev.mus secundus Consultor in § 1 censet loco « utiles » aliud verbum adhibendum esse. Rev.mus quartus Consultor proponit ut dicatur « inser-vire possint» loco «útiles». Rev.mus Secretarius ad. respondet quod ver-bum « inservire » referri posset ad idoneitatem candidati, dum hie non agi-tur de idoneitate. Respondet Rev.mus quartus Consultor quod si aliquis est idoneus, est etiam utilis.

Concordant omnes ut verbum « utiles » maneat et omnia modo plurali dicantur.

Art. 1: De requisitis in subiecto sacrae ordinationis

Can. 8

Rev.mus Secretarius ad. animadvertit etiam verba quibus canon ineipit formam singularem requirere.

Can. 11

Rev.mus tertius Consultor proponit ut in § 3 loco « ad diaconatum sta-bilem » dicatur « ad diaconatum permanentem » quia Semper in nova legi-slatione sermo fit de diaconatu permanente, non vero stabili.

Concordant omnes.


Can. 13

Quaestio fit de titulo ordinationis. Rev.mus Secretarius ad. quaerit num in novo Codice possibilitas prae-

videri debeat sacerdotum qui aliquam exercent artem lucrativam. Rev.mus primus Consultor animadvertit in novo canone 13 sermonem

fieri posse da labore vel de arte quam forsan exercent, ut factum extraordi-narium, non autem ut factum ordinarium, v.g. quando dicitur « nisi clerici scripto declaraverint se suae substentationi propriis redditibus certis provi-suros... ».

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod vox « redditus » ponitur ad si-gnificanda omnia media apta ad propriam substentationem ut ex.gr. labo-rem, artes quae exercentur, etc.

Rev.mus quintus Consultor proponit ut dicatur « aliis redditibus » loco « propriis » quia hoc modo vox « redditus » habet sensum latiorem.

Concordant omnes.

Art. 2: De irregularitatibus aliisque impedimentis

Can. 2

Rev.mus Secretarius ad. quaerit num loco vocis « illegitimi » ponenda sit vox « illegitimus », forma scilicet singulari. Rev.mus quartus Consultor mavult textum uti est quia verbum « illegitimus », singulari forma, nimis durum videtur.

Rev.mus secundus Consultor in n. 2 proponit ut ponatur ante verbum « ministerio » vox « sacro ». Placet omnibus.

Rev.mus tertius Consultor in n. 3 praefert verbum «ineptos» loco «inhábiles». Concordat Rev.mus quartus Consultor; ratio haec est: « inhábiles » est verbum technicum iuridicum et se refert ad inhabi-litatem iuridicam, non physicam vel psychicam. Rev.mus primus Con-sultor censet vocem « rite » aliquo modo verbum « inhábiles » tem-perare.

Concordant omnes ut maneat textus uti est. Rev.mus tertius Consultor in n. 3 aestimat ponendum esse «iudicio

Episcoporum» loco «iudicio peritorum», quia Episcopi est statuere inha-bilitatem candidatorum.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod non Episcopi, sed periti sunt competentes ad iudicandum de inhabilítate physica et psychica.


Can. 3

Rev.mus Secretarius ad. praefert ut, latinitatis causa, in nn. 1, 2, 3, 4 et 5 verba ponantur coniunctiva forma.

Concordant omnes. Rev.mus quartus Consultor in n. 5 addenda censet verba « post senten-

tiam declaratoriam vel condemnatoriam ». Rev.mus Secretarius ad. propo-nit in n. 5 ut addantur verba « poena aliqua canonica, si intercesserit sen-tentia declaratoria vel condemnatoria, prohibid ». Placet omnibus.

Rev.mus primus Consultor in n. 5 quaestionem ponit de actu ordinis posito a sacerdote qui post dispensationem a coelibatu obtentam matrimo-nium contraxit; nam declarat quod dispensado a coelibatu non est poena canonica ñeque interdictio.

Ipsi respondetur quod quaestio in tali casu poni potest tantum de ac-cessu ad episcopatum.

Rev.mus tertius Consultor animadvertit poenam declaratoriam infligí non tantum sententia iudiciali, sed etiam decreto.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod hucusque nomine sententiae etiam decretum intelligitur.

Rev.mus tertius Consultor proponit ut saltern in actis notetur verbum « sententia » significare posse etiam « decretum ».

Can. 5

Ad n. 1 Rev.mus Secretarius ad. proponit «affecti fuerint» loco «affi-ciuntur». Rev.mus tertius Consultor praefert tantum «affecti» sine «fue-rint». Concordant omnes.

Rev.mus quartus Consultor censet aliquid dicendum esse de sacerdoti-bus qui dispensationem a coelibatu obtinuerunt. Rev.mus Secretarius ad. proponit ut tamquam primus numerus ponatur formula: « qui statum cle-ricalem amiserunt». Rev.mus primus Consultor animadvertit in rescriptis S. Congregationis pro Doctrina Fidei sermonem fieri de dispensatione a coelibatu, non de amissione status clericalis. Respondet Rev.mus Secreta-rius ad. quod etiam dispensatus a coelibatu secundum Codicem amittit statum clericalem.

Rev.mus primus Consultor proponit ut adiungatur novus numerus 7 sequenti modo: « qui dispensatione a lege coelibatus accepta matrimonium contrahunt ». Rev.mus Secretarius ad. praefert formulam « qui statum cleri-calem amiserunt», quia dantur casus in quibus illi qui statum clericalem amiserunt petunt ut iterum admittantur. Concordant omnes ut tamquam n. 1 ponatur formula: « qui statum clericalem amiserunt ».


Rev.mi quartus et secundus Consultores in n. 2 praeferunt verbum « quantum » loco « quatenus ». Aliis vero placet ut remaneat verbum « qua-tenus ».

Rev.mus primus Consultor animadvertit in novo ordine liturgico Ordi-narios concedere posse facultatem celebrandi sedendo.

Rev.mus tertius Consultor censet n. 2 clarum non esse et ansam prae-bere posse anxietatibus conscientiae.

Rev.mus primus Consultor in n. 2 proponit sequentem fbrmulam « qui tali corporis debilitate laborant, ut... ».

Consultores non consentiunt de hac formula. Rev.mus sextus Consultor, una cum Rev.mis Secretario ad. et primo

Consultore, aestimat in introductione canonis mentionem facere tum de irregularitate tum de impedimento confusionem aliquam inducere posse, quia: 1) irregularitas est defectus permanens, dum impedimentum est de-fecáis temporarius; 2) irregularitas cessat ex dispensatione, dum impedi-mentum ex aliquo facto. Et Rev.mus sextus Consultor animadvertit vocem « impediuntur » in Codice comprehendere tum irregularitatem tum impe-dimentum.

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut inidum canonis 5 sequenti modo mutetur: « Ab exercendis ordinibus receptis impediuntur ».

Placet omnibus.

Can. 7

Rev.mus Secretarius ad. quaerit, una cum Rev.mo secundo Consultore, cur dicatur « voluntarium », quia homicidium est delictum, quod semper esse debet voluntarium; secus non esset homicidium.

Rev.mus primus Consultor refert quod in IIa sessione Rev.mus quartus Consultor proposuit ut vox « voluntarium » retineretur et omnes Consulto-res consenserunt.

Placet omnibus uti est.

Can. 8

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut in 1 loco «ab omnibus» ponatur «a quibuslibet». Placet omnibus.

Rev.mus tertius Consultor quaestionem ponit de facto ad forum iudi-ciale deducto cui condemnatio non sequitur. Responder Rev.mus Secreta-rius ad. nullam esse diffìcultatem ut textus maneat sicuti est. Placet omni-bus ut textus maneat uti est.

Aestimat Rev.mus Secretarius ad. supprimendum esse in § 2 verbum


« adulterinis », quia multi sunt casus fdiorum, qui sunt nati ex matrimonio parentum, post divortium civile obtentum. Placet omnibus ut supprima-tur.

Placet etiam omnibus ut loco verbi « item » habeatur verbum « quo-que ».

Can. 9

Rev.mus Secretarius ad. animadvertit vitandam esse oppositionem inter forum internum et forum externum. Censet confessario concedendam non esse facultatem in foro externo, notans tamen quod pro irregularitatibus ex homicidio et ex abortu difificultas oriri potest.

Rev.mus primus Consultor censet res in hoc casu ad forum externum pertinere, quia adest periculum imminens gravis infamiae.

Aestimat Rev.mus quartus Consultor quod in iisdem circumstantiis quis excusatur a servanda irregularitate.

Rev.mus sextus Consultor declarat quod, ne detur maior libertas iis qui delictum commiserunt, ipsi se submittere debent Sacramento Poenitentiae.

Rev.mus quartus Consultor censet irregularitatem de qua in can. 3, n. 3 non habere magnum momentum.

Rev.mus Secretarius ad. proponit textum sequentem: «Si factum aut delictum quo nititur irregularitas vel impedimentum est occultum, et ex omisso ordinis exercitio immineat periculum gravis damni vel infamiae, quilibet ab ordinibus exercendis impeditus eosdem ordines licite exercet, sed obligatione tenetur quamprimum recurrendi ad Episcopum aut, quan-do agitur de irregularitate de qua in can. 3, n. 3 ad S. Poenitentiariam ».

Rev.mus tertius Consultor mallet loco «infamiae» vocabulum magis latum, quia vox « infamiae » habet proprium sensum iuridicum. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod hic agitur de quaestione facti et periculum damni vel infamiae « ex omisso ordinis exercitio » est clarum.

Instat Rev.mus tertius Consultor affirmans quod adsunt multi casus in quibus infamia non datur, attamen sacerdos ministerium suum exercere debet. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod in iis casibus damnum non est grave, at vero ut quis ordines licite exerceat requiritur ut periculum damni sit imminens et grave.

Rev.mus quartus Consultor, una cum Rev.mo tertio Consultore, pro-ponit ut loco « damni » ponatur vox « incommodi ». Rev.mus sextus Con-sultor praefert vocabulum « damni », quia vocabulum « incommodum » ha-bet sensum subiectivum e contra « damnum » habet sensum obiectivum.

Placet omnibus textus uti propositus est in nova redactione.


Caput III D E IIS QUAE SACRAE ORDINATIONI PRAEIRE DEBENT

Can. 2

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut loco «requiruntur» ponatur «ha-bere debet ». Placet omnibus.

Rev.mus secundus Consultor praefert ut particula «ut» ponatur post vocem « maior». Placet.

Rev.mus tertius Consultor non consentit de verbo «admittant»; ratio haec est: Episcopi est admittere, Superioris vero est praesentare aliquem ad ordines recipiendos. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod etiam Supe-rior admittit ad ordines recipiendos, quia dat litteras dimissorias.

Canon de cetero placet omnibus uti est.

Can. 5

Rev.mus secundus Consultor censet nimis onerosum esse exercitiis spi-ritualibus vacare per duodecim saltern dies Íntegros si duo ordines confe-rantur intra annum. Rev.mus Secretarius ad. proponit ut omittantur verba « per sex saltem Íntegros dies ». Placet omnibus.

Rev.mus sextus Consultor proponit ut loco « ab Ordinario » dicatur « ab Episcopo » aut « Superiore Maiore », quia: formula accommodanda est aliis canonibus in quibus semper dicitur « Episcopus aut Superior Maior».

Rev.mus tertius Consultor notat quod omnes Superiores Religiosi sunt Ordinarii. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod hoc verum est quando agitur de potestate exsecutiva non vero semper de potestate legislativa.

Placet omnibus emendano a Rev.mo sexto Consultore proposita; ita-que textus erit: « Omnes qui ad aliquem ordinem promovendi sunt, exerci-tiis spiritualibus vacent loco et modo ab Episcopo aut Superiore maiore de-terminatis, etc... ».

Caput IV D E RITIBUS ATQUE DE LOCO ET TEMPORE ORDINATIONIS

Can. 6

Rev.mus tertius Consultor aestimat hunc canonem supprimendum es-se, quia eaedem normae inveniuntur in Pontificali Romano.

Omnes alii Consultores concordant ut canon maneat.


Can. 8

Rev.mus tertius Consultor proponit «iteranda» loco « reiteranda». Pla-cet omnibus.

Rev.mus primus Consultor praefert « privatim » loco « secreto ». Non placet.

Can. 9

Rev.mus quartus Consultor proponit ut verba « in quorum collatione pontificalia exercentur, salvo... » tollantur. Rev.mus quintus Consultor con-sentit cum eo.

Placet ut omittantur haec verba. Quaestio fit utrum Episcopus extra proprium territorium ordines con-

ferre possit suo subdito sine licentia Ordinarii loci necne. Rev.mus primus Consultor proponit ut post formulam « conferre potest

ordines » ponantur verba « nisi agatur de propriis subditis », ita ut Episcopus ordinare possit subditos extra proprium territorium sine licentia Ordinarii loci.

Rev.mus sextus Consultor censet Episcopum edam suo subdito ordines conferre non posse sine licentia Ordinarii loci, in quo ordines confert, quia licet adsit principium collegialitatis, cura vero peculiaris alicuius dioecesis pendet ab Episcopo loci.

Rev.mus quartus Consultor animadvertit esse contra totam traditio-nem ut Episcopi, sine licentia Ordinarii loci, conferre possint ordines suis subditis, extra proprium territorium.

Rev.mus secundus Consultor concordat cum Rev.mo quarto Consulto-re; item Exc.mus septimus Consultor.

Itaque textus erit: « Episcopus extra proprium territorium, nonnisi cum licentia Ordinarii loci, conferre potest ordines ».

Placet omnibus.

Can. 10

Rev.mus tertius Consultor affìrmat quod oratorium Episcopi aequipa-ratur oratorio semipublico, et ideo inutilia videntur verba « etiam in orato-rio domus Episcopalis ».

Respondet Rev.mus quartus Consultor quod agitur de rebus distinctis uti apparet in can. 1189 ubi dicitur «oratoria Episcoporum licet privata frui omnibus iuribus et privilegiis quibus oratoria semipublica gaudent ».

Rev.mus tertius Consultor non videt cur nominandi sint peculiariter canonici in textu.


Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod canonici, ut iam antea admis-sum est, maiorem obligationem habent ut adsint ordinationibus in Cathe-drali Ecclesia quia canonici sunt praepositi ipsi Ecclesiae.

Placet omnibus textus uti est.

APPENDIX I

TEXTUS CANONUM

Caput II D E SUBIECTO SACRAE ORDINATIONIS

(de quo in CIC cc. 968-982)

Can. 1 (968 CIC)

§ 1. Sacram Ordinationem valide recipit solus vir baptizatus. § 2. Licite ordinatur qui, ad norman iuris, probatione peracta, debitis

qualitatibus, iudicio proprii Episcopi aut, si de religiosis agitur, Superioris maioris competentis, praeditus sit neque ulla detineatur irregularitate alio-ve impedimento.

Can. 2 (971 CIC)

Nefas est quemquam, quovis modo, ob quamlibet rationem, ad ordi-nes recipiendos cogere, vel canonice idoneum ad eisdem recipiendis aver-tere.

Can. 3 (969 CIC)

§ 1. Licite non ordinantur nisi candidati qui, Superioris legitimi iudi-cio, pro Ecclesiae ministerio necessarii aut utiles habentur.

§ 2. Episcopo ordinanti proprios subditos, qui servitio alius dioecesis destinentur, constare debet ordinandos alteri dioecesi, ad normam can..., addictum iri.

Can. 4 (970 CIC)

Proprius Episcopus vel Superior religiosus maior nonnisi ex causa ca-nonica, licet occulta, potest suis clericis ascensum ad ordines ulteriores,


modo etiam extraiudiciali, interdicere, salvo iure recursus ad Apostolicam Sedem vel, si agatur de religiosis quibus ascensum interdixerit Superior provincialis, ad Moderatorem quoque generalem.

Can. 5 (972 CIC)

§ 1. Adspirantes ad presbyteratum, debite ad vitam spiritualem eidem convenientem et ad officia ei propria efformentur in Seminariis maioribus secundum praescripta canonum...

§ 2. Qui extra Seminarium legitime commorantur, ab Ordinario com-mittantur curae pii et idonei sacerdotis, qui invigilet ut ad vitam spiritua-lem et ad disciplinam sedulo efformentur.

Can. (j (novus)

§ 1. Adspirantes ad diaconatum permanentem: 1) iuvenes per tres saltem annos in peculiari degant Collegio, in

quo ad vitam vere evangelicam ducendam informentur atque ad officia ei-dem ordini propria rite exsequenda instruantur;

2) maturioris aetatis viri, sive coelibes sive matrimonio coniuncti, aliquandiu, secundum normas ab Episcoporum Conferentia regionis eccle-siasticae aut districtus regionalis statutas, in peculiari instituantur Collegio, ut ea omnia addiscant quae ad munus diaconale digne implendum opus erunt.

§ 2. Qui vero eorum, ob specialia adiuncta, extra Collegium legitime formationem recipiant, ab Ordinario commendentur pio et idoneo sacer-doti, qui curam eorum agat eosque edoceat et ad munus diaconale rite im-plendum efformet.

Art. 1 : De requisitis in subiecto sacrae ordinationis

Can. 7 (CIC 973 §§ 1 et 2)

§ 1. Illi soli ad ordinem subdiaconatus admitti debent qui propositum habent ascendendi sive ad presbyteratum sive ad diaconatum permanen-tem.

§ 2. Ordinatus qui superiores ordines recipere recuset, nec potest ad eos recipiendos cogi, nec prohiberi a receptorum ordinum exercitio, nisi impe-dimento canonico detineatur aliave gravis, iudicio Episcopi, obsit causa.


Can. 8 (974 § 1 CIC)

Licite ordinatur tantum qui receperit sacrae confirmationis sacramen-tum, quippe quo baptizatus, iam perfectius Ecclesiae vinculatus et ad fi-dem testandam arctius obligatus cum sit, ministerio Ecclesiae hierarchico participando magis fiat aptus.

Can. 9 (974 § 1 CIC)

Ad ordines promoveantur ii soli qui, iudicio Episcopi dioecesani vel Superioris religiosi maioris, certo integris gaudeant moribus aliisque quali-tatibus physicis et psychicis, ordini recipiendo congruentibus.

Can. 10 (975 CIC)

§ 1. Presbyteratus ne conferatur nisi iis qui aetatis annum vicesimum quartum expleverint; qui ad presbyteratum destinantur tantummodo ad-mittantur ad subdiaconatum post impletum saltem aetatis annum vicesi-mum secundum, ad diaconatum post expletum aetatis annum vicesimum tertium, et ita ut intervallum intercedat sex saltem mensium inter diacona-tum et presbyteratum.

§ 2. Ad diaconatum permanentem ne admittantur coelibes, qui scili-cet lege coelibatus adstringuntur, nisi post expletum saltem vicesimum quintum aetatis annum; qui matrimonio coniuncti sunt, nonnisi post ex-pletum saltem trigesimum quintum aetatis annum.

§ 3. Integrum est Episcoporum Conferentiis regionum ecclesiastica-rum aut districtuum regionalium norman statuere, qua proveedor ad pre-sbyteratum et ad diaconatum permanentem requiritur aetas.

§ 4. Dispensario ultra annum super aetate ad normam §§ 1 et 2 requi-sita soli Apostolicae Sedi reservatur.

Can. 11 (976 CIC)

§ 1. Nisi ob specialia adiuncta Episcoporum Conferentia aliud statuerit, candidati ad presbyteratum promoveri tantum possunt ad subdiaconatum post expletum secundum annum curriculi studiorum philosophico-theologi-corum, ad diaconatum post expletum penultimum eiusdem curriculi an-num, ad presbyteratum post expletum integrum studiorum curriculum.

§ 2. Episcopi statuere valent ut post expletum studiorum curriculum diaconi per tempus congruum in cura pastorali partem habeant, diacona-lem exercentes ordinem, antequam ad presbyteratum promoveantur.


§ 3. Adspirantes ad diaconatum permanentem ad subdiaconatum ne promoveantur, nisi post initum ultimum suae institutionis annum, ad dia-conatum nonnisi post expletum formationis tempus,

§ 4. Istitutio theologica peragi debet in institutis a competenti auctori-tate probatis, et secundum rationem studiorum pariter approbatam, salvo can. ... (praevidente possibilitatem dispensationis ab Episcopo).

Can. 12 (CIC 977 et 978 § 3)

Ordines gradatim conferendi sunt, ita ut ordinationes per saltum om-nino prohibeantur; numquam, nisi de peculiari Summi Pontifìcis licentia, duo ordines uno eodemque die, reprobata quavis contraria consuetudine, conferri possunt.

Can. 13 (CIC 979-982)

§ 1. Omnes clerici saeculares ordinentur titulo servitii Ecclesiae parti-cularis cui sese stabiliter devovere intendunt, sub auctoritate Ordinarii; huius tituli ratione idem Ordinarius sufficienti eorum sustentationi, ad normam can..., providere debet, nisi clerici scripto declaraverint se suae su-stentationi aliis reditibus certis provisuros, et Ordinarius acceptaverit.

§ 2. Clerici religiosi ordinentur titulo Ordinis vel Congregationis, sub auctoritate Superioris maioris, cuius erit eorundem congruae sustentationi providere; eadem valet regula de clericis qui alicui Societati sunt adscripti, nisi in dioecesi incardinentur.

Art. 2: De irregularitatibus aliisque impedimentis

Can. 1 (CIC 983)

A recipiendis ordinibus arcentur qui quovis perpetuo impedimento, quod venit nomine irregularitatis, aut aliquo simplici impedimento affi-ciuntur; nullum autem impedimentum perpetuum, sive ex defectu sit sive ex delieto, nullumque simplex impedimentum contrahitur, nisi quae expri-muntur in canonibus qui sequuntur.

Can. 2 (CIC 984)

Ad recipiendos ordines sunt irreguläres ex defectu: 1. Illegitimi, sive illegitimitas sit publica sive occulta, nisi fuerint le-

gitimati;


2. Qui secure propter corporis debilitatem aut decenter propter eiu-sdem deformitatem altaris sacro ministerio defungi non valent;

3. Qui, iudicio peritorum, aliqua forma laborant amentiae aliusve psychici defectus, qua inhabiles reddantur ad ministerium rite implendum;

4. Qui infamia iuris notantur.

Can. 3 (CIC 985)

Ad recipiendos ordines sunt irreguläres ex delicto, sive publico sive oc-culto, dummodo delictum post baptismum fuerit perpetratum;

1) qui delictum commiserint de quo in can. 1325, quo nempe a plena Ecclesiae communione scienter et libere defecerint;

2) qui matrimonium attentare aut civile tantum inire ausi sint, vel ipsimet vinculo matrimoniali aut ordine sacro aut votis religiosis (edam simplicibus ac temporariis) a matrimonio ineundo impediti, vel cum muliere matrimonio valido coniuncta aut iisdem votis adstricta;

3) qui voluntarium homicidium perpetraverint aut fetus humani abortum procuraverint, effectu secuto, omnesque positive cooperantes;

4) qui seipsos vel alios mutilaverint vel sibi vitam adimere tentave-rint;

5) qui actum ordinis posuerint, vel eo ordine carentes, vel ab eius exercitio poena aliqua canonica, si intercesserit sententia declaratoria vel condemnatoria, prohibiti.

Can. 4 (CIC 987)

Sunt a recipiendis ordinibus simpliciter impediti: 1. Viri uxorem habentes, nisi ad diaconatum permanentem legitime

destinentur; 2. Qui officium vel administrationem gerunt clericis vetitam cuius

rationes reddere debeant, donec, deposito officio et administratione atque rationibus redditis, liberi facti sint;

3. Neophyti, donec, iudicio Ordinarii, sufficienter probati fuerint; 4. Qui infamia facti laborant, dum ipsa, iudicio Ordinarii, per-

durat.

Can. 5

Ab exercendis ordinibus receptis impediuntur:


1) qui statum clericalem amiserint; 2) qui irregularitate aut impedimento ad ordines recipiendos affec-

ti, illegitime ordines receperint; 3) qui gravi corporis debilitate laborant, quatenus rite sacras func-

tiones peragere non valent; 4) qui amentia aliove defectu psychico de quo in can. 2, n. 3 afficiun-

tur, usquedum Ordinarius, consulto perito, eiusdem ordinis exercitium permi-serit;

5) qui infamia iuris vel facti laborant, donee cessaverit; 6) qui aliquod delictum commiserint de quo in can. 1325, si delic-

tum est publicum; 7) qui aliquod delictum commiserint ex iis, de quibus in can. 3,

nn. 2, 3, 4, 5.

Can. 6

Ignorantia irregularitatum sive ex delicto sive ex defectu atque impedi-mentorum ab eisdem non eximit.

Can. 7 (CIC 989)

Irregularitates et impedimenta multiplicantur ex diversis eorundem causis, non autem ex repetita eadem causa, nisi agatur de irregularitate ex homicidio voluntario aut ex procurato fetus humani abortu, effectu secuto.

Can. 8

§ 1. Uni Apostolicae Sedi reservatur dispensario a quibuslibet irregula-ritatibus, si factum, quo innituntur, ad forum iudiciale deductum fuerit.

§ 2. Eidem quoque reservatur dispensatio ab irregularitatibus et impe-dimentis ad ordines recipiendos quae sequuntur:

1) ab irregularitate ex defectu legitimitatis natalium, si agatur de fi-liis notorie sacrilegis;

2) ab irregularitate ex delicto publico eorum qui a plena commu-nione Ecclesiae defecerunt ad normam can. 1325, de quo in can. 3, n. 1;

3) ab irregularitate ex delicto publico eorum qui matrimonium at-tentare aut civile tantum inire ausi fuerint, vel ipsimet, vinculo matrimo-niali aut ordine sacro aut votis religionis a matrimonio ineundo impediti, vel cum muliere matrimonio valido coniuncta aut iisdem votis adstricta;

290 COMMUNI CA TI ON ES

4) ab irregularitate ex delicto sive publico sive occulto homicidii vo-luntarii atque procurationis, effectu secuto, abortus fetus humani et positi-vae ad illam cooperationis;

5) ab impedimento quo viri uxorem habentes prohibentur sacrum presbyteratus ordinem recipere.

§ 3. Apostolicae Sedi edam reservatur dispensario ab irregularitatibus ad exercitium ordinis suscepti de quibus in can. 3, n. 2, in casibus tantum publicis, atque in eodem canone, n. 3, etiam in casibus occultis, nisi recur-sus ad S. Poenitentiariam sit impossibilis, firmo tarnen onere in ipso di-spensato recurrendi quam primum ad eandem S. Poenitentiariam.

Can. 9

Si factum aut delictum quo nititur irregularitas vel impedimentum est occultum, et ex omisso ordinis exercitio immineat periculum gravis damni vel infamiae, quilibet ab ordinibus exercendis impeditus eosdem ordines li-cite exercet, sed obligatione tenetur quamprimum recurrendi ad Episco-pum aut, quando agitur de irregularitate de qua in can. 3, n. 3, ad S. Poe-nitentiariam.

Can. 10 (CIC 991)

§ 1. In precibus ad obtinendam irregularitatum ac impedimentorum dispensationem, omnes irregularitates ac impedimenta indicanda sunt; at-tamen dispensario generalis valet etiam pro reticitis bona fide, excepta irre-gularitate de qua in can. 3, n. 3 aliave ad forum iudiciale deducta, non au-tem valet pro reticitis mala fide.

§ 2. Si agatur de irregularitate ex voluntario homicidio aut ex procura-to fetus humani abortu, etiam numerus delictorum ad validitatem dispen-sationis exprimendus est.

§ 3. Dispensano generalis ab irregularitatibus et impedimentis ad or-dines recipiendos valet pro omnibus ordinibus usque ad presbyteratum.

§ 4. Dispensario in foro interno non sacramentali concessa, scripto consignetur, et de ea in secreto Curiae libro constare debet.


APPENDIX I I

T E X T U S C A N O N U M

Caput III D E IIS QUAE SACRAE ORDINATIONI PRAEIRE DEBENT

Can. 1

Omnes qui ad aliquem ordinem promoveri intendunt, tum saeculares tum religiosi, Episcopo aut Superiori maiori ad ordinationes conferendas vel litteras dimissorias dandas, ad normam cann. 955-959 et 964, compe-tenti, aliive qui hac in re eius vices gerit, libellum deferant, in quo firmum propositum pandant sese ministerio ecclesiastico perpetuo mancipandi at-que petant ut ad ordinem recipiendum admittantur.

Can. 2

§ 1. Episcopus aut Superior maior ut aliquem ad ordines recipiendos admittat, habere debet documenta quae in § 2 recensentur, atque peracto ad normam § 3 scrutinio, moraliter certus esse debet candidatum iis quali-tatibus esse ornatum quae ad ministerium ordinis rite et fructuose exercen-dum requiruntur et eundem nullis adstrictum esse irregularitatibus et im-pedimentis canonicis.

§ 2. Documenta quae requiruntur sunt sequential 1) testimonium ultimae ordinationis aut, si agatur de prima ordina-

tione, recepti baptismatis et confirmationis; item, si agatur de uxoratis qui ad diaconatum permanentem legitime adspirent, testimonium celebrati matrimonii;

2) declaratio, secundum formulam probatam propria manu exarata et subscripta atque iuramento firmata, qua candidatus testatur se obligatio-n s canonicas ordini inhaerentes piene cognoscere atque sua sponte, libe-rum nempe ab omni coactione et timore, ordinem suscipere atque obliga-tiones eidem connexas accipere velie;

3) testimonium de studiis rite peractis ad normam canonum 973-974 et 979.

§ 3. Ad scrutinium de qualitatibus in ordinando requisitis quod atti-net, serventur praescripta quae sequuntur:


1) requiritur testimonium rectoris Seminarii vel domus formationis aut, si extra Seminarium candidatus institutus fuerit, sacerdotis cuius curae commissus fuit, de eiusdem qualitatibus ad ordinem recipiendum requisi-tis, scilicet de eius recta doctrina, genuina pietate, de eius bonis moribus atque aptitudine ad ministerium exercendum; itemque, rite peracta inqui-sitione, de candidati statu valetudinis physicae et psychicae;

2) si id expedire iudicet, Episcopus aut Superior maior de iisdem candidati qualitatibus deque libertate ab omni impedimento canonico, te-stimoniales petat litteras ab Episcopo alius dioecesis aut a Superiore maiore alius provinciae religiosae, in qua candidatus postquam aetatis annum de-cimum quartum expleverit commoratus sit;

3) in paroeciis in quibus candidatus post expletum aetatis annum decimum quartum domicilium aut quasi-domicilium habuerit, publicatio-nes nominis promovendi ad ordines fiant, si ita praescripserit Episcoporum Conferentia regionis aut districtus regionalis, atque modo ab eadem Con-ferentia definito;

4) Episcopus aut Superior maior, ut scrutinium rite peragatur, alia quoque potest adhibere media, quae, pro temporis et loci adiunctis, sibi utilia videantur.

Can. 3

Curet Episcopus aut Superior maior ut candidatis, antequam ad ordi-nem aliquem promoveantur, instructiones dentur quibus rite edoceantur in iis quae ad ordinem pertinent.

Can. 4

§ 1. Ut Episcopus ordinationem iure proprio conferens ad ordinatio-nem procedere possit, ipsi constare debet documenta de quibus in can. 2, § 2 praesto esse atque, scrutinio ad normam iuris peracto, idoneitatem candidati esse probatam.

§ 2. Ut Episcopus ad ordinationem procedat alieni subditi, sive saecu-laris sive religiosi, sufficit ut litterae dimissoriae referant eadem documenta praesto esse, scrutinium ad normam iuris esse peractum atque de idoneita-te candidati constare; quodsi promovendus sit religiosus, eaedem litterae insuper testari debent eundem professionem religiosam emisisse et esse de communitate domus religiosae subditae Superiori, qui dat litteras.

§ 3. Si illis non obstantibùs, ob certas rationes Episcopus dubitat num candidatus sit idoneus qui ad ordinem promoveatur, eundem ne promoveat.


Can. 5

Omnes qui ad aliquem ordinem promovendi sunt, exercitiis spirituali-bus, loco et modo ab Episcopo aut Superiore maiore determinatis vacent, et Episcopus, antequam ad ordines procedat, certior factus esse debet can-didatos rite iisdem exercitiis vacasse.

Caput IV D E RITIBUS ATQUE DE LOCO ET TEMPORE ORDINATIONIS

Can. 6 (CIC 1002)

In quovis conferendo ordine, minister proprios ritus in Pontificali Roma-no aliisve ritualibus libris ab Ecclesia probatis descriptos adamussim servet.

Can. 7 (CIC 1006)

§ 1. Ordinatio episcopalis intra Missarum sollemnia cum christifide-lium quam maxima frequentia celebretur, die dominico vel festo, nisi ra-tiones pastorales alium diem, festum Apostolorum praesertim, suadeant.

§ 2. Ceterae ordinationes intra Missarum sollemnia cum christifìde-lium quam maxima frequentia celebrentur, die dominico vel festo, sed ob rationes pastorales aliis etiam diebus, ferialibus non exceptis, fieri possunt.

Can. 8 (CIC 1007)

Quoties ordinatio iteranda sit vel aliquis ritus supplendus, id quolibet die ac secreto fieri potest.

Can. 9 (CIC 1008)

Episcopus extra proprium territorium, nonnisi cum licentia Ordinarli loci, conferre potest ordines.

Can. 10 (CIC 1009)

Ordinationes in cathedrali ecclesia, vocatis praesentibusque canonicis, vocatoque clero saltem civitatis, celebrentur; ob rationes tamen pastorales, in alia dioecesis ecclesia aut oratorio publico vel semi-publico celebrari possunt, vocato saltem clero loci, immo, iusta de causa, etiam in oratorio domus episcopalis.


Caput V D E ADNOTATIONE AC TESTIMONIO PERACTAE ORDINATIONIS

Can. 11 (CIC 1010)

§ 1. Expleta ordinatione, nomina singulorum ordinatorum ac ministri ordinantis, locus et dies ordinationis notentur in peculiari libro in Curia loci ordinationis diligenter custodiendo, et omnia singularum ordinatio-num documenta accurate serventur.

§ 2. Singulis ordinatis detur authenticum ordinationis receptae testi-monium; qui, si ab Episcopo extraneo cum litteris dimissoriis promoti fue-rint, illud proprio Ordinario exhibeant pro ordinationis adnotatione in speciali libro in archivo servando.

Can. 12 (CIC 1011)

Loci Ordinarius, si agatur de ordinatis e clero saeculari, aut Superior maior, si de religiosis ordinatis cum suis litteris dimissoriis, notitiam cele-bratae ordinationis uniuscuiusque diaconi transmittat ad parochum bapti-smi, qui id adnotet in suo baptizatorum libro ad normam can. 470, § 2.

DISCEPTATIO DE BAPTISMO (cc. 737-779)

I . QUAESTIONES ALIQUAE GENERALES AD CAN. 7 3 7

1) Rev.mus Secretarius ad. proponit ut in can. 737 verba «...Sacra-mentorum ianua ac fundamentum, omnibus in re vel saltem in voto neces-saria ad salutem» tollantur quia in Codice fundamentali can. 66 dicitur: « § 1. Primum quidem omnium sacramentorum locum tenet sanctum bap-tisma, quod vitae spiritualis ianua est. Per ipsum enim homines, accipien-do Spiritum Sanctum, filii Dei fiunt et consortes divinae naturae, configu-rantur Christo, et ita incorporantur in Ecclesia.

§ 2. Baptismum valide confert quilibet homo intendens agere quod Christus instituit; sacerdotum et diaconorum est ilium sollemniter admini-strate, iuxta sacrorum canonum praescripta ».

Rev.mus primus Consultor animadvertit edam in novo ordine Baptismi sermonem fieri de baptismo ut ianua vitae et legit textum: « Baptismus, vitae


et regni ianua, primum est novae legis sacramentum, quod Christus omni-bus proposuit ut haberent vitam aeternam... »; ipse censet ad introducendam in Codicem materiam Baptismi aliquid dicendum esse de hoc Sacramento modo generali et doctrinali; ideo proponit emendationem sequentem: « Bap-tismus, per quem homines Ecclesiam ingrediuntur, aliorum Sacramentorum ianua ac fundamentum, ex ipsa Christi Domini institutione, omnibus in re vel saltern in voto est ad salutem necessarius ».

Rev.mus Secretarius ad. legit sequentem canonem, qui in lege funda-mentali habetur: «Can. 6 § 1. Baptismate homo in Ecclesiam tamquam per ianuam intrat. Eos qui baptismum receperunt Ecclesia auxiliis adiuvat, eos docendo, sanctificando et regendo, ut iidem, in finem supernaturalem libere et ordinatim conspirantes, salutem consequantur.

§ 2. Baptismate homo Christo incorporatur et in Ecclesia Christi constituitur persona cum omnibus christianorum offìciis et iuribus, nisi ad certa iura, immo vel officia, quod attinet, obstet obex ecclesiasdcae com-munionis vinculum impediens aut lata ab Ecclesia censura ».

Concludit de doctrina baptismi sufficiens esse quod in lege fundamen-tali late exponitur.

Rev.mus sextus Consultor declarat quod «haec nodo baptismatis vide-tur nimis ieiuna, tangit problema potius theologicum de eius necessitate et iam ab initio proponit quaestionem de validitate materiae et formae».

Rev.mus octavus Consultor in voto scribit: « verbis 'Sacramentorum ia-nua ac fundamentum' quae gravissimum momentum baptismi significant, addenda sunt verba Vinculum unitatis sacramentale immo et fundamen-tum communionis inter omnes christianos'. Haec nova et amplificata con-ceptio, quae ad valorem baptismi spectat, opus est Concilii Vaticani II (cf. Lumen Gentium, n. 15; De Oecumenismo, nn. 3-4; Directorium de re oecu-menica, n. 11) ».

Exc.mus septimus Consultor proponit sequentia ad § 1: in principio baptismus appareat ut ianua qua homo in Ecclesiam intrat ac incorporatur Christo et in Ecclesia persona constituitur, ita ut omnibus in re vel saltem in voto ad salutem necessarius sit; ultima pars paragraphi 1 eiusdem cano-nis, scilicet: «... nisi per ablutionem acquae verae et naturalis cum prae-scripta verborum forma» aptius in canone 757 proponeretur.

Exc.mus nonus Consultor in suo voto scribit quod in ipsa S. Baptismi definitione, ad mentem Concilii Vat. II, videtur addendum: « Can. 737 § 1. (cf. c. 87) — Baptismus, regeneratio ad vitam aeternam in regno Dei et Ecclesia Christi, Sacramentorum ianua et fundamentum, omnibus... ne-cessarius ad salutem... ».


Exc.mus decimus Consultor scribit in voto quod deliberandum vide-tur, an loco verborum « Sacramentorum ianuam et fundamentum », quae-dam haberi debeant verba de effectu baptismatis, quibus nempe innuitur ratio necessitatis baptismi; quod fieri potest verbis ex Constitutione Lumen Gentium (art. 11) depromptis. Proponit sequentem formulam canonis: « § 1. Baptismus, quo fideles in Ecclesia incorporantur atque in filios Dei regenerantur, quique omnibus in re vel saltem in voto necessarius est ad sa-lutem, valide non confertur, nisi per ablutionem aquae verae et naturalis cum praescripta verborum forma ».

2) Rev.mus Secretarius ad. ponit quaestiones sequentes: a) Quaestio de nomine scilicet utrum dicendum est « Baptismus » an

« Baptisma». Concordant omnes quod vocabulum «Baptismus» idem si-gnificar ac vocabulum « Baptisma ».

b) Quaestio de aqua. Rev.mus Secretarius ad. censet sufficiens esse po-nere in Codice verba «aquae verae» omittendo verbum «naturalis», quia verbum « naturalis » nihil addit et potest esse ambiguum: ex. gr. aqua mi-neralis est aqua vera sed non naturalis quia in eam additur vapor carboni-cus, etc.

Rev.mus primus Consultor animadvertit in ordine novo Baptismi ser-monem fieri de aqua naturali et munda.

Respondet Rev.mus quartus Consultor quod in Codice sermo fit de eo quod ad validitatem requiritur, in ordine Baptismi vero de eo quod ad li-ceitatem requiritur.

Rev.mus tertius Consultor praefert ut loco verborum « per ablutio-nem» adhibeantur verba «per aspersionem». Respondet Rev.mus Secreta-rius ad. quod « ablutio » est vocabulum quod valet tum in Baptismo per aspersionem tum in Baptismo per immersionem.

Itaque Rev.mus Secretarius ad. proponit can. 737 sequenti modo: « § 1. Baptismus valide non confertur nisi per ablutionem aquae verae cum praescripta verborum forma ».

Placet haec formula.

3) Quaestio de distinctione inter Baptismum sollemnem et privatum. Rev.mus sextus Consultor declarat quod distinctio inter baptismum

sollemnem et privatum non respondet rationi loquendi adhibitae in vigen-ti ordine Baptismi; videtur ergo omittenda, et variae distinctiones facien-dae circa ministros et ritus alio modo proponendae sunt in singulis casibus.

Rev.mus quartus Consultor proponit ut omittatur « privatus » quia col-latio baptismatis numquam est res mere privata. Exc.mus septimus Con-


suitor censet distinctionem inter baptismum sollemnem et baptismum pri-vatum opportunam non esse.

Rev.mus octavus Consultor in suo voto proponit ut loco verbi « mini-stratur » verbum « celebratur » ponatur.

Exc.mus decimus Consultor proponit in scriptis ut verbum « omnibus » deleátur quia supervacaneum est et ansam scrupulis praebere potest.

I I . QUAESTIONES DE SUBIECTO BAPTISMI

1) Sugestiones ab omnibus propositae: a) Canon 746 omitti potest quia agit de rebus pastoralibus. Sufficit

aliquid dicere in directorio. b) Cánones 747, 748 am ¡ttan tur. c) Canon 749 retineatur.

2) Quaestio de canone 750. Rev.mus sextus Consultor proponit sequentes suggestiones: a) Norma contenta in § 1 de liceitate baptizandi infantem infidelium

si applicetur vero et proximo periculo mortis, mutanda non est. Recentio-res enim theoriae quae minuunt necessitatem baptismi in casu infantis, haud satis tutae sunt ut possimus in hac re, cum agitur de aeterna salute, iuxta illas agere. Tutius ergo procedendum est.

b) Formula « ut prudenter praevideatur moriturus, antequam usum ra-tionis attingat » difficultates practicas habebit, sicut habentur in efforman-dis iudiciis prudentialibus. In se tamen iustificatur iisdem principiis quae exponuntur in casu de proximo periculo mortis. Nec parentes infideles ius adeo absolutum habent ut praevalere debeat collationi medii necessarii ad aeternam eius salutem.

e) Circa § 2 serio cogitari potest de mutatione inducenda, cum quae-stiones diversae sint, quae profundius consideran debent.

Rev.mus Secretarius adiunctus, e contra, observationes proponit quae sequuntur:

a) Quae in can. 750 § 1 habentur de infante infidelium, valent de om-nibus infantibus, qui in periculo mortis sunt constituti;

b) Non videtur admitti posse quod infans baptizari potest contra vo-luntatem parentum. Concilium Vaticanum II agnovit personarum ius ad libertatem religiosam et affirmavit homines immunes esse debere a coerci-


tione. Homines quidem tenentur ventati quam cognoscunt adhaerere. Ve-ritatem autem admittere debent modo eorum naturae consentaneo. Sunt autem omnes homines libera voluntate praediti et personali responsabilita-te aucti. Religionem accipere debent, - ergo et baptismum accipere - mo-do huic suae naturae consentaneo. Quapropter nemo contra voluntatem propriam baptizari potest. Sane, infantes non iam propriae electionis sunt capaces. Eorum vero repraesentantes nati sunt parentes, scilicet pater et mater. Parentes iura infantium, sicut eorundem obligationes, exercent, quamdiu infantes ipsi eadem exercere non valent. Parentes autem non tan-tum sunt repraesentantes infantium vi iuris civilis, sed vi ipsius legis natu-ralis. Ideo nullus infans baptizari potest contra voluntatem formalem pa-rentum, qui nempe infantium ius electionis exercent. Et ideo in can. 750 § 1 dici debet quod infantes in periculo mortis versantes baptizari possunt, nisi tarnen parentes sint formaliter contrarii.

Exc.mus septimus Consultor affirmat quod Baptismus confertur in fi-dem Ecclesiae; atqui illam fidem non possunt praestare infantes; ergo pa-rentes, qui sunt eorum repraesentantes, eandem praestare debent loco in-fantium.

Rev.mus secundus Consultor affert sequentes observationes: a) Ipsa Ecclesia quae baptismum dat accipere potest et debet infantes

per parentes vel per alios. b) Parentes, loco infantis, voluntatem ad Baptismum ministrandum

ipsi infanti, habere debent. Secus infantes baptizari non possunt. c) Si parentes et alii mortui omnes sunt, baptisma ministrari potest

quia parentes vel alii a communitate Christiana substituendi sunt.

Rev.mus primus Consultor legit ex suo voto sequentes suggestiones: à) « Secundum veterem catholicam traditionem infantes baptizantur

in fide Ecclesiae ». b) « Ut licite parvulus baptizetur, opus est ut catholicae eius educationi

cautum sit» (cf. can. 750 § 2). e) « Episcopi vel Episcoporum Conferentiae est statuere quomodo vo-

luntas huius officii adimplendi ex parte parentum, tutorum vel eorum qui illorum vices gerunt, constare debet ».

Rev.mus Secretarius ad. animadvertit duplicem esse quaestionem: a) quaestionem de baptismo conferendo an non, si contrarii sunt pa-

rentes;


b) quaestionem de requisita probabilitate infantem in ipsa religione a parentibus educatum iri.

Rev. mus secundus Consultor notat quod sive parentes mortui sunt sive parentes vivunt sed negant media ad salutem, substitui possunt a commu-nitate Ecclesiae. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod si parentes vel alii mortui sunt substitui possunt a volúntate communitatis Ecclesiae, sed quando parentes sunt vivi et formaliter contradi, Baptismus conferri non potest.

Rev.mus sextus Consultor animadvertit hoc loco agi tantum de pericu-lo mortis et declarat quod Ecclesia habet ius absolutum ad media salutis conferenda.

Rev.mus tertius Consultor affirmat quod parentes obligationem habent ut filii baptizentur, sed si ipsi hanc obligationem implere nolunt, cogi pos-sunt.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod ius Ecclesiae tantum est bap-tizare ilium qui baptismum desiderar.

Notat insuper Rev.mus quartus Consultor periculum inesse in eo quod infans baptizatur invitis parentibus; si infans non moritur, et postea sciunt parentes eum esse baptizatum contra suam voluntatem, quomodo hoc iu-stificari potest?

Animadvertit etiam Rev.mus secundus Consultor necessitatem bapti-smi non ita absolute ac antea hodie admitti.

Rev.mus quintus Consultor refert sequentia ex novo ordine Baptismi: « Infans enim, tum ante tum post celebrationem Sacramenti (Baptismi), ius habet ad communitatis dilectionem et adiumentum ».

Proponente Rev.mo Secretario adiuncto, quaestio remittenda est ad ulteriorem sessionem, ut unicuique Consultori possibile sit quaestioni studere.

I I I . RECOGNITIO CANONUM DE BAPTISMO

TITULUS: D E BAPTISMO

Can. 737

Rev.mus Secretarius ad. proponit sequentem textum emendatum: « § 1. Baptismus valide non confertur nisi per ablutionem aquae verae cum praescripta verborum forma ». Placet omnibus.

300 COMMUN ICA TIO NES

« § 2. Baptismus celebratur sive forma sollemni scilicet servatis om-nibus ritibus et caeremoniis quae in probatis ritualibus libris praecipiuntur, sive forma simpliciore ».

Rev.mus quintus Consultor censet Baptismum sollemnem ilium esse qui confertur iuxta formulam ampliorem, e contra non sollemnem quando administratur iuxta formulam breviorem.

Rev.mus sextus Consultor animadvertit quod in novo ordine Bapti-smi sermo fit de baptismo sollemni, etiam cum baptismus confertur a ca-techista.

Rev.mus primus Consultor proponit ut baptismus appelletur sollem-nis, cum celebratur servatis omnibus ritibus et caeremoniis quae in rituali-bus libris praecipiuntur; secus non sollemnis seu in forma privata.

Rev.mus secundus Consultor notat quod norma, quae in can, 759 § 3 statuii caeremoniam supplendam esse quam primum in Ecclesia quando a laico baptismus administratus est, non valet quando baptismus administra-tur a catechistis, cf. ord. Baptismi, cap. IV.

Rev.mus tertius Consultor declarat quod in administratione baptismi facta a catechistis unctio omitti potest; cf. Ordinem Baptismi a catechistis adhibendum, n. 151: «unctio sacri chrismatis omittitur».

Rev.mus sextus Consultor legit praenotanda in novo ordine Baptismi, n. 20, ubi dicitur: «In ordine breviore baptismi pro catechistis... omittun-tur proinde exorcismus et unctio cum oleo catechumenorum, chrismatio et 'epheta' ». Animadvertit ipse unctionem omitti posse etiam in baptismo sollemni (cf. ord. Baptismi, n. 51, 88, ubi legitur: «Si autem Conferentiae Episcopali, propter graves radones, visum fuerit, unctio praebaptismalis omitti poterit»).

Caput I D E MINISTRO BAPTISMI

Rev.mus primus Consultor proponit ut in Capite I ponantur quae sub cap. Ill Codicis habentur scilicet « de ritu baptismi », ubi de materia, for-ma, ritu ac caeremoniis agitur. Non placet aliis.

Can. 738

Rev.mus quartus Consultor aestimat dicendum esse quod parocho collado baptismi reservatur vel alii sacerdoti de eiusdem parochi loci li-centia.


Rev.mus Secretarius ad. proponit novam paragraphum in qua affirma-tur « Baptismus administrari potest a catechistis atque, in periculo mortis, a quocumque ».

Rev.mus sextus Consultor refert n. 11 ordinis novi Baptismi ubi legi-tur: « Ministri Ordinarii Baptismi sunt Episcopi, presbyteri et diaconi », et ipse concludit quod catechista non est minister qualificatus, sed sicut qui-cumque fidelis reputandus est.

Rev.mus quartus Consultor animadvertit in Const. Lumen Gentium n. 29 dici: « Diaconi est, prout ei a competenti auctoritate assignatum fue-rit, sollemniter baptismum administrate...» et ideo concludit quod diaco-nus non est de se minister Ordinarius sed tantum minister subsidiarius Baptismi.

Rev.mus sextus Consultor refert canonem 871 de ministro Sacramenti poenitentiae ubi dicitur: «Minister huius Sacramenti est solus sacerdos». Attamen, notat, in n. 14 novi Ordinis datur magnum momentum et pon-dus Episcopo et parocho cum dicatur: « Ceteri presbyteri necnon diaconi, utpote qui sint ministerii Episcopi et parochorum cooperatores, ad bapti-smum praeparant eumque, vocante vel assentiente Episcopo aut parocho, conferunt ».

Rev.mus primus Consultor censet in novo ordine Baptismi momen-tum praecipuum Episcopo dari et refert n. 12 eiusdem ordinis Baptismi: «Episcopi, quippe qui praecipui dispensatores misteriorum Dei, sicut et totius vitae liturgicae in Ecclesia sibi commissa moderatores, regunt colla-tionem baptismi, quo regalis sacerdotii Christi participatio conceditur, ne praetermittant, praesertim in Vigilia paschali, baptismum et ipsi celebra-re. Peculiariter eis adultorum baptismus eorumque praeparationis cura commendatur ».

Ipse Rev.mus primus Consultor notat quod ex ordine Baptismi clare elucent sequentia:

d) ministri ordinarii baptismi sunt Episcopi, presbyteri et diaconi; b) absente sacerdote vel diacono, minister est catechista; c) in periculo vel in articulo mortis, absente sacerdote et diacono, mi-

nister est quilibet fidelis.

Rev.mus Secretarius ad. proponit novum textum canonis qui placet omnibus: «Canon 738: § 1. Minister Ordinarius baptismi est sacerdos aut diaconus, servato quidem iure parochorum de quo in can...; necnon pro-batorum liturgicorum librorum praescriptis.

§ 2. Absente aut impedito sacerdote vel diacono, licite baptismum


administrat catechista, immo, imminente mortis periculo, quilibet homo, servatis quidem eorundem liturgicorum librorum praescriptis.

§ 3. Qui baptismum administrat ad normam §§ 1 et 2, curet ut, quantum id fieri possit, nisi adsit patrinus, habeantur duo testes quibus collatio baptismi probari possit».

Cann. 739-740

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut de hac materia agatur ubi sermo erit de loco baptismi, et de probatione baptismi.

Placet omnibus.

Can. 741

Omitti potest secundum omnes.

Can. 742

Rev.mus Secretarius ad. proponit sequentem textum: « qui administrat baptismum ad normam can. 738 § 1 curet ut, quatenus hoc fieri possit, habeantur duo testes, quibus baptismi collatio probari possit ».

Rev.mus primus Consultor suggerit ut adiungatur quod minister baptismi in hoc casu mittere debet ad parochum testimonium de celebrato baptismo.

Censet Rev.mus Secretarius ad. quod hoc dici debet, ubi de probatione baptismi agitur.

Rev.mus quintus Consultor animadvertit quod in n. 164 novi ordinis Baptismi legitur: « In articulo mortis, omissis ceteris ritibus, sufficit ut mi-nister aquam infundat super infantem, verba consueta dicens (cf. supra, n. 160). Expedit ut minister, quantum fieri potest, unum vel etiam alterum testem adhibeat».

Rev.mus Secretarius ad. declarat quod haec norma, cum sit norma iuri-dica, debet haberi in Codice.

Ipse Rev.mus proponit ut §§ 2 et 3 huius canonis omittantur. Placet omnibus. Item placet ut textus propositus, quo affirmatur requiri praesen-tiam testium, sit § 3 canonis 738 aut remittatur ad canones, in quibus de probatione baptismi agitur.

Can. 743

Rev.mus Secretarius ad. aestimat hanc normam suum locum habere in directorio pastorali.


Rev.mus primus Consultor animadvertit de hoc sermonem factum esse in n. 17 De initiatione Christiana, novi ordinis Baptismi.

Concordant omnes ut canon supprimatur.

Can. 744

Rev.mus primus Consultor notat quod verbum « sollemnius » non po-nitur in novo ordine Baptismi. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod verbum « sollemnius » non se refert ad ritum.

Rev.mus secundus Consultor censet edam baptismum adultorum ad parochum pertinere, et differentiam in hac re esse inter baptismum et con-firmationem.

Rev.mus sextus Consultor animadvertit in novo ordine Baptismi ad n. 12 de initiatione Christiana dici: « Peculiariter eis (Episcopis) adultorum baptismus eorumque praeparationis cura commendatur».

Concordant omnes ut canon maneat uti est.

Caput II D E SUBIECTO BAPTISMI

Can. 745

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut in § 1 dicatur « Baptismi capax est... » loco «subiectum capax baptismi est...». Placet omnibus.

Ad § 2 Rev.mus Secretarius ad. aestimat non loquendum esse de amen-tibus, cum etiam in canonibus, qui facti sunt in coetu de personis physicis et moralibus, normae de amentibus a normis de infantibus seiunctae sint.

Rev.mus tertius Consultor non videt utilitatem paragraphi 2. Rev.mus primus Consultor refert n. 1 (Praenotanda) in novo ordine

Baptismi ubi dicitur: « nomine parvulorum seu infantium ii intelleguntur qui, cum ad aetatem discretionis nondum pervenerint, fidem propriam ha-bere et profiteri nequeunt».

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut paragraphus 2 tollatur et de eadem materia aliquid in alio loco dicatur.

Rev.mus primus Consultor proponit ut aliquid dicatur de instructione adultorum, scilicet de baptismo adultorum et eorum praeparatione. Re-spondet Rev.mus Secretarius ad. quod hie sermo est de capacitate bapti-smum recipiendi, non de instructione.

Rev.mus Secretarius ad. proponit novum textum: « Baptismi recipiendi capax est omnis et solus homo, nondum baptizatus ».


Can. 746

Concordant omnes ut canon tollatur. Rev.mus quartus Consultor no-tat intelligi non posse quod Dominus voluerit talem praxim: semper hu-mano modo agendum est.

Can. 747

Rev.mus primus Consultor proponit ut sequenti modo mutetur canon: « Foetus abortivi, si vivant, quantum fieri possit baptizentur ».

Placet hic textus.

Can. 748

Concordant omnes ut norma huius canonis deleatur: est casuistica, quae non pertinet ad ius.

Can. 749

Rev.mus primus Consultor censet, antequam de infantibus expositis tractatur, quaestionem solvendam esse de cautionibus circa christianam educationem infantium, aliis verbis, praesumptionem catholicae educatio-nis prolis non amplius inniti debere solo facto baptismi parentum eorum-que petitione baptismi filiorum; censet hoc principium inde ab initio enuntiandum esse, ita ut eius applicatio ad omnes casus baptismi parvulo-rum extendatur.

Rev.mus tertius Consultor proponit ut norma statuatur qua affirmatur parentum catholicorum obligatio infantes baptizandi.

Rev.mus primus Consultor declarat quod de hac materia sermo fit in n. 7 novi ordinis Baptismi (Praenotanda).

Rev.mus Secretarius ad. declarat talem normam pertinere ad legislatio-nem de matrimonio, in qua revera habetur eiusmodi norma.

Concordant omnes ut aliquid postea dicatur de obligatione paren-tum educationem christianam infantium baptizatorum curandi, utque can. 749 maneat uti est, sine tamen verbis «sub conditione», quae sunt inutilia.

Cann. 750-751

Concordant omnes ut quaestiones huius canonis in proxima sessione tractentur.


Can. 752

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut § 3 supprimatur. Rev.mus primus Consultor declarat quod §§ 2 et 3 tractant de rebus

pastoralibus, et ergo supprimi possunt. Rev.mus sextus Consultor monet in circumstantiis de quibus in §§ 2 et

3 baptizari non posse, si tantum § 1 sic et simpliciter maneret. Rev.mus tertius Consultor praefert ut canon maneat uti est. Rev.mus quartus Consultor declarat quod adultus qui baptismum accipit,

aliquid de Ecclesia cognoscere debet, hoc vero in legislatione statuendum non esse, quia de rebus moralibus vel pastoralibus agitur. Declarat etiam quod Ec-clesia non debet statuere quid sit bonum vel quid sit malum in omnibus cir-cumstantiis, sed aliquid relinquendum esse personali iudicio hominis.

Rev.mus Secretarius ad. proponit canonem 752 ita emendatum: «§ 1. Adultus ut baptizari possit, requiritur ut voluntatem suam baptismum re-cipiendi manifestet, et sufficienter in fidei veritatibus sit instructus.

§ 2. Adultus qui in periculo mortis versatur, baptizari potest si ali-quam de praecipuis fidei veritatibus habeat cognitionem et quovis modo intentionem suam baptismum recipiendi manifestaverit».

§ 3. Deleatur. Placent textus propositi.

Cann. 753-754

Concordant omnes ut deleantur.

Caput III D E RITIBUS ET CAEREMONIIS BAPTISMI

Can. 755

Placet omnibus ut canon supprimatur, quia sufficit quod iam dictum est in novo canone 737.

Can. 756

Rev.mus primus Consultor petit quid accidere possit, si quis in fraudem legis recipit baptismum in ritu diverso ab ilio in quo baptizari debuerat.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod in hoc casu baptizatus, perti-net ad ritum in quo baptizari debuerat.


Aestimat Rev.mus Secretarius ad. §§ 1 et 2 canonis servandas esse. De § 3 habetur discussio.

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut addatur ad § 3 formula: « nisi aliud iure peculiari cautum sit».

Rev.mus primus Consultor monet in matrimonio mixto cautionem praestandam esse baptismum proli in ritu catholico collatum iri; ipse cen-set hoc sufificiens esse.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod in canone sermo est de ritu, non de cautione.

Rev.mus sextus Consultor affirmat quod filius patris orthodoxi et ma-tris latinae baptizan debet a ministro catholico, in ritu latino; ita transiret familia ad ritum latinum; quod odiosum videri potest orientalibus.

Rev.mus quartus Consultor proponit formulam sequentem: « § 3. Si unus tantum sit catholicus, potest proles aliquo ritu catholico baptizari ».

Rev.mus Secretarius ad. proponit formulam sequentem: « § 3. Si unus tantum sit catholicus, proles ritu catholico baptizetur, quem parentes eli-gant».

Rev.mus primus Consultor putat in hac quaestione: servandum esse ri-tum et ius patris; servandum esse principium de baptismate in Ecclesia catholica conferendo.

Proponit etiam ut canon hie transferatur ad caput « De ministro bapti-smi ».

Rev.mus quartus Consultor declarat quod hie agitur de quaestione « ad liceitatem »; non videt cur semper faciendae sint leges de rebus quae sim-pliciter ad liceitatem pertinent.

Rev.mus Secretarius adiunctus, una cum Rev.mo tertio Consultore, se-quenti modo proponit § 3: « Proles ritu catholico baptizetur secundum normas peculiares vel praescripta Episcoporum Conferentiae regionis ».

Placet omnibus.

Can. 757

Rev.mus tertius Consultor ad § 1 proponit ut maneat et adiungatur formula « quantum fieri potest».

Rev.mus sextus Consultor proponit textum novi ordinis Baptismi, n. 21 (de initiatione Christiana): «Extra casum necessitatis ne baptizet sacer-dos vel diaconus nisi cum aqua ad hoc benedicta».

Rev.mus primus Consultor declarat quod etiam catechista aquam be-nedicere potest (cf. ord. Baptismi, n. 61) ergo non sufficit dicere «sacerdos vel diaconus ».


Rev.mus tertius Consultor proponit sequentem formulam: «extra ca-sum necessitatis, baptismus conferatur aqua ad hoc benedicta».

Omnes Consultores praeferunt sequentem formulam a Rev.mo Secre-tano ad. propositam: « Extra casum necessitatis baptismus ne conferatur nisi cum aqua ad hoc benedicta».

Paragraphi 2 et 3 deleantur, secundum omnes.

Can. 758

Rev.mus primus Consultor legit textum novi ordinis Baptismi n. 22 (de initiatione Christiana): «Tum ritus immersionis, qui aptior est ad parti-cipationem mortis et resurrectionis Christi significandam, tum ritus infu-sionis iure adhiberi possunt ».

Rev.mus Secretarius ad. proponit textum sequentem: « Baptismus con-ferri potest sive per infusionem sive per immersionem, iuxta Episcoporum Conferentiae regionis praescripta».

Placet textus propositus.

Can. 759

Rev.mus primus Consultor proponit formulam sequentem: « quando infans in periculo mortis baptizatus est, ad ecclesiam deferatur ».

Rev.mus secundus Consultor proponit aliam formulam: « Si quis bapti-zatus est extra communem modum, postea ad ecclesiam deferatur ».

Rev.mus sextus Consultor una cum Rev.mo tertio Consultore censet ordinem ad ecclesiam deferendi infantem iam baptizatum in periculo mor-tis servandum esse, quantum fieri potest, quia hie ordo repraesentat profes-sionem fidei coram ecclesia non tantum coram patrinis.

Rev.mus quartus Consultor affirmat quod si baptismus non confertur officiali modo in ecclesia semper iterari debet.

Rev.mus Secretarius ad. proponit sequentem textum: « Infans extra ec-clesiam baptizatus, congruo tempore ad ecclesiam deferatur ut in eadem praesentetur ».

Placet textus propositus.

Can. 760

Concordant omnes ut supprimatur hie canon.

Can. 761

Rev.mus primus Consultor animadvertit in novo ordine Baptismi nihil haberi de nomine christiano.


Rev.mus sextus Consultor petit utrum quaestio de nomine ponatur pro omnibus populis an solummodo pro nationibus latinis.

Rev.mus quartus Consultor suggerit vocabulum «optandum est» loco verbi « curent » quod est nimis imperativum.

Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod iuridice melius est verbum « curent ».

Rev.mus quartus Consultor proponit sequentem formulam: «quan-tum fieri potest, antiqua consuetudo servanda est in impositione nomi-num ».

Omnes Consultores concordant ut prima pars canonis manear uti est, secunda vero deleatur: itaque textus erit: « Curent parochi ut ei qui bapti-zatur, christianum nomen imponatur ».

Placet textus.

Caput IV D E PATRINIS

Can. 762

Rev.mus secundus Consultor circa vocem «patrinus» declarat quod vox « patrinus » valet etiam pro orthodoxis, at vox « testis » valet etiam pro protestantibus.

Rev.mus tertius Consultor proponit ut verba «ex ventustissimo Ecle-siae more» deleatur in prima paragrapho et deinde supprimatur secunda paragraphus.

Placet ut textus uti est in § 1 canonis, omisso verbo « sollemniter»: « Ex vetustissimo Ecclesiae more, nemo baptizetur, nisi suum habeat, quatenus id fieri possit, patrinum ».

Can. 763

Deleatur, de omnium sententia.

Can. 764

Rev.mus tertius Consultor proponit ut in canone statuatur ut habean-tur duo patrini, et per exceptionem unus patrinus.

Rev.mus Secretarius ad. sequentem textum proponit: « Patrinus unus tantum, eiusdem vel diversi a baptizando sexus, vel etiam unus et una adhibeantur». Placet hie textus.


Can. 765

Quaestio ponitur de assumendis christianis seiunctis ad munus patrini. Rev.mus primus Consultor proponit de hac materia novum canonem:

« § 1. Iusta de causa licet admittere fìdelem alicuius Ecclesiae orientalis ple-nam cum Ecclesia catholica communionem non habentis, ad munus patri-ni, simul tarnen cum patrino vel matrina catholico, et dummodo de educa-tione catholica baptizati satis provisum sit, firmis praescriptis cann...

§ 2. Catholicus a munere patrini ad baptismum in ecclesia orientali non catholica non prohibetur, si ad id invitatus fuerit.

§ 3. In casibus de quibus in §§ 1 et 2, educationi christianae vigi-landi obligatio pertinet imprimis ad patrinum vel matrinam fìdelem Eccle-siae in qua baptismus celebratur ».

Ratio: Textus propositus desumitur fere ad litteram e n. 48 Directorii de re oecumenica (p. 1405, n. 2830).

Rev.mus sextus Consultor petit quomodo quis possit munus patrini adimplere, si fìdem non habet. Censet educationem christianam imprimis ad parentes pertinere.

Rev.mus quartus Consultor declarat quod patrinus ex natura sua con-sulere debet educationi christianae infantis.

Exc.mus septimus Consultor affìrmat quod testis in Oriente vere fun-gitur munere patrini.

Rev.mus Secretarius ad. sequentes emendationes proponit: a) can. 765: ut quis sit patrinus oportet:

1) sit baptizatus et intentionem habeat id munus gerendi, 2) sit catholicus, qui sententia condemnatoria vel declaratoria non

sit excommunicatus, nec infamis infamia iuris, aut exclusus ab actibus legi-timis, nec sit clericus depositus vel degradatus, salvo praescripto canonis (de fratribus seiunctis).

ìy) numeri 3 et 4 maneant uti sunt. e) numerus 5 deleatur. Placet textus propositus.

Can. 766

Rev.mus primus Consultor declarat quod ex numeris 9 et 10 novi ordi-nis Baptismi (de initiatione Christiana) apparet dare quod patrinus cautio-nem realem pro baptizando afferre debet; itaque suggerit ut statuatur: « oportet ut ad hoc munus implendum sit satis maturus ».


Rev.mus Secretarius ad. quaestionem ponit de divortiatis qui deside-rant ut ad munus patrini implendum admittantur.

Ipse Rev.mus proponit textum canonis ut sequitur: « Ut quis licite pa-trinus admittatur, oportet:

1) decimum sextum suae aetatis annum expleverit, nisi gravis causa aliud suadeat,

2) bona fama canonice gaudeat, 3) sit in doctrina Christiana rite instructus et habilis qui officia patri-

no propria assumat et adimpleat. 4) manere potest uti est in Codice ».

Deleatur numerus 5 canonis.

Can. 767

Deleatur, secundum omnes.

Can. 768

Rev.mus quartus Consultor declarat quod forte cognatio spiritualis non amplius sustineri debet. Idem sentit Rev.mus sextus Consultor. Ratio: cognatio spiritualis nullum effectum iuridicum habet.

Rev.mus tertius Consultor censet in Codice non amplius loquendum esse de cognatione spirituali ut impedimento sed tantum ut vinculo spiri-tuali inter patrinum et baptizatum.

Rev.mus primus Consultor animadvertit in novo ordine Baptismi nihil dici de cognatione spirituali (cf. ord. Baptismi, cap. II, n. 8: de initiatione Christiana).

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut nihil statuatur de cognatione quia nullum effectum iuridicum habet.

Itaque canon, secundum omnes, supprimendus est.

Can. 769

Rev.mus Secretarius ad. proponit sequentem textum: « Patrini, ex su-scepto munere, est curare, deficientibus praecipue parentibus, ut baptizatus conscie semper vitam christianam baptismati congruam ducat obligatio-nesque eidem inhaerentes fideliter adimpleat ».

Placet textus. Quaestio ponitur de admittendo ad munus patrini chrisdanum seiunc-

tum.


Rev.mus primus Consultor proponit ut textus paretur extra Codicem ubi clare sacerdotibus normae praebentur de hac materia.

Rev.mus quartus Consultor aestimat difficile talem christianum admit-ti posse, quia munus patrini est curare de educatione catholica; declarat quod in Codice poni non debent normae muneri patrini contrariae.

Rev.mus primus Consultor instat ut clarae et circumscriptae normae statuantur de hac materia, et refert in America latina pro orthodoxis diffi-cultatem non dari quia inter catholicos et orthodoxos magna permixtio adest.

Rev.mus sextus Consultor declarat tales normas dari posse in Directo-rio, sed in Codice norman requiri certam et firmam.

Rev.mus Secretarius ad. proponit sequentem textum, ad can. 765: « Ut quis sit patrinus, oportet: 1...: 2 religionem profiteatur catholicam; fratres seiuncti, si ad normam legitimorum praescriptorum admitti valeant, unus saltem patrinus sit catholicus ».

Textus propositus placet.

Caput V D E TEMPORE ET LOCO BAPTISMI

Can. 770

Rev.mus primus Consultor refert quod de hac materia dicitur in novo ordine Baptismi n. 8 (Praenotanda):

1) Si parvulus in periculo mortis versatur, sine mora baptizetur mo-do infra statuto (n. 21).

2) In ceteris casibus, parentes quamprimum, immo, si casus fert, ante ipsam nativitatem parvuli, de futuro baptismo parochum commone-faciant, ut celebratio sacramenti apte praeparari possit.

3) Celebratio autem baptismi fiat infra priores hebdomadas post nativitatem parvuli. Conferentia Episcopalis tamen propter graviores ordi-nis pastoralis rationes, longius temporis intervallum statuere potest.

4) Parochi est, ratione habita ordinationum Conferentiae Episcopa-lis, statuere de tempore quo baptizandi sint parvuli, quorum parentes non-dum sint praeparati ad profitendam fidem neque ad suscipiendum munus ipsos parvulos in fide Christiana educandi.

Exc.mus septimus Consultor sequentes facit observadones: «Ad tem-pus statuendum, prae oculis habendum est: 1) praeprimis sal us infantis, ne


gratia baptismi privetur; 2) valetudo matris; etenim valde optandum est ut ipsa caeremoniis adesse possit; 3) opportunitates pastorales: parochus tem-pus habeat ad parentes praeparandos et ad paschalem ritus indolem mani-festandam ».

Rev.mus Seeretarius ad. affirmat quod in Codice dici potest Episcopo-rum Conferentiam, propter graviores ordinis pastoralis rationes, longius temporis intervallum statuere posse. Respondet Rev.mus quartus Consul-tor quod necessarium non est de Episcoporum Conferentia hoc statuere, quia patet quod Episcopi id facere possunt. Animadvertit Rev.mus primus Consultor rem ad Episcopum pertinere, non vero ad Episcoporum Confe-rentiam.

Rev.mus tertius Consultor censet in Codice requiri normas: 1) de of-ficio parentum puerum baptizandi; 2) de baptismo cito conferendo. Re-spondet Rev.mus Seeretarius ad. quod tales normae respiciunt effectus matrimonii et ipse proponit textum ut sequitur: § 1. Parentes obligatione tenentur curandi ut infantes infra priores post nativitatem hebdomadas baptizentur, et parochi curent ut de hac obligatione debite instruantur fi-deles.

§ 2. Si parvulus (infans) in periculo mortis versetur, sine mora bap-tize tur».

Placet omnibus.

Can. 771

Concordant omnes ut omittatur.

Can. 772

Rev.mus primus Consultor legit n. 9 ordinis Baptismi (Praenotanda): «Ad illustrandam baptismi indolem paschalem, commendatur ut sacra-mentum in Vigilia paschali celebretur aut die dominica, in qua Ecclesia re-surrectionem Domini commemorat. Die autem dominica baptismus cele-brari poterit etiam intra Missam, ut tota communitas ritui interesse queat clariusque necessitudo baptismi et SS. Eucharistiae eluceat. Quod tamen ne nimis frequenter fiat. Ceterum normae de baptismate celebrando in Vi-gilia paschali aut in Missa dominicali infra proponentur».

Et proponit ut, ad illustrandam originem paschalem baptismi, bapti-smus fieri possit in vigilia paschali.

Respondet Exc.mus septimus Consultor quod omnes Missae domini-cales sunt Missae paschales; attamen censet affirmandam esse indolem pa-


schalem et hoc sacramentum potius conferendum esse in vigilia paschali aut in die dominica, in qua Ecclesia resurrectionem Christi commemorat.

Rev.mus sextus Consultor animadvertit in ordine novo Baptismi dici tantum «commendatur ut Sacramentum in vigilia paschali celebretur aut die dominica», ergo non est norma restrictiva. Ipse, una cum Rev.mo Se-cretario adiuncto, proponit sequentem formulam: « Baptismus quolibet die celebran potest». At vero Rev.mus primus Consultor proponit sequentem textum: « De diebus pro baptismo conferendo standum est praescriptis Episcopi aut Conferentiae Episcopalis ».

Exc.mus septimus Consultor censet etiam Episcopus quasdam normas statuere posse propter rationes pastorales et litúrgicas.

Respondet Rev.mus quartus Consultor quod verum est Episcopum pe-culiares normas statuere posse; attamen censet hoc non esse affirmandum in Codice.

Rev.mus primus Consultor proponit textum sequentem: « Baptismus quolibet die celebran possit attends rationibus turn pastoralibus, tum litur-gias ».

Non placet. At vero Rev.mus Secretarius ad. proponit formulam sequentem: « Licet

baptismus quolibet die celebrari possit, serventur de hac re praescripta ab Episcopis Episcoporumve Conferentiis statuta ».

Placet omnibus.

Carni. 773-775

Rev.mus tertius Consultor proponit ut omittantur verba «oratorio pu-blico » et dicatur « baptisterium Ecclesiae » loco « baptisterium in Ecclesia ».

Rev.mus primus Consultor respondet quod in novo ordine Baptismi n. 11 (Praenotanda) sermo fit de fonte baptismali, qui haberi potest « etiam in alia ecclesia vel publico oratorio intra eiusdem paroeciae fines ».

Exc.mus septimus Consultor aestimat baptismum non celebrandum esse in clinicis vel nosocomiis aut in domo privata, nisi gravi de causa. Censet potius expectandum esse ut mater ad ecclesiam paroecialem accede-re valeat; itaque censet delenda esse in canone verba « oratorio publico », quia sunt clinicae quae habent oratorium publicum.

Rev.mus primus Consultor refert novum ordinem Baptismi n. 13 (Praenotanda), ubi de valetudinariis dicitur: «In valetudinariis autem, nisi Episcopus aliter statuerit, baptismus ne celebretur, nisi in casu necessitatis, vel alia ratione pastorali cogente ». Censet ipse in baptismo celebrato in va-letudinariis deesse opportunam parentum praeparationem.


Exc.mus septimus Consultor aestimat, etsi baptismus celebrandus sit in paroeciali ecclesia, tarnen exceptiones concedi posse.

Rev.mus tertius Consultor ad can. 774 § 1 proponit ut tollatur formu-la « revocato ac reprobato quovis contrario statuto vel privilegio... ». Ratio est: Privilegium revocatum reviviscere non potest.

Rev.mus quartus Consultor declarat quod ecclesia paroecialis habere debet fontem baptismalem; eum vero nulla alia ecclesia habere potest, si omne privilegium revocatum ac reprobatum est.

Rev.mus Secretarius ad. notat quod hie quaestio est de non fonte bap-tismali etiam in alia ecclesia in paroeciae territorio sita, sed de fonte bapti-smali quem alia Ecclesia habet contra ius ecclesiae paroecialis.

Rev.mus sextus Consultor animadvertit Episcopum permittere posse ut fons baptismalis sit in alia Ecclesia non paroeciali.

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut clare dicatur: 1. pro regula habea-tur ut infans in ecclesia paroeciali parentum baptizetur, nisi gravis causa aliud suadeat; 2. affirmetur obligatio ecclesiae paroecialis habendi fontem baptismalem.

Rev.mus sextus Consultor animadvertit ob gravem causam tantum Episcopum permittere posse ut fons baptismalis ponatur etiam in alia ec-clesia vel publico oratorio intra paroeciae fines.

Rev.mus Secretarius ad. proponit textum canonis 774: «§1. Quaelibet paroecialis ecclesia baptismalem habeat fontem, salvo legitimo iure cumu-lativo aliis ecclesiis iam quaesito » § 2 uti est.

Conclusio de loco baptismi conferendi: 1) canon 773: manere potest uti est. 2) canon 774 § 1 : emendata uti supra.

§ 2: uti est. 3) canon 775: manere potest uti est.

Placet omnibus.

Can. 776

Rev.mus primus Consultor proponit sequentem emendationem: « § 1. In domibus autem privatis baptismus sollemnis administrari non li-cet nisi loci Ordinarius, vel Ordinarius personalis, pro suo prudenti arbi-trio et conscientia, iusta ac radonabili de causa, id concedendum censuerit ». Ratio est: omittitur mentio de principibus ad mentem S.C. n. 32. Caete-rum hi casus non excluduntur in textu simplificato; omittitur quoque limi-tatio ad casus extraordinarios, quia possunt adesse rationes satis frequentes ex.gr. apud milites.


§ 2. Servari potest. Tarnen posset forsitan omitti mentio de sacello domus, utpote casus exceptionalis est, necnon de aqua benedicta, quia de illa iam sermo fit in can. 757, § 1.

Rev.mus Secretarius ad. proponit ad § 1 sequentem textum canonis: « Extra casum necessitatis, baptismus ne conferatur in domibus pri-vatis, nisi Ordinarius loci iusta et rationabili de causa id permiserit ». § 2 omitti debet.

Placet omnibus. Rev.mus primus Consultor ponit quaestionem de Ordinario ca-

strensi qui milites baptizar in domibus privatis. Respondet Rev.mus Se-cretarius ad. quod nulla exceptio facienda est, et regula absoluta esse de-bet.

Caput VI D E COLLATI BAPTISMI ADNOTATIONE ET PROBATIONE

Can. 777

Rev.mus tertius Consultor censet in can. I l l § 1 mentionem facien-dam esse de baptismo in casu necessitatis collato.

Rev.mus Secretarius ad. proponit ut addatur paragraphus: « in casu ne-cesitatis de baptismo collato tenetur parochus quamprimum testimonium facere ut sine mora in libro baptismali paroeciae inscribi possit ».

Rev.mus sextus Consultor censet quod minister debet testimonium fa-cere, non parochus. Respondet Rev.mus Secretarius ad. quod testimonia ferenda sunt inter parochos.

Ipse Rev.mus Secretarius ad. proponit ut: § 1 maneat uti est; § 2 (no-vus): «Parochus baptizati in casu necessitatis, certiorem facere debet paro-chum paroeciae ubi parentes domicilium habent ».

Ad § 1: placet omnibus uti est, cum addita § 2. Ad § 2: quaestio ponitur utrum sufficiat ut pater propriam paternita-

tem declarer coram duobus testibus an requiratur ut paternitas constet edam ex publico documento etiam civili.

Rev.mus Secretarius ad. censet sufficere ut nomen patris inseri possit, ut constet aut ex publico documento etiam civili aut, deficiente tali docu-mento, ipse coram duobus testibus declarationem faciat aut coram paro-dio. Textum parabit.


Can. 778

Rev.mus primus Consultor proponit sequentes observationes: Frequenter ponitur problema de adnotatione, quae non raro fit in pa-

roecia in qua baptismus celebratur. Forsitan aliqua additio fieri posset hoc modo: «Adnotatio baptismi fieri quoque potest (debet?) in paroecia loci ubi baptismus celebratus firit». Aut: «Minister de ipso collato baptismo quamprimum tum parochum proprium ratione domicilii baptizad, tum parochum loci ubi baptismus celebratus fuit, certiores reddat, expressis no-titiis de quibus in can. 777 § 1 ».

Secundum Rev.mum Secretarium ad. si quis baptizatur in paroecia quae non est paroecia parentum, inscribi debet in paroecia ubi baptizatur et parochus vel minister baptizans infantem extra paroeciam in qua paren-tes domicilium habent, de baptismo collato, quamprimum, proprium, ra-tione domicilii, parochum baptizati, certiorem reddat.

Ad solvendam difficultatem quae oriri potest quando de testimoniis pro celebratione matrimonii perquisitio fiat Rev.mi Secretarius ad. et pri-mus Consultor suggerunt ut in libro baptismi parochus notet se certiorem factum esse infantem in alia paroecia esse baptizatum.

Can. 779

Servandus est textus Codicis, de communi sententia.

Quaestio de iteratione baptismi in fratribus seiunctis

Rev.mus primus Consultor sequentem textum proponit: « § 1. Qui du-bie baptizatus est, facta investigatione, si dubium permaneat, baptizetur. § 2. Qui extra ecclesiam certo baptizatus est, praesumitur valide baptizatus atque iterum baptizari non potest, nisi inspecta liturgica forma vigente atque attenta intentione ministri baptizantis constet baptismum invalide collatum esse. § 3. Si dubium adsit de baptismo, baptismus non iteretur nisi ministri volúntate faciendi quod faciunt christiani seria adsit ratio dubitandi».

Ad § 2 Rev.mi quartus et sextus Consultores affirmant quod hic non sufficit praesumptio, quia agitur de salute et de necessariis ad salutem. Etiam Rev.mus Secretarius ad. censet in hac formula § 2 remanere dubium insolubile de validitate baptismi.

Rev.mus sextus Consultor praefert formulam sequentem, quae inveni-tur in voto ipsius Rev.mi primi Consultoris: « § 1. Nefas est indiscrimina-tim sub conditione baptizare omnes christianos qui plenam communio-nem cum Ecclesia catholica desiderant. § 2. Iisdem baptismus sub condi-


tione conferri tantum debet, cum adsit prudens dubium de facto baptismi vel de eiusdem iam collati validitate. § 3. Dubium hac in re illud est quod seria investigatione peracta, insolutum manet».

Rev.mus secundus Consultor censet vocem « nefas » aptam non esse pro norma iuridica.

Rev.mus Secretarius ad. non amat formulam «sub conditione». Re-sponder Rev.mus primus Consultor verba «sub conditione» se referre po-tius ad ritum quam ad Sacramenti administradonem.

Rev.mus secundus Consultor praefert primam redactionem Rev.mi pri-mi Consultons sed in § 1 proponit ut loco « ne baptizetur » dicatur « non licet baptizari ».

Placet omnibus. Consultores concordant ut quaestio de baptismi validitate extra Eccle-

siam catholicam collati remittatur ad proximam sessionem, sed ut Rev.mus Secretarius ad. textum canonis proponat.

Determinatur materia in próxima sessione huius coetus tractanda, scili-cet recognitio canonum de Baptismo (cann. 737-779); de Confirmatione (cann. 780-800); et de Sacramento infirmorum (cann. 937-947).

NICOLAUS PAVONI WILLELMUS ONCLIN

Actuarius Secretarius ad.

APPENDIX

CANONES APPROBATI

DE BAPTISMO

Can. 1 (CIC 737)

§ 1. Baptismus valide non confertur nisi per ablutionem aquae verae cum praescripta verborum forma.

(aut: Baptismus valide confertur tantummodo per ablutionem aquae verae cum praescripta verborum forma).

§ 2. Baptismus celebratur (ministratur) sive forma sollemni, scilicet omnibus servatis ritibus et caeremoniis quae in probatis ritualibus libris praecipiuntur, sive forma simpliciore.


Caput I D E MINISTRO BAPTISMI

Can. 2 (CIC 738)

§ 1. Minister Ordinarius baptismi est sacerdos aut diaconus, salvo qui-dem iure parochorum de quo in can. . . . , necnon servatis probatorum li-turgicorum librorum praescriptis.

§ 2. Absente aut impedito sacerdote et diacono, licite baptismum ad-ministrat catechista, immo, imminente mortis periculo, quilibet homo, servatis quidem eorundem librorum liturgicorum praescriptis.

Can. 3 (CIC 744)

Adultorum baptismus, ubi commode id fieri possit, ad loci Ordina-rium deferatur, ut, si id expedire iudicaverit, ab eo aut ab eius delegato sol-lemnius conferatur.

Caput II D E BAPTISMI SUBIECTO

Can. 4 (CIC 745)

Baptismi recipiendi capax est omnis et solus homo nondum baptizatus.

Can. 5 (CIC 747)

Fetus abortivi, si vivant, quantum id fieri possit baptizentur.

Can. 6 (CIC 749)

Infans expositus aut inventus nisi, re diligenter investigata, de eius bap-tismo constet, baptizetur.

Can. 7 (CIC 750)

(textus huius canonis componendus est in sessione proxima coetus).

Can. 8 (CIC 752)

§ 1. Adultus ut baptizari possit, requiritur ut voluntatem suam bapti-smum recipiendi manifestet et sufficienter fidei veritatibus sit instructus.


§ 2. Adultus qui in periculo mortis versatur baptizari potest, si ali-quam de praecipuis fidei veritatibus habeat eognitionem et quovis modo intentionem suam baptismum recipiendi manifestaverit.

Can. _9(novus)

§ 1. Qui dubie baptizatus est, dubio quidem post seriam investigatio-nem permanente, baptizetur.

§ 2. Qui extra Ecclesiam catholicam sed certo baptizatus est, praesu-mitur valide baptizatus et baptizari non potest, nisi inspecta liturgica bap-tismi forma usitata in communitate ecclesiali in qua baptizatus est, necnon attenta intentione ministri baptizantis, constet in casu baptismum invalide fuisse collatum.

§ 3. Quod si, in casibus de quibus in §§ 1 et 2, dubia remaneat baptismi collatio aut validitas, baptismus ne conferatur nisi postquam ipsi baptizando, si sit adultus, doctrina de baptismi sacramento expona-tur, atque, quando ritus baptismi iteretur, eidem baptizando aut, si de infante agatur, eius parentibus rationes dubiae validitatis ritus iam cele-brati declarentur.

Caput III D E RITIBUS ET CAEREMONIIS BAPTISMI

Can. 10 (CIC 756)

§ 1. Proles ritu parentum baptizari debet. § 2. Si alter parentum ad ritum latinum pertineat, alter ad aliquem

ritum orientalem, proles ritu patris baptizetur, nisi aliud iure speciali cautum sit.

§ 3. Si unus tantum parentum sit catholicus, proles ritu catholico bap-tizetur, secundum normas peculiares aut praescripta Episcoporum Confe-rentiae regionis.

Can. 11 (CIC 757)

Extra casum necessitatis baptismus ne conferatur nisi cum aqua ad hoc benedicta.


Can. 12 (CIC 758)

Baptismus conferri potest sive per infusionen sive per immersionem, iuxta Episcoporum Conferentiae regionis praescripta.

Can. 13 (CIC 759)

Infans extra ecclesiam baptizatus, congruo tempore ad ecclesiam defe-ratur ut in eadem praesentetur.

Can. 14 (CIC 761)

Curent parochi ut ei qui baptizatur christianum nomen imponatur.

Caput IV D E PATRINIS

Can. 15 (CIC 762)

Ex vetustissimo Ecclesiae more, nemo baptizetur nisi suum habeat, quantum id fieri possit, patrinum.

Can. 16 (CIC 764)

Patrinus unus tantum, eiusdem vel diversi a baptizando sexus, vel edam unus et una adhibeantur.

Can. 17 (CIC 765)

Ut quis patrinus esse valeat, oportet: 1) sit baptizatus, rationis usum assecutus et intentionem habeat id

munus gerendi; 2) religionem profiteatur catholicam; fratres seiuncd, si ad norman

legitimorum praescriptorum admitti valeant, unus saltern patrinus sit catholicus;

3) non sit sententia condemnatoria vel declaratoria excommunica-tus nec infamis infamia iuris nec exclusus ab acdbus legitimis, nec sit cleri-cus depositus vel degradatus;

4) non sit pater aut mater aut coniux baptizandi; 5) sit ab ipso baptizando eiusve parendbus vel tutoribus aut, his de-

ficientibus, a ministro designatus.


Can. 18 (CIC 766)

Ut quis licite patrinus admittatur, oportet: 1) decimum sextum aetads suae annum expleverit, nisi gravis causa

aliud suadeat; 2) bona fama canonice gaudeat; 3) sit doctrina Christiana rite instructus et habilis qui officia patrino

propria assumat et adimpleat;

4) non sit in religione novitius vel professus, nisi nécessitas urgeat et expressa habeatur venia Superioris saltem localis.

Can. 19 (CIC 769)

Patrini, ex suscepto munere, est curare, deficientibus praesertim paren-tibus, ut baptizatus conscie semper vitam christianam baptismati con-gruam ducat obligationesque eidem inhaerentes fideliter adimpleat.

Caput V D E TEMPORE ET LOCO BAPTISMI

Can. 20 (CIC 770)

§ 1. Parentes obligatione tenentur curandi ut infantes infra priores post nativitatem hebdómadas baptizentur, et parochi curent ut de hac obligatione fideles debite instruantur.

§ 2. Si infans in peritulo mortis versetur, sine mora baptizetur.

Can. 21 (CIC 772)

Licet baptismus quolibet die celebrari possit, serventur de hac re prae-scripta ab Episcopis Episcoporumve Conferendis statuta.

Can. 22 (CIC 773)

§ 1. Proprius baptismi in forma sollemni administrandi locus est bap-tisterium in ecclesia aut oratorio publico.

§ 2. Salvis iuribus quaesitis, pro regula habeatur ut infans in ecclesia paroeciali parentum baptizetur, nisi gravis causa aliud suadeat.


Can. 23 (CIC 774)

§ 1. Quaelibet ecclesia paroecialis baptismalem habeat fontem, salvo legitimo iure cumulativo aliis ecclesiis iam quaesito.

§ 2. Loci Ordinarius potest pro fidelium commoditate permittere vel iubere ut fons baptismalis ponatur etiam in alia ecclesia vel publico orato-rio intra paroeciae fines.

Can. 24 (CIC 775)

Si ad ecclesiam paroecialem, aut ad aliam quae iure fontis baptismalis gaudeat, baptizandus, propter locorum distantiam aliave adiuncta, sine gravi incommodo aut periculo, accedere aut transferri nequeat, bapti-smus forma sollemni a parodio conferri potest et debet in proxima eccle-sia aut oratorio publico intra paroeciae fines, licet haec fonte baptismali careant.

Can. 25 (CIC 776)

Praeter casum necessitatis baptismus ne conferatur in domibus privatis, nisi Ordinarius loci iusta et rationabili de causa id permiserit.

Caput VI

D E COLLATI BAPTISMI PROBATIONE ET ADNOTATIONE

Can. 26 (novus) Qui baptismum administrât ad norman can. 2 (738) curet ut, quan-

tum id fieri possit, nisi adsit patrinus, habeantur duo testes quibus collatio baptismi probari possit.

Can. 27 (CIC 777)

§ 1. Parochi debent nomina baptizatorum, mentione facta de mini-stre, parentibus ac patrinis, de loco ac die collati baptismi, in baptizatorum libre sedulo et sine ulla mora referre.

§ 2. Si de illegitimis filiis agitur, matris nomen inserendum est, si pu-blice de eius maternitate constet aut ipsa sponte sua scripto vel coram duo-bus testibus id petat; item nomen patris inserendum est, si eius paternitas


probatur sive publico documento edam civili sive ipsius declaratione co-ram parocho et duobus testibus facta; in ceteris casibus, inscribatur bapti-zatus tanquam filius patris ignoti aut ignotorum parentum.

Can. 28 (CIC 778 et novus)

§ 1. Si baptismus nec a parocho nec eo praesente administratus fuerit, minister baptismi, quicumque sit, de collato baptismo certiorem facere de-bet parochum paroeciae in qua baptismus administratus est.

§ 2. Si baptismus administratus fuerit in paroecia quae non est paren-tum propria, parochus paroeciae in qua baptismus collatus est, certiorem facere debet parochum paroeciae in qua parentes domicilium aut quasi-do-micilium habent; qui parochus paroeciae parentum propriae in baptizato-rum libro adnotet, mentione facta de nomine baptizati eiusque parentum, se certiorem factum esse infantem in alia paroecia esse baptizatum.

Can. 29 (CIC 779)

Ad collatum baptismum comprobandum, si nemini fiat praeiudicium, sufficit declaratio unius testis omni exceptione maioris, aut ipsius baptizati iusiurandum, si ipse in aetate adulta baptismum receperit.

COMMMtATIOMS · Rev.mus secundu Consultos irn § 1 censet loco « utiles » aliud verbum adhibendum...

Documents

Transcript of COMMMtATIOMS · Rev.mus secundu Consultos irn § 1 censet loco « utiles » aliud verbum adhibendum...