1

2

Publication of

Tamil Heritage Foundation Research

A wing of Tamil Heritage Foundation

www.tamilheritage.org

An anthology of essays collected from MinTamil

an organ of Tamil Heritage Foundation

http://groups.google.com/group/minTamil

© Tamil Heritage Foundation First edition February 2016

Malaysia, Germany, UK, India

http://www.tamilheritage.org/http://groups.google.com/group/minTamil

3

Introduction

Tamil Heritage Foundation was formed on August 2001 in Kuala Lumpur and I landed on Korean soil

from Germany during June 2003. Korea is in the eastern end of the world far away from India, yet

people of Tamil origin from India see a vague familiarity in Korea which usually begins with the

uttering of Appa and Amma which refer to mother and father in Tamil. Thus, invariably, all Tamils

visiting Korea will respond to this call spontaneously. I did so, as well! The wonderment began there

and I ended up finding more similarities between these two cultures. I was quite surprised to learn that

Koreans who land in Tamilnadu, India feel the same way, as I did in Korea. Professor Kim Byeongmo

of Hanyang University calls it 'transference' referring to a phenomenon in psychoanalysis

characterized by unconscious redirection of feelings from one person to another. What is this

transference, after all? This bilingual book tries to understand that phenomena from various point of

views.

This book carries a collection of essays written by scholars of various displines on Tamil archaeology,

ancient history, maritime history, numismatics, language, culture, folklore, trade and economics.

Korean legends say that a kingdom called Kaya or Karak was established in AD 49 by the

intermarriage of a queen from India and a king of Korea.

Subashini Tremmel, PhD documents the brief history (2003 to 2015) of Tamil Heritage Foundation’s

(www.tamilheritage.org) involvement in this research. The official organ of Tamil Heritage

Foundation, namely MinTamil (http://groups.google.com/group/minTamil ) featured this research for

more than 5 years which inspired other researchers. This collection was possible by such enthusiastic

members of MinTamil like Orissa Balu and Dr. Nagarajan from Tamilnadu, India.

The ancient chronicle (Samguk Yusa) of Il Yeon, also referred as the Memorabilia of the Three

Kingdoms or the Old Testament of Korea, was verified recently by molecular biologists. Jeong-Sun

Seo, M.D., PhD and Kim Jong-il PhD have come up with evidences taken from the ancient tomb of

King Suro and Queen Heo Hwang-Ok to support the claim that Koreans have DNA traceable to India.

So this is not a book about historizing a myth but establishing an ancient relationship long forgotton

by both nations. An earnest attempt was made by Narayanan Kannan PhD in establishing this

relationship from ancient maritime history of Tamils, linguistic relationships, numismatics, stone

inscriptions, archaeology and cultural traits. That forms the basis for this decade old research at Tamil

Heritage Foundation.

Orissa Balu explains in his article the history of Korea Tamil research and the future prospective.

http://www.tamilheritage.org/http://groups.google.com/group/minTamil

4

Dr. Nagarajan demystifies the myth that Queen Heo Hwang-Ok belongs to Ayodhya. He derives his

conclusions from historical maps created by Thomas A.Lessman based on Greek and Roman sailor’s

travlogues. His research is based essentially on maritime trade routes variously referred as ‘Silk Road

by sea or Spice Route by sea’.

Il Yeon recorded that Queen Heo Hwang-Ok brought with her an official emblem of twin fish. The

next essay by Thenkasi Subramanian, a history student from Madras University claims that twin fish

symbols belong to ancient Pandias of Tamilnadu who roamed the Asian seas at the beginning of

Christian era when Queen Heo Hwang-Ok supposedly landed in Korea. He also establishes that the

twin fish symbols seen at Ayodhya were brought by Muslim ruler of India at a much later period,

nearly a thousand years later! The Mishra family that ruled Ayodhya for the past 300 odd years do not

have family records to show that one of their clans left the soils of Ayodhya for Korea.

Sindhia Lingusamy examines links between Korea and Tamilnadu based on language, food, drinks,

culture, art and craft, housing and femenine life style etc. She finds convincing evidences to show that

Kore must have exchanged lots of cultural traits in ancient times which survived even today.

Dr. Malar Mangai examines the proposition that Queen Heo Hwang-Ok was from Pandia kingdom

through archelogical, historical and literary evidences.

Dr. Banumathi examines the art of cotton and silk weaving which connected the ancient worlds of the

South and Far East Asia. She also examines the traditions and language similarities.

Ms. Pavala Sankari arugues in her article that Queen Heo Hwang-Ok was probably from the ancient

trade centers of Kongu land in Tamilnadu. She gives lots of evidences from ancient Tamil literature,

archaeology and cultural traits to prove her point. Most importantly, she touches on folklores

glorifying the feminine bravery in crossing the seas and ruling foreign lands.

Mr. Mahadevan from Arizona, USA marvels at the cultural similarities between Korea and Tamilnadu

based on his travelogues.

Finally, Mr. Narasiah, an ex-marine engineer and writer narrates the history of Silk Road connecting

Rome in the west and China in the east. He gives convincing evidences to prove that Tamilagam ruled

the southern seas until Chola period. His current series in Times of India explains how the Tamil

maritime business was ruined by British in a cunning and brutal ways ending the great sea age of

Tamils.

5

Thus, this bilingual book proposes an alternative hypothesis to ‘Ayodhya theory’ proposed by Prof.

Byeongmo of Hanyang University and establishes that Kaya kingdom in Korea was established by

ancient Tamils who were ruling the seas of the east and west. We hope that this book will throw some

light on this important research field which binds two powerful trading partners of Asia investing

billions of US$ on trade and developmental projects.

Narayanan Kannan, PhD

Founder, President

Tamil Heritage Foundation

www.tamilheritage.org

http://www.tamilheritage.org/

6

க ொொிய தமிழ் ஆய்வு ளில் தமிழ் மரபு அறக் ட்டளளயின் பங்கு

Sub Theme: Korean - Indian Cultural Linkage from Myth - Religion and ceremonial Perspective

டாக்டர்.சுபாஷிணி,

துணைத்தணைவர், தமிழ் மரபு அறக்கட்டணை (Lead IT Architect, EMEA, Hewlett-Packard Germany)

முன்னுரை

உைக மமாழிகள் பைவற்ணற ஆராயும் பபாது, சிை மமாழிகளுக்குள் ஒன்றுக்மகான்று ஏதாவமதாரு

வணகயில் மதாடர்பு உள்ை வணகயில் அணமந்த நிணைணை, மமாழி ஆராய்ச்சித் துணறயில் உள்ைவர்கள் கண்டுபிடித்து புைப்படுத்திவரும் நிணை என்பது இன்றும் மதாடரும் ஒரு மமாழியிைல் ஆய்விைல்துணற

நடவடிக்ணக தான். தமிழ் மமாழியின் நீண்ட மநடிை வரைாற்றில் இம்மமாழியின் தாக்கம் என்பது

இன்ணறை தமிழகம், இைங்ணக என்ற நிைப்பரப்பினுக்கும் அப்பால் மதன்கிழக்காசிை,

தூரகிழக்காசிை மற்றும் ஐபராப்பிை நாடுகளின் மமாழிகள் சிைவற்றினில் கைந்திருப்பணதத் மதாடர்ந்து

பமற்மகாள்ளும் ஆய்வுகளின் வழிைாக அவ்வப்பபாது அறிந்து, மவளியிட்டு இக்கருத்து பைரது

வாசிப்பிற்கும் வந்த வண்ைமிருப்பணதக் காண்கின்பறாம். தமிழ் மமாழியின் மதாண்ணம என்ற ஒரு

சிறப்புக் கூறு மட்டுமன்றி, அதன் மெழுணமயும் அதன் விரிவான பைன்பாடும் மபருமைவில் தமிழ்ச்

மொற்கள் என்பணவ பவறு பை மமாழிகளில் பைன்பாட்டில் முழுணமைான மொல்ைாகபவா, அல்ைது

திரிந்த வணகயிபைா, அல்ைது சிணதந்த நிணையிபைா என ஏதாவது ஒரு வணகயில் அணமந்திருக்கின்றது

என்பதும், இம்மமாழியின் சிறப்புத் தன்ணமணை வலியுறுத்துவதாக அணமகின்றது.

கிழக்காசிய தூைக்கிழக்காசிய நாடுகளில் தமிழ் ம ாழியின் தாக்கம்

மமாழிகள் மதாடர்ந்து வைர்ச்சி கண்டு வரும் தன்ணமணைக் மகாண்டணவ. ஒரு நிைப்பரப்பில் வாழ்கின்ற மக்கள் மதாடர்ச்சிைாக உருவாக்கி புழக்கத்தில் பைன்படுத்தும் மொற்கள் ஒரு இனக்குழுவினரின்

அடிப்பணட மொற்குவிைல்கைாக இருக்கின்றன. காைத்துக்கு காைம் அந்த நிைப்பகுதிக்கு பவற்று

இடங்களிலிருந்து வந்து பெரும் மக்கள், தங்கள் பைன்பாட்டில் இருக்கும் மொற்கணைத் தாங்கள் மதாடர்பு மகாண்டிருக்கும் இந்தப் புதிை நிைப்பகுதியில் விட்டுச் மெல்வது என்னும் இைல்பான நிகழ்வுகளும்

ஏற்படுவது தவிர்க்கமுடிைாத ஒன்பற. ஒரு மமாழியின் மொல் வைம் என்பது காைத்திற்குக் காைம் மாறிக்

மகாண்பட இருக்கும் தன்ணமயுணடைது. இங்கு குறிப்பிடப்படும் மாற்றம் என்பது, ஒன்றிலிருந்து

மாறுபட்ட ஒரு பண்பு என்பணத விடுத்து, ஒரு ெமூக நிணை, ஒரு குறிப்பிட்ட நிணையிலிருந்து பமலும்

பமலும் விரிவணடயும் தன்ணம என்ற வணகயில் பநாக்கப்பட பவண்டிைது என்பது கவனத்திற்

மகாள்ைப்படல் பவண்டும்.

இரு பவறு இனத்திற்கும் இணடயிைான மதாடர்புகணை ஆராை முற்படும் முைற்சிகளில்

மமாழிக்கூறுகணைப் பபாைபவ பண்பாட்டுக் கூறுகளும் கவனிக்கப்பட பவண்டிைணவபை. இந்திை

மக்களின் வாழ்விைல் பண்பாட்டுக் கூறுகளின் தாக்கம் என்பது மதன்கிழக்காசிை நாடுகளிலும், தூரக்கிழக்கு ஆசிை நாடுகளிலும் மக்கள் வாழ்விைல் கூறுகளில் குறிப்பிடத்தக்க வணகயில் தாக்கத்ணத

ஏற்படுத்தி இருக்கின்றன. இந்திை நிைப்பரப்பிலிருந்து ஏணனை பகுதிகளுக்கான கடல்வழிப்பைைம்

என்பது தமிழர்களின் வர்த்தக, கணை பண்பாட்டு, ெமைக் கூறுகைாவன இம்மக்கள் பைணித்த புதிை

நிைப்பகுதிகளிலும் அதன் தாக்கங்கணை விட்டுச் மென்றிருக்கின்றன என்பது வரைாறு. இவ்வணகயில் தமிழ் மமாழிக்கும் மகாரிை மமாழி பண்பாட்டுக் கூறுகளுக்குமிணடபை உள்ை மதாடர்பிணன ஆராை

பவண்டிைது அவசிைமாகின்றது.

ஒரு மமாழியின் மொற்கைஞ்சிைத்தில், அம்மமாழி பைன்படுத்தப்படும் நிைப்பகுதிக்குப் புதிதாக வந்து பெரும் இனக்குழு பைன்படுத்தும் மொற்கள் கைப்பது என்பது இைல்பாக நடக்கக்கூடிை ஒரு

நிகழ்வு. இக்கைப்பானது பல்பவறு காரைங்கைால் நிகழக்கூடிை ொத்திைக்கூறுகள் உள்ைன. மக்கள் பபசும் மமாழி என்பது புதிை மொற்கணை உள்வாங்கிக் மகாண்பட மமன்பமலும் அதணன முழுணமைாக

ஏற்றுக் மகாண்படா, அல்ைது சிற்சிை மாற்றங்கணை உட்புகுத்தி அந்த மாற்றங்களுடன் அச்மொற்கணை

ஏற்றுக் மகாண்படா இைல்புத் தன்ணமயில் இைங்குகின்றன.

7

கிழக்காசிை நாடுகணைப் மபாருத்தவணர தமிழ் மமாழியின் தாக்கம் என்பது விரிவான வணகயில்

அந்நாடுகளில் அணமந்திருப்பணத மறுக்கமுடிைாது. பை நூற்றாண்டுகைாக தமிழ் மமாழி பதான்றி வைர்ந்த இன்ணறை தமிழக நிைப்பரப்பிற்கும் ஏணனை கிழக்காசிை நாடுகளுக்கும் இருந்த வர்த்தகப்

பபாக்கு என்பது இந்த நாடுகளில் ஏற்படுத்திை மாற்றங்கள் மிக முக்கிைமானணவ. கிழக்காசிை

நாடுகைான மிைன்மார், ைாபவாஸ், கம்பபாடிைா, விைட்னாம், தாய்ைாந்து ஆகிை நாடுகளில் நிை

மார்க்கமாகவும், கடல் மார்க்கமாகவும் மதன்னிந்திைாவிலிருந்து தமிழ் மமாழி பபசும் மக்களின் வரவு

பன்மனடுங்காைமாக நிகழ்ந்துள்ைது. இதன் விணைவாக அன்று மதன்னிந்திைாவில் புழக்கத்தில் இருந்த

மபௌத்த, இந்து ெமைங்கள் இந்த நாடுகளில் அறிமுகம் மபற்று பவறூன்றவும் காரைமாக அணமந்தது. தமிழ் மதய்வங்கள் இங்கு உள்ளூர் மக்களின் வழக்கத்தில் அறிமுகம் மபற்றது பபாைபவ தமிழ் மொற்கள்

இம்மமாழிகளில் கைந்து விட்டணமயும் நிகழ்ந்திருக்கின்றது. விகிதாச்ொர எண்ணிக்ணகயில் ைாபவாஸ்,

கம்பபாடிைா, விைட்நாம், தாய்ைாந்து ஆகிை மமாழிகளில் தமிழ் மமாழிச்மொற்கணை விட ெமஸ்கிருதச்

மொற்கள் மிக அதிகமாகக் கைந்திருக்கும் நிணைணைக் காண்கின்பறாம். ஆனால் மிைன்மாணரப்

மபாறுத்தவணர தமிழ் மக்களின் புைம்மபைர்வு என்பது மிகக் கணிெமாக நிகழ்ந்திருப்பதாலும், தமிழர்கள் இன்றும் குறுப்பிடத்தக்க எண்ணிக்ணகயில் அந்நாட்டில் வாழ்ந்து வருவதாலும் தமிழ் மமாழி

முழுணமைாக அங்கு நிணைமபற்றுள்ைது என்பணதக் காண்கின்பறாம்.

இந்பதானீசிை தீவுகளிலும் மபைசிை சிங்ணகயிலும் தமிழ் மமாழியின் தாக்கம் என்பது பவறு வணகயில்

ஆராைப்பட பவண்டிை பதணவ இருக்கின்றது. பை நூற்றாண்டுகைாக, இப்பகுதிகளில் மதன்னிந்திை மக்களுக்கான பநரடி கடல்வணிகம் இருந்தணம மிக விரிவான வணகயில் தமிழ் பபசும் மக்கள் வந்து

மெல்வதற்கான வழிணை ஏற்படுத்திைது என்பபதாடு, அவ்வணகயில் வருகின்ற வணிகர்களில் சிைர்

உள்ளூரிபைபை தங்கி விடுவதும் உள்ளூர் இனமக்கணை மைந்து தங்கள் மமாழிணையும் வாழ்விைல் கூறுகணையும் இப்பகுதிகளில் நிணைப்மபறச் மெய்வதிலும் முணனந்திருந்தனர் என்ற நிணைக்குக்

காரைமாக அணமகின்றது. இதனால் தமிழர்களின் முக்கிை வழிபாட்டு மதங்கைான இந்து ெமைமும் மபௌத்த ெமைமும் மிக ஆழமாக இந்நிைப்பகுதிகளில் தடம் பதித்து பவறூன்றிைது என்ற நிணைணைக்

காண்கின்பறாம். இதற்கு பமலும் வலு பெர்ப்பதாக பத்தாம் நூற்றாண்டில் பொழப்பபரரென்

ராபேந்திரனின் கடாரத்திற்கான பணடமைடுப்பும், ஸ்ரீ விேைா அரசின் பதால்வியும் அணமந்தன.

கடாரத்தில் ராபேந்திர பொழன் மதாடக்கிை பொழ தமிழ் ொம்ராஜ்ஜிைத்தின் ஆட்சிைானது ஏறக்குணறை

மதாண்ணூற்று ஒன்பது ஆண்டுகள் இருந்து பின் மணறந்தது. இது குறுகிை காைம் தான்

எனினும் இக்காை கட்டத்தில் பொழ மன்னனின் தமிழ் ஆட்சி குறிப்பிடத்தக்க தாக்கங்கணை இந்த

நிைப்பகுதியில் விட்டுச் மென்றுள்ைணம முக்கிைமான வரைாற்று விடைங்கைாக அணமகின்றன.

கிழக்காசிை நாடுகளில் இத்தணகை நிணையிருக்க, தூரக்கிழக்கு ஆசிை நாடுகளிபைா தமிழ் மமாழி

மதாடர்பான ஆய்வுகணைச் ெற்பற பவறு வணகயில் பமற்மகாள்ை பவண்டிை பதணவ இருக்கின்றது.

ேப்பான், சீனா, மதன் மகாரிைா ஆகிை நாடுகளில் இந்திை பதெத்தின் தாக்கம் எவ்வணகயிைானது

என்பணத மமாழி, ெமைம், வரைாறு என வணகப்படுத்தி ஆய்வது மதாடர்ந்து நணடமபற்று வருகின்றது. தமிழகத்திற்கு வந்த சீன ைாத்திரிகர்களின் குறிப்பபடுகள் தருகின்ற தகவல்கள் தூரகிழக்காசிை நாடுகளிலிருந்து மக்கள் மதன்னிந்திைா வந்தணமணைக் குறிப்பதாக அணமவபதாடு மதன்னிந்திை

நிகழ்வுகள் முக்கிைத் தரவுகள் சிைவற்ணற வழங்கக்கூடிை ஆதாரங்கைாகவும் அணமந்திருக்கின்றன. உதாரைமாக யுவான் சுவாங் பபான்ற ைாத்திரிகர்களின் குறிப்புக்கள் தருகின்ற மெய்திகள் வரைாற்று

ஆய்வுகளிலும், ெமூகவிைல் ஆய்வுகளிலும் ஒப்பீடுகளுக்கு பைன்படுத்தப்படுகின்றன.

மகாரிய-தமிழ் மதாடர்புகள்

தமிழ் மமாழிக்கும் மதன் மகாரிை மமாழிக்கும் இணடயிைான பண்பாட்டுக் கூறுகளின் ஒப்பிடுகணை

முன்ணவத்தும் மமாழியிைல் கூறுகணை முன்ணவத்தும் சிை ஆய்வுகள் தற்ெமைம் முடக்கப்மபற்றுள்ைன என்பது தமிழ் மமாழி மதாடர்பான ஆய்வில் வரபவற்கத்தக்கமதாரு விடைமாக பநாக்கப்பட

பவண்டியுள்ைது. இந்திைாவிற்கான மகாரிை தூதர் மதிப்பிற்குறிை திரு. கியூங்சூ கிம் (Kyungsoo Kim)

அவர்கள் 2015 பம மாதம் மெயிண்ட் ோர்ஜ் பகாட்ணடயில் நணடமபற்ற ஒரு அருங்காட்சிைக நிகழ்வில்,

ஏறக்குணறை 4000 மகாரிை மமாழி மொற்களுக்கும் தமிழ் மமாழி மொற்களுக்கும் இணடபை கருத்தில்

ஒற்றுணம இருப்பணதச் சுட்டிக் காட்டி உணரைாற்றியுள்ைார். மகாரிைா பல்கணைக்கழகத்திலும் பைான்பெ

பல்கணைக்கழகத்திலும் வருணகதரும் ஆய்வாைராக பணிபுரிந்த முணனவர்.இராசு.பவுன்துணர அவர்களின் ஆய்வுகளில் மகாரிை மமாழிக்கும் தமிழ் மமாழிக்கும் இணடயிைான ஒப்பீட்டு ஆய்வும் முக்கிை

ஆராய்ச்சிைாக அணமகின்றது.

8

தமிழ் மரபு அறக்கட்டணை என்னும் தன்னார்வத் மதாண்டூழிை நிறுவனம் இந்திை-மகாரிை நாடுகளுக்கிணடயிைான பண்ணடை கைாச்ொரத் மதாடர்பிணன ஆராயும் பநாக்கத்துடன் கடந்த பத்து

ஆண்டுகைாகத் மதாடர்ந்து மெைல்பட்டு வருகின்றது. மகாரிைாவில் சூழலிைல் விஞ்ஞானிைாகப்

பணிபுரிந்த பபராசிரிைர் டாக்டர்.நா.கண்ைனின் மகாரிைமமாழிக்கும் தமிழ் மமாழிக்கும் இணடயிைான

மதாடர்புகள் பற்றிை ஆய்வுகள் இவ்வணகயில் குறிப்பிடத்தக்கணவைாக அணமந்திருக்கின்றன. இவரது ஆய்வுத் தகவல்கள் தமிழ் மரபு அறக்கட்டணையின் தகவல் ஊடகமாகச் மெைல்படும் மின்தமிழ்

மடைாடற் குழுவில் கடந்த பத்து ஆண்டுகைாக மதாடர்ந்து பதிைப்பட்டு வந்துள்ைன. இந்த

நடவடிக்ணககள், இணைைத்தில் இவ்வாய்வுத் தகவல்கள் இடம்மபறும் வணகயிலும் இதற்கானச்

ொத்திைங்கள் தமிழ் ஆர்வைர்கள், ஆய்வாைர்களுக்கிணடபை மதாடர்ந்து பபெப்படும் ஆய்வுப்

மபாருைாக அணமைவும் தைம் அணமத்துக் மகாடுத்துள்ைது.

அந்த வணகயில் மகாரிை-தமிழ் மமாழி இரண்டுக்குமிணடயிைான ஒற்றுணமக்கூறுகணை ஆராயும் வணகயிலும் பண்பாட்டுக் கூறுகளுக்கு அடிப்ணடைாக இருக்கும் விடைங்கணை ஆய்வு மெய்யும் வணகயிலும் கட்டுணரகள் முக்கிை கருத்தரங்குகளில் தமிழ் மரபு அறக்கட்டணைணைப் பிரதினிதித்து

இந்தத் தன்னார்வத் மதாண்டூழிை நிறுவனத்தில் தணைவர் பபராசிரிைர் டாக்டர். நா. கண்ைன்

அவர்கைால் பணடக்கப்பட்டிருக்கின்றன. கீழ்க்காணும் அணனத்துைக மானாடுகளிலும் கருத்தரங்களிலும்

பணடக்கப்பட்ட கட்டுணரயின் பட்டிைல் ஆண்டு வரிணெப்படி வழங்கப்பட்டுள்ைது. அணவ வருமாறு:

1. WORKSHOP ON RISING INDIA AND INDIANS IN EAST ASIA (26-27 அக்படாபர் 2006). சிங்கப்பூர்

Institute of Southeast Asian Studies ஏற்பாட்டில் நணடமபற்ற கருத்தரங்கில் "Indians in Korea" என்ற

தணைப்பில் ஒரு கட்டுணர ெமர்ப்பிக்கப்பட்டது.

2. மெம்மமாழி மாநாடு – தமிழ் இணைை மாநாடு, ேூன் 23-27, 2010. இந்த அணனத்துைக மாநாட்டில்

"தமிழ்க் மகாரிைத் மதாடர்புகள்" என்ற தணைப்பில் ஒரு சிறப்புணர ஆற்றப்பட்டது.

3. International Seminar on the CONTRIBUTIONS OF TAMILS To The COMPOSITE CULTURE OF ASIA (16 –

18 ேனவரி 2011) தமிழகத்தின் மென்ணனயில் உள்ை Institute of Asian Studies ஏற்பாட்டில் நணடமபற்ற

கருத்தரங்கில் "Tamil–Korean relationship" என்ற தணைப்பில் ஒரு கட்டுணர வாசிக்கப்பட்டது.

4. தமிழகத்தின் சிவகாசி நகரில் உள்ை காளீஸ்வரி மகளிர் கல்லூரியில் 2012ம் ஆண்டு “மதன்/கிழக்கு

ஆசியாவில் தமிழ்ச்சுவடுகள்" என்ற தணைப்பிைான ஒரு ஆய்வுக்கட்டுணர வாசிக்கபப்ட்டது. அபத ஆண்டு, பாண்டிச்பெரி பல்கணைக் கழகத்தின் தமிழ் துணறயிலும் மகாரிைத் தமிழ் மதாடர்பு பற்றி

சிறப்புணர ஆற்றப்பட்டது.

5. எஸ்.எஸ்.எம் கணை அறிவிைல் கல்லூரியும், தமிழ் மரபு அறக்கட்டணையும் 17.06.2014ல் இணைந்து

நடத்திை பன்னாட்டுக்கருத்தரங்கத்தில் "தமிழகத்தின் மதன்னாசிய, தூைக்கிழக்கு மதாடர்புகள்"என்ற

தணைப்பில் ஒரு ஆய்வுக்கட்டுணர வாசிக்கப்பட்டது.

6. மதுணர உைகத் தமிழ்ச் ெங்கமும் மென்ணனப் பல்கணைக்கழகத்தின் தமிழ் இைக்கிைத்துணறயும்

இணைந்து 16.07.2015 அன்று நடத்திை கருத்தரங்கில் "தமிழகத் மதன்மகாரியத் மதாடர்புகள்"என்ற

தணைப்பில் ஒரு கட்டுணர பணடக்கப்பட்டது.

கடந்த பத்து ஆண்டுகைாக மதாடர்ச்சிைாக தமிழ் மரபு அறக்கட்டணை எனும் இத்தன்னார்வ

மதாண்டூழிை நிறுவனத்தினால் முன்மனடுக்கப்படும் மகாரிை-தமிழ் மமாழி மதாடர்பு பற்றிை ஆய்வுகள்

பல்பவறு பரிமாைங்களில் இவ்வாய்வுகள் பமற்மகாள்ைப்பட பவண்டும் என்ற கருத்திணன முன்ணவத்து ஆய்வாைர்கள் மத்தியிலும் மமாழி ஆர்வைர்கள் மத்தியிலும் இதன் அவசிைத்ணத

வலியுறுத்தி வந்துள்ைது. மமாழியிைல் கூறுகள், மொற்களின் ஒற்றுணம, மொற்களின் கருத்துக்களில்

அடங்கியிருக்கும் மபாருள் ஒற்றுணம, பண்பாட்டு விழுமிைங்களில் காைப்படுகின்ற ஒற்றுணமகள் என்ற வணகயில் பன்முகத்தன்ணமபைாடு இவ்வாய்வுகள் முன்மனடுக்கப்பட பவண்டிைதன் அவசிைத்ணதத்

தமிழ் மரபு அறக்கட்டணை மதாடர்ந்து வலியுறுத்தி வருகின்றது. இவ்வாய்வு சீரிை முணறயில் நணடமபற

தரவுக் கைஞ்சிைம் அணமக்கும் பநாக்கத்தில் பிரத்திபைக ஃபபஸ்புக் பக்கம் ஒன்று இவ்வாண்டு, 2015

ஆகஸ்ட் மாதம் உருவாக்கப்பட்டது. அதில் மதாடர்ச்சிைாக மகாரிை மமாழிக்கும் தமிழ் மமாழிக்கும் இணடபைைான மதாடர்பிணன ஆராை உதவும் தரவுகளும் நூற் ொன்றுகளும் மெய்திகளும் பதிைப்பட்டு

9

பெகரிக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்தப் பிரத்திபைக ஃபபஸ்புக் பக்கத்தின் நிர்வாகிகைாகவும்

பதிப்பாைர்கைாகவும் டாக்டர்.சுபாஷிணி, திரு.ஒரிொ பாைசுப்ரமணி, பபராசிரிைர்.டாக்டர்.நா.கண்ைன்

ஆகிபைார் இருந்து மெைல்பட்டு வருகின்றனர்.

https://www.facebook.com/THFKoreaTamil

தமிழ் மரபு அறக்கட்டணையின் ஆய்வுக் குழுவில் இடம் மபறும் கடல் ஆய்வாைர் திரு.ஒரிொ

பாைசுப்ரமணி அவர்களின் இந்த ஆய்வு மதாடர்பான பங்களிப்புக்கள் மிக முக்கிைமாக பநாக்கப்பட

பவண்டிைணவ. தமது மதாடர்ச்சிைான ஆய்வுகளின் வழி மகாரிைமமாழிக்கும் தமிழ் மமாழிக்கும் உள்ை மதாடர்புகள் பற்றிை விரிவான விழிப்புைர்ச்சிணை இணைை தமிழ் வாெகர்கள் மத்தியில் உருவாக்கம்

மபற இவரது ஆய்வுத்தகவல்களின் பங்களிப்புக்கள் அணமந்திருக்கின்றன. மதாடர்ச்சிைாக கடந்த சிை ஆண்டுகளில் தமிழ் மரபு அறக்கட்டணையின் மடைாடற் குழுவான மின்தமிழில் இவரது பதிவுகள் முன்

ணவக்கும் குறிப்புச் மெய்திகளும், ஆய்வுத் தகவல்களும், மகாரிை-தமிழ் மமாழி இரண்டுக்கும்

மதாடர்பான ஆய்வுகள் மதாடர பைம் பெர்ப்பணவைாக அணமந்திருக்கின்றன. இவ்வாண்டு 2015 பமமாதம் தமிழக மதால்லிைல் துணற ஏற்பாடு மெய்திருந்த கண்காட்சியில் இணைந்து

மெைைாற்றிைதுடன் தமிழ் மரபு அறக்கட்டணைணைப் பிரதிநிதித்து மிக விரிவான ஒரு கண்காட்சி ஒன்று

நணடமபற தனது பங்களிப்ணப திரு.ஒரிொ பாைசுப்ரமணி அவர்கள் வழங்கியிருந்தணமயும் அது

இந்திைாவிற்கான மதன்மகாரிைத் தூதரின் கவனத்ணத ஈர்த்தது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கணவ.

மென்ணனப் பல்கணைக்கழகத்தின் ஓய்வு மபற்ற பபராசிரிைர்.டாக்டர்.நாகராென் வடிபவலு அவர்களின் மகாரிை மமாழிக்கும் தமிழ் நிைப்பரப்பிற்குமான மதாடர்புகள் பற்றிை ஆராய்ச்சிச் தரவுகள் கடந்த சிை

ஆண்டுகைாக இணைைத்தில் மின்தமிழ் மடைாடர் குழுமத்தில் பகிர்ந்து மகாள்ைப்பட்டு வருகின்றன.

மவவ்பவறு நூல்கள், ஆராய்ச்சி கட்டுணரகளில் அடங்கியிருக்கும் தகவல்கள் ஆகிைன இவரது பதிவுகைால் தமிழ் மரபு அறக்கட்டணையின் மின்தமிழின் வழி இணைை அரங்கில் இவ்வாய்வு பபெப்படு மபாருைாக விரிவாக்கம் மபற உதவியுள்ைது என்பதுவும் நிணனவு

கூறத்தக்கது. இவ்வாய்வுகள் மெம்ணமயுடன் நணடமபற வரைாற்றுக் கூறுகள் மதாடர்பான ஆய்வுகள் மிக விரிவாகவும் சீரிை முணறயிலும் தக்கச் ொன்றுகளுடனும் தரவுகளுடனும் நடத்தப்பட பவண்டிைது மிக

அவசிைமான ஒன்றாக அணமகின்றது.

முடிவுரை

இந்த இரு நாடுகளின் மமாழி, பண்பாட்டு மதாடர்புகணை ஆராயும் வணகயில் தமிழக

பல்கணைக்கழகங்களில் நிரந்தர ஆய்வு ணமைம் ஒன்று உருவாக்கப்பட பவண்டிைதும் மிக முக்கிைமாக கவனத்தில் மகாள்ைப்பட பவண்டிை ஒன்று என்பணதத் தமிழ் மரபு அறக்கட்டணை இக்கட்டுணரயின் வழி

வலியுறுத்துகின்றது. இத்துணறயில் முணனவர் பட்ட ஆய்வுகணை ஆராய்ச்சி மாைவர்கள் பமற்மகாள்ை

மாைவர்கள் ஊக்குவிக்கப்பட பவண்டும். இவ்வணக ஆய்வுகள் மெம்ணமைாக நணடமபற அடிப்பணட தைத்ணத அணமத்துக் மகாடுப்பதன் வழி மகாரிை மமாழிக்கும் தமிழ் மமாழிக்கும் இணடயிைான ஒற்றுணமக்கூறுகணை அணடைாைங்காணுவது ொத்திைப்படும் என்பபதாடு இதற்குக் காரைமாக

https://www.facebook.com/THFKoreaTamil

10

அணமந்திருக்கும் வரைாற்றுப் பின்னனிணை தமிழ்கூறும் நல்லுைகம் அறிந்து மகாள்ைவும் வாய்ப்பாக

அணமயும் என்பது கவனத்தில் மகாள்ைப்பட பவண்டிைது!

துரைக்குறிப்புக்கள்

1. Ho-Min Sohn, The Korean Language, Cambridge University Press. 2. Paul Michel Munoz, Early Kingdoms of the Indonesian Archipelago and the Malay

Peninsula.

3. http://www.newindianexpress.com/cities/chennai/Tamil-Korean-Link-is-Age-Old/2015/05/20/article2823109.ece

4. https://www.facebook.com/THFKoreaTamil 5. https://groups.google.com/forum/#!forum/mintamil

http://www.newindianexpress.com/cities/chennai/Tamil-Korean-Link-is-Age-Old/2015/05/20/article2823109.ecehttp://www.newindianexpress.com/cities/chennai/Tamil-Korean-Link-is-Age-Old/2015/05/20/article2823109.ecehttps://www.facebook.com/THFKoreaTamilhttps://groups.google.com/forum/#!forum/mintamil

11

In search of an ancient relationship between Tamilnadu, India and Kaya

Kingdom, Korea: Discovery, research, hopes and questions

Kannan Narayanan, Ph.D.,

http://nakannan.subaonline.net/articles/biosketch.html

http://www.subaonline.net/nakannan/freenet/bio_index.html

Email: drnkannan@yahoo.com

0.0: Abstract:

The Asians in general share a lot of values and are genetically related. However, distinct

cultures existed in India, China, Indonesia, Thailand, Korea and Japan from time

immemorial. Hence, to trace even an obvious relationship needs extensive research and time.

One such case is Korean Tamil relationship. Korean legends as described by Ilyon in his

Samguk Yusa or Memorabilia of the Three Kingdoms (1280 AD) resembles the very root of

Tamil history with Memorabilia of the Three Kingdoms namely Chera, Chola, Pandias.

Further research into the book reveals closer connections between legends. The most striking

one is the arrival of queen Heo Hwang-ok from India on the shores of Gimhae, Korea. The

kingdom that emerged from a marsh land in Korea held the name ‘Kaya(l)’ meaning ”marsh

land” in Tamil. Recent genetic studies from the remains of her tomb gave compelling

evidence to probe this connection further. Even a superficial linguistic browsing brings

comparable results, in particular the close resemblance between Korean phonetical

alphabetical system created by King Sajeong (1418-1450) and that of ancient Tamil ‘nedum

kanakku’ (a mathematical system of combining vowels and consonants to create alphabets);

family relational names such as Amma and Appa and the obvious absence of conjunct

consonants in Tamil and Korean are few examples. The most obvious relationship exists in

Buddhism where Bodhi Dharma, the legendary prince of Kanchipuram is revered high in

Korea as “Thalma”. The Kim clan of Korea who claims inheritance from this India-Korea

marriage identified Ayodhya of Uttarpradesh, India as the home town of Heo Hwang-ok

which could have been a mistake as mounting evidences indicate that she was from

Tamilnadu, in particular Pandia or Aai kingdom. A person of ‘Aai’ clan would have said that

she was Ayuta (both Aya (ஆைா) and Atha (ஆத்தா) mean mother in Tamil) which was

mistaken for Ayodhya. The maritime voyages of Tamils which dates back to Greek and

Roman times ended in British colonial time and the Tamils lost their memories of maritime

past. The trade routes of the Tamils were well utilized by the Buddhist monks of South India

to spread ‘Zen Buddhism’ in China and the Far East. The folklores from the shorelines of

Tamilnadu, with a particular emphasis to Korean connection need to be recorded to

historicize Samguk Yusa legends. The Korean researchers identified the stone balls

supposedly brought by Heo Hwang-ok belonged to India. Hence its composition needs be

compared with South Indian rocks. Hye Cho's (Huicho, CE 704-787) a Korean monk

travelled in India and wrote a travelogue which needs to be studied. There are several missing

links in this field that need to be fulfilled in order to enrich this study.

http://nakannan.subaonline.net/articles/biosketch.htmlhttp://www.subaonline.net/nakannan/freenet/bio_index.htmlmailto:drnkannan@yahoo.com

12

1.0 Preamble

“India and Korea are not such distant countries. They are countries long bound by

commerce and intermarriage. And in this instance of marriage between the young royalty of

India and Korea, Buddhism was formally introduced to Korea - certainly a matter

demonstrating significant transference” states Professor Kim Byeongmo of the department of

Anthropology and Archaeology at Hanyang University, in his book entitled “Kim

Byeongmo's Archaeological Travels: Heo Hwangok's Route, from India to Gaya” [1].

Parthasarathi, the past Ambassador of India in Seoul and author of a novel based on the old

legend of an Indian princess marrying a Korean prince, pointed out several similarities

between Korea and India such as Buddhism, Hinduism, respect for the elders, etc., [2]

The ongoing transformation of Korea-India relations is not a coincidence but has roots in

their common values and interests. First, Korea and India, as two great countries of Asia,

share the principles of democracy and market economy. Second, these countries are key

members of the Asian economy, the most dynamic and fastest growing economic region of

the world today. India as one of the 'BRIC' countries (Brazil, Russia, India, and China) is

progressing to become a major economic power of the world. Korea, since its successful

recovery from the Asian currency crisis of the late 1990s, has emerged as an engine for

economic growth and vitality. The current economic scenario opens new vistas for closer

cooperation. Since the early 1960s, South Korea has achieved an incredible record of growth

and integration into the high-tech modern world economy. Four decades ago, its GDP per

capita was comparable with levels in the poorer countries of Africa and Asia. In 2004, South

Korea joined the trillion dollar club of world economies. Today its GDP per capita is equal to

the economies of the EU. The areas of strongest development have been shipbuilding,

semiconductors and consumer electronics, the automobiles, textiles and steel [3].

India and Korea established diplomatic relations in 1973. Bilateral trade was US $9.17

billion in 2006 and US $ 17.57 billion in 2013. The development of bilateral relations in the

field of foreign direct investment (FDI) is an exemplary model for other countries to emulate.

While most nations were lukewarm to India's economic reforms and liberalisation in the early

1990s, Korean companies demonstrated their confidence in the fundamentals of the Indian

economy and its growth potential by investing in a big way. That is why Korean companies

like Samsung, Hyundai and LG are now household names in India: their products have found

a place in many homes, illustrating the confidence of Indian buyers in Korean goods. Korean

companies in India are not only producing for the local market, they are also exporting these

13

products, creating a 'Made in India' brand in the global market. It is even more heartening to

note that hitherto one-way investment flows from Korea to India are gradually acquiring a

two-way dimension: recently, Korea's Daewoo Commercial Vehicles was acquired by Indian

automobile company Tata Motors [4].

In a most prophetic way Rabrindranath Tagore the well known Indian poet and Nobel

Laureate wrote about Korea in his poem entitled “The Lamp of the East” which was

published in the Dong-A Ilbo newspaper in 1929 [5].

In the golden age of Asia

Korea was one of its lamp-bearers

And that lamp is waiting to be lighted once again

For the illumination in the East.

Thus it is time to look into India-Korea relationship from historical, cultural and linguistic

perspectives.

2.0 Historical links

2.1 Silk Road

Ancient India had considerable trade links with the Middle East, Europe (Greece and

Rome) and China. This trade was carried out over land partly along what came to be

alluded to as the silk route and partly through maritime trade. By the time of Pliny, the

Roman historian, Roman trade with India was thriving, and indeed creating a balance of

payments problem for the Roman Empire [6]. In South India, which had a thriving

maritime trade, Roman coins even circulated in their original form, albeit slashed at times

as a gesture disclaiming intrusions of foreign sovereignty [7] India maintained close trade

and cultural relations with China. India exported coral, pearls, glass vessels and beads to

China. In return, India got jade and silk from China. During the course of this trade,

Chinese merchants and traders brought thousands of Chinese coins to India which was

sometimes used as money. Archaeologists have discovered Chinese coins in many places

such as Mahabalipuram and Tanjavur in India. These Chinese coins are made of copper

or bronze. They are round and have a prominent square-shaped hole in the centre. These

coins were cast in moulds. The coins bear inscriptions in the Chinese script [8].

14

Map of Korea during Goryeo dynasty (918-1392) with imports and exports

The earliest record of the presence of Chinese and Europeans (Yavana) in India was

mentioned in Mahabharata chronicles (c. BCE 3139? or 600-700) [9] and in an Indian

royal wedding in Ramayana (c. 450 BCE) epic [10]. This flourishing trade was mentioned

variously in Sangam and post-sangam (Bakthi) period of Tamil literary history [BCE 40

to CE 600][11]. William Colenso, a missionary explorer in New Zealand found a bronze

bell among the Ma-ori tribes in 1836 with Tamil inscriptions (Mohoyideen Buk’s ship

bell) indicating Tamil trader’s presence in the far east Asia [12]. The spread of Buddhism

in South East and Far East Asia was essentially through the silk route established earlier

by traders [13]. Though Korea had its own identity in history during this time, there were

times when it existed in truce with mighty Chinese dynasties in the past. Hence, it is

assumed that when ancient Indians refer to China, it most probably included Korea as

well.

15

2.2 Korean Legends

2.2.3 Korean Myth of "Dan-Gun" and Indian Parallels

The legend of "Dan-Gun, First King of Korea" is narrated in Samguk Yusa [14], a

Korean text written by a monk, Iryon (1206 AD-1289 AD). In this Old Book (which is

sometimes referred to as the Old Testament of Korea) it is written,

"In ancient times Hwan-in (Heavenly King, Chesok or Sakrodeveendra) had a young

son whose name was Hwan-ung. The boy wished to descend from heaven and live in the

human world. His father, after examining three great mountains, chose T'aebaek-san (the

Myohyang Mountains in North Korea) as a suitable place for his heavenly son to bring

happiness to human beings. He gave Hwan-ung three heavenly treasures, and

commanded him to rule over his people.

With three thousand of his loyal subjects Hwan-ung descended from heaven and

appeared under a sandalwood tree on T'aebaek Mountain. He named the place Sin-si

(city of god) and assumed the title of Hwan-ung Ch'onwang (heavenly king). He led his

ministers of wind, rain and clouds in teaching the people more than 360 useful arts,

including agriculture and medicine, inculcated moral principles and imposed a code of

law.

A person familiar with Indian mythology will easily find parallels here. The heavenly

father is referred in this myth as Sakrodeveendra. The God with Chakra and the word

‘Deveendra’ applies to the primordial supreme God, often cited by Vedas as Narayana.

According to Srimad Vikhanasotpatti Caritram (ஸ்ரீமத் விகனப ாத்பத்தி ெரித்ரம் (Narayana

created Vikhanasa and gave him the celestial knowledge of governance (Vaikhanasa

agamam) which is practiced even today by priests in India [15]. The ministers such as

Earl Wind, Chancellor Rain and Chancellor Cloud that are referred in the Korean myth

are also the elemental powers that governed ancient Tamil landscape (Ainthinai –

ஐந்திணை) [16]. It is said that when Dan-Gun passed on his throne to the next King he

became what is known in Korea as a San-Sin or Mountain God and many religious rites

are still performed today to Mountain Gods as it is for Lord Muruga in Tamilnadu.

The myth further tells us that

“In those days there lived a she-bear and a tigress in the same cave. They prayed to

Sin-ung (another name of Hwan-ung) to be blessed with incarnation as human beings.

The king took pity on them and gave them each a bunch of mugwort and twenty pieces of

garlic, saying, 'If you eat this holy food and do not see the sunlight for one hundred days,

you will become human beings.'

"The she-bear and the tigress took the food and ate it, and retired into the cave. In

twenty-one days the bear, who had faithfully observed the king's instructions, became a

woman. But the tigress, which had disobeyed, remained in her original form.

"But the bear-woman could find no husband, so she prayed under the sandalwood tree

to be blessed with a child. Hwan-ung heard her prayers and married her. She conceived

and bore a son who was called Tangun Wanggom, the King of Sandalwood.

16

It is not uncommon in Indian myths where animals transform into humans and vice

versa. In fact, Bhagavatham, the well-known Hindu chronicle on Krishna narrates a story

where Krishna married a bear woman called Jambavathi, which matches well with this

Korean myth. Thus it is important to note that the origin of Korean people is strongly

linked to India. Sandalwood trees exist in India and not in Korea (Subasinghe 2013) and

hence the myth of Korean origins might have come from India when Kaya kingdom was

established in Korea in early Christian era (see below).

2.2.4 King Suro and the questionable Ayuta

The legend of the Indian princess is narrated in Samguk Yusa [14]. It was set in the

Kaya kingdom in the first century CE. It says that the area, in the south central Korean

peninsula, was first ruled by nine elders, but there was no king.

One day, a voice spoke from heaven at a place called Kuji. A few hundred people

gathered there, along with three elders. The voice instructed them to go to the top of the

mountain, dig up some earth, dance and sing a song, now known as Kujiga. They did as

instructed and a plum-coloured cord descended from heaven.

At the end of the cord was a gold chest and when they opened it, they discovered six

golden orbs. The elders brought the chest home and the next day they opened it to

discover that the orbs had transformed into a baby boy.

The boy grew quickly and reached a height of nine feet. When the moon waxed to its

fullest that month, the boy - who was now called Kim Suro (Kim means gold) - came to

the throne of the land that was named Kaya. After two years he built his own palace and

ruled from there. When the nine elders encouraged the king to take a bride he refused,

saying that heaven had sent him to be king and heaven would take care of his marriage as

well.

At that time in India, Huh Hwang-ok was a princess in 'Ayuta'. In Iryon's text, the

princess says that she was 16 years old when she reached Kaya, that her family name was

Huh and her name, Hwang-ok.

The princess narrates the circumstances leading to her marriage to King Suro thus:

"In May this year, my father and mother said, 'We had a dream last night, in which we

saw a God who said, I have sent down Suro to be king of Kaya. Suro is a holy man, and is

not yet married. So send your daughter to become his queen'.

Huh is said to have arrived in Kaya, along with her brother Po-ok, on a ship with a

red sail and red flag, bearing treasure and gifts. When she was presented to the king, she

told him of the dream and the king knew immediately that this was heaven's chosen bride

for him.

They were married in 49 CE and the queen was greatly loved by all her subjects. She

is said to have lived to the grand old age of 156! The couple had 10 sons and two

daughters. Two of the sons were named Huh after their mother's family name and the rest

were called Kims, after King Kim Suro.

17

Looking at this story one finds several parallels in Tamil mythology. The ‘Kuji’

mountainside is referred in ancient Tamil literature [16] as ‘Kurunji’ and the prayer song

“Guha, Guha” is practiced even today in Tamilnadu. Kujiga could mean Kurunji Ganam

or the song of the mountains. Interestingly a venerated monk Jangyoohwasang narrates

that King Suro constructed Chilbul Temple, or “The Temple of the Seven Buddhas,” in

celebration of his seven Buddhist monk sons reaching Nirvana. According to Professor

Kim Byeongmo, these are pieces of evidence indicating that Buddhism reached Korea far

earlier than many believe, as the Gaya Kingdom existed around the turn of the last

millennium [1]. Considering the maritime history of Tamils, Buddhism was brought to

South Asia by Tamils and probably to Korea as well.

The Kaya kingdom's influence is still felt in modern-day South Korea. Kimhae Kims

and Kimhae Huhs trace their origins to this ancient kingdom and Korea's President Kim

Dae Jung and Prime Minister Jong Pil Kim are Kimhae Kims. Therein lies the Indian

Queen's importance in Korean eyes - she is revered as the progenitor of two powerful

clans which have survived to this day.

Queen Huh's tomb still stands in the Gyeongsang (South) province of Korea. The tomb

has a 5-metre high earthen mound. It was repaired in 1641, the 19th year of the reign of

King Injo (1623-1649) of the Joseon Kingdom (1392-1910). Researchers in an

archaeological survey at ancient royal tomb of Gimhae, found some evidence to support

claims that Koreans have DNA traceable to South or South East Asian ethnic groups like

Indian, Malaysian or Thai. Dr. Seo Jeong-sun of Seoul National University and Kim

Jong-il of Hallym University conducted the research and decoded the entire genetic code

of ancient Korean remains. They have presented their findings at a meeting of the Korea

Genome Organisation in Chuncheon, Gangwong province [17].

The place of origin of Queen Huh needs further research. It is generally believed that

Ayut refers to the city called Ayodhya in India. Mr Bimlendra Mohan Mishra, scion of

Ayodhya's ruling family says "the Korean connection came as a major surprise to us". It

all started in 1997, when a South Korean delegation headed by Prof. B.M. Kim, visited

Ayodhya and informed Mr Mishra about the connection. The Ayodhya 'Raja' has since

been invited to Korea and ties between the two cities have strengthened, with Rs 200-

crore Korean grant on the anvil for Ayodhya.

Also bearing testimony to the Queen's Indian roots is the Pisa Stone Pagoda in the

same province. The stones, with exotic engravings and red patterns are believed to have

originated from India, brought by Princess Huh in her ship. The pagoda is also called

18

Chimpungtap (Wind Calming Pagoda) because it is reputed to have a mysterious power

to calm the stormy sea. Another myth surrounding Huh's voyage is the Ssangeomun. The

Ssangeomun refers to a design of two fish looking across at one another. The paintings of

the pairs of fish drawn on the three gates standing before King Suro's tomb are such

motifs. Not only at King Suro's tomb, but the motif also decorates Mt. Sineo's Eunha

temple located in Gimhae city, the stone pagoda's of Hapcheon's Yeongam temple and

remains in countless other ancient temples within the Karak kingdom's ancient territories.

Korean historians found in Ayodhya paired fishes on the gates of Hindu temples, the

gates of academies, government offices, military ranks, law enforcement helmets, and

transportation registration centres and hence concluded that the state of Uttarpradesh

could be ‘the country of those (Gimhae) fish’.

Unfortunately, Korean historians are not familiar with South Indian history and hence

did not consider the possibility that Queen Huh might have come from South India rather

than Uttarpradesh. For example, the ancient Pandiyas ruled the South with fish as their

ruling symbol (in their flag). Silk Road by sea was dominated by Pandiyas in ancient

times than Mishras of North India. A comparison of Ssangeomun with Pandiyan coins

unearthed in Tamilnadu [18] will reveal the close similarity. Similarly, innumerable

Pandya fish symbols found in Tamilnadu resemble closely the Gimhae depiction.

Interestingly, in other regions of the Korean peninsula, namely those formerly occupied

by Goguryeo, Baekje, or Silla, there is almost no such motifs. It is not a coincidence that

a modern Korean province called ‘Cholla’ is situated close to Gimhae. Gimhae

Fish symbols: Gimhae (upper)

Padiyas (below)

19

(Pandiyas) and Cholla (Cholas) suggest that these southern shores of Korea were visited

by Pandiyas and Cholas from Tamilnadu in earlier times.

The name Huh Hwang-ok in ancient Chinese means jade, red. Additionally, Huh (Heo)

is an uncommon family name in Korea which in Chinese means permit or advocate. The

items of trade in Silk Road were spices, pearls, jade. In fact while explaining the word

""விணர மரம்” as in "விணர மரம் உருட்டும் திணர உைாப் பரப்பு" in Manimegalai Prof. U.V.

Swaminatha Iyer inferred it as Sandal wood. Sandal wood played an important role in

Korean myths as well [11.2]. Thus, if a Pandiyan Queen of authority (to permit and

advocate) travelled with a name Chempavalam (Red Jade) would have been called in

ancient Korean as Huh Hwang-ok. The author while visiting Gyeongju (Kyongju), the ex-

capital of Silla dynasty (BCE 57 – CE 935) heard an interesting folklore. A Korean

mother explained to the author a belief that Queen Huh requested Korean citizens to refer

to their parents as the way her children addressed them. Since that time, Koreans started

calling their parents as Amma and Appa. This amazing story could not have existed if

Queen Huh had reached the Korean shores from Ayodhya, a Hindi speaking country for,

it is the Tamils who call their parents Amma and Appa! Myths play a vital role in every

society in retaining communal memory over ages. A portrait of Huh is depicted at the

royal tomb in Gimhae. The peculiar feature of that portrait is that Queen Huh had a long

ear lobe like women of Tamil country side. From earliest times long ear lobes have been

regarded as a sign of spiritual development and superior status. Among the distinguishing

marks of the Buddha, and a sign of his greatness, were his large ear lobes. The ear lobe

has been referred in Tamil literature as Makarakuzhai.

20

The God of Tiruperai in Tamilnadu is referred as the God of ear lobes (மகரமநடுங்

குணழக்காதன்). The jewellery that goes with long ear lobes is called ‘Pombadam’ in Tamil.

It is interesting to note that the heroin of Silapathikaram, a classical Tamil drama, namely

Kannaki had long ear lobes as well ["மகாடுங்குணழ துறந்து வடிந்து வீழ் காதினள்"].

Another point of interest is the stone that Queen Huh brought with her. This could be

Ilavattakkal or a weight lift to test the strength of a man. A young girl of Tamil origin

would ask her lover to lift it to prove his strength. These stones are still in palaces of

Tamilnadu with the name ‘young man’s stone’ (இைவட்டக்கல்) [91 .]

Assuming that Queen Huh hailed from Ayodhya of Uttar Pradesh, Professor Kim

Byeongmo reconstructed her journey through Burma and China [1]. Instead if we

consider that she travelled from Tamilnadu, a sea route needs to be reconstructed. Prof.

Tstuomu Kambe of University of Tokyo has done that exactly, by tracing the sea route of

Bodhi Dharma based on Chinese chronicles. Accordingly, a journey from Tamilnadu

might have started at Nagapattinam or Mamallapuram, touching Sri Lanka, Nicobar

Islands, Java (Bali) and finally reaching Guang-Zhou in China. He observes that this

route was in vogue since Han Dynasty (BCE 206). It is likely that Queen Huh followed

the same Oceanic Silk Road to reach Korea in CE 49. In fact, Manimegalai, a Tamil

Buddhist epic, narrates the Oceanic Silk Road in the same way [11.2]. Unfortunately,

folklores and written documents of a glorious Buddhist Tamil era have been destroyed or

forgotten in Tamilnadu. At least now, researchers in Tamilnadu should dig up their past

for substantial evidences to prove that Queen Huh hailed from Tamilnadu instead of Uttar

Pradesh. When BBC contacted a senior official in Ayodhya regarding Queen Huh, they

were told that no information was available about it in Indian history [20]. Some

researchers believe that Ayut referred in Ilyon’s ‘Samguk Yusa’ refers to Ayutthaya

Kingdom in Thailand. But this kingdom came in to existence much later than Queen

Huh’s time, i.e. during CE 1351 to 1767. On the other hand, it is possible to trace names

similar to Ayut in Tamilnadu. A proper search on ancient names of villages and towns in

Tamilnadu may bring new surprises!

3.0 Buddhism

Towards the end of the Unified Silla Period, the Ch’an School (Son of Korean, Zen in

Japanese) was introduced from China and this added a new dimension to Korean

Buddhism. Meditation and direct experience were emphasized over concentration on

21

studying the texts. Nine different schools emerged and they were known as the Nine

Mountains of Son. Bodhi-Dharma, the founder of Son (Zen) was a Tamil Buddhist monk

who came to China from Tamilnadu in the first quarter of the sixth century (CE 520). He

brought Mahayana Buddhism to China. Chinese historical literature describes him as the

third prince of a kingdom of south India at “Kang-zhi” in Chinese which in all probability

means Kanchi of Pallava Kingdom. Bodhi-Dharma is well-known in connection with a

story expressed by the phrase “Wall Contemplation Nine". His path of meditation in

Japanese is known as Zen, which is derived from Chinese (Mandarin) chán that comes

from Pali jhna and Sanskrit dhynam and he is considered as the first Zu (first patriarch) of

Chinese Zen Buddhism [13]. In later periods (CE 704-760) Bodhinesan of Tamil origin

preached Buddhism in Japan and during that times several scriptures from South India

was translated [22].

Indian monks travelling to Korea to spread the Buddha's gospel and Korean monks

making the assiduous pilgrimage to Buddha's birthplace were active agents in cultural

collaboration. Foremost among these was Hyecho whose 73 volume book called Wang-o

Chonchuk Kukj or "Record of a Journey to the Five Indian Kingdoms" is an invaluable

historical document [2 3]. Hye Cho (Huicho, CE 704-787) was born in the capital city of

Kyongju, Silla, in the early 8th century. He went to Tang China to study Buddhism,

where he practiced Buddhist moral disciplines. Later, he visited India and Northwest

Asian countries to see the original Buddhist culture. In CE 727, he returned to Tang

China. He had mastered the Sanskrit language and translated Sanskrit Buddhist scriptures

into Chinese. He also taught Tantric Buddhism for 54 years in China and his books were

very popular in India. Hye Cho, unlike many previous Chinese Buddhist Monks did not

mingle only with the upper class (elite) society but observed the common man and

described people's history, custom, culture and religion as it was. This book was written

500 years before Marco Polo's book of Dongbang gyun-mun-rok (a book recording travel

in Asia). Books like “Wang-o Chonchuk Kukj” need to be researched by Tamil scholars

for possible Korean-Tamil links. They need to discover travelogues like that by ancient

Tamil traders, monks and kings.

4.0 Hangeul and the Tamil Alphabetical system (தமிழ் மநடுங்கைக்கு)

Chinese writing has been known in Korea for over 2,000 years. It was used widely during

the Chinese occupation of northern Korea from BCE 108 to CE 313. The Korean alphabet

22

was invented in CE 1444 and promulgated it in CE 1446 during the reign of King Sejong

(r.1418-1450), the fourth king of the Joseon Dynasty. The alphabet was originally called

Hunmin jeongeum, or "The correct sounds for the instruction of the people", but has also

been known as Eonmeun (vulgar script, like மகாடுந்தமிழ்) and Gukmeun (national writing).

The modern name for the alphabet, Hangeul, was coined by a Korean linguist called Ju Si-

gyeong (1876-1914) [24] .Anybody familiar with Indian alphabetical system ,especially

Tamil long maths (தமிழ் மநடுங்கைக்கு) will not fail to notice that Hangeul is similar to Tamil in

making a combination of vowel and consonant to derive a letter. Examples are given in the

following table:

This table shows structural similarity between Tamil alphabets and their Hangul

equivalents. For example, Korean “a” could easily be derived from Tamil “a”; Korean “ma”,

“pa”, “ka” and “la” in a similar way. Is it just a coincidence that these letters look alike? In

fact, Raju Poundurai [22] argues that both systems owe their origin to the ancient Brahmi

script. The Korean “new” phoentical system is modelled exactly after Tamil in combining

vowel and consonant! Like in old Tamil writing, agglutinated letters (கூட்டு எழுத்து) are

possible in Korean as well. One could argue that King Sejong might have derived this system

from the then popular ‘Siddha’ or Sanskrit writing systems? This can be disproved easily

from the similarity in linguistic anomalies found in Hangul and Tamil. For example, there is

no clear demarcation in writing ‘cha’ ‘ja’ – these sounds were represented by the same

alphabet. This is true for ‘ga’ and ‘ka’ and ‘pa’ and ‘bha’ (many examples can be given but

23

one is suffice. Koreans write Pusan or Busan alternatively as they can’t exactly differentiate

between ‘pa’ and ‘ba’ using their phonetical system, as in Tamil). Coffee can’t be written in

Tamil and Hangul, instead only ‘kappi - காப்பி’ ‘커피’ is possible as there is no letter ‘f’ in

these languages. If King Sejong developed Hangul based on Siddha or Sanskrit he could have

borrowed easily the necessary alphabets which are available in those languages. It is plausible

that Buddhist monks from Tamilnadu or Korean monks familiar with Tamil were consulted

during the development of Hangeul. There is an unspoken belief that Hangeul was developed

essentially to accommodate proper rendering of Buddhist scripts that were written in ancient

Tamil [22].

The Hangeul alphabetical system has even used the concept of zero developed by ancient

Indians in an ingenious way. When 0 is added before a vowel, it has no sound, except that it’s

being used as a ‘spacer’ or ‘white space’. However, when 0 is added after a vowel, then it

gains a sound (‘ang’), in a way similar to its mathematical usage (0 has no value before a

number but gains value after a number). Considering the close cultural ties between India and

Korea, it is just anybody's guess that Tamil scholars (Buddhist monks?) being consulted in

developing a phoenitical lettering system for Korean language. History tells that King Sejong

gave a phonetical lettering system to Korean language under secrecy. One would guess that

the introduction of Hangul might be taken as a challenge to the existing Royal Chinese

rendering. Hence, King Sejong called his system as Eonmeun or vulgar script to appease the

Chinese authorities or royalties. Probably he knew that Hangul was still in development and

needed improvements. For example, unlike Tamil Hangul has no kuril or nedil (அ, ஆ, இ, ஈ )to

denote ascending and descending sounds. Hangul does not differentiate sounds of ‘r’ and ‘l’.

The same alphabet is used to represent two sounds.

Similarity between Tamil and Korean had been mentioned in history by Christian

missionaries such as H.B.Hulbert in early twentieth century [25]. There is another view as

proposed by Stephen A.Tyler of Tulane University in his abstract "Dravidian and Uralian:

The lexical evidence” that both Korean and Tamil may belong to a super family consisting of

Dravidian, Uralian and Altaic [26]. To quote him: “In conjunction with the present materials

and with Collinder's materials for the relation between Uralic and Altaic can probably be

taken as further evidence for a 'super family' consisting of Dravidian, Uralian and Altaic. As

an item of historical interest, Uralic and Altaic are precisely the language groups Caldwell

called 'Scythian'. In view of the probable inclusion of Korean in the Altaic family, it is also

24

interesting to note that Hulbert attempted to demonstrate a relationship between Dravidian

and Korean”.

5.0 Cultural similarities

Woman’s chastity is esteemed high in Tamil culture. An epic called “Silapathikaram” was

written in order to praise the value of virginity and chastity. The concept of “kaRpu” is an

essential part of Agam (interior landscape) in Tamil poetry. It is interesting to note that the

same value system existed in Korea until recently. The Korean equivalent for Tamil

“Karppukarasi – கற்புக்கரசி” will be “Yulnu”. It is not uncommon in Korea to erect a temple or

monument for such chaste woman (윤 유은 문). Marriage in Korea, as in Tamilnadu is

considered as a relationship between families rather than individuals as is so in the western

system. Respect for elders or to an audience (பணிவு=겸손) is valued high in Korea as in

Tamilnadu. It is not uncommon in Korea to witness a younger passenger offering his seat to

an elder. The elder son has the responsibility for the family in Korea after the father as in

Tamilnadu. Ancestral worship is still a primary function in Korean families. Thiruvalluvar, a

well-known saint poet of Tamilnadu places ancestral worship next to divine worship in his

“payiram” or invocation. The staple diet is rice for Koreans and Tamils. Hence several food

items are similar in both cultures such as rice cakes, rice puff, lentil cakes etc. (மகாழுக்கட்ணட,

மபாரி உருண்ணட, அணட, இட்லி). These habits could have arisen in these distant lands through

constant interaction and cultural exchange.

6.0 Conclusion

We believe in 21st century that borders have no meaning as the whole world has shrunk to

a global village. Cross cultural understanding and bilateral relationship are pivotal in political

and economic development among nations. A recent political slogan in India is “Look east”

to capitalize the growth potential in Asia. It is only appropriate under these circumstances

that India and Korea look back to their history and fill the void of negligence or apathy. No

need to emphasize that both nations will reap the harvest from such initiatives [27]. In order

to achieve this Universities and Research Institutes in Tamilnadu should focus more on topics

dealt in this article. Substantial research is in due.

7.0 Acknowledgement

25

I thank the sincere participation of the members of the mailing list MinTamil

(http://groups.google.com/group/minTamil) on discussion related to this subject. I thank

Ms.Nayeon Kwon of Seoul, Korea for all her help.

8.0 Bibliography

[1] Halfie trots the globe - http://halfietrot.blogspot.com/

[2] Korea-India Royal Union Revealed. News item. Korea Times dated 07-08-2007.

http://www.koreatimes.co.kr/

[3] Fact sheet of Korea. http://indembassy.or.kr

[4] Remarks by Shri K. Natwar Singh, Minister of External Affairs of India, at the Korea-India Society, Seoul

dated 15/12/2004.

[5] Rabindranath Tagore in South Korea is much revered figure. News item, Headlines India. Thursday,

November 11, 2010. http://headlinesindia.com

[6] Narasiah, K.R. Maritime Trade. Palaniappa Publications, Konar Palace, 25, Peter's Road, Chennai 600 014.

pp. 29, 30-43, 2005.

[7] Krishnamurthy, R. Late Roman copper coins from South India: Karur, Madurai and Tirukkoilur. Garnet

Publishers, Chennai. 2007.

[8] Ancient Chinese coins in South India. History of India. Indianetzone. http://tinyurl.com/6hdolcb

[9] The Mahabharata.The Ganguli English translation. Web edition: http://tinyurl.com/6x6lm5c

[10] As quoted from the original by poet Kamban (CE 1200) கம்பராமாைைம், பாைகாண்டம் . உைாவிைற்

படைம் .பாடல் எண்கள் 47, 48, 49 (ணவமுபகா பதிப்பு)

மான மாகதர், மச்ெர், மிபைச்ெர்கள்,

ஏணன வீர இைாடர், விதர்ப்பர்கள்,

சீனர், மதங்கைர், மெஞ் ெகர், பொமகர்,

பொனபகெர், துருக்கர், குருக்கபை

சீனர் = Chinese., துருக்கர் = Turks. Kambaramayana. Bala Kandam. Poems 47, 48, 49 (Ed. VAI. MU. Gopala

Krishna Achaarya).

[11] Tamil Literary Quotes:

11.1. Sangam Poetry: The following passage in Agananuru (149: 8-10), an anthology of 400 poems, describes

that Europeans trade gold for spices.

(அகநானூறு 149: 8-10)

சுள்ளி-அம்-பபரிைாற்று மவண் நுணர கைங்க

ைவனர் தந்த விணன-மாண் நன்-கைம் மபான்மனாடு வந்து கறிமைாடு மபைரும்

11.2. Manimegalai (CE 550) a Buddhist treatise of post-sangam period mentions of sea voyages of Tamils in the

Eastern seas. For example, Aputran a character in the story heard about famine in Java, Indonesia and sailed

there for relief work.

அப்பபாது ொவக நாட்டிலிருந்து வந்த சிை வணிகர்கள் ொவக நாட்டில் வறுணமைால் மக்கள் பசிப்பிணிைால்

இறந்ததுபற்றிச் மொல்கிறார்கள் .அணதக் பகட்ட ஆபுத்திரன் ொவக நாட்டுக்குச் மெல்ை நிணனத்துக்

கப்பபைறுகிறான் .அந்தக் கப்பல் மணிபல்ைவத்தீவில் ஒரு நாள் தங்குகிறது .ஆபுத்திரன் அத்தீவில் இறங்குகிறான் .

மதாடர்ந்த பைைத்துக்காக ஆபுத்திரன் ஏறாமபை கப்பல் புறப்பட்டுப் பபாய்விடுகிறது .

http://groups.google.com/group/minTamilhttp://halfietrot.blogspot.com/http://www.koreatimes.co.kr/http://indembassy.or.kr/http://headlinesindia.com/http://tinyurl.com/6hdolcbhttp://tinyurl.com/6x6lm5c

26

மணிபமகணை, 14: பாத்திர மரபு கூறிை காணத, வரிகள் :68-86.

From: Rajam, V.S. Manimegalai - Original with notes (in Tamil). Dr.U.V.Saminatha Iyyer publications

Number 68, 7th Edition, 1981.

11.3. Tirumangai Alwar (early CE 800 or 900) mentions in Periya Tirumozhi (6.2.6) that trading ships with

wealth sailed often the Mamallapuram shores:

புைன்மகாள் நிதிக் குணவபைாடு புணழக்ணகமா கவிற்றினமும் நைங்மகாள் நவ மணிக்குணவயும் சுமந்மதங்கும் நான்மறாசிந்து கைங்கள் இைங் கும் மல்ணைக் கடன்மல்ணைத் தைெைனம் வைங்மகாள்மனத் தார் அவணர வைங்மகாள் என மடமநஞ்பெ

திருமங்ணகைாழ்வாரின் மபரிை திருமமாழி. பாடல் எண் - 6.2.6

Nalayira Divya Prabandham (anthology of 4000 poems). Tiruvenkataththan Tirumandram, Chennai.1981.

pp.40.

11.4. This is vouched by the fact that a coin of Theodosius I (CE 371-395) was found at the Seven Pagodas or

Mamallapuram. From: R.Sewell, Roman Coins found in India, Journal of Royal Asiatic Society, pp.591-637,

1904 (June 14th)

12. Chandraleka Vamadeva, The world of Tamil (சுழலும் தமிழ் உைகம் )Tamiliyal Publications, London, UK.

pp.31-36. 2008.

13. Tstuomu Kambe. Bodhi Dharma and Oceanic Silk Road. This article was written in Japanese for Ship &

Ocean Newsletter, No.204 (February 5, 2009), published by Ocean Policy Research Foundation (Torano-mon 1-

15-16, Minato-ku, Tokyo, Japan).

14. Ilyon. Samguk Yusa: Legends and history of the three kingdoms of ancient Korea. Translated by Hung, H.T

and Mintz, G.K. Silk Pagoda. 2006.

15. Sudarsanan, S. Srimad Vikhanasotpatti Caritram. Saraswati Mahal Library Publications No. 379, 1997.

16. The following verse from Tholkappiam refers to Vishnu (Primordial being) as the guardian of Forests,

Muruga as the guardian of Mountains, Venthan (lightening and thunder - Indira) as the Guardian of agricultural

lands, Varunan (rain) as the guardian of coastlines.

மாபைான் பமை காடுணற உைகமும் பெபைான் பமை ணமவணர உைகமும் பவந்தன் பமை தீம்புனல் உைகமும் வருைன் பமை மபருமைல் உைகமும் முல்ணை குறிஞ்சி மருதம் மநய்தமைனச்

மொல்லிை முணறைாற் மொல்ைவும் படுபம( .மதால் .அகத் .நூற்பா 5).

Taken from