Ομάδα 4 (μετά την ήττα)

Βήχα Δήμητρα

Γάρδος Θωμάς

Ζήση Παναγιώτα

Ικονόμι Κωνσταντίνα

Κονσολάκη Μιχαέλα

Ο Βενιζέλος το Νοέμβριο του 1920 εγκαταλείπει την Ελλάδα, καθώς χάνει τις εκλογές. Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1920 ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ύστερα από μάλλον νοθευμένο δημοψήφισμα, επανέρχεται στη χώρα…

Περίπου δύο χρόνια αργότερα, στις 27 Αυγούστου του 1922, κορυφώνεται η κατάσταση στη Μικρά Ασία με απόγειο της την ήττα του ελληνικού στρατού. Η ήττα αυτή στοίχησε πολλά τόσο στον πολιτικό όσο και στον πολιτειακό τομέα της χώρας μας.

Λίγες μέρες μετά την μικρασιατική καταστροφή, τον Σεπτέμβριο του 1922 ξεσπάει κίνημα στην Χίο και την Μυτιλήνη, στο οποίο συμμετείχαν Έλληνες στρατιώτες που επέστρεφαν ηττημένοι από την Μικρά Ασία. Αιτήματα των κινηματιών ήταν η παραίτηση του βασιλιά Κωνσταντίνου και η διάλυση της Βουλής. Αξίζει να σημειωθεί ότι επιπλέον αξίωναν τη δημιουργία νέας κυβέρνησης που θα είχε την εμπιστοσύνη της Αντάντ, καθώς επίσης και την τοποθέτηση στρατού στη Θράκη, με σκοπό η χώρα να μην χάσει εδάφη.

Έτσι με επικεφαλείς τους Νικόλαο Πλαστήρα και Στυλιανό Γονατά περίπου 12.000 αξιωματικοί και στρατιώτες φτάνουν με πλοία στο Λαύριο με τελικό προορισμό την Αθήνα και σκοπό να εκπληρώσουν τα αιτήματά τους.

Πράγματι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αναγκάζετε να αφήσει την Ελλάδα και καταφεύγει στην Ιταλία όπου και πέθανε ύστερα από ένα χρόνο, τον Ιανουάριο του 1923. Τη βασιλεία αναλαμβάνει ο γιός του, Γεώργιος Β' και οι κινηματίες δεν άργησαν να εγκαταστήσουν επαναστατική κυβέρνηση.

Κύριο μέλημα της κυβέρνησης αυτής ήταν να διακριβώσει τους υπεύθυνους της ήττας στη Μικρά Ασία. Έτσι γίνεται έκτακτο στρατοδικείο, ώστε να μπορέσουν να καταλογιστούν οι ευθύνες για την εθνική τραγωδία… Γούναρης… Στράτος… Πρωτοπαπαδάκης… Μπαλτατζής… Θεοτοκάς… Χατζανέστης… Γούδας.. Στρατηγός… Όλοι αυτοί ήταν στελέχη της βασιλικής παράταξης και οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο. Οι έξη πρώτοι εκτελέστηκαν τον Νοέμβριο του 1922. Το γεγονός αυτό έμεινε γνωστό στην ιστορία ως «Δίκη των έξι».

Το Δεκέμβριο του 1923 γίνονται εκλογές, στις οποίες, όπως αναμενόταν, τα φιλοβασιλικά κόμματα απείχαν. Επομένως στη Βουλή υπήρχαν μόνο δύο κόμματα. Εκείνο των Φιλελεύθερων με αρχηγό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και εκείνο της Δημοκρατικής Ένωσης του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Καθώς οι πληγές από την μικρασιατική καταστροφή είναι ακόμα ανοικτές, τίθεται ξανά ζήτημα για το ποιος ευθυνόταν και ο λαός αποδίδει την ευθύνη στο πολίτευμα της Ελλάδας, την μοναρχία. Έτσι ο Παπαναστασίου προτείνει την ανακήρυξη αβασίλευτης δημοκρατίας. Πράγματι, στις 25 Μαρτίου 1924, ύστερα από δημοψήφισμα, ανακηρύσσεται η Β’ Ελληνική Δημοκρατία.

Μετά την μικρασιατική καταστροφή ,η κατάσταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν κρίσιμη. Επομένως έπρεπε να παρθούν ορισμένα μέτρα με σκοπό να βελτιωθεί η σχέση Ελλάδας-Τουρκίας.

Πρώτο μέτρο υπήρξε η συνθήκη ή ανακωχή των Μουδανιών, η οποία υπογράφτηκε τον Οκτώβριο του 1922 και αντικατέστησε την Συνθήκη την Σεβρών του 1920, που από την αρχή φαινόταν ότι ήταν θνησιγενής. Η Συνθήκη υπογράφτηκε από Έλληνες και Τούρκους στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας, μία πόλη κοντά στη Προύσα, ύστερα από απόφαση του υπουργού εξωτερικών Αγγλίας, του πρωθυπουργού Γαλλίας και του Ιταλού πρεσβευτή στη Γαλλία, τον Σεπτέμβριο του 1922, σύμφωνα με την οποία γινόταν πρόσκληση σε Έλληνες και Τούρκους για ανακωχή.

Όρος της Τουρκίας ήταν η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης από τα ελληνικά στρατεύματα και τον ελληνορθόδοξο πληθυσμό. Παρά τις αντιρρήσεις της χώρας μας έγινε συμφωνία το σύνορο Ελλάδας-Τουρκίας να είναι ο ποταμός Έβρος.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη οι Έλληνες θα έπρεπε να υποχωρήσουν μέσα σε 15 ημέρες, ενώ σε 30 μέρες θα έπρεπε να αναλάβει την εξουσία η Τουρκία. Επιπλέον η Κωνσταντινούπολη και τα Στενά πέρασαν υπό Τουρκική κυριαρχία, με υποχρέωση όμως την ελεύθερη διέλευση πλοίων από τα Στενά.

Ακολούθησε η Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και γενικά χώρες που συμμετείχαν στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, τη Μικρασιατική εκστρατεία και τη Συνθήκη των Σεβρών, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ. Κατά τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία αποκτά μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων της Συρίας, τη Σμύρνη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Στην Ιταλία παραμένουν τα Δωδεκάνησα ,χωρίς αυτοδιάθεσης. Στην Ελλάδα δόθηκαν η Λήμνος, η Σαμοθράκη, η Μυτιλήνη, η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία. Επιπλέον η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή όμως έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Α. Θράκης.