PARA SABER MÁIS DO GUERNICA
-
Upload
biblio-franza -
Category
Documents
-
view
226 -
download
4
description
Transcript of PARA SABER MÁIS DO GUERNICA
O luns 26 de abril de 1937, día de
mercado, ás catro e media da tarde, a
aviación nazi (exército alemán na 2ª
Guerra Mundial), de conformidade co
xeneral Franco (que mandaba as
tropas nacionais na Guerra Civil
española), arrasou a indefensa vila de
Guernica, capital histórica do País
Vasco.
Dos seus 7000 habitantes, 1654
resultaron mortos e 889 feridos.
O Goberno da República encargou
a PICASSO o cadro para a Exposición
Internacional de París do ano 1937.
O Guernica foi concebido e
pintado nun mes escaso no estudio
parisino de Pablo Picasso e pretendía
ser un berro atroz contra a guerra
civil que desangraba España e contra
a crueldade do home en xeral.
Trátase dun cadro pertencente ao
movemento artístico chamado
Cubismo que se caracteriza polo
emprego de formas xeométricas, a
representación simultánea de
diferentes aspectos de obxectos e
figuras, a superposición de distintos
planos e o uso do Collage.
A primeira imaxe que Picasso recibiu do
bombardeo de Guernica chegoulle polos
periódicos franceses, e parece ser que foi iso
o que motivou que Picasso reflectise a
traxedia en negros entintados en nun branco
sepulcral.
No cadro non vemos aos asesiños nin as
armas de destrución. Picasso só pintou a
morte e a dor dos inocentes.
Todas as figuras expresan a agonía e o
medo a través dos xestos dos rostros e as
posicións dos corpos.
Co Guernica podemos facer algo máis
que “ver” un cadro: podemos “escoitar” un
cadro. É posible oír o rincho do cabalo, o
alarido da muller que mira ao ceo, o
bramido do touro, o terrible xemido da
nai e o pranto das mulleres que miran ao
cabalo, e ao fondo o crepitar das chamas.
No medio dese atroz estrondo, o silencio
da flor que nace xunto á espada do
guerreiro.
O Guernica é un cadro moi grande,
mide 3 metros e medio de alto e case
8 metros de longo, pero non son
moitas as figuras e obxectos que
vemos nel.
Tentaremos explicar que pode
significar cada unha delas, así
axudarémoste a comprender mellor
este cadro mundialmente coñecido.
O GUERREIRO MORTO
O guerreiro morto ten o brazo
dereito e a cabeza separados dun corpo
que desapareceu da escea pisoteado polo
cabalo.
Na súa man dereita empuña aínda
unha espada rota da que emerxe, como
sinal de vida e esperanza, unha flor.
A NAI CO SEU FILLO MORTO
A lingua da muller, que se asemella a un
puñal ou a un fragmento de cristal,
representa o pavoroso berro de nai. A súa
cabeza contorsiónase cara ao touro, como
buscando un imposible consolo. O neno morto,
coa cabeza dramáticamente caída parece
compoñer a clásica imaxe dunha “piedade”, a
suprema dor dunha nai.
O TOURO
O touro é o horrorizado espectador
da matanza e a posición do seu corpo
forma unha especie de refuxio para a nai.
No seu noble rostro poderiamos adiviñar
os ollos e as faccións do propio Picasso, e
as súas orellas transformáronse en
puntas de puñais coas que escoita o son
dos berros de dor.
O touro podería ser o pintor, a
testemuña necesaria para clamar ao
mundo a brutalidade da guerra.
A LÁMPADA
É o punto central e máis alto de toda
a composición. Está suspendida do teito e
difunde luz nun trazado triangular.
Parece un gran sol cos seus raios
expandidos, pero Picasso deixa claro que
é unha luz artificial ao colocar unha
grande lámpada, cos seus fíos ben
visibles.
A luz dun candil que suxeita unha das
mulleres do cadro axuda a iluminar a
escea.
O CABALO
Ferido de morte, o cabalo revólvese
bramando de dor. As súas feridas non son
cornadas, foi atacado polo home coa
espada e a lanza que atravesa o seu
corpo. As súas patas pisotean ao
guerreiro morto, e co seu pescozo
retorcido, volve a cabeza cara ao touro
como se pedira axuda ou unha resposta
ante tanto horror. A lingua
transformouse nun afiado coitelo,
expresión máxima de dor.
A MULLER DO CANDIL
Dende unha ventá, a muller co candil
na man estira o seu desorbitado pescozo
ata unirse ao grupo do horror. Co seu
potente brazo extendido acerca a súa
buxía axudando a iluminar a escea. Ese
brazo ten o candil fortemente agarrado
coma se fose unha arma.
A MULLER ENVOLTA EN CHAMAS
Dende a ventá dunha casa incendiada cae unha
muller envolta en chamas. A súa cabeza e o seu
rostro adoptan a mesma posición que os da nai,
clamando ao ceo dende o horror. Ten os brazos
atrozmente levantados, como se aínda puidese
atopar algo ao que agarrarse.
A súa imaxe recorda a figura central de “Los
fusilamientos del 3 de mayo”, famoso cadro de
Goya, outro dos mellores pintores mundiais e que
tamén é español.
A MULLER DE DIANTE
Saíndo da casa en chamas unha muller
corre buscando salvación. Na súa fuxida,
diríxese cara á escea central, pero
parece quedar petrificada, coa mirada
fixa nos terribles acontecementos que alí
están a ocorrer.
Son as súas pernas, especialmente a
enorme perna esquerda, o que chama a
atención cara a esta figura, coma se
quixese votar raíces no chan.
Tamén son moi chamativos os seus
pezóns en forma de chupete.
O PAXARO
Xusto diante da boca do cabalo, como se
formase parte do berro da besta ferida,
atopamos un paxaro que tamén amosa o
seu pánico e desesperación.
Parece querer fuxir pero non sabe como
nin adonde. O seu pescozo retórcese cara
ao ceo como o da muller do neno e o da
muller da casa en chamas, quedando os
tres case á mesma altura.
Unha das súas ás mira cara ao chan o que
fai pensar que tamén está ferido.