HE SIAP Rejected

5/21/2018 HE SIAP Rejected

1/49

INSTITUT PENDIDIKAN GURU

KAMPUS TEMENGGONG IBRAHIM, JOHOR BAHRU,

JOHOR DARUL TAZIM.

HUBUNGAN ETNIK

WAJ 3106

PERKEMBANGAN POLITIK DI MALAYSIA ANTARA ETNIK

NAMA : MUHAMMAD HILMI BIN PARHIN

SITI SYAHIRAH NABILA BINTI MOHD YAMIN

KU MOHAMAD DAHAMIN BIN KU SHAMSUDDINNUR SHAHIFA BINTI NORLAN

AMMIR BIN AZAMI

NOMBOR INDEX : 2012121340136

2012121340196

2012121340135

2012121340182

2012121340105

KUMPULAN : 3 PISMP TESL 1

NAMA PENSYARAH : DR. SIA KENG YEK

TARIKH SERAHAN : 1STMARCH 2O13


2/49

ISI KANDUNGAN

HALAMAN PENGAKUAN

PENGENALAN

2.0 USAHA KEARAH PERPADUAN KAUM

3.0 USAHA KE ARAH BERKERAJAAN SENDIRI

4.0 LANGKAH-LANGKAH MENUJU KEMERDEKAAN

5.0 PENGISYTIHARAN KEMERDEKAAN

6.0 IMPLIKASI KERJASAMA DAN PERMUAFAKATAN POLITIK DALAM PEMBINAAN

DAN PENGUKUHAN NEGARA- BANGSA MALAYSIA

KONKLUSI

RUJUKAN

LAMPIRAN

REFLEKSI INDIVIDU

BORANG KOLABORASI


3/49

HALAMAN PENGAKUAN

Saya akui laporan kajian ini adalah hasil kerja saya sendiri kecuali nukilan

dan ringkasan yang tiap-tiap satunya telah saya jelaskan sumbernya.

Tandatangan : .............................................................

Nama Penulis : Muhammad Hilmi Bin Parhin

Tandatangan : .............................................................

Nama Penulis : Nur Shahifa Binti Norlan

Tandatangan : .............................................................

Nama Penulis : Nur Syahirah Nabila Binti Mohd Yamin

Tandatangan : .............................................................

Nama Penulis : Ku Mohamad Dahamin Bin Ku Shamsuddin

Tandatangan : .............................................................

Nama Penulis : Ammir Bin Azami

Tarikh : 28 Febuari 2013


4/49

1.0 PENGENALAN

Menurut kajian yang dilakukan oleh Institute for Economics and Peace, sebuah

institut yang berpangkalan di Sydney, Australia pada Mei 2011, Malaysia yang dahulunya

dikenali sebagai Persekutuan Tanah Melayu menduduki tangga ke-19 di dalam senarai

negara yang paling aman di dunia. Hal ini dilihat sebagai sesuatu yang perlu dibanggakan

oleh kita sebagai rakyat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai kaum dan etnik yang dapat

hidup di bawah satu bumbung dengan aman dan harmoni.Menguruskan dan mentadbir

sebuah negara yang mempunyai kepelbagaian dalam kalangan etniknya bukanlah sesuatu

tugas yang mudah.Oleh itu, penghargaan dan penghormatan patut diberi kepada

pemimpin-pemimpin kita yang sedia ada dan yang terdahulunya kerana merekalah yang

telah bertungkus lumus, mengerah keringat serta mencari jalan demi mendapatkan

pendekatan yang terbaik untuk memastikan perpaduan antara kaum dapat dicapai.

Sedarkah kita bahawa perpaduan antara kaum merupakan tunjang serta asas

penting dalam menjamin serta mengukuhkan kestabilan politik di dalam negara kita?Bukan

itu sahaja, malahan kestabilan politik di dalam negara kita juga menjadi kayu pengukur

sejauh mana keberkesanan pentadbiran serta kepimpinan pemimpin-pemimpin kita dalam

menguruskan sesebuah negara dan akhirnya memberi kesan kepada keadaan ekonomi

negara secara tidak langsung.Sejak era awal kemerdekaan lagi, isu perpaduan kaum sertasikap toleransi dan persefahaman antara etnik di Tanah Melayu sering menjadi agenda

utama pemimpin-pemimpin yang juga terdiri dari pelbagai etnik.

Mengimbau kembali sejarah silam sejak zaman sebelum kemerdekaan lagi, senario

hubungan antara etnik di Tanah Melayu ketika itu amat berbeza sekali. Jurang di antara

sesuatu kaum dengan kaum yang lain amat ketara kesan daripada era penjajahan British

dan penjajah-penjajah lain sebelumnya. Tiada satu pun corak perhubungan yang positif di

antara etnik ketika itu.Setiap etnik di Tanah Melayu lebih bersifat mementingkan etnikmereka sendiri.Di sini dapat dilihat di mana tiadanya nilai kerjasama dan corak

perhubungan yang positif diantara etnik.


5/49

2.0 USAHA KEARAH PERPADUAN KAUM

Kepelbagaian etnik di Tanah Melayu yang melibatkan isu perpaduan secara tidak langsung

telah merumitkan lagi proses untuk mencapai kemerdekaan. British walaubagaimana pun

telah memberi syarat supaya kerjasama di antara semua etnik di Tanah Melayu diwujudkan

jika ingin mendapatkan kemerdekaan. Hal ini bertujuan untuk menjamin kestabilan politik

dan keharmonian masyarakat di dalam sesebuah negara yang akan diberi kemerdekaan

kelak. Namun bagi British, mereka juga sebaliknya ingin melindungi kepentingan mereka di

Tanah Melayu dari aspek ekonomi dan pelaburan.Oleh itu, usaha untuk mencapai

perpaduan kaum giat dijalankan di Tanah Melayu setelah timbul kesedaran di dalam

kalangan pemimpin-pemimpin kaum terbesar di Tanah Melayu untuk berbincang demi

kepentingan bersama.Akhirnya, sebuah Pakatan Murni di wujudkan oleh pemimpin-

pemimpin semua kaum di Tanah Melayu.

Jawatankuasa Perhubungan antara Kaum (CLC)

Perkara pertama yang perlu dilakukan untuk membentuk kerajaan sendiri dengan

menyatukan semua kaum-kaum di Tanah Melayu. Antara usaha bagi mewujudkan suasana

yang harmoni dan muhibbah dalam kalangan kaum-kaum yang ada di Tanah Melayu

adalah dengan penubuhan Communities Liaison Committee (CLC) atau Jawatankuasa

Perhubungan antara Kaum pada Januari 1949 di Pulau Pinang.

Pada peringkat awal penubuhan CLC, jawatankuasa ini hanya dianggotai oleh dua kaum

terbesar di Tanah Melayu iaitu Melayu dan Cina.Kaum Melayu yang berada di bawah

naungan UMNO diketuai oleh Dato Onn Jaafar.Manakala kaum Cina pula yang berada di

bawah naungan Persatuan Cina Malaya atau Malayan Chinese Associations (MCA)

diketuai oleh Tan Cheng Lock.Walaubagaimana pun, selepas 7 bulan penubuhan CLC,

wakil-wakil dari kaum lain seperti India, Sri Lanka dan Eropah turut menganggotai CLC

mulai Ogos 1949.CLC dipengerusikan oleh E.E.C Thuraisingam dan Gabenor Asia

Tenggara, Sir Malcolm MacDonal sebagai penasihat.

Selain daripada Dato Onn Jaafar sebagai ketua kaum Melayu menerusi UMNO, perwakilan

orang Melayu yang lain adalah Dato Abdul Wahab Abdul Aziz, Dr. Mustapha Osman, Saleh

Hakim, dan Zainal Abidin Hj. Abas. Manakala perwakilan orang Cina melalui MCA selain

Tan Cheng Lock adalah Lee Tian Keng, C.C. Tan, Yong Shook Lin, dan Khoo Teik Eee.


6/49

Anggota-anggota lain yang turut menganggotai CLC adalah Penasihat Raja-raja Melayu,

Roland Braddel dan P.P. Narayanan selaku Presiden Persatuan Pekerja-Pekerja Malaya.

Penubuhan CLC dilihat sebagai satu titik permulaan terhadap sikap keterbukaan dan

perubahan terhadap dasar UMNO untuk mengadakan rundingan dengan kaum lain. Hal ini

juga merupakan satu suasana politik baru di dalam Persekutuan Tanah Melayu.

Rundingan yang dilakukan antara UMNO dan CLC mengambil masa selama hampir 2

tahun. Di dalam rundingan yang mengambil masa hampir 2 tahun itu, UMNO telah

mengemukakan memorandumnya yang berkeras untuk mempertahankan ketuanan orang

Melayu. Di akhir proses rundingan itu, CLC menolak tuntutan memorandum yang

dibentangkan oleh UMNO. Namun, sebagai menunjukkan sikap tolak ansur pihak CLC

terhadap rundingan yang membawa kepada kebuntuan ini, maka satu kompromi telah

dibuat antara kedua-dua belah pihak.

Beberapa perkara penting telah dipersetujui melalui kompromi yang dicapai hasil dari

rundingan UMNO dan CLC tersebut.Antara hasil daripada rundingan tersebut adalah

bantuan ekonomi yang diberikan kepada penubuhan Lembaga Pembangunan Industri Desa

ataupun Rural Industrial Development Authory (RIDA). Rida telah ditubuhkan pada Oktober

1950 yang bertujuan untuk memajukan ekonomi dan pelajaran masyarakat luar bandar

khususnya orang Melayu. Keperluan pelajaran kepada orang Melayu memberi peluangkepada orang Melayu sendiri untuk menjadikan cabang ilmu yang ditimba sebagai jalan

kearah memajukan negara dan melahirkan pemimpin dalam kalangan orang Melayu sendiri

yang berilmu dan berwibawa.RIDA dipengerusikan oleh Dato Onn Jaafar sebagai

pengerusi pertama.

Hasil rundingan kedua yang dicapai adalah pembentukan satu sistem pendidikan yang

mewajibkan Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar.Isu bahasa ini

perlu dititikberatkan kerana setiap kaum mempunyai bahasa ibunda mereka yangtersendiri.Sistem pendidikan yang mewajibkan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar

adalah satu langkah awal kearah menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan.

Seterusnya adalah memberi Kerakyatan Negeri 1951 kepada imigran yang lahir di

Persekutuan Tanah Melayu dengan syarat ibu atau bapanya telah menjadi rakyat Tanah

Melayu yang dapat menjadi asas kepada kerakyatan kebangsaan bagi mewujudkan sebuah


7/49

negara. akhir sekali adalah untuk mengadakan pilihanraya di peringkat perbandaran, negeri

dan Majlis Perundangan Persekutuan.

Keempat-empat tuntutan memorandum yang dikemukakan oleh UMNO diketuai oleh Dato

Onn Jaafar jelas mempunyai kaitan diantara satu sama lain. Tuntutan dan hasil rundingan

di antara UMNO dan CLC tidak lain dan tidak bukan untuk mewujudkan keseimbangan di

dalam kalangan masyarakat pelbagai kaum. Dato Onn Jaafar meminta supaya ditubuhkan

RIDA supaya bantuan ekonomi masyarakat luar bandar khususnya orang Melayu secara

tersusun dan teratur. Selari dengan syarat kerakyatan yang diberi terhadap kaum lain,

tuntutan UMNO ini dianggap sebagai tukaran yang wajar dan menunjukkan sikap tolak

ansur dan bertimbang rasa orang Melayu terhadap kaum lain.

Syarat kerakyatan terbuka 1951 pula memberi peluang kepada kaum Cina dan India

untuk membawa hak-hak mereka untuk berpolitik dan turut melibatkan diri dalam urusan

pentadbiran yang lain. Ini secara tidak langsung mencipta satu keseragaman kepada situasi

politik dalam kalangan masyarakat Tanah Melayu. Setiap rakyat mempunyai hak yang

sama rata untuk berpolitik. Hasil daripada keseragaman ini sebenarnya menjadi tunjang

utama dalam pembentukan sebuah Negara.

Akan tetapi, sikap kepimpinan dan kredibiliti Dato Onn sebagai pemimpin Melayu

dalam UMNO telah tercalar dan tidak lagi mendapat sokongan kaum Melayu disebabkan

oleh sikap terbukanya dalam isu memberi kerakyatan percuma kepada kaum Cina dan

India. Penglibatan Dato Onn Jaafar dalam CLC ini mula tidak disenangi oleh ahli-ahli

UMNO khasnya dan orang Melayu amnya. Namun sebaliknya bagi kaum Cina dan India

pula, mereka melihat Dato Onn sebagai seorang yang bersifat terbuka dan komited dengan

tujuannya untuk mencapai perpaduan kaum dan ke arah pembentukan negara yang terdiri

daripada pelbagai kaum yang bersatu padu dan bekerjasama.

Akhirnya, Dato Onn Jaafar bertindak keluar dari UMNO dan menubuhkan Parti

Kemerdekaan Malaya atau Independence Malaya Party (IMP).Masih lagi berpegang

kepada prinsipnya untuk terus mencapai perpaduan kaum dan memupuk nilai kerjasama

antara kaum untuk mencapai kemerdekaan, Dato Onn Jaafar membuka keahlian parti IMP

kepada semua bangsa. Namun, usahanya tidak mendapat sambutan daripada kaum Cina,


8/49

India dan kaum lain. Hal ini kerana, kaum-kaum lain berasakan bahawa mereka bukanlah

satu bangsa Tanah Melayu dan menolak untuk menjalinkan perpaduan.

PENUBUHAN PARTI POLITIK

Perang Dunia Kedua telah membawa impak yang besar kepada Tanah

Melayu.Penindasan yang dilakukan oleh tentera Jepun terhadap orang Melayu, Cina dan

India di Tanah Melayu telah membuka mata dan hati rakyat ke arah kemerdekaan.Ramai

pemimpin telah bangkit untuk menyuarakan pendapat dan merealisasikan matlamat ini.Bagi

merealisasikan matlamat ini, banyak parti politik yang memperjuangkan kemerdekaan

Tanah Melayu telah terbentuk. Parti seperti Parti Perikatan, Parti Melayu Bersatu (UMNO),

Malayan Indian Congress (MIC), Malayan Chinese Association (MCA), Parti Islam Se-

Malaya (PAS), Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM), Parti Kemerdekaan Malaya

(IMP), dan lain-lain. Penubuhan parti-parti politik ini menunjukan bahawa perkembangan

proses politik di Tanah Melayu menjadi semakin rancak. Selepas tamat Perang Dunia

Kedua, menyaksikan kemasukan British semula di Tanah Melayu dan penubuhan Malayan

Union pada tahun 1946 telah menyaksikan penyatuan orang Melayu untuk menentang

cadangan British.

Satu himpunan besar-besaran yang dikenali sebagai Kongres Melayu Se-Malaya

pertama telah diatur oleh Persatuan Melayu Selangor di Kelab Sultan Sulaiman, Kampung

Baharu, Kuala Lumpur pada 1 hingga 4 Mac 1946 dan seramai 41 Pertubuhan-pertubuhan

Melayu telah menghantar wakil masing-masing. Dato Onn bin Jaafar dari Persatuan

Melayu Johor telah dipilih sebagai Pengerusi Kongres. Tiga usul telah dululuskan oleh

Kongres ialah menubuhkan Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu, membantah

pertubuhan Malayan Union dan mengadakan Derma Pelajaran Kebangsaan

Melayu.Walaupun ada bangkangan yang hebat dari kaum Melayu, Kerajaan British tetap

meneruskan rancangan mereka dan pada 1 April 1946 mengwujudkan Malayan

Union.Orang-orang Melayu dan pertubuhan-pertubuhan Melayu terus membangkang dan

tidak memberi sebarang sokongan terhadap Malayan Union. Pada 11 Mei 1946 di Istana

Besar Johor Bahru.Kongres Melayu Se-Malaya ketiga dan perhimpunan agung pertama

Pertubuhan Melayu Kebangsaan Melayu Bersatu atau PEKEMBAR (UMNO) telah


9/49

berlangsung dan Piagam atau Perlembagaan (UMNO) telah diterima dan diluluskan oleh

para peserta dan UMNO pun lahirlah secara rasmi.

Lahirnya UMNO adalah hasil dari percantuman pertubuhan-pertubuhan Melayu

dengan berbagai aliran falsafah dan pendapat tetapi bersetuju mengambil tindakan

bersama untuk survival bangsa Melayu. Berhadapan dengan rancangan Malayan Union

yang dibawa oleh British selepas Perang Dunia Yang Kedua, pertubuhan-pertubuhan ini

dengan sukarelanya membubar diri masing-masing demi membuka jalan kepada sebuah

parti politik yang ulung sebagai pernyataan hasrat semua golongan dan lapisan masyarakat

Melayu bagi memperjuangkan hak-hak mereka. Rancangan Malayan Union yang dipaksa

ke atas mereka tanpa sebarang rundingan adalah amat menggemparkan. Jika sebelum ini

orang-orang Melayu berpecah-pecah dengan berbagai sentimen kenegerian dan

pemandangan yang sempit, sekarang mereka yang mula melihat realiti di depan mereka,

telah bangkit menentang rancangan itu. Kebangkitan ini merupakan reaksi yang spontan

dengan orang-orang Melayu bersatu hati dan tenaga agar kedudukan mereka terpelihara.

Penubuhan UMNO pada 11hb Mei 1946, dengan Dato Onn bin Jaafar sebagai

pemimpinnya yang pertama dapat mengelak orang-orang Melayu di Tanah Melayu dari

tenggelam di bawah satu perkembangan politik dan ekonomi yang begitu deras dan

menguntungkan golongan-golongan lain yang lebih maju. Nasionalisme Melayu

sebelumnya agak malap kerana wujudnya penduduk berbilang kaum sebagai faktor

penghalang, penekanan oleh penjajah, tendensi masyarakat Melayu untuk berpecah-belah

mengikut negeri, ketiadaan kesedaran politik yang meluas serta terdapat kemakmuran

ekonomi yang membolehkan kehidupan sederhana kepada sebilangan besar rakyat.

Tetapi nasionalisme ini bukan suatu yang sempit kerana telah diperluaskan untuk

merangkumi lain-lain kaum demi perpaduan dan kestabilan negara.Di peringkat awal

pergerakan kearah kemerdekaan adalah disedari tidak mungkin bagi sesuatu kaum

memaksakan politiknya dan menolak kenyataan hadirnya kaum-kaum lain yang juga berhak

untuk menyertai dalam politik negara.Usaha-usaha dibuat bagi mengeratkan kerjasama di

antara kaum sehingga tertubuhnya Perikatan UMNO-MCA pada awal 1952 bila kedua-dua

parti ini bertanding dalam pilihanraya Perbandaran Kuala Lumpur.Kemenangan telah

diperolehi oleh kedua-duanya dan ini membawa kepada kerjasama yang lebih jauh

menjelang kemerdekaan.Pada tahun 1955 bagi menghadapi pilihanraya umum yang


10/49

pertama, Perikatan UMNO-MCA-MIC telah diwujudkan sebagai lambang permuafakatan

dan kerjasama yang rapat antara kaum-kaum.Dengan pimpinan Tunku Abdul Rahman

Putra, kemenangannya yang cemerlang telah diperolehi.Maka jelaslah kepada pihak

penjajah bahawa kaum-kaum di Tanah Melayu adalah bersatu hati dan boleh

merdeka.UMNO lahir atas kesedaran dan kehendak para perwakilan yang menghadiri

Kongres Melayu Se-Malaya yang pertama pada 14 Mac 1946.

Perjuangan UMNO yang pertama adalah membangkang penubuhan Malayan

Union.Melalui akhbar-akhbar seperti Utusan Melayu dan Majlis, suara orang Melayu

menentang Malayan Union dapat diketahui.Pemimpin UMNO berjaya menasihatkan Sultan-

sultan melayu supaya tidak menghadiri upacara perlantikan Gabenor Malayan Union yang

pertama, Edward Gent, dan secara simbolik memanifestasikan kemarahan dan

bangkangan orang-orang Melayu terhadap Malayan Union. Dua bulan selepas wujudnya

Malayan Union, Kerajaan British telah mengubah pendirian dan bersedia mengadakan

perbincangan dengan wakil-wakil UMNO dan Sultan-sultan bagi mewujudkan satu kerajaan

persekutuan baru. Rundingan ini berlangsung hingga 21 Januari 1948 apabila Perjanjian

Persekutuan Tanah Melayu ditandatangani oleh Raja-raja Melayu dengan wakil kerajaan

British yang mengembalikan semula kuasa-kuasa dan kedaulatan Sultan-sultan. Secara

rasmi Persekutuan Tanah Melayu dilahirkan pada 1 Februari 1948.Perjanjian Persekutuan

Tanah Melayu mengandungi peruntukan berkenaan pilihanraya umum bagi membolehkan

rakyat memilih wakil-wakil mereka ke Dewan Perundangan dan seterusnya memerintah

sendiri sebagai negara merdeka.Langkah pertama yang dilakukan oleh UMNO adalah

berkerjasama dengan Persatuan Cina Malaya (MCA) bagi merebut kerusi pilihanraya majlis

tempatan, iaitu Majlis Munisipal Kuala Lumpur pada tahun 1951. Kerjasama ini telah

membawa kejayaan cermerlang dan dengan sokongan yang diberi kemudian oleh Kongres

India Malaya (MIC) maka satu gabungan parti yang diberi nama Perikatan (Alliance) telah

ditubuh bagi menghadapi pilihanraya umum yang pertama pada 27 Julai 1955 yangberkesudahan dengan Parti Perikatan memenangi 51 daripada 52 kerusi bagi Majlis

Perundangan Persekutuan. Yang diPertua UMNO, Tunku Abdul Rahman Putra telah

dilantik menjadi Ketua Menteri dan Menterinya terdiri dari wakil rakyat yang dipilih dan juga

pegawai pentadbir British yang dilantik oleh Pesuruhjaya Tinggi.Dengan kejayaan

cermerlang yang dicapai oleh Parti Perikatan, dalam pilihanraya 1955, UMNO terus

berazam untuk mendapatkan kemerdekaan penuh. Rundingan demi rundingan telah


11/49

diadakan di London di antara wakil-wakil Perikatan yang diketuai oleh Yang DiPertua

UMNO, Tunku Abdul Rahman Putra, wakil-wakil Raja-raja Melayu dan wakil-wakil Kerajaan

British dan akhirnya persetujuan telah tercapai bagi kemerdekaan Tanah Melayu sebagai

Negara yang merdeka dan berdaulat mulai pada 31 Ogos 1957. Pada 27 Mei 1961 Tunku

telah mencadangkan supaya ditubuhkan Melayu Raya dengan merangkumi, Borneo Utara

(Sabah), Brunei, Sarawak dan Singapura dan konsep ini diterima baik oleh hampir semua

pihak. Suruhanjaya peninjau (Cobbold Commission) dan penyiasat dari Bangsa-bangsa

Bersatu telah membuat laporan positif dan setelah diadakan rundingan dengan pihak-pihak

yang terlibat, maka Negara Malaysia yang terdiri dari Persekutuan Tanah Melayu, Sabah,

Sarawak dan Singapura wujud dengan rasminya pada 16 September 1963. Singapura

keluar dari Malaysia hamper dua tahun kemudian dan menjadi sebuah Rupublik pada 9

Ogos 1965. Sebagai Negara merdeka dan berdaulat, UMNO menjadi tulang belakang

dalam Kerajaan Perikatan dan kemudiannya Barisan Nasional, dan tidak putus-putus

bergerak untuk mengisi makna kemerdekaan.

3.0 USAHA KE ARAH BERKERAJAAN SENDIRI

Keadaan politik di Tanah Melayu menjadi semakin rancak ekoran daripada perkembangan

penubuhan parti-parti politik ke arah berkerajaan sendiri. Hasrat Kerajaan Inggeris untuk

memberikan kemerdekaan dapat di lihat daripada beberapa peristiwa penting yang berlakupada tahun 1950-an seperti pengenalan Sistem Ahli, Pilihanraya Majlis Tempatan dan

Pilihanraya Umum 1955.

Sistem Ahli

Pada tahun 1951, kerajaan British telah memperkenalkan Sistem Ahli dalam Mesyuarat

Kerja Persekutuan (Majlis Perundangan Persekutuan).Sistem ini merupakan satu lagi

langkah penting ke arah mewujudkan perpaduan kaum.Mereka yang dilantik terdiri daripada

beberapa warganegara Persekutuan Tanah Melayu untuk menjadi ahli Majlis serta diberi

portfolio bertaraf menteri. Berikut adalah senarai menteri dan jawatan yang disediakan

dalam Sistem Ahli seperti Dato Onn bin Jaafar sebagai Ahli Hal Ehwal Dalam Negeri, EEC

Thuraisingham sebagai Ahli Pelajaran, Tunku Yaakob sebagai Ahli Pertanian dan

Perhutanan, Lee Tian Keng sebagai Ahli Kesihatan, Dato Mahmud Mat sebagai Ahli Tanah

Perlombongan dan Perhubungan, J.D. Mead sebagai Ahli Kerja Raya dan Perumahan, J.D.


12/49

Hodgkinson sebagai Ahli Perindustrian dan Perhubungan Sosial, O.A. Spencer sebagai

Hal Ehwal Ekonomi.

Seorang ahli lagi bertanggungjawab mengetuai portfolio Keretapi dan Pos menjadikan

jumlah kesemuanya ialah sembilan orang ahli.Berdasarkan kepada senarai ahli di atas, di

dapati tokoh-tokoh yang dipilih adalah terdiri daripada semua kaum.Ahli-ahli yang dilantik

telah diberi tanggungjawab untuk mengetuai beberapa jabatan kerajaan.Mereka merupakan

pemimpin-pemimpin tempatan.Apa yang menariknya ialah sistem ini lebih kurang sama

seperti Jemaah Menteri yang ada sekarang di Malaysia. Bezanya cuma pada bidang kuasa

mereka yang agak terhad.

Seiring dengan perkembangan pesat parti-parti politik dan perubahan dasar British, satu

pilihanraya umum dirasakan perlu ketika itu bagi penduduk Tanah Melayu untuk memilih

pemimpin mereka sendiri yang bakal memerintah di Persekutuan Tanah Melayu di masa

depan. Ini memandangkan pilihanraya berkenaan adalah bagi memilih anggota perwakilan

di peringkat Penguasa Tempatan sebagai latihan kepada demokrasi berparlimen.

Pilihanraya Tahun 1951

Pilihanraya yang pertama telah diadakan pada 1 Disember 1951 bagi memilih perwakilan di

peringkat majlis tempatan iaitu bagi Majlis Perbandaran Georgetown, Pulau Pinang.

Pilihanraya ini penting kerana pada ketika ini UMNO dan MCA telah bergabung dalam

sebuah Parti Perikatan.Perikatan UMNO-MCA yang menjadi sebuah pertubuhan politik

yang berpengaruh telah memenangi kesemua sembilan kerusi yang dipertandingkan.Pada

tahun 1953, seorang speaker telah dilantik untuk mempengerusikan Majlis Mesyuarat

Perundangan Persekutuan bagi menggantikan tempat Pesuruhjaya Tinggi British yang tidak

lagi menganggotai majlis itu.Ternyata bahawa semua tindakan tersebut dilakukan bagimelatih rakyat tempatan dalam pentadbiran negara sebagai langkah awal ke arah

berkerajaan sendiri.

Pilihanraya Tahun 1952

Berikutnya, pada bulan Februari tahun 1952 telah diadakan pula Pilihanraya Majlis

Perbandaran Kuala Lumpur dengan 12 kerusi dipertandingkan. Pilihanraya ini disertai oleh


13/49

Perikatan UMNO-MCA dan IMP dan calon Bebas. Keputusannya memperlihatkan

Perikatan UMNO-MCA memenangi sembilan kerusi. Sementara IMP berjaya memenangi

dua kerusi manakala satu kerusi lagi dimenangi oleh calon bebas.

Selain itu, pilihanraya untuk Majlis Bandaran lain turut diadakan pada tahun 1952 seperti di

Johor Bahru, Ipoh, Melaka dan Seremban. Manakala pilihanraya pada peringkat negeri

diadakan pada tahun 1954.

Wakil-wakil yang terpilih membincangkan perkara-perkara yang melibatkan kepentingan

awam di peringkat tempatan. Ini telah memberi pengalaman kepada mereka untuk

mentadbir kerajaan dan mendapat pendedahan awal tentang proses pilihanraya.

Pilihanraya ini menandakan pembinaan sebuah kerajaan sendiri berlandaskan demokrasi

semakin menjadi kenyataan.

Pilihanraya Umum Tahun 1955

Pada tahun 1953, Perikatan UMNO-MCA telah mencadangkan kepada kerajaan British

supaya diadakan pilihanraya bagi mewujudkan kumpulan majoriti yang terpilih dalam Majlis

Perundangan Persekutuan.Perikatan telah menuntut supaya 60 peratus daripada ahli dipilih

melalui pilihanraya, sementara baki sebanyak 40 peratus lagi dilantik oleh British.Cadangan

dibuat untuk menjamin kepentingan rakyat tempatan di Tanah Melayu.Walaubagaimanapun, cadangan itu ditolak oleh British.Bagi menyatakan rasa tidak puas hati

mereka, Perikatan telah memulaukan semua Majlis Mesyuarat Kerajaan di peringkat

tempatan, negeri, dan persekutuan.Malah tindakan mereka turut mendapat sokongan

rakyat.Sehubungan itu, British kemudiannya menerima dari segi prinsipnya bahawa

keanggotaan Majlis Perundangan Persekutuan hendaklah ahli yang dipilih oleh rakyat lebih

daripada ahli yang dilantik.Malangnya, Perikatan masih meneruskan pemulauan kerana

tidak bersetuju dengan keputusan British.

British akhirnya bertolak ansur dengan menetapkan keanggotaan Majlis Perundangan

Persekutuan seramai 98 orang. Pecahannya adalah seperti lima puluh dua orang dipilih

oleh rakyat menerusi pilihanraya dengan seorang dilantik menjadi speaker, tiga orang ahli

dilantik kerana jawatan, iaitu Ketua Setiausaha, Peguam Negara dan Setiausaha

Kewangan, sebelas orang dipilih mewakili negeri, dua puluh dua orang dipilih untuk

mewakili berbagai golongan dan pertubuhan, tiga dipilih mewakili kaum minoriti seperti


14/49

Orang Asli, Serani dan Ceylon, tujuh ahli dilantik oleh Pesuruhjaya Tinggi, setelah

berunding dengan parti yang mempunyai majoriti.

Pada bulan Julai 1954, Perikatan telah menyatakan persetujuan mereka berhubung dengan

cadangan British.Pilihanraya Persekutuan akhirnya ditetapkan pada 27 Julai 1955.

Sementara itu, parti Perikatan menjadi semakin kukuh lagi dengan penyertaan Parti MIC

pada tahun yang sama. Tahun 1955 merupakan tahun yang paling penting dalam

perkembangan politik tanah air kerana ia merupakan kali yang pertama diadakan

Pilihanraya Persekutuan bagi seluruh Tanah Melayu. Tiga buah parti politik yang mewakili

tiga kaum terbesar di Tanah Melayu telah bersetuju bergabung dan bertanding dalam

pilihanraya tersebut bagi membentuk sebuah parti, iaitu Perikatan.

Parti Perikatan telah meletakkan calon-calon bagi kesemua 52 kerusi. Jika ditinjau daripada

jumlah pengundi dan pembahagian kerusi, 84.2 peratus adalah pengundi Melayu, 11.2

peratus adalah pengundi Cina 11.2 peratus dan 3.9 peratus adalah pengundi India,

menunjukkan kelebihan yang besar bagi pengundi Melayu. Walaupun begitu, hasil daripada

permuafakatan yang wujud, UMNO telah berkompromi dengan MCA dan MIC dengan

membahagikan hanya 35 kerusi (69 peratus), MCA 15 kerusi (28 peratus) dan MIC dua

kerusi (tiga peratus). Jelaslah bahawa dalam pembahagian kerusi tersebut terdapat unsur

tolak ansur bangsa Melayu khususnya UMNO dengan kaum lain.

Dari segi jumlah pengundi di Tanah Melayu ketika itu, sebenarnya peruntukan kerusi yang

diberi kepada MCA dan MIC melebihi daripada jumlah yang sepatutnya diterima.Bilangan

kerusi ini adalah tidak memadai berbanding dengan jumlah pengundi bangsa Melayu pada

masa itu.Ini memandangkan 50 daripada 52 kawasan yang dipertandingkan adalah

dikuasai oleh pengundi-pengundi Melayu.Barangkali UMNO mungkin boleh mencapai

kemenangan dalam pilihanraya tersebut tanpa adanya sokongan daripada MCA dan

MIC.Sebenarnya, 80 peratus daripada jumlah keseluruhan pengundi telah dimenangi olehUMNO, manakala 20 peratus lagi dimenangi oleh parti-parti lain yang bertanding. Ini

menunjukkan bahawa Perikatan yang diwakili oleh orang Melayu telah membuat

pengorbanan yang besar demi perpaduan masa depan negara. Pengorbanan yang

dimaksudkan ialah kesudian orang Melayu yang diwakili oleh UMNO membahagikan

sejumlah kerusi untuk dipertandingkan dalam pilihanraya ini kepada kaum Cina dan India

yang mempunyai peratus pengundi kurang daripada 20 peratus.


15/49

Pada keseluruhannya, Perikatan berjaya memperolehi 51 kerusi daripada 52 kerusi yang

dipertandingkan.Daripada 51 kerusi yang dimenangi, UMNO memperolehi sejumlah 35

kerusi, MCA 15 kerusi dan MIC dua kerusi. Pilihanraya 1955 menandakan bahawa proses

mewujudkan demokrasi berparlimen telah menampakkan kejayaan berdasarkan kepada

penyertaan parti-parti politik yang bertanding. Jika ditinjau mengenai faktor kemenangan

Perikatan, jelas menunjukkan bahawa keistimewaannya terletak bukan sahaja kepada

kepimpinan dan kerjasama antara pelbagai kaum, tetapi yang tidak kurang pentingnya ialah

kerana Perikatan mempunyai manifesto yang menyeluruh kepada penduduk Tanah Melayu.

Moto Perikatan ialah Menuju Ke arah Kemerdekaan. Di samping itu, beberapa janji yang

lain ialah pemerintahan berdasarkan demokrasi berparlimen, Bahasa Melayu dan sebagai

bahasa kebangsaan, agama Islam sebagai agama rasmi, melindungi dan mengekalkan

institusi beraja Melayu, mengubahsuai undang-undang kerakyatan, peningkatan taraf

ekonomi Melayu, menjalinkan hubungan antarabangsa, hak asasi manusia, sistem

pendidikan kebangsaan, dan kemerdekaan diperoleh dalam tempoh empat tahun.

Di samping, itu Parti Perikatan juga berjanji untuk menamatkan darurat secepat mungkin,

melalui penawaran pengampunan kepada pengganas komunis yang majoritinya terdiri

daripada bangsa bukan Melayu, khususnya Cina. Ini terbukti dengan adanya proses

rundingan pihak kerajaan dengan pemimpin komunis, iaitu Rundingan Baling sejurus

selepas Pilihanraya 1955. Manifesto Perikatan ini merupakan hasil tolak ansur dan

kerjasama bersepadu semua kaum dalam usaha mempercepatkan proses mencapai

kemerdekaan.

Kemenangan Perikatan telah memberikan peluang untuk mempunyai bilangan wakil yang

besar dalam Majlis Mesyuarat Perundangan Persekutuan dan seterusnya membolehkan

mereka menubuhkan sebuah kerajaan melalui keanggotaan dalam Majlis Mesyuarat

Kerajaan.Kabinet yang pertama berjaya dibentuk seperti yang tertera di dalam Jadual

3.Sementara itu, portfolio yang lain seperti Kewangan, Hal Ehwal Luar, dan Pertahanan

masih dipegang oleh pegawai British.


16/49

4.0 LANGKAH-LANGKAH MENUJU KEMERDEKAAN

Setelah mendapat kejayaan besar dalam pilihanraya yang menunjukkan

kemuafakatan dan dan kerjasama antara kaum melalui gabungan besar Parti Perikatan.Ini

menunjukkan bahawa kita sudah semakin kuat dan mampu untuk berdiri sendiri. Kejayaan

kita untuk bersatu dan membuat ini juga telah membuktikan kepada British bahawa kita

boleh mencapai perpaduan dan bersedia untuk berkerajaan sendiri. Kejayaan ini telah

mendorong Parti Perikatan untuk meneruskan dan mempercepatkan perjuangannya iaitu

menuntut kemerdekaan untuk Tanah Melayu yang tercinta dari kuasa British walaupun

pada asalnya dalam manifesto Parti Perikatan telah menetapkan menuntut kemerdekaan

dalam masa empat tahun.

Dalam perjuangan untuk menuntut kemerdekaan, proses pertama yang dilakukan

ialah mengadakan rundingan diantara Raja- raja Melayu dan juga Parti Perikatan untuk

menuntut kemerdekaan. Dalam usaha untuk menuntut kemerdekaan lebih cepat, tidak

semua pihak mempamerkan reaksi yang positif, misalnya, pihak Istana Johor menunjukkan

reaksi yang kontra setelah Tunku Abdul Rahman berucap di dalam Majlis Perundangan

Persekutuan telah menegaskan untuk berunding dengan pihak British bagi mencapai

kemerdekaan dalam tempoh lebih kurang dua tahun sahaja. Pihak Sultan Johor merasakan

bahawa usaha untuk menuntut kemerdekaan hanya akan memberikan impak negatifterhadap Tanah Melayu kerana sistem pertahanan yang dimiliki oleh Tanah Melayu tanpa

kerajaan British masih belum kukuh dan mantap untuk melindungi Negara daripada kuasa

luar selain British. Hal ini telah menjadi kontroversi dalam kalangan Raja-raja dan juga Parti

Perikatan sendiri. Namun masalah ini dapat diatasi dengan cepatnya setelah pihak Raja-

raja Melayu dan Parti Perikatanbersetuju dengan keputusan wakil yang dipilih iaitu empat

wakil di kalangan raja-raja Melayu dan empat wakil dari Perikatan untuk menjalankan misi

kemerdekaan ke London. Hasil daripada beberapa perbincangan yang dilakukan, sama ada

di kalangan Raja-raja Melayu mahu pun Parti MCA dan MIC, membuktikan bahawa majoriti

penduduk di Tanah Melayu sanggup bertolak ansur dan berkongsi kuasa dalam usaha

mewujudkan sebuah pemerintahan sendiri.

Seterusnya, setelah wakil sudah dipilih, maka pada bulan Januari 1956, satu

rombongan yang terdiri dari lapan orang wakil yang telah dipersetujui, berangkat ke London

yang diketuai oleh Tunku Abdul Rahman. Wakil yang mewakili Perikatan terdiri daripada


17/49

Tunku sendiri, S.H. Lee dan T.H. Tan di satu pihak dan satu pihak lagi mewakili Raja-raja

Melayu iaitu Dato Panglima Bukit Gantang (Menteri Besar Perak), Abdul Aziz Abdul Majid

(Menteri Besar Selangor), Dato' Wan Idris Wan Ibrahim (Timbalan Menteri Besar Johor)

dan Dato' Nik Ahmad Kamil (bekas Menteri Besar Kelantan). Perundingan kemerdekaan

berlangsung dari 18 Januari hingga 8 Februari 1956, iaitu kira-kira tiga minggu.Hasil

daripada rundingan tersebut, Perjanjian London telah ditandatangani pada 8 Februari 1956.

Perjalanan dalam rundingan kemerdekaan ini telah berjalan lancar hasil daripada

persetujuan yang telah dicapai antara Raja-raja Melayu dan Parti Perikatan .Pihak British

diketuai oleh Lord Lennox Boyd, Setiausaha Tanah Jajahan British. Dalam rundingan dan

perjanjian ini, beberapa perkara telah dipersetujui iaitu, kerajaan British akan memberikan

kemerdekaan pada 31 Ogos 1957, Tanah Melayu berada dalam lingkungan Komanwel dan

menjalankan pemerintahan secara demokrasi,selaras dengan tanggungjawabnya terhadap

Komanwel, British juga mendapat hak menempatkan tenteranya di negara ini dan sebuah

badan bebas ditubuhkan bagi menggubal perlembagaan Tanah Melayu yang dinamakan

Suruhanjaya Reid. Sementara itu, jawatan-jawatan Setiausaha Kewangan dan Pengarah

Gerakan akan digantikan dengan jawatan-jawatan Menteri Kewangan dan Menteri

Pertahanan dan disandang oleh anak tempatan. Pegawai-pegawai Inggeris yang

berkhidmat di Tanah Melayu akan dihentikan dan diberi pampasan oleh kerajaan British

untuk memberi kemerdekaan ke atas Tanah Melayu. Ini menunjukkan rundingan ini berhasilmeyakinkan British bahawa rakyat-rakyat Tanah Melayu telah bersatu dan mampu untuk

menghasilkan kerajaan yang mampu untuk mentadbir sendiri

Suruhanjaya Reid

Bagi merangka Perlembangan Persekutuan Tanah Melayu, satu Suruhanjaya dilantik

untuk persiapan mencapai sebuah perlembangaan kemerdekaan.Sempena nama Lord

Reid sebagai pengerusi suruhanjaya, suruhanjaya ini dinamakan Suruhanjaya Reid. Tugas

suruhanjaya ini adalah untuk mengesyorkan satu perlembagaan untuk Persekutuan Tanah

Melayu atas dasar pemerintahan secara demokrasi berparlimen. Dalam persidangan

pertama yang diadakan pada bulan Jun 1956, Suruhanjaya ini telah meminta pertubuhan-

pertubuhan, orang-orang perseorangan yang berminat menghantar memorandum bertulis

mengenai perkara-perkara yang berkaitan dengan pembentukan sebuah kerajaan

demokrasi berparlimen, menjamin kedudukan Raja-raja,memilih seorang Ketua Negara dari


18/49

kalangan Raja-raja Melayu, mempertahankan kedudukan istimewa orang Melayu tanpa

banyak menjejaskan kepentingan-kepentingan sah kaum-kaum lain dan membentuk satu

rupa bangsa bagi seluruh negara iaitu satu kerakyatan yang sama. Suruhanjaya ini telah

menerima sebanyak 131 memorandum dari orang perseorangan, pertubuhan termasuklah

dari Parti Perikatan dan Raja-raja Melayu.. Pada 27 September 1956, satu rombongan

Perikatan telah menyerahkan satu memorandum yang dinamakan sebagai Memorandum

Perikatan kepada Suruhanjaya Reid. Rombongan Perikatan diketuai oleh YM Tunku Abdul

Rahman dan disertai bersama Datuk Abdul Razak, Encik Mohammad Khir Johari, V.T.

Sambanthan, Bong Pang Hwa, Ng Ek Tiong dan Ramanathan. Memorandum tersebut

mengandungi keputusan dan persetujuan bersama antara parti-parti yang mewakili tiga

kaum terbesar yang bergabung dalam Parti Perikatan. Memorandum ini dikenali sebagai

Pakatan Murni

Pakatan Murni

Terdapat lima perkara utama di dalam Pakatan Murni iaitu unsur tolak ansur UMNO

dari segi kewarganegaraan, kedudukan istimewa orang Melayu, bahasa Melayu, agama

Islam dan kedudukan Raja-raja Melayu. Antara kandungannya ialah, Kewujudan Kerajaan

Pusat dan Negeri( federalisme),cadangan Umno untuk menggunakan nama Malaysia untuk

Tanah Melayu, mewujudkan institusi yang dipertuan agung dan timbalan yang dipertuanagung bagi menggantikan pesuruhjaya tinggi,penerusan majlis raja-raja, parlimen

mengandungi dua dewan, iaitu dewan negara dan dewan rakyat, kewujudan tiga badan

pemerintah dan pengasingan kuasa,kedudukan islam sebagai agama negara, dan Bahasa

Melayu sebagi bahasa kebangsaan. Dua perkara penting dalam pakatan murni, iaitu

pengekalan empat unsur tradisi dalam perlembagaan iaitu Bahasa, Agama, kedudukan

Raja-raja Melayu dan kedudukan istimewa orang Melayu.Ketiga-tiga parti didalam Parti

Perikatan bersetuju untuk mengakui hak istimewa orang melayu.Manakala bagi orang

bukan Melayu pula, mereka mendapat keistimewaan apabila pemimpin UMNO bersetuju

memberikan kerakyatan secara jus soli iaitu kerakyatan mengikut tempat lahir. Hal ini

menunjukkan sikap toleransi kaum-kaum utama di Malaysia, iaitu Melayu, Cina dan India

dalam usaha untuk mendapatkan kemerdekaan sekaligus dapat berkerjasama untuk

membangunkan Negara tercinta ini bersama. Walaupun pada mulanya terdapat sedikit

perselisihan dalam menghasilkan pakatan murni dimana ada segelintir orang melayu tidak


19/49

mahu mengalahkan hak mereka, Cina dan India inginkan hak yang sama dengan penduduk

asal, namun semangat mereka untuk bersatu sangat tinggi dan akhirnya, semua pihak

sanggup untuk bertolak ansur antara satu sama lain. Orang Melayu sanggup berkongsi

tanah air mereka sebagai penghuni asal atau anak watan Tanah Melayu ini dengan

sanggup bertolak ansur dan memberikan kerakyatan secara jus soli pada kaum lain yang

datang bermastautin di Tanah Melayu, walaupun mereka bukanlah penduduk asal di sini.

Tanpa semangat untuk bersatu dan perpaduan yang tinggi, tidak ada bangsa yang sanggup

berkorban dan berkongsi tempat tinggal mereka dengan bangsa yang lain. Kaum Cina dan

India juga menunjukkan sikap toleransi yang tinggi dalam pakatan murni ini dengan

mengakui Ketuanan Melayu dan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan.Mereka

sanggup belajar menggunakan Bahasa Melayu dalam percakapan selain bahasa ibunda

mereka. Mereka juga sanggup menerima kerakyatan secara jus soli yang bermaksud hak

mereka tidak sama dengan hak penduduk asal Tanah Melayu walaupun mereka mendapat

kerakyatan.

Pada keseluruhannya, Suruhanjaya Reid telah mengadakan sebanyak 118

persidangan dari bulan Jun sehingga bulan Oktober 1956.Pada 7 Februari 1957 syor-syor

Suruhanjaya Reid telah disebarkan kapada umum dengan sebahagian besar kandungan

diambil dari memorandum Perikatan. Antara syor-syor Suruhanjaya Reid ialah dasar jus soli

kepada semua rakyat yang lahir selepas merdeka, kedudukan istimewa melayu yang

dihadkan kapada 15 tahun dan perlaksanaan bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan

selepas 10 tahun. Setelah diumumkan, Parti Perikatan dan beberapa pihak lain telah

menyatakan tentangan mereka berkenaan dengan pemberian dua kerakyatan kepada

rakyat Komanwel. Misalnya seseorang itu pada masa yang sama boleh menjadi rakyat

India dan juga rakyat Britain serta tanah jajahan yang lain, sungguhpun mereka

menumpukan taat setia yang tidak berbelah bagi kepada negeri yang ia tinggal. Perikatan

menuntut kerakyatan yang tunggal.Akhirnya rangka perlembagaan dikaji semula danperlembagaan merdeka yang baru dibentuk hasil daripada rumusan dan pandangan

sebuah jawatankuasa yang telah ditubuhkan. Pada 1 Mei 1957, jawatankuasa tersebut siap

menyemak Laporan Reid serta membuat beberapa pindaan .Pada 9 Mei 1957 rombongan

ke London dilakukan untuk kali ketiga. bagi menyatakan tentangan-tentangan terhadap

syor-syor Suruhanjaya Reid, Tengku telah berlepas sekali lagi ke London bersama Tun


20/49

Abdul Razak, Ong Yoke Lin, VT Sambantan dan wakil Raja-Raja Melayu untuk rundingan

kemerdekaan yang terakhir dengan kerjaan British.

Beberapa pindaan telah dibuat demi membantu mengemaskan Rang Undang-

undang Perlembagaan yang memuaskan hati rakyat.Kaum Cina dan India sanggup

melepaskan kewargaan Negara asal mereka demi untuk bersama-sama berjuang dan

bersatu di Tanah Melayu dan mempunyai kewarganegaraan yang tunggal. Antara pindaan

yang dibuat ialah, tiada had 15 tahun bagi hak-hak istimewa orang Melayu dan demi

perpaduan kelongaran selama satu tahun selepas merdeka bagi orang bukan Melayu untuk

memohon menjadi rakyat tampa syarat pengtahuan Bahasa Melayu diberikan. Perjanjian

kemerdekaan ditandatangani oleh Raja-Raja Melayu pada 5 Ogos 1957 di King's House

Kalau Lumpur.Pesuruhjaya Tinggi British bersetuju menubuhkan Persekutuan Tanah

Melayu mulai 31 Ogos 1957.

5.0 PENGISYTIHARAN KEMERDEKAAN

Upacara pengisytiharan kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu dimulai tepat pada jam

12.00 tengah malam pada 31 Ogos 1957 bertempat di Padang Kelab Selangor. Upacara

dimulakan dengan menurunkan bendera Union Jack dan digantikan dengan bendera

Persekutuan Tanah Melayu.Penurunan bendera Union Jack ini menandakan kemerdekaan

Tanah Melayu. Pada pagi 31 Ogos 1957, Tuanku Abdul Rahman telah mengisytiharkan

kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu di Stadium Merdeka melalui pengisytiharan

kemerdekaan yang diserahkan kepada beliau oleh wakil Ratu Elizabeth. Tunku Abdul

Rahman dilantik menjadi Perdana Menteri pertama dan Yang Di-Pertuan Besar Negeri

Sembilan, Tunku Abdul Rahman ibni Al Marhum Yamtuan Muhamad pula ditabalkan

sebagai Yang Di Pertuan Agong yang pertama.Di samping itu, ahli Jemaah Menteri yang

baru Persekutuan Tanah Melayu yang pertama turut diumumkan.Tanah Melayu diterima

menjadi ahli Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu ke-82 pada 17 September 1957.Prosesmenuntut kemerdekaan ini telah menunjukkan betapa tingginya semangat perpaduan

antara kaum dan semangat cintakan Negara.Setiap kaum rela bertolak ansur, berkorban

dan mengalah demi untuk bersatu demi keamanan dan kemerdekaan Negara.


21/49

6.0 IMPLIKASI KERJASAMA DAN PERMUAFAKATAN POLITIK DALAM PEMBINAAN

DAN PENGUKUHAN NEGARA- BANGSA MALAYSIA

Selepas kemerdekaan, wujud kerjasama erat di kalangan etnik di Malaysia.

Kerjasama erat juga wujud sebelum dan selepas penubuhan Malaysia. Ancaman-ancaman

luar seperti konfrontasi Indonesia telah mengeratkan perpaduan kaum di Malaysia.

Hubungan yang baik antara etnik mengundang kepada usaha nasional untuk merapatkan

hubungan etnik sedia ada dari masa ke semasa. Beberapa dasar digubal oleh kerajaan

telah banyak memberikan implikasi positif kepada perpaduan etnik di negara ini sehingga

kini. Penglibatan semua kaum dalam perancangan negara secara tidak langsung

membentuk keharmonian sehingga kini. Dari segi politik, orang Melayu diwakili oleh Parti

Umno, orang Cina diwakili oleh MCA dan orang india diwakili oleh MIC. Perpaduan etnik

telah membentuk Parti Perikatan dan akhirnya parti perikatan ini telah berjaya dalam

pilihanraya untuk membentuk kerajaan sendiri. Beberapa dasar telah digubal oleh parti

politik dan perlembagaan.

Pembentukan Dasar Pelajaran Kebangsaan dilaksanakan sebagai usaha untuk

menyatupadukan murid-murid dari semua kumpulan etnik ke dalam satu sistem pelajaran

yang sama dengan menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar. Umumnya,

dalam pendidikan usaha memupuk perpaduan dan persefahaman disalurkan melalui

kurikulum dan ko-kurikulum sekolah. Matlamat penting dasar ini adalah memupuk

perpaduan dan integrasi nasional melalui elemen-elemen- Pertama, penggunaan bahasa

Melayu sebagai bahasa kebangsaan di sekolah-sekolah dan institusi-institusi pengajian

tinggi.Kedua, menyediakan sukatan pelajaran yang sama kandungannya.

Selain itu, Dasar Ekonomi Baru,DEB termaktub dalam rangka Rancangan Jangka

Panjang Pertama. DEB merupakan satu program jangka panjang yang mengambil masa

selama 20 tahun. DEB dimulakan pada tahun 1970. Beberapa Matlamat utama DEB

membantu dalam pembentukan integrasi nasional dalam pelaksanaannya adalah seperti

berikut: Penyusunan semula masyarakat majmuk untuk mengurangkan dan menghapuskan

pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi.Membasmi kemiskinan.

Ketidakseimbagan ekonomi etnik berpunca daripada dasar pecah dan perintah Inggeris.


22/49

Pengelasan etnik mengikut pekerjaan dan pelajaran telah menyebabkan interaksi etnik

Melayu, Cina serta India kurang berlaku. Ini juga mengurangkan ketidakseimbangan dalam

gunatenaga supaya penyertaan etnik adalah seimbang dalam masyarakat majumuk di

dalam Malaysia.

Kemudian, Dasar Pembangunan Nasional (DPN) merupakan kesinambungan

kepada DEB yang berakhir pada tahun 1990. Program DPN meliputi perkara-perkara

seperti berikut: -Membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat. Ini juga

memastikan keseimbangan kaum dalam pelbagai aspek selain meningkatkan penggunaan

sains dan teknologi. DPN turut menerapkan nilai sosial, kerohanian dan amalan cintakan

alam sekitar. Peningkatkan peluang dan kemudahan pendidikan juga telah diberikan

penekanan dalam dasar DPN baru ini.

Malaysia mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957 dan sehingga kini, negara

mengecapi kemerdekaan mencecah ke usia 52 tahun. Suatu tempoh yang cukup

mematangkan dalam pembentukan sesebuah negara. Kemakmuran negara pada hari ini

adalah disebabkan oleh wujudnya persefahaman dan sikap toleransi di kalangan etnik

berbilang bangsa, budaya dan agama. Pembentukan dasar menyeluruh dan

kesinambungan program pembangunan negara telah banyak membantu dalam membentuk

hubungan erat di kalangan etnik di negara ini. Pelaksanaan dan penguatkuasaan undang-undang, pelaksanaan misi Wawasan 2020 dan rancangan-rangcangan pembangunan

banyak membantu dalam membentuk dan mengekalkan hubungan etnik yang baik di

kalangan masyarakat majmuk berbilang kaum, bangsa dan agama dalam Negara Malaysia.

Umpamanya, dalam Wawasan 2020 digariskan pelbagai cabaran yang perlu

dihadapi melibatkan hubungan etnik untuk menjadikan negara maju menjelang tahun 2020.

Wawasan 2020 diwujudkan bertujuan untuk membentuk sebuah negara Malaysia yang

benar-benar maju menjelang tahun 2020, iaitu wawasan jangka panjang. Pencapaiannegara selepas hampir 50 tahun merdeka sehingga kini jelas memperlihatkan perubahan

cemerlang termasuklah dalam memupuk hubungan etnik di negara ini. Hubungan etnik

yang baik dan harmoni menjadikan Malaysia cemerlang serta unik di mata dunia. Hubungan

etnik dan pencapaian selepas hampir 50 tahun dapat dilihat dalam pelbagai perkara

antaranya dalam aspek politik, ekonomi, budaya dan agama serta perkara-perkara yang

terdapat dalam perlembangaan.


23/49

Politik : Perlembagaan Malaysia banyak menyumbang kepada perpaduan etnik di

negara ini. Melalui perlembagaan Malaysia, ketuanan Melayu selaku penduduk dominan di

negara ini terpelihara dan pada masa yang sama kepentingan etnik lain tidak diabaikan

sebaliknya wujud toleran untuk mereka hidup aman dan makmur di negara ini.

Perlembagaan sentiasa dipinda dari masa ke semasa mengikut kepentingan sejagat dan

menyeluruh. Perlembagaan mengasaskan Malaysia sebagai sebuah persekutuan.

Antaranya, sebagai negara raja berperlembagaan dan negara demokrasi berpalimen.

Perlembagaan memperuntukkan Islam sebagai agama rasmi persekutuan tetapi pada masa

yang sama tidak mengasaskan Malaysia sebagai negara teokrasi dan dengan jelas

menjamin kebebasan beragama sertamemperuntukkan ketinggian perlembagaan dan

kebebasan undang-undang.

Peruntukkan untuk pengasingan kuasa ketiga-tiga cabang kerajaan bermakna

seluruh jentera pentadbiran bukan saja eksekutif yang diketuai oleh Perdana Menteri dan

dibantu oleh cabinet serta seluruh birokrasi. Ketiga-tiga cabang adalah Parlimen, Eksekutif

dan Badan Kehakiman. Ketiga-tiga mempunyai status sama dan tiada satu yang lebih tinggi

di antara satu sama lain serta setiap satu mempunyai fungsi dan tanggungjawab berbeza.

Selepas 50 tahun merdeka kita dapati kesinambungan perkongsian pemerintahan terus

berlangsung sehingga kini. Parti Perikatan UMNO, MCA dan MIC terus berlangsung

sehingga kini walaupun wujud persaingan dengan parti pembangkang yang lain. UMNO

didominasi oleh orang-orang Melayu, MCA didominasi oleh orang-orang Cina dan MIC

didominasi oleh orang-orang India. Setiap etnik diwakili dalam pentadbiran negara. Secara

tidak langsung hal ini menunjukkan bahawa tiada sekatan untuk etnik-etnik lain selain etnik

Melayu menceburkan diri dalam bidang politik.

Walaupun dalam bidang pentadbiran keutamaan diberikan kepada etnik Melayu

namun etnik-etnik lain turut diberi peluang untuk mewakili etnik mereka melibatkan diri

secara langsung dalam pentadbiran negara. Pada pilihan raya Majlis Bandaraya Kuala

Lumpur pada tahun 1952, Pengerusi Parti MCA Selangor H.S. Lee dan Ketua

Jawatankuasa Kecil Pilihan raya UMNO Kuala Lumpur telah bersepakat untuk

bekerjasama secara sementara dalam pilihan raya tersebut. Berdasarkan persetujuan yang

telah dicapai, UMNO tidak akan bertanding di kawasan MCA dan begitu juga sebaliknya.

Malah, kedua-dua pihak akan saling bantu membantu iaitu penyokong UMNO dan MCA


24/49

akan mengundi kedua-dua parti. Strategi ini telah membuahkan kejayaan yang cemerlang

iaitu memenangi sembilan daripada 12 kerusi yang dipertandingkan dengan mendapat undi

yang besar. Seterusnya, pakatan UMNO dan MCA ini telah diamalkan di tempat-tempat

lain bagi pilihan raya tempatan seperti di Johor, Melaka dan terbukti kemenangan berada di

pihak mereka. Kejayaan demi kejayaan yang diraih membuatkan keduadua pemimpin parti

ini telah mempertimbangkan kesan baik dan buruk jika kerjasama ini dipanjangkan di

peringkat kebangsaan. Pada tahun 1953, pemimpin UMNO dan MCA telah berunding dan

akhirnya keputusan telah dicapai untuk menubuhkan Parti Perikatan UMNO-MCA untuk

menghadapi pilihan raya umum pertama bagi Tanah Melayu, dengan tujuan untuk

menduduki Majlis Undangan Persekutuan. Pada pilihan raya pertama bagi Tanah Melayu

ini, tiga parti terbesar yang mewakili tiga kaum Melayu, Cina dan India iaitu UMNO, MCA

dan MIC telah bersepakat untuk bergabung. Parti Perikatan telah meletakkan calon-calon

bagi kesemua 52 kerusi yang dipertandingkan. Pada pilihan raya ini jumlah kerusi dan

pembahagian kerusi menunjukkan pengundi Melayu berjumlah 84.2 peratus, pengundi

Cina 11.2 peratus dan pengundi India 3.9 peratus. Peratusan ini menunjukkan kelebihan

yang sangat besar kepada UMNO. Namun, UMNO telah bertolerasi dengan pihak MCA

dan MIC dengan membahagikan 35 kerusi (69 peratus), MCA mendapat 15 kerusi (28

peratus) dan MIC 2 kerusi (3 peratus). Usaha ini jelas menunjukkan tolak ansur bangsa

Melayu yang diwakili oleh UMNO walaupun bilangan kerusi ini tidak memadai denganjumlah pengundi bangsa Melayu pada ketika itu, iaitu 50 daripada 52 kerusi kawasan yang

dipertandingkan dikuasai oleh para pengundi Melayu. Hakikatnya, orang Melayu telah

membuat pengorbanan besar demi perpaduan dan masa depan negara. Hakikatnya,

keputusan pilihan raya telah memihak kepada Parti Perikatan yang berjaya memperolehi

51 daripada 52 kerusi yang dipertandingkan. Dari sudut hubungan etnik, kemenangan ini

memperlihatkan keistimewaan kerjasama antara kaum dan manifesto Parti Perikatan yang

berjaya memikat hati penduduk Tanah Melayu. Manifesto Parti Perikatan ialah hasil tolak

ansur dan kerjasama yang padu antara kaum di Tanah Melayu dalam usaha

mempercepatkan kemerdekaan daripada pihak penjajah British.


25/49

KONKLUSI

Rustam A. Sani (1993) menyatakan Malaysia sesungguhnya merupakan a nation without

nationalism. Ini bermakna kita masih belum berjaya merealisasikan sebuah bangsa yang

mempunyai ideologi yang unggul. Dalam erti kata mudah, proses mewujudkan semangat

kenegaraan atau perasaan kekitaan dikalangan semua penduduk Malaysia masih belum

lagi sempurna sepenuhnya. Dan pada pengamatan pengkaji, jika proses ini mencapai satu

tahap yang tinggi barulah terwujudnya nasionalisme Malaysia yang sejati. Sekaligus

matlamat membina negara-bangsa itu pastinya tercapai.

Namun, tahap pencapaian Malaysia pada masa kini untuk menjadi negara-bangsa

sebenarnya adalah dalam keadaan yang baik. Perubahan cara hidup antara kaum kian

nyata dan lebih baik jika dibandingkan sebelum 13hb Mei 1969. Jika kaum muda tidak

diracuni dengan unsur-unsur perkauman, sebaliknya diyakini tentang nilai bersama yang

dapat memupuk perpaduan, proses pembinaan negara-bangsa Malaysia akan lebih segera

terlaksana. Walaupun berbeza dari segi pemahaman dan kepercayaan, pemupukan dan

pengukuhan perpaduan adalah agenda utama kerajaan untuk membentuk Negara aman

dan makmur. Selain itu sebagai rakyat Malaysia kita perlu menanam semangat nasionalism

dalam diri. Sesungguhnya nasionalisme masih diperlukan dalam zaman globalisasi ini,

masih penting dan ia masih berperanan. Nasionalisme ini bukan berkehendak kita pikulsenjata. Ia memerlukan kepintaran dan perpaduan, memerlukan strategi yang bijak, dan

hati yang cekal.

Oleh yang demikian, untuk membina negara-bangsa Malaysia yang unggul, strategi

pembangunan negara yang difokuskan kepada pembangunan manusia yang bersepadu,

iaitu menggabungkan pembinaan potensi, spiritual, intelektual dan jasmani di samping

pembangunan ekonomi dan kebendaan dilihat perlu dilaksanakan sebaik mungkin. Dengan

itu negara akan mencapai tahap kemajuan yang berperadaban tinggi dan pembinaannegara-bangsa yang bersepadu berlandaskan acuannya yang tersendiri akan terlaksana.

Kita perlu memahami, menghayati, mengaplikasi supaya proses pembinaan negara

menjadi lebih kukuh.. Satu nilai dikongsi bersama perlu diwujudkan dan dihargai oleh

seluruh warganegara Malaysia.


26/49

RUJUKAN

1. Amin, M. R. (2009). Perjalanan Menuju Kemerdekaan. Selangor: Mika Cemerlang

Sdn Bhd

2. Dali, A. M. (2012). Perlembagaan Malaysia: Penyertaan Sabah dan Sarawak ke

Dalam Malaysia. Seminar Perlembagaan Malaysia: Di Antara Sejarah dan Tuntutan

Semasa, Arkib Negara , 14.

3. Mohamed, A. F. (n.d.). Pembentukan Sebuah Negara Bangsa Malaysia. Negara

Bangsa Malaysia Dari Sudut Sejarah , 11.

4. Othman, M. I. (2002). Sejarah Malaysia (1800-1963). Kuala Lumpur: Utusan

Publications & Distributors Sdn Bhd.

5. Penubuhan Malaysia 16 September 1963. (n.d.). Retrieved February 28, 2013, from

Arkib Negara Malaysia: http://www.arkib.gov.my/penubuhan_malaysia

6. Persidangan Malaya Merdeka di London. (n.d.). Retrieved February 28, 2013, from

Arkib Negara Malaysia: http://www.arkib.gov.my/persidangan

7. Rombongan Kemerdekaan Pulang Dari London. (n.d.). Retrieved February 28, 2013,

from Arkib Negara Malaysia: http://www.arkib.gov.my/rombongan_kemerdekaan

8. Shuid, M., Osman, S., & Othman, S. (2008). Teks Pra-U STPM Sejarah Malaysia.

Selangor: Pearson Malaysia Sdn Bhd.

9. Suruhanjaya Reid. (n.d.). Retrieved February 28, 2013, from Arkib Negara Malaysia:

http://www.arkib.gov.my/suruhanjaya

10. Talib, Z. (2008). Esensi Sejarah SPM. Selangor: Pearson Malaysia Sdn Bhd.

11. Arkib Negara Malaysia, 1981. HariIni Dalam Sejarah Jilid II.Kuala Lumpur:

Percetakan Negara.

12. Means, G. P, 1976. Malaysian Politics. London: Hodder andStoughton.

13. Mohd. Isa Othman, 2002. Sejarah Malaysia (1800-1963). Kuala Lumpur: Utusan

Publications & Distributors Sdn Bhd.14. Mohd. Noor Abdullah, 1979. Kemasukan Sabah Dan Sarawak Ke Dalam

Persekutuan Malaysia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka .

15. Ramlah Adam, Abdul Hakim Samuri dan Muslimin Fadzil, 2004.Sejarah Tingkatan

3. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

16. Rashid Aman dan Lee Veen, 2006. Ulang Kaji Target Terkini A++ PMR Sejarah

KBSM. Selangor: Sasbadi Sdn Bhd.


27/49

17. Ruslan Zainuddin dan Fuziah Shaffie, 2001. Nota Lengkap SejarahMalaysia STPM.

Shah Alam: Penerbit Fajar Bakti Sdn Bhd.

18. Ruslan Zainuddin, 2003. Sejarah Malaysia (Edisi Kedua). Selangor: Penerbit Fajar

Bakti Sdn Bhd.


28/49

LAMPIRAN

Peristiwa Pengisytiharan Kemerdekaan

1 Januari 1956

Rombongan Rundingan Kemerdekaan

1 Januari 1956

Rombongan Kemerdekaan bertolak ke Karachi, Pakistan menaiki kapal laut bernama M.V. Asia.

1 Januari 1956


29/49

Seramai 10,000 orang yang sebilangan besar terdiri daripada ahli-ahli UMNO telah menghantar

Rombongan Kemerdekaan di Pelabuhan Tanjung Pagar, Singapura.

1 Januari 1956

Keratan Akhbar Melayu, 6 Januari 1956 yang menunjukkan kapal laut M.V. Asia ke Karachi,

Pakistan.

Keratan Akhbar Utusan Melayu, Rombongan Kemerdekaan yang diketuai oleh YTM Tunku sedang

berbincang di Lancaster House.


30/49

8 Januari 1956

YTM Tunku dan Lennox Boyd(Setiausaha Tanah Jajahan Inggeris) menandatangani Perjanjian

Merdeka di London.

20 Februari 1956 (11.00 pagi)

YTM Tunku yang mengetuai Rombongan Kemerdekaan tiba di Lapangan Terbang Batu Berendam,

Melaka dengan Malayan Airways.

20 Februari 1956

Rombongan Merdeka yang diketuai oleh YTM Tunku Abdul Rahman disambut oleh lebih kurang

1,000 jawatankuasa penyambut daripada Parti Perikatan semasa tiba di Lapangan Terbang Batu

Berendam, Melaka.


31/49

20 Februari 1956

Rombongan Kemerdekaan berehat seketika di rumah Tan Cheng Lock di Klebang, Melaka dalam

perjalanan dari Batu Berendam ke Padang Bandar Hilir, Melaka.

20 Februari 1956 (3.30 petang)

Rombongan Kemerdekaan tiba di Padang Bandar Hilir, Melaka.

20 Februari 1956

Orang ramai melaungkan 'Merdeka'setibanya Rombongan Kemerdekaan di Padang Bandar Hilir,

Melaka.


32/49

20 Februari 1956

En Ghafar Baba, mempengerusikan perhimpunan raksasa di Padang Bandar Hilir, Melaka.

20 Februari 1956

YTM Tunku menjulang keris yang dihadiahkan oleh kaum ibu UMNO Melaka yang diwakili oleh

Puan Zainab bt Samdin.

20 Februari 1956

Datuk Abdul Hamid Jumat, Ketua Cawangan UMNO Singapura sedang menyerahkan Peta

Persekutuan Tanah Melayu termasuk Singapura pada YTM Tunku Abdul Rahman.


33/49

20 Februari 1956

Orang ramai mendengar ucapan YTM Tunku Abdul Rahman di Padang Bandar Hilir, Melaka.

20 Februari 1956

Ucapan oleh Datuk Panglima Bukit Gantang, Toh Muda Haji Abdul Wahab di Padang Bandar Hilir,

Melaka.

20 Februari 1956

Ucapan wakil MCA Leong Yew Koh di Padang Bandar Hilir, Melaka.


34/49

20 Februari 1956

YTM Tunku Abdul Rahman membaca Watikah Pengisytiharan Tarikh Kemerdekaan.

20 Februari 1956

Dr. Ismail (kiri) dan Dato' Abdul Razak (kanan) turut menandatangani pengisytiharan tarikh

Kemerdekaan di Padang Bandar Hilir, Melaka.


35/49

20 Februari 1956

Watikah Pengisytiharan Tarikh Kemerdekaan Persekutuan Tanah Malayu yang ditandatangani oleh

ahli-ahli Rombongan Merdeka di Padang Bandar Hilir, Melaka.

20 Februari 1956

YTM Tunku Abdul Rahman melaungkan 'MERDEKA'.


36/49

20 Februari 1956

Rombongan Kemerdekaan berarak keluar selepas mengumumkan tarikh kemerdekaan di Padang

Bandar Hilir, Melaka.

Penubuhan Malaysia 1963


37/49

YTM Tunku Abdul Rahman menyatakan hasratnya untuk penubuhan Malaysia di Hotel Adelphi,

Singapura.

Ahli-ahli Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia (JPPM) bermesyuarat. Objektif member

penerangan kepada penduduk Borneo Utara, Sarawak dan Brunei tentang penubuhan Malaysia.

Suruhanjaya Cobbold ditubuhkan bagi meninjau pendapat penduduk Borneo Utara dan Sarawak. Di

anggotai oleh Mohd Ghazali Shafie, Wong Pow Nee, Lord Cobbold, Sir David Wetherson, dan Sir

Anthony Abell.


38/49

Penyata Suruhanjaya Penyiasat Borneo Utara dan Sarawak, 1962. Laporan ini menunjukkan 80

peratus penduduk Borneo Utara dan Sarawak menyokong gagsan penubuhan Malaysia.

YTM Tunku Abdul Rahman mengadakan sidang akhbar pada 6 Julai 1963 tentang keberangkatanbeliau ke London untuk menandatangani perjanjian penubuhan Malaysia.

YTM Tunku Abdul Rahman berangkat ke Singapura dan seterusnya ke London pada 6 Julai 1963

untuk menandatangani perjanjian penubuhan Malaysia.


39/49

YTM Tunku Abdul Rahman semasa menandatangani perjanjian penubuhan Malaysia di Malborough

House di London pada 9 Julai 1963.

Orang ramai menunggu ketibaan YTM Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj pada 25 Julai 1963

setelah kembali dalam rundingan penubuhan Malaysia di London.

YTM Tunku Abdul Rahman memeriksa perbarisan hormat pasukan tentera yang menyambut

kepulangan beliau dari London pada 25 Julai 1963.


40/49

Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong menerima tabik hormat dari anggota pasukan

seragam yang menyertai perbarisan sempena sambutan Hari Malaysia yang diadakan pada 17

September 1963 di Stadium Merdeka.

Pelajar-pelajar sekolah membentuk perkataan Hidup Malaysia sempena sambutan Hari Malaysia

pada 17 September 1963.

Seri Paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong menyampaikan titah ucapan diraja di upacara

pemasyhuran Malaysia pada 17 September 1963.


41/49

YTM Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj melaungkan Merdeka sebanyak 7 kali, selepas tamat

membaca pemasyhuran Malaysia pada 17 September 1963.

Watikah pemasyhuran Malaysia yang ditandatangani oleh Perdana Menteri YTM Tunku Abdul

Rahman.


42/49

REFLEKSI

INDIVIDU


43/49

NUR SHAHIFA BT NORLAN920506-03-57722012121340182

Pertama sekali saya ingin mengucapkan terima kasih kerana akhirnya saya dapat

menyelesaikan kerja kursus yang telah diberikan kepada saya oleh kumpulan pada

waktunya. Selain itu, saya juga ingin mengucapkan terima kasih kepada pensyarah

pendidikan subjek Hubungan Etnik saya iaitu Dr Sia Keng Yek yang telah memberikan

bimbingan mengenai kerja kursus ini. Saya dan rakan sekumpulan dapat memahami tugas

secara terperinci dan memulakan proses kerja secara jelas melalui penjelasan yang telah

diberikan oleh beliau.

Melalui tugasan ini, saya telah memperoleh begitu banyak pengetahuan berkaitan

sejarah Malaysia. Saya telah memahami sedikit sebanyak sejarah berkaitan dengan

Perkembangan politik di Malaysia dalam konteks hubungan etnik. Kepelbagaian etnik di

Malaysia telah mempengaruhi dan mencorakkan pembangunan politik di negara ini.

Daripada lahirnya kesedaran politik di kalangan penduduk yang mempunyai haluan berbeza

antara satu kaum dengan lain sehingga wujudnya parti-parti politik bercorak perkauman.

Senario pembangunan politik di Malaysia dapat dilihat bermula daripada lahirnya kesedaran

berpolitik dan gerakan nasionalisme di kalangan berbagai etnik di Malaysia dan

berkembang kepada penubuhan parti politik bercorak perkauman sehingga kepada

penggabungan parti politik pro-kerajaan untuk memperjuangkan berkerajaan sendiri dan

kemerdekaan. Kerjasama antara etnik utama tersebut akhirnya membawa kepada

pembentukan Malaysia pada16 September 1963.

Saya sedar akan kelemahan diri saya yang sebelum ini tidak begitu endah dengan

perkembangan negara ini namun begitu melalui tugasan ini ia telah menyedarkan saya

bahawa adalah penting bagi seorang rakyat Malaysia itu untuk mengetahui sejarah negara

dan perkembangan politik kerana ini akan memupuk semangat kecintaan yang sangat

mendalam kepada agama, bangsa dan negara.

Masalah yang dialami semasa proses persiapan kerja kursus ini adalah kesukaran

bagi saya untuk memahami isi kandungan yang terdapat di dalam Perkembangan politik


44/49

dalam konteks hubungan etnik ini. Ini merupakan kekangan yang hebat untuk saya ketika

mencari isu-isu yang boleh dikaitkan. Tetapi atas bantuan dan sokongan daripada

pensyarah dan rakan-rakan akhirnya saya mampu juga untuk memahami dan mengupas

isu-isu yang telah dipilih. Selain itu,terdapat kekeliruan juga ketika saya ingin

menyelesaikan tugasan berkaitan kerana sukar untuk mendapatkan maklumat yang benar-

benar tepat tetapi hasil daripada perbincangan dengan ahli kumpulan dan rakan-rakan yang

lain, ia dapat diselesaikan dengan jayanya.

Nilai keberkesanan yang diperoleh daripada penyelesaian masalah adalah cetusan

idea dan buah fikiran untuk mempelbagaikan cadangan pengajaran semasa di sekolah

nanti. Penyerapan nilai murni dan budaya yang baik boleh dipupuk semasa menjalankan

pengajaran dan pembelajaran sama ada di dalam atau di luar bilik darjah. Pada pendapat

saya, guru yang bertanggungjawab akan selalu peka terhadap segala keadaan atau situasi

yang berlaku di sekitarnya. Walaupun kita tahu terlalu banyak masalah dan isu pertikaian

kepentingan berlaku dalam negara kita,namun di segenap itu masih terdapat ruang untuk

kita menilai dan berfikir untuk membuat satu anjakan serta perubahan daripada bawah.

Penguasaan ilmu yang meluas boleh dikatakan sebagai tuntutan bagi setiap guru agar sifat

berpengetahuan itu menjadi pegangan utama dan menjadi aset untuk membimbing murid

ke arah yang lebih positif.

Sebagai seorang bakal pendidik juga, adalah sangat penting untuk mengisi ilmu di

dada terutama berkaitan dengan agama, bangsa dan negara. Ini adalah kerana, ia dapat

membantu saya untuk menerapkan nilai-nilai murni dalam diri murid-murid saya kelak

seperti mewujudkan semangat patriotisme iaitu semangat cinta akan negara.Saya juga

boleh menerapkan unsur-unsur sikap toleransi dan sikap saling bantu-membantu tanpa

mengira kaum dan agama. Selain itu, kita juga haruslah sentiasa hormat-menghormati

antara satusama lain serta menjaga sensitiviti kaum-kaum lain. Dengan ini barulah negara

kita akan sentiasa menjadi aman damai dan bersatu-padu seterusnya dapat memangkin

pembangunan negara kita supaya terus berkembang maju dan dihormati di mata dunia.

Akhir sekali, dapat saya simpulkan disini bahawa guru yang sentiasa bersedia, peka

serta bergiat aktif dalam menguasai sebarang aktiviti pengajaran dan berusaha

meningkatkan kemajuan diri adalah tidak menjadi sesuatu kemusykilan jika mempunyai

semangat yang kuat untuk mendidik serta mengubah pandangan anak bangsa.


45/49

MUHAMMAD HILMI BIN PARHIN

2012012340136

901206015805

Bersyukur saya kehadrat Illahi kerana dengan limpah kurniaNya dapat saya

menyiapkan tugasan kumpulan Hubungan Etnik ini tepat pada masanya. Hubungan Etnik

merupakan satu subjek baru yang saya pelajari untuk semester ini. Subjek ini telah

mendedahkan saya dengan lebih teperinci mengenai hubungan etnik di Malaysia dan

peristiwa-peristiwa serta kewujudan Perlembagaan Malaysia. Selain itu, saya juga ingin

mengucapkan terima kasih kepada pensyarah pendidikan subjek Hubungan Etnik saya iaitu

Dr Sia Keng Yek yang telah banyak membantu kami dalam tugasan ini.

Bagi tugasan kumpulan ini, kumpulan kami telah diberikan tugasan untuk mencari

bukti-bukti kerjasama dan permuafakatan antara etnik dalam pembentukan Malaysia.

Tanggapan pertama yang saya dapat apabila menerima tajuk ini ialah ini merupakan

tugasan yang sukar.

Setelah mendapat tugasan ini, saya dan rakan saya telah membahagi tugas

masing-masing dan mencari rujukan untuk membuat perbincangan serta mengambil

maklumat yang telah diberikan didalam kelas. Saya dan rakan saya mencari rujukan melalui

perpustakan yang terdapat di dalam institut dan mencari dari sumber internet. Terdapat

banyak rujukan yang kami dapat dan kami harus memilih rujukan yang sesuai dan

bertepatan dengan tajuk kami. Bagi menyelesaikan bahagian saya iaitu Rentetan Peristiwa

Penggubalan Perlembagaan Malaysia, saya telah menggunakan sumber internet sebagai

rujukan sepenuhnya. Setelah mencari bahan dari internet, saya akan menapis dan mencari

isi-isi penting yang berguna untuk bahagian saya. Selain itu, kami telah menggunakan

alternatif lain iaitu pergi ke perpustakaan luar bagi mencari maklumat dan data tambahan

dalam buku-buku rujukan bagi tugasan ini.

Semasa melaksanakan tugasan ini, saya telah mendapati banyak kelemahan yang

harus saya tagani dan tidak akan saya ulangi apabila membuat tugasan kelak. Kelemahan

saya yang pertama ialah tidak pandai mengurus masa dengan baik dan suka melakukan

pada saat-saat akhir. Tetapi saya bersyukur dapat menyiapkan tugasan ini tepat pada


46/49

masanya. Selain itu, kelemahan yang ketara dapat saya lihat pada diri saya ialah saya

lambat untuk bertindak. Sepatutnya semasa saya menerima tugasan ini, saya harus

merancang bagi memastikan kerja ini boleh dilakukan dengan mudah. Tetapi akibat tiada

rancangan, saya tidak dapat menyusun tugasan seperti memcari bahan, membuat power

point dan laporan tugasan ini dan ini memaksa saya bersengkang mata untuk menyiapkan

tugasan ini sehingga pagi.

Kekuatan saya yang dapat saya lihat semasa melaksanakan tugasan ini ialah, saya

cepat membuat tindakan dengan mencari bahan dan rujukan walaupun tugasan hanya

tinggal kurang seminggu. Selain daripada itu, sikap saya yang suka bertanya dan sering

berkomunikasi diantara rakan saya membuatkan saya cepat berkeja dan boleh menyiapkan

tugasan dengan cepat.

Harapan saya terhadap tugasan ini ialah agar tugasan ini diteruskan bagi

memastikan setiap bakal guru terdedah dengan isu semasa yang berkaitan dengan etnik-

etnik di Malaysia dan tidak mengulangi kejadian 13 Mei 1969. Selain itu, bakal guru harus

tidak mempunyai sikap diskriminasi semasa proses pengajaran dan pembelajaran agar

Malaysia akan terus maju dengan adanya persefahaman di antara kaum. Pentingnya

pengajaran hubungan etnik ini kepada kami adalah bagi mengetahui sejarah dan juga

perkembangan semasa dalam Negara untuk pengetahuan yang lebih luas, selain menjadiseorang guru yang berkaliber mengendalikan murid-murid yang berbilang kaum, budaya,

dan juga agama.


47/49

AMMIR BIN AZAMI

2012012340105

Terus-terang saya katakan bahawa tugasan kali ini amat mencabar kerana

inimerupakan satu tugasan yang lain daripada yang pernah saya siapkan kerana

sebelumini saya belum mendalami subjek Hubungan Etnik ini. Walau

bagaimanapun,Alhamdulillah dapat juga saya siapkan tugasan ini yang mampu membantu

saya padamasa akan datang kerana subjek ini merupakan subjek yang sungguh berguna

kepadasaya dalam memperkasakan lagi ilmu pengetahuan saya mengenai ciri-ciri serta

jatuhbangunnya sesuatu etnik di Malaysia ini.

Umumnya, tugasan kerja kursus saya memberi gambaran jelas tentang susur

galursebenar pembentukan etnik di Malaysia melalui perkembangan sejarah sejak

zamanpenjajahan lagi. Selain itu, saya dapat menambahkan ilmu pengetahuan dalam

sejarahhubungan etnik di negara kita. Saya juga dapat mempertingkatkan elemen

pengajaranmengenai keadaan hubungan rakyat Malaysia melalui kerja kursus ini.

Langkah menerapkan konsep saling menghormati sesama kaum dan etnik dalam

kehidupan amat wajar untuk membangunkan negara dengan beberapa penambahan agar

cita-citamurni setiap rakyat dapat dilaksana.Seperti yang saya sudah maklumkan,tugasan

ini merupakan tugasan yang rumit.Namun begitu, atas bantuan daripada pelbagai

pihak,dapat juga saya menyiapkantugasan yang bermakna ini .Berbekalkan nasihat dan

tunjuk ajar daripada pensyarah yang sedia membantu pada bila-bila masa sahaja,

prosesmenyiapkan tugasan ini berjalan dengan lancar.

Selain itu, saya juga ada mencarimaklumat tambahan daripada laman web dan

rujukan dari buku bagi memantapkantugasan ini dan juga sedikit perbincangan dan

perkongsian bagi menyiapkan tugasanini. Dapat saya simpulkan bahawa melalui subjek ini,

ia dapat membantu kitamencanang sesuatu perkara berkaitan ketamadunan di negara kita

di sampingmenambahkan ilmu pengetahuan mengenainya. Diharap kerja kursus ini

memenuhikriteria yang diperlukan oleh pensyarah dan menepati kehendak soalan yang

diberikan.Ilmu yang saya perolehi sepanjang penulisan ini akan saya aplikasikan sebagai

panduan dalam kehidupan.


48/49

BORANG KOLABORASI

MUHAMMAD HILMI BIN PARHIN :2012121340136

SITI SYAHIRAH NABILA BINTI MOHD YAMIN : 2012121340196

KU MOHAMAD DAHAMIN BIN KU SHAMSUDDIN : 2012121340135

NUR SHAHIFA BINTI NORLAN : 2012121340182

AMMIR BIN AZAMI : 2012121340105

OPTION/CLASS : 3 PISMP TESL 1

SUBJEK : HUBUNGAN ETNIK

LECTURER IN CHARGE : DR SIA KENG YER

PERKARA KOMEN TANDATANGAN PENSYARAH

Menerima tugasan dari

pensyarah

Memulakan kerja-kerja

draf.

Penerangan tugasan dari

pensyarah

Memulakan pencarian

maklumat

Perbincangan dan

pengumpulan data

Melayari internet, buku,

perpustakaan dan juga

jurnal/ majalah

Perbincangan denganpensyarah

Soal-jawab mengenaitugasan, dan juga

penambah-baikan

Menyiapkan tugasan Tugasan disemak kali

dan disiapkan.

Penyerahan tugasan


49/49

HE SIAP Rejected

Documents

Transcript of HE SIAP Rejected