: డా క [ దాం ఉద్య న నళ at శో ee షం. తి వ్‌ డి క

‘ టం న యు. న ము. యు ట్ర bs re ర ల జ్‌! టో er, Se CT ee ల్లో గ al

Fa || ER prem Ayr ene Ty EN AD NED RP

ms FE parr CEA Ri కనాను వ్యరి నద ధా ర. Thi NEE AZ EEE Spas

ల” ల! షల్‌ Ca

Poe క eR ర న న చతు మ యఫ్‌ గ

ఇదా

Se న న కప్పి

ba ల్ని b గీ లః {

ఇచ్యుది

సుంటూరు మండలా త్రర్హ్షతే

అబ పాడు! గామ ణ్‌ స్తవ్యులగు బలు అంశా

అతు. ఎట నత ము SH ల - చ సల క్రిం న అ పరాం అయ చెను కవ ఇవ, శ ఎ Fe ణు

టొ ==) Py,

శీ వావిచె. తెనుగు చా యుడు ౪ ' DN

¥ సి స్ట పీలా ఓట్‌ గాన వ ఇ 1 క్రీడ (| మర్‌ కావ్ను.న్ని ప చేదా నగత్న ణా స ఈ ఖం వేదా bs “వావస్పగ

a ద bs yr ర్తి CaS జ గు మ EA © ad Es మా వము న్‌్‌ LAM WE LOTT ODOT NR సా రంూాట వొడి మె శీ, గలా ఆ శ టీ, కుల మ అయ రా న.

Say CET sy శీల an) ఇ ర! Yh Wa వ రియుత గాలు

తపు బ్య రీ క్ష్‌ గ ల గ్ర Et టో లై G {3 a నే లే ఫె జ్‌ ల్‌

939,

All Rights Reserved.

Ads చ

a” సా చ న ౮ సత హన ప్న స గా eee " a PP టయ నాం ఇ

ల నవ టు Ses Sn PRE Erte వా పర స్ట బూర టర డోరా ఆరటం టర బరి టి మూడ?

fe క. రర. in

లో DP

ile a ch ERIE ys స్‌

య త్‌

నల స్‌

నూ. శ నం

ల్‌! Wi Ts wm

క్ష ల్‌ు

Printed at the VEDANTA PRESS,

_ Brodiepet, GUNTUR. హహ స ri re re ws i re మటు. ont

కన్యలు!

Mi

సు

స

సనా

కాస

స

వలన

ల

(

అ

లో

మే

342 ba

ర.

fede. పు! Fp

my హో”

నూ 1} రో

y | “i

hie

ల.

రామానుజాచారుంల వారలు

wn | శ! 2

క్షే.

సమగ!

ఎప

ఆ ui జ్‌

తిరును౦ [త [(పకరణము.

1. ముముక్షుప్పడియన6ంగా మోతమును కోరినవారికి చెలి

యవలసిన షి,

2. మోకమంవిచ్చగలవానికి 'జలియవలసీన రహస్యములు మూడు. రహాస్యమనంగాం దెలిసికాననలసినది. అనలా నుపబేశ

ముచేతం చెలియదగినదిః

అందు (కుథవురహాస్యము తీరుమంతిము అనలా నారా

యణాష్లాతరీ, మంతవమునలగా. దన్ననుసంధించు వారలను

రశ్నీంచునది.

ర, | ముముతు ప్ప

డా 1 0 Ju | ౮6 ॥ ల. వికుమంతే /ము బుక్క. గొరవమునకుం దగిసటు ఛో ౧ 5 ఈ bh

త్రో నాదరించి అపరం అను సంధాన మనగా

మననము.

ర! me)

/ దో a

సును, మంత్రము నువడేశించిన యాచార్యుల ను ందును భో మిగుల నుండె నేసి, నం. ఆచార్యుడన పనా వం,

మందుగల యర్షమున దానాచకించి శివ్వునిచేత తా నాచ

4. మంత, 'ముందున్తు మంతెమంనుం వెష్తబడు చినవముం

స్‌ దక పా న

ర్‌. సంసాకులు స్య్రైస్వరూపమున్కు భగనంతుని సాపు. మును మజచి తెలిసికొనక, MURS క చెడిన

మను నిజూర యను నను "లేక సంసారమును సముద, 'మంవు బడి,

దదెగాాస్రుక్త్‌ వూక ను ఊఉందుచుండగా, భగవంతుడు తన నిశోతుక

కృపచతే సీ సంసారులు దన్ను చేలునుకోని డరిని జేరునట్టు, ' నర నాఠాయరారాకునముగా (క్రిబదరి క్మాశ్రమము న టా నశిష్యుద జం. ను

చాచే దరూచార్యుకునునై యుండి నారాయణాసాకురీ వుంతి, లు i

మును వెలడిపజు"చెను. cn

౮, శిహ్యుంకుండేనలసీన (కమము లోకులకు “జెలి?

సోవసకముచేత దానింజెలియంచేయుట కై భగవంతుడు నకును,

ఊత త్రో శష్యుడై యుంచెను. apm

(=. సకల శాన్ఫృములను జివి నంపోదిం చెడు జనమ

భా

wg

తిరుమం(తౌగ్రము. 21 ఎఎ A

న. జ

క్ష తో గితసునంకీ్‌ది.

నీతుమంత" /ము ఏను జచెపి Nb IL

స గ నా VN

కొసను జ" “ee

ఏ. ఈ నాశాయణాసూశవ్రుఎ యనెను తిరుమ్మ త్ర ముగాగ ల .

న్‌ ల ర కు జంక, త జ జు గ్‌ చ ha,

వాసుబ ర? వ తరి, వివువపషక్షది మొుువటగు మంతే )ము 0 ల్సి

9, ఈమ తేములు వ్యాపపె

కపుంత్‌ ములనియు శం

ఛభగనంతునియొక్కు గర పషేత

మంతములనగా + నగవంపో స జరం:

సుక ఆయున క... అవ ఆొర గుణ

శాలిని చెప్పునవి,.

10. bad న్నారు శ ను లె 0 RE: న్‌ గా న ee a ధ్ర ము రష గ వ్‌ డు ళ్‌ "ఫి po (ఓ

సు 9)

1 kh ee తర వం వ్వ్‌ సం ఏ

యా నామది మంతి /ము స్ట OR ఠి ళో

lI AD

యితర మతేను చ

యును Pa ట్‌ గేట్ల

18, నారా; ములున్ను పహాస్త లాప్రి బుషుబంశు, నమూ గ చున

నువిఫ ములు

నో జ ఆరో Ma : rua Mn) wm, ముప

£9

స 'పేవ Seo

అవల a చుటదయు

ప న స్రొమిరిని

పెవుఏ Cons ఇనా a

ణ్‌

న్య్బాపని | మంత్ర; ములుగ

wey, జ్‌ na GF . అలో! ఇజ్‌

స్స ము పు ర్నునుసిః ఎవో కట ls 3

సర్వన్యాప॥త్వ మును “టే

చలి whe

చ సనములలో న క

సాకి (యె |.

(థం '

భో య

:3

వంతి న తం

“పయ తప మంత్రమును సంచ

న ESE (een

ఏ (0 గనె / క్‌

గరప తి) మ్‌ అ wv

En Kady

sy fre" re) ix) HAN,

ON జ

sats షః గి సస 71 hha వాము న న! జ్‌ x

WP)

౬ ఈ ముముముప్పుడి

నాళ్వారులున్ను, నాధమునులు మొదలగు పూర్వాభా స్య

లున్ను ఆద రింశ్చురి.

14. మంతమున కర్గభూత్ఫుడె డెయున్న భగనంతునివెభ

వముకంకు యీోమంత వెభ గనే మధిక మైయున్నది.

15. -ఈశ్వరుండు అదృశ్యు డెనను, మం|తముద్భశ

యుండి యుపకరించును, యె

16. భీష్ములు మొదలగువారి సభయందు దుళ్ళాస

నుని చేత మానభంగ మునొోొందిన (చాపదిక్‌ చీణెలను వృద్ధినొం

దించి మూనమును గాపాడి రవ్నీంచిన మంత మిదియే గదా,

17. ఈ మంతము, భక్తి ముదలగు గెారవముతోనను

సంధించక యనుసంధించినను, డానివ్వువలనిన పఫలమునకు

లోపము జేయును.

18. ఈ వ మంత్రము కులము మొదలైన సకలామేక్నీత

ముల నిచ్చును.

10. వరకు వైవల్యము, భగవల్లాభము మొద లయినవాటణి నవేశీంచునారికి వాటినిచ్చు ను. ఐశ్వర్యమనగా

నిహలోకమందున్ను, స్వ ర్షాదులయందున్ను యనుభవించు

సంపద్యశకైవల్యమునగా పరవుపదమునకు సంబంధించి యున్న మొక స్థలమందుండి చేయు శేనలాక్మానుభవము. భగవల్లాభ

నగా ముక్తుడె పరమపడమునందు శుద్ధసత్వ దేహముతో జేయు పరమపురుపార్శ్యమైన భగవత్కై0కర్యము*

తిరుమ౦ తా)ర్లము. ౭ ఫి

"జ రి వభ కం) వ్‌ న్న G ig 20. భగన్నక్చా ప్రిసాథసములగు కర్మా యోగి i స

యోగ భ కీయోాగముల ననలంవించువారలకు తగ్సిద్ధ్యర్య షు /. ane.

dona

యీ నుంతమును సహాయముగా నోరినయెపల, నొ ఏక్లినుంను

పొతిబంధక ములను పోగొట్టి నాటిని సిద్ధింప కు టీయును, [

రొారాూగమునగా తమ దాన తఫోథ్యాన సంభాషవుందన. షంచి

ns nar ఘాత 4 ర్‌ ఎర్రి ఆ ఇ నే అ pn se Wy లాలి మహాయ్యాగ్నీసో (లి లర్థయ (తపుణ్యమ్మెత న ( కు Der

_చఛాయణపుణ్యనదీస్నాన చ. ష్ట్ర పజ “ర ఆ ట్‌ ఖర భ్‌. ఆరి ౫.

న శాస్తా /భ్యాస సమాగాథన జపతేర్స శానుల మే న గలుగు డసా

శోవణమున లన మునణించినంచు వ అన వ్‌ 0 సియద్య్వారొ

కొరి

క పోన్రట జే దద్విషయమందభిలా సగ విగ .తుమనింమనూాసకి ఏ

రెంచు చుజ్ఞానమునకు ల గో నరములు “నాం స్లో

గాయామ్మపత్యాహా ఘోర భు ఖా్య్టానధాగ ఆఅసనమాఫమాష' సున యం

గయోగ; (గనుముల చేత యోగాభ్యాస॥ గాలము పరగు వ ము

యాత్శను లక్ష్యముగాంబేయుట. నారా దరాగ మును కరు యో

గమునలన జ్ఞానమునకు బుట్టిన స్టైనమున హ్వూద ముకి మలము

నాదిత్యమండలము మొద ఓ స్థలము బయం లు “చిం హీసయుంసు

స శ్వేశ్వరుని ల,క్యుముచేసి అయనను గెంమి న కాయల వ్ల

గూడియున్న వానినిగాను, పీ తాంబరధరునిగాను, కిరీటా 9ిప్వు

భూపణాలంకరిష్టునిగాను. లమ్యుసమెతునిగాను యనుఖ వి, చి, యోగా భ్యాసకమమను చేత నను భవ కోలమును వ్చ। సరిత పర

| ల

౨1. ఈమంతము ప్యుపత్కిలో దిగినవా!ికి భగవ త్చా లో వాటి |

రతం[త్యమ నె నడు స్వ పజ్ఞున నమును విశదముగా బుట్రించి

కాలశేపమునకు 29 a ష్‌. ౫ముంకును. మపి

యన క ర్శజ్ఞాన నభక్తులు స్వ్రతంతో పాయములగుటు చేశ

SSN య. మెన కత పమునకు విరుద్ధవ ము rm

లని వొటినిచేయుట కసమర్లుడై భగవత్సన్నిధియందు యు

భరసమర్పణము. అనగా తన రక్షణభారము దనకు జేదనే

జ్ఞునముతో నిశ శ్రషరునియందా భారము సమర్పించి నమ్మి

యిండుట= ఈపిప త్తి యార్శపప త్తియనియు, దృష్తపిపలి వి ధములు ఆర్తపప త్తియనగా భగవన్ని "పీ జా యనియు శాంత

ఇ

తుకకృపచే నాన నముబుట్టగానె ఛభగవదనుభవమునకు.6 బ )తిబం

థము_లెన నటే తనున్న యీాబేశమును, న

“- సహవాసమును సహింపజాలక, భగ నదనుభ వమునకో కంసా

కార-మున ముక 'డేహామును; ముకీ బూ మును; న క్ర సురువ్వు టి

సాన్నిధ్యమునుబొందుట్నకె త్వరపడి యా ర త్రో జేయు (వన శి యా ల అ లాలీ!

క చి తం రయ్‌ చు వ్‌. నన ఆర్హప,పన్నులకు "వంట సె ముక్కిక ల్పును. ఇట్ట ప,పన్నులాఇ ప

నాదులు మొదలగు పదకొండుగుూదు. ద్భప ప్రపతి యన

మ కి జా 9 తిరునుం(శతౌర్థి క

ఇట్టియార్తి మ్యతములేక తసరత్షణభారమును [సప న

దు హొసమర్చించి న నమ్మి స్వామియొక్కు- ఆజ్ఞాతెంక ర్యమును ఇ జయు'నుం

శుట. ఇట్టిద్భ_ప్ప ప్రవేప న్నులకు చేః సశవసాన కాలమందు మోావీము

గలుగును. ఎటు అం మొదలగు పూ రారా! రుష్టలు,

శాలవేషమనంగా తిరుము స్రమందుం జెప్పంబన్‌న Mp?

ఛానాదులచేత గాలమును నెళ్ళబుచ్చుచుండుట,

99 ఆతోస్తజ్టీవనమునకు సాధనముగాం జెలి నునలసీన

తుని శేషములన్ని యు నిమం్మతేముందే ద యున్నని.

బర అఫ్‌ అయిదరముబు. అవి ఏమనగా నొకటి స్వస్య య స్త స

రూపము, రెండు పరస్వరూపము; మూడు పుడషార్డస్వరూ పము

నొల్టు యుపాయస్వమాపము + అయిమ ఏిరోధిసరాపము . స్వస్వరూపమునగా ప. ఈ బిసస్వరూప(మైము నధ

ములు, ఒకటి నిత్యులు "రెంఢు ముక్తుల్లు మూడు బడ సలు,

నాల్లు టు... మి ముముఘున్రులు, నిత్యులస గస సం

హత నిత్యపభూ తియందు భగవంతుని సన్ని

నిత్య కంక ర్యము “'జేయుచుండు అనంత గరుడ ఏస్వు కేనా దెాటా టా

లు. ముక్టులన గా భగవత్కృప వేత సంసారనంబంధశయునుస డి

త విభూలినిబోొం; లవ తెచి భునరాన్నగి లేకుండ. నిత్య సిత్యపిభూతినిబొంప్రి నిత్యులవ నె పునర నృ్ని లేకుండ నిత్య

యైంకర్యమును జేయుచుడు వార్ము బ్ధులనంగా సంసారము

దుండి దేహాత్సాఫమానముగల వా ౩ యుదభోగమునే పుకు 250౨ re Tr! నాళ్ళజ్ఞనముగాని భగవజ్‌ ౪ ఇసముగ 1

౧౦ య ల ముముకశుప్పడి

"లేక అవాంకాగ మమకారములభో మునిగి sbi

యందు మోహముగలిగి యుండువాగు. శేవలులసగా సంసార

వునుదావాగ్ని చేతి తపులై ఆతాక నషట సాధనముగా తొ

స్తో భ్యాసము జేసీనంద వల్ల (చక్క లెకంకు ఆత్మవిలక్షణ మైనదని

యు, (కుకృతి దుఃఖాస్పద మైనదనియుం బెలిసికొని అట్టి పకృతి

సంబంధనివృ త్తికొణకు భగవంతుని ధ్యానము జ చెసి, “అత్మాను

భవరూపమైన కె వల్యమోతుమును సంపాదించుకొని అను

భవించువారు. ముముకునులనగా శు దానికి

విరోధిమైన సంసారనివృత్తిని (ప్రార్థించి భ_కిప్పాస త్తిమొదలగు

భగవత్సా పి విసాధనముల నవలంటించి యుండునారు, శర

స్వరూపమనగా ఈశ్వరస్వరూ పము, ఇదిమైనువి నములు అవిక

వగా ఒకటి పర్క రౌండు వ్యూహ, మూడు విభవ, నాల్టు అంత

ర్యామ్‌; అయిదు అర్బావతార ములు. పరమనగా కుద్దసల్వమె

తి)పాద్విభూతియను చకుగల నిత్యవిభూ తియందు నిత్యసూరి

సేన్యమైంయుండు పర వాసుదేవ మూ ర్తి. రేండు న్రూూహామ pre

వాసుదేవ సంకర్షణ పద్యూమ్ను అనిరుద్ధ వ్యూహ హాములయందం

ముకు. నో జగత్చ ృప్ర్యాదులను జేయుచుండు భగ

తృ్వరూపములు, మూడు విభవములనగా రాము కృష్ణు నృసిం

పోద్యనంతావతారములు, ఈ ఈ యవతారనులు 'రెండుపిధములూ

ముఖ్యములని గెణములని, ముఖ్యావతౌరమనగా జీనసంబంధ

ములేక జగద )కుణార్థమై “రామకృవ్ణ నృసింహా ర్చా పూర్ల పాడ్డూ

తిరుము౦ తాార్థ ము. ల ౧౧

ణ్యమూ 1 యః అనుపషశారముగా పుక్షుణములతో బూర్లు కే

సర్వేశ్వరుడు సావైవవతేరెంచిన రామకృష్ట ద్యవతారములు.

గాశావతారములనగా జనవ్రలయుదు నాయాపనులకొఆక భగ

వదంశమున వేంచేసిన యవతాగములు, ఇవి వ్యాసదత్రా తేయా

ద్యనతారములు, పనిని మముతునులు మోక్ష సాధనముగా నుపా సంత పటులేముః నాల్లు ఆంతర్యాసియనగా సమ _స్తవస్తువులయం

కు వ్యాపించియుండ. భగనత్స్వరూపము. ఈ న్యా ప్రీ రెండ విభ ములు.ఒకటి. స్వహాపవ్యా ప్రీ, “రెండు విగహవ్యా ప్రి. స్వరూప

వ్యా ప్రియనగా సర్వభూతములయందున్ను సూక్షరూపు డై భగ

నంతుడు వ్యాపిం చియుండుట, రెంకు విగహవ్యా ప్రియనంగా ఇ

క్రులయందిలి యనుగ సాము చేత వారిహృదయకమలములలో

నంగుస్టనాతో ప్రమాణముగాలక్మిస మేతుడై వేంచేసియుండుట,

అయిను అర్బానతొరమనగా భక్రులమొక్క_యిచ్భానుసార

ముగా స్వామి ఆయా నామరూపములను బరి[గహోంచి దర్శన

మిచ్చెడి బహువిధములయిన విగ్రహములు. ఇవి గూడ సొల్లు

“విధములు, ఒకటి స్వయంవ్య క ములు రుడు దివ్యములు.

మూడు సిద్దములు. నాల్గు మానుషములు. స్వయంవ్య క్రము

లనగా నరసింహాద్యవ తారములవలెనె భగనంతుుడు సయ

ముగా నావిర్భవించినవి, రెండు దిన్యములనగా 'దేనతులచచేత (బతి

స్ట్రతన్ములెనవ్‌. మూడు సిద్ధములనగా సిద్ధుల చేత బ్యతిన్ట్‌తము

తెనవి. నాలు మానుషములనగా మనుషుల చేత బితివ్హ్‌తము మా, ౧ ర / రు

౧౨ ముముముప్పడి

లెనవి. పురుపార్గమనగా? బుకుషులచేత కోదణబుడినడి, అది

అయిదు విధములు. ఒకటి ధర్మము. రెడు ఆర తాః సూడు

కామము. నాల్లు అత్నానుభ'* ము అయివు భగ స నదనుభవము.

ఒకటి ధర్శమనగా పాణిరకుణమున కుసయోా?౫ ముగా జేయు

పనులు, రెండు అర్థనునగా వర్హాశ్రమముల కుచితేముగొ ధన

థాన్యాదులను పరో దేవతావిహయముూ అ) యం: నును

బె బె తృక కర dss (బాణులయందుసు "ఆత శ కాల పాత్ర

ముల నెజిగి ధర్భబుద్ధితో ఖర్చు పెట్టినది. మూడు! "కామనున (గా

నివాపరలోకముల యం కు అనుభవించు సుఖవిచే మము. ఇహ లోక సుఖమనంగా: జనసీజనక భార్యా పుత్ర మిత్ర శతు ధన

ధాన్య గృహవ్నేత వ స్ర్రచండన పుష్పు తొంబూూ లాన్న పానా,

దుల హస శు. ry Red పరలోక సుఖముగా i

హాలోకమునకన్నా విలక్షణమైన స్వన్హాది లోకముం లకు( బోయి అకలి దప్పిక దుఖము ముసలితనము . మరణము -ముదలగునవి

లేక్క సంపాదించిన. పుణ్యమునకు. దగినట్లు అవ్భుతపోనము.

జేసి రంభాది అప్పరాదులతో సుఖంచుట. నాలం అత్మారుభన.

మనగా కోకనివృతి వాతిమగు శివలాప్మారుభ నయు అయి. భగవదనుభనమనగా జీవుడు చేసిన భక్తీ (పపత్తూఅనల్ల పుణ్య,

పాపములను నళింప జేసి, మూర్థన్యనాడిద్వారా జ శరీరమును . నిడిచి, న వ పరమపదముకుం ఇజవాేోయి సుద్ధ.

సత్వదేహమునుబాంది లహభూ సీలానా యకుక యూ శ్రీమన్నా

లీరుమ తారము ¥ ఏ 0 UE ర్స ము ౧౩

రాయని నిక్టసేగ చేయు దుండుట, నాల్లు ఉపాయస్వరాప

దునగా భగవకత్చాపి ని నిగలుగ జేయు సాథన నసరాజకును. ఇది

రెవ వువిభములు. ఒకటి bn రెకు జనము, ఎమనాకు

భక్సి నాల్లు (ప్రసక్తి అయిదు ర్యాభిమానము. ఇందు లో గర్భ జ్ణాన భక్తి (పపత్తుల వివరణము, (21- 22 సంఖ్యలు

గలవాకరములలో చేయబడినది. అచార్యాభిమానమన గా చే

తనుకు కరజ్ఞున: ఫ్‌ ను నశక్రు తె యుండున

ప్పుడు, విని యందు గనికరిం చి, ఏని లా భమునశై భగవత్పన్నిధి క్షి పృపత్తులయం

నిబపతి జే జస ప్‌నిజ్జీనువింప( 'బేయువాచె చె జ్ఞానానుష్టాన సంపన్ను

లగు నాచార్యుల గ చాతు)డై యుండుట. ఇది

"రెండువిధములు, ఒకటి స్వుగతస్వికారము, ఆరెండు పరగతస్వే

కారము, స్వగత స్వేకారమనగా, చేతనుకు ఆశయించిన చుసి

ఆచార్య డభిమానించి స్వీకరించుట. పరగత స్వీకారమనగా,

తా నాశ్ర)యించక పోయినను, అచార్వు డభిమానించి స్వికరిం

చుట. అయిదు విరోధిస్వరూపమనగా, చేతను డమేక్షీంచు లా

భమునకు విరోధించినది. ఇది అయిదు విధములు, ఒకటి స్వస్వ

పవిరోని, రెండు సరస్వరూప విరోధి, మూడు పుచుపార్ధస్వ

రూ పవిశోద్సి. నాబ్లు ఉపాయస్వ రూ పవిరోధి, అయిదు సప

విరోధి, సిసరాఐ విరోధియనంగా చెహమే యాత్మ యనుభ)

మయును, భగవదితరులకు ప భోమయును,

స్పసా్టాతం (త్యమును- రెండు పరస్వరూ పవిరోధి యసగా, బెన

౧౮ (౧ ముముమ్రుప్పుడి

తాంతర ములయందు పరత్వబుద్ధియును, 'దేనళతాం తరముల

యందు భగనంతునితో సమానబుద్ధియును, కుదిదేవతాదు

లందు చుహత్వ బుద్దియునుు, ఇగవదవతారములయంను మా

నుమ్మపతిప త్రి త యును, అర్బానతారము నంగు నశక్షి (పతిపటి

యును, మూకు పుగుషార్ల విదోథియనగా; భగన _లగాంకర్య

రూప పఫపలమునకంశెు హు మైన ఐశ్వర్య పలములను గోరు

టయు, భగవంతుని మొక్క. ఇస్టానిష్టములను వివాశింపక తేన న.

కిషమువచ్చిన ౨ ఎకర్యమును జేయుటయును. నాలు ఉపాయ రి మ ౧

విరోధి యనగా, (పప శ్రికంకు నన్యములైన భగవ క్సాస్త్యు పాయములందు నె నైలక్షుణ్య ప్రుతప త్తి అనగ్యాఆ ధికష్టబుద్ధియును

(పపత్తుపాయము న 'జేయదగినది కాబట్టిన్ని, దీని

చేత బొందవలసిన ఫలము గొప్పది కాబటిన్ని, ఈ ఫలము బొం చ

దుటకు విరోధ్నులె మనము చేసుకున్నట్లి పాపములధికములు

గాబటిన్సి ఈపప త్రి ల్‌వల దింతఫలము గలుగునో లేదో యను రై గ -

సంశయమున్ను. అయిడు పొ వివిరోధిళునగా, భాగవతుల

విషయ మైనను, ఆచార్యులవిషయ మైనను్క, వారికి శిష్యుల తన

తోస బహ్మణారులగు వారివిషయనునను జేయువపచారములు. శ యా

24, పూర్వాచార్యు లీమంతోమండర్గము 'జలీయుటకు

మునుపు తౌము బుట్లినవారుగా దలంచి యుండరై రి. దీని

యందై న యర్గజ్ఞానము గల్లిన వెనుక నీమం(తార్థముతో గాక

నుజీయొకచానితో కాలమును బుచ్చి ముజుగరు.

స స ౧౫

లెస్‌, వార్థ మక్క_ట లేకుండ, మంత్ర మేతన్ను చ్చరించిన మాగ ము చేతనే మ స్తఫలముల నిచ్చునదియెయుండగా మం (తేమంవుకంకు టో పూరస్ట్రచార్యులవందజును నాస క్రీ

గలిగియుండుటకు హేతు వేమనగా, పీరు కోరుఫలము భగవం తుడగుట చేత నీఫలమునిచ్చు?5"డు భగవంతుడగుట చేతను, ఈ మంత్యాగర్థము భగవబేకోపాయ మగుట చేతను అర్థమందే ఆస

కలవారై యుండిరి,

26. ఈమంత్యమునం జెప్పంబడుచున్న యర్థము (ఓం) అను (పణనముచేత జీశ్రలయొక్క_ శేవక్వమున్ను (నమః) అను పదమువేత జీవుని గమొక్క. పాకతంత్య మున్ను ఈ రెండుకుద

ములుగలసి జీవ్రనియొక్క_ 'శేవత్వపాగతంత్యి స్వనూపములను

చెప్పుచున్నవి. (నారాయణాయ అను పదముచేత జీవుడు భా

వంతుని విషయమై 'జేయవలసిన వైంకర్యరూపమైన ఫలము

'జెప్పబడుచున్నది ప్రణవము చేత జీవుని శేవత్యమును, నమః శో డముచేత భగవ బేకోపాయమును, నారాయణాయ పదముచేత “కై ౦కర్యమున్ను జెప్పంబడుచున్నవి,

. 27 జీవుడు బొందవలసిన ఫలముయొక్క_ వివరము హ్‌

మేయకేఖరమను (గంధములోనున్ను అర్బిరాదియను (గంధ ములోనున్ను చెప్పబడియున్నది. ఈ యాత్మ అర్చిరాదిమార్ల

ముగా బరవముపదమునకుంబోయి పరిపూర్ణ భగసదనుభవము

చేసినందున గలిగినపితిచేత (వేరణ జేయబడినవాజై భగనం

"7

౧౬ ముముమయుప్పుడి

తుని విషయమై జేయు సర్వవిధ శై ంకర్యము లే ఫలముగాసీ

గంధమాలయందు జెప్పబడుచున్నద్ది,

25. ఈ' ముంత మెనిమదతరములు మూకుపదములు

గలదె యుండును, (ఓం) అను నొకయతురము (నమః) అనునది

"రెండపెరములు (నారాయణాయ) ఐదతురములు. ఈమం(తీము

నారాయణోపనిషతునం దహాతురిగా. 'జెప్పజుడుచున్న క ఎడి e య

PAN జ మూడుపదములున్నా మూడ ధ్రములను జిప్పు

చున్నవి. ఇవియేవనగా.__ శేవత్వమున్ను పారతంత్ర్యమున్ను శె'ంకగ్యమున్ను,

80. ఇందులో మొదటిపడము [పణవము,

81. ఇది (అ) కార (ఉ) కార (మ) కారముతో గలసి

(ఓం) అని పలుకబడుచున్న ది.

లలి, బ్రహ్మ వేదాధ్యయనము చేయు సమయమందు

బుగ్వేదమునలన (భూఖ యను వ్యాహృజియునుః యజుక్వే

దమువలన (భువ) యను వ్యాహృతియును; సాము వేదమువలన

(సువ) యను వ్యాహృతియును దఆచిచూడగా ఏటిలోనుండి

అకార ఉకార వముజారనులను మూడకురములం (గనుముగా

బుట్టినవి,

88, కాబట్టి యా [ప్రణవము సకల వేదసారదుని "చప్ప

బడినది.

ళ్‌ పీరు వుంతొారము * 9 తి ం తార

OR)

క. ఇందు (అ) కారము సర్వశబ్లములకున్ను శాక అనై నా రాయంం శబ్దమునకు సంగ్యహము యుఎక్సుట చేత

సకల జగత్తుకున్ను కారణమై సర్వరత్షుకు డై యున్న. ఈక్య్ళ

రుని జెస్తుచున్న ది. (అ) కారము సమ స్త శబ్బములకు సారం

మగుటవలనను యాాశ్వనుడు సమ స్తవస్తువులకు. గారణామగు

టనలనను 'అ) కారముచే భగనంతునియొక్క_ సర్వకారణత్వము జెప్పబడు చున్నది. “అవ రక్షణే” యనుథాతువు నల్ల గలిగినం దున భగవంతునియుక్క_ సర్వరతకత్వమునున్ను జెప్పూచున్నది.

ఏ5. రవ్నీంచుట యనగా విరోధిని బోనొట్టుటయున్ను అపేవీతముల నిచ్చుటయున్ను.

56. సంసారులకో విరోధి శతు" ఫీడాదులు అనగా తాప

తయమునల్ల గలుగు పీకలు, తాషతయనునగా ఒకటి ఆభథ్యాళ్మి

కము. “రెండు ఆధి దెవికము. మూడు అఆధిభౌతికము. ఆధ్యా

త్రి కము రెంకువిధములు. ఒకటి శారీరకము, రెండునోానసికము.

ఒకటి ఛారీరకమునగా శదీరముకుసంభవించు బహువిథ వ్యాధులు.

రను మానసకమనగా కాదు [శోధ లోభ మోహవుదమాక్స

ర్యవిషాదశో కావమానాసూయానులగు మనో వ్యాధులు, రెండు

ఆధివైపికమనగా చలీగాలియండవానపీడుగులు మొనల గువాటి

నలబుటు తాపము, మూకు అధిభొతికమునగా పశుపకీ పిశాచ

జట. సరృరాకుస తు దజంతువులు మొదలగు వాటివలన

గల్లు “శావములనంగా పీడలు, సంసారుల కవేన్నీతములన్నపానా

౧౮ గ ముముత్వుప్పడి

దులు ఆది శబ్దము చేత పుష్ప మాలికాంబకాభరణచందన

న మొదలగునవి వెప్పబడుచున్నము,

ముముక్షుపులకు విరోధి సంసార సంబంధము. అనగా దుష్ట

వ్యాపారము, అసత్యజ్ఞానము, నులినజేవాము గలవారై విభూ తియందుండుట. అజేశ్షీతము భగవ దనుభవమున కనుకూల

మైన పరమపదమును బొందుట. నిత్యులకును ముక్తులకును

విరోధి ఇగవళ్సన్నిధిని జేయు ౨ ంకర్యముకు వచ్చువిచ్చే

దము. ఆపేవ్షీతము ఉత్తరోత్తరా 3 కై ౦కర్యవృద్ధి. 85. ఈశషరునికంచు మిగిలినవారు రక్షుకులుగారాయను

సంశయము బపన్నపరిత్రాణమను గోంధములో హేతువు లతో విస్తరించి చెప్పబడినది. =

తె. రవ్మీంచునప్పుడు పురఘువకారభూతురాలగు విరాట్టి సన్నిధి కావలసియుండుట చేత నీ (అ) కారమునందు శిసం

బంధము ననుసంథించుకొన వలయును.

40. ఫీశబ్లమునకు భగవంతుసి నిత్యము విడవకుండ ఆశ్రయించి యుండుననియు చేతనుల చేతను నిత్యము చీవింకు.

బడుచుండున నియు నర్థము,

41. భగవంతుని నతుస్థలమందు నిత్యము వసియించి

యుండునట్ట యాని పెరాట్రి అవమస్థలమును ఏడిచిననచా అయ

నను చెప్పుచున్న యా (అ) పత విడుచునస్శి జ్ఞానాధి కు-లెన సినాపతి జయ్యరుగారు సాయించిరి.

తిరు మ౦త్రార్థము " ౧౯

కీల. పతివితయగు (స్రీ పాతివిత్వ్యధర్భమునకు దగి

నట్టుగా దన పవెనిమిటిని సంతోమ పెట్టుటకు యీయన

మొక్కు పడకనున్ను తనరత్షుకత్వథర్థుమునకు దగినట్టుగా తన సంతానమునకు _స్తన్యమిచ్చుట మొదలగు నుపచారములు

జేసి కాపాడుటకు చారి తో"ట్లనున్ను విడువకుండునట్లు, యా

పీరాట్టియును తనకు భర్తయైన సర్వేశ్వరుని చెప్పుచున్న (అ) కారమును దన సంతానములైన జీవులను చెప్పు (మృ కార

మును విడువ కుండును.

48. యశోచాటేవి తన పెనిమిటియైన నందునిన్ని

కుమారుడగు శ్రీకృష్ణునిన్ని విడువక వారల నుధ్యను ఆ పిరాట్టి

వలె నుండునది. ఈ [అ] శారమందు శబ్దమును చేట్టుబట్టి యొక్క_ ఈశ్వర జేషత్వమునే చెప్పినను, లక్కీ శేవత్వ ముగూడా లోక (పసిద్ధమై తప్పకనచ్చును. యెట్లనగాా ఒక

నాక రోొక యజమానునియొద్ద నాకరుండుటకు నిశ్చయించు

కొని దస్తావేజు వ్యాసియిచ్చునపు డతేని యాజ్ఞానుసారముగా

బనిజేతునని (వాసియుండిన్ని, ఆయన భార్భరయొక్క- ఆజ్ఞాను

సారముగా నెకరి చేయడా !

45, కాబట్టి సర్వేశ్వరుని పీరాట్టి విడిచియుండదు. 46. ప్రముక దృష్టాంతములు.. సూర్యుని "లేజస్సు

విడిచియుండేనట్టున్ను, పుష్పమును బరిమళ్లము ఏడిచియుండ

నట్టున్ను స్వామిని పిరాట్టి విడచియుండదు,

౨౦ ౯ ముముక్షుప్పుడి

47. కాయిట్టి అవీ, (్రదేవితోగూడిన సాగమియంం బే

భ కి చేయవలెను, ఉభయులయందు భక్తి చేయిటచేత నే

కదా 'బాగుపడును.

48. ఈ (అ) కారమంను సంస లే వ్యాకరణసూ తే

ము చేత చత్యువి విభ కి కనబడకుండ లోపించి యా చతుర్ధ్యర్థ

మును మాతము ఇచ్చును.

49, ప తిక బమునకు నేజేసి విభక్తులుంచగా సీ శబ్దము

నకు మాతమిచ్చట చతుర్ధివిభ క్రినచ్చుటకు కారణ మేమనగా,

50, (నారాయణాయ) యను చతుర్ధ్యంత మైన యాకు

దమునకు (అ) కారము సంగహమై యుంకుటచేక నీ (అ)

కారమునేకు గూడ చతుర్జివిభ క్కి కావలెను. ర్‌]. యా చతుర పినికొఆకు' అను యర మిచ్చు

తాదర్ధ్య చత్రుర్ణి యగుట చేత సీశ్వరుని కీ జీవుడు శేవోమును న నర తు తుం శెవశ్షమనగా చాసత్యము.

ర్‌ల్సీ శవత్యము దుఃఖరూపమెనవగాను కిణా లోక

మందు గనబడుచున్న డి యంటిశేని,

గ్‌, "శేషత్వములు యావత్తు దు;ఖురూకు మైన వనం,

నియమము లేదు, చక్రవర్తులు మహారాజులు మొదలయిన

(పభువులనన్ని ధిస్సి గొప్ప యధికారుల ఫొన్నిధినిన్ని వేయు కేవ వృత్తులు ప్రపుచమందు సుఖముగానా గొరవముగాను నుండ "లేదా

తిగుముంత్సార్దము * ౩౧

54 [వభువు విషయమైన శేవత్వము వారి ఐశ్వర్వాది గుళామునుబట్టి వచ్చినది గనుక సుఖరూపముమైనదని యంటి

శేస్క ఈశ్వరునియొక్క_ రత్షకత్వమును చెప్పుచున్న (అ) కార మంను రతణమునకు కావలసిన కల్యాణగుణములున్ను

యున్నవి. గనుక నీశ్షరుని షయమునంగల శేవతషిమున్ను.

ఆ గుణములనుబట్టి నుఖతరముగానే యుండును.

రర, ఆత కు సరూపమున్ను భ పదాల కాం

శెషతషనే. సమ స్తమైన ఆత్ళలును బగమాత్శకు శషభూతు

లని యచేక పిమాణములు జెప్పుచున్నవి. లో

సరి. ఆత్మలకును బర మాత్శకును జ్ఞునానందానులత్వే

ములు సమానము గానున్న ప్పటికిన్ని- బరమాత్శకు స్వామిత్స మే

ప్ర ధానస్వరూసమైనట్టు ఆతే కు భ్‌ గవద్దాస్యరూప మైన "శేష

త్వమే [పథాన స్వరహాపముగాబట్టి యిట్లు శెషత్వము లేనప్పుడు ఆత్మకు స్వరూపమే "నేకహోవును,

57. ఆత్మలకు స్వాభావిక మైన శేషతము . నంగీకరిం

చక =తానుస్పతంతు)డను తలంపే యాత్మాపహారమనబడును, 0s a నా జ ఇల జ్‌

ఇట్టి స్వతంత్యముబుట్టిన వెటనే ఆత్మ నశించుననగా స్వరూ

పములేని దానినలెనే యగును.

58. (ఓం) అనే (పణవమందు (ఉ) కారము (వానిక్సే

అను అవభధార ణార్గమును జెప్పుచున్నది. (తదవభూతంతేను

భన్యమాఇదం) ఇత్యాది (శతులయందు ఏనకార స్థానమందు (ఉ)

'కారముండియుండి ఆ (ఉ) కారము ఏవకారార్థ ము నేయిచ్చును.

౨౨ ౯ ముముముప్పుడి

59 ఏవకార్గము జెప్పుచున్న (ఉ) కార మోక

రునికే తప్ప తదితరుల కీయాత్శ శేషముగాదని అన్య శేన త్వ్పమును దీసి చేయుచున్నది.

60. (=| కారము లకీ వాచకముగా పాంచరాత్ర

(గంభమందు చెప్పబకుటచేత [అ] కారముకు భగవచ్చేవ

త్వ్వమునున్ను [ఉ] శకారనుందు లఖ్నీ కేషత్వమునున్ను

కొందరు చెప్పుదురు.

61, లహ "శేషత్వము జెపూటకంెటు ఇదివరలో [ఆఅ]

కారములో వచ్చిన లుప్తచతుర్ధివల్ల చెప్పబడిన భగనచ్చేవ

సమునకును వివోధి యైన అన్య శేవతమును. దీనీవేయుట

ఆవశ్యక మైనది,

08. ఇందాది 'దినతలకు భోగ్యుమగు యజ్ఞమందు

హోమములజేయు బురోడాశమును కుక్క_కిడినక్లై భగవదెక

శేషమగు నియాళ్శును సంసాగులకు "వపముగా జేయుట

బహుసింద్యము*

6కి ఇదివరలో జెప్పిన లప్మే శేపత్వముకం మె (ప్రధా

నమై యుండుటయేగాక, భగనచ్భవత్వమునకం కునున్ను అన్య

శేషత్వనివృత్మి ముఖ్య మైయున్న ది

64. యనుకింకర సంచాదమును సాయించిన తిరుముడికి

యాళ్వారులు ఛాగసతుల లక్షణమును జెప్పుచు భగవంతుని.

తీరువు౦[తార్తము 9౨౩3 రు

మజచయును, అన్య శేవత్వము 'టెని మనుష [లె తే వాలునని

సాయించినాగు,

65, ఈ (ఆ) కార మాత్మ తనకు బరులకుకూ డా "ఖే

ముకా దొక భగవంతునికే యను నర్ధముం జెల్పుచున్న ది,

(క) వర్షముచేత పంచభూతములనగా పృధ్వీజల. వహ్నివాయా్టాకాశములు జెప్పబడును. (చు వర్షము చేత

కలి స్రంది(యములనగా వొాక్సొణి పాదపాయూవస్థలు జెప్ప

an రర భం ములగ గా త్వక్చతుశ్నో త్ర

జహన్వఘాణముల నైదింటిని జెప్పును. [త] వర్షము గంభధాది

విషయములనగా శబ్ద స్పర్శ రూప రస గంధము శైదింటిని పృధివ్యాడి భూతేగుణములుగా చెప్పును. [ప] కారముబే మనస్సున్ను [ఫ] కారముచే అహంకారమున్ను [బ] కారము చేత మవాత్తత్వమున్ను [భ] శారముశేత [పకృతి తత్వ మున్ను చెప్పబడును. ఇట్టిగువదినాల్లకుగములచేత ఇరువది నాల్దు తత్వములు జెప్పబడి యిరునదిమైదవ యతురమైస [మ] కారముచేత యిరునదిమైదవ తతమయిన జీవుడు జెప స్ప బడుటు చేతనున్ను యి? [మ] 3 కారము [మన జూనే] యను ఛాతున్రను బట్టి జ్ఞానమును జెప్పున్నటె యుండుట చేతనున్ను జ్జునమె సరూప పముగాధోల జీవుడు చెప్పబడుచున్నా డు,

67. ఈ [మ] శారము బద్ధము క్షనిత్యరూాపముగా నున్న సకల జీవసమూహమును జెప్పును. (ఏకవచనము జీన

౨ ముముక్షు ప్పడి

సమూవా క య. ధాన్యము" "మొదలగు సమూనొోొ వాచకములం చొకవ చన మె సమూహమును జెప్పును.

68. శా; ట్‌ యిక్క_డకూడా [ము] కారము జీవ సమూహమును జెప్పును. దీనిని జాత్యేకవచనముగా వా

69. ఈ [మ] కారముచేత శేషత్వమే స్వరూపముగా 'జెప్పబడిన ఆళ్ళ జ్ఞ జూ చభానందవములు గూండా లశుణముగా గలజొ డని చెప్పబడుచున్నాడు. దీనిచేత చేహముకంశు యాత్మ చేరని చెప్పబడుచు నున్న ఓ స్ప ఇ

70. ఆక్క చేవాముకం"కు చేరను యంశము తత్వ శేఖర మను గంధమున సలంయు కికముగా. చెప్పబడి యున్నది,

Th పరిముళముండబట్టి స్రుష్పమున్ను, "కాంతి యుగాడో

బట్ట రసం ఏలాశసున నాదకింపపకుతుః సట, యా౭ణో

గుననే సమత్వ ముఎడుటచేత నాత్తుయు నాదరింపబడుచున్న దె. కాబట్టి శేవత్యము లేనప్పుడు “శీవల మాత స్వరూపముతో పయోాజనము లేను. ఈ “"శేమత్తముహొంక్క a

జూపించుటక యె [ము] కారముతలతో జప్పజడిన జీ గ వస్తరూ శు

ము. దెలియంజేయుటకు ముందుగ జె [అ] కారములో లోపించి యున్న చతుర్థి చేత "శేవత్వ్తము కప్పంలడి నరః

(2 తిసక్కజ్ణ పురవమునే గా /మమందు వేం చేసిన స్వామిే శేవభాతుడ నింకొకరికి శేవభూతుడను గానది

4. క్రిరుముం త్యార్థ ము 9A

తిరుముం గై యా భస్వర్తు సాయించిన పాఘురపికారముగా పణ

వముచేత .జీవేశ్వరుఎకు శే షే వ సంబకథము' జెప్పుబుడిన ది.

"78. పద్భమురచు' 'వివెసిం చియుంకు లక్రీదేవినాధుడగు

స్వామి నాళ నిజ నాజ్రానముజూచునని పొయి 7 యాళ్వామలు

_ సాయించిన శ్తోసూ' కి పకారముగా లక్మీసమేతుడై డన శ్రియః

పలిశే. 'సర్వాత్మలును ' చేవమె యుండునను యర్థమిా ప రు jమాణ

మునందు జెప్పబకుచున్న వి

74. (ఆ) కారముచేత రక్షకు జెన స న్వేశ్వరుడు జెప్ప

జుడుచున్నాడు. (మ) కారము చేత రత్షీంపబడుజీవుడు జె హ్పబడు చున్నాడు. (ల కారమంమున్న లు ప్త చతుర్ధి చేత రః ణకు

. శారః మైన జీవేశషరులకున్న సం! సంధము ' జెప్పబడుచున్నది.

(ఉ) కారము చేత రకుణఫలము జెప్పబడుచున్నది. రతణకు

. పుల మన్యులకు:, బనికి రాక ' యోశ్లషరున నే" యర్హ్మ్హుడె లే యు

. దుటు. దీని ననన్యార్గత్వ్టమని' చెప్పుదును.

75. ఇకమీద (ప్రణవార్థవివరణము. జెప్పణుడుచున్న ది; 76. -ఈ ప్రణనములోనున్న ( 4) కారముఘయొక్కం

యర్థము (నమః) పదము చేత బహుళముగా జెస్పబడుచున్నది. .

అశేరముమయొక్క_ యర్థము “నారాయణో పదముచే వివరిం

. పయబడుచున్నచి. (మ ) కారముయొక్క_ యర్గము (నారా యణ) పదమునందుండు చచతురి విభ క్రి చేత వి స్రరింపసబడు

చున్నది. ఈ మ కారముయొక యర్థము. (నార పదము

చేతకూడా ఏవరింపబడున నని చెప్పుదురు. .

ళ్‌ |

౨౬ ముముతువ్చాడి |

77 ఈ ముంత్రములోనుండు ( అ ) కాగమును ముం దుగా వివరించి తరువాత (ఊఉ) కారమును ఇవరించనలసియుం

డగా నిట్లు వివరించకపోవుటకు కారణ మేమనగా (అ) కార

వివరణ మెన (నారాయణ) పదమందు జప్పబడు భగన త్కెం

కర్యమునకు విరోధులైనయహాంకార మమకారములు సశీం

చితేగాని ఆ భగవ్నత్కై.0కర్యము రుచింపదు. గనుక (నమ్మ) పదముచేత నా విరోధులను బోగొట్టుట్నకె (ఉ) కారమును

ముంనుగా వినకించిగారు.

72, (నమః పదమందు (న) అనియు (మః) అనియు రెండు పదములు గలవు (మః) వష్ట్యంత పదము (నాకు) అను

నర్గమును జెప్పి "సేమత్వమునకుం జ తికోటియైన we

మేను చెప్పుచున్నది,

79. (న) యను పదము (కాదని) నిషేధవాచియగుట

చేతను [మ] కారములో జెప్పబడిన స్వాతంత్ర్యమును దిని చేయు చున్నది

80. [నమః] యను రెంకుపదములు గలసి అత్మ తనకు

దాను శేషభూతుడుగాడు క గాడను నర్గము

జెప్పుచున్నవి.

81. స్ప శేషత్వ అన్య శేవశ్వములను కంటిని దీసివేయు చున్న (ఉ] కారమునకు వివరణమైన యా [నమః] పదమం'

దన్య శేషత్వమును దీసి వేయక స్వ శేషత్వమును మ్యూత్రము దీసి

తిరుమ౦[తార్ణము 9౭ థ్‌

వేంసుటకు శ్వాంత్రు వేమంకేు అన శేషతమును యిీశిస్టైరుడు

దన కల్యాణగుణములను జూపించి నిన్నర్హింప జేయుట కనకాశ

మున్నది) బ్ర చను కేన మన్నష్పుడట్టి యనకాళతము లేదు.

గనుక _నన్య శేషత్వమువకంకు స్వ శేవత్యము కార మైనది.

కాబట్టి దానినిమ్మాత్రమే దీసి వేయుచున్నది.

ర2. ఈ [నమః] పదము చేత యాతే ము క్షి నిబొంను

టకు గల్లీయున్న విరోధులు బోగొట్టబడుచున్నపి-

రక. ఆ విరోధులు మూడు.

84 అవి యీనన గా ఒకటి (పుణనమంకా _

శేషత్వ్ష సరా పమునకుండు విరోధియును. రెండు యీ యీ (నమ్మ)

పదమంవు జెప్పూచున్న భగవ చేకో పాయత్వ స్వరూపమున

కుందు విరోధియును- మూడు [నాగాయణ] పదమందు జెప్పు

చున్న [పాప్యస్వరూ పమునకుండు విరోధియును.

శర. ఈ విరోధులు పోవడమనగా 'నేమునగా స్వరూప విరోధి యనునది [నేను సాది] యను అహంకార మమకార

ములే యగుటచేత వాటినివిడిచి నేను నీకు పరతంతుడను

నా సంబంధముగల వస్తున్రలు నీకు పరతంత్తాములసి యాళ్ళా

తీయములను భగవత్సన్నిధిని సమర్పించియుండుటయే స్వరూప విరోధిపోవుట- రెండు ఉపాయ విరోధియనునది తన రతణ

విషయమై దానుస్పతంతించి యుండుట చేతను దానినివిడుచు

కొని. తన. రక్షణభారమును సెగ్వేశ్వరునియం దుంచుటయే

౧౨ [ ముముముప్పడి

లెనవి. పురుషార్ధమనగాం బుకుషులచేత కోరబడినది, అది

అయిదు విధములు. ఒకటి భరము. రెడు అర్ధము. నూడుూ

కామము. నాల్లు అత్నానుభ ము. అయివు భగనదనుభవము.

ఒకటి ధర్శమనగా పాోణిరకుణమున కుసయోగముగా జేయు

పనులు, రెండు అర్థమనగా వర్ణా శ్రమముల కుచితముగా ధన

థాన్యాదములను సంపాదించి దేవతావిషయముల యంనును

బె త్ఫేక కర ఎలయందును (నాణులయంనును దేశకాల వాత

ముల నెజిగి ధర శ్రబుద్దితో ఖర్చు “పెట్టినది. మూడు! కామనున ౮

నిహుపరలోకములయంను అనుభవించు నుఖవిశే వము. oa లోక సుఖమనంగా, జనసీజనక భార్యా పుత్ర మిత్ర శత్రు) ఢ

ధాన్య గృహవ్నేత వశ్రచండన పుష్ప తొంబూ లాన్నపానా.

దుల త స. గ బ్లుసుఖము. పరలోక నుఖవమునగా ని

హాలోకమునక న్నా విలక్షణమైన స్వన్రాది లోకములకు. బోయి

అకలి దప్పిక దు్కుఖము ముసలితనము మరణము మొదలగుని

బళ్ళు సంపాదించిన పుణ్యమునకు. దగినట్లు అమృుతపోననుూ

జేసి రంభాది అప్పరాదులత్రో సుఖంచుట. నాల్చు అత్మారుభన మనగా శోకనివృతి వాతిమగు శేవలాప్మానుభనము అయినా

భగవదనుభనవునగా జీవుడు చేసిన భక్షి (పపత్తులనల్ల పుణ్యా

పాపములను నశింప 'జేస్పి మూర్థన్యనాడీద్వారా ఈ శరీరమును విడిచి, wits పరమపదముకు6 బోయి శుడ్లు

సత్పదెహమునుబొండి లహీభూ ఫలా నాయకుడగు శీవున్నా

తీరువు ము౦[ళ రృ ము. : ౧౩

రాయనుని నిత్యసేగ చేయు ముండుట. నాబ్లు ఉపాయస్వరూప

వగా ఛగవ త్పాప్పి నిగలుగ జేయు సాథన స్వ్రరూపను. ఇవి

యెవువిభములు. ఒకటి కర్నము, రెకు జ్ఞానము, వనళాక్తు

ల ట్ర

x కై నాలు |1పసళలి , అయినను ఆచారాషభిమానము. ంపు భ్గ లో 9 b ౦ గ

గ్‌, టో నర జాన భక (పప పత్తుల వివరణము, (21- 22) సంఖ్యలు అణాల

నలవాక్యములలో చేయబడినది. SE Ss En

ఆశాల

ప్పుడు వీని యంచు గనికరించి, పని లాభ మునక భ గగవత్సన్ని ధి

తనుకు కరణ్ఞానన భ క్షి హపత్తులయందు నశక్తుడై యుండున

_ నిబపత్తి జేసి, పీనిజ్జీనువింపం జేయువారై జ్ఞానానుప్పాన సంపన్ను

లగు నాచార్యుల యధభిమానమునకు చాతు) డై యుండుట. ఇది

చెండువిధములు, ఒకటి స్వగతస్వీకారము, రెండు పరగతస్వీ “కారము, స్వగత సిషికారమనగా, , చేతనుకు ఆశ్రయించిన మెస్‌

ఆచార్య డఉభిమాని3చి స్వీకరించు చుట. పరగత స్టికారమనగా,

తా నాశ)యించక పోయినను, ఆచార్యు డభిమానించి స్వ్వీకరిం

చుట. అయిదు విరోధిస్వరూపమనగా, చేతను డపేక్షీంచు లా

భమునకు విరోధించినడి. ఇది అయిదు విధములు, ఒకటి స్వస్వ

రూపవిరోధి రెండు పరస్వరూప విరోధి, మూకు పునుపార్లస్వ

రూ పవిళోధ్సి,.నాబ్లు ఉపాయస్వ రూపవిరోధి, అయిదు పొవి,

శం. స్వస్వరూకు విరోధియనలా దహ యాత్మ మయనుభ)

మయును, భగనదితరులకు శేహభూతు(డనను భిమయును,

_ స్వస్వాతం (త్యేమును. రెండు పరస్వరూపవిరోధి యసగ్కా చెన

'తాంతర ములయందు పరత్వబుద్ధియును, చనతాం తరముల యందు భగనంతునితో సమానబుద్ధియును, కుద దేవతాదు

లందు మహాత్య బుద్దియును, ఛగవదవ తొరములయందు మా

నువ్మపతిప తియును, అర్వానతారము నంగు నశ క్రి (పతిపట్నె

యును, మూడు పురుషార్థ విరోథియనగా, భగన్నక్కె.0కర్య రూప ఫలమునకంకు యితరమైన ఐశ్వర్య ఫలములను గోరు

టయ్సు భగవంతునియమొక్క ఇస్టానిష్టములను వివారింపక తన ఎ,

కిష్టమువచ్చిన ౨ క ర్యమును జేయుటయును. నాల్లు ఉ పాయా

విరోధి యనగా, (పప శ్రీకంచు నన్యములైన భగవత్సాస్త్యు పాయములందు నెలక్షుణ్య ప్రతప త్‌ అనగా, అ ధిక్యబుద్ధియును

(పపత్తుపాయము నులీతనసుగా6 చేయదగినది కాబట్టిన్ని, దీని

చేత బొందవలసిన ఫలము గొప్పది కాబటిన్ని, ఈ ఫలము బొం ee దుటకు విరోధ్నులె మనము చేసుకున్నట్లి పాపములధికములు గాబట్లిన్ని కపప తివల బింతేఫలము గలుగునో లేవో యను

(a) అతడి ౧౧ +

సంశయమున్ను. అయిదు సా) వ్రీవిరోధియనగా, భొగవతులా విషయ మెనను, అఆచార్యులవిషయ మైనను, వారికి శిమ్యుతై తన వ్‌ లా తో |

తోస బహ ఎచారులగు వారివిషయ మైనను 'వేయువపవారములు,

24. పూర్వాచార్యు లిమంశ్రమండర్థము జలియుటకుూ

మునుపు తౌము బుట్టినవారుగా దలంచి యుండరై రి, దీవి

యందైన యరజ్ఞానము గల్లిననెనుక నీమంతారముతో గాక 6. థి ఫ్లో ౧ Gp

నుజీయొకడానితో కాలమును బుచ్చి ఈొజుగరు.

a గ

తిరుమ౦తా్రార్థ ము ౧౫

లన, మంత్రార్థ మక్క_అబేకుండ, మంత మేతన్ను చ్చరించిన

మాగ ము చేతనే సమ స్తఫలముల నిచ్చునదియెయుండగ్యా మం

గ్రేమంనుకంకు యర్గమండేి పూంశన్వచార్యులుదజును నాస్తి గలిగియు౨డుటకు హేతు వేవమునగా, వీరు కోరుఫలము భగవం

తుడగుట చేత నసీఫలమునిచ్చు౩5"డు భగవంతుడగుట చేతను, ఈ

మం త్యార్థము భగవబేశకోపాయ మగుట చేతను అర్థమందే ఆస

_కీగలవారై యుండిరి,

26. ఈమంత్యమునం జెప్పంబడుచున్న యర్థము (ఓం)

అను (పణనము చేత జీవుల మొక _ "శేషక్వమున్ను (నమః) అను

: పదమునేత జీవునియొక్క. పారతంత్య్రమున్ను ఈ రెండుపడ

. ములుగలని జీవునియొక్క_ "కేవత్వపానతంత్య) స్వరూపములను _ చెప్పుచున్నవి. (నారాయణాయ అను పదముచేత జీన్రడు -భ : గవంతుని విషయమై జేయవలనిన శై ంకర్యరాపమైన ఫలము

_ జెప్పబడుచున్నది: ప)ణనముశోత జీవుని శేవత్వమును, నమః కో . చముచేత భగవబేళోపాయమును నారాయణాయ పదముచేత

"కై ంకర్యుమున్ను జెప్పంబడుచున్నవి,

2౧ జీవుడు బొందవలసిన ఫలముయొక్క_ వివరము ప

_ మేయశేఖరమను (గంధములోనున్ను ఆర్బిరాదియను (గంథ ములోనున్ను చెప్పబడియున్నది. ౫ యాతే అర్చిరాదిమూాక్ష

ముగా బరమపదమునకుంబోయి పరిపూర్ణ భగవదనుభపము

. చేసినందున గలిగినవీతిచేత |ప్రేగణ జేయబడినవాజై భగనం

౧౬ ముముముప్పుడి

తుని విషయమై జేయు సర్వవిధ ంకర్యములే ఘలముగానీ | చలా వూ

అ

ఇత మె మనిమదతరములు నూకుపదములు

గలదై యుండును, (ఓం) అను నొకయతురము (నమః) కనునది

చెండకిరములు (నారాయణాయ వదతురములు, ఈమం కే వము

నాశాయనోపనివతునం దపాతురిగాయం జెప్పణడుచున్న ది, —_ ee వా

29, ఈ మూడుపదములున్ను మూడ హం అరు బరు

ర ఇవియేననగా.__ శేషత్వమున్ను హేరతం 1త్యోమున న్ను

శే ంకగ్యమున్ను,

80. ఇందులో మొదటిపడము |పణవము.

81. ఇది (అ) శార (ఉ) కార (మ) కారముతో గలసి (ఓ) అని పలుకబడుచున్న డి,

లబ. బ్రహ్మ వెదాధ్యయసము' జేయు సమయమం౨ను

బుగ్వాడమునలన (భూ యను న్యాహృకియును; యజుచ్వే

దమువలన (భువ; యను వ్యాహృకియును, సామ వేదమువలన (సుష్బ యను వ్యాహృతియును దజచిచూడగా ఏటిలోనుండ్రీ అకార ఉకార మకారములను మూడక్షరములం (గమముగా బుట్లనవి,

ల్‌, కాబట్టి యా [ప్రణవము సకల వేదసారదుని ఖెళ్చు బడినది

9 కిరుమంతార్గము. శి రా2

వె... ఇందు (అ) కారము సరష్టశబ్దములకున్ను కొద

ఇమై నారాయణ శబ్దమునకు సంగ ,హమై యుుడుట మేక

సకల జగత్తుకున్ను కారణమై సర్వరక్షకు డై యున్న ఈశ

రుని జెవ్వుచున్నది. (అ) కారము సమస్త శబ్బములకు గారణ

మగుటనలనను యాశస్రదుడు సమ స్తవస్తువులకు€ గారణమాగు

టనలనను 'అ) కారముచే భ గనంతునియొక్క_ సర్సకారణత్వుము

'జెప్పబశు చున్నది. “అన రక్షణే యనుభాతువు నల్లగలిగినం

వున భగవంతునియుక్క_ సర్షరక్షుకతష్గమునున్ను చెప్పుచున్నది.

85. రక్నీంచుట యనగా విరోధిని బోగొట్టుటయున్ను

అవేశీ తముల నిచ్చుటయున్ను.

96. సంసారులక విరోధి శతుపీడాదులు అనగా తాప

త)ీయమునల్ల గలుగు పీకలు, తాష తేయమనగా ఒకటి ఆభ్వ్యాాక్ళి

కము. “రెండా ఆధి-చెవికము. మూడు ఆధిభౌకికము. ఆభఖ్యా

త్మికమురెండువిధములు. ఒకటి శ్ఞారీరకము, రెండుమాననసికము.

ఒకటి శ్రారీరకమునగా శరీరముకుసంభ వించు బహువిథవా్టధులు.

“డు మూనసీకమనగా కాను (కోధ లోభ వెరాహమడ మాక

ర్యవిషాదతో కావమాచాసూయాదులగు మనో వ్యాధులు, రెండు

ఆధిచెపికమనగా చలిగాలి యెండవొనపిడుగులు “మొదల గంవాటి

క తాపము. మూక ఆధిభౌతికమనగా పఘ్‌పక్నీకి శె చ

మొనుష సర్పరాకున ,మదజంతువులు "మొదలగు వాటివలన

గలు తావములనయా పీడలు, సంసారుల క పేనృీతములన్న సానా (౧)

౧౮ ( ముముతు ప్ప డి

దులు ఆది శబ్దము చేత పువ్చు మాలికాంబకాభరణచందస

'ఆెంబూలాంగనాపింగనము మొదలగునవి _చెప్పుబడుచున్న వి.

ముముక్షుపులకు విరోధి సంసారసంబంధము. అనగా దుష

వ్యాపారము, అసత్యజ్ఞానము, నులినదేహము గలవారై విభూ

తియందుండుట. అపేశ్నీతము భగవ దనుభవమున కనుకూల

మైన పరమపదమును బొందుట. నిత్యులకును ముక్తులకును

విరోధి భగవళ్సన్నిధిని జేయు నైంకర్యముకు వచ్చువిచ్చే

దము, ఆపేశీతము ఉ త్తరో తెరా ఎ ౦కర్యవృద్ధి. |

88. ఈశషరునికంటు మిగిలినవారు రక్షుకులుగారాయను

సంశయము (బపన్న పరితాణమను గంధములో హేతువు

లతో విస్తరించి చెప్పబడినది.

39. రకీంచునప్పుకు పురుషకారభూతురాలగు విరాట

సన్నిధి కావలసియుండుట చేత నీ.(అ) కారమునందు (శీసం బంధెము ననుసంధించుకొన నలయును.

40. శి శబ్దమునకు భగవంతుని నిత్యము విడువకుండ

ఆశయించి యుండుననియ్ము చేతనుల చేతను నిత్యము సెవింప

బడుయుండున నియు నర మ్య

41. భగవంతుని వతస్థలమందు నిత్యము వనీయించి

యుండునట్టి యాపిరాట్టి ఆనతస్థలమును విడిచినగదా ఆయ

నను జెప్పుచున్న యూ (అ) కేరమును విముచునని, జ్ఞునాధి

కు-లెన సృీనాపతి నాలు సాయించిరి

తిరుమ౦త్రార్థ్య ము లో

42, పతినితయగు (స్రీ పాతివిత్యధర్థమునకం దగి నట్టుగా దన పెనిమిటిని సంతోవ పెట్టుటకు యీయన

యొక్క_ పడకనున్ను తనరకుకత్వథర్ణమునకు దగినట్టుగా తేన సంతానముసకు _స్రన్యమిచ్చుట మొదలగు నుపచారములు

జేసి కాపాడుటకు వారి తో”ట్లనున్ను విడువకుండునట్టు, యా పీరాట్టియును తనకు భ్ర్తయైన స శ్వేశ్వరుని చెప్పుచున్న. (అ)

కారమును దన సంతానములైన జీవులను జెప్పు (మ) కార

మును నికువ కుండును,

48. యశోచదాబేవి తన చెనిమిటిమైన నందునిన్ని

కుమారుడగు శ్రీకృష్ణునిన్ని విడువక వారల మధ్యను ఆ పిరాట్టి వల నుండునది. ఈ [అ] "“ఇారవముందు శబ్దమును చేట్టుబట్టి

యొక్క ఈశ్వర శేవత్వమునే చెప్పినను, లకీ శేవత్వ ముగూడా లోక పసిద్గమై తప్పకనచ్చును. యెట్లనగాా ఒక

నాక రోొక యజమానునియొద్ద నెకరుండుటకు నిశ్చంయంచు

కొని దస్తావేజు వ్యాసియిచ్చునపు డతని యాజ్ఞానుసారము గా

బనిజేతునని వాసియుండిన్ని ఆయన భార్యరొక్క-_ ఆజ్ఞను

సారముగా నౌకరి చేయడా 1

ర. కాబట్టి సనశ్వేశ్వరుని పిరాట్టి విడిచియుండదు.

46. అందుకు దృషస్టాంతములు, సూర్యుని తేజస్సు.

ఏీడిచియుండనట్లున్ను, పుష్పమును బరిమళము విడిచియుండ

నట్టున్ను స్వామిని పిరాటి విడచియుంశదు,

౨౦ " ముముముప్పుడి

47. కాంబట్టి అమ్మే దేవితోగూడిన సామిజళం జే

భ కి జేయవలెను ఉఛభయులయందు భక్తి చేయిట చేత నే

కడా 'బాగుపడును.

45. ఈ (అ) కారమందు సంస్కృతే వ్యాకరణసూ [తో

ము చేత చత్యువిభ క్తి కనబడకుండ లోపించి యా చతుర్ధ్వర్ల

మును మ్మూతెము ఇచ్చును.

49, పో తిక బమునకు నేడేసి విభకులుంకగా నీ శబ్లముూ

నకు మా|తమిచ్చట చతు ర్లీవిభ క కినచ్చుటకు కారణ మేవమునగ్యా

ర్‌0, (నారాయణాయ) యును చతుర్ధ్యంత మై "వెన యూకే

దమునకు (అ) కారము సంగహమై Pees ర్న (అ)

కారమునేకు గూడ చతుర్దీవిభ క్కి కాన లెను. 51. యీ చతుర్ధి *పీనికాఆకు' అను యక్ధ మిచ్చు.

తాదర్థ్య చతుర సల స నిశ్వరుని క్రీ జీన్సడు "సేషనును న చ్‌

మును త Ns "శెవశర్రిమననా దాసత్యము.

ర్‌ల, "శేపత్వుము దుఃఖరూపమెనవెగాను కజా లోక

మందు గనబడుచున్న డి యంటిశేని, 5కి. శేచుత్వములు యావత్తు దుఃఖకూపమైన వను

నియమము లేదు, చక్రవర్తులు మవహోరాజులు మొదలయిన

(పభువులసన్ని ధిస్సి గొప్ప యధికారుల ఫోన్నిధినిన్ని చేయు “కేవ వృత్తులు పప: చమందు సుమా గొరవముగాను నుం: - లేదా *

తిగునుంత్ఫార్భము * ౨౧

54 | పభువు విషయమైన శేవత్వము వారి ఐశ్వర్వ్యాది

గుణమునుబట్టి వచ్చినది గనుక సుఖరూపముమైనదని యంటి

శేస్క ఈశ్వురునియొక్క_ రత్షకత్వమును జెప్పుచున్న (అ) కార ముదు రశణమునకు కావలసిన కల్యాణగుణములున్ను

యున్నవి. గనుక నీశగ్టరుని షయమునంగల శేషత్వమున్ను

ఆ గుణములనుబట్టి సుఖతరవముగానే యుండును.

రన్‌, ఆత కు స్వరూపమున్ను భగవడ్రాసత్వరూప మైన

శేమత్వమే. సమస్తమైన ఆశ్టలును బగమాత్మకు శేపభూతు లని యనేక పిమాణములు జెప్పుచున్నవి.

ర్‌ి, అత్మలకును బర మాత్శకును జ్ఞా నానందానులత్వే

ములు సమానవుగానున్న ప్పటేికిన్ని బరమాత్శకు స్వామిత్వ మే

ప్రధానస్వరూసమైనట్టు ఆత్మకు భగవద్దాస్యరూప మైన సమ

త్వమే [పథాన స్వహాపముగాబట్టి యిట్లు "ఛేషత్వము లేనప్పుడు

ఆత్మకు స్వరూపమే నేక సోన్రను,

ర్ర్‌?, ఆత్మలకు స్వాభావిక మైన శవత్వము నంగీకరిం

చక =తానుస్పతంతుుడను తలంపే యాత్మాపహారమసబడును,

ఇట్ట స్వతంత్రముబుట్టిన వంటనే ఆత అ నశించుననగా స్వరూ

పములేని దానివలెనే యగును.

కరి. (ఓం) అనే _పణవమందు (ఉ) కారము (వానికే

అను అవధార ణార్గమును 'జెప్పుచున్నది. (తదేవభూతంతదు

భన్యవమాఇదం) ఇత్యాది (శ్రతులయందు ఏవకారస్థానమందు (ట్ర

'కారముండియుండి ఆ (ఉ) కారము ఏవకారార్థ్య ము నేయిచ్చును.

౨౨ ౯ ముముమకుప్పుడి

Er) ఏవకార్థము జెప్పుచున్న (ఉ) కార మిక్‌

రునికే తప్ప తదితరుల కీయాత్న శేషముగాదని అన్య శేష త్వమును దీసి వేయుచున్నది.

60. (ఉ] కారము లన్నీ శ వాచకముగా _ పాంచరాత)

[(గంధవముందు చెప్పబడుట చేత [ అ] కారనుంను భగవ చచ్చే

త్వమునున్ను [4] శారణుందు లకీ శేషత్వమునున్ను కొందరు చెప్పుదురు.

61, లక్ష్మీ శేవత్వము జెపుటకంచు ఇదివరలో [అ]

కారములో వచ్చిన లు ప్తచతుర్ధివల్ల చెప్పబడిన భగనచ్చేవ

పమునకును విశోథి యైన అశ శేవత్వముకు దీసివేయుట

ఆవశ్యక మైనది,

62, ల్లగ దాది దనతలకు భేగగమగు తూ నుందు

పోోమముల జేయు బురోడాశమును కుక్క_కిడినకై భగవదేక

శేవమగు సీయాళ్ళ్చను సంసారులకు శేషముగా జేయుట

బహునిందర్ధిము.

68, ఇదివరలో జెప్పిన లక్షీ శేషత్వముకం కొ (మధా

నమై యుండుటయే గాక, భగనచ్చేషత్వమునకం మెనున్ను అన్య

శేషత్వనివృక్మి ముఖ్యమైయున్నది

64. యముకింకర సంవాదమును సాయించిన తిరుముడీతీ

యూళ్వారులు భాగనతుల లక్షణమును జెప్పుచు భగవంతుని .

py

తీిరుమం(తార్గ్లము 93 థి

మజచియునుు అన్య “శేవత్వము లేని మనుష్యుల లే చాలునని సాయించినారు. .

రర, ఈ (ఉ) కార మాత్చ తనకు బరులకుకూడా కేన ముకా దొక భగవంతునికే యను నర్థముం డెల్పుచున్నది,

(క) వర్షముచేత పంచభూతములసగా పృధీష్టజల నహ్నివాయ్వాకాశములు జెప్పబడును. (చ) వక్షముచేత క ర్చేంద్రయములన గా వాక్స్పాణ్‌ పాదపాయూవస్థలు జెప్ప

బడును. ఏనర్షము జ్ఞా నేందియములనగా త్వక్చయుక్ఫో త్ర

జహ్వ్వోఘా, రణముల నైదింటిని చెప్పును. [త] వర్షము గంధాది

మ లా శబ్ద స్పర్శ రూప రస గంధము లెదింటిని

పృధివ్యాడి భూతీగుణములుగా చెప్పును. [ప] శారముచే మనస్సున్ను [ఫ] కారముచే అహంకారమున్ను [బ] కారము

చేత మహాత్తత్వమున్ను [భ] కారముచేత (పకృతి తత్వ మున్ను జెప్పబడును. ఇట్లిగువది నాల్లతుగముల చేత క్రరువది నాల్లు తత్వములు జెప్పబడి యిరువదిమైదవ యక్షురమైన [మ] కారముచేత యిరుపదియెదవ తత్వమయిన జీవుడు జెప్పబడుట చేతనున్ను యి? [మ] కారము [మన జానే] యను ధాతువును బట్టి జ్ఞానమును జెప్పున్నలె యుండుట చేతనున్ను జ్ఞానమే స్వరూపముగాలోల జీవుడు చెప్పబడుచున్నాడు,

67. ఈ [మ] కారము బద్ధము క్రనిత్యరూపముగా

త్త సకల వానను 'జెప్పునుం (ఏక వచనము జీన

౨౦ ముముతుప్పడి

సమూహ మె

వాచకములం నం

నన్‌ ప్వునంకే ధాన్యము" మొదలగు సరూ

కవచనమే సమూహామును ౪ జెప్పును.

65, కాబట్టి యిక్క._డకూడా [మ] కారము జీవ

సమూహమును చెప్పును. దీనిని జాతేక నచనముగా నెను

కాందురు,

69. ఈ [ను] కారముచేత "శేషత్వ మే స్వరూపముగా

'జెప్పబడిన అక్కి జ్ఞ జానానందములు గూడా లతణనముగా గలనా

డని చె ప్పబడుచున్నాడు. దీని వేత జేహముక౦ యి యాత

వేరని చెప్పబడుచున్నది.

70. ఆత్మ చేహాముకంకు చేరను యంశేము తత్వ శేఖర

మను గ ంధమున సయు క్రి కి కముగా౭ బెక పస్పుబడి యున్న ది.

‘1. పరిమళముండబట్టి సృష్పుమున్ను, కాంతి యుండ

బట్టి రత్నమున్ను ఏలాగున సాదరంపబడుచున్న వో, యాలో

గున'నే శేషత్వ ముండుటదేత నాత్మయి నాదరింపబడుచున్న దె+

కాబట్టీ "శేషత్వము స శేవల మాళ్శస్వయాపముతో

పయోాజనము "లేదు. has ee

జూపించుటక య్య [ము] "కారములో 'జెప్పబడిన జ్‌ క్‌ వసప్తరూ కూ

ము. 'జెలియంజేయుటకు ముందుగ నె [అ] కారములో లోపించి

యున్న చతుర్థి చేత “శేషత్వుము జెప్పంబడినది.

gpa తిసక్క్ల వురమనే గొమమందు. వేంచేసిన

స్వామికే శేవభూతుడ. నింకొకంకి శేపభూతుడను గానని

వీళమవుంగా. గయా భ్వార్లు సాయించిన పాశుర ప్రకారముగా ప్రణ

వముచేత. -జీవేళ్వరులకు శేష శేషిసంబంథము' జెప్పబడినది.

"78. న చినన్‌ ఏచియుండు ల క్షీ చేవిసాధుడగు

స్వాను న్‌ వే క నాజ్రానముజూచున ది పొయి 7. యాశ్వానులు

సాయించిన నిస “క్షి పకారముగా లక్ష్మీసమేతుడై న న శ్రియః

పలిశే. సర్వాత్మలును. ' శేవమె యుండునను యర్లవిరా ప ప /మౌణ

మునంను జెప్పబశు చున్న న

74. (అ) కారముచేత రక్ష్సుకుడెన స సర్వేశ్వరుడు? జెప్ప

జడుచున్నాడు. (మ) కిరనుచేత ర కీ ంపబడుజీవుడు జొహ్పుబడు

చున్నాడు. (అ) Es రమంమన్న లు ప కు న రక్షణకు

కారణమైన జీ వేశ్వములకున్న సం! బంధము జెప్పబడుచున్న ది.

(ఊఉ) కారము చేత రత.ణసలము జెప్ప బడుచున్నది. ' రవణకు'

షల మన్యులకు'. బనికి రాక 'యీశ్వరునశే '' యరు సే గుడే యు

డుట, దీని నన న్యార్ల రృత్వ్టమని' చెప్పుదును.

75. ఇకమీద పల వరు జెప్పంబడుచున్న డి,

76. ఈ (వణనములోనున్న ( 4) కారముమమొక్కృ

' యర్గము (నమణ పదముచేత బహుళముగా జెప్పబడుచున్నది. .

అకోరముమొక్క- యర్థము “ “నారాయణో పదముచే పఏవరిం

పయుడుచున్నది. (మో కారముయొక్క_ యర్గము (నారా

యణ) పదమునందుండు చళ్ళు విభక్తి చేతో వి.స్తరింసబడు

చున్నది. ఈమ కారముయొక , యర్థము (నార) పదము

చేతకూడా వివరింపబడునని చెప్పుదురు... .'

౨౬ ముముమువ్పుడ్‌

77 ఈ దుంత్రముళోనుండు (అ ) కాగమును ముం

దుగా వివరించి తరువాత (ఉ) కారమును పివరించవలసియుం

వగా నిట్లు ఏివరించక పోవుటకు కారణ మేమనగా ( అ) కార

వివరణమైన (నారాయణ) పడమందు జెప్పబడు a తేర

కర్యమునకు విరోధులై నయహాంకార వుమకారములు నశిం

చితేగాని ఆ భగవ్యక్కె_ంకర్యము రుచింపదు. గనుక (నమః) పదముచేత నా విరోధులను బోగొట్టుట్నకె (ఉ) కారమును

ముంవుగా వివర ంచిగారు.

72, (నమఖ పదమందు (న) అనియు (మః) అనియు "రెండు పదములు గలనవ్ర (మః) వష్ట్యంతో పదము (నాకు) అను

నర్ధమును జెప్పి శేవత్వముసకుం బ్రతికోటియైన స్వాతంత్ర్య ముక 'జెప్పుచున్నది,

79. (న) యను పదము (కాడని) నిషేధవాచియగుట

చేతను [మ] కారములో చెప్పబడిన స్వాతంత్యమును దీసి చేయు చున్న ది.

80, [సమః] యను రెంకుపదములు గలసి అత్మ తనకు

దాను శేషభూతుడుగాడు స్వతేంతు)డును_ గాడను నర్థము జప్పుచున్నవి.

81. స్వశేషత్వ అన్య శేషత్వములను రెంటిని దీసిచేయు చున్న (ఉ]| కారమునకు వివరణమైన యీ [నమః] పదమం దన్య శేషత్వమును దీసి వేయక స్వ శేషత్వమును మాత్రము దీసి

౨౭ తిరుమ౦(తార్థము

నేంముటకు హేతు వేమంళేు అన్య శెషతమును యీాశ్వారుడు

దన కల్యాణగుణములను జూపించి నినర్తి రింపజేయుట కనకాశ

' మున్నది; "నాకే నేను శేన మళ్నప్వుడట్ట యనకాశము లేదు.

గనుక నన్య శెవత్వయమువకంకు స శేవత్వము కూరమునది.

కాబట్టి దానినిమా(తమే దీసి వేయుచున్న ది.

82. ఈ [నమః] పదముచేత యాళ్శు ముక్తి నిబొంకు

టకు గల్టీయున్న విరోధులు బోగొట్రబడుచున్న వి.

83: ఆ విరోధులు మూడు.

84 అవి యేననగా ఒకటి (పణనమంకు జెప్పుచున్న అ “జేపత్వస్వరూప సమునకుండు విరోధియును. రెండు యూ (నమ్మ)

. పదమందు చెప్పుచున్న భగవ బేళోపాయత్వ స్వరూపమున

. కుండు విరోధియును. మూడు [నాగాయణ] పదమందుజెప్పు

,. చున్న (ప్రాష్యస్వరూ పమునకుండు విరోధియును.

85. ఈ విరోధులు పోవడమనగా 'నేమనగా స్వరూప ' విరోధి యనునది [నేను నాది] యను అవాంకార మమకార " ములే యగుటచేత వాటినివిడిచి నేను నీకు పరతంతుడను

నా సంబంధముగల వస్తువులు నికు భరతం ంత్నేములని యాత్మా

"' త్మీయములను భగవత్సేన్ని ధిని సమర్చించియుండుటయే స్వరూప విరోధిపోవుట. రెండు ఉపాయ విరోధియనునది తన రక్షుణ

. విషయమై దానుస్వతంతించి యుండుటవేతను చానినివిడుచు

కొని తేన, రక్షణభారమును సర్వేశ్వరునియం దుంచుటయే

౨౮ " ముముముప్పడి ”.!

ఉ ఫాయవిరోధి పోవుట. మూడు (ప్రాప్యవిరోధియనునది పరమ జోదమం దిశ్వరునికి చాను వేయు మైంకర్యమును దన' యివా

పికారము చేయుట. దానినివిడచి ల (ప్రియమైన క ంకర్యము చేయుటయే ష్టా/వ్యనికో "ధి న .

56, [మః] అను 'పదమందు అవారకార వువుకారము

లుఎకుట చేతను దానితో సంబంధించడ మాతృస్వరూప నాశక

నము. [నమః] పదము చేత యవాంకార మముకారములు దీసి:

వేయబడుచున్నవి, గనుక దానితో సంబంధించడ మాత స్వరూప పమునకుజ్జీననము, ల జొయుచున్న ది,

ర7ఈ [నమః], యను పదము తి చెప్ప బడిన యనన్యాహక౯ా శేమత్వ స్వరూపమును [నారాయణ |

' పదమందు జెప్పబడిన యనన న్యభోగ్యత్వ స్వరూపమైన పలస్వ రూపమును (బకాళింప జేయుచున్న ది. అనన్య. శరణత్వేమనగా భగవంతుడే రక్షకుడనియు నితరులు రక్షకులు గారనియును అనన్య భోగ్యత్వమనగా భగన్నత్కైంకర్య మే. తనకు భోగ్య మనియు నితరము నా ష్ష్‌

i

88, ఈ స్వరాపోపాయ పురుపార్లములను. బశాశింప 'జేయువిధ మేమనగా . నాశ్వారులు. భ గనన్ఫేవత్వ మాత. ముతో దృష్తి పొందక వాని సంబధ మైన తోలివిల్లి మంగలవు నే దివ్య దేశమునకు కాడా తౌము “శేషమైన, . ప్రశ్తారమును “తొడుం” ల్లనే (నమ్మ) పదనును సాయించినందువల్ల ౨ నీ[ఛమళ] :

లీకు ముం (తా ర ము లద

హడము నేవత్ర సగ్గరూసమును (బకాశింప చేయుచున్నది.

"తెండు అభా్వ్వరులు తిరు వేంగడముడయానుకు. నను శేవభూతు

డను నొకుకాను. అందువల్లనే నారక్షణోపూయము నాకు లేదూ. చతు యున్నది అను నర్థమును (7 నవు; ) కుదమున

సాయించుట చేత సీపదముపాయమును (బకాళింప జేయుయన్న ది. మూడు ఆళ్వారులు. నికే నిభూతియందు. శీయు కంక రము మొక్క భోగ్యాతిశయము చేశ. నొక, విధమైన సాష్టతంత్రరము బుట్టినంనున దానిని బోగొట్టుకొని శ శై.ంకర్యమునో వృద్ధిభొం

సంచుకొనుటకు క ంకర్యాంతమందు' ( నమ్మ ) పదమును

సాయించుట చేతను ప ౮ 'హ్యము ప కాజకొంప | శ్రీయ

ప. తే

శిరి ప? శెయాళ్యాట..' లీకిపమం్యత్రమందు సక

ల్యాము. లున్నచ్లాప్పుకొనుచు భగనత్చిియకర మైన భాగవత

శేవత్వమునే ప్రథానార్ధముగా సాయించియున్నారు గనుకభగ వచ్చేవత్వమునకు వి విరకోధులయిన యవాంకార . మునుకారము

ఎను నశింపచేసి యాభగవ వర నాను ప్రకాశింప చేయు

/ చున్నట్టు (నమః) పదమందు 'భానసత ,శేపశ్వమును గూడా నంసం ఫం మకర ను వలయును. (మ

90. 'జీవేనియొక్క శీవశ్వమును చె జెప్పుచుంచె డెడు జం స

చతుక్టతో' 'హాడుకొని. (అ) కారమందును రకా ఛాగనత శ్‌

త్పమున్నదని కొందరు శెప్పుదును.

3ం ' ముముతుప్పడి

91. ఈక్వేరు డెల్లప్పు౫ స్వతేంత్రుడై యుండుననియు, అచిత్తనగా (బకృతి. చైతన్యము లేని కదారా ముటనోత స్వత

(త్యములేక యెల్లప్పుడు పరాధీనమై యుండుననియు, అత్మ జూన ము గలవాడగుటచేత స్వతంతుడనియు, కేషత్వముగలవాడ గుటచేత నీశ్వర పరతం| తుడనియు బణవమంకువలెగాక, అచి త్తును పరారముగ నే పరి గహించునట్టు, శీవల విరాశప్పుగునిే ధి వి 'యమగున ట్లు దన్ను బరిగిపించవలెనని అత్మ పా" /న్ధించు

పారిర్థన జెప్పపడుచున్నది.

92, ఈశ్వర సన్నిధిని జీవుడు కైంకర్యము జేయునప వాడు

యీశ్వరుడు ఏీనియందు మోహముచే దన స్వామిత్వమును వీనియందుంచి వీని huts దాననలంబించి 'వీని (జీవుని యొక్క శేవతగమును జెడగొట్టునప్పుడు తన శే అవత వున గాల! డుకొనుట్టకె యీశ్వర భోగమునకు న... గలుగ, జేయగూడదు..

98. ప్రణవ మందును ( నారాయణ y పదనుందును: ఆత్త కు భగవచ్చేవత్వమును, శెవత్ర్యో చిత్రమైన కెంక కర్ణ మును స్వరూపముగా జెప్పుచుండగ్యా నందుకు విరోధముగా. భగవంతు డాత్శకంశే తేక్కు_వగానున్న ట్లు భోగగశయందు. గనుపజుపటోన్చనప్పూడు తన కేషత్వమునకు భంగముగ క్లునో

తకు 5 తెం

యను సంశయముతో సీశ్వరునియొక్క_ భోగమునకు భంగము

గలుగ జేయకూడదని తాత్సర్యము.

94, ఇదివరలొ ' జెప్పిన పారతంతత్ర్య సల యొక్క.

_వెభవమేనగా భగపటజేక శేషముగానే నన్ను బరిగ హిం

చనలెన చెడి యా పారతం| త్రేజ్ఞానము పుట్టిన మాతము చేత

నీ యాత్మె కృతకృత్యు డగచున్నాడనగా దనహితౌర్గమె

జేయనలసిన పనులన్నియు చేసినవాడగుచున్నాడు.ఇట్ల చిద్వత్‌

పారతంత్ర్యజ్ఞానము లేనప్పుడాత్మాపహారము మొదలగు సకల దుష్క్బుతములును చేయబడిన'వే. ఈ యచిద్వత్నారతం త్య

క్షనము న్నమా త్రము చేత స గ్వేశ్వరునకు సగ్వసుకృతములును

చేసినవానియందు గలిగెడి పేమ గల్దును. ఈ యచిద్వళ్చా రతంత్య జ్ఞ జానములేకుండా యీాశ్పర 'ఫ్రీతికాఆకం తన పాప

ములు నశీంచుటకాఅకు జేయు యజ్ఞా కులున్ను పాాయశ్చి

తాదులున్ను నివ యోజనములగును. ఈపారతేంత్యె జ్ఞ జ్ఞానము

నల్లన మూ(తము చేత సమస్త పాపములును బోయి సమస వల

ము సిద్ధించును.

95, ( నారాయణ ) పదమున' కర్భమేమునగా ఒకటి ' (శరం అన యః సః నారాయణం అనియు రెండు

(నారాః అయనం యస్యసః నారాయణ అనియు తత్పురుష

బహుఫ్సిహి సమాసములు రెండింటి చేతనున్ను నారాయణ

శుదము రెండర్భముల? జెప్పుశసన్న దగుట చెత ముంను తత్పురువ

క " ముముమప్బ,డ్డి,. సమాసార్ష రము ఇక లనాను కనసారాణాం_ నారములకు, అయనం

స్థానము, య్య. ఎన జో, సజావాడు నారాయణుడు” ఈ స మం దయన పదమునకు వాళ సవునగా ఇఖమున్ను

(పాపకమనగా నుపాయమున్ను కు ర ఇవి

ముందు వివరింపబకును.

96. నారములసగా నవింపని నస్తువ్చలయొక్క.. "సమూ

పాము “ర్మ యే” యను. థాతువుమై నిబుట్టిన. (ర) యనుపద

మునకు నశించు వస్తువు అర్థమై (నర) అని. (న) కారము. చాని తోగలసీ నాశములేని న వస్తువును చెప్పును, సమూహోర్గముంను

(అణ) (పత్యయమున్ను ఆడివృద్ధియును వచ్చి సార; యనుప

దై సిలు లయన్‌ se సమూహమును. జెప్పునుం నారా

యను బహుపచనము సమూహములయుక్క. ₹ జా పాకు

జెప్పును,

97. & నిశ్యవస్తు ఏ సమూహము . తా సీశ్వర స్య రా మును నిరూపి ంచునననగా.. .నిర్ల యంచు. జ్ఞా నానందావుల త్వా

దులునుు వాటిచే నిర్ణయింపబడిన ఈశ్వర స్వరూపమునకు

విశేషములై సకలగుణ పథాననులైన ఒకటి. జ్ఞానము రెండు బలము మూడు శక్తి నాల్లు విశ్వర్యిము, అయిను ,'వీర్ణము అబు తేజస్సు యను రుడు అవక్షుణముల కధీన

మ్నులెన వాత్సల్య స్వామిత్వ సౌశీల్య సౌలభ్య సర్యశ త్వ సఠ్వజ్ఞూనత్వోము మొదలగు సనం కల్యాణ గుణములును బర

9

జదమందు నిత్యముండు దివ్యమంగళ ఏిగ)హములును ఇచ్చ

చేత పర్మిగహీంచు అనతారాది ఫకలదిన్యమంగళ విగ్రహము

లును, ఆపిగంహగుణమ్ములైన - నె*ందర్భ సౌకుమార్య సౌంగధ్య

లానణకిసాననమాదిగా నా విగినామందు ధరింపబడుననంతే

దివ్యాభర ఇములును, కంఖచ్మకగ డా ఖడ్డ శార్గము ముదలగు

ననంతాయుథ ములును, న్‌ భూ చేవులు మొదలగు ననంత

జేవులును, అనంత గగుడ ఫిస్వు క్ఫేనులు మొదలగు ననంతే

నిత్వసూరులును, _కింకర్యోపకరణములై న ఛతిచామగ తౌళ

వృంతములును వాపా నా తీర్ణములనుంచుకొను సదట్ట)

సాములనగా ఏకుజానులు మొదలగునపియును చార్చరములను

గాచు చుండు [ప్రచండ భద కుభద్య జయ విజయ . ధాతృ

విధాతృలు మొదలగు డాగర పాలకులును, కుముదకుము దామ

పుండరీక వానున సర్వ నేత) సంఖ్లుక ర్త సుముఖ స్నుపత్యా తిసి

తొది సేనాధిపతులును ఫంసాతహాజంద మను విడిచి న

పదమునకుం బోయి నిత్యులతో సమానమగు దిన్య వ్రరీర

ములనొంది సకల _కెంకర్యములను చేయు. ననంత ముక్తాత్శ

లును పంచోపనిహణ్మయమైన పరమపదంబును, వంచోప

నిషత్తులనగా పర మేస్ట్‌ శ్ల_క్రియు బుగుషశ_క్రియు వఏిశ్వశ క్తియు

నివృతిశ కియు సర్వ శక్తియు నను చేరుగల న్‌ మొదింటిని.

పంచకోపసివత్తులని పాంచరాతేము జెప్పూచున్నది ఈ జగ

త్తు పంచభూ తాత్నక మైనట్లా పరమపదము బంచకశకి, మయ

మనిపాంచరాత్రమునందు జెప్పబడుచున్నది. సత్వేరజస్తమోా

.౩3ిళ é ముముత్రుప్పుడి

గుణాత్మకమైన లీలావిభూ తికి కారణంభి ఈశ్వర లీలోపకర

౯ మైన మూల ప్రకృతియును, మెనములో నంటుకొన్న బం

గారు "శేణున్రలవలెనే మూల (కృతిలో నంటుకొనిపోయి కర

ణక భేబరములు లేక యచిత్సా9యుల యున్న బద్ధాత్ధలును, తుణలవాదిరూపమైన కాలంబును. మూల (పకృతివికారము లైన

మహాదాదులును మహత్తు, అహంకారము, పృధిన్యాది పంచ భూతములు గంభాదిపంచ విషయములు, తషగాడి పంచ జ్జ నేం దియములు వాగాది పంచక కేం ద్రియములు మనస్పను

జ్ఞా నేర్మదియ మా యిరువదిమూడు సకారములును అనంతకోటి (బ్రహ్మాండ వములును, అబ్యవ్టండముల భోకల నుండు దేనతులు

మనుష్యులు పశుపశ్నీ (క్రిమి కీటకాదూలు నృత శిఖరాదు లీ స మస్తమున్ను నిశ్యనస్తుసమూహమనబడకును. ఈ నిత్యనస్తువులు రెండ విధములు. ఒకటి స్వరూ పత; నిత్యములనియు రెండు ప)వావాత్య సిత్యములనియును, స్వరూపనుతో నిత్యములనగా నెప్పుజేవిఢమగు మార్చులేక నకాకారముగానుండు పదార్థము లు, అవి జ్ఞానానందామలత్వాదులు మొదలుకొని అం నరకు పెన జెప్పబడిన పదార్థములు. పునోవహతో నిత్యము లనగా నుత్ప త్తి వినాశాది వికారములవల గలుగు రూపభేద ములున్న ప్పటిక్‌న్ని, స్వరూపాదులకు షా వపతేన పదార్థములు

ఇవి మసాదాబదులు మొదలుకొని చేవాది పదార్థములనరకును మెన్‌ చెప్పబడినన్ని

తీ[భువము౦ (నాశక స్త్‌ రము 34

99, ఆధారవాచియెన అయస కబ్దమిా నిత్య వస్తు వుల క్రీశ రస రూప మాథార మని చెప్పుచున్నది,

990. మెనచెప్పిన తత్పురుపార్థము గాక (నారా; అయనం యస్య సః) యను బహు(ఏహిసమాసపి)కారముగా నినిత్యవస్తు సమూసహామనముూ లాక్‌ యముగా గలకాడనగా స్థాన

ముగా గలచవాడనీయు 'జెప్పుదురు. (నొార్కా= నారములు, అయ

నం = =స్థానము, యస్య ఎవనికో సజావాడు నారాయణః అన బడుచున్నాడు) అనిబహుపిహిసమాసార్లము, తతు. రువసమా సార్ధమం దెశష్టరుని కల్యాణ గసుణములనుకరాడా నారశేబ్ద వొ

చ్యములుగా దీసుకొనినప్పటికిన్ని. ఈ బహుపీ! హా Fra

సముందు వాటిని విడిచి తక్కినవాటినే తీసుకొనవలసి యుం డును. ఆలాగున దీసికొనని యెడల గౌ రౌస్తశ్రయమును పనన

స్థా యను చెండు దోవములు వచ్చును. ఆకా శ్రయమనగా

తనయందు తానుండుట అనగా తెనకు వానే యాధారమెై

యుండుట. లోకములో నొక మనిషి తన మెడపైని దానెక్కి_

కరార్చ్పుండుటవలె నసందర్భముగాగనబడును. ఎట్టనగాసీశ్వురుడు

సగుణుదు గనుక తన గుణములలోబివేసించిన ప్పుడు సగుణు

ఉయ్యె (వ వెశించవ లెను, అట్లు (శవేళించున పుడు ప్రవేశించ

బడుచున్న గుణములే (పచేశించువాని గుణము'లె యుండుట

వల్ల వాటికిని వీటికిని భేదములేక ఆత్మా శ్రయమను దోషము వచ్చును. అనవస్థా దోషమనగా పకిసమాషపి లేకపోన్చట,

తకు, ముమువ్వుప్పుడి

ఆత్నాశ్రయదోషమును సోగొటుటశీ' ఈశ్వరునియంమన 0) య ల

గుణములకును (బవేశించబడు గుణములకును స్వరూపభఖేగ మంగీకకించు పక్షమున, పి వేశింపహోవుననవు డీశ్వరునియం దుండు గుణముల యందును తిరుగ గుణవిశిష్టుత య్య వ్యా

వించవలసియుండును. ఇందునల బహు గుణక ల్పనమువచ్చును య?

గనుక అనవస్థాదోషము తప్పదు.

. 100. ఈ తత్పురుష బహ్మునీహి యదెడు శెండు

సమాసములచేత గలిగిన సలిత మేమనగా సమస్త పదార్ధ

ముల కాధారమై యుఃడుటయ నెను పగత్వముఅనగా నాధిక్య

ము తుత్పురువనల్లనున్ను, యిటి యథికు౫గ తాను సకల కా ( ర

చేతనా చేతనములం డనురి యంత ర్యామిగా సుండుటనలన

నచ్చిన నాలభ్యమనగా సర్పసులభత బహ్మువీహి సమాస. కము వలనను సవలించినది.

101. ఈ లెండు సమాసములవలననున్ను అంతర్యామి

త్వమును ఉపాయత్వేమును ఉపేయత్విము గూడావెప్పుబడుచు న్ని, బహ్ముప్ర్‌హీ "మొదలె న సమాసముల చేత అంతే ర్యాని

రా '

(బాహ్ముణము 'వెొందలైన ఉపనివతులయంగదు “యస్యాత్నా

ఛరీరం య అత్మానమన్న రోయమయళి యమా త్మానవేవ

ఇత్యాది క కారుగా అ అ 5 క ంలె'ర్భా

మిగా నుండి నియమించువా డి వరి ౧చుట నెడ్సి అంతర్యా

మిల్వేము జెప్పబడుచున్నది. (యస్యా త్నాశరీరం) యస్యఏసర

జ స స 32

నూక్ళకు, ఆత్మా=జీవాత్శ, శరీరం=శరీరము, (య (ఆత్మాన

మన్న రోయమయతి) య = ఏపరమాళ్శ, ఆత్మానం ఆతను,

అంతర 3: అంతర్యామిమయై నవా,డె, యమయగి=- నియమించు

Se) న వేద) యం= ఏపరవూతును క ఆలా

జీవాలు, నవేద-ఎకుగడో అని (శుత్యర్షము. తత్పురుష, ఢి

సమాసముచేకను “ఇణ్‌ గతె” యను థాతువునలగాని

ము స్నా థో

దర్ప

య గతే” అను థాతువువల్లగాని సిద్దించినయా అయన పద

మందు “ఈయ లే అనే “నేత్యయనం” అను కరే వ్యుత్స తి వల

'సనున్ను ఉపాయోాపేమత్యషములు (గవుముగా జెస్పబకు

చున్నవి. ఇణ్‌ అను థాతువుకుపెందు టర్జము ఈయ కేఅనేన

వతి అయసంి” అనేన=దీనిచెతిను ఈయ కే=పొందింపబడును

శాగా అయనం అను కరే వ్యుత్చత్సి క ర్థము “జయతే ఇతి

అయనం” పొందబడుచున్నది- కాగా అయనం అని కర శ్రణివ్యు

తత్త కమా కరణార్లమును. చెప్పునది కరణే వ్యుత్సత్మిఅథచా

కరణ ను వ్యుత్పత్తి హు మనము బొందు ఫలమున కీశర్తి

రుణు కరణమై అనగా సాధనమైన (డుకారమును జెప్పు

చున్నది. నసుక కర గోవ్వుత్పెక్సి యనబడును- క

జెప్పునది కర్న్ణణిన్యుక్పతి యనయబడును. పొందబడు టిశ్చరుడే

గనుక కర్శుత్వను వచ్చుటపలన కర్శణి వ్యుత్పే లె యన౭బడును

తత్పురువ,సమాసమండు ఉపాయత్వము ఉచేయతేప్టము లర్లము

జెప్పునప్పుడు (నార) శబ్దమునకు అవేతనములను విడిచిచ చేతన

53౮. ముముముప్పుడి

ములను మాత మే యర్లముగా జెప్పనలెను. అవేతనములక్తు జ్రానములేదు గనుక జ్ఞాన కార్య మైన యుపాయతోగ్త వేయ త్వములు లేవని వసిష్టస్నృతి మొదలగు వానియండు జెచ్న

లు oo

బడుచున్నది,

102, ఈనారాయణ కబ్ఞారమును తీరుమం- యూ భ్వారు లనుసంధించునపు డీశ్వరుని సర్వవిధ బంధథుతేషమును సాయించినందువలన “అయన” పదమందు బంధుత్వ పయు క్ర మగు (పాప్యశ్వేము) జెప్పంబడుచున్న ది. బంధుత్వ పయ kf

మైన ప్యాప్యత్వమే గాక అయన సదముందీశ్వరునియొక ORE a

సర్వవిధ . పాప్యత్వమున్ను చెప్పబడును గ్రా

108. ఈశ్వరునితో మనము _ బ్వేషీంచి. అన్య'శేవ భూతులమెనపుడూన్ను ఆయన మనలను విడువక మనకు నుం చినే చేయుచుండును. ఇందువలన నీశ్ళరుడే నిరుపాధిక బంధువుడని నిరూపింపదగియున్నద్ది

104. మన కీశ్గరుడు చేయు మంచి మీవుసగా లోక ములో దుర్శాష్టడెన కుమారుడు హితవుజెప్పిన తం(డితో 'ద్వేపంచి ఆయనను విడిచి పెకిపెళ్ళివోయి. యుపవాసముగా నున్నప్పుడు వానియందలీ దయచేతను వానిని విడువజూలక వొడుండు-వొటికి నెవరికిని చెలియకుంజా తొనుపీనట్లన్వయిం చకుండాయాహాోరము మొదలగువాటి ఇంపీ రశ్నీంచు[ పకా రముగా సీశ్వరుడు తేనయొడ్డ శేషపడక ల “ీతనులు స్వ తంతులె తిరుగుచున్న స్పటికిన్ని తాను ఏరియందలిక్చప చేత

తీరుమ౦ంత్సార్థ ము లు

విగునజూలక యెొనుటకూ ససయముగా వచ్చి రత్సీంచుదముంజకు

అంగీకరించ చేమోా యని అంతర్భామిమై యుండి సము స

విధముల గత్నీంచుచుండును.

105. (ఆయ) యను నీ చత్యుచేశ అనంతా శాష్టరులు

జేయు _కెంకర్యమునలెనే ఫర్వవిధ _కెంకర్యములను జేయ నలెనని చేతనుఢు ప్ఫార్లించు ప్రార్థన చెప్పబడుచున్నది. ఈక

నున శండవానలు దన్రలకుండా ఛతిముగాను కూర ండువో

సింసోసనముగాను నిలువబడునప్పుడు పాదుకలుగాను కీరా

ns ను బవ్వళించున పుడు : పబుపుగాను పిరాట్టితో "వేంచేసి

యున్నప్పుడు మంగళ దీపముగాను ధరించుటకు వట్టువన్ర్రము

గాను చేగబడుటకు బాలీసుగాను ను౭యు నాయాయవస్థల

యందా యారూపములుగా నుండి సర్పి కేషవృత్తులను జేయుట చేతనే అనంతా ళ్వారులకు శేషుడను తిరునామ మనగా పేరు

వచ్చినదచిఆ భ్వారాచార్యులు సాయించియున్నారు.

106. (నమ అను పదముచేతను ఈ వెతనుసికి

తస శాదరించుట_కె ss లేని పారతం| త్రము జెప్ప

బడియుండగా సి చతుర్థియందు ైంకర్య వూదరించి పా ర్లిం

చుట కాడునా యంటేి టీని.

107. అ చిదత్సారతం త్యేమును (నమ్మ పదము నం

దుజెప్పినప్పటికిన్ని ఈ _కైంకర్య పార్గనయనునది స్వభోక

త్వరూపమైన యహాంకారము మూలములగా వచ్చినది కాదు

రోం ముము శు మ్స డి

గనుక నున్ను స క్వేశ్వగునికి విత్తి ' వేయడమే స్వరూపముగా గల "శేషత్వ పయుక ముగా వచ్చినది గనుక నున్ను అనగా అచిళ్తునె పకియుండి నీకైంకన్నము చేతును గాక bu పారతంత్యముతోగూడా యా * ై౨కర్యమును లీ కులే 39

రాళ్యారులు (నా్వాచి వంయువల చిని స్వరూప ఏిరునవుగాద ఫు గం (ధి నగా స్వరూనోచిత మే యగును.

105 అందు వేతను సర్వవిధ డౌంకర్యములు నడక కుండా మేము చీతుము గాకయని ఆశాషరులు (రించిన ఎంకర్య్టవా ర 'రవను ఈ చళ్ళు విభ క్షి “చెప్పుచున్నది,

109 ' ఈశ్వరుని శప్పోచినగాని తచునస్సు నిలువని నాకిక

"సీవించువగకు నిద్రపట్టదు, “జీవించు గట్టి సమయముస “సబా పశ్యంతి సూరయ్య” అన్నట్లు, సర్వబా వానినే చేనించు చున్న ౦నున Bas ఈ కుతికి సూరయః- అనంత గరుడ వివ్వశే ర్పైనానులగు మ సదా జ ఎల్లప్పుడు, పశ్యంతి... మాూచుచున్నారనగా "సేవించువున్నారని యర్థము,

10. ఈశ! నరుని సేవించిన క ఈలా గున నిత్యే చేవరాసు నిత్యే ని త్యానుభ వము చేయవలనివ కాొలనుంతయు సంసారములో బడి వ్యర్థముగా వోగొట్టుళా ౦టినేయని యవి వరలో గతించిన కాలమును తలంచుకొని చింతించు చేతనునికి వుజి నిదవచ్చునా?

111. ఉశ్వరజ్ఞానము కలుగ నప్పుడు చేనులేనివాడను. జానము కలిగిన తర్వాత మైమరచి మయొజుగనని ఆళ్ల మ్‌ సూ

స్తీ

ణా. బజకానాం లు ఆంజ్తాతక్తాగాత్యతాల సలుల దల.

6 తిరుమంతోర్గము. న రోం

యి)చుట చేత భగవడ్యానము గలవారికి నిద్బలేక పోవడము సశే కదా మజుపుకూడా గలుగు.

112: ఈశథఏర _నెంకి ర్భనమం as _క్రిగలవారిస్టితి యిది న్‌ యి

గనుక ఈ కంక ర సర్వదెశ నరకం సరాావస లయంయగు న నువ రించే త ప. స్ప రామ ఏరుదముకాదుూ. ధి

113. భార్యకు మంగళసూతి భారణమువలన భరశే యహు౯్రాలె యన్యుల కహు౯రాలుగాదచే యంశమును

గనబర చునట్టుగా ని లిరువుంతో /పదేశము వలన చేతను లీశ్వ

రున గ రుల లుగాని యన్వ్యులకు గారను యంశమును ర

టనై ఈ అప్పాకురీ మంతోమును మంగళసూత్రము. నిరూ పించు చున్నారు. పదునారుదారములతో చేని రెండుపేటలుగా

కట్టబడిన తౌొకిక మంగళ సూతమునలెగాక, ఎనిమిదిదారము

“లతోనే జేని మూడు పేటలుగా కట్టబడిన మంగళ సూత్రము

' నలెనే ఎనివిదతరములతో కరార్చబడి మూడుపదములు ' నేర్చ్పరుపబడిన ఈ తిరుమంతే) మిోాశపరుని చేత అత్మకుగట్ట

బడిన మంగోళసూూ[తేము. ఇందునలన తిరుమంతో/పడేశమా

తల కానశ్యకము.

114. ఇందువలన నీ తిరుముంత)ముతో సంబంధము

గల యాత్శల కీశ్వరుడు పతిమైయుండి రత్నీంచును. 115. ఈ తిరుముం[తములో విసారముగా జెప్పిన యర్థ

మును సంగోహముగా సాయించుచున్నారు.. (అ) కారవాచ్యు ఛో

రం ముముతుషప్పడి

జె సర్వరవమస్నజెన స శ్వేశ్వరునకే శేషభూతుశైన నేను

నాకు గాని మ గాని శేషభూతుడను గాకపోవ లెను

సర్వ "భేవీ. యైన Mi సర్వపిథ ప

జేతును గాకయనది చేతేనుకుసేయు (హై ళనా ఈ మంతిము

'జెప్పుచున్నదిః

ఎంచెకువునాక్‌ తీకువడిగ ఖే

నుముముప్పడి

అను

తిరు మం(తార్థ మునం దు

కిరుమంత్రహోక రణము

సరణ౦ం

3

శ్రీను తేరామానుజాయనమ 1,

9

0. రం కుం ర |ఆ ర టర

దయ (పకరణము.

1. ఈ తిరుమంత్రేములో (నమః) పడముచేత చెప్ప

బడిన యుపాయత్వమున్ను (నారాయణ) పదముచేత చెప్ప

బడిన యు'పేయత్వుమనగా పలమున్ను “శ్రీమన్నారాయణ

చరణొ శరణం (పపద్యే॥ యను పూర్వ వాక్యము -చేతనున్ను

“శ్రీమతే నారాయణాయ నమజో యను ఉత్త రవాక్యము చేత

నున్ను కీమముగా నందరికిని విశదముగా దెలియునట్టు చెప్పు

చుంతుట వేత నీమంతిరత్నమునకు ద్వయమని చేసగలిగినదిః

యాపికరణములో దానియర్గమును ఇప్పుటచేత నిది ద్వయ

పికరణమనబడుచున్నది. fy క్ల

రోల ముముముస్పడిి

ఈ మంత్యము ఫంవిష లోకమునందు పెరియ పెరాట్టి! శ్రీయఃపతిచే నుప దేశింపబడినది. ఈమెవలన వివ్వ శ్సేనున కుపబేనింపబడి నారిద్వారా (శ్రమన్న కూర్చ ళ్వారు లకులబ్దమై యుపడేశ పరంపరా వచ్చుచున్నది. శ్రీ వైప్పవున కానశ్య ముగానుండవలసిన లక్షణములు. “సర్ప? ఫర్యాన్‌ పరిత్యజ్య స్ట అనినపకాశ మిాశ్వరునకంశు యితేరము లై ర వాటియం దనగా కర్థజ్ఞూన భక్వా వః స్రిపాయములంపను దారాపు (తాడి విషయములయంవును సంబంధమును విడుచుకొనుటయు "మా మేకం శరణంనజ” అనిన ప్రకారముగా సర్పరత్షకుడై ణెన స్వే క్వరుడే రక్షకుడని ఆశయించుటయ, మనము చేయుపివత్తి బహుస్వల్ప మైనప్పటికిన్ని మనయందముగల దోషము లధికము _లెనప్పటిక్షిని మన మొందవలసిన సఫలము మిగులనొప్ప దైన ప్పటికిన్ని, మనమురత్షకముగా నాళ) మిం చున ర్వేశ్వరుశు మన కు ఫలముకు తప్పక యిమ్బనను నమ్మక మున్ను, ఆఫలసి ద్ధికా అకు త్వరపడుటయ్యు యీాభూతియందుచాను సజీన్రుడై అం దినములలో ,న్తీరంగాది దివ్యస్తలములయం దీశ్వరగు ణానుభ వ వైంకర్యములతో కాల ము వెళ్ళబుచ్చుటయు, యో పకారను గాకాలశేపము వే జయుచున్న ఇ భాగవతుల మొక్క. దన తిశథేయము. నుజూ చునప్పుడసూయపడకసంతో వీ. ee తమంత ద్వయనియమముగలనా డెయుండుట యనగా నితేరముం|తే ములయం చేనుకు పాటున నెనను నమ్మిక ముంచక _ఈకిరుముం

తిరువముం(తొార్హము ౪A

(తదగయములంను చెప్పబడిన క దా నాచదకించుటయు

నిటి నిష్ట నుపజే శాదుల చేతను తనకుగలుగ జేసిన యాచార్య్యని

విషయమునను, అట్టి యాచార్యుని: తోం దనను చేర్చినట్టి యా

శషకునియందు నుపశారస్సృతి "గల్షియుండుటయును, 'చిదచిదీ

న్స తత్వవిప య మైన యభార్థజ్ఞానమున్ను, ముద్యవిమయ వి

ర క్రియున్ను సీటిని గలిగి యుగీడుటయు, యివి తనకు గలనని గక్వించకుండుటయ నెడి ఛశాంతియును, పరమసాత్వికునితోసహ

వాసము చేయుటయును ఇవి కి వైమ్ణువున కనశ్యా పేశ్షీతములు,

2. ఇట్టి (శీవైమ్ణువుకు జ్ఞానానుష్టానములను వృద్ధి నొం

దించు క... చరమ న్లోకములను నిత్వమనుసంధిం

చుకొననలయును,

శి. సకల శా స్త్రములయంమును కర్గజ్ఞా నాద సాధనా

నుష్టానములకు యోగ్యమైన ేవాముచేతనే మోతరూప

'వైంన హ్‌: నిడించునని చెప్పబడుచున్నది. ఈ తిరునుం తేనుం

నీశ్వురు చే జీ తనకు రతకుఎం: తానుగాని యన్యులుగాని కార చెడి

పారతంత్యజ్ఞానము చేత యాశ్వర్షిరోడు దన్ను గశీంచుటకు నిరో

ధియెన స్వవ్యా పారమును విడచియున్న యోాత్నే చేతనే పురు

పారసిది గలుగునని 'చెప్పబకుచున్నది. చరమక్షోశమం దీచేత

క (దుకు త్త తినిన్ని యు మకీ ౦కక తానే ని శ్వంణబాతుక

గా కటాహీంచి (పొ CoN సకల పాపము

లను బోగొట్టి తన సన్ని ఛానమునకు 'జేర్చుకొనునట్టి ఈశ్వరుని

చేతనే పురు పార్గనిద్ధి గల్లునని చెప్పబడుచున్నది. దగ్యయమందు

లజ ముముతుక్చాడి

భగవదేక శేవభూతురాలగు పెరియ పరాట్టి చేతనే సురఠుపార 9 అలై జట = జరి

సిద్ధి గల్లునని చెప్పబడుచున్నది,

4. ఈ చేతనులకు సకల విరోధులను 'బోగొట్టి సకల

ఫలముల నిచ్చువా డిశష్టణు జయుండగా, పెరియపిరాట్లి చేతపురు

పార్గసిద్ధిగల్దును. పృురుషకారమసగా “పురు సనోతీతి పురుషః"

పురు_అధికముగా, సనోతి=ఇచ్చుచున్నాడు. కాగా పురుషః

అనిపించుకొను చున్నాడు. “పురుషం కరోతీతి పురుషకారభలి

వురకుపంవాలధిక దాతేనుగా, కరోతి_ చేయుచున్న డి “కాగా పుం

పకారః అనిపించుకొనుచున్నడిి పుగుషకారమని పిరాట్లికి నా

మముగా పూర్వాచార్యులు స్యవహారించుచున్నారు. ఈపురువ

కారతమచనే ధర ము పెరియపిరాట్టిబె మైయ్యుండే యిత

రులది గాకపోవ్రటచేతను పురుషకారత్వహమునే ధర్మమే ఆమెకు

నిరూపక మైన నామభేయమై యున్నది. న్‌

క. ఉపాయాంతర శూన్యత్వమనెడు అంకిచన్యమును

రక్షుకాంతేర న్యతపీమనెడు అనన్య గకిత్వమున్ను

గలవాడే ద్భయాను సంధానమున కధికారియగును.

6, అకించన్య త్వానన్య గతిత్పముల నెడు "అంటినిగూర్చి

పిపన్న పరితాణమనెణు గంథనములో విశగముగా జెప్పు

బడినది.

తిరు మ౦ త్రార్థ్యము జాత

7. ఈ ద్వయ మంతమందలి ( [శీ మన్నా 'రాయాళా

చరణొ శరణం (పవట్యె) అను పూర్వ ఖండముచేతను కెపెఎక్రు

పీరాట్లిని ముందుంచుకొని స శ్వేశ్వరుని లిభు వడి గఫభ నుపా

ఆ పెర వ

యముగా నాకే)యించుట చెప్పబడుచున్నది. (కోనుతేనా రాయ

జాయ నమః)అను యు_త్తనఖండముచేత శయ పతి సన్నిఖిన నాటి ష్‌ ల జర ల జయు ఎకెంకర్య (ప్రార్థన చెప్పుబశునున్న ది.

8. శ్రీః యనునది పెరియపిరాట్టికి నామము రక్షక తార

దులకు వాచక మెన (అ) కారమిాశగరునికి (పథమ నావవుచపేఎకు

మైనట్లు పుకుషకారత్వేమునకు వాచక మైన ఈ ఫీ) శలబుము a= (| న దు యె

లక్ష్మీ దేవికి ప్రథమ నామధేయము.

9. ఈ శ్రీ శబ్దమునకు (గ్రీక్‌ సేవాయాంి.. ఛాతువు _నంయ “శయత ఇతి శ్రీః గ్రీయత ఇతి (శ్రీ ” అని. మిడ్ద మైన

క్ష ర్రరిన్సరిత్సే త్తిని కర్మణి వ్యుత్చ త్తినిన్ని చెప్పుచున్నారు.

10. (శ్రీమతే యను వ్యుశ్చత్తికి (క్రీయత ఇతి (శ్రీః చేత నులచే ఆ|శయింప బడుచున్నదని యర్గము.శ్రయ తే యను వ్యు

కృతికి శ్రయతే=ఇతి శ్రీ) భగవంతుని నాగ్రయిచు చున్నది అనియర్థము.

11, ఈశ్వరున కుపాయశో్పపేయక్వములను ఆడా

కారములు గలను. యీదషయముయిక్క_ పూర్వవాకవ్టిదుందు

చేతను డీశ్వరు నాశ్రయించుట చెప్పబడుచున్నది. గనుక నా

(శేయమునకం బురుషకార మూనశ్యకమై యుండుట చేత ఇ౫౫ా

క్షీ

రోరా *“ ముముమ్రుప్పుడి

పదమునందు పిరాట్టియొక్క_ పుకుషకారత రూపమగు అకా రము చెప్పబడుచున్నది. వడగ లై వా రీశ్వరున కుపాయత్వ ము జెప్పీన యీ పూర్వ వాక్యమందు నానిని పుకువకుండా

యుండు కళ్యాణ గుణములన లె ఈ పిరాట్రియున్ను ఆయనను

వదలకుండా యుండుట చేతను యీాశ్వర తపప కుపాయత

మున్నట్లు వి గాళ్‌ ఓకిన్ని యు పాయత్వమున్న దని చెప్పుదురు. అట్ట

పెరాట్టి కుపాయతేర్పము "జెప్పిన యెడల సీవ్వరునికిన్ని మీరా ట్రిక్‌న్ని

యుభయులకున్ను ఫలసాధనత్వము చెప్పబడి ఒక ఫలము

సకు రెండు సాధనములను జెప్పిన దోషము వచ్చును. ఈదోహ

ము ఇపాయత్వే ద్విత్వమని శ్యాస్త్రమందు జెప్పబడుచున్న ది.

ఈ'హేతువుచేతనున్ను ఈశ్వరుని యొక్క నైరజేక్యునున క

నగాతాను జేయు కార్యమున కన్యసహాయమును సహించక పో

వుటకు భంగము కలుగుట చేతనున్ను పిరాట్టికుపాయత్వమును

చెప్పక్క పురుషకారత్వేముదే తె౯్గైవారు చెప్పుదురు. వడిగ

కెయనగా నుత రశాన్ర్రము, అవె సంస్కతేశ్నాన్ర్రము. అ

ది (పథానముగా గలవారు వడగలె వారు. జెకగత యన?

దవీణశాస్రుము. అనగా చావిడ వేదమునే (పధానముగా

గలహారు త౯గ లైఇారు.

. 12. ఈచేతను డీశ్వరునకును దనకును గలిగియున్న

సాషభావిక సంబంధమును చెలిసికొని ఆశ్రయించి . పలమును

సంపాదింప దగియుండగ్యా నీమె పురుషకార మెందులకంెకు

వీరువు ర్‌ ల్‌ తి ంతార్గము

చల్లని జలమందతితిళ్ష మె మన యగ్నిహాగో తము పుట్టి నట్టుగా

సరభూాతే సుహృత్వము మొదలగు స్వభావము చేక్‌ను ముక్క

లి చల్లనైన యీశ్వరుని హృదయమందు ఈ చేతనుల యప

శాఖమువల్ల వారి హీతము నిమిత్తము కోపము బుట్టి నప్పుడు

నానిని పోగొట్టుకొనుటకు = పురుష శుక" వుందుం౦

చుకొనుట యవశ్యావేష్న్‌తేముు. ఈమె పురుషకా రానంత్లర

మందిశ్వరుడు ఊసించును.

18, ఈ పిరాట్టికి చేతనులతో _ మాళక్య్ళగ్వ సంబధ

ముండుట పీత వీరి ద; య సహీఎపజూలక యుండుట చేతను

ఈశ్వరునితో పత్నిత్వ సః అబంధముండుట చేత యాయసక కత్యంత

(పీయు రాలై యుండుటచేతను, ఊఉమె చేయి పురుషకార

మున ేవిధ వెన (పతిబంధగముడడు. నిరంకుశ స్వతం

(త్రుడెన.. ఈశ్వరుడు. చేగనుల యొక్క యపరాధ శతము

లను వారలవే సనుభవిిప చేయదలచి నష్వుడాపిరాట్టి తన

వుకుషకారమువేతను రన్నీంపజేయగలడా యంశక్ర, ఆమె

మొక్క సౌంద ర్యాములంద తీమగ్నుడైయుండు. తన భర్త రను

చితోపాయనులచేత క్షమింపజేయునని చెప్ప నక్కఅలేద్యు

ఈమెమయొన్క సౌందర్యాతిశయమునకు లోబడియగచా తన

కు రాగల యనర్గము ,నెనను వివారింపక్క మాయామృగము

వుట ధనుర్చాణములతో బయలు చెడలెను. రావణవథా

నంతర మందు పీరాట్రికి శుభవా ర్ల చెప్పుటకు వచ్చిన తిరువడి

Ao ముముకత్షుప్పుడి

యవగా ఆంజనేయులు డానుమొదట వచ్చివప్పు డీవును

జ్ఞాధభమబుచు వచ్చిన రాత్‌స వీ లను చితవధకేయుటకు గల

వకుగగాన నేగప్పకారముల చేత నాంజ నేయునకు బోధ జజుచి

శుమిప శేసినది శ్రీ ముదావాయణములో జెప్పబడి యున్న ని.

14. ఇందువలన తిర్వగాతీయు 2. కెప్పినటువినక్‌ కటు త్‌ యా an అల

బట్లివి కు వక పోనుటయే స్వభావముగాగల హనుముతు నే లోబరచుకొన్న యామెకు తనయందు వి+క్కిలి (చేమగల యీ శ్వారుని స్వాధీన పరచుకొనుట యతిసులభము. ఇది శ్లీ)ను

దమందలి పొకృత్న ప రతన ల్‌" త్పదమందలి /కలలేర్థము. ఇంకను త్యయార్థమునగా (ముత) అనుదానికర్టము జెప్పబడుచున్నది. థి

15. ఈ (మత్‌) యను (పత్యయమునకు నిత్య యోగ వురము, దీనిచేత పురువకార భూతురాలణు వీ రాటితసును

జీ న్‌ వ

ఉపాయభూతు.డైన యీశ్టిరుడును, అన "వనము విడువకుండా సంశ్తేషించి యుశునన గా కలిసి యుండానట్లి యునికి చెప్పబడు చున్నది.

}6, ఈశ్వర స్వరూపమునకు నిరూజక మైనజ్ఞానానం దచామలత్వాదులకం కే ని)యఃపతిత్సము ప భాన ఏరా పక్ష మగట చేత భమ్య కారుల వారీశ్వర స్వరూపమును నిరూవించు నప్పు డాజ్ఞానానందాదులకంకే ముందుగా ర్స్‌ (శయ్య పతి త్వమును గీతాభామ్యములో సాయించి యుండుటవల్ల స్వరూప

శ

తికువముం1తొర్తము వ DT “0

క” re

నరూపకురా లైన ఈమెతో కూడియే ఈశ్వరుని బముక్కం-

యునిక ని చెస్పబ డున ం

17. సషహాప పోయు కమగు నిత్భరారాగ మది వజుకు

ళో ఎబి

జైఫ్పబడినది ఇశనుగుణ[పయుక్క మగునిక్యరూాగముజెప్పుబణును

కనుని ముక్య _ యపరాధశేతేముల నన్నింటిని యనుభపింప £

+! వానాతో!

య్‌ ₹ క్రీం చుదునని సంకల్చిం చుకొన్న ఈశ్వరుని. స్టాషితేం

శ్యమునున్ను,ల నేక (హ్మువ ల్పము లనుభ నించినను తేర గన

ి చేతే

ఏపి ముప రాధములనున్ను జూచి ఈ చతనునకేమిహోనిసంభ

పి

చునో యను ఛయమునేత నీమె ఈశ్వరుని యొక క్షణ మైనను

వికువ జాలము.

భల ర్ట

18. పిరాట్టియొక్క- నిత్యసాన్నిధ్యమున్నది గనుక న్‌

శ్వరునియొక్క- స్వాతత్యుమునున్ను తనయొక్క యపరాథ

ములనున్ను జూచి చేతేనుడు భయపడవలసిన పని లేను,

19. పుచువ శావోపాయభూతులైన శీ శ్రియపతుల

వర్నింక - నిత్యయోగమును జెప్తాచున్న ఈ మతుపుచేతిను

చేతనునికి ఛగవదా(శయమందు రుచిపుట్టుటయె కావలకినది

గాని, యాశ్రయించుటకు కాలనికీక్షుణము శేయనక్క-ఆ లేదని

జెప్పబడు చున్న ది.

9౦. -కాకాసురు పీసు విషయమై చేసీన మహాపరాథ

మునకు గోపీంచి (బవ్మశ్రుము' బళూగించి చిర చ్భేదన

చునర్పుటకు సిద్ధపడి యమజగ్యా. సమె. స్వామిసన్నిధినున్న

dio ముముముప్పడి

సమయమంనున ఆశకాశాసురుడెనుట దీనతేతో బడిన మాని మువెతను ఈమ పురుషకారముచేతనే స్వామికృపకు సా

తుజ రక్నీంసబడెను. రానణుడు వీని యపరాధము కఎకు తక్కువ యపరాధ మొనర్చిన వాడ్రైెనను, రతుకాంతీర నూ

న్యుడైయుండిసను, ఆమె సన్నిధిని లేని సమయముచెపుట

పడుటచేత నీమె పుగుషకారము లేక నఠించిపోయెను. గనుకే సిమె సురువకార మావశ్యకము.

2]. ఇక (నారాయణ) పదముమొక్క.. షం. పృబడును. ఆశ)యించుటకు నచ్చిన చేతనుడు జేసిన మప

రాధమును జూచి కోపించి శిసీంవ నుద్యోగించిన స

యొక్క స్వాతంత్వ మోామె యొక్క పురుషకారమునకు భోబ

డిపోయి యిదివరలో సి స్వాతంత్యిము చేతను చొక్కి_వే. ము

బడి దిరుగ విజృభించిన వాశ్చేల్యాది గుణముల సి నానా

యణపదము జప్పుచున్న ది.

౨2. ఆగుణము లేవనగా ఒకటి వాత్సల్యము, కలం

స్వామిత్వము, మూడు సెశీల్యము, నాల్లు సౌలభ్యుము, శ్రీ టయ లి శ్రి వే వ. వి తేపూ రియున్ను, నాత్చ

ల్యాదులునాల్టున్ను, వేతను డిశ్టరు నాశ )యించుట రుషా

గించునవి. ఏటిక్మాశయణ జగన ర్యాపొదకములని పేరు, జనా

దులు నాల్లును ఈశ్వరుడు ఈ చేతనుని కార్యమును జేయుటకు ప

Ee వీటికా శితకార్యాపాదకములని డే ఎరు, ఒకటి జా వాత్ప్చ

గి హి ము ౧౩ Eh ర మయము న్‌ా

ల్యమనగా నన్పె నుంచు. గోపుకుండు (పేమాతిశయమసగా,

నళ్చముణయొకే య *గసస్టమును భోగ్యముగా సిక రించి చాలి

చ్చి అంచి పులగం చొధరానుండా రవ్నీంచు 'భేనువువలనే

శధర్టదుడు చేచెనునయొక్కు. వోవములను భోగ్యముగా బరి

(గ్రహించి తేర ఫి fy సుణనములతో బెంచి యితరులవలన భాధ

రాకుండా రశ్నించు గలము. న్పీఇకి దోవభోగ్యత్వనమని చం

రెం సొస్టమన్వువునగా స్వ్వామిమొ యుంనుననగా సీవేతనులు

నిముఖ్యులెన ఉన్‌ వుంగున్ను ఫిరలను ఏిజునక సరస్టపధ రతణ

మునకు తారస నైన యొకసంబంధ విశేషము. మూడు సౌకీ

ల్యమసగా గవ నాలు కడ వారలతో స రమర లేకుండా గ.

మలసియుందే స్వభావము. ఇది యీశ్వ్వరునకు

నాధక్టము వేతనున్ను (శ్రీయఃపతిత్వము చేతనున్న, వచ్చిన ప

| తమురున్ను, తన యొక్క. నిచతేనున్ను. చూచి ఆశ,

యతో న్ను ఖనన చేతనుడు భయపడి ఎ నెకుతియక బేనవ్రుట!

11 లీ ట్ట

uy లో

మ పయోగించు గుణము నాలుగు సౌలభ్యమనగా సులఛతగ్షము

ఇది కంటికి నోచరముగాని స స చ్వశ్వరుడు చేకనునిహుక్క ! 0

కగుపుడి యాప్ర్రయింపదగినట్టు సర్వసులభుడైయుంకు గణము? '

జ్ఞానమనగ్యా, సగ్వజ్ఞల్వేము అనగా చేతనుసికి పోగొట్టవలసిన

నిసోధులనున్ను యినర్పవలసిన ఫలమునున్ను ప పిత్యకముగా

జూద గిన సామర్థ్యము, . రెండు నక్త యనగా అఘటిత

ఘట నా సామార్ల్య మనగా నిత్వ సంసారులను నిత్యసూ తూ

ft dre ys నర ముమువముస్సుడి

లతో సమానముగా జేయదగిర సామగర్ధ్రము. మూయ. (వా క్రీ న ల్ని

వ ,£ జ

యనగా శేవషశేవిభాన సంబంధము: నాలుగు వా మనగా

అవా పసమ స కా మతము. అనగా నేవిద్ధ అగోజమనములు porn)

తేకుండా సరసంపన్ను డె యుండుట.

18. ఆశియణోన్నుఖు కైన చేతనును తన దోషముల

నుజూచి భయపడకుండా యుండుటకు సోవభో గ్యత్వమ నెకు

వాత్సల్యము సూతువగును. ఈశషకును తేన ఆాగస్టమును

కేయునో జేయడో యని సంశయించక చేయునని నమ్ముకకు

సాప్టమితే్టేము హేతువగును. ఉభయ విభూతి నాం రుకతెష్టిము

నకు[బకాశళక మైన యోసాష్టమిల్వేమునుజూచి తననంటి న్‌ ముల)

కింత గొప్ప (శీహరియొక్క. యాశఎియణము దుర్భబమని యెంచి ఏకువకుండా యుండుటకీ సౌళీల్యము హేత్రువగును. ఈశ్వరు

డు కంటికి గోచరుడు గాడని యుపేవ్షీింపక కంటితోజూచి

యాశయించుటకు సౌలభ్యము హితువణగును. విరోధులను

బోనొట్టి భగనదనుభవము మొదలైన ఫలములని చ్చుటకు

జ్ఞాన శేక్ష్యాదులు హేతువు.

24 ఈపదమందు జెప్పబడిన సౌలభ్యము... చాళ్ళల్యా

దుల కంక [పథానమగు గుణము. ఆగుణ నుర్చానతాంముందే

పూర్తిగా నున్నది. అంజలీ

25. పరవ్యూహాములు మిక్కిలి 'చూరభుగుట చేతను కంటికిగోచరముగాక ద ౦టిక ముగాక దుర్గభములై యుండును. ఈయ ర్వానతా

స WAR

రమ్టుగాకే. కంటికి గోచరమగునట్లు సరర్టిదా సమిపమం నుండి మిగుల సుఖముగా నుండును.

లగ, ఆశయణ నాకర్యా పాదకములుగాను ఆశొతకా

ర్యాపాదక ములుగాను జెప్పబ కిన యాగుణములన్నియు మన

ము మన పెరుమూళ్ళసన్నిధిని భూడెడగినట్ల. గా |ఒత్యతుముగా గనబడు'చున్న వి.

2 మున తితునారాధనలో చేంచేసి యున్న పెరుమా

Ay ₹ర0ంచియున్న సంఖ చక క్ష గదా ద్యాయుథి ములు a

కక్తులనున్ను, అభయహస్తము నాత్సల్యమునున్ను, కిరీటము సాగమితే్టేమునున్ను, చిరునవ్వుతో గూడి మున్న ముఖముసౌళీల్య

మునున్ను, సింహాసనదుందున్న తిరువడిఘళ్‌ సాలభ్యమునున్ను ఫృశాశింప నె చే యు: చున్నవి . గనుక ఏటితో గూడుకొన్న అర్బాన

శారమే మనకు రత్షుకము.

28, ఆయుధములతోనున్ను అభరణములతో నున్ను

వేంచేసియున్న యూసుందర విగహమ-నందె రత్సకత్వభోగ్య త్విములు 'రెంకున్ను (పకాశించుచున్న వి, ఇట్నుపెస్తి చరణ

థస్టార్థము జప్పుబడును.

29. “చరశా” అను పదమునకు తిరువడిఘ 5 అనునర్హ

ము. ఇది ద్వినచనముః

లి0 రుడు తికువడిఘుళులను జెప్పుచున్న యా ద్వితీ

యాదిసన చశము చేత. నొక్కటియై యుండక లె జ తామరప్ర

Ae ముముతువ్పడి

దములనలె జ్‌ వోడుగా నున్నంనువల గలుగు నాంవ ర్యాతిశంయ

మున్ను బహుగనచనమున ౪ ;8% వచనము రెటికంకు మర

యొక డానగివి నహీంచక పోవుటనుబ్య] ఉసాయపూ కియును

జెప్పుబడుచున్న వి.

81. పురువకార భూతురాలగు పీరాట్రియు యుపా

యభూతుడగు స ర్వేశ్వరుడును ఎష్మూడెనను చేతన ములను విడిచిన

ప్పటికిని ఈ తిరువడ్తి సుళ్ళు తవున న న్రైలతమగ్యాము చేత

చతనులయొక్క_ మనస్సుల నాక వంచి యెన్నకును. పిశువక

పరి రక్షణమును దృఢముగా ననలం en ది యుగును,

నత్సజనన మైన "వంట చే తలి: పి చొక్క యవనవయవాంత

రము య సొనరకు తాగక మ శీరములత్రో గహూం ద

యున్న స్థలమందు నోరుంచునట్లు శేషభూతుడైన ఈ చేతనుకు:.నమ

స క్వోశరునియొక్క యన మ శాంతేగమురములు న్న ప్పటికిని “వట్టి? పదే పరమే మద్య ఉక్పహా” యర త ఫుతి ౫ ప్రకారముగా దన కు 'తారకమైన యమృృతమును స సవిందు తిరువడ డిఘుళ్ళు నే యూ

కన యుచితము, (విష్టోజ కే ణన “సక్వేశ్య్వరుని

శు యొక్క కర మే సౌందర్యానుల చేత సర్‌ దత -ఎ్రప్రవై మన n=]

పాడమువు మద్య ఉతృహజఅమ్మృతప, న) నాపాము గలము)

8కే, విగహముభో వే యవయవమునకు నాకే

మైన యీ (చరణ) శబ్దము చేత పిరాట్టికి వాసస్టాన మైనము P వంటిన్ని వొత్సల్యొది కల్యాణగుణములకు ప ప్రకాకక "మొనలు వ ౨

ప్ర తిగుమంతార్గము : ౫2

టిన్ని నింద చేయడ మే సభావముగాగల శిశుపాలుని కూడా

తన శొ”ందర్భములో మగ్నపఆచుకొని ద్వేపషమును బోగొట్టి ॥ ౬

తవసన్నిథిని జేర్చుళొన్నటువంటిన్ని ది వ్యమంగళ నిగహము

జెప్పబడు దున్న ది.

లనే... ఇటుుపైని శరణ శబార్లము చెప్పబడుచున్నది.

గరణం అనుపదమున కిప్టపా ప్రీకిని అనిష్ట నివారణమునకును

యుపాయముగాననగా సాధనముగానని అరము యో శరణ

శబ్దము రక్నీంచవాచినిన్ని గృవామునున్ను. ఉపాయమును

న్ను వెస్వుదున్నస్పటికిన్ని, యిచ్చట నొకయుపాయమునే అర్హ

ముగా పిగోహింపవలెనని పాంచర్యాతమునందు. జెప్పబడి

యున్నది,

అనిష్టములనగ్గా 1 అహంకార మవుకార రూపమైన

అవిద్భలప-న్న్నూ అనగా ఆత్మ కాని జానియం వాలే బు

ద్ధియును, ఆత్మ్నది కానిణాయందాత్శగియను బుదియును ఈ

' ఆండింటిని అవిద్యయనసి వ్యవహరింతురు. ల్ల అవిద్యన ల్లబుట్టు.

రాగబ్వేషములును. కి. రాగ ద్వేషములుబుట్టి మనో వాక్కా-

యములచేత జేయు పుణ్యపాప రూప కర్థలును. ఓ ఆకర

ఫలము-లైన సుఖదుఃఖఫలములనుభవించుటకు పరిగ)హీం

చెడి చేనమనువ్యు న్ఫుగాది నానావిధము.లెన జంగమశరీర

ములున్ను నృషషపర్వుతాది అనేకవిధమ్నులెన స్థావరశరీరము

లున్న, శరీరనులతో ననుభవించునాధ్యాత్మీకాది దుఃఖపరం

౮ ముముతశుప్పడి

కోరలు మొదలుగాగలవి. 1. ఇష్టమనగా మోవవిరోథులగు పుణ్య పాపములను పడుచుటయును. 2. అత . హృదయములో

నుండి మూర్ధన్య నాడిద్వారా వెఖెకు మార్ల్షముయొక్క. పు కాశమున్ను, కి. హృదయ గుహలొ"నుండి బయలు వెడలుట

యును అర్చరాది లోకములయంకు గలుగు సత్కారమున్ను,

ఆర్చరాది లోకమనగా “ఆశ్చివమేనాభిసంభవంతి అగ్బిపోరహ్మ

అహ్న అపూర్యమాణ పతం ఆపూర్యమాణ పవైదా్య్టా్‌ ష

డుదశ్లేతి మాసాక౯ మా సేభ్యస్పంవత్సరం సంనత్పరాచాదిత్టం

ఆవెత్యాచ్చండమనం చందమసో విద్యాతం తత్సునుపో అ మానను స ఏనాకా బ్రహ్మ గవముయతి ఇ ల్యేష; దేవయానః

పంధాఖ” అని ఛాంద్యోగ్యోపనిష త్పంచవు పీపాఠక దశమ ఖండ ప్యధమద్వితీయ మంతిములలో జెప్పబడినట్లు ముక్త

వ

ళీ పురుషుడు పరమపదమునకు వెళ్ళుమార్షవుంనుండు లో ము లు, ముక్తుడు హృగయములోనుండి మూర్షన్య్వ నొడిమా క ము

i

7 త్రి న డ్‌ వ వ స శ్‌ గ్గ S స బయలు వెడలి అర్చిర్లో మునున్ను దినళొ కమునున్ను మ్‌

కృపక్షు లోకమునున్ను సూర్వుడే అఆయనముం దుత్తరముగా

_సంచరించున్నో ఆయుత్తరాయణ లోకమునున్ను సంవత్పనలో - a CO Nf కమునున్ను ఆదిత్య లోకమునున్ను చంద లొ కమునున్ను వ్‌

ద్యుల్లోకమునున్ను ఆమాఇన పురుషునిన్ని పొంది ఆయాలో

కాభిమానులచేత సత్క_రింపబడి పరమపదనును బొందునని గశ్రుతితాత్సర్యము. ఈ లోకము శేగాక మరికొన్ని లోకములు

న్ని | తి దొ మం తా) ర ము కాలా

గూడా ఈ మార్లమునంనున్నటు (గుత్వంతరము లందు గన ౧ ౧౧ న

డుచున్నవి. 5. [బహ్మాండమునకుజటుకొనిన సలిల దహనప | లు

ననాది సపాననణములను చాటుటయును. 5 సత్వరజస మా అనాలని అవల

జో

గుణా తేక మైన మూల సకృతిని దాటుటుయును. 7; పిగజానడి

లో స్నాన మొనర్చుటయును 7. సూతు్ణశరీర త్యాగమున్ను

అమాననకర స్పర్శమును లభఖించుటయును . 10, “అపహతపా

ప్మావిజరో వఏిమృత్యు కిషకోకోవిజగితో అపిపాసఃసత్యకామః

సత్య సంకల్పఖో ఇత్యాది |శుతులందు జెపుబడిన ఆహగుణ

ములతో గూడిన యాత్శస్వరూ ప మాపిగ్భవించుటయను, పం

వోపనిషణ్మయ మైన దివ్భడేహము నొందటయును ఐరం మ

దీయమను నమృత తటాకమునకు వెళ్ళుటయును “తం పంచక

తమప్పర సాం|పతిభానంతి”' యను శుుతిలో జెప్పిన (మకార మ

యినువందల యప్పరస (స్ర్రీలచేశ చెకురొ-నబడుటయు నిశ్వే

రునితో సమానముగా వారినల్ల నలంకరింపబకుటయును (బ

స్మా తేజస్సు నొంచుటయును. 16 దిన్వగోపుకములోనికి _ వెళ్ళు

టయును. 17. నిత్వసూరులచేత నక్క డ నెదుక_నబకుట

యును. 1కి రాజమార్లము వెంబడిని బయలు. వవలివెళ్ళుట యున్సు 19. ఈశ్యరగృహమందు బవేశించుటయును. 20

అక్కడనున్న డిన్భమండపము మీదికి: వెళ్ళుటయిను. 21, కా

పీతికోోసవత్తూ నందు పర్యంక విద్యలో _ చెప్పదిడన

పీకారముగా నేంచేసియున్న దివ్యదేశ పర్యంక మనం

గా శేమపాన్నును _ సేవించుటయున్సు 22, సపత్నికుడైన

షష ముముముప్పుడి

సశ్వేశర్వుని సేవించుటబయు కు. £కి, వానిసన్ని ధికి వెళ్ళుటయు ను

24, ఈశ్వర పాద పీఠముమిావ కెక్కిన తరువాత పర్భంకి ముమోా

దశేక్కి_ స్వామిమొక్క- తొడ వైకావ్చుంకుటయును 25.అన్యో న్యపతుణమును 26, అన్యోన్య సంభాషణమును, 27, భగవద

నుభవమును, 26 అనుభవమువ ల్లబుట్టిన సంతోషపూతిశ యము

న్ను 99. ఆసంతోపాతిశయము చేత్‌ కంకర్యోపయుక్ష_మై న

యవచేకరూపములను బరిగహించి సర్వచేశ సర్వకాల సర్వా

వసలయందును సర్వవిధ శెంకర్యముల కేయుటయును విటియ

న్నిటిలో ర _కెంకర్యము ప్రథాన యిష్టము. తేక్కి_ నవి

దీనికంగ ములు

కీర. (శ్రీమన్నారాయణ “*చరణొ” యను పదము చేత జెప్పబడిన ఈశరునే శరణం యనుషదములో నుపాయ ముగా ననగా సాధనముగా జెప్పబకుటవలనను, చేతనుని చేత నొందబడు ఫలమందుకు సాధనమున్ను యగుచున్నది.

as చరణా అను మూడకుపదవము లేచ జెప్పు

డిన (శీయః పవలితేషేము క ల్యాణగుణత్వము ఎభ్యపి గనాళ్వమా న

డు మూడున్ను పోప్యములే గనుక వీటితోగూడ్‌ న (_పాప్పు ఎడెన సక్వశ్టరు న శరణశబ్దము జప్పుచున్నది

86. పాప్యుడెన సశ్వేశ్వరుని సాధనము యనుట కుహేతు-వేవమునగా నీథషశేతరులు పలసిది కుపాయము గాక తన! ఈశ్వరపరతంత్రు జై శన తానాఫలసిదికొజకు స్వతంతోపాయముజేయుట స్వ రాపవిరుద్ధమని తెలుకొని

తిరుమ తార్థ్య ము ౬౧

యుపాయళూన్యుడై యుండుట చేతనున్ను (ప్రాపుష్ణుడైన యీ నరునే యుపాయముగా కేసికొనుచున్నాడు.

87. ( శీమన్నారాయణచరణొళరణం ) అని పొప్యు పైన సస్వేశ్వరుని (ప్రాపకముగా జెప్పిన దీనివల్ల (పాప్యుడైన ఈశషరువికంశు వేరుగానుండు కర్ణజ్ఞాన భక్వ్యాన్యషు పాయముల

కంకు ఈ యుపాయము మిగుల ఏిలక్షణమైనదని చెప్పబడు

చున్నది.

కిరి. ఇటునెని పపద్యేయసు (కియాపదమున కర్ణము

జెప్పబడును. పపద్యే యను పదము పదగలే యను థాతువు

నుండివచ్చినదికాబట్టి గతిని చెప్పుచున్నది. ఇది ఉత్త మపుకరువు

కాబట్టి పొందుదచున్నాను అనగా న్నా౭యించు చున్నానని

యరము. ఠా

ఏ9. ఈపదము మానస వాచిక కాయిక రూప

మైన తిపిధ గతినిన్ని చెప్పతగినదై నప్పటికిని యిచ్చట

మానసికె మే ముఖ్యము. ఎందుకంకు నీవే రతశీంచు మని

రశుకుడున్న స్థానమునకు వెళ్ళి అంజలిచేయుట మొద

తన కాయికప్రప త్తిచేసినప్పటికిన్ని ఫలసిద్ధికి లోపములేక

పోయినను, ఫారతాదులయం దధ్యవసాయరూప మైన జ్ఞానము

చేతన వోకత్షమని చెప్పబడుటచేతేను ససికా థ్యవసాయ

రూపమైన పప త్రియే ముఖ్యము. ఈ యధ్యవసాయమనునది

యనన్యార్హ్హ శేపత్వ జ్ఞా నాంతరమందుబుట్టి కర్మజ్ఞునాదిసాధ :

౬ త ముమువమవుస్పడి

ములకంజు విలక్షణమైన దె 'చేనతకు[కూ డా తెలియశక్యము

గానిడై భగవంతుని రక్షుకతాషరునతిరాప మై యనగా భగవం తుడు ౭ రన్నీంచుటచే రక్షణమున కొప్పిద మ ము యొక క్క_పర్యాయ

మాచరించవలనిన దె ఫలమునకు : ద స స్పుకుండా శీ ఘుముగానై.

వర్ణా శమాడి నియమములు లేకుండా యందరి చేతను ననలంభిం

పదగిన్నదె పరతం్యత మైన యాత్చస్వరూపమునకు విరుజ్ణముగా

సిడై 'దేశకాలాదినియనుములు లేని దై మగణసమయమం దీశే

రునియందు సృతియుం కే నెకానినల్ల కాద నే నియమము లేనిదై బహుసులభ మైన దె దృ ఢా శవసాయదూ పమైయుండు Sa

ఏఢేషము,

&0. చేతనున కవేవ్షేతమె వ కుపాయమనముగా నాశ

యింపబడు వాడుయి 'క్షరుజేయగుటే చతనున్ను వరణ 3[త్రయము

చేతనాశయించునాశయములు నామతిః;ఉపాయములుగానిసొ మూ దుపాయముబు గాకపైన్చబచేతనున్ను యాకరణ[ తయ

మున్ను యుుడవలెననే నిగ్బృంథము లేను. కరణ్మయము చేతనైన

(శప'త్తియలుండిన : నుండవచ్చును. స్య తా శప

త్రియ చాలును. ఈశ్వరునియొక్క. యుపాయపూ ర్తికి, [శియః

పతిత్వమున్ను యే పేక్రీతేంబె నట్టు యధికారపూ ర్తి రికి కరణ

(త్రయ ముండవలయును.

41. భూతభవివ్యదర్ధకము లైన క్రియలతో జెప్పక “పీ పజ్యే” యని నర్తమానార్థక క్రియాపదముతో పిప త్తిని జెప్పు

తిరుమ౦[తానక ము ౬ ద్ద

టకు హెతుచీవునగా పప త్తినొక్కు పర్యాయమే చేయవలసిన స వ న (తమునుడు చెప్పబడుట చేతనున్ను ఆ_ప్రప త్తి తిని

సినతేరు వొతీదిరా వేతనుఖు; చుకృతివశ్యుడై డై అజ్ఞానము చేత నిమి

దకార్యములనుడే చేయున పుడు పరితాస “ముబుట్టి (ప్రాయశ్చిత్త ము జేచుకొనవలయుననే యుద్దేశము గల్లి యెడల స్మీపప త్రి యతప్ప పా /యుత్చొత్త త ఇళలుకటి సశ తేకపోనుటచేతనున్ను డ్రి

(ప్రవ రండుషర్వ్యాయములు జేయగూడదు కనుకనున్ను పూ ర్వము జేసిన పక త్తి నే స్పృరిచుకొనుట కి న _రమానకి్రయతో జెప్పబడినది,

418. పూరస్రవాసన చేత కర్ణజ్జూనాదిరూపనుగు స్వ తతో పాయరునములంచు మన స్సు 'నెళ్ళక హోవ్రటకున్ను యీాద్వ

యానుసుధానముతొదప్ప్చ కాలము వెళ్ళింపశక్యముగాక పోవు టచేతనున్ను "కాలముగడుపుటకున్ను వీనియందుం జెడు డు భోగ్య

తనుబట్టి దిసినివిడున శక్యముగాక పోవుట చేతనున్ను యీవనర్త మానాగ్గకి! 'య జ -/యోగింపబడినది,

49. ఈనర ర,మాన క్రియ యుండుటకు క్రింద జెప్పిన చా

త్రువ్ర లఅంగీకరింకుక న నేకగర్వ్యాయము లనునంధించఛచి తేనే తప్ప

ఫలసిద్ధిక "నుగ నుక యందునిమి త్తమై ఈ న _క్షమానక్రియయుం

టున్నటుని తలంచిన నడుమున జ, ;థమమున జేసిన (వవ త్రి

యందు లఇుంద్భజిత్తునకు బహ న్రమందునలె చే విశ్వాసము

లేసి వాడేగుచున్నా డు.అందువల్లసి దో పాయఫలము లేకజారిపోవు

డర ముముశుప్పడి

నెట్లుకే ఇందాజిగ్తు సానుభుంతునిగట్టుట్నకె బ్రహ్మా న్ర్రనును

బ ఏ యోగించి 'యాబిహ్ముత్రమును నమ్మక (తాళ్ళతోగట్టుట చేశ నా బహ ఇతను దాను చేయవలసిన వనిని (పధవుములో

జేసినను తనయందు వీనికి విశ్వాసము లేకపోన్రటచేత మేమి యు పనిచేయక జారిపోయినట్టు జారిపోన్రను,

(న

44 ఇట్లుపెనిఉ _త్తరవ్యా కార్థము జెప్పబడును. (శమ నారొాయణాయనమః అను యు _త్తరవాక్యము చేతను తీయ పతిమై సర్వస్వామియైన సళ్వేశ్షరునియెక్క- తిరువడిగళ్లు నందు జేయు క్‌ _ంకర్యము జెప్పుబను చున్న ది.

04

వ్‌.

45. పూర్వ వాక్యమందు చెప్పుబడీన సిదోపాయము 1. ఇహలోకపరలోక వే. శ్వర్యములు 2 వైవల్యము థ్రీ భగవత్సా వి వ్యాయుననెడి ఫలములకు సమానసాభన నె మైనస్ప్సటికిని యప నిడు జేయు సిర్ధో పాయ వరణరూపమైనపిప తి బిభగవ ce కర్యరూప ఫలమునే gta ఐశ్వ ర్యాది రూపమైన సలాొాత

రములకుగాదని ఉ తేర వాక్యము జెప్పుచున్నది.

46. _పాప్యాంతరములను విడీచిపె ట్రై భగవ ఎీరాంకర్య రూపమైన (పాప్యమును ప "సేతు జేమనగ యుపాయమువలంబించునప్పు డ నన్యశరణ్యత్వరూపమైైన యా త్త స్వరూపమునకు విరుద్ధమైన కర్భజ్ఞా నాది రూ పోపోయోాంతర ములను విడిచి పెట్టి అనుసేణమైన సిదో? పాయమవలంబించినట్లు ఫలము నబార్థించు సమయమందున్ను అనన న్య భోగ వ్రత్వరూప

డర ముముమక్రుప్పుడి

నెట్టంకు ఇంద, "జిత సనుగుంతునిగట్టుట కె బృహ న నుమును

బీయోగించి 'యాబివళ్లుస్రమును నమ్మక క్రాళ్ళతోగట్టుటు

చేత న్య్నాబహ త్రము దాసు చేయవలసిన నదిని ప్రధమములో

చేసినను తనయందు వీనికి విశాషసము తేకపోవుటచేత మశేమి

యు సనిచేయక జాకిపోయినట్టు జారిసోవును.

a 44 ఇట్టుపెనిఉి త్తరవ్యాకార్థము ఇెప్పబకును. (శమ

నారాయణాయనమః) అను యు త్తర వాక్యము" చేతకు వ.

పతియై సర్వస్వామియైన స్వేశ్వరునియొక్క. తిరువడిగ

నందు చేయు _కంకర్యనము జెప్పుబడు చున్న ది.

a9

ప్ల

కక. పూర్వవాక్యమందు చెప్పుబడిన సిద్దోపాయము 1. ఇహలోకపరలో కై శ్వర్యములు 2. ైవల్యము కీ ఛగవత్పాా

పియున నెడి ఫలములను సమానసాధథన మైనప్పటికిని యా ఈ

న్నుడు జేయు సిదోపాయ వరణరూపమైనప)ప త్తిభగవ్నత్కె_ం

కర్యరూప ఫలమువశే వాల్లు ఐశ్వ ర్యాది రూపమైన సలాంత

రములకుగాదని ఉత్తర వాక్యము జెప్పుచున్నది.

46. |పాప్యాంతేరములను విడీచి పెట్టి భగవ్నత్కె_ంక ర్వ

రూపమైన [పాప్యమును వ 'హతు వేమన

యుపాయమవలంబించునప పు డ నన్యశరణ్యత్వరూపమైన యా

తృస్వరూప పమునకు విరుద్ధమైన కర్షజ్ఞూనాదిరూ పోపోయోంతడ

ములను విడెళి పెట్టి అనుగుణమైన సిద్ద" పాయమవలంబెంచినట్లు

ఫలమును బార్డించు సమయమందున్ను అనన్యభోగ్యత్వ యా

ప ఇ 0 ప స స స; ex

మైన యాహ్మాస్వమా పమునకు విరుద్ధ వై; మున యైశ్వర్యానమాపపల

ములకు వడిచిపె క్రి ఆ స్వనూపము కనుగణ మైన పరమప్పుకు పార్గమ నెడు ఛగవ తె త్కె_ంకర్యము యుత్తర వాక్యమందలి చతుర్ధి చేత పి ంపబడు చున్నది.

7. వచేతరునిమొుక్కం యభిపాో'యమును దెలుసుకొను టకు దగన్నిస సర్వజ్ఞ కము గల సెక్వేశ్షరుని సన్నిధిని చేకెపికు ప్యాస్థపనలెనా? మ యం, [కింద తె తెలుపబకును.

48. పీకు పాోక్టించు కైంకర్య స యనునది సర్వజ్ఞుం డును; స శ్వెశ్వరు.డైన భగవుతుంజెుగడని కాదు

కోసస్తు డె: సుత డన్న చుందిచా లేక కొంతకాలముపడి

యుఎడ్సి 'జౌవమభా కుల చేత నారోగముదీకి ఆకలిపుతి తలిని

యన్నమడిగి కే ఆ పలుకు తల్లికెంతి సంతోవకరముగా నుండు నో, అసాది కాలమునుండి విషయాంళరాస కి చే రోగ్యగస్తు

a భోగ్య మైన భగన్నత్క_క ర్యమందు వాంఛ నేక - పడియున్న

చేతను డాచార్యోచదేశాదిరూ పమైన యాపషభధములచే నా

వ్యాధి శాంతించి, _కెంకర్యమందు రుచిపుట్టి, దాసిని గుణించి

పార్గించి'తే ఈకశష్షరున కపరిమితే సంత్రోవమగును.. అహే స (పార్థన మ.

49. (శ్రీమతే) యనుపదముదానికి పూర్వవాక్యమున

అట న్యుత్స తి తిద్భయముచే సిశ్వరునికిన్ని పిరాట్టికిన్ని

యుండు నిత్య యో గమును జెలుసపుచున్న ది.

జజ! ము ముత్వు వో డి

50. ఈపదమునకు _ వెరియవీరాట్టితో కూడియున్న వాని కొజికసి యర్థము.

న oi 51. ఈశ్వరుడు చేతనునక ఫలసాధనమెనప్పు డి

తానుకూడా యుపాయము గాకుండా పురుషకారమైయుండి ఆయన సావు డై నపుడు తానున్ను (ప్రాప్యురాలగుటకున్నూ

పీకు చేయు కెంకర్టమును స్వామికి భోగ్యమగునట్టు చేయుట d= లో a)

కున్ను తనకు ధారక మైన భగవడను భవనము కొఅకున్ను ఆడకు

నతో గలసి యుంకుటను (లీవు మక్‌) పదము జెప్పుచున్నదె.

రల మై౨కర్యమును (బలొపాదింపుచున్న తిరుమాడ

మందలి న వ కీయు సతర వాక్యమైన “(థిమ "లే నారాయణాయనమ్మ” అనునది విఐర- శమగు చున్నది. అట్లు

నిన, తిరుమంతీమండలి నారాయణపదము నారాయణుని శే

ైంకర్యము చేయవలెనని మ్మాతము చెప్పుచున్నది. ఈ యుత్తర వాక్యము లో ,కెంకర్యమును దిచువళ్ళిపస్హు నోశుం మ

ఏికిష్టాడు గానలెననిన్ని _కెంంర్యనము జేయునాడు అవాంకార మమకార శూన్యు.డె యుండవలెనిన్ని ఏశదపరచి యుండుట వే నా పదమున కీ వాక్యము వినరణనుని తేలునుకొన దగి

యున్నది.

రీకి, చ[క్రవరి తీరుదుఘు నారనగా శీ రాములవారు సన నాసమునకు వేంచేయునపు డిళయ పెరుమాళ్ళనగా. లత్మ్మణ

కళా ముముతుప్పడి

Wr ర్‌రి, క ఖ్యాణ గుణమాలన్ని యు (వాస్యములగు ఉం సుతే:

\ గ / Cu ల్‌ నీశచదవుందు వా నన్నిటిని చప్పతేగియున్నను, శా

జెప్పబడు 30కర్యమున కానశ్యకముగా కావలసినది జాముత్య రా థై

మగుట చేత కేపిశ్వమునే యిఏ (ప్రధానముగా జెప్పును.

59. ఈ నారాయణ పడవముంను కేపి త్వ పా భా -వవ్రము

జెప్పుటకు హాతువేమనగా శాస్ర్రమందు నిపేధింపబుడిన ఈ

(పాపవిషయ _కైంకర్యుమున లె గాకుండా శ్మాస్ర్రమంను కిం

పబడి పాప్ప్తమైన ఆశేషి విమయమైన _కంకదద్దమే. రు రు నక (౬

యా a న లం ఆ మిగుల రుచించుట వలన శేవిత్వమే కు)/థానముగా జము

బడపి, a

60. ఈ పదమును చత్యు "పత్వ ఇన కారు మైన.

శీషోపాయ హరిగ పామును జెప్పుచున్న “థీమన్నా చాచయణ

చరణా శరణం పపబ్యే” అను పూర్ణ నాక్యమున క నంతర మందుండుటచేత శేవతషమును. చెప్పక ఉపాయ ఫలాముగు శెంకర్య్ణమును పకాశింప జేయుచున్న ది. అనగా కై దాకోర్య QQ . ' హక i

(పార్గనను (శతిపాదింపు చున్నది, మైంకర్యమనగా సీక్పుర కం, రము, అది ఈశ్వర నుఖు బికాసేహాతు వన కర భాయ

వ్యాపారము.

61, శైంకర్యము బ్యా ర్థీంచి లభింపవలని నహ్వు దడ

నిత్యము కాకపోన్రనే యంటిశేని, శేవత్వ మే ఆత్మ స్వప్రయోప £5

4)

తిరుమంతార్గ్శముః అలా

మగుట చేతనున్ను .ైంకర్యము లేనప్పుడు శేషత్వ సిద్ధి లేదని వుల 3 శ న్‌్‌ 5 9A ఏ గస చెప్పుట చేతనున్ను శెవత్వ నర ఆత్మకు _గంకర్యము

స్వరూపముతో బాటు నిత్యమైయుండును, 69, చెంకర్యము నిత్య మైనయెడల తిరుగ ప్యోర్షన్యయెం

దుకంెకు చే ంక గ్యమునకు (పతిసంబంధిమైనవాండు యుక్క్స్చే

షుంజగుటచేతనున్ను ఎకెంంరన్టిమును వేయు చేననుడు బహు

నికృష్ణుడును పరతంతుకు నగుటచేశనున్ను ఈ శెంకర్యము

నిత్య మైనను సదా (పార్థించే హొందవలయునుః

6కి. ఈ “కైంకర్యము నిత్య పాగర్థసీయము కావడము

నకు హేతు వేమగగా శేపికి సంతోషమును బుట్టింపని వస్తు

వునకు జశేషత్వము తేక పోనునుగనుక నా శేపి. సంతోవము

బబుతమై తాను చేయు వ్యాపార బెకేవముల చేత తన శేష

తగ్భి సరూపలాభమున్ను శేపియొక్క ముఖోల్లాసమును

తాననుభవించడ మనెడి పాష్యలాభమున్ను కానలసియున్న ది.

గనుక నీ శెంకర్యము నిత్యే ప్యోర్గసీయమయ్యె యుండెను

64. ఇటువెని (ననుఖ_ పదమున కర్ణము 'జెప్పబడును.

(నమ్మ) యనగా (మః న=నాడికాద్భు అని యర్థము. దీనివల్ల

లుశాంకార వమువుశారి నినృకి జచప్పుబడు చున్నది?

ర, ఈ నమ్మ పదము సామాన్యముగా నవాంకార

మువుకార నివృత్తిని జెప్పుటశోత తిరుమంత్ఫోమండలి నమః

సదము వలనే స్పరూపో పాయ పురుపార్థముల యండళ నిరోష

౭౦ ముముముష్పు డి.

లను మూడింటిని పీనివేయ' దగినదెనప్పటికిన్ని -ఈ ర్‌

ైంకర్య విరోధులను మాత్రము దీసి వేయుచున్న ది. తీక్కైననా

టిని దీసివేయబని లేకు. అవి ఇంతకు పూర్వమే దిని ంచినవి,

66, కైంకర్య మునకు ఏవోధి యేదంశు “కెంకర్దము

తేన రుచికనగా స్వత)త్యర్ణమై చేయబకుటయును మది మత

బుద్ధితో చేయుటయు నీ రెండున్ను కైంకర్య విరోధులు.

67. అహంకార మమకార నివ త్తిని _బార్ధిం చుచున్న

య౫ా(నమ్య) పదమంచే చేహాత్మాభిమాన ససాపతం త్యాఖీ

మాగరూపమైన అవిద్యయున్ను దానివలన నబుట్టుపుణ్య సాకళరూాఫ

కర్భలున్ను కర్ణలవళల్ల గలు దేహసంబంధమున్ను ందూసమస్త

విరోధు లున్ను సోగొట్టబడుచున్న వి. భామ్యశారులనారు రు గన్య

[(తయములో [న దుః} పదార్థము మును వివ! రించునప్రూడు నూను

చూర్జికలచే అవిద్యాకర్శ దేహసబంధ నివృతి నే ప్కాగ్థించికి.

68. ఈ'చేతనుకు _కెంక కర్ణము జేయునపుకుడుండవలశిన Eos స గాశూడిక్కొ_డుత, నాచ్చియాకు (ఆంజ గు క్ళ మ్హునియందు భక్య్యతిశయమునుంచిత దేక భావన చేదననొక గోపికా ఛావనచేసుకొని గోపికలు ప్రార్థించిన ప్రకారముగా చానుైంక ర్యముెపా ర్థించుసమయమంచు శేవలము మాసంతోవమునకు గారణ మైనట్టీన్నీ మనయుభయులకున్ను సంతోషకరయెన] ౫౦ కర్యమును చేయక “శీవల మిోాశ్వర సంతోవమున కే ళు వై న్నకెంకర్యమును వేతునునిన పకారముగా శేవికేయుపయు క మగ్నుకైంకర్యమును. జేయనలయును* ఇందువలన సీ [నమ]

తిరుమం(శ్రార్గము క

కుదమునకు స్వ"ప పయాజన సిన్న త్తి త్తిపా, ర్హనయే ఎతిత

గాగనబడు చున్నది.

69. భగనతె_ంకర్యమునకు వికోధు లిదివరకు చె

ప్పుబడినవి. విఘ్నము లిటువైని జెప్పబడును. ఎట్టస యీాశ్షప

కునియొక్క_ దిన్సమంగళపవి గహ సౌందర్భమాన్ను చేశతనుల ద్‌మొక్క. దృష్టి చిత్త ముల నపహరించివేసి వారు చేయు.కెంక

రసమును మరిపిం చున దగుట చేత 30కర్య్గమున కదియును ల

ఘ్నమే, యా నమ్మపదమునకుముందుండు చత్యువిభ కియందు

జెప్పబడిన = చౌంకర్యమున్ను అహాంకార Bs yg త్రిక్తి

బూరష్టమదు జెప్పబడినది కాబట్టి స్వ పీతి కుపయుక్కమగుట

చేత సిశ్వర ముఖ వికాసము నేప్రయోజనముగాగల వారల కది.

యును విఘ్ను మే

‘0 పల స యను చతురియందు జెప్పబడు

చున్న ంకర్య పస్కా రన నిత్య పా )కనీియమైనట్టు ఈ ననుః పద

మందు చన్సబముచున్నే. ఎంకర్య ఏకోధి నివృత్తి పార్థనయును

యో లీలావభూతియందున్ను నిత్యవిభూతియందున్ను సర్వదా

యుండన లెను*

7]. చేతేనుడనాంకార మమశకారములకు స్థానమగు

ఏ డేవాముత్రో కూడుకొన్నపుడు గదా స్వభోక్టృత్వేము.

ముదలగు "కెంకర్యవిర్‌ ధులు కోవ లెనసి కోరవలసినది. సకల

వోపములున్ను నివ్వ రించి ము క్షదేవామునొండి వరమపడ

మునకు చెళ్ళియీశ్వేర శెంకర్యమును చేయు దశయందున్ను

౭౨ ముముముప్పడి.

ల బికి రా

_ పరమవ ముందు జేయు భగవతె స ర్య దశేయందున్ను

కర స్వరూప గుణములయొక్క_ యనుభవమువల్ల నొక య. యానంద ముద్భువించును. అంవువలన స కృత్య

ది పుట్టును, కాబట్టి పరవముపదమందున్ను స కోక త్ను వలు

we నివృతి, పక వమావశ్యకము, ఆ జత త గుణాద్యనుభవము వేత మాకు గల్లు నానందమందు సగిభో_క్త క్ట

త్వ బుద్ది పుట్తినందువల్ల న్యయాపము నశించకుండా దానిని

చాంతింపంచే యు నవభిమైన నాడని అట్రిభోక కృతే బుద్ధి కీశషను

నాషధముగా నిత్యముక్షులు ప్రార్థీంచినట్లా శ్వార్లు సాయించి

యున్నారు. కైంకర్యము జేయు. దశయందు స్వభోక్పృత్వో

విరోధియెన స్వభ్‌ కృళ్వో బుద్ధి యుంకునా యంే Le

నే Yd ప

i

య

బుద్దిపుట్టి దానిని పోగొట్టకొనుట్న కె (నమః) అని ముక్తులను

సంధించుంనురని చెప్పబడుచున్నది.

>

72. ఈ ద్యయమంతో మందు వాహుళ్యనుగా జేష

పెద ల సంగ)హముగా జెప్పపకు కుచున్న వి. (బ్రీశము

చేత పిరాట్టియెక్క- పురుషగారత్వమున్ను, మత్‌ యను మలు

పుచేత నుభయులయొక్క నిత్యయోగమనగా నుభయు లెల్ల

ప్వుడు గలసియుండుటయున్ను, నారాయణాయ శబ్దము చేత

నాశయణ నసౌకర్యా పాదకము లైన వాత్పల్యాదిగుణను లున్ను చరణ శబ్రముచేత దివ్యమంగళ వ్మిగహమున్ను శరణశస్దము

ఇ సీగుణనిని /వోదులలో గూడియున్న కీమున్నారాయుణుని

లీరుమం|తా 3 10 SDE ౭

రయొక్క... యు సాయత్వమున్నుు సపద్యేయను క్రియాపదము

చేత సధ్యనసాయ రూపమగు నుపాయ స్వీకారమున్ను, (శ్రీ) మతే యను పదముచేతే నుపాయఫలమైన కైంకర్యముకు (పతి

సంబంధి మొకమిధునమి నేదిన్ని, నారాయణ పదము చేతే

సర్ప శేషిత్వమును, ఆయ యనుచతుర్ణిచేత కైంకర్య ప్రార్థన

యున్ను,! నమ్మ పదముచేత కై ౦కర్యవిరోధి నివృ క్లియున్ను

చెప్పబడుచున్న వీ.

ముముకుప్పడి అను కిరుమంతార్గమునందు

ద్వయ పృకరణము

ముగిసెను.

శ్రీమకశేరామానుజాయనమ ॥.

౦|తర వ రుమం (తౌర చరమళక్షోక(పక రణము

మధ్యమరహస్య మైన uel హస!

కరముల" స్‌ జెప్పబకుచున్న సిద్ధాపాయ స్పీషకారముర క సా

యీకస్టరాభి మతత్వమున్ను, లో సిద్గో పాయ స్యా రము న

శావశ్యక మైనట్టి సాధనాంతర పరితాక మున్ను చేతనుని వే

న్‌ 'నర్చంబడుసట్టి యుపాయ స్వీకారము ఉపాయ ముకాక మో

వటయున్ను 'యో చరమక్లోక మందలి పూర్వార్గదై మెన (య.

థర్మాన్సరిత్యజ్య మామేకం ౦ శరణంని జ) అనుదాని చేత వ తి

పాదింప బడుచున్నది. ద్వుయో త్తర వాక్యమును జెహ్పుబడు

చున్న శేంకర్యరూప ఫలప్రా ప్రికిముంనూ గలుగవలసిన సకల

పాప నివృత్తియున్ను యీచరనుళ్లోకనుండలి యు త్తరార్థ

షష క తు ' ౭2౫౫

మైన (అహాంత్వా సక్వేపావేభ్యో మోొతాయిప్యూమి మా శుచి అనుదానిశే బీతిసాదింవబడుచున్న ది. కాబటి యో చరఖుక్లో కము దషియమమ్న్మత . వివరణమనజబడుచు

న్నదిం ఇటువైని వుచమ వేదసాగమగు భగవద్దీతలకు

ముఖ్య తాత్పర్య మైన యీచరన్లో మున కర్ణము పిశదముగా

చెప్పబడును. అతి హస్యమైన యీచరమళ్లో కారము కు జలిసి

కొనుట శ్రీభావ్యకారులవా.రు హు పర్యాయ

నులు 'శీరంగమునుండి తిరుక్కట్య్యూరిలో వేం చేసియు

డు తిరుక్కోట్య్యూరునంబిగారి సన్నిధికి 'వీంచేసియుండికి ఆ

నంబిగారీ యర్గముయొక్క_ గౌరవము చేతనున్నుయిందుకుద గిన యధికారులు సామాన్యముగా శేకపోవుటచేతనున్ను భాన్యు

కారులవారి ఆ_స్థిక్యమునున్ను ఆదరమునున్ను పరీక్షించి చెప్పు

దుమ'నే తాత్సర్యముగ లవానరై పది నేడువర్యాయనులు (ద్రిప్సీ

పమనెనిపిదవ పర్యాయ మన్యులకు జెవ్పనని వృమాణము

జేయిచుకొని మాసోవాసము వేయించుకొని తరువాత ను

సదేశించిరి. ఈ చగమళ్లోకార్థ (శవణమునకున్ను అనుష్ణాన

ముకున్ను అధికారి పరమసాత్వికుడె పరమాత్మయందే ర

సక్తిగలవాడై శ్రుతి స లీ తిహాోన పురాణాదులయందు నమ్మ

కముగలవాడ యీాశ్యరుని యందు విశ్వాస ముంచినవాడై

యుండువాడు. అట్టి అధికారి దుర్హభమగుటచేతనున్ను అర్థ

గౌరవము. చేతనున్ను ఈయర్గమును వెల్లడిజేయక భాష్య జీ

2౬ ముముఠువ్పడి

కారుల వారికంకే పూర్వులు గోప్యపజుచియుండి hs ఛాహ్య కా

రుల వారీ గొపప స్టాయర్భమును తాము చెలినికొని ఇంటనే సంసా

రులయొక్క_ యనర్గమును జూడజాలని కృపచేత సమర్ధ aie

వమున్ను ఆచార్యాక్టోల్లంఘు ఘునమువల్ల తేమకు రాబో ఆన

ర్లమునున్ను Pe యా గామమంనున్ను గోపుర మెకి,.-

రేజీశ్రీంచిన వారందరికి సీశ్లోకార్లమును సాయించిక. యే

వమేంచువారి కుస జేశింపుమనిన్ని సాయించి నియనించిరి, ఛావ్యకారులవారు పరానరమును సహింపజాలక స్వానర్షము

ననా యొస్వుకొని పరమకృన శీత నియర్లమును నల్ల కీ

చేసినందుకు తిరుకో, (ట్యూరు సంబిగారు మిక్కిలి ఆశ్చర్య న 1

యట్టి పరసమృద్ది తమకు లేకపోయినందుకు నిబాకించ్చి యు

న. సాశ్రూ దీశ్షరావతారు లని నిశ్చయించి (ఎంశెరుమానా

రు అను తిరు నావుమును గృనజేసి కా కొ గవించుకొనిది. (అం ణెను

మానారనగా) మాన్వామి యని యర్థము. పిళ్ళలోకాచార్యుల

వా రీయుపదేశ మాతిముతోతృప్రి ఫైనా దక నీయర్థ ముందకు

చెలిసికొని యుజ్జీవింపవలయున నే పరనుకృనతో స్రీ త్రీ 'బాలకుల

కున్ను చెలియునట్లు ఏశదముగా నీర హస్యమందవు నసాయిం-చు

చున్నారు.

1. ఈక్లోకముకుచరమక్లోకమని చేరువచ్చుటకు హే తువేమంకే ఈశ్లోకమునకు బూర్వమనేకాథ్యా యములంను గర్భజ్ఞాన భక్తులనెడి మోకుసాధనములను (శీకృష్ణు డర్జునున

చె (aw

తిరుముంతాొర్థ ము. బి2

కుపదేపంపగా విని (కింద జెప్పినయుపాయములలో కర్ణ కాయ

శ్లేశరూప మగుటచేతనుు జ్ఞానము ఇంద్రియ నిగా పూర్వ

కముగా జేయనలసిన దగుటచేతనున్ను, భక్షి చిరకాల సాధ్య

నుగుటచేతనున్ను వాటినిజేయ శక్యముగాదనియు, చేయుద

నునిన ' నీశ్వురుని కత్యంత 'పరతేంత్రే మైన యాత్మస్వరూపమున

$ీస్వతర్యత్రోపాయములు. విరుద్ధములనియు నాలోచించి, ఏటి

చేతను ముకి గలుగదనియు, నిటుపెని నశింపవలసినబే యని

యును దుఃఖంచుచున్న యీయర్జునుని శోకనిషృత్తికాఆకం

సులభముగా చేయందగినట్టియును, సరూ పానురాపమైనట్టి

దియునింతకుదప్ప వేగే సాధనములేదని చెస్పతేగినట్టు లీచరమ

సాధనమును జెప్పుటచేత సీక్లోకము చరమక్లోకమనబడును,

చరనూర్ల పితిపాదక మగుట చేతనే చరమక్షోకమనబడు నిం

తియెళ "సీ యా గంధముయొక్క_ యంతమునం దీన్లో కము చెప్పు

బడినందునల కాదు. దీనివెనకకూడా కొన్నిక్ల్‌ కములున్నవి.

2. ఈక్లోకము యొక్క పూళ్వార్షము వేత నుపాయ

స్వీకారము జేయు దేగనునియుక్క_ _ కృత్యముచెప్పబడున్నది.

ఉత్త రార్టమువేళె నుపాయభూతు డైన ఈశ్వరునియొక్క_ కృత్య

ము చెప్పబడుచున్నది

8. చేతను డిచట చేయవలసిన కృత్యము సిద్దోపాయ

పరిగహమనగా తనరకుణమునకీశ్ళరుడే సాధనమని నమ

యుంనుటె* -

౭౮ ముముముప్పుడి

థ్రీ పం శరణం వజ యను వాకష్టైము చేత సిద్దోపాయ స్వీకాగమ్మాత్రిమును జెప్పక (సర్వఢర్యా న్పరిత్య జ్య యను వాక్యము చేత సర్యథర ణి పరిత్యాగమున్న్ను కాడా

చెప్పుటకు హెతునేవుంకే సిద్ద పాయమున కును ఈ సాణినాం తర పరిత్యాగనును నంగములేనప్వుడు స్వయాపసిద్ధి లేకపోవుట చేత సాంగముగా చెప్పుచున్న ది. ( 'పవోాళక్ట ప

కేత్‌ స్నాళ్వావిధి వదర్చయేత్‌ స్థిత్వాఘుళ్యా: 'భాం౮వే డద్యాత్‌ ధ్యాత్వా దేవం జ పేళ్ళునుం) ఇత్యాదులయందా జెప్ప

బడిన ఆచమనాములను వాటికంగములై న పాద్యపతమాళ నొదులు

వినాగా చేయోూడనట్లు ఈ శ్లోకమందున్ను (శఈరిత్యజ్య) యను (ల్యబాత్స పదముచేత జెప్పబకుచున్న సాధనాంతేత పరి

త్యాగము విగాగా సిదో పాయ సీషీగారమున్ను చేయా గూడ

దనే యర్థము సిద్ధము. కొందరీక్లోకమునంకు 'జెప్పబుడుచున్న

సాథనాంతర పరిత్యాగమును విధిగా నొప్పక, అజ్ఞూానాముచేత నున్ను అశ క్రిచేకనున్ను చేయ లేకబోతిచేని యని ఆనువాద

ముగా నంగీకరించి, యట్టి _యిజ్ఞానులు అశక్తులు మొద లగునా

రల కీసిదోపాయము వప ద చెప్పుదురు. -ఈ యా

శేపము కల మయుక్రము. పిక్రూళ్యేత్యాది (శ్రుత కో ముకర్థము (పాదే=పాదములను, (పయోళ్య=శోథనము సోన కొని ఆచామేత్‌ =ఆచమనము జేయవలయును. స్నాత్వా స్నానముచేసి విధివత్‌: =వాత్ర "(పకారముగ్యు అర్చ్ప౭మ్‌త్‌ =

తికునురి కో గ్గ యు దా

అర్చించన లెను. స సిత: జవిలునబడి, ఛెనచీు న.

లఅఘక్యాం =అను= su పదానమునుః: ద ద్యాగీ ౫ ఇయస్టినరోను

దేనం--దైవమును, భ్య్యాల WE వాసాన న mn జ సు పత్తు వ, (ర!

మును, (za జ్‌ బని ్ఞనలయును.

గ, ఈ యుపాయ మీతరోపాయములనలెనే ఫ్‌; స్యసాథ్య

ముగాక సులభిమై యుంయటవేత ఛతనునికి రాగ్మపాప ము య

వన్‌గా యిని! మయా వరే సిధీం' చుటకు కాగణమేునున్నను

(ఒకరని 'భోగ్యమై మనసాలు తాగవలెననే వాంఛ? ల్లీయున్న

ప్పుడాపాల'నే నుంగగా విధించిన పకనుందు వాడు ఘము

గా (కాగుటకు సంతు ఎనిన 1 ట్లితరో పాయములక కన్న సీ యుఫాొ

యము నిలశ్‌ణ మగు వేత "డీఖికే పరిగహింతవముని వాం

ధించిన చేతినుని కీయుపొయను'నే చరిగహీంపుముని విధించిన

యొడల శీఘుముగా బర్మిగహించుట కుసయు కంటై యుండును

6. ఈ చరమ శక నుండలి పుూూర్వార్థము (సర్వథ ర్మా

న్స రిళ్టిజ్య నూ మేకం. శరణం (వజ తు ఆటుసద నులు

గలదె యుందును,

గ సర్వధ రాళ అనునది (పథము పదను.

8. సమస స్త్రథర్శృములని దీనిక ర్థము-

ర ఈ పదముందు ధర్మశబ్దమున్ను ఆఅహఎవచనమనున్ను

సర్వ బ్రమున్ను యున్నవి,

10. ఇందు భర్మశ బ్ద మైహికాముపిసక ఫలసాధనము

భాం ముముమఘచ్చడి

లను చెప్పక భగనత్చా పి రూప మైన వెరాక్ష ప్రలణునకు

సొధన మైననాటిని చెప్పును.

11. ఈ మోత్నఫలసాథనము లనునవి (శ్రుతి స్మ తుల యందు ఏథింపబడి అనేకములై యుండుటచేక ధర్నా౯ా అని

బహువచన [పయోగము జేయబడు చున్నది

“19 ధర్మము చలేవనగా కర్ణజ్ఞాన భ_క్రియోగములును,

అవతార రహస్యజ్ఞున మున్ను, పురుషోత్తమ పద్యయున్ను,

దిన్యబేశ వానమున్ను, భగవన్నావా కీ ర్రనమున్ను, భగవత్స

న్నిథిని చేయు దీపారోపణమున్ను, పుస్పనై ంకర్యము “మడ

లగు నుపాయబద్ధితో జేయునవియున్ను, అవతార రహాస్యజ్ఞ

సమనగా సీశ్వరునియొక్క_ రామకృష్ణా జ్యవతారములున్ను

అనతార చేష్టలున్ను శేనల మోాశ్వ లేచ చ్చ చేత్‌ చేయబడిన

యనియును కర్మనల్లవచ్చినవిగావనియును, శాపాదికము వాద

స. యివి దివ్యములనియును బెలుసికొనుట.

పురుపో త్త తమ విద్యయనగా లోకమందు తరాతుర శబ్దముల

చేత చెప్పబడు పురుసులిద్దరు. ఐారిలో క్షరశబ్దవాచ్యులు బద్భాత్సులు, నిత్వముస్తు క్‌ శర శబ్బనవాచ్చ్యులు. ఈశ తల్‌

న్నను విలక్షణుడైన ఈశ్వరుడు మరు శబ్బవా చ్యుడని

తెలుసుకొనుట,

క. సర్వశబ్దముచే - మోత్షఫల . సాధనములగు. కర్మ యోగా ద్యుపాయముల నాచరించుటకు యోగ్యతను గలుగ

రా

11 తిరు మం త్కార్జ ము. ౮౧

జేయు సనంఖ్యావందను పంచనుహాయజ్డా దిరూనమైన నిత్య నై డ్‌

మితి కాది కర్మలు చజెన్సపడ డును, వందనువో యజ్ఞములనగా

చేయట ప్‌ సతయ భూ తయ్యు మునుపు యజ బ్రహ్మాయజ్ఞ ళు

> = ౬

మకు

14, సర్వధశ్మాకొ ఆను పదమునకు [కుతి స్ఫృతుల

యందు విధింసబడ్‌న వై నిత్య సెమి త్తి తికాది రూపము. లైన కర్ణ

యా గాద్యుపాయమురిని యర్థము.

15; ఈకర్శజ్ఞ" నాదుల నెడు స్వతం తోపాయములను

భ గవదత్యంత పరత తృ్రమెన యాత్మస్వర రావమునత విరోధు

లగుటడతను వీటిని అభ ర్మా౯ల నిఅథర్భశద్ధిము చేత ఇస్పవలసి

యుండగా ధర్మశబ్దను శోత జె 'జెవ్వుటకు -పాతుచేవున గె అర్హ

నుడం న్వధర్నమెైనయుక్షమును 'అథర శ్రముగానున్ను అథర్శ

ము లన న ఏటిని 'ఫేక్షములుగానున్ను న జత ముల

16. [నరిత్యజ్య ] అను నన్నయ నద మునకు విడిచిసె

ట్టునుని అం నః

17. ఈ ఈ [పరిత్యజ్య] యను పదను, ను త్యాగశేబ్రమును

ల్యాప్‌ (3 | నత యమును (వరి అనునువసర్లను న్ను గలవు. తా

గ శా. ముందుజెప్సబడును, . ఇదటోజెవ్పబడిన త్యాగము

నునీది * కేవలము విడంచుట మాతృముగాదు. ముత్యపుచి

వ్పను జూ-చచివెండీయని భ 9ముజెందిననానివ లె తనక (వయో

జనమున్నట్లి యాాకదికు స్ట.నకు వెళ్ళవ లెనని యుద్దేశించియా

దూ ముముమఘుప్పుడీ

డిక్కేయను భ్రమతో నురియొక దిక్కునకు వెళ్ళినవాని వలెనున్ను ఈశ్వర పాప్తి సాధనవఎలను కోనుచున్న మన

మాసాథనములుగాని వాటియందు సాధవబుద్ధి చేసితిమే యను జ్ఞానముతో విడచి పెట్టుట,

18, (పరి యను నుపసన్హార్భము జెప్పబశును. పరి

యను నుప సర్లము చేతను బిహ్మహేత్య, సురా పొనము, స్వర్గ

స్టేయము, గురషంగనా గమనము మొదలగు మహాపాతక

ముల నజ్ఞనము చేత చేసిన తరువాత లజ్జపడి నశ్చాత్తాపము

నోంది న జెన్నడును వాటిలో బుద్ధి పూర్వక ము

గాగావి తంతు పూగ్వక ముగాగాని (రుని రించకుంజా రుచి

నప ఈ వదలుకొన్నట్లు పాతేశశబ్లము చేతే జెప్పుబడు

చున్న యుపా యాుతేరములను పునరన్ష యము లేకుండా రుచి

'వాసనలతోకూాడా _ విుననలయునని యర్థము జెప్పబకు చున్నది.

19. (ల్యప్‌) ప్రత్యే యార్చము జెప్పబడును, ఈ (త్య

యమువేత (స్నా త్వాభుంటీత) యును విధి పక స్నానము

వ భుజింపవలయునను నియమము చెప్పునట్లుు సిద్ధోపాయ సీస్‌ కార సమయమంనున్ను విడుననలసిన న కర్భజ్ఞాసాది తము

లేన యుపాయాంతరములను విడిచియే స్వీకరింపనలయునను నియమము వెప్పబడుచున్న ది.

తిరు మ౦(తార్ట్యము | ఈక

౨౧. అతిబలశాలిమైన రావణుడు రామ ణాణము చేత

గనుస్పు ఖండించబడి శిథిలమైన గరీరముగలవా డై మనఃకాలు

స్ట్‌ము నొంది యుద్ధమును వేహయుజాలక పారిపోవ లెనని పియ

క్ష సడయుచున్న పు శు స్వామి సోసియక బాణముల (బయోగించు

చుండిరి యుద్ధము "టే యు సాష్టిమి మనలను బోనీయక కోవడ

మునకు ేడాతువేనుని యూహించి తేనచేతిళోనున్న థనుః

ఖండ మే కారణవుని నిశ్చయాంచి భయపడి చాసిని ప్‌కిచిపెళ్తై

ను.ఆభనస్సు రావణునకు యుడమునకుసాధన ముకాక పోవుటస శే

కదా పారిపోవు కుకూడా పొతిబంథక మైనట్టు; ఈయుపాయము

లును సాధనములు గాకపోవుటయే గాక పలమునకు తీ

ఏంధిక నగును.

91, పూర్వము దశరధ చక్రవర్తి సాశేంి:కి వరమిచ్చిన

గిరు వాతే నత క మింపజాలక ఆభాసమానమగు సత్యథధర్దుమవ

లంవించి సామాద్దరగ మెన స్వామితో. ' గూూడియుండుటయను

ఫలమునకు చెడినట్లు. అభాసథర్హుములై న యు పాయాంలేంమాల (a2)

(aw

నవలంటించుట సాతోద్దగ్నిమైన యి 'శరునితోగూాడి సుఖి

అల ఢి మ్య దు జన

యుండుటయనెడు ఫలము జెడుటకు స్‌ంతువగునుం

రల (సర్వథ ర్యాన్సగత్యజ్య [యను జఉదమందు. విడువ

వుని చెప్పబడుచున్న ధకములు విధి నిపషేధరూవముగా 9

వవ్‌ ధనము ఆ యుండును విధ్ధి:వబడిన ధర్మములనగా'ఇడంకుకు

అసి చెప్పబడిన సంథ్యానందనము ఊుదలు మోతసానన

రర ముముతశుప్పడి

కర్మజ్ఞన భో క్ష ప సంత మైన మ త! నిషద ధరాములనగా

కడం మూాశా ర్వీ అగి యిట్లు విపే. నెంకుబ సక్‌ కార్యనులు, ( షే. అనగా పరదారగమనము, పర(దవ "ఫ్రపహారము, సు రాసావము

అసత్యకధనము, అభవ్యు భతణము మొదలగు పనులను

వికుచుటయును. సర్వధర్నా' న్పరత్వి జ్య యనుపదను వేత

నియుభయ విధమైన ధర్మములను పటన న్‌ చెప్పబడుట చేత

నధర్శాముల. జయవలసివచ్చునసి కొంధ రాష్నేపీం చుదుళు, అది

యెట్రం కు విహిత రూప ప విుుచుటయన లగా & < నిపి.ద్ధ

ప ధర్మముల నవలంపిదుటమయే యని యందురు.

Ts

95, సరషథర్మములను వికువ్రుమని చెప్పివననూ్మూతము

చేత అభర్షములను జేయవలసి వచ్చును యావమ్షేసణమునకవ

కాశము లేను. అధిర్దములను చేయుమని చెప్పియుండ లేను.

F 94, అయిన నథర్ష _నివృ త్రియును థర్ము మే గను

చానిని వికువుమని చెప్తుటయీ చాలును. అథర్శముల కోయు

మని చేశే చెప్పనక్క అ లేకు, అంచయునల చే అఫర్థుముల జేయు cn

మసి చెప్పబకుచున్నదం కా,

హస న థర్మశబ్దము అభర్శ నిన్భ

త్యానుల గ ముగాగల- ప)థాోనమైన విహీతేథర్శమును జఇప్తూను

గాని అభర్యనివృ క్తి తి మా(తేమును జేప్పజాలదు గనుక అశర్భ

మును. 'జేయనలసివచ్చున నే యావ్నేపణమున కవకాశము చేదు.

తిడమ ౦ (తారను త్‌

తట ఫ్‌ ww జట లో ధ్ని ఉత అను ఇ ని wa

గి సరష్పశజబలము చీకను పిభావసుర ఏహితఫర్శము టు గో యు ౮

అక్‌ బలో గూ స్తా fy Oe టు

( TN దుమ 352 ఉగ జ స జ్‌ హన ప లకు నిశవము్ముల్రైన ని ప. hh ము ఏ. జీవ్స్పబడ్‌న ప్పటికిన్ని

యోాసలను? దవి మనక తో ములు గాక గోోన్సట చేత నొ నిసిద్ధ £) న్‌ పత ul Set dae haat a

భర్శము ఎను “చెళ్ళున నిసా చే సూప ౫ గములనే చెప్పును,

97. ఈనషగునకు (ఏతి జేయుట మీ సమాసము గా గల

చేతన స్వ్యహాపమునుజూచినను, యుపాతరాంతేర సహాయమును

గూడ సహింపని సిదోవాయ భూతుైన ఈశ్వర స్వరూప

మును జూచి:ను, యోాశర్టర ప్రీతికూపమైన సలస్వరూపమును

జూచిశను యోాశ్యర సిగోహామునకు_ హేతువగు యథర్భము

లను వేయుటకు కారణ ముగూససకాకు.

రర మూసు అను సదమునటు నన్నని యగ్ధము?

29. సరర్పరతకుడ నై, సౌశీల్యము చేత నీయొక్క ఆజ్ఞూను

వర్షినై నిను ్న రహ్నీంపు సుమ నే యాగ చేత సీయొుస్కై యను

ముకి నిరీక్షించి నోమఫోగ్యుడనగుట చేత న వోవములను

ఖోగ్య ముగా బకిగపహించి సీకుగతినె ఫీతల సృభానము గల

పుకుషుకారభూతు రాలను. పిరాట్టియారు దోపములను "జెప్పి

వికువింపజూచినను, నిన్ను విడునడాలక రతీంచుటయే

స్వభానముగాగల నన్ను. |

80. (చూమ్‌) అను పడముచేత “యవతరించి కంటికి

కనుబడుచుండి ద గెరనున్న తనననగా కృష్ణుని యుపాయనుగా

వేసుకామ్మునిన దీనివల్ల దూరముగానుండు పరవ్యూనాముల

చా ముముమువ్నుడి

2 వ ఇ క

నున్ను యిం[దాది శరరుడైన యంత ర్యామినిన్ని కాదని

లి]. స్వసా షి బుస్‌ భగవత్సాపీకి సాథ నమన

థర్ధుసంస్థాప నా కృృష్ణరూ' ప సమముగా నవతదించిన తాచే

మాత సాథనవగా గ boa జెప్పుబడు చున్న శ గఖర్థు

ములను విడచి తసనాళ యి:పునుని చెషపూట చేత నవి యాభాస

థర్మములు గాని సామోద్దర్శములు గావనియును స్థాపీ౧పద గిన

సాతాద్ధర్యము దాస యనియు జప్పబడెను.

పలి కర్ణజ్జానాది సాథననములకం'కు దిసికతినయ మేన నగా చేతనుడు వేయు వ్యాపారములో సరూప స నే

re సతి స్ఫిద్ధమై, వాటినవఅఫ నచేతన మె

యుండక 'పరమచేతీనమై. అశ శ్రిగలదిగాక, సర్వళ క్రి కలె, అపా యములుగ లదిగాక నిరపాయమె, పరతం తమైన " ఆతుస్యయూ'

పమున కపాపమెయు-డక, [పాపమెయనగా స్యధూపాను Gate . FY Yee Sy + అ గ్‌

పమె మరియొక సహాయమున 'వేశ్నీంపనిచె యుండును, యా యె

రతీ ఉపాయాంతరములు చేతనునివే సాధించబకు: వి యగుటచేత తమయొక్క_ స్వరూపసిద్దియందు చేతంసాచేక్ష ములె యుండును, చేతనునికిపలమునీచ్చుసమయమందుదనుకు

జ్ఞానళక్తులు నేక యచేతనము-లె యగ _క్రమ్ములె యు“ణుట

చేశ యీశ్వర సొపేక్షములై. యుండును? సిద్ది పాయను

ల తో గ లో నా

గుమ తౌ / రవము ౮౭ p

థి

(y i లో వ గాక సిదమును పరము పీతేంమును.. సరళ క్రీయు నగుట చేత

య ట్‌

Pred తర ముగు (బటి భ్‌ యు జున్య విర మేతి మై యుందును, i గ

— Cham

కి. (మామ) అను పదమందర్జునువియొక్క._ దోష

ముల నాలోచింనక తత్వవివేకము మొదలు కానలసిశయర్థముల

నుపదేరిం చుట చేతను వాత్పేల్యగుణమున్సుు, తేవయొక్క. 'సరత్వ

మును విశషయాషప సందర్శనము మొన లైనవాటిచేకను సాశూ

త్కే.ర౧ప చేయుటనల్ల సాగ్టిమితమున్ను. చ్చ క్ర కృష్ణా! సూయా

నవా! హాస ఛే'యని అర్జును సుదననునితు, 'విగాతలంచి క ఏ టరచు

సట్లతేనితో కలిసి మెలసీయుం కుట చేత సక & ల్యమున్ను క కంటితో

మూడశక్యవు: గాని అ ప్రాకృత న NE ఏగ్ళవా కామును

నేకములతో జూడదిగినట్టుగా క జేయుట చేతను సౌలభ్యమున్ను

స్సు టి ముగా (ప్రకా శించయునున్న వి.

తిర, గుణ్లములంను దోఖుటకా సలమంను థరించిన వేత

నువగా కొర శానున్ను ఎటు వైపుకలసీన నటు-వె ఖు (దిప్పుట

కును నిలువవలసి'న రంకు నిల్పుటకు పస్టుక న న్న లగా

నును తలయంపు గిరిబము మొద లైన పు దనము లేక

సోనుటచేక శ నాధూళి చేత మ] నీరోజములును రథము

నకు కిందుగా వే లాడ వేసిన శ్రీ) పాదనులును గలనాడె సలి

చియుశ్న సారథ్య దీవమును(మొన్‌) ) అని కనుపరచుచున్నాడు.,

క్రీ?. (ఏకం) అను పదనున కర్ణమును సాయించు .

చున్నారు.

తాతా ముముఠతుప్పుడి,

85. వఏకశబ్దము La (ఏవ కారాక

మును జెప్త్పును. స్థానపమాణమళగా నే కస్టాగమం చేవకారము

ప “యోగిం పబడెయుండుట అనగా (శప త్తి లొని జెప్పుస్థలమం దే ఏన)

కెరముండుట చేతను ఆ (ఏవ) కారస్థానమంవిచ్చట వక శు

మ్‌. -ఈ యీకశబ్లమునకు ఏవకారార్థ మే

జెప్పుబడును.

క్‌. “మా మేవయేపిపద్యం తే” సన్నెనరుప్రప త్తి చేయు చున్నారో “త మేవచాద్యం పుగుష్మ ప్రపద్యే” కార వాడైన

బమూాస్టురువునే (పప త్రిచేయుచున్నాను “త్య మేవోపాయభా తోమేభనసివే నాకుపాయ భూతుడన్రుగమ్ము ' “ఆ తెనక్కు._నిక్‌' పాదమేశరణాక _త్తీన్‌ొ ౪ వీ దాయ్‌”. నీ (పాప్తికుపాయము నుప 'బేశించు సమయమూదు "సేపాదములనే యుపొయనుంగా నుప

దేశించినావు ఇత్య్థానులయందున లేనె (మామేకం) అనే యో

స్థలమందు (నన్నే) అని rs చెప్పవలయును.

40. పవకారార్థమున ప్ప సీయేకళబ్దము చేతను వజ

యను కుదమందు జెప్పబకుచున్న విశ్వాసరూపమైన స్లో

సొయ స్టీకారమందలి యు పాయత్వేము దీసి చేయబడు చున్న దనగా నీవే నా కుపాయము కావలెనని భగత్పన్ని ధియందు చేతనుడు చేయు నుపాయస్వీకారము [వాడిచ్చుఫలమున కుపా యముగాదు, ఈశ్వరుడే యుపాయమని వీడుశేయు స్వీకార మందలి యుపాయతే్టమును దీసి వేయుచువ్న డి.

19 తిరుమ౦ తా)ర్థ ము, లాల్‌

41. సిద్దో పాయానంతేరమందే ఫలము సిద్ధుంచుట చేత

నున్ను సీష్టీ కారము "లేనవ్వుడు ఫలము సిద్దించక పోవుట చేత

నున్ను ఈ స్వీకారము ఫలసిద్ధి కవశ్య ముండనలసియుండ నాక నిట్టి స్వీకారమం దుపాయత్షమెటుల దీసి వేయ బనునంకు

ఈ సీస్టకారానంతేరమందు చేతనునికి గలుగబోవు ఫలము

యుపాయ భూతు డైన యీశ్వరుని చేత సిద్దించునట్లు యా

సీగ్షకారమున్ను వాని చేతనే సిద్ధించును, ఇంకువల్ల ఈక స్పష్ట కార

ముపాయభూతుజెవ ఈశ్వరుని నల్ల బుట్టినదిగాని సాచూమ

పాయము గాద.

42. ఈ సిదోపాయభూతుడాన ఈశ్వరుని వలన వీ

యు పాయ స్వ్వీకారము బుట్టుటనగా చేతనులు కరణకళేబర

ములు లేనందునలన భోగ వోక్షములను జెడియ చి త్రాయ్యులె

పడియున్న దశయందు bare జ్ఞానవికాసమును

గొ లుగ జేసి తాననేకానతారములె త్తి ఆశృ్యయణరుచి విశ్వాస

ములను బుట్టింపదగిన తేన కల్యాణగుణ చేష్టితములను బ్సుకా

నిం జేసి ఇ విధముగా నాడు చేసిన కృతే. ఫలింఛినందున

ననుటు.

48. జానాధికులెన నిత్యసూరులకు నిర్వావాకు జైన

సర్వేశ్వరుని కటాతుము బిసరించి చానివలన వానిని పొందు

ట.కె వానిని జ్ఞానమందుంచుకొన్నాననగా వానినే ఫలసాధ

న 'మునర్చు కాన్నానని నమ్మాళ్వారు భగవల్లాభముస

గ్‌ ం ముముముస్పడి

సిద్దోపాయము సె స్వీకరించేనానని సాయించుచు _నానిద్లోపాయ ని సీర్దేక+రమును వాసి నిర్రేతుక కృప చేతచే నాకు గల్లినద

సాయించినందు వలఐనీ కీ సష్టకార మిాశ్వ్పరునియొక _ కృషిఫల

మనియు (గహింసనలయును.

44. చేతనులకు సిద్ధ వాయ స్వీకారమునందు రుచి

పుట్టుటకుం గృ. యనా క స్ట. అందువలన ని

చేత్‌సులు వృిదో పాయ స్విశారముచే చేసిన మాత ముచేతే పల

మిచ్చుననియు అది 'లేకపోయినప్పు డియ్యడనియును డలం

పకి నాత(ోజ్జీవనమునశే సర్ఫుదాయాత్నించు. సన్వేశ్విరుండు

మనయొక్క- యిష్టపాప .ఫీనిష్టని వారణ రూప మైన ఫలమును

గలుగ జేయువాకని (పతిప త్తి 2 స ల్రియుండవల యును.

45. సిద్దోపాయ సీర్టకారము చేనుక పోయినను చేత

నుల మొక్క. కార్యముల వీశ్షషరు కు చేయు:నని తేలంపక సిద్ధ పా

యస్వికారమవశ్యముగా కార్యసిద్ధికి యుండ వలెనని తలచిన

యెడల నుపాయభూతు డైన కేశ్వరునియె క్క సహాయాం

తర్వనె ర వేక్యుమునకు భంగమువచ్చును.

46. ఈశ్వరుకు సర్వసముడగుటనలన వేతన కృత్య

మును లేశము సనపేక్నీంవకయే ము క్తియాచ్భ్చునప్పూ డందరికి

నొక్క పర్యాయమియ్యక క్రొందరిశే "యివడమునకు హేతో మాతు వే

మను (శుశ్న్చ మునకు బరివరార మింతకాలము మనలను రహీం

పని ఈశ్వరుడు నేడు రశ్నీంచునా యను సంశయము గల్టు

తిరుమ౦ (త ర్జ ముం నాం

లప్వుడు తన్నివృ త్తి నికాజకు ఈ సదోపాయ ను సీషికారము జ వ్యాజ్య

మైంఘుండును. ఆత త చెైతన్యముగల “డై యుం

డాటవేగనున్ను ఛభగవదేకోపాయత్వ రూపమైన ఈ యవన

సాయము వైతన్యకారన్ట మ స ఇత గాని యుపాయము

కాదు, ఈ సర శాత వ. కావు. చేకనుని

యెక్క_కుచినిబస్తి వచ్చినది భగవచేక కలే రూపమైన

సప్పరమూ పమున క! విరుద్దముగాదా, అనుగుణము- అనాదికాలము

నుండి సర్పి మత్నముచేక సిశ్చర్చరుడు చేయురక్షుణము నంగీ

కరింపది చేతను డంగీకఠంచినందుకు సూడకమునె చయుండునా ౨

47. (మామ్‌) ౯నుపదమ నకు ss (సరప్‌

at) శ్చరిత్యజ్య అను స్థలమందు సరష భర్ష ప పకిక్యాగము

చెప్పిన స్వ్వశ్వరుడు - నుపాయాంతేరము నుపాయము

త. వాక తననే యుపాయముగా దలంపుమని చెప్పెను.

(నకం) అను స్థలమంచు సిస్టకారమందుపాయముగ దలంకుక

నొక్క. తననె యుపాయముగా దలంపుముని చెప్పుచున్నాడు.

48. బరుపాధిక రతుకుడైన ఈశ్వరుని రం క్యభూతు

దైన చేతనుడు దన రక్షణమున కుపయు క్తముగా నాయి గ

లీ

3

చిన _యాశ్శియణమనగా సీస్టకరించు సీష్టకార మపహాంకాన

గర్భము. Es దన్న పోపించుట కే తండ డిచేత (నౌ

యించుకొన్నట్లుగా న న వద్యికర నగా నిండ ఫ్రిమున్ను-

ణం ముముతుప్పడి

49. చేతనులను రశ్నీంచుటకు సమర్గుడెన యిీాశ్వరు డభీమానెంచి పర్మిగహించుటయను న్వీకారమే ఈ చేతనులకు రత్సకము.

50. సిద్లోపాయముకన్న యితరములైన యుపాయాం తరమ్ములైనను ఉపాయాంతరములయొక్క_ స్వరూపము వేతన పివృతి రూపమైన వ్యాపారముచేత సిద్దింపవలసి యుండుట చే తను *వాటి కీచేతనునియొక క్క సయత్న నివృత్తి దోవమె

యుండును. ఈ సిదోపాయము సహాయాంతగము నవేజీంపక పోనుటచేతను దీనికి చేతనునియొక్క_ (పవృ త్తిరూపమైన వ్యా పారము దోషమైయుండును.

51. సమ్మాాళ్యాక్లు భన స్వీకార ముపదేశించు

సమయమందు విశేషించి వ్యాపింప నక్క_ర లేను చింతించుట

సాలునని యుప దేశించిసందునల “ఈ సిద్దోపాయ స్వీకార

'మొనర్చు వారల శే వ్యాపారమును చేయనకీ,_రలేను.

52. [కిందననగా ల. జ్య అను స్థలమందు

చేతనులయమొుక్కం సకల (పనృ్రి నివృతి యును జెప్ప

బడెను.

585. నాయొక్క దుష్టమనస్సును బోగొట్టినావు. నిన్నా దరించి సేవించుటకు మినస్పిచ్చినావని ఉపాయభూతు డై లో న ఈశ్వరుని విషయమై చేతనునికిగలుగుటయును ఉపకారస స్ట ఎలి యునునైతన్యమును బట్టి వచ్చినదిగనుగ నుపాయములో జే జేరద్యు

తీరుమం(తాక్షము వాద

రతీ (శరణం) అను పదమునకు.

55. ఉపాయణుగానని యర్థము,

రర ఈ శరణ శబ్దము రశ్నీంచువానిగి గృహమును

ను పాయమును తెలుపునది యైనను ఈ !సలమందనగా నుపా

యూంతరములను విడనాడి యాశ్వరునే యుపాయముగా

వరించు (చారు ఉపాయమునే కనబరచును. ఎందుచేత

సంకే సర్వోపాయములను విడిచి తననే పట్టునుని చెప్పుచున్న స్థలమగుటచేత శపాయమును జెప్పిన నే (సర్వధర్మాన్సరిత్యజ్య; యను [కింది వాక్యముతో 'జేరును. ఆలాగు చేరని పక్నముకుం బోకరణ భంగమను సోవమమువచ్చును, పోక

రె ఛంగమునగా నొక హాంకము నుపపాదించుచు డానికి

కిరుద్ద మైన హాంశమునుగాని దానితో సంబంభింపని వాంశ

మునుగాని చెప్పుట. ఈ క్లోకవొందు చెప్పబడిన సర్వధర్థు సరిత్వ్యాగమే , ఈశ్వర నియొక్క_ ఉపాయత్వేమును గనబరచు

చుండగా శరణకబ్ద పయోగమున కవసరము లేదని కొంది

గందుకు. ఉపాతయాంతరత్యాగము జెప్పుబడినది సిదోపాయ

స్వీకార సమయమంపువలెనే (పాపస్య సమయమందును సమా

నమై యున్నది. ఎందుచేతననగా (ప్రాప్యసిద్ధ్యనంతరమం దేజు

ఊాటిన వెనుక నావతో బ్య యోజనము లేనట్టు, ఉసాయాంతర

ములత్తో (బయోజనము లేదు. కాబట్టి ఉపాయాంతర త్యాగ

నాత్ర ముముకు ప్ప డి,

ముతో గూడియున్నను (విజ యను పదములో జెప్పిన స్వీ కారనూతము | సముయమందలి సీ న కారమును దీఫి వేసి

కీ దో పావు స్వే కారమును స్థ సాపింపజా లను. లాలా, స్పష్ట కా

రమున కంగముగా విధింపబకిన ఈ యుపాయాంతేర త్యాగ

మంగియెన సీదోపాయ ను స్పీషకారము 3 నర్ధముగా గనబగ చిన ను,

దానికన్న శాబ్దముగా జె జెప్పుటచే న. టవలన న వశ్యముగ

శరణ శబ్ద పయోగముండవలయిను.

ర్‌, (వజ యను పదమునకు.

ర్‌, బుద్ధి జేయుమని యర్థము.

59. వజగతే” యను థాతున్ర గతిని జెవ్వను, “గత్య "రా బుద్ధ్యల్తాణా అను న్యాయము చేతను గత్యర్హమును జెష్పూ

((వజ) ee బుద్ధ్యర్గమును జెప్సును. దీనివల్ల ((వజు యను

భాతువున కథ్యవసిరిపుణుని యరసు. అథ్యవసాయమనుని

త్యాజ్యము లైన ఉపాయాంతరములలోనుండి డాటినడె డె వాటి

కంకు విలక్షణమైన్నదె ఆ యుపాయాంతేగ త్యాగమే అంగము గాగలదై భగవ్మదక్షుకత్వాను మతి రూజమైన దె చైతన్య కార్యమై ,ప్రార్థనారూప మైన్నటై భగవన్నుఖోల్లాసమునకు హాతున సరూపానుగుణమై ఫలము నాలశ్యము జేయక తప్పకుండా యిచ్చునదై యుండు జ్ఞానవి శేషము,

60, ఆళ్యార్లు కరణతియము చేత (బప త్తి బేసినట్లు కను

బడుచున్నది కాబట్టి అధికార పూర్తికి కరణతియమ వేశ్నీత మై

థి

తిరమ౦ త్యాార్థ ము. న్‌్‌

నను ఫలసిద్ధికి జ్ఞానాన్ళోతుంబని భారతమందు జెప్పుటచేత

మానసి కా ధ్యవసాయవా్శత్రిము ఇవాలును,

61. సగ్వథర్మా౯ అనుపదముచేత వికడువవలసిన యు

పాయమును చెప్పీ పరిత్యజ్య అను పదముచేత్‌ విడుచు [ప్రకార

వవను జెప్పి (మామ్‌) అను వదముచేత నాశ్రయింపబడు

నుపాయభూతుని జెప్పి [ఏకం] అను పదముచేత నుపాయక్వే

మును జెప్పి విజ యను పవముేత నుపాయస్వి కారమును

జెప్పి ముగించుచున్నారు.

62. ఈ శ్లాకముయొక్క- ఉత్తరార్థమునకర్థము. చెప్ప టె ముందుగా (అహం=నేనుు పద మెత్తుచుస్నారు.

68. ఈ యుత్తరార్థముచే సీశషరు డుపాయభూతు

చస తాను జేయు కృత త్యమును జెప్పుచున్నారు.

64. అవాం అను క్లబ్ణమున కు స సర్వశ__

గలవాడ్ననె రశీంచుటకు దగిన "శేమత్వరూప సంబంభముగలఆ

"నేనని యర్థము.

65. ఈ (అహం) ఆను పదము చేతనుని కీశ్వరుడిప్ట పా ప్తి పీ అనిష్ప నివారణనులనుజేయునపుశు వీని బూరో్ర్రి తర

స్థితులను డెలుసుకొనుటకు నటుపిమ్మాట పీని కార్యము జేయు

టకు నొవశ్యక మైన సర్వజ్ఞత్వ సర్వ శః 1 _త్వములనున్ను

చేతనునికి చేయుకార్యములు స్ష కార్యములు గాదలచి మ.

న్‌ ముముతున్చడి

ర్చుటకు పసయు కైన వేమిత్య కుసంబంధథ మిన నవా సము_స్తకామత్వమును పూ కీసిన్ని |పకాశింప పేయిుచయాన్నది,

66, [మాకొ] అను సదమునందు నీకు సారథఢా.ై నిలిచి రము నన్నుపోయగా నాశ్యయింపువుని సాష్ట్రమి =సాయించి నప్పు డర్జునుడు దనరక్షుణార్గమై ప్యాలఖిధరించిజ సారధ్య చేషమునుజూచి సరస్టస్వామిమైన వాడ్‌ట్టి నీ చక్కత్వ్వోనుంకు నిలిచినది ఆయన సౌశీల్యము చేతనని తేణంపక మునకు సీచక్ర ల్యేమును చేయువాడు మనలను రవ్న్‌ంపగల్లువాయ జా తనను

బి చూచి భయపడగా నట్టి భయము దీరునటిల నిరంకుశ స్వాతం[త్యేతాపమైన పఠళ్వోమును (అవాం) అన ఇడిన నుోత బ్య]కానీ.ప చేయుచున్నాడు.

67. ఇట్టి పరమస్వతుతుండగు నీశ్త్టరు డర్జునునికె సారథి యెనిలచిన యీ పారతంత్యమున్ను తనయొక్క ₹ఏఎరంకున్ల స్వాతం త్య కార్యమే,

65, [౮౮] యను వదమునరకు.

69. ఈ కార్యమును డెలుసుకొనుటకు దగిన 'నేనివాడవె తెలిసినను నెర వేర్చుళానుటకురగి న వ కైలేని డవ శ క్రిగలిగియుండినను సియుక్క_ రక్షణమండూ నీకు పా వ్‌ చేనివాడ వె అనగా సంబంధమువేనివాడ = జుముంగుట చేతను స్వతేంతో/పాయములైన సర్పథర్శములను విడె-కు నన్నే సిర వేత సొథనము గాబట్రియున్న నిన్నని యర్థముఎ-

13 తీిరుమ౦ ళా రము నార్ల

70. సర్వపా పేధ్య, అను పదమునకు నాపొోపీకి (పతి బంధక ములనగా మాత్మ పతిబంధములని ఏయే పాగ కములనుగూర్చి భయపడుచున్నావో, ఆమా పాతేకములన్నిం

ఓనలననని య యు

71. 2 స్టలమంను భగవ త్చావి ఏరోథులను

నూతముఇప్పుటచే జ్ఞునవిరోధులను రుచివిదచోధుల నుపాయ

నిరోధుల నన్నింటిని పూర్వాఖ్యాయముల యంటె తీసి వేసినట్లు లో గ్ల గం చున గ్‌ natn] జ డ్డ ఫల, వాచ స్పష్టము చున్నది. పాషగబ్దము యొక్క బభాంన చనార్ణము

శెప్పబడుచున్న ది.

72 దేహాత్మాభిమానను నకు అనత్యజ్ఞాన మున్ను సాం సారికవృత్తిరూపమైన దుష్టవ్యాపాగమును, రక్షమాంసాడది నయమైనమలిన'దేహమున్ను అని నమ్మాశాషప్లతిరువిరు తమను స్థబంధిముయొక్క_ మొదటిపాశురమున సాయించిన పికార ముగా నవిద్యయు గర్భము పొసనయు రుచియు (బకృతిసంబం

ధమును జేప్పబడుచున్నవి. అవిద్భయోానునది అజ్ఞాన అన్యథా జ్ఞాన వివరీతేజ్ఞానములని మూడువిధములుగా నుండును. (1) ఆజానవున గా జ్ఞాన భూన్యమనగా, దేసాముకంకు వేరె ఆకే

యున్నాడని తేలియకపోనుట (2) అన్యథా జ్ఞానమనగా ధర్మ నుందు థర్మాంతర| పతిపత్తి. ఉదాహార ణము (వీతశ్ళంఖగశంఖ

నముపచ్చనిదని శంఖస్వాభావిక శుక్షగుణమును [గ్రహించక

పచ్చనిదిగాగ/(హి౭చుట,విపరీతజ్ఞునమున గా ధర్మియందుధర్మాం

౯౮ “ ముముముప్పడి

తర్మపతిపత్సి (ఊఉ ( ఇదంరజితం ) అని శుక్రిని రజితముగా

గహించుటయు రజితమును తగరముగా గహించుటయు (2)

ధర్శమనునది పుణ్యము పాపమని చెండు విధములు. అందుబుణ్య

మున్ను పాపమువలెనె మోకు పతిబంధక మణట చేత పాపకశేబ్ద

ములో నంతర్భూతమగు గాబట్టి (సర్షపాశేభ్యః) అని పుణ్య

పాపములున్ను పాపశబ్దముచేత చెప్పబడుచున్నని (కిచాసనయ

నగా నబుద్ధిపూర్వెక వ్యాపారమునకు హేతువువై యుండునది,

అదియునుఅజ్ఞునవాసన కర్మ వాసన ప్పకృతిసంబంధ వాసన యని

మూకు విథములుగా నుండును (4) రుచియనగా బుద్దిపూర్వక

వ్యాపారమునకు హేతు-వెయుండునది. అదియును విషయభేద

ముచేత బహువిధ మైయుండును (ర్‌ (ప్రకృతిసంబంథమనగాస్థూ ల

సూత్మరూపమైన డేవాసంబంధభము. ఆయాలోకములండే మను

ప్యూదిరూపములుగా నుండి చేయు సుఖదుఃఖాద్యనుభవమున

కు సాధనమైయు౨ణునది స్లూలదేవాము. చేహత్యాగా నంతర

ముండాయా లోకములనుండి లోకాంతరముసకు వెళ్ళుటకు

సాధన మైయుండు శరీరము సూత్ముశరీరము.

73. తృణచ్చేద కండూయనాదులవ లె నెలబు ద్ధిపూర్వ క

ముగా [బకృతిసుబంధ వాసనచేత చేయు నుత్తరాఘములనగా

పష _క్యృనంతరమున పామూాదిక ముగా చేయుపుణ్య పాపములను

లోకులు నిందింతురను భయముచేగనున్ను వారలు చెడిపోదు.

రనెడి కృపచేతనున్ను చేయునిత్య నెమి త్తికాది కర్ములును

తిరు మం తాార్థ ము నాకా

మోొడు సాధనములుగావనియు,నిదివరలో విడిచిన కర్ణజ్ఞానాదు

లను మనః క్‌ు చేతను తికుగను పాయముగా బకిగ)

హించుటగాని పునః విప క్రిచేయుటగాని యీ మొదలగు సమ _నమును సర్వశబ్దము' చేశ జెప్పబడును.

74. చితవిభ గమముగల వారొక గా మముకం వెళ్ళని

చ్చ లేక పోయిన నొక వా వెంబడి పోయునమా|తము చేత

నొక గా/మమునకు జేరునట్లు, సాధనబుద్ధి చేయక శవలలోకాప

వాదము మొదలగు వాటిచేత జేయబడుచున్న విత నైమి J

కాది కర్మములు నుపాయములలో జేరకమానవు. కాబట్టి కృ

పగలవాడై ఆచరించినను, ఆకాశముమిోదికి జెగర వేసిన బెడ్డ

నడనుండిపోక క్రింద పడునట్లు: ఈ కర్మములొకప ఫలమునుగలుగ

జేసియే తీరునందుచేత నివియును పాపశబ్ద వాచ్యములగును.

75. ఒక్కపర్యాయ మేతేప్ప రెండవ పర్యాయము సేయ

కరాడదని (పవ త్రి త్రిసభానమును బెలియక నజ్జానముచేత దన

గమొక్క_ me గాని, యిష్టప్తా ప్రికిగాని, సాధనము

గాదలచి సేయు ప్రపత్తి తియును పాతక శబ్దము చేత జెష ్పబడుచూ

న్న కర్ణజ్ఞానాదు లతో. దుల్యమే.

76. (మోతక్యుయిప్యామి)యను పడమునగు ఈపాపముల

నుండి విడువబడీన వానిసిగా చేయగలనని యర్థము

78. (ఇప్యామ్మి అను త, yp (్రత్యమనకు విడిపింప

గలనని యర్థము

౧౦౦ ముముముప్పుడి

6. కాబట్టి పాపములను విడిపించుటకు నేనున్ను

మొక (పయత్నము “బేయనక్కరలేదు. సీవ్రన్ను ప్రార్థింపనక్క_ర "లేను. నన్నాశి 'యించిన నీయా[శయణ (పభావముసొత నే అవి

మొదను ందుపీకు భయవడి మరి కనపడకుంజా చానియంతేట దె

నవియె ఫోవునసి ౩ చెక్క చున్నాడు.

న

లె

79. పాహములనగా ఆవి వానిని; వాఫలఘు లే గాని జ్‌ ,క్యతుముగా కంటికి గో చరములగుపడార్లములుగాను కాబట్టి

చేననుగహీంచిన చ్‌ 'వోటునందవి యుండ చేరవు.

సం. అనాదెకాలమునుండియిదివరకు పాపములనుజూోొచి నీవు పడిన పాట్లు నిన్ను జూచియిటు చైని యవిపశునట్టు చేయ గ ను,

8l ms నివ్రు స నిరకు,ణ౭ యత్న మును సీవె యవలంబించపటవేత గనుకే పేవ్షంచినాను ధష్తూడు

నప్పు చాళిని వికుచుకొని పరత్కేత్ర మైన స్వరూపజ్ఞానము చేతే

స్వరక్షణము స్వరూప ప మం యారక్షుణభారమును నొవిరో దవిడచిపెట్టి వాను గనుక ఒసటువైబ సీరత్సణమును సీమోాద డచి పెట్టను. నాకు శరీరభూతుడ క వెన నీకు గలిగినటై యప్‌ కర. మాలిన్యమును శరీరి నైన నజ పోగొట్టు సానియె దను. మాలిన్య నివృత్తి కొజుకు చేయు యత్నమున్ను చాసి వల్ల గలం ఫలమున్ను నాదికాని సీదికాదు. అనిష నిష్ఫత్తి యు నిష్టప్రావి యును ఫలముల యుండగా సీక్సాకమున (మోతు

కన స ౧౦౧ పాటున క ఎని ల ట్రే

స్త =

యెహాను అని యొక ' అనిష్ల నిన్ఫ త్రినిమా త్రము” చికి ఇప పో ప్రి పిసి చెప్పక సోనుటకు ప్పశ్ర్ర వనిష్ట నివృ త్తిచెప్పగానె యిష్ట పాపి తనంతట నే నచ్చును. (మామేవైవ్యసి, అను EN

స భక్తు పాయముగకు చెప్పబడిన ఫలమే తప్ప,

యిరాయు సాయమునకు వేరు ఫలముకాకుండుట చేశ నాఫలము ఈ యుపాయమునకు ఫలమని తెలునుకోగలంనులశె ఈచరమ గ్లోకముంచు "బీరు ఫలము చెప్పబశ లేదు. (మోక యిస్యామి అను

నమక ననిష్ననివృ తిని చెప్పుటకు హేతు వేవమనగా “మా

చెస్యుసి” యీసుక్లోకమందు చెప్పబడిన యుపాసకుల కనిష్ట క వారుచేయు | నుపాసనలవల్ల నే కలుగును, ఈశ్లోకమందు చెప్పబడిన ప్యపన్నుల క్రీశ్షరుణు తమను చేత ఏీంకనిష్ట

నివృ త్రనికాడా ఆశ్వరుజే చేయవలయు న. అనిప్ల

నివృత్తి (బక్యేకించి అధికముగా చెప్పబడిన

శ్రి (మాళుచ్య్క) యనుపవమునకరము శోకింపకు మని

చితి. సిఠష్షణముందు నీవథిక రంచుటగాని చేనధికకంవకపో

నుటగాని తటస్థించినపుకు నీ కార్య మెట్లు నెరవేరునని విచారిం

చుట కవకాశమున్నది. అటులగాక, రక్షుణయత్నేమును ఫుల

మును నీవిగానని తెలుసుకొని నివు నీగకు ఉమండభిక క్రింపక పోవు

చు చేతనున్ను ఆ సేతువు చేత నేయత్న ఫలములను రెండింటిని నాప్‌

గాదలంచుకొని నీశార్యమందు నేనధికరించి యుంకుటచెతే

౧౮౪ ముముతుప్పడి

నున్వు నీ చేద్చుటకు కారణము చేదు మూడుమని వానియొక్క

శోకము నపనయించుచున్నా డు+

64 (అస హూం) ఆనుశబ్దము చేత ఈశ్వరుడు సర్వ వక్వసర్వ

శ క్రత్వ విరోధినిన ర్రకత్వాదులతో గూడియున్న తసయేుకట.

స్వరూపమును చెప్పి (కష సర్విపాపేభ్యః మోక్షుయిప్యామి.

యనుపదములచేత నిన త్తితమ్ములైన పొపములు నిన్ను జూచి

వానియంతట నవి భయపడి పొాతిపోస్టనుగాని నన్నే యుపా యముగా నాశశ్రయించిన నిన్నమ్‌ ఇాథింప . జూలవని చె పై.

(మాశుచః) అను పదము చేత నీన్స శోకించుకారణము లేదను

చున్నాడు. .

85. తిరుముడి శె యాశారన్లు గనమనస్సునుగూర్చి ఓ. చపలమనసా! స్వేశ్వరుడు మన విరోధులను బోగొట్టిమననలన కైంకర్యమును స్వీకరించుటకుద్యుక్తుడై యున్నాడని నీవెందుకు స దుఃఖసాగరమున మునిగదనని సాంాంచిన (పరా

రముగా నాలోకృష్ణుడును యి *చేకనులయొక్క సకల పాపము

లను బోగొట్టుటకు వానుద్యుక్తు డై నిలచిన (ప కారమును చెలి

యచేసి ఇక నెందుకు శోకించెదనని వీనిని గురించి సాయించు

చున్నాడు.

56. క్షమాగుణముగల చేను నిపానములను శమించి

అంతటితో ఇశాొంతింపక నీియందుండు వాత్సల్యము “చేతే వాటిని

పాపములని తేలంపక పుణ్యములని తలంచుచుండ నీవు శోకింప |

తిరమ౦ (తార్థము ౧౦౩

వచ్చునా (అహం) అనుపదముచేత ఏవిరోధినివ రృకమైన యా య (త్వా) యనుపదము చేతి నివ ర్హకములైన వాపములకుస్థాన మైన చేతసస్వమాసమును(సర్వ పావేభ్యృయను పదము వేత సవర రకములైన పాపములను, (మోాక్షయిప్య్యూమిి

అనువదము చేత వాటిని బోగొట్టు (ప్రకారమును (మాకుచ శ) యనుపదముచేత పాపనివృత్తి వల్ల గలుగు శోకసినృత్సి నిన్ని

జెప్పియున్నాడుః

87.తత్వనిర్ణయము కేసిన వుయ్యక్కాండారులుభ కినిహ్లా ఆయుండగా నాయనను బపత్తి నిష్ణునిగా జేయడ లంచి క

వరక్లోకార్థమును (శ్రీ భావమ్యకారు “లుపదేశింగా నాయస

యరముశూగుగానున్నదని సంతోవీంచియును తమకు భక్‌

యుందేరుచియున్నది గాని దీనియందురుచి వేదని విజ్ఞాననయు'చేసి నందుమైని ఛాషప్యుకాసులనారు సీవు సదరం సుం గుటక

ఏయు రమును బాగుగానున్న దని సంతోవీంచియును నిహేగా్రతుక

భగనత్క్భృప నీయందులేక పోన్రటచేత రుచిపుట్టిగది కాదని సాయించినట్టియీాశార్శను స్మృరించవలయును. (దీనిని స్మరించి

నందువనలనశేవల భగపత్కాటావపాతు)లశే తప్ప యితరుల

క్రీశోకారమందురుచి పుటుట బహుదుర భమని తోచును) యా క లు య

88. సకల శాస్తములంనున్ను చేయమని విధింప బడీ

యున్న సకల ధర్మములను చేయనద్దని విధించిన యోాశ్లోకము

చేతనునికి తాననగా నీశరుడుఉ పాయ మై పోటి ఏ పతిబంథకము

౧౮౮ ముముముప్పుడి

లయిన పాపములను బోగొట్టి స్వపొవ్నిని గలుగజేయు సశి శ్పరునియొక్క_ స్యాతేంత్యనును (బకాశింప చేయుచున్నది.

89. ఈచచర మక్షోకార్హ మువజేశసమయమున కనువాద

న్థాసీయమైన యెడల విశ్వాసమునుబుట్టించి ఫలించునది వంగిపు

రకు నంబిగారు సొఆం౦ చేసారు. అనువాదనునగా ఎడ కి వాదు

పన్యసించునంశమును దానుతిరుగ జెప్పుట. యీోస్థలమంకు శిష్యుని

మొక్క మనస్సులో నుపాయా-తేరములు సరా సనిరుద్దము

లనియును ఆత్నన్వరూము స్వతంత్ర పాయములను జేయు

ఉకు సమర్థముకాక "కేవల మోక శై కవరత్మత్ర మనియును

దలచి ఈశ్వరుజే యు పాయముగానలయునుగాని యితరములు

నునకు పాయములుగాజాలవని నిశ్చయించిన నెనుక నిశ్పరు టే

నీకు పాయమని యువదేశించునుపదేశముగాన అనువాదమని

చెప్పబడును.

90. అనువాదకోటియందె యుపదేకించుటకు 'పేంతువు

ఉప్పబహరార్లాగా అర్జునును గ్గ అఎమ్హనిమయొక్కం యభఘుకితభుటు

నా సౌమర్ధ్యమునక్యూ[ కాశమగుగొ వర్ణ ననో దరణము మొదటెస

అతిమానుష చేష్టల చేతనున్ను సాక్షాత్‌. శ్రీమన్నా రాయణుడే

శీరసముదమునుండి చాగపర్యంకమును విడచి నుథురాపట్టణ మునండదవతేరించినాశని యును పురాణపురుషు డైన ంయాశ్వరుం

డు వేంచేసియుండుటచేగనే చాగ్టరశానగ రమునరు బవిత, తగిన

డనియును పరమాత్మయగునారాయణు డే వేంచేసియున్న స్థలము

14 తిరుము౦ తాార్థ ము ౧౦౫

నంటే జగత్తును సమ స్తతీర్రములునుండుననియును వేద నే త్తలును అభ్యాతజ్ఞానముగ 'అవారును న. కము న శాక

ధర్మముగా చెప్పునురనియు, నాయాసర్వ పవి వస్తుష్టులకుపవితి

తెను గలుగ వేయగల వాడనియును, se బుణ్య

మనియినుు సమ స్తవంగళములకు మంగళమనియును, కృష్ణుడే యుత్ప త్తి త్రిస్టితినిలయము లకు నాధుడనియును, యీోచశరాచరాత ఎ కమగు (పపంచ మతనిశే శే కహ మనియును జెప్పుచున్న బుషుల

కా వాక్యముల చేతనున్ను తమకు వనచాసదగ

యందున్ను పురవాసదశయంచున్ను కృషే రక్ష కుడెయుండుట చేతనున్ను యాతజే మనకు రతు.కుడనినిశ్చయిం చిన ఇపక్ననే తననాళ' /యి౨పుమని క న్షుడుపదేశించుట చేత నను వాొవదళయం టే దస పదేకింసనలయును.

91 అక్టునుడు కృష్ణుని సన్నిధిని తనకు కేయస్క_ర మయిన యర్లము నుష దేశింపుమని (ప్రార్థిచినప్పులే (పపత్త్యు

సాయము నోపదేశింపక మం లకు విసారమూగా

నుపబేశించిన 3 య్యా పత్యుపబేశమున క ర్టుడగునో కాడోయని

వీని చమునస్సును sl

92 'వేవపురుషు శాపాయాంతేరముల జేయుమని విధించి నది దొంగ పశువు స్వాధ్‌నపడుటకు మెడలో గుదె బండకట్టి విడుచుచాశివలెనే యహంకార వువముకారముల చేత నర్వంచి యాత్మాపహాో హాోరమును కేసి చిరుగువాగలకు దువ్క_ర వ్యా పార

ముల నేత wer శాంతించి భగ త్పారతంత్యమును స్వరాూపజ్ఞూనమును బుట్టంచుటకొజకు,

౧౦౬ ముముమ్రుప్ప డి

98 స్వరూ నజ్ఞానమును బుట్టించుటకు “కారణములమిున యా యిపాయాంతీరములను వికువనచ్చునాయం ₹ సన్యాసా (శమమునవలంబించువాడు బహ్మచరాది పూరాాశ)నుధర గ్ర ములను విడిచినట్లు, సిదోపాయము నవలంబించుటకు దగిృంత జ్ఞానపరిపాకముగలవా.. 'డీయపాయాంతరములను విడుచుట

94 కర ధ్రెజ్ఞానాడిరా పములై న సాభసాంతరములనువిడ్లిచి పాప త్తిరూపమగు సీద్ధాపాయపర్మిగహమును జేసిన సియధికాది క ర్భజ్ఞూనాద్యూ పాయాంతరములను సరూ పతేః విడువ లేవు.

విటియందుం డుపాయత్వమునే విడచినాడు. 95 స్వవర్హాశామముల కనుగుణాముగా చేతనుణు జేయు

విహితకర నుం దుపాయబుడింజేయక లోకనుంనుండూ కృపచేత పరులకొఅశకే చేయుటచేత నికర ్ రమాశ్వరునకు మిగుల (బియ మయియుండును. అందువలన నే ఈశ్వరపీతికాఆకు నేయు ఎేంకరములోఓ జేగును. ఆత స్వయాప జ్ఞాన పూరగ్ణకముగా సర మాళ్శస్వరాపమును సాక్రాత్క_రించుట. కుపయు కృమైన జ్ఞాన మందు పాయబుద్ధిబోన్రటతో నేయది స్వరూపజ్తానములో జేగును, భగవతా ప్తికిసాధన మైన భ క్రియం దుపాయత్వయము సోన టతో నే భోజనమునకు బూర్వమందుండు నాకలివపనే యిది (ప్రాప్యమైన శకెంకర్యమునకు బూర్వకవ్షణమంకుండు. రుచివోం 'జేరును సిద్ధ పాయవరణరూపమైన ప్రప త్తియందు దుపాయ తము పోనుటతోనే యిది భగనదత్యంతపరతంత్ర మైన అత్మ స్వరూపముయొక్ష్య యాథాత్మ శ్రీక్షానములో చేరును,

తిరుమ౦త్యాార్థము soe

96 భగవత్స్పా పీయనెకు ఫలమున కనేక అర

ముల.మంవు నిద్దర కఠినమైన భక్ట్యుపొయమునున్ను ఈ జన

మందొక్క_పర్యాయమే చేయదగినడె సకలసులభమైన పప త్వ్వు పాయమునున్ను ఉపచేకించుట చేత సాభనములంవుంకు

తారతమ్యమును జూడక వాటిని మిషగా జేసి ఫలమిచ్చు చున్న

సర్వేశ్వరుని యనుగహమే పిధానము గాబట్టి ఆభ క్తిపప తు. లుపాయములు గాన. ఈశషరాను[గహమే యుపొయము.

97 ఫలసిద్ధికి చేతనుడు చేయవలసిన దీశషరుడు జేయు

రతణమును సర్టీయిత్న ము చేతను నిపే.ధింపకపోవుటయును నాడిచ్చు ఫలము సురుహార్హవుగుట్నకె క యర్లించుటయు నంతే

మూతము చాలును"

౪8 ధిర్దుస్వరూసులగు చకివర్తి రి తిరువముఖనారు పాపి

స్థన రావణాసురుడునచ్చెనా తీసుకొనిరండని చెప్పి పాపము

నచ్చినను గన్న్‌ంచుచున్నానసి "తెలియ చేసినారు. కణ్ణక ఈ

పుణ్యాములను విడుచుకొనివచ్చిన వారిని రవ్నీంచెదనసి తెలియ

జేసినారు. ల్ష్లుదువలన సహాోయాంతరములను సహింపసి

యుపాయభూతు డైన యీాశ్వరునికి ఆశ్రయించు వారియొక్క

సుకృత మనిష్టమని ఫలితము,

99 ఈ చరమళశోకారమును బెలిసికొనినవారు భగవ ౧ ఢి

(త్పభావముచేత నిది సత్యమని దీనియం చాసక్తి గలవారై

నుచియు, నాస_క్తియును నమ్మకమునున్న పతుమున నుజ్జీవించె

నరు వాం వ్‌ రున మగా బటునంటి యర్థము నిజవముగునాయని

నాస్తి సికులయిన పక్షముసందు నళించెనరు. ఇంతకు తప్పు మధ్య

తోక స్థితే తేదవి సకల శాస్ర వేత అగు శ్రీపరాశరభట్టరు వారి

శాచార్యులగు ఎంచారులు పాయిఎ-ిరి

యు

da

౧౦౮ క ముముఠతుప్పడి

100 ఈక్లోకమందు జెప్పబడిన యుపాయాంతర త్యాగ మునకును సిదోపాయసీ ఏకారమునకును తేగిన యధ్యనసాయ ములేనివానికి దీనియొక్క_ సంబంధమునగా పాపన్న త్వ లేశ మ్న్మాతెను అజీర్ల దశ యంక సు భోజనము మరణహేతువగున నెట్లు

వినాశమునకే హేతువగును.

101 అర్జున వ్యాజముగా( (బసాదించినట్టాయ: సత్మమగు

నట్టియు ; శ్రాఘ్యమెసట్టయు, సులభమగునట్టియు, (మా 'మేకంశర

ణం నజ) యను ఫ్రీసూ క్ర కచ నిష్షుచిత్తులనగా పెకియా శారు చిని తన్నిష్లలె యుండిరి వ నాచ్చియారు తిరు వెంునియందు

చూడికొడు త్ర త నాచ్చియారు సాయిం-చిన ప్రకారముగా

సక్లోకార్థకవణమున కధికారులు దీనిని విని దీనియందు జెప్ప బడిన నిష్టగలిగి యుడు వారటేి, అర్జవమనగా కరణ[తేయ

ముక్క “విథముగానుండుట. విష్ణుచిత్తులన గా విష్టునుచి_త్రేనూంను

గలవారు లేక విష్టువ్రుయొక్క_ చై శ్రమందుండువారు.

102 ఈచరమక్లోకార్గ [పతిపాదకమ: లగు (వ్‌ చయరి

పనర్‌) అని నమ్మాళ్వారు సొయిచిన పాళఘరమున్ను oe

నాగి”అని తిరుముడి _కైయాళ్రా్యారు. సాయించిన పాళురమును

ననుసంధించుకొనవలయును. ౪మాయన ae భస్టి రోపో ర్ర ర విజప్పొడు నోయొడు వమూప్పాడి అవ ప్పవై చేర్పు

చసిరుమ్‌ తున న్చం'వేరఆనీక్కి_. త్ర తా తాలి౯కీగ్‌ చేర్త రవకా శెయ్యుం

కము క్రై యేన్ది క్తెళవుత్తు) యి *పాశురమునకు (మామేకం శరణం (వజ) అను వారను తెలుసుకొనిన వారాత్మునాచ్నా దించుకొ సియున్న జన్నములు వాష్టధులు ముసలితనము వురణము "మొ

TF” ౧౦౯

దలయిన వాటిని బోగొట్టి చె చెపకనసానమందు వచ్చుకె నల్య

మనే ముస భువన వాసవతోసహ బోగన్‌ టి, తవ ne

డిగళ్‌ కొంద చేర్చుకొని సువనానృ ల్ల లిరహితముగా స "శ్వేశర్షగుం

డుజేయు రత్నణ ననుసంధించుకొని , విశ్వాసముగల నాలెతేమకు

విరోథినినర క కుడ అశ్చర్యభూతు డైన వానికివినాగా నన్యులకు

దాసుఅగసుగురా యని అర్థము. (ఆతనాగి యై ఇృయాగి

యాఖభుమంబిరానుమాయ్‌ ఒతోొవాషదపల్పిరప్పాల్లిత్తు నమై వెం

యాక్ట్‌ కోళ్వాన్ము త్త తనార్‌ ముకుందనార్‌ పుగుంకు నమ్మ్లుళ్‌

సుపినార్‌ ఎ తివాలిడర్క డత్కెడ త్తి తి ఏళ నెంజ మే యో షాను

మునకు "బాయ పతిభటు కైన ఓయు మోాత్షుసాధము నిచ్చు

సరెష్పిసాష్టమి జ్ఞానాకారము చేతను సమానములయి జేవమ

నుప్యా్యాద్య్యాకారములచేత భిన్న ము-లెన ఆత్మలరమొక్క. నానా

వితములయిన జనములను బోగొట్టి, నిత్వసంసారుబమైన

మనలను పర్మిగహించుట్నకై తల్లి తండి స్వామి మొదలగు

సర్వవిధ బంధువ్షనె తమపరత్వమునున్ను మననీచతనున్ను

చూడక, మనలో. బివేశించి పొరలేకుండా కలీసియున్నా డు

సోపలమననా ! ఎందు చేత దఖసముదముశందు జ పెయు౨టు

న్నానని అరు 1

ఈ చరమళ్లోకమునందు (సర్వధర్శా౯) అను పదము

చేత' సిద్దో పాయస్వీకారమున కంగయుతగ త్యాజ్య ధర్మము

లను (పరకిత్యెజ్య) అనుప దముచేత న త్యాగ

(పకారమును (మాం ) అనుపదము చేత త్యాగ పూర్వక కముగొ

న్మాశయింపబడు సౌల భ్యాదిగుణవిశీష్టవస్తువు వును [ఏకం] అను

౧౧౦ ౯ ముముముప్పడి

పదము చేత న యుపాయత్వమును

[వాజ]) అను శేబ్దముచేక నుపాయస్వీ కారమున్ను [అహం] అను

చదము నేత కింద సీషకరింపబడిన యునాయనస్తువుమొక్క

జ్ఞానశక్య్యది గుణాయోాగమును [ త్వా) యకుపదమను వేత

నావస్తువునందు న్య స్తభరుడగు నధికారియొక్క_ స్వమహాపమును

[సర్ప పాజేభ్యః] అను శబ్దముచేత నధికారికి విరోధి _రుగు

పాపసమూహామును [ వూత్ష, [ముపష్యూమి] యనుపదము వేత

నాపొపవిమోచన [పకారమును [మాగుచ)] యనుపదము

చేత పాపవిమోచకుడగు నీశ్వరు సాశ్రయించిన యధి కారి

యొక్క. నిర్భరత్వమును చెప్పబడెను.

చరమ కోక! పకరణముూ ' Cc

ముగి సను.

ne ల...

క్ష 0 Mg

వేదాంత ముదాంక్షరశాల, బాడీపేట, గుంటూరు.

గో

& మచాంర్ర వాస గుర వేనషు?

శ్రీను తే ామానుజూయనవమ।ః

గురు పరంపర చాకెకిములు ౧౩౨.

ఆను డురుభ్యో నవు; ౧

అన్నల్పేరను గురుభ్యోననుః ఒం

అన్మత్సర్ణ గురుభ్యో నన్ను 3

శ్రీ నుతకే రామానుజాయ నవు; ళో

శ్రీ) చనరాంకుశ దాసాయనన్ను; ౫

(శ్రీ నుద్యామున మునయే నను; ౬.

(క్రీరాను మి'శొ9యననుః ౭

శ్రీ నుత్చుండరీశాయూయ నమ; రా

శ్రీ) నున్నా ధమునయే నన్ను ణా

(శ్రీవమళే సఠగోపాయ నను; ౧౦

(శ్రమే విస్వక్సేనాయ నను జతి

'శ్రియె నను; ౧-౩

శ్రీ) ధరాయ నమ్మ ౧౩

(శ్రీనుదచ్యుత సళగోన యతివర వరవర నిజగురుభ్యో నను;

శ్రీ) నుదస్టోత్తరశత దివ్య దేశవాస నిజగంరుభ్యోనను;

గురు పరంపర తనయ

శ్‌ అన్మడ్దశిక నునదీయ సరమాబార్యాన శేసాన్లురూ కొ

క ఎణయాోనివంగవ నుహాముకావ మున, (స్రీనుల్లత్ను యో గవుంగ నః హోము ర్షైమునీయ మునం

రానుం వద్నవిలోచనం మునివరం నాధం సత ద్వేపాణం

"సే-నేసం (శ్రియనిందిరాససా చరంనా రాయణంసంశ్రయే ||

ట్‌ి

న

ష్‌ 9

తిగుమంత్ళము.

ఓమ్‌ నమా నారాయణాయ,

ద్వయము,

(శ్రీనున్నా రాయణ చరణొశరణం (ససబ్వే

శ్రీనుతే నారాయణాయ నను; చరమశ్లోకము.

శా సర్వధర్శాకొ పరిత్యజ్య | మా మేకం శరణం(వజ | అవాంత్యా సర్యపా పేభ్యో | మోతయిప్యాను నమూాళుద |

ఆబార్య నుంగళ హారతి,

నుంగళం భవతుతే నడా | నుద్దురువర్య | రామా. నుజార్న॥ నుం! రంగరాజ చరణకనుల | భ లంగ రాజ నుం శాంగ॥ నుం]! శేషశేవీభావమును వి | శేషముగ నె టింగి చాన | భూపుణులకు జెల్పు సర్వ కేసీ, నిర్వి శేసడోష॥నుం,

ఆర్యనంతతామోద | ధువ్య శ్రీ రానూనుజార్య | వర్యదాన హా దాస్టిమిత భార్య వివచిత హారి కార్య నుం!) సాలభాసు. న. పనుం[డ | బృన్నాసూ (త్ర నుండ్‌తొర్య "బాలసూర్య నిభగా(త్ర భ వ్యరానునోద రార్య। సుం! కోవాలశ్న గురువ రాం(ఫఘీ | సేవిత ఘునవడగనంవి | బావన చరణూబ్రనుధుప |. భావ, స్ర్రీరానానుజార్య॥। నుం! న్‌

'శ్రీపావతీర్థ మరి" శ్రీ హారతి,

(శ్రీపోదతీర్రాయ | శతజనోదారాయ | పావనంహా రణాయ భాసురాయ | ఆవదో ద్ధారాయ: ఆర్య మాధుర్యాయ టేపించు (శ్రీపొదతీర్ధ రాజాయ! నుంగలళ్టం నుంగఖం! నడా.

15 3

చార్య | రామానుజార్య! మం|| తిరును [త ద్యయ చరమ /

వరపరఖత్తితేయగురు |! పరనుగున్నూ స్ట తత్యపరతియాయ 1

గసరు రూపాచ్యుతోత | ర గ! వరరానూను 23 వరణ | వారిశుచాయి। సుం క“ నెలన్నార్యస ( త్చావనవా

దశా! జీవోజ్డీనన | నీడిదాయ | శ్రవడగనంపి'జే | ఫిపాద వారిజ | సేవకరానూనుజ పాదతీశాయ, నుం;

అ) త్రీస్ధతనయ.

A (శ్రీ వెలన్న యో! న్‌ందం | వాదపంకజపుట్పద మ్‌ |

rhe వూర్షనచ్చిష్యం | నామానుజ గురుంభ జే. తరునక(త్ర తనయ.

కొ(ద్యబ్రవుష్యమాసేతు 1 మక కరార్టానుహోడి నే _ అం[థ్రవూర్ణార్య నచ్చిష్యుం | రామానుజ గురుంభ జే!

పరమాచార్య మం భ హారతి,

నుంగళము భాగవత వుంగ ఫవవుడీవున। కంగజాయతిసుంద

నాంగునరు ను నుంగశ్రము దరమార్థమార్షప కాశుకకు। నుం

ఫము కలుపువి'భ ంగునకు ను॥ జయముంగళ్ళ౦, నిత్య శుభ మంగ

భం 1నుం! పంద మోసాయమే పరఠమధర్శంబనుచు పసందసనం

అర పరికర వూరి | నంచితేంబుల నెల్ల (దుందగనుక్ళృప

జజేసీ। రకుంచితంబుగ నేలు | నాచార్యుకు | జయనుంగళ్లం

నిత్య శుభ నుంగళ్రం! జయతు జ కునవుంగళం న

భం[! దుం! దానాను దాసులకు | డ్యయినిస్థమాను అవ; భా

సురంబుగ భయనుచారదోలి శ్రీస్‌ దాచాక్యక్ళన | చేశతవెలు

గొందుగురు న । త్యాశతోవడగనం। 'చ్యాచార్యుకు! జయ! అతులికంబుగ చతర! గతిని; చతురోపాయ నుతినుశ్చ కో వెల్మ్ము

న్‌

ల

జా న్నార్యపాదా! (ఫితుదువడగనంబిగురు! నతిపాదపద్భను లె గతియనుమ దాసాఖి! గలనిపాడ! జయ

_ వరమాచార్వు తీస్థకనయ

pal తిర్వుంగళా ర్యసల త్పొతుం: క కోవ వెలన్న నుతాధికం। న.

రాగ్యసం సన్న మాం|ధవూర్లగురుంభ జే;

పరమాచార్య తికనమతుతనయం

[ ర

నో | విశ్వొాపస్వ బకన్యాఖ్యా | మా సేస్వా తీభ సంయుతే |

కౌ వలన్నార్యన త్పుత9) మాంథ్ర9పూర్ష గురుం చే

పరమాచార్య (శ్రీపాదతిర్టమంగళ హారతి

మంగళముయతిచంద) మాన్యపాడా్థాత। వోంగళము

భాగవతమహీతేసితే! మంగళము సన. మాధుర్య కేలికలుస,

భంగయా (క్రీ వద తీర్థమునకు | జయమంగళం! నిత్యశుభ

మంగళం! జయతు జయ మంగళం! సదా శుభమంగళం 1$మం॥

ఈహణ తయములను! నెడజిమ్మి నై వంకర ఫ్‌ శేవషతపముల నెల్ల

చేతనులకు! భూపణంబుగ బోధ! ఇ పూర్ణకృపజేసిని! ర్లోపి. యా

శ్రీపాద తీర్ణమునకు he తిరు దేంగ ళార్యపద। సరసిజ "జనిత స!

గరుకోవెలన్న భా! సుర పదాబ్ది! మురుతర ౨బుగ గొలచి! మెరయు

వపడగనంటిగురు' వరజనిత (శ్రీ) సాద తీరమునకు rel