Multilingual Anarchy Collection

De Mislukking van het Christendom

The Failure of Christianity door

Emma Goldman

In het Nederlands vertaald en geïllustreerd door

Philippe L. De Coster, B.Th., D.D

© May 2014 Skull Press Ebook Publications, Ghent, Belgium

Non Commercial

2

Voorwoord van de Uitgever

De doodsteek voor het christendom

werd in de tweede helft van de vorige

eeuw gegeven door een deel van de

katholieke geestelijkheid die kinderen

misbruikte, wat de laatste jaren in een

dik rapport nauwkeurig werd uitgelegd.

Niet dat het christendom zonder die

ellende nog enige overlevingskans had,

maar deze schandalen deden deze

godsdienst definitief de das om. Spijtig

misschien , maar het is niet anders. We

staan nu in een wetenschappelijke

wereld, die ongeveer alles kan

verklaren.

Vroeger was het christendom de

“hoofdgodsdienst” in Europa waarnaast

vele vormen van bijgeloof bestonden. Nu is de Wetenschap gelukkiglijk de

“hoofdgodsdienst” met het christendom als één van de vele bijgeloofjes. Het

christendom schaart zich nu in de rij van pak ‘m beet: tarot, sterrenwichelarij,

koffiedikkijkerij, spiritisme, handlijnleeskunde en allerhande kwakzalverij. God

is een soort Sinterklaas geworden in wie je als volwassen, goed opgeleid mens

niet meer geloofd. De Bijbel werd een sprookjesboek waarover je je schouders

ophaalt, hoogstens nog goed als leverancier van een leuk Vlaams en Nederlands

gezegde… Bidden bestaat nog wel, maar dan moet het “mediteren” heten, en

vooral “van God los” zijn, zoals Boeddhistische vormen van meditatie. De

mensen weten niet dat meditatie die ook yoga is, zoals duidelijk gemaakt in de

Bhagavad Gita, is in de eerste plaats geen godsdienstige techniek. Maar kijk,

daar kun je mee voor de dag komen; de mens heeft hoe dan ook toch een vorm

van spiritualiteit nodig. En het maakt niet veel uit of je nu vijftig keer

bijvoorbeeld een kinderliedje prevelt of vijftig Weesgegroetjes; je wordt er even

rustig van, toch voor een tijdje totdat je gezond gaat denken.

© Mei 2014 - Philippe L. De Coster, B.Th., D.D.

3

The Defeat of Christianity

Foreword of the Editor

We have heard it all before - Christianity in Europe, America and everywhere in

the world is dead. To quote the famous German philosopher Frederich

Nietzsche, when it comes to Christianity in Europe... "God is dead."

We have come to believe that the Western world at least, sees Jesus as irrelevant

and faith as a crutch. We have been told that secularism has completely won

over the Western world culture replacing Christianity as a worldview.

And, as a result, thousands of empty churches litter the Western landscape while

their culture shifts evermore towards secularism. Not only this (we are told) but

Islam is very dangerously quickly replacing Christianity as minarets tower over

church steeples from Hadrian's Wall to the beaches of Sicily.

Of the many problems that confront us today, none is more vexing than that of

the relation of Christianity to Western Civilization. None, certainly, causes more

acrimonious controversy and internecine hostility between the members of the

race which created that civilization. None more thoroughly counteracts their

common interest in its preservation and renders them impotent and helpless.

And that is not remarkable: what is in question is the essential nature of our

civilization, and if there is no agreement about that, there can be no effective

agreement on other questions.

Are we really witnessing the decline of Christianity in Europe, America and in

other parts of the world? When you examine all of the most recent poll

numbers, the answer is inescapable. Christian churches all over the Western

world are losing members rapidly, and this trend is especially dramatic among

young people everywhere as to the future of church activity. People need

evidence in order to believe in something. Christianity, and religion as a whole

cannot possible give evidence.

We may, of course, form conjectures about the origin of religion. Statius was

doubtless right: primus in orbe deos fecit timor. Early men did live in a world

filled with terrors and dangers that they, no matter how natively intelligent,

could not understand. Earthquakes are awesome, even when they are not

destructive. Storms arise without perceptible causes; hurricanes and violent

lightning’s awaken atavistic fears in us, even if we, who know that they are

merely natural phenomena, are in places of safety. The very seasons (especially

in a time of climatic changes following the retreat of glaciers) seem mysterious

at best, and even fearful when accompanied by prolonged rainfall, excessive

snow, or desiccating drought. Even luck, that is, unexplained coincidences,

makes some of our own contemporaries superstitious and, if adverse, may

4

suggest the activity of mysteriously inimical forces. And, like the baboons, we

instinctively dread darkness, which may conceal all the fearsome dangers that

the imagination can conceive. Ignorance is terrible. So much is obvious.

As any religion is concerned, for us in the West mainly Christianity, we were

and are, and ever will be reduced to precarious speculation, however, when we

try to understand why our remote ancestors imagined that the incomprehensible

phenomena amid which they had to live could be influenced by their own acts –

that they could, for example through faith, prayer, magical rituals, etc., appease

whatever caused storms or persuade whatever caused rain to end a drought. And

was it because phenomena of which the cause is unknown seem capricious and

thus like impulses and whims of men that they imagined that invisible beings,

praeterhuman men, consciously produced the phenomena? Did many bands or

tribes spontaneously and independently imagine supernatural beings as the

causes of inexplicable phenomena, or did the notion first occur to some

visionary individual, whose explanation was accepted and adopted ever more

widely because no one could think of a better one? Or did adults transfer to the

external world the sentiments excited when they were children and subject to

whatever rewards or chastisements a parent chose to bestow or in-flict? One

may speculate endlessly why men began to attribute natural phenomena to

supernatural deities and entities. The only certainty is that they did, and

whenever they did so, religion was born. It was an attempt to understand the

world by identifying causes and classifying them, and crude as it seems to us, it

evinces a more than animal intelligence.

We live in this new era in a time in which there is much talk about "religious

and philosophical freedom." It is assumed that beliefs about the supernatural are

a "private matter" which every individual has a right to determine for himself.

Thus we have the dogma about the "separation of church and state" which was

one of the basic principles of the Constitutions in various countries at least in the

West, and survives today as one of the few bases of that Constitution that have

not been officially repudiated or covertly abrogated.

This conception of religion is quite a recent one. It was a novelty when the

Constitution was written, and it was then a compromise that many of our people

accepted only reluctantly. It has consequences that very large segments of our

population are unwilling to accept today. And it is now a source of infinite

sophistry, hypocrisy, chicanery, and befuddlement.

We must therefore remind ourselves that religion is historically a social

phenomenon and a concern of the collectivity much more than of the individual.

From the earliest history of our race to the present, religion has, in varying

degrees, served three distinct purposes: as a political bond, as a sanction for

5

social morality, and as a consolation for individuals. These three functions

became so intertwined that at any given time in our history, including the

present, they seem inextricably interwoven, but to distinguish them clearly, we

may consider them separately.

A powerless god is a contradiction in terms, and when a god’s impotence is

spectacularly demonstrated, he ceases to inspire awe and worship. When the

Christian sect headed by the Fathers of the Church shrewdly acquired influence

over the despots of the decaying empire that had once been Roman, Christian

mobs began to plunder the homes of wealthy citizens in some cities and to

pillage and destroy the shrines of the gods whom the Christians hated. That was

by far the most effective Christian propaganda. The "pagans," as the clever

Fathers of the Church called them, naturally reasoned that if their gods were

unable to protect the stately and beautiful temples that had been built in their

honour and adorned with the irreplaceable masterpieces of the world’s greatest

artists, those gods must be less powerful than the god of the religion that was so

steadily taking over the government of the state during the life of Emperor

Constantine. As temple after temple throughout the world was defiled and

destroyed by the rioting mobs, it required great faith in Symmachus and the

other members of the "pagan aristocracy" to remain true to their ancestral creed,

and perhaps they could not have done so, had not some of them thought of

attributing to the impiety of the Christians the disasters that were accumulating

upon the dying empire as it yielded ever more and more to the virile barbarians

from the north, who must be the instruments of the outraged gods. It will be

remembered that since the Fathers of the Church had not yet gained control of

the state’s police powers and army to begin persecuting in earnest Augustine had

to try to answer that argument with his famous De civitate Dei and to prod one

of his followers, Orosius, into compiling a distortion of history, now

remembered because it contains some fragments of ancient historians whose

works were lost. And when the Fathers finally could use the army for ruthless

persecution, they not only stamped out the worship of the discredited gods but

acquired a theological argument that was irrefragable and even more effective

than the terrorism of fire and sword in destroying the competing Christian sects.

The congregations of those sects naturally reasoned that the Christian god must

have approved the theology of the Fathers to grant them such power.

Finally, as a former continent known as “Christendom”, Europe in the first place

is experiencing a rapid change in religious diversity. The two fastest growing

religions in Europe are secularism (no religious affiliation, agnosticism, atheism,

etc.) and Islam.

...another way of demonstrating Europe’s rapidly changing religious landscape

is through four religious 'snapshots' of Germany, France, Belgium and Britain."

6

The obvious replacement of Christianity is the scientific worldview in this new

scientific era. Unfortunately, the interpretation of science now being offered to

the masses seems to be too difficult for them to understand and too hostile for

them to accept. Many scientific thinkers blame this on the ignorance of the

masses, but it is probably just as much the fault of the arrogance of the

scientists.

The scientific worldview will not replace religion unless it can satisfy the

following requirements:

It needs to be easy to understand and easy to believe.

In order to attract the loyalty of the masses, it needs to be interpreted in such a

way as to advance the interests of the poor and powerless while not making

enemies of the rich and powerful but dialogue with them as does Anarchism..

It needs to reassure older people that the minds of their young are not being

corrupted by despair about meaninglessness or the abandonment of moral

restraint.

It needs to be acceptable to everyone, regardless of why they believe the

universe exists. The question of why the universe exists is beyond the limits of

science and is open to speculation. Some people will want to believe that the

reason for our existence is orderly and purposeful; others will want to believe

that it is mindless and chaotic.

If the scientific worldview could be interpreted in such a way as to satisfy these

emotional needs, then it might be possible to convert large numbers of liberal

Christians. If that happened, then many liberal Muslims, who are even more

desperate for an alternative belief, might follow. Eventually the entire world

might be united by a common belief in the scientific worldview.

© May 2014 – Philippe L; De Coster, B.Th., D.D.

7

De Mislukking van het Christendom

The Failure of Christianity

door

Emma Goldman

In het Nederlands vertaald door

Philippe L. De Coster, B.Th., D.D

First published in April 1913, in the Mother Earth journal.

Emma Goldman

Born, June 27, 1869 – Kovno, Russian Empire, and died May 14, 1940 (aged

70). She was an atheist and anarchist.

8

The counterfeiters and poisoners of ideas, in their attempt to obscure the line

between truth and falsehood, find a valuable ally in the conservatism of

language.

Conceptions and words that have long ago lost their original meaning

continue through centuries to dominate mankind. Especially is this true if these

conceptions have become a common-place, if they have been instilled in our

beings from our infancy as great and irrefutable verities. The average mind is

easily content with inherited and acquired things, or with the dicta of parents and

teachers, because it is much easier to imitate than to create.

De vervalsers en gifmengers van ideeën, in hun poging om de lijn tussen

waarheid en leugen te verdoezelen, vonden een waardevolle bondgenoot in het

conservatisme van de taal.

Opvattingen en woorden die lang geleden hun oorspronkelijke betekenis hadden

verloren, werden door de eeuwen heen in leven gehouden om de mensheid te

domineren. Vooral is dit het geval als deze opvattingen een alledaags iets is

geworden, voor zover dat ze al het onze kindertijd in onze wezens werden

ingeprent als grote en onweerlegbare waarheden. Het gemiddelde gemoed is

gemakkelijk tevreden met erfelijke en verworven dingen, of met de uitspraken

van ouders en leerkrachten, want het is veel gemakkelijker te stimuleren dan te

creëren.

9

Our age has given birth to two intellectual giants, who have undertaken to

transvalue the dead social and moral values of the past, especially those

contained in Christianity. Friedrich Nietzsche and Max Stirner have hurled blow

upon blow against the portals of Christianity, because they saw in it a pernicious

slave morality, the denial of life, the destroyer of all the elements that make for

strength and character. True, Nietzsche has opposed the slave-morality idea

inherent in Christianity in behalf of a master morality for the privileged few. But

I venture to suggest that his master idea had nothing to do with the vulgarity of

station, caste, or wealth. Rather did it mean the masterful in human possibilities,

the masterful in man that would help him to overcome old traditions and worn-

out values, so that he may learn to become the creator of new and beautiful

things.

Onze tijdperk heeft twee intellectuele reuzen verwekt, die zich ertoe hebben

verbonden de dode sociale en morele waarden van het verleden te herschatten,

in het bijzonder die welke zijn opgenomen vanuit het christendom. Friedrich

Nietzsche en Max Stirner hebben klap na klap de portalen van het christendom

doorbroken, omdat zij daarin een verderfelijke slaafachtige moraliteit zagen, in

de ontkenning van het leven, de vernietiging van alle elementen die zorgen voor

kracht en karakter. Waarlijk, Nietzsche heeft de slaafmoraliteit idee ingeboren in

het christendom tegengewerkt, ten gunste van een meester-moraal en toen de

bevoorrechte weinigen. Maar ik durf erop wijzen dat zijn meester idee niets te

maken had met de vulgariteit van een positie, kaste, of rijkdom. Eerder,

betekende dit de opwaardering van het meesterlijke in de menselijke

10

mogelijkheden, en het meesterschap in de mens tot leven te brengen dat hem zou

helpen oude tradities en versleten waarden te overwinnen, zodat hij kan aanleren

de schepper van nieuwe en mooie dingen te worden.

Both Nietzsche and Stirner saw in Christianity the leveler of the human race,

the breaker of man's will to dare and to do. They saw in every movement built

on Christian morality and ethics attempts not at the emancipation from slavery,

but for the perpetuation thereof. Hence they opposed these movements with

might and main.

Zowel Nietzsche als Stirner zagen in het christendom een onheil voor het

menselijke ras, de breker van de wil van de mens in het durven en doen. Zij

zagen dat elke menselijke beweging op de christelijke moraal en ethiek moesten

opgebouwd worden, en niet in de inzet op de bevrijding van de slavernij, maar

op het voortbestaan ervan. Van daaruit werkten zij (Nietzsche en Stirner) met

man en macht tegen deze instituten.

11

Whether I do or do not entirely agree with these iconoclasts, I believe, with

them, that Christianity is most admirably adapted to the training of slaves, to the

perpetuation of a slave society; in short, to the very conditions confronting us to-

day. Indeed, never could society have degenerated to its present appalling stage,

if not for the assistance of Christianity.

Of ik nu wel of niet helemaal eens ben met deze beeldenstormers, geloof ik, met

hen, dat het christendom het meest bewonderenswaardig is aangepast aan de

opleiding van de slaven, in het voortbestaan van een samenleving van slaven;

kortom, met de toestanden waarmee wij vandaag nog worden geconfronteerd.

Inderdaad, nooit kon een maatschappij tot de huidige verschrikkelijke fase

aftakelen, zo niet met de hulp van het christendom.

12

The rulers of the earth have realized long ago what potent poison inheres in the

Christian religion. That is the reason they foster it; that is why they leave

nothing undone to instill it into the blood of the people. They know only too

well that the subtleness of the Christian teachings is a more powerful protection

against rebellion and discontent than the club or the gun.

De heersers der aarde zijn al heel lang geleden tot besef gekomen van de

krachtige gif eigen aan de christelijke religie. Dat is de reden waarom ze deze

religie bevorderd hebben; dat is waarom ze niets ongedaan laten om het in het

bloed van de mensen blijvend te laten druppelen. Ze weten maar al te goed dat

de subtiliteit van de christelijke leer een meer krachtige bescherming is tegen de

opstandigheid en ontevredenheid dan de stang of het pistool.

13

No doubt I will be told that, though religion is a poison and institutionalized

Christianity the greatest enemy of progress and freedom, there is some good in

Christianity "itself." What about the teachings of Christ and - early Christianity,

I may be asked; do they not stand for the spirit of humanity, for right and

justice?

Zonder twijfel zal ik te horen krijgen dat, hoewel religie een gif is en als

geïnstitutionaliseerde christendom de grootste vijand van vooruitgang en

vrijheid is, er toch wat goed in het christendom “zelf” zit. Hoe staat het met de

leer van Christus en - het vroege christendom? Hier kan er worden gevraagd:

“Staan ze niet voor de geest (het gemoed) van de mensheid, voor recht en

gerechtigheid?

14

It is precisely this oft-repeated contention that induced me to choose this subject,

to enable me to demonstrate that the abuses of Christianity, like the abuses of

government, are conditioned in the thing itself, and are not to be charged to the

representatives of the creed. Christ and his teachings are the embodiment of

submission, of inertia, of the denial of life; hence responsible for the things done

in their name.

Het is precies deze vaak herhaalde bewering dat me heeft aangezet om dit

onderwerp te kiezen, en om mij in staat te stellen aan te tonen dat de misbruiken

van het christendom, zoals de misbruiken van de overheid, zijn in de zaak zelf

geconditioneerd, en worden niet ten laste gelegd van de vertegenwoordigers van

het geloof (religie). Christus en zijn leringen zijn de belichaming van

toewijding, van inertie, van de ontkenning van het leven; dus verantwoordelijk

voor de dingen gedaan in hun naam.

15

I am not interested in the theological Christ. Brilliant minds like Bauer, Strauss,

Renan, Thomas Paine, and others refuted that myth long ago. I am even ready to

admit that the theological Christ is not half so dangerous as the ethical and social

Christ. In proportion as science takes the place of blind faith, theology loses its

hold. But the ethical and poetical Christ-myth has so thoroughly saturated our

lives that even some of the most advanced minds find it difficult to emancipate

themselves from its yoke.

Ik ben niet geïnteresseerd in de theologische Christus. Briljante intelligenties

zoals Bauer, Strauss, Renan, Thomas Paine, en anderen pleitende die mythe al

lang geleden tegen. Ik ben zelfs bereid om toe te geven dat de theologische

Christus niet half zo gevaarlijk is als de ethische en sociale Christus. Naarmate

de wetenschap de plaats inneemt van blind geloof, verliest theologie zijn greep.

Maar de ethische en poëtische Christusmythe is zo grondig verzadigd in ons

leven, dat zelfs enkele van de meest geavanceerde intelligenties het moeilijk

vinden om zich van dit juk te bevrijden.

16

They have rid themselves of the letter, but have retained the spirit; yet it is the

spirit which is back of all the crimes and horrors committed by orthodox

Christianity. The Fathers of the Church can well afford to preach the gospel of

Christ. It contains nothing dangerous to the regime of authority and wealth; it

stands for self-denial and self-abnegation, for penance and regret, and is

absolutely inert in the face of every [in]dignity, every outrage imposed upon

mankind.

Zij hebben zich van de letter gedistantieerd, maar de geest ervan hebben ze

behouden; toch is die geest in alle misdaden en gruwelen door het orthodoxe

christendom actief. (Niet enkel in het Christendom maar ook in de Islam). De

Kerkvaders mogen zich wel veroorloven het evangelie van Christus te prediken.

Het bevat niets gevaarlijk aan het regime van gezag en rijkdom; het staat voor

zelfverloochening en zelfopoffering, voor boete en spijt, en is absoluut inert in

het gezicht van de (on)waardigheden, en van elke gewelddadigheid aan de

mensheid opgelegd.

17

Here I must revert to the counterfeiters of ideas and words. So many otherwise

earnest haters of slavery and injustice confuse, in a most distressing manner, the

teachings of Christ with the great struggles for social and economic

emancipation. The two are irrevocably and forever opposed to each other. The

one necessitates courage, daring, defiance, and strength. The other preaches the

gospel of non-resistance, of slavish acquiescence in the will of others; it is the

complete disregard of character and self- reliance, and therefore destructive of

liberty and well-being.

Hier moet ik terugkeren naar de vervalsers van ideeën en woorden. Zoveel

andere ernstige haters van slavernij en onrecht verwarren, in een meest

schrijnende wijze de leer van Christus met de grote strijd voor sociale en

economische emancipatie. De twee staan onherroepelijk en voor altijd tegenover

elkaar. De ene vereist moed, durf, uitdaging, en sterkte. De andere predikt het

evangelie van geweldloosheid, of slaafse berusting in de wil van anderen; het is

compleet negeren van karakter en zelfredzaamheid, en zo vernietigend voor

vrijheid en welzijn.

18

Whoever sincerely aims at a radical change in society, whoever strives to free

humanity from the scourge of dependence and misery, must turn his back on

Christianity, on the old as well as the present form of the same.

Wie oprecht streeft naar een radicale verandering in de maatschappij, wie streeft

naar de bevrijding van de mensheid, van de geseling door afhankelijkheid en

ellende, moet naar het Christendom de rug toekeren, van het oude zowel als van

de hedendaagse vorm van leergezag.

19

Everywhere and always, since its very inception, Christianity has turned the

earth into a vale of tears; always it has made of life a weak, diseased thing,

always it has instilled fear in man, turning him into a dual being, whose life

energies are spent in the struggle between body and soul. In decrying the body

as something evil, the flesh as the tempter to everything that is sinful, man has

mutilated his being in the vain attempt to keep his soul pure, while his body

rotted away from the injuries and tortures inflicted upon it.

Overal en altijd, vanaf het allereerste begin, het christendom heeft de aarde in

een tranendal veranderd; en het heeft altijd van het leven een zwakke en

ziekelijke toestand gemaakt, het heeft steeds angst in de mens ingeprent, en van

hem een dubbel wezen gemaakt, wiens leven energieën besteed worden in de

strijd tussen lichaam en ziel. In het afkeuren van het lichaam als iets slechts, het

vlees als de verleider van alles wat zondig is, heeft de mens zijn wezen verminkt

in de vergeefse poging om zijn ziel zuiver te houden, terwijl zijn lichaam weg

rotte door de verwondingen en martelingen.

20

The Christian religion and morality extols the glory of the Hereafter, and

therefore remains indifferent to the horrors of the earth. Indeed, the idea of self-

denial and of all that makes for pain and sorrow is its test of human worth, its

passport to the entry into heaven.

De Christelijke religie en moraal prijst de glorie van het Hiernamaals, en daarom

blijft ze onverschillig voor de verschrikkingen van de aarde. Zodoende, het idee

van zelfverloochening en van alles dat zorgt voor pijn en verdriet is de test van

de menselijke waarde, haar paspoort voor de binnenkomst in de hemel.

21

The poor are to own heaven, and the rich will go to hell. That may account

for the desperate efforts of the rich to make hay while the sun shines, to get as

much out of the earth as they can: to wallow in wealth and superfluity, to tighten

their iron hold on the blessed slaves, to rob them of their birthright, to degrade

and outrage them every minute of the day. Who can blame the rich if they

revenge themselves on the poor, for now is their time, and the merciful Christian

God alone knows how ably and completely the rich are doing it.

De armen zijn de hemel te bezitten, en de rijken zullen naar de hel gaan. Dat kan

goed zijn voor de wanhopige pogingen van de rijken om hooi te maken terwijl

de zon schijnt, om zoveel mogelijk uit de aarde te halen als ze maar kunnen: te

wentelen in rijkdom en overvloed, om hun ijzeren greep op de gezegende slaven

vast te houden, hen beroven van hun geboorterecht, hen te degraderen en te

verontwaardigen op elke minuut van de dag. Wie kan de rijken berispen als ze

zich wreken op de armen, want nu is hun tijd aangebroken, en de barmhartige

christelijke God alleen weet hoe kundig en volledig de rijken het doen.

22

And the poor? They cling to the promise of the Christian heaven, as the home

for old age, the sanitarium for crippled bodies and weak minds. They endure and

submit, they suffer and wait, until every bit of self-respect has been knocked out

of them, until their bodies become emaciated and withered, and their spirit

broken from the wait, the weary endless wait for the Christian heaven.

En de armen? Ze klampen zich vast aan de belofte van de christelijke hemel, als

de thuisbasis voor de oude dag, het sanatorium voor kreupele lichamen en

zwakke geesten. Ze verdragen en onderwerpen zich, zij lijden en wachten, totdat

elk beetje zelfrespect uit hen verdwenen zijn, totdat hun lichamen uitgehongerd

en verdord geworden zijn, en hun gemoed gebroken van het afwachten, het

vermoeide eindeloze wachten voor de christelijke hemel.

23

Christ made his appearance as the leader of the people, the redeemer of the

Jews from Roman dominion; but the moment he began his work, he proved that

he had no interest in the earth, in the pressing immediate needs of the poor and

the disinherited of his time. What he preached was a sentimental mysticism,

obscure and confused ideas lacking originality and vigour.

Christus maakte zijn verschijning als de leider van het volk, de verlosser van de

Joden uit de Romeinse heerschappij; maar vanaf het ogenblik dat hij met zijn

werk begon, bewees hij dat hij geen interesse in de aarde had, in de dringende

onmiddellijke behoeften van de armen en de onterfden van zijn tijd. Wat hij

predikte was een sentimentele mystiek, duister en verwarde ideeën die

originaliteit en kracht ontbraken.

24

When the Jews, according to the gospels, withdrew from Jesus, when they

turned him over to the cross, they may have been bitterly disappointed in him

who promised them so much and gave them so little. He promised joy and bliss

in another world, while the people were starving, suffering, and enduring before

his very eyes.

Toen de Joden, volgens de Evangeliën, zich van Jezus terugtrokken, daar ze hem

aan de kruisdood moesten overleveren, waren zij alvast in hem bitter

teleurgesteld, die hen zoveel beloofd hadden en zo weinig gaf. Hij beloofde

vreugde en geluk in een andere wereld, terwijl het volk voor zijn ogen honger,

lijden en geduld moesten uitoefenen.

25

It may also be that the sympathy of the Romans, especially of Pilate, was

given Christ because they regarded him as perfectly harmless to their power and

sway. The philosopher Pilate may have considered Christ's "eternal truths" as

pretty anaemic and lifeless, compared with the array of strength and force they

attempted to combat. The Romans, strong and unflinching as they were, must

have laughed in their sleeves over the man who talked repentance and patience,

instead of calling to arms against the despoilers and oppressors of his people.

Dat kan ook zijn door de sympathie voor Christus die de Romeinen hadden, in

het bijzonder Pilatus, omdat ze hem als volkomen onschadelijk vonden voor hun

macht en heerschappij. De filosoof Pilatus kon Christus’ eeuwige waarheden

hebben aanschouwd als zijnde bloedarm en levenloos, in vergelijking met de

macht en kracht die ze probeerden te bestrijden. De Romeinen, machtig en

vastberaden als ze waren, moesten in de stilte hebben gelachen over de man die

omtrent berouw en geduld sprak in plaats van bewapening te verklaren

tegenover de gewelddadige plunderaars en onderdrukkers van zijn volk.

26

The public career of Christ begins with the edict, "Repent, for the Kingdom of

Heaven is at hand."

Het openbare leven van Christus begint met het edict, "Bekeert u, want het

Koninkrijk der hemelen is nabij."

27

Why repent, why regret, in the face of something that was supposed to bring

deliverance? Had not the people suffered and endured enough; had they not

earned their right to deliverance by their suffering? Take the Sermon on the

Mount, for instance. What is it but a eulogy on submission to fate, to the

inevitability of things?

Waarom zich bekeren, waarom spijt hebben, in het gezicht van iets dat werd

verondersteld om verlossing te bekomen? Hadden de mensen niet voldoende

geleden en afgezien; hadden ze hun recht op verlossing door hun lijden niet

verdiend? Neem de Bergrede, bijvoorbeeld. Het is maar een lofrede en oproep

tot onderwerping aan het lot, aan de onvermijdelijkheid der dingen?

28

"Blessed are the poor in spirit, for theirs is the Kingdom of Heaven."

Heaven must be an awfully dull place if the poor in spirit live there. How can

anything creative, anything vital, useful and beautiful come from the poor in

spirit? The idea conveyed in the Sermon on the Mount is the greatest indictment

against the teachings of Christ, because it sees in the poverty of mind and body a

virtue, and because it seeks to maintain this virtue by reward and punishment.

Every intelligent being realizes that our worst curse is the poverty of the spirit;

that it is productive of all evil and misery, of all the injustice and crimes in the

world. Everyone knows that nothing good ever came or can come of the poor in

spirit; surely never liberty, justice, or equality.

"Zalig zijn de armen van geest, want aan hen is het Koninkrijk der hemelen."

De hemel moet een erg saaie plek zijn indien de armen van geest er wonen. Hoe

kan iets creatief, iets vitaal, nuttig en mooi komen uit de armen van geest? Het

idee overgebracht in de Bergrede is de grootste aanklacht tegen de leer van

Christus, want het ziet in de armoede van geest en lichaam een deugd, en omdat

ze deze deugd door beloning en straf willen handhaven. Ieder intelligent wezen

beseft dat de ergste vloek de armoede van de geest is; dat het product is van alle

29

kwaad en ellende, van al het onrecht en de misdaden in de wereld. Iedereen weet

dat niets goeds ooit kwam of kan komen van de armen van geest; zeker nooit

vrijheid, rechtvaardigheid, of gelijkheid.

"Blessed are the meek, for they shall inherit the earth."

What a preposterous notion! What incentive to slavery, inactivity, and

parasitism! Besides, it is not true that the meek can inherit anything. Just

because humanity has been meek, the earth has been stolen from it.

"Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen het aardrijk beërven."

Wat een belachelijk idee! Wat stimulans voor de slavernij, inactiviteit, en

parasitisme! Trouwens, het is niet waar dat de zachtmoedigen alles kan erven.

Daar de mensheid zachtmoedig is geweest, werd de aarde hen gestolen.

30

Meekness has been the whip, which capitalism and governments have used to

force man into dependency, into his slave position. The most faithful servants of

the State, of wealth, of special privilege, could not preach a more convenient

gospel than did Christ, the "redeemer" of the people.

Zachtmoedigheid is de zweep geweest, die het kapitalisme en overheden hebben

gebruikt om de mens tot afhankelijkheid, in zijn slaaf positie te dwingen. De

meest trouwe dienaren van de staat, van de rijkdom, van bijzonder voorrechten,

zouden geen meer geschikte evangelie kunnen prediken dan Christus, de

“verlosser” van de mensen dat heeft gedaan.

31

"Blessed are they that hunger and thirst for righteousness, for they shall be

filled."

But did not Christ exclude the possibility of righteousness when he said,

"The poor ye have always with you"? But, then, Christ was great on dicta, no

matter if they were utterly opposed to each other. This is nowhere demonstrated

so strikingly as in his command, "Render to Caesar the things that are Caesar's,

and to God the things that are God's."

"Zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen

verzadigd worden."

Maar had Christus niet de mogelijkheid om gerechtigheid uit te sluiten toen hij

zei: "De armen hebt gij altijd met u"? Maar dan, Christus was wonderlijk op

uitspraken, ongeacht of ze volkomen in tegenspraken met elkaar waren. Dit

wordt nergens zo treffend aangetoond als in zijn opdracht, "Geeft dan aan de

keizer, wat aan de keizer toebehoord, en aan God, wat van God is."

32

The interpreters claim that Christ had to make these concessions to the powers

of his time. If that be true, this single compromise was sufficient to prove, down

to this very day, a most ruthless weapon in the hands of the oppressor, a fearful

lash and relentless tax-gatherer, to the impoverishment, the enslavement, and

degradation of the very people for whom Christ is supposed to have died. And

when we are assured that "Blessed are they that hunger and thirst for

righteousness, for they shall be filled," are we told the how? How? Christ never

takes the trouble to explain that. Righteousness does not come from the stars,

nor because Christ willed it so. Righteousness grows out of liberty, of social and

economic opportunity and equality. But how can the meek, the poor in spirit,

ever establish such a state of affairs?

De vertalers en commentatoren beweren dat Christus deze concessies aan de

bevoegdheden van zijn tijd op die manier moest overbrengen. Als dat waar is,

dit enkel compromis was voldoende om te bewijzen, tot op de dag van vandaag,

dat het een meest meedogenloze wapen in de handen van de onderdrukker was,

een roekeloze zweep en meedogenloze tollenaar, de verarming, de slavernij, en

de aftakeling van de mensen voor wie Christus wordt verondersteld te zijn

gestorven. En als we ervan verzekerd zijn dat "Zalig zijn zij die hongeren en

dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden," wordt ons verteld

“hoe?” Hoe? Christus neemt nooit de moeite om dat uit te leggen. Gerechtigheid

komt niet van de sterren, noch omdat Christus het zo heeft gewild.

Gerechtigheid groeit uit vrijheid, van sociale en economische kansen en

33

gelijkheid. Maar hoe kan de zachtmoedigen, de armen van geest, ooit zulk een

stand van zaken realiseren?

"Blessed are ye when men shall revile you and persecute you, and say all

manner of evil against you falsely, for my sake. Rejoice, and be exceeding glad:

for great is your reward in heaven."

“Zalig zijt gij, wanneer men u smaadt en vervolgt en liegende allerlei kwaad

van u spreekt om Mijnentwil. Verblijdt u en verheugt u, want uw loon is groot in

de hemelen, want zo hebben zij de profeten voor u vervolgd.”

34

The reward in heaven is the perpetual bait, a bait that has caught man in an iron

net, a strait-jacket which does not let him expand or grow. All pioneers of truth

have been, and still are, reviled; they have been, and still are, persecuted. But

did they ask humanity to pay the price? Did they seek to bribe mankind to

accept their ideas? They knew too well that he who accepts a truth because of

the bribe, will soon barter it away to a higher bidder.

De beloning in de hemel is het eeuwige lokaas, een lokaas dat de mens in een

ijzeren net gevangen houd, een dwangbuis die hem niet toelaat uit te breiden of

te groeien. Alle pioniers van de waarheid zijn gescholden, en zijn nog steeds

gescholden; ze waren vervolgd, en nog steeds zijn ze vervolgd. Maar hebben ze

aan de mensheid gevraagd de prijs te betalen? Hebben ze geprobeerd de

mensheid om te kopen om hun ideeën te accepteren? Ze wisten maar al te goed

dat hij die een waarheid accepteert vanwege de omkoping, spoedig gaat ruilen

met een hogere bieder.

35

Good and bad, punishment and reward, sin and penance, heaven and hell, as

the moving spirit of the Christ-gospel have been the stumbling-block in the

world's work. It contains everything in the way of orders and commands, but

entirely lacks the very things we need most.

Goed en slecht, beloning en straf, zonde en boete, hemel en hel, als de drijvende

kracht van de Christusevangelie is altijd het struikelblok geweest in het werk

van de wereld. Het bevat alles wat op de weg van orders en opdrachten staat,

maar volledig ontbreekt de dingen die we het meest nodig hebben.

36

The worker who knows the cause of his misery, who understands the make-

up of our iniquitous social and industrial system can do more for himself and his

kind than Christ and the followers of Christ have ever done for humanity;

certainly more than meek patience, ignorance, and submission have done.

De werknemer die de oorzaak van zijn ellende kent, die de make-up begrijpt van

onze onrechtvaardige sociale en industriële systeem kan meer doen voor zichzelf

en zijn soort dan Christus en de volgelingen van Christus ooit hebben gedaan

voor de mensheid; zeker veel meer dan zachtmoedigheid, geduld, onwetendheid,

en onderwerping ooit hebben gedaan.

37

How much more ennobling, how much more beneficial is the extreme

individualism of Stirner and Nietzsche than the sick-room atmosphere of the

Christian faith. If they repudiate altruism as an evil, it is because of the example

contained in Christianity, which set a premium on parasitism and inertia, gave

birth to all manner of social disorders that are to be cured with the preachment

of love and sympathy.

Hoeveel meer verheffende, hoeveel gunstiger is het extreme individualisme van

Stirner en Nietzsche dan de ziekenkamer sfeer van het christelijk geloof. Als ze

altruïsme als een kwaad verwerpen, dat is vanwege het voorbeeld in het

christendom die een premie heeft ingesteld op parasitisme en inertie, en gaf

geboorte aan allerlei sociale stoornissen die met de prediking van liefde en

sympathie worden genezen.

38

Proud and self-reliant characters prefer hatred to such sickening artificial

love. Not because of any reward does a free spirit take his stand for a great truth,

nor has such a one ever been deterred because of fear of punishment.

Trots en onafhankelijke karakters houden liever van haat dan zowat

misselijkmakende kunstmatige liefde. Niet vanwege een beloning neemt een vrij

gemoed een standpunt tegenover een grote waarheid, noch heeft zo iemand zich

ooit afgeschrikt vanwege de angst voor straf.

39

"Think not that I come to destroy the law or the prophets. I am not come to

destroy, but to fulfill."

Precisely. Christ was a reformer, ever ready to patch up, to fulfill, to carry on

the old order of things; never to destroy and rebuild. That may account for the

fellow- feeling all reformers have for him.

"Denk niet dat ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden. Ik ben

niet gekomen om te ontbinden, maar te vervullen."

Juist. Christus was een hervormer, altijd klaar om op te lappen, te vervullen, om

de oude orde van zaken voort te zetten; nooit om te vernietigen en te herbouwen.

Dat kan goed zijn voor het medegevoel van alle hervormers die het voor hem

hebben.

40

Indeed, the whole history of the State, Capitalism, and the Church proves that

they have perpetuated themselves because of the idea "I come not to destroy the

law." This is the key to authority and oppression. Naturally so, for did not Christ

praise poverty as a virtue; did he not propagate non-resistance to evil? Why

should not poverty and evil continue to rule the world?

Inderdaad, de hele geschiedenis van de Staat, het Kapitalisme, en de Kerk

bewijst dat zij zelf het idee hebben vereeuwigd: "Ik kom niet om de wet te

vernietigen." Dit is de sleutel tot gezag en onderdrukking. Vanzelfsprekend dus,

heeft Christus de armoede niet als een deugd geprezen; heeft hij geen

geweldloosheid tegenover het kwaad gepropageerd? Waarom zouden de

armoede en het kwaad nog steeds de wereld niet beheersen?

41

Much as I am opposed to every religion, much as I think them an imposition

upon, and crime against, reason and progress, I yet feel that no other religion has

done so much harm or has helped so much in the enslavement of man as the

religion of Christ.

Hoezeer ik tegen elke vorm van godsdienst ben, zover als ik kan denken zijn ze

voor de mens een last, en misdaad tegenover, rede en vooruitgang, maar toch

voel ik dat er geen andere religie zo veel kwaad heeft gedaan of heeft zoveel

geholpen in de slavernij van de mens dan de religie van Christus.

42

Witness Christ before his accusers. What lack of dignity, what lack of faith in

himself and in his own ideas! So weak and helpless was this "Saviour of Men"

that he must needs the whole human family to pay for him, unto all eternity,

because he "hath died for them." Redemption through the Cross is worse than

damnation, because of the terrible burden it imposes upon humanity, because of

the effect it has on the human soul, fettering and paralyzing it with the weight of

the burden exacted through the death of Christ.

Wees getuige van Christus voor zijn aanklagers. Wat een gebrek aan

waardigheid, wat een gebrek aan geloof in hem en in zijn eigen ideeën! Zo zwak

en hulpeloos was de "Redder der Mensheid" dat hij de hele menselijke familie

voor hem moet doen betalen, tot in alle eeuwigheid, want hij "is voor hen

gestorven." Verlossing door het kruis is erger dan de verdoemenis, vanwege de

verschrikkelijke last op de mensheid gebracht, daar het toegebrachte gevolg op

de menselijke ziel, vastgebonden en verlamt, gevorderd onder het gewicht van

de last door de dood van Christus.

43

Thousands of martyrs have perished, yet few, if any, of them have proved so

helpless as the great Christian God. Thousands have gone to their death with

greater fortitude, with more courage, with deeper faith in their ideas than the

Nazarene. Nor did they expect eternal gratitude from their fellow-men because

of what they endured for them.

Duizenden martelaren zijn omgekomen, maar weinig of geen van hen zijn zo

hulpeloos als de grote christelijke God geweest. Duizenden zijn de dood

ingegaan met een grotere standvastigheid, met meer moed, met een diepere

geloof in hun ideeën dan de Nazarener. Evenmin hebben zij eeuwige

dankbaarheid van hun medemensen verwacht om wat ze voor hen hebben

doorstaan.

44

Compared with Socrates and Bruno, with the great martyrs of Russia, with the

Chicago Anarchists, Francisco Ferrer, and unnumbered others, Christ cuts a

poor figure indeed. Compared with the delicate, frail Spiridonova who

underwent the most terrible tortures, the most horrible indignities, without losing

faith in herself or her cause, Jesus is a veritable nonentity. They stood their

ground and faced their executioners with unflinching determination, and though

they, too, died for the people, they asked nothing in return for their great

sacrifice.

In vergelijking met Socrates en Bruno, met de grote martelaren van Rusland,

met de Chicago Anarchisten, Francisco Ferrer, en ontelbare anderen, Christus

toont inderdaad een slecht figuur. Vergeleken met de delicate, broos Maria

Spiridonova die de meest verschrikkelijke martelingen, de meest

verschrikkelijke vernederingen, onderging zonder verlies van geloof en

vertrouwen in zichzelf of haar oorzaak, Jezus is daarentegen een ware

niemendal. Ze stonden hun mannetje en keken naar hun beulen met complete

vastberadenheid, en hoewel ook zij, voor de mensen stierven, vroegen ze niets in

ruil voor hun grote offer.

45

Verily, we need redemption from the slavery, the deadening weakness, and

humiliating dependency of Christian morality.

We verdienen echt verlossing uit de slavernij, de afstompende zwakte en

vernederende afhankelijkheid van de Christelijke moraal.

46

The teachings of Christ and of his followers have failed because they lacked the

vitality to lift the burdens from the shoulders of the race; they have failed

because the very essence of that doctrine is contrary to the spirit of life, exposed

to the manifestations of nature, to the strength and beauty of passion.

De leer van Christus en van zijn volgelingen hebben gefaald, omdat zij niet over

de vitaliteit beschikten om de lasten op de schouders van de mens te verlichten;

ze hebben gefaald, omdat de essentie van die leer in strijd is met de geest van

het leven, blootgesteld aan de manifestaties van de natuur, omwille van de

kracht en schoonheid van de hartstochtelijkheid.

47

Never can Christianity, under whatever mask it may appear-be it New

Liberalism, Spiritualism, Christian Science, New Thought, or a thousand and

one other forms of hysteria and neurasthenia-bring us relief from the terrible

pressure of conditions, the weight of poverty, the horrors of our iniquitous

system. Christianity is the conspiracy of ignorance against reason, of darkness

against light, of submission and slavery against independence and freedom; of

the denial of strength and beauty, against the affirmation of the joy and glory of

life.

Nooit kan het Christendom, onder eender welke masker het gepresenteerd

wordt, of het nieuwe Liberalisme is, het Spiritisme, Christian Science, New

Thought, Scientology, of een duizend en een andere vormen van hysterie en

neurasthenie ons van de verschrikkelijke druk van omstandigheden verlichting

brengen, evenzeer het gewicht van de armoede, en de verschrikkingen van onze

onrechtvaardige systeem. Het Christendom is de samenzwering van

onwetendheid tegen de rede, van de duisternis tegenover het licht, van

onderwerping en slavernij tegenover onafhankelijkheid en vrijheid; van de

ontkenning van de kracht en schoonheid tegen de bevestiging van de vreugde en

de glorie van het leven.

© May 2014 – Vertaling uit het Engels door Philippe L. De Coster, B.Th., D.D.

48

The Editor’s Epilogue

All governments use violence

(in the form of police/militaries)

and coercion (in the form of

forced taxation) against their

people. Like a world-wide

inescapable mafia, all the

governments of Earth force us

to pay their multitude of taxes,

and if we don't, they seize our

assets/asses and throw us in jail!

As someone puts it, "the state is

a monopoly of individuals with

the legal right and obligation to

initiate the use of force against

others in a given geographical

area." But of course if all

humans are indeed free and

equal, as these governments

claim, then none should have

the right to initiate the use of

49

force against others. If governments do not steal our tax money, what will we do

about schools and roads and national defence??" I know you think freedom is

scary, Anarchy sounds negative, and it is radical and extremist to point out the

utter illegitimacy and immorality of the state... but... it is just calling a spade a

spade. Government is violence. Government is coercion. Freedom is

Anarchy.Anarchism strives in the effort to find back human security from before

a Christianized government as I mention in the next paragraph, and as such to

bring to naught the effects of misery on all levels of life touching the freedom of

men worldwide. The human being forgets easily, whereby Anarchism is a call to

re-establish the real ways of life as before Christianity and any other mode of

religion breaking with the freedom of humanity.

Anarchism is working for the cessation of the great sounds against human

freedom, such as the sounds of war, the noise of explosion, and the cry of

suffering humanity. This may wrongly create a curious false peace, but it will at

the same time create a channel of approach for the ideas of Anarchism, its forces

and energies of the true brotherhood. Together, we have two opposing

conditions to consider, and with which to deal, and together we will need much

wisdom. We will have to assist in the task of preventing the relapse of tired

humanity after so much of injustice and liars caused by the established and

money-making religions on the foolishness of people as today’s Scientology

everywhere, the brain-washing religion. However, all religions are in some way

brainwashing.

The work to be achieved by the Anarchists, its aspirants, and men and women of

goodwill is the determining factor in this new era.

The Rules of the Anarchic Road is this:

1. Be not afraid, you are not standing alone.

2. Cut deep into the roots of your life, as there lays your freedom.

3. Pulsate in the rhythm of all life in time and space and in that rhythm find

the note that liberates.

4. Ponder and learn from the destroying work of religions concerning your

freedom. Cutting off your freedom means destruction for yourself and

others. Your understanding on this should make knowledge possible,

after which you can build up for yourself and humanity.

5. Your major life theme should always be: “Search freedom”, as it is the

goal for all.

Remember! What is Anarchy? Anarchy is a society without government.

Freedom is the liberty to perform some basic human needs without

interference. Within an Anarchist society, people can be suppressed by other

people, just not by a government.

50

The quick disappearing of religions is important to freeing humanity's soul,

just as the destruction of states is essential to freeing humanity's body. Every

person has a right to believe whatever he or she wishes -- and any attempt to

forcibly change someone's opinion will usually be met with the strengthening

of that attitude. Censorship, intolerance, discrimination, and force does not

make society harmonious, it breaks it up into factions with nationalistic and

unreasonable passions. When I say to make religion one’s enemy, I do not

mean to make the religionists your enemy. I mean that we must spread

Atheism, if we are to spread progress -- and the only way to get someone to

genuinely renounce the world's religions is to appeal to them peacefully and

reasonably.

Anarchism is also goodwill, and this is an education one. Goodwill is man’s

first expression to his fellowman. Its result on Earth is peace. It is so simple

and practical that people fail to appreciate its potency or its scientific and

dynamic effect. One person sincerely practising goodwill in a family or

community can completely change its attitudes. Goodwill really practised

among groups, communities and in any nation based on Anarchism, can

revolutionise the whole world. We do not need religion for that or the words

of Jesus of Nazareth, and even less the Bible.

All nations have a vast house cleansing to do, and the difficulty even at this

time is that they must do it alongside of the strict fulfilling of their

international and worldwide relationships.

© May 2014 – Philippe L. De Coster, B.Th.,D.D.

Contents/Inhoud

Voorwoord van de Uitgever 2

The Defeat of Christianity 3

De Mislukking van het Christendom/The Failure of Christianity 7

The Editor’s Epilogue 48

Contents/Inhoud 50

© May 2014 Skull Press Ebook Publications, Ghent, Belgium

Non Commercial