GönüllülüğünGüzelliği

The Beautyof Volunteering

Önsöz

Gönüllülüğün Güzelliğine hoş geldiniz. Alınların, hikayelerin ve Türkiye’de yaşayan iki gönüllü ile yapılan söyleşilerin bulunduğu bu derginin, mümkün olan herhangi bir yöntemle, dünyayı daha iyi bir yer haline germek için gönüllülük yapmanızı sağlayacak ekstra adımları atmada size ilham vermesini umut ediyoruz. Birleşmiş MillBirleşmiş Milletlerin gönüllülük web sitesinden bir alın: “Sosyal bağlar, genellikle gönüllülük eylemleri aracılığıyla, insanların birbirlerini desteklemesiyle yaralabilir ve kuvvetlendirilir. Gönüllülük merkezli aracılık etme eylemleri gerilimlerin önüne geçebilir, şiddet eylemleri ile sonuçlanan gerilimlerin etkilerini azaltabilir ve gerilim azaldığında toparlanmaya yardımcı olabilir.”

Biz Her Şey Bir Gülücük İçin olarak, gönüllülük yaparak ve kendinizden fedakarlıklar vererek, daha önce hiç tatmadığınız bir duyguyu tadacağınıza inanıyoruz. Diğer insanlar için yyapacağınız fedakarlıklar, paylaşımlar ve göstereceğiniz sevgi için hiç pişmanlık duymayacaksınız.

Saygılarımızla,

IntroduconWelcome to the “Beauty of Volunteering”. In this book you will find quotes, anecdotes, sstories and interviews with two volunteers in Turkey. We hope this booklet inspires you to take the extra step to volunteer in whatever way possible in order to make this world a beer place.

The United Naons Volunteer webpage states that, “Social cohesion can be created and reinforced by people supporng one another, largely … through volunteer acon… Volunteer-based intervenons can help to prevent tensions, migate the impact when tensions (result in) violence, and assist recovery when the tensions subside.”

WWe at Anything for A Smile believe that as you volunteer and give of yourself, you find a joy you have never known before. You will never regret an act of love, giving, or sacrifice for the sake of another.

Sincerely,

Gönüllülüğün Güzelliği The Beauty of Volunteering

Kapak Fotoğrafı: Adanalı işitme engelli genç Duygu, Her Şey Bir Gülücük İçin gönüllüleri ile eğlence gününün tadını çıkarırken...

Cover Photo: Duygu, deaf teen from Adana, enjoying a fun day with Anything for A Smile volunteers.

Her Şey Bir Gülücük İçin Derneği yayınıdırPublished by Anything for A Smile Association

1 Önsöz / Introduction

2 Gönüllülükle İlgili Özlü Sözler / Quotes on Volunteering

3 Herkes Gönüllü Olabilir / Anyone can be a Volunteer

4 Paylaşmanın Neşesi / The Joy of Giving

5 Neden Gönüllülük? / Why Volunteer?

6 Aklın Yolu / The Path of Reason

7 7 Dünyayı Değiştirin / Change the World

8 Mutluluğa Götüren Uzun Yol / Miles for a Smile

9 Gözleri Görmeyen Küçük Melek / The Little Blind Angel

İçindekiler / Contents

Gönüllülükle İlgili Özlü Sözler

Bir gönüllü olmanın en önemli şartı, diğer insanlara verilecek sevgiye ve ilgiye sahip olmaktır. – Anonim

Bencil olmayan asil eylemler, ruhların biyografisindeki en parıltılı sayfalardır. – David Thomas

Esinti, ağaçlar, bal arıları; hepsi gönüllüler! – Juliet Carinreap

İyilikİyilik, sağırların duyabileceği ve körlerin görebileceği bir dildir. – Mark Twain

Hayatın gerçek anlamı, gölgesinde oturmayı düşünmediğiniz ağaçlar dikmektir. – Nelson Henderson

Gönüllülerin aslında çok zamanları olmayabilir ama onların gönülleri vardır. – Elizabeth Andrew

İyiliğin dokunduğu bir gün, ne güzel bir gündür. – George Elliston

En küçük iyilik, en büyük temenniden daha değerlidir. – Oscar Wilde

KüçüKüçük bir mumun ışığını çok uzağa saçtığı gibi, bir iyilik de yorgun bir dünyaya ışık saçar. – William Sheakespeare

Yaşamın amacı mutlu olmak değil, önem vermek, üretken olmak, yararlı olmak ve yaşadığınızı gösteren bir farklılık yaratmaktır. – Leo Rosten

Quotes on Volunteering

The prime requirement of any volunteer is outgoing love and concern for others. - Anonymous

Unselfish and noble actions are the most radiant pages in the biography of souls. - David Thomas

The breeze, the trees, the honey bees –All volunteers! - Juliet Carinreap

Kindness is the language which the deaf can hear and the blind can sKindness is the language which the deaf can hear and the blind can see. - Mark Twain

The true meaning of life is to plant trees, under whose shade you do not expect to sit. - Nelson Henderson

Volunteers do not necessarily have the time; they have the heart. - Elizabeth Andrew

How beautiful a day can be, when kindness touches it! - George Elliston

The smallest act of kindness is worth more than the grandest intention. -- Oscar Wilde

How far a little candle throws its beams! So shines a good deed in a weary world. - William Sheakespeare

The purpose in life is not to be happy, but to matter, to be productive, to be useful, to have it make some difference that you have lived at all. - Leo Rosten

Gönüllülükle İlgili Özlü Sözler 2

Yeterli sevginin aşamayacağı hiçbir zorluk, açamayacağı hiçbir kapı, köprü kuramayacağı hiçbir vadi, üstesinden gelemeyeceği hiçbir engel, affedemeyeceği hiçbir hata yoktur. Sorunun ne kadar derinde olduğu, ne kadar umutsuz göründüğü, hatanın ne kadar büyük olduğu fark etmez; yeterli sevgi bütün bunları çözer. -Emmet Fox

Hayattaki gerHayattaki gerçek mutluluk, sizin yüce bir amaç olarak kabul ettiğiniz hedef uğruna kullanılmanızdır; kaldırılıp hurdaya atılmadan önce tamamen kullanılıp eskimenizdir; dünyanın sizi mutlu etmeyeceğinden yakınan, telaşlı, bencil, küçük bir ahmak olmak yerine doğanın gücü olmanızdır. - George Bernard Shaw

Ben sadece tek bir kişiyim ama sonuçta bir bireyim. Her şeyi yapamam ama bir şeyler yapabilirim; yapamadıklarımın yapabileceklerimi engellemesine izin vermem. - Edward Everett Hale

YYapabilenler, yaparlar. Daha fazlasını yapabilenler, gönüllülük yaparlar.

İyi olmak övgüye değerdir ama sadece iyilik yapmak ile harmanlandığında faydalı olur.

Gönüllüler, hareket halindeki sevgidir.

Hizmet, bu dünyada yaşama ayrıcalığı için ödediğimiz kiradır.

Quotes on Volunteering 2

There is no difficulty that enough love cannot conquer, no door that enough love cannot open, no gulf that enough love cannot bridge, no obstacle that enough love cannot overcome, no fault that enough love cannot forgive. It makes no difference how deeply seated the trouble is, how hopeless the outlook, how great the mistake, sufficient love can dissolve it all. -Emmet Fox

This is the true jThis is the true joy in life, being used for a purpose recognized by yourself as a mighty one; being thoroughly worn out before you are thrown on the scrap heap; being a force of Nature instead of a feverish selfish little clod of ailments and grievances complaining that the world will not devote itself to making you happy. - George Bernard Shaw

I am only one, but I am one. I cannot do everything, but I can do something. And I will not let what I cannot do interfere with what I can do. - Edward Everett Hale

Those who canThose who can, do. Those who can do more, volunteer.

Being good is commendable, but only when it is combined with doing good is it useful.

Volunteers are love in motion.

Service is the rent we pay for the privilige of living on this earth.

İnsanlığın en büyük ihtiyacı önemsenmek, kabul edilmek ve takdir edilmektir.

Acıma ve Şefkat: İnsanlar için sevgi dolu bir ilgi ile motive olmak, her gönüllü için önemli bir niteliktir. Gönüllüler, başkalarının içinde bulunduğu kötü durumla sadece empati kurmamalı, aynı zamanda acıma ve şefkat arasındaki farkı da bilmelidirler. Acıma, birisinin durumuna sadece üzülmektir. Şefkat ise bu durum için bir şeyler yapmaktır. Şefkatli kişi, kelimelerine nazik eylemler katar.

Gönüllü olaraGönüllü olarak ne iş yaparsak yapalım, şüphesiz birçok farklı tarzda insanla ilişki ve iletişim halinde olacağız, fakat önemli olan onları nasıl gördüğümüz ya da onlarla çalışırken nasıl bir anlayış içinde olduğumuzdur. İnsanlara karşı tutumuz, onlara yardımcı olmada nihayetinde başarılı olup olamayacağımızı belirlemeye katkıda bulunacaktır.

Başarılı bir “sosyal kişi” olmanın ve insanların içindeki en iyinin görülmesini sağlamanın anahtarı, kibar olma, saygı duyma ve insanlara inanma tutumlarını sergilemektisergilemektir. Sevgi ve saygı birçok şekilde gösterilebilir. Bunlar iyilikle, başkaları ile ilgilenmekle, rahatlatıcı, teşvik ve takdir edici sözlerle, hatta sadece bir gülümseme ya da yapıcı konuşmayı hatırlamakla bile gösterilebilir. Bu tarz nazik davranışlar kalplerimizi ısıtır, güç ve cesaret verir, hayatımızı birçok muhteşem yönde yeniler.

Herkes Gönüllü Olabilir

The greatest need of humanity is to be cared for, accepted, and appreciated.

Pity and Compassion: An important characteristic for any volunteer is to be motivated by a loving concern for others. They must not only feel empathy for the plight of others, but they also must know the difference between pity and compassion. Pity just feels sorry. Compassion does something about it. The compassionate put kind deeds to their words.

No matNo matter what work we do as volunteers, we will undoubtedly come in contact with different types of people, but the important thing is how we view them, or the mindsets we have when working with them. Our attitude towards people will go a long way in determining whether we will ultimately be successful in helping them.

AA key in being a successful “people person” and bringing out the best in people is having an attitude of kindness, respect, and faith in them. Love and respect can take on many forms. It can be shown in deeds of kindness, in concern for others, through words of comfort, encouragement and appreciation, and even by simply giving a smile or remembering to speak positively. Such kind deeds warm our hearts, give strength, encouragement, and renew our lives in many wonderful ways.

Anyone can be a Volunteer

“İnsanlara elinizi uzatıp yardım etmekten daha iyi bir kalp egzersizi yoktur.”

“Ölü Deniz, ölü bir denizdir, çünkü sürekli alır ve asla vermez.”

“Ne kadar verdiğimiz değil, verdiklerimize ne kadar sevgi kattığımız önemlidir.”

“Çiçek veren ele her zaman bir parça güzel koku bulaşır.”

“Hayattaki en tatmin edici şey, kendinden büyük bir parçayı başka birisine verebilmiş olmaktır.”

““Aldıklarımız verdiklerimizden gelir.”

“Eğer kalbin sevgi doluysa, her zaman verecek bir şeyin vardır.”

“Kalbin verdiği hiçbir şey kaybolmaz, başkalarının kalplerinde saklanır.”

“Başkalarına yardım ederek, kendimize yardım etmiş oluruz, çünkü verdiklerimiz çemberi tamamlar ve bize geri döner.”

“Hiçbir nazik davranış, ne kadar küçük olursa olsun, boşa gitmez.”

“Sadece para için yaşayan insan, ne fakir insandır.”

““Verdiklerinizi kaybedemezsiniz.”

Paylaşmanın Neşesi

“There is no exercise better for the heart than reaching down and lifting people up.”

“The Dead Sea is dead because it continually receives and never gives.”

“It is not how much we give, but how much love we put into our giving.”

“A bit of fragrance always clings to the hand that gives the flower.”

“The most satisfying thing in life is to have been able to give a large part of

oneself to another.”

“For it is in giving that “For it is in giving that we recieve.”

“If your heart is full of love, you always have something to give.”

“Nothing the heart gives away is lost, it is kept in the heart of others.”

“In helping others, we shall help ourselves, for whatever good we give outcompletes the circle and comes back to us.”

“No act of kindness, no matter how small, is ever wasted.”

“How poor is the man who lives only for money.”

““You cannot lose what you have given away.”

The Joy of Giving

"Neden gönüllülük yapıyorsunuz ve gönüllülüğün size getirisi nedir?" sorusunu sürekli olarak almaktayım. Liseyi bitirmek üzere olan bir gençken, birçok bunalım yaşadım. Hayatımla ilgili neler yapacağımı bilmiyordum. Bir anlam bulmak istiyordum ve günden güne, yaşamın sadece hayatta kalmahayatta kalmak ve kendimiz için çok çalışmaktan daha fazlası olması gerektiğini kalbimin derinliklerinde hissediyordum. Hayatım akıp giderken, kendimi o an memnun etmek için yollar aramaktan bıkmıştım. Durmadan devam eden kendini memnun etme isteği ve kişisel kazanç arzusu, kendimi boş hissetmeme sebep oldu. Maddi varlığa önem vermek, kusursuz bir ben yaratmak, kısacası sadece kendime odaklanmak… Her ne yaptıysam mutlu olamadım. İşte tam da o anda gönüllülüğe başladım.

Bu benim için yeni bir kavramdı. Kendimi ve sorunlarımı unutmaya alışkın değildim ama gönüllülük benim hayatımı değiştirdi. Beni tam anlamıyla daha iyi bir insan yaptı; daha çok umursayan, daha düşünceli ve kesinlikle çok daha pozitif bir insan. Hasta bir çocuğu güldürmek için zaman harcadığımda, yetim bir çocuğun 16. yaş gününü ilk kez bir yaş günü pastasıyla kutladığımda ya da karşılığında hiçbir şey beklemeden kendi zamanımdan fedakarlıkta bulunduğumda, kendimi mutlu ve yaşıyor hissettim.

Tabii ki okullar, yetimhaneler veya hastaneler gibi herkesin gönüllülük yapabileceği yerler vardır, fakat kafamızı çevirip etrafımıza baktığımızda, durup sohbet etmediğimiz o yaşlı ve yalnız komşuyu da görebiliriz, işe giderken yanından geçip gittiğimiz, trafik ışıklarında mendil satan ve kendisini fark edip etmediğimizi merak eden o çocuğu da. Gözleriniz ve kalbiniz başkalarına açıksa, size ihtiyacı olan birilerini mutlaka bulur ve onlara yardım etme şansını elde edersiniz. Akşam haberlerinde sevginin dünyaya kattıklarını yok eden o berbat ve bencil insanları izlemeyi bırakıp televizyonu kapattım. Onun yerine, etrafımı ve mahallemi daha iyi birbir yer haline getirmek için insanlara sevgi göstermeye çalışıyorum. Başkalarına ulaştığınızı hissetiğiniz anda duyduğunuz haz, başka hiçbir şeye benzemeyecektir.

Neden Gönüllülük?Her Şey Bir Gülücük İçin Derneği Gönüllüsü Angela Koltes’ten

I get asked this question on a regular basis: “Why do you volunteer, and what is in it for you?” When I was a young teenager, finishing high school, I went through a lot of depressiondepression. I didn’t know what to do with my life. I wanted to find meaning, and I knew deep down that life had to be more than just surviving and working hard for ourselves day after day. I felt tired of looking for ways to keep trying to momentarily satisfy myself by taking from life. That continuous quest for personal gain and self-satisfaction just made me feel empty. When I set my eyes on material belongings and perfecting myself, basically focusing only on ME—no matter what I did—I didn’t feel happy. That’s when I began volunteering.

It was a new concept for me, as I wasn’t used to forgetting myself and all my problems, but it changed my life. It made me a better person all around; more caring, thoughtful, and certainly more positive. When I spent hours to make a sick child laugh, celebrated the first birthday cake with a 16-year-old orphan boy, or just took time giving of myself without expecting anything in return, I felt happy, I felt alive.

Sure, there are hospitals, orphanages, and schools where anybody can volunteer, but if you look around you, there is also that elderly, lonely neighbor who you never stop by to chat with. There is that boy you pass by every day on your way to work, selling items at the stoplights, who may be wondering if anybody really cares or notices him. If your eyes are open to others and your heart is willing to give, you will always find the opportunity to give of yourself to someone who needs you. I justsstopped fussing about the terrible, selfish people on the evening news, destroying what love is left on the earth. I turned off the TV… Instead, I try to give some love to make my neighborhood and my surroundings a better place. I believe you will find joy unlike anything else when you reach out to others.

Why Volunteer?From Angela Koltes, Volunteer with Anything for A Smile Association

Aklın Yolu İnsanlar çoğu kez akılsız, mantıksız ve ben merkezli davranırlar.

Yine de onları affedin.

Eğer nazik ve iyi kalpliysen, İnsanlar seni bencillik ve gizli amaçlar gütmekle suçlar.

Sen yine de nazik ve iyi kalpli ol.

Eğer başarılıysanEğer başarılıysan, Sahte arkadaşlar ve gerçek düşmanlar kazanırsın.

Sen yine de başarılı ol.

Eğer dürüst ve açık yürekliysen,İnsanlar seni aldatabilir.

Sen yine de dürüst ve açık yürekli ol.

Senin yıllarca uğraşarak yaptığını,Bir başkası bir gBir başkası bir gecede yok edebilir. Sen yine de yapmaya devam et.

Eğer huzurlu ve mutluysan, seni kıskananlar olabilir. Sen yine de mutlu ol.

Bugün yaptığın iyilikler, yarın genellikle unutulur. Sen yine de iyilik yap.

Dünya için elinden geleni yap. Bu belki asla yeterli olmayabilir. Ama sen yine de elinden geleni yap.

- Kent Keith

The Path of ReasonPeople are often unreasonable, illogical, and self-centered;

Forgive them anyway.

If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives;

Be kind anyway.

If you are successful, you will win some false friends and some true enemies;

SuSucceed anyway.

If you are honest and frank, people may cheat you;

Be honest and frank anyway.

What you spend years building, someone may destroy overnight;

Build anyway.

If you find serenity and happiness, others may be jealous;

Be happy anyway.

The goodThe good you do today, people will often forget tomorrow;

Do good anyway.

Give the world the best you have, and it may never be enough;

Give the world the best you’ve got anyway.

- Kent Keith

Bu, 1913 yılında Güney Fransa'nın Provence bölgesini yürüyerek dolaşan yirmili yaşlarda genç bir adamın öyküsüdür.

Yirmili yaşlarda genç bir adam, Provence bölgesinde yürümeye başladığında, toprağın kurumuş ve verimsiz hale gelmiş olduğunu fark etmiş. Hayvanlar bile oradan kaçmış, köyler yıkıntı haline gelmiş ve köylüler toprağın kötü durumundan dolayı köyü terketmişlerdir.

Bu genç adam, bir gece yaşlı bir çobanın mütevazi kulübesinde konaklamaya ve çobanın daveti üzerine orada birkaç gün daha kalmaya karar vermiş. Çoban geceleri mum ışığı altında meşe palamudu, fındık, kestane gibi kabuklu yemişleri ayırırmış. Bu işi çok dikkatli bir şekilde yapar, yemişleri birbirleriyle karşılaştırır ve kötülerini seçip atarmış. İşini bitirdiğinde ise bunları sırt çantasına koyup, ertesi gün koyunlarını otlatmaya çıkardığında, bu yemişleri yolunun üstündeki ağaçsız bölgelere ekermiş. Gündüzleri bütün zamanını hiç ağaç olmayan bir bölgeye bu yemişleri ekmek için kilometrelerkilometrelerce yürüyerek geçirirmiş.

Bir gün genç adam yaşlı çobana sormuş: "Sen ne yapmaya çalışıyorsun?" Çoban: "Ne demek yani? Ağaç dikiyorum!" diye yanıtlamış. "Ağaç dikmek mi? Bu ağaçlar büyüyüp de sana faydası dokununcaya kadar yıllar geçer!" diye çıkışmış genç adam.

"Evet! Ama bir gün birilerine faydaları dokunacak. Bunu görecek kadar uzun yaşamayacağım belki ama benim çocuklarım görecek!" diye karşılık vermiş yaşlı çoban.

Yirmi yıl sonra, artık kırklı yaşlarda olan genç yürüyüşçümüz, aynı bölgeyi gezmek için geri döndüğünde, gördükleri karşısında şaşkına dönmüş! Yirmi yıl önce kurak ve ıssız olan bu bölge, artık her cinsten ağaçla kaplı, güzelim doğal bir orman haline gelmiştir! Vadide yeniden hayat vardır; hayvanlar geri dönmüş ve köylüler zenginleşmiştir! Genç gezgin yaşlı çobana ne olduğunu merak etmiş ve onun hala hayatta olduğunu öğrendiğinde daha da çok şaşırmış. Hala aynı yerde, küçük kulübesinde kabuklu yemişleri ayırıyormuş!

Dünyayı Değiştirin!

Fransa Hükümeti çobanın yaptığı işten o kadar etkilenmiş ki, ona aylık bağlamaya karar vermiş! Şimdi her şey, tek bir adamın yıllar boyunca gece gündüz demeden yapabileceği şeye dört elle sarılması sayesinde yeniden canlanmış!

Dünyanın gidişatı cesaretinizi kırdığında vazgeçmeyin! Çünkü dünyanın bir parçasını değiştirdiğinizde, günün birinde tüm dünyanın değişebileceği umudunu canlandırmış olursunuz!

Change the World!

Back in 1913, a young man about 20 years of age took a walking tour in a rural province of France, in an area called Provence.

As he walked, he was surprised to notice how barren and desolate the land was. There were hardly any trees, bushes or grass. The rain had washed away the fertile soil, so that the animals had fled and even most of the people had left the area. Villages were empty and houses were run down and deserted.

One nigh One night, our young man stopped at the cottage of an old shepherd, who invited him to stay with him for the following days. In the evening, he watched with curiosity as the shepherd spent several hours sorting different kinds of nuts: acorns, hazelnuts, chestnuts. The shepherd would examine each one and lay them in rows, tossing out the bad ones and carefully putting the good ones in a bag.

The next day, the shepherd invited his young visitor to go with him as he led his sheep to pasture. Once outside, the young man observed that the shepherd would take his rod, thrust it firmly down and make a small hole in the ground with it. Then he would drop one of the nuts into the hole and cover it up with earth with the tip of his rod. He would then take a few steps and repeat the operation. Every several steps, as they walked through the countryside with the sheep that day, the shepherd did this over and over again.

"What are you doing?," the visitor finally asked. "Well," the old man replied, "I'm planting trees!" "But it will be years and years before these seeds will grow and become trees and be big enough to do you any good! You might not even live long enough to see them!" " Yes, but someday, they will do somebody some good and they will help to restore this dry land. I may never live to see that day, but maybe my children will!" The young man was impressed with the shepherd's vision and faithfulness and remembered it when he returned to his home.

Twenty years later, our visitor, now in his forties, visited again this same area of Provence. He was astonished at what he saw! The whole area which had been bare was now completely covered with a beautiful natural forest of all kinds of trees! Life had sprung forth everywhere! The grass and bushes were growing again and all the wild animals had returned. The farmers had come back and were growing crops and their farms were once more thriving.

He enquired curiousl He enquired curiously about the old shepherd and found to his amazement that he was still alive. He still lived in his cottage and was still sorting nuts every evening. The government of France had been so impressed by his faithful efforts of reforesting the area single-handedly, that they had granted him a state pension.

A whole area had been made alive by one man's foresight and diligence - one man who had been faithful to do what he could, day-by-day, day in day out, year after year, to change his part of the world! You say you can't change the world? You can, if you start, day by day, and do what you can.

Sizi her hafta sadece 2 saatlik bir faaliyet için ne/neler 100 km. yol gitmeye motive ediyor?

Orası başka bir dünyaya açılan bir kapı. Oradaki çocukların yüzündeki tebessümün sebebi olduğunu bilmek, 100 km. yolu hiçe saydırabiliyor. Çünkü onlar küçücük bedenleriyle çok zor ve yorucu bir savaş verirken, arada bir mola verip gülmeyi de hatırlamalılar. Çocukların yüzlerine bir gülücük kondurma şansını bana veren gönüllü arkadaşlarımla tanıştığım için çok mutluyum. Gönüllülük faaliyetlerine katılmaya başladığınızdan beri neler öğrendiniz? Gönüllülüğün üzerinizde ne gibi etkileri oldu?

Neler mi öğrendim? Hayatım dNeler mi öğrendim? Hayatım değişti; küçük şeyleri gözümde devleştirip altında ezilirken. Şimdi ise onlara gülüp geçiyorum, çünkü oradaki minik bedenlerin verdiği büyük savaşları görünce bizlerin ne kadar boş şeyleri dert ettiğini farkettim. Artık çok içten gülebiliyorum ve bu hayatta bir şeylere yaradığımı hissediyorum. Artık ben de varım bu dünyada, bunu bütün bedenimde hissedebiliyorum.

Gönüllülük faaliyetlerinde yer almak isteyip de zamanı olmadığını düşünen insanlar için bir tavsiyen var mı?

Ne kadar küçüNe kadar küçük ve önemsiz görünürse görünsün, her gün bir iyilik yapmaya çalışırsak, karşılığını her zaman görürüz.

Neden ve nasıl gönüllülük faaliyetlerine katılmayı istediniz?Facebook’tan bir arkadaşım kitap bağışı için yardım eder misin demişti. Bende kendimdeki kitapları topladım ve birçok arkadaşımdan da istedim. Kitapları kime teslim edeceğimi araştırırken, hastane ziyaretleri gerçekleştiren gönüllü arkadaşlarla tanıştım. Bana kitap bağışı dışında, başka şeyler yapabileceğimi söylediler. Çok sevinmiştim ve çok heyecanlıydım.

Mutluluğa Götüren Uzun Yol Gönüllümüz Duygu ile Söyleşi

Why did you participate in volunteer activities, and how did it come about? One of my friends from Facebook asked me if I could help with a book donation project. I collected the books that I had and asked my friends for their help. While I was trying to find out who the books were going to be given to, I met the “Anything for a Smile” hospital volunteers. They told me I could do other things as well as the book project, and I accepted their offer. I was very happy and excited.

What motivaWhat motivates you to travel 100 km each week for only a two hour activity?

At the children’s ward, there is a door opening to another world. When you know that you are the reason for the smiles on the children’s faces, you forget about the 100 km travel. Although their tiny bodies are having a very tiring and difficult battle, they shouldn’t forget about taking a break and smiling. Thankfully I met my volunteer friends who gave me this chance to put a smile on the children’s faces. What haWhat have you learned since you have become a volunteer? What impact has volunteering had on you?

What did I learn? My life has changed; little things do not bother me anymore. Now I am able to laugh at my problems, as I have seen those children having their life and death struggles, and it made me realize that we take our problems too seriously. I can laugh whole-heartedly and I feel that I am useful in this life. Now, I am also living in this world, and I can feel it with all my being.

What adviWhat advice would you have for people who would like to do volunteer work but feel they have no time?

If you try to perform one deed of kindness every day, no matter how small or insignificant it might seem, you will never stop reaping the returns.

Miles for a SmileInterview with AFAS Volunteer Duygu

Bulutlu bir kış günü, öğleden sonra birkaç arkadaşımla birlikte görme engelliler okulunu ziyaret etmek için yola koyulmuştuk. Dışarı çıkma gibi bir isteğim hiç yoktu; sonuçta herkes vaktini kendisi için harcıyor ve dinleniyordu. Fakat yalnız geçirdikleri bir Pazar gününde, okulu ziyaret edip çocukları biraz neşelendirmeye söz verdiğimiz için gitmek zorundaydık.

Haftanın büyük bir bölümünü okulda geçiren görme engelli çocukların bazılarının ailesi hafta sonları gelip çocuklarını alıyordu. O gün okulda sadece birkaç çocuk vardı ama yine de her biri bizim gelişimizi, ziyaretimize duydukları sevinci coşkulu ifadelerle dile getiriyorlardı. PPek bir planımız yoktu, fakat görünürde renksiz gibi duran dünyalarına neşe getirmek umuduyla bir gitar ve bongo almıştık yanımıza. Çocuklar etrafımızı sarmışlardı; müzik dinliyor ve nereden geldiğimizi, nasıl göründüğümüzü anlamaya çalışıyorlardı. Bazılarının kendi enstrümanları vardı ve hevesle bildiklerini bize göstererek müziğe eşlik ediyorlardı.

Bütün o gürültünün ve hareketliliğin arasında, çocukların bulunduğu gruptan uzakta, utangaç bir şekilde oturan kısa saçlı küçük bir kız çocuğunu fark ettim. Nasıl olur da bu çocuk, görme yetisi elinden alınarak engelli bir şekilde yaşamaya bırakılmayı hak eder diye düşünürken içimde bir kızgınlık hissettim.

Onu izlerken dikkatimi çeken ilk şey, etrafa ışık saçan gülümsemesi oldu. “Nasıl olur da gözleri görmeyen bu küçük kız, böylesine üzücü bir durumda bu kadar mutlu olabilir?” diye merak ettim. Öğretmeni bize onun hikâyesini anlatmaya başladı. Seda iki sene önce 7 yaşındayken, bir beyin ameliyatı geçirmişti. “Ağaçları, kuşları, doktorun yüzünü… Her şeyi görebiliyordum!” diye ekledi öğretmenini dinlerken: “Fakat uyandıktan sonra hiçbir şey göremiyordum...” Sanki yüksek bir yerden kalbimin derinliklerine büyük bir kaya parçası düşmüştü! Küçük kızı sadece sessizce izliyordum.

Kıkırdayarak ve elleriyle oynayarak, “Fakat ben çok mutluyum!” diye haykırdı. “Bu dünyada daha fazla göremiyor olsam da, cennette tekrar görebileceğim; onun için o günü sabırsızlıkla bekliyorum.” Gözlerim yaşlarla doldu ve etrafıma baktığımda arkadaşlarımın da benimle aynı duyguları paylaştığını biliyordum. O gün Seda yanımdan hiç ayrılmadı. Kucağıma oturup tüm sevdiği yemeklerden bahsetti, keyif aldığı her bir sebze ve meyveyi anlattı. Sanki etrafındaki her sesten, tattan büyük bir keyif alıyor ve görme duyusunu kullanamadığını unutuyormuş gibiydi.

O gün eve döndüğümde Sedanın yüzü aklımdan gitmiyordu. O simsiyah dünyasında gördüğü şey neydi de onu bu kadar mutlu ediyordu? Daha sonraları ne zaman başım çatlayacak gibi ağrısa, yorucu bir iş gününün gerginliği üzerimde olsa, Sedayı hatırlıyor şikâyet edemiyordum.Bazen bizi zorlayan karanlık günler dayanılmaz gibi görünür ve şafağın ilk ışıklarını göremez oluruz.

Gözleri Görmeyen Küçük Melek

On a dreary winter’s day, I set out with a few friends to spend the afternoon at a school for the blind. I actually had no desire to go out; after all, almost everyone would be spending time for themselves and taking the day off. But we had promised to come by the school to give the children a little cheer and fun on a lonely Sunday afternoon, we were obligated to go.

On the weekends, the students who had families came to pick their children up, as most of the week the blind children boarded at the school. There were few kids that day, yet each one of them showed their delight at our coming, welcoming us with joyful expressions.

We didn’t have much of a plan but we brought a guitar, shakers, and bongos, hoping to bring some happiness into their seemingly colorless worlds. The children crowded around us, listening to the music and trying to understand where we came from and what we looked like. Some of them had their own instruments and they played along, enthusiastically showing us what they knew.

In the midst of all the noise and activity I noticed one little short-haired girl sitting shyly away from the group of other children. I felt anger inside, thinking how this child could deserve to be stolen of her sight and made to live out her life with this handicap.

While watching her, the first thing that captured me was her radiant smile. “How could this little blind girl, in her sad condition, be so happy?” I wondered. The teacher began to tell us her story. Seda was seven years old and had been through a brain operation two years before. “I could see the trees, the birds, the doctor’s face, everything.” She added, listening to her teacher, “But after I woke up, I couldn’t see anything any more.” It was as if a rock fell from a high ledge and landed in the bottom of my heart! I could only continue to watch the little girl in silence.

But I am so happy!” she exclaimed, giggling and playing with her hands. “Even though I cannot see on this earth anymore, I will be able to see again in heaven, and I am waiting and looking forward to that day.” My eyes filled with tears, and I knew by looking around, that my friends shared the same feeling. The rest of the afternoon Seda stuck near me. She sat on my lap and talked about all the food she liked to eat, each vegetable and fruit she enjoyed and why. It was as if she found such delight in the tastes and sounds around her, and had forgotten she could not use her sense of sight.

When I drove home that evening, Seda’s face stuck in my mind. What did this girl see in her black world that made her so happy? Afterwards, whenever I felt my head throb, feeling the strain of a difficult work day, I knew I could not complain—when I thought of Seda.

Sometimes the dark days we are forced to pass through seem unbearable and we see no shining rays of dawn. Yet I know, if I can only think as that little angel did, whose sight had been taken from her, and look towards heaven as she did, I can praise for each day I have been given on this earth. Whenever I am tempted to criticize what I see around me, that little girl’s smile comes into my mind. I think of her faith and I think of the eyes that were given to her to see the daylight of tomorrow. And I know if she can, I surely can too.

- Angela Koltes

Yine de biliyorum ki, kendisinden görme yeteneği alınmış o küçük melek gibi düşünürsem, cennete onun baktığı gibi bakabilirsem, bana bu dünyada verilen her bir gün için şükredebilirim. Ne zaman etrafımda olanları eleştirmek için kışkırtılsam, o küçük kızın gülümsemesi geliyor aklıma. İnancını düşünüyorum ve kendisine yarınların gün ışığını görmesi için verilen gözlerini düşünüyorum ve biliyorum; eğer o yapabiliyorsa ben de yapabilirim.

- Angela Koltes

The Little Blind Angel

Her Şey Bir Gülücük İçin Derneği tüm destekleriniz ve dostluğunuz için çok teşekkür eder! Toplum yararına yapılan çalışmalarımıza destek olarak, ihtiyaç sahiplerinin hayatlarında bir fark yaratabilmeniz için sizlere bize katılabilme imkânı sunmak istiyoruz.

“Eğlence Terapisi” programımız, Türkiye’de birçok şehre yayılarak lösemili çocuklara destek olmaya devam ediyor. “Dünyayı Renklendiriyoruz” duvar boyama projelerimizle, Türkiye’de bugüne kadar 20 şehirde 55 hastanede çocuk dostu bölümler oluşturduk.

İşitme Engelliler İletişim Merkezi (İEİM), Adana'da 200 üzerinde öğrenciye hizmet vermiştir. Bu merkezde, işitme engelli gençler için mesleki ve akademik kurslar, duyabilen ve işitme engelli kişiler için işaret dili kursları verilmektedir. Ayrıca işitme engelli çocuklar için sanat ve okuma - yazma kursu düzenlenmektedir.

Eğlence Terapisi Çocuk Onkoloji Bölümünde Ankara Dış Kapı Onkoloji Hastanesi Renkli Duvar Boyama Projesi

İşitme Engelli Yetişkinler İçin Bilgisayar Kursu İşitme Engelli Çocuklar İçin Yaz Kursu Faaliyeti

Yardımlarınız için Hesap Numaralarımız:AKBANK Adana Toros Şube / Branch: TL HESAP: 0130381

IBAN NO. TR80 0004 6007 0988 8000 1303 81

Anything For A Smile Association would like to thank you for your support and friendship. We extend an opportunity for you to join with us and make a difference in the lives of others,

by supporting these grassroots projects.

Anything For A Smile

“JoyTherapy” has spread to many hospitals throughout Turkey, providing support for children suffering from leukemia. The “Coloring the World” Wall Mural Project has created over 55 child-friendly children’s hospital wards to date in 20 cities in Turkey.

Our Deaf Reach Center serves over 200 students in Adana, with vocational and academic courses for deaf youth and sign language courses for hearing and deaf invidividuals. Our children’s program focuses on improving reading, writing and art skills.

Joy Therapy in children’s cancer wards

Deaf Children Learn Reading via Powerpoints and Visual Aids

Painting the children’s ward at Gaziantep Oncology Hospital

Students at our Turkish Sign Language Course

Donations may be sent to:TC Ziraat Bankası (458 Baraj Yolu Şube / Branch) TL Hesap(account number): 46698525 – 5001IBAN NO: TR88 0001 0004 5846 6985 2550 01