Akou Anthropako - Bilkhelm Raikh

7/29/2019 Akou Anthropako - Bilkhelm Raikh

http://slidepdf.com/reader/full/akou-anthropako-bilkhelm-raikh 1/124

WILHELM REICH Ι

Ά ου

Α θ ά



ΚΟΥ, ΝθΠΚΟ



ΑΚΟΥ, ΑΝθΡΩΠΑΚΟ

ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

ΜετάφρασηΝοιάσσα 8αρσάκη



ΣΗΕΙΩ ΤΟΥ ΕΚ ΔΟΤΗ

Πέρα από ψυχοθεραπευτς, ο ΒιΛχε Ράχ υπρξε ένας

από τους κορυφαίους φόσοφους κα επανασrάτες της εποΧς που πέρασε. Όπως κα άο πρωτοπόρο της επ

σrTμης θέησε να δώσε νέα συνεδησακά μονοπάα σrην

νθρωπότητα, νέους δρόους ν πευτεί σrIς νΖητσες

της

Το έργο του Άκυ Ανθρωπάκ γράφτηκε ως απάvrηση

roυς εKρrές του κα τα συμφέροvr που τυς υποκίνησαν

σε μα επίθεση δαρκεfας εναντίον του Επίθεση πυ τον

oδiγησε σrς φυακές του ούσμπρουγκ κα το θάνατό του

Ο άχ παρακοουθε σrην αρxi με αφέεα κarόπν με

απορία κα τέος με όμο τ κάνε ο Ανθρωπάκος σroν

εαυτό του με ποο όπ δοοφονεί όσους φροvrίΖουv γα

την πραγμακ του ευτυχία

Το'Ακου Ανθρωάο είνα καταγγεία κ έκκηση

συνάμα ενός πρωτοπόρου που κυνηγθηκε αδυσώπητα από

τ Kαrεσrημένo της εποχς κα τμωρiθηKε απάνθρωπα γα

το εεύθερο πνεύμα του Το έργο αυτού του μεγάου κονω

νκού φόσοφου είνα πεJσσότερo από ποτέ επίκαρο ΟΙααγές που έγναν από το θάναrό του μέχρ τώρα σrην ν

θρώπνη συνείδηση είν πού ίγες γεγονός που avrava-



κΛάια σn αγκόσμα Kadσan. Ο Πόσφαε avaapd-

ξς παγόμο εππδο κα ο επδρσ ου γα μα

παμα aVEJnaKr αΛΛαγή, σω μα oBnyo

ύμ τν μο μ απlόrnrα κα aydn, μ μα θέnσn γα

απλυΡ απ r Ποκααήψ που μα ααΖου

επί σρά αώω

Γα αυι, n οπκή γωα ιου 81fχΛμ χ εα περσ

σο απ πο ααγαα γα ααόnσn ιου eaou κα

u π ΒάΛ? οο Μα υπεθμσn γα ασκό γγοό

πς χομ απομαρυε από απΛέ, μέ αΛή

ς :Aνα



ΑΚΟΥ, ΑΝθΡΩΠΑΚΟ

Σ ωνάουν Ανθρωπάκο Κονό Άνθρωπο έν πως

άρ n ή ου, n «Εποή o Κονού Ανθρώ-πο

Μ δν που ο νθρωπάο Το έννο πρδρο ων άων θνών ροπέρ Ι νωένο ο ων ών, Ι ποκο

κ οο ο προέρουν o έον α δωύν o πρθν ου ω κρονόο νός ορού παρθ

ν ού n ρονοά κ ού ου δάν νο Εώ υό έω ν ου πω

Ο ο αάρ ο ν ή ο κπδυ

ν προψον n δοά ν ρδον ο ψω πρέπ ν νωρουν ψ Εδώ άο δ παρν ποω ν έρ ου ο έον νθρωπόα θρθ π κέψ κ πρά ου ως

ο δάο έν ου δ ου άν ονπο που έ πρακά Δ ου έν ποο ήθ Κνέν δν oά ν έρ νέωπο ονδή πρα που έ δύ



ναμη να σε καrασrσε κρο ro πεπρωμένο σο Ef-σα εεθερος» από μα άποψη μονάα εεθερος απόην aurOKPIrIK πο μπορε να σε 80ηθσε να κομα-νάρες η Ζω σο

Δε σ άκοσα να παραπονέσα ποέ ε εκθεάΖεεσαν ο μεονκό αφένη ro εαο μο κα ro κσ ο μο Αά δε μο έε πώς γfεrα καεfς αφέηςro εαro ο Δε μο έε ποα εfα α άθη κα αελαώμαά μο, πο σφάω σroν όπo πο σκέφroμα

κα πράω»Επρέπες σroς σρος να απαον r δναμη ενονόμα ro ανθρωπάκο» μως εσ ο δος παραμένες 808ός Ενσες rος σρος με περσσόrερηδναμη ΕπΛέγες γα εκπροσώπος ανθρώπος αδνα-μος κα καες Τεκά δIαIσrώνεIς πάra, πο

α γά πως σ' έπασαν κορόδοΣε καrαα8αfω Κ εrοro επεδ arfKPIa αμέη-

rες φορές γμνό ro κορμ κα ηη ψ σο Σε εfδαδfως η μάσκα σο, ην μμακ σο rαrόrηrα ηνεθVκ σο περηφάνεα Γμνό σα νεογέννηro γμνό

σα σrραάρxη ε8ράκωro Σ άκοσα να κας κα ναοδρεσα ο μησες γα α πρ08λμαrά σο ς α-γάπες κα roς πόθος σο Σε έρω κα σε Karaa8af-ν Κα θα σο πω είσα ανθρωπάκο, επεΏ Iσεωπ αγμακά σo ανό σο μέλλον. Μα επεδ ro μέονσο ανΏκε αναμφί80Λα σο ακε ρfε μα μαά σroν

εαό σο Κοία roν όπως εfα πραγμακά Ακο αόπο ανένας από roς ηγέες κα roς ανπροσώποςσο δεν roλμά να σο πε



EfQ ((άνθρωπος μκρός κονός Σλλογfσο rn δ-πΏ έννοα πο έχον rοrες ο έες μκρός» κκονός

Μν ro ΒάΖες σrα πόδα ρες ro κοράγο να ar-

κρfσες ro εαrό σοΜε ποο δκαfωμα μο κάες κΏργμα λέπω rnερώrnσn σro oμαγμένo Βλέμμα σο Σ ακοω να rnεσrομfΖες όλο αθάδεα ΦοΒάσ να αrκρfσες roεαrό σο ανθρωπάκο ΦοΒάσα rn κρκΏ όσο καrn δναμ πο σο ποσΧέθκα Ώθεα πώς σκέφrε-

σα να χρσοποΏσες rn δναμΏ σο Δεν έρες Φο-Βάσα κα να σκεφrεfς ακόμ πως opef κάποα μέρανα σα δαφορεκός ελεθερος arf φOBσμένOς ε-κρνΏς a rf ραδοργος να xafpeQ ro έρωrα όΧΙ σανro κέφrn μες σr Kra αά ανοκrά σro φως roΏο Απεθάνεσα ro εαrό σο ανθρωπάκο. Αναρω-έσα Ποος efQ εγώ πο θα 'χω άποψ θα κομα-rάρω rn ΖωΏ μο κ θα αποκαώ οάκερ rn οκο-μέν δκΏ μο; Δfκο έχες Ποος efa εσ πο θαεκδκΏσες rn ΖωΏ σο; Ε λοπόν θα σο πω ποοςefQ

Δαφέρες από ro σρό σε roro μόνο ο σχρόςπΏρε κάποrε ένας πο μκρός ανθρωπάκο ς αά α-νέπrε μα narK κα νόrn ra Αναγνώρσε rn πο-rαπόrnrα κ rn ανεπάρκεα rων σκέψεων κ rων πράεών ro. Κάrω από rn πfεσn κάποο έργο πο θεώρσε σμα rκό έμαθε να QKpfeI ό n μκρόrnrα κ

n εrέεά ro απεοσαν rn εrΧfα ro Με άα όγα ο σρός γνωρfΖε πόrε κ σε εfνQ ανρωπάκος.Ο ανθρωπάκος όμως δε γνωρfΖε ό εν ποrαπός κ



φοΒάrα να ro μάθε ΚρΒε rn ποrαπόrnrα κα rn α-νεπάρκεά rou πίσω από αrαπάrες δναμnς κα μεγα-λείο, rn δναμn κα rou μεγαλείο κάποο άλλοΕίνα περήφανος γα roς μεγάλος σrραrnγος rou, αλ-

λά όΙ γα ro εαrό rou. ΘαμάΖε rn δέα πο δενεfε κ όΙ εκείνn πο είε σο λγόrερο καrαλαΒαίνεκά, rόσο περσσόrερο IσrεεI σ αrό Κ όσο καλrε-ρα ανλαμBάνεrαI μα δέα, rόσο n πίσrn rou σ aurκλονίΖεrα

Ας αρίσω όμως, από ro ανθρωπάκο πο έω μέσαμο.

Επί εκοσπένε ρόνα περασπίΖομα, γραπrά καπροφορκά, ro δκαίωμά σο σrn εία Καrακρίνωrn ανκανόrnrά σο να καρπώνεσα εκείνο πο σοανήκε, να δασφαλίΖες όσα κέρδσες με αίμα σro α-

ρίσ κα σrn έννn, σroν αμερκανκό εμφλο κα rnρωσκή επανάσrασn Μα ro αρίσ σο καrέλnε σroνεέν κα ro αΒάλ n έννn σο σroν ίrλερ, n ωσfασο σoν Σrάλν κα n Αμερκή σο κνδνεε να καrαλε σrα έρα rnς Κο o αν Καrαφέρνες νακερδίΖες rn ελεθερία σο μα δεν μπορείς να rn δα-σφαλίσες γα ro εαrό σο κα rος άλλος Αrό roγνώΡΙΖα από καρό Εκείνο, όμως, πο δεν KαrαλάBαναra γαr αφο καrόρθωνες να Βγες παλεονας απro Βούρκο ΒούλαΖες κάθε φορά σ ένα ερόερο. -πεrα ψnλαφσά παραrnρώrας προσεκκά γρω μο,

ανακάλψα σαδIαKά ποο είνα εκείνο πο σε κραά δέσμο εfσα δεσμώrnς rou εαro σο μόνος πεθνος γα rn σκλαΒά σο είσα εσύ ο ίδος Μόνον εσκα κανένας άλλος, άκο πο σο λέω



Δεν ες ανακοσε uo, εrσ Ι εεθερωέςσο ένε πως ο ΚάΙΖερ, ο Τσάρος, ο Πάπας Γρnγόροςο ο Μόργκαν, ο Κροπ κι ο Φορ, uro ενα Ιδνάστες σο Κα 1 ενα Ι εεθερωrές σο oσOνI, ο Nαπoέων, ο rερ κα ο Σrάν

Γ αrό σο έω: «Εσ μονάα μπορες να γνεςεεθερωrής εα σο»

Σ' αrό σnμεο δστάΖω σρΖομα πως αγων-Ζομα γα n αήθεIα κα rn α γνόrnrα μως, ενώ α-οφάσσα να σο πω n αήθεIα γα ν εαrό σο,

ώρα δστάΖω Σε φο8άμα εσένα κα rn άσn σο α-arI n αήθεIα. rαν n αήθεIα σε αφορά, γνεrαεπκνδνn Μπορε να εν εεργεκή, μα μπορε επσn να γνε ά8αρo στα έρα rn κάθε σμμορα Ανδε ήrαν rI, δε θα ήσον rn n πο 8ρσκεσα σήμερα

νος μο παγορεε «Πες rn αήθεQ, ανεάρrnra απ rfpnpa ανθρωπάκος μέσα μο εεI «Θαήrαν 8αKεα να εμπστεες ν εαrό σο στο έεoςou ανθρωπάκο ανθρωπάκος ε θέεI να ακοσεn αήθεIα γα ν εαrό Δε θέεI να σnκώσε φορτο τnς μεγάnς εθνnς πο τον 8αρνε, εrε αρέσε εrε ό. ΘέεI να παραμενε ανθρωπάκος, ή ναγνε μεγάoς ανθρωπάκος ΘέεI να γνε πOύσIO, εργαπατέρας εIKεφαής σόγo 8εrεράνων ήπρόερο το φόπrωο. Δε θέεI, όμως, α αναά8εIrn εθύνn γQ rn OεIά , γα oa O-

φμων γα 1κσκό rn σγ1νωνα, n παεα, ςεπστnμονκές έρενες, rn IOKnn ή οδήποrε άo

ανθρωπάκος μέσα μο έεI



Εγνες πα εγάΛος κα ανς, νωσrς σε εραvfa, Aσrpfa, καvvαΒfα, Αγγα, Αερκή κα ΠαΛα-σrfvn. KOOυνσrές σε ποΛεο ύν σωτήρες τωνOΛτσrΙKών αξών σε σούν Τα θύατα της συνασθη-

ατκής ανούκΛας σε ώκουν Εες γράψε ώεκαΒΒα κα εκατν πενήvτα άρθρα γα την αθΛτητα τηςΖωής, την αθΛτητα του ανθρωπάκου. Το έργο σου -άσκετα σrα πανεπσήα κα άΛΛο εγάΛο, ovaxJKofάνθρωπο, Λένε πως εfσα ποΛύ εγάΛος άνθρωος υ-γκαταΛέγεσα ανάεσα σroυς κοΛοσσούς της επσrήης

AναKαΛύπτoτας την κοσκή ενέργεα της Ζωής κα τουςνους που έπουν τη zωvτανή ύΛη, έκανες τη εγα-Λύτερη ανακΛυψη των τεΛευταfωv αώνων οήθησεςνα γfvε κατανοητή η φύση του KQPKfvo Εfπες την αΛήθεα. Γ ' αυτ σε κυνηγούν α χώρα σε ώρα Τώρα

καούσα να ξεκουρασrεfς ΑπΛαυσε την επτυΧfα κατη φήη σου ε γα χρνα το νοά σου θα ακούγεταπατoύ Αρκετά έκανες Φτνε πα Αφοσώσου πΛέονσrς εΛέτες σου γα το Λετουργκ νο της φύσης

Ετσ Λεε ο ανθρωπάκος έσα ου, επεή σε φοΒ-τα, ανθρωπάκο

Γα οΛΛά ρνα ήουν σε σrενή επαφή azf σουΜέσα α τς ροσωπκές ου επερfες γνώΡΙΖα τη Ζωήσου κα ήθεΛα να σε Βοηθήσω ατηρούσα τούτη ηνεαφή, επεή έΒΛεα σε Βοηθούσα πραγατκά κτ εΧσουν πρθυα τη Βοήθεά ου, συχνά ε ά-

κρυα σrα άτα fγογο, ως, άρσα να KaraaBafνω τ ενώ ήσουν πρθυος να ετεfς τη Βοήθεά ου,ήσουν αvfκαvος να την υπερασσrεfς Τη ν υπερασπf-σrηKα εγώ γα σένα κα πΛεψα σκΛηρ γα Λογαρασ



σου. Μα ήρθαν Ο γέτες σου και Kατέσrρεψαν το έργοου κι εσύ roυς ακολο ύθ σε ς, ίως να βγάλεις άναΜετά απ' αυτ IQrpna ν επαφή αΖί σου, ελπίΖΟ-νας να ανακαλύψω roν πo που θα πορούσε κανείςνα σε βΟθήσει ωρίς να Kαrασrραφε είτε ως γές,

είτε ως θύα σου ανθρωπάκος έσα ου ήθελε νασε κερίσει, να σε σώσει , να roν θωρείς ε ro ίιοέος που αντετωπίΖεις rα ((ανώτερα αθακά, επει-ή εν έεις ιέα είναι σο λιγτερο καταλαβανεις,τσο πεΡσστερο έος νιώθεις. Ξέρεις τον ίτλερ καλύ-τερα απ roν Nίrσε, roν Ναπολέοντα καλύτερα απ roνΠεσαλτσI Θεωρείς κάποιον βασιλιά σnαvrικrερο α-π ' roν ίγκουντ ριντ. ανθρωπάκος έσα ου θέλεινα σε κερίσει, πως σε κερίΖουν συνήθως ε τα τατα ς γεσίας ταν ο ανθρωπάκος έσα ου ονει-ρεύεται να σε ογήσει σrν ελευθερία , σε φοβάαι

πάρει κίνυνος να ανακαλύψεις έσα ου roν εαυτσου κι εένα έσα σου, να OάξεIς και γυρεύοντας ναολοφονήσεις roν εαυτ σου, να ολοφονήσεις εένα.Μα εν είαι πια πρθυος να πεθάνω, υπερασπίΖονταςν ελευθερία σου να είσαι σκλάβος roυ καθενς

Δεν καταλαβαίνεις εννοώ Αντιλαβάνοαι ό n ((ελευθερία να είσαι σκλάβος roυ καθενς εν είναι ευ-κολον ιέα

Προκεένου να ξεφύγεις από ν Kατάσrασ oυσκλάβου που είναι αφοσιωένος σε έναν και οναικαφέντ και να γίνεις σκλάβος roυ καθενός, πρέπει πρώ-

τα να σκοτώσεις ro συγκεΡένο υνάσr, oν τσάροας πούε Δίως, ως, επανασrαKά Kίνα και υλάιανικά περί ελευθερίας, εν πορείς να ιαπράξεις έ



ναν τέroο πολκό φόνο υνεπς, ρύες ένα επανασαKό κόα κάτω από την nYfa ενός πραγατκάεγάλου ανθρπου, του ησού, ας πούε, του Μαρξ, rofνκολν ro ένν Τούroς ο πραγατκά εγάλος άν

θρωπος παfρνε πολύ σοΒαρά ro θέα της ελευθερfαςσου Αν θέλε να πετύχε πρακτκά αποτελέσατα, εfναυποχρεωένος να αΖέψε γύρω του ένα σωρό ανθρω-πάκα, Βοηθούς κ εKτελεσrIKά όΡανα, επεI εν πο-ρε να φέρε σε πέρας ένα τέroο KOOIafo έργο ονά-χος.

Αν ε συγκέντρωνε γύρω ro ερκά εγάλα ανθρω-πάκ ε θα ro καταλΒανες, θα ro αγνοούσες Πε-ρΒάλλετα από εγάλα ανθρωπάκα γα να αποκτήσεύναη γα χάρη σου, να κατακτήσε αν αλθεIα, ναθεελε α νέα, καλύτερη fσrn ράφε ευαγγέλ,

φτάχνε νόους γα να IασφαλfεI την ελευθερfα σουκ υπολογfΖε σrη BoθεIά σου κα την pofa σου νατον συνράες ε τραΒάε έξω από τον κονωνκόΒούρκο, όπου εfχες Βουλάξε Προκεένου, όως, ναKρατσεI ενωένα όλα τα εγάλα ανθρωπάκα κα να ηΧάσε την εIσrOσύνη σου ο πραγατκά εγάλος άν-

θρωπος αναγκάΖετα, λfγoλfγo, να θυσάσε τη εγαλο-n που ανέπτυξε ε όχθο, σε Βαθά πνευατκή απο-όωση, ακρά από σένα κα τη σύγχυση της καθηερνότητάς σου, α πάτα σε σενή επαφή ε τη Ζωή σουΠροκεένου να σε καθοηγε πρπε να σου επέψε

να τον λαεύες σαν απρόστο Θεό ε θα ro εfχεςκαά εIσrOσύνη αν παρέενε ο απλός άνθρωπος πυτν κα πρν αν συΖούσε, γα παράεγα, ε α γυafK, fχως να έχουν ενωθε ε α εσά ro γάου



Έσ, εσύ ο ίΟς nΟυργείς τον κνούργΟ αφέvrnσου. ως, εξυψωένος σro 8αθ του κνούργΟυ αφέvrn, ο εγάος άνθρωπος Χάνε rn εγαοσύvn του,που ήrαν συvσrαέvn ακερτnτας απτnrας, θάρ-ρους κ επαφής ε rnv πραγακτnτα τnς Ζωής. Ταεγά ανθρωπάκ1, που avrov το κύρος τους απ τοεγάο άνθρωπο, Kαrαα8άνoυν καίρες θέσες σnvΟ1Ο νο ία rn πωατία, rn v κυ8έρvnσn, ς τέχvες κς εσrήες. Εσύ παραέvες εκεί που ήσουv εξαΡΧής,σο 80ύρκο Εξακοουθείς να περφέρεσ ρακένυτος,

α ά του έοντο του σοσ1Gού ή του Τί-του άχ . Εξακοουθείς να Ζες σε ασποκαύ8ες, σο8vrGέvες ε κοπρά. Είσ, όως, περήφανος γ1 τοΜέγαρο του Ποσού. Είσ καvοποnέvος ε rnvψευαίσθnσn πως έχες ύvαn Μέχρ τον επενοπεο κ rnv πτσn των κvούργωv αφεvrάωv

Αα ανθρωπάκ1 σε ακρνές Χρες εέτnσαv εξοκά OV πθο σου Va είσ σκά80ς του καθεvς Καυτ τους ίαξε πς va γίνοντ εγάα αvθρωπάκ1,ε rn κρτερn vοnκή προσπάθε1. Τούτα τα εγάαανθρωπάκ1 ε γεvvήθnκαv σε επαύε αvαύθnκαv

απ ς κές σου τάξες. Πείνασα v, πως κ εσύ πέ-φεραν, σο κ εσύ Ανακάυψαν έναν ταΧύτερο ποva αάΖουv αφέντες. Επί εκατοντάες χρvα αnθvάεγάΟ1 αvοnτές έκαvαv αvυπογστες θυσίες Αφέ-ρωσαv το vo κ rn Ζωή τους γ1 να σου εξασφαΛίσουvrnv εευθερία κ rnv ευnερία σου. Ε Ο1πv, τα αν

θρωπάκ1 που αvαύθnκαv απ τους κπους σου α-νκάυψαν πως ε χρεάΖετα να Kαrα8άεI κανείς τσοκπο κ Χθο Εκενο πο κατόρθωσαν, ετά από ο



κιασίες και σκληρ πνευαK ανα πολλν ρνων,οι αληθινά εάλοι ιανοητές, αυτοί κατάφεραν να τοκαταστρέψουν σε λιγτερο απ πέντε ΜάΛιστα, τα ανθρωπάκια απ ις τάξεις σου ανακάλυψαν τον πο ναεπισπεύουν τη ιαικασία Η έθος τους είναι υ-αία και κτηνης ου λένε απερίφραστα ι εσύ κι ηΖωή σου τα παιιά κι η οικογένειά σου εν αξίΖουν πε-ντάρα rι είσαι ένα ηλίθιο ανράποο που πορούν νατο κάνουν rι θέλουν ε σου υπσονται ατοικές, αεθνικές ελευθερίες. ε λένε λέξη περί αυτοσεΒασού

ου λένε ονάα να σέΒεσαι το κράτος ε σου υπσονται προσωπική εγαλοσύνη, αλλά εθνικ εγαλείοΕφσον η (ατοική ελευθερία» και η (ατοική εαλοσύνη» ε σηαίνουν ια σένα το παραικρ, εν η ((ε-θνική ελευθερία» και τα ((εθνικά συφέροντα» ιεεί-

ρουν rις φωνηrιKές σου ορές ακριΒς πως έουντα σάλ του σκύλου προστά στο κκαλο ήος αυτντων λέξεων σε κάνει να ΖητωκραυγάΖεις Φυσικά, κανένααπ αυτά τα ανθρωπάκια εν πληρνει το τίηα τηςγνήσιας ελευθερίας που πλήρωσε ο ΤΖιορντάνο Μπρούνο ο ησούς, ο Καρλ Μαρξ ή ο ίνκολν ε σ' αγαπούν,

ανθρωπάκο σε περιφρονούν, επειή περιφρονείς τονεαυτ σου ε ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά, καλύτερααπ ' τι σε ξέρουν οι οκφέλερ και οι Τρις. ΓνωρίΖουνrις ερτερες αυναίες σου, πως θα έπρεπε να ιςγνωρfΖεις εσύ ε θυσίασαν σ' ένα σύΒολο κι εσύ τους

έωσες τη ύναη να σ' εξουσιάΖουν Εσύ ο ιος τουςαναγρευσες αφενικά σου και συνεfΖεις να τους στη-ρίΖεις παρλο που πέταξαν τις άσκες τους το πανκατάουα ((EfQJ και θα εfσαι πάντα καττερος, ανί



κανος να αναλάΒες την αρκρή θύνη Κ εσύ οςαποκαλείς καθοηγητές κ σωτήρες κ φωνάΖες Ζή-τω, Ζήτω

ε φοΒά, ανθρωάκο έω, επεδή απ σέναεξαρτάτ ο έλλον της ανρωπτητας ε φοΒά, ε

πεή το κυρτερο έηά σου στη Ζωή είν να ραπετεύες απ τον εαυτ σου ίσα άρρωστος, ανθρωπά-κο, άρρωστος Βαρά ε φς εσύ γ αυτ, α έχεςυποχρέωση να γαευτείς α χες απ κα απονάξετα εσά σου, αν εν ενθάρυνες ο ίος την κααπίεση

κ εν τη στήΡΙΖες άεσα ε ς πράξες σου Καίααστυνοκή ύναη ον κσο ε θα ήταν κανή να σεσυvτρίψεI, αν έθετες τη καθηερνή σου Ζωή έστωκ στάλα αυτοσεΒασ αν συνεηΟΟOύσες,πραγακά συνεηΟOούσες, πως χωρίς εσένα η Ζωήδ θα συνέΧΙΖε ούτε α ώα το είπε αυ ο ελευθε-

ρωτής σου ε αOKάεσε ((ΠρολετάρO του Κσου ,αλά ε σου είπε εσύ κ νο εσύ, είσ υπεύθυνοςγα τη Ζωή σου κ χ γα ην ή της παίας σου.

Πρέπε να συνεηroOσες εσύ αναγορεύες αανθρωπάκ σου καταπεσές κ φοράς το αγκάθνο

στεφάνι του μαρτυρίου στος πραγμακά μεγάλους αν-θρώπους τους σταυρνες κ τους λθοΒολείς, ήτους αναγκάΖεις σε λιμοκτονία. Ό δεν τους σκέφτεσω

ποτέ, ούτε λογαράΖες σ έκαναν γα σένα. Oπ ενέχες έα σε ΟOυς χρω στάς σα απολαΒάνες στηΖωή.

ρν σε επτευτώ, θλω να άθω πρεσΒεύες Αν σου πω πρεσΒεύω θα έξες γραή στον ε-

σαγγελέα ή την Εποπή vτεΡIKανIKής ραστηρ



rηrας, σo FBI ή rn GPU, σrην ααπηένη σου παΛο-υΛΛάα rnv Κου oυξ αν roυς δάορους ηέrεςroυ παγκσου προΛεraράroυ

εν εα Λευκς ήrε αρος κκος ή KIνoςεν εα ΡIσrIανς, ούrε ΕΒραος, ΜουσουΛάνος

ή Μορνος εν εα ποΛύγαος rε οουΛλοςή αναρκς

Όαν αγκαΛάΖω α υνακα ενα επε rnv ααπα rnv ποθώ κ επε έω IσroπoIηK άου ήεα σεξουαλκά πενασένος

ε έρνω ra παά εν ψαρεύω εν κυνη κ αςεα καΛς σκοπευrής ας αγαπώ rn σκοποΒολ ενπαΖω πρrz κα ε δνω πάρ γα να αώσω ς έεςου Αν ο έες ου ευσrαθoύν θα αοθούν απ ό-νες roυς

εν υποΒάλλω ς ερασες ου σε καά IαIKή αυ

θεντα εκrς κ αν ς καrανοε καΛύrερα απ ένα ΕγαποφασΖω ποος καrανοε ς ανααλύψες ου αποος

Τηρώ κάθε Λοκ νο καrά ράα αλλά άοαrους απαραωένους roυς εξωφρενκούς Μη Βασrες να KαrαφύγεIς σroν εσαγγεΛέα ανθρωπάκο Ανενα έντος άνθρωπος, ro ο κάνε κ εενος

Θέλω ra παά κα ο νέο να απολαΒάνουν ro σωακ έρωra ως ανασroλές

ε θεωρώ γα να είνα κανες θρσκος ε rnvκαλύερη, αυθεvrκrερη έννοα πρέπε να καrασrρέψε

rnv ερωκή roυ Ζω κα να ουοποηθε σrην ψυήκα ro σώα



νωρίΖω πως εκείνο που αποκαλείς ((Θεός» υπάρεπραγακά, αλλά όΧΙ ε n ορφ που φαvτάzεσ Θεός είν n πρωraρκ κοσκ ε νέργεΙQ, ο έρωταςστο κορί σου, n ακεΡQότnτα του xapaKrpa σου κτο αίσθnα τnς φύσnς, έσα σου κ γύρω σου

Αν οκίαΖε κανείς ε οποοποτε πρόσnα να ε-πέ6ε στο έργο ου ως γΙQός εκπευκός, θα τονπετούσα έξω από rnv πόρτα. Κ αν ε καλούσαν στοκαστρο, θα του έθετα ερκές απλές, ξεκάθαρες ερωτσες στς οποίες ε θα πορούσε να απαvτσε ί-

ως να vτρέπετ σ' όλn του n Ζω. Κ αυτό γΙQτί γνω-ρίΖω είν εσωτερκά ο άνθρωπος νωρίΖω πως κάθεανθρώπνο ον έε rnv ΙQίτερn αξία τo. Θέλω, επίσnς,να κυ6ερνάτ ο κόσος ε γνώονα το έργο ό ςαπόψες περί έργου. Έω ς κές ου απόψες κπορώ να ΙQκρίνω το ψέα από rnv αλθεΙQ Τn xpn-

σοποώ καθnερνά σαν εργαλείο rn ουλεά ουrnv καθαρίΖω όταν τελεώνω κ rn ΙQτnρώ Kaap

ε φο6ά, ανθρωπάκο, σε φο6ά ποΛ εν -ουν έτσ πάvτα Ήουν κ εγώ ανθρωπάκος, ανάεσασε εκατούρα άλλα ανθρωπάκΙQ. Κατόπν έγνα επστονας κ ψυΧίαος. Εαθα να ΙQκρίνω πόσο άρ-ρωσος είσ κ πόσο επκίννn είν n αρρώστQ σου.Έαθα να ΙQκρίνω ό αυτό που σε καθnλώνε KQn-ερνά κάθε ώρα τnς έρας, ακόα κα ίως rnv ενίxn κάποας εξωτερκς πίεσnς είν n ψκ ΙQταpax σου κ ό κάποα ανώτερn ύναn, έξω από σένα.

Αν σουν εσωτερκά zωvτανός κ υγς, θα ες ανα-έψε τους τύραννους από καΙρό το παρελθόν ΟΙ υ-νάστες σου προέρονταν από τα ανώτερα κονωνκά



στρώατα α σήερα ξεπnον από roυς κόΛπους σου.fQJ κ αυro ανθρωπάκα σαν κ εσένα ανθρωπάκο.Κα πρέε να εfνα στ' αΛήθεα ποΛ κρο κα οταποα να γνωρfΖουν από πεfρα rnv αθΛότnτά σου κα εΒάσn ron rn γνώσn να σε καταέΖουν αποτεΛεσακότερα κα στυγνότερα από ποτέ.

Δεν έε κανένα QJnrPIO α να ακρfνες roνπραγακά εγάΛο άνθρωπο. αρακτήρα roυ τα Βά-σανά roυ n Λατάρα roυ n οργή roυ κ ο αώνας roυγα σένα σου ενα άνωστα. Αγνοε εντεΛώ πως υπάρ-

ουν άνρε κα γυναfκε που από φσn roυς ενα ανκανο να σε κααέσουν κα να σε εκεαΛΛευτον·άνρε κα υνακες που θέΛουν να εσα εΛεθεροςπραγακά κ αΛnθνά εΛεθερος Μα ανπαθε τοτους roυ άνρες κα ς υνακε επεή ενα έξω από

rn φσn σου Ενα αΛο κα εΛκρνες Εκον rnvαΛήθεα όσο εκά εσ rnv Kofva Λέπουν έσασου σα να 'σα άφανος αΛΛά ε σε περφρονον ΘfΒονα γα rnv κατάντα roυ ανθρώου. Μα ασθάνεσαπω ΒΛέπουν έσα σου κα νώθες να απεΛεσα ΑνανωΡΖε rn εγαΛοσνn roυ ανθρωπάκο όο όανποΛΛά άΛΛα ανθρωάlQ σο πουν ό ενα εγάΛο ο-Βάσα roυ εγάΛους ανθρώπου rnv επαφή roυς ε rnΖωή κα rnv αγάπn roυς ' αυτή ω ο εγάΛο άν-θρωπος σε ααά όπως θα ααποσε κάθε ΖωντανόπΛάσα. Δε θέΛε να υποφέρες όπως υποφέρες Λά-

ε ρόνQ τώρα Δε θέΛε να Λες ανοnσε όπως Λεεώ κα Λάε ρόνα ε θέΛε να ουΛεε σανουΛάρ εεή ααπά rn Ζωή κα θε να rnv απαΛ-Λάξε από τα Βάσανα κα roν εξευτεΛσό



θείς ους πραγακά εγάΛους ανθρπους να σεπερφρονούν, να αποσρέφουν ε θψη ο κεφάΛ σηθέα ης κρηάς σου, να σε αποφεύγουν κα, ο ε-ρερο, να σε Λυπούνα Κ αν ύε, ανθρωπάκο, ναείσα ψυίαος, ένας απρσο γα παράεγα, αρα-

κηρίες ον αΛηθνά εγάΛο άνθρωπο εγκΛηαία ή ενυνάε εγκΛηαία κα εΛ, επεή ο εγάΛος άνθρω-πος, ανίθεα απ σένα, ε Βάε σΧο ση ωή ου απΛούη, ην κονωνκή αποκαάσαση ης κρης ου 'έναν καΛ γάο, ην ποΛκή καρέρα ή ους ακαηα-

κούς ίΛους Έσ, επεή είνα αφορεκς απ σένα,ον αποκαΛείς <εγαΛοφυ α» ή «παΛαΒάρη Εκείνος α-π ην πΛευρά ου είνα πρθυος να παραεεί πωςεν είνα εγαΛοφυϊα, α ένα απΛ, ωναν πΛάσαΤον αρακηρίες ακοννηο, επεή προά να ένενος ε ς σκέψες ου, παρά να ακούε ανηες φΛυα-ρίες σς κονωνκές εκηΛσες σου Τον αποκαΛείςεΛ επεή ξοεύε α Λεφά ου σε επσηονκές έρευνες, ανί να α επενύε σο ρηαστήρο, πωςεσύ Εε ς ο θράσος, ανθρωπάκο, ον αΒυσσαΛέο εκ-φυΛσ σου, να αποκαΛείς έναν απΛ, εΛκρνή άνθρω-

πο «αναΛο . Τον συγκρίνε ς ε ον εαυ σου, ονμεάς ε α ευεΛή σου κρήρα κα Βρίσκες πως εφάνε ς απαήσες ης κής σου οαΛηας ενπορείς να ες, ανθρωπάκο. Αρνείσα να αναγνωρίσες εξωθείς αυν ον άνθρωπο, που σε αγαπά κα θέΛενα σε Βοηθήσε, ακρά απ κάθε ορφή κονωνκήςωής, επεή ην έες καανήσε αφρηη, είε σο σα-Λν, είε σην αΒέρνα Ποος ον έκανε αυ που είνασήερα, εά απ Βάσανα κ απγνωση εκαεν Εσύ



με rnv ava ίynfa σου, rn σrενOKεφαλIά σου, ro διε-σαμμέO ρόπO σκέψnς και ης «απαράΒαrες αξfες»

σου, που efvQJ αvfκαvες να αvrέξουv ης ΚOlωνικές ε-

ξε ξες ας εκαεrfας κέψου νο λα εκεα α α-lQΒrnrα rα oofa ΟΡΙΖου rα ρ που ε-

σολάΒnσαv εrαξύ ου πρώroυ κα ro Srpo παΥκσου πολέου. Πες ου ελκρνά, ανθρωπάκο, πσααvαθεώρnσες απ αυrά; Κανένα, ανθρωπάκο. εΥά-λος άθρωπος σκέφrεrα προσεlκά, αΛλά rαv αφοσω-θε ε έα, Βλέπε πολύ ακρά Κ εύ, ανθρωπάκο,α n έα ου aOSIKVrQ σωσr κ αvrέε σro πέ-

ρασα ro ρνου, εκε που n δκ σου fvQ pnx κεφερn, ro φέρεσα σα να α απΒλnroς Εξωθώvrας rov ro περθώρο, σπέρνες έα ου rov Oερσπρο rnς οναξάς. ro σπρο που Υεννά εΥάλεςπράξες, αΛλά ro σπρο ro φΒου πως θα rov παρε-

ξnΥσες κα θα ον προσΒάΛες. Iarf fQ Ο λας,n κο Υvώn, n vfnn rnς Olvωvfας . Ααλο-Υfσrnκες ποrέ ου, αθρωπάκο, rn ΥΥάvrα ευθύvn πουσυvεπάΥεrα ar n rnrά σου; Αvαρωrθnκες ποέπες ου εΛκρά καrά πσο, π rnv άποψn rnς α-κροπρθεσnς Olωνκς εξέΛξnς, rnς φn ς, ων

εΥάλων επεύξεων rnς α vθρωπrn [ας, απ rn σκοπάου no, Υα παράεΙΥα, ο Oς σκέψnς ου εfvασωσrς Λάθος; , εν ααρωέσα ποrέ αν ο Oςσκέψnς σου εfvαι σωσrός λάθος. Α ναρωηέσαι μονάχα

θα πε ο Υεfrovάς σου , αν πράrrες ro σωσr, πσα

λεφrάθα ου KorίσεI. Αυrά είνα α να που αναρω-

έσα, αθρωπάκο αυrά κα rfor άλλο



Μα αφού ώθσε το εγάΛο άνθρωπο σrν αποό-νωσ ξενά του έκα νε Είπε απΛά ερκέ ΒΛακείεπαραπάνω, έκανε α παγαποvrά ακόα, προκάΛεσεκ άΛΛο Βαθύ πνο. Ξενά εγάΛο άνθρωπο ό-

ω εν ενά. Δε σεάΖε τν εKίKσ του α προσπαθεί να καταΛάΒε γατί συπερφέρεσα τόσο εΛεενά.Ξέρω ό κ αυτ είνα έω από τ φύσ σου Πίσrεψέε ω Όσε φορέ κ αν τον πονέσε, όσε αγάευτε πΛγέ αν του προκαΛέσε, ακόα κ αν σένα Λεπτ έε κόΛα εΧάσε τ κρψυ κατεργαρά

σο, ο μεγάλος άνθρωπος υποφέρει γα καrεργαΡJέςσου, avrf γα σένα Ό επεI είνα σnαvrκέ αΛΛάαρΒώ επεI είνα ασαvrε. Προσπαθεί να καταΛά-Βε είνα εκείνο που σε κάνε να πετά Λάσπ σroσύΖυγο τ σύΖυγο πο σε αOγOτευσε να ΒασανίΖεένα παί επεI το avrIaf κάποο KαKOθ γείτο-να να προε του φου σο, να γεΛοοποεί τοπονψυου, ενώ του εκεταΛΛεύεσα σro έπακρο κανα Ζαρώνε κάτω από το ασrίγO Προσπαθεί να κατα-ΛάΒε είνα εκείνο πο σε κάνε να παίρνε ό, σουίνουν, να ίνε ό, απατον απ σένα κ όω να

ίνε ποrέ εΤΩ

θέΛσ σο, ποτέ από αάπη · σεκάνε να κΛωτσά εκείνο που έον πέσε KOvrtOvνα πέσον, να ψεύεσα avrf να Λε τν αΛθεIα κα ναώκε ΧΙ το ψεύο, α τν αΛθεIα Ανθρωπάκο, εί-σα πάvrα ε το έρο των ωκτών

Προκεένου να κερίσε τν εύνοά σο, ανθρωπά

κο, να κερίσε τν άxρσ φα σο, ένα εγάΛοάνθρωπο πρέπε να πρoσαρoσrεί σro κ σο όποZω, να Λέε εκείνο πο θα 'θεΛε α ακοσε, να σ



ΛJστεί τς αρετές σου. Μα ττε ε θα ήταν εγάΛος α-Ληθνς κ απΛς. Αν είε τς κές σου αρετές τη γΛσ-σα Ka τη φΛία σου ε θα 'ταν εγάΛος άνθρωπος ΑΛ-Λωε το ΒΛέπες καθαρά τ ο φο σου αυτοί που

Λένε τ θες να ακούσες εν υπήρξαν ποτέ εγάΛοάνθρωπο.Ό πως πστεύες τ ο φος σου θα πορούσε ποτέ

να κάνε κάτ εγάΛο. Περφρονείς τον εαυτ σου τακρυφά αίτερα ταν επεκνύε ς την αξOπρέπεά σου.Κ εφσον περφρονείς τον εα υτ σου είσa ανίκανος

να σεΒαείς το φίΛο σου. εν πορείς να πστέψες πωςοποοσήποτε κάθσε σο απέΖΙ σου ή οράστηκε τοσπίτ σου είνa κανς γα εγάΛα επτεύγατα. Αυτςείνa ο Λγος που Λο ο εγάΛο άνθρωπο είνa ο-νακο Κοντά σου είνa ποΛύ ύσκοΛο να σoxάzετa

κανείς ανθρωπάκο Μπορεί να σε σKέφτετa ή να σκέ-φτετa γα σένα α ε σένα καταπνίγες κάθε ε-γάΛη πρωττυπη σκέψη

Αν είσa ητέρα ταν το πaί σου σKέφτετa Λες(Αυτ εν κάνε γα πaIά . Αν είσ καθηγητής ΒοΛο-γίας Λες Αυτά εν αρΖουν σε σοΒαρούς σπουαστές. Ακούς εκε Να αφσΒητείς τ υπάρουν κρΒασον αέρα Αν είσa άσκαΛος Λες Τα καΛά πάεν κάνουν αυθάκες ερωτήσες Κ αν είσa σύΖυγοςΛες ΑνακάΛυψη; Κ επεή έκανες ανκάΛυψη ενκοτάς τη ουΛεά σου Λέω 'γ να θρέψες την οκογέ-

νεά ου Μα σαν ηοσευτεί η ία ανακάΛυψη ςεφηερε ανθρωπάκο ττε την απoέxεσa είτε τηνκαταΛαΒαίνες είτε



αυτ σου Λέω ανθρωπάο έες Χάσε τν ασθ-σ τ αΛ ύτερου υπάρε έσα σου Τν ατέπνξες Καν τύε α Βρες άτ αξΛογο σroυς άΛΛους σro ασου τ γυναα σου τον άντρα σου τον πατέρα ή ττέρα σου το σοτώνες Εσα ποΛύ ρς ανθρω-πάο α θες να παραενες ρς

Αναρωτέσα πώς τα ξέρω Λα αυτά; Θα σου πωε γνωΡΖω γατ OράσrKα τς περες σου σε

γνωΡΖω α τον εαυτ ου ς γας σε εΛευθέρωσαα τ Kρτrα έσα σου. ς εαευτς σε οήγ-

σα συνά σro ρο τς αKερατrας α τς ευθύττας.Ξέρω ε σ Λύσσα αντστέεσα στν αεραττάσου το θανάσο φΒο ου σε KαrαΛαBάνεI rαν σουΖούν να αοΛουθήσες τν αΛθνή τν πραγατήσου φύσ.

εν εσα άντα ρς ανθρωπάο Ξέρω ως έεςα τς εγάΛες σrγές σου τς ερήξες ενθουσα-σού α τς ενεύσες σου ως σου Λεε τοσθένος να επrρέψες σον ενθουσασ σου να ορυ-φωθε να αφήσες τν ένευσή σου να σε ανυψώσεΛο α ψΛτερα ΦοΒάσα να πετάξες φοΒάσα τα

ύψ α rα Βάθ τα πε ο Ντσε ρν α ρναοΛύ αΛύερα α ένα ΉθεΛε να σε εξυψώσε σευεράνθρωο να ξεεράσες το εεο του ανθρώπου.ΑΛΛά υεράνθρωος έγνε ονάα ο Φύρερ σου ο τ-Λερ. Κ εσύ παρέενες αυτς που ήσουν πάντα υάν-θρωος.

έΛω να σε Βοθήσω να άψες να εσα υάνθρω-πος α να γνες ο εαυτς σου εαυτς σου Λέω εφερα που αΒάΖες ήτε άποψ του ο



Χηρύ συ γετνα αλλά « εαυτός συ» Εγώ ξέρω εσ ατά Βάς ενώ εσύ τ αγνες τ Βάς εσό εν ένα ελάφ ό εν Θεός συ -ητής συ ή φλόσφός συ. Εσύ όμως νμΖες ωςεσ μές τυ συλλγυ Βετεράνων τυ αληύ oμλυ συ ή της Κυ υξ αν. Κ εεδή έτσ νμ-Ζες φέρεσ ανάλγα Αυτό συ τ υν ξαναε ρναό ά ρνα άνρ Μαν ση Γερμανα Α-τν Σνέρ ΤΖν Ντς Πάσς σIς Ηνωμένες Π-λεες Μ εσύ δεν έες δέα ς εν Μαν ή

Σνέρ Ξέρες μν τν ρωταλητή τυ μξ τνΑλ Κνε Κ αν ενα να δλέξες ανάμεσα σε μBλα μέρ τη ΒΒήη ή o μς σγυρα α δαλέ-ξες τ μτς

Γυρεύες την ευτυα δήεν αλλά εωρες τη σγυρά σημαερη αόμα αν συ σoxzε τα μαλέ

φαά συ ή συ KατασρέφεI τη Ζω Κ εφόσν δενέμαες τέ ν αράΖες την ευτυα να την αλαμΒάνες να την ρoσατεύεIς συ λεε o σένς τηςαερτητας Να συ ω ανρωά σό άνρωςεσ Αύς ς δφημσες σo ρδφων δφημ-

σες γα αρά oδoντόασες Βερν αυτσώνασμηά τ άλα Μα δεν έες συνασησητης Βυσσαέας ηλότητας της αηδIασIKής αγυσIάς σo αγύδ της σερήνας υ εν εμελώς με-λετημέν να αΒάε την ρσή συ Αλήεα άυ-σες τέ με ρσή α ασε υ λένε γα σένα

ωμ σέν γα ενυς γα άερ τν άλσμ συ Άυ ς δαφημσες γα τη Βελτωση τηςλευργας τυ εντέρυ μάε ς εσ



Αυ αρωά Κάε μρόψυη ατεργαρά συυγραμμfε τη αΛότητα της ανρώνης zως Κάεμρόυη ράη συ μεώε τη εΛfδα να εΛτώσεςέσω εΛάXIσα τη έση συ Κ αυτό ραΛε fψηαρωά αά fψη υ ραγfε την αρδά Γα αρfσες oύτη αρώς τη fψη άες αόητα ασεIά-α Κ αυτό τ ααΛεfς afnn τυ ύμρ».

Αύς έα ανέδo γα o εαυτό συ α γεΛάςμα με oυς άΛΛυς Μα δε γεΛάς γατ ετμάς o ασεfυ γfεα σε άρς συ ΓεΛάς με o ανρωά

δfως α υτεύεσα ότ γεΛάς με o εαυτό συ ότo aσfo yfvQI σε άρς συ Καέα αό τα εαoμ-μύρQ ρωάα δε συεδητύ ως τ aσfoyfvQI σε άρς oυς. εIα γQ γεΛύν μα συαώες τώρα τόσ εKαρδIσIKά τόσ ατά με τόσηετρέεα Πρατρησες όσ yofo αρυσάυν

oν ό άρω αfες oυ νημαoγράφυΘ συ ω γατ γεΛύ μα συ ανρωά· ε-

εIδ σε αfρω σα σ0αρά Λύ σα σ0αρά.Τ σετό συ άτα Χάε τη ofa Μυ υμfες

δεό σKoευτ υ σόμα Χάνε o έτρ oυ σό-

υ αό KapfI. Δφωεfς; Θα συ o αδεfωΑ η σέη συ εετρωότα σην ofa α 'εςyfvI ύρς της ως συ αό αρό Θα συ δώσω έαράδεγ της σέης συ

όΛα φafε EpafoI» Λες. Τ fvI Εραfς σε ρωτώ. Κάς υ σIς φΛέες oυ υΛάε

ερό afa αατάς Κα ώς εωρfες τ εραόafa αό o afa τω άΛΛω;» Η ερώτηση συ ραΛεσύγυση Μερδεύεσα μάες. σερα Λες Ε



νύσα ό ανήε στν εΒαή φυή» Τ είνα φυ-λή; σε ρωτώ. Η φυλή; Αυτό είνα ρφανές ωςυάρε γερμανή φυλή έτσ υάρε εΒραή . Κα

α είνα τα ααρστά ς εραής φυλής;

ΕΒραίς έε μαύρα μαλλά μαά αμψή μύ α δα-ερατό Βλέμμα. ΕΒαί είνα άλστ α εφα-λαράτες Αν δες ένα Γάλλ Μεσγείυ ή έναναλό δλα σ' έναν ΕΒαί, α τν εωρίσες; Ε, ό,γα να εμα ελρνής Τότε λόν τ ενα Ε-Βρας; Τ αμα τυ δε δαφέρε αό τ αίμα των άλλων.

Η εάνσή τυ δε δαέε αό εεν ενός Γάλλυ ήενός ταλύ Κα μα α τ φερε συΖήσ έες δεΓερμανεΒραίυς; ΜάΖυν με τυς Γερμανύς . Τ

είνα Γερμα νός; Γερμανός ανήε στ Βόεα φυλήτων Αρίων . νδί είνα Α; Να Είνα Βό-

ρε; Ό Είνα ξανί; > λέες; εν ξέ-ρες αν π είνα ΕΒραίς α Γεμανός . Μαυάρυν ΕΒραί σφαλώς α άρυν Όως υ-άρυν ρστανί α ΜωαμεανΟ Σωστά Να αυτόεννύσα, ν εΒραή Ρσεία . (/Ηταν λλανδός ύσΒελτ; Κα γατί νμάΖες τν ΕΒραί αό-γν τυ αΒίδ ό τν ύσΒελτ λλανδό; Με τνΕΒραί είνα δαφρετό Σε δαφέρε; Δεν ξέρω .

Τέτες υταμάες λες ανρωά Κα με τέτεςυταμάρες συγρτείς ένλες συμρίες υ στώνυν δέα εατμμύρα ανρώυς εδή είνα ΕΒραί

ας μν ξέρες να μυ ες ενα ΕΒαίς Να γατγελάνε μαΖί συ. Να γατί ός έλε να άνε άσΒρό σε αφεύγε Να ατί είσα ωμένς στ Βύρ μέ τ λαμό ταν ααλεί άν ΕΒρα ,



σάεσ αώερς Ασθάεσ αώερς, εεδή ώθε αώερς Νώες αώερς, εεδή εε υέΛες Va εξώσες σoυς αρώυς υ ααΛεςΕ6ραυς, ε δς συ εαυς Κα oύo εαΛά έα δεγμα oυ εσα σ' αΛήεα, αρωά

a ααΛες ά ερφρnά ((Ε6ρα[0 , nann nq μnδαμnάς συ ξαΛαφρώε Αυ oααάΛυψα μΛς ρσφαa ΑαΛες Ε6ρα0 Vσυ εμέε εε υερ60Λ, εε εΛάXIσo σε6ασμ.Σα a σ α ρσως άας αώερnς δύαμnς

ε nq nq αέΛα6ες a αασΖες ς ε ς δε ε Ε6ρας. Αμφσ6nώ o δαωμά συa o ρες αυ, εε εσ έVς ΑΡς, εε -ές Ε6ρας Μ εγώ ω o δαωμα a ω εμ. Εμ 60Λγς oΛIσIKς μγάς εμαερήφας γ' αυ Τσ σo σώμα σ σn ψυή,εμ αράγωγ Λω ω άξεω, ω φυΛώ ωεώ Δε KPVI ως εμ φυΛεά ω-ά αμγής ως εσύ, ύε σω6ής ως εσύ, ασή-μαε φασσα, α a ε n εnά συ, nφυΛή n άξn συ. Άυσα ως δε δέnες σn

aσn ά ε6ρα0 μnα, εεδή ήα αε-pnoq. Δε έω oa με oυς ε6ραυς φασ-σες, ως με oυς υΛυς φασσες oυ Λαή-n. Δε με συγε n ε6ραή γΛώσσα, n ε6ραή pn-σεα, ή n ε6ραή υΛύρα ΠIσεύω σo Θε ωΕ6ραω σ σo Θε ω ρσαώ ή ω δώ,μα ξέρω αΛά ύ 6ρήες εσύ o δ συ Δε Iσεύω Ε6ρα ε ( ερύσς Λας ΠIσεύω ωςάα μέρα Ο Ε6ρα θα αθύ αάμεσα α αμέ



na αρώα Λάματα oυ Λαήτn ι αυτό α αρς όφεΛς τω δω KQ τω αγόων τυς Δε 'αρέε α o αύς αυτό paf αρωά Καάςυέεα nv εραότnτά υ εεδή ερφρεfς o

E pafo μέα υ α γύρω υ φαναότερς α-nμfτnς fVQ δς Εραfς Κ αυτή fVQ μα αάραα αΛήεα Μα δε ε ερφρώ ύτε ε μώΑΛά δε έω foa ό με έα όΧ ερότεραα όα μ έαν ΚέΖ9 ή ένα ραύν δnΛα δή nv νήμας Kααγωγή αό nv μή ύΛn ΑΛήεα YIaf σα-

ματάς nv aQrfvn εραε αρωά; Γατ δε ε-IρέφεIς o αρέγ ρωτόΛαμα Κατά n δήμυ γώμn n Ζωή Kfvn με nv Λαμαή υoΛή όΧΙ με n ραή ooyfa

Συ ήρε ΛΛά εαoμμύρα ρόα να εεΛΧείςαό μέδυα ε δfδ τnς nράς. Η nμερή υ 0Λγή αρέΛn έει nIKfa μερώ ιΛάδω ρόω α α υ άρε εατό εvαόια ή έvε Λάδες ρόα γα α αααΛύψες ξανά n φύn μέαυ n μέδυα μέα υ

ΑαάΛυψα n μέδυα μέα υ α σnv ερέγρα-

ψα με αφήεα Τnv ρώτn φρά υ o άυες μεααήρυες έα δφυα Θα o υμάQ fyopaΉτα n Σαδαία τότε υ έψαες Qύργέ. Εγώ εα άΛΛα ράγματα α άω αι αΟήn-α o ττΛ εα με ααήρυες νέ Δαρf ΜαρΠαέρ KQ Φρόv. Αό τότε αόμα υ εία ό α

μρύες α μΛάς α α γράφες τό αΛά ό εγώαρεί α άφnες ατά μέρς τα Ζήτω εΛετέ ανρωά- Κ αυτό YIaf oύτες Ο θριαμές Ζnτωραυγές



ώνυν n σέψn συ α παραύυν n δnμυργό-τnτά συ

Δώς για ανΏες ς ανύανρες μnτέρς» ανρωά Δαρfνς αυσnρά μεταξύ νόμμων α α-

ράνμν αδν ΑΏα αξρνnτ άσμα υfa α σ έυν α έες έτσ αμnτός σ τύτnnv άδα των δαρύων Δν αaαΒαfνες αν τνόnμα των έξων τnς γώσσας συ

αύς τ αδfρσό Μα τ αδfρσός γεν-vnK αό μnτέρα υ δεν fx nξαρ ράξn γά

μυ EKfvo o αεύες σo παδρσό φτωέ ανρωά υ σε αταύε n μμνΏ τυ γάμυ, fVan δΏ συ ατάρα γα σξυαΏ pfa Εξύψω-σς τ αράνμ αδfρσό, τν έανς υό τυύ υ δ ωρ ανένα παδ αράνμ Αά -τόν σnρός α μρόψυς αώς fa, άρσες,

σo ρόσω τυ Aόσooυ Παύυ, να δώς τα πα-δά τnς αnνς αγάnς α να ΒάΖες a παδά τυπραγμαKoύ μfσυς άτω από n poσafa των pn-σKυKών συ νόμων. EfaI σαμρός ανρωάς.

γέφυρες υ δασfΖες αnμερνά μ τ aτoKf-νnτό συ είνα σύnψn τυ μεγάυ Γααίυ Τ ξ-ρς ανρωπά όων των ωρών ό μεγάς Γα-αfς αέτnσ ία αδά δίως nξαρ ράξn γά-μυ Μα αυτό φυσά δεν τ δδάσς σα σεία. ά-μως αυτός δεν a ένας α' υς όγυς υ τν υνγnσες

σ γα σένα, ανρωά τnς αfδας όων τωνσαΒών αών, ξέρες ό όταν ανέΒnε σn εξυσία μεγάς ένν, πατέρα όων των εργατών τnς υφn



υ ή μήως μόν ων ΛάΒων αάργησε ov υρεωό γάμ συ Ξέρες ό συΖσε με μα γυναίαωρίς να έε Ληξαρή ράξη γάμυ Μα αυό o ρά-ησες μυσό έσ δεν ενα ανθρωά Κ σεραμέσω o μεγάΛυ συ ηγέη όΛων ων ΛάΒων αναΒίωσες oυς αΛς γαμήΛυς νόμυς γαί ήσυν ανίανς να ενσωμαώσες nv ανή ράξη o έννση Ζωή συ

Δεν α ξέρες όΛα oα Μα είν γα σένα η αΛήθεα η Iσρία αγώνας γα nv εΛευθερία Κ ς

είσ σo άωάω γα να 'ες δή συ γνώμηε υ δανείσα αν ό Βρέθηες να αυoερ-

ρίεσ με έυς νόμυς ερί γάμυ εξαίας ης ρό-συxης φανασίας συ α ης σεξυαΛής ανευθυνό-ηάς συ

Τ 'ω ξαναε μα θα o ω άΛ Ασάνεσμρός άΛς Βρώμς α νηά αρωηρασμέ-νς Ασθάνεσα σεξυαΛά ανίανς αγωμένς άα-μoς ανερωμένς άδες Δεν έες γυναία αν έες η μόνη συ σέψη είνα να nv ηδήξεςγα να αδείξες ως είσα άρας Δεν ξέρες θα ε

έρωας Είσ δυσίΛς Παίρνες ααρά Μυρίεςάσημα η υφή o δέρμαός συ είνα γΛώδης ήαXIά Γα o Qδf υ ραάς σην αγαΛά συ δενώες o αραμρό έσ θέΛες να o μεαΒάΛες σεδαρμέν συΛά

Η σεξυαΛή ανανόηά συ σε ΒασανίΖε σ' όΛησυ n ωή Τρυώνε δαρώς ση σέψη συ ΑνααεεQ στη δυΛεά συ ε αράτησε η γυναία συγί δεν μρ σες να της ρσφέρες αγάη φέ



ρς αό φΒίς άγς αι νευώσς ν μείς ναΒγάΛς o σξ αό o μυαΛό συ ρέε άς ασυ n γα τ εωρα μυ γα τν Kovoa τυσξ ότ σε αταΛαΒαίνω α έΛω να σ Β ήσω ΘέΛωνα σ Βήσω να Ζις μα ΛΛρωμέν εωτιή Ζωή

τς νύτς γα να μρίς να δυΛύς τ ρω εΛύρς αό σξυαΛές εμμνές. ΘέΛω n yvaKa υ ρατάς σν αγαΛά συ να ίνα υτυσμέν όΧ αΛι-σμέν. ΘέΛω τα αδά συ να είνα ρδμάγυΛα όΧωρά σαν τ αρτί να να αΛόαρδα όΧ αάνρω-

α Μα σύ Λς (Τ σξ δν VQI o μόν ράγμα σΖωή άρυν άΛΛα σμαντιά άγμαa Ετσεσα ανρωά

Μρ να ίσα MαρξIσής ((αγγεΛμαίας εανα-σάτς μΛΛντός γαoατέρας γέτς των ρΛ-τάρων όΛς τς γς μΛΛντός ατέρας άιας σ

Βτής αίδας ΘέΛς να Λυώσεις ov όσμ αόa Βάσανα αραΛανμένι εργάτς σ ΒΛέυν αo ΒάΖυν σα όδα σύ ές ξσω oυς φωνά-Ζτας (Σaτ Σaίτ Βασανσμένς μάΖς ν oΒΛέτ ως γώ ίμα Λυως σας Γατί δν o α

oδέxσ Κάτω αταΛσμός ίνω Ζω σIς μάΖςσυ μρέ ανασάτ oυς δνω τν αΛότna τςμρς oυς Ζως Κα μ αύν Λάμυν αό Λίδα νυσασμό α έυν σIς ργανώσς συ εειδρμένυν να μ Βρυν εε Κ σύ τ άνς; ((Τ σεξίνα IKpoaσIK αρέΛισ Λς (Τα άντα ξαρτώτα αό νμύς αράγντς Κα δαΒάΖς o εγ-Ρδ o αν έΛντε για τν XVIK o έρωτα



ταν άΟς μεγάΛς άνρω ξείνnσε να στΏσειένα εστnμνιό ίδρυμα για nv αεΛευέρωσΏ συτν υρέωσες n Λιτνία υνέιψες nv ρώτnεστρτεία τnς αΛΏειας ενάντα nv εKΏ συ αότυς νόμυς τnς ΖωΏς Όταν n εστρατεία τυ έτυεσε είσμα τnς αντίδρασΏς συ ανΛαΒες n διίnσnτυ δρύματς α n συνέψες γα δεύτερn φρά nδεύτερn φρά δεν ατάφερε να σ αντρ ύσε γιατίΏταν νερός. εν ατάΛαΒες ότι μέσω τnς εργασίαςτnς δΏς συ εργασίας αναάΛυψ n ΖωτΏ δύναμn

υ δnμυργεί αξίες εν ατάΛαΒες ότι σός τnς -νωνΛγίας τυ Ώταν να ρστατέψε nv νωνία

συ αό τ ράτς συ εν ατάΛαΒες αΛύτως τί-τα

ΑΛΛά α με τυς νμύς αράγντές συ τατάφερες Ένας μεγάΛς αι σφός άνρως αφέ

ρωε όΛn τυ n ωΏ γα να σε δδάξει ως σαν έΛεςνα ετύες άτ n ΖωΏ συ ρέ να ΒεΛτώσεις nvινμία Πως ένας Λαός υ Λιμτνεί δεν μρείνα δnμυργσει Λτισμό αΛΛά ρέει να ανατυ-Χύν αράΛΛnΛα όΛ ι τμείς τn ΖωΏς. Πως ρέενα ααΛΛάξες nv νωνία συ αό άε είδυς ατα-δυνστεύσεις Στnν ρσάειά τυ να σε δαφωτίσει ργματιά μεγάΛς εείνς άνως έανε δυσφάΛμα Πίτεψε ως όταν α ατύσες nv εΛευερία υ α Ώσυν ανός να n δαερστείς α ναn δασφαΛίσες Τ δεύτερ Λάς τυ Ώταν υ αναΏ-

ρυξε εσένα τν ρΛετάρι δτάτρα.Κι εσύ ανρωά τι έανες με nv τεράστια νευ-

ματΏ Λnρνμά υ συ άφnσε εείνς μεγάΛς



άνρως Συ έδωσε υψnΛές μεγαΛεΒΛες ιδέες μαεσύ ράτnσες μόν μια Βαρύγδυn Λέξn: διτατραΑ όΛn εενn n γενναιόδωρn συνεισφά μιας ανς Ζεστς αρδιάς μόν μια Λέξn αέμεινε: διτατ

ρα Λα τα άΛΛα τα έταξες στα συδια εΛευεασεΒασμό για nv αΛεια, αεΛευέρωσn αό nv Kνμι δυΛεα μεδιότnτα εδμnτι σέψnΜν μια άστn αν αι αΛαίρετn Λέξn σύ μεινε διτατρία

Α τύτn n μι γάφα πυ έανε ένας άνωπς

σφό, εσύ έχσε ένα κλσσαί σύστnμα εμ ψέ-ματα διώξεις BaaVPa φυΛαές δμυς μυστιατυνμία αταδτες αι αφιέδες, στΛές στρατάρεςαι μετάλΛια. Λα τα υΛα τα έταξες στα συίδια. ΚαταΛαΒανεις τώρα Τ είσαι ανρωά ι αμα; ραία Λιν ας άνυμε μια σάεια αόμαΜέρδεψες τυς ινμιύς αράγντες υ αφρύν nv ευnμερία συ n Ζω αι τν έρωτα με τυςnανισμύς ' nv αεΛευέρωσn τυ ανρώυ με τμεγαΛε τυ ράτυς ' nv ρυμία να υσιάΖεται ανείς για μεγάΛυς σύς με nv ανεγέφαΛn ΒΛαώ

n μματ ειαρα ' nv αφύνισn των εατμυρίων με τις στρατιωτιές αρεΛάσει n σεξυαΛιαεΛευέωσn με τν ααλίνωτ Βιασμ των γυναιώνταν ρες n Γερμανία nv εξάΛειψn τnς φτώειας μεnv εντωσn των φτωών των αδύναμων αι των αΒnτων nv αιδεία με nv ερφ αιωτών ' τν

ιενεια ργραμματισμ με τα μετάΛΛια για τιςΛύτενες μnτέες ΑΛεια μως έεσες ίδιςύμα τύτnς τnς τεΛευταίας ιδέας συ;



Η «Πί ων Προεrάριωv εν ενι φυσικά ημνη ώρ που εκείνη η υσοίωνη Λξη, η «ικro- , κμπάνισε σr υά σου ε άΛΛ μρη ην υ-σες με μεγΛπρεπες σroς και ννησες μσ π ς

άξεις σου τ σεξουΛικά ανίκνο, σrIKOa, σισrOYIarZ που σε ογησε σo pfro άιχ κι σrεIΛε εξ-ντ εκroμμύρια ικούς σου σroν άφο Κι εσύ πrηοςσυνισες ν φωνάεις: ω rω rω

EI είσι νθρωπάκο ΑΛά κννς εν οΛμάειν σro πει Επει σε φοΒούντι, σε θΛουν μικρ

ΚrΒθίες ην ευυΧί σουΔεν πυσες ποr εεύθερ ην ευυΧα σου, αν

θρωπάκο Γ' υr ην καΒΟΧθίεις, γι υr εν -νΛμάνεις ην ευθύνη ν η ιφυΛάξεις Δεν μαθεςε σου θηκε ποr η ευκιρα) ν κλλιεργες ην ευ-

υί σου με φροντί κι σopy, πως κΛιεργεί οκηπουρς r ΛουΛούι roυ κι ο γρrης ro σrάI oι μεγάΛοι πισrμοvες, ο ποιηrς κι οι φισοφοι πά-ντ σε αποφεύγουν, ανθρωπάκο, επει ενι εύκοΛον κΒροθεις ην ευrυΧ μ ύσκοο ν ην κ-

Λιεργείς, κι εκενοι χαούσv ν καΛιεργσουv ηικ oυςΔε με πάνεις ανθρωπάκο, σι ΚΛά, Λοιπν, θ

σου εξηγσ πρωroπρος εργάει σκΛηρά επ κ, εκοσι,

ιάντ ρν πάνω σην επισrμη, r avara ς ιες ro Η κινοroμα ενι Βρύ φορο κι πρπεινα ro σηκώσει μνος roυ rηv πορεί ων ρνων υ-ποφρει π ς νοησες σου, ς σθρς κίηΛες ιες κι ινικά σου Μαθνει να α ναΛύει, να a



κτνοε Κ τεκ ra Kθτ με κνούργ Όμωςεύ νθρωπκο εν roν Βοηθς ο ργο oυ Κθεο Δεν πς κον oυ ν oυ πες «Φε μου Βπωπως εργε κηρ πω επfης ό ουεύεςπνω

τ μηνμr μου εργε γ ro πμου τη yvafKa μου ro φο μου το ωρφ μου ρόν τώρ με raavfzov ra poBaa εν μπορών ra Βγω πρ μόνος μου Ν ε Βοηθω ν μεΒηθες» νθρωπκο ποτ ε Βοηθς roν ν-θρωπο που ε Βοηθ Φωνες ω πfες ρ

ωρύε r μτς ουεύς ν roν κΒο εργor κ τ ορυεf Μ εν πρθυμOεf ποτν Βοηθες εκεfνον που ε Βοηθ Θ ου πω γτεκνώνς ro ργο roυ ο πρωroπρος εν ε ν προφρε πρ μνον ες όΧ ποΒς ούτε υξες

μrε υογκς υμΒες γ roυς μθούς των εργ-ομένων ο ύτε XIrOυγεννIK ώρ κμ οκονοK apo Το μνο που ε ν μoρrε εfν Βν κ εύ ε θΛες Βν Εε η ρκετ πμνος ου

Τούτη η rη ου ε θ ενxρoύε τον πρωro

προ ν π κοrούες τη ουε ου fως ν oνΒοηθς Κ ν κφτετ νηυε κ κνοroμε ενro κνε γ ν Το κνε ορμώμενος π τη κ oυωκτητ Αφνε την ρωγ ου rn φροvf ου κroν OfKro γ ν roυς εργroπτρες κ roυς ππ

ες ος IrεύεI ό εfν π κρός ν μθες νφροvrfες μόνος ου roν ευτό ουΜ ε ου ρκε που εν τον Βοθς Τον πρενο-

εfς κ τον φτύνες τν μετ πό ρόν κηρς



ουΛεάς ο πρωrοπρος ερευνnrής κrΛΒfνε επr-Λους rv arfa που εfσ νfκνος ν προσφρες σryvafKa σου rn ρά ου ρω γυρfες κ ro Λεςπως εfν σεξουΛκά εσrρμμνoς. Το Λες υr επε

εσύ εfσ σεξουΛκά εσrρμμνoς κ συνεπώς -νfκνος σroν ρωr. ΑΛΛά υr ούrε κν περνά π roμυΛ σου Αν κάποος ερευνnrής νκάΛυψε μΛςπρσr rv arfa που πεθfνουν ο άνθρωπο σν ςμύγες π KaPKfvo κ ύε ν σ κθnγrής ογκο-Λογfς νθρωπάκο με κΛοπΛρωμνn θσ σε κάπο

εκευμν κΛνκή συρfεσ πως εfν πrεώνς ε άγνο σεκά με μκρΒ rς σφς ξεψε ή ro ωσν μεγάΛ ποσά γ ς ρευνςro Τον ρωrάς ν εfν ΕΒρfος ξνος κ επμνεςν ον περάσες π εξεrάσες, προκεμνου ν π-

σώσες ν ε προσν ν σοΛεfr με ro κσου KaPKfvo. Προμάς ν φήσες ν πεθfνουν ο κρκνοπθεfς πρά ν πρεΧθεfς πως εκεfνος νκά-Λυψε κά που μπορε ν σε Βοnθήσε ν σώσες [ουςσθενεfς σου Η κnμκή θσn, ro ΒΒΛάρο Kara-θσεων ή ο συνσες σου με rn Βομnνf pafoσnμfνουν γ σν περσσrερ π , Λήθε κn γνώσ Ανθρωπάκο, εfσ κ πρμνες φύΛος κμκρς

ΕπνΛμΒάνω Ό μνο εν rov Βοnθάς, μ π-ρεμποfες συσnμκά rn ουΛεά που κάνε ο ερευ-

νrής γ σν, ή ν γ σν. ΚrΛΒfνες ώρYarf σε ποφεύγε n ευυf Τnv ευrυΧf rn κερfεκνεfς με κπο κ με μθο Εσύ θΛες πΛά ν rnv



κr6ροχθfεις. ε ποφεύγει, Λοιπν, γJa ε θΛει νTv κr6ροχθfσεις

το ετξύ ο ερευντής Krφρνε ν πεfσει ρκε-τούς πως νκάΛυψή του χει πρκκή ξf· χάρσ υτήν εfνQl πιθν εfτε ν yfvov κτνοτς ορι-σένες ψυχικές Jarρχς, εfτε ν σκώσει ν 6άρος,ν ννάξει ν 6ράχο, ν θερπεύσει γκους ή νει σ π T συπγή ύΛ ε T 60ήθεJa κτfνωνΕσύ ως, ν εν το εις γρένο rv εφερf,εν το lστεύεις, επειή εν επιστεύεσ τ ά κι

T νοοσύν σου. Όrν, ως, νκάΛυψή του -οσιευτε στις εφερfες, ρχεσ έχοντς flOςεκεfνος ερευντής που έχρι πρνος υσφήες γJaτσρΛτάνο, πορνογράφο, πτεών κ πειΛή γlQ TσlQ ώ, γfνεQl ιlOφυ ως, νθρωπάκο,εν ξέρεις T εfνQl ιlOφυ, πως εν ξρεις T εfνι

ο Ε6ρfος , Λήθει> ή ευτυχfQ . Θ σου πω T

εfπε ο Τκ ντον γlQ v ιlOφυϊ, στο 66ifo τουΜάρν Ηντεν EfQl 66ος πως το ουν Ja6άσειεκτούρlQ νθρωπάJa, fχως ν ντιΛφθούν το ν-ά του. /lOφυ εfνQl το σή κττεθέν που κοΛΛάς

στ εlνOήTά σου, σν θες ν τ πουΛήσεις τν οερευντής που χρι πριν iγ ήτν κΛστος ή ψυ-

χωκς), ετπε σε ιlOφυϊ, ονεfς ν Kr6ροχθfσεις rv ευrχf που προκύπτει ως ποτΛεστου έργου του ΚυlOΛεlκά T χΛπκιάεις, κθώς εκτούρlQ νθρωπάJa θ ξεχυθούν κρυγάοντς

σου εν χορώ, /lOφ υ, ιlOφυϊ άνθρωπOl θ κ-rφθάνoυν σε γΛες κ θ ώνε τ επινοήτά σουσ π το χρι σου Αν τύχ σ γις, Ο



σθεvεfς θ μεύον σ σrφ Θ μπορες va rουςΒοnάς πο γρήγορ κ πο ποrελεσμκά κ θ Βγάες πολύ περσσόrερ ρμr πό pV «Κκό εvυrό σ' κούω Va ρωrάς, vθρωπάκο XI ΒΒ, εv

εv κκό Δεv εfv κκό va ΒγάΖες λεφrά rμ, π'r ουλεά σου Κκό όμως, εv Va μv κάvες roraγ rv rv vκάλυψ κ ν Va rv ξοποες,Va rv εκμεrλλεύεσ, μόvο κ μόvο γ Va πλουrσεςΚ εσύ υrό κρΒώς κάvες Δεv προωθεfς rv περr-ρω εξn rnς vκάλυψ ς εσ μvκά, πε-ρfσκεπra, λ μρ γ, Βλκκ Δε Βλπες ς υvrό-rrες ή roυς περορσμούς rς Από r σrγμή που εvες επφή με rv πργμκόrnr, εv μπορες va -κρfvες ς υvrόrrς rς κ rυrόροv κάvες κrά- pn rωv εφρμογώv rς Πρό ως γός ή μκρο

Βολόγος γvωρfες ό ο rυφοεής κ ολρ εfvλομώες vόσο, εfv fyopo ό θ ρμfσες άνρόv ρευvς γυρεύονς ro Βάκλο ro KaPKVO Α-φού μθες πό κάποοv μεγάλο άvθρωπο ό ο μvς λεroυργούv Βσε συγκεκρμvωv vόμωv, φάvες

μnvς που σπρvουv ro θάvro κ vrμεrωπίες raμΒ όν σ μvς υrό ro θμ Βάς λάθοςρόμο, ό επ ες εκεrίες μόvο, μ εώ κ εςοερους ώvες Έες ενυπώσε vεξίrλ rρεBλςvrψες σε άες επσrμοvες κ, κόμ ερόrε- κvες άμεσ κ σοΒρή μά σr ω rv

Εrfς roύrnς rnς πλάvς κ προκεμvου va φυάξες rv ξοπρπεά σου rv επγγελμκ σου φή-μ, r ρσκεf, ς κrσες ή rv προσωπκόrnrάσου, ώκες, υσφμες, φυλκες ή Βλάπrες με ό



ποον πo πρνά απ το Χρ σου, κνον που προ-σγγ πργμακά v καανσ ων Λτουργν ςως.

Να ξρω, ξρω· θΛς «οφυς» κ σα πρθυμοςν ς μσς. ΑΛΛά θΛς καΛς Οφυς, κσμς,σορς κα μμνς. απ κν rv aa ρά-a που γκρμ φραγμούς κ ανrθra σo κασ-μένο Εσύ θς μα οφυα συμμμν, πθνα καπροσγωμν που να μπορς να πκνύς σς πα-ρΛάσς σου, ωρς τον κνυνο να σ φρ σ ύσκο-

θέσΝ, rσ σα, ανθρωπάκο ΚααΒΟΧθς μ ου

Λμ σου προσφρrα, αΛΛά σύ ο ος σα αν-κνος ν μουργσς υr ρσκσα κ πουρσκσ, γ ' υr σ α υ που σα. αυ πρνάς

μ οΛκΛρ ω κΛσμνος σ ν οφρ γραφο,υπώvrς μοντον a Kra μς αρθμομνς.Κμπουράς σκυμμνος πάνω απ ν σασrρο σφυκάς πγυμνος σro ουρΛομανύα του γά-μου κ σrv θουσ α σKΛα ς, πρΛο που αντπ-θς ra πά Εσ νκανος να αξοποσς or-

ποr Ποr θ κrάσς μ πρωrυπ κ αυrYa πάντα πρνς ως να νς το πραμκρ υ-νθσς να πΛώνς το Χρ κ να πρνς κνο πουσου ν rομο κάΟΟς άΛΛος

Μ ν κααΛνς YJa ουν έσ ra πράγμrα

Yar ρέπ να 'ν rσ; Εγώ, ανθρωπάκο, μπορώ νασου γσω το YJar π αν ρθς σ μνα σω-rρκά άος σξουαΛκά νκνος ψυκά aapayμνος μθ να αναγνωρω ro άκαμπτο ώο που σα



κτά Βάθος Εσι ικνός μόνο ν κτΒΟΧθις κιν πνις, εσι νκνος ν Ωμιουργες κι ν -νις επει n κύρι σωμτικ σου ιάθσΩ υπγορύειυτοπεριορισμό κι POKnrIK υσπιστ πει πνι-

κοΒάεσι κάθε φορά που νύτι μσ σου το ργονο νστικτο Ως γάΩς κι Ως προσφοράς υτόκι φοΒάσι ν ώσις υσιστικά, ο όπος που πνεις, ποκύπτει ότι πρπι ν πργμεις τον υτόσου με pa, φ ευτυΧ κι γνώσΩ, πει ισθάν-σι κενός, πεινσμνος κι υστυς, στΩμνος τόσο

πό Ων anIV γνώσΩ όσο κι πό Ω τάρ γιγνώσΩ Ν γιτ κάνεις τ ύντ υντά προκειμνουν ποφύγεις Ων θι νθρωπάκο Η θει μπο-ρ ν ιεγρει μσ σου το VνKστIKό Ως γά-Ως Μπορ μάιστ, ν σου ποκύψι κνο που

προσπθώ, μάον ξι, ν σου ώσω ν κτάΒειςΚι υτό εν το θεις, νθρωπάκο Το μόνο που θςενι ν σι κτVωτς κι πιώΩς

«Τον κούτε Επιτθτι στον πιωτισμό, το προπύρ-γιο του κράτους κι του σπερμτκού κυττάρου, Ως οι-κογνις Πρπει ν τον στμτσουμε

Έτσι ωρύεσι, όποτ σου υπενθυμει κάποιος ΩνψυΧικ υσκοιιόΩτά σου, νθρωπάκο Δ θις ν ξ-ρεις, ε θις ν κούσεις Θεις οπωσποτ ν Ωτωκρυγάεις ρ, οιπόν, θ σ φσω ν Ωτω-κρυγάεις, μ άσε με κι σύ ν σου πω γιτ εσι -

νκνος ν γυτες Ων υτυΧ πω το φόΒο στ μάτισου n ερώτnσ μου σε πόνσε Βθιά Εσι, ες, υπρΩς νεξιθΩσκς» Αξιώνεις το ικωμ ν σκεςεύθερ τ θΩσκευτικά σου KθKovτ όποι θΩ



σκε κ αν σπάεσα ΚΛά ως εδώ �μως, δε σουφrάνε υr Λες ν σπάΟν κ Λο ο άΛΛο rnδK σου θρσκε Η ανοΧ σου φορά μνο rn δKσου θρσκε Χ rn θρσκεα rων άΛΛων Κ rν κάποος rύε κ Λεύε rn φύσ ν γ κάποον προ-

σωπκ ε rν γπά rn φύσ κ προσπθε ν rnvKrνOσε γνεσ ξω φρενών rν ν πνρεμνοευγάρ νκΛύπrε δεν μπορε ν συνεΧσε ν μνε άο κάrω π rnv δ rγ, θΛες ν σρνε ονς rov άΛΛον r δIKrρα, Krγoρώνς ΛΛΛoυςγ νnθκrnr κrnνωδ Μκρψυε πγονε μεγά-Λων επνrrών, ρνεσ ro συννεκ δύγο Φο-Βάσ rnv δ σου rn Λγνε Λες ν ΒΛπες rnvΛθεI roν κθρφrn π κε που δεν μπορε ν σεδράξε σωΒνσμς σου, νθρωπάκο πγάε πrn σωμK σου κμψ, π rn νoηK δυσκοΛrηrά

συ Δεν o Λεω γ ν σε θξω Το Λεω επεIδ εμφΛος σου κμ κ ν ες rnv rάσn ν σκοrώνεςrους φους που σου Λνε rnv ΛθεI ρξε μ μά σoυς πώrες σου Δεν περπroύν πρεΛύνουνΔε μσούν roν πργμκ εΧθρ roυς ουν κΛρονο-μκούς εθρούς που κάθε δκ ρν ΛΛάουν π

ορκσμνους εΧθρούς σε σΒους φους κ ξνά σεορκσμνους εΧθρούς Δεν γoυδoύν γOύδI, γκ-ρυν εμΒrρ Δεν γκΛάουν ς κοπΛες roυς ςπηδάνε γ ν νεΒάσουν ro σκορ rων νυκrερνών roυςεπσεων Το ποΛύποΛύ ν με σκοώσες πως εξ

νωσες rσους κ rσους π roυς Ληθνούς φουςσου roν σύ roν θενάου, ro σroργK ΚρΛ μπνε-xr, roν νκοΛν κ rσυς άΛΛους Μ ο πωσμς



ε εξοvrώσε εσν νθρωπάκο Ποοπάrσε κ συ-νθΛψε εκroύρ κούς σου Κ ως πρΛ υάεσ ποφσσνος ν πρενες πώrς

ρ rv γάπ Αγπάς r ουΛεά σου κ Ζες

π υ ως ουΛεά σου σrρεr σr γνώσ, IK ου κ ποΛΛών άΛΛων Η γπ ουΛεά κn γνώσ εν νγνωρουν πες rεωνε κ σro-Λς Μ θΛες ν εσ πρIωάKoς επε φοΒάσrv aIv γάπ φοΒάσ ς ευθύνες rς ουΛεάςσου κ φοΒάσ θνάσ r γνώσ Ν γ εσ -

κνς ονά ν κraΒΧθες rnv γάπ rn ουΛεάκ r γνώσ ων άΛΛων κ εν πορες πο σου νουργσες Ν γ κΛΒες rv ευrΧ σου σν roν

κΛφn ες σn νύκ ν γ σn θ κ νο rςπργκς εraς πρσνες π φθνο

((ά κΛφr EVQJ ξνος εν εrνσrnς Ενώεγώ ε Γερνς Αερκνς Δνς, ΝορΒγς»

Άκ οΛοσκάς νθρωπκο Εσ κ θ πρ-νες πάr εrνάσς κ πος Mενάσrευσες σεoύroν εώ roν κσο οΛεΛ raa κ θ φύγες π

ω ως φνφάρες IγKΛεIς επε φοΒάσ, φο-Βάσ θνάσ Νώθες ό ο σώ σου γνε Λο

κ πο άκπro σrεγνώνε Λο κ περσσερο υ- φοΒάσ γ υό φωνες rnv aσrvoa σου Μπρος σrv Λθε n σrυνo σου εν avpn

ε ν εI ο σrυφύΛKάς σου ν ε poBa- Η yvaKa roυ εν εν κΛά, πά roυ ενάρρωσr Η σro κ ro περσrροφο κρύΒουν κΛά rvνθρώπv υπσrσ ου Απ ν ως εν πορε



να κρυτε Εώ ΒΛέπεις τον εδα υμν τον αστυΛα-κά ου

«Εναι δηΛμένο την ατυνομα Εναι εντάξει ταχαρά του; Τους ρους του τους πΛρε; α ερευντε ον Κινδυνεει η ι και η αάΛεια του έ-

θνουςΝαι ανθρπάκο o πάνοτε δηΛμένος πάντα

πΛρνα τους ρους μου. Μα δεν ανηυχε ια την και την αάΛεια του έθνους. Τρμεις μπα και εδεξ τον κμο πς ε εδα το ιαεο μου Ναιατ ανεαι με νχια αι με δντια να με χώειςη υΛακ ια τάη Σε ξέρ καΛά ανθρπάκο! Λ-πεις άμα τχει κι εαι ειαεΛας δε Βάεις τΧο η ου την προάπιη τη δικαιονης. Χι πΛάκυνηάς μια aax υπθεη ια να πάρει προα- Αυτ κυνηον Λα τα ανθρπάκια που υπηρε-

τον ειαεΛες. πς έκαναν και στην περπητου Σκράτη ΛΛά ποτέ ου δεν κατάερε να διδα-χτες απ τα aaa της ιτορα ΔοΛονηες τονΣκράτη και ι αυτ εαι ακμα κοΛΛημένος τη Λά-πη ΜάΛιτα! οΛονηε τον Σκράτη και ακμα καιμερα δεν το χεις υνειδητοποιει Τον κατηρηες

πς υπονομεει την nlK ου κμα την υπονομεειτχέ μου ανθρπάκο ΔοΛονηες το ώμα του χιτο πνεμα του. ξακοΛουθες να δοΛοονες ο νοματου νμου και τη τάξης αά με πο μουΛχτ καιάνανδρο ταν με κατηοες ια ανηθικτητα δεν τοΛ-

μάς ναμε κοιτάξεις τα μάα έρεις ποιος απ τους

δυο μας εναι ανθικος ακΛαστος και διετραμμένοΚάποιος επε άποτε απ Λου τους ιου του μ



νον έναν δεν άκουσε ποτέ να εει σκιν ανέκδοα α-ναεραν σε μένα Εε εσαι εισαεέας δικαστής ή

αρς ς ασυνομας ξέρ καά α πρσυα ανέκ-

δοά σου ανθρπάκο. έρ κι απ πο πάουν

αυ σε συμ60υε να κρατάς το σμα σου κει στΝαι μπορε να κααέρεις να αποδεξεις στο επ ιέκρυψα απ ν εορα εκα δ0άρια απ ο πραμαικ μου εισδμα ι έχ σέσεις με κάποια υνακαή ι μσα μορα σε κάποιο παιδάκι μς αυάον άσμα μνο αν α προέρουν α δικά σουε ΧΙ α δικά μου κι αυ εξαιας του που πουα αIαμ6άνεαι ο δικ σου θ0μένο 6ρώμικο μυα. Επειδή εσαι ανκανος να ερθες διαορεικά νο

μεις ι σου μοιά ι ανθρπάκο μου δε σου μοιά δε σου έμοιαα ποέ Δεν έει σμασα αν με πι

σεεις ή χι εονς εναι ι εσ έεις το περσροοκι εώ νώσ Κάθε άνθρπος σο εδος του

σε με ανθρπάκο να σου εξήσ πς κααστρέ-εις ή σου.

Το 1924 εισήθκα τν επισμονική μεέτ του αν-

θρώπινου αρακήρα ΕνθουσιάστκεςΤο 1 928 άνκαν τα πρώα αποτεέσματα ος ς

ερασας. Με αποκάεσες εξέxoτα διανοτή

Το 1 933 ο εκδοικς σου οκος εοιματαν να κυ-κοορήσει σε 6ι6ο τα αποτεέσματα τς συκεκριμένς έρευνας ερ μις εε ανέ6ει στν εξουσακι εώ σε μάθαινα να κατανοες τι ο τερ έινε ισχυ-ρς Χάρ στ θράκισ του χαρακτήρα σου μς αρ

νήθκες να δμοσιεσεις το 6ι6ο στο οποο σου εξ



γούα πς ο fΛερ ιαν αποκΛειικά δικό ου n-μιούργμα

ο ο 8ι8ο μου κυκΛοφόρε θουιάnκεςκαι πάΛι ΛΛά όαν ο απαγρευε ο πρεδρς ουο δοΛοφnες με ιπ ου.

E δώδεκα χρνια και παρά ον άκραο ενθουιαμ ου nρούες ιγι ιΧθύος για ο 8ι8ο μου.

Εανεκδθκε ο 195. Το χαρέnες καενθουια-μένο ς κΛαικό ΕξακοΛουθε να ε ενθουιάει

EKOl δύο χρνια εfκοι δο αέΛεια αραγμέναδύκοΛα χρνια πέρααν από όε που ξεκfnα να εμαθf ι εκεfο που έχει naa δεν εfαι αομικιθεραπεfα αΛΛά n πρΛψ ν ψυχικών διααραΧώνμ υμπεριφέρεαι ακμα όπς υμπεριφερουνεδώ και χιΛιάδες χρνια. Ef εfκοι δο αέΛεια ο-μακικά χρνια ε μάθαινα πως οι άνθρποι υποκύ

πουν ε διάφορες μορφές παραφρούνς παγιδεύ-oαι xa επειδι έγιναν άκαμποι ο ώμακαι ν ψυχι κι επειδ εfαι QVfKQVO να αποΛαύουνον έρα και να ον προφέρουν Yaf α ώμαά ουςατfθεα απ εκεfα όΛν ν υπόΛοιπν ών δε υ-αράzoαι καά n ερτικι πράξ

EfKO δύο χρνια από n πρώn φορά που α εfπαΛες ους φΛους ου όι εκεfο που προέχει εfαι nπρΛψn και όχι n θεραπεfα ν ψυχικών διααραχώνξακοΛουθεfς μς να υμπεριφέρεαι πως υμπερι-φέρεαι εδώ και χιΛιεfες Εκθέει ς ον υnΛό όχο

δχ να αναφέρεις πώς μπορεf να επιευΧθε Δεν αναφέρεις ν ερικ ου υνόΛου ς aθρπn-ας Σε ενδιαφέρει (€Π πρόΛnψn ν υχικών διααρα



Χών» τοτο επιέπεται να το Λες χρίς να θίεται οκαθπρεπιμς ου μα δεν αχοΛείαι με το Ζήτηματης οΛέθριας ερής Ζής τν ανθρώπν αυτ απαορεετι. κμα κι ς ιας εί χμένος το

Βορκο μέχρι το Λ μΛήθεια τ νώμn θα σχnμάτΖες ια ένα μηχανικπου αναΛει n τεχνιή τnς πτήης δίχς να αποκαΛ-πτει τα μυτικά τnς μnχανής κι του έΛικα; Μα αυτ κάνεις κι ε μnχανικέ τnς ανθρώπινης υχής υτ ακριΒώς Εί δειΛς ΘέΛεις τα κεραάια απ n τορτα

μου μα Χ κι τα αάθια τν ρδν μου. Μήπς κιε ανθρπάκο τnς υχιαικής δεν έΛεες αχΛά α-τειάκια ε Βάρος μου; Δε με εΛ00ποίηες αν τον((προήτη μεαΛτερν και καΛτερν οραμών»; Δενάκουες αίνετ ποτέ ου το παραπονεμένο κΛάμα

τnς νεαρής υΖου που το ώμα της ΒεΒnΛώθnκε απτον ανίκανο Ζυ τnς Μήτε n ανιώδn κραυή τουέηΒου που κοντεει να εκραεί απ ανικανοποίητο π-θο. ΕξακοΛουθείς ακμα να θερες την αάΛειά ουnμαντικτερη απ τους αθενείς ου Πο καρ θαεπιμένεις να ΒάΖεις τον καθπρεπιμ ου πάν απτην αποοΛή ου ς ιαο; Πο ακμα θα αρνείνα δεις τ n τακτική ου κατατρέει τς Ζές εκατομ-μυρίν ανθρώπν;

άεις n αάειά ου πάν απ την αΏθειαταν ακος ια n ορνη μου δε ρτάς ((Τι μπορεί

να κάνει ια n θεραπεα τν αθενών;» χι! τάςμνο ((Εχει άδεια εξακήες επαέΛματος ια τηνποιτεία του Μέιν;» Δε υνειδητοποιείς τ παρτ εκ Ο χαές άδειές ου μπορείτε να μου δημιουρείτε



μικροεμπόδια η δOυεά μου δεν μπορεε να η α-μαήεε � εμ διάημος ε όo ον κόμο επειδή

αναKάυψα η υνθημακή πανoKα κι ερευνώ ηκή ενρ εια. ο μόνος που χει ο δικαμα ναμε εεάει εν εκενος που νρει περιόερα απόμνα

ααπααάς ην εευθερα ου Κανες πο δε ε

ρώηε ια δεν κααρνεις να κερδεις ην εευθεραου ή Ya κι όαν ακόμα ο καορθώνεις η χάνειςα ρήορα ορονας κνοριο ανη

Το ακούαε αυ Eχε ο θράος να αμι8ηεη δημοκραα κ ην εερη ν ΡOεάΡν ουκόμου Κά ο ρμπεoς κά ο ανεπαναάης! Κά-

!»Μην εάπε μικρ Φρερ πάνν ν δημοκρα-

ών κ oυ πακόμιου ΡOεαΡάoυ. Πε ό Οαηθνς προοπκς να κερδεις ην εευθερα ου εαρών περιόερο από ην απάνηη ε εκενη η

μοναδική ερώηη παρά από ς χάδες αποάειςπου αραδιάουν ρηδόν Ο κομμακς επροπς ου

Κά! Πρo8αε ο θνος κ ην ΡOυαKή oυ

επαναακού ΡOεαΡάoυ! Κά! Σήε oν oνοχο!

Με α ή κ α Κά που νάες ανθρ-πάκο δε ιμώνεις κονερα o όχo ου οε 8ήμα.

Πάνα νόμΙες ό μπορούες να δαυάες ην εευ

θερα ου ήνoνας κάποιους oν οχο» Κοα Kαερα να ηθες μπρoά ε κάνα καθρη

Κά!



Ηρέμηε ανθρπάκο Δε θ? να ε προΒά?ροπαθώ απ?ώς να ου δώ να καα?άΒεις aδεν καάερες πο να κερδεις [ην ε?ευθερα ου ήνα [η διαηρήεις έ και ο. Δε ε ενδιαέρει κα-

θ?ου oo o naΚάα Κα?ά ?οιπν Θα εμαι νομος Άε με να ου π

πς υμπεριέρεαι ο ανθρπάκος μέα ου αν [χεικαι Βρεθες ε καάαη ε?ευθερας. ς υποθέουμε Q οιηής ε κάποιο δρυμα αιερμένο η ε-

ουα?ική υιεινή [ν παιδιν και [ν εήΒν EQI εν-θουιαμένος με oη [η ?αμπρή ιδέα και θέ?εις ναυμμεάχεις o απε?ευθερκ Kna. Το ακ?ουθοεπειδιο SaSaanK o δικ μου {δρυμα:

ι οιηές μου ήaν κυμμένοι πάν απ [α μικρο

κπιά oυς παραηρώας [η ήινη Βιοενέρεια ΕΒρικουν μέα o υρευή ορνης υμνς. Σεναα και ου na να έρθεις να ρεις μια μαάήκες χοροπηδώνας απ o υρευή, πς εέννηε η μηρα ου επιδεικνονας [η μνια ουIς υναίκες και ς νεαρς κοπ?ες Σε καάδιαα μα

o YJQ δεν o καά?αΒες μο?οώ πς οε κι εκαά?αα la δεν καά?αΒες α, αρερα o υzna διεοδικά, παραδέχηκες πς νμΙες [έ-oιου εδους a θα έΒρικες ε ένα {δρυμα αιερμένο η εουα?ική υιεινή [ν παιδιών και [ης αν-

θρπηaς. Με [η Βοήθειά μου ρήορα ανι?ήθηκες έρθηκες άεμνα επειδή περιρνηες o δρυμακαι ς ιδέες που ανιπροπευε ινα αής [ρα Δεν έχεις oa να πεις Τε να υεΧ



Άκου λοπν να άλλο παά� πώς σπαταΛάς nv εΛευθερία σου: .

Το ξρες πς κ εώ πς ο "ξρουν Λο τ

εία μνμα εξουαΛκά πενασμνος τ ψαχουΛεεςνοnτκ ποο μΛος ου αντίθετου φΛου τχε κα Βρεθεί μποά σου εσ κ ΟΙ φίΛο σου λτε αρκώςπρστυχες τορίες ρ απ ο εξ κοντοΛοίς τ nφανασία ου είνα αποκρουστκά πορνοραφκή ΕναΒράυ άκουσα να παρεΛανες σους ρμους κα ναφνες ΘΛο υμε υναίκες! ΘΛουμε υναίκες!

νnχnα α σνα κα nμορnα συΛΛουςους οποίους ήΛΙα πς θα μθανες να συνεnοποείς nv αθΛτnτα τnς καθnμερντnτάς ου καθώς κατον πο με τον οποίο μπορείς να nv ξεπεράσες Μαευήκαε στους υΛΛους αυτος σαν τς μες ε

κα ΟΙ φίΛο σου. ατ ανθπάκο; Σnν apx νμΙαπς ερχατε επεή εΛκρνά ας ενφερε να ΒεΛτώετε n ή σας. μοΛοώ πς άρnα να κααΛάΒnv πραμακή ατία. Νομίατε πς ο ΛΛοο τοοαv να νο είος μπορντλου που α κορία εκονταν ρεν. ΜΛς ο κατάΛαΒα Λυσα τους υΛους χ ατί πίευα τ av κακ να νρείτεεκεί με μα κοπΛα μα επε φερσαε σαν ξαναμμνα ουρονα. τ ο σΛΛοο αΛθnκαν κα α άΛn μα φορ παραμείνατε κοΛλnμνο n Λάσπn.. Θες μπς να πες κάτ

Το προΛεαρο χε αφθαεί απ nv μπουΡουία. Ι n ες του προΛεταάου ξουν πώς να αντ

επίσουν το πρΒΛnμα Θα καθαρίουν το στάΒλο με



το Βαρ του έρι Εξάου, το εξουαικ πρΒΩματου προΛεταριάτου θα Λυθε απ μνο του!

ΜάΛιτα ΚατάΛαΒα εννοε, ανθρπάκο ΣΩν Παα τν Προετάριν αφνουν το εξουαικ πρΒΛΩ

μα να Λυθε απ μνο του Τα αποτεΛέματα φάνΩκαντο ερoνo που Ω μια νκτα μετά Ων άΛΛΩ ΟΙ προΛετάριοι Ραώτε Βααν ποια υνακα έΒρικανμπροτά του. Σιπ! Ξέρει ποΛ καΛά π Λέ ΩναΛήθεJ υπέρμαχοι Ω επανατακή μή ου,

οιτραώτε

Ω ερακήεευθερα

ου ε ντρπιααν ει του αιώνε τν αιώνν ε τοτο «μποροε να υμΒε μνο ε κα ποΛέμου ; ραα, Λοιπν θα ου ΩΩθώ μια αΛΩθιή ιτορα ακμα.

να ανερχμενο ΩέΩ ήταν ενθουιαμένο μεΩν οικονομα του εξ ο και με Ω ικτατοα του

προΛεταριάτου. ρθε Λοιπν και μου επε «Εαι καταπΛΩκκ ΚαρΛ Μαρξ αξε του ανθρώπου πώνα απελευθερθον οικοομικά κι ε του αξε πώνα απεΛευθερθον εξουαλικά. Του επε, "Ξεχυθετεκαι αμήτε " Το μυαλ ου ιατρεΒλώνει κάθε ιέα

ΣΩν καθΩμερινΩτά ο το τορικ μου ακάλιαμαπήρε πορνοραφικέ ιατάειΔεν έχει ιέα ια πράμα ου μιΛά, ανθρπάκο

ι αυτ εξακοΛουθε να ΒουΛιάΖει πάντα το Βορκοο ια ένα, υναικοΛα, αν ιάκει χ να

χει κάποια ιιατεΡΩ KΩ τα παιιά, απΛά και μνο

επειή εν έχει ικά ου, κάνει Ωμιά υπουνεΩταΗ αναοφή τν παιιών, ταν Ων παρνει κανε ταοΒαρά υνεπάεται και Ω εξουαλική του ιαπαιαώΩΩ ια να κατευθνει τά Ων παιική εουα



ικτητα πρπει να νρίεις απ πρώo χρι είναι ορτας Μα εύ Οάεις ε Βαρι Είαι άχαρη και -ακά απθηκή Αυτ αρκεί απ νο του να ε κάνεινα νιώθεις να πκρχοο Βαθά Ρνο ίος YQ κά-

θε εκυκ νταν ώα ε ε κατηορώ υικάπου οιάεις ε Βαρι ούτε που δε εύτηκες ποτ ουoν ρτα 00ς υlΟοικς ντρας θα πορούε ναε ερτευθε). ε ε κατηορώ που δεν κατανοείς τονπδικ ερ. ε κατηορώ που ετεψες o κα-τερανO χονροκονο ώα ου την ειψη ο-

οριάς και χάρης καθώς και την ερκή ου ανικαντηα ε αρεή καταπνίοντας oν ρτα τν πδιώνΑυτ άχηη υνκούα είν κηα Η ύπαρξή ουκατανά εΙήια επειδή ρες τα υιή πδιά ενάντιασoυς υιείς πατεράδες του επειδή θερείς τον υιήπδικ ερ παθοοικ ύπτα κι επειδή ά

χηη υναικούα δε ου αρκε που οιάεις ε Βαρια κτε κ δδάκες αν Βαρ Αντί να απο-υρθείς ταπεινά ε ια ήυχη νίτα της ής Βάειςτα δυνατά ου να ενυπώεις την ίδια τη ή ε τηναήια ου την α δεξι τητα την υΟΡlία ου κ ε

το πικροο ίος που κρύΒεις πί απ το ψεύκοχαε ου.Μα κι εύ ανθρπάκο αήνεις τα υιή παιδιά ου

o εος τoιν υναικών που ευούν την πικρίακ το δηητήρι τους ς υιες ψυχούες τους ΝαΟπν ιατί εί τι πς εί Qί εις τι πς

εις και κτεαι πς κτε Να ιατί ο κοςείν αυτς που είν



�κου α να καταΛάΒες ε{α ανθπάκο �Hθες ε μνα να ου μάθ α μαθα μετά απ ποΛκπο κα μΧθο. ν δεν μουν εώ θα o να μκ αματο αOυδάK ε κάποα κμποΛ Σε

εψα ου μετδα τς νώες μου κα τ θεαπευJκ τεΧνκ μου Σ μαθα να δακ{νες πώς ματ μα κ ώα τν ώα Βνε n εΛευθε{α κα καΛΛεε{τα n δουΛε{α. ς εκππς μου ε κάποαμακν χώα ου δθκε μα υπεθυν θ. ουνεΛεθεος με Λ τ μα{α τς Λς. Eμπευμoυν

απΛυτα τν ακεαττά ου. Μα επεδ δεν κατάφεεςνα κάνες τ{ποτα το αΛοο νθες Βαθά μα ουπς εατάα απ μνα Με ε{χες ανάκ επεδ απμνα αντΛοες νώ αυτοπεπο{θσ ενα καπάν απ Λα εΛ ΌΛα τοτα ανθπάκο ου τα

πφεα με μεάΛ ευxα{ Δε zna κανναατάΛΛαμα Κα αφνκά αΡΧ{Ζες να Λες τ ε ΖΟΡ{Ζ. Ενες ας νoμzoτας τι το θάος θα ε «απεΛευθνε Η χυ ανάμεα o θάος κα τναπεΛευθ ενα XααKΡK του κΛάΒου νθnκες να εες αναφος α τ δουΛεά ου επκαΛομενος τν εΛευθε{α ου Σμεα αθάνεα εΛεθεος. . εΛεθεος απ τα δεμά τς υνεα{αςκα τς υπευθυνττας Να ανθπάκο aτ{ B{Kεεεκε{ που BKεε ε κ ο κμος Λος.

AναΛoKες ποτ ου ανθπάκο πώς ε{να να

α αετς κα να να n φΛά ου εμάτ αυά κτας; αετς πεμνε πς αν θα κάουν θα εμυτουναετπουΛα που θ' αναθε ε αετος Μα καθώς τατφΛα κάΖουν νανα εμ{Ζε ο κμος κΛσσπου



α. Πάν την απν του ο αεrς αρπάε απ[ην επα πς [α κπουα θα yfo αετο Με-αώνοrας yfoal α [ους κοπουα που KaKaf-ουν. Σαν το υνετοποε αυr ο αεrς η aXKτου παρρμηη εfν να καrαΒροχθfε α τοrα rα κο-

[πουα κ ς κrες που KaKafzo. Το μνο που τοναOρπε απ τοτο το ο κημα εfν η aSεlα πς ς κάOlα μρα να απ [α κοrπουααποεlXθεf αεrπουο θα εξεlXθεf ε αεr κ απ τονψη κρεμ του θα ν κανς να Βπε μακρά κ

να ανακαψε νους κμους alνορες δέες KalνορlOυς ρOυς ς Μνο τοη η aS επfααOρπε τον μοναχκ θμένο αεr να KaraBoxfε rα κοrπουα που κακαρουν εκνευρτκ. πεςεν ξρουν πς [α κώηε αεrς Δεν ξρουν ουνπάν ε ναν απκρημνο ΒράΧο ηά πάν απ ς

νοερς κοrενς κοάες. Δε Βέπουν μακρά πςο μοναχκς αεrς Το μνο που άνουν ενal να ώνενα ώνε κ δώ' [ου να ώνε α τους κουΒαάε οαεrς. rαν μανεral η Kaalya αρώνουν να εταθον κάr απ ς δυναές rεροες του κ εκεfνοςτκε μνος απέναr [ης �a [α πράμαα αρεουνπο ro Βάουν τα πδα κ αρμένα τς ςτους του πετον πεαδάKIα α να τον πηώουν Στοπρώrο ξάναμα [ης Ροδοfας τους εrOlμάεr να [ακαrαΒΡΟΧθfε Μα αν το ξανακεral [α υπάra Ναδες που κάποα μέρα κέrεral ανάμεα απ [α αδη-

άα κοrθαμα κοπουα θα ξεπεrαχrεf κάπOlΟ αε[πουο που αν θα μεαε θα [ου μοάε



κμα και μερα ο μοναχις αες δεν aap-θηκε n μεάη οη επδα. Εξαοουθε να κσάοoπουΛάκια

μς ε ανθρπάο δε θέεις να νεις αες

αυ και ε Kaa8poxfzOV οι πες. Τους αεoςoυς 08ά. ι αυ Ζεις KOπαδαά αι Koπaδaάε Kaa8poxfo. έπεις κάποιες απ ις κώεςου κώηαν αυά απ πες πες έιναν ηέεςου η μάχη καά ν αεών που θέουν να ε 0

Snyo ε μακρινος καερους κσμους πεςε έμαθαν να ς ψομια να αρκε α ψχουακαι να νάεις μεάε πα

Κ ώρα Ιμοκoνες και πεθανεις Koπαδαά κaάχιΛιάδες κι εξακοουθες να 08άσ oυς αεoς πουκΛον a κΛοπουάκια σου

Exιες o πι ου n Ζ ου n κουΛoρα καιo πoΛιμ ου n εμη αι n εχνοοfα ουo έρa και n αναο ν παιδιών ου ην άμμοανθρπάκο Δεν o ξέρεις δε θέΛεις να o ξέρεις κιαν o πει κάποιος μεάΛος o θαναώνεις Μέα

η δυυxα ου έρχε με ις διες πάνα ερειςΤο αΙδ μου εν κακ80υ0 και ΛηραρδοδυκοΛιο και Χμ Σπάει ι 8ρκει μπρoά o καιις νκες ξυπνά ουριάοας απ oυς ειάΛες. ΣοχοΛεο δεν πάει καά. Τι να κάν οθηέ με

Η υνακα μου εν ψυχρ δεν κάνει έρa μαΖ

μου. Με 8αανει παθανει κρεις και ΡKzεI υεΡKά υΡει απ δ κι απ κει με o ένα αι μεo άο. Τι να κάν; Δώ μου μια υμ80



«Κερδfαμε o τεΛευταfο πΛεμο, o πΛεμο πουθα ημαoδοoε o τΛος Λ τ ποΛμ Κ aπου ξέπαε άΛΛος, ποΛ χετερος. οθεια Τι aκάv»

« ο ποΛιμς ια OV ooo ιθα το περφαοςκαταρρέει κάτ απ το Βάρος του πΛηθριμο. Εκαoμμρια άθρποι μOKOVOV, δοΛοφοο κΛΒουκαι πάε κατά διαΒΛου. πεΛπfτηκα οθεια Πεςμου τι va κά!»

«Τι a κά Τι a κάουμε A εαι η ερώτηη

που επααΛαμΒάεις μοτοα αά oυς QlώεςEfvQl η μοfρα τ μεάΛ ειευμάτ εημά

τ ες που Ζς που θέτει nV αΛθεlQ πάv απτη OυΡά VQ τα καταΒροχθfΖεις κι τερα VQ τα χέΖειςα κατά.

Εδώ κ Qlώες άθρποι μεάΛοι, θαρραΛέοι και

μοαχικοf ου Λε και ου ξααΛέε π πρπει VQ κάεις Μα επαειΛημμέvα δια φ θερεις υρρικώεις κκατατρέφεις τις δδαKαfες τους ΕπαvειΛημμα παιδεε τα αδαμα ημεfα τους ντ VQ παfρειςlQ ώμοα τη μεάΛη αΛθεlQ αρπάΖε απ κάπOlΟ

αμαvο Λάθος oυς. υτ καες αvθρπάκο, με oριτlQVμ, με το δμα του Kpfapxo Λαο, με τοOαΛμ α υτ κάvεις με τι πιάεις τα χέρια ου.ιατ το κάvεις αυτ Δε vομfΖ πς θες τα αΛθεlQ VQμθεις A ακοεις nV αΛθεια, θα εξαριθεfς κκάOlος μπορε VQ το πΛηρώει με τη Ζ του.

τfΖεις παΛάτια nV άμμο, επειδ φοΒά εfQlαvfκαvος VQ vιώεις nV ερεια της Ζς VQ ρει τιςφέΒες ου, επειδ καταπfεις κ κοτώεις nV αάπη



μέσα σo παιδ σου πριν εnθε καν Δεν ανέχεσακαία εΛεθερn ναν υκ κνnσn έκρασn. Σεπινει πανκς κι αναρέσα «Τι θα πει ο κριος Τουνς

Φο8σαι να σκεες ανθρπκο επειδ n σκέψnπει χέρχέρι με ς ένονες αισθανκές ενυπώσεις κιεσ o σώμα σου o ο8σαι ΠοΛΛο μεΛο σο ώναξαν ρνα σα ουσιώδn! Άκου n εσερκ νσου αναποκρσου σα πραμακ συνασθμα σου.Να σέ8εσα κα να μς oν έρα! Μα εσα κους

έχες ξεχσε εΛείς o νnμα αυών ν Λέξεν Φν80ώνος εν n ερμ ανθρπκο. μοναχκο Kκες Χνονα σn Ομερ ερn nς κενnς σουανθρπκο.

Εχες να διαΛέξες Μποροσες να πεξες α υπε

ρανθρώπινα ψn με oν Νσε να 80υΛιξες σα υπανθρώπνα 8θn με oν Λερ. Φώναξες ! !»κα δΛεξες ον υπνθρπο

Μποροσες να επΛέξεις ανμεσα σo yQ δnμοκρακ σναμα oυ ένιν και n δKαoρα oυ ΣΛνΕπέΛεξες n δKαoρα oυ ΣΛν

Μποροσες να διαΛέξες ανμεσα σo διασμoυ Φρν ρ απ o σεξουαΛκ αo ν ψυχικώνδααραχών σου κα n θερα oυ περ ΟΛισμκςς πέρρψες n θερα nς σεξουαΛκnας κα κρnσες n θερία o υ περ ΟΛσμικς προσαρμο ς

που σε nσε ξεKρέμασo.Μποροσες να επιΛέξες ανμεσα n μεαΛεώδn α

πΛnα oυ no κα σoν ΠαΛο με n ααμα αoυς ιερείς και n ισ8ια δέσμευσn oυ μου ια Λο



αρμ ου. ΔιάΛεξες την ααμα και την παντρειά καιΛημνηες την απΛτητα της μητέρας του ηο πουέννηε το παιδ της απ έρωτα απ έρωτα και μνο

Μποροες να διαΛέξεις ανάμεα η διορατικτητατου Μαρ ρω απ την παραωικτητα του ερατικο

ου δυναμικο και την ιδέα του κράτους Ξέαες τηνενερητική ωτικτητα του μθου ου και διάΛεξες τοκράτος

Στη αΛΛική Επανάταη εες να διαΛέξεις μετατου απάνθρωπο υ οεπιέρου και του μεάΛου ΔαντνΔιάΛεες τη κΛηρτητα κι έτειΛες τη μεαΛοψυΧα καιτην καΛονη ην κιΛοτνα.

Στη ερμανα εες να επιΛέξεις μεταξ του κέρινκκαι του μΛερ απ τη μια και του μνετ του αντάουκαι του Μοαμ απ την άη κανες τον μΛερ αρη της αυνομας και δοΛονηες τους μεάΛους

Λους ου.Μοροες να δΛέεις μεταξ του ΤοΛιους Σά

ερ και του άΛτερ αθενάου. ΔοΛονηες τον αθενάου

Εες να δΛέξεις μεταξ του Ο και του ουΛονΔοΛονηες τον ουΛον.

Εες να διαΛέεις ανάμεα την απάνθρωπη ερά Εξέταη και την αΛήθεια του aao. αάνιες καιεΛοοοηες το μεάΛο αΛιΛαο αν και επωεΛεαιακμα α τις εευρέεις του μέΧρι ήμερα τον εικο αιώνα. δωες νέα πνοή τις μεθδους της εράς

ΕέταηςΕες να δΛέεις ανάμεα η θεραπεα με ηΛεκοκ και την κατανηη των ψυικών διαταραών



ΔιάΛεξες τα ηΛεKoσόK από όΒο μην τχει και δειςo μεθος της κακομοιάς σου �HθεΛες να παραμεί-νεις τυΛός εκεί που μόνον η κοτερή μαά μπορεί ναΒοηθήει

ΜόΛις πρόσατα είχες να επιΛξεις μεταξ της ο-νικής πυρηνικής ενρειας και της ευερεκής ορονι-κής ενρειας Πάνα συνεπής ση σραBOKεαΛιά σουεπΛεξες την πυρηνική ενρεια

Σμερα χεις να επιΛέξεις ανάμεσα σην άνοια χε-κά με α καρκινικά καρα και ση δK μου αποκρυ-

πoράηη τν μυKών oυς που μπορεί και θα σώ-ει εκαoμμρια ανθρώπους ρόνια οΛάκερα επανα-ΛαμΒάνεις ις εημερίδες ς ίδιες ΒΛακείες αΛΛά δενέχεις να πεις Λξη ια τη διoραKότηα που μπορεί νασώει o παιδί σου τη υναίκα τη μητρα σου

Πεθαίνεις σαν ς μες ανθρπάκο της νδίας αΛΛάκηρεις πόΛεμο σoυς ΜουσουΛμάνους ια ς ιερςαεΛάδες. Είσαι ρακένδυoς ανθρπάκο της ταας ΣΛάΒε της ερης αΛΛά εκείνο που σε νοιάει είναιαν η ερη θα 'ναι αΛική ή ιουκοΛαΒική Κι εώπου νόμα ό η ερση είναι Λιμάνι ια όΛα α πΛοίαoυ κόμου!

Κρμασες oυς Να αο σκότσαν πρώτα εκαoμ-μρια ανθρώπους Πο ήσουν και πο είχες o μυαΛόσου πριν σκοτθον όΛα εκείνα τα εκαoμμρια τν αν-θρώπν Δεν αρκοσαν μερικς εκαoντάδες πτώματα

να ε ΒάΛουν ε κεις; Πρπει να ίνουν εκαoμμριαια να αυπνσεί η ανθρπιά σου;

Καθεμία από ς μικρόυχες και μοχθηρές πράξειςσου αποκαΛπτει την απεΡόΡση αθΛιότητα oυ ανθρώ



πινου ώου ια νεσαι σο αικς; ράς. Νιώθει υπεύθυνος ια κάθε κα σε ούον ον πΛανή;

Με έοια σχΛια κααδιάεις ον διο σου ον εαυ. ν εσύ ανάμεσα σε εκαομμύρια ανθρπάκια σανκι εσένα αναΛάμ8ανες έσ Ι ένα απεροεΛάΧΙο με

ρδιο ς ευθύνς σου ο κσμος θα αν ποΛύ διαορεικς Ι μεάΛοι ιοι σου δε θα αανοναν χυπμένοι απ μικρά σου

Να ιαί ο σπίι σου σρίεαι στ ν άμμο Το α8άνιπέει να σε πΛακώσει μα εσύ κραάς ν προΛεα

ριακ ν εθνικ τιμή σου. Το πάμα υποχρεά απ α πδια σου μα ου 80υΛιάεις κι εσύ νάονας « μεάΛε Φύρερ μου ο ερμανιο ρσικ ο ε8ρακ έθνος! ι σΛνες ου νερούσπάουν Ι ο πιδί σου πνίει Όμς εσύ εξακοΛουθείς να συνορείς υπέρ ου νμου κι ς άξς

κΙ προσπαθείς να ον διδάξεις δια ς 8ας στα πιδιάσου αέρας συίει μέσα απ ους οχους σου και υναίκα σου είνι ο κρε8άτι με πνευμονα Όμςεσύ ανθρπάκο εξακοΛουθες να θερείς εκείνο πουθα απέ8ινε ακΛνο θεμέΛιο ια ν ύπαρξ σου ςαποκύμα «ς αντασίας ενς Ε8ραίου

Έρχεσι έχονας και ράς «απέ καΛέ με-άΛε ιαέ μου! Τι να κάν; Τι πρέπει να κάνουμε; Τοσπι μου κααρρέει συθέμεΛα ο αέρας συρίει μέσααπ ις χαραμάδες στους οχους ο πιδ μου ενι άρρσο κι υναίκα μου δυστυχισμέν Κι εώ άρρ

ος εμι. Τι πρέπει να κάν; Τι να άνουμε;«ίσε ο σπι σας σε ΒράΧο Κι αν Λέ ΒράΧοεννοώ ύσ σου που ΒάΛθκες να ν κααπνξεις



τν αάπ o κορμάκι oυ πιδιο ου το νειρο τςυναίκας ου ια oν ρα τα νερα ια τ Ζή πουκανες α δεκάξι ου χρνι Αντάλλαξε ς αυταπάτεςου με μια άΛα αΛήθεια Πταξε ξ τους ποΛικοςκι oυς διπΛμάτες ου! Πάρε τ μοίρα ου α χριαου κι χτίε τ Ζή ου o Βράχο. Ξχνα o είoνάου κι Koία μα ου! Να ι ΒΒιος κι ο είo-νας θα ευνμονε Πες oν εράτ ίλο ου ανάτον κμο δεν πρκει να ξαναδουΛψεις ια oθά να o μα μνο ια τ Ζή Αντί να χες ε εκτεΛ-

εις κι να νάΖεις Ζήτ ΒάΛε νμο ια τν πρoα-ία τς ανθρώπινς Ζής ς ευΛοίες τς. νας τ-oιος νμος θα ίνει μρος oυ ραννιου θεμΛιουπου θα ρίZε o πί ου Πρoάτεψε oν ρτα τνπιδιών ου απ ς επιθεις λανείας ανικανοποίτνανρών και υναικών είε o μα τς αρμακ-Λς εροντοκρς κθε τ δμια ή κΛεί τo αναμορτήριο αντί να υΛακίΖεις τα να πιδιάπου Λαχταρον τον ρτα Κι αν τχει να ίνεις ερο-δτς μν προπαθείς να ξεπεράεις oν εκμεταλλευτήου ε εκμετάλΛευ Πτα το KOυOμ τ ραΒάτα

κι πάψε να Ζτάς απ τ υναίκα ου τν άδεια ι νατν ακαΛιάεις. νε ς δυνάμεις ου μ εκείνες τνυνανθρώπν ου ανά τν υήΛιο. Σαν κι ενα είνικι αυoί και μοίρα ας υνυαμν Άε τα πιδιάου να μεαλώουν πς προτάΖει ή "ο

Θες) Μν προπαθείς να Βελώεις τ Μάθενα τν κατανοείς κι να τν πρoατεες Άε α ντρ-μπι κι άBα ΒιΒΛιοθή πήινε ε ξνες χώρεςαντί ια o Κνι Αιλαντ Η κψ ου να διπετι απ



αnα κ ευθnα Μάθε να εμπιεε n ρεμnεερικ ν που ου έει ι να κάνεις. Κράα n ου α Χέρια ου n n εμπιεε ε κανέ-ναν άον πο μάον ου εκεμένου nέες ουνε ο εα υς ου! υ ο επαν ποο μεάοι

«κοε ι έει οο ο ανιδραικ μικροαςοο ο αομικις Δεν ξέρει π n πορεα nς ιο-ρα εν αμεάκnn κι ι θα ον εάξει ο περιθώ-ριο νώθι εαυν έει Μικροαικέ nιθιnες!Το εανααnμένο προεαριάο ν ν χρών κά-

απ n καθοδnn ου ααπnμένου ου nγέn ουαέρα ν ν εθνών ν ν ών, Πρών κΣά8ν θα απεευθερώει ους αο! Κά οι αομι-κιέ κ οι αναρχικο!

2 οι παέρες ν ν εθνών και δn ν Σά8ν!2 . . . ! Άκουέ με ανθρπάκο φ08άμ πς ε

περμένουν μπεάδε.Εοιμάε να πάρει α nfa α χέρια ου Το ξέ-

ρει κ n ιδέα κ μνο ε πιάνει πανικς. Σουςώνε που θα KOOo θα δοοονεfς ους φ-ου ου κ θα nκραυάεις ους ρερ ν νεθνών, ν ν προεάριν, ών κ Πρώνρνο με ο χρνο θα nκραυάεις ον έναν αέnμεά ον άioν. Δε θ ακο ο Kiαψoριμα ν n-fν ου α 80κnά ν ε8ν ου, ους κααπιε-μένου πθους ν ανδρυνν. κμn κι αν α α-κος, θα α απορρπεις εκράει ου μικροαικο

αομικιμο. ια ώνες θα υνεχεις ις εκαμ8ες afνα διαυiάει n πεειμένος πς με n 80θειαου δμιου χεις n εiευθερα ου Μέρα με n μέρα



χρνο με o χρνο θα Βρκεαι Βουμνος Λάπμέχρι α μπονια. Επί αιώνες θα υνωίzε ν' ακοςo κάθε αΛαά θα χεις α Λ ου ευαέΛO κθα υποκπεις aaVK οε{α oυ Σo κάΛεμα

ς ίδQς ου ς ωής θα κωεεις κ θα εθεΛου-Λε{ς. ΦοΒά ωή αθρωπάκο οΒά θανά-α. Κάεις α αδαα δυαά να ρααεςεoνας θεμεΛιώεις ο οΛΙμ o κρά-

oς o έθνος ή n δα oυ ΎΨoυ Δε θα έρειςδε θα θέΛεις να έρεις εκε{ο που θεμεΛιώνεις πρα

μακά ε{ n δυυχ{α ου δε κααΛαΒα{εις απδιά ου oυς α{εις ραχοκοκαΛιά pV προ-ΛάΒου Va ορθώου αάnμα κΛέΒεις o έρωα n απΛ{α ου o KV ου χρήμαoς καανάειa{a ε{ αρχομανή έχεις κΛο επειδή θέ-

Λεις ώει κ καΛά Va αενικ Θα επαναΛαμ-Βάεις α {δ Λάθ ώα o ώα μέχρι ε κι nράα ου Va εοΛοθρευε{ε μαικά θμαα ς πακ-μς Oνωικής εαθω μέχρι n ρ{κ ς παρής ου Va αάψει μέα ου ν πρώ αδαμn π{θααυoνω{ας. Ύερα Βήμα ο Βήμα οδεονας α -

Λά κ με μεάΛ προοχή θα μάθεις να αναάς κVa αναωΡ{εις o ου o άθρωπο ς αάπςoυ έρου κ ς ώnς. Θα μάθεις ε Va o κααΛαΒα{νεις να o έΒε κ Va o μάς Θα αρχ{ειςνα υνειδoOlε{ς n ΒιΒΛlOθήκ ε{ ποΛ ου-

IKερ ωή ου απ o νέρμπι έας πε-ρ{παoς πεΡΙυΛΛοής o δάος ε{ εOκοδομκ-ερος απ ς παρεΛάεις κ n θεραπε{α καΛερ απoυς κοωμο πως ε{ προμερο να ρ{zε



ς υνάμες σου παρά έθνος κ η λυKoμηημεlOπάθεα ενα καΛερη απ τις υεΡKές κραυέςπαKς ή άΛΛες

Νομες πς ο σκοπς αάε α μέσα ακμα καα πο πρυxα εώ σου λ σκοπς ενα Ος

με α μσα που χρησμοποες α να ον φάσες άθεσημερν σου Βήμα ενα η αυρανή ή σου υηΛοxo εν επυΧάνονα με πρυxα μέσα Το χεςαποεε ο {ος σε κάθε κοννκή σου εέερση. ΗσκΛρηα κ η απανθρπά ν μέσν σε κάνουν

σκΛηρ κ απάνθρπο κα ον εΛκ σκοπ ανέφκοΣε ακο να ράς: «Πώς Λοπν θα πεχ οσκοπ μου εε ενα η xρσανKή αάπη ο σοσαΛσμς ή η αμερκανκή ημοκραα; Η xρσανKή αά-π ο σοσαΛσμς κα η αμερκανκή ημοκραα σουενα ο καθμερνές σου πράες ο Oς που σκφε-

σα οΛμερς ο ακάΛασμα ου συνρφου ης ήςσου κα η αάπη που έφες α ο πα σου EVQ ηκοννκά υπεθυνη σάση με ην ooa ανμεπεςη ουΛεά σου κα η απφασή σου να μη μοάσες σoυςKααπες ης ής που σο μσες.

μς εσ ανθρπάκο κααχράσα ην εΛευθεραπου σου παρέχουν ο ημοκρακο θεσμο άες αυναά σου να ους Kαασρέφες αν να ους καΛΛερ-ες α να Ρώσουν Βαθά σην καθημερνηά σου

Σε εα ς ερμαν πρσφυα να κααχράσα ησουκή φΛοενα Τε ήσουν ακμα νας ποΛΛά υ-

ποσχμενος ης ν αΛαπρν ης οκουμνηςΘυμάσα ο σουηκ θμο ου σμρκασμπορντ; Μανα yopa θα ο θυμάσα Άρα ρες εννοώ! EVQ



δυνατ να ξχαες όο ypyopa; ΚαΛά Λοπν θα τοθυμ{ εώ.

Ι Σουδο{ χουν το εννlδο θμο να τώ-νουν τα απ τους με κάθε Λος Λχουδς K01 να

αvουv τον καΛεμνο τους να άε ο αΒά n ψυχτου α να τοτο το θμο av παάξενο l πτοανς. Δε χώαε το μυαΛ ου av δυνατ ναεμτεετl κανε{ς ν αvθώvn αξοππεα Μου ε{-πες με κακεvχεα πς δεν ΒαΛες ε{δες μπουάτο τμα ου Λ μα ώτε να μποες να πεΡ

δομάες με ν άvε ου τάμπα α το Βάδυ«ταν μουv l υπεα απ ν πε{να . . . Νl το ξ ανθπάκο. Σε ε{δα να Λιμοκτονε{ς l

ξρ καΛά π θα πε πε{να ΛΛά εκε{νο που ανοε{ςμεΛΛοvκ τα τν πεvαμvv ε{νl κΛΒονας

μρκαμποντ δlV{ες επ άπεον ν πε{να τνlδώv ου πάχουν κάOlα πάατα που ε{νl α-νεπ{επτα. ταν ε Λοξεvοv δεν κΛΒες τα αμVa μαχαlοπρουvα υνα{κα του οικοδεπ ου τα ατά απ το aZ! Σε ε{δα μετά ν πτώ ςεμαν{ας να κάθεα το πακά μοπεθαμvος απ

ν πε{να. Μου ε{πες n «Ευθά οθεα n κον-εΛς οάν του κμματς ου του κματος τναΛα{πν Λς ς Olκουμvnς αvθnκε να ε Bon-θε επεδ δεν μποοες να αποδε{ξες ovμΛος του κμματος. Ε{χες Χάε ν κομμακ ου ταυ-

ττα Ι τες τν πεvαμvv τος κατατάουν εκvυς Λευκος l μαους. Εμε{ς απ ν άΛΛδεν άνoυμε δακ{ες. νανΡ{ουμε να μνο πά-μα τον πεvαμvο οαVμ



Να λοπν πώς φρεα α μκρά naaΜα κα α μεάλα τα δl κάνες ανθρωπάκοάλθκες να εξαλε{ες τν εκμετάλλευ των κεφα

λαοκρατών να θες τέλος ν αδlορα των καπ-ταλών l τν ανθρώlν κα να κερδ{ες τν

ανανώρlG των δκαμάτν ου. Ε{να εονς πρν απ εκατ χρνl υπρχε εκμετάλλευ αδlφορίαl τν ανθρώπν Ζω κ αχαΡα. Συχρνς μωςυπρχε κα εΒαμς l τα μεάλα εlεύματα. p-χε αο{ κ ευνμούν προς το μεάλο ευερτ

Σμερα ανθρπάκο Βλέπ τα αποτελματα του έρουου που κ αν ρξ το Βλέμμα μουπου εKατέες τους ετίκους ου εκμετάλ-

λευ του μχθου ου ε{να πολύ χετερ απ' πρναπ εκατ χρνl. Η αδlορία α τ ω ου είναακμα O Βάναυ κα κάποα δκαώματα που ου α-

νανρίονταν KaapynKV ολοκλρκά.που εξακολουθες να ανεα l να εκατα-

ες τους έτες ου έχες χάε κάθε εΒαμ lτα μεάλα εlεύματα. Προμάς να κλέΒες τους καρ-πούς τν κπν τν μεάλων ν ου. Δεν ξέρες θα πε ευνμούν κ ανανώρlG ενς ευερετματοςεπεδ θαρρες πς αν δείξες ευνμούν εΒαμl οδποτε κ οποονδποτε δε θα 'α lα ελεύθεροςμερκανς ώος ΚνέΟς. Εκε{νο που θελες ναKαταρέψες ακμάε μερα περτερο απ ποτέ. Ε-κείνο που θα έπρεπε να είχες δlτnρε κα πρoατέ-

ψε α να Ίαν ου το Kατέρεψε Θερες αοί ε{να υναθμαμς» KPOaKυνθεα» ο εΒαμς l τα μεάλα εlεύματα



εVQ χαμερπής δουΛοπρέπε. Όμς, αυτό που δε υνεδτοποες εVQ πς Λεεις εκενους που θα πρεπενα περρονες KQ εQ αχάρτος εκενους που θα'πρεπε να εQ αομένος.

Τα ΒΛέπεις όΛα α νάποδα KQ νομεις ό μ αυτόντον όπο θα Βρεθες τ τς εΛευθερας Κάποιαμέρα, ανθρπάκο, θα ξυπνήεις από τον εάΛτ ουKQ θα Βρεθες αΒοήθτος το χώμα, επεδή κΛέΒες απόεκενον που ου προέρει και δνες τον κΛέτ. Ε

χες μπερδέψε το δικαμα τς εΛευθερας o ΛόουKQ τ ν εποκοδομκή κρική με τη μροΛοα KQ ταθ ανέκδοτα ΘέΛες να κρνεις, μα να μ ε κρνουνKQ καταΛήες να κατακρεουρε KQ να κοτώεQ.ΘέΛες να επθεQ, δχς να εκτθεQ ε επθέες,ι αυτό πυροΒοΛες πάντα από ενέδρα

«τυνομα! τυνομα κοτα, εVQ εντάξει τοδΒατήρό του ΕVQ τα αΛήθεια ός; Το όνομάo δεν εVQ το Who s Who KQ ο ακός ΣύΛΛοοςεVQ εναντον του»

Η ατυνομα δεν μπορε να ε ώε, ανθρπάκο

Μπορε να πιάνε κΛέτες KQ να ρυθμει τν κυκΛοορα, αΛΛά δεν μπορε να ου εξααε τν εΛευθεραου, ούτε να τ δυΛάξει ια Λοαραμό ου. Εύ οδος κατέτρεψες τν εΛευθερα ου κι εξακοΛουθεςνα τν κατατρέες με αξοθρήνΩ υνέπεια. Πριν απότον Πρώτο Πακόμο ΠόΛεμο δεν υπήρχαν δαΒατήρια.Μπορούες να περάεις από τ μα χώρα τν άΛΛχρς δατυπώες. Τα δαΒατήρα καθερώθκαν με τονπόΛεμο «α τν προάπ τς ενς και τς εΛευθερας Στν Ευρώπ, ια ένα ταξδι ιακον πενήντα



χιΛlOν χρειάε να ηεις Βα απ δκα δια-ορεκά προξενεα τι παραμνει η Kατάαη μχριερα ετά το δετερο πΛεμο που θα ηαοδοo-ε o Λος Λν τν ποΛν» κι αναΒοΛα o δlOθα ιΧει και εά oν o κ oν δοο «πΛεο πουθα ηαoδοτει o Λος Λν τν ποΛν».

«Το ακοαε αυ Σατει oν παι ουην l κ η δξα της παδας ου!

! πάψε πια ανθρπάκο! πάρχουν δυο ΛοιώνXOI o ουρΛlQχ ης καδας Iς Βουνοκορς κ

ΟΙ πορδς ου! Δεν ε παρά lQ πορδ κ θαρρεςπς οχοΒοΛάς ΒlOΛα Θεραπε ς ψυχικς αναπηρες ου κι ε ράς αν εμ o Who's Who Καανοώτη η oυ καρκνου ου κι ο ανθρπάκος που διρι-ες πουρ εας ο απαορεει να κάν πεάματαε πονlQ. Διδάκ τους lQρος ου να καανοον

α προΛαά ου κι ο αικς ου ΣΛΛοος με κα-ταΛΛει ην αυνoα. Πάχει ς απ νοηκς δlQαραΧς κι εκενο ου κάνουν ηΛεκοκ πς o Με-ανα που πάΧαν να θεραπεουν oυς αθενεςε δlQ αΛυδες κ μαlQ.

Όχι! ΚαΛτερα να πάεις ανθρπάκο! Η ουεν άθΛlQ. Δεν εΛπ να ε ώ α θα τεΛειώαυ που χ να π ακα κι αν ρθεις χοναςκουκουΛοορενος ε o κοιν o αoΒανο χριου οιος να με κρεάεις Μα δεν μπορες να μεκρεάεις δχς να Kρεαες κι ε ανθρπάκο Λ

πεις ανιπροπε η ου τη υναθηη με ηνοποα ανιΛαμΒάνε oν κο ην ανθρπιά ου ονρά ου κ η χαρά της δημlOυρας ου χι δεν



μπορες να με δολοονήες ανθπάκο Κάποε σεοΒμουν ακΒώς πς πευα πολ σε ένα. Μα έκoε πaξα πολ ψnλεα απ ένα Σήμερα μποώκα ε Βλπ με pooK χλεών μπος κα πσo χνο. Θλ να πάψες να οΒάα [ον εαυ σουΘέλ να ες πο ευυχμένος κα με πεεn αξοπρέπεα Θέλ να έχες ένα κομ αν κ Χ άκαμπο να ααπάς [α παδά ου af να a μες νακάνες n υνακα ου ευυχμένn af να n υποΒάλλες ε αμλα» μαρα Εμα ο ας ου κ απ

n μ που καOlκες ε ooν o πλανn εμαας ολάκεου o πλανn. Δεν εμα εμανς ΕΒαος ρανς aλς Εμα ποnς nς nς. Μαεσ Βλέπες παο μνο αελκος μεκανος καδαΒολκος απνέους

«Σαμαε o! Ελέξε o! Έχε άδεα εξακες επαέλμαoς; EKδώσε Βασλκ δάαμα που θαo απαορεε να εξασκε o λεonμα o αoχρς n υκαάθεσn o Βαλά nς ελεθεnς χώαςμας Κάνε περάμαa που σχεοα με n λεoυαnς ευχαnς μου! ώσε o n υλακ Aπελάε

[ον»Το δκαμα να καανομα με n δουλεά μου o

χ αποκσε μνος μου Δεν μποε να μου o δώεκαννας άλλος. Θεμεfα μα κανοα επμn πουεπέλoυς μεά απ πολλά χνα παέχε n δυνα

na να καaνοε κανες εένα κα n σου Κπς εδώ κ εκαοάδες χνα απάεσα απ δάοες δδαKαες nώας κααο n αn ώασου έ θα υσες κα σn δκ μου σε δέκα εκα



Χια χρόνια πουρός εας ου δεν χει καμιεξουa πάν μου ανθρπκο Μόνο αν εχε α κόιαν νανρει n αΛΏθεια μου, θα μποροε να μεεπnρεάει Μα δεν έχει α κόια αυό επιρέφο-νς n χώρα ου ανακοινώνει όι κΛεnκα ο ψυ

χιρεο Διόριε ενικό ΔιευθυνΏ Νοοκομεν έννανίδεο που δοκίμαε να αποδεξει με παραποιnμέναπεράμαα όι δεν υπάρχει Λειουρία nς ευχαρnnςΛ υά όμς δε με εμποδίουν ν ου απευθνοn n κααεΛία ανθρπάκο Θες κι dn απόδειξn

όι οι αρχές»

ου εναι ανχυρες; ειδΏμονές ου,Ο υπουρο υεας ου και Ο καθnnές ου δεν καά-φερν να απορεουν n ερμnνεα μου ια ον καρ-κίνο ου Μου απόρευαν pnd να ον μεΛεΏ, ναον εξεά με ο μικροκόπιο μα εώ ους αψφnαΠροκεένου να υπονομεουν n εραα μου αξδε

ψαν μέχρι n αΛΛα KQl n Λα αΛΛά Ο προπάθειέςους απέ8nαν άκαρπες Παρμένουν κοΛΛnμένΟ nπθοΛοα Μα εώ ου έα ποΛΛές φορές n Ώ

Όν οι nέες ου πακόμιου προΛεαριάου αναΛά80υν n εξουα n Γερμανί θα ον Ώ ονοίΧο Δι8άΛΛει n νεοΛαα ου προΛεαριάου onρίει όι n ερικΏ ικανόnα ου προΛεαριάου είνQανεπαρκΏς όπς KQl nς μπουΡουαίας Μεαέπει ιςμαχnικές ορανώεις nς νεοΛίας μου ε μπορνέΛαέει πς εμQl Ζώο Κααρέφει n αικ μου υνεδnn

Πράμαι, κααρέφ α ιδανικά ου α ιδανικά εκενα που κααρρακώνουν n ΛοικΏ ου KQl θα ουοιχουν n ΖΏ ου νεQ να έρθεις ανέπος



με ο σO ιδανικ σου ΘέΛεις να το ανκρΖεις μνομέσα oν καθρέη που δεν μπορες να ο αδράξειςΜα μνον η αΛθεια που κρΒεαι ση σιμένη ροθιάσου μπορε να σε κάνε αέντη της ης

Διώξε ον απ' τη Χώρα Κάντε ου το Βο αΒτοπονομεει το νμο και την τάξη. Ενα κατάσκοποςπΛηρμένος απ τους θανάσιμους εΧθρος μου Με τοχρυσι της Μσχας ου ερoνoυ) αρασε σπ»

Δεν κααΛαΒανεις ανθρπάκο! /Ηταν κάποια ρι-οΛα που οΒαν α πονκια ΦοΒταν θα π-ναν κάτ απ τη oσα κι ανάμεσα σα σκέΛια ης νεχε νρσει τον έρτα δε θα χε τέοιες οΒες /Ητανεινισσά μου και νώΡε πς εχα πονκια σo υπ-ειο. Μέσ ης δουΛειάς μου με οα α ποντκια έμαθανα καταΛαΒαν τον καρκνο σου. Τοη Λοιπν η

x υναικοΛα σε πεσε ανθρπάκο ς σπιτονοικοκ-ρης μου που o να μου κάνεις έξση. πλσηKεςμε Λο σου ο θάρρος τον υιπετ ιδεαΛισμ και τηνnK σου και μου έσεΛες ην ειδοποηση πρεπεΛοιν να αοράσ σπ Μνον έσι θα μποροσα να

συνεΧσ α περάμαά μου ανενΧΛηος απ σένα καιτη δειλα σου Κι εσ έκανες ανθρπάκο; ς ιΛ-δοξος μικρς εισαεΛέας αποάσισες να με χρησιμο-Οισεις ς εξέχουσα υσιονμα που ποΛΛο θερούν επικνδυνη ια να ΡΟθσεις ην καριέρα σουΕπες πς μουν ερμανς ρώσος καάσκοπος κι έ-

ΒαΛες να με συΛΛάΒουν. Μα άξε ον κπο να σε ΒΛέπνα κάθεσαι απέναν μου σην ακραση και να κοκκινεις έΧρι ς ρες ν μαΛΛιών σου. /Ησουν σο αξιο- νη ος που σε nKQ Κι αν οι μ υσKO σου



πάκε έψααν τ σπίτι μυ για «ενχπιητικά στι-χεία αυτά πυ είπαν για σνα ταν κάθε άΛΛ παάευχάιστα.

ε ανασυνάντησα αγότεα στ πόσωπ ενό δικασ

άκυ από Μπν με μεγάΛε φιΛδίε κι α-

Βέαι μέΛΛν θιε γεγνό όι είχα στη ΒιΒΛιθ-κη μυ ένιν και Τότσκι εν εε σε τι χησιμευνι 8ι8Λιθκε ανθωπάκ υ είπα κατάμυα ότι εί-χα επίση ίτΛε δα ησ Γκέτε ΝαπΛέτα καιΚαανό8α και συ εγησα ότι πκειμένυ να κατα-

νσει κανεί τη συναισθηματικ πανκΛα πέπει νατην εετάσει από όΛε τι πΛευέ τη Αυτό δεν τ χεανακσει πτέ δικαστάκ.

άΛτε rv ση φυΛακ ίναι φασίστα ειφνεί Λαό

Μα εσ δεν είσαι Λαό ανθωπάκ Αν κάπι

αό rυ δυ μα πειφνεί τ Λαό αυτό είσαι εσε δυΛεει για τα δικαιώματά τυ μα για την καιέασυ Κι αυτό συ τ έυν πει πΛΛί μεγαΛόκαδι άν-θωπι. Μα είμαι σίγυ ανθωάκ πω δεν υδιά8ασε πτέ. γώ δείνω τ σε8ασμό μυ για r Λαό

όταν εκθέτω rv εαυτό μυ σε μεγάΛ κίνδυν πκει-μέυ να r πω την αΛθεια. Θα μπσα να Χάνω όν μυ και να κάθμαι μαί συ να παίω μΡΙ να ευνίω Λίθια ανέκδτα Μα δε θα καθόμυνπτέ σ ίδι απέΙ μαί συ σ είσαι ένα φτωχόσυνγ τ ιακυη τη Ανεατησία

ία τσκισ ώστε rv στη φυΛακ 8ω-μκμμυνιστ εσηκώνει τ Λαό



Ηρέμε ανθρωπάκο εν ξεκώνω o αό απάπροπθώ να αφυπνίω ν αυoπεποίθnn και ν ανθρωπιά ου Αυό δεν o ανέχεαι γιαί θέεις να φιά-ξει ν καριέρα ου και να μαΖέψει ψφους ώε να

γίνει δικας ο ανώερο δικαριο γές oπαγκόμιου προεαριάoυ Η δικιούν και n γείαου ανθρωπάκο είναι θιά ο αιμό ς ανθρωπό-α. Τι έκνε ον Γούνροου Γουϊον ο μεγαό-κρδο εκείνον άνθρωπο; Αν είι ειγγεέας οΜπρονξ rov Βέπεις ως «ανιόρροπο ιδει Αν εί-

αι μεονικός γέ ro παγκόμιου προεαριάroυον θεωρεί «καπι που ρούφαγε ro αίμ ro προ-εριάroυ Τον δοοφόνες ανθρωπάκο Τον κό-ωε με ν αδιαφορία n μ ωροογί ο φόΒο ωνεπίδων ου.

ΠαρΛίγο να δοοφονεις κι εμένα ανθρωπάκοΘυμάαι ro εργριο που είχα πριν πό δέκ χρό-νι Σε προέαΒα εκεί ως Βοnθό μου Ήουν άνεργοΚάποιο ε ύε ως εξέχονα οιαι μέο ουκυΒερνώνο κόμμroς Πρωνόουν αδρά κι ουνεεύθερο με ό μία ς έξς Σε καούα

ε όε ι υκέψει μ επειδ πίευ ε έν κιν «ποο ου Μπω θυμάι νθρωπάκο ι έ-γινε υνέχεια Η εευθερί ε χύπε ο κεφάιΔε δούευε. Σε έΒεπα καθμερινά να κόΒεις Βόεςπέρδώθε με ν πίπα ο όμα αί δε δούευε;

Δεν μπορο ύ ν κάΒω αν μπκα ένα πρωί οερ γ ριο περίμενε προκικά να ε κμερίω.Μ ρέει ν κμερίΖω πρώroς νθρωπάκο Αά όαν περιμένεις καά και ώνει ν ε χαιρεω εκνευ



pfzoQ, ι με θεωρεfς «ανώερό ου κι εροδόου. Σε άφα να κααχραεfς ν εευθερfα ου με-ρικές μέρες ακόμα κι έπεια KoυBέVαα μαΖ ου. Πα-ραδέΧθκες με δάκρυα α μάια πως δεν μπορούεςνα προαρμοεfς ις νέες υνθκες εν ov μα-θμένος ν εευθερfα Σν προούμεν δΟυειάου δεν ου επιρεπόαν να καπνfΖεις μπροά ο α-φεVKό ου. Για να πεις κάι, έπρεπε πρώα να ουαευθύνουν ο όγο μεΟVικέ γέ ου πακόμιουΡεαριάΟυ. Όαν ου δόθκε OaK εευθερfα

έγινες αυθάδς και ΡΟκnκός ε ε απέυα επειδε καα άΒαι να Καόπιν έφυγες πγες και Βρκες κά-ποιον εξΟυαικά κααπιεμένο ψυχfαο και ου μι-ες για α πειράμαά μου. Ήουν ο μυικός πnροφο-ριοδός ένας πό ους καάπυους υποκριές που ξα-

μόnαν ις εφnμερfδες εναvfον μου Μα έι κάνειςανθρωπάκο μόις ου δώουν ν εευθερfα ου. /μως παρά ις προθέεις ου, οι διώξεις ου προώθανο έργο μου καά μια δεκαεfα.

αμBάνovας όα αυά υπόψ ε αποχαρεώ ανθρωπάκο. ε θα ε υπnρεω άο Αρνούμαι ν αφ-

ω ν έγνοι μου για ένα να με εfει αρά και Βαανιικά ον άφο. Σα μακρινά μέρ όπου εfμαι αγμέ-νος να φάω εύ δεν μπορεfς να με ακοουθειςΕι και υποπευόουν όα ου επιφυάει ο μέον,θα ' έπιανε πανικός αναμφfΒοα επειδ έχεις μπει

Sn SaSlKafa να κnρονομεις ανθρωπάκο. Η απομόνω κι n μοναξιά μου εfναι μέρος ου μέοvός ου Προς ο παρόν, όμως, δε ε θέω για υ



ναξδώn Μορεί ω υναξδώn ε εκδρο να αακίνδυο α όΧΙ κ εκεί ου άω

Σκοώε roν! Περφρονε roν ολό ου ΟΙΟ-δόnα εγώ ο έο ανθρωάκο Εία ελεύθερο ο-

n ένα δnοκρακό κράro ω!να ίοα εία ανθρωάκο! να αόλυro nδεν-κό! Τούroν roν ολό δεν roν έχε εύ α ερκοίαό ου καλύερου αφένε ου Ακόα κ όαν χί-Ζε δε γνωρίΖε οκοδοεί Αν ου έλεγα εγώ κάοο άλλο άρε rnv ευθύn εκείνου ου χίΖε

θα ε αοκαλούε ροδόn roυ ρολεαράroυ κα θακαέφευγε ον Παέρων όλων ων Προλεάρων ουδε λέε έοα ράγαα

Δεν εία ελεύθερο ανθρωάκο κα δεν έχε δέαι είνα n ελευθερία Αν ov ελεύθερο δε θα ξερε

ώ να Ζε Ποο ανέ8αε rnv ανούκλα rnv εξουία nv Ευρώn; Εύ ανθρωάκο! ο γα rnv ΑεPK o roν Γουλον!

((Ακούε λέε Με καnγορε εένα ον ανθρωάκο! Μα οο νοίΖε ό εα Τ δύαn έχω εγώ γανα ανακαεύοα ε ον Πρόεδρο ων Ηνωένων Πολ-εών Εγώ κάω ro KaKOV ου κα υακούω ε ενολέ Δε Χώνω rn ύn ου rnv OrK

αν έρνε χλάδε άνρε γυναίκε κα αδάου θάλαου αερίων αλά υακού ενολέ δεν είνα ανθρωάκο Κα εία όο αθώο ου δε

γνωρίΖε ό γίνονα έοα ράγαα Εία ένα φω-χοδά80λο ου n γνώn ου δε εάε Αε ου δενέχε καν γνώn Κα οο εία ο κάωκάω ουθα ανακαευεί rnv OK Ξέρω ξέρω! Τα έχω α



νκούει υά άπειρε φορέ Μ ύερα διερωώμ

δεν κάνει ιωπλά ο KaKOV ου όν κάOο

οφό ού λέε ό εύ κ μόνο εύ εf υπεύθυνογQ πράξει ου προπθε ν ε πεfει ν μδέρνει πδιά ου ε εκλιπαρε γι χιλιοr φορά

ν μν υπακού ε δικάορε; Τι yfvea ο KaKOVου n θώα aKO ου ε ού ν περfπωn; χινθρωπάκο όrν μιλάει n λθεια εύ κωφεύει Α-κού μόνον εκεfνου που κομπάΖουν κι έπεια φωνάΖειω ω f δειλό κ κλρόκρδο νθρω-

πάκο Δεν έχει vafnn ου πργμκού ου Kaκονο ο oofo εfν να ef άνθρωπο κ να διαφυλάει ν νθρωπόα Mμef ου οφού με ο

χειρόερο όπο ενώ ου ομοκράε άψογα ι -

νfε κ ραδιοφωνικά ου προγράμμ efv γεμάαφόνου

Θ έρνεαι γι ώνε φορωμένο μKρόrακι ν KKfa ου πριν κφέρει ν γfνει αφένου ευού ου Εγώ ε αποχρεώ ώrε να εργrώ

ποελεμκόερ γQ ο μέΛλον ου Σν θα μ μ

κριά ου δε θα μπορεf ν με κοώει Εξάλλου όαν

μ χωρfΖει n πόr έ8εαι περιόερο ν ερ-yafa μου λέπει οδποε efVQ πολύ κονά ου οπεριφρονεf Γι υό κι ανε8άΖει ε 8άθρα ου ρα-γού κ ου άρχε ου προλεαριάου ιου εμπνέουν ε8αμό όο ποαπο κι αν efv Ν

γQ πό ν ay ι opfa οι μεγάλO άνθρωπOε κραούν όο ο δυνόν ε μεγαλύερ απόrακούε μεγλομανfα; άνθρωπο efv θεόελος»



Το ξέρω vθρωάκο ό υvnθfΖε Va 8γάΖε μέ-ω εΛό όOον ου έε θεε ου δε ου ρέ-σουν Θεωρεf roν ευό ου «φυOογκό! Μάνρω-σε ου εΛού κ μεfνε ΟΙ φυOογκοf ν κουμ

νάρεε roν κόμο Τόε Oόν Oο φfε γ όΛ ρ8ά κ νάοδ χ εύ φυκά Εύ κάνεΛά ro κθκον ου Εfn Oο εfQ γ ν χεδκ ου γνώμ; Ν ξέρω δε χρεάΖεQ ν μου ξνεf Μ δεν εfνQ γ έν ου νυΧώ νθρω-άκο! μω όν κέφroμ Qδά ου όν υΛ-

ογέμQ ω 8νfΖε ροθών ν κάνεφυOογκά ν κ εέν χεδόν θέΛω ν γυρfωfω κ ν κάνω ό ερνά ό ro χέρ μου γ νμω εγκΛμά ου Ξέρω όμω ό έχε ά-ε μέ ου γ ν με οέψε δOρfΖον υ-

ουρού Qδεf κ Oνωνκ ρόνΟΜκάρ νθρωάκο ν μορού ν ε άρω μΖ

μου ν γυρfουμε ον κόμο έ γ ν σου δεfξω εfQ κ ουν εύ (ο όοΛο κ n ροωοοfn- roυ Λού ο ρόν κ ο ρεΛθόν έννnro ονδfνο κ ro ερoνo Θ έ8Λεε νού roν ευ-ό ου κ δε θ δυκοΛευόουν κθόΛου ν roν ν-γνωρfε εfε εfQ ΓάΛΛο Γερμνό Αφρκνόρκε ν εfχε κόσ Va νκρfε roν ευό ου

Με ρο8άε 8ε8nώνε ν οοΛ μου!

ε ε ροσ8άΛΛω νθρωάκο ούε 8ε8Λώνω ν

οοΛ ου Ν 8έ8ο ω ν μου δεfξε όέχω άδκο θ ro χρώ κ με ο ράνω ν μουοδεfξε ό εfQ κνό ν νκρfε ον ευό ουκ ν roν νγνωρfε ν μου δώσε fδε χεο



Qέ ποδεfε που θ epfeva κ από ον Oκοδόμο που xrfZe έν π. θ epfeva ν μου efeό ο frJ υπάρχε κ efv KOKO Κ ν aoef- ό ν ν xrfze frJa πλά μλάε YQ ν «ποOλ ου ν xrfZe fa νομfΖ ό ο υγκεκρμένο

Oκοδόμο δε θ μπορούε ν με KηγOρε πω ονπροάλλ Κά ον δο όπo efv δκό ου Zημαν ποδεfε π ef ο πόολο κ η προωπο-ofnn ου μέλλονο η νθρπόη. Efv μάον προπθεf ν κρυφεf δελό πf πό ην

ου έθνου ου προλεράου λέπε ποκά-λυψε δη μεγάλο μέρο πργμK φύη ουΣο ανλέ ε ποχρεώ φγα πολλά χρόνQ

πό η z μου κ όδεψ γ χάρη ου πολλέ άυπνε Βανκέ νύκε Ι μελλονκο ηγέε ουπρoλεrΡάoυ δε δυκολεύουν έ η ω ου Αλλά

Ζουν γνώμη ν πουκάμ avrfera πό μένα πουεκολουθώ ν πεύω ε έν κ ο μέλλον ου Εφόον όμω ef νfκνο ν νώε εμό γαOOOνδπoε Kvefr ανάμεά ου εfμ υποχρεμένο να φύγω μκρά ου Τa δέγγονά ου θ κληρονoμoυν ου κρπού ου μόχθου μου Το ξέρω υόκ δε με περάΖε ν περμέν μέχρ όε όπω epfμεν κ εέν άν ολόκληρ χρόνQ ν ου ποδεχθεf κ ου χρημOOε Μ εύ ο μόνο πουκάνε efv ν φωνάΖε «ω Zω «Κάω ο κεάλο «Κάω ο Σύναγμ

Πρν πό εκό χρόνQ epfou πηχών δέεν φυκών κα ν μηχνκών παπγάλΙΖε κ εύ όη ψυχ δεν υπάρχε Τόε ρθε ένα μεγάλο κα υ



δειε ν ψυχ ου μα δεν καφερε να ου εειπώ αν δεμέν ού ψυχ με ο ώμα ου Ε{πεΛοιπόν «Η ψυχανάΛυ ε{ναι παραΛοιμό! Τι κομπο-ιανν{ικα πράγμαα ε{ναι αυά! Τα ούρα αναΛύοαι όχι ψυχ

Το έΛεγε αυό επειδ ο μόνο που κααΛά-Βαινε από ιαικ αν ανάΛυ ούρων Η μχ ιαν ψυχ ου κράε αράα δύκοΛα χρόνια ΤνωΡ{Ζω καΛά για{ ποΛέμα κι εγώ ε αυ ια χάρου Και μια ωρα{α μέρα ανακάΛυψε όι από ν άρ-ρω ανθρώπιν ψυχ μπορούε να ΒΛει ποΛΛ

Λεφά Σε ΒόΛευε να χει έναν αθεν να ε επικέπεαι μια ώρα μέρα για κάμποα χρονάκια κι εύνα ον χρεώνει ου κόμου α Λεφά ν ώρα

Τόε και μόνο όε πε{κες ια ν ύπαρ αν-θρώπιν ψυχ. Σο μεαύ μεΛέ ου φθαρού ου

ώμαο προχωρούε αθόρυΒα ΑνακάΛυψα όι

ψυχου αποεΛε{ Λειουργ{α Ζωικ ου ενέργεια Μεγα Λόγια όι ψυχ και ο ώμα ου αποεΛούν μιαενόα ΑκοΛουθώα αυό ο οιχε{ο ανακάΛυψα α-κόμα όι Ζωικ ου ενέρεια εκείνεαι όαν αιθάνε-αι χαρά κι αγάπ και υρρικνώνεαι όαν εναχωριέ-

αι κι αγχώνεαι. Επί δεκαπέε χρόνια με ανοούεΜα εγώ υνέχια πάνω ν ίδια ραμμ κι ανακάΛυψαόι ού Ζωικ ενέργεια ν οποία ονόμαα ((οργό- υπάρχει κι έω από ο ώμα ου ο περιΒάΛΛον.Καάφερα να δω ο κοάδι και καακεύαα μια

υευ που μεγεθύνει και ν κάνει ορα καάριπέ α δυο χρόνια ενώ εύ έπαιΖε χαριά ποΛιι-κοΛογούε ανόα ΒαάνΙΖε γυναίκα ου καέρεφε ο παιδί ου εγώ περνούα κάμποε ώρες



o κοάδ κθημερνά επΛηθεύοας [ην νακάΛυψμου XεKά με [η Ζωκ ου ενέργε γάγά Βρκαov όπo ν [η δείξω κ oυς άους ύvομ απο-δείχηκε πως κ εκείνο έΒΛεπαν ό κ εγώ

Τώρ ΒέΒ ν [ύχε κ εί πό εκείνους oυς

γOύς που εύOυν πως η ψυχ είνα απέκκρμα [ωνενδοκρνών αδένων Λες oν θεν που κάφερ νθερπεύω ό η επυxία μου οφεε ην «υποΒοΛ

Αν πάΛ [ύχε κ υποφέρες πό έμμονες μφΒοΛίεςκ φοΒά o κοάδ ποδίδες o φνόμενο που

μόΛς πραρηες ην υποΒοΛ υμπΛηρώνοvς όένωες αν ν πρες μέρος ε πνευμαK υγκέ-vρωη εί νθρωπάκο Το 1946 κάνες πρ-νοκές δηΛώες γα [ην ψυχ με [ην ίδα ΒεΒόηαπου o 1920 ρνόουν [ην ύπρξ [ης εν άΛΛξεςκθόΛου νθρωπάκο Είμ ίγουρος ό o 1984 δε θ

δάες ν ΒγάΖες πρδάκ πό [ην οργόνη κ νδυφημείς ν γεΛοοοείς κ ν υποΒΒάΖες [ην να-κάΛυψη [ης ψυχς [ης κομκς ενέργες Φυκάθ παραμένες πάv ο ίδος νθρωπάκος ο «εKΡ-κός» νθρωπάκος που θα ΛΛάΖε Ζω Ζω νά [ηνυΛο Θυμά μπως πώς γεΛοοποίηες [ην ν-κάΛυψη ό η γη δε έKε κίνηη αΛΛά ερρέφεγύρω αό [ον άξονά [ης κ γύρω πό ov Λο δηΛώ-νοvς ό ν υό ν Λθε όε [ πορ oδίκο ou ερBόρoυ θ κΛυδωνίΖοvαν κ θα έπεφνκάω Αυά έΛεγες πρν πό μερκές εκovαείες ν-

ρωάκο ΑΛώς έχες ξεΧάε π Ι γνώες ουγ ov Νεύων περορίΖΟνα o ό είδε κάποο μΛον έε ό έν δένρο κ όο γ ov ουό θυμάα



αμυδρά ό θεiε να ((επιρέψει η φύη Το μόνοπου ου μεινε πό ον αρΒfο Irαν ((ο αγώνας ηςπιΒfωης αiiά ο ό καάγεαι από ον fnKO εαυό ου διέφυγε Κι ον Φάου ου Γκέε που όο

πoiύ ου ρέει να απαγγέiiεις fχους ου ον κααiαBνεις όο KααiBανει κι η γά ου πό μαθημ-κά fQI BiάKας κι μααιόδοξος κενός και πιθηκοειδς νθρωπάκο faI μθημκά αποδεδειγμένο όχάνεις πάνα ην ουα κι αρπάΖεαι από ο επουιώδεςΣο 'χω ξαναπε κι άiioε ι Bιrρνες ων BιBiιoπω-

iεων ου εfαι γεμάες ποiυεiεfς εκδόεις γι ον Να-πoiέoνά ου εκεfvο ο χρυoόiιo ανθρωπάκοπου ο μόνο ου Kiηρoδόημ ην ανθρωπόηα νη οικουμενικ ραoiόγηη /μως ε κανέν BιBiιo-πωiεo ου δε Βρκει με ένα αvγραφo ου Κέ-

πiρ που προεδε ην κομικ ου καγωγ Να YIarfεfι και πραμένεις Koiiημένoς ro Βούρκο ανθρω-πάκο Ν YIarf επμένεις ν πιεύις ό ξόδεψ εfκοιδύKoi κι οδυνηρά χρόνια θυιάzovς μια OiόKiηρηπεριου πρoπθvς να ε πεω γι ην ύπρξηης κομικς ενέργεις μέω (υπ080iIς /χι ανθρω-

πάκο Θυιάzoάς όi υά κάφερα να μάθω πώςν θρπεύω ην πνoύKiα που Krώει ο ώμ ουΜ ύ δεν πιrεύεις ro έργο μου Σ άκου rη ΝορΒηγ ν iες (ποιος ξοδεύει ό iεφά ε περάμ- ενι αiθει θεoπάiBoς αάiαB εννο-

ούες ρνις εξ ιδων Μπορες μόνο να παρνεις μαδεν μπορς ν δνις Ν γιί δυνarες να υiiά8ιςό κάποιος μπορε να viεf υπέρη χαρά προφέρος όπως δε χωρά ο μυiό ου ό εfαι δυνόν να



εράει κνεί ία Λεπrά με ένα μέΛς ro ανίθεroυφύΛυ δίχω ν ρΧίει ro γ

έεI ra γθά rn Ζω Αν υν μεγάΛ κΛέ-φrn θ ε εόμυν όμω είαι ψιΛικαrΖ Ι φο-rιάρn Είι κάrο κι επιrδεoς μω εειδ

είι νOrιKά δυκοιO δεν μρείς ν δμιυργ-ει έεI κόκΛ Λοιπόν κι ra ρκνίΖει Σra είπεκι ο Φρόιν κάοrε ΜΖεύει μάρι γύρω ό rov ρό-θυμο χρύμενο δόrn κι rov ομυΖά ν 8δέαμέχρι ν rov rργγίξεI Τον πμυΖά Ι μέ r

δIrρoφ υ rov οκΛεί κι κορόιδο ό άνωΚraΡΧθίΖει αΧόρraγα rι γνώει rnv ευrυΧί roro μεγΛείο rn ψυχ ro αΛΛά δεν μορεί ν χωνέ-ψει εκείν ου κrάιε Τ οάΛΛει με ro κrόκ Ζέχνουν νυόφορα Μεrά rnv κΛο ρκειμένυν διφυΛάξει rnv ξιορέειά ου διύρει ro θύμ

ου rov οκΛεί εΛό rρΛrάνο IδερrMάΛIr Iδερr» Θυμά νθρωάκο πυ

με υκοφνο ύε εκείν rn v εοΧ ουν ρόεδρκάοιου εIμOνIKOύ οργνιμού) Λέγον roν κό-μο όrι ενθάρρυν ra ιδιά μου ν αρκοΛυθούν

rnv ερωιK ράξ; ΜόΛι είχ δμοιεύει rnv πρώrnεργ μου με θέμ ra γενεrι δικιώμr rων Ι-διών Μι άΛΛ φορά θυμάι rόrε υν ρόεδροενό οΛιμικού υνδέμυ» ro ερΛίνο) ου έ-ειρε rn φμ όrι ρέυρ έφ8 KoριrόoυΛα roυroκίνnrό μου κι ra γιν o δάο γι να ra

οΛνω Δεν οΛάν rέ μου κανέν KoριrόουΛο ανθρωάκο Αυrά είνι οκυμra rn δικο υ ρρωrμέν φνί όχι rn δικ μυ Εγώ



αγαπώ η ύΖυγό μου η γυναίκα που έχω ο πΛευόμου. ε μοάΖω με ένα που ονεεύε ό αποπΛανείςκοάκα ο δάος επεδ εί ανίκανος να αγαπ-ες η γυναίκα ου

Κ εύ έφηΒη μκούΛα μπως δεν ονεεύε κά-Olον αέρα ου κνημαογάφου; εν παίρνIς η φω-ογραφία ου κάθε Βράδυ ο κεΒά ου; ε ον πΛη-άΖες α μουΛωχά Λέγονας πως έχες κΛεε α δε-καοκώ κ ον αποπΛανεfς; Καόπν γfνε; εν ον

ένες α δκαρα καηγοώνας ον γ Βαμό;Τον απαάουν ον κααδκάΖουν κ ο γαγάδεςου ου φΛούν α χέ! ΚaαΛαΒα{νες ποΛ καΛά Λέω μκρούΛα μου!

ΉθεΛες να Olμnθεfς με ο δάημο α αΛΛά δενεfχες α κό να αναΛάΒες ην ευθύνη ς πράξης

ου Ε καnγοεfς εκε{νον κακόμοο κακοποημένοπΛαμαάκ. Το {δο Χύε κ γα ένα KKOofpa Βα-μένη γυνκούΛα που απόΛαυες μεγαΛύερ εξουα-Λκ ευχαίηη με ον οδηγό ου παά με ο ύΖυγόου. Εύ δεν αποπΛάνηες ο μαύρο οδη γό ου ου

oofo n εξουαΛκόηα έχε ακόμα κά από ην αφρ-κανκ ΖούγκΛα; Μπως δεν ον αποπΛάνης ΛευκγυνκούΛα; Κ έπεα δεν ον καηγόρηες ό ε Βfαεκαημένο ανμποο πΛαμαάκ θύμα ης nνωδfαςου πρωόγονου» Όχ φυκά Πώς θα αν ποέ δυ-ναόν; Εύ εf αγν κ Λευκ μέΛος ων Θυγαέωνης όOlας Επανάαης μα όεα μα Νόα ηςοπο{ας ο πόγονο θηαύαν ένονας υς μαύ-ρους ης Αφκς δηοδέμους από α Βάθη ηςΖούγκΛας ην Αμεκ! Τόο αθώα όο αγν κ αμό



λυvrn όο λυκ Q πόθος nς μύρnς άρκς πέχιπολ ύ πό έv φωχ μου υvκούλ Δυυχιμέvnδλ ροέvvnμ ς ρρωnμέvnς ράς ωvδουλμπόρωv 8λάρι ου πάvθρωπου ΚορέΖ που

έρξ δόλωμ κι πρέυρ χλιάδς υκολόπιους έκους πγfδ θvάουΑχ φωχές θυέρς ς όποις πvάnς Τι

κλά8 ό ους δικfς πόθους ωv πέρωv ςμρκvκς πvάnς ου fvκολv που λυθέ-ρω ους κλά80υς ς ους οποfους δ χά rnv

υκιρf va ους ρfξ rnv «λύθρ ορά» ς προ-φοράς κι ς Ζnnς; Κοχf rov κθρέφ πρ-θvικές θώς θυγέρς ς κόκκvnςάπρnςμπλπvάnς Ξέρ θ vrικρf; Μι «θυέρnς ρωκς πvάn ς

Av κvές va προφέρ έω κι ι μμόvο φορά ov έρωά ς ' έvv άνρ ο Ζωές πολ-λώv κλώv μύρωv Ε8ρfωv κι προλάριωv θ fχvωθ Όμως μ ov {διο όπο που κοώv ς πι-δκές ψυχές κfvο που Ζ μέ ς έι δολοφοvfκ ους μύρους ο δικό ς ρωκό κένρμ ις

nδοvικές φνώις ς που κφυnκv a-μν πορvορφμ Τι 8υλέ KKfa έφουv οvκρωμέv γvvnκά ς όρv χι θυέρς όπος πvάnς δv έχω κμιά διάθn VQ f-vω λές πfοπος Αυό ο φvω δικάου άκμπ πλάμ μ ις ολές κι ις ρόμπς Εώ

πώ πουλά λάφι κι ους κfουρους που 8pf-κονι κονά ους μύρους Εvvοώ ους μύρους ςΖούγκλς όχι κfvους που ov ο άρλμ μ



κnρά Koάρα και α KOOύμια ύε ς xorρές μαύ-ρες ς καάφορες κομμαα o οι κααεμέvεςεπιθυμfες ους έχουv μεααπε ε πεόvαμα ους θρnκεfας Εvvοώ α υγερόKOρμα Kopfra nς Νό-

ας Θάαας που ας επιρέπουv Va ς πnδάε εεfςα εξOυαKά yopoVa ου όποιου ραού αγvοώrας ό δεv εfε KaVof Va ξεχωρfεε ov αγvό έρωάους από εκεfvοv που εμπoρεύoαι α μπoρνέα ουΝέvΒερ

Να ευK yvQKoa ποθεfς έvα αvθρώιvο ά

μα o δε υvειδnοποιεf ακόμα ό εKμεαεύεαικαι ο περιφροvεfς Av και ο γερμαvικό ου rfOXOn θυγαέρα nς γερμαvικς φυς ev υφfαι πέοvεξακοουθεfς va efQ κονά μας ως ρωfδα θυγαέραnς έvδοξnς εργακς άnς ως θυγαέρα nς αμερι-

καvικς επαvάαnς Όμως ε πεrαKόα χι7ια χρό-Va όαv υγιεfς vέοι άνρες και γυvαfκες με υγι ώ-μαα θα έχουv πια μάθει va ayaotv και va δαφυά-ov ov έρωα rfora δε θα χει απομεfvει από έvαπαρά μόvο μια γεοfα αvάμvnn

Καρκfvωμα nς θnυκόnrας αξιούπnο ytVQO εύ

δεv εfαι που αρvθnκες va δεχεfς ους υvαυιακούςχώρους ου rn Μάριav Arepov που efvQ n {δια nφωv nς Ζως; Κι όαv κάθε fχvος nς ύπαρς ου θαχει Βnεf από rnv επιφάvεια ου παvn ο όvομαnς Μάριav Αrεροv θα αvnχεf ους αιώvες εv

μπορώ παρά va αvαρωιέμαι av και n Μάριαv Αεροvκέφεαι ους μεoKoύς αιώvες av απαγορεύειο παιδ nς rnv απόαυn ου έρωα εv έρω Η Ζωέχει υς δικούς nς KύKoυς και ρυθμούς καvοποιεfαι



μ εενους που rnv φνουν ν ρέε aarn δενέχε νάγn πό Kάr ν εΛόγου ου ρν υ-ρούΛ

Δέδωες ο μύθο γυνούΛ πως εύ εί nOνων ο νθρωπάος ου o χψε Μ δεν ε

n ονωνf. Ανονώνες θnμερνά μέ πό rς με-γάΛες εΒρές χΡrνKές ου εφnμερίδες όr nόρn ου εroμάΖε ν γΛάε ένν άνρ μ -νένς ώφρων άνθρωπος δεν ενδφέρε μρ-γός ο OJοδόμος ο nπουρός ο δάΛος ο γός

ο εργάnς εγώ ν πο είν n«ονωνί

Εμεfς όχεύ άμπn ρν γυνούΛ που ο μoύo ουέχε μεπε ε μά! Εύ δεν εί n Ζω μ nμεγΛύερn άρ nς. μως KrΛBίνω ποΛύ Λάγί Λεδμπρώνε o KάrρO ου γΛά με rΛεφά ου Δεδομένnς nς μρόnς ων μργών

ων nπουρών ων γρών ων δάΛων ων OJKO-δόμων ων εργών δεν είχες άn επΛογ Κυ-Λωμένn πό όΛn roύn rnv πνούΛ rν ο Λύεροπράγμ που ένες rn Ζω ου Μ ε υνδυμό μεrn δυOJΛόnr rnv ρθρίδ rn μά rnv άρνnου πένν rς δυνάμες nς Ζως n μρόn ούέγνε δεύερn φύn EfQ δυrυχμένn γυνούΛεπεδ OJ γOJ ου πάνε ά δΒόΛου OJ όρες ουμεγΛώνονς γίνον πόρνες OJ ύΖυγοί ου apafvo-ν ΜΖ roυς apavovrQ OJ ΡΖες nς Ζωής ου KQJ ύρ ου ώμός ου Εμέν δεν μπορείς ν με

πρμυθάες μρ θυγέρ nς επνάnς Εγώ έχω δε γυμν



rI δειΛ ov πάα θυγrέρα nς όΟας επ-νάrαnς. Κρούες rnv ευυχί rnς ανθρωπόrnςnv πΛάμn o χεριού ου κ nv άφnες να KaaKερμrεί κ να σκορπίει φεες oν κόμο Πρό-

εδρους κ oυς εμφύnσες nv anarnra ΜΟρά-Ζουν μεrάΛΛQ κ ΒγάΖουν φωroγφίες αμογεΛούνa ών χμόγεΛά rους και φοΒούν ν ανικρσουνrn Ζω KrπρόωπO IKp θυγαέρα nς επανάαnς.Κρroύες rov κόμο OKnpO rnv πΛάμn ro χεριού

ου κ έκνες �ΡIξες ς roμικές ου ΒόμΒες nΙροίμ κ ro Νγκσάκι �H μάΛΛον ς έριξε ο γlΟςου ως δείγμ rων μεούμενων. Μ εκείνο που έριξεςκρκινικ γυνκούΛα av n rφόπΛκά σου Με εκεί-νες ς δύο ΒόμΒες έrεIΛες oKnpn rnv άξn κ rnφυΛ ου oν άφο δια πνός Επειδ δεν είχες rnv

ανθρωπιά ν προειδΟΟσεις roυς άνρες ς γυνίκεςκ ra πδιά rnς Ιροίμ κ o Νγκάκι. Κι επειδov ποΛύ IKp γ να εί ανθρώπινn θ φνι-rείς ΒουΒά όπως ΒουΛιάΖει ro Brao n θάΛεν έχει κμιά nμί σκέφrεQ κ Λες rώρ

γυνκούΛ που έφερες roν κόμο nίθlΟ υς rpan-γούς. ε πενακόσ χρόν θ σε θυμούν αν ξΟ-περίεργο νέκδοro Η vn ί που δε σε vrΙμεrωπΖουν έrι πό μερ είν n αξlΟθρνnn κrάrnnv οποί έχει περιέΛθει n νθρωπόrnra.

Ν ν ξέρω γυνκούΛ Τ poxara είν με

ro μέρος ου ΠοΛεμούες γ rnv πίδ ου κ rΛΟπά Το άκου ar προ κΙρού όrν ov rnvAυrρί Άκουες ποrέ ου μξά nς ιέννnς ν φω-νάΖει «2rω ο Αυοκράoράς μου»; χι; εν έχει n



afa. Άκου τον εατό σου, τον διο τόνο άνετε χι,γυνκούΛα, δε σε φοΒάμ. εν μπορεfς να μο κάνεςrfoa. Ξέρω, ο γαμπρός σου εf εαγγεΛέας ή ο ανεψς σου εfv φοροεπράκτορας στν πόΛ μου ΤονκαΛεfς γ τσάι κ του πετάς δυο αγανακμένες κουΒέντες γ μένα. Εκεfvος, πάΛι, αδμονε γ προαγωγήκ άνε θμα, κά010ν να θυσάσε στο νόμο κ τντά Ξέρω πώς γfvετ Μα αυτό δε θα σε σώσει, γυκούΛα Η αΛθε1Q μου εf δυναττερ από σένα.

«Ef προκατειΛμμένος! Ef φανακός! γώ δεν

έω καμά θέ στν Ο1ωfα;Εγώ απΛά ας εγσα με ΟΟυς όπους εfστε μι

κρο κ κακο ανθρωπάκο κ γυνκούΛα. Δεν εfπαΛέ γ τ χρσόττα τ ν αξfα ας ΝομfΖετε πωςαν ara aavr01 θα διακνδύευα τ Ζωή μου γνα ας μΛω Η δ αfα σας, τεράστα ευθύν

σας εfv που κάνει τερατώδκ τν KKfa σας ένε εfε θΟΙ Εγώ Λέω πως εfτε έυπνΟ1 αΛΛά δειΛοέε εfστε κοπριά που Λπαfvε τν ανθρώπιν Ο1ωfα Εγώ Λέω πως εfστε ο σπρος. ένε ό ο ποΛισμς ρεάετ σκΛάΒους Εγώ Λέω με σκΛάΒους δε

χτfΖετ ποΛσμέν Ο1vωfα. Αυτς ο ομερς εκο-τς ώας γεΛοοποfε όΛες ς θεωρfες του ποΛμού απ τον ΠΛάτωνα κ μετά Ποτέ δεν υπρε αν-θρώπνος ποΛμς, ανθρωπάκο ΜόΛς τώρα αρfσαμενα καταοούμε τ ρομερή παρέκκΛ κ τον παθοΛογκ εκφυΛιμ του ανθρώπνου Ζώου A έκκΛ

προς τον ανθρωπάκο οδποτε άΛΛο μπορε ναδατυπωθε σεκά σμερα, όο οφ κ Kaopoafρετο, έε τ σΧέ με τον ποΛισμ που θα αναπτυ



θεί ε α ή πένε άδες όνα, όη έε ο πώrοςOXός που αrαευάrηε πν από άδες όναε ra ύονα ένα

Η υΛoIrIKή ου ανθωπάο, είνα ονόθαη

Το πάνο δάης ου αοά ro ονό δIάrηα απόro πωνό έ ro εύα ου έπε να άθες ναέrεα αοπόθεα αώνες πorά α πίω.έπε να άθες να έrεα rn Zω ως ενόrηrα υ-οΛοίοας rnv εέI ου από o πώro αεrυπόύrrαο έ ro ανθώπνο Ζώο που πεπαrά οθό, α-

ά εαοουθεί να έrεrα πεδεένα. EπεIδ δε θυ-άα αυrά που έναν πν από δέα είο όνα,παπααzεIς αόα ς ίδες Βαείες που εrόIZεςπν από δύο άδες όνα. Κ αόα εόrεα, α-πώνεα ε νύα α ε δόνα από ηΛθόrηrες όπως

η υ», η rάη» ro έθνος α η υποέωη να δα-υάrrες α θηεία, αrαπέοvrας rov έωrά ου.Φοάα να ανανωίες ro Βάθος rης εαθως ουηώνες αrά αούς ro εάΛ ου από ro Βούοα ωνάΖες rω Bάαxoς που ώΖε ro ΒάΛro,είνα πο ονά rη Zω από ένα.

α YIar δε ε ώΖες απ' ro Βούο ar δεν έεα rIς οαές υεvrώες ου α rα πο-ά υνέδα Εία αποrάrης. αΛόrεα αωνΖό-ουν υπέεες α θυαΖόουν α άη ου. Τώαε ποΒάες .

Δεν ποώ να ε ώω από ro Βούο. Μόνον εύποείς να ro άνες αυrό. Δεν πάω ποrέ ε οαέςυενώες α ποά υνέδα YIar ro όνο πουάνουν εεί είνα να ωνάΖουν Κάrω η ουία rω



[α δευrερεοrα! Η aea ενα ό επ εκοσ eχρόνα αγωνΖόμουν γα χάρη σου θυσάΖοvrας [ην Ο-OyeIa μου Ζω κα ην eayyarJ μου εασφά-J /Εδωα od εφrά oυς οργανμος σου καerfxa σrIς δαδησες κα ς πορεες πενας σου.

Ενα γεγονός ό ως γIαός σο αφέρωα αφΟκερ-δς Χάδες ρες Εν επσης γεγονός ό με -γησαν από χρα σε χρα γα χάρη ου, εν εσ φ-ναΖες Ζrω με όη η δναμη [ων πνευμόνων σου /Ημουν PIOrJd έrομος να δσω η Ζω μου γα σέ-

να Σrη μάχη edrJQ σrην IrJ πανΟκα σε πηγα-νόφερνα με ro αυroκfνηrό μου με κνδυνο ην OI roadro ς δαδησες σε Bona να προrαrε-ες rα αδά ου από ς επθέσες ης ασrυνoμαςΞόδεψα όη μου ην περουσα σrνοrας ψυXαIέςκνκές όπου ποροσες να απευθυνθες γα Βοήθεα

κα συμουές Αά εσ o μόνο που έκανες ra ναπαρνες or δεν έδωσες rfora σε avrdaya Ηθε-ες μόνο να ε ουν κα σrα Idra Oμερά χρόναης πανκας δεν έκανες οrε μα χρήμη πρόrαηra rεε ο Δεrερος αγκόμος Πόεμος γρ-σες ακρβς ro δο σημεο που βρκόσουν όrαν ε-κνηε ς γο πο αΡIσrερά ή δεά οrε ΧΟrόμπρoά ΣόΡJσες roν άνεμο η ydn ya απεευθέρωη κα μεrέεψες ην ακόμα μεγαrερη ρω-κ απεευθέρωη ro ερόrερο εφάrη ης οκου-μένης Η aorfa ου η φοβερή aorxfa σου που

μόνο ρανές μοναχκές καρδές μπορον να αradβουν δς οργ ή περφρόνηση βθε ε απόγνσηόους όο ra roIμOI να θυIαOν γα χάρη σου



Λα αυά α φρικά χόνια ούε μια Λογική, ωφέΛιμκουένα δε γκε από ο σόα σου. Όχ μόνο συν-θήαα

ΠαρόΛα αυά δεν έχανα κουράγιο μου, επειδή σο

μεaύ κααΛάαινα καΛύερα και αθύερα ν αρρώσια σου. Ήερα πως δεν μπορούσες να σκεφες καινα πράεις διαφoρειKά ΑναγνώΡΙΖα ον πανικό σουπροσά σε κάθε ένδει Ζωής μέσα σου Κι εναι αυόςο φόος που πάνοε σε παρασέρνει, ακόμα κι όaν καoρθώνεις να κάνεις ια καΛή αρχή Δεν μπορες να συ-νειδoποιήσεις όι εΛπδα πρέπει να πγάΖει από [νκαανόσή σου. Πααφουσκώνεις [ον εαυό σου ε εΛ-πδες ποέ δεν ις διοχεεύεις προς α έω. Γι' αυόανθρωπάκο και δεδομένς ς απόΛυς σαπιας ουκσου σου με θεωρες «αισιόδοο Ναι, «εμαι αισιό-

δοος ο έΛΛον με γεμΖει Πώς γνεαι αυό Θα σουπω.

σo νοιαΖόμουν για σένα εοκεφαΛιά σου ουέδινε ο ένα χύπμα εά ο άΛΛο ιιες φορές εχνούσα ποια ήaν αναμοιή που ου έδινες για

οήθεια που σου πόσφεα και χιιες φορές μου θύιΖες πως ήσουν άρρωσος �σερα, άνοια μια μέα aμάια και σε κοaα καaπρόσωπο. ν αχή ένιωσανα πΛμμυρΖω πειφρόνσ και σος Μα γoγo έμαθα να αφνω [ν καaνόσ [ς αρρώσιας σου να

ανενεργε σο σος και [ν περιφόνσή μου. Μεάαπ' αυό έπαψα να ογΖομαι μαΖ σου επειδή [α θαΛάσ

σωσες σις πρώες απόπειρές σου σν παγκόσμια γε σα. ΚαάΛαα όι ήαν φυσικό κι επόμενο, καθώς επ



χΛετίες ε ε άφηναν να Ζες, με την πραματκ έννοαης Λέξης

γπητέ μου ανθρωπάκο, όαν ανακάΛυπα Λεoυργκ νμο της Ζως, ε φώναΖες από ς αράτες,ί εΛς Έχε εκείη την εποχ α α κάοος

μκρός ψυχίς με παρεΛθό r κίνημα της νεοΛαίαςκ χάρη rη ανκνότητά ου, μέΛΛων καροπαθςργτερα η καρά ου ράγε κα πέθανες Λέπες,κές ε μπορεί να κΛέΒε να υκοφντεί αrμώρηroς, πόο μάον αν αθέτε έrω κα μα rάΛα ε

ντμότητα. ό αυτ είχες, καταχωνμένη κάπου αμχ της ψυχς ου. ταν ου φάνηκε όr ξόφΛη,έπ ψες να ' φος μου κ ένες εχθρς μου. Επχεί

ρηες μάΛIrα, να μου ώες τη χαρστκ ΒοΛ επε α κ ξερες ό είχα ίκο, ανίκανος ναυμΒαίες μαΖί μου Κα ότε, όταν ξεπετάχτηκα υα

ττερος, πο ποφαμένος απ ποτέ κ έΒΛεπα καθαρότερα τ πράματα, πέθανες απ' φόΒο ου Μα πρνπεθάες πρόΛαΒες να ες όr υπερπηα με άνεητ γγτί εμα, μερκά απ τα οποία ψωες εο ίος προκεμέου να με κατατρέψες την οργά

νω ου άΛΛωε ε έες rς αKαiίες μου ακές ου ε ΒεΒαώ ό τα έντμ μέΛη της το γνώΖαν υτό Το ξέρω ατί μου είπαν μπαμπεές,θρωάκο, ε τέΛου τον τάφο μα ώρ αρχτερα

Εία επκίνυνο να ε υναρέφετα κανείς Κοντάου εν μπορεί ν παραμείνε ός την Λθεα, fχως να κυνεε από Βαοπργfες κα υκοφτfεςΝα τ άΛεξα να απουρθώ, όχ πό το μέον ου



μ πό πρό συ όχι από τ θρωπιά μ απότ πθρωπιά τ κκί συ

Είμι πάra έιμς γι πιδήπτε θυσί μ μόγι χάρ τς Ζωής όΧ για σέ αθρωπάκ! Μόλις

Ρόσφra διπίσrωσ κλσσιί σφάλμα πυ έκααπρι πό είκσι πέε χρόι Αφιέρωσα τ Ζωή μυ σεσέα σrεύoς ό ήσυ Ζωή πως ήσυ ελπίδκι ακεριό ό ήσυ μέλλ Πλλί γίκι αδέKαrO άθρωπι γύρεψα σε σέ τ Ζωή κι όλι

τυς KTσράφK α επιέλυς κάλΒ πφάσισα μ πέσω θύμ ς σrεOKεφλιάς Ι ςμκρόάς συ γί έχω σΒαρή δυλεά α κάω. Ακάλυψ εέργει ς Ζωής αθρωπάκ. ε σεσυγέω πι με τ δύμ πυ έιωσα μέσ μυ κι γευ σε σέ.

Μό ό δικρίω τ χρκτήρ και τ συμπεριφρά συ θρωπάκ εκάθαρ κι με σφήεια μέω εκείω πυ είι σr λήθει Ζω θ μπρέσω συεσφέρω υσσrκά σr δσφάλσ τς Ζωής καιo μέλλός συ Θέλει κότσι για σε πκρω

τ έρω Μα έρω κόμ πως θ μπρέσω συεΧίσω εργάΖμι γι τ μέλλ επειδή δε σε λυπάμι κιπειδή δε έχω καμιά επιθυμία γίω μέσα από σέές μεγάλς θρωπάκς όπως ι ικτάκριι γέες συ

άθρωπς κκμεraχειρίΖεται τ εέργει τςΖωής μέσ τυ πό πλιά μ εκεί μόλις πρόσφταάρχισ επασrαε Αυό είι έ μεγάλ Βήμ γιατ μεγάλ μέλλ συ κι υπόσχει έα μερό τέλς



γ κά ίδους μκρό που φωλάΖ μέσ σ ν-ρωπάκ

φέρμ ν μάουμ ον όπο που δρ συ-νκή πνούκλ ν ποφσίΖ ν κΒρο- ν Πολων κarγορ ν Πολων ό σδά-Ζ ένοπλ πσ ν ποφσΖ ν δολοφονήσένν νπλ ο ον κγορf ό σδάΖ φόνο ννοf κάο πορνογρφκή ρωδ κγορί ουςυγ γ ουλκή ρfωσ

μάμ νρωπάκο κρίνμ πίσω πό ν

ορν μάσκ σου κ δμ μέσ πό ς κσςσυ γ υόν Θέλουμ ν οκοδοήσ ο έλλον δουλά ου κ πύγμά σου έλουμν κσή ένν κκό δυνάσ μ κάποον -ρόρ ΑρίΖουμ ν πούμ πό σέν νρωπάκοόπω πίς σύ πό ους άλλους ν υποίς

ους νόμους ς Ζωή κι να κ8άλς ον δο κόπον Βλς ον υό σου όσον φρνς γ νκρίνς ον πλίον σου. Μίνουμ όλο κ π-ρόρ γ ν πλσί ν νυυνό ο πάοςου ν κουσομπολύς Μ γ λόγ ν κολκ

ρρσ σου που ΒρωμΖ ούον ον όμορφο κόμος Ξέρω έρω δ σ' ρέσ ν κούς έο πράγμ- Πρμά να Ζωκρ υ γάΖ ς προσωποποίσ σου μέλλονος ς Πίδς ων Προλάρων ου έ-ρου ά Μ δ νομΖω ό θ μολύνς ον κόσμο ν δ πυ που ο έκνς σο πρλόν ρή

κμ ο κλδ σο πσφράγσο μυσκό σου Πσωπό μάσκ ς κονωνκός κ ς φς κρύΒςέν κήνος νθρωπάκο ν μπορfς ν πράσς μ



ώρ μΖί μυ χωρίς a πρδθείς ε με πεύες Άσεμε Va υ φρεκάρω rn μήμn

υμά εκεί ro θυμά λόλσr πόγευμόr ήρθες σro σπί μ aV υλκόπς γυρεύντς

δυεά; Εfες ro κυrάΒ μυ πυ σε μύρσε roργIKάκ πήδσε πάω συ χρύμε Πρόεες ό ήrκυnγόκυλ ράrσς κ είπες «έσ' ro Va γρέψε κύς υ πρεf φλκός» Κ εγώ πάντ «εθέω έ άγρ υεμέ κύλ ε μυ ρέσυ

ra άγρ κυά» Εχω πλύ περόrερuς εΧθρύς συrό ro κόμ πό έ φλκέ μυ υλκόπε κ ω-σrόo πρμώ έ κλόψυχ σκυλ φλκό με roυς έ-υς

υμά εκείn rn Βρχερή Κυρκή όrν n έγνγ n Βγκή υ κμψί με ήγσε σε κάπ

μπρ Κμυ κ έπ ro υϊκ μυ όχ θρωπάκ δε είμ πόrnς κ πίω κά υϊσκ πύ κπύ Τές πάvrω έπ έ υϊκ με σόδ Είχες πεγ πρπάω ήυ σro πόεμ ro ρnκό κμός εfες γυρίε σrn afa Περέγρφες roυς ά-

πωες ως «κκμύrυυς πίθκυς Κ rόrε με ε-κεfn rn χρκrnρrκή γκρμάr πυ σκόπμ πρκ-λώ ro είo μυ πρκεμέυ Va θερπεύω rn π-VΟύκ υ είπες «Ξέρες π θ έπρεπε Va κάυμεσroυς πωνέυς r υκή κrή Ν roυς κρεμάυ-με όυς μέχρ ro rελευraf λλά όχ μ κ έω όχ

πύ ργά φfγγrς rn θΛά γγ μό πόνκάθ πέε επrά πύ ργά a έr κ έrρBςro χέρ υ γ a με δφωrίες πήρως θρωπάκ σερBrόρoς θύμε rn ρωκή συ ρπρέπε



Κράτες πτέ ν ακαΛά υ ένα μκρό ένα μρόάπωνα παIτάKO; I Θα υ νεΧε ς σoυς ανεςτν αώνων να κρεμάς άπνες κατάκπυς αμερκα-νύς πΛόoυς ρδες αρόες ερμανύς αμακύς άΛυς αναρκ ύς κ έΛΛνες κμμ υνέςΘα oυς oυφεκίΖες θα oυς έΛνες σν ΛεKΙKήκαρέκΛα θα oυς κάνες να αφυκύν ε θαΛάμυςαερίν όμς αυτό δε θα αΛΛάε o εΛάxo τ ω-μακή κα νκή υ δυ1Λόττα τ ευαΛκήυ ανΙKανότα oυς ρευμαμύς κα ς ψυΛκές

δαρxές υ υς κ αν κτες όυς κ ανκρεμάες α υτό δε θα ε εκΛΛήε από o Βύρκ.ε μα μά oν εαυτό υ ανθρπάκ Αυτή ενα μν υ εΛπίδα.

εύ υνακύΛα θυμάα τ μέρα πυ καθόυνo ρφεί μυ εκoεύας κακερέεες α o ύ-

Ζυό υ πυ μόΛς ε εε παρατήε ρόνα ΛόκΛ-ρα εύ μάνα υ Ι θεάδες υ τα ανψα υ καα δέρφα υ oν Βαρανατε τό αφυκκά πυ άνθρωπς κόευε να μαραθε Έπρεπε να φρΖε ε-ένα κ όΛ υ o ό. Σε ένα ύαo κίρτμα τς

Ζωής μέα oυ απφάε επτέΛυς να εκΛΛήε απόo τέΛμα κα ράφKε ε μένα να oν Βθή επεδήδεν ένωε ρκεά δυνατός να εΛευθερθεί ετερκάαπ έν μνάς oυ. Δέτκε πρόθυμα να υ πΛ-ρώνε δαOφή τα ία τέταρτα τυ εδήματός oυόπως πρΒΛέπε OόπαOς νόμς Αυτό ήταν τ τ-

μμ α να εΛευθερθε από τν κααπε κα δε Βα-ρυκώμε ατί ήαν μεάΛς Kαέxνς κα ύτε

τέν ύτε πραμακή εήμ μπρύν να Ζήυν



σδροδέσμες αρ που εχες επάγγεΛμα θεΛες νασε συrρεf αOKΛεσrKά ο άνθρωπος που μσούσες οΛψυχα. Ήερες θα ον οθούσα να εΛευθερωθεαπ αδαοΛγες υποχρεώσες κ αυ σε εργσε

Απεσες θα ου έσrεΛνες ν aσrofa. Εγώ προσπαθούσα να οθσω έναν άνθρωπο σrς πο σκοενέςώρες ς Ζως ου κ εσύ έΛεγες πως θεΛα να ου άωα Λε ου. Με άΛΛα Λγα ωχ γυναούΛα ρωνες σε μένα ς δές σου σαανκές προθέσες. Δε

σκέες ποέ να καΛΛεργσες ro rαΛέrο σου γα δουΛεά σου Αυ θα σε έκανε ανεάρ ανεάραπ ον άrρα που χρνα οΛΛρα ro μνο σου συafna γ' αυν rαν ο μfσος. σεύες εfναδυνα να χrfσες έσ έναν κανούργο σμο Άουσα εχες ους σOσαΛσrές που (<γνώΡΖαν α πάα γα

μένα Δε Λέπες δεν εfσα παρά ένας ύπος υπάρχουν σ αυν roν σμο εκαroμμύρα σαν κ εσένακ Karασrρέεε roν κσμο έρω έρω. Efa αδύνα α μν εfσα «δεμέν με μέρα σου εσα«ανπορ Μσεfς ro fσος σου δεν αrέχες roν εαυ

σου κα εfσα απεΛπσμέν Να γα Kαrασrρέες Ζω roυ συΖύγου σου γυνακούΛα ανεσα σro ρεύμα ς Ζως πως εfνα σμερα. Ξέρω αα έχεςμε ro έρος σου ποΛΛούς καΛούς δKασrές κα εσαγγεΛεfς αΛΛά πσεψέ με δεν μπορούν να σε γάΛουν απ μΙΖέρα σου.

ε Λέπω κα σε ακούω γυναούΛα σ σrενoγράο ου Snofo που ραά σμεώσες γα ro παρεΛ-θν ro παρν α ο μέΛΛον ου ς ποΛκές μου πεποθσε α απ ε ου πε ί δοκσία ωσfα



κ nμοκραrα Με ρωrούν οπόν γα r κονωνκθέn μου Απαrώ όr εμα επrμo μέο ε ε επ-rnμονκέ κα ογοrεχνκ εrαρεε, υμπεραμανο-μένn κα rn Δεθνού rαρεα Παμογαμα υπάnο που με εεrάΖε εrπωάΖεr. rnν επόμε-

n υνάrn μα μου λέε, Εώ εν nμεωμένο Kάπαράοο. φάκελό α αναφέρε πω εrε επrμoμέλο rn Δεθνού Εraρεα Πολυγαμα Γελάμε κο ύο με ro λαθάκ ου. Καrαλαανε [ώρα πω ρέnKa να με ακολουθούν rμέ κ κακοθεε α rάμ α,γυνκούλα με rn οργώn φαrαα; άρn r φαrα-ώε ου όΧ roν όπo rn Ζω μου Γαr μπωεν αλnθεύε όr ro μόνο πυ θυμά γα roν ουόεν όr να εrρέψε rn φύ», όr παραμελούε ra πά roυ κ όr [α έελε ro oρφανooφεo;Ε μΟΧθnρ μέχρ ra άθ rn ψυx ου. Ι κέψε

ου προπερνούν καθεr ro όμορφο κ γραπώνοrαπό rn αXμα

AKoύrε όλο εε, μο ποrε ον έχω δενα κλενε r κουρrνε [ου r 1.00 ro πρω αr rκάνε Όλn μέρα r έχε ορθάνοκrε. άr κρύεrπω από όλ αυrά

r n raKrK ενάrα rn αλθεα εν πάνε πα.n άθμε γα ra καλά Δε ε εναφέρουν Ο κουρrfνεμου Εκενο που θέλε ενα να rαμαrε rn αλθεαμου λε να εκολουθε να ε καρφ κ -κοφάvrn έλε να υνεΧε να rέλνε roν αθώο

γεoνά ου n φυλαK επε ε ου αρέε ο όπoΖω roυ επε εν ευγενκό κ ελεύθερο επεδεργάΖεr κ ε κοrΖεr γα ένα Ε πολύ περερ



γος ανθρωπάκο ώνες τη μύτη σο παντού κα κακοΛογείς τους πάντες Είσα ποΛύ τχερός πο η ασνομίαεν καρώνε ποτέ τα καρά της

((κούστε συμοροΛογούμενο Είνα καθγητής

Λοσοίας Κάποο μεγάΛο πανεπσήμο θέΛε να τονπροσΛάβε γα να άσκε τα νάτα. ίνα εξοργστκόΚάτω αυτός ήτω ο οροΛογούμενο τοί πρέπε νααποασίΖουν ποος πρέπε να άσκε κα ποος όχ»

πότε κ εσύ ενάρετη νοκοκρά κα οροΛογούμε-νη επίσης στέΛνες μα επίσημη αναορά ενάνα σ ατόν το άσκαΛο της αΛήθεας κα χάνε τη θέση τοΜκρή νοκοκυρούΛα κα οροΛογούμενη ενάρετη μητέρα πο αναθρέες παιώτες αποείχτηκες ναότερη από τέσσερς χΛάες χρόνα Λοσοίας κα επ-σήμης Μα αρχίσαε να σε καταΛαβαίνομε ργά ή

γρήγορα θα σταματήσομε τς ενάρετες μηχανορραίεςσο

κούστε ακούσε εσεείς ύΛακες της ημοσίαςαούς Εκε πίσω από τη γωνία Ζε μα μητέρα με τηνκόρη της Η κόρη έχε ο πο την επσκέπτετα τα βρά-

α αργά. Να συάβετε τη μητέρα γα μαστροπεία Φωνάξτε την ασυνομία α το σμέρον της ηθκής τονόμο κα της τάξης

Κ η μητέρα τούτη τμωρείτα επεή εσύ πορτανέανθρωπάκο χώνες τη μύτη σου στα ξένα κρεάα Άσεξεσκεπάστηκες Ξέρομε πα το κίνηο πίσω από (την

ηθκή το νόμο κα την τάξη σου Εσύ εν είσα ποπροσπαθείς πάνα να τα ρς τς σερβτόρες; ΜάΛσταθέΛουμε ο γο κ ο κόρες μας να αποΛαμάνον ανο-κτά τον έρωά τος κ όχ όπως το θέΛες εσύ κρμμέ



νοι κοιν γωνι ιμούμ κνου ου θαρραΛέου γον που κααΛαΒανουν ον έρωα ων έφηΒωνγιων και θυγαρων ου και o προαύο υν oιμηρ και οιοι παέρ {ναι ο πόρο απ' όπου θαφυώουν οι γνι ου μλλονο, υγι o ώμα καιo νου, αόλυν από ι κοπροΛογικ φαναιώιου ουαλικά ανκαν ανθρωπάκο ου Kooύ αιώ-να

«AKOύ, υμπολ Τα μάθα α λυαα; Εναιομοφυλόφιλο. ηκ έναν από ου αθν ου

κι ο δύυxo φυγ πανικόληο μ κααμνα αΒρακιά .

Παραδου πω έμι από λαγνα κάθ φορά πουδιηγαι αυ ην αληθιν Oρ{α ρι πώ γκΑναπύθηκ απ n κοπριά που ωριάΖι μέα ου,από n Βρώμικη, αρρωημνη φύη ου, n δυκοιλιό-

ηά ου και ου ιαρού πόθου ου. Δν α πο- οοφυλοφιλικού πόθου, ανθα από να, ανθρω-πάκο. Δν πιθύμηα πο να αποπλανήω ανήλικα κο-ρια, όπω ύ, ανθρωπάκο Ανθα από να, αν-θρωπάκο, δ Βαα πο μου γυνακα και ποέ δν υπφρα από δυκοιλιόηα, όπω ύ, ανθρωπάκο Ποδν αγκάλα γυνακα που δ ήθλ και δν ηνήθΛα, ού κΛψα πο μου ον ρωα, αν κι να,ανθρωπάκο. ο δν θα δημό ον αυό μου,όπω κάνι ύ, ανθρωπάκο και δν ω κοπρολογι-κ φαναιώι αν και ου λόγου ου, ανθρωπάκο

«Αυό ο ακούα; αρνολού ουαλικά -οιο Βαθό η γραμμαα ου, που ον παράη ύυλοούαν οι δυο ου o {διο π, μ αΒηγμν



κουρνες κ α φώα ο δωμάιό ου αναμμένα μέριις εις ο πρω

Εες ό α Με av φιλδον κ πνγκε ώ-γονας Ζααρωό Κάθε που συΖοσες ο μοργαναικόγάμο ου ιάοου οδόλφου, σου 'εαν α σάΛιαΕfπες όι ΈΛενορ οσ8ελ εν rav κ πολ φυσιο-YlK, όι ο Πρανς ου Τάε Πανεπισμου έπιασε yaQ ου στα πράσα κι ό δασκάΛα ου xωρlεε ερασ Εσ δεν α επες όΛα αυά, ανθρωπάκο;Εσ ισάθΛιε δυσυχισμένε πολ οου ου avr

που ιλιάες ρόνια ώρα σκορπΖεις r Ζω σου καιπαραμένεις πάνα 80υγμένος στο 80ρκο μέΧρι αμπονια

«ΣυΛΛά8εέ ον Εν καάσκοπος ων Γερμανών εθα μου έκανε εντπωσ αν av κ καάσκοπος ωνώσων κ ων σλανδών Τον εδα σν yKrκ δό στ Νέα όρκ στις εις ο απόγευμα Καιo ειρόερο; Εχε κ μια γυνακα μαΖ ου

Έεις ιδέα, ανθρωπάκο, πόσο ασμανος φαντάΖειένας κοριός κάω από ο όρειο ΣέΛας; ι; Το περμενα Κάποια μέρα θα θεσπισον arpof νόμοι ενά-

νια rv κοριοσν σου ανθρωπάκο, δρακόνεlΟΙ νό-μοι που θα προσταεουν ν αλθεια κ ον έρωαΣμερα Χώνεις ους έφ80υς εραστές φυΛακ, μακάποια μέρα θα Χώσουν εσένα επειδ πεάς λάσπ σεαlΟπρεπες ανθρώπους Θα υπάρει μια νέα ράσα δι-κασών κ δικγόρων που δε θα δικολα80ν με υπο-alK σρεψοδικα όπως epa, αΛλά θα δικάΖουν με8άσ ν αλήθεια, δικοσν και ν καλοσν Θαθεσπισον νόμοι, δρακόντεlΟΙ νόμοι για ν προσασα



ης ωής κ εf υποχεωμνος ν ους ηεfς, ν-ωπάκο, ω κ ν ους μεfς. ω, υvεχfεςν κουΛάς η υνημκ πνούκΛ ου, ς υκοφvrfες κ ς μηχvοφfες ου, ς δπΛωμτκςμνούρες κ ς vκfες ου γ ες, πνε ή δκ

νες κμ Μ ο Λος vκηεfς, νωπάκοΘ vκηεfς π ο {δο ου ο fημ κάης, πουκράς κχωνμνο ήμερ, ά μ ου.

ννς κάε, κννς άος, κννς πςου πγκμου ποΛεάου δεν κάφεε ν ε κκήε. Σε κΛά8ων, ΛΛά κννς δεν κάφεεν ου ποεήε ην KKfa ου Kefvo που ενκήε το Λος, νωπάκο, efVQI ο fημά ου ηςκάρης, η Λχά ου γ η ωή Δεν υπάρχε κμfμφ80 υ ΜΛς κρεfς π η μκηκ ην KKfa ου, Χες ν κφε Σην χή

ο κεπκ ου εfv ξοήνηο κ Λεμνο, ΛΛά κφε 8ά κψες ου εκάνουν ν υποφες κ μάες ν νχες ον πvo, πως εγ κ ο άΛΛο μάμε ν φγγουμε δ κ ν νχουμε ον πνο που ποκΛούν Οκψες μς γ ν, εδ κ μη χν Τ

υποφρμε εξς ου, ε άΛουν ε κψες Κφού ρΧες π ν κφε, εκπΛγες π εΛευ ε χΛάδες χν «ποΛτμού» ου.Θ νω πς νεΧουν τς εφημεδες ου, γε-μάες ποκΛεκά με δεξες, πάες κ μεά,

δξες κ εκεΛες, εξωεκή ποκή, ok κδπΛωμκς μάγκες, κνηοποήες, ντκνηΟ-ποήες κ επνκνηοποήες, ύμφων μηπο



μο, γμνάσια και ΒομΒαρδισμος λα τοτα τα αομοίωνες με καρτερικόττα σκλαΒωμένο πρόΒατο Ανσταματοσες εκε ίσως να κατόρωνες να κατανοσειςτον εατό σο μως, όι Τα ιοετοσες και τα πα-

παγάλΙΖες αιώνες ολόκλρος ΑμέΒαλλες για τις δικές σο λογικές δέες κι αποδεόσον τις εσαλμένεςπο άΒαΖες στις εμερίδες, επεδι νόμΙΖες ότι raπαιωτκές Κ ατό, ανρωπάκο, είναι κάτι πο α σοπάρε πολ χρόνο να το επεράσεις Θα ντρέπεσαι γιατν ιστορία σο κι μοναδικ σο ελπίδα είναι ότι

μελέτ τς ιστορίας δε α είναι πια μαρτρ για τα Ι-σέγγονά μας ε α μπορείς πα να κάνες μια μεγάλεπνάστασ για να γρίσεις πίσω στα χρόνια το «Με-γάλο Πέο

Μ Μ ΣΤ ΜΕΝ εν έρω να σο πω πώς

α είν το μέλλον σο εν μορώ να έρω αν α τ-σεις στο εγγρι στον Άρ με τ Βοεια τς κοσμιςοργόνς πο ανακάλψα τε γνωρίω πώς α αογεώνοντα και α προσγειώνονται τα διαστμιά σοσκά αν α ωτίΖεις τα σπίτα σο με λακ ενέργεια

ν α μορείς να σνομιλείς με κάοιον στν στρία αγδάτ μέσα από μια σχισμ στον τοίο το δω-ματίο σο. Μπορώ, όμως, να σο πω με σιγοριά τι δεα κάνες σε πεντακόσια σε χ σε πέντε χιλιάδεςχρόνα

Ακοτε τι λέε Έχει παλΒώσει Θα μο πει τι δε

α κάνω Ποος νομΖε ότι ει δΙάτοραςεν εμι άτορας ανρωάο αν και α μο-

ροσα άνεr να γνω, με τ μIKρότrα πο σε έπεΕάλλο το μόνο πο μπορον να σο πον Ι δικτά



ορές ου είVQ τ απαγοεεα va κάvε1ς ιμερα γva nv Kααλιε1ς ο θάλαμο αερίωv Δεv έχουv η

δυvαηα VQ ου 1OV γ ο απώερο μέλλοv πε-lGερο απ ι va ε1πεουv rnV αvάπυη εvςδένρου

Κ1 ε απ πο ανλείς αυές ς γvώε1ς σου, δ-vοοεvε υπηρέη ου επαvαακο προλεα1άου

Απ α δ1κά ου Βάθη QlώV1ε προλεά1ε ου αvθρώ-1VO λογlGο

ρίε ov ακοε Αrλε Λέε1, ς γvώε1ς ου απ

α Βάθη ου Μα εγώ εv έχω Βάθη Q λος πάωv 1 αο111κές κουΒένες είVQ1 αυές

Κ1 ως αvθρωπάκο, έχε1ς Βάθος, vο που δεv οέρε1ς ΦοΒάα φοΒά avlQ α εωε1κά ουΒάθη. Να γί δεv α υVQθάvεQ1 οε α δ1Qκρίvε1ς.Να γί ε 1άvε1 11γγος αv α αεvίΖε1ς κ γί παραπαάς λες κ έκε ο χε1ος ου γκρεο. Φο-Βά nV πέε1ς κ χάε1ς rnV προω1κηά ου.Επε1 ο 1 V προπαθείς VQ αvακαΛψε1ς ov εαυου πάνα ov ίδlΟ κληρ φθοvερ, άπληο κ ληκ αvρωπάκο Βρίσκε1ς προά ου Μα δε θα σου

έγραφα οη η ακροκελ κααγγεα, αvρωπάκοv εv είχες Βάθος ΓvωρίΖω, ε αυ ο εωε1κ Βάθος ο αvθρωπάκο επε1δι, ως γς ο αvακάΛυψααv ρθες ε μ έvα ε rnV OVn ου Τοο α1Βώςο Βάθος ου είVQ1 ο έλλοv ου Να γί πορώ va

ου πω ε σ1γου1ά ε θα κάvε1ς ο μέλλοv Θα'ρε1 εποχ που δε θα πορείς va κααΛάΒε1ς πώς

καάφερvες ε αυά α έερα Χ1Λ1άδες αποσα



χό α κάεις όΛα όσα καες Θα με ακοσεις ρα;

(α α μη ακοσ μια χαιμη ουοπα πςκ α χει δε πρκει α γίει κ ποα αγαπημου για Θα παραμω πάα ο αθπάκος ου Λα

ο δίχως δικ μου άποψn ΕξάΛΛου ποιος εμaι εγγια α . .

ώπα πια ΚΒεσ πίσω από ο μθο ου αθρωπάκου επειδ φοάσ α μπεις σο ποάμι ηςΖως μη χει κι ααγκασείς α κοΛυμπσεις ω

κ μο για ο χαι ω πδι σου και ω πaιδIώω πδιώ σου

ραία Λοιπό. Το πώο από α ποΛΛά που δε θακάεις σο μΛΛο είaι α θεωείς ο εαυό σου αθρωπάκο δχως δικ ου άποψη που επααΛαμΒάειμοοα (ΕξάΛΛου ποιος είμaι εγώ για α . . Εχειςδικ σου άποψn Kaι σο μΛΛο θα ο θεωες αιμωκόα nv rn γωΖεις α nv rnv εκφράΖεις κ α μηη υπερασπίΖεσ με σθος

Μα θα πει η κοι γμη γα nv άποψ μουΆμα rnv εκφάσω δnμόσια θα με Λισου σα σκουΛ

κιΑυ που αποκαΛείς κοι γώμn αθωπάκο ε

ο υοθΛευμα nς ποσωπικς άποψης Λω ωαρωπκω ανώ κ γυκ Κάθε αθωπάκοςκ κάε γυκοΛα χει καά Βάθος μια ο άποψηκ α ιδιαίερο είδος Λαθεμnς άποψnς Ι Λαθεμες απόψει ους πηγάΖου από ο φΒο ω Λαεμωαπψεω όΛω ω άΛΛω αθωπάκω Να γιαί δεΒγαίου σο φως οι οθς απόψεις Ει για παρά



δειγ δε θ IσrεεIς πι ό ((δε εάς Θ ξέρειςι θ δικηρεις πως είσι ο θεέλιο ι ο σrPIyοης ης νθρώπινης οινωνίς Μην ο ΒάΖεις σr πό-δι Μη 08άσι Δεν είνι δ ι όσο δσάρεσro νείσι έν πεθνο σrpIy ης κοινωνίς

(( Τι πρέπει ν κάνω λοιπόν γι ν γίνω ο σrPIyης κοινωνίς;

πor ο ινοργιο ο Iσro Απλά σνέ-χισε ν κάνεις ό πο άνεις ι ώρ Κλλιέργησεο χωράι σο δολεε ο σρί σο εξέrzε ον

σθεν σο πγινε πιδιά σο ro σχολείο σrηνπιδικ ρά γράε άρθρ γι r έχον γεγονόερενησε r rIKά ης σης άνεις κι σερόνο πο θεωρείς r ΝοΖεις πως σηνικάείνι όνο όσ κάνει λεει ο άρχης Πρσηδς ο ργκιπς εγλόσχηος

QI ονειροόλος γιέ Δε Βλέπεις ό ο -άρχης Πρσηίδης κι ο Πρίγιπς Μεγλόσχηος έ-χον ος σrρώες κι ος εξοπλισος πο χρειά-Ζνι γι ν κάνον πολέος ν ε εIσρεoνσo δικό ος πόλεο κι ν ΒοΒρδίσον ο χωράι

ο ο εργoσrάσIό ο ο εργσrΏΡI ο ο γρεfοο

Εσ ις πο εIσrρrεεσι πο ΒοΒρδίΖει οχωράι κι ο εργorάσIό σο επειδΏ όν σε εIσrρεον κι ΒοΒρδfον ο εργoσάσIO κι χωράισο ωνάΖεις ΖΏ ΖΏω. Πρfγκις Μεγλόσχηος

δε θ χε οε σrρώες rε όπλ ν ξερες πργ-κά ό r χωράι είνι γι ν κλλιεργείς rάΡI ιr εργoσrάσI γι ν rσεάΖεις πποσι έπιπλ



ό τα ωράφα κα τα εργoσrάσIα εν είνα γα να Β-ΒαρίΖΟντα κ αν σrΡΙΖες rn άψ συ rorn ε σθέ-νς. Σαrάρnς Παρασnίnς συ κα ρίγκαςΜεγαΛόσnός συ εν τα γνωρίΖυν αυτά. Δε υΛε-

υν σro ωράφ, σro εργoσrάσIO ή γραφεί ΝίΖυνό υΛεες γα ro εγαΛεί κα rn ξα rnς Γερανίας rnς Παίας των ΠρΛετάρων κ ΧΙ γα να τασεςτα αά συ

Κα να κάνω Λόν; Μσώ roν πόΛε Όταν εεIσrρarεoυν n γυναίκα υ σπαράΖε σro κΛάα Ό-ταν σrρατς των ρΛετάρων καταΛαΒάνε rn ώραυ τα αά υ Λκroνν κα τα τώατα σroBά-ΖΟντα εκαroρα Εγώ ε θέΛω αρά να καΛΛεργώro ωράφ υ να παΖω ε τα αά υ ταν σΛάωα rn υΛεά να κάνω έρωτα σrn γυναίκα υ τα Βρά

α κα σrς ακπές να ρεω, να αγoυώ κα ναπαίΖω υσκή. Τ θα 'ρεε να κάνω

ΑΛά συνέσε να κάνες ό, κάνες. Α υτ υ ήθε-Λες να κάνες άντα. ΔΛευε, άφnσε τα παά συ ναεγαΛώνυν εΛεθερα κ ε υτυσένα, κάνε έρωτα ε rn

υναίκα συ τα Βράα. Αν ακΛυθσες αυτό ro ρό-γραα συεnrά κ ααρέγκΛα, ε θα ίννταν Λε. Η γυναίκα συ ε θα γνταν θήραα των σεξυα-Λκά ενασένων σrραωτών rnς αίας των ΠρΛε-άρων Τα αά συ ε θα γυρνόφερναν ρφανά καιπενασένα σroυς ρόυς, τε κ εσ θα κarέΛnγες

σε κά ακρν εί ς να καρφώνες ε άυα άα ro γαΛάΖΙΟ υρανό.

((Μα κ αν υθέσυε ό θέΛω να Ζω γα rn υΛεάυ, rn γυναίκα υ κ α παιά υ τι ρώ να



κάvω α ΟΙ ύvvι ΟΙ Γερμα ΟΙ άπωες, ΟΙ ώσΟ1, Ο010σδΟε άλλς εισΒάλλυv n χώρα μυ υπ-χρεώvvάς με a πλεμσω ε πρέπει VQ υπερασπι-σώ rnv Ο1γέvεια και σπίι μυ

Δίκι έχεις, αvρωπάκ αv συ επιίθεvι ΟΙύvΟ1 ΟΟΟδΟε άλλ έvς, είσαι υπχρεωμέςVQ πάρεις α πλα Αυ πυ δε ΒΛέπεις είvαι ι κι Ο«ύvvΟ1 Λωv ωv εvωv είvαι κι εκείvΟ1 εκαμμύρι αvρωπάκια aV κι εσέv πυ επιμέvυv VQ φω-άυv ω, ω, α υς επισραεύει ρίγκιπας

Μεγλσχnμς πίς δε εργάεαι) ΑρωπάκιαaV κι ε σέVα πυ πισεύυ ι δε μεάvε και ρωύv,ις είμαι εγώ για VQ 'χω IK μυ άπn

Α v, έσω και μια φρά, συειδnΟ010ύσες ι με-άς ι έχεις op, IK συ άπn, ι χωράφι κι εργσάσι συ υπάρχυ για VQ συ παρέχυv α

aapafrnra για rn ω κι ΧΙ για άvα, ε, QV-ρωπάκ, α μπρύσες εσύ ίδις VQ απασεις rnvερώnσn πυ μΛις έκαvες ε α χρειασυ διπΛω-μάες Θα έπα υες VQ κρα υγάΖεις ω, Ζω και VQ κα-αέεις σεφάvια σTOV άφ υ Άγωσυ αιώnov έρω ov Άγωσ αιώn συ αvρωπάκ oγvώρισα αv πΛεμύσα εάvια σ θαάιμ εΧρμυ σα Βυvά nς αfς fQ έvας αvθρωπάκς aVκι εσέvα, πυ vμΙε ι δε είχε SK υ άπn) vίVQ κααθέεις rnv εθικ συ συvείδnσn σα πδια υρίγιπ ΜεγαΛσχnμυ, υ αάρχn συ υ πα

γκσμιυ πρλεαριάυ για VQ rn πδπαύ, έδειχvες rnv αίεσ συ με rnv αυσυvείδnσn nςαίας συ και rn υπερnφάεια για rn δυλειά σ Θα



μπορούσες να εξΟ1κειωθείς με τον αδερφ σου τον αν-θρπάκο [Ως απωνίας [Ως Κίνας κι ΟΟ1ασδποrε άλ-λΩς Χώρας ύννων θα [ου έλεγες [Ων op σου άΟΨΩγQ ο λεούργΩμά σου του γQOύ [ου εργάrn του

αγρrn ου παrέρα α συΖύγου α θα [ον έπειθες [ε-λικά ro μνο που χρειάΖεrQ να κάνει γQ να εξαλεί-ει [ον πλεμο είνα να εξακολουθσει [Ω δουλειά roα [ον έρrα

«Μάλσa Πολύ ωραία λα αυrά. Μα [ώρα σκαρώ-νουν κ ούrες ς αομικές ΒμΒες. Φrάνει μQ απδα ύrες για να σκοrώσει εκαrοrάδες χιλιάδες ανθρώ-πους

άλε το μυαλ σου να δουλέει ανθρωπάκο Νομί-Ζεις ς αομικές ΒμΒες ς φάνει ο Πρίγκιπας Με-γαλσΧΩμος ι ΒέΒαα ς φάχνουν ανθρωπάκQ που

φωνάΖουν Ζrω Ζrω ar να αρνούvrQ να ς φάξουν.λέπεις ανθρωπάκο λα Karayo σε ένα πράγμασ εσένα α ο ορθ λαθεμένο σκεπκ σου Κι εσύο λαμπρrερος επισrμονας του εKoσroύ ώνα αν δενo ένας μικροσκοπικς ανθρωπάκος θα σκεφr-σουν σε παγκσμQ κι χι σε εθνικ κλίμακα. Η aιδOφυα σου θα σου υποδείκνυε πώς να κραrσεις [Ωναομικ ΒμΒα έξω απ [Ων Ο1κουμένΩ σrΩν περίπrω-σΩ που oYK [Ως επισrnμονικς εξέλιξΩς KαθσroύσεμQ [έτοα εφεύρεσΩ αναπφευΩ θα xΩσμO010ύσεςλΩ Ων επρο σου γQ να εμποδίσεις Ω xpn Ως

Είσα παγιδευμένος σro φαύλο κύκλο που μνος σουέαξες α δεν μπορείς να ξεφύγεις επειδ n σκέΨΩα ο ραμά σου pa λάθος καεύθυνσΩ ΠαΩγΩ-σες εκαομμύρια ανθρωπάκQ λέγοrάς ους πως n aro



μικ σου ενέργεια θα θεράπευε τον KaPKfo και τοςρευμαισμος τος μως γνώΡΙΖες τι αυτ ήταν αδνατο κατασκεασες ένα εργαΛεfο θανάτο και rforaπερισστερο σ κι n φσικ σο καταΛξατε στο {διοαδοδο Το ξέρεις μα δε θες να το παραδεΧθεfς! Ξ-

φΛnσες! Και σμερα και για πάντα! ο πρσφερα ιςθεραπευκές δυνάμεις τnς κοσμικς μο ενέργειας αν-θρωπάκο! Το ξέρεις στο 'χω πει ξεκάθαρα Μα παρα-μένεις 808ς εξακοΛουθεfς να πεθαfνεις απ KaPKfoκι απ ραγισμένn καρδιά και σο νεκροκρέ8ατ σου α-

κμα ξεφωνfΖεις τω ο ποΛιτισμς και n τεχνοΛογfα!»Κι εγώ σο Λέω ανθρωπάκο τι έσκαες τον τάφο σουεν γνώσει σου ΝομfΖεις πως Χάραξε n νέα εποχ τnςατομικς ενργειας». Ναι Χάραξε fyopa αΛΛά Χ μετον πο που νομfΖεις. χι rn κΛασή σο μα σοσυχο δραστριο εργασήρι μο σε μια γωνιά τnς Αμε

ρικςξαρτάται αποκΛεισικά απ σένα ανθρωπάκο αν θα

πας ή δε θα πας στον πΛεμο. Αν ξερες μονάχα ιδουΛεεις για rn Ζω κι Χ για το θάνατο! Αν ξερεςτι Λα τα ανθρωπάκια του arn εfναι ακρι8ώς σαν

κι εσένα κι n μοfρα σας κοινήΚάποια μέρα το πσο ντομα εξαρτάται αποκΛειι-κά απ σένα) θα πάεις να φωνάΖεις Ζτω Ζτω. Θαπάεις να καΛΛιεργεfς χωράφια και να δοΛεεις σε ερ-γοσάσια που μοfρα τους θα εfναι n καταστροφ Κάποιαμέρα στο Λέω δε θα 'σαι πια διατεθειμένος να δο-

Λεεις για το θάνατο μα μνο για rn ΖωήΘες να κnρξω γενική απεργfα;»



μα γορος Η γκή απργα ο α αδύαμο πΛο Θα καrnγορήο δκαα, μάΛIrα αφς rn vaa κα [α παδά ο α πάο. θα πδς rn μγάΛn θύn ο γα rnv nμρα ή

rnv αrαrφ rnς κοωας ο απργώvrας Απργαθα π α nv ργάΖα Εγώ ο πα κάποα μέραθα δοΛύς γα rn Ζωή, Ι θα πάψς α δοΛύςΑ πμές rn Λέn «απργα, πς rnv «απργα ργαας Απέργn δοΛύοvrας γα [ο αr ο, [απαδά ο rn yvaQ ή rn ύΖγ ο, rnv κοωαο rnv παραγωγ ro αγρκrnμά ο Ξκαθάρπως δ ές ρο γα ποΛέμος, ές nμαvrκ-[ρα πράγμαrα α κάς άΛ έα ωράφ έω πκάθ μγάΛn πΛn rnς γnς Μάvrρωέ ro μ ψnΛά rnκ ά κ Λος roς δπΛωμάrς κα roς rραrάρς

rnς γnς α αΛΛnΛοκοrωθού Θα μπορούς α ro κά-ς αr αθρωπάκο αρκ μο α έπα ς α φωά-Ζς Ζrω Ζrω. Αρκ α έπας α IrύIς αέας καέας, δως δκή ro άποψn . . .

Λα απ έα αρrώvrα αθρωπάκο. X μο roφρ ro rnθοκπ ο, αΛΛά n Ζωή ο κα n Ζωή[ω παδώ ο. ο άς ro κφάΛ ο Θαρρς πωςμα oroIς α Ι oμμoIς.

Μ ρωrάς αθρωπάκο πr πrέΛς θα ές μακαΛ, μα αφαΛμέn Ζω. Η απάvnn Ζ

Θα ς μα καΛ, αφαΛμέn Ζω rα ro δώρο

rnς Ζως θα nμα γα έα πρrρα απ rnv -αφάΛn ο έρωrας ρrρα απ ro ρμα n Λθρα ο πρrρα απ rnv κή ή κομμακήγώμn rα ro ana πο μπέ n μο κ ro



Μν ή ου Μα γίνει το κυρίαρο αίσθημα τηςΖως ου το έες μέσα σου ανθρωάκο κάου αθάσα ύια της ύαρξής σου Όταν το σκεκ σου ε-ναρμον αντί να συγκροεται με τα συαισθμαάσου αν άθεις να αναγνωρίΖ δο ράγμαα σον

καρ ου τα αρίσμαά σου κα ο έρασμα του ρ-νου α άνω σου Όαν θα ιρέψες σον εαυτ σουνα καθοδηγία α κέψεις ων μγάων σοφών κι α α γκαα ων μεγάων ομών ανθ άψ να δίν ερσσρο άρος α σΟOlη

κά γάμου αρά σον έρωτα μεα του άνρα κα ηγυναίκα αν θα μάθς να αναγνωρίς έγκαρα ταθ ου κ ΧΙ καν ορτς ως κάνς σμρα.Όαν θα ρώνεις ους άνρ κα ς γυναίκες ουδάκουν τα αδά ου ρσσρα α σα δίνσους οκούς ου Όαν θα σ μνέουν ol αθς

κ ΟΙ υκς θα σε αηδάου αν θα εκνωνί ους συνρφους ργάς ου σς άς Χώρεςάμ δίω ωμακος μεοέ. Όταν ρω-IK υυΧί ς έφη κρ σου ανί να σε εοργίω κάν σρα θα μμυρί αρά την καρδάσου Όν θα κουνά αά ο κφά ου σν ανά-μν ο ου μωροσαν α μκρά ά ε άγγΙαν α γννκά ους ργανα Όαν α ανθρώνα ρωα ου θ συνανάς ο δρμο δ θαείνα αηγένα α η δυσυΧία κα θίψ αά θαάουν αίθημα ευθρία ωκα κ ω-

pI γν Όν α ώμαα ων ανθρώων θα άψουν α κνούνα ί ης γ μονοκματα ε άκα-μ κάνες κα αγωένα γεννηκά ργανα



ηάς υμουλές και aOynn ανθρωπκο ι-λιεες ολκληρες ου δνουν υμυλές και ε καθο-δηγούν καλώς κακώς ι οι υμυλές a κα-κές Η μικρηά ου φαfει για ην αδιάλειπη δυrυxα

ου Θα μπορούα να ου δώω μερικές καλές υμ-ουλές αλλά δεομένου ου που που κέφεαι κιαυού που εαι δε θα μπορούες να ς μεαέψειςε πράεις ευεργεκές για ο κοιν υμφέρον

Αν γιa παράδειγμα ε υμύλευα να rαμαειςη διπλωμαα και να ην ανικααrεις με ους επαγ-γεακούς ιδωrιoύς υλλγους ων ων αγκά-ρηων ιεράων μαραγκών μηανικών μηανολγων γιαών εκπαιευκών υγγραφέων υπαλλωνμιναρων κι αγροών ης Αγγλας ης Γερμανας ηςωας ων Ηνωμένων Πολειών ης Αργενς ης

ραιλας ης Πααιrνης ης Αραας ης Τουρκαςης Σκανδιναας ου Θιέ ης νδονηfας και ούωκαθες να αφεις ους αγκάρnες λης ης γης ναυκεφούν με θέμα ον καλύερο πο να εφοδιάουνλα α παιιά ης νας με παπούα· να αφεις ουςμιναρους να ρουν ον καύερο πο να θερμανο-ναι οι άνθρωποι ε λο ον κμο ν αφεις ουςεκπαιευκούς λων ων ωρών κι λων ων εθνών νααποφαουν ΟOς εναι ο καλύερος πος να προφυάουν α παιδιά ου κμου απ ην ανικανηακαι rις ψυικές ιααραΧές που α απειλούν ως ενλικες

και ούω καθες Τι θα έκανες ε μια έοια περπωηανθράκο ανιμέωπος με ούες ς αυονηες a-θειες



Αν υοθέουε ρος σγν ό ε θ έχωνες φυiK γ OOυνI», θ ου πτoύες κ'ν εε εκροώου ου κόος, ου θρκεύο ου εεύος, ου υνκου κυΒέρ-ν

οο ε εγώ γ ν IKω ωκέ έες εύ ων χωρών ε εθνε έεςου ρzo o έργο κ ν κονωνκ ροφορ

>Η Δεν υρχε όος ν επερουε ς υφωνε ν οκονοκ κ ν κονωνκ νπυ ε-

ύ ων φόρων ωρών.Ή Δε θ ν φ ν υνψουε χέε εου γερνού ωνε φrες ους ρώους κο-ουνές ου ερκνού KIέ

Ή έν ε ενφέρε πρώ κ νω ό ό ρωκ ερκνκ γγκ, εΒρκ ρΒκ

ουΉ ώ ου Βγω πέρ ε κ ου

ροΒ κ υκοεύο ν Βγω κρ ε ουυνέφου ου o ωεο ενυοποών. Α -οθε κοο ος ε ου ενυοοούς ωνων χωρών

Ή ν ον κούε υόν ον KIr, οεΒκο φ ΤρoKIr OΙKoυενIr εουΛ Βο ένο νοούενο ονεοόο, ουοεν εKKεΡKό Βρ OIr κ νρχκόΠού γε ο ερκνκό ρωκός γερνκός γγ-

κό εΒρκό ωός Ν γουρ κο ό υές ώε θ έκ-

νες, κο , ρόο, ν κοογ γ ν



ποσείσες V ευθύvη σου σο Ζήημ ης εποvωvίςμεύ ωv vθρώπωv

Εί, λοπv, ελείως άρησος Δε μου vγvωρες ίvος οπρέπες Με εευέλσες Γ σέψου, ό-

μως. Δουλεύω σΛηρά, φροίΖω η γυvί ου πά μου γωvίομ Va Ζήσω οπρεπώ ς, υπηρεώV πί μου. Δεv πορεί Va εί σο όςόσο Λς

Το έρω πως είσ έv οπρεπές, εργ, συvερ-

γάσμο ώο. Μπορεί vείς άvε va σε πράΛε ες έΛες μερμγ Εγώ ο μvο που έvav va εγυvώσω ov νθρωπάο μέσ σου, υv

που σου ρέφ η Ζω εώ λάες ρόΕίσ εγάλος, vθρωπάο, v εv είσ ς

μρψυος. Το εγλείο σου είv η μοv ελπίπου ς πεvε. Εί εγάλος v γπάς η ουλεά σου, v πολάvες ο σάλσ, ο ίσμο,η ωγρφ, ο ργω ο θέρσ, ο γλάΙΟουρv, λάφ η ροσά ου πρωvού, η μου-σ ο ορ, V vοφ ωv πώv σου

v ομορφά σο ορμί ης ου συύγου σου v ςσο πλvηάρο Va ελεήσες σέρ, ση Λο-θήη va άσες ς σέψες που έvv άλλο, άνρες γυvίες γ η Ζω. Είσ εγάλος όv ο εγγvσου άθε σ π σου ου μλάς γ ρόv

πλά εvίες ο έο μέλλοv μέσ π vυφερ, πάση περέργεά ου. Είσ μεγάλη, ηέρ, v vvουρίΖες ο ωρ σου v προσεύεσμε λάρ, με άρ σ μά, Va ε ευυσμέvο



μέΛΛν κι όαν ώρα ν ώρα χρόνο ro χρόνο χΖιςroύ ν υυχα ro πιδ ου

Ει μΛος ανθρωπάκ όαν αoυδάς α όμορ-φα υφρ Λακά υ αOύδI ή όαν χορύις πα-ΛOύς ρύς roυς ήχυς roυ ακρόν ι α ΛακαOύδI κνυν καΛό rν ψυχή κι νι α δι όΛν roν κόμο Κι ι μΛος όαν Λς ro φου

EυχαΡIrώ μρα μυ πυ καόρθωα κι έΖα Ζωή μυ Λύθρς από ρωμι και ν απΛα

πυ Λέπω α πιδι μυ να πρκόυν πυ α άκυανα ψΛzoυν α πρώα roυς Λοκι κι δα να μαθα-νυν να χρπιύν α χρκι roυς να κνυν απρώα υς ήμαα να παΖυν να κάνουν ρωήιςνα Λύν κι να ρωύνι πυ μπόρα να δι-ρήω μ όΛ ς ν Λυθρα κι ν ανόά ς

ν υιθα μυ rν άνOl κι ο απαΛό αράκιro κΛρυμα roυ ρυακιύ πυ πρν κον από roπ μυ κι ro κΛάδμα ων πυΛιών rα δπυ δ υμμα rα κυμπΛιά ων μθρών ιόνων μυ πυ έΖα χαρά rν ακαΛιά ς ή roυ

υΖύυ μυ κι ένιωα Ζωή να κυΛάι ro ώμαμυ πυ δν έαα ro δρόμο μυ roυς δύκοΛυςκιρύς κι πυ Ζωή μυ χ νόμα κι υνέχιΓι πα κουα ην υφρή φωνή μέα μου πουέΛ Μόν ένα πρμα έχι μαα Ζή μι μά υυχΙμέν Ζωή Κάν αυό που υ Λι καρδιά

υ ακόμα κι αν άΛι μονοπάα που Ο αδύναμς ψυές απφύυν Ακόμα κι όαν Ζωή ναι μαρύρlO μν ν αφήνις να κΛρανι " .



αν α ήρεα ρακ ε rn ουΛε κοασro Λβ ρoσr ro σπΙ ου ε rnv αγαnένnου ή ο παί ου κα νώω rnv ανσα nς ύσnςε ένα αγαnένο ου αγού nεί έσα ου ο αγο nς ανρωπnας κα ου έΛΛονς nς 5ed

mchngn Monn » Τε εκΛαρώ ούn rn ωήνα εκκήε α καώα nς κα να αΛΛε ς καρές ων σκΛnρών ή οβΙένων ανρώπων που εαποΛύουν οΛέους Το κνουν νο κα νο επεή nωή ούς εύγε ίγγω σrnv αγκαΛ ου ο αγο-

ρκ ου που ου Λεε Μπαπ ήΛOς έυγε Πούήγε ο ήΛος α γυρίσε γρήγορα κ εγώ ου ΛέωN αγρ ου ο ήΛος α γυρίσε γρήγορα γ να ας

φέρε rn γΛυκ εσrασ ου

Εώ εΛεώνε n κααγγεΛία ου προς εσένα ανρω-

πκο. α πορούσα να σου Λώ αώνα. Μα αν βα-σες α Λγ ου προσεκκ ε εΛΙνε α ανα-γνωσες ον ανρωπκο έσα σου ακα κα σε πργ-αα ου εν ανέερα αί πίσω απ Λες ς oxn-ρές σου πρες κα σκέψες βρίσκε ένας ο ίος π-να πος σκέψnς

σεα απ σα ου έκανες κα α ου κνες ανα ε οσες ως Oυα ή α ε κΛείσες γ εΛσro ψυΧείο αν α ε Λαέψες σαν σωήρα ή αε βασανσες γ κασκοπο αργ ή γρήγορα n υrυ-Χία σου α σε υπορεώσε να συνεnΟΟσες α

νακΛυψα ους νους που έπουν rnv ενέργεα nςΖωής κα σου έωσα ένα εργαΛείο ε ο οποίο πορείςνα κουανρες rn ωή σου ε rn συνεnή πρεσnπου έΧρ σήερα εροσες νο σr εΡΙσ ων



μνών πρ πός μνκός ro υ οργνμούυ γγόν υ KOΛOυOυν [ νρ μουΙ o μνκο [ς νρώπνς ύςγώ ν ro νές 8fΛεο [ς zννς νέρ-γς ρέ μέ ου, [ ν KOμΙK ο oa Ar

a κ μγΛ μο νμo8ο γ oυς κrroρς Ι roυς υνες [ους π

νούργς Ι roυς KKOς [ όρν κ rς ύνςroυς υύν [ Λόγ rούra ου έγρψε ένς ρfοςς

Στέρα λβαρ λόγν ερών ε τύτ

εδώ τν όμ.Κ όταν α φίνας θα έχε αραθεί

Κ βρχς γίνε όη,

Όταν ατραφτερί μνρχες

Θα 'χυν εξανεμτεί αν τη όνη ω φύλλω

τυ φθνώρυ

Μετ α θε αταλυόΧλδες βτί θα μεαφέρυ ό μυ:

Θα υερχύε.



κ ατ α δ ί η του ερήμην . αφού ο -δος αρνή θη κε να παρουσιαστε ίως ατηγορούμενος στη δ ί η . Πέθανε στη φ υλα ή τον Ν ο έ μ -βρο τ ο υ 1 957 .

Αατάβλητος αγω ν ιστή ς αι

βαθύς γ νώ στη ς τ η ς ανθρώπ νης ψ υχής ο Ράχ τόλμησε να πε απ ε ρ ίφ ρ α στ α τη ν αλή θ ε α γ α τον ά ν θ ρ ω π ο Υήρξ ε ο πνευματιός π ατέ ρ α ς των νημάτων του '68 κα τη ς δέας τη ς σεξ ου αλής α π ε λ ε υ θ έ ρω ση ς .

Το μεγ αλε ίο της σ έ ψ η ς του α-ναγνω ρ ίστη ε μ ετ ά θάνατον α, ό η νεολαία του σύγχρονου όσμου Α ναγ νω ρ στ η ε . βέ

βαα . για να βθστε κα πάλ στη λήθη αθώς εενο που ως νεολαίο ενστερνίστηαν τς α πόψεις του υποχώρσαν α τα μπρος την ου συ

Akou Anthropako - Bilkhelm Raikh

Documents

Transcript of Akou Anthropako - Bilkhelm Raikh