ป ที่ 35 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม...

!!

ปท่ี 35 ฉบับที ่ 1 เดือนมกราคม 2545 !

!

!

จากหนึ่งใบปริญญา....พาสูโลกกวาง

!

เพื่อนไทย 1

ปที่ 35 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม 2545

จํานวนพิมพ 300 เลม

จุลสารสมาคมนักเรียนไทยในรัฐเยอรมัน ในพระบรมราชูปถัมภ (ส.น.ท.ย.) จัดพิมพสําหรับเผยแพรโดยไมคิดมูลคาแกสมาชิก

บรรณาธิการ

ศราวุธ เลศิพลงัสันติ กองบรรณาธิการ จิรพัชร เมธเศรษฐ

เพญ็ประภา บุญศิริเศรษฐ นักเรียนไทยเมือง Stuttgart

หนาปก ปรฉัตร ศรีสุข

ขอขอบคุณ นักเขียนทุกๆทานท่ีสงบทความมาให พี่เอกสําหรับคําแนะนําและความไววางใจ พี่อู ท่ีเปนพี่เลี้ยงใหบก.มือใหมอยางผมตลอดมา พี่134 ที่บากหนาไปหาทาบทามนักเขียนรับเชิญมาให และคําแนะนําที่เปนประโยขนยิ่ง พีป่อ พี่หวา พี่ชัช พีจ่อยใหความชวยเหลืออยางดีเยีย่ม พี่ปอมชวยพิมพและแกะตัวหนังสือ พี่โอปอล สําหรับปกหนังสือสวยๆ พี่เปลมะนาว(มาชวยสอนจัดหนาไดทันเวลาพอดี) ตุและอารต ท่ีมาหามรุงหามคํ่าดวยกัน พี่นุช พี่ออท คุณเอกรัตน นักเรียนเมือง Stuttgart ทุกคน พ่ีโจ ชวยตรวจคําผดิในบทความ แมหมอ(ท่ีดูดวงใหและเอาใจชวยระหวางทํางาน) ตลอดจนทุกๆทานที่ไมอาจเอยชื่อในที่นี้ไดหมด และคุณพอ คุณแม สําหรับการเปนทุกสิ่งทุกอยางใหลูกคนนี้เสมอมา ที่ติดตอ สงความคิดเหน็ ขอติชม คําเสนอแนะ หรือขอเขียนสําหรับเพื่อนไทยฉบับตอไปไดท่ี [email protected] (ปดรับตนฉบับวันที่ 30 เมษายน 2545) Sarawut Lerspalungsanti Dieselstr. 25 D-70469 Stuttgart

http://www.thai-students.de Copyright Reserved © 2002 Printed in Germany


สารบัญ

เรื่องจากปก สัมภาษณ : วิศณุ พงศพิพัฒน และ ผูชวยศาสตราจารย ดร.จินดาพร ภูริพัฒนาวงษ กองบรรณาธกิาร 7 เรื่องจากปก กระดาษใบเดียว คนนอกสายตา 16 รายงาน ในความเคลือ่นไหว นายกสมาคมฯ 19 คอลัมน บทความรับเชิญ : แก เพลงดาบแมน้ํารอยสาย 28 คอลัมน เมือง สถาปตยกรรม มนษุย : สถาปตยกรรม กับการอนุรักษในสยามประเทศ สองแคว 33 คอลัมน คลีนิคหมอขางบาน : มารูจักกับอุปกรณ ตางๆสําหรับรักษาฟนกันเถอะ หมอกุก 36 คอลัมน เศรษฐกิจ (จากมุมมองของชาวบาน) เฮียมืด 39 คอลัมน แวะเย่ียมชมเมือง : Leipzig พี่สิงหกับโลมา 42 คอลัมน เหตุบานการเมือง : สุดแหงอํานาจทุนนิยม กับจุดสิ้นสมดุล จร ยามแดง 46 บทกวี ชาวประมง ทินยา 51 คอลัมน ธรรมะอบรมใจ : ใครหนอบุคคลที่เราควร ทดแทนพระคุณ รสธรรม 52 คอลัมน ยอนอดตี : สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สุภาวดี มนตสถาพร 55 คอลัมน สารศิลป : เปดคอลัมน ทักทายผูอาน ป.ปายศรี 57 บทกวี ตาง ศุภรวี 59 คอลัมน มุมไอที ออทโต ณ ฉะตุตการท 60 คอลัมน วิทยาศาสตรนารู : เรื่องของผึ้ง เรื่องของผม ทัตพล 63 บทกวี เอา(แหมง)เลย ชลวุฒิ 67 คอลัมน ติดขอบสนาม : “อินทรีเหล็ก” เอ่ียว (นามสมมุต)ิ 68 เรื่องสั้น ประกาศ 134 70 เรื่องสั้น พระจันทรตกน้ํา หลังถวยชา 73 บทความ เม่ือเหรียญยูโรไดขามฝง ปอมดามูร 75 เรื่องสั้น เรื่องราวของเด็กบานนอก บุญยงั 78 บทความ ปาฐกถาในพิธีประตมิานสุรณ 6 ตุลาคม ดร.ธงชัย วินิจจะกูล 80 การตูน ขําขันริมทาง Dickkopf 84 คอลัมน หนาเตา : เซียงไฮคั่วไก , เคกกลวยหอม สุภา 85 คอลัมน หนาบาร : ค็อกเทล Mr.Carrot 86


บรรณาธิการแถลง สวัสดีปใหม ผูอานทุกๆทานครับ “เพื่อนไทย” ฉบับแรกของป 2545 นี้ ขอเริ่มตนดวย พระราชดํารัสของพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวฯ พระราชทานแกปวงชนชาวไทย ในโอกาสวันขึ้นปใหม พุทธศักราช 2545 สวนสิ่งที่กองบก.ของเรายังคงสืบเนื่องมาจาก ”เพื่อนไทย” ฉบับปท่ีผานมาก็คือหัวขอหลักของหนังสือ และหลังจากที่พวกเรา ไดรวมตัวนักเรียนไทยชาวเมืองชตุตการต มาชวยกันนั่งจับเขาคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันวา หัวขออะไรที่นาจะทําใหหนังสือฉบับนี้ออกมาแลวดูนาหยิบขึ้นมาอานมากที่สุด ขอสรุปท่ีไดมาก็คือ “ จากหนึง่ใบปรญิญา...พาสูโลกกวาง” โดยมจีดุมุงหมายจะนําเสนอสิง่ท่ีนาจะมีประโยชน ตอเพือ่นผูอานท้ังท่ีกาํลังศึกษาอยู และ ผูที่ดํารงชีวิตอยูที่นี่ ซึง่เรากไ็ดมีการทาํบทสัมภาษณศิษยเกาเยอรมันสองทาน ท่ีเคยมาเกบ็เกีย่ววิชาความรูจากท่ีน่ีไป มาเลาประสบการณ ขีวิตจริง หลังจากการเรียน และ แงคิดมุมมองท่ีนาสนใจ เพื่ออรรถรสในการอานที่หลากหลายกองบก.จึงคิดทํา“เพื่อนไทย”ฉบับนี้ใหมีรูปแบบเปนนิตย-สาร โดยมีคอลัมนประจําใหมๆเพิ่มขึ้น ซึ่งแตละคอลัมนก็จะมีหัวขอที่นาสนใจ แตกตางกนัออกไป ไมวาจะเปน “เมอืง สถาปตยกรรม มนุษย”,” เหตุบานการเมือง”,”สารศิลป” หรือ คอลัมน บทความรับเชญิ ท้ังน้ี “เพื่อนไทย”ก็ไดรับอนุญาตจากนักเขียนเกาประสบการณ อยางคุณ เพลงดาบแมน้ํารอยสาย ใหนําบทความมาใหพวกเราไดชื่นชมกัน มาเรียนท่ีเยอรมันไมรูประวัติศาสตรของประเทศเยอรมัน ก็คงจะดูไมเหมาะแน งานนี้มีคนรวบรวมประวัตินารูโดยยอมาใหเราแลว ตามอานไดที่ “ยอนอดีต” สวนใครที่เปนหวงสุขภาพฟน อยากรูวธีิเลือกใชอุปกรณบํารงุรักษา เราไดหมอกุกมาแนะนําเกร็ดนารูให ที่ “คลีนิคหมอขางบาน” ฉบับนี้เราไดไกดพิเศษ คือ พี่สิงหกับโลมา มาพาไปเยี่ยมชมเมืองไลพซิก ใน “แวะเย่ียมชมเมือง” คอลัมนใหมสําหรับคอกีฬาก็ตองมีแนนอน ใครแฟนเยอรมันตัวจริง หามพลาด “ ติดขอบสนาม” ในสวนของคอลัมนเดิมที่ยังคงอยูก็มีหลากหลายเชนกันครับ ไมวาจะเปน “ธรรมะอบรมใจ” ฉบับนี้โดย คุณรสธรรม , เรื่องสั้น จาก บุญยัง เจาเกา ที่ดูเหมือนวาแฟนประจํา “เพื่อนไทย”จะขาดไมไดแลว หรือ เรื่องสั้นในแบบฉบับของ คุณ 134 หรือคุณ หลังถวยชา ที่ขอบอกไดอยางเดียววาไมอานไมไดแลว หรือจะเปน ของคุณ ปอมดามูร สาวสวยจากเมืองน้ําหอมที่ชวยมาสรางกลิ่นไอ สบายๆ ใหหนังสือมากขึ้น ท่ีขาดอีกไมไดกค็งจะเปน “หนาเตา” และ “หนาบาร” ท่ีคราวน้ีได แมครัวสาวกับบารเทนเดอรหนุมจับมือมาแนะนําเมนูอาหารและการทําค็อกเทลเด็ดๆใหพอครัว แมครัว ไมวาจะมือใหมหรือเกาทุกคน และ นอกจากนี้ก็ยังมีบทความอื่นๆที่นาสนใจอีกมากมาย อยากรูตองเปดดเูองครบั

แมวา”เพื่อนไทย” ฉบับนี้จะไดฤกษ”คลอด”มาลาชาไปบาง ดวยความออนประสบการณของทีมงาน แตดวยความต้ังใจของพวกเราทุกคน และการสนับสนุนที่ดีตลอดมาของทุกๆฝาย ก็ทําให “เพื่อนไทย” เลมนี้ตกมาอยูในมือของทานในที่สุด ทั้งนี้ทางคณะผูจัดทําก็หวังเปนอยางยิ่งวา ผูอานทุกคนจะไดรับประโยชน ความเพลิดเพลนิ จากการอานไมมากก็นอย หากมีจุดบกพรองประการใด ผมและกองบก.ก็ตองขออภัยมาไว ณ ที่นี่ดวย Stuttgart, 20 มกราคม 2545


พระราชดํารัสพระราชทานแกปวงชนชาวไทยในโอกาสวันขึ้นปใหม วันจันทร ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2544

ประชาชนชาวไทยทั้งหลาย บัดนี้ถึงวาระที่จะขึ้นปใหม ขาพเจาขอสงความปรารถนาดี มาอวยพรแกทานทุกคน ท้ังขอขอบใจทาน ที่มีไมตรีจิต สนับสนุนขาพเจา ในภารกจิท้ังปวงดวยดี ทําใหมีกําลังใจเปนอยางยิง่ ในขวบปที่ลวงมานี้ มีเหตุไมปกติเกิดขึ้นหลายอยาง ท้ังภายใน และภายนอกประเทศ บางเรือ่งกก็อใหเกิดความเดือดรอนเสียหายแกชีวิต และทรัพยสินของประชาชน บางเรือ่งกก็อใหเกิดความวิตก รอนใจ บางเรือ่ง ก็กระทบกระเทือนความเปนอยู อาชีพ และเศรษฐกิจ ทั้งของเอกชน และบานเมืองโดยสวนรวมอยางมาก ความจรงิแลว ถาเราพิจารณาดูสถานการณรอบตัวใหทั่ว จะเหน็ไดวาประเทศของเรา ตองประสบกับวิกฤติการณดานตางๆ ติดตอกันมา เปนเวลาหลายป แตดวยความรูเทาทัน และความรวมมือ รวมใจ ของคนไทยทุกคน ที่ชวยกันประคับประคอง แกไข บานเมืองของเรา จึงยงัม่ันคงเปนปกติอยู ใครจะไปไหน มาไหน ก็ยังทําไดสะดวก การทํามาหากิน ก็ยังไมถึงกับฝดเคืองนัก ทําใหมั่นใจไดวา หากจะมีอุปสรรคปญหา หรอืเหตุไมปกตใิดๆ เกิดขึ้น คนไทยเรา จะรวมกันคดิอาน และชวยกันปฏิบัติ แกไข ใหทุกสิ่งทุกอยางคลี่คลาย ลุลวงไปไดอยางแนนอน

ในปใหมนี้ จึงขอใหทานทั้งหลาย ตั้งความหวัง ต้ังความเพยีร อันมั่นคงไว ที่จะชวยตัว ชวย

ชาติ ใหหนักแนน เขมแข็งยิ่งขึ้น เพือ่ธํารงรกัษาความเปนอยู อันเปนปกตขิองเราไว พรอมกับสรางสรรค จรรโลงบานเมืองไทย ใหเปนที่อยู ที่อาศัย ท่ีพวกเราจะอยูรวมกนั ดวยความวัฒนาผาสกุตลอดไป

ขออานุภาพแหงคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ชาวไทยเคารพบูชา จงอภิบาลรักษาทานทุกคน ใหปราศจากทุกข ปราศจากภัย ใหมีความสุขกาย สุขใจ และประสบแตสิ่งที่พึงประสงค ตลอดศกหนานีโ้ดยท่ัวกัน

-------------------------------------------------------------------------------- เว็บไซตอางอิง : http://www.kanchanapisek.or.th


ส.ค.ส. 2545 พระราชทานแกคนไทย


เรื่องจากปก “จากหนึ่งใบปริญญา...พาสูโลกกวาง”

“...เมื่อรูจักเราแลวก็สนิทสนม ดวย พาไปบาน แมทําอาหารใหกินกัน...”

-อาตอ-

“...การตะเกียกตะกายเขาหาเพื่อใหไดมานั่งกอด นั่งชื่น นั่งชมนั้น ไมไดเปนสิ่งผิด...”

-พี่เบิรด-


วันนี้เพื่อนไทยไดรับเกียรติ จากนักเรียนเกาเยอรมันสองทาน มาใหสัมภาษณ และเลาประสบการณ สมัยที่ยังเรียนอยูท่ีเยอรมัน และหลังจากท่ีไดทํางานจรงิๆ รวมทั้งแงมุมมองที่นาสนใจและเปนประโยชนจากประสบการณตรงของ “รุนพี่” ของพวกเรา ท้ังสองทาน ซึง่ไดแก คุณอาตอ วิศณุ พงศพิพัฒน กรรมการผูจัดการ บริษัท วิศณุและสุภัค จํากัด และ ผูชวยศาสตราจารย ดร.จินดาพร ภูริพัฒนาวงษ ภาควชิาเภสัชเวท และเภสชัพฤกษศาสตร คณะเภสชัศาสตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร หรือ ที่พวกเรารูจักกันวา พี่เบิรด นั่นเองครับ

เพื่อนไทย -- สวัสดีครับ ผมขออนุญาตเรียกคุณอาตอ กับ พีเ่บิรด นะครบั กรณุาชวยแนะนําตัวเองดวยครับ

อาตอ -- อาชื่อ วิศณุ พงศพิพัฒน เกดิเมือ่วันท่ี 25 ก.พ. พ.ศ.2490 ที่จังหวัดเชียงใหม จบการศึกษาปริญญาตรี ท่ีคณะวิศวกรรมศาสตร สาขาวิศวกรรมไฟฟา จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย เมือ่ป 2511 จบแลวก็มาเรียนตอที่เยอรมันเลย เขาเรยีนที่ Universitaet Stuttgart ป 1969 Wintersemester จบ Dipl.-Ing. ตนป 1972 ก็กลับเมืองไทย แลวก็กลับมาเยอรมันอีกที ทํางานที่สนามบิน Stuttgart และที่บริษัท Leonhard-Regler อยู 1 ป แลวจึงเขาทํางานท่ี Universitaet Stuttgart ที่ Institut fuer Leistungselektronik หลังจากทาํงานไปไดราวๆ 3 ป ก็เริ่มทํา Doktorarbeit แลวหลังจากนั้นก็กลับเมืองไทย เมื่อปลายป 1978 ซึ่งตอนมาศึกษาตอไมไดรับทุน (คุณพอของอา ไมอยากใหเสียเวลารอทุน DAAD 1 ป เลยสงอามาเรียนทันทีหลังจากจบจุฬาฯ)

พี่เบิรด -- ชื่อจินดาพร ภูริพัฒนาวงษ หรือที่นอง ๆ รูจักกันในนามของพี่เบิรด กอนที่จะมาศึกษาตอท่ีเยอรมนัน้ีพ่ีกจ็บปริญญาตรี คณะเภสัชศาสตร ม.สงขลานครินทร และทํางานเปนอาจารยที่เดียวกบัท่ีเรียน หลังจากทาํงานไดหน่ึงป พี่ก็ลาศึกษาตอปริญญาโทคณะเภสัชศาสตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย เรียนอยูสองปก็จบกลับไปทํางานท่ีเดิมไดสักสองสามปก็พอดีไดขาวการรับสมัครทุนของหนวยงานของเยอรมัน (DAAD) เพื่อศึกษาตอในระดับปริญญาเอก ก็เลยลองสมัครดูปรากฏวาผานการสัมภาษณโดยสถานฑูตเยอรมันที่กรงุเทพฯ และเมื่อสงใบสมัครมายัง DAAD เขากอ็นุมติัใหมาศกึษาตอท่ีประเทศเยอรมัน พี่เริ่มมาเรียนท่ีเยอรมันในเดือนเมษายน ป1996 โดยมาเรียนภาษาเยอรมันกอนท่ีสถาบันเกอเธที่เมืองฟรายบวรกเปนเวลา 6 เดือนกอนที่จะเขาไปศึกษาตอในระดับปริญญาเอกทางดาน พฤกษเคมี ที่มหาวิทยาลัยฟรายบวรกตอ (ที่เดียวกับที่เรียนภาษา) โดยพี่ไดศึกษาที่นี่เปนระยะเวลา 4 ป ก็สําเร็จการศึกษาครับ

เพื่อนไทย -- ปจจุบันทํางานอยูที่หนวยงานไหนครับ ตําแหนงอะไรครับ


พี่เบิรด -- เมื่อจบกลับมาจากเยอรมันแลวพี่ก็กลับไปทํางานที่เกา (อีกแลว) คือคณะเภสัชศาสตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร เพราะตอนกอนที่จะไปเยอรมันก็ทํางานท่ีนี่เรียนจบกลับมาก็ตองกลับมาทํางานที่เดิมเพราะไดทําสัญญาไวกับทางมหาวิทยาลัยกอนเดินทางไปเยอรมันครับ ตําแหนงก็เหมือนเดิมกับตอนกอนที่จะไปเรียนคือ ผูชวยศาสตราจารย ระดับ 6

อาตอ -- ปจจุบันอาทํางานที่ บริษัท วิศณุ และ สุภัค จํากัด (Wisco) ซึง่ทํากบั จี๊ด (หลานชาย) หรือสุภัค ทําบริษัทของเราเองมาตัง้แตกลับจากเยอรมัน อาเองเปนที่ปรึกษาของบริษัทตางๆ (ท่ีปรึกษาโรงงาน) อยู 3-4 บริษัท

เพื่อนไทย - แลวในระหวางที่ศึกษาอยูที่น่ี ตองทําอะไรบางครับ พี่เบิรด - ตอนที่พี่เรียนตอเอกที่เยอรมันน้ีงานที่พี่ทําวิจัย หรอืรับผดิชอบกค็อืการสกัดสารท่ีได

จากธรรมชาติใหเปนสารบริสุทธิ์ และพิสูจนโครงสรางของสารที่เราสกัดไดวามีโครงสรางเปนอยางไร ซึ่งเปนงานทีค่ลาย ๆ กับงานที่พี่ไดเรียนปริญญาโทที่จุฬาฯ แตงานท่ีนี่จะเยอะมาก และทําดวยตัวเองทุกอยาง โปรเฟสเซอรท่ีเยอรมันก็เปนผูที่คอยใหคําแนะนําเทานั้น สวนเรื่องอื่น ๆ ก็ตองทําเองท้ังหมด ตองขวนขวายหาความรูใสตนเองคอนขางมาก

อาตอ - ระหวางทํางานและศึกษาทีเ่ยอรมนั อาทํางานวิจัยทดลองวงจรทาง Leistungs-elektronik และอุปกรณควบคุม อุปกรณวัดบางอยาง

เพื่อนไทย - แลวจุดเดนๆของการเรียนระดับมหาวิทยาลัยที่นี่ ที่ตางไปจากการเรียนท่ีเมือง

ไทยคืออะไรครับ อาตอ - การเรียนที่มหาวิทยาลัยท่ีเยอรมัน อามีโอกาสคนควาทดลองไดมากกวาที่อยูที่เมือง

ไทย เพราะที่เยอรมันมีเครื่องมือในหองทดลองมากกวา และทันสมัยกวา (ในสมัยนั้น) ชิ้นสวน อุปกรณใหมๆ ที่เพิ่งออกมา เรากม็โีอกาสเอามาทดลอง (บางครั้งบริษัทตางๆ เชน BOSCH , Siemens หรือ AEG สงงานมาใหทํา ก็ใหเครือ่งมือวัดและอุปกรณตางๆ มาดวย)

พี่เบิรด - การเรียนท่ีเยอรมันที่จะแตกตางจากเมืองไทยก็ไดกลาวไปบางแลวจากขอที่แลวคืออยูเมืองไทยอาจารยที่ปรึกษาก็ใหความชวยเหลือคอนขางมาก แทบจะปอนเลย และพูดจากันรูเร่ืองเพราะเปนภาษาเดยีวกนัคือภาษาไทย สวนเมื่อมาทําที่เยอรมันโปรเฟสเซอรก็คอยใหเฉพาะคําแนะนําที่จําเปนเทาน้ัน สวนเรือ่งอืน่ ๆ หากันเอาเองวาอะไรมันอยูตรงไหน ซึ่งจําเปนจะตองใชเทคนิคเฉพาะตัวในการศึกษาหาความรูวามันอยูตรงไหน และเพื่อน ๆ ก็เปนอีกจุดหนึ่งที่แตกตางกันในเมืองไทยพูดจาไมกี่คําก็รู ๆ กันอยู แตที่เยอรมันนี่กวาจะหาเพื่อนได หรือผูท่ีเขาใจเราไดในมหาวิทยาลัยนี่นะมันยากมาก แตไมใชวาจะหาไมไดแตตองพยายาม เมื่อหาไดแลวก็จะรูสึกวาเยอรมันเองก็ไมเลวรายนัก หรืออาจเปนเพราะพี่


โชคดีเพราะไดทั้งโปรเฟสเซอรท่ีดี เพือ่นรวมงาน ตลอดจนคนอื่น ๆที่อยูรอบขางของพี่เปนคนที่เขาใจเราดี พี่เลยไมคอยไดปวดหัวเรื่องเกี่ยวกับพฤติกรรมของชาวเยอรมันที่พวกเรานั้นผจญกันอยูบอย ๆ ซึง่จรงิ ๆ แลวเราสามารถหลีกเลี่ยงได และสามารถแสดงใหพวกเขาไดรับรูวาเรามีนิสัย หรือพฤติกรรมอยางไร หากพวกเขาไดเรียนรู หรือรูจักในพฤติกรรมของเรากอน (เพราะเขาจะดูอยูหาง ๆ ในระยะแรก) พวกเขาก็จะเขาใจ และเขามาหาเราเอง (พวกนี่เปนสิ่งที่พี่คิดวาพี่ไดจากเยอรมันนะครับคือ ตองรูจักที่จะใหกอนที่จะรับ เพราะคนที่เราไมรูจักเราจะไปใหเขาใหเรากอนไดอยางไร เราจะตองใหเขากอนแลวเขาจึงจะใหเรา และ การใหหรือการรับก็มิใชสิ่งของ แตเปนความจริงใจ ความเปนเพื่อน หรืออื่น ๆ ที่เราอยากจะไดเราตองฝกเปนผูใหกอนที่จะเปนฝายที่จะไดรบัครบั)

เพื่อนไทย - ในสมัยเรียนไดทํากิจกรรมดานอื่นๆ ท่ีนอกเหนือไปจากการเรียนบางหรอืเปลา

ครบั พี่เบิรด - พี่เองตอนมาเรียนก็รูสึกวาอายุก็มากแลวประมาณ 34 ปกวา ๆ พอมาเรียนก็มีนอง ๆ

มาชวนไปทํางานบาง พ่ีกไ็ดชวย ๆ เขาไปเปนงาน ๆ ไปรวมกิจกรรมกับนอง ๆ ตามเมืองตาง ๆ โดยทีพ่ีเ่องก็เคยเปนกรรมการของ สนทย. อยูสมัยหนึง่ที่นองนพดล (เมืองเคลาสทาล) เปนประธาน ซึง่กิจกรรมก็สนุกดี และในสมัยที่พี่เรียนอยูยังมีบานก.พ. (ถามศิษยเการุนกอน ๆ ดูวามีความประทับใจในบานน้ีเพียงใด) เปนบานที่ใหความอบอุนเหมือนอยูบานเมืองไทย พี่ ๆ นา ๆ อา ๆ ท่ีบานก.พ.ใหความเปนกันเองกับพวกนกัเรยีนไทยอยางไร บานนี้เปนที่สุมหัวของนักกิจกรรมทั้งหลายแหล เปนแหลงพักพิงชุมนุมของนักเรียนไทยที่มารวมกันทํากิจกรรมแถว ๆ เมืองบอนน หรือใกล ๆ พีย่งัจําไดดีถึงบรรยากาศเหลาน้ัน ความอบอุนเปนกันเอง (ที่ปจจุบันไมทราบวามีหรือไม) บานที่เปนบานเมืองไทยที่อยูในเยอรมัน ความประทับใจในกิจกรรมสมัยนั้น

อาตอ - หลังจากเขาเรียนเทอมแรก (5.Semester - สมัยนั้นจบจากจุฬาฯแลวที่ Uni-Stuttgart เทียบ Vordiplom ใหเลย) อาก็ไดงานเปน Wissenschaftliche Hilfskraefte ไดคาทํางานพอใช เลยไมไดใชเงินจากทางเมืองไทย ตลอดจนกลับเมืองไทย ... ตกลงก็ใชเงินคุณพอของอาเปนคาเครือ่งบิน เรียนภาษา และเรียนเทอมแรกเทานั้น

เพื่อนไทย - ไดไปเที่ยวหรือทัศนศึกษาขางนอก บางหรือเปลาครับ อาตอ - ตอนอยูเยอรมนั อาไมคอยไดไปเที่ยวเลย ยังนึกเสยีดายโอกาสตอนน้ันอยูทุกวันน้ี

เคยไป Holland , Schweiz , Oestereich , และ ฝรั่งเศส แหงละครั้งเดียว พี่เบิรด - เรื่องทัศนศึกษาน่ีพี่เองก็ไมปฏิเสธวาไมไปหรอกนะครับเพราะวาไหน ๆ ก็ไดอุตสาห

มาศึกษาถึงตางประเทศทั้งทีกค็วรที่จะเกบ็ประสบการณตาง ๆที่อยูรอบขางไปใหมากที่สุดเพื่อที่ไดเวลา


กลับไปเมืองไทยแลวจะไดนําไปกลาวถึงสิ่งตาง ๆ หรือเหตุการณตาง ๆ ที่เราไดประสบมา ซึง่พ่ีคิดวาเปนกําไรชีวิต การที่เดินทางมายังตางบานตางเมืองแลวมาเรียนอยางเดียวไมไปไหนน้ันพ่ีวาเปนความคิดท่ีผิดเพราะวาโลกทัศนไมไดมีเฉพาะการเรียนอยางเดียวยังมีอยางอื่น ๆ อีกซึ่งเมื่อไดมีโอกาสแลวก็ควรที่จะตักตวงเอามาเพือ่ใชเปนประสบการณชวีติในภายภาคหนา การไดเรียนรูโลกอีกโลกหนึ่งนอกจากโลกที่เมืองไทยน้ันเปนกําไรทีไ่ดอยางเห็น ๆ แตท้ังน้ีท้ังน้ันก็ไมไดหมายความวาจะใหเทีย่วแตอยางเดียวเราจะตองรูดวยวาเรามาที่นี่เพราะอะไรมาเรียนใชไหม เพราะฉะนั้นการเรียนจะตองมาเปนอันดับหนึ่ง ไมใหตก เมื่อวางจากการเรียน หรือเมื่อมีวันหยุดจึงจะใชเวลาวางเหลานี้เพื่อการทัศนศึกษาหาความรูรอบตัวมาใสนะครบั พี่จะบอกใหวาพี่มาเรียนที่นี่ 4 ปพี่ขอลาโปรเฟสเซอรเพียงครั้งเดียวเพื่อไปทัศนศึกษาที่ประเทศอังกฤษเปนเวลาเจ็ดวัน แตถาไปถามนอง ๆ ที่รูจักพี่เบิรดวาพี่เบิรดเที่ยวเกงไหม นองท่ีรูจกัพีก็่จะบอกวาพ่ีเบิรดนี่นะเที่ยวระเบิดเลยไปเกือบทุกแหงท้ังในเยอรมัน และประเทศใกลเคียงไมวาจะเปนฝรั่งเศส สวิส ออสเตรีย ฮังการี ปราก เบลเยี่ยม เนเธอรแลนด เดนมารก แตวันเวลาอื่น ๆ ที่พี่ใชไปเที่ยวคือชวงเวลาที่เปนวันหยุดนาน ๆ เชนเทศกาลอีสเตอร วันหยุดกลางภาคฤดรูอน วันหยุดชวงคริสตมาส ซึ่งการใชเวลาในชวงน้ีก็เปนการใชเวลาวางใหมีประโยชนของพี่ครับ

เพื่อนไทย - ในระหวางที่อาตอและพี่เบิรดเรียนอยูที่นี่ ไดคาดหวัง หรือ มีเปาหมาย กับการ

ทํางานหลงัจากกลบัไปเมอืงไทยอยางไรบางครับ พี่เบิรด - ความคาดหวัง หรือเปาหมายของพี่ก็คงเปนสิ่งที่ชัดเจนเพราะพี่เองกอนมาเยอรมันก็

มีอาชีพรับราชการเปนอาจารยสอนนักศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งจําเปนที่จะตองเรียนเพื่อเอาปรญิญา และความรูเพื่อกลับไปถายทอด หรือสั่งสอนใหกับนักศึกษาที่เมืองไทย ดังน้ันพีจ่ะตองเก็บเอาประสบการณตาง ๆ ทั้งท่ีเปนประสบการณตรงในมหาวิทยาลัย และประสบการณนอกมหาวิทยาลัยเพื่อเปนขอมูลในการถายทอดไปยังลูกศิษยครับ

อาตอ - ระหวางที่อาเรียนอยูที่เยอรมัน เคยคิดวาอยากกลับไปเมืองไทยแลวอยากมีที่ทํางานที่มีหองทดลอง อยากคนควาทดลองอะไรก็สามารถทําได กอนกลบัอาจึงซือ้เครือ่งมือ (สมัยนั้น ซื้อ Oszillograf , Stromzange และ อุปกรณตางๆ) เอากลับไปดวย และก็เปนจุดเริ่มตนของบริษัทพวกเรา

เพื่อนไทย - ตอนที่จบใหมๆ กลับเมืองไทยไปในฐานะ “นักเรียนนอก” พรอมกับ ใบปริญญา

จากมหาวิทยาลัยที่นี่ พอไดไปทํางานจริงๆแลว ส่ิงไดทําน้ันไดบรรลเุปาหมายทีอ่าจารยไดตัง้ไว หรือไม แลวตรงหรือแตกตางจาก สิ่งที่เรียนไปมากนอยแคไหนครับ

อาตอ - การทํางานสมัยกลับเมืองไทยใหมๆ ตอนน้ันงานทางเมืองไทยตางกบังานท่ีเคยทําทางเยอรมนัมาก สวนใหญเปนงานแกปญหาตามโรงงาน เราดแูลโรงงานตางๆ เชน โรงน้าํตาล , โรงเหลก็


, โรงปูนซีเมนต ซึ่งปญหาแตละครั้งไมเหมือนกัน ซึ่งจะตองแกปญหาที่อยูตรงหนาทันทีทุกครั้ง สวนใหญแลวจะมีรายละเอียดนอยมาก บางครัง้เราตองพิจารณา-คิดหาสาเหตุ และพยายามเขาใจปญหากอน และหาทาง simulateเพือ่ไมใหเกดิความเสยีหาย ขณะทํางานก็ตองสงบ อดทน ไมผลีผลาม มีเหตุผล ซึ่งสิ่งเหลานี้เราไดมาจากที่เยอรมันมาก ขณะที่อยูเยอรมันก็ตองอดทน ทําอะไรกต็องคิด มีเหตุมีผล เปนข้ันตอน และมีหลักการณ

พี่เบิรด - เน่ืองจากพี่เองไมใชเรียนตั้งแตตนจนจบปริญญาเอกแลวกลับมาทํางานครัง้แรกเพราะฉะน้ันความรูสึกถึงความไมพรอมของมหาวิทยาลัยในเมืองไทยที่จะมาบั่นทอนกําลังใจในการทํางานของพ่ีน้ันจึงจะไมมีเหมือนกับนอง ๆ ท่ีไมเคยทํางานมากอน พอจบมาเห็นความไมพรอมของหนวยงานแลวก็เกิดอาการเบื่อการทํางานไปเลย สําหรับพี่พี่ทราบถึงสถานการณกอนที่พี่ไปเรียนวาเปนอยางไร และเมื่อเรียนจบแลวพี่ก็พอจะทราบวาสถานการณที่หนวยงานเดิมของพี่เปนอยางไร เพราะฉะน้ันสิ่งใดที่เปนประโยชน หรือเปาหมายที่พี่พอจะทําไดในฐานะที่ไดปริญญาเอกกลับไปพี่ก็คงจะตองทําอยางสุดความสามารถ และพัฒนางานท่ีเปนอยูใหดี ๆ ขึ้นไปคงไมไปทําในสิ่งท่ีเปนไปไมไดของหนวยงาน คงไมไปบังคับใหใครทําอะไรใหในสิ่งที่เปนไปไมไดครับ

เพื่อนไทย - ก็เปนท่ีทราบกนัอยูแลววา ระบบการทํางานของเมืองไทย ตางจากที่นี่มากตอง

เตรียมตัวอยางไรบางครบักอนท่ีจะกลับไป ตองปรบัตัวมากหรอืเปลาครับ ในสมัยท่ีตองเริม่ทํางานใหมๆ อยางไรบาง

พี่เบิรด - สําหรับคําถามขอน้ีพี่ก็คงตอบไปแลวในขอท่ีแลววาพี่เองรูอยูแลววาพี่จะเจออะไรเมือ่กลบัไปทํางานเพราะพ่ีเองก็เคยทาํงานมากอน และเมื่อจบกลับไปพี่จะเจออะไรขนาดไหน การปรับตัวนั้นจึงไมมากนักเพราะผูรวมงานสวนใหญก็รูจักกันเปนอยางดีแลววาใครเปนอยางไรครับ

อาตอ - ระบบการทํางานที่เมืองไทยตางกับการทํางานในเยอรมัน เมื่ออาคิดจะทํางานที่เมืองไทย ก็ตองยอมรับสภาพ แคพยายามทํางานอยางมีหลักการ มีเหตุผล อาไมเคยหมดกาํลังใจเพือ่พบกับสภาพงานในเมืองไทย และพยายามทําทุกอยางใหดีที่สุดเทาที่จะทําไดเสมอ

เพื่อนไทย - แลวนอกเหนือจากวิชาความรูท่ีไดศึกษาไปจากท่ีน่ี ไดนําประสบการณจากการที่ ผมขออนุญาต ใชคําวา “การใชชีวิต “ ที่เยอรมัน ไปใชกับชีวิตประจําวันในดานทั่วๆไปอยางไรบางครับ

พี่เบิรด - การใชชีวิตท่ีเยอรมนัท่ีนํามาใชเม่ือพีก่ลับมาทํางานท่ีเมืองไทยก็คือความตรงตอเวลา เพราะพี่เองกอนไปเรียนที่เยอรมันพี่ก็จะเฉย ๆ กับการตรงตอเวลา แตพอไดไปเรียน ไดรูถงึการตรงตอเวลาพี่ก็ไดติดนิสัยนี้กลับมา และนํามาใชกับทั้งตัวเอง และจะตองปลูกฝงใหกับนักศึกษาของพี่ดวย


เพราะวาการตรงตอเวลามีความสําคัญมาก การทาํงานท่ีตรงตอเวลาจะใหผลงานท่ีดี และมีความประทับใจตอผูรวมงานดวย

อาตอ - การใชชีวิตในเยอรมันสมัยที่อามาเรียน และอยูท่ีนี่ จะเปนอยูอยางเรยีบงาย เพื่อนๆท่ีเปนเยอรมนั เมื่อรูจักเราแลวก็สนิทสนมดวย ... พาไปบาน ... แมทําอาหารใหกินกัน อามีเพื่อนมาก ซึ่งทุกครอบครัวมีชีวิตที่สงบ เรียบงาย ไมวุนวาย ชีวิตของครอบครวัอาเองทุกวันน้ีกเ็ปนเชนเดียวกัน

เพื่อนไทย – สิ่งที่พี่เบิรด และ อาตอ คิดวาเปนประโยชนท่ีแทจรงิ จากการศึกษา และ ใชชวิีต ที่เยอรมัน ที่นอกเหนือไปจาก “ใบปรญิญา” แผนเดียวแผนนี้ คืออะไรครับ

พี่เบิรด - นอกจากปริญญาอันทรงเกียรติแลวสิ่งที่พี่ไดมากที่สุดก็คือการอยูรวมกับคนท่ีเราไมรูจักกันมากอนเลยในชีวิต ไมรูจักทั้งธรรมเนียม การกินอยู วัฒนธรรม ภาษา ซึง่เปนส่ิงท่ีแตกตางกันราวฟากับดิน การที่เราไดมีการปรับตัวเขาหากัน ซึง่จรงิ ๆ แลวเราจะตองเปนฝายปรับตัวฝายเดียวเพราะเราเปนตัวที่เขาไปอยูในกลุมเขา เราจะตองทําตัวอยางไรจึงจะเขากับเขาได ทําอยางไรถึงจะอยูรวมกันไดอยางมีความสุข ดังน้ันส่ิงน้ีจงึเปนส่ิงท่ีพีไ่ดจรงิ ๆ นอกเหนือจากการที่พี่ไดปริญญามาครับ

อาตอ - ประโยชนที่แทจริงของการศึกษา คือการท่ีเราสามารถทํางานไดอยางดีและมั่นใจ ไมมีปญหา เมื่อไดรับปริญญา คนทั่วไปจะเชื่อวาคนผูน้ันจะสามารถทํางานได เขาใหสิทธิเราทํางาน เราก็มีหนาที่ทํางานใหไดดี สมกับที่ไดปริญญาน้ันๆ ขณะที่เรียนอยูและไดใชชีวิตที่นี่ เราไดสะสมประสบการณและวิธีการทํางานของชาวเยอรมัน วิธีคิดและแกปญหาแบบเยอรมัน และการดํารงชีวิตแบบเยอรมัน ซึ่งเราอาจจะใชแคบางสวนตามความเหมาะสมตามสภาพของเรา การไดรูจักกับคนเยอรมัน หรอืโรงงาน หรือบริษัท เพื่อจะไดติดตอธุรกิจ เมือ่กลบัไปเมอืงไทยก็จะเปนประโยชน

เพื่อนไทย - ตัวผมเอง ก็กําลงัศึกษาอยูท่ีมหาวิทยาลยัในเยอรมันเชนกนัครบั แลวก็พอจะทราบดี เหมือนเพื่อนๆผูอานหลายๆคน วาการที่จะไดมาซึ่ง “ใบปรญิญา” แผนน้ี มันยากลําบากแคไหน สิ่งที่เปนอุปสรรคสําคัญของตอการเรียน สมัยที่ยังอยูที่นี่คืออะไรครับ

พี่เบิรด - สําหรับพี่สิ่งท่ียากที่สุดขณะที่พี่เรียนอยูที่เยอรมันมีอยู 2 ประการครับอยางไรสําหรับคนอายุมากอยางพี่ที่ไปเรียนก็คืออุปสรรคเรื่องภาษา พี่ยอมรับวาภาษาเยอรมันพี่เองแยเหมือนกัน แตอาศัยประเภทอยูเฉย ๆ ไมพูดกับใครก็ได ฟงเอามากไวกอนคอย ๆ เก็บสะสมไปวันหนึ่งมันก็ไดมาเอง และมันจะอยูกับเราตลอดไป ไมจําเปนเลยที่จะตองเอาเปนเอาตายกับเรื่องภาษา (ลองถามนอง ๆ ที่เพิ่งมากันสิครับ รอยท้ังรอยจะถามวา "พี่เมื่อไรผมจะพูดได เขียนไดครับ?" ) ใหสะสมไปเรื่อย ๆ อยู ๆ ไปมันก็ไดเองแหละครับ (นี่ก็เปนคําตอบที่ผมใหนอง ๆเขาไป จนบัดนี้นอง ๆ นะมันเกงกวาผมไปไหน ๆ แลว) สวนอุปสรรคที่สองก็คือความทอแท ซึ่งมักจะมาเปนระยะ ๆ สําหรับนอง ๆ ใหม ๆ เด็ก ๆ ก็คงไมเทาไหรเพราะยงัไฟแรงกนัอยู สําหรับพี่ หรือผูที่มีอายุมากกวาสามสิบขึ้นไปบทเหงา ๆ ซึม ๆ ไมรูจะทําอะไร บาง


วันก็จะมีคําถามประเภท ขามาเรียนท่ีน่ีทําไมวะ เพื่อน ๆ เราก็จบกันไปหมดแลว ทํางานไปแลวเงินเดือนก็มากกวาเรา เอะเรียนไปทําไมกันอีกมาก ๆ ถาคําถามนี้เริ่มมาก็จะเริ่มเพอเจอไปเรื่อย ๆ ดังน้ันก็จะตองเร่ิมคุมสติใหอยูกอน สําหรับพี่คําตอบที่ฮิตที่สุดที่ใหกับตัวเองคือ ก็เราเลือกท่ีจะเดินในเสนทางชีวิตน่ีเอง ไมไดมีใครมากําหนด เลือกเองนี่ แลวจะเอาอะไรอีก เสนทางชวีติเปนอยางไร ตัวเองก็ไดตัดสินเองไปแลวกอนมาที่น่ี ดังนั้นเมื่อพี่ไดคําตอบก็จะสบายใจขึ้น มีแรงที่จะสูกับการเรียนตอไปครับ

อาตอ - อุปสรรคสําคัญของคนตางชาติที่เรียนในเยอรมันก็คือภาษา อาเรียนภาษาได 5 เดือนก็เขาเรยีน Hauptdiplom เริ่ม Semester 5. โชคดีไดเพื่อนดีๆหลายคน เปนกลุมทํา Lab ดวยกัน อาเคยทํามาแลวสมัยเรียนอยูที่จุฬาฯ อาก็ทํา เพื่อนจด Data แลวนัดกนัเขยีนรายงานตอนวันอาทติย พอเขา Vorlesung จดไมทันก็ยืมเพื่อน พอ Semester 6. ก็สบายขึ้น จบ Semester 6 ก็สอบไดแลว

เพื่อนไทย - อะไรที่เปนปจจัยสําคัญที่สุด ในการพฒันาตนเอง เพื่อที่จะสามารถนําไปใชชีวิต

“คนทํางาน”ในความคิดของอาตอและ พี่เบิรด นอกจากการทองตําราคืออะไรครับ อาตอ - อาคิดวาความเขาใจอยางถองแทในงานทีทํ่า หรือวิชาที่เรียน สําคญักวาการทองจาํ

(โดยเฉพาะกับวิศวกร) เมื่อมีปญหาใหคิด เวลาเดินเราก็คิด เวลานั่งเราก็คิด บางทีเวลานอนเรากย็งัคิด เห็นปญหามันลอยอยูตรงหนา ไมเห็นเปนตัวหนังสือสักหนอย ความอดทน และทํางานอยางสงบ และพยายามใชความเขาใจโดยพื้นฐานทางความรูและประสบการณ จะทําใหทํางานสําเร็จ

พี่เบิรด - ปจจัยที่สําคัญในการที่จะพัฒนาตนเอง คือการเรยีนรูท่ีจะตองอยูรวมกนัในสังคมครบั ซึ่งพี่คิดวาเปนปจจัยที่สําคัญที่สุด เพราะหากวานอง ๆ ไดเรียนรูชวิีตท่ีจะตองอยูกบัคนอ่ืนไดแลวละก็ ชีวิตของนอง ๆ ก็จะมีความสุข ไมฟุงซาน ไมเพอเจอ การเอาใจเขามาใสใจเรา การใหในสิ่งท่ีเรามี และไมคิดที่จะเปนแตฝายรับ หรือคิดท่ีจะเอาจากเขาแตฝายเดียว เราจะตองคดิใหไดวาชีวิตในการทํางานน้ันไมเหมือนกับชีวิต หรือวัยในการศึกษาหรอก ชีวิตการศึกษาถาเทียบกนัแลวยังออนดอยนกั ทําอะไรผิดก็มักจะมีการใหอภัยกัน แตหากชีวิตของคนทํางานแลวไมเปนเชนนั้นนะครับ

เพื่อนไทย - มีอะไรจะเสริม หรือแนะนํา เพื่อนๆนักเรียนไทยผูอาน ที่กําลังตะเกียกตะกาย เขา

หาใบปริญญาใบนี้อยู บางหรอืเปลาครับ อาตอ - อาอยากใหหลานๆ เรียนหาความรู ฝกงาน หาความชํานาญ หาประสบการณมากๆ

จนมีความมั่นใจที่จะทํางาน รูจริงสมกับที่ไดรับใบปริญญารับรองความรูความสามารถของหลานๆ แลวหลานๆ จะมีความสุขกับการทํางานซึ่งเปน " แคสวนหนึ่งของชีวิตของเรา "

พี่เบิรด - สําหรับเรื่องใบปริญญานั้นจริงอยูมันเปนสวนหนึ่งของชีวิตในการทาํงาน เปนตัวท่ีจะนําเกียรติ นําศักดิ์ หรือนําศรีมาใหแกตัวผูเปนเจาของ แตเมื่อไดมาแลวนั้นสิจะตองทําตัวอยางไรเพื่อให


ศักดิ์ เกียรติ และศรีอยูคูกับเราไปนาน ๆ การตะเกียกตะกายเขาหาเพื่อใหไดมานั่งกอด น่ังช่ืน น่ังชมนั้นไมไดเปนสิ่งผิด เปนสิ่งที่นักเรียน นักศึกษาทุกคนปรารถนาที่จะไดมาอยางที่สุด การทําตัวใหเปนนักเรียน นักศึกษาที่ดี พยายามเรียน หรือศึกษาใหมากที่สุด พยายามจนสุดความสามารถท่ีมีอยูแลวน้ันพ่ีคิดวาความสําเร็จก็คงอยูไมไกลเกินเอื้อมสําหรับนอง ๆ ทุกคนในประเทศเยอรมันนี้ครับ

เพื่อนไทย - สุดทายนี้ ผมและทางกองบรรณาธิการทุกคนขอขอบคุณพี่เบิรด กับ อาตออยางยิง่ครบั ที่ใหเกียรติ มาใหสัมภาษณ ซึง่ก็เปนประโยชนตอพวกเรามากครบั ขอบคุณครับ

พี่เบิรด - ยินดีครับที่ขอมูลที่พี่ใหสัมภาษณไปนี้สามารถเปนประโยชนตอรุ นนอง ๆ ที่กําลังศึกษาอยูท่ีประเทศเยอรมันนี้ พี่ในฐานะศิษยเกาคนหนึ่งที่สําเร็จการศึกษาจากประเทศนี้ก็ขอเปนกําลังใจใหนอง ๆ นักเรียน นักศึกษาทุกคนจงประสบความสําเร็จในการเรียน และกลับไปพัฒนาประเทศชาติของเรานะครับ หากนอง ๆ คนใดมีขอสงสัย หรือตองการเขียนไปคุยกับพี่ก็สามารถเขียนไปคุยไดตามที่อยูที่พี ่ใหไวนะครับ หรือถาจะสะดวกก็สงผานอีเมลก็ไดครับ ยินดีตอบทุกฉบับครับ

อาตอ – ขอบคุณครับ ที่ติดตอ

อาตอ : วิศณุ พงศพิพัฒน กรรมการผูจัดการ บริษัท วิศณุและสุภัค จํากัด 102/111-112 หมูบานสินพัฒนาธานี

ถ.เทศบาลสงเคราะห แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กทม. 10900 พี่เบิรด: ผูชวยศาสตราจารย ดร.จินดาพร ภูริพัฒนาวงษ

ภาควชิาเภสัชเวท และเภสัชพฤกษศาสตร คณะเภสชัศาสตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร วิทยาเขตหาดใหญ จังหวัดสงขลา 90112 THAILAND e-mail : [email protected]

ขอขอบคุณ คุณศิวพร พงศพิพัฒน ชวยติดตอสัมภาษณอาตอ


เรื่องจากปก กระดาษใบเดียว

คนนอกสายตา

ในโลกแหงการแขงขันตอสูปจจุบันนี้ ทุกคนตางพยายามทําทุกวถิทีางเพือ่ตอบสนองความตองการของตัวเองทั้งสิ้น ไมวาเราจะอยูที่ใด เมืองไหน ไมวาจะเล็กหรือใหญ สภาวะความกดดันของโลกปจจุบันไดบีบบังคับใหมนุษยเรา ตองเห็นแกตัวกันมากขึ้น โดยบางครั้งอาจจะลืมกันไปเลยก็ไดวา คนเราเกดิมาจรงิๆ เพื่ออะไรกันแน... ตัวผมเองก็ไมใชนักปราชญผูรอบรู ที่จะหาคําตอบใหกับคําถามปญหาโลกแตกนี้ได และก็เชื่อวาคงจะไมมีใคร ในโลกยุควิทยาศาสตรนี้ ที่จะใหคําตอบอันกระจางแจงโดยไมมีใครโตแยงไดเชนกัน นั่นก็อาจจะเปนเพราะวาคนเราปจจุบันตางไดรับการศึกษา ในแบบฉบับตางๆ ใหมีความคิดของตวัเอง ไมยดึติดกบัส่ิงงมงายกันงายๆ อีกตอไป ในศตวรรษที่ 20 นี้ คนที่ไมไดเรียนหนังสือ ก็เปรียบเปนเสมือนกับหญาแหงๆ ท่ีขาดการบํารุงรกัษาน่ันเอง นอกจากจะไมโตแลว วันดีคืนดี ก็อาจจะถูก คนมาเหยียบ หรือ สุนัขมาปสสาวะรด รอวันเฉาตาย นั่นก็คือคนพวกนี้ก็จะถูกกดลงต่ําไปเรื่อยๆ ทั้งจากสังคมที่เรียกตัวเองวา “ ศิวิไลซ “ หรือ จากคนทีม่กีารศึกษาสงูๆ จากมหาวิทยาลัย ไมวาจะจากเมืองนอกหรือเมืองไทย ยิ่งใครที่จบมาจากที่ดังๆ ก็ยิง่มีหนามตีา หรือ เกยีรตยิศศกัด์ิศรี เปนที่ยอมรับของสังคม ไปไหนก็ไมตองกลัวใคร ก็ขามีกระดาษใบปริญญาแผนนี้ซะอยาง ขาเปนปญญาชน คนอยางขานี่แหละที่ชาติตองการ เมื่อผมถามเพื่อนๆผูอานที่กําลังศึกษาไมวาจะอยูในระดับใด ที่ไหนก็ตามวา คุณเคยมองหรือต้ังจุดมุงหมายของการเรยีนไววาอยางไรบาง วาจริงๆแลวที่เราตองมาทองหนังสือกันจนดึกดื่นนั้น เพื่ออะไรกันแน หลายคนอาจตอบวา เพื่อเรียนใหจบไง พอแมจะไดภูมิใจ หรือ อยากเรียนไปใหสูงที่สุดเพื่อที่จะไดมี หนาที่การงานในอนาคตที่ดี และอยูรอดไดในสงัคม บางคนบอกไมรูสิ พอแมสงมาใหเรียนก็เรียน ก็ทํามาตั้งแตเกิดแลว จบมาเคาคงดีใจ ตัวผมเองก็คงไมกลาจะไปตัดสินหรอกครบัวาเราควรจะคิดยังไง เพราะความคิดผมก็อาจจะผิดไดเชนกัน ทุกๆคนตางก็โตกันพออยูแลว ท่ีจะคิดดวยตัวเองได มันไมใชส่ิงท่ีจะตองใหใครมาสอนกันอีกวาตองเรียนอยางนั้น ถึงจะไดอยางน้ี ผมเชื่ออยูเสมอมา วาเด็กไทยทุกคน มีความคิดที่ดี และ สรางสรรคไมแพคนชาติอื่นแมแตนอย แตสิ่งที่คนไทยจะยังขาดอยูนาจะเปน ระเบยีบวนัิยตอตัวเอง และความรูสึกรวมรับผิดชอบตอประเทศบานเกิดของตน เด็กไทยไดรับ “การปลูกฝง” มาตั้งแตเด็กวา อยางน้ันดี อยางน้ีไมได ตองทําตามสิ่งที่ผูใหญสอนอยูเสมอ ผมไมอยากจะนําระบบการเรียนการสอนของตางประเทศ มาเปรียบเทียบกับของเราให


เจ็บใจเลนกันไปเปลาๆ แตหากลองปลอยใหนักเรียนไทย ไดมี “อิสระทางความคิด” ซะบาง ผมวาประเทศไทยท่ีนาสงสารของเราก็คงจะไมถูกประเทศมหาอํานาจหลายประเทศเอารัดเอาเปรียบ ทั้งดานการเมืองและเศรษฐกิจ อยางที่เปนอยูขนาดนี้หรอก สิ่งที่เราสามารถเห็นไดชัดสิ่งหนึ่ง ในเรื่องการศึกษาของนักศึกษาไทยกับของที่นี่คือ คนไทยเราใหความสําคัญกับสิ่งที่เปนรูปธรรมมาก ซึ่งในที่นี้ก็คือ ใบประกาศนียบัตรนั่นเอง จะมีกี่คนเองที่ไมหมดฟลมเปนสิบๆมวนในวันพระราชทานปริญญาบัตร ไหนจะคาใชจายอื่นๆอีก จริงๆผมก็เขาใจดีวาความหมายของวันนั้นมันมีคาตอเหลาบันฑิตท่ีสําเร็จการศึกษา และครอบครัวแคไหน แตถามันมากจนเกินไป ก็อาจจะทําใหคนเหลานี้ลืมไปก็ไดวา เราเรียนกันไปจริงๆเพื่ออะไร และอะไรกันแนที่เปนจุดมุงหมายที่แทจริงของแผนกระดาษนี้ ผมคิดวาถาคนไทยบางคนไดมาเห็นพิธีการรับปริญญาบัตรของที่นี่คงตกใจ ก็เพราะเคาไมมีพิธีไงครับ พอรูวาตัวเองสอบผานหมดแลว ก็เดินไปรับใบจบ ก็เปนอันเสร็จสิ้น ความจริงแลวก็ไมไดหมายความวาคนไทยเปนพวกวัตถุนิยมแตอยางใด เพยีงแตบางครัง้เราไมมองอะไรใหลึกลงไปมากกวาเปลือกนอกเทาน้ัน ใบปริญญาไมใชปจจัยที่แปรผันตรงใหไดมาซึ่งความสําเร็จ เหมือนสูตรทางคณิตศาสตร ดูงายๆจากบันฑิตไทยจํานวนมากในยุด IMF นี้ที่จบออกมาแลวยังตองมาเดินเตะฝุน ถาจะใหผมเปรียบเทียบความสําเร็จ ในเชงิหนังผจญภัยแลว ความสําเร็จก็จะเปนดั่งสิ่งวิเศษบนยอดตึกสูงสิ่งหน่ึง ใบปริญญาก็คงจะเปนเพียงเสมือนแคหนึ่งขั้นบันไดเทานั้น ท่ีจะนําไปสูสิ่งวิเศษได สําหรับคนที่ไมมีบันไดขั้นนี้ ก็อาจก็ใชวาจะไมมีโอกาสเอาซะเลย เพราะยงัมีวิธีอ่ืนอีกมากมาย ท่ีจะนําไปสูส่ิงวิเศษน้ีไดอีก อาจจะยากกวาบันไดไปซะหนอย แตอยางไรก็ตามสิ่งที่ทุกๆคนหนีไมพนก็คืออุปสรรคท่ีจะตองตามมาอีกน่ันเอง สิ่งที่เราไดพบตลอดการเดินทางไมวาเปนปญหาท่ีจะตองแกหรืออะไรก็ตามนี่แหละ คือสิ่งที่จะทําใหเราไดมาซึ่ง ใบปริญญาที่แทจริง น่ันก็คือ “ปริญญาชีวิต” ความจริงผมตองขอบคุณเพื่อนคนนึงท่ีกลาวถึงคําน้ีข้ึน เพราะตัวผมเองก็ไมไดยินมานานมากแลว ทําใหผมตระหนักออกมาไดวา ไอเจาปริญญาชีวิตนี่แหละ คือสิง่วิเศษท่ีเรานาจะคิดถงึมากกวา เพราะการที่คนเรากวาจะจบปริญญาชีวิตนี้มาได คงจะไมไดมาจากการเรียนเสียอยางเดียว การใชชีวิต”กินอยูอยางพอเพียง” ดังพระราชดํารัสของสมเด็จพระเจาอยูหัวฯ ไมโลภ ไมทําใหผูอื่นเดือดรอน และการมีวินัยตอตัวเอง ก็คงจะเปนปจจยัสําคญัเชนกัน ยายแกๆท่ีตองทนทํานาหลังแข็งอยูตางจังหวัด แมวาจะมีโอกาสไดเรียนหนังสือนอย หรืออาจจะไมไดเรียนเลย ใครจะรู เขาอาจจะไปถึงปริญญาชีวิตของเขาแลวกไ็ด ในขณะที่ ด็อกเตอร นักเรียนนอก หรือ ผูเปนใหญเปนโตบางคน ยังคอยสูบกินเลือดจากคนในประเทศที่นาสงสาร ดวยความตองการตอบสนองความโลภของตัวเองอยางไมมีที่สิ้นสุดอยูนั่นเอง อยางน้ีปริญญาบัตรอีกก่ีใบก็คงไมพอท่ีจะทําใหเขาเขาไปถึงปริญญาของชีวิตได


ทั้งหมดนี้ ผมไมไดมีความมุงหมายจะตอตานระบบการศึกษาของไทย เพราะตัวผมเอง แมจะไดเห็นอะไรมาบางพอสมควร แตถงึอยางไรมนัก็คงจะยังไมมากพอเปนแน อยางนอยสิ่งที่ผมอยากจะใหเพื่อนๆผูอานเอาเก็บไปลองคิดกันดูก็คือ หัวใจที่แทจริงของการศึกษาคืออะไร สื่อและความสําคัญของใบปริญญาบัตรที่มีมากกวา ”กระดาษใบเดียว” นั้นเปนอยางไร มันเพียงพอแลวหรือเปลาสําหรับโลกสหัส-วรรษใหมนี้ มีอะไรหรือเปลาที่ถูกพวกเราลืมไป ? สุดทายนี้ ผมขอยก บทกวี “เพลงเถื่อนแหงสถาบัน” จากหนังสือรวมเรื่องสั้นและบทกวี ชื่อ ฉันจึงมาหาความหมาย ของคุณวิทยากร เชยีงกลู มาฝากใหเพื่อนๆ ไดอานกนั

“เพลงเถ่ือนแหงสถาบัน” วิทยากร เชยีงกลู

ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน บานอยูเต็มฟากสวรรค คนเดินผาน ไปมากัน เขาดนดั้น หาสิ่งใด ปญญา มีขาย ที่น่ีหรือ จะแยงซื้อ ไดที่ไหน อยางท่ีโก หรูหรา ราคาเทาใด จะใหพอ ขายนา มาแลกเอา ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ ยินแต เสยีงดา วาโงเงา เพลงที่นี่ ไมหวาน เหมือนบานเรา ใครไมเขา ถึงพอ เขาเยาะเยย นี่จะให อะไร กันบางไหม มหาวิทยาลัย ใหญโตเหวย แมนทาน มิอาจให อะไรเลย วานนิ่งเฉย อยาบนอยาโวยวาย

ฉันเยาว ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึง มาหา ความหมาย ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดทายใหกระดาษฉันแผนเดียว มืดจริงหนอ สถาบัน อันกวางขวาง ปลอยฉัน อางวาง ขับเคี่ยว เดินหา ซื้อปญญา จนหนาเซียว เทียวมา เทยีวไป ไมรูวัน ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน บานอยูเต็ม ฟากสวรรค เกินพอ ใหเจาแบงปน จงเกบ็กัน อยาเดิน ผานเลยไป


ในความเคลื่อนไหว

ปรญิญา เทวานฤมิตรกุล นายกสมาคม

"ในความเคลื่อนไหว" สําหรับเพื่อนไทยฉบับแรกของปนี้ ผมขอเลาเรื่องกิจกรรมของ ส.น.ท.ย. และนักเรียนไทยในเยอรมัน ตั้งแตงานชุมนุมใหญประจําปที่ฮันมึนเดน จนถึงกิจกรรมลาสุดเมื่อตนเดือนมกราคมที่ผานมาครับ งานชุมนุมประจําป 28-30 กันยายน 2544 ณ เมืองฮันมึนเดน เพื่อสังสรรคประจําป สรุปงาน และ

เลอืกตัง้นายกสมาคม เหรัญญิก กรรมการเลือกต้ัง และผูตรวจบัญชี ประจําป 2544-2545 งานปนี้มีเพื่อนๆ มารวมงานกันจากทั่วเยอรมันกวา 90 คน ประสบความสําเร็จไดท้ังเนื้อหาสาระ ความสนุกสนาน และความสมานฉันท ตามสมควรครับผม ขอขอบคุณทานอัครราชทตูท่ีปรึกษา ณ กรุง

เบอรลิน ที่ใหเกียรติมากลาวเปดงานและใหขอคิดท่ีเปนประโยชนยิ่งตอพวกเราทุกคน ขอขอบคุณทานอัครราชทตูท่ีปรึกษา ฝายการศึกษา และผูดูแลนักเรียนไทยในยุโรป ขอขอบคุณรานอาหารนครไทย คาสเซิ่ล กลุมแมบานและชาวเยอรมันเมืองเกิททิงเงน ที่ใหความสนับสนุนในการจัดงานครั้งน้ีครับ

คอนเสิรตคาราบาวอินเบอรลิน 21 ตุลาคม 2544 งานแรกของคณะกรรมการ ส.น.ท.ย. ชุดใหม ซึง่จัดรวมกบัศูนยชมุนุมชาวไทยในเบอรลิน เพื่อหารายไดสําหรับการทํากิจกรรม และชวยเหลือเด็กดอยโอกาสที่ประเทศไทยโดยผานมูลนิธิเด็ก งานน้ีวงคาราบาวมาเลนใหโดยไมคิดคาตวั โดยไดรับการสนับสนุนคาเดินทางจากเบียรชาง และการประสานงานโดยโรงเบียรเยอรมันตะวันแดง มีกําไรจากการจัดงานประมาณเจ็ดพันมารค รายไดจะแบงใหท้ังสองสมาคมสมาคมละ 2,500 มารค ท่ีเหลือ


บริจาคใหกับมูลนิธิเด็ก ขอขอบคุณพี่แอด และพี่ๆ คาราบาวทุกคน เปนอยางสูง ขอขอบคุณเพื่อนๆ นักเรียนไทยในเยอรมันทุกคนที่มาชวยงาน โดยเฉพาะเพื่อนนักเรียนไทยในเบอรลิน และขอขอบคุณพี่ๆ ชาวเบอรลินทุกๆ คนครับ

ปาฐกถาเนือ่งในโอกาส 25 ป 6 ตุลาคม 2519 และงานชุมนุมชาวไทยในมึนสเตอรครั้งที่สอง 10 พฤศจิกายน 2544 ส.น.ท.ย. รวมกับสมาคมมิตรภาพเยอรมัน-ไทย และนักเรียนไทยกับชาวไทยในเมืองมึนสเตอรโดยมีองคปาฐกคือ ศ.ดร. ธงชัย วินิจจะกูล ศาสตราจารยประวัติศาสตรแหงมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน สหรัฐอเมริกา และ อดีตนายกองคการนักศึกษา มหา-

วิทยาลัยธรรมศาสตรในชวงเหตุการณ 6 ตุลาคม 2519 ในงานน้ีมีรายการวัฒนธรรมโดยกลุมแมบานมึนสเตอรและนักเรียนไทยในเยอรมัน โดยมเีพ่ือนๆ นักเรียนไทยมาชวยงานกันจากทั่วเยอรมันถึง 40คน ผมขอขอบคุณพี่ๆ ชาวมึนสเตอร และเพื่อนๆ นักเรียนไทยในเยอรมันที่มาชวยงานทุกคนครับ

งาน ส.น.ท.ย. สัญจร ณ เมืองฮันโนเวอร 1-2 ธันวาคม 2544 เปนงานประชุมคณะกรรมการดาํเนนิงาน ส.น.ท.ย. ชุดใหม เพื่อวางแผนการทํางานและกิจกรรมป 2545 โดยนักเรียนไทยในเมืองฮันโนเวอรเปนเจาภาพ งานน้ีไดรับเกยีรติจากทานอัครราชทตูท่ีปรึกษา (ฝายการศึกษา) และผูดูแลนักเรียนไทยในยุโรปมากลาวใหโอวาทและขอคิดท่ีเปนประโยชนยิ่งแกคณะกรรมการดําเนินงาน ส.น.ท.ย. ผมขอขอบคุณเพื่อนๆ ชาวฮันโนเวอรอีกครั้งสําหรับมิตรภาพ อาหาร และการตอนรับดูแลอันแสนวิเศษ ในภาพนายกสมาคมกําลังมอบของที่ระลึกเพื่อขอบคุณชาวฮันโนเวอร

ครบั งานมีทติ้งนักเรียนไทยในเยอรมันในรัฐและในเมืองตางๆ ในชวงปลายปที่ผานมามีการจัดงานมีทติ้งนักเรียน


ไทยในท่ีตางๆ ทั้งหมดสี่ครั้ง เพื่อสังสรรคสมานฉันท และเลือกตั้งกรรมการสมาชิกสัมพันธของเมืองตางๆ ใหเปนตัวแทนในคณะกรรมการดําเนินงาน ส.น.ท.ย. อันเปนไปตามนโยบายประชาธิปไตยจากรากฐาน ซึ่งผมขอรายงานใหทราบดังตอไปน้ีครับ 24 พฤศจิกายน 2544 มีทต้ิงนักเรียนไทยในเมืองไฮเดลแบรก-มันไฮม-คารสรูห จัดท่ีเมืองไฮเดลแบรก มีนักเรียนมารวมงานประมาณ 30 คน ผูไดรับเลือกตั้งเปน กรรมการสมาชิกสัมพันธเมืองไฮเดลแบรก-มันไฮม-คารลสรูห คือ คุณโชตริส สุรพลชัย (โจ) วันที่ 24 พฤศจกิายนน้ีฤกษดีมากเพราะมกีารจัดงานมีทต้ิงวันเดียวกนัถึงสองงาน โดยอกีงานคอื มีทติ้งนักเรียนไทยในรัฐบาเยิรน ณ มหาวิทยาลัยทหาร Neubiberg เปนประวัติการณใหมที่นายกสมาคมฯ ตองเดินสายไปรวมงานมีทต้ิงนักเรียนวันเดียวกันถึงสองงาน งานนี้มีคนมารวมงานประมาณ 60 คน ผูไดรับเลือกต้ังเปน กรรมการสมาชิกสัมพันธรัฐบาเยิรน คือ ร.ท. สุรชาติ วรสุทธิ์ (ตน) โดยมคุีณพิธาน เหี้ยมโท (ทอย) เปนผูชวย 8 ธันวาคม 2544 เบอรลินสัมพันธ 02 เนื่องจากเปนการจัดมีทติ้งประจําปเพื่อเลือกกรรมการสมาชิกสัมพันธเปนปที่สอง และยังเปนเลือกกรรมการสมาชิกสัมพันธสําหรับป 2002 อีกดวย งานนี้จึงไดชื่อวาเบอรลินสัมพันธ 02 งานน้ีตางจากงานมทีติง้ท่ือ่ืนเนือ่งจาก ส.น.ท.ย. เปนเจาภาพรวมจดังานดวย ไมไดไปรวมงานเฉยๆ มีคนมารวมงานกวา 30 คน โดยทีม่นัีกเรยีนไทยจากบรันเดนบวรกมารวมงานดวย ตําแหนงกรรมการสมาชิกสมัพันธจงึขยายพืน้ท่ีจากเบอรลินไปถึงรัฐบรันเดนบวรก งานน้ีไดรับเกียรติจาก ฯพณฯ เอกอัครราชทูต ณ กรุงเบอรลิน มากลาวใหโอวาทและขอคิดแกนักเรียน โดยผูไดรับเลือกต้ังเปน กรรมการสมาชิกสัมพันธกรุงเบอรลินและรัฐบรันเดนบวรก คือ คุณกิจธนา กองหาโคตร (กอด) โดยมี คุณมนีนารี ประกาศสัจจธรรม (มีน) เปนเลขานุการ

14 ธันวาคม 2544 ประชุมประจําปสมาคมนักเรียนไทยในอาเคน สมาคมนักเรียนไทย ในเมอืงอาเคน หรือชื่อยอวา GATS (Gemeinschaft der Aachener Thailändischen Studierenden) ไดมีการประชุมประจําป เพื่อสรุปงาน และเลือกตั้งนายกสมาคมคนใหม มีนักเรียนไทยในอาเคนมารวมงานประมาณ 50 คน ผูไดรับเลือกตั้งเปน


นายกสมาคมนักเรียนไทยในอาเคน คนใหมคือ คุณกวิภัฎ ณัฏฐวุฒิสิทธ์ิ (ไอค) คนซายในภาพ และผูไดรับเลือกเปน กรรมการสมาชิกสัมพันธเมืองอาเคน คือ คุณบัญชา หิรัญศรี (ปอป) คนขวามือ ซึ่งเปนอดีตอุปนายก ส.น.ท.ย. ในปที่แลว ขอแสดงความยินดี และขอบคุณที่เชิญ ส.น.ท.ย. ไปรวมงานครับ ผมขอแสดงความยินดีกับกรรมการสมาชิกสัมพันธทุกทานที่ไดรับเลือกตั้ง และมีความยินดีอยางยิ่งที่จะไดรวมงานกันในปนี้ เพื่อสรัางสรรคกิจกรรมนักเรียนไทยในเยอรมันและสรางสรรคสังคมไทยรวมกันครับ

รวมงาน Fruit-Logistica ณ กรุงเบอรลิน 8 มกราคม 2545 ประเทศไทยไดรับเกียรติเปนเจาภาพรวมจดังานวนัเปด สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุง

เบอรลินจึงเชิญวงกลองยาว ส.น.ท.ย. ไปรวมแสดงในพิธีเปด นับเปนเกียรติไมนอย

เพราะไดโหกลองยาวกันตอหนา Renate Künast รัฐมนตรีกระทรวงคุมครองผูบริโภคของ

เยอรมัน นับเปนงานแรกในปใหมครับ สําหรับ คณะกรรมการดําเนินงาน ส.น.ท.ย. ชุดใหม มีใคร อยูเมืองไหน เรียนอะไรกันบาง โปรดพลิกเขาไปดูกันในเพื่อนไทยเลมน้ีไดเลยครับ ตองขออภัยเพื่อนๆ ที่ประชาสัมพันธชาไปบาง เพราะตองการใหมีการเลือกตั้งกรรมการสมาชิกสัมพันธใหเรียบรอยทุกที่กอนครับ ปฏิทินกิจกรรมตอไป จากนี้ไปจนถึงงานชุมนุมใหญประะจําป มีงานสําคัญอกีสามสีง่าน ที่ผมขอถือโอกาสประชาสัมพันธลวงหนาใหเพื่อนๆ ทราบกันในโอกาสนี้ครับ มีนาคม - คายนักกิจกรรม กิจกรรมคือการเรียนรู เรยีนรูท่ีจะทาํงาน เรียนรูท่ีจะสรางสรรค ท้ังสรางสรรคงาน สรางสรรคความคิด สรางสรรคตนเอง และสรางสรรคสังคม งานน้ีจงึจัดขึน้มาเพือ่เพือ่นๆ ที่สนใจอยากทํากิจกรรมและอยากเรียนรู แตชวงเวลาจัดงานยังไมแนชัดวาจะจัดในเดือนมีนาคมไดหรือไม ถาติดขัดก็จะเลื่อนไปจัดในเดือนกรกฎาคมครับ


ผูรบัผิดชอบ: นายกสมาคม ปรญิญา เทวานฤมิตรกุล (เอก) [email protected] ตนเมษายน - งานชุมนุมและแขงกีฬานักเรียนไทยในยุโรป ปนี้สมาคมนักเรียนไทยในฝรั่งเศส (ส.น.ท.ฝ.) รับเปนเจาภาพ โดยจะจัดในชวงปดออสเทอรนเหมือนปที่แลว ซึ่งปนี้จะอยูประมาณชวงตนเดือนเมษายน เมอืงท่ีจะจดังานทาง ส.น.ท.ฝ. เคากําลังตัดสินใจกันอยูระหวางเมืองลีองกับเมืองตูลูสครับ ผูรบัผิดชอบ: กรรมการกฬีา ร.ท. ณวรุณ ดีมา (ถ้ํา) [email protected] 13 เมษายน - งานสงกรานตปใหมไทย ส.น.ท.ย. รวมจัดกับชมรมหองสมุดและกลุมแมบานเมืองเกิททิงเงน เพื่อหารายไดสําหรับการดําเนินกิจกรรม และเผยแพรวัฒนธรรมไทยครับ ผูรบัผิดชอบ: กรรมการวัฒนธรรม บุญยัง ปลั่งกลาง (บุญยัง) [email protected]ส มิถุนายน - งานประชุมวิชาการนักเรียนไทยในเยอรมันครั้งที่ 1 ส.น.ท.ย. โดยความรวมมือกับสมาคมนักเรียนไทยในเมืองอาเคน จะไดมีการจัดงานประชุมวิชาการนักเรียนไทยในเยอรมันขึ้นเปนครั้งแรก เพื่อแลกเปลี่ยนความรู ประสบการณ และความคิดเห็น ระหวางนักเรียนไทยในเยอรมัน ซึง่จะเปนการสงเสริมการศึกษาของพวกเราในการนําความรูกลับไปใชท่ีประเทศไทย ในการประชุมวิชาการจะมีทั้งในภาพกวางเรื่องการนําความรูกลับไปพัฒนาประเทศไทย และเฉพาะดานตามสาขาวชิาตางๆ ผูรบัผิดชอบ: กรรมการวิชาการ ชัยวัฒน สิทธิสมบัติ [email protected] เพื่อนๆ อยากใหงานเหลาน้ีเปนอยางไร มีความคิดเห็นหรอืไอเดยีดีๆ ประการใด โปรดอยาเน่ินชา รีบเขียนอีเมลไปหาผูรับผิดชอบโครงการตางๆ โดยพลัน สําหรับรายละเอียด วันเวลา สถานที่ของกิจกรรมทั้งหมดนี้ เมือ่มีความคืบหนาประการใดแลว ผมหรอืผูรบัผิดชอบโครงการตางๆ จะไดรีบแจงใหเพื่อนๆ ทราบโดยเร็ว แลวพบกันใหมครับ


รายงานการประชุมใหญสามัญประจําป วันที่ 28-30 กันยายน 2544 ณ เมือง Han Muenden โดยมผีลการเลอืกตัง้ดังตอไปน้ี ตําแหนงนายกสมาคม นายปริญญา เทวานฤมิตรกุล ตําแหนงเหรัญญิก นางสาวคัททิยากร ศศิธรามาศ ตําแหนงผูตรวจสอบบัญชี นายเฉลิมรัฐ กระแสสุข และ นายอภิวัฒน เล็กอุทัย ตําแหนงกรรมการเลือกตั้ง นางสาวอภิษฐา ตรชีัน้ นาง ศรินดา โสภาษิต และ นายกอเกียรติ เศษชาญชัย รายงานโดย นายไพบูลย ชวงทอง กรรมการเลือกต้ัง ป 2543-2544

มุมที่เหลือ จอย

ทองฟา ขอขอบคุณบรรณาธิการมาก ที่มีท่ีวางเหลือใหฉันไดเขียนเลาอะไร ฉันเปนคนชอบมองทองฟา สีฟาใสของมันสามมารถทําใหใจฉันชื่นบานและเยาววัยลงมาก

(เพื่อนๆที่เริ่มมีอายุลองยืมเคล็ดลับน้ี ไปใชดูสิคะ) ฉันเคยต้ังคําถามกับตัวเองวา “ทําไมทองฟาถึงมีสีฟาละจอย” หลังยุทธการตามลาหาคําตอบ ก็ไดความวา...

เริ่มดวยแสงจากดวงอาทิตยที่สองตรงมายังโลกน้ัน จริงๆแลวประกอบดวยแสงหลากหลายสี (แตกตางกันตามพลังงาน) ต้ังแตมวง นํ้าเงิน เขียว เหลือง สม และ แดง แตโลกของเรามีชั้นบรรยากาศปกคลุม ซึ่งมีสสาร กาซตางๆ ลองลอยอยู ท่ีสามารถทําอันตรกิริยากับรังสีจากดวงอาทิตยโดยเฉพาะกับแสงสีมวง นํ้าเงิน (พลงังานสูง) ที่กระเจิงกระจายไปยังทิศทางตางๆหลังจากการกระทบโมเลกุลกาซ ทําใหเราเห็นทองฟามีสีฟา ในขณะท่ีแสงสีเหลืองแดงซึ่งมีพลังงานต่ํากวา แทบจะไมสามารถกระเจิงได เราจึงเหนดวงอาทิตยมีสีสมแดงดดยเฉพาะยามเย็นซึ่งตําแหนงของเราบนโลกที่มองไปยังดวงอาทิตย ตองผานชั้นบรรยากาศที่หนากวาเดิม ประกอบดวยบรรยากาศชวงเย็นนั้นคอนขางสกปรกเต็มไปดวยฝุนละอองขณะเดียวกัน ถาเรายืนอยูในอวกาศซึ่งเปนสูญญากาศ (ปราศจากกาซ) เราจะเห็นดวงอาทิตยสวางจา แตรอบๆตัวเรามือสนิท

(พลกิตาม”มุมท่ีเหลือ”ตอไดท่ีหนา 56 ครบั)

เพ่ือนไทย 25

แนะนําคณะกรรมการดําเนินงานชุดใหม ส.น.ท.ย. (ประจําป 2544 – 2545)

!

นายปริญญา เทวานฤมิตรกุล นายก Doktorand-Rechtswissenschaft Uni-Göttingen

นางสาวจิรวด ีขาวออน อุปนายก Diplom-Politik FU-Berlin

นายสุริยา ณ หนองคาย อุปนายก Doktorand-Mathematik Uni-Hildesheim

นางสาวเธียรสิน เลี่ยมสุวรรณ เลขานุการ Sprachkurs Goethe-Institut-Göttingen

นางสาวคัททิยากร ศศิธรามาศ เหรัญญิก Magister- Geschichte Uni-Münster

นายวัชริศ กองเพียร ประชาสัมพันธ Diplom-Betreibswirtschaft Uni-Hamburg

นายชัยวัฒน สิทธิสมบัติ กรรมการวิชาการ!!Diplom-Technische Informatik RWTH-Aachen

นายจิรัสกวิน รักษวิเชียร เว็บมาสเตอร Diplom-InformatikUni-Gesamthochschule Kassel

นายศุภกิจ สุทธิเรืองวงศ สวัสดิการ Doktorand-Ingenieur TU-Berlin

นางสาวพัชรมณฑน ตระกูลทิวากร ปฏิคม Studienkolleg Aachen

นายศราวุธ เลิศพลังสันต ิ สารณียกร Diplom-Maschinenbau (Produktentwicklung und Konstruktionstechnik) Uni-Stuttgart

ร.ท. พงศชนก ศรีรักษ ประสานงานนักเรียนทหาร Diplom-Maschinenbau Universität der Bundeswehr Hamburg

เพ่ือนไทย 26

ร.ต. ณวรุณ ดีมา กรรมการกีฬา Diplom-Elektrotechnik Universität der Bundeswehr München

นางสาวอภิษฐา ตรีชั้น แนะแนวการศึกษา Diplom-Europäische Kultur und Wirtschaft Uni-Bochum

นายบุญยัง ปลั่งกลาง วัฒนธรรม Doktorand-Elektrotechnik Uni-Gesamthochschule Kassel

นายกอเกรียต ิ เศษชัยชาญ ทะเบียน Diplom-Maschinenbau (Ergänzung) TU-Clausthal

นางสาวปริยกร ปุสวิโร กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง Hamburg Doktorand-Informatik Uni-Bremen

นายบัญชา หิรัญศรี กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง Aachen Diplom-Elektronik (Nachrichtentechnik ) RWTH-Aachen

นายกิจธนา กองหาโคตร กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง Berlin และ Brandenburg Diplom-Maschinenbau TFH-Berlin

ร.ท. สุรชาต ิวรสุทธิ์ กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง München Diplom-Maschinenbau Universität der Bundeswehr München

นายชัชวาล ยะประสิทธิ์ กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง Stuttgart-Hoheheim Doktorand-Umweltschutztechnik Uni-Stuttgart

นางสาวโชติรส สุรพลชัย กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง Heidelberg, Mannheim และ Karlsruhe Doktorand-Mathematik Uni-Heidelberg

นายธฤต ิ ตันประยูร กรรมการสมาชิกสมัพันธเมือง Hannover Studienkolleg Hannover

!


นโยบายคณะกรรมการดาํเนินงาน ส.น.ท.ย. 2544-2545 จากนโยบายของนายกสมาคมที่แถลงตอที่ประชุมสามัญประจําป 2544 ณ เมืองฮันมึนเดน

คณะกรรมการดําเนินงาน ส.น.ท.ย. ชุดใหมไดประชุมสัมมนากันเม่ือวันท่ี 1-2 ธันวาคม 2544 ณ เมืองฮันโนเวอร สรุปเปนนโยบายของคณะกรรมการดําเนินงาน ส.น.ท.ย. 2544-2545 ดังตอไปนี ้1. ใหกิจกรรมเปนเวทีแหงการเรียนรู - กิจกรรมคือการเรียนรู เรียนรูท่ีจะทํางานกับผูอ่ืน เรียนรูท่ีจะสรางสรรค และเรียนรูที่จะเปนผูให กิจกรรม ส.น.ท.ย. จึงตองเปนเวทใีหกับทุกๆ คนที่อยากเรียนรู และใหเปนเวทีสรางคนรุนใหม ท่ีจะมีบทบาทในการสรางสรรคกิจกรรมนักเรียนไทยในเยอรมัน และสรางสรรคสังคมในวันขางหนาสืบไป โดยในการทํากิจกรรมจะยึดหลักสี่ประการคือ หนึ่ง เรียนรู - ไดประสบการณ สอง สรางสรรค - สรางสรรคตนเอง สรางสรรคสังคม สาม สนุก - มีความสุข และ สี่ ไมเสียการเรียน 2. สรางประชาธิปไตยจากรากฐาน และกระจายอํานาจ - สงเสริมใหมีการรวมกลุม และเลือกตั้งกรรมการสมาชิกสัมพันธของนักเรียนไทยของเมือง กลุมเมือง หรือรัฐตางๆ ตอเนื่องจากปที่ผานมา โดยปนี้จะไดมีการกระจายเงิน โดยจัดสรรคาสมาชิกคร่ึงหน่ึงใหกับกรรมการสมาชิกสมัพันธของแตละเมืองตามที่ที่ประชุมสามัญประจําป 2544 ไดมีมติเห็นชอบไว 3. เช่ือมประสานสมานฉันทนักเรียนไทย - เชื่อมประสานสัมพันธ และสรางเครือขายนักเรียนไทยทั้งในเยอรมัน และกับประเทศอื่นๆ ในยุโรป เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และประสบการณ อันจะเปนพ้ืนฐานของการรวมกันสรางสรรคสังคมไทยในอนาคตตอไป 4. สงเสริมวิชาการ - จัดกิจกรรมประชุมวิชาการประจําป เพ่ือแลกเปลี่ยนความรูและประสบการณในการนําความรูกลับไปพัฒนาประเทศไทย การสรางเครือขายวชิาการ และการชวยเหลือกันระหวางนักเรียนไทยในเยอรมัน 5. แนะแนวการศกึษาตอท่ีประเทศเยอรมัน - ในปจจุบันมีผูสนใจมาศึกษาตอทีป่ระเทศเยอรมันมากขึ้น การใหบริการขอมูลและแนะแนวการศึกษาตอในประเทศเยอรมันจึงเปนบทบาทที่สําคัญประการหนึ่งของ ส.น.ท.ย. ท่ีควรจะตองมีการดําเนินการอยางเปนระบบมากข้ึน 6. สรางสรรคสังคมไทย - ติดตามความเปนไป และมีสวนรวมในการสรางสรรคสังคมไทยตามสมควรแกกําลังสติปญญา ไมวาจะเปนดานวัฒนธรรม วิชาการ บําเพ็ญประโยชน หรือดานอ่ืนๆ ตามโอกาสจะอํานวย


บทความรับเชิญ เพื่อนไทยฉบับแรกของปนี้ ก็ไดรับเกียรติจากนักเขียนมืออาชีพ อยางคณุเพลงดาบแมนํ้ารอยสาย มอบบทความใหเรามาลง ทั้งนี้ทางกองบรรณาธิการ ขอขอบคณุ คุณเพลงดาบฯ ไว ณ ที่นี้ดวยครับ ที่อนุญาต ใหเพื่อนๆผูอาน และ นักเขียนสมัครเลนอยางเราๆ ไดมีโอกาสอานบทความดีๆอยางน้ีครับ โดยทั้งนี้เราก็ อยากจะแนะนําประวัติโดยยอ ของ นักเขียนกิตติมาศักดิ์ของเราทานนี้ ซึ่งเรียบเรียงโดยคุณศรีเกษม ดังน้ีครับ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กอนอื่นตองขอขอบคุณทีมงานหนังสือของสมาคมฯ โดยเฉพาะ “134” ที่ใหเกียรติ (แกมบังคับ) ใหผมรับหนาที่ในสวนนี้

จริงๆแลวผมไมเห็นความจําเปนใดๆเลย ที่จะตองเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับเจาของบทความรับเชิญในหนังสือของสมาคมฯ เพราะเทาที่ผมทราบ...หลายๆทานที่อนุญาตใหนําบทความมาลงนับไดวาเปน “ดาวคางฟา” ในวงการหนังสือแลวดวยซ้ําไป (อันนี้ไอเจา 134 เพื่อนผม มันสั่งวาหามแพลมออกเปนอันเด็ดขาดวาเปนใครบาง นัยวาจะใหตะลึงกันใหทั่ว) แตดวยฝนเล็กๆท่ีอยากจะแสดงความชื่นชมนักเขียนอยางเปนลายลักษณอักษร ทําใหผมรับคําชวนของคนอันตรายอยางเพื่อนผมโดยงาย อันนี้ตองแจงใหทราบกันกอนเพราะผมอาจจะเขียนชื่นชมจนเกินเลยไปดวยฉันทาคติบาง แตขอรับรองวาขอเท็จจริงเกี่ยวกับตัวนักเขียนนั้น เปนจรงิทุกประการ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ นําเรื่องเบาๆ ของตวัเองมาเลาไดอยางมีชวีติชีวา คําวาแหวกมานขี้ตา กับวิธีพรรณนาถึงการบิดขี้เกียจบงบอกวา 'เพลงดาบฯ' จะเปนนักเขียนติดอนัดับในไมชา ถายังเขียนตอ - บก. ”

ถามใีครสักคนพดูถึงหญิงสาววัยยีสิ่บตนๆ ที่เพิ่งจะมีผลงานตีพิมพไมกี่ชิ้นอยางนี้ ก็คงจะมี

เสยีงติติงวา “โอเวอร” แตหากผมจะเฉลยวา น่ันเปนประโยคเกาแกอายกุวา 15 ป ที่ปรากฏเปนลายลักษณอักษรในหนังสือจิ๊กโกที่ชื่อ “ไปยาลใหญ” คงจะไมมใีครกลาแยงกระมัง เปนที่นาเสียดายเหลือเกินที่ “ไปยาลใหญ” หายไปจากแผงกอนเวลาอนัควร ( ซึ่งจริงๆแลว เวลาอันควรมันเปนเมื่อไหรก็ยังไมมีใครตอบได -เปนบทรําพงึของผมเองครบั จะอานขามไปก็ได- ) แตผลผลิตหลายๆคนของการเพาะบมจากไปยาลใหญและสํานักพิมพศิษยสะดือก็ยังเปนที่นิยมอยูจนทุกวันนี ้


พอที่จะนับไดวา เพลงดาบแมน้ํารอยสาย เปนในศิษยสะดือที่รุงโรจนที่สุดคนหน่ึงในวงการขีดๆเขียนๆ ดวยตัวหนังสือท่ีละเมียดละไมของเธอ ทําใหคนอานหลายคนเปลี่ยนวิถีการเดินทางหลังจากที่ไดอานงานเขียนเรื่องทองเที่ยวของเพลงดาบฯ เพราะตองในเสนหของการทองเท่ียวแบบ “เกบ็เกีย่วอารมณ” มากกวาเก็บเกี่ยวปริมาณ ยังผลให“ทัวรซิม้”ทั้งหลายตองขาดรายไดไปหลายกิโลขีด และแมวาความสําคัญของจดหมายอีเลคโทรนิกสจะไมไดลดลง แตก็มีคนจํานวนไมนอยที่หันมาชื่นชอบการสื่อสารแบบชาๆผานมือบุรุษไปรษณียเพราะเธอ

เสนหของการทองเที่ยวแบบเก็บเกี่ยวอารมณก็ดี การสื่อสารแบบชาๆก็ดี มันมีอยูในตัวของมันเองอยูแลว ไมวาคุณเพลงดาบฯจะเขียนถึงเรื่องเหลานั้นหรือไม แตจะมีสักกี่คนที่กลาปฏิเสธวาเขาเหลานั้นไมไดเห็นเสนหเหลานั้นเพราะขอเขียนของเพลงดาบแมน้ํารอยสาย ! (สมควรใสเครื่องหมายอัศเจรีย ใหเธอจรงิๆครับ)

เพื่อเปนการยืนยันความพิเศษของเธอ อยากเชิญชวนใหทุกคนไดพิจารณาตัวเลือกท่ีสอด

คลองกบัประโยคท่ีวา “เพลงดาบแมน้ํารอยสายเปน...........” ก. บัณฑิตสาขาบัญชี จากมช. (ทั้งที่เที่ยวบอยพอๆกับเรียนดวยนะ) ข. อดีตนักรองสาวเสียงใส (ไดออกเทปดวยนะ) ค. อดีตนักแตงเพลงประกอบรายการ (รายการไดรางวัลบอยดวยนะ) ง. อดีตคนเบ้ืองหลังรายการโทรทัศน (รายการดังดวยนะ) จ. อดีตนักกีฬายิงปน (ไดเหรยีญดวยนะ) เฉลย ---จะเลือกไปทําไมกัน ใหพิจารณาเฉยๆ เพราะทุกขอเปนสวนหนึ่งของ “เพลงดาบแมน้าํ

รอยสาย” จริงๆ !---


แก เพลงดาบแมน้ํารอยสาย

เมื่อตนคริสตศักราช 2001 มีโอกาศไดเจอนายโนตนวลนอง อุดม แตพานิช แบบประชิดตัว เลยไดนั่งจับเขา คุยกันเปนครั้งแรกในรอบหลายปที่ผาน

“วันกอนผมเจอไอแปม เห็นมันนิ่งๆนึกวามันมีอะไร เพิง่นึกไดวา มันก็ 28 แลว ไมใชสาว 18 เหมือนเมื่อกอน ก็เลย...” อุดมพยกัหนาหงึกหงัก “เราแกกันแลวเนอะ พี่วามั้ย” เขาจับเขาฉันโยกไปมาเหมือนหาแนวรวม ฉันหันมองใบหนาขึงขังนั้นเหมือนหยั่งเชิงวา มันจะมาไมไหน

“ไมอะ...ไมวา ใครแกก็แกไปสิ” ฉันทําทาไมเอาดวย โดยลืมที่เขาพูดๆกันวา คนแกมักจะดื้อ พรอมเบี่ยงเบนประเด็นสนทนาทันที

“อากาศรอนเนอะ เมื่อกอนมันไมรอนทรมานขนาดนี้นี่นา เดี๋ยวนี้เหมือนมันรอนแบบจะเอาใหตายเลยนะโนต”

“มันไมไดรอนขึ้นสักเทาไหรหรอกพี่ แตเราแกแลวไงพออายุมากขึ้น ความอึดความอดทนมันก็ลดลง อยางนี้แหละพี่” อุดมเอามอืตบหัวเขาฉนัเบาๆ ออกแนวปลอบขวัญ

“เฮย...จริงเหรอ” “จรงิพ่ี...จริง” อีกคราวหนึ่ง กําลงัน่ังดูชองไอทีวีวันหยดุ พิธีกรวัยรุนกําลังสัมภาษณ นักแสดงวัยไลเลี่ยกันอยู

พอถามถึงอายุ ก็พากันอ้ําๆอึ้งๆ เขินกันไปเขินกันมา กวาจะเฉลยวา ที่เกี่ยงกันอยูเพราะกลัวคนจะรูวาแกนั้น ตางก็ยาง 23 ปแลว ฉันไดแตตัดพอในใจ

“โถ...ถา 23 นี่แก งั้นพี่ก็มรดกโลกแลวสิคะนองขา”


การไดเจอะเจอเพื่อนเกา เทาความหลัง ฟงสารทุกขสุกดิบกันและกัน เปนกิจกรรมดีๆ ในชีวิตอันหนึ่งซึ่งมักมีเสียงคอนแคะแทรกมาวา ”ฟองอายุ” แตครั้นจะไมคบเพื่อนเกา ไมเมาธความหลัง เพราะเกรงเสยีงคอน ก็ดูปญญาออนเอาการอยู

สัมพนัธภาพระหวางมนุษยเราเปนส่ิงมหัศจรรยอกีประการท่ีฉนัจัดอันดับไวตนๆ เราเจอะเจอและจากลาคนบางคนดวยความรูสึกเศราเสียดายวา ชาตินี้อาจไมไดพบกันอีก กับบางคนก็หมายมั่น ถึงขั้นนัดแนะวาจะมาเจอกันอีกเมื่อนั้นเมื่อนี้ แตกบับางคน เรากลับไมไดคิดถึงเรื่องจะไดพบหรือไมไดพบกันอีกเมื่อไหรเลยแมแตนอย เหมือนวามันไมใชเรื่องสลักสําคัญอะไรสักนิด ดังเชนที่ฉันรูสึกตอ โจ แฮรริส

โจเปนหนุมอเมริกันท่ีมี่ภรรยาเปนชาวญี่ปุน ปจจุบันเปนอาจารยสอนวิชาวาดวยการเขียน อยูที่มหาวิทยาลัยในเมืองฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุน ฉันเคยเปนลูกศิษยของโจอยูราวอยูหนึ่งป เมื่อครั้งที่เขายังสอนอยูที่ California State University ในเมืองซานเบอรนารดิโน แถบแคลิฟอรเนียใต ดวยความที่อยูในวัยไลเลี่ยกัน โจกับฉันเลยเปนเพื่อนกันมากกวาจะเปนครูกับศิษย

หลังจากยายไปสอนที่ฮิโรชิมาบานเกิดของภรรยาแลว เรากย็งัสงขาวถงึกันอยูเนืองๆ ทางจดหมายและไปรษณียบัตร อีกหนึ่งปตอมา ถึงไดเจอกันแบบตัวเปนๆอีกครั้ง ตอนที่เขากลับไปเยี่ยมพอแมที่แคลิฟอรเนยีใต แลวเราก็ไมไดพบกันอีกเลย จนกระทั่งเมื่อตนมิถุนายนที่ผานมา เมื่อบุญพาวาสนาผลักใหฉันไดไปเยือนญี่ปุน โปรแกรมเยี่ยมเพื่อนเกาจึงถูกบรรจุลงไปในแผนการเดินทางเปนโปรแกรมหลัก

โจเปน”เพื่อน”ท่ีดี ที่ใหคากับคําวามิตรภาพและใสใจในความสัมพันธระหวางเพื่อน กอนฉันออกเดินทาง โจแยมพรายมาทางอี-เมลวา มีขาวดีจะบอก-ฉันเดาออกในทันที ถาผิดละก็ จะยอมใหดีดมะกอกจนสิ้นใจตาย

ที่ไมเคยนึกถึงสักนิดวาเราจะไดพบกันอีกหรือไม เมื่อไหรนั้น ไมใชเพราะไมอยากเจอเขาอีก หากแตตรงกันขาม โจเปนเพือ่นเกาท่ีฉันปรารถนา จะไดพบอกีครัง้เปนท่ีสุด เพียงแตเมื่อเราวางใจในความสัมพันธระหวางกันและมีที่ทางอันมั่นคงสําหรับวางความรูสึกดีๆ ตอกันไดเหมาะสมเรียบรอยดีแลว เราก็จะไมรูสึกทุรนทุรายถามหาการไดพบหรือจากพรากในครั้งตอๆ ไปก็เทานั้นเอง

เย็นวันนั้น เราพบกันหลังจากเขาหมดธุระที่มหาวิทยาลัย โจดูผอมลงไปถนัดตาจากตอนที่เจอกันครัง้ลาสดุเมือ่หาปกอน “อาหารญีปุ่นนะ เธอก็รูวาไขมันต่ํากวาอาหารฝรั่งขนาดไหน กินเทาไหรก็เลยไมอวน” โจวา ฉันรีบทายขาวดีของเขากอนอะไรอื่น

“นึกแลว...วาตองทายถูกแหงๆ ฉันนาจะใบใหมันคลุมเครือกวาน้ันหนอยนะ” ดวงตาของวาที่คุณพอมือใหมสุกใสเปนประกายวิบวับ

คํ่าน้ัน เราเดินไปคุยกันไปเรื่อยๆ ตามแตถนนหนทางจะพาไปจนเกือบทั่วเมืองฮิโรชิมา สารพันหัวขอสนทนาที่ผุดพรายขึ้นมาใหการพูดคุยออกรสไมขาดตอน ตามประสาเพื่อนที่ไมไดเจอกันมาหาป โจดูตื่นเตนกับสมาชิกตัวนอยของครอบครัว ที่มี่กําหนดลืมตามาชมโลกในชวงคริสตมาสที่จะถึงนี้อยางเห็นไดชดั


“ไมรูวาฉันจะเปนพอแบบไหนนะเนี่ย” “ไมตองกงัวลหรอก ทุกอยางมีเวลาของมัน เมือ่ถึงเวลา...เธอก็ทําไดดีเองแหละ” ฉันไมไดแค

พูดปลอบใจหรือใหกําลังใจอะไรเขาหรอก แตเชื่อวาทุกอยางมี”เวลาของมัน”จรงิๆ จําไดวา เมื่อเจ็ดปกอนตอนแรกๆที่รูจักโจ เขากับภรรยาผูนารักก็ไมไดดําริที่จะมีลูกกันเลย...

นั่นไมใชเพราะ”เวลาของมัน”ยังเดินทางมาไมถึงหรอกหรือ ...เวลาที่อยากมีสิ่งนั้นสิ่งนี้ เวลาที่อยากมีคนรัก เวลาที่อยากแตงงาน เวลาที่พรอมมีทายาท

ฯลฯ แตก็ใชวาชีวิตจะมีสูตรสําเร็จตายตัวแคนั้น แมทุกอยางลวนมีเวลาของมัน แตอาจไมใชทุกคนที่จะมีเวลาสําหรับทุกอยางเหมือนกันหมด

ใชวาจะอยากดื้อดึงฝนธรรมชาติสังขาร แตฉันรูสึกวาความแกชรา เรานาจะเปนคนบอกกับตัวเองมากกวา...เมื่อถึงเวลา ถาตองใหมีคนอื่นมาบอก มันจั๊กกะจี๋หัวใจพิกล เหมือนเปนคนไมยอมรับความจริง เหมือนไมยอมรูตัวเสียที

ที่เขียนมาไดเปนคุงเปนแควขนาดนี้ ก็คงไมแคลวเปนเพราะ”ถึงเวลา”ของมันแลวเหมือนกัน


เมือง สถาปตยกรรม มนุษย สองแคว

สถาปตยกรรม กับการอนุรักษในสยามประเทศ เปนที่รูกันดีวายุโรป ดินแดนท่ีร่ํารวยไปดวยประวัติศาสตร และ วฒันธรรมที่ถูกบมเพาะมาเปนระยะเวลา นานนั้น แมจะถูกภัยสงครามคุกคามอยางไมขาดสายในชวงศตวรรษท่ีผานมา รวมทั้งสงครามทาง วัฒน-ธรรมอันเปนหนึ่งเดียวทั่วโลก ท่ีกําลังคุกคามไปยังทุกหนทุกแหงบนโลกใบน้ี แตคงไมมีใครปฏิเสธไดวา สิ่ง ตางๆที่ถูกบมเพาะมานั้น มิไดสูญหายไปเลย แตกลับแสดงตัวอยางโดดเดนจนถึงปจจุบัน ประกาศตัวให คนจากท่ัวทุกสารทิศไดช่ืนชม และศึกษาความเปนมาของวัฒนธรรมอันยาวนานน้ี ส่ิงสําคัญท่ีชวยรักษา ใหสิ่งเหลานี้ ดํารงอยูไดน้ัน คือ จิตสํานึกท่ีฝงรากลึกอยูในจิตใจของผูคนท่ีน่ี ในเรื่องของการอนุรักษนั่นเอง จากยุโรปสูเมืองไทย แนวคิดเร่ืองน้ีเปนอยางไร ลองพิจารณาจากมุมมองของเด็กไทยในตางแดนคนหน่ึงดู วาเธอคิดอยางไรกับการอนุรักษสถาปตยกรรมในประเทศไทย ประเทศท่ีไมดอยไปกวาใครในดานประวัติ-ศาสตรและวัฒนธรรมอันยาวนาน ช็อคโกแลตสอดไส “ถาหนวยงานท่ีรับผิดชอบดานการอนุรักษโบราณสถาน เปรียบไดกับผูผลิตช็อคโกแลตสอดไส หนวยงาน ท่ีรบัผิดชอบดานการอนุรักษโบราณสถานในประเทศไทยขณะน้ีก็คงจะเปรียบไดกับผูผลิตช็อคโกแลตสอดไสทีค่ดิเพยีงแตวาจะทําอยางไรใหไสเหลาเชอรรี่ที่เคากําลังผลิตรสชาติเหมือนเหลาเชอรรี่รสเลิศที่มีอยูจริง โดยมิไดคิดวาจริงๆแลวผูบริโภคไมไดตองการกินเหลาเชอรร่ีรสเลิศในช็อคโกแลตของคุณ แตเคา ตองการ กนิช็อคโกแลตที่มีไสเชอรรี่ที่อรอยทั้งชิ้นเทานั้นเอง”

คุณเคยกินช็อคโกแลต แบบที่มีไสขางในมั้ย?? ถาเคยคุณคงจะนึกภาพตามที่ฉันกําลัง

จะบรรยายออก คุณคาดหวังอะไรจากมัน แนนอน…คุณตองคาดหวัง ทีจ่ะไดกิน ช็อคโกแลตท่ีอรอย ลองฟงฉันตอไปนะ ถาหนวยงานท่ีรับผิดชอบ ดานการอนุรักษโบราณสถาน เปรียบไดกับ ผูผลิต ช็อคโกแลตสอดไส หนวยงานท่ีรับผิดชอบดานการอนุรักษโบราณสถานในประเทศไทย ขณะนี้ก็คง จะเปรียบไดกับผูผลิตช็อคโกแลตสอดไสที่คิดเพียง แตวาจะทําอยางไร ใหไสเหลาเชอรรี่ที่เคากําลัง ผลิตรสชาตเิหมือนเหลาเชอรรี่รสเลิศที่มีอยูจริง โดยมิไดคิดวาจริงๆแลว ผูบริโภคไมไดตองการกิน เหลาเชอรรี่รสเลิศในช็อคโกแลตของคุณ แตเคาตองการกินช็อคโกแลตที่มีไสเชอรรี่ที่อรอยทั้งชิ้นเทานั้นเอง การที่ช็อคโกแลตสอดไสจะอรอยไดนั้น คุณคงไมคิดวาเนื้อช็อคโกแลตนั้นจะไมมีความสําคัญหรอกนะ


จริงอยูท่ีไสอาจเปนองคประกอบหลักท่ีคุณคาดหวังสําหรับช็อคโกแลตสอดไส แตมันจะไมมีทางอรอยได ถาสวนผสมของ ความเปนช็อคโกแลตของมันไมครบถวนและกลมกลืนไปกับรสของไสภายใน

ปจจุบันการอนุรักษโบราณสถานในประเทศไทย ยังมักจะหยดุเพยีงแคการอนุรักษอาคาร โบราณ เจดีย อโุบสถ หรือแมกระทั่งพระพุทธรูป ซ่ึงฉันเรียกวาเปนไสของช็อคโกแลตเทาน้ัน แตตัวเน้ือ ช็อคโกแลตเลา เมืองก็เปรียบไดกับเนื้อช็อคโกแลตที่หอหุมไสเหลาเชอรรี่เอาไว เราในฐานะผูผลิต ช็อคโกแลตสอดไส ก็ควรจะสรางรสชาติที่กลมกลอม เขากันไดดี กับไสขางในของช็อคโกแลตมิใชหรือ ยก ตัวอยางเชน ปราสาทหินพิมายเปรียบดังไสเหลาเชอรรี่รสเลิศ เมืองพิมายคือเนื้อช็อคโกแลต อันประกอบดวย แนวกําแพงเมือง คูเมือง ประตูเมือง คันดินอันเปนรูปทรงของช็อคโกแลตท่ีมีเอกลักษณ ใหเรารับรูวาน่ีคือรูปลักษณของช็อคโกแลตไสเชอรร่ี ชุมชนท่ีเรียกช่ือเปนคุมตางๆมาแตโบราณ หรือ ถนนตามแนวแกนหลักท่ีมีช่ือตามประโยชนใชสอยในอดีต รวมทั้งบารายก็เปรียบไดกับนม น้ําตาล และ ผงช็อคโกแลตที่ชวยปรุงใหรสชาติกลมกลอมเขากันกับไสภายในนั่นเอง ถาขาดสิ่งเหลาน้ีไป ช็อคโกแลตน้ี ก็คงจะเปนช็อคโกแลตสอดไสที่ไมอรอย การอนุรักษในความคิดฉัน จึงมิใชการอนุรักษเพียงแคตัวอาคาร โบราณสถานเทานั้นแตหมายความรวมถึงการ อนรัุกษองคประกอบโดยรวมของความเปนสถานท่ีน้ันๆ ไวดวยกันอยางกลมกลอม กาละ+เทศะ

“เวลาไดทําใหทีน่ั้นๆเกิดคุณคาและเติบโตไปพรอมๆกัน ดังน้ันเวลาทุกเส้ียววินาทีจึงเปน ประสบการณที่สั่งสมบนที่แหงนั่น และลวนมีคุณคากับท่ีแหงน้ัน ฉันไมคิดวาเราจะสามารถหยุดเวลา ของสถานท่ีแหงใดๆไวเพียงแคเวลาท่ีคุณคิดเพราะสถานท่ีหน่ึงๆจะถูกบมเพาะ ความเปนสถานท่ีแหงน้ัน ดวยกาลเวลาเราจึงควรที่จะรวมกันสานตอเวลา ณ ปจจุบันใหประสานตอเน่ืองไปกับเวลาในอดีตของ สถานที่ น้ันๆมิใชหรือ”

เมื่อคุณอานบทความนี้จบ การอานบทความนี้ก็จะกลายเปนอดีตสําหรับคุณ อดีตของ คุณจะมีเรื่องราวเพิ่มมากขึ้นตลอดเวลาที่ผานไป ประวัติศาสตรคือความรูเก่ียวกับเร่ืองราว ในอดีต ดังน้ันส่ิงท่ีเกิดข้ึนตอนน้ี ก็เปนประวัติศาสตรของอีก10นาที ขางหนาเชนกัน วัดแหงหน่ึงสรางเม่ือป พ.ศ.1860 ตอนนี้วัดนั้นมีอายุ 683 ป อีก100ปขางหนาวัดน้ีจะอายุ 783 ป ไมใช683 ป ฉัน กําลงัพยายาม จะอธิบายวาเวลาไดทําใหท่ีน้ันๆเกิดคุณคาและเติบโตไปพรอมๆกัน ดังน้ัน เวลา ทกุเสี้ยววินาทีจึงเปน ประสบการณที่สั่งสมบนที่แหงนั่น และลวนมีคุณคากับท่ีแหงน้ัน ฉันไมคิดวา เราจะสามารถหยุดเวลา ของสถานท่ีแหงใดๆไวเพียงแคเวลาท่ีคุณคิด เพราะสถานท่ีหน่ึงๆจะถูกบม เพาะความเปนสถานท่ีแหงน้ันดวยกาลเวลา เราจึงควรที่จะรวมกันสานตอเวลา ณ ปจจุบันใหประสาน ตอเน่ืองไปกับเวลาในอดีต ของสถานที่นั้นๆมิใชหรือ สมมติวามีเจดียแหงหน่ึงสรางข้ึนเม่ือ 1000 ปที่แลวเคยถลมลงมา และถูก บูรณะใหมท้ังองคเม่ือ 700 ปท่ีแลว ถงึวันนี้เจดียนี้ไดถลมลงอีกครั้ง คุณคิดวาคุณจะทําเชนไรกับเจดียน้ี สําหรับฉัน ฉันจะไมเก็บเวลาของเจดียน้ีไวท่ีแค 700 ป หรอืพยายาม


ยอนกลับไปที่ 1000 ปที่เราไมรูวามันเปนอยางไร แตจะบอกใหคนรุนหลังตอไปไดรูวา ณ เวลาน้ีมันเปนอยางไร โดยที่ยังคงเลาเรื่องราวของเวลาที่ผานมาของเจดียนี้ โดยบอกถึงชวงเวลา อยางเปดเผยวา เมื่อ 700 ปทีแ่ลวมันเคยเปนเชนไร และปจจุบันเปนเชนไร กาละและเทศะคือ สัมพันธภาพที่เปนหนึ่งเดียว เติบโตไปพรอมๆกันอยางไมหยุดนิ่ง และนี่คือเสนหแหงสรรพสิ่ง ในความคิดของฉัน แลวคุณยังจะพยายามหยุดกาละไวอีกหรือ???

Sense of belonging คุณเคยปลอยใหใครเดินเขามาในหองนอนของคุณแลวเอาขยะมาท้ิงบนเตียงคุณม้ัย? คุณเคยพนสเปรยใสผนังหองนั่งเลนที่บานคุณเองวา…พอทุกสถาบันมั้ย? แลวคุณเคยคิดจะตัดเศียรพระท่ีบานคุณแลวเอาไปขายม้ัย?

ฉันวาคุณคงไมเคยหรอกและก็ไมเคยแมแตจะคิดดวยซํ้า โธ..ก็ใครจะไปทําอยางน้ันกับบานของตัวเอง ไดลงคอเลา คุณเริ่มที่จะเขาใจหรือยังละ ถาคนเราคิดวาเราเปนเจาของท่ีใดๆหรือส่ิงใดๆก็ตาม เคาจะเกิดความรักและจะดูแลส่ิงน้ันเปนอยางดี ปจจุบันปญหาท่ีเกิดข้ึนของการอนุรักษโบราณสถาน ในไทยคือ การที่หนวยงานมีคนไมพอเพียงที่จะดูแลโบราณสถานมากมายที่มีคนจอง จะทําลายมากมาย ยิ่งกวา แตถาคุณเพียงทําใหคนทองถ่ินในแตละท่ีเคารูถึงความสําคัญของที่นั้นๆ และรวมรับรูวาเคาเอง ก็คือเจาของส่ิงน้ันดวย ไมใชเปนเพียงคนท่ีถูกคุณพยายามขับไลใหออกไปหางๆจาก ส่ิงท่ีคุณคิดวา คุณเปนเจาของซะเอง เคาก็จะรักและชวยกันดูแลแทนคุณ และเปนการดูแลอยางใกลชิดกวา ที่คุณทําไดซะอีกและก็จะเปนการดูแลอยางสืบเนื่องชั่วลูกชั่วหลาน เหมือนยิงปนนัดเดียวไดนกสองตัว คนที่จะทําลายอาจเปนเพราะความไมรูก็จะลดลงและมาเพิ่มที่จํานวนผูชวยดูแลแทน

นอกจากนี้ยังสามารถยอนกลับสูเรื่องกาละ+เทศะ และช็อคโกแลตสอดไสที่กลาว ถึงตอนแรกอีก เพราะคนในชุมชนเองก็คือ องคประกอบที่สําคัญของเนื้อช็อคโกแลต และ เปนสวนหนึ่งของการเกิดเหตุการณเปนเวลาที่สัมพันธกับสถานที่นั้นอยางไมมีทางแยกออกจากกันได ดังนั้น ฉันจึงคิดวา การพัฒนาที่คนนาจะเปนหนทางของการอนุรักษที่ยั่งยืนที่สุด ใครละจะรักบานของคุณเทาตัวคุณเอง


คลีนิคหมอขางบาน หมอกุก

ตอน มารูจักกับอุปกรณตางๆสําหรับทําความสะอาดฟนกันเถอะ

เพิง่เปดคลนีคิเปนวันแรก ยังไมมีคนไขรายไหนหลงเขามา รวมถงึยังไมมีหมอรับเชิญ ทานไหนแวะมาเยี่ยม หมอกุกกเ็ลยถือโอกาสชวนคุยเร่ืองใกลตัวไปพลางๆกอนคะ เริ่มตนที่สุขภาพฟน กอน แลวกันนะคะ หลายคนคงเคยเดินผานแผนกของใชสําหรับทําความสะอาดฟนเห็นอุปกรณ บางอยางหนาตาแปลกๆ อาจมคีนข้ีสงสัยบางคนที่อยากรูวามันมีไวสําหรับใชทําอะไรและมี ความจําเปน ท่ีจะตอง ซือ้ใชหรือไม วันนี้เรามาคุยกันเรื่องของใชเหลานี้กันดูนะคะ 1. แปรงสีฟน (Zahnbürste) บางคนรองยีเ้ลย แปลกตรงไหน รูจักอยูแลวจะมาพูดถึงทําไม กแ็หมแปรงสฟีนทีม่ขีายอยูทุกวันนี้ มันมีหนาตาหลายแบบ เดิมที่เรียนๆสอนๆกันอยูในคณะทันตแพทย-ศาสตร ก็จะแนะนําใหบอกคนไขวา แปรงท่ีดีควรจะมีหนาตัดของขนแปรงเรียบตรง ขนแปรงตองนุม ขนาดไมใหญไมเล็ก พอเหมาะกับชองปาก เด๋ียวน้ีก็จะเห็นวาหนาตัดของขนแปรงมันหลายแบบ มีท้ังแบบ โคงเวา แบบนนู บางทีบานเปนกระถางธูป บางทีเปนคล่ืน บางทีก็มีกระจุกเล็กสูงกวาใครอยูที่ปลายดาน หนึง่ และทกุแบบท่ีไมเหมือนกันเลยเน่ียก็ลวนโฆษณาวาออกแบบมาเพ่ือใหแปรงไดมีประสิทธิภาพ ดียิ่ง ข้ึน และอางวามีงานวิจัยท่ีรองรับวาแปรงของตนมีประสิทธิภาพดีกวาแบบเดิมๆ หรือแบบอ่ืนๆท่ีตนไมได ผลติ สวนงานวิจัยของผูที่มิไดมีสวนไดสวนเสียกับการออกแบบแปรงเหลานั้น มีหลายงานวิจัยที่ผล ออกมาวา ประสิทธิภาพไมแตกตางกัน รวมถงึงานวิจัยของหมอกุกเองดวย ท้ังน้ีกเ็ปนเพราะวายงัมีส่ิงอื่นๆ ทีม่สีวนสาํคัญกบัการแปรง นอกไปจากรูปรางของแปรงฟน เชน ทักษะในการแปรงของแตละคน ลกัษณะของฟน ของแตละคน ฯลฯ แลวจะเลือกใชแบบไหนดีละ ความเห็นของหมอกุกก็มีกวางๆวา หากคุณพอใจกับรูปรางของแปรงแบบไหน และใชไดสะดวกถนัดมือ ซื้อไปแลวจะขยันแปรง แปรงแลว ไมเปนอนัตรายตอเหงือกและรูสึกวาสะอาด ราคาพอจับจายไดก็จงซ้ือไปใชเถิด และหากเมื่อใชไปแลว ขนแปรงเยนิหรอืบานมากก็จงเปลี่ยน ซ่ึงโดยมากก็จะแนะนําใหเปล่ียนทุกๆ 3 เดือน แตก็ไมเสมอไป ขึ้นอยูกบันิสัยการแปรงของแตละคนดวยคะ สวนตัวของหมอกุกนั้น ก็คงใชแบบธรรมดา เน่ืองจาก ราคาประหยัดกวา หรือใชแบบท่ีไดรับแจกมาใหทดลองใชเพราะวาฟรีคะ 2.ไหมขัดฟน(Zahnseide) เปนสิง่จําเปนมากๆ และตองมีใชในหองน้ําหรือพกติดตัว เปนอันดับที่สองรองจากแปรงสีฟน เน่ืองจากวา ถึงเราจะแปรงฟนไดดีเลิศขนาดไหน เราก็ไมสามารถ ท่ีจะใชขนแปรงสอดแทรกไปท่ีดานขางของฟน ซ่ึงเรียงตัวอยูชิดกันได ทําใหตรงน้ีเปนจุดออน ทีจ่ะเกดิการผไุดงายเนื่องจากเราทําความสะอาดไดไมถึง แถมฟนผุท่ีดานขางของฟนน้ี ตรวจพบ ดวยตาเปลาได ยากเสียดวย เนือ่งจากถูกปดไวโดยขางฟนท่ีอยูติดกัน กวาจะทราบได


กม็กัเปนมากพอสมควร จึงจะมี อาการฟองออกมา ใหเห็น หรือไมก็ตองใชการถายภาพรังสีจึงจะตรวจพบ ดังนัน้เราจึงควรกันไวดีกวาแก ดวยการใชไหมขัด ฟนทําความสะอาดบริเวณดังกลาว อยางนอยวันละ 1 คร้ังหลังแปรงฟนกอนนอน ไหมขัดฟนนีม้ทีําออกมาหลายแบบ บางทีเปนเสนเล็กๆบางๆคลายเสนดาย ท่ีท่ัวๆไปใชคํา ภาษาองักฤษวา Dental floss บางทีทําออกมาเปนแถบเรียกเปน Dental Tape บางทีมีเติมสีเติมกลิ่น ขาวบาง เขียวบาง เคลือบข้ีผ้ึงบาง ไมเคลือบบาง การเลอืกใชกแ็นะนําวา ถาเพิ่งจะเริ่มใช ใหซ้ือ แบบเคลอืบข้ีผึง้ (waxed) เน่ืองจากจะบาดเหงือกไดยากกวา วิธีการใชเพียงแตดึงไหมขัดฟนออกมา ราว 1ฟตุ แลวพนัทีป่ลายนิ้วชี ้ ของมือท้ังสองขาง แลวคอยๆเคลื่อนผานซอกฟนแตละซี่ ทําไปเรื่อยๆ จนครบท้ังปาก

3. ไหมขัดฟนชนิดมีดามจับสําเร็จรูป (Zahnseide - Sticks) ลักษณะหนาตาดังรูป ใชสําหรับทํา ความสะอาดดานขาง ของ ตัวฟน เชนเดียวกับไหมขัดฟนแบบธรรมดา เหมาะสําหรับ คนที่ไมสะดวกท่ีจะใชน้ิวมือของตนเอง พันไหมขัดฟนเขาไปในปาก เพราะไมสะดวก หรืออาเจียนไดงาย ก็ควรซ้ือแบบน้ีใช ราคาก็อาจจะแพงกวาไหมขัดฟน ธรรมดาเล็กนอย 4. แปรงซอกฟน (Interdental, Proximal brush)

หนาตาคลายกับแปรงลางขวด แตมีขนาดเล็กจ๋ิว เหมาะสําหรับคนที่มีซอกฟนกวาง เปนโรคปริทันต มเีหงือกรน จนกระท่ังดานขาง ของฟนที่เคยชิดกันและ มีเหงือกปดอยูไดกลายเปนชองดังรูป

ก.ซอกฟนคนปกต ิ ข. คนที่มีเหงือกรน หรือซอกฟนกวาง ค.วิธีใชแปรงซอกฟน วิธีใชแปรงซอกฟน ทําโดยการสอดแปรงซอกฟนเขาไปท่ีบริเวณซอกฟน ดังรปู แลวเคลื่อนนําไปมา ในแนว หนาหลัง โดยมากทันตแพทยจะแนะนําใหคนท่ีเปนโรคเหงือก หรือปริทันตอักเสบใช 5. ไมจ้ิมฟน (Zahnstocher, Zahnhölzer) เปนอุปกรณชวยทําความสะอาดซอกฟน ชนดิหน่ึงสวนมากมักทําจากไม ในเมืองไทยเราจะมีไมจ้ิมฟนแบบด้ังเดิม ซ่ึงจะมปีลายแหลมสําหรับ จ้ิมอาหาร หรอืแบบเปนรูปล่ิมท่ีเห็นวางขายในตางประเทศน้ันอาจจะเหมาะกวา แตอยางไรก็ตาม


ไมจ้ิมฟน จะใชทาํความสะอาดไดดีในเฉพาะคนที่มีซอกฟนกวางหรือมีฟนหาง จึงไมไดเปนอุปกรณหลกัๆท่ีทันตแพทยแนะนําให ใช 6. หวงรอยไหมขัดฟน (Floss Threader) หนาตาคลายเข็มเย็บผา แตทาํจากพลาสติกหรือวัสดุที่นิ่มๆ มีไวสาํหรบัรอยไหมขัดฟน เพ่ือเขาไปทําความ สะอาดใตสะพานฟนในคนท่ีใสฟนปลอมชนิดติดแนน เปนอุปกรณท่ีจําเปนสําหรับคน ทีม่ฟีนปลอมชนิด ดังกลาว ซ่ึงโดยปรกติหมอท่ีทําฟนปลอมชนิดน้ีใหกับคนไข จะแนะนําหรือ สอนวิธีใชใหกับคุณเองคะ 7. Super Floss เปนไหมขัดฟนชนดิพิเศษ ที่มีสวนประกอบ 3 สวนดังภาพ สวนแรกเปนสวนนํา สวนที่สองเปนสวนที่มีลักษณะหยุนๆ คลายฟอง-นํ้า เหมาะกบัซอกฟนทีไ่มแคบมาก และสวนสุดทายเปนไหมขัดฟนที่มีความ หนาเทาไหมขัดฟนปกติ อุปกรณชนิดนี้เหมาะสําหรับ คนทีใ่สฟนปลอมชนิด ติดแนน แตไมสะดวกที่จะตองมารอยไหมขัดฟน 8.แปรงสีฟนไฟฟา เปนแปรงสีฟนชนิดท่ีใชแบตเตอร่ี เหมาะมาก สาํหรบัคนที่ใชมือเคลื่อนไหวไดไมคอยถนัด รวมถงึคนท่ีข้ีเกียจแปรงฟนโดยการ ขยบัมือดวยตัวเอง มีขอดีคือ ชวยใหแปรงฟนไดนานโดยไมเม่ือย และอาจจะ รูสกึเพลิดเพลนิกับการแปรงฟนข้ึนกวาเดิม แตก็มีขอเสียคือ ราคาแพงกวาแปรงสีฟนธรรมดา และ ไมสามารถทีจ่ะเปล่ียนรูปแบบของการแปรงท่ีถูกกําหนดมากับเคร่ืองไดในขณะท่ี หากเรา แปรงเอง เราสามารถเปลี่ยนทา และวิธีการแปรงตามท่ีเราตองการได สําหรับประสิทธิภาพในการแปรงเอง ก็ไมไดแตกตางไปจากแปรงสีฟนธรรมดาคะ 9. แปรงสีฟนสําหรับใชแปรงฟนปลอม (Prothesenbürste) เปนแปรงสีฟนท่ีมีขนาดใหญกวาแปรงปรกติ ใชสําหรับแปรงผิวนอกของฟนปลอม ถอดได บริเวณท่ีเปนซ่ีฟน หรอืบริเวณผิวนนูของฟนปลอม ในความเห็นของ หมอกุกน้ีคิดวา แปรงสฟีนธรรมดาที่เรามีอยูก็สามารถใชแปลง ฟนปลอมไดดีอยูแลว ก็ไมจําเปนนักทีเ่ราจะตองซ้ือมาใชเพ่ิมเปนพิเศษ นอกเสียจากคุณตาคุณยาย ทีไ่มมฟีนเหลอือยูแลว ใสฟนปลอมทั้งปาก หากจะตองซ้ือแปรง การเลือกซื้อแปรงชนิดนี้ก็ดูจะเหมาะสม คะ

ทีห่มอกุกกลาวมาทั้งหมด อาจจะยังไมครบทุกอยางท่ีมีวางขาย แตก็เห็นวาเปนเพียงสวนนอย จึงไมไดนาํมาเขียน หากผูอานมีคําถามตกคางอยูในใจ ก็สามารถที่จะถามไถมาทางกองบรรณาธิการได ไมไดจํากดัเฉพาะเร่ืองสุขภาพฟนนะคะ รวมถึงหากมคุีณหมอทานใด อยากจะสงเรื่องมาคุยที่คอลัมน บาง คลีนิคหมอขางบานก็ขอยินดีตอนรับคะ


เศรษฐกิจ (จากมุมมองของชาวบาน) เฮียมืด

คงจะเปนเรือ่งท่ีปฏิเสธไมไดวา ประเทศไทยในขณะนี ้กําลังประสบกับปญหาตางๆ มากมาย ไมวาจะเปนปญหาเศรษฐกิจ หรอืวา ทางการเมอืงและสังคม นับวา เปนสิ่งที่แนนอน ท่ีการจะแกปญหาเหลานี้นั้น จําเปนจะตองไดรับความรวมมือจากทุกๆดาน โดยเฉพาะจากประชาชนทุกทานเปนสําคัญ ไมวาจะเกี่ยวกับการพัฒนาดานการศึกษา,สิ่งแวดลอม,การพัฒนาดานเศรษฐกิจ และสังคมรวมถึง ระบบทางการเมอืง ฯลฯ เนือ่งจากตัวผมเองพอจะมีความรู เกี่ยวกับเศรษฐศาสตร บางเล็กนอย ผมจึงใครเสนอ การมองประเทศไทย รวมถึงประเทศเพื่อนบาน โดยเนนไปทางดานเศรษฐกิจ นี่เปนเพียงการมองของคนสามัญคนหนึ่ง ซึง่ไมไดเปนนักวิชาการ หรือ คงแกเรียนมากมาย เปนเพียงขอมูลหนึ่งเทานั้น อยางไรก็ตามผมหวังจากใจวา ขอมูลน้ีจะเกิดประโยชนตอผูอาน แมเพียงเล็กนอย ผมก็จะดีใจมากแลว ถาจะเอยถึง สถานภาพทางเศรษฐกิจของประเทศไทยในขณะนี ้คนสวนใหญ คงจะเล็งเห็นวา กําลังอยูในสภาวะที่คับขัน ไมวาจะดูท่ีอตัราการเจรญิเติบโต ของผลิตภัณฑมากมาย ภายในประเทศ(หรือที่เรียกวา Gross National Product (GDP) ซึ่งในขณะน้ีหรือป 2001 คา GDP ณ ราคาประจําปของไทยมูลคาประมาณ 5,000 พันลานบาท) ในปค.ศ. 2001 นี้มีคาเพียง 1.5 % ซึง่ตํ่ากวาท่ีคาดไวแตแรกคอื 4-5 % หรอืจะมองดท่ีูปญหาคนวางงานจาํนวนกวา 1 ลานคน รวมถึงปญหาของยอดหนี้สาธารณะที่คาดวาจะสูงเกือบ 60 % ของ GDP ในปงบประมาณ 2545 ปญหาการชะลอตัวทางเศรษฐกิจของประเทศไทย นั้นสวนหนึ่ง นอกจากเปนผลมาจากการขาดความนาเชื่อถือของเศรษฐกิจไทย และการขาดความมั่นใจของนักลงทุน ซึ่งนํามาสูการหดตัวของการลงทุน ซึ่งจะเปนตัวกระตุนเศรษฐกิจแลวนั้น ยังเปนผลจากปจจัยภายนอก เน่ืองจากประเทศไทยเปนประเทศเล็กในเชิงเศรษฐกิจโลก และ สามารถถูกกระทบกระเทือนโดยเศรษฐกิจโลกโดยงาย โดยเฉพาะปญหาการชะลอตัวของเศรษฐกิจ ในประเทศสหรัฐอเมริกา สวนหนึ่งเปนผลมาจากการกอวินาศกรรม ณ World Trade Center ในวันที ่11 กันยายน ค.ศ. 2001 หรือจะเปนปญหาการอิ่มตัวจนถึงระดับเริ่มถดถอยของเศรษฐกิจ ในประเทศญี่ปุน ซึ่งทั้งสองประเทศนี้เปนหนึ่งในประเทศคูคาที่สําคัญของประเทศไทย และที่สําคัญ ปจจัยท่ีจะไมเปนเพียงปญหาระยะสั้น คือการเขารวม World Trade Organization (WTO) และการเปดโลกเสรีทางเศรษฐกิจของจีน ซึ่งขณะนี้เปนผลทําใหปจจัยการลงทุน สวนหนึ่งของไทย หลั่งไหลออกไปยังประเทศจีน ซึ่งมีคาแรงที่ถูกและเศรษฐกิจการเมืองที่มั่นคงกวา ในเชิงของการแกไขปญหาทางเศรษฐกิจนั้น ผมเห็นดวยกับนักวิชาการหลายทานวา หน่ึงในวิธีที่จะแกปญหาในขณะน้ีนั้น คือการใหความสําคัญที่ฐานเศรษฐกิจภายในประเทศใหเขมแข็งนั้น คือการเพงเลง็ถึงการปรบั โครงสรางตางๆของเศรษฐกิจและสังคม ไมวาจะเปนการกระจายรายไดที่เหมาะสม ,การพัฒนาการศึกษา ,การพัฒนาบุคลากร รวมทั้งการแกไขปญหา ท้ังทางดาน การเงิน การลงทุน รวมถึงทางดานการผลิต เปนตน เพื่อจะนําไปสูเศรษฐกิจท่ีมั่นคง เปนภูมิคุมกันจากปญหาเศรษฐกิจระหวาง


ประเทศนั้น ในยุคของโลกโลกาภิวัฒนฺ คงจะเปนสิ่งที่หลีกเลี่ยงไดยากและ ควรใหความสําคญัโดยเฉพาะ การรวมมือ และคาขายระหวางประเทศคาที่สําคัญ อาทิ สหภาพยุโรป,สหรัฐอเมริกา,ญี่ปุน เปนตน อีกประเด็นหน่ึงท่ีสาํคัญตอการพฒันาประเทศในระยะยาว คือการใหความสําคัญตอการเสริมสรางศกัยภาพ ในการแขงขัน โดยเฉพาะกับประเทศหรือตลาด ท่ีเกิดข้ึน ใหม ไมวาจะเปนจีน ,อินเดีย หรือกลุมประเทศอินโดจีน เปนตน เนือ่งจาก ส่ิงท่ีประเทศไทย เคยไดเปรียบ ในเชิงของตนทุนแรงงานที่ต่ํา และบนพื้นฐานของการมีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณนั้น ปจจบัุน คงไมสามารถแขงขันกับกลุมประเทศและตลาดที่เกิดใหมเหลานี้ได ดังนั้น ส่ิงท่ีควรจะพัฒนาคอืโครงสรางการผลิตของไทยทีเ่นน ในดานของการ ผลิตที่ใชแรงงาน จําเปนจะตองปรับตัวโดยเลื่อนระดับการผลิตขึ้นมาใหเปนการผลิตอุตสาหกรรมที่ใชเทคโนโลย ีระดับกลางหรือระดับสูง และมุงเนนใหความสําคัญ กับอุตสาหกรรม บนพื้นฐานของการผลิตผลิตภัณฑ มูลคาเพิ่ม ซึ่งถือวาเปนยุทธศาสตร ท่ีจะนําไปสูการไดเปรยีบทางการคาของประเทศไทย สิ่งสําคัญที่จะเปนตัวผลักดัน ใหบรรลุจุดมุงหมายนั้นคงจะไมพนการพัฒนาทรัพยาการมนุษย รวมถึงการพัฒนาเทคโนโลย ีการพัฒนาทรัพยากรมนุษยนั้นนอกจากหมายถึงการ พัฒนาบุคลากรในแตละภูมิภาค ซึ่งมีทรัพยากรที่อํานวยตางๆกันไป เชนกัน นอกจากนั้นปจจัยในการสงเสริมศักยภาพในการแขงขันของเศรษฐกิจไทย ยังครอบคลุมถงึการดําเนินมาตรการ เพื่อลดตนทุน ท้ังทางดานการเงินและผลิต อาทิเชนการขยาย ตลาดการเงินและตลาดผลผลิตใหกวางขวางข้ึน รวมถึงการกระจายสถาบันการเงิน ไปสูชุมชน ตางๆทั่วประเทศ อีกทั้งการรวมมือ และเชื่อมโยง ทางตลาดผลิตภัณฑ และการเงินระหวางประเทศ โดยเฉพาะกับประเทศเพื่อนบานในภูมิภาค อาเซียน สิ่งที่นําเสนอในครั้งนี้นั้น เปนเพยีงหน่ึงในหลายแนวความคิด ตอการแกไขปญหาทางเศรษฐกิจของประเทศไทยเทานั้น ไมมีใครสามารถรับประกันไดวา จะเปนวิธีที่นําไปสูความสําเร็จหรือไม หรือมากนอยเพียงใด แตที่ตัวผมเองมั่นใจเปนที่สุด นั้น คือความจริงท่ีวา ประเทศไทยอยูในอุงมือของเราอีกคนดังน้ัน ถาเราเพียงรวมแรงรวมใจ รับผิดชอบตอสังคม หรืออยางนอยที่สุด รับผิดชอบตอตนเอง พรอมกับไมเบียดเบียนใคร ประเทศไทยก็จะผานพน วิกฤตไปไดอยางแนนอน สุดทายนี้ผมอยากจะออกความเห็นโดยสวนตัวเพิ่มเติมวา จริงๆแลวตัวผมเองไมรูนึกทอแทกับเศรษฐกิจของประเทศไทนในขณะนี ้ ไมใชวาผมไมมองถึงปญหา หรอืพยายามหลกีเลีย่งปญหาตางๆ แตวาผมเพียงพยายามลองมองเศรษฐกิจของประเทศไทยจากอีกมุมหนึ่ง ซึง่การมองตางมุมน้ี ถาผูอานสนใจขอความกรณุาโปรดรออานตอฉบับหนานะครับ


แวะเยี่ยมชมเมือง Leipzig : Sachsen

พี่สิงหกับโลมา Leipzig 2544

!สวัสดีจา วันน้ีไดฤกษงามยามดี พี่สิงหกับโลมาจะพาไปเที่ยวเมืองไลพซิกนะจะ กอนอ่ืนพ่ีสิงห

จะขอเลาคราวๆเกี่ยวกับเมืองนี้ใหฟงสักหนอย เมืองไลพซิกไดชื่อวาเปนเมืองเกาแกของเยอรมัน ตั้งอยูในรัฐซาคเซนที่มีเมืองหลวงคือ เดรสเดน(Dresden) เมืองนี้เปนศูนยกลางของภาคอุตสาหกรรม และคมนาคมของเยอรมันทางฝงตะวันออก

ไลพซิกถึงแมจะไมใชเมืองหลวงแตก็นับวามีความสําคัญ เปนเมืองที่มีสถานีรถไฟท่ีใหญโตและขึ้นชื่อวาสวยงามที่สุดของเยอรมันนี เรือ่งจริงนะจะ ก็ที ่Hauptbahnhof ที่นี่เขาออกแบบใหเปนสถานีรถไฟ และศูนยการคา แบงเปน 3 ชั้น ชั้นบนเปนชานชลาและมีรานคาสะดวกซื้อตาง ๆ รานขายหนังสือและที่ทําการไปรษณีย ชั้นลางและชั้นท่ีสองก็เปนรานคา Supermarket มากมาย และท่ีสําคัญที่น่ีเปดขายของจนถึงสี่ทุมทุกวันไมเวนแมแตวันอาทิตย ฮา ฮา หากวันใดลืมซื้อขาวของ ของกิน ของใชตางๆ ก็ไดอาศัยสถานีรถไฟนี่แหละเปนที่พึ่ง หรือถาเหงา ๆ วาง ๆ เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ละก ็ก็นั่งรถมาเที่ยวที่นี่ละ

เอาละพาเท่ียวสถานีรถไฟ ซึง่เปนท่ีเชิดหนาชูตาของเมืองแลวก็ออกจากที่นี่ ตอไป มองเห็นฝงตรงขามก็เปนตัวเมืองแลวละ (Innenstadt) ในตัวเมืองที่นี ่ เราสามารถเดิน ชมไดทั่วเมือง เพราะไมใหญมากนัก มีพื้นที่ประมาณ 1-2 ตารางกโิลเมตร เดินจากถนน Nikolai เขาไปจะเปนยานรานคา เดินเขาไปจนถึงโบสถ Nikolai Kirche ที่นี่เปนโบสถท่ีสําคัญเปนศูนยกลางของผูคนในเมืองนี้ ท่ีสําคัญเมือ่วันท่ี 8 ตุลาคม ปค.ศ.1989 ที่ลานดานขางนี่เคยเปนที่ชุมนุมเรียกรองใหเกิดการรวมประเทศ ฝงเยอรมันตะวันออกกับฝงเยอรมันตะวันตก ปจจุบันก็มีอนุสาวรียและแผนโลหะจากและสลักรูปรอยเทาอยูที่ลานแหงนี้ ความจรงิแลวการประชุมเรียกรองตางๆ ในสมัยนั้นจะเกิดขึ้นไดไมงายเลย แสดงวาผูคนที่นี่ในตอนนั้นก็คงจะตองการสิทธิเสรีภาพเหมือนกับญาติพี่นองที่อยูทางฝงตะวันตกนะ เอาละ ตอไปกเ็ดิน

สถานีรถไฟเมือง Leipzig


ลึกเขาไปในเมืองอีกดีกวา ถึงถนน Grimmaische บริเวณนี้ก็เปนลานรานคาตางๆ มากมาย หากเล้ียวขวาไปจนถึงบริเวณดานหลังอาคารศาลาวาการเกา (Altes Rathaus) จะมองเห็นรูปปนโลหะทาทางแปลก ๆ 2-3 แหงอยูดานขางถนน ก็เปนฝมือของศิลปนเมืองนี ้ท่ีนี่ก็ม ีZeitgeschichtliches Forum แสดงประวัติศาสตรของเมืองในชวงเวลาตาง ๆ เปดใหชมฟรี Aha เยือ้งๆ กับฟอรัมก็เปนลาน Goethe มีรูปปนของเกอเธร อยูดานหนาศาลาเล็ก ๆ ลานบริเวณนี้ถูกจับจองโดยรานคาแถวนี ้ก็มีโตะเกาอ้ีตัง้อยูเรียงราย ออ! ที่นี่มีรานน้ําชา กาแฟและเคกที่อรอยมาก ๆ คะ ชวนมาชิมจะ ท่ี Mövenpick มาเดินกันตอไปอีกดานหนาของ Altes Rathaus จะเปน Altmarkt ทุกอาทิตยจะมีตลาดนัดขายของตาง ๆ และยังเปนสถานที่จัดงานเทศกาล งานร่ืนเรงิตาง ๆ ของเมืองดวย ออ! งานตลาดคริสตมาสท่ีนี่ก็ขึ้นชื่อไมแพเมืองอื่นเหมือนกันนะเอย ถัดไปบริเวณถนน Peter จะเปนยานชอปปงท่ีพ่ีสิงหชอบมาก ชอบเดินชมเทานั้นแหละจะ และที่หัวมุมก็เปนรานหนังสือใหญมากแหงหนึ่งของเมือง ชวงนี้เห็นมีหนังสือพจนานุกรมเยอรมัน-ไทย วางขายดวยนะ ใชยอยนะน่ี เอาละ เราไปตอกันที่โบสถโทมัส (Thomaskirche) ที่นี่เปนที่ทํางานของนักประพันธเพลงท่ีมีชือ่เสยีงคือ Johann Sebastian Bach(Bach ทํางานอยูท่ีโบสถน้ีตลอดชวงชวิีตของเขา เขียนเพลงที่มีชื่อเสียงไวมากมาย ทุกๆ ป จะมีงานเทศกาล Bachfest ในเดือนพฤษภาคม มีคอนเสิรต เพลงของบาค ถาเพื่อน ๆ คนไหนที่ชื่นชอบผลงานก็ขอเชิญมาเที่ยวชมนะคะ อืม! แลวก็ที่มองเห็นเปนยอดปราสาท ออ! ไมใชคะ เปนยอดของอาคารศาลาวาการแหงใหมของเมือง (Neues Rathaus) ท่ีน่ีสวยงามกวาท่ีเดิมมาก ดูมั่นคงแข็งแรงเหมือนปราสาทแหงหน่ึงเลยละ โดยเฉพาะอยางยิง่ ถามองมาจากถนน

Strasse des 18.Oktober จะมองเห็น ศาลาวาการโดดเดนเปนสงาทีเดียว เมือ่พูดถงึความโดดเดนของอาคาร ก็จะมีอีกแหงหน่ึงคือ อาคารรูปหนังสือกาง ตั้งอยูใจกลางเมืองบริเวณ Augustusplatz อาคารนี้ แตกอนเปนสมบัติของมหาวิทยาลัย Leipzig แตเมื่อ ไมกี่ป ที่ผานมาเพิ่งจะเปลี่ยนเปนสถานท่ีทําการ ของสถานีโทรทศันของรฐั Sachsen ก็คือ

MDR (Mitteldeutscher Rundfunk) (อยางวา เรื่องของเศรษฐกิจไมเขาใครออกใคร) ชวงแรกๆ นักศกึษาก็ประทวงกัน เพราะเขาคิดวาเปนเอกลักษณของมหาวิทยาลัยและเมือง แตก็ไรผล แตจะวาไปแลวการเปลี่ยนแปลงก็มีขอดีอยูบางคือ อาคารน้ีก็ไดรับการตบแตง ปรับปรุงใหสวยขึ้น ดูดีขึ้น ช้ันบนจะทําเปนราน

อาคารศาลาเมือง (Neues Rathaus)


อาหาร และเปนท่ีชมวิวทิวทัศนของเมืองตอไป ตอนน้ีก็ยังไมไดเปดอยางเปนทางการเลย อยางท่ีบอกไววาตึกนี้เปนรูปหนังสือที่เปดกางออก แสดงใหเห็นวาไลพซิกเปน ” เมืองแหงหนังสือ ”

Leipzig เมืองหนังสือ ในทุก ๆ ป จะมีงานเทศกาลหนังสือ จัดขึ้นท่ีศูนยแสดงสินคาแหงใหม (Neue Messe) ที่นี่จัดวาเปนศูนยกลางดานหนังสือของเยอรมันตะวันออก (ฝงตะวันตกก็มีเทศกาลหนังสือที่แฟรงคเฟรต) อีกอยางคือ เมืองไลพซิกม ีDeutsche Bücherei คือหองสมุดที่รวบรวมหนังสือ สิ่งพิมพตางๆ ที่พิมพขึ้นในเยอรมันทั้งหมดก็จะมีอยูที่น่ี เปนอยางไรบางคะ เปนเมืองหนังสือจริงๆนะเนี่ย และที่นาสนใจมากของ Deutsche Bücherei อีกก็คือ สถาปตยกรรมภายในอาคาร มีการตกแตงภายในท่ีมีความสวยงามมาก ขึ้นชื่อวางามนาชมทีเดียว วากนัวา อยางนอยถาหากไมไดเปนสมาชกิของหองสมุดนี้ก็ควรที่จะไดเขาไปชมสักครั้งหนึ่งละนะ

เอาละ ออกจากหองสมุดแลวนั่งรถรางตอไปอีกแปบหนึ่ง ก็จะถึงอนุสาวรีย Volkerschlacht Denkmal เปนอนุสรณแสดงถึง การรวมพลังของประชาชนขึ้นตอสูกับกองทัพของนโปเลียน จนพายแพกลับไป อนุสาวรียที่นี่มีฐานขาดใหญมาก มีความสูงประมาณ 100 เมตร บริเวณดานหนาเปนสระน้ําขนาดใหญ สมัยกอนในชวงฤดูหนาวน้ําในสระจะเย็นจนเปนน้ําแข็ง และมีงานเทศกาล แลนสเก็ตน้ําแข็งกันได แตในปจจุบันสภาพแวดลอมเปลี่ยนไป ความรอนในบรรยากาศเพิ่มขึ้นจากการที่มีมลภาวะในอากาศท่ีมากข้ึน (สภาวะโลกรอน! จากหลายเหตุผล รวมทัง้สงคราม! เกี่ยวกันมั้ยนี่) จนน้ําในสระไมแข็งจนเปนน้ําแข็งหรือลานสกีไดดังแตกอน อืม! นาเสียดายจัง

เราไปกันตอที่มหาวิทยาลัยกัน ตอนน้ีกม็าถงึ Universität Leipzig ( www.uni-leipzig.de ) กันแลว มหาวิทยาลัยแหงนี้เกาแกเปนอันดับที่สองของเยอรมันน ี คณะหรือสาขาวชิาตาง ๆ กระจายอยูท่ัวเมอืง ทั้งในตัวเมืองและนอกตัวเมือง นักศึกษาหากจะบอกวามีโชคดีก็วาได คือ ราคาคาครองชพีท่ีน่ีนับวาถูกมากเมื่อเปรียบเทียบกับเมืองเกา(ฝงตะวนัตก) ราคาตั๋วโดยสารรถราง รถบัสตาง ๆ ของเมือง นับวาถูกมาก เปนตัว๋เทอม ใชไดตลอด 6 เดือน ราคาเพียง 84 – 96 DM เปนอยางไรกนับาง อิจฉาพวกเรานักเรียน นักศึกษาที่นี่กันบางรึเปลาเอย โลมากับพี่สิงหจะขอบอกอีกนะวาเราเสียคาเลาเรียนที่มหาวิทยาลัย ประมาณเทอมละ 94 DM แตวา! ฮั่นแน อยากรูละซิวาอะไร! ก็คือ พอสิ้นป นักเรียนนักศึกษาทีมี่ภูมลํิาเนาอยูท่ีน่ี (Anmeldung) สามารถที่จะขอคาเทอมคืนไดจากรัฐที่นี่ละ ก็เทากับวาเราไดเรียนกันฟรีเลยนะ แหม! คิด ๆ แลวก็นาอิจฉาคนที่บานนี้เมืองนี้กันจัง ไดเรียนกันฟร ีๆ อยากจะเรียนอะไร สนใจวิชาไหนก็สามารถเขาไปฟงบรรยายกันไดตามความตองการ (เมือ่ไรบานเราจะใหเรยีนกนัฟรใีนระดับมหาวิทยาลัยบางเนอ - ถามองโลกในแงด ีก็ตองบอกวา ขอใหการปฏิรูปการศึกษาสําเร็จมรรคผล ประโยชนตกเปนของเยาวชนไทยนะ - แต! สงสัยจะยากยาวนานเหลือเกิน แตไมเปนไร นานแคไหนก็จะรอละกัน) ออ ขอบอกอีกนะวา ไมใชเฉพาะแตนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเทานั้นท่ีไดรับสิทธิอันนี้เทานั้น แตรวมไปถึงของสถานศึกษาอื่น ๆ ในรัฐ Sachsen ก็ไดรับสิทธิแบบนี้ดวยเหมือนกัน ก็คือ นักเรียนนักศึกษาทั้งหมดของเมืองจะมาขึ้นโดยตรงกับกองกิจการนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ท้ังติดตอเรือ่งท่ีพกั


บัตรโดยสารการจราจรทองถิ่น และอื่น ๆ อีกจิปาถะ ที่ขาดไมได เราคดิวาเจาหนาทีข่องมหาวทิยาลัยทีน่ี่เขาชวยเหลือเรามากเชียวละ โดยเฉพาะอยางยิง่ เจาหนาที่ของ AAA (Akademisches Auslandsamt) ขอบคุณคะ

มาถึงเรื่องสําคัญแลวละ พวกเราเคยไดพบกับเพื่อนๆ จากเมอืงอืน่ ๆ ซึ่งพอรูวาเราอยูเมืองนี้หรือละแวกเมืองแถบตะวันออกกัน ก็มักจะถูกถามกันเสมอวา ผูคนที่นี่เปนอยางไรกันบาง เกลียดคนตางชาติหรือเปลา พวกนาซีเยอะมั๊ย เปนตน แหม พวกเราตอนทีไ่ดยินไดฟงกนั แรก ๆ ก็กลัวกันนะ แตพอมาอยูเองก็ไดรูละวาที่ฟง ๆ กันมา มันมีนอย จะวาไมมีเลยก็จะแปลก เราคดิวา มีคนพวกน้ีอยู ซึง่ก็เปนปกติของคนพื้นเมืองของทุกประเทศละนะ ผูคนท่ีเขามีการมีงานทําเขาก็ไมมาสนใจเรื่องจะเปนคนตางชาติ หรือชาติไหนมากเทาไรนัก เขาจะมุงเรือ่งเศรษฐกิจแตไมใชวาเกลยีด ไมใชความรุนแรง แตสําหรบัคนที่ไมคอยขยันไมมีการมีงาน ก็มักจะหาขออางไปเรื่อย ก็พาลไมชอบซะดื้อ ๆ หรือไมก็เปนแฟชั่นแบบหนึ่ง อาจมบีางท่ีแสดงออกดวยความรุนแรง เฮอ เรื่องนี้มันยุงเหมือนกันนะ ที่นี่ก็มีอยูบางที่มีพวกนาซีมาชุมนุมกัน แตทุกครั้งไปก็จะมีพวกกลุมตอตานนาซีที่นําโดยเจาหนาที่ของรัฐและประชาชนของเมืองมาชุมนุมตอตานนาซีพรอมกันไปดวย แฮ ดวยจํานวนท่ีมากกวาดวยละ เราคิดวาเรื่องนี้พบมีอยูทุกเมืองไมใชเฉพาะท่ีนี ่เห็นดวยกันหรือเปลาเอย! เอาเปนวาผูคนที่เราเจอก็ลวนแตนารักกันท้ังนั้น

Volkerschlacht Denkmal

ดวยที่เราคิดวาเมืองนี้เปนเมืองมหาวิทยาลัย มีนักศึกษาตางชาติเยอะแยะ ผูคนก็ทราบกันอยู ดังน้ันเพือ่น ๆ ไมตองกลัวนะคะ ถาหากวาจะมาเท่ียวเมืองน้ีหรือมาเท่ียวเมืองแถบตะวันออกเดิม แหม ก็เปนที่รู ๆ กันอยูวานักเรียนไทยมีนิสัยนารักกันทั้งนั้น ไมเคยคิดรายกับใคร ไปไหนมาไหนก็ไมตองกลัวหรอกคะ มีแตคนรกัคนชอบ (อันนี้ก็เขาขาง เชยีรกันเองนะ) อีกอยางนะ ชวงนี้เวลาไปไหนมาไหน เจอผูคนทองถิ่น พอเห็นเราเปนตางชาติก็สงภาษาอังกฤษใหกันคะ นารกัคะ เราคดิวาเด็กรุนใหมหรือรุนกลาง ๆ ที่นี่เขาพูดภาษาอังกฤษกันได บางคนอาจจะไมถงึกับดมีากแตกพู็ดกันไดละนะ ก็พยายามฝกกันไปหลายๆ ภาษา (มวนดีคะ) สรุปก็คือ ผูคนเมืองนี้ไมไดนากลัวกันอยางที่คิดหรอกนะคะเพื่อน ๆ ขอเชญิมาเที่ยว มาแอวกันไดเลยนะจะ

ที่เลามาก็เปนเพียงสวนหนึ่งของตัวเมืองดานใน ยังมีสถานที่นาสนใจอีกหลายแหงนะ เอาไวคราวหนาคอยมาเลาสูกันฟงใหมละกันนะจะ แลวพบกันที่ไลพซิกนะ


เหตุบานการเมือง

สุดแหงอํานาจทุนนิยมกับจุดสิ้นสมดุล จร ยามแดง

เคยลองนับไหมครับวาโลกนี้มีฆราวาสหรือสงฆที่แทจํานวนเทาใดที่มีเปาหมายทํางาน เพียงเพือ่ปจจยัยังชพี และทุมเทกําลังท่ีเหลือสรางผลงานใหเกิดคุณคากับสาธารณะ เราทานแทบท้ังปวงลวนถูกลางสมองมาต้ังแตเกิดใหทํางานหยาดเหงื่อเปนสายเลือดใหไดมาซึ่งเงินท้ังสิ้น

บริษัทร่ํารวยใชเงินเปนอาวุธกําจัดคูแขงที่กําลังจะเกิด ดวยการซือ้และยดึครองเปนของตนเสีย บางก็ใชวิชาความรูกอกวนใหมูลคาสินทรัพยในระบบการเงินตลาดมหาชนปนปวนเปนชองทาง เขาครอบครอง เชนเดียวกับที่ประเทศไทยพายกลอุบายตลาดตกเปนเมืองขึ้นของ IMF ซึ่งสั่งใหเราลงทุนผลิตซื้อขายอยางไรก็ไดตามอําเภอใจที่จะเอื้อประโยชนใหตน ทั้งแกกฎหมายกรรมสิทธิ์ ใชบังคับชาวไทยเจาของที่ดินที่อยูใตอํานาจหนี้สินใหเชื่อฟงประกอบกิจการตามแนวทางรับใชนายทุนตางประเทศในปจจุบัน และใหเขามายึดครองแผนดินสยามไดอยางเบ็ดเสร็จสมบูรณในอนาคต

ทุนนิยมเสรีที่สุกงอมจนไดที่อยางที่เปนอยูขณะนี ้ ทําใหการผูกขาดตลาดกลายเปนกลไกอํานาจอันทรงพลัง การครอบครองปริมาณเงินมหาศาลของประเทศมหาอํานาจใชกดขี่และทําลายลางไดรุนแรงกวาอาวุธเคมีหรืออาวุธเชือ้โรคใดๆ กฎที่สรางเพื่อใชซื้อขายแลกเปลี่ยนระหวางประเทศ ลวนรางข้ึนเพื่อประโยชนในการสรางกําไรและอํานาจใหผูท่ีร่ํารวยมีอํานาจมากกวาร่ํารวยย่ิงข้ึน และรีดเรนจากผูยากจนกวาใหยิ่งตกต่ําเสียเปรียบอยูตอไป การขัดขืนโตแยงใดๆ ลวนนํามาซึ่งบทลงโทษตอประชาชนของประเทศผูตอตานโดยอาศัยกฎหมายที่มหาอํานาจสรางขึ้น ในรูปแบบของการปดกั้นจํากัดการคา การต้ังกําแพงภาษ ี จนถึงการบอยคอตโดยสมบูรณ ตัวอยางเด็กและประชาชนที่เจ็บปวยลมตายพิการในหลายดินแดนทุกขยากขาดแคลนซึ่งเกิดจากการถูกกดดันทางเศรษฐกิจ เพราะผูนําประเทศแข็งขอตอบัญชาการของประเทศมหาอํานาจ ยอมเปนหลักฐานที่แสดงถึงพลังของมหาอํานาจทุนนิยมไดอยางชัดเจน

มหาอาํนาจทนุนิยมใชกฎเกณฑตลาดขูบังคับประเทศคูคาท่ีทุนนอยกวาเพือ่คุกคามประโยชนทั้งดานเศรษฐกิจและการเมืองระหวางประเทศไดอยางไรขอจํากัด การขัดขืนใดๆ ยอมเสีย่งตอมาตรการปดกั้นสินคาอันจะผลใหเศรษฐกิจรวมของประเทศผูแข็งขัดพังทลาย สิ่งที่เกิดข้ึนไดน้ีเปนเพราะเราหลงศรัทธาระบบการคามหภาคระหวางประเทศ และทําลายปจจัยพืน้ฐานของการพึง่ตนเองของทองถิน่ไปอยางชาๆ และเนิ่นนานนับสิบนับรอยป ประชาโลกถูกลางสมองดวยโฆษณาที่ลงทุนมหาศาลใหหลงคลั่งบริโภคเปลือกปลอมของสินคาแบรนดเนมอันมิใชปจจัยแหงการดํารงชีวิต เราถกูทําใหเช่ือวาจงมุงม่ันผลิตขายในสิ่งที่เราทําได เพื่อนํามาแลกเปลี่ยนซื้อสิ่งที่เราถูกสอนใหเห็นวาทําไมไดและไมเหมาะสมท่ีจะทําแตใหดิ้นรนที่จะมีไวในครอบครอง ประเทศยากจนถูกมอมเมาไมใหเรียนรูที่จะสรางทําสิ่งที่ไมเคยผลิตโดย


อางวาไมใชความถนัด จนตองกลายเปนทาสรับใชระบบตลาดโลก ที่ตองตรากตรํางานหนักผลิตเพียงบางส่ิงบางอยางเพือ่ขายยังชพี ปราชญไทยในปจจุบันหลายทานลวนย้ําเตือนใหเราพึ่งตนเองอยูตลอดเวลา แตดูจะไมมีใครใสใจ

ขบวนการสูบเลือดอันซับซอนท่ีเปนไปอยางชาๆ มาเนิ่นนานนั้น เริ่มสงผลที่เห็นไดเปนรูปธรรมชัดเจนในปจจุบัน ประเทศเล็กๆ เริ่มสิ้นเน้ือประดาตัว จากการคบคากับมหาอํานาจที่เอารัดเอาเปรียบตลอดเวลา ทรัพยากรทั้งปวงลวนถูกสงไปปรนเปรอผูมั่งคั่ง จนในที่สุดประเทศจึงอยูในสภาพท่ีลมละลายหมดสิ้นทุกสิ่ง แตที่เลวรายกวาน้ัน คือการไมรูจักเริ่มตนใหมบนแนวคิดใหมที่มีจุดยืนใหมของการพึ่งตนเอง เรายงังมงายอยูกบัระบบการคาทุนนยิมและถลาํตัวลงอีกโดยการขอเงินกูจากมหาอาํนาจเพ่ือสานตอวิธีการเดิมๆ เหมือนผีพนันที่หมดตัวและถอดสินทรัพยจํานองไวกับเจามือเพื่อเลนพนันซ้ําอีก โดยหวังลมๆ แลงๆ วาจะไดทุนคืน เราจึงไมเพียงแตลมละลาย แตกลายเปนทาสอยางสมบูรณ ทาสที่ตองรับใชมหาอาํนาจโดยมีหวงโซของหนีสิ้นเงินกูท่ีลากจูงอยางวัวควาย มีแผนดินท่ีฝงรางบรรพบุรุษเราไวเปนเดิมพันความเชื่อฟงคําสั่ง ที่แลวแตจะถูกเจาหนี้บงการ

เมื่อ 11 กันยายน ที่ผานมาโลกประสบปรากฏการณบาคลั่งของการหลงผิดใชความชั่วรายตอตานความชัว่ราย เหตุการณที่ดูเหมือนใหญโตสะเทือนขวัญครั้งนี้แทจริงมันเปนแรงสะทอนเพียงเล็กนอยที่โตตอบกลับจากผูนิยมอาวุธและความรุนแรงโดยมีการสนับสนุนใหท่ีพักพิงจากรัฐเล็กๆ รัฐหน่ึงซึง่ติดอันดับยากจนที่สุดในโลก ภาพที่ผานสื่อดูสยดสยองนาสะพรึงกลัวนั้น แทจริงเปรียบไมไดกับความรุนแรงท่ีซอนเรนของอํานาจทุนที่อเมริกันใชกอบโกยสูบเลือดทรัพยากร สรางความอดอยากลมตายมหาศาลกับประเทศคูคาท่ีเสียเปรียบทั่วโลกมาถึงทุกวันนี้ จนเกิดความแตกตางระหวางประเทศยากจนและร่ํารวยเสมือนหอคอยงาชางเลิศวิลิศมาหราที่ลอมรอบดวยสลัมแออัดอดโซ อยางไรก็ตาม การระเบิดความกดดันออกดวยวิธีเขนฆาประชาชนบริสุทธิ์นั้นเปนวิถีทางที่ผิดอยางมหันต การสะกิดเกาครั้งนี้ยอมยั่วยุอเมริกันใหบันดาลโทสะและโตตอบกลับดวยอํานาจอาวุธสงครามมหาศาลที่สะสมเตรียมพรอมไวอยางรูแกใจ วาสักวันหนึ่งเมื่อคนยากถูกขูดรีดหมดสิ้นทุกสิ่งยอมลุกฮือขึ้นกอกบฎ การลงทุนดวยแสนยานุภาพขีปนาวุธของอเมริกันยอมฉวยโอกาสหวังผลกําไรไปพรอมกัน นับวาดีอยูที่มุสลิมอาหรับชาติอื่นๆ ไมเครงศาสนาจนบดบังวิจารณญาณอยางท่ีคาดคิดกนัไว และอดกลั้นไมจับมือชวยเหลือกันปกปองพี่นองตามคําสอนศาสนา มุสลิมท้ังปวงจึงยังไมตกเปนผูรวมกอการรายในสายตาชาวโลกที่อเมริกันจะอางเปนความชอบธรรมเขาตีขลุมยึดครองได ทรัพยากรนํ้ามันในดินแดนอาหรับจึงยังไมตกอยูภายใตการยึดครองของอเมรกินัโดยสมบูรณ แตอยางนอยที่สุด การจะไดชักใยบงการอํานาจการเมอืงแมเพยีงเฉพาะอัฟกานิสถานและปากีสถาน ยังหมายถึงโอกาสงดงามในการใชอํานาจทุนเขาสานตอไปสูการขนถายแกสธรรมชาติมูลคามหาศาลในดินแดนทางตอนเหนือผานอัฟกานิสถานออกทางมหาสมุทรอินเดียเขาสูการแปรรูปเปนกรรมสิทธิ์ตามกฎหมายแหงอเมริกัน กลุมทาลิบันที่ตองสงสัยในขอหาจํากัดสิทธิมนุษยชนเปนเพียงเหยื่อที่ถูกใชเปนขออาง ไมวาความอดอยากยากไรหรือแมแตการอยูหรือตายของชนเผาอัฟกานิสถานน้ัน


แทจริงแลวไมเคยมีความหมายใดๆ ในสายตาของรัฐบาลอเมริกันมาแตไหนแตไร หากสงัเกตุอดีตท่ีผานมาจะเห็นไดวาการประโคมจุดดอยของรัฐอื่นเพื่อเปนสถานการณฉวยโอกาสสรางภาพวีรบุรุษผูผดุงความดีนั้นเปนอุบายตื้นๆ ท่ีอเมริกันใชเกริ่นนําในการเริ่มตนลงมือหักลางขอพิพาทดวยกําลังอาวุธสงครามเสมอมา

แตความคุนเคยในระบบกฎเกณฑแหงทุนนิยมจะทําใหเราชาวโลกสวนใหญต ี ความสถานการณที่กลาวขางตนไปอีกทิศทางหน่ึง และแซซองสรรเสริญกับนโยบายการใชความรุนแรงของเผด็จการทุนนิยมอเมริกัน ทายที่สุดอาจไมมีใครมองออกอีกตอไป วาใครกันแนท่ีปฎิบัติการกอการรายอยางตอเนื่องและแยบยลสรางปญหาไปทั่วโลก ใครกันที่ถือครองอํานาจสูงสุดที่สะสมมาจากการเอารัดเอาเปรียบท่ียาวนาน และใชมันอยางแข็งกราวตามอําเภอใจตลอดเวลา ทั้งในรูปแบบผูผูกขาดระบบสินทรัพยและกลไกตลาดโลก และรูปแบบสงครามการสงกองทหารเขาปลนสดมภประเทศอื่นๆ หลายตอหลายครัง้ในชวงระยะเวลาเพียงไมกี่สิบปท่ีผานมา ในขณะที่ประเทศอื่นๆ มีการรบเพียงเล็กนอยประปรายตามแนวชายแดน อันเกิดจากปญหาแนวตอระหวางประเทศ มหาอํานาจอเมริกันเปนประเทศที่รุกล้ําอธิปไตยเขาไปเขนฆาประชาชนชาติอื่นบอยครั้งและรุนแรงท่ีสุด โดยมคีลังอาวธุสงครามอยูเบ้ืองหนาและทุนมหาศาลหนุนหลัง ประชาชนอเมริกันลวนถูกครอบงําลางสมองดวยสื่อและการมอมเมาปราศรัยโฆษณาชวนเชื่อ กลายเปนกลุมชนผูคลั่งลัทธิชาตินิยมหัวรุนแรงอยางเห็นไดชัด พวกเขาพรอมทีจ่ะฆาและตายเพือ่คําวาเสรีภาพแหงอเมริกัน วลีนามธรรมที่ดูงดงามนี้มีความหมายแทจริงคือลัทธิทุนนิยมเสรีเทาน้ัน หากพิจารณาใหถองแทจะเห็นวา รัฐบาลอเมริกันน่ันเองที่ใชอํานาจทุนหนุนหลังจํากัดขัดขวางเสรีภาพชนชาติอืน่อยางกาวราวมาโดยตลอด แมสนธิสัญญาสากลสิ่งแวดลอมที่ตนรวมลงนามใหมีผลบังคับใชในประเทศอุตสาหกรรมทั่วโลก ก็กลับถูกรัฐอเมริกันละเมิดเองอยางไรยางอาย ดวยเพราะเห็นผลประโยชนอยูเหนือทุกสิ่ง สื่อที่ชูลัทธิคลั่งชาติอเมริกันแพรหลายจนถึงแมกระทั่งวัยรุนหนุมสาวในประเทศใตการกดข่ีของอเมริกันท่ีขาดสติปญญายั้งคิด ใหทิ้งภูมิปญญาทองถิ่นและกลายเปนชาตินิยมอเมริกันไปดวย เพอคลั่งรูปแบบอเมริกันฮีโร อเมริกันไลฟสไตล อเมริกันยีนส ฟาสตฟูท ยาสูบ นํ้าอัดลม และอื่นๆ กลายเปนทาสที่หลงเพอไปกับลัทธิบริโภคนิยมอเมริกันแบรนดเนมอยางไมรูตัว

อเมริกันใชขออางเริ่มตนเพียงตองการตัวผูกอการรายหนึ่งคนเขารุกรานอัฟกานิสถาน และเริ่มขยายขออางมากขึ้นเปนการทําลายคายทหารที่อางวาใชฝกกอการราย และมีแนวโนมจะใชขออางนี้เขาบุกรุกประเทศอาหรับอื่นๆ หากมีความเห็นคัดคาน ทั้งมีแผนการณจะใชกองทหารเขาควบคุมพื้นที่ประเทศแถบเอเซียที่มีประชาชนมุสลิมอาศัยอยูโดยใชขออางเดียวกัน น้ําผึ้งหยดเดียวที่กระตุนวิสัยอันธพาลผูกโยงเรือ่งเพือ่ทะเลาะวิวาทกบัชาวโลก ท่ีอาจกลายเปนสงครามทั้งในและนอกรูปแบบอันยาวนานนี ้คงจบลงดวยการสงัเวยดวยชวีติประชาชนบริสุทธ์ิอีกมหาศาล ท้ังท่ีจะตกตายใตการกอการรายในรูปแบบของการใชเทคโนโลยีทางทหารและอาวุธสงครามเขาปลนชิงอธิปไตยตามวิธีของอเมริกัน และการกอการรายในรูปแบบพลีชีพ เพื่อพระเจาของนักรบคลั่งศาสนาที่จะเปนคําตอบตอบไปยังทุกประเทศ ที่


สมยอมสยบอํานาจอเมริกัน นอกจากนี้การที่อเมริกันบีบบังคับอางคําวาพันธมิตรแทรกแทรงประเทศอื่นเพือ่ประโยชนในการเขารกุราน อัฟกานิสถานยังเสมือนการกระพือเรงเราเปลวไฟแหงความขัดแยงท่ียังคุกรุนทั้งในแคชเมียรและระหวางปาเลสไตนกับอิสราเอลใหลุกโชนขึ้นอีกอยางปราศจากความรับผิดชอบใดๆ

เราจําเปนที ่จะตองเรยีนรูใหถึงตนตอท่ีแทจรงิอันเปนบอเกดิของอาํนาจลทัธิแหงความเห็นแกตัวเอารัดเอาเปรียบแบงแยกชนชั้นที่ชักนําผูคนไปสิ้นสุดท่ีการแยงชิงทรัพยากรอยางไมรูจักพอ จนถึงกับสงครามทําลายลางชีวิตกันและกัน ขณะนี้เราคงเห็นไดวาการใชความรุนแรงโตตอบขัดขวางกระแสอํานาจทุนนิยมนั้นไรประโยชนอยางสิ้นเชิง อเมรกินัภายใตการนาํของตระกูลพอคานํ้ามันนิยมสงครามที่ถือครองทั้งอํานาจเงิน และอาวุธอีกทั้งลิขสิทธิ์วิชาการที่ฉวยฉกมาจากทั่วโลกอีกมหาศาลยอมไมยอมลดทอนอํานาจตนเอง หรือปรับกระบวนการตางประเทศใหเอาเปรียบชาวโลกนอยลง อันเปนเหตุที่สรางความเกลียดชังใหกับประเทศอื่นๆ และเปนเบาหลอมแทจริงของความคิดตอตานที่ถึงกับยอมแลกดวยชีวิตซึ่งถูกเรียกวาการกอการราย แตสิ่งที่ผูนําอเมริกันเห็น และถูกสรางเปนภาพใหประชาชนเห็นพองดวยนั้น ยอมเปนการกําจัดการกอการราย ยกผลประโยชนและความถูกตองใหกับตน อเมริกันฮีโรจะชูมือที่โชกไปดวยเลือดของผูสูญเสียกลาวสาบานอยางไมอายท่ีจะยกยองเสรีภาพและมนุษยธรรม และประโคมสื่อลางสมองใหชาวอเมริกันและชาวโลกใหเห็นชอบชื่นชมกับแนวทางของตนและเห็นการถือครองอํานาจทุนเบ็ดเสร็จเปนความถูกตอง และแนวคิดขัดแยงคือความชั่วที่ตองถูกทําลาย อยางที่เปนอยูเสมอมา

ความรุนแรงของอาํนาจทนุท่ีประเทศผูครอบครองผูกขาดในปจจุบันมีอยูในมือน้ัน ทรงพลังเกินจะขวางตาน ทางออกที่ดีท่ีสุดของประเทศเล็กๆ อยางเราคงไมพนการเบ่ียงตัวออกจากกระแสนิยมทุนโลภมาก เลิกผูกมัดตนเองเขากับระบบตลาดที่อยูใตกฎเกณฑและกดดันจากดอลลารอเมริกัน ไมบาคล่ังผลิตเพือ่ขายเอาความร่าํรวย แตเพียงพอเพื่อบริโภคและขายแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่จําเปนจริงๆ เพื่อนํามาใชในทางพฒันาเทาน้ัน เราคงไมอาจหวังอะไรกบัพอคานักการเมือง ที่ลวนแตเหลิงอํานาจเงินที่ร่ํารวยจากการคา และใชอํานาจเงินนั้นปูทางเขามามีอํานาจรัฐจัดชองทางกอบโกยตอจากประชาชน ไมผิดอะไรกับการกอการรายระยะยาวที่อเมริกันทําตอชาวโลก เพียงแตเปนหนวยยอยท่ีเล็กกวาอันมีจุดยืนอยูบนอํานาจทุนเชนกัน และเราก็ยังถูกกดอยูใตกฎหมายที่พอคานักการเมืองเหลานั้นสรางขึ้นบังคับใช ไมตางอะไรกับที่อเมริกันกดขี่ประเทศยากจนดวยนโยบายตางประเทศ ทางออกท่ีเราจะอยูไดอยางพึง่ตนเองโดยหลุดพนจากวงจรอุบาทวของทุนนิยมผูกขาด ทั้งในระดับปจเจกระดับชาติถึงระดับพลเมืองโลกน้ัน เปนสิ่งที่ตองชวยกันคิดพิจารณาและรวมมือกันอยางไมทอถอย เหตุการณสลดใจที่ผานมาและกําลังดําเนินตออยูนี้เผยใหเราสามารถเปรียบเทียบมองเห็นตัวตนที่แทของปญหาจากการใชความรุนแรงของทุน ในการกอการรายถาวรอยางนอยก็บางสวน ทั้งที่แฝงตัวอยูในระบบบริษัทใหญที่กอการขามชาติ และระบบยอยคือนายทุนระดับชาติที่ใชอํานาจทุนปูทางเขามามีอํานาจในรัฐบาล ระบบการเลือกนายทุนบางคนจากตัวเลือกเพียงเล็กนอยที่ไรคุณภาพใหเปนตัวแทนประชาชนทั้งมวล ใชอํานาจสิทธิขาดเต็มที่ตัดสินใจแทนในทุกสิ่งนั้น พิสูจนใหประจักษในแทบทุกดินแดนแลววาเปนเพียงการยกเผด็จการทุนนิยมขึ้นนั่งบัลลังกเทานั้น


และไมสามารถตอบสนองจัดการทรัพยากรชาติใหสอดคลองความตองการอันซับซอนของมวลชนโดยรวมอยางเสมอภาคได ท่ัวโลกเคยมีปราชญทางจิตวญิญาณและสังคมเพียงไมกีท่านท่ีไดกาวเขามาทําประโยชนในองคกรรัฐ เพราะระบบสรางใหผูไรอํานาจทุนเปนผูไรซึ่งสิทธิโอกาส

สิ่งนี้ไมใชเรื่องเฉพาะหนาที่ปรับเปลี่ยนไดทันทีทันใด และจะตองดําเนินไปอีกถึงลูกหลานของเราอกีหลายรุน แตบทเรียนที่แนนอนท่ีสุดที่กําลังสอนเราดวยชีวิตผูคนมหาศาลขณะนี้คือ อํานาจของระบบผูกขาดในทรัพยสินนั้นเขมแข็งเกินกวาจะใชความรุนแรงใดๆ เขาตอตานแลว อีกทั้งรูปแบบของ ”ทุน” และ “ทรัพย” ไดเพิ่มความซับซอนและเปลี่ยนสถานะไปอยางมาก การคาดหวังใชความการรุนแรงเขาหาญหักโดยอาศัยหลักการเกาแกของศาสนาหรือปรัชญาสังคมที่เขียนขึ้นมาในอดีต ยอมเปนการเสียกําลังไปในทิศทางที่แทบเรียกไดวาไรผล การดิน้รนจากพันธนาการของมันโดยติดยดึแนวทางปฏิบัติเครงครัดอยางสาวกของศาสนาหรือลัทธิความเชื่อโบราณใดๆ ยังเสมือนการจํากัดขอบเขตการตอสูของตนเอง เมื่อสภาพแวดลอมเปลี่ยนไปปจจัยตางๆ อันจะสงผลถึงวิธีการนั้นยอมถายเทนํ้าหนักความสําคัญไปยังปจจัยใหมที่สําคัญกวา สาวกยิ่งเครงครัดมั่นคงคัมภีรเทาใดยอมหลงลืมยิ่งขึ้นในการพิจารณาปจจัยท่ีใหมและมีผลกวาในปจจุบัน เราจําตองปรับวิถีทางใหกลายเปนผูสืบทอดยุคใหมที่มีอุดมการณชัดเจนแตยืดหยุนตามสภาพการณ มีการลงน้ําหนักอยางสมดุลเพื่อสามารถเคลื่อนไหวเปลี่ยนเสนทางไดอยางอิสระในการเดินทางอันมีเปาหมายที่แนนอน ภายใตการคุกคามที่ซับซอนมากขึ้น เรายิ่งตองคิดใหละเอียดขึ้นเพื่อปรับหากระบวนการที่มีประสิทธิภาพ ไมงมงายกับส่ือโดยปราศจากขอสงสัย และท่ีสําคัญท่ีสุดคือไมสามารถวางเฉยไดอีกตอไป ผมไมไดตองการชี้นําไปสูวังวนอุบาทวของการทํารัฐประหารโคนอํานาจหรือยอนอดีตกลับสูอุดมการณเกาแกของลัทธิความเชื่อใดๆ แตที่เราทําไดและตองทําทันทีขณะนี้คือการระดมความคิด และคิด และคิด และคิดทั้งดวยตนเองและสัมมนาใหมากขึ้น ประมวลตีความศึกษาอดีตหาแนวทางสรางสมดุลสังคมใหมดวยองคประกอบแหงปจจุบันและอนาคต คนรุนเรายอมเปนตัวแปรหน่ึง ที่จะสงผลใหสมดุลสังคมใหมเกิดไดเร็วและลดการสูญเสียหากเราชวยกันระดมพลังความคิด หรือเกิดชาลงและยืดระยะเวลาแหงความเศราโศกเลวรายใหนานขึ้นหากเรานิ่งดูดาย แตไมวาจะชาหรือเร็ว การปฏิวัติสังคมสูความสมดุลใหมในอนาคตยอมจําเปนจะตองเกิดขึ้นอยางแนนอน


ธรรมะอบรมใจ ใครหนอบุคคลที่เราควรทดแทนพระคุณ

รสธรรม

เมือ่วันท่ี 5 ธันวาคม ซึ่งเปนวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวภูมิพล- อดุลยเดช และถือวาเปนวันพอแหงชาติดวย ผูเขียนจึงมีความตั้งใจอยากใหเพื่อนๆ ไดมารวมกันระลึกถึงพระคณุของคณุพอและคุณแมของพวกเราคะ เพราะคุณแมบางทานก็ทําหนาที่ของคุณพอดวย และคุณพอของผูเขียนเองก็ยังทําหนาที่ของคุณแมดวยคะ เผอิญชวงตอนนั้นผูเขียนกําลังอานวิธีการเจริญวิปสสนากรรมฐาน ซึ่งมีเนื้อหาอยูในหนังสือแดผูบังเกิดเกลาที่เรารัก ซึ่งแตงโดยอุบาสกผูหนึ่งเปนหนังสือ ซึ่งจัดพิมพโดยมูลนิธิศึกษาและเผยแพรพระพุทธศาสนา ธนบุรี กรุงเทพฯ ซึ่งในสวนหนึ่งของหนังสือไดมีเนื้อเพลงนี ้จึงอยากนํามาฝากใหเพื่อนๆไดอานกันคะ หรอืใครจะรองตามก็ไดนะคะ

เพลงใครหนอ ===========

ใครหนอรักเราเทาชีวี ใครหนอปราณีไมมีเสื่อมคลาย ใครหนอรักเราจวบจนชีพวาย รักเขาไมหนาย มิคิดทําลาย ใครหนอ ใครหนอรักเราเทาทรวงใน ใครหนอเอาใจปลอบเราเรื่อยมา ใครหนอรักเราดุจดวงแกวตา รักเขามากกวาพื้นพสุธา นภากาศ

(*) จะเอาโลกมาทําปากกา แลวเอานภามาแทนกระดาษ เอาน้ําหมดมหาสมุทรแทนหมึกวาด ประกาศพระคุณไมพอ ใครหนอรักเราเทาชีวัน ใครหนอใครกนัใหเราข่ีคอ (คุณพอ คุณแม) ใครหนอชักชวนดูหนังสี่จอ รูแลวละกอ อยามัวรัง้รอ ทดแทนบุญคุณ

จะเห็นวาพระคุณของคุณพอคุณแมนั้นใหญหลวงนักคะ สมควรที่เราจะตองตอบแทนทาน ความท่ีทานมีคุณกับเรา ดูแลเรา และก็รักเราเสมอ ไมวาเราจะสรางความเดือดรอนใหทานอยางไร เมื่อมีโอกาสที่

เพือ่นไทย 53

ทานจะใหเราเปนสุขได ทานก็พยายามทําอยางเต็มหัวใจของทาน คุณคาแหงใจของทานนี ้จะหาที่ไหน ยากท่ีจะหาผูท่ีมีความปรารถนาดีตอเราดวยความจรงิใจอยางนีไ้ด ควรที่เราจะไดกระทําสิ่งใดตอบแทนเพื่อใหความสุขแกทานบาง จะเปนการแบงปนนํ้าใจหรือเวลาหรือสิ่งตางๆท่ีเราทราบวาเปนความสุขของทานบางในมงคลสูตร 38 ประการก็มีบอกหนาท่ีท่ีจะตองปฏิบัติตอบดิามารดา อยูในหัวขอแรกๆ ดวยคะ ยกตัวอยางเชน มงคลท่ี 3 "บูชาบุคคลที่ควรบูชา" หรือตามคําตรัสของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจา ท่ีวา "ปูชา จปูชนียานํ เอตมฺมํคลมุตฺตมํ" เราควรบูชาทานตรงท่ีทานทรงพรหมวิหาร 4 ในฐานะที่ทานเปนพอเปนแม ทานมีเมตตา ความรัก กรุณา สงสาร เลี้ยงดูเรามา มุทิตา ไมเคยอิจฉาริษยา อุเบกขา ถาลูกทุกขหนักไมเคยซ้ําเติม ทานเปนผูใหชีวิต ทานเปนผูมีพระคุณอยางเลิศ เลือดและเนื้อชีวิตของเราทุกหยดนี่เปนของทานทั้งหมด ถาหากวาไมมีทานและทานไมมีความเมตตาปรานี ไมมีพรหมวิหาร 4 เราจะมรีางกายชวิีตข้ึนมาไมได ดังนั้นเราควรตอบแทนทานดวยการ เลีย้งทานตอบ รักทานตอบ กรุณาสงสารทานตอบ เวลาสิ่งที่เกินวิสัยเกิดขึ้น เราก็ไมซ้ําเติมทานตอบ เปนอันวาเราบูชาตรงที่ทานมีพรหมวิหาร 4 เราก็ปฏิบัติบูชาดวยปฏิบัติตามพรหมวิหาร 4 ตามที่ทานเปนบัณฑิตในทางธรรม มงคลตอมาที่กลาวถึงหนาท่ีของเราตอทานคือ มงคลท่ี 11 "การบํารุงบิดามารดาใหเปนสุข" พระบาลีวา มาตาปตุ อุปฏฐานํ เอตมฺมํคลมุตฺตมํ พระพุทธเจาตรัสวา การบํารุงบิดามารดาใหเปนสุข ชื่อวาเปนอุดมมงคล พอแมประกอบไปดวยความดี พยายามระงับความสุขของตนเพื่อบํารุงความสุขของลูก ยอมทุกๆอยางเพ่ือลูกในทอง ยอมมีความทุกขทุกอยางเพื่อการศึกษาดีของลูก ยอมมีความทุกขทุกอยางเพื่อลูกจะไดมีฐานะมั่นคง ดังนั้นหนาที่ของเราคือ ถาหากวาทานตองการอะไร เปนสิ่งที่ไมเกินวิสัยที่เราจะสามารถจัดหาใหทานได ตามสมควรแกฐานะและตามความสามารถของเราแลวก็จงอยาสรางความสะเทือนใจใหเกิดแกทาน เห็นทานมีความเห็นผิดคิดมิชอบอยาคานตรงๆ คอยๆหาทางเลีย่ง เปนการหารือ นอกจากในมงคลสูตรแลว ในทิศ 6 ก็มีหนาที่ของบุตรธิดา ท่ีพงึบํารงุตอมารดาบิดา ดังน้ี

1. ทานเลีย้งเรามาแลว เราควรเลีย้งทานตอบ 2. ชวยทํากจิของทาน 3. ดํารงวงศสกุล

4. ประพฤติตนใหเหมาะสมกับความเปนทายาท 5. เมื่อทานลวงลับไปแลวทําบุญอุทิศใหทาน

ทีนี้มาดูถึงโทษทัณฑในการประทุษรายมารดาบิดากันบางคะ เริ่มกลาวถึงกรรมหนักกอนนะ

คะ จากพจนานุกรมพุทธศาสนของพระธรรมปฎก อธิบายคําวา ครุกรรม หรือ กรรมหนักทั้งที่เปนกุศลและอกุศลดังนี้คะ ในฝายกุศล ไดแก ฌานสมาบัต ิ ในฝายอกุศล ไดแก อนนัตรยิกรรม กรรมชนิดนี้ใหผลกอนกรรมอื่น อนันตริยกรรมหรือกรรมหนักฝายอกุศล เปนกรรมที่เปนบาปหนักที่สุด ตัดทางสวรรค ตัดทางนิพพาน กรรมที่ใหผล คือ ความเดือดรอนไมเวนระยะเลยซึ่งประกอบดวย 5 อยาง คือ


1. มาตุฆาต ฆามารดา 2. ปตุฆาต ฆาบิดา 3. อรหันตฆาต ฆาพระอรหันต 4. โลหิตุปบาท ทํารายพระพุทธเจาจนถึงยังพระโลหิตใหหอขึ้นไป 5. สังฆเภท ทําสงฆใหแตกกัน สําหรับโทษทัณฑที่วา คงจะไมมีใครคิดทํารายมารดาบิดาตนเอง ท้ังทางรางกายและจติใจถา

เผลอทําไปแลว ก็รีบขอโทษ คิดวาไมมีพอแมคนไหนไมใหอภัยลูกหรอกคะ พระคณุของมารดาบิดา ไมอาจรายจบในวันเดียวหรือเพียงในหนากระดาษเดียวได นอกจากนี้แลว เคยถามตัวเองไหมคะวา ครคูนแรกของลูกคือใคร ก็คุณพอคุณแมนั่นแหละคะ มารดาบิดาถือวาเปนพระอรหันตของลูก เปนครอูาจารยคนแรกและยังเปนเทวดาองคแรกอกีดวยคะ การทดแทนคุณแกมารดาบิดา จึงเปนสิ่งที่บุตรธิดาทุกคนพึงกระทําตามสติกําลังตามความสามารถ โดยในทางพุทธศาสนา เริ่มปลูกฝงใหทานมีศรัทธาใน ศีล จาคะ (การสละ) และปญญากอน อาจเริ่มตนโดยการชักชวน นอมนําใหฟงธรรมที่มีเหตุผลและสามารถพิสูจนไดในชีวิตประจําวัน นับวาเปนการสะสมอุปนิสัยในการเปนพหูสูตร (ผูรู) เมื่อมีความเขาใจในพระธรรมอยางถองแทจึงจะเริ่มประพฤติปฏิบัติ จนสามารถบรรลุโลกุตตรธรรมไดในอนาคต การที่จะชักชวนใหผูใดมีคุณธรรมอยางไร บุคคลผูชักชวนตองมีคุณธรรมเหลานั้นเสียกอน ดังน้ันพวกเราจึงควรศึกษาพระธรรมใหมีความเขาใจที่ถูกตองและมีการประพฤติปฏิบัติที่ถูกตองดวย จึงจะสามารถนอมนํามารดาบิดา ผูบังเกิดเกลาของเรา ผูเกิดความเลื่อมใสในตัวบุตรและในพระธรรมใหศึกษาและประพฤติปฏิบัติตามได ในการเริ่มตนของปใหมน้ี เราอาจเริ่มตนใหเขาถึงธรรมะดวยการกลาวบทนอมนมัสการบูชาพระรัตนตรัย และทําการขอขมาตอคุณพระรัตนตรัยดังนี ้

บทบูชาพระรัตนตรัย อิมินาสักกาเรนะ พุทธัง อภิปูชะยามิ อิมินาสักกาเรนะ ธัมมัง อภิปูชะยามิ อิมินาสักกาเรนะ สังฆัง อภิปูชะยามิ

บทขอขมาพระรัตนตรัย วันทาม ิพุทธัง สัพพะ เมโทสังขะมะถะเม ภันเต วันทาม ิธัมมัง สัพพะ เมโทสังขะมะถะเม ภันเต วันทาม ิสังฆัง สัพพะ เมโทสังขะมะถะเม ภันเต

ขอใหเพื่อนๆ และทานผูอาน ทุกๆทาน จงประกอบแตกรรมดี การกระทําใดๆใหอยูกับสติทุก

ขณะมีคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ มารดาบิดา เปนท่ีตั้ง ขอใหผลกรรมที่ดีนั้นทําใหเพื่อนๆและทานผูอาน ทุกๆ ทาน ผานพนอุปสรรคทั้งหลายมาไดดวยดีคะ


ยอนอดีต ตอน สงครามโลกคร้ังทีห่นึง่ เรยีบเรียงโดย สุภาวด ีมนตสถาพร

ในปพุทธศักราช 2545 ที่ผานมามีหลายเหตุการณไมสงบเกิดขึ้นในโลกของเรา ซึ่งทําใหฉันได

ยอนกลับไปมองเหตุการณสําคัญตางๆ ของโลก และพบวาตัวเองแทบจะจําอะไรไมไดเลยเกี่ยวกับสงครามโลกครัง้ท่ีหน่ึง จึงรีบไปหาหนังสือมาอาน และอยากแบงปนใหเพื่อนๆ ไดทบทวนไปดวยกันคะ สาเหตุของสงครามโลกครั้งที่หน่ึง สืบเน่ืองมาจากความตึงเครียดที่กอตัวขึ้นเรื่อยๆ ในทวีป ยุโรปซึ่งยาวนานนับสิบป และการแตกหักระหวางฝายเยอรมัน ออสเตรีย-ฮังการี 1กับฝายรัสเซีย ฝรั่งเศสและอังกฤษ ที่เกิดจากปญหาความขัดแยงที่นําไปสูความไมเสถียรในยุโรป หลังจากความพายแพของฝรั่งเศสจากสงครามในป ค.ศ.1870-71 ความคิดแกแคนเยอรมันไดคอยๆ กอตัวขึ้นในขณะที่อังกฤษซึ่งเคยเปนศนูยกลางของการปฏิวัตทิางอุตสาหกรรม เริ่มหวั่นกลัวเศรษฐกิจของเยอรมันที่แข็งตัวขึ้นเรื่อยๆ สวนในตะวันออก รัสเซียพยายามขยายอํานาจทางการเมืองไปยังบัลขานในที่สุด สงครามโลกคร้ังท่ีหน่ึงไดเริ่มขึ้นในวันท่ี 28 กรกฏาคม ค.ศ.1914 หลังจากที่เจาชายเฟอรดินันแหงออสเตรีย-ฮังการีถูกปลงพระชนมในซาราเจโว (เซอรเบีย) ออสเตรียภายใตความสนับสนุนจากเยอรมัน ประกาศสงครามตอตานเซอรเบีย สงผลใหความคิดของรัสเซียที่จะยึดครองบัลขานตองหยุดลง วันที ่ 1 สิงหาคม 1914 เยอรมันและรัสเซีย ประกาศสงครามอยางเปนทางการ ตามมาดวยฝรัง่เศส ในวันที ่ 3 สิงหาคม 1914 ระหวางน้ันเยอรมันไดเขายึดครองเบลเยี่ยมซึ่งเปนกลางเพื่อใหการโจมตีฝรั่งเศสมีประสิทธิภาพมากขึ้น สงผลใหสหราชอาณาจักร ตัดสินใจเขารวมทําสงครามในวันที่ 4 สิงหาคม อิตาลียังคงรักษาความเปนกลาง ในขณะที่ญี่ปุนประกาศเขารวมสงครามเชนกัน ภายในชวงเวลาส้ันๆ สงครามไดแผกระจายในยุโรปกลาง หลังจากนั้นขยายตัว เขาไปสูยุโรปตะวันออกดวย สมัยนั้นความคิดแบบชาตินิยม มีใหเห็นอยางเดนชัดในประเทศเยอรมันเอง ตอนเริ่มตนสงครามไดรับการสนับสนุนจากพลเมืองชาวเยอรมัน สังเกตงายๆจากการที่ผูคนสวนมาก เรียกการโจมตีที่ฝรั่งเศสวา การทัศนาจรไปปารีส นอกเหนือจากนี้ การเจรญิเตบิโตทางเทคโนโลยีในยุคนั้นทําใหมีการใชระบบสื่อสารที่ทันสมัยและเครื่องบินรบในสงคราม สงผลใหสงครามไดแผขยายไปทั่วโลกอยางรวดเร็ว และจนกระทั่งถึงตอนนั้นประชากรผูคนทั่วไป ก็ยังมองไมเห็นความเสียหายท่ีอาจเกิดขึ้นจากสงคราม หลังจากความแตกแยกเปนดินแดนเล็กดินแดนนอยในรัสเซีย จักรพรรด์ิของรัสเซียไดขอถอนปลดตัวเองในป 1917 (ปฏิวัตเิดือนกุมภาพนัธ) และสหรัฐอเมริกาขอเขารวมรบเมื่อวันที่ 6 เมษายน 1917 ขณะน้ันความตึงเครยีดภายใประเทศเยรอมนัยิง่นับวนัก็ยิง่ทวคูีณข้ึนเรือ่ยๆ นอกเหนือจากปญหาความขาดแคลนเครื่องอุปโภคและบริโภคแลว ยังมีปญหาการเมืองภายในประเทศเกิดขึ้นอีก


ประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา นายวิลสัน ไดวางแผน 14 ขอเพือ่ยุติสงคราม วันที ่ 5 พฤศจกิายน 1918 นายกรัฐมนตร ี (Reichkanzler) ของเยอรมันทําเรื่องขอใหอเมริกาใหปลดวางอาวุธ และยุติการสูรบ ซึ่งประสบความสําเร็จอยางจริงจังเมื่อวันท่ี 11 พฤศจกิายน 1918 หลังจากการยกเลิกระบบกษัตริยในเยอรมัน

28 มิถุนายน 1919 เปนวันเริ่มใชสนธิสัญญาแวรซาย (ยุติสงคราม) เยอรมันตองจายคาซอมแซมบูรณะ ซึ่งเปนมูลคาเทียบเทากับ ลานลานมารค (Goldmark ตระกลูเงินของเยอรมนัสมยัน้ัน) สงครามโลกครัง้ท่ีหน่ึง ถึงแมวาไดผานพนไปแลว ในทวีปยุโรปก็ยังมีปญหาทางดานเศรษฐกิจซึ่งนับวันก็ยิ่งมากข้ึนเรื่อยๆ ที่ทําใหเกิดความตึงเครียดในยุโรปอีกครั้งและเปนผลดีตอการรวบรวมอํานาจของฮติเลอรภายตอมา นอกเหนือจากนั้น สงครามโลกครัง้ท่ีหน่ึง ยังสงผลใหเกิดการยกเลิกระบบกษัตริยและจักรพรรด์ิในเยอรมัน รัสเซีย ออสเมเนียและออสเตรีย-ฮังการ ีและทําใหมีการเกิดประเทศใหมขึ้นคือ ออสเตรีย ฮังการี ตุรกี เชคโกสโลวาเกีย เซอรเบีย โครอาเซีย สโลเวเนีย เอสโทเนีย ลัทเวีย และลิธัวเนีย 1ออสเตรีย-ฮังการี ในสมัยนัน้ยังเปนประเทศเดียวกัน หนังสืออางอิง: Die Deutschen in Ihrem Jahrhundert 1890-1990 ของ Christian Graf von Krockow

มุมที่เหลือ ตอน ทองฟา (ตอจากหนา 24 ) จอย

แลวเจากอนเมฆสีขาวและเทา มันคืออะไรละ กอนเมฆขาวๆ เกิดจากหยดน้ําจิ๋วๆที่รวมตัวกัน และปฏิบัติตัวคลายกับเปนหนึ่งอนุภาคที่

สามารถกระแสงทุกสีได ไมเฉพาะสีใดสีหนึ่ง บางครัง้กอนเมฆหนามีหลายชัน้ ชัน้ลางๆเราจะเห็นเปนสีเทา ซึง่เกดิจากเงาของเมฆชัน้บนน่ันเอง

เอาละ อยาลืมแหงนหนามองทองฟา แลวทําจิตใจใหเบิกบานไปตามมันนะคะ


สารศลิป ฉบบัที ่1 เปดคอลัมน ทักทายผูอาน ป.ปายศร ี

อาจดวยเนื่องจากวานิตยสาร “เพื่อนไทย” เทาท่ีผานมา ลวนแลวแตมีเน้ือหาสาระที่เต็มไปดวยการเมืองและการศึกษา และมีบาง บางสวนที่แทรกดวยมุมมองและทัศนคติในเรื่องที่แตกตางกัน ซึ่งมักจะเปนในดานที่เกี่ยวกับการใชชีวิต การถายทอดความคิดความรูสึกหรือเลาสูประสบการณของแตละทาน......ที่ไดมีโอกาสศึกษาตอและไดรวมใชชีวิตในประเทศเยอรมันขณะนี้ โดยภาพรวมอาจเห็นไดชัดเจนในกลุมดานวิทยาศาสตรเปนสวนใหญ แตหากแทจริงแลว ยังพอจะมีบางบางกลุมท่ีศกึษาในดานท่ีแตกตางออกไป กลุมนี้อาจไมคอยไดมีบทบาท หรือแสดงออกเทาท่ีควร ดวยเนื่องจากมักชอบสันโดษเปนนิสัย ไมคอยสงัคม และนอยนักที่...กลาแสดงตัว!! ซึ่งสวนใหญมักชอบยืนยิ้มอยางภาคภูมิใจ กับเบ้ืองหลังผลงานของเขาอยาง เงียบๆเทานั้น(ผลงานที่อาจไมคอยแนใจวาจะมีใครเขาใจบางจงึยากยิง่ท่ีอาจจะลวงรูไดวายงัพอมีกลุม นักเรียน “ศิลปะ” บางสวนในเยอรมันนี จรงิๆ) แตจากที่ไดกลาวไปแลวนักเรียนศิลปะในประเทศเยอรมันเปนเพียงสวนนอย และยังคอนขางยากท่ีจะแสดงตัว จึงยังไมคอยไดเห็นบทความในแงมุมของศาสตรดานน้ีปรากฎเลยในหนังสือ “เพื่อนไทย” ของเรา..เรา และดวยกลุมที่มีขนาดกระทัดรัดนี้ แมอยากจะใหมีผู(กลา) ขึ้นมาเขียนบาง..ก็ยังหาได

ยากยิ่งนัก แตดวยแรงสนับสนุน(อยางแรงกลา) ของกลุมผูร่ํา-เรียน วิทยาศาสตร...ที่สวนลึก (อาจซอนเรน) และเต็มไปดวยความประทับใจ หรือ หลงใหล ในศาสตรของ “ศิลป”

ผูที่ใหกําลังใจผูเขียนวา “เขียนเถอะๆ รับรองไมอาน...อาว!!?? ไมใชคะ รับรองไมพลาด...” อืมมมมมมมมม ผูเขียนเอง...หาใชนักเขียนไม เปนเพียงนักเรียนศิลปกรรมที่รักในดานของการเขียนแมโดยสวนตัวแลวก็ยังไมคอยท่ีจะชอบอานเทาที่ควร(อีกตางหาก)อาจเปนดวยวานักเรียนศิลปะสวนใหญ มักตองใชสายตาและถายทอดไปยังสมองในสวนของ เสน สี และรูปทรง มากกวาการตองมานั่งอานตัวหนังสือเรียงรายที่เปนจํานวนมาก ๆ ก็อาจเปนไปได ซึ่งในประสบการณที่เคยเรียนที่คณะศิลปกรรมศาสตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัยนั้น..... ทามกลางเพือ่น ๆ แวดวงเดียวกัน มักจะมีความรูสึกที่ (ไมนาจะบังเอิญ) ตรงกนัคือ มีความรูสึกวายิง่อานไป...อานไป ตัวหนังสือเหมือนเดิน ได คลายๆ มด!! ที่เรียงราย...ตอกันเปนสายบน


กระดาษเปลาไปซะแลว!! คงเปนระบบการทํางานของสมอง(ซึ่งไมคอยแนใจวาสวนไหน) ทํางานใหมองเห็นทุกสิ่งกลายรางกลายเปนรูปทรงไปหมด ก็ออกจะกลุมใจบาง...แตคงตองทาํใจ เพราะสายไปซะแลวที่จะปรับเปลี่ยนระบบน้ี ท้ังท่ีจริงแลวมนัีกศึกษาบางสวนท่ีคณะฯ(รวมท้ัง ตัวผูเขียนเองดวย) ก็เรียนสายสามญัทางดานวิทยาศาสตร..มากอนแทๆ ทําใหพอจะพิสูจนไดวาแมเคยร่ําเรียนมาทางไหนตอนเยาววัย...4 ป ในรั้วมหาวิทยาลัย ก็ยังอาจถูกความเปนคณะฯ หลอหลอมเอาได หลายทานสังเกตไดจากบุคคิลภาพ การเดิน การเลือกแวนตา การถือกระเปา หรือแทบไมตองสังเกตอะไรเลย ทาทางโดยรวมก็ฟองออกมาเดนชัดแลววา...เปนนักศึกษาคณะอะไร!! ผูเขียนตองขอออกตัวไวกอน...สําหรับทานผูอาน (ที่มีความชํานาญในดานการอานและการเขียน)อาจไมไดลองลิ้มอรรถรสในความงามและความปราณีตของภาษาที่สระสรวยเทาท่ีควร... แตก็หวังเปนอยางยิง่วา...อยางนอยที่สุดทานผูอาน นาจะไดรับสาระขอคิดหรือความเพลิดเพลินจรรโลงใจกลับไปคิดบางบางแงมุม ผูเขียนแมอาจเคยไดรับรางวัลการเขียนมาบาง แตกค็งตองยก ความดี และ ชื่อเสียงทั้งหมดใหกับความพยายามพร่ําสอนและ คอยถายทอยเทคนิควิธีการเขียนตางๆ ใหกับ “คุณแม” ของผูเขียนเอง.....ผูซึ่งมีความสามารถในการแตงกลอนสด และเปนนักเขียนบทกลอนลงหนังสือ ครัง้เมือ่ยามแรกรุนในสมัยอดีต ทักทายกันมาพอสมควร ทานผูอาน อาจคิดวาตกลงคอลัมนสารศิลปนี ้ จะมีสาระความ รูอะไรใหไดกลับไปคิดเลนบาง ผูเขียนเองตั้งชื่อคอลัมนนี้ โดยนาํคําวา “สาร” มาจากคาํวา “การสงสาร” หรือ “ขาวสาร” ดวยเหตุที่วาบทความที่จะนําเสนอนั้น ตองเปนบทความหรือขาวสารที่ศิลปน (ผูเขียน) จะสื่อสารเรื่อง ราวของศาสตรทางศิลปใหกับผูชมงาน (ทานผูอาน)ผูซึ่งม.ี..ความรักในเรื่องราวของศิลปะ หรือใหความสนใจ ก็สามารถเขามาเยี่ยมชมคอลัมนนี ้ ไดรวมกัน คอลัมน “สารศิลป” นี้จะ รวมรวม และ สะทอน ทุกแงมุมที่นาสนใจ หรือขอฉงนใจในมุมมองของผูชมงานที่มีตอตัวศิลปนและผลงานของเขาเหลานั้นศาสตรแหงศิลปนี้...จะถูกตีแผอยางมขีอคิดและเหตุผล ใหทานผูอานไดทําความเขาใจมากข้ึนกับ “ ผลงานศิลปะ ” และแมแต “ ตัวของศิลปน ” เอง

กอนจากผูเขียนขอฝากคําพูดคม ๆ ของทานศาสตราจารย ศิลป พีระศรี1 หรือในชื่อแทของทาน

!


คอรราโด เฟโรซ ี(Corrado Feroci)บิดาแหงศิลปะรวมสมัยของไทย ชาวอิตาลี ไดใหนิยามความหมายของ “ศิลปะ” ท่ีแฝงไปดวย ขอคิดลึกซึ้งวา “Ars Longa Vita Brevis” แปลเปนไทยไดวา “ศิลปะยืนยาว....ชีวิตสั้น” (Arts live long, but life is short.) แมบัดนี้เวลาไดลวงผานมาหลายรอยปแลว และทานก็จากเราไปแลวเชนกัน แตผลงานมากมายที่ทานไดฝากไวใหลูกหลานไทยไดชื่นชมนั้น หาไดเสื่อมสลายตามรางของทานศิลปนผูนี้ไปไม ทุกสิ่ง...ยังมีชวีติ...ยืนหยัด อยูคูบานเมืองของเรา ซึง่ลวนแลวแตมีคุณคาทางจติใจท้ังส้ิน ดั่งคําที่ทานกลาวทิ้งไวใหไมมีผิด จะเห็นไดวาศิลปนไมวาชาติใดก็ตาม จะมีความเหมือนกัน คือ รักและใหความสําคัญในผลงานศิลปะ...มาก กวาตัวของเขาเอง....“แลวพบกันใหมในฉบับหนานะคะ..” 1 ประวติัของทานศาสตราจารย ศิลป พีระศร ีสามารถอานไดที ่www.thaiartnet.com/artistis/silpa/ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...ตาง... ศุภรวี

เพราะเรานั้นตางกัน ความคิดฝนจึงแตกตาง เพราะเรานั้นอยูหาง เสนทางเดินจึงแปลกไป เพราะเรามองตางมุม บางคลอบคลุมบางมองไกล เพราะเราตางจิดใจ ทางที่ใชจึงคูขนาน ตางคนตางท่ีมา ตางเวลาประสบการณ ตางคนตางวันวาน ตางกาวผานในทางตน ตางคนตางมองเห็น ตางเลือกเปนมิสับสน ตางคนแลตางคน มีหนทางเลือกเดินเอง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


มุมไอที !

ออทโต ณ ฉะตุตการท -- [email protected] --

กราบสวัสดีทานผูอานทุกทานนะคราบ กระผมนายออทโตขอแนะนําคอลันมใหมชื่อวามุม IT โดยคอลัมนน้ีจะเปนเรื่องเกี่ยวกับเทคโนโลยีทางดานสารสนเทศและก็คอมพิวเตอรท้ังหลายท้ังปวง โดย อันนี้ก็จะเปนคอลัมนปฐมฤกษ (วาว) อันตัวขาพเจาน้ันก็หาไดมีปญญาสูงสงในดานนี้แตอยางใด เพียงแตวา ไดเรียนและทํางานในสาขาน้ีมาบางเล็กๆนอยๆ ก็อยากจะนําประสบการณความรูอะไรที่ไดมา มาเลาสูกันฟง โดยกลุมเปาหมายก็จะเปนเราๆ ทานๆ ท่ีใชชีวิตประจําวันโดยมีการยุงเกีย่วกบัคอมพิวเตอรและ IT บาง ไมไดเปนนักคอมพิวเตอรแตอยากจะเรียนรูใหลึกลงไปอีกนิดนึงวา อะไรมันเปนอยางไร โดยลักษณะจะอยากใหเปนการถามตอบปญหาขอของใจนะครับ ดังน้ัน ทานใดมีปญหาอัดอัน้ตันใจในเรือ่ง IT อยางไรก็สามารถเขียนมาคุยกันไดนะครับทาง e-mail ถามปีญญาตอบกจ็ะขอตอบและเอามาลงใหในฉบบัถัดๆ ไป คําติชมหรือแนะนําอยางไรก็ขอเชิญเลยนะครับผม ยินดีตอนรบัเสียงตอบกลับจากทุกทาน

วาแลวก็เริ่มกันเลยดีกวา เยิ่นเยอมากไปจะเปนการมิบังควร อันแรกนี้ก็จะเปนคําถามที่ผมไดประสบพบมากับตัวเองเลย คือเจอเพื่อนฝูงบางคน อยากจะซื้อคอมพิวเตอรใหมสักเครื่อง แลวก็อยากจะรูวาซือ้อะไรดี ก็มักจะสงคําถามเชน "เฮย! ตูวาจะซื้อคอมพิวเตอรสักเครื่องวะ เดีย๋วน้ีคอมพิวเตอรมันตองกี่เม็กแลววะ" ครบั อันนี้นะครับ เราก็ตองมาขยายความกันนิดนึงวา คําถามนี้จะหมายถึงอะไร คือ เขาใจวาความหมายก็คืออยากจะรูวา ถาจะซือ้คอมนี่ ควรจะเอาแบบไหนด ีแตคําถามนี้มันกํากวมอยูนิดนึงท่ีกวา กี่เม็ก กี่เม็ก น่ีมันคือพดูถึงอะไร เราก็มาลองดูกันนะครับวา ไอ เม็ก เม็ก น่ีมนัคืออะไรและจะหมายถึงอะไรไดบาง คําวาเม็กนี่มาจาก Mega ซึ่งก็หมายความวา หนึ่งลานนะครับ โดยเราจะเอาไปแปะไวหนาหนวยตางๆ ก็แปลวาหนึ่งลานหนวยนั้นๆ เชน Megawatt ก็แปลวา หนึง่ลานวัตต, Megahertz (MHz) ก็คือหนึ่งลานเฮิรตซนะครับ ทีนี้ท่ีเราจะใชกับเครื่องคอมพิวเตอรจะเปนอะไรนั้น เราก็มาดูอุปกรณแตละชิ้นของคอมพิวเตอรกันกอน เอาเฉพาะที่สําคัญๆ และมีผลตอประสิทธิภาพ (และราคา) ละกันนะครับ


อันดับแรกเลยนั้นก็คือตัวประมวลผล หรือที่เรียกกันวา CPU (central processing unit) ซึ่งก็เปรียบไดกับสมองของคนเรา เอาไวคิดคํานวณ ประมวลผลอะไรตางๆ ซึ่งซีพียูนั้นก็เปนกอนชิปอันนึง ซึ่งภายในก็เปนวงจร logic ตางๆ ที่ซับซอน การทาํงานของซีพียูน้ัน เราจะตองมีส่ิงท่ีเรียกวาสญัญาณนาฬกิา (หรือ clock) ที่จะควบคุมการทํางาน ซึง่จะบอกวาซีพียูน้ันจะทํางานท่ีความเร็วแคไหน โดยสัญญาณนาฬิกาก็มีหนวยเปนเฮริตซ เชน 400 MHz หรือวาปจจุบันพุงไปถึง 1000 MHz (บางทีก็เรียกวา 1 GHz หนึ่งกิกะเฮริตซ กิกะ ก็คือหนึ่งพันลาน เปนพันเทาของเม็กกะ) โดยตามหลกัแลว ถา เลข MHz สูง ก็จะทํางานไดเร็วขึ้นนะครับ แตตองระวังนิดนึง คือตองเทียบท่ีตวัซีพียู รุนเดียวกัน เชน ถาเปนซีพียูจากบริษัทอินเทล รุน เพนเทียม สาม (Pentium III) ตัวทีทํ่างานที่ 1000 MHz ก็ยอมจะทํางานเรว็กวาตัวทีทํ่างานท่ี 600 MHz แตถา เปนซีพียูคนละรุนกันหรือคนละยี่หอ เราก็เอามาเทียบกันบได ตัวอยางเชนจะเอา Intel Pentium III 800 MHz ไปเทียบกับ Intel Celeron 800 MHz ถึงเลข MHz จะเทากัน แตก็ไมไดหมายความวามันจะเร็วเทากัน (ในกรณีนี ้ Pentium III จะเรว็กวา เพราะวาโครงสรางภายใน เหนือกวา) ยิ่งถาจะเอาซีพียูของ Intel ไปเทียบของ Sparc (เปนซีพียูอีกยี่หอ) ตัวเลข MHz อยางเดียว มันอาจบอกอะไรไมไดเลย สรุปวาเรือ่งซพียีน้ีู เราก็ตองดูกอนวายี่หออะไร รุนอะไร เนื่องจากสวนใหญเราใชกันก ็ Intel ก็เทยีบกนังาย นอกจากนี้เครื่องคอมพิวเตอรสวนบุคคลทั่วไป ก็อาจใชซีพียูที่มาจากบริษัทอยางเชน AMD หรือ Cyrix พวกนี้ถึงจะไมไดผลิตโดย Intel แตกจ็ะมชีดุคําส่ังท่ีเขากนัไดกบั Intel ก็สามารถใชไดเหมือนกัน ใชซอฟตแวรเดียวกันได (แตถาเปนอยางเชน Sparc หรือ Alpha อันนั้นจะเขากันไมไดกับ Intel เลย) แตอยางท่ีบอก ในกรณีน้ีเราก็จะเอารุนเอา MHz มาเทียบกันตรงๆ ไมได อันนีก้ต็องถามเปนกรณีไปวา อายซีพียูนี้มันจะประมาณไดกับ Intel สักรุนไหน อยาเพิ่งดวนสรุปประสิทธิภาพจาก MHz

บางทานเลนวิธีฉลาด ซือ้ซีพียูท่ีทํางานท่ีความเร็วตํ่าๆ ไป ไปถึงแลวก็เอาไปใชโดยเรงเพิ่มความเรว็ใหมนัสูง(เรียกกันวา overclock) ซึง่ซีพียูบางทีมันก็รับได โดยสามารถทาํงานไดท่ีความเร็วท่ีสูงขึ้นไปอีกหนอย เชนซือ้ตัวทีทํ่างานทีค่วามเร็ว 600 MHz แลวก็เอาไปใช 800 MHz ก็สนุกกันไปนะครับ ถายังมือใหม ก็ยังไมแนะนําใหทํานะครบั เพราะมีปญหาอะไรจะลําบากเปลาๆ เดีย๋วเลนไปสักพักเกงแลวกรู็ทางหนีทีไลเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ เอง

ซีพียู รุนหน่ึงๆ เวลาออกใหมๆ ราคามันจะแพง หลังจากนั้นสักพัก มันก็จะคอยๆ ตกลง ยิ่งเวลามีตัวใหมออกมา ตัวเกาก็จะถูกลงไปเรื่อยๆ จนวันนึงก็หายไปจากตลาด เวลาเลือก ถาทานไมไดเช่ียวชาญดานคอมพิวเตอรมาก ไมไดจะเอามาคาํนวณอะไรสงูสง (ซึ่งถาเปนเชนน้ัน ทานก็คงไมอานมาถงึจุดนี้ คงขามหรือไมก็หลับไปแลว) ก็เลือกซีพียูที่มันกลางๆ ในทองตลาด ไมตองเอาตัวใหมลาสุด ซึ่งจะแพง จะดูตัวไหนกลางก็งายๆ ไปเดนิสํารวจรานคอม ดูวาคอมพิวเตอรที่เขาขายใชซีพียูอะไรบาง ต้ังแตตวัท่ีแพงสุดไปจนถูกสุด แลวทานก็จะพบสัจธรรมเองวากลางๆ คือตรงไหน


ถัดไปจากซีพียูนะครับ ก็เปนสวนสําคัญก็คือหนวยความจําหลัก (RAM หรือภาษาเยอรมัน Arbeitsspeicher) เทยีบกบัคนก็คงจะยังอยูในสมองกระมังครับ ก็คือสวนที่เก็บขอมูลตางๆ แตขอมูลน้ีถาปดไฟแลวจะหาย ดังนั้นก็จะเอาไวเก็บขอมูลขณะที่ซีพียูทํางาน (ถาจะเก็บแบบปดไฟแลวไมหาย ก็จะเก็บไวในฮารดดิสก ซึง่จะกลาวตอไป) ซึ่ง RAM นี้ก็มักมีหนวยเปน MB (เม็กกะไบต) ก็คือ หนึ่งลานไบต สําหรับทานที่ถามตอวาแลวไบตคืออะไร เอางายๆ ก็คือปริมาณหนวยความจําที่เอาไวเก็บหนึ่งตัวอักษรนะครบั เชน ตัว ก ไก ก็ใชท่ีเก็บ 1 ไบต ดังน้ัน หนึ่งลานไบต ก็เกบ็ไดหน่ึงลานตัวอกัษร เรื่อง RAM น่ีดูงาย ไมวุนวายเหมือนซีพียู (ความจรงิจะเอาใหยากก็ไดเหมอืนกนั เพราะ RAM มันกมี็หลายชนิดอยู แตเราอยาเพิ่งไปสนใจมันเลย) ยิ่งปริมาณเยอะ ก็ยิ่งทําใหคอมพิวเตอรทํางานเร็วขึ้นอยางเห็นไดชัด ยิง่ตอนน้ี RAM ราคาถูกลงมาก ก็ถมมันเขาไป อยางถาตอนน้ีกอ็ยางนอย 128 MB (128 ลานตัวอักษร) ถาเงินเหลือก็อัดเขาไปอีกเปน 256 MB หรือ 512 MB อยางผมเองก็ยังยดึคอนเซ็ปต ซีพียูเอาแบบกลางๆ แตขอ RAM เยอะๆ ไวกอน อยางไรกต็าม RAM ก็สามารถซื้อเพิ่มเติมวันหลังได แตระวังนิดนึง เวลาซือ้คอมตองถามเขาวา ในเครื่องน้ันมีท่ีใหเสียบแผง RAM ไดกี่แผง และใชไปแลวกี่แผง ตัวอยางเชน บางเครือ่งเสียบ RAM ไดสองแผง และติดตั้ง RAM มาแลว 128 MB ตองถามเขาเลยวาอายท่ีวา 128 MB นี่เปนแบบไหน เปนแบบ แผงเดียว แผงละ 128 MB หรือวาเปนแบบ 64 MB สองแผง ซึง่ถากรณน้ีีกห็มายความวาท่ีของทานเต็มแลว ไมสามารถเสียบแผง RAM เพิ่มไดอีก นอกจากจะตองควัก RAM แผงท่ีเสียบอยูท้ิงไป ก็เปนจุดท่ีตองพิจารณากัน

สุดทายก็เปนสวนของฮารดดิสก (harddisk เยอรมันเรียก Festplatz) นะครบั ก็อยางที่เกริ่นไว เปนที่เก็บขอมูลซึ่งจะไมหายเมื่อปดไฟ ก็จะเปนที่ที่ทานใชเก็บขอมูลตางๆ เชน ไฟลเอกสาร เพลง วิดิโอ อะไรก็วาไป (ตางจาก RAM ซึง่อันนัน้ ซีพียูจะเปนผูใชงาน ไมใชใหเราๆ ทานๆ ไปเก็บขอมูล) ซึง่ฮารดดิสกท่ัวๆ ไปก็จะมีขนาดใหญกวา RAM มาก (เนื่องจากตนทุนมันถูกกวา) ก็มักมีหนวยเปน GB (กิกะไบต คือ หนึ่งพันลานตัวอักษร) ก็หลักการก็คลายๆ RAM ยิ่งมีมาก ทานก็เก็บขอมูลสวนตัวของทานไดมาก ท่ัวๆ ไปปจจุบัน ก็ 20 GB ไปจนถึง 40 GB ก็เปนมาตรฐาน ถาไมไดใชงานอะไรมากมาย แคเลนอินเทอรเน็ต พิมพงานเล็กๆ นอยๆ แค 20 GB ก็นาจะเหลือแหล แตบางทานนิยมสะสมรูปภาพ, เพลง ก็สามารถเลือกใชฮารดดิสกขนาดใหญขึ้น

หลักๆ ก็มีสามตัวนี่นะครับ ซีพีย,ู RAM และฮารดดิสก นอกจากนี้ตัวที่มีผลตอราคาอีกก็อยางเชน video card (เอาไวแสดงผลตางๆ ที่จะตอกับจอภาพอีกที), sound card ไวสงเสยีง, CD writer (ภาษาเยอรมันเรียก Brenner) ก็เอาไวสรางแผน CD เอง หรือ DVD drive เอาไวดูหนังจากแผน DVD, จอภาพ จะเอาจอ Triniton และจอแบน TFT ก็แลวแตวาจะเอาสบายตาขนาดไหน เหลานี้ก็เลือกกันตามสะดวกนะครับ

ก็หวังวา ที่กลาวไปนี้คงจะเปนไอเดียในการเลือกซื้อคอมพิวเตอร ของทานบางไมมากก็นอย และไมงงกบัคําวา เม็ก เม็ก อะไรทั้งหลายแลวนะครับ แลวพบกันฉบับหนาครับ


วิทยาศาสตรนารู ตอน เรื่องของผึ้ง-เรื่องของผม ทัตพล

ฤดูใบไมผลิ สวัสดีครับ ผมชื่ออุง ผมเปนผึ้งครับ ผึ้งตัวผูที่ไมคอยจะมีใหเห็นบอยนัก เพราะคุณแม

ของพวกเราชอบที่จะมีลูกสาวมากกวา บาน(รวง)ของพวกเราอยูบนตนแอปเปลในสวนของคุณลุง มาคุส คุณลุงเรียกพวกเราวา Honigbienen คุณยายของผมเพิ่งยายออกไปสรางรังใหมตอนฤดูใบไมผลิปที่แลว ปลอยใหแมนางพญาผ้ึงกับปาๆผ้ึงงานรับมรดกบานหลังน้ีตอไป บานของพวกเราทํามาจากไขผึง้ แตละเซลลเปนรูปหกเหลี่ยมที่มีขนาดเทากันเปะ ตองยกความดีความชอบใหพ่ีๆผ้ึงบานท่ีท้ังวัดท้ังตัด จนออกมาสวยงาม จากน้ันก็ตกแตงภายในภายนอกใหเรียบดวยชันผ้ึง รวงของเราจึงทนแดดทนฝน ฤดูรอน

หนารอนแลว! พี่สาวทั้งหลายของผมโบยบินออกไปหาอาหารมาเลี้ยงผมและนองๆ ก็พวกเรา ยังเปนBabyกันอยูเลยนี่ครับ วันๆนอนแองแมงอยูในเซลลรอใหผ้ึงพ่ีเลี้ยงมาคอยปอนขาวปอนน้ํา พวกพี่ๆ ผึ้งงานของผมเก็บสะสมเกสรดอกไมและนํ้าหวานกลับมาที่รัง พวกเธอมีขนตามตัวยุบยั้บ หลังจากท่ี เกลือกกลิ้งบนดอกไมจน เกสรติดท่ัวตัวดีแลวพวกเธอก็จะใชขาคอยๆแปรงละอองเกสรไปทางขาหลัง ท่ีเธอใชเปนตะกราสําหรับขนอาหารกลบับาน สวนน้ําหวานก็ดูดเขาทองไป “เย!พี่ๆกลับมาแลว” ที่ขาหลังทั้งสองของเธอมีกอนสีเหลืองบวมเปงติดอยู ของโปรดผมละ พ่ีๆนําอาหารแยกไปเก็บในรวง แลวพี่เลี้ยงก็จะเอาอาหารมาปรุงตอไป พวกเด็กๆตองกินเกสรจะไดโตไวๆ พี่ๆผึ้งงานกินเกสรผสม น้ําหวาน คุณแมไดกินนมผึ้ง ที่พี่ผึ้งบานเตรียมมาจากเกษร และน้ําหวาน สวนน้ําผึ้งนัน้ตองรอการบม จนไดที่ แลวถึงจะเก็บใสเซลลปดฝาไว “เอะ!นั่นพี่ที่เคาเพิ่งจะกลับมาทําอะไรกันนะ ยังกะเตนแซมบา” บี นองสาวของผม โพลงออกมา “บีนี่ไมรูอะไร พี่เคากําลังสงซิกกันอยูวาเคาไปเก็บเกสรมาจากไหน พี่มิ้มเตนรําเปนรูปวงกลม แสดงวาดอกไมอยูแถวๆน้ี พี่ภูเตนเปนรูปเลข 8 แปลวาอาหารอยูไกลแลวที่สาย สะโพกยังกะเตน แซมบานะเคาหมายถึงวา อาหาร อยูไกลแคไหน สายเร็วก็คืออยูไกล สายชาก็คืออยูใกล เขาใจยัง?” ผมตอบกลับไป “เขาใจแลวจา! ถามนิดเดียวตอบซะยาวเชียว” พีม่ิ้ม ผึ้งงานแสนขยันมีเรื่องสนุกๆมาเลาใหพวกเราฟงเสมอ วันนี้ก็เชนกัน “วันน้ีพ่ีไปหาอาหารในเมืองมาแหละ ที่นั่นมีของใหเก็บเยอะแยะเลย มีตอนนึงที่พี่กําลังติดพันอยู กะชอลลิล่ีในมือของคุณปาคนหน่ึง ไมทันระวังตัว เผลอแปบเดียวหลงเขาไปในรถเมลเมื่อไหรก็ไมรู”


“วาย!” เด็กๆรองกร๊ีดดวยความตกใจ หลงติดอยูในรถเมลเปนเรื่องที่อันตรายมากสําหรับผึ้งอยางพวกเรา ทางออกก็หาไมเจอ แถมยังมีมนุษยใจรายนั่งอยูเต็มไปหมด “แลวพี่มิ้มทําไงคะ” เจาบีถาม “จะใหพ่ีทําไง ก็หาทางออกนะสิจะ บินวนไปวนมาในรถตั้งหลายรอบก็ไมเจอซักท ี แตมันก็ทําให พี่รูวาพวกมนุษยกลัวพี่ขนาดไหน พ่ีบินไปทางไหน เคาก็หลบกันใหวุนไปหมด ทั้งๆที่พี่ไมอยากจะตอยเคา

ซะหนอย” “แลวพี่มิ้มทําไงคะ” เจาบีถามคําถามเดิม ไมสรางสรรคเลย “โชคดีท่ีมีคนใจดีพอเขาใจผ้ึงอยางเราบาง แทนที่จะคอยหลบ ก็เปดหนาตางให พี่ก็เลยรอดกลับมาได นีแ่หละ” “ฮู! กอด ไซ ด๊ัง” (Gott sei Dank !) พวกเรารองออกมาพรอมกัน ก็แนละสิไมมีผึ้งตัวไหนตอย ซ้ีซ้ัวหรอก นอกจากจะจวนตัวจริงๆ เพราะพวกเราตอย ไดแคคร้ังเดียวเทาน้ัน ไมเหมือนพวกตัวตอที่ตอยได หลายครั้ง เหลก็ไนของผึ้ง ติดอยูกับลําไส ถาเราตอยใคร แลวพยายามจะถอนเหล็กไนออก ตอมพิษกะลําไสก็จะ หลุดออกไปดวย แลวเราก็จะตองตาย

“หนารอนปนี้รอนมากจริงๆ” เสียงลุงมาคุสแววมาตามลม สําหรับพวกเราถือวาอากาศ รอนกําลังพอด ี เด็กๆโตเร็วอาหารก็สมบูรณ ผมลอกคราบมาหลายครั้งแลว ตอนน้ีตัวบวมเปง เกือบเต็มเซลล ผึ้งพี่เลี้ยงบอกผมวาอีกไมนานผมคงจะเขาดักแดได “ฮูเร! เราจะโต เราจะโต”

แลวในวันหนึ่งหนารอนอันแสนสงบของพวกเราก็ถูกทําลายลง พ่ีภูบินเขามาดวยความ รีบรอนพลางบอกขาวดวยความเศราโศก “พี่มิ้มของพวกเรา โดนตอหัวเสือลอบโจมตี” โธ!ไมนาเลย พี่มิ้มที่นาสงสาร เจาตอหัวเสือท่ีแสนโหดรายมักจะลอบโจมตีผ้ึงท่ีงวนดูดน้ําหวานอยู แนนอนที ่พี่มิ้มตองสูยิบตา แตผ้ึงตัวเดียวคงเอาชนะตอท่ีตัวใหญกวาไดยาก พี่ๆเคยบอกวามันมีเหล็กไน ที่มีพิษใหสลบ แลวมันก็จะดูดนํ้าเลี้ยงจากทองผึ้ง กอนที่จะฝงเหยื่อทั้งเปนพรอมกับไข เพื่อใหเราเปน อาหารของลูกๆตอไป “ลากอนพี่มิ้มที่แสนดี”นองบีพูดเบาๆ

ฤดูใบไมรวงและฤดูหนาว

อกีไมกีวั่นก็ถึงเวลาที่ผมตองเขาดักแดเสียท ี อากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ ฝนตกบอยขึ้น ใบไมก็เริ่มเปลี่ยนสี พี่ๆทํางานตัวเปนเกลียวเพื่อเก็บนํ้าหวานหยดสุดทายสํารองไวสําหรับหนาหนาว พ่ีๆผ้ึงบานปดทางเขารังดวยชันผ้ึงเพ่ือปองกันลมหนาวท่ีกําลังเคล่ือนตัวเขามาใกลทุกทีๆ แลวพี่เลี้ยง กเ็ขามา ในโรงเลีย้งเด็ก และเริ่มปดฝาเซลลดวยไขผึ้ง ผมบอกลานองๆ กอนที่จะหลับไป


กอนทีเ่กล็ดนํ้าแข็งเกล็ดแรกจะตกลงสัมผัสพื้นดินเย็นเฉียบ ผ้ึงท้ังรวงและแทบทุกชีวิต ในสวนลุงมาคุส ก็หลับไหล เปนฤดูหนาวท่ีแสนสงบและเงียบเหงาเหมือนทุกๆป….

ฤดูใบไมผลิ ผมคอยๆต่ืนข้ึนจากภวังค ท้ังรวงมีแตเสียงห่ึงๆ “คงจะหมดหนาหนาวแลวสินะ” เสยีงงัวเงียดังลอดออกมาจากเซลขางๆ ผมคอยๆคลานออกมาจากเซลแลวใชหัวดันฝาท่ีปดอยูใหเปดออก นองๆของผมก็ตามกันออกมา พวกเรากลายเปนผึ้งแลว สวนนองบีจอมกวนกลายเปนผึง้นางพญา ผมลองขยับปกดู อาว!ปกยังเปยกอยูเลย พวกเรารอใหปกแหงดวยความกระวนกระวาย พอทุกอยางเขาที่เราก็เริ่มออกบินทันท ี ผมบินตรงไปขางหนาอยางไรจุดหมาย แตดวยสัญชาติญาณ ทําใหผมรูวาจะตองบินไปที่ใด ชายปาใกลกับสวนลุงมาคุสเปนท่ีชุมนุมของผ้ึงหนุมสาวในแถบน้ัน รุนแลวรุนเลา ผมเปล่ียนทิศบินไปทางชายปาทันที นั่นไงกลุมของผึ้งหนุมบินกันอยูกลางอากาศ จะชาอยูไยผมตามเขาไปสมทบทันที อีกสักอึดใจผึ้งหนุมทุกตัวก็เริ่มมีอาการกระสับกระสาย ผมยัง ไมเขาใจวาเกิดอะไรข้ึน จนกระทั่งกลิ่นหอมลอยมาตองหนวดผมเขาเปนกลิ่นที่ผมไมเคยเจอมากอน ในชีวิต กลิ่นน้ําผึ้งหรือเกสรที่วาหอมหวานก็ไมอาจเทียบ แลวเจาของกล่ินก็ปรากฏตัว ผึ้งนางพญาสาวนั่นเอง คงจะมาจากรวงอ่ืนในบริเวณใกลเคียง เธอพบผึ้งหนุมที่ถูกใจแลวทั้งคูก็บิน ออกไป ผมรอจนกระทั่งพลบคํ่าแลวบินกลับไปที่รวง พ่ีๆผึง้งานออกมาตอนรับและเอาอาหารมาให “วันนี้ไมมีโชคเลย” ผมบอกพวกเธอพลางถอนใจ “แลวพ่ีภูหายไปไหน?” “ยายออกไปต้ังรวงใหม กับคุณแม” พ่ีต้ิงตอบ “แสดงวา…” ผมพูดแทบไมออก “ใชแลว จากน้ีไปนองบีจะเปนผ้ึงนางพญา ตัวใหมของเรา!”

เชาวันรุงข้ึน ผมกลับไปที่เดิมอีกครั้ง วันนี้มีผึ้งมารวมตัวกันมากกวาวันกอนเสียอีก ผมรีๆรอๆอยูพักหนึ่งวาจะกลับบานแลวเชียว ทันใดนั้นก็มีกลิ่นอันแสนหอมหวานลอยมาในอากาศ หอมยิ่งกวาเม่ือวาน เลือดของผมสูบฉีดไปทั่วตัว แตปกท้ังสองแทบจะไมขยับ เธอบินเขามาแลว ผมรวบรวมกําลังทั้งหมดบินฝาฝูงผึ้งเขาไปหาเธอทันท ี รอบๆตัวเธอ มีผึ้งหนุมบินตอมอยูหลายตัว สวรรคโปรด! เธอมองมาทางผม เราสบตากันแลวบินออกจากชายปาทันที

วันนี้เปนวันที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต เธอมาจากละแวกอ่ืน รวงของเธออยูบนตนสนุนริมธาร เราอยูดวยกันจนบายแลวเธอก็จากไป กลับไปเปนราชินีของรวงแสนสวยน้ัน ผมเกาะนิ่งอยูบนยอดหญา ไมมแีรงแมแตจะเคล่ือนไหว ผมไมรูวาเกิดอะไรขึ้นกับผม เธอคงตองไปหาผ้ึงหนุมตัวอ่ืนๆ เพื่อเก็บนํ้าเชื้อ ใหเพียงพอกับท้ังชีวิตของเธอ นับแตน้ีหนาท่ีของเธอคือการวางไขเพ่ือสืบทอดสายพันธุผ้ึงตอไป แตหนาท่ี ของผมไดหมดลงแลว ถึงตอนน้ีผมเขาใจแลววาผมจะตองเจอกับอะไรตอไป ผมไดยินเสียงหัวใจ ของตัวเองเตนแผวลงเรื่อยๆ ขาที่เกาะกับยอดหญาเริ่มคลายตัวออก ลากอนพ่ีๆผ้ึงงาน ลากอนนองบี และคุณแม ลากอนทุงหญาอันแสนสวย ลากอนฤดูรอนที่ผมคงไมมีวันไดเห็นอีกตอไป…..


เอา(แหมง)เลย ชลวุฒิ

๏ หินไมก็เหมาะขวาง พอมือ หอกดาบเขากระบือ เสยีบเดง ไฟถานประจุถือ ยิงปน โรยหลนระเบิดบอม โหกองคะนองโก ฯ

ยังออนก็ทอนไม สนกุไดท้ังมือตนี

โตหนอยก็ปายปน สติ๊กงางดีดยางหนัง อยากเกงก็ฝกเขา เตะปบเกากาละมัง

ยุทธเจาจอมพลัง ตองเบงกลามคาํรามหมา ตีตอคาราเต เห็นหนังเทหก็นําพา

สูศกึอสรูา ชนะแนถาแกเจง ฝกจิตจะสับอิฐ คือแผลงฤทธิ์ใหหญิงเกร็ง

พระเอกตูเหรงเตร็ง ก็รํารายไปโชวตวั เดินกรางทั้งทางเทาจงเชิดเขาอยากมกลัว

แขนกางกวาเขางัว จะไดชื่อเปนชายชาญ มองหนาหาใชสาว มันปวดราวอุราราญ

ตองตอยไอสันดาน ใหมันรูอยาดขูอย ปกชื่อโรงเรียนฉัน พึงชวยกันใหเลิศลอย

รวมหมูอยาสําออย มายกพวกชูพลัง ชกหนาไอขาสัน้ ไอเฟองฟนตะบนัพัง

แลวพนสีแตงรัง ขางกําแพงแสดงเจง พอทุกสถาบัน ทั้งดุดันกวามะเร็ง

ใครทาอยาทําเกรง็ พวกไมหนียังมีแรง ซูฮกลูกพี่ใหญ เกงกวาใครอยาไปแซง

ทีทาทานสาํแดง ทัง้พกมีดสะพายปน เรามีอุดมการณ เขาใหอานเม่ือวานซนื

เทหจังตั้งจุดยืน ไมลองลอยเปนหอยลาย

ใครโผลมาคิดคาน จะตอตานจนมันตาย

ยึดแนนไมมีอาย อุดมการณอุดานดัก เราอยูดวยหมูมาก แทบสํารากอิ่มความรัก

รักพวกรักพวงพรรค โอที่รักรักจังเลย พวกไหนไมรักเรา ตองเชือดเผายิงสังเวย

คิดแปลกพูดก็เชย มันตองแบงแลงแผนดิน ของแกอยูตรงน้ัน นี่ของฉันอยามากิน

เดี๋ยวตบลางวาริน ไปใหพนพวกจัณฑาล แสนงามกรอบความคิด พาออกฤทธิช์จูติพาล

เสี้ยมเหล็กปอมปราการ เตรียมยึดโลกลางสมอง ดันคิดไมเหมือนฉัน ไมเอามันไมหมายปอง

สายจิตผิดครรลอง ไมใชเทพก็เปนมาร ทิ้งดิ่งยิงระเบิด สุดประเสริฐแสนสราญ

ฆาหมดฆาประจาน สนุกจังเลือดกระจาย ขาวปลาไมมีกิน อยาดีดดิ้นหนาไมอาย

หญาพงดงแหงตาย เคีย้วไปกอนแลวนอนรอ อัศวินกําลังเกิด ซื้อระเบิดตุนไมพอ

แคน้ีทาํออลอ จะของบซื้ออาหาร มันเหนื่อยนะเห็นไหม เม่ือยงางไกจอกะบาล

รถถังก็โบราณ ตองซื้อใหมใสแอรเย็น ทนหนอยสิประชา แคชาตหินาตอนเดอืนเพ็ญ

ดัสกรจะกระเด็น กระเดงลึงคคลึงไปมา ฆากันจนหมดโลก สิ้นทั้งโศกโรคโรคา

สงบงามยามเมื่อหลา ไรสัตวบานามวา ฅนฯ


ติดขอบสนาม “อินทรีเหล็ก”

เอี่ยว (นามสมมุต)ิ

หลังจากการลมสลายของกําแพงเบอรลิน(1961-1989)ซึ่งแบงแยกเยอรมันเปน สองประเทศนานถึง 28 ป ในป 1989 ชาวเยอรมันกฉ็ลองกนัดวยความปรตีิ และน่ันก็หมายความวาตอไปจะไมมีตัวแทนนักกีฬาและทีมกีฬาจากเยอรมันตะวันตกหรือเยอรมันตะวันออกอีกตอไป หากแตจะเปนชาติเยอรมัน การรวมกันของสองประเทศนี้ยิ่งนาจะเพิ่มศักยภาพในดานกีฬาและดานอื่นๆ ใหแกเยอรมัน และก็เปนเชนนั้น แตสําหรับกีฬาฟุตบอลแลวทีมชาติเยอรมันกําลังแยลง แทบไมเหลือสภาพ “อินทรีเหล็ก” มหาอาํนาจลกูหนังทีมหน่ึงของโลก (เปนรองแคบราซิลเทาน้ัน) ตั้งแตรวมประเทศ และสงทีมเขาแขงขันฟุตบอลโลกภายใตชื่อทีมชาติเยอรมัน เยอรมันไมเคยไปไกลเกินรอบ 8 ทีมสุดทายเลย จะกูหนามาไดหนอยก็ในการแขงขันฟุตบอลชิงแชมปยุโรป 1996 ท่ีอังกฤษ แตกวาจะไดแชมปมากลุ็นกันจนเหน่ือยถงึชวงตอเวลาพิเศษ Golden Goal ดวยฟอรมที่นาเบื่อ ผลงานที่ผานของทีมชาติเยอรมัน ไดแก แพเดนมารก 0-2 ไดแคที่สองหมดรูปแชมปเกา ในฟุตบอลชิงแชมปยุโรป 1992 ที่สวีเดน ,แพบัลแกเรีย 1-2 ทั้งๆที่นําไปกอนจากการยิงลูกที่จุดโทษของ Matthäus ในนาทีท่ี 48 แตถกูยิงคนืสองลกูจาก Stoichkov และ Letchkov นาทีที ่76 และ 78 ตกรอบ 8 ทีมสุดทายฟุตบอลโลก 1994 ที่สหรัฐอเมริกา , แพโครเอเชีย 0-3 จากการยิงของ Jarni , Vlaovic และ Suker ในนาทีที ่45 , 80 และ 85 แถม Wörns โดนใบแดง ตกรอบ 8 ทีมสุดทายฟุตบอลโลก 1998 ที่ฝรั่งเศส , ตกรอบแรกอยางนาอับอายในฟุตบอลชิงแชมปยุโรป 2000 ที่ฮอลแลนด-เบลเยี่ยมโดยเสมอ โรมาเนีย 1-1 แพอังกฤษ 0-1 และแพโปรตุเกส 0-3 ในอดีตเยอรมันตะวันตกนั่นเปนทีมที่ยิ่งใหญเกรียงไกรมาก ไดแชมปฟุตบอลโลก 3 ครัง้จากการเขารวม 14 ใน 16 ครัง้ (เขารวมแขงขันครั้งแรกในป 1934 ที่อิตาลี ไดที ่3 โดยชนะออสเตรีย 3-2 ในชื่อเยอรมัน นอกนัน้ใชชือ่เยอรมันตะวนัตกถึงป 1990 ที่อิตาลี , ชนะเลิศ 3 ครัง้ 1) ชนะฮังการี 3-2 ป 1954 ที่ สวิชเซอร-แลนด 2) ชนะฮอลแลนด 2-1 ป 1974 ท่ีเยอรมนัตะวันตก 3) ชนะอารเจนตินา 1-0 ป 1990 ที่ อิตาล ี,ไมไดเขารวม 2 ครัง้ ครั้งแรก 1930 ที ่อุรุกกวัย และ 1950 ที่บราซิล) เปนรองเพียงบราซิลเทานั้น (เขาแขงขันทุกครั้ง และไดแชมปไป 4 สมัย) และไดแชมปยุโรป 3 ครัง้ 1972 ที่ออสเตรีย , 1980 ที่อิตาลี และ 1996 ท่ีอังกฤษ ป 1990 ที่อิตาลี เปนฟุตบอลโลกและแชมปโลกครั้งสุดทายของเยอรมันตะวันตก ถึงแมจะรวมประเทศแลวก็ตาม แตดวยความไมพรอมและจากผลการเตะฟุตโลกรอบคัดเลือกทําใหเยอรมันตะวันตกมีโอกาสอีกครั้งในฟุตบอลโลก


ครั้งนี้มีทีมนากลัวมากมาย ไมวาจะเปนอารเจนตินาแชมปเกา ท่ีนําทีมโดย Maradona , ฮอลแลนดแชมปยุโรป 1988 , บราซิล แชมปโลก 3 สมัย , อิตาลีเจาภาพและแชมปโลก 3 สมัย , ยูโกสลาเวีย หรือแมแตอังกฤษคูปรับตลอดกาลก็นากลัว เยอรมันเริ่มตนรอบแรกโดยชนะยูโกสลาเวีย 4-1 ชนะสหรัฐอาหรับเอมิเรตส 5-1 และเสมอโคลัมเบีย 1-1 เขารอบเปนที ่1 ในสายไปพบฮอลแลนดแชมปยุโรป ซึ่งเยอรมันตะวันตกเอาชนะไปได 1-0 รอบ 8 ทีมสุดทายเยอรมันตะวันตกชนะเชคโกสโลวาเกีย 1-0 เขาไปพบอังกฤษในรอบรองชนะเลิศ และเอาชนะจากการยิงลูกโทษท่ีจุดโทษไปได 4-3 (ในเวลา 1-1) เขาไปชิงชนะเลิศกับอารเจนตินาแชมปเกา และก็เปนนัดลางแคน เพราะเมื่อ 4 ปที่แลวที่เม็กซิโก เยอรมันตะวันตกแพอารเจนตินาในนัดชิงชนะเลิศไป 2-3 ผูเลนของเยอรมันตะวันตกไดแก Illgner, Brehme, Kohler, Augenthaler, Buchwald, Berthold (Reuter), Hässler, Littbarski, Matthäus, Klinsmann, Völler สวนของทางอารเจนตนิาไดแก Goycoechea, Ruggeri (Monzon) , Simon, Lorenzo, Serrizuela, Sensini, Burruchaga (Calderon), Basualdo, Troglio, Dezotti , Maradona การแขงขันรอบชิงชนะเลิศของคูชิงคูเดิมเหมือนในป 1976 แตผลการแขงขันไมเหมือนเดิม Monzon โดนใบแดงไลออกจากสนามในนัดชิงชนะเลิศเปนคนแรกของโลก จากการไปฟาวล Klinsmann และในนาทีที ่ 85 Sensini ก็สกัด Völler ลมลงในเขตโทษ กรรมการใหเปนลูกที่จุดโทษ และ Andreas Brehme ก็ยิงเขาไปได กอนจบเกม Dezotti ไปผลัก Kohler จึงโดนใบแดงไปเปนคนท่ีสองของการแขงขนั จบการแขงขันหัวหนาทีม Lothar Matthäus ก็ขึ้นไปรับถวยฟฟาจากประธานฟฟา หรือเปนอาถรรพท่ีจะไดเปนแชมปโลกก็เฉพาะภายใตชื่อเยอรมันตะวันตกหรือจะสิ้นยุครุงเรืองของ “อินทรีเหล็ก” ยังไงกม็าติดตามและคอยสงแรงชยีรให Die Deutsche Nationalmannschaft ในฟุตบอลโลก 2002 ที่ เกาหลีใต-ญี่ปุน กันเถอะ


134

ประกาศ

โปรดระวัง นักขโมยฝน ! ทันทีที่พวกเรา เผลอ พวกเราจะสูญเสีย ฝน ดวยหวงใยและไมตรีจาก.......ชมรมคนนักฝน


สวัสดีทุกคน….

ผมไมเขาใจเลยวาพวกคุณจะตองมาโวยวายอะไรนักหนา กับการที่ผมเขาไปหยิบฉวยเอาฝนของพวกคุณมาเปนของตัวผมเอง พวกคุณเที่ยวไปปาวรองใหใครตอใครระวังตัวเมื่อผมเดินเฉี่ยวเดินผาน แลวก็ชักชวนใหพวกพองของคุณพากันเรียกผมวา “นักขโมยฝน”

สําหรับอารมณของผมในตอนนี ้ผมจะพยายามใชคําที่สุภาพที่สุดในการคุยกับพวกคุณ ถาไมอยางนั้นพวกคุณก็คงจะรุมกันเรียกผมดวยชื่ออื่นๆอีก........

พวกคุณหลายคน (ที่ยืดอกแลวเรียกตัวเองวา “นักฝน”) มักจะไปคุยฟุงกันในหมูพวกของคุณเองวามีความฝนจะเปนนักอนุรักษ นักประชาธิปไตย นักพัฒนา นักเขียน แลวก็นักโนนนักนี่อีกหลายสิบ “นัก”

ผมไมรูเหมือนกันนะวามันมีประโยชนบาบออะไรตรงไหนที่พวกคุณไดพูดคุยกันอยางนั้น มันเทหนักหรือ หรือวามันทําใหพวกคุณไมตองเสียเงินซื้อขาวกิน ไมตองหลับนอน เพียงแคไดเสพคําพูดที่ฟงดูดีของพวกคุณที่สาดใสกันเองวันแลววันเลา ก็ทําใหคุณมีชีวิตอยูไดอยางนั้นหรือ ฝนไหนที่ลาสมัยก็โยนมันทิ้งไปจากวงสนทนา แลวก็หยิบฉวยเอาฝนใหมท่ีเปนท่ีนิยมในสังคมมาเปนหัวขอสนทนากัน.....แนนอน พวกคุณก็อิ่มอกอิ่มใจเหมือนเดิม

พวกคุณทําฝนที่คุณมีใหเปนจริงก็แคในวงสนทนาของพวกคุณเอง พอมันไมสามารถเปนจริงขึ้นมาได ก็จะมีแตเสียงกนดาคนอื่นๆที่อยูนอกกลุม “นักฝน” ของพวกคุณเทาน้ัน พวกคณุบนวาตองเรียน ตองทํางาน คนน้ันไมใหความรวมมือ คนน้ีมนักีดกนั สังคมมนัหวยแตก หรืออะไรก็แลวแตที่พวกคุณจะสรรหามาอางกัน

มันจะเลวรายอะไรกันนักกันหนากับการที่พวกคุณจะลงมือทํามันจริงๆซะท ี ที่อยากเปนนักอนุรักษขอแคใหเลิกใชถุงพลาสติกกันกอนเถอะ ถุงผา กระเปาเปหรือนรกอะไรก็ไดที่ผลิตมาทีเดียวใชไดเปนปๆหนะเอามาใชกันสิ ไมใชซื้อมันมาใบละหลายๆพันแตแลวก็ใชมันเปนที่สิงสูของตลับแปง หวี หรือกระจก เฉยๆ แลวมัวแตแหกปากกูรองใหใครตอใครมาอนุรักษธรรมชาติกัน เด็กๆกโ็ดนพวกคณุกลอมจนเห็นกันวาทําแบบพวกคุณนั่นคือดีแลว น่ันคือถูกตองแลว ที่อยากเปนนักเขียนก็หยิบเอาดินสอปากกาขึ้นมาไดแลว เอาปากพูดอยางเดียวหนังสอืซักตวั ก็ไมออกมาใหใครหนาไหนไดอาน.....ซักประโยคนึงก็ไมเห็นม ี แลวนักพัฒนาหรือนักประชาธิปไตยอยางพวกคุณ ก็ยังใชการตัดสินใจเรือ่งราวตางๆดวยเหตุผลแคคําวา “รุนพี่” หรือวา “อาวุโส”.....เทานั้นเองที่เปนวิธีการสรางความฝนใหเปนจริงของพวกคุณ


พระเจาที่อยูขางบนรู นรกทีอ่ยูขางลางกร็ู วาคุณทําอะไรกนัอยูบาง แลวพวกคุณยังจะกลาพูดอีกหรือวาฝนของคุณไมเปนจริงเพราะคนนั้นคนนี้บาง เพราะปจจัย (พวกคุณชอบใชกันมากเลย สําหรับคํานี้) เพราะปจจัยไมเอื้อบาง นรกเปนพยานเถอะ....ในที่สุดพวกคุณก็โยนบาปมาใหผมจนได

เอาหละครบั....พวกคุณจะทําอะไรก็เรื่องของพวกคุณแลวกัน เพราะผมเหน่ือยท่ีจะมาพูดใหคนอยางพวกคุณฟงแลว ผมขออยางเดียวแลวกันวาอยาไดมาโยนขยะของพวกคุณเองมาใหผมเก็บลางอีก อยาไดบอกอีกวาเพราะผม เพราะเวลา เพราะสังคม หรือเพราะนรกอะไรก็ตามมาทําลายความฝนของพวกคุณ

ตอนนี้ผมขนเอาฝนเกาๆของพวกคุณมากองรวมกันขางหนาตรงนี้แลว มันไมมีและยิ่งไปกวานั้น....มันไมเคยมีประโยชนกับผมเลยแมแตนอยนิด กรุณารีบๆมาเอาคืนไปใหหมดซะท ีแลวคุณลองนับดูเองแลวกันวา “กี่ฝนแลว ที่ถูกพวกคุณทิ้ง”

นักขโมยฝน (ที่พวกคุณชอบเรียก)


พระจนัทรตกน้าํ หลังถวยชา

คืนนี้เปนอีกคืนที่พระจันทรเต็มดวง กลางเสียงคลื่นที่ซัดเขาหาฝงและแสงนวลของดวงจันทรนั่นเอง หากมีใครสักคนสังเกตใหด ีก็จะเห็นชายตางวัยคูหนึ่งนั่งเงียบๆอยูริมหาดทราย “พอหนุมจะไปแลวจริงๆหรือ” ชายสูงวัยเริ่มบทสนทนา “................” “ไหนพอหนุมเคยบอกวาจะอยูที่น่ี” “ผมบอกวา -อาจจะ- ตางหาก” ชายหนุมไดเพียงกมหนาตอบเบาๆ ............................................ ........................................... วันแรมสี่ค่ําเมื่อสองปกอน ชายหนุมคนเดียวกันนี้เพิ่งเดินทางมาถึงเมืองชายทะเลอันเงียบสงบ เขาเริ่มตนชีวิตที่น่ีของเขาดวยการขอแลกที่พักและอาหารกับชายชราดวยแรงงานบนเรือตังเก ดวยวัยท่ีลวงเลยและเรี่ยวแรงที่ถดถอยลงไปทุกนาที ชายชรายอมยินดีท่ีจะมีแรงหนุมมาชวยงาน ทุกคืนใตแสงตะเกียงน้ํามันมะพราว เขานั่งเขียนอะไรสักอยางลงบนสมุดบันทึกเลมเหมาะมือ “พอหนุมเขียนอะไรหรือ เห็นเขียนอยูทุกค่ําทุกคืน” “ผมบันทึกฝนอยูครับลุง” แมชายชราจะไมคอยเขาใจนัก แตก็ไมไดซักถามอะไร ตราบใดท่ีแรงหนุมกับประสบการณของตัวเขาเองยังชวยใหรายไดจากการขายปลาเพิ่มขึ้นเปนกอบเปนกํามากกวาฤดูที่ผานมา และในบางวันท่ีทองฟาสวย หลังจากท่ีชายชรากลับมาจากธุระในเมอืง “พอหนุมวาดรูปอะไรอยูหรือ สวยดีนะ” “ผมบันทึกฝนอยูครับลุง” “ลุงวา ชีวิตพอหนุมนี่มีวิญญานแฮะ” แลวชายชราก็หันหลังเดินกลับไปเก็บของในกระทอม หลังขวดเหลาโรงดกีรีสูงในบางคํ่าคืนท่ีชายหนุมบันทึก -ฝน- เสร็จเร็วกวาปกติ “นี่แหนะพอหนุม...อยาวาลุงละลาบละลวงอะไรเลยนะ เธอมาจากไหนหรือ” “ผมมาจากอีกทะเลนึงครับลุง คนละฟากกับที่นี่ กอนมาก็เพิง่จะน่ังพระจนัทรดพูระจันทรตกนํ้ามาครบั” ชายหนุมตอบพรอมกับยิม้นอยๆ เหมือนกับจะยิ้มใหตัวเองมากกวายิ้มใหคูสนทนา “แมเจาโวย...เพิง่จะเหน็ชัดๆ ยิ้มสวยอยางน้ีหากเขาไปในตลาด สาวๆมันคงมองกันจนเหลียวหลังหละวะ พรุงนี้เขาตลาดกับลุงมั๊ยหละ” ชายชราพดูอยางหยอกลอ


“ ไมหละครับ ผมฝากซื้อเครื่องเขียนตามรายการเหมือนเดิมแลวกัน” “ได ได เออ...แลวไอที่พอหนุมขีดๆเขียนๆนี่เอาไปขายหรือไง เห็นเขียนไดเขียนดี” “ผมไมขายหรอกครับ วางๆผมก็เก็บฝนไปเรื่อยเปอยเทานั้นเอง ปลอยทิ้งเอาไวเด๋ียวจะลืมหมด ถึงผมจะขายก็ไมรูวาจะมีใครเห็นคามันหรือเปลา ของอยางนี้ตองผมจะใหก็แตคนที่เห็นคามันเทานั้นเอง นี่ผมก็วาอีกซักสองสามเดือนผมจะ........” ชายหนุมหันไปมองชายชราที่เมาหลับไปกอน “....ผมก็จะลาลุงไปอีกฝงทะเล..ที่ผมไมเคยไป.....” แนนอน ประโยคนี้เขาพูดแสนเบา เบา....เสยียิง่กวาเบา ........................................................ ....................................................... พระจันทรกําลังจะตกน้ํา เหมือนวาบทสนทนายังไมจบ แตกไ็มมีเสยีงออกจากปากของชายท้ังสอง อีกชั่วนิ้วมือเดียว พระจันทรจะหายไปใตทองทะเล

และในนาทีสุดทายของความเงียบชายชราพูดดวยเสียงที่หนักแนน....จนเขาตกใจ “ไปเถิดพอหนุม เก็บฝนเสร็จแลว แวะมาปนใหลุงดวยนะ”

กอนแสงนวลสุดทายจะเปนหน่ึงเดียวกับทะเล ---ชายหนุมยื่นฝนที่เขารักใหเฒาทะเล...รูปหนึ่ง ---


เมื่อเหรียญยูโรไดขามฝง ปอมดามูร

ถาถามวาเมืองหลวงของยโุรปคือเมืองอะไร นอยคนนักที่จะตอบได ถาหากบอกใบตอไปอีกนิดวา เมืองนี้เปนที่ตั้งของสภายุโรป ( Palais de l'Europe ) ยี่สิบเปอรเซ็นตคงจะรองออ สวนแปดสิบเปอรเซ็นตท่ีเหลอืก็คงจะยังงงเหมือนเดิม บอกตอใหอีกซักนิดก็ไดคะวา เมอืงน้ีต้ังอยูในประเทศฝร่ังเศส อยูใกลกับประเทศเยอรมันเพียงแคแมน้ําไรนกั้นขวาง และเปนเมืองหลวงของแควน Alsace โฉมงามท่ีฝร่ังเศสกับเยอรมันยื้อแยงกันมานานนับเปนศตวรรษทีเดียวเชียว ใชแลวคะ ดิฉันกําลังจะพาชมเมือง Strasbourg เมอืงหลวงของยุโรป ในบรรยากาศของเงินยูโรใหมเอี่ยมท่ีกําลังแพรสะพัดอยูในขณะนี้

กอนจะกลายมาเปนเมืองสําคัญที่มีความเปนนานาชาติสูงอยางในปจจุบัน แควน Alsace ตองเปนปญหาทางการเมืองและตนเหตุของกรณีพิพาทระหวางสองประเทศ เขาทํานองวาฝรั่งเศสลากไปเยอรมันลากมาอยูสองสามครั้ง จนในทายที่สุด หลังสงครามโลกครั้งท่ีสอง Alsace ก็กลับมาเปนของฝรั่งเศสเจาของเดิม แตในตอนนั้น ใจของสาวเจาก็ไดเปลี่ยนไปซะแลวละคะ ก็ตกไปอยูกับเยอรมันตั้งหลายปและหลายท ี ชาวเมืองสวนใหญก็เลยพูดภาษาเยอรมันกันคลอง เพือ่ลดความตึงเครยีดระหวางสองเชือ้ชาติ Strasbourg เมืองหลวงของแควนก็เลยตองกลายเปนที่ตั้งของสภาแหงยุโรปจนกระทั่งบัดนี ้

จึงไมนาแปลกใจที่ตึกรามบานชองในเมือง เปนศิลปะแบบเยอรมันซะเปนสวนมาก ซึ่งก็สวย งามไปในอีกแบบ ท่ีแตกตางไปจากตึกแบบฝรั่งเศส ในเมืองอื่นๆ แมแตในสถานที่เที่ยวชื่อดังอยาง Petit France ก็ยังเปนบานคร่ึงตึกครึง่ไม คานสีน้ําตาลเขม แบบในแถบปาดํา ซึ่งบานแบบนี้ เราสามารถ พบไดทั่วไปในเมืองและเมืองอื่นๆใน Alsace

อยางเชนท่ี Colmar เปนตน นอกจาก Petit France แลว สถานที่ท่ีมีชื่อเสียงที่สุดของเมืองนี้คือ มหาวิหารนอเตรอดาม (

Notre- Dame : Cathedrale de Strasbourg ) ที่ไดชื่อวาเปนมหาวิหารท่ีสูงที่สุดในประเทศ ซึง่ก็สูงจริงๆ ขนาดท่ีวา หากคุณพยายามตะเกียกตะกายขึ้นบันไดไปจนชั้นบนสุดไดอยางไมกลัวหัวใจจะวายละก ็ จะสามารถมองเห็นวิวไดอยางสวยงามและชัดเจนไปจนถึงปาดําเชียวคะ อนึ่งวิหารที่นี่มียอดสูงแคขางเดียวตางจากวิหารสไตลโกธิคทั่วไป ซึ่งก็ไมรูวาเปนเอกลักษณเฉพาะตัว หรือเพราะเงินหมดกอนสรางเสร็จกันแน แตที่แนกวาน้ันก็คือ หินทรายสีชมพูที่นํามาสราง เปนดัชนีวัดปริมาณสารพิษในอากาศไดเปนอยางด ี


เพราะวาเริ่มกลายเปนสีดําขึ้นเรื่อยๆ จนเมือง Strasbourg เอง ไดชือ่วา เปนเมืองที่มีมลพิษติดอันดับเมืองหนึ่งของฝรั่งเศส ทั้งๆที่ในสายตาและจมูกคนไทยก็ยังเห็นวา ฟาและน้ําที่นี่ยังใส และอากาศก็ยังสดชื่นนาหายใจอยูเหมอืนเดิม

นอกจากสถานท่ีทองเที่ยวนาสนใจมากมายหลายแหงในเมืองแลว สถานที่ท่ีควรจะไปอยางขาดไมไดอีกที่หนึ่งคือ ที่ประชุมของสภายุโรปคะ ถาโชคดี ไดไปขณะท่ีกาํลังประชุมอยู อาจจะไดออกโทรทัศนฟรีๆก็ได แตถาใหดี หลีกเลี่ยงที่จะไปตอนท่ีมีการขูวางระเบิดที่มีอยูเรื่อยๆนะคะ เด๋ียวจะไดเปนขาวดาวเทียมแทน

Strasbourg เปนเมอืงทองเท่ียวท่ีมีนักทองเทีย่วตลอดท้ังป แตชวงท่ีเปน " high season " ของเมือง ก็คงจะเปนชวงคริสตมาสคะ เพราะวา Christmas market ที่นี่ มีชื่อเสียงท่ีสุดในประเทศ นักทองเท่ียวท้ังฝรัง่เศสและตางชาต ิ ตางก็มาจับจายซื้อของและชมเมืองที่ประดับประดาไปดวยแสงไฟจนแนนขนัดไปหมด คงจะเหมือนกับชวงสงกรานต ที่คนไทยนิยมไปสาดน้ําที่เชียงใหมน่ันแหละคะ แตตางกนัท่ีอากาศ เพราะวาที่นี่หนาวแสนหนาว แตพอไดไวนรอนๆ และ tarte flambee เขาไปคนละอันสองอัน ก็แสนจะทั้งอุนและอิ่มทองไปนานแสนนานเลยเชียว

นักทองเท่ียวตางชาติท่ีมากท่ีสุด ก็คงจะหนีไมพนคูรักคูแคน ( ในอดีต ) อยางเยอรมนั ก็ชายคาบานชนกันขนาดน้ี แถมคนท่ีนี่ยังพูดภาษาเยอรมันไดมาก ในมหาวิทยาลัย ถาหากสนใจ ก็มีวิชาภาษาเยอรมันใหเลือกเรียนดวย ดิฉันเองยังเคยไปเรียนตั้งสองสามครั้ง แตเรียนยังไงกไ็ดแค Guten Tag จนออนใจ ก็ภาษาฝรั่งเศสที่วายากแสนยาก เพราะมีสองเพศ ( หญิง+ชาย ) ยังตองชดิซาย เมื่อมาเจอภาษาเยอรมันที่มีตั้งสามเพศ heterosexual อยางดิฉันเลยตองขออาํลาดวยความจําใจจรงิๆ สวนชาว Alsace ขนานแทและดั้งเดิมนั้น มีภาษา Alsacien เปนภาษาพูดของตัวเองคะ โดยที่ไมใชทั้งฝรั่งเศสหรือเยอรมัน แตเปนลูกผสมระหวางทั้งสอง

เมื่อเชานี ้ หลังจากที่ซื้อของเสร็จ ดิฉันมาน่ังพลกิๆเหรยีญยโูรเลนๆดู ก็พบเหรียญหนึ่งที่แตกตางไปจากเหรียญอื่น ตามปรกติแลวขางหลังเหรียญยูโรของฝรั่งเศสจะเปนรูปตนไม แตวาเหรียญน้ีเปนรูปนกอินทรีกําลังสยายปกอยู ดูไปดูมาก็ตองรองออ…… วานี่เปนเหรียญจากเยอรมันนี่เอง เหน็แลวก็เลยอดยิ้มและจินตนาการไปไมไดวา เจาเหรียญนี้เดินทางขามแมน้ําไรนมาไดอยางไรหนอ และน่ีก็อาจจะเปนผลพลอยไดหนึ่งของการท่ีหลายๆประเทศในยุโรปตองมาใชเงินสกุลเดียวกัน นอกจากจุดประสงคหลักทางเศรษฐกิจ คือเพื่อลดความแตกตางและกําแพงระหวางเชื้อชาติใหต่ําลง อยางนอยๆ……..การที่เราไดใชเงินเหรียญเดียวกัน ก็ทําใหเราไดอยูใกลกัน…เขาไปอีก…นิด…นึง… จริงไหมคะ….. ____________________________________________________________________________


เรื่องราวของเด็กบานนอก บุญยัง

พอผมจําความได ผมก็รูแตวาผมอยูกับพี่สาวที่เพิงพักกลางทองนาลอมรอบดวยทุงขาวเขียว

ขจี พรอมที่จะออกดอกผลใหกับชาวนา ซึ่งมันคือความหวังเดียวของชาวนาทุกคนที่ลงมือตรากตรําทํานาเอาหลังสูฟาหนาสูดิน ฝนที่ตกปรอยๆตลอดทั้งวันทําใหหลังคาเพิงพักที่มุงดวยฟางขาวเริ่มเปยกชื้นและน้ําสามารถท่ีจะเล็ดลอดหลังคาหยดลงมาทําใหพื้นไมของเพิงพักเปยกเปนจุดๆ สวนพี่สาวผมก็ถากถางหญาที่ปกคลุมออกจากขาวและก็เก็บเอาหญาบางสวนไวเลี้ยงเจาหมึก ควายเพ่ือนตายท่ีรวมตรากตรําทํานามาดวยกัน

ทุกครั้งทีผ่มหนาวและหิว ผมก็จะรองไห พี่สาวที่กําลังสาระวนทํางานอยูก็จะวิ่งมาหาผมและชวยหาขาวหาน้ําใหผมกิน การรองไหเปนสิ่งเดียวของเด็กตัวเล็กๆอยางผมที่จะชวยใหผมไดมาในสิ่งท่ีผมอยากได ดังนั้นทุกครั้งท่ีผมมีอะไรผมก็จะรองไห สวนพี่สาวผมเองก็ดาวาผมทุกครั้งที่ผมรองไห แตพ่ีกทํ็าตามผมขอทุกอยางเสมอ แตมีสิ่งเดียวท่ีถึงแมวาผมจะรองไหขนาดไหนพี่ก็ไมสามารถทําใหผมไดแถมยังตีผมอีก นั่นคือการที่ผมรองไหหาแม พี่สาวซึ่งมีอายุหางจากผม แปดป ก็ไดแตบอกผมวาแมไปทํางานเดี๋ยวก็กลับจะรองไหไปทําไม บางครั้งผมรองไหจนพี่สาวเองก็รองไหตามไปดวยมันยิ่งทําใหผมรองไหเสียงดังมากขึ้นจนผมตองหยุดเพราะเหนื่อยและหลับไปเอง

ผมโตมาหนอยผมก็เริ่มเขาใจวาแมลําบากมากที่ตองแบกรับภาระตางๆ แมตองออกจากบานแตเชามืดเดินทางไปทํางานรับจางที่ในตําบลและกลับถึงบานก็เย็น บางวันผมนั่งรอแมเพราะอยากจะกินขาวตอนเย็นพรอมกับแมจนผมหลับ แตทุกครั้งจะดีใจมากท่ีไดยินเสียงแมและจะรีบลุกขึ้นไปกินขาวกับแม แมเองทาทีก็ดูจะเหนื่อยมากแตก็ไมเห็นวาอะไรผมที่ผมนั่งตักแมและกินขาวไปดวย ผมเองไมพูดอะไรเลยเพราะไดอยูกับแมก็ดีใจสุดแลว สวนแมเองก็กินขาวพรอมสั่งงานพี่สาวของผมใหทําโนนทํานี่ เหมือนกับแมมีอะไรมากมายที่ตองทํา หลังอาหารมื้อเย็นแมก็จะกางมุงและจัดท่ีนอนเล็กๆขางแมในมุงเดียวกับแมใหผม ผมมีความสุขมากที่ไดนอนกอดแม วันไหนท่ีผมฝนรายผมก็จะเรียกหาแมกลางดึก เพยีงแคคําตอบจากแม “หือ หือ” มันก็ทําใหผมนอนหลับสนิท แตก็มีบางคืนที่ผมตองตื่นตามแมเพราะฝนตกหนักมากหลังคาบานก็จะรั่วแมจะตองตื่นมาเพื่อเอากะละมังมารองรับนํ้าไมเชนนั้นพื้นบานก็จะนองไปดวยนํ้า บางคืนผมก็แอบเห็นแมรองไหเหมือนกัน น้ําตาแมไหลเปนทางแตผมก็ไมกลาที่จะทักแม ผมไดแตกอดแมและแมก็กอดผมและหยุดรองไห

ผมเองสังเกตเห็นคนอื่นเขาก็มีพอทั้งนั้น วันหน่ึงมีเพือ่นลอเรือ่งพอ ผมก็รองไหกลับมาหาพ่ีสาว พี่สาวก็บอกวาพอตายแลว ใครๆก็ตายไดท้ังน้ัน ผมก็หยุดรองไหและเขาใจถึงความตายมันเปนสิ่งที่โหดรายมากสามารถทีทํ่าใหคนทีเ่รารักจากไปโดยไมกลบัมา ผมรูสึกวาผมไมอยากใหใครๆตายเลย วันหนึ่ง


ผมถามแมเกี่ยวกับพอ ผมรูสึกวาแมโกรธนิดๆแมนิ่งและน้ําตาไหลและบอกวา พอตายไปแลวไมตองถามแมอีกนะไมมีพอ แมก็เลี้ยงได ผมเห็นแมรองไห ผมจึงไมถามแมอีกเลย กลวัแมจะรองไหอีก

ทุกๆชวงหยุดสงกรานตและปใหม ผมก็จะมีเสื้อผาใหมๆ ขนมอรอยๆกนิกับเขาเหมือนกัน พี่สาวคนโตของผมซึ่งเรียนจบ ป.6 แลวก็เดินทางไปทํางานในกรุงเทพฯ เหมือนคนอื่นๆในหมูบาน กรุงเทพฯมันคอืเมอืงสวรรคของคนบานนอกจริงๆ ทุกครั้งที่พี่สาวคนโตผมกลับมาบานจะมีของฝากมาใหแม พี่สาวคนรองและผมเสมอ พรอมทั้งใหเงินแมเพื่อเก็บไวใชจายในยามจําเปน ผมก็ไดยินแตก็ไมเห็นเขาใจที่พี่สาวบอกแมวา “ทํางานเปนรายวัน เก็บไดเมื่อไรก็จะสงมาใหเรื่อยๆ” แตผมก็ไมคิดอะไรมากเพราะวาผมดีใจมากท่ีเห็นแมยิ้มออกอยางสดใสที่ทุกคนอยูพรอมหนา แตไมนานทุกอยางก็ตองกลับเขาสูสภาวะเดิม แมตองออกไปทํางาน ผมก็ไดแตรองไหอยากอยูกับแม ผมรองไหแทบใจจะขาดแตแมก็ไมสามารถท่ีจะอยูกับผมได บางครั้งรองไหไมหยุดจนแมตองตีก็ยังมี ดูเหมือนแมเองก็เสียใจที่ตีผม ผมเองก็ไมเขาใจตัวเองเหมือนกันวาทําไมแคอยากจะอยูกับแมเทานั้นเอง

ตลอดเวลาที่ผมเปนเด็กผมรองไหหาแมแทบทุกวันและมีความสุขที่ไดอยูกับแม โดยไมไดคดิอะไรมากเพราะครอบครัวผมมีแตแมและพี่สาวสองคน โดยพอไดตายตั้งแตผมเปนเด็ก พอโตข้ึนผมจึงรูวาที่แทพอก็ไมไดตาย แตจริงๆแลวพอท้ิงพวกเราไป แตก็ไมเปนไรเพราะตลอดเวลาผมก็มีแตแม ผมไมเคยเห็นพอเลย พอก็คงเหมือนผูชายท่ีไมรับผิดชอบทั่วๆไป ที่มีมากมายเหลือเกินในสังคมไทยทุกวันนี ้ “ผมเกลียดผูชายที่ไมรับผิดชอบ” น่ีคือความรูสึกของลูกผูชายคนหน่ึง

ตอนนี้แมผมจะโตมากแลว ผมก็ยังไมสามารถที่จะอยูกับแมได มันกค็งจะไมแตกตางอะไรกบัตอนเด็กที่ผมรองไหหาแม แตตอนนี้ถึงแมวาผมจะรองไหหาแมสักเทาใด แมก็คงไมสามารถจะมาหาผมได ผมจะไมทอแทถึงจะอยูไกลคนละซีกโลก ผมจะทําตามสัญญาที่จะเปนคนดี ผมมีแมอยูในใจตลอดเวลากําลังใจที่แมมีใหมันเพียงพอสําหรับผมที่จะเรียนหนังสือ ผมจะสูและทําใหได ผมจะรอเวลาท่ีจะกลับไปเปนเด็กนักเรียนนอกกอดแมอยางภาคภูมิใจ


บทความ (ตอเนื่องจากเพื่อนไทย ฉบับท่ี 3 เดือนกันยายน 2544) ดร. ธงชัย วินิจจะกูล

ดร.ธงชัย วินิจจะกูล อาจารยทางประวัติศาสตรการเมืองจาก มหาวิทยาลยั Wisconsin สหรัฐอเมริกา อดีตผูนํานักศึกษา สมัย 6 ตุลา 2519 กรุณามอบตนฉบับบทปาฐกถาน้ี ใหเพื่อนไทยไดตีพิมพเนื่องใน โอกาสครบรอบ 25 ป ตุลาในปที่แลว (พ.ศ.2544) วาดวยประวัติศาสตรบาดแผล การจัดการกับความแตกตางหลากหลายอยางผิดๆประการหน่ึง ที่เกี่ยวพันกับกรณ ี6 ตุลา คือ การจัดการกับประวัติศาสตรอยางผิดๆคับแคบ และไมคิดถึงประโยชนตอลูกหลาน

สังคมไทยมีวิธีจัดการกับอดีตท่ีไมอยากจดจํา หรือจดจําไมลง กลืนไมเขาคายไมออก อยู 2 วิธี ประการแรก ปฏิเสธมันเสีย ทําเปนวาอาจารยปรีดีไมมีตัวตน ไมมีคุณคาความหมายใดๆมากวา 50-60 ป ทําเปนวาไมมีอาชญากรรมของรัฐ เมื่อ 6 ตุลา 2519 เรามาวันนี้เพื่อจารึกความทรงจําตอการ ฆาตกรรม หมู ดังกลาว ผมขออภัยท่ีจะกลาววามีประวัติศาสตรบาดแผลอกีหลายกรณีท่ีถูกลืมเลือนเสยีย่ิงกวา 6 ตุลาเสียอีก

− 6 ตุลา เกิดขึ้นเกี่ยวเนื่องกับชางไฟฟา 2 คนถูกแขวนคอ เราไมคอยนึกวาเขาคือใคร ครอบครัวของเขาอยูท่ีไหน เกิดอะไรขึ้นกับเขา

− 6 ตุลา เปนการปดฉากการเคลื่อนไหวสังคมนิยมในเมืองครั้งใหญในประวัติศาสตร ไทย แตการปราบปรามกระแสสังคมนิยมมีมากอน 6 ตุลา เราไมคอยนึกถึง อาจารยบุญสนอง บุณโยทยาน กันอีกแลว จนปานน้ีไมมีใครรูชัดวาใครทํา หรอืแควาเกิดอะไรข้ึนกันแนก็ ยังไมชัด เราเคยฉุกใจคิดไหมวา อาจารยทัศนีย ภรรยาของอาจารยบุญสนอง ยากลําบากขนาดไหน กับการประคับประคอง ครอบครัว 25 ปท่ีผานมาอยากทราบลองไปคนหาดูเอาสิครับ

− แตอาจารยบุญสนองเปนแค 1 ในบรรดาผูนําขบวนการกรรมกร ชาวไรชาวนา ผูนํานัก ศึกษาที่ถูกปลิดชีวิตไปทีละคนๆ รวมหลายสิบหรือกวารอยคน พวกเขาทุกคนมีครอบครัว มีพอแม เมียผัวพี่นองลูกหลาน ซ่ึงไมเคยไดคําตอบเลยวาเกิดอะไรข้ึนกับคนท่ีเขารัก สังคมไทยไมจดจํา ไมสนใจหาคําตอบ ไมสอบสวน ไมหาความยุติธรรม

− คุณเคยคิดไหมวาในระยะเดียวกันน้ัน อาจจะไมใชเรื่องการเมือง จะใชหรือไมใชก็ตาม การท่ีอํานาจรัฐสังหารประชาชนตายไป 70 กวาคน กลางเมืองหลวง ไมใชเร่ืองท่ีเราควร ปลอยลืมไปราวไมมีอะไรเกิดขึ้น


“ กรณีจลาจลพลับพลาไชย ” ถูกผลักไส ออกไปนอกความทรงจําของเรา เพียงเพราะวาเปน การกอความวุนวาย ของแกงอ้ังย่ีชาวจีน ณ พ.ศ. 2543 คุณยังเช่ืออยางน้ันอยูหรือ ?

ในนามของสวนรวมความภูมิใจในประวัติศาสตรของชาต ิเราไมอยากเผชิญความจริงวามีเรื่อง เหลานี้อยู เรารักษาประวัติศาสตรของชาติใหดูสวยงามนาภูมิใจอยูได ดวยการผลักไสประวัติศาสตรบาด แผลทั้งหลายใหกลายเปน “เรือ่งเกา ๆ ที่ไมรูจะขุดขึ้นมาหาเรื่องกันทําไม” คืออดีตที่ถูกปฏิเสธ ตกอยูใน ปริมณฑลของความเงียบแทนที่จะเปนสวนหนึ่งของปริมณฑลความจําที่เรียกกันวาประวัติศาสตรคืออดีต ที่ตรงขามกับ “ประวัติศาสตรอันนาภาคภูมิใจของชาติ“ ”ประวัติศาสตรอันนาภาคภูมิใจของชาติ” คือยา กลอมประสาทสํารับใหญ ที่ชวนใหเราหลงไหล กับตัวตนอันสวยหรู ประวัติศาสตรแบบดานเดียว คือวิชาที่ทําใหเรายึดมั่นกันหนักเขา ถือมั่นกันใหแนน เขาไปอีก ยิ่งนานก็ยิ่งหลงลืมไมรูจักตัวเราเอง (เรารังเกียจยาแกท่ีชะงัดนัก เชนประวัติศาสตรฉบับจิตร ภูมิศักด์ิ ที่ชี้ใหเห็นวาวีรกรรมอันนา ภาคภูมิใจเหลานัน้ เปนแคเรือ่งความสําเร็จของชนชั้นปกครองศักดินา ในการขูดรีดไพรฟาหนาระทด ตลอด หลายรอยปในประวัติศาสตรไทย) เราจะเขาใจความสําคัญของ”เรื่องเกาๆที่ไมรูจะขุดขึ้นมาหาเรื่องกันทําไม” ไดไมยากเลย ลองนึกดูวา ถาหากจูๆ คนท่ีคุณรัก เปนลูก เมีย ผัว พี ่ นอง ของคุณ ดับสูญไปเฉยๆอยางอธิบาย ไมได ตํารวจไมสอบสวน คนรายไมเคยถูกลงโทษ ไมเคยมีคําอธิบายวาเกิดอะไรขึ้น แถมกลไกรัฐยังโฆษณา วาเขาเปนพวกหนักแผนดิน เสียชาติเกิดเปนอ้ังย่ีกุมารจีน 24-25-26 ปผานไป และอาจตลอดกาลนาน คุณตองเฝาบอกตัวเองทุกวันทุกคืนวา คนที่คุณรักไม ใชคนเลวอยางที่ถูกกลาวหา เกบ็ความทรงจํา น้ันไวกับตัวเอง ไมกลาพูด ไมกลาเปดเผยใหคนอื่นรู ถาหากสักวันหนึ่ง สาธารณชนยอมรับ และบอกคุณวา ใช-คนท่ีคุณรักเปนคนดี และเราจะชวยกันหาความกระจางวาเกิดอะไรข้ึน วันน้ัน จะเปนวันท่ีงดงามท่ีสุดในชีวิตของคุณน่ีจึงไมใชเร่ืองการแกแคน ความสะใจ ไมชวยสะสางบาดแผล ความอิ่มเอมใจที่รูวาคนที่เรารักเปนที่ยอมรับจดจําของผูคนอยางถูกตอง หลุดออกจากเงาของ ความเงียบ ความภูมิใจท่ีเราสามารถเลาเร่ืองของเขาในแบบท่ีเรารูจักใหคนอ่ืนไดฟงอยางเปดเผย ไมตอง เกบ็ซอน ลังเล อิหลักอิเหลื่อ ไดแขวนรูปของเขาไวในท่ีโออาเปดเผย เพ่ือใหคนถาม แลวเราจะไดเลาเรื่อง ของเขาอีกซ้ําแลวซ้ําเลา นี่ตางหากคือความยุติธรรมที่พึงปรารถนา ในความเห็นของผมนี่คือภารกิจ ความมุงหมาย ของการชําระสะสาง ประวติัศาสตรบาดแผล ที่ถูกลืมเหลานั้น ทกุกรณี การปฏิเสธอดีตที่ไมไยดีกับกรณ ี6 ตุลา ก็เพราะคนรุนกอนปลูกฝงวัฒนธรรมปดหูปดตาตัวเอง แลวสงทอดไปยังลกูหลาน วิธีการจดัการกับประวัติศาสตรบาดแผลประการท่ีสองคือแปลงความหมาย ของอดีตน้ัน ใหกลายเปน แบบที่พอจะกลอมแกลมกลืนไดลงคอ จรงิอยูอดีต มีหลายความหมายหลาย คุณคาตามแตมุมมองของคนรวมสมัยและมุมมองยอนหลังจากปจจุบัน นี่คือภาวะปกติของมนุษย (ไมใชการปนแตงโดยพวกโพสต-โมเดิรนิสต)


ดังนั้น จึงเปดโอกาสใหแกการแปลและแปรความหมายของอดีตใหสอดคลองกับความตองการ จดจําของปจจุบัน ขบวนการนักศึกษาชวง 6 ตุลา คือกลุมคนที่เรียกไดเต็มปากวาเปนฝายซาย ตองการเปลี่ยน แปลงสังคมอยางถึงราก จํานวนมากตระหนักดีวาตนตองการสังคมนิยม (ไมวาเขาจะเขาใจมันอยางไร ถูก ผิดก็ตามที) จํานวนไมนอยสนใจ พอใจและนิยมคอมมิวนิสต ท้ังในฐานะความคิดและท่ีมาในรปูของพรรค คอมมิวนิสต ท้ังในฐานะความคิดและท่ีมาในรูปของพรรคคอมมิวนิสตแหงประเทศไทย ไมวาความคิดของเขาจะถูกหรือผิด เมื่อมองจากวันนั้นหรือวันนี ้ ความคิดของพวกเขาไมใช เรื่องนาเกลียดนากลัว พวกเขา-พวกเรา-ไมใชศัตรูประชาชน ฝายซายชาวสงัคมนิยมและคอมมิวนสิต มีตัวตนในสังคมไทย จะถูกผิด ดีเลว จะชอบหรือ เกลียดฝายซายก็ตามท ี เราไมมีสิทธิและไมควร ปฏิเสธอดีตของฝายซาย ผูคนจํานวนไมนอยในสังคมไทยวันนั้น และวันนี้ มิไดรักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริยตาม มาตรฐานท่ีรัฐและสังคมไทยตีกรอบไวอยางนาอึดอัด แลวไง? จับเขาแลว ฆาเขาแลว เราจะปฏิเสธ หรือทําเปนวาคนเหลานั้นคิดเหมือนคนอื่นๆที่รัก ชาติ ศาสน กษัตริย ตามแบบท่ีรัฐบงการง้ันหรือ? เราไมยอมใหเขามีอดีตอยางท่ีเขาปรารถนาจะเปนอีกง้ันหรือ? ณ ที่นี้ ทามกลางทานทั้งหลายในพิธีเปดอนุสรณ 6 ตุลานี้ เรานาจะนําหนาสังคมไทยยอมรับ เคารพวาฝายซายเหลาน้ัน ท้ังท่ีจากไปแลว ท้ังท่ีเปนแคอดีตของเรา และท่ียังคงเปนตัวตนของใครก็ตาม ปจจุบัน เขาจะรักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริยหรือไม ยังไง แคไหน ควรมีสิทธิจะเปนได อุดมคติและความใฝฝนเปนส่ิงขาดแคลน พวกเขามีเกียรติที่เกิดมาไมงอมืองอเทา แตพยายาม มีสวนรวมสรางสรรคสังคมที่ด ี ตามอุดมคติความใฝฝนของเขา แตนี่คือความแตกตางทางความคิด อยางแรง อยางจัง กับความคิดมาตรฐานในสังคมไทย จึงไมแปลกท่ีกรณี 6 ตุลา จะคางคาเปน อิหลักอิเหลื่อ แหงชาติ และถูกปฏิเสธผลักไสออกไป นอกปริมณฑลความทรงจําของประวัติศาสตรไทย ในอีกดานหนึ่ง เราทานที่พยายามชวยกันกอบกูประวัติศาสตร 6 ตุลา กลบัลําบากใจ ทีจ่ะใหพื้นที ่ ใหเกียรติแกผูเสียชีวิตที่เปนซาย เปนสังคมนิยม บางคนแทบจะทําให 6 ตุลา ถูกจดจําจากมุมมองของ อาจารยปวยเทาน้ัน ผมตระหนักดีในความปรารถนาดีเชนน้ัน เพราะไมอยาก ใหสังคมไทยผลักไสปฏิเสธประวัติ-ศาสตร 6 ตุลา หนักเขาไปอีก ผมตระหนักดีวา นี่เปนความลําบาก ใจทางศีลธรรม


24 ปผานไป ณ สถานที ่เดียวกับท่ีเขาจากไป ผมคิดวา เราไมมีทางเลือกอื่นใดทั้งสิ้น นอก จากเคารพในเกียรต ิ และชื่นชมกับ ความคิด อุดมคติ ตัวตนท่ีเขาเปน ไมวาเขาจะเปนนักศีลธรรมนักสู ที่ รงัเกียจความอยุติธรรม เปน อนา-

ธิปตย ท่ีไมชอบอํานาจรัฐทุกชนิด เปนซายสํานักไหน เห็นสังคมนิยมคายใด หรือเปนผูนิยมพรรค คอมมวินิสตก็ตาม 24 ปผานไปแลว ณ ธรรมศาสตรที่เดิมแหงนี ้ ไมมีที่ไหนจะเหมาะสมเทานี้อีกแลว ที่พวกเรา ทกุคนที่มีสวนใหอนุสรณ 6 ตุลาเกิดขึ้น จะเดินหนาเปนธงนําใหแกสังคมไทยอีกคร้ัง คราวนี้เพื่อ เปดพื้นที ่ใหแกความทรงจําอันหลากหลาย ซ่ึงรวมถึงใหเกียรติแกฝายซายชาวสังคมนิยม ทีต่กเปนเหยื่อของ อาชญากรรมของรัฐไทย เปดพื้นที่ใหแกอดีตที่สังคมไทยไมปรารถนาจะยอมรับ เพื่อกระตุนเตือน สังคม ไทยวา อนาคตของสังคมอยูท่ีการเปดออมแขนตอนรับความแตกตางขัดแยงกับรัฐ และใหพวกเขา มีสวนรวมทางการเมือง อยางเปดเผยและสันต ิ นีเ่ปนภารกิจที่ยากเย็น (แคจะหาคนรวมร้ือ ประวัติศาสตรที่ถูกลืมเหลานี้ยังยากเย็นเหลือเกิน) แตนี่เปนแคสวนเดียวของการเสริมสรางวัฒนธรรม ทางการเมืองท่ีเขมแข็ง ดวยการเปดพ้ืนท่ีทางความคิด และทางการเมืองใหแกความคิดท่ีแตกตาง นอกคอกหรือขัดแยงอยางจังกับมาตรฐานของสังคมไทย ตอสูกับความคับแคบและอํานาจนิยม ที่มัก ปรากฏตัวในนามของความสามัคค ีผลประโยชนของ ชาติ และชาติ ศาสน กษัตริย 6 ตุลา แบบนี้ ในความหมายนี ้ อาจดูรุนแรงเกินกวาจะรับได แตผมม่ันใจวา เพื่อนท่ีเสียสละไป เม่ือ 24 ปกอน ณ ที่แหงนี ้ คงยินดีจะอยูชายขอบของประวัติศาสตรไทย อยูในความทรงจําของคนอยางเราๆ ทีเ่คารพในความคิดอุดมคติของเขา ตัวตนของเขา ผมม่ันใจวา เพื่อนเราที่จากไปแลว อยากอยูในความทรงจําของเรา อยางที่เขาเปน ถาหากความทรงจําเชนนี้ ยากเย็นเหลือเกิน ที่จะใหสังคมไทย ยอมรบัได ก็เปนภารกิจ ที่ตองตอสู จนกวาสังคมไทยจะใจกวาง ไมใชปฎเิสธ หรือดัดแปลงเขา ใหเขาพอดีกับ ความคิดที่สังคมไทยกลอมแกลมกลนืคอ วีรกรรมท่ีถูกผลักไสไปอยูใน ปรมิณฑลของความเงียบ มคีณุคามากกวาวีรกรรมอันโดงดังมากมายในประวัติศาสตรไทย ขอบพระคุณทุกทาน และวิญญาณทุกดวงท่ีบันดาลใจใหผมพูดส่ิงท่ีอยูในใจออกมา


ขําขันริมทาง กับ Dickkopf “รวมตานพวกกอการราย”

จาก New York Post

“ถึงคราว Deutsche Mark ตกงาน” จาก Der Tagesspiegel

“เงินยูโร...เราไมเอา” จาก Frankfurter Allgemeine Zeitung


หนาเตา สุภา

ฉบับนี้ขอเอาใจเพื่อนๆ ท่ีชวงปใหมท่ีผานมาตองอยูคนเดียว เปลาเปลี่ยวอุรา อาหารจานเดียว

อยางกวยเตีย๋วเซีย่งไฮค่ัวไก จึงถกูเลอืกมาสาํหรบัเพือ่นๆ ที่บางครั้งอาจะเบื่อการเตรียมอาหารยุงยากที่ตองใชเวลานาน ตามดวยเคกกลวยหอมนําโชค สําหรับเพือ่นๆ ทีกําลังเริ่มหัดอบขนมเคก สูตรนี้สุภาขอรับประกันวา ที่ไหนไมมีทางอายเขาคะ สุภาขอสงความสุขปใหม (ยอนหลัง) แดเพื่อนๆ ทุกคนคะ

เซี่ยงไฮคั่วไก สวนผสม : เสนกวยเตี๋ยวเซี่ยงไฮ !!!150 กรัม น้าํตาลทราย 1 ชอนโตะ เนื้อไกหั่นบางๆ!!!!!!!! ½!! ถวยตวง กระเทียมสับ 1 ชอนโตะ ไขไก !!!!!!!!!!!! 1 ! ฟอง พริกไทยปน 1 ชอนชา ซอสปรุงรส !!!!!!!!!!!! 2 ชอนโตะ ตนหอมซอย 2 ชอนโตะ ซีอ้ิวขาว!!!!!!!!!!!!!!!! 1 ชอนโตะ น้าํมันพชื, ผักกาดหอม, ผักช ีวิธีทํา 1. ตั้งกระทะใสนํ้ามันพืช เจียวกระเทียมใหบาน ใสไก ซอสปรุงรส เสนกวยเตีย๋วเซีย่งไฮ ใสไข ปรุงรสดวยซีอิ้วขาว นํ้าตาลทราย ใชไฟแรงคั่วๆ เรว็ๆ จนแหงดี

2. จัดผักกาดรองกนจาน ตักกวยเตีย๋วเซีย่งไฮคั่วไกใสจานโรยหนาดวยตนหอม ผักชี พริกไทยปน

เคกกลวยหอม สวนผสม : แปงสาลีรอนแลว(Mehl Typ 405) 2 ถวย ไขไก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!2 ฟอง นมเปรีย้วหรือ Buttermilch ¼ ถวย เกลือปน ½ ชอนชา เบกกิ้งโซดา (Natron) !!!!!!!!!!!!¾ ชอนชา ผงฟ ู !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!½ ชอนชา กลวยหอมหั่นละเอียด 1 ถวย วานิลลา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1 ชอนชา น้าํตาลทรายปน 1 ถวย วิธีทํา 1. คนเนยใหนุม ใสนํ้าตาลทีละนอย คนจนเปนครีม ใสไขทีละฟอง คนใหเขากนั

2. รอนแปง ผงฟ ู เบกกิง้โซดา เกลือ ใหเขากัน 2 ครัง้

3. ผสมนมเปรี้ยว กลวยหอม เขาดวยกัน 4. ใสแปงลงในครีม ใสกลวยหอมสลับกับแปงจนหมด ใสวานิลลา คนใหเขากัน

5. ตักใสถวยกระดาษที่วางในถาดหลุมไดทั้งหมด 18-20 กระทง อบไฟ 180-200 องศาเซลเซียส ประมาณ 25 นาท ี


หนาบาร Mr.Carrot

สวัสดีครับพี่ๆนองๆเพื่อนๆ ผูอานทุกทาน นี่ก็เปนครั้งแรกสําหรับคอลัมน “หนาบาร” จุด

ประสงคของการที่มี คอลัมนน้ีขึ้นมา ก็คือ ไมอยากใหเพื่อนๆ เครงเครียดกับการทํางานจนเกินไป วางๆก็มาจวกกันบาง สมองจะไดแลน เอาละครับ ไมตองพูดพลามทําเพลงกันมาก ผมจะขอเปดตัวกับเครื่องดื่ม Cocktail กอนแลวกันนะครับ ฉบับหนาๆ (ถานองบอกอยังจะใหเขียนอีกจะคอยแนะนํา เครือ่งด่ืมชนิดอื่นๆ)

กอนอื่น ขอแนะนําสิ่งจําเปนเบื้องตนในการผสม Cocktail นะครบั ขั้นแรก ก็ตองมีอุปกรณ สําหรับการผสม ซึ่งอาจจะเปนเปนเครื่องปน หรือ Shaker ก็ได ซึง่ถาตองการความสะดวกรวดเรว็ ก็ใหใชเครื่องปน แตอยางไรก็ตาม การใช Shaker จะทําใหเราสามารถผสมไดอยางทั่วถึงกวา ไมรูนะครับ อาจจะเปนแคความรูสึกไปเองสวนตัว แตที่แนนอน สนุกกวาเครื่องปนครับ หลักในการใช Shaker ก็คือใหใสนํ้าแข็งบดกอนครึง่หนึง่ แลวตามดวยสวนผสม ตามสูตรที่ตองการ โดยใหใสแอลกอฮอล ที่มี่ดีแรงที่สุด เปนอยางสุดทาย เพื่อมิใหน้ําแข็งละลายเร็วเกินไป หลังจากนั้น เปนการเขยา ประมาณ 10 วินาท ีก็ใหเทใสแกวที่จัดเตรียมไว สวนการใชเครื่องปนนั้น มีขอแนะนํา เพียงใหกดเครื่องปนเพียงสัมผัสเบาๆ ไมสุด ประมาณสักครึ่งวินาที เพื่อไมใหน้ําแข็งจะละเอียดจนเกินไป นอกจากวิธีขางตนแลว ยังมีอีกวิธีที่เรียกวา “ Builtin Cocktail ” ก็คือใหเท สวนผสมโดยตรงลงในแกว แลวตนดวยชอนจริงๆแลว เทคนิคนี้ถูกนํามาใชกับ Cocktail พวกทีต่องการตกแตงสีสันเปนลําดับขั้น โดยการเทแอลกอฮอล ทีละตัว เริม่ดวย Syrup หรือ Liquor แลวเสิรฟพรอมกับไมคน ตัวอยางเชน “Tequila Sunrise” ซึ่งจะขึ้นชั้นดวย Grenadine Syrup ซึ่งมีสีแดง (เปรียบไดกับแสงของพระอาทิตยขึ้น) กลาวถึงอุปกรณไปแลว คราวน้ีแนนอนครับ มาดูสวนผสมหลักๆท่ีจําเปนในการผสม Cocktail สูตรที่เปนที่นิยมกัน Base Alcohols :

!" Gin !" Whisky !" Bourbon !" Vodka

!" Tequila

Juice : !" Orange Juice !" Pineapple Juice !" Exotic

(Maraguya,Mango, Passion Juice)

!" Grapefruit Juice !" Lemon Juice


Cream & Liqueurs : Syrups :

!" Crème de Cassis !" Banana Liqueur !" Blue Curacao !" Cointreou (Orange

Liqueur) !" Cocoa (หรือ Ovaltine ก็ได)

!" Gredanine Syrup (เปน Syrup สีแดงที่แตงกลิ่น Pomegranates)

!" Sugar Syrup (โดยการตมน้ําตาลกับน้ํา ยิ่งนานยิง่ไดSyrup ท่ีเขมขน)

!" Orgeat Syrup (สีขาว) กอนที่จะบอกสูตร Cocktail สําหรับฉบับนี้ ที่จะขาดเสียไมไดก็คือ หนวยมาตราวัดตวง ของการผสม Cocktail ดังน้ีครับ 1 Dash (กระฉอก) = 6 หยด 3 Teaspoon = 1/2 Ounce = 1.4 cl 1 Pony = 1 Ounce = 2.8 cl 1 Jigger = 11/2 Ounce = 4.2 cl 1 Large Jigger = 2 Ounce

Scorpion สวนผสม : 1 Pony White Rum Jigger 2 Jigger Orange Juice

1 Pony Lemon Juice 1 Pony Brandy 2 Pony Orgeat Syrup สม(ผาครึ่ง) น้ําแข็ง 1 ชอนทัพพี

Tequila Sunrise สวนผสม : 1 Jigger Tequila 1 Jigger Orange Juice 3 Teaspoons Grenadine วิธีผสม : เท Tequila และ Orange Juice ลงบนนํ้าแข็งกอน จากนั้นตามดวย Grenadine เคลือบชั้นบน

ป ที่ 35 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม...

Documents

Transcript of ป ที่ 35 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม...